ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΠΑΦΟΥ
ΕΝΩΠΙΟΝ: Ν. Φακοντή, Ε.Δ.
Αρ. Υπόθεσης: 10333/23
Αστυνομικό Διευθυντή Πάφου
v.
1. ΑΛΕΞΙΑ ΙΑΚΩΒΟΥ
2. ΜΑΡΙΟΣ ΦΙΛΑΡΕΤΟΥ Κατηγορούμενοι
Ημερομηνία: 26 Μαρτίου, 2024.
ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ:
Για την Κατηγορούσα Αρχή: Η κα. Ε. Μανώλη
Για τoυς Κατηγορούμενους 1 & 2: Ο κ. Κ. Σιαηλής
Κατηγορούμενοι: Παρόντες
ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ AΠΟΦΑΣΗ
Εισαγωγή – Ιστορικό Υπόθεσης:
Το υπό εξέταση κατηγορητήριο που καταχωρήθηκε στις 08.12.2023 περιλαμβάνει συνολικά 6 κατηγορίες. Οι κατηγορίες 1, 2, 3, 5 και 6 αφορούν αποκλειστικά την 1η Κατηγορούμενη ενώ η 4η Κατηγορία αφορά τον 2ο Κατηγορούμενο. Ένεκα του ότι η 1η Κατηγορούμενη κατέστηκε υπόδικος στην διαδικασία δόθηκε προτεραιότητα στην εκδίκαση της υπόθεσης.
Οι κατηγορίες έχουν ως εξής[1]:
1η Κατηγορία: Το αδίκημα της διάρρηξης κατοικίας κατά την διάρκεια της νύχτας, κατά παράβαση των άρθρων 291 και 292(α) του Ποινικού Κώδικα Κεφ. 154. Σύμφωνα με τις λεπτομέρειες της κατηγορίας η 1η Κατηγορούμενη μεταξύ των ημερομηνιών 20-21/10/2023 στην οδό Αγίας Ελένης στην Έμπα της Επαρχίας Πάφου, διέρρηξε και εισήλθε στην μεζονέτα αρ. 10 και διέπραξε μέσα σε αυτή κακούργημα, δηλαδή την κλοπή που αναφέρεται στην κατηγορία 2.
2η Κατηγορία: Το αδίκημα της κλοπής από κατοικία κατά παράβαση των άρθρων 255 και 266(β) του Ποινικού Κώδικα Κεφ. 154. Σύμφωνα με τις λεπτομέρειες της κατηγορίας η 1η Κατηγορούμενη κατά τον χρόνο και τόπο που αναφέρεται στην 1η κατηγορία, έκλεψε από την κατοικία που αναφέρεται στην 1η κατηγορία, μία τηλεόραση μάρκας HYUNDAI 55, χρώματος μαύρη, ένα αποσμητήρα μάρκας midea, χρώματος ασημί, ένα κιβώτιο το οποίο περιείχε 5 roller blinds χρώματος άσπρα, 5 κομοδίνα, 4 μικρά κιβώτια με πόδια σταντ τηλεόρασης, όλα συνολικής αξίας €2330= περιουσία του Μιχάλη Μιχαήλ από την Πάφο (Michael Metals).
3η Κατηγορία: Το αδίκημα της παράνομης κατοχής περιουσίας κατά παράβαση του άρθρου 309 του Ποινικού Κώδικα Κεφ. 154. Σύμφωνα με τις λεπτομέρειες κατηγορίας η 1η κατηγορούμενη μεταξύ των ημερομηνιών 21/10/2023 – 06/12/2023 στην Πάφο είχε στην κατοχή της περιουσία για την οποία υπήρχε εύλογη υπόνοια ότι ήταν κλοπιμέα δηλαδή μια τηλεόραση μάρκας Samsung, μια τηλεόραση μάρκας SONY χρώματος μαύρου, ένα NINTENDO SWITCH μοντέλο HAC-001 με χειριστήρια και ένα ασύρματο ηχείο χρώματος μαύρου μάρκας JBL XTREME2.
4η Κατηγορία: Το αδίκημα της κλεπταποδοχής κατά παράβαση του άρθρου 306(α) του Ποινικού Κώδικα Κεφ. 154. Σύμφωνα με τα γεγονότα της κατηγορίας ο 2ος Κατηγορούμενος μεταξύ των ημερομηνιών 21/10/23 – 7/12/23 στην Πάφο αποδέχθηκε και κατακρατούσε περιουσία που γνώριζε ότι αυτή κλάπηκε ή αποκτήθηκε με οποιοδήποτε τρόπο κάτω από περιστάσεις που συνιστούν κακούργημα, δηλαδή μια τηλεόραση μάρκας HYUNDAI 55 ιντσών χρώματος μαύρου.
5η Κατηγορία: Το αδίκημα της διάρρηξης κατοικίας κατά την διάρκεια της νύχτας, κατά παράβαση των άρθρων 291 και 292(α) του Ποινικού Κώδικα Κεφ. 154. Σύμφωνα με τις λεπτομέρειες της κατηγορίας η 1η Κατηγορούμενη στις 13 Σεπτεμβρίου του 2023 στην Πάφο, διέρρηξε και εισήλθε στην κατοικία της Γκριγιανα Γκαμποεβα από την Αρμενία και τώρα στην Πάφο που βρίσκεται στην οδό Κάτω Περβολιών αρ. 10, HERMES GARDENS, BLOCK B, διαμ. 101 και διέπραξε μέσα σε αυτή κακούργημα δηλαδή την κλοπή που αναφέρεται στην κατηγορία 6.
6η Κατηγορία: Το αδίκημα της κλοπής από κατοικία κατά παράβαση των άρθρων 255 και 266(β) του Ποινικού Κώδικα Κεφ. 154. Σύμφωνα με τις λεπτομέρειες της κατηγορίας η 1η Κατηγορούμενη κατά τον χρόνο και τόπο που αναφέρεται στην 5η κατηγορία, έκλεψε από την κατοικία που αναφέρεται στην 5η κατηγορία, ένα κινητό τηλέφωνο μάρκας ‘’neffos’’ χρώματος άσπρου αξίας €100, ένα κινητό τηλέφωνο μάρκας Samsung galaxy note 4 χρώματος μαύρου αξίας €200, ένα ηχείο μάρκας jbl χρώματος μαύρου αξίας €75 και ένα tablet μάρκας Lenovo χρώματος μαύρου αξίας €50, διάφορα ασημένια κοσμήματα αξίας €100, ένα μπουκάλι μπράντι μάρκας ‘’ararat’’ αξίας €50 και χρήματα Αρμενίας αξίας 100 ευρώ περίπου και ένα άρωμα μάρκας SHEIKH SHUYULKH LUXE EDITIONL 100ml αξίας €45 όλα συνολικής αξίας €720= περιουσία της Γκριγιανα Γκαμποεβα.
Προς απόδειξη της υπόθεσης της Κατηγορούσας Αρχής μαρτυρία παρουσιάστηκε από τον Αστ. 4485 Σ. Πενταρά (ΜΚ1), τον Αστ. 3819 Α. Κακουλλή (ΜΚ2), τον Λοχία 1825 Α. Χριστοφίδη (ΜΚ3), τον Αστ. 432 Λ. Δημοσθένους (ΜΚ4), τον Κ. Βαρσανίδη (ΜΚ5), τον Ν. Καρυπίδη (ΜΚ6), τον Λοχία 3144 Π. Σιμιλλίδη (ΜΚ7), τον Λοχία 3142 Π. Ζωττή (ΜΚ8) την Μ. Ευαγόρου (ΜΚ9) και την Α. Όθωνος (ΜΚ10).
Σημειώνεται επίσης πως στα πλαίσια της ακροαματικής διαδικασίας με την αγαστή συνεργασία των δικηγόρων των δύο πλευρών έγιναν δηλώσεις και κατατέθηκαν εξ συμφώνου έγγραφα με αποδεκτή την αλήθεια του περιεχομένου τους με αποτέλεσμα η έκταση της ακροαματικής διαδικασίας να περιοριστεί.
Ποιο συγκεκριμένα έλαβαν χώρα κατά χρονολογική σειρά τα ακόλουθα:
Στις 31.01.2024 κατατέθηκαν οι καταθέσεις που αποτελούν τα Τεκμήρια 34, 35 και 36 το περιεχόμενο των οποίων δηλώθηκε ως παραδεκτό γεγονός.
Στις 07.03.2024 έγινε:
(α) Δήλωση μη αμφισβήτησης της παραλαβής, συσκευασίας, σφράγισης, φύλαξης και διακίνησης όλων των τεκμηρίων που αφορούν την υπόθεση μέχρι την κατάθεση τους στο Δικαστήριο ότι αυτή έγινε ορθά και νομότυπα χωρίς να επέλθει οποιαδήποτε αλλοίωση ή επέμβαση από τον οποιονδήποτε.
(β) Δηλώθηκε αποδεκτή η αλήθεια του περιεχομένου των καταθέσεων που αποτελούν τα Τεκμήρια 27 και 28 Δικαστηρίου. Διευκρινίστηκε επίσης ότι σε σχέση με το Τεκμήριο 28 το άρωμα στο οποίο γίνεται αναφορά στην 7η γραμμή αφορά το Τεκμήριο 26 Δικαστηρίου. Κατατέθηκε επίσης εξ συμφώνου με αποδεκτή την αλήθεια του περιεχομένου της η κατάθεση του Θεμιστοκλή Σίνκ ημερ. 11.12.2023 (Τεκμήριο 40) με την διευκρίνηση ότι η αναφορά σε ηχείο JBL αφορά το Τεκμήριο 5, η αναφορά σε Nintento Switch αφορά το Τεκμήριο 7, η αναφορά σε τηλεόραση μάρκας Samsung αφορά το Τεκμήριο 4 και η αναφορά σε τηλεόραση μάρκας Sony αφορά το Τεκμήριο 6 Δικαστηρίου.
(γ) Η κατάθεση του Χριστάκη Κωνσταντίνου ήτοι το Τεκμήριο 33 έγινε αποδεκτή ως προς την αλήθεια του περιεχομένου της διευκρινίζοντας ότι η αναφορά σε 3 ρόλερ αφορά τα Τεκμήρια 8, 9Α και 9Β Δικαστηρίου.
(δ) Αποδεκτή ως προς την αλήθεια του περιεχομένου τους έγιναν και οι καταθέσεις που αφορούν τα Τεκμήρια 11, 12 και 16. Διευκρινίστηκε σε σχέση με το Τεκμήριο 12 ότι η αναφορά στην 8η γραμμή σε μεταλλικό αποσμητήρα αφορά το Τεκμήριο 3 Δικαστηρίου που φέρει τον ορθό αρ. εργοστασίου 541730000BJ24023100117 και όχι τον λανθασμένο που αναγράφεται στην συγκεκριμένη κατάθεση ήτοι 541730000BΧ24023100117. Επιπρόσθετα σημειώθηκε ότι η αναφορά στην 9η γραμμή της κατάθεσης Τεκμήριο 12 σε 3 ρόλερ αφορά τα Τεκμήρια 8, 9Α και 9Β.
(ε) Αποδεκτή έγινε ως προς την αλήθεια του περιεχομένου της και ην κατάθεση Τεκμήριο 21 του Σάββα Αθανασίου με την διευκρίνηση ότι η αναφορά στην 17η γραμμή αυτής σε τηλεόραση μάρκας Hyundai αφορά το Τεκμήριο 10 και 10Α, τον αποσμητήρα το Τεκμήριο 3 και τα 3 blinds τα Τεκμήρια 8, 8Α και 8Β Δικαστηρίου.
(στ) Τέλος ως παραδεκτό γεγονός δηλώθηκε επίσης ότι το ηχείο μάρκας JBL χρώματος μαύρου που αναφέρετε στις λεπτομέρειες της 6ης Κατηγορίας δεν είναι το ίδιο με το ασύρματο ηχείο χρώματος μαύρου μάρκας JBL XTREME2 δηλαδή το Τεκμήριο 5 Δικαστηρίου που περιγράφεται στην 3η Κατηγορία.
Στις 13.03.2024 έγινε:
Αποδεκτή ως προς την αλήθεια του περιεχομένου της το περιεχόμενο της κατάθεσης που αποτελεί το Τεκμήριο 13 με την διευκρίνηση ότι η αναφορά στο περιεχόμενο αυτής για την υπόδειξη μιας τηλεόρασης μάρκας Hyundai μαζί με το τηλεχειριστήριο της αυτά αποτελούν τα Τεκμήρια 10 και 10Α Δικαστηρίου.
Με το κλείσιμο της υπόθεσης της Κατηγορούσας Αρχής η πλευρά της Υπεράσπισης δεν προέβηκε σε εισήγηση για απόρριψη της υπόθεσης από το εκ πρώτης όψεως στάδιο αφού προφανώς θεώρησε ότι η υπόθεση θα κριθεί με την τελική κρίση του Δικαστηρίου αφού η τεθείσα ενώπιον του μαρτυρία τύχει και σχετικής αξιολόγησης.
Από την αντίπερα όχθη η κα. Μανώλη εισηγήθηκε για τους λόγους που με επιμέλεια εξήγησε πως αμφότεροι οι Κατηγορούμενοι θα πρέπει να κληθούν σε απολογία στο σύνολο των κατηγοριών που έκαστος αντιμετωπίζει.
Νομικές Αρχές Εκ Πρώτης Όψεως:
Σύμφωνα με το άρθρο 74 (1)(β) του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ.155, μετά το πέρας της μαρτυρίας για την Κατηγορούσα Αρχή, η Υπεράσπιση δύναται να εισηγηθεί ότι δεν έχει αποδειχθεί εκ πρώτης όψεως υπόθεση ούτως ώστε ο κατηγορούμενος να κληθεί σε απολογία.
Στην υπόθεση Γενικός Εισαγγελέας v. Χριστοδούλου (1990) 2 Α.Α.Δ. 133 αναφέρθηκαν τα ακόλουθα σχετικά με το στάδιο εκ πρώτης όψεως υπόθεση:
«Το δικαστήριο δεν προβαίνει κατά κανόνα στην αξιολόγηση της Μαρτυρίας της Κατηγορίας στο ενδιάμεσο στάδιο της δίκης. Άλλωστε, τέτοια αξιολόγηση θα οδηγούσε, μεταξύ άλλων, στη δημιουργία προκατάληψης εναντίον του κατηγορούμενου οποτεδήποτε κρινόταν ότι η μαρτυρία της Κατηγορίας είναι αξιόπιστη. Και εδώ έγκειται η σημασία της Πρακτικής του 1962 που υιοθετήθηκε στην απόφαση της ολομέλειας Azinas and Another v. Police (1981) 2 CLR 9 και κρίθηκε ότι ενσωματώνει τις αρχές που εφαρμόζονται για να διαπιστωθεί αν η Κατηγορία έχει τεκμηριώσει εκ πρώτης όψεως υπόθεση. Η πρώτη όψη του πράγματος είναι εκείνη η οποία χαρακτηρίζεται από τα εξωτερικά του γνωρίσματα. Είναι με αυτή την έννοια που ο όρος χρησιμοποιείται στην Πρακτική του 1962. Η απαλλαγή του εφεσίβλητου δικαιολογείται μόνο όταν,
(α) δεν στοιχειοθετείται εξ αντικειμένου η υπόθεση της Κατηγορίας λόγω της απουσίας ενός ή περισσοτέρων των συστατικών στοιχείων του εγκλήματος, και
(β) Οποτεδήποτε η μαρτυρία είναι τόσο αντινομική ή στερείται πειστικότητας σε βαθμό που κανένα λογικό δικαστήριο δεν θα μπορούσε να βασιστεί σ' αυτή την καταδίκη του κατηγορούμενου.
Και στη δεύτερη περίπτωση το κριτήριο είναι αντικειμενικό διότι το μέτρο δεν είναι οι εκτιμήσεις του συγκεκριμένου δικαστηρίου αλλά εκείνες ενός νοητού λογικού δικαστηρίου.
Η συνταύτιση του έργου του κριτή του δικαίου και των γεγονότων στο πρόσωπο του δικαστή στην Κύπρο, δεν μεταβάλλει το πλαίσιο καθορισμού της ύπαρξης εκ πρώτης όψεως υπόθεσης. Δεν προβαίνει ο δικαστής στο στάδιο εκείνο της δίκης σε υποκειμενική αξιολόγηση της μαρτυρίας. Το έργο αυτό επιτελείται κατά το τέλος της δίκης. Η απόφασή του περιορίζεται, όπως αναφέραμε, σε αντικειμενική θεώρηση της υπόθεσης. Η απόφαση για απαλλαγή και αθώωση σ' εκείνο το στάδιο της δίκης, πρέπει να έχει αντικειμενικό έρεισμα και να αντέχει στη βάσανο που θέτει η Πρακτική του 1962, δηλαδή, ότι κάθε λογικό δικαστήριο θα κατέληγε, ενόψει της αντικειμενικής υφής της μαρτυρίας, στο ίδιο συμπέρασμα».
Περαιτέρω, στην υπόθεση Γενικός Εισαγγελέας ν. Κουννίδη (1993) 2 Α.Α.Δ. 82, σελ. 86-87, αναφέρθηκε πως:
«Το ορθό κριτήριο σε τέτοιες περιπτώσεις δεν είναι αν αποδειχθεί η ενοχή ενός κατηγορουμένου εις το στάδιο που κλείει η υπόθεση της Κατηγορούσας Αρχής, αλλά κατά πόσο σε περίπτωση που ο κατηγορούμενος δεν δώσει ικανοποιητική εξήγηση, το Δικαστήριο θα μπορούσε λογικά να τον βρει ένοχο της κατηγορίας».
Ο κατηγορούμενος πρέπει να κληθεί σε απολογία μόνο σε περίπτωση που η Κατηγορούσα Αρχή έχει παρουσιάσει μαρτυρία αρκετά ισχυρή στην ουσία της που να καθιστά την καταδίκη του κατηγορουμένου μια πραγματική δυνατότητα, αν δεν δοθεί από αυτόν κάποια εξήγηση, αλλιώς ο κατηγορούμενος θα κληθεί όχι για να υπερασπίσει τον εαυτό του, αλλά για να διορθώσει της ατέλειες που υπάρχουν στην μαρτυρία που δόθηκε από την Κατηγορούσα Αρχή.
Η λογική υποψία δεν είναι αρκετή για να δημιουργήσει εκ πρώτης όψεως υπόθεση (βλ. Shaaban bin Hussien v. Chong Fook Kam [1970] 2 W.L.R. 441).
Στην υπόθεση The Police v. Kallenos (1980) 1 JSC 145 αναφέρθηκαν τα ακόλουθα από τον τότε Επαρχιακό Δικαστή κ.Γιώργο Νικολάου:
«. η νομοθετική διάταξη που περιέχεται στο άρθρο 74(1)(β) του Κεφ. 155. δεν θα πρέπει να ερμηνευθεί κατά τρόπο που να αποτελεί απλή αναφορά στα συμπεράσματα που βγαίνουν από την μαρτυρία, όπως επιφανειακά φαίνεται, αλλά κατά τρόπο που να επεκτείνεται και να απαιτεί μαρτυρία που να θεωρείται αρκετά αξιόπιστη από το δικαστήριο των γεγονότων, ώστε να είναι δυνατόν να εγείρει τεκμήριο ενοχής. Η έννοια «εκ πρώτης όψεως υπόθεση» δεν αναφέρεται μόνο στην ποσότητα της μαρτυρίας και στα αντικειμενικά και επιφανειακά συμπεράσματα από αυτήν, αλλά και στην εσωτερική ποιότητά της και την επάρκειά της να οδηγήσει σε συμπεράσματα ενοχής. Το δικαστήριο οφείλει, ακόμη και στο στάδιο τούτο, να οδηγήσει το μυαλό του, αν και μόνο προκαταρκτικά, στο κατά πόσο το δικαστήριο θα μπορεί να στηριχθεί στην μαρτυρία που έχει παρουσιασθεί. Για παράδειγμα, έχουν οι μάρτυρες γίνει πιστευτοί; Και έτσι και αλλιώς, θα ήταν το δικαστήριο διατεθειμένο να βασισθεί στη μαρτυρία τους; Εκείνο που το άρθρο 74(1)(β) διαλαμβάνει είναι ότι στο κλείσιμο της υπόθεσης της κατηγορίας πρέπει να υπάρχει τέτοια αξιόπιστη μαρτυρία μπροστά στο δικαστήριο, που να είναι αρκετή για να οδηγήσει σε τεκμήριο ενοχής, που αν αφεθεί αμάχητο, θα μπορούσε να οδηγήσει στην καταδίκη του κατηγορουμένου. . Με λίγα λόγια, ένας κατηγορούμενος τότε μόνο πρέπει να καλείται σε απολογία, όταν η κατηγορία έχει παρουσιάσει μαρτυρία αρκετά ισχυρή στην ουσία της που να καθιστά την καταδίκη του κατηγορουμένου μια πραγματική δυνατότητα αν δεν δοθεί από τον κατηγορούμενο μια εξήγηση, αλλιώς ο κατηγορούμενος θα καλείται, όχι για να υπερασπίζει τον εαυτό του, αλλά για να διορθώνει τις ατέλειες που υπάρχουν στην μαρτυρία που δόθηκε από την κατηγορία».
Συνεπώς, έχοντας υπόψη τα ανωτέρω, το Δικαστήριο εκείνο το οποίο έχει να επιτελέσει σ' αυτό το στάδιο είναι η αντικειμενική θεώρηση της υπόθεσης και κατ' επέκταση εάν, αντικειμενικά, η μαρτυρία που παρουσιάστηκε δεν στοιχειοθετεί ένα από τα συστατικά στοιχεία του αδικήματος ή εάν είναι τόσο αντινομική που κανένα λογικό Δικαστήριο θα βασιζόταν σε αυτή για να καταδικάσει τους Κατηγορούμενους.
Για τον σκοπό εξέτασης του κατά πόσον έχει αποδειχθεί η όχι εκ πρώτης όψεως υπόθεση εναντίον των Κατηγορουμένων έχω μελετήσει και είναι στα υπόψη μου το σύνολο της έγγραφης και δια ζώσης μαρτυρίας που έχει προσκομιστεί από πλευράς Κατηγορούσας Αρχής συμπεριλαμβανομένων και των παραδεκτών γεγονότων και γενικά της μη αμφισβητούμενης μαρτυρίας την οποία όμως δεν θα επαναλάβω στο περιεχόμενο της παρούσας ενδιάμεσης απόφασης.
Εκτίμηση Δικαστηρίου:
Το Δικαστήριο καταρχάς σημειώνει πως δεν θα προχωρήσει στο παρόν στάδιο να εξετάσει το ζήτημα του εκ πρώτης όψεως καθότι θεωρεί πως από το Κατηγορητήριο ως έχει προκύπτει μια μορφής ελαττωματικότητας.
Η διαπίστωση αυτή προέκυψε μετά από μελέτη του μαρτυρικού υλικού και των παραδεκτών και μη αμφισβητούμενων γεγονότων που έχουν τεθεί ενώπιον του κατά το στάδιο παρουσίασης της υπόθεσης της Κατηγορούσας Αρχής.
Και όταν αναφέρομαι σε ελαττωματικότητα εννοώ στο ότι δεν περιλαμβάνονται στο υπό εξέταση κατηγορητήριο αδικήματα τα οποία φαίνεται να αποκαλύπτονται από τα περιστατικά της υπόθεσης και την προσκομισθείσα μαρτυρία (fails to charge an offence which is disclosed therein) και αφορούν το πρόσωπο της Κατηγορουμένης 1.
Και αυτό γιατί από την τεθείσα ενώπιον μου μαρτυρία χωρίς βεβαίως αυτή να τυγχάνει για σκοπούς του ενδιάμεσου αυτού σταδίου οποιασδήποτε αξιολόγησης ή να προβαίνει το Δικαστήριο σε οποιαδήποτε ευρήματα ή έξαρση συμπερασμάτων διαφαίνεται ότι στις 06.12.2023 όταν εκτελέστηκε ένταλμα έρευνας στην κατοικία της Κατηγορούμενης 1 στην δική της παρουσία, εντοπίστηκαν σε αυτήν αντικείμενα τα οποία έχουν αναγνωριστεί ότι προέρχονται από συγκεκριμένες διαρρήξεις και κλοπές.
Συνεπώς τίθεται το ερώτημα αν η Κατηγορούμενη 1 θα πρέπει να αντιμετωπίσει επιπρόσθετα με τα αδικήματα που ήδη περιλαμβάνονται στο κατηγορητήριο και στρέφονται εναντίον της και αδικήματα κλεπταποδοχής κατά παράβαση του άρθρου 306(α) του Ποινικού Κώδικα Κεφ. 154.
Δεν παραγνωρίζω βεβαίως το γεγονός ότι η Κατηγορούμενη 1 ήδη κατηγορείται με βάση μεταξύ άλλων και την μαρτυρία του ΜΚ6 ότι αυτή έχει διαπράξει τις διαρρήξεις και κλοπές που περιλαμβάνονται στις Κατηγορίες 1, 2, 5 και 6, έχω όμως επίσης κατά νου ότι αυτή προωθεί την υπερασπιστική γραμμή και αυτό διαφάνηκε κατά την αντεξέταση των μαρτύρων κατηγορίας και ιδίως του ΜΚ6 ότι οι διαρρήξεις και κλοπές αυτές δεν έγιναν από την ίδια αλλά από τον ΜΚ6 πρόσωπο που επιδίδεται κατά την υπεράσπιση γενικά στην διάπραξη τέτοιων αδικημάτων και πως τα όσα εντοπίστηκαν στην κατοικία της στις 06.12.2023 και έχουν αναγνωριστεί ως κλοπιμέα περιουσία των δύο κατοικιών τα έφερε στην κατοικία της Κατηγορούμενης 1 ο ΜΚ6 με σκοπό να την ενοχοποιήσει ως τον δράστη των διαρρήξεων και κλοπών.
To αν θα στοιχειοθετηθούν εναντίον της Κατηγορούμενης 1 τα προσαπτόμενα αδικήματα διαρρήξεων και κλοπών αυτό θα κριθεί στο τέλος της διαδικασίας όπου το Δικαστήριο θα έχει την ευκαιρία να αξιολογήσει την μαρτυρία της Κατηγορούσας Αρχής και ιδιαίτερα του ΜΚ6.
Ακόμα όμως και αν στο τελικό στάδιο της διαδικασίας ήθελε κριθεί ότι τα αδικήματα της διάρρηξης και κλοπής των δύο κατοικιών δεν μπορούν να στοιχειοθετηθούν πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας εναντίον της Κατηγορούμενης 1 δεν μπορώ να παραγνωρίσω το γεγονός ότι στην κατοικία αυτής και αυτό δεν έχει αμφισβητηθεί έχουν εντοπιστεί στις 06.12.2023 στα πλαίσια εκτέλεσης εντάλματος έρευνας και στην δική της παρουσία τα ακόλουθα:
(α) Ένα άρωμα μάρκας SHEIKH SHUYULKH LUXE EDITIONL 100ml το οποίο αναγνωρίστηκε από την ιδιοκτήτρια του διαμερίσματος αρ. 101 που διαρρήχθηκε στις 13.09.2023 ότι αποτέλεσε μέρος της κλοπιμέας από το διαμέρισμα της περιουσία και
(β)Ένας αποσμητήρας μάρκας Midea με αρ. εργοστασίου 541730000BJ24023100117, ένα Roller Blind χρώματος άσπρου διαστάσεων 120x140 και δύο Roller Blind χρώματος άσπρου διαστάσεων 104x200 και 103x250 αντικείμενα τα οποία αναγνωρίστηκαν ότι αποτελούσαν μέρος της κλοπιμαίας περιουσίας από την διάρρηξη της μεζονέτας αρ. 10 που ευρίσκεται στην Έμπα της Επαρχίας Πάφου και έλαβε χώρα μεταξύ των ημερομηνιών 20-21/10/2023 και
Επιπρόσθετα με τα πιο πάνω έχει παρατεθεί μαρτυρία ενώπιον του Δικαστηρίου από πλευράς Κατηγορούσας Αρχής ότι η Κατηγορούμενη 1 είχε στην κατοχή της μία τηλεόραση μάρκας HYUNDAI 55 ιντσών με αρ. εργοστασίου TVFFTZTT01000147 και αρ. μοντέλου HYTV-55F3U η οποία και αυτή έχει ταυτοποιηθεί ότι αποτελεί μέρος της κλοπιμέας περιουσίας από την μεζονέτα αρ. 10 που αναφέρεται ανωτέρω και την οποία στην συνέχεια πώλησε στον 2ο Κατηγορούμενο.
Το αν η Κατηγορούμενη 1 κατείχε ή αποδέχθηκε την συγκεκριμένη περιουσία και κατά πόσον γνώριζε η όχι ότι αποτελούσε προϊόν κλοπής θα κριθεί με την τελική ετυμηγορία του Δικαστηρίου όπως θα κριθούν και οι κατηγορίες των διαρρήξεων και κλοπών που επίσης αντιμετωπίζει.
Νοείται βεβαίως πως αν το Δικαστήριο καταλήξει κατά την τελική του κρίση στο ότι ο δράστης των διαρρήξεων και κλοπών ήταν πράγματι η Κατηγορούμενη 1 δεν μπορεί αυτή να κριθεί ένοχη και για τα αδικήματα της κλεπταποδοχής. Αν όμως ήθελε κριθεί ότι δεν μπορεί να καταλήξει με ασφάλεια το Δικαστήριο στην εμπλοκή της Κατηγορούμενης 1 στις διαρρήξεις και κλοπές τότε θα πρέπει να εξετάσει κατά πόσον στοιχειοθετούνται εναντίον της τα αδικήματα της κλεπταποδοχής σε σχέση με την πιο πάνω εντοπισθείσα περιουσία.
Θεωρώ πώς από την μαρτυρία που έχει τεθεί ενώπιον μου μέχρι τώρα χωρίς επαναλαμβάνω σε καμιά περίπτωση αυτή να τυγχάνει οποιασδήποτε αξιολόγησης, αυτή είναι ικανοποιητική για να προχωρήσει το Δικαστήριο και να προσθέσει και κατηγορίες κλεπταποδοχής εις βάρος της Κατηγορούμενης 1 αναφορικά με τα συγκεκριμένα αντικείμενα έτσι ώστε πλέον το Κατηγορητήριο να ανταποκρίνεται πλήρως στα περιστατικά της υπόθεσης.
Η προσθήκη αυτή των κατηγοριών θεωρώ πως θα πρέπει να γίνει στο στάδιο αυτό έτσι ώστε να δοθεί έγκαιρα η ευκαιρία στην Κατηγορούμενη 1 αν βεβαίως το επιθυμεί να δώσει κάποια εξήγηση για τον εντοπισμό της συγκεκριμένης περιουσίας η οποία αδιαμφισβήτητα αποτελεί κλοπιμέα περιουσία.
Και αυτό γιατί υπενθυμίζεται πως η κατοχή προσφάτως κλαπείσας περιουσίας μπορεί να οδηγήσει σε συμπέρασμα γνώσης και συνακολούθως ενοχής. Εκτός αν δοθεί εξήγηση που οδηγεί προς άλλη κατεύθυνση την οποία το Δικαστήριο αξιολογεί, με συνέπεια την αθώωση αν τη δεχτεί ή αν δεν είναι διατεθειμένο να την αποκλείσει (βλ. Antonis Ioannou Christofides v. The Police (1965) 2 C.L.R. 69, Efstathios Charalambous Paspalli v The Police (1968) 2 C.L.R. 108, και Ioannis Kyprianou v. The Police (1976) 2 C.L.R. 75.)
Σημειώνεται επιπρόσθετα πως το αδίκημα της κλεπταποδοχής στη βάση του άρθρου 306(α) του Ποινικού Κώδικα Κεφ. 154 ούτως η άλλως δεν επιφέρει ποινή μεγαλύτερη από τα αδικήματα που ήδη αντιμετωπίζει η Κατηγορούμενη και αναφέρομαι στα αδικήματα της διάρρηξης και κλοπής από κατοικία συνεπώς δεν αποτελεί εμπόδιο η προσθήκη τέτοιας κατηγορίας.
Η διαθέσιμη νομική βάση για την μεταβολή του υπο εξέταση κατηγορητηρίου για την προσθήκη νέων (επιπρόσθετων) κατηγοριών είναι αυτή του άρθρου 83(1) του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 155, ακολουθώντας εν συνεχεία αναπόδραστα τη διαδικασία του άρθρου 84 του Κεφ. 155. Σε καμία περίπτωση δεν δύναται να εφαρμόσω τα κριτήρια του άρθρου 85, αφού εκείνα εφαρμόζονται μόνο όταν ολόκληρη η δίκη περατωθεί, ήτοι αφότου παρουσιάσει και η Υπεράσπιση την υπόθεσή της.
«Μεταβολή ελαττωματικού κατηγορητηρίου
83.-(1) Όταν, σε οποιοδήποτε στάδιο της δίκης φαίνεται στο Δικαστήριο ότι το κατηγορητήριο ή το κατηγορητήριο που καταχωρίστηκε στο Κακουργιοδικείο είναι ελαττωματικό, είτε ουσιαστικά είτε τυπικά, το Δικαστήριο δύναται να εκδώσει τέτοιο διάταγμα για τη μεταβολή του κατηγορητηρίου ή του κατηγορητηρίου που καταχωρίστηκε στο Κακουργιοδικείο είτε με τροποποίηση του ή με υποκατάσταση του ή με προσθήκη σε αυτό νέας κατηγορίας ως το Δικαστήριο κρίνει αναγκαίο ώστε να ανταποκρίνεται στα περιστατικά της υπόθεσης.
Διαδικασία κατά τη μεταβολή του κατηγορητηρίου ή του κατηγορητηρίου που καταχωρίστηκε σε Κακουργιοδικείο
84.-(1) Όταν κατηγορητήριο ή κατηγορητήριο που καταχωρίστηκε σε Κακουργιοδικείο μεταβάλλεται όπως προβλέπεται στο άρθρο 83, το Δικαστήριο καλεί αμέσως τον κατηγορούμενο να απολογηθεί σε αυτό και να δηλώσει κατά πόσο είναι έτοιμος να δικαστεί βάσει του κατηγορητηρίου ή του κατηγορητηρίου που καταχωρίστηκε σε Κακουργιοδικείο ως έχει μεταβληθεί.
(2) Αν ο κατηγορούμενος δηλώσει ότι δεν είναι έτοιμος, το Δικαστήριο εξετάζει τους προβαλλόμενους λόγους και, αν η άμεση συνέχιση της διαδικασίας δεν ενδέχεται κατά τη γνώμη του Δικαστηρίου να επηρεάσει δυσμενώς τον κατηγορούμενο στην υπεράσπιση του ή τον κατήγορο στο χειρισμό της υπόθεσης από αυτόν, το Δικαστήριο δύναται να προχωρήσει τη δίκη ωσάν, το κατηγορητήριο ή το κατηγορητήριο που καταχωρίστηκε σε Κακουργιοδικείο που έχει μεταβληθεί, να ήταν το αρχικό.
(3) Αν το κατηγορητήριο ή το κατηγορητήριο που καταχωρίστηκε στο κακουργιοδικείο που έχει μεταβληθεί είναι τέτοιο ώστε η άμεση συνέχιση της δίκης να ενδέχεται, κατά τη γνώμη του Δικαστηρίου να επηρεάσει, δυσμενώς τον κατηγορούμενο ή τον κατήγορο, το Δικαστήριο δύναται είτε να διατάξει νέα δίκη είτε να αναβάλει τη δίκη για τέτοια χρονική περίοδο ως το Δικαστήριο ήθελε θεωρήσει αναγκαία.
(4) Όταν κατηγορητήριο ή κατηγορητήριο που καταχωρίστηκε σε Κακουργιοδικείο μεταβάλλεται από το Δικαστήριο μετά την έναρξη της δίκης η μαρτυρία που έχει ήδη δοθεί κατά τη διάρκεια της δίκης, δύναται να χρησιμοποιηθεί χωρίς επανακρόαση αλλά επιτρέπεται στους διαδίκους να επανακαλέσουν ή επανακλητεύσουν οποιοδήποτε μάρτυρα ο οποίος είναι δυνατό να εξετάστηκε και να εξετάσουν ή αντεξετάσουν αυτόν αναφορικά με την εν λόγω μεταβολή.».
Στην υπόθεση Georgios Chr. Leonidou v The Police (1987) 2 Α.Α.Δ. 96, διευκρινίστηκε ότι το άρθρο 85 του Κεφ. 155 εφαρμόζεται μόνο κατά το πέρας της δίκης και συνεπώς στο στάδιο του εκ πρώτης όψεως το μόνο άρθρο που χωρεί εφαρμογής είναι το άρθρο 83 του Κεφ. 155, με αποτέλεσμα η άσκηση της εξουσίας του Δικαστηρίου για μεταβολή του κατηγορητηρίου να πρέπει να εδράζεται στα κριτήρια του άρθρου 83 και να τηρείται η διαδικασία του άρθρου 84. Κρίθηκε κατ' έφεση ότι εσφαλμένα το πρωτόδικο Δικαστήριο τροποποίησε στη βάση του άρθρου 85 το κατηγορητήριο στο στάδιο του εκ πρώτης όψεως αφότου απέρριψε την κατηγορία του βιασμού για να προσθέσει νέας κατηγορίας για επίθεση με πρόκληση πραγματικής σωματικής βλάβης, αρνούμενο μάλιστα να εφαρμόσει τη διαδικασία του άρθρου 84. Επεξηγήθηκε στο πλαίσιο της συγκεκριμένης απόφασης του Εφετείου πότε ένα κατηγορητήριο θεωρείται «ελαττωματικό» κατά την έννοια του άρθρου 83 του Κεφ. 155. Παραθέτω σχετικό απόσπασμα꞉
«The appellant was originally charged with rape contrary to sections 144 and 145 of the Criminal Code, Cap. 154. After the close of the case for the prosecution, counsel for the accused submitted that no prima facie case was made out against the accused. The trial Court accepted the submission, but as in its opinion the evidence disclosed a prima facie case for assault occasioning actual bodily harm contrary to section 243 of Cap. 154, it directed, without first obtaining the views of defending counsel, the amendment of the charge by the addition of a second count charging the said offence of assault. In doing so the trial Court relied on section 85(1) and (4) of the Civil Procedure Law, Cap. 155 and not section 83 and for this reason the Court refused to apply the procedure contemplated by section 84 and turned down an application by counsel for the accused for recalling of prosecution witnesses for further cross-examination. The grounds given by the trial Court for not applying section 83 and applying section 85(1) and (4) are that section 83 is not applicable because the original charge was not defective, but the evidence was simply insufficient to establish the commission of the crime by the accused, and that once the ruling on the submission of no prima facie case was in favour of the accused, the case must be considered as concluded and, therefore, the provisions of s. 85 had to be followed.
The accused was eventually found guilty on the new count. Hence the present appeal.
Held, allowing the appeal:
(1) An indictment is defective not only when it is bad on the face of it, but also: (i) When it does not accord with the evidence before the committing magistrates, either because of inaccuracies or deficiencies in the indictment or because the indictment charges offences not disclosed in that evidence or fails to charge an offence which is disclosed therein, (ii) When for such reasons it does not accord with the evidence given at the trial: R. v. Hall [1968] 52 Cr. App. R. 528; R. v. Johal and Ram [1972] 56 Cr. App. R. 348 (A passage from Archbold's Criminal Pleading, Evidence and Practice, 40th Ed. p. 52 para. 53 adopted).
(2) It was advisable for the trial Court to seek the views of counsel for the parties before adding the new count, but the failure to seek such views does not amount to a material irregularity (Pouris and Others v. The Republic (1983) 2 C.L.R. 148 at p. 161, per Triantafyllides, P.)
(3) The requisites which have to be established before section 85(4) can be applied are:
(a) It must be established by evidence that the accused has committed an offence not contained in the charge or information.
(b)The accused cannot be convicted without amending the charge or information.
(c) The accused must not upon his conviction on the new offence be liable to a greater punishment than if he were convicted on the charge or information as it stood; in other words that the punishment provided by law for the added offence must not exceed that of the original offence.
(d) That the accused would not be prejudiced by the amendment in his defence.
(4) It is abundantly clear from the above authorities that the provisions of section 83 come into operation at any stage of the proceedings and in any case before the conclusion of the trial (vide Pouris case (supra)). When the trial is concluded and the Court has evaluated the evidence before it, coming both from the prosecution and the defence, it may, at the stage of making its findings on the facts, if it comes to the conclusion that part only of the charge or information has been proved, and the part so proved constitutes an offence, convict the accused, without altering the charge or information, of the offence which he is proved to have committed, under sub-section (1) of section 85; or if the Court is of the opinion that it has been established by evidence that the accused has committed an offence or offences not contained in the charge or information, it may direct that a new count be added to the charge or information charging the accused with such offence or offences and the Court may give its judgment thereupon, as if the said count or counts had formed part of the original charge or information, in accordance with subsection (4) of section 85 and subject to the requisites set out therein.
(5) In the present case the trial had not been concluded and the only section which could be invoked at that stage of the proceedings was section 83(1) and not section 85(4) which is applicable in cases where the trial has been concluded. The adoption of the procedure under section 85(1) and (4) deprived the appellant of the advantages of section 84 and in particular subsection (4) of section 84. The wrong application of the law has led to substantial miscarriage of justice.».
Κατάληξη:
Υπό το φως των ανωτέρω επισημάνσεών μου και έχοντας υπόψη μου τις διατάξεις των άρθρων 83 και 84 του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 155, προχωρώ σε τροποποίηση του Κατηγορητηρίου έτσι ώστε αυτό να συνάδει με την τεθείσα μέχρι σήμερα μαρτυρία δια της προσθήκης δύο νέων κατηγοριών ήτοι της 7ης και 8ης Κατηγορίας ως τυγχάνουν κατωτέρω σχετικής περιγραφής.
Σε σχέση δε με την ακολουθητέα διαδικασία ενόψει και της τροποποίησης αυτής σημειώνεται πώς το Δικαστήριο θα προχωρήσει να απαγγείλει στην Κατηγορούμενη 1 τις νέες κατηγορίες που έχουν προστεθεί και σε περίπτωση μη παραδοχής θα προχωρήσω να εξετάσω κατά πόσον έχει αποδειχθεί εκ πρώτης όψεως υπόθεση σε σχέση με το τροποποιημένο κατηγορητήριο αφού δώσω την ευκαιρία σε αμφότερες τις πλευρές να αγορεύσουν αν το επιθυμούν εκ νέου για το θέμα επιπρόσθετα των όσον έχουν αγορεύσει ενώπιον μου στις 20.03.2024.
Νοείται βεβαίως ότι σε περίπτωση καταχώρησης απάντησης μη παραδοχής και πριν την εξέταση του κατά πόσον έχει η όχι αποδειχθεί εκ πρώτης όψεως υπόθεση εναντίον των Κατηγορουμένων στη βάση του τροποποιημένου κατηγορητηρίου το Δικαστήριο θα επιβεβαιώσει κατά πόσον η πλευρά της Υπεράσπισης επιθυμεί να επανακλητευθεί οποιοσδήποτε από τους μάρτυρες κατηγορίας για περαιτέρω αντεξέταση.
Δεν θεωρώ πως επηρεάζεται με οποιοδήποτε δυσμενή τρόπο η υπεράσπιση με την προωθούμενη τροποποίηση ιδίως λαμβάνοντας υπόψη ότι αν και εφόσον το επιθυμεί δύναται το δικαστήριο να διατάξει την επανακλήτευση για σκοπούς αντεξέτασης οποιουδήποτε από τους μάρτυρες κατηγορίας έδωσαν ήδη μαρτυρία στην υπόθεση.
Δεν παραγνωρίζω βεβαίως και το γεγονός πως η υπεράσπιση ήδη για τα συγκεκριμένα αντικείμενα αντεξέτασε εκτενώς τον ΜΚ6 και κινήθηκε με συγκεκριμένο τρόπο θέλοντας να εμπλέξει αυτόν στα όσα εντοπίστηκαν στην κατοικία και έχουν ταυτοποιηθεί ως κλοπιμέα περιουσία όμως σε κάθε περίπτωση τα θέματα αυτά δεν θα κριθούν με την παρούσα απόφαση.
Η τροποποίηση του κατηγορητηρίου δια της προσθήκης των νέων κατηγοριών που αφορούν τα αδικήματα της κλεπταποδοχής κρίνεται αναγκαία όπως λάβει χώρα στο παρόν στάδιο έτσι ώστε ανάλογα και με την απόφαση του εκ πρώτης όψεως αν η Κατηγορούμενη 1 κληθεί σε απολογία να έχει την ευκαιρία αν βεβαίως το επιθυμεί να δώσει εξήγηση για τον εντοπισμό της κλοπιμέας περιουσίας εντός της κατοικίας της και στο κατά πόσον αυτή εμπλέκεται η όχι στην αποδοχή και κατοχή τέτοιας περιουσίας.
Συνεπώς λαμβάνοντας υπόψη όλα τα ανωτέρω το Κατηγορητήριο τροποποιείται έτσι ώστε να περιλαμβάνει τις ακόλουθες κατηγορίες οι οποίες αφορούν την Κατηγορούμενη 1 και στις οποίες θα κληθεί να απαντήσει:
ΕΚΘΕΣΗ ΑΔΙΚΗΜΑΤΟΣ
Αρ. Κατηγορίας 7
Κλεπταποδοχή, κατά παράβαση του άρθρου 306(α) του Ποινικού Κώδικα Κεφ. 154.
ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ ΑΔΙΚΗΜΑΤΟΣ
Η 1η Κατηγορούμενη μεταξύ των ημερομηνιών 13.09.2023 με 06.12.2023 στην Πάφο, αποδέχθηκε και κατακρατούσε περιουσία που γνώριζε ότι αυτή κλάπηκε ή αποκτήθηκε με οποιοδήποτε τρόπο κάτω από περιστάσεις που συνιστούν κακούργημα, δηλαδή ένα άρωμα μάρκας SHEIKH SHUYULKH LUXE EDITIONL 100ml.
ΕΚΘΕΣΗ ΑΔΙΚΗΜΑΤΟΣ
Αρ. Κατηγορίας 8
Κλεπταποδοχή, κατά παράβαση του άρθρου 306(α) του Ποινικού Κώδικα Κεφ. 154.
ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ ΑΔΙΚΗΜΑΤΟΣ
Η 1η Κατηγορούμενη μεταξύ των ημερομηνιών 20 - 21.10.2023 με 06.12.2023 στην Πάφο, αποδέχθηκε και κατακρατούσε περιουσία που γνώριζε ότι αυτή κλάπηκε ή αποκτήθηκε με οποιοδήποτε τρόπο κάτω από περιστάσεις που συνιστούν κακούργημα, δηλαδή μία τηλεόραση μάρκας HYUNDAI 55 ιντσών με αρ. εργοστασίου TVFFTZTT01000147 και αρ. μοντέλου HYTV-55F3U, ένα αποσμητήρα μάρκας Midea με αρ. εργοστασίου 541730000BJ24023100117, ένα Roller Blind χρώματος άσπρου διαστάσεων 120x140 και δύο Roller Blind χρώματος άσπρου διαστάσεων 104x200 και 103x250.
(Υπ.) .......................................
N. Φακοντής, Ε.Δ.
ΠΙΣΤΟΝ ΑΝΤΙΓΡΑΦΟΝ
ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΗΤΗΣ
[1] Τροποποίηση των κατηγοριών 4 και 6 έλαβε χώρα στις 18.01.2024