ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΠΑΦΟΥ
Ενώπιον: Σ. Συμεού, Ε.Δ.
Αρ. Αγωγής: 984/22 (i – justice)
Μεταξύ:
ΑΧΙΛΛΕΑΣ ΑΛΦΡΕΔΟΥ (Α.Δ.Τ ΧΧΧΧΧΧ) από την Πάφο, οδός
[ ] 15, 8010 Πάφος
Ενάγοντας
Και
MAHER MOHAMMAD HAKIM (Α.Δ.Τ ΧΧΧΧΧΧΧ), από την Πάφο
Εναγόμενος
ΩΣ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΘΗΚΕ ΧΩΡΙΣ ΑΔΕΙΑ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ
ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΠΑΦΟΥ
Ενώπιον: Σ. Συμεού, Ε.Δ.
Αρ. Αγωγής: 984/22 (i – justice)
Μεταξύ:
ΑΧΙΛΛΕΑΣ ΑΛΦΡΕΔΟΥ (Α.Δ.Τ ΧΧΧΧΧΧ) από την Πάφο, οδός
[ ] 15, 8010 Πάφος
Ενάγοντας
Και
1. MAHER MOHAMMAD HAKIM (Α.Δ.Τ ΧΧΧΧΧΧ), από την Πάφο
2. CNP ASFALISTIKI LIMITED, με αρ. Εγγραφής (ΗΕ ΧΧΧΧΧ),
Ακροπόλεως, 17, Στρόβολος 2006, Λευκωσία, Κύπρος
Εναγόμενοι
Ημερομηνία: 12/04/24
Εμφανίσεις:
Για τον Ενάγοντα: κ. Λ. Παπαλουκά για Λ. Λουκαίδου Θεοφάνους Δ.Ε.Π.Ε
Για τους Εναγόμενους 1 και 2 : καμία εμφάνιση
Α Π Ο Φ Α Σ Η
(Αίτηση ημερ. 13/03/24 για Απόφαση εναντίον των Εναγομένων 1 και 2 λόγω παράλειψης καταχώρισης Σημειώματος Εμφάνισης)
Με την παρούσα αγωγή, η οποία καταχωρήθηκε αρχικά με γενικώς οπισθογραφημένο κλητήριο ένταλμα την 01/12/22 το οποίο και τροποποιήθηκε χωρίς άδεια του Δικαστηρίου την 13/07/23, ο Ενάγοντας αξιώνει από τους Εναγόμενους 1 και 2 γενικές αποζημιώσεις, νόμιμο τόκο και έξοδα, τα οποία και προέκυψαν συνεπεία τροχαίου δυστυχήματος το οποίο επεσυνέβει στην Λεωφόρο Αθηνών στην Πάφο περί την 17/05/22. Πιο συγκεκριμένα και ενώ το όχημα με αρ. εγγραφής ΚQV ΧΧΧ του οποίου ο οδηγός κατά τον ουσιώδη ήταν ο Ενάγοντας, βρισκόταν νομίμως σταματημένο στα φώτα τροχαίας της λεωφόρου Αθηνών επειδή το φανάρι είχε ανάψει κόκκινο και αναμένοντας αυτό να ανάψει πράσινο ούτως ώστε να μπορέσει να ξεκινήσει για να προχωρήσει με το αυτοκίνητο του σε ευθεία πορεία, το όχημα με αριθμούς εγγραφής KNL ΧΧΧ το οποίο οδηγείτο από τον Εναγόμενο 1 ο οποίος ήταν νομίμως ασφαλισμένος στην Εναγόμενη 2, προσέκρουσε στο πισινό μέρος του οχήματος του Ενάγοντα με αποτέλεσμα να του προκαλέσει ζημιές, σωματικές βλάβες και έξοδα.
Το τροποποιημένο κλητήριο ένταλμα ημερ. 13/07/23 επιδόθηκε αρχικά στην Εναγόμενη 2 την 14/07/23 ενώ σε ότι αφορά τον Εναγόμενο 1, ένεκα του ότι αυτός δεν εντοπιζόταν στην τελευταία γνωστή του διεύθυνση και γενικά δεν υπήρχε οποιαδήποτε άλλη γνωστή διεύθυνση που θα μπορούσε να εντοπιστεί, την 20/11/23 καταχωρήθηκε εκ μέρους του Ενάγοντα μονομερής αίτηση με την οποία και ζητήθηκε η έκδοση διατάγματος για υποκατάστατη επίδοση της αγωγής στην Εναγόμενη 2 η οποία ήταν η ασφαλιστική εταιρεία του Εναγόμενου 1, με σκοπό ο τελευταίος να λάβει γνώση για την ύπαρξη της αγωγής που εκκρεμούσε εναντίον του. Στην συνέχεια το Δικαστήριο (το παρών Δικαστήριο) την 24/11/23 εξέδωσε τα αιτούμενα διατάγματα μονομερώς και ως εκ τούτου το τροποποιημένο κλητήριο ένταλμα ημερ. 13/07/23 επιδόθηκε στην Εναγόμενη 2 την 28/02/24 με σκοπό να λάβει γνώση για την αγωγή που έχει καταχωρηθεί εναντίον του ο Εναγόμενος 1. Στο μεταξύ και πιο συγκεκριμένα περί την 01/02/24 καταχωρήθηκε εκ μέρους του Ενάγοντα στο Δικαστήριο, ειδικώς οπισθογραφημένο κλητήριο ένταλμα με βάση το οποίο ο Ενάγοντας αξιώνει εναντίον των Εναγόμενων 1 και 2, ειδικές αποζημιώσεις ύψους 3,066,30 ευρώ, γενικές αποζημιώσεις για σωματικές βλάβες πόνο και ταλαιπωρία, νόμιμο τόκο και έξοδα πλέον Φ.Π.Α.
Ακολούθως, την 13/03/24 καταχωρήθηκε μονομερής αίτηση για απόφαση εναντίον των Εναγόμενων 1 και 2 λόγω μη καταχώρησης από πλευράς τους σημειώματος εμφάνισης αφής στιγμής η αγωγή είχε πλέον επιδοθεί. Η εν λόγω αίτηση υποστηρίζεται από την ένορκο δήλωση την οποία προσυπογράφει ο ίδιος ο Ενάγοντας. Επί της ενόρκου δηλώσεως του επισυνάπτεται περαιτέρω έγγραφη μαρτυρία υπό την μορφή τεκμηρίων, και πιο συγκεκριμένα η έκθεση ατυχήματος από την ασφάλεια του καθώς και το σχέδιο του ατυχήματος (Τεκμήριο 1), δέσμη ιατρικών πιστοποιητικών, (Τεκμήριο 2) και τέλος δέσμη των αποδείξεων που αφορούν τις ειδικές ζημιές (Τεκμήριο 3).
Σύμφωνα με την αναντίλεκτη μαρτυρία του Ενάγοντα, αυτός κατά τον ουσιώδη χρόνο ήταν ο οδηγός, ιδιοκτήτης και νόμιμος κάτοχος του οχήματος με αρ. εγγραφής KQV ΧΧΧ. Ο δε οδηγός του ενεχόμενου οχήματος, δηλαδή ο Εναγόμενος 1, ήταν ο οδηγός του οχήματος με αρ. εγγραφής KLN ΧΧΧ και ήταν ασφαλισμένος στην Εναγόμενη 2 η οποία είναι ασφαλιστική εταιρεία δεόντως εγγεγραμμένη στην Κύπρο με έδρα την Λευκωσία.
Σύμφωνα με τον Ενάγοντα, την 17/05/22 ενώ βρισκόταν σταματημένος με το όχημα του εντός του δρόμου επειδή είχε ανάψει το κόκκινο φανάρι στα φώτα τροχαίας της Λεωφόρου Αθηνών στην Πάφο, αναμένοντας δηλαδή το φανάρι να ανάψει πράσινο ούτως ώστε να προχωρήσει σε ευθεία πορεία, το όχημα του Εναγόμενου 1 το οποίο οδηγείτο από τον ίδιο, συγκρούστηκε με το πίσω μέρος του οχήματος του Ενάγοντα με αποτέλεσμα να υποστεί σωματικές βλάβες και ζημιές. Αμέσως μετά το ατύχημα, ο Ενάγοντας μεταφέρθηκε στο ΤΑΕΠ του Νοσοκομείου Πάφου και ένεκα της κατάστασης του υποβλήθηκε σε διάφορες εξετάσεις όπως αιματολογικές, ακτινογραφίες εγκεφάλου, ΑΜΜΣ και ΟΜΣΣ και θώρακος, υπέρηχο κοιλίας, υπερηχοκαρδιογράφημα και ηλεκτροκαρδιογράφημα. Οι πιο πάνω εξετάσεις στις οποίες υπεβλήθη ο Ενάγοντας κατέδειξαν ότι είχε υποστεί εγκεφαλική δίασειση, διάταση ΑΜΜΣ, ζάλη, αυχεναλγία, κεφαλαλγία, οσφυαλγία και άλγος στον θώρακα. Ο Ενάγοντας ένεκα των πιο πάνω τραυματισμών του, νοσηλεύτηκε στην χειρουργική κλινική του Γενικού Νοσοκομείου Πάφου μέχρι από την 17/05/22 μέχρι και την 19/05/22 ενώ του του χορηγήθηκε άδεια ασθενείας από τις 17/05/22 – 27/05/22.
Σε ότι αφορά το όχημα του, ο Ενάγοντας αναφέρει ότι αυτό καταστράφηκε ολοσχερώς με αποτέλεσμα να είναι ασύμφορο να επισκευαστεί και ως εκ τούτου να έχει υποστεί περαιτέρω ζημιά ύψους 2,800,00 ευρώ.
Ως λεπτομέρειες αμέλειας του άλλου ενεχόμενου οδηγού, ο Ενάγοντας προβάλλει μεταξύ άλλων, τον ισχυρισμό ότι αυτός οδηγούσε αλόγιστα, απερίσκεπτα και επικίνδυνα και χωρίς να λάβει υπόψη του την παρουσία του οχήματος του στον αναφερόμενο δρόμο το οποίο και προπορευόταν του δικού του οχήματος, με αποτέλεσμα να παραλείψει να αντιληφθεί την παρουσία του οχήματος τους το οποίο μάλιστα νομίμως ήταν σταματημένο σε κόκκινο φανάρι στα φώτα τροχαίας της Λεωφόρου Αθηνών στην Πάφο, και έτσι να αποφύγει εγκαίρως το δυστύχημα ενώ είχε την ευκαιρία να το πράξει. Ο Ενάγοντας ισχυρίζεται επίσης ότι ο Εναγόμενος 1 οδηγούσε με μεγάλη ταχύτητα με αποτέλεσμα να χάσει τον έλεγχο του αυτοκινήτου του και να προσκρούσει με το μπροστινό μέρος του οχήματος του στο πισινό μέρος του οχήματος του, καθώς και ότι παρέλειψε να χρησιμοποιήσει τα φρένα του καθώς και να κρατήσει μεταξύ των δύο οχημάτων την δέουσα απόσταση. Επίσης ισχυρίζεται ο Ενάγοντας ότι ο Εναγόμενος παρέλειψε να αντιληφθεί ότι το φανάρι τροχαίας ήταν κόκκινο με αποτέλεσμα να μην καταφέρει να προβεί σε οποιαδήποτε αποφευκτική κίνηση και ενέργεια και ότι γενικά οδηγούσε χωρίς την πρέπουσα φροντίδα και προσοχή και δεν ενήργησε ως ένα σώφρων συνετός οδηγός υπό τις περιστάσεις και με την δέουσα φροντίδα, με αποτέλεσμα να ανακόψει την πορεία του.
Το σύνολο των ειδικών ζημιών ο Ενάγοντας το καθορίζει σε € 3,066,30 το οποίο και αξιώνει ως τέτοιο. Περαιτέρω επιζητεί την απόδοση γενικών αποζημιώσεων για τις οποίες μέσω της προφορικής αγόρευσης του συνηγόρου του, εισηγήθηκε ότι κατάλληλο ποσό για να επιδικαστεί είναι αυτό της τάξεως των €10.000 για τους τραυματισμούς τον πόνο και την ταλαιπωρία που υπέστη και που συνεχίζει να υποφέρει μέχρι και σήμερα, πλέον νόμιμο τόκο από την 17/05/22, πλέον έξοδα, πλέον Φ.Π.Α.
Αξιολόγηση μαρτυρίας
Επισημαίνεται στο σημείο αυτό ότι στην παρούσα υπόθεση δεν παρουσιάστηκε άλλη εκδοχή πλην της εκδοχής του Ενάγοντα, ώστε να απαιτείται από το δικαστήριο να αξιολογήσει επί διιστάμενων εκδοχών. Σχετικά παραπέμπω στην απόφαση Wynne Barry ν. David Costaki Mavronicola, ως διαχειριστή της περιουσίας του Kωστάκη Δαυίδ Mαυρονικόλα (ανίκανου προσώπου), (2009) 1 Α.Α.Δ. 1138, όπου λέχθηκαν τα ακόλουθα :
«Όταν υπάρχει μια μόνο εκδοχή ως προς τα γεγονότα, τότε συνήθως αυτό που απομένει να εξεταστεί, εκτός και αν υπάρχουν εγγενείς δυσκολίες σε σχέση με το μάρτυρα και την αξιοπιστία του, είναι αν τα γεγονότα όπως βρίσκονται ενώπιον του Δικαστηρίου είναι αρκετά για να αποδείξουν την υπόθεση στο αναγκαίο επίπεδο»
Συνεπώς, αυτό που πρέπει να εξετασθεί στην παρούσα είναι το εάν υπάρχουν εγγενείς δυσκολίες σε σχέση με τη μαρτυρία του Ενάγοντα και εάν όχι, τότε θα εξεταστεί εάν η μαρτυρία που προσκομίστηκε μπορεί να αποδείξει την υπόθεση στο αναγκαίο επίπεδο. Σε σχέση με το θέμα αξιοπιστίας δεν έχω εντοπίσει οτιδήποτε που να εγείρει οποιαδήποτε δυσκολία ως προς την αξιοπιστία του Ενάγοντα και συνεπώς αποδέχομαι αυτή στην ολότητα της πλην ενός σημείου το οποίο θα υποδείξω κατωτέρω. Στη συνέχεια θα εξετάσω κατά πόσο η μαρτυρία του αποδεικνύει στον απαιτούμενο βαθμό (ισοζύγιο των πιθανοτήτων) την υπόθεση του ως επίσης και το εύρος των αποζημιώσεων που δικαιούται.
Νομική Πτυχή
Είναι πρόδηλο ότι η νομική βάση της αγωγής αφορά το αστικό αδίκημα της αμέλειας ως αυτό προνοείται στο Άρθρο 51 του περί Αστικών Αδικημάτων Νόμου του Κεφ.148
Το άρθρο 51 § 1 (α) του Κεφ.148 καθορίζει την αμέλεια ως την τέλεση πράξης την οποίαν υπό τις περιστάσεις δεν θα τελούσε λογικό σωστό πρόσωπο ή την παράλειψη τέλεσης πράξης την οποίαν τέτοιο πρόσωπο θα τελούσε. Το πότε στοιχειοθετείτε αμέλεια είναι θέμα γεγονότων και αποφασίζεται με βάση τις συνθήκες και τις περιστάσεις της κάθε υπόθεσης. Η ίδια αρχή εφαρμόζεται και στις περιπτώσεις ύπαρξης οδικής αμέλειας. Στις περιπτώσεις οδήγησης οχημάτων, απαιτείται, ανάμεσα σ' άλλα, από ένα οδηγό την επίδειξη δέουσας, υπό τις περιστάσεις, προσοχής, επιμέλειας και παρατηρητικότητας. Κάθε οδηγός έχει καθήκον να ασκεί τη δέουσα και συνεχή παρατηρητικότητα (proper lookout) σε κάθε στιγμή και προς οποιαδήποτε κατεύθυνση υπό το φως όμως των πραγματικών περιστατικών της κάθε περίπτωσης και των οδικών συνθηκών κάτω από τις οποίες βρίσκεται ένας οδηγός. Το κριτήριο που εφαρμόζεται για τη διαπίστωση αμέλειας είναι αντικειμενικό και το εάν κάποιος οδηγός επέδειξε ή όχι αμέλεια εξαρτάται από το αν κάτω από τις ιδιαίτερες συνθήκες της υπόθεσης έπραξε ότι θα έπραττε ένας σώφρονας, ικανός και λογικός οδηγός υπό τις περιστάσεις και όχι ένας τέλειος οδηγός. Για τον καταλογισμό αμέλειας θα πρέπει να καταδειχθεί αιτιώδης συνάφεια μεταξύ της πράξης ή της παράβασης του καθήκοντος επιμέλειας και της προκληθείσας ζημιάς. Η ευθύνη επιμερίζεται κάτω από το πρίσμα της κοινής λογικής και της καθημερινής εμπειρίας, όχι μικροσκοπικά (Χριστοδούλου ν. Γρηγορίου (1989) 1(Ε) Α.Α.Δ. 178).
Χαρακτηριστικό είναι το ακόλουθο απόσπασμά από την υπόθεση Στρατμάρκο Λτδ ν. Μιχαήλ (1989) 1 C.L.R. 453:
«Στο σημείο αυτό επιβάλλεται μια διευκρίνιση των στοιχείων που συνθέτουν το αστικό αδίκημα της αμέλειας. Αμέλεια είναι, κατά το άρθρο 51 του Περί Αστικών Αδικημάτων, που στην ουσία κωδικοποιεί τις αρχές του Κοινού Δικαίου στον κλάδο αυτό, παράβαση καθήκοντος επιμέλειας. Το καθήκον τούτο περιλαμβάνει την επιμέλεια που υποθετικά καταβάλλει ο μέσος λογικός άνθρωπος κάτω από τις ίδιες αντικειμενικές συνθήκες και περιστάσεις που ενήργησε ο εναγόμενος.
Βασικό χαρακτηριστικό της αμέλειας είναι, καταρχήν, η έλλειψη της προσήκουσας προσοχής την οποία ο δράστης όφειλε και μπορούσε στις δοσμένες περιστάσεις να καταβάλει για να μην προκαλέσει ζημιά στον πλησίον του. Τα στοιχεία του 'μέσου συνετού ανθρώπου' και του 'πλησίον' διαγράφουν τα όρια της επιμέλειας την οποία όφειλε να καταβάλει ο εναγόμενος. Η έννοια του καθήκοντος επιμέλειας ολοκληρώνεται με το στοιχείο της δυνατότητας πρόβλεψης ότι, δηλαδή η ενεργούμενη παρά το καθήκον επιμέλειας πράξη μπορεί να προκαλέσει το συγκεκριμένο ζημιογόνο αποτέλεσμα.»
Σχετική με την υπό κρίση περίπτωση είναι και η υπόθεση του Ανώτατου Δικαστηρίου SIR RENTALS CO. LTD v. ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ v. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΜΑΥΡΟΓΙΩΡΚΗ, Πολ. Έφεση 11453, ημερ. 23/10/03 στην οποία αναφέρθηκαν οι σχετικές επί του θέματος αρχές που καθιερώθηκαν στην Brown and Lynn v. Western Scottish Motor Traction Co. Ltd [1945] S.C. 31, Ct. of Sess. και υιοθετήθηκαν στη Scott v. Warren [1974] R.T.R. 104 Div. Ct και στην Antoniou v. Police (1976) 2 C.L.R. 140. Σύμφωνα με την πιο πάνω υπόθεση, ο εφεσίβλητος παρέβη την υποχρέωση που είχε να κρατεί, στο βαθμό που αυτό είναι δυνατό, τέτοια απόσταση από το προπορευόμενο όχημα και να οδηγεί με τέτοιο τρόπο, ο οποίος θα του επέτρεπε να αντιμετωπίσει με επιτυχία οποιοδήποτε έκτακτο τροχαίο περιστατικό το οποίο ήταν εύλογα προβλεπτό. Το εύλογα προβλεπτό τροχαίο περιστατικό περιλαμβάνει οποιοδήποτε κίνδυνο του οποίου η εμφάνιση στο συγκεκριμένο δρόμο είναι εύλογα προβλεπτή. Αποφασίστηκε επίσης ότι η εμφάνιση κάποιου κινδύνου σε ένα τέτοιο δρόμο ήταν εύλογα προβλεπτή και άρα ότι ο εφεσίβλητος είχε ενεργήσει με αμέλεια και η περί του αντιθέτου και η κατάληξη του πρωτόδικου Δικαστηρίου κρίθηκε εσφαλμένη.
Στην απόφαση ΓΕΝΙΚΟΣ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ v. ΠΑΝΤΕΛΗ Ποιν.Έφεση 6968 ημερ. 19/03/01 το Ανώτατο Δικαστήριο αποφασίστηκε ως προς την ευθύνη του ακολουθούντα οδηγού, όπως και εν προκειμένω του Εναγόμενου 1, ότι, αυτός υπέχει υποχρέωση στον βαθμό που αυτό είναι εύλογα δυνατό να λαμβάνει τέτοια θέση και να οδηγεί με τέτοιο τρόπο έτσι ώστε να του παρέχεται η δυνατότητα να αντιμετωπίσει με επιτυχία όλες τις ανάγκες της τροχαίας οι οποίες εύλογα μπορούν να προβλεθούν.
Ευθύνη για το ατύχημα
Με βάση την αναντίλεκτη μαρτυρία που έχει τεθεί ενώπιον του Δικαστηρίου, από τα όσα περιέχονται στην ένορκη δήλωση του Ενάγοντα, προκύπτει ότι ο τελευταίος ενώ οδηγούσε το όχημα του επί της λεωφόρου Αθηνών στην Πάφο σταμάτησε στα φώτα τροχαίας, ως άλλωστε βεβαίως ήταν λογικό να πράξει αφού κατά τον ουσιώδη χρόνο το φανάρι είχε ανάψει ήδη κόκκινο. Ο Ενάγοντας ενώ ανέμενε το εν λόγω φανάρι για να ανάψει πράσινο ούτως ώστε να μπορεί να ξεκινήσει για να συνεχίσει την ευθεία πορεία που ήθελε να ακολουθήσει εντός της πιο πάνω λεωφόρου στην οποία και κινείτο, ο άλλος ενεχόμενος οδηγός, δηλαδή ο Εναγόμενος 1 οδηγούσε το όχημα του κατά τέτοιο τρόπο ούτως ώστε παρέλειψε να αντιληφθεί το όχημα του Ενάγοντα το οποίο και προπορευόταν από το δικό του και να λάβει οποιαδήποτε μέτρα αποφυγής για να σταματήσει και να μην συγκρουστεί μαζί του, πράγμα το οποίο και τελικά συνέβηκε.
Είναι προφανές λοιπόν ότι γενεσιουργός και μόνη αιτία πρόκλησης του δυστυχήματος ήταν η οδική συμπεριφορά του άλλου ενεχόμενου οδηγού, δηλαδή του Εναγόμενου 1 και η αμέλεια που έχει επιδείξει υπό το φως των πιο πάνω περιστάσεων που έχουν υποδειχθεί είναι πασιφανής. Με την ενέργεια του ο Εναγόμενος 1 να μην αντιληφθεί την ύπαρξη του προπορευόμενου οχήματος και να συγκρουστεί με το όχημα του Ενάγοντα το οποίο και προπορευόταν του δικού του οχήματος, παράβηκε το σχετικό καθήκον επιμέλειας του και επέδειξε συμπεριφορά κατώτερης του μέσου συνετού οδηγού. Ενόψει των συνθηκών του δυστυχήματος κρίνεται πως τα πραγματικά γεγονότα που βρίσκονται ενώπιον του Δικαστηρίου δεν δικαιολογούν οποιοδήποτε επιμερισμό ευθύνης στον Ενάγοντα. Άλλωστε δεν υπάρχει ενώπιον του Δικαστηρίου οποιαδήποτε επί του ζητήματος τούτου σχετική μαρτυρία.
Συνεπώς, κρίνω ότι αποκλειστική ευθύνη για το επίδικο ατύχημα έχει ο Εναγόμενος 1 στο όχημα του οποίου η Εναγόμενη 2 παρείχε ασφαλιστική κάλυψη για ευθύνη έναντι τρίτων κατά τον ουσιώδη χρόνο.
Γενικές Αποζημιώσεις
Συνεπεία του τροχαίου ατυχήματος ο Ενάγοντας έχει υποστεί σωματικές βλάβες πόνο και ταλαιπωρία. Μελέτη της νομολογίας σε σχέση με την επιδίκαση γενικών αποζημιώσεων καταδεικνύει ότι οι αποζημιώσεις αυτές πρέπει να είναι δίκαιες και λογικές και να σκοπεύουν στην απόδοση δικαιοσύνης στην απώλεια και στη ζημιά, χωρίς να τίθεται υπέρμετρο βάρος στον αδικοπραγούντα. Σκοπό έχουν στο να θέσουν τον Ενάγοντα στη θέση που θα βρισκόταν αν δεν είχε διαπραχθεί το αστικό αδίκημα, ενώ έχει επίσης αναγνωριστεί νομολογιακά η αυξητική τάση ως προς το ποσό που πρέπει να επιδικάζεται σε σύγκριση με το παρελθόν σε μια προσπάθεια ικανοποίησης σε χρήμα του ανθρώπινου πόνου και της ταλαιπωρίας.
Όπως επίσης έχει αναγνωριστεί μέσα από τη νομολογία, προηγούμενες αποφάσεις αναφορικά με αποζημιώσεις μόνο ενδεικτική σημασία μπορούν να έχουν γιατί κάθε ειδική περίπτωση διαφέρει ανάλογα με το είδος και την έκταση του τραυματισμού, καθώς και τις ιδιαίτερες συνθήκες κάθε υπόθεσης.
Αναφορικά με τις σωματικές βλάβες που υπέστη ο Ενάγοντας σχετικό είναι το Τεκμήριο 2 στο οποίο περιλαμβάνονται διάφορα έγγραφα τα οποία και αποδέχομαι αφού υποδεικνύουν τους τραυματισμούς που δικογραφεί και μαρτυρεί ο Ενάγοντας. Σύμφωνα με το ιατρικό πιστοποιητικό του Δρ. Ντονάδου Χαράλαμπου ορθοπεδικού χειρούργου του Γενικού Νοσοκομείου Πάφου, το οποίο ετοιμάστηκε την 10/08/23, ο Ενάγοντας μετέβηκε στο τμήμα ΤΑΕΠ του Γενικού Νοσοκομείου Πάφου την 17/05/22 λόγω αναφερόμενου τροχαίου δυστυχήματος. Κατά την εξέταση του Ενάγοντα διαπιστώθηκε ότι αυτός είχε ζάλη, αυχεναλγία, κεφαλαλγία, οσφυαλγία και άλγος στον θώρακα ενώ νοσηλεύτηκε και στην χειρουργική κλινική του Γενικού Νοσοκομείου Πάφου για περίοδο 2 ημερών. Κατά την διάρκεια της νοσηλείας του και ή την 18/05/22 έγινε ορθοπεδική εκτίμηση και δόθηκαν οδηγίες για φαρμακευτική αγωγή. Επίσης του έγινε σύσταση για χρήση μαλακού κολλάρου για περίοδο μιας εβδομάδας. Την 27/05/22 επανεξετάσθηκε από τον Δρ. Χαράλαμπο Ντονάδο και διαπιστώθηκε ότι πάσχει με διάταση ΑΜΣΣ. Σε ότι αφορά την φαρμακευτική αγωγή που του χορηγήθηκε, επρόκειτο για χάπια VOLTAREN 50mg τα οποία και θα έπρεπε να λαμβάνει για περίοδο 7 ημερών. Με βάση επίσης το ενημερωτικό σημείωμα / εξιτήριο του ασθενούς το οποίο και αποδέχομαι ο Ενάγοντας διαγνώστηκε με εγκεφαλική διάσειση. Επίσης αποδέχομαι και το περιεχόμενο του του πιστοποιητικού ασθενείας που εκδόθηκε από τον Δρ. Χριστοδούλου ημερ. 19/05/22, στο οποίο και αναφέρεται ότι λόγω της διάγνωσής του Ενάγοντα με εγκεφαλική διάσειση, του συστήθηκε αποφυγή σωματικής καταπόνησης και ξεκούραση για περίοδο 10 ημερών από την ημερομηνία που επεσυνέβη το τροχαίο δυστύχημα, ήτοι άλλες 8 ημέρες από την ημερομηνία που εξήλθε από το Νοσοκομείο.
Παρά το ότι ο Ενάγοντας αναφέρει ότι μέχρι σήμερα εξακολουθεί να υποφέρει από πόνο και ταλαιπωρία εξαιτίας των τραυματισμών που υπέστη, εντούτοις δεν επεξηγεί με ποιο τρόπο προκύπτει οτιδήποτε από αυτά αλλά ούτε και πόσο συχνά τα αισθάνεται. Ούτε και ενώπιον του Δικαστηρίου έχει προσκομίσει βεβαίως οποιαδήποτε πρόσφατη ιατρική μαρτυρία που να υποστηρίζει έναν τέτοιο ισχυρισμό. Συνεπώς δεν μπορώ να αποδεχτώ από την μαρτυρία του το πιο πάνω σημείο, ότι δηλαδή από την 27/05/22 και μετέπειτα υπέφερε από πόνο ή και ταλαιπωρία, πέραν δηλαδή της περιόδου κατά την οποία λάμβανε την φαρμακευτική αγωγή που του χορηγήθηκε και έφερε κολλάρο για τις μέρες που του συνέστησε ο γιατρός του.
Στην ένορκο του δήλωση δεν αναφέρει το ποσό που αξιώνει ως προς τις γενικές αποζημιώσεις που διεκδικεί. Όπως ήδη ανωτέρω εξήγησα, ο ευπαίδευτος συνήγορος του Ενάγοντα αγόρευσε προφορικά καλώντας ουσιαστικά το Δικαστήριο να επιδικαστεί ως κατάλληλο ποσό για γενικές αποζημιώσεις αυτό των € 10,000 ευρώ με παραπομπή σε σχετική κατά την θέση του νομολογία την οποία και παρέδωσε στο Δικαστήριο.
Υπό το φως των πιο πάνω, από την ενώπιον μου μαρτυρία βρίσκω ότι ο Ενάγοντα έχει υποστεί τις σωματικές βλάβες, πόνο και ταλαιπωρία, ως αυτά περιγράφονται στα ιατρικά πιστοποιητικά που ανωτέρω έχω υποδείξει. Περαιτέρω ότι νοσηλεύτηκε στην χειρουργική κλινική του Γενικού Νοσοκομείου Πάφου για περίοδο δύο ημερών καθώς και ότι του χορηγήθηκε άδεια ασθενείας από την 17/05/22 μέχρι και την 27/05/22, ήτοι για περίοδο 10 ημερών. Μάλιστα για χρονικό διάστημα επτά ημερών ο Ενάγοντας λάμβανε φαρμακευτική αγωγή τύπου χάπια voltaren 50 mg, ενώ ταυτόχρονα του είχε συστηθεί η χρήση κολάρου.
Στην υπόθεση Στέλιος Δημητρίου v Μαρίνας Α. Ιωάννου κ.α. (2003) 1 Α.Α.Δ. 274 επιδικάστηκε ποσό Λ.Κ.£800,00 για διάστρεμμα του αυχένα και της οσφυϊκής μοίρας καθώς και για πόνο, ζάλη, κεφαλαλγία και περιορισμό των κινήσεων για 10 εβδομάδες.
Στην υπόθεση Χριστοφίνης ν. Φραντζή, ECLI:CY:AD:2017:A202, Πολ. Έφ. 328/2011, ημερομηνίας 31.05.2017, ECLI:CY:AD:2017:A202, σε διάστρεμμα αυχένα και επιπρόσθετα αιµωδίες άνω άκρων, θλάση προσθίου θωρακικού τοιχώματος και μώλωπες στην περιοχή του στέρνου, για τα οποία χρησιμοποιήθηκε αυχενικό κολάρο για 15 ηµέρες, και χορηγήθηκαν αναλγητικά και αντιφλεγμονώδη, φυσιοθεραπείες και ανάπαυση, και όπου επίσης παρέμειναν, για περίπου πέντε χρόνια, ως κατάλοιπα, άλγος και δυσκαμψία του αυχένα και αιμωδίες των άνω άκρων κατά τις αλλαγές του καιρού ή σε κόπωση, το Ανώτατο Δικαστήριο μείωσε το ποσό των €10.000 που επιδικάστηκε πρωτόδικα στο ποσό των € 7.000.
Στην υπόθεση Γρηγόρης Κεζαρίδης v. Κώστας Κωνσταντίνου Πολ. Έφεση 12958, 21/12/07, 1 ΑΑΔ 1373 στην οποία είχαν επιδικαστεί στον Εφεσίβλητο λόγω σοβαρού διαστρέμματος της αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης που είχε υποστεί εξαιτίας του τροχαίου δυστυχήματος, των κακώσεων στην κεφαλή και της εγκεφαλικής διάσεισης γενικές αποζημιώσεις ύψους Λ.Κ. 6,000, είχαν χαρακτηριστεί από το Ανώτατο Δικαστήριο ως το ανώτατο όριο αποζημίωσης που θα μπορούσε να επιδικαστεί υπέρ του Ενάγοντα όχι όμως σε βαθμό που να καθιστά την περίπτωση κατάλληλη για παρέμβαση του Εφετείου προς μείωση τους.
Για την πιο πάνω υπόθεση, έγινε μάλιστα αναφορά από το Ανώτατο Δικαστήριο, στην Πολ. Έφεση 328/11, Αλέξης Χριστοφίνης v. Στέλλας Φραντζή, όπου σε αυτήν την υπόθεση το Ανώτατο Δικαστήριο εξετάζοντας κατά πόσο το ύψος των γενικών αποζημιώσεων που είχαν επιδικαστεί από το πρωτόδικο Δικαστήριο και ήταν αυτό της τάξεως των €10.000 κατά πόσο ήταν δικαιολογημένο, παραπέμποντας και στην υπόθεση Κεζαρίδης (ανωτέρω) υπέδειξε ότι οι τραυματισμοί που είχε υποστεί η Εφεσίβλητη σε αντίθεση με την Χριστοφίνης (ανωτέρω) ήταν κατά πολύ σοβαρότεροι εφόσον υπήρχαν κακώσεις στην κεφαλή και μείωσε το ποσό των € 10,000 που είχαν επιδικαστεί σε € 7,000 ευρώ για τον πόνο και την ταλαιπωρία που η εφεσίβλητη υπέστη και συνέχιζε να υπόκειται ένεκα του δυστυχήματος. Να σημειωθεί βεβαίως ότι στην υπόθεση αυτή, δηλαδή στην Χριστοφίνης (ανωτέρω) η εφεσίβλητη συνεπεία του τροχαίου δυστυχήματος είχε υποστεί διάστρεμμα αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης και αιμωδίες άνω άκρων, θλάση πρόσθιου θωρακικού τοιχώματος και μώλωπες στην περιοχή του στέρνου, ενώ έγινε θεραπεία με την τοποθέτηση αυχενικού κολλάρου για 15 ημέρες, ενώ της χορηγήθηκαν αναλγητικά και αντιφλεγμονώδη φάρμακα, φυσιοθεραπεία και ανάπαυση καθώς και ότι οι ενοχλήσεις αυτές συνεχίστηκαν να παρουσιάζονται με άλγος, δυσκαμψία του αυχένα και αιμωδίες άνω άκρων και μόνο κατά τις αλλαγές του καιρού και όταν κουραζόταν αρκετά.
Τέλος, στην υπόθεση Γεώργιος Ρούμπας v. Κώστα Σταύρου (2011) 1 ΑΑΔ 1129 ο ενάγων είχε υποστεί σοβαρό διάστρεμμα αυχένα. Διαπιστώθηκε η ύπαρξη αυχενικού ραιβόκρανου και έντονη μυϊκή σύσπαση του αυχένα. Κρατήθηκε για νοσηλεία στο χειρουργικό τμήμα του Γενικού Νοσοκομείου Λευκωσίας και παρέμεινε κλινήρης υπό συνεχή ιατρική παρακολούθηση και φροντίδα. Του δίδονταν ανάλογη φαρμακευτική αγωγή για την εγκεφαλική διάσειση. Παραπονείτο, επίσης, για πόνο στον αυχένα και του συστήθηκε να φέρει ειδικό κολάρο και να υποβληθεί σε φυσιοθεραπεία. Το πρωτόδικο Δικαστήριο επιδίκασε ως γενικές αποζημιώσεις το ποσό των Λ.Κ.4.000. Το ποσό επικυρώθηκε κατ' έφεση.
Υπό το φως των πιο πάνω και ενόψει του ότι η νομολογία στην οποία παρέπεμψα αφορά σοβαρότερους τραυματισμούς από την παρούσα αφού στα πρόσωπα που είχαν υποστεί τραυματισμούς είχαν παραμείνει και κατάλοιπα, κάτι που στην παρούσα υπόθεση δεν υφίσταται, και στην βάση πάντοτε των ευρημάτων στα οποία έχω καταλήξει, κρίνω ότι ένα ποσό της τάξης των €6.000, θα ήταν λογικό και δίκαιο για να αποζημιώσει τον Ενάγοντα.
Ειδικές Αποζημιώσεις
Όσον αφορά τις ειδικές ζημιές, αυτές θα πρέπει να δικογραφούνται και να αποδεικνύονται με σαφήνεια, αυστηρότητα και με συγκεκριμένα στοιχεία. Δύναται να διεκδικηθεί αποζημίωση και για απώλεια εισοδημάτων, εφόσον έχει δικογραφηθεί η απώλεια, και νοουμένου ότι έχει προσκομιστεί μαρτυρία τόσο για την ανικανότητα του ενάγοντος να εργαστεί, όσο και για την απώλεια την οποία υπέστη. Οι ειδικές ζημιές του Ενάγοντα προβάλλονται στην παράγραφο 8 (ΙΙ) της Έκθεσης Απαίτησης. Η μαρτυρία που παρουσιάστηκε προς απόδειξη του συνολικού ποσού των €3,066,30 που διεκδικείται ως ειδικές αποζημιώσεις, δικαιολογεί την επιδίκαση του ποσού αυτού.
Τόκος
Όσον αφορά το θέμα των τόκων, να σημειώσω ότι το θέμα ρυθμίζεται από το άρθρο 58Α του Κεφ. 148, όπως έχει τροποποιηθεί, καθώς και από σχετική νομολογία. Επί των γενικών αποζημιώσεων επιδικάζεται τόκος από την ημέρα του ατυχήματος, εκτός αν υπάρχει αδικαιολόγητη καθυστέρηση στην προώθηση της αγωγής. Η αγωγή καταχωρίστηκε την 01/12/22 παρόλα αυτά όμως τροποποιημένο κλητήριο ένταλμα στο οποίο είχε συμπεριληφθεί και η Εναγόμενη 2 ως διάδικος καταχωρήθηκε την 13/07/23 χωρίς να δοθεί από πλευράς του Ενάγοντα οποιαδήποτε σαφή δικαιολογία αναφορικά με την καθυστέρηση που έχει υπάρξει. Στην απουσία λοιπόν οποιασδήποτε αναφοράς οποιουδήποτε λόγου για την ύπαρξη της καθυστέρησης αυτής αλλά και ενόψει της εισήγησης του Δικηγόρου του Ενάγοντα ότι ο τόκος πράγματι θα πρέπει να επιδικαστεί από την 13/07/23 και όχι προγενέστερα, κρίνω υπό τις περιστάσεις ότι είναι ορθό δίκαιο και σκόπιμο, όπως ο τόκος επιδικαστεί από την ημερομηνία καταχώρησης του τροποποιημένου κλητηρίου εντάλματος και όχι οποτεδήποτε προηγουμένως. Όσον δε αφορά τις ειδικές αποζημιώσεις επίσης αυτές θα φέρουν νόμιμο τόκο από την 13/07/23.
Κατάληξη
Υπό το φως των πιο πάνω εκδίδεται απόφαση υπερ του Ενάγοντα και εναντίον των Εναγόμενων 1 και 2 αλληλέγγυα και ή κεχωρισμένα για το ποσό των €6,000 ως γενικές αποζημιώσεις πλέον νόμιμο τόκο από την 13/07/23 μέχρι εξόφλησης, πλέον το ποσό των € 3,066,30, ως ειδικές αποζημιώσεις πλέον νόμιμο τόκο από την 13/07/23, πλέον
τα έξοδα της αγωγής, πλέον τα έξοδα της αίτησης, όπως αυτά θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο, πλέον Φ.Π.Α.
(Υπ.) ……………………………..
Σ. Συμεού, Ε.Δ.
Πιστό Αντίγραφο
Πρωτοκολλητής