ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΠΑΦΟΥ
ΕΝΩΠΙΟΝ: Χρ. Μίτλεττον, Ε.Δ.
Αίτηση αρ. 1/2023
Αναφορικά με τον περί Αλλοδαπών Αποφάσεων (Αμοιβαία Εκτέλεση) Νόμο Κεφ.10 και την αίτηση του DAVID THOMAS CLARK
Ημερομηνία: 12 Μαρτίου 2024
Εμφάνιση:
Ν. Μάντης για Mantis & Athinodorou LLC, για τον αιτούντα
Α Π Ο Φ Α Σ Η
(ex tempore)
1. Με την αίτησή του, που βασίζει στον περί Αλλοδαπών Αποφάσεων (Αμοιβαία Εκτέλεση) Νόμο Κεφ.10 και τους σχετικούς κανονισμούς, ο αιτών ζητά την άδεια του Δικαστηρίου για να εγγραφούν τρία διατάγματα Αγγλικών δικαστηρίων, ημερομηνιών 10.01.2007, 31.03.2021 και 14.02.2022, που είχαν εκδοθεί, αναφορικά με τον ίδιο, στο πλαίσιο πτωχευτικών διαδικασιών.
2. Το Δικαστήριο επιλήφθηκε της αίτησης και ζήτησε διευκρινίσεις από τον δικηγόρο του αιτούντος ως προς τη βασιμότητα της αίτησης, αναφέροντας πως, εκ πρώτης όψεως, δεν φαίνεται να πληρούνται οι προϋποθέσεις του Κεφ.10. Ο δικηγόρος του αιτούντος αγόρευσε, προς υποστήριξη της αίτησής του, επιμένοντας πως θα πρέπει το Δικαστήριο αυτό να εκδώσει διατάγματα με τα οποία να αναγνωρίζει τα προαναφερόμενα διατάγματα των Αγγλικών δικαστηρίων. Ο σκοπός, όπως αναφέρεται στη μαρτυρία και όπως πρόσθετα εξήγησε, είναι να αρθεί απαγόρευση που έχει εγγράψει το τοπικό Κτηματολόγιο, απαγορεύοντας στον αιτούντα να προβεί σε πράξεις αναφορικά με ακίνητη περιουσία του, βασιζόμενο στο διάταγμα πτώχευσής του.
3. Ειδικότερα, μέσα από όσα προσκομίστηκαν, φαίνεται πως ο αιτών κηρύχθηκε σε πτώχευση κατόπιν αίτησης του πιστωτή HM Revenue and Customs, με δικαστικό διάταγμα που εκδόθηκε από το High Court of Justice την 07.09.2006, στο πλαίσιο της αίτησης 7480-2006.
4. Με το διάταγμα ημερομηνίας 10.01.2007, που εκδόθηκε από το Cambridge County Court, στο πλαίσιο της αίτησης 490-2006, αναβλήθηκε η δημόσια εξέταση αναφορικά με τον χρεώστη, κατόπιν διαπίστωσης πως είχε παραλείψει να συμμορφωθεί με τις νόμιμες υποχρεώσεις του, σχετικά με παροχή πληροφοριών σχετικά με την περιουσία του. Μέχρι τη συμμόρφωσή του με τις νόμιμες υποχρεώσεις του, είχε ανασταλεί και η εκ του νόμου απορρέουσα περίοδος αυτοδίκαιης αποκατάστασής του που προβλέπει το άρθρο 279(1) της Insolvency Act 1986.
5. Με το διάταγμα ημερομηνίας 31.03.2021, που εκδόθηκε από το Peterborough County Court, κατόπιν αίτησης του HM Revenue and Customs, η αναστολή της εκ του νόμου απορρέουσας περιόδου αυτοδίκαιης αποκατάστασης είχε αρθεί, με βάση τον Κανονισμό 10.143 των The Insolvency (England and Wales) Rules 2016, οπότε η σχετική νόμιμη προθεσμία είχε αρχίσει να προσμετρά. Το διάταγμα ημερομηνίας 14.02.2022 είναι απλώς τροποποιητικό του διατάγματος ημερομηνίας 31.03.2021, με σκοπό τη διόρθωση αναφερόμενης σ’ αυτό ημερομηνίας.
6. Έχω μελετήσει με προσοχή όσα αναφέρθηκαν από τον δικηγόρο του αιτούντος, όμως, και πάλι, δεν φαίνεται στο Δικαστήριο να μπορεί να εφαρμοστεί το Κεφ.10 για την περίπτωση αυτή.
7. Τα διατάγματα που προσκομίστηκαν, πέραν του ότι δεν είναι αντίγραφα πιστοποιημένα από την χώρα έκδοσης, δεν υποδηλώνουν πως ο πτωχεύσας αποκαταστάθηκε αυτοδικαίως, με βάση τον Αγγλικό νόμο, όπως ο ίδιος ο αιτών ισχυρίζεται, ερμηνεύοντας τη νομοθεσία. Το γεγονός ότι ο πτωχεύσας αποκαταστάθηκε αυτοδικαίως δεν πιστοποιείται με κάποιον τρόπο που να μπορεί να οδηγήσει ένα Δικαστήριο άλλης χώρας, περιλαμβανομένου του παρόντος, να προβεί σε σχετική ενέργεια.
8. Αυτό, όμως, αν και ουσιαστικό, για οποιαδήποτε διαδικασία, στο πλαίσιο αυτής της αίτησης, είναι αναγκαστικά δευτερεύον. Γιατί τα διατάγματα που προσκομίστηκαν από τον αιτούντα δεν συνιστούν αποφάσεις αλλοδαπού δικαστηρίου εγγράψιμες κατά το Κεφ.10, με σκοπό την εκτέλεση, δηλαδή τη λήψη μέτρων εκτέλεσης στη Δημοκρατία, για την είσπραξη εξ αποφάσεως χρέους.
9. Ειδικότερα, «απόφαση» με βάση την ερμηνευτική διάταξη του άρθρου 2 Κεφ.10 σημαίνει απόφαση ή διάταγμα που δίδεται ή εκδίδεται από Δικαστήριο σε οποιαδήποτε πολιτική διαδικασία, ή απόφαση ή διάταγμα που δίδεται ή εκδίδεται από Δικαστήριο σε οποιαδήποτε ποινική διαδικασία, για την πληρωμή ποσού χρημάτων σε σχέση με αποζημίωση ή ζημιά σε οποιονδήποτε διάδικο που ζημιώθηκε. Η πρόνοια είναι σαφής και δεν προσφέρεται οποιαδήποτε άλλη ερμηνεία, εκτός από αυτήν στην οποία οδηγεί η ανάγνωση του κειμένου. Τα διατάγματα που παρουσιάστηκαν στο Δικαστήριο δεν περιέχουν διαταγή για πληρωμή τέτοιου ποσού χρημάτων σε ζημιωθέντα και δεν εμπίπτουν στην έννοια της «απόφασης» με βάση τον νόμο.
10. Αλυσιδωτά, αίτηση για εγγραφή αλλοδαπής απόφασης, με βάση το άρθρο 4 Κεφ.10, υποβάλλει ο εξ αποφάσεως πιστωτής, δηλαδή το πρόσωπο υπέρ το οποίου εκδόθηκε η απόφαση ή τον ειδικό ή καθολικό διάδοχό του. Ο αιτών δεν έχει την ιδιότητα του εξ αποφάσεως πιστωτή, ώστε να νομιμοποιείται να υποβάλει τέτοια αίτηση, με βάση το Κεφ.10.
11. Για να επιτύχει ένας εξ αποφάσεως πιστωτής την εγγραφή της αλλοδαπής απόφασης, θα πρέπει, με την αίτησή του, η οποία θα πρέπει να υποβληθεί εντός έξι μηνών μετά από την ημερομηνία της απόφασης ή της τελεσιδικίας της, να αποδείξει ότι η αλλοδαπή δικαστική απόφαση δεν έχει ικανοποιηθεί πλήρως και ότι μπορούσε να εφαρμοστεί με εκτέλεση στη χώρα του Δικαστηρίου προέλευσης (δεν υπάρχει πρόβλημα εκτελεστότητας εκεί). Στην προκειμένη περίπτωση, δεν υπάρχει εκτελεστή δικαστική απόφαση για πληρωμή χρημάτων στο Ηνωμένο Βασίλειο, που θα μπορούσε να ικανοποιηθεί και που δεν ικανοποιήθηκε, και γι’ αυτό να χρήζει εγγραφής και εκτέλεσης, στο πλαίσιο της αμοιβαιότητας. Προφανέστατα, το Κεφ.10 δεν είναι καν σχετικό με ό,τι ο αιτών χρειάζεται ως θεραπεία, για να μπορέσει να διαθέσει την ακίνητη περιουσία του στην Κύπρο.
12. Το αποτέλεσμα εγγραφής μιας αλλοδαπής απόφασης είναι να θεωρείται ως απόφαση που εκδόθηκε εξ αρχής από το Δικαστήριο της εγγραφής, δηλαδή, εν προκειμένω, από το Επαρχιακό Δικαστήριο Πάφου. Η εκτέλεση της απόφασης ελέγχεται από το Δικαστήριο της εγγραφής, με σκοπό, σε κάθε περίπτωση, την είσπραξη εξ αποφάσεως χρέους. Όπως προαναφέρθηκε, το Κεφ.10 δεν είναι σχετικό με την αναγνώριση διαταγμάτων πτώχευσης ή διαταγμάτων σε πτωχευτικές διαδικασίες άλλων κρατών.
13. Εάν ο αιτών θα πρέπει να χρησιμοποιήσει διακρατικό εργαλείο ή να κινηθεί διαφορετικά για να εξασφαλιστεί αναγνωριστική απόφαση ή διάταγμα άρσης συγκεκριμένης απαγόρευσης, δεν είναι για το Δικαστήριο να παρέχει συμβουλή. Επειδή το Κτηματολόγιο ζήτησε «διάταγμα», για να άρει μια απαγόρευση επί ακίνητης ιδιοκτησίας, δεν δημιουργεί συνθήκη εφαρμογής του Κεφ.10, όπως με επιμονή ζητήθηκε. Σε κάθε περίπτωση, εξηγήθηκε, άλλωστε, και το ουσιαστικό ζήτημα, προηγουμένως, που σχετίζεται με το γεγονός της αποκατάστασης καθαυτό, που δεν είναι αντικείμενο αλλοδαπού διατάγματος προς αναγνώριση, στο πλαίσιο της δικαστικής αμοιβαιότητας, ούτε και πιστοποιείται από οπουδήποτε. Ενδεχομένως κάποια πιστοποίηση της αποκατάστασης του αιτούντος από αρμόδια αρχή στο Ηνωμένο Βασίλειο να μπορούσε να ικανοποιήσει και το Κτηματολόγιο, και να μην ζητούσε τη μεσολαβητική έκδοση κάποιου εγχώριου διατάγματος, για να υπερβεί τη δική του, εύλογη κατά τα λοιπά, αδυναμία να ενεργήσει διαφορετικά. Ζητώντας, πάντως, την έκδοση κάποιου εγχώριου διατάγματος, το Κτηματολόγιο, δεν προκύπτει ως λογικό να εννοεί την αναγνώριση ανύπαρκτου «διατάγματος αποκατάστασης».
14. Για τους λόγους που εξηγήθηκαν, η αίτηση αυτή δεν μπορεί να επιτύχει, ούτε να τύχει χειρισμού με οποιονδήποτε τρόπο, ώστε να απολήγει στην έκδοση οποιουδήποτε διατάγματος, και γι’ αυτό απορρίπτεται.
15. Η απόρριψη της αίτησης δεν αποστερεί από τον αιτούντα τη δυνατότητα να επιδιώξει τη θεραπεία που χρειάζεται, της άρσης της απαγόρευσης από το Κτηματολόγιο, με τον κατάλληλο τρόπο.
(Υπ.) ……………………….
Χρ. Μίτλεττον, Ε.Δ.
Πιστό Αντίγραφο
ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΗΤΗΣ