ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΠΑΦΟΥ

ΕΝΩΠΙΟΝ: Χρ. Μίτλεττον, Ε.Δ.

 

Έφεση αρ. 43/2024

 

 

 

 

ΕΥΓΕΝΙΟΣ ΜΙΧΑΗΛ

 

 

 

Εφεσείων

 

 

 

και

 

 

 

 

 

 

 

ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΚΩΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ ΛΤΔ

 

 

 

 

Εφεσίβλητη

 

 

 

____________________

 

 

Ημερομηνία: 22 Απριλίου 2024

 

Εμφανίσεις:

 

Ρ. Ροδοσθένους, για τον Εφεσείοντα

 

Καλλής & Καλλής ΔΕΠΕ, για την Εφεσίβλητη

 

 

 

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

Η εκδοχή του Εφεσείοντος

 

1.        Ο Εφεσείων εφεσιβάλλει την απόφαση της Εφεσίβλητης ημερομηνίας 01.08.2023 να εκδώσει Ειδοποίηση Τύπου «ΙΑ», με την οποία ανήγγειλε τον πλειστηριασμό ενυπόθηκου ακινήτου, την 02.05.2024. Κάνει χρήση των άρθρων 44Γ § 3 και 51 του περί Μεταβιβάσεως και Υποθηκεύσεως Ακινήτων Νόμου 9/1965, με αίτημα των παραμερισμό της προσβαλλόμενης ειδοποίησης και συναφείς θεραπείες.

 

2.        Γίνεται μια προσπάθεια διαχωρισμού των λόγων Έφεσης, ώστε να μπορεί να γίνει η εξέτασή τους. Αναφέρεται σ’ αυτούς πως ο Ν.9/65 προσκρούει στο Σύνταγμα και στην ΕΣΔΑ. Προβάλλεται, επίσης, πως κινήθηκε η διαδικασία ενώ η περίπτωση ενέπιπτε στην αναστολή του άρθρου 62 Ν.9/65, καθότι πρόκειται για κύρια κατοικία. Έπειτα, ενώ η διαδικασία άρχισε κατά παράβαση του άρθρου αυτού, η Εφεσίβλητη δεν έχει locus standi και δεν επιδόθηκαν καθόλου ή δεόντως Ειδοποίηση Τύπου «Θ» και Ειδοποίηση Τύπου «Ι», και έπειτα δεν επιδόθηκαν σε όλα τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα, και, σε όσους επιδόθηκαν, εάν έλαβε χώρα τέτοια επίδοση, δεν ήταν δέουσα η επίδοση, να έχουν επιδοθεί ξεχωριστά οι δύο ειδοποιήσεις, αλλά επιδόθηκαν κατά τρόπο που να μην σηματοδοτείται η έναρξη της προθεσμίας, για να υπάρχει δυνατότητα έκδοσης και Ειδοποίησης Τύπου «ΙΑ». Επίσης, όλες οι ειδοποιήσεις που εκδόθηκαν πάσχουν και κατά το περιεχόμενό τους, που, σύμφωνα με τον Εφεσείοντα, δεν συνάδει με τους προβλεπόμενους στον νόμο αντίστοιχους τύπους, ως προς την αναγραφή του τόκου, των εμπραγμάτων βαρών, και των υπογραφών. Επιπλέον, και η Ειδοποίηση Τύπου «ΙΑ» δεν επιδόθηκε σε όλα τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα και δεόντως.

 

3.        Η Έφεση υποστηρίζεται από την ένορκη δήλωση του ιδίου του Εφεσείοντος, ο οποίος αναφέρει τα εξής, ως προς τα γεγονότα: ουδέποτε έλαβε Ειδοποίηση Τύπου «Θ» και Ειδοποίηση Τύπου «Ι». Περί την 16.02.2024, έλαβε και Ειδοποίηση Τύπου «ΙΑ», μέσω ιδιώτη δικαστικού επιδότη, με την οποία αναγγέλλονταν ο πλειστηριασμός του ακινήτου του την 02.05.2024 (Τ1), χωρίς να έχει προηγηθεί οτιδήποτε άλλο. Επαναλαμβάνει τους λόγους Έφεσης.

 

Η εκδοχή της Εφεσίβλητης

 

4.        Η Εφεσίβλητη, εμφανιζόμενη στη διαδικασία, ενίσταται στον παραμερισμό της προσβαλλόμενης ειδοποίησης και κατ’ επέκταση στην ακύρωση του προγραμματισμένου πλειστηριασμού της 2ας Μαΐου, υποστηρίζοντας πως δεν είναι βάσιμοι οι λόγοι Έφεσης που πρόβαλε ο Εφεσείων. Θεωρεί, η Εφεσίβλητη, πως η Έφεση δεν επιδόθηκε σε όλα τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα. Επίσης, αναφέρει πως η διαδικασία που ακολούθησε ήταν σύμφωνη με την προβλεπόμενη στον νόμο διαδικασία και δεν συντρέχει οποιοσδήποτε λόγος, εκ των προβλεπόμενων λόγων, για παραμερισμό της προσβαλλόμενης ειδοποίησης. Υπάρχει, όπως αναφέρει, δικαστική απόφαση εναντίον του Εφεσείοντος, που εκδόθηκε στη Γενική Αίτηση 660/2013 Ε.Δ. Πάφου, ενώ η Εφεσίβλητη, όπως υποστηρίζει, δεν όφειλε να επιδώσει Ειδοποίηση Τύπου «Θ» κατά τον ουσιώδη χρόνο γιατί δεν ήταν αδειοδοτημένο πιστωτικό ίδρυμα αλλά εταιρείας εξαγοράς πιστώσεων. Η Εφεσίβλητη έχει επιδώσει την Ειδοποίηση Τύπου «Ι» και την Ειδοποίηση Τύπου «ΙΑ» δεόντως, με νομότυπο περιεχόμενο. Η αναστολή των εκποιήσεων που ορίστηκε με το άρθρο 62 δεν εφαρμόζεται στην προκειμένη περίπτωση. Τέλος, θέτει πως η κίνηση της διαδικασίας από τον Εφεσείοντα είναι καταχρηστική, εφόσον δεν υποστηρίζει γνήσιο αίτημα, αλλά γίνεται για να προκαλέσει καθυστέρηση και ταλαιπωρία.

 

5.        Και η ένσταση της Εφεσίβλητης υποστηρίζεται από μαρτυρία, λειτουργού σε εταιρεία διαχείρισης που διαχειρίζεται το συγκεκριμένο χρέος και γνωρίζει τα γεγονότα. Ως προς τα γεγονότα, αναφέρει τα εξής, αρνούμενη τους αντίθετους ισχυρισμούς του Εφεσείοντος: Η υποθήκη Υ4430/2010 ΕΚΓ Πάφου παραχωρήθηκε προς εξασφάλιση διευκόλυνσης που παραχωρήθηκε στον Εφεσείοντα από το Συνεργατικό Ταμιευτήριο Ιδιωτικών Εργατοϋπαλλήλων Κύπρου (ΣΥ.Τ.Ι.Ε.Κ.) Λτδ. Γίνεται αναφορά στις συγχωνεύσεις και μετονομασίες που έγιναν, για να καταλήξει ο ενυπόθηκος τίτλος στην Εφεσίβλητη (Τ2). Επειδή υπήρχαν καθυστερήσεις, η υπόθεση είχε παραπεμφθεί σε διαιτησία και περί την 30.10.2012 είχε εκδοθεί από διαιτητή μία διαιτητική απόφαση, η οποία την 19.03.2014, στο πλαίσιο της Γενικής Αίτησης 660/2013, εγγράφθηκε και εκτελείται ως απόφαση Δικαστηρίου (Τ3). Επειδή υπήρξε υπερημερία, κατά τον Ν.9/65, ενεργοποιήθηκε η διαδικασία πλειστηριασμού με βάση το Μέρος VIA. Πρώτα, όπως αναφέρει, λήφθηκε πιστοποιητικό έρευνας, από το οποίο διαπιστώθηκε πως το μόνο εμπράγματο βάρος που υπήρχε ήταν ένα ΜΕΜΟ της Bank of Cyprus Public Company Ltd (T4). Την 27.05.2022, εκδόθηκε Ειδοποίηση Τύπου «Ι», συνοδευόμενη από κατάσταση λογαριασμού, η οποία εστάλη ταχυδρομικώς, με συστημένο ταχυδρομείο, στη διεύθυνση του Εφεσείοντος (Τ5), που αναγράφεται. Παραλήφθηκε την 13.12.2022 από κάποιο άλλο πρόσωπο (Τ6). Επιπλέον, η Ειδοποίηση Τύπου «Ι» δόθηκε για επίδοση και σε ιδιώτη δικαστικό επιδότη, στην ίδια διεύθυνση, ο οποίος, επίσης, την 19.12.2022, την επέδωσε στο ίδιο πρόσωπο, ως η μητέρα και συγκάτοικος του Εφεσείοντος (Τ7). Την 06.03.2023, εκδόθηκε Ειδοποίηση Τύπου «ΙΒ», και έγινε επίσης προσπάθεια επίδοσής της μέσω συστημένου ταχυδρομείου, στην ίδια γνωστή διεύθυνση. Επιστράφηκε χωρίς να παραδοθεί (Τ8). Λόγω της μη επίδοσης της Ειδοποίησης Τύπου «ΙΒ» με συστημένο ταχυδρομείο, έγινε επίδοσή της με ιδιώτη δικαστικό επιδότη, την 22.03.2023, στην ίδια διεύθυνση, στο ίδιο πρόσωπο (Τ9). Ακολούθως, την 01.08.2023, εκδόθηκε Ειδοποίηση Τύπου «ΙΑ» και Δελτίο Ειδοποίησης Ηλεκτρονικού Πλειστηριασμού, δια των οποίων αναγγέλθηκε ο πλειστηριασμός για την 02.05.2024. Έγινε προσπάθεια επίδοσης πρώτα με συστημένο ταχυδρομείο, αλλά ανεπιτυχής (Τ10, Τ11). Τότε, έγινε προσπάθεια επίδοσης της Ειδοποίησης Τύπου «ΙΑ» με ιδιώτη δικαστικό επιδότη, στην ίδια διεύθυνση, πλην όμως, ούτε η προσπάθεια ιδιωτικής δικαστικής επίδοσης κατέστη εφικτή αυτή τη φορά διότι ο Εφεσείων είχε εγκαταλείψει τη διεύθυνση της οποίας γίνονταν χρήση. Σε τηλεφώνημα του ιδιώτη δικαστικού επιδότη για να παραλάβει την Ειδοποίηση Τύπου «ΙΑ», του είχε αναφέρει πως δεν παραλαμβάνει τίποτε (Τ12). Την 13.02.2024, στο πλαίσιο της Γενικής Αίτησης 16/2024 Ε.Δ. Πάφου, εξασφαλίστηκε δικαστικό διάταγμα για υποκατάστατη επίδοση της Ειδοποίησης Τύπου «ΙΑ» και του Δελτίου Ειδοποίησης Ηλεκτρονικού Πλειστηριασμού (Τ13). Την 16.02.2024, διενεργήθηκε η επίδοση σύμφωνα με το δικαστικό διάταγμα (Τ14). Η επίδοση ήταν μέσω του Viber και με βάση τα στοιχεία παραλήφθηκε και θεάθηκε από τον Εφεσείοντα. Επίδοση έγινε και στον εμπράγματο πιστωτή Bank of Cyprus Public Company Ltd αμφότερων των ειδοποιήσεων, με δέοντα τρόπο (T15, Τ16, Τ17). Το ενυπόθηκο ακίνητο, όπως εκθέτει η μάρτυρας, είναι χωράφι. Επαναλαμβάνονται οι λόγοι ένστασης και η Εφεσίβλητη επιχειρηματολογεί σχετικά με αυτούς.

 

Διαδικασία

 

6.        Η ακρόαση της Έφεσης έγινε στη βάση της έγγραφης μαρτυρίας που συνοδεύει την Έφεση και την ένσταση, αντίστοιχα. Δεν υπήρξε αντεξέταση.

 

7.        Οι δικηγόροι των διαδίκων αγόρευσαν, προς υποστήριξη των θέσεων εκάστου.

 

8.        Είναι σε γνώση του Δικαστηρίου όλες οι αναφορές, στην ολοκληρωμένη τους μορφή, ακόμα κι αν δεν γίνεται αυτούσια, ειδική ή λεπτομερής αναφορά.

 

Νομικό πλαίσιο

 

9.        Το άρθρο 44Γ § 3 Ν.9/65 προβλέπει τη δυνατότητα άσκησης Έφεσης κατά Ειδοποίησης Τύπου «ΙΑ», που εκδίδει ο ενυπόθηκος πιστωτής, στο πλαίσιο της διαδικασίας εκποίησης με βάση το Μέρος VIA του Ν.9/65.

 

10.    Για να ασκηθεί παραδεκτά τέτοια Έφεση, θα πρέπει να έχει υποβληθεί από πρόσωπο που νομιμοποιείται να την υποβάλει, και εντός της προβλεπόμενης από το άρθρο 44Γ § 3 Ν.9/65 προθεσμίας των 45 ημερών από την παραλαβή της. Ως προς τα πρόσωπα που νομιμοποιούνται να ασκήσουν Έφεσης κατά μιας Ειδοποίησης Τύπου «ΙΑ», σύμφωνα με το άρθρο 44Γ § 3 Ν.9/65, είναι ο ενυπόθηκος οφειλέτης και οποιοδήποτε ενδιαφερόμενο μέρος, ως περαιτέρω εννοιοδοτείται. Η προθεσμία των 45 ημερών, ως προβλέπεται στο άρθρο 44Γ § 3 Ν.9/65, είναι αποκλειστική. Σε περίπτωση που η Έφεση δεν ασκηθεί εντός της προθεσμίας των 45 ημερών από την παραλαβή της Ειδοποίησης Τύπου «ΙΑ», είναι εκπρόθεσμη, και ως τέτοια, δεν εξετάζεται από το Δικαστήριο.

 

11.    Οι λόγοι Έφεσης του άρθρου 44Γ § 3 Ν.9/65 είναι μεν περιορισμένοι, αλλά μαζί συνιστούν ολοκληρωμένο σύστημα ελέγχου της διαδικασίας έκδοσης Ειδοποίησης Τύπου «ΙΑ», μέχρι δηλαδή το στάδιο που ο πλειστηριασμός αναγγέλλεται για να γίνει. Ο δικαστικός έλεγχος των πράξεων του ενυπόθηκου πιστωτή σε σχέση με την Ειδοποίηση Τύπου «ΙΑ», ή και σε ένα επόμενο στάδιο σε σχέση με τον τρόπο διάθεσης του προϊόντος της πώλησης με βάση το άρθρο 44Ι § 3 Ν.9/65, όπως και ο αναθεωρητικός έλεγχος των αποφάσεων ή ειδοποιήσεων του Διευθυντή του Κτηματολογίου με το ίδιο ένδικο μέσο και αναφορικά με τον Ν. 9/65, ως φύσει αναθεωρητικός (judicial review), δεν περιορίζεται σε έλεγχο της πιστότητας της αντιγραφής τύπων· αφορά τόσο τη νομιμότητα όσο και την ουσιαστική ορθότητα της Ειδοποίησης Τύπου «ΙΑ».

 

12.    Συναφώς και ο λόγος Έφεσης του άρθρου 44Γ § 3(β) δεν αναφέρεται μόνο σε επίδοση που έγινε ή δεν έγινε (ως γεγονός) με τον τρόπο που συνιστά «επίδοση», αλλά εάν έγινε «δεόντως», όπου το «δεόντως» περιλαμβάνει (εφόσον δεν εξαιρεί) και τον χρόνο επίδοσης, την καταλληλότητα του σταδίου επίδοσης μιας Ειδοποίησης Τύπου «ΙΑ», τα πρόσωπα στα οποία θα πρέπει να γίνει επίδοση. Ο λόγος Έφεσης του άρθρου 44Γ § 3(γ), ότι η Ειδοποίηση Τύπου «ΙΑ» έχει αποσταλεί πριν από τη λήξη της προθεσμίας για καταβολή της πληρωμής προς τον ενυπόθηκο δανειστή, βεβαιώνει τη συστημική λειτουργία των τριών περιπτώσεων (α), (β) και (γ) του άρθρου 44Γ § 3, όπως και της παραγράφου (3) στο όλο άρθρο 44Γ, και του άρθρου αυτού στο όλο Μέρος VIA, αλλά και την έκταση του δικαστικού ελέγχου μέσω της αναθεώρησης, δια Έφεσης. Ουσιώδες σε αυτό τον λόγο Έφεσης, της περίπτωσης (γ), είναι να εξαντληθεί η προθεσμία εντός της οποίας ο ενυπόθηκος οφειλέτης ή οποιοδήποτε ενδιαφερόμενο πρόσωπο μπορεί να ασκήσει το δικαίωμα επιλογής να πληρώσει, για να διασωθεί η ενυπόθηκη περιουσία από τον πλειστηριασμό. Εξ ου και ελέγχεται η διαδικασία που προηγήθηκε της Ειδοποίησης Τύπου «ΙΑ», εάν δηλαδή δόθηκε καθόλου αυτή η προθεσμία δια της Ειδοποίησης Τύπου «Ι», κατ’ επέκταση και εάν παρήλθε.

 

13.    Με βάση όσα διαλαμβάνει το άρθρο 44Γ Ν.9/65, υπάρχει δυνατότητα επίδοσης Ειδοποίησης Τύπου «ΙΑ» εφόσον: (α) επιδοθεί πρώτα στον ενυπόθηκο οφειλέτη και σε οποιοδήποτε άλλο ενδιαφερόμενο πρόσωπο Ειδοποίηση Τύπου «Ι», συνοδευόμενη από κατάσταση λογαριασμού του οφειλόμενου ενυπόθηκου χρέους, των τόκων και όλων των εξόδων για την είσπραξή του, καλώντας τον όπως εξοφλήσει το ποσό, σύμφωνα με την επιδοθείσα κατάσταση λογαριασμού, τάσσοντας σε αυτόν προθεσμία όχι μικρότερη των 45 ημερών από την ημερομηνία επίδοσης της ειδοποίησης προς εξόφληση του οφειλόμενου ποσού, και με ενημέρωση ότι σε περίπτωση μη εξόφλησης του οφειλόμενου ποσού που καθορίζεται σε αυτήν, ο ενυπόθηκος πιστωτής μπορεί να ασκήσει το δικαίωμά του για πώληση του ενυπόθηκου ακινήτου με βάση τις διατάξεις του Μέρους VIA, και συνοδευόμενη από Ειδοποίηση Τύπου «Θ» όπου χρειάζεται, και (β) εφόσον ο ενυπόθηκος οφειλέτης ή οποιοδήποτε ενδιαφερόμενο πρόσωπο δεν συμμορφωθεί με τις απαιτήσεις της Ειδοποίησης Τύπου «Ι». Άρα, ο έλεγχος του δέοντος της επίδοσης της Ειδοποίησης Τύπου «ΙΑ» περιλαμβάνει και τον έλεγχο των ανωτέρω. Έπειτα, η Ειδοποίηση Τύπου «ΙΑ» επιδίδεται στον ενυπόθηκο οφειλέτη και σε οποιοδήποτε ενδιαφερόμενο πρόσωπο.

 

14.    Με το άρθρο 62 Ν.9/65, είχε ανασταλεί η εφαρμογή του Μέρους VIA του εν λόγω νόμου από την ημερομηνία έναρξης της ισχύος του περί Μεταβιβάσεως και Υποθηκεύσεως Ακινήτων (Τροποποιητικού) (Αρ. 4) Νόμου του 2022 (Ν.204(Ι)/2022) μέχρι την 31η Ιανουαρίου 2023, μεταξύ άλλων, στην περίπτωση κύριας κατοικίας, όπου ως «κύρια κατοικία» ορίζεται η κατοικία που χρησιµοποιείται για τη διαµονή του ιδιοκτήτη της ή/και των µελών της οικογένειας αυτού, για περίοδο πέραν των έξι (6) µηνών κατ’ έτος, η εκτιµηµένη αξία της οποίας δεν υπερβαίνει τις €350.000,00. Ο Ν.204(Ι)/2022 δημοσιεύθηκε την 14.12.2022 και η ημερομηνία ουσιαστικής ισχύος του είναι η ημερομηνία δημοσίευσής του.

 

15.    Ως έχει νομολογηθεί[1], υπάρχει τεκμήριο πως κάθε νόμος είναι συνταγματικός, εκτός εάν το Δικαστήριο ικανοποιηθεί για το αντίθετο, πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας. Το βάρος να αποδείξει την αντισυνταγματικότητα φέρει το μέρος που εισηγείται πως αυτή υπάρχει. Σε συνάρτηση με το τεκμήριο της συνταγματικότητας, το Δικαστήριο οφείλει να ερμηνεύει τον Νόμο κατά τρόπο ώστε να προσπαθεί να τον εντάξει στο πλαίσιο του Συντάγματος. Ο δικαστικός έλεγχος, σε κάθε περίπτωση, αφορά αυστηρά τη συνταγματικότητα· όχι τα κίνητρα, την πολιτική ή τη σοφία των νόμων ή τις προσωπικές απόψεις και ιδεολογικές προσεγγίσεις του κάθε Δικαστή. Επειδή ο έλεγχος της συνταγματικότητας σημαίνει θεσμική κρίση επί του έργου του νομοθέτη, που είναι το δημοκρατικά νομιμοποιημένο όργανο για να νομοθετεί, χρειάζεται εξαιρετικά μεγάλη ακρίβεια στη διατύπωση των δικανικών συλλογισμών. Κατά τον έλεγχο της συνταγματικότητας, το Δικαστήριο αντιπαραβάλλει με προσοχή τις κρίσιμες διατάξεις του νόμου με τις σχετικές διατάξεις του Συντάγματος, με σκοπό να διαπιστώσει τυχόν σύγκρουση, όχι τυχόν συμφωνία. Δηλαδή, η φορά του ελέγχου – και αυτό είναι σημαντικό  – είναι η αντίθεση με το Σύνταγμα. Ουδέποτε αποφασίζει επί ζητημάτων συνταγματικής φύσης αφηρημένα (in abstracto), θεωρητικά, υπό τύπο γνωμάτευσης και επί ματαίω, αλλά μόνον εφόσον αυτό είναι απολύτως απαραίτητο, για την επίλυση της ενώπιον του διαφοράς. Εκεί όπου προβλέπονται περιορισμοί του Συνταγματικά κατοχυρωμένου δικαιώματος, διά νόμου, ο περιορισμός δια της σχετικής νομικής διάταξης θα θεωρηθεί αντισυνταγματικός μόνο αν περιορίζει την άσκηση του δικαιώματος σε όρια που είναι ασυμβίβαστα με την ελευθερία που εγγυάται το Σύνταγμα, βασικά επηρεάζοντας τον πυρήνα του δικαιώματος. Σε περίπτωση αναγνωριστικής διαπίστωσης αντισυνταγματικότητας σε συγκεκριμένη διάταξη του νόμου, το Δικαστήριο, φυσιολογικά, αναφερόμενο στον υπέρτατο νόμο του Συντάγματος, δεν την εφαρμόζει στη συγκεκριμένη υπόθεση, θεωρώντας την ανίσχυρη εξ αρχής (ex tunc) και ως ουδέποτε να είχε αναπτύξει κανόνα δικαίου, αναβιώνει δε ο προγενέστερος κανόνας δικαίου, όπου αυτό είναι εφικτό. Η διαπίστωση αντισυνταγματικότητας πάντως δεν ακυρώνει τον νόμο. Ο νόμος εξακολουθεί να ισχύει και να εφαρμόζεται, όταν με τη εφαρμογή του δεν ανακύπτει ζήτημα αντισυνταγματικότητας.

 

Εξέταση της Έφεσης

 

Παραδεκτό, κανονικότητα και άλλα προδικαστικά ζητήματα

 

16.    Σύμφωνα με τα στοιχεία που προσκομίστηκαν και δεν αμφισβητούνται, ο Εφεσείων είναι ενυπόθηκος οφειλέτης. Συνεπώς, είναι πρόσωπο που νομιμοποιείται να υποβάλει Έφεση. Παρέλαβε την Ειδοποίηση Τύπου «ΙΑ» την 16.02.2024 και καταχώρισε την υπό εξέταση Έφεση την επομένη, 12.03.2024. Υπολογίζοντας την προθεσμία άσκησης του ένδικου μέσου από την ημερομηνία που έπεται του γεγονότος της παραλαβής της Ειδοποίησης Τύπου «ΙΑ», προκύπτει πως η Έφεση ασκήθηκε εντός της προβλεπόμενης προθεσμίας και μπορεί να εξεταστεί κατ’ ουσία.

 

17.    Η Έφεση έχει πλήρη νομική βάση, που επιτρέπει στο Δικαστήριο να την εξετάσει. Υποστηρίζεται από μαρτυρία, δια της οποίας θίγονται τα ζητήματα που, κατά τον Εφεσείοντα, συνιστούν λόγους Έφεσης. Δεν διαφαίνεται από οπουδήποτε ο Εφεσείων να άσκησε την Έφεσή του καταχρηστικά, για να επιτύχει κάποιον αλλότριο σκοπό. Του δίδει ο νόμος το δικαίωμα να ασκήσει τέτοια Έφεση.

 

18.    Το Δικαστήριο δεν θεώρησε και δεν θεωρεί ακόμα πως, για να εξετάσει την Έφεση, χρειάζεται επίδοσή της σε οποιαδήποτε άλλα πρόσωπα, όπως, για παράδειγμα, στην Bank of Cyprus Public Company Ltd, που φέρεται ως ενδιαφερόμενο πρόσωπο, εφόσον δεν επηρεάζονται οποιαδήποτε δικαιώματα άλλων προσώπων από το αποτέλεσμα της διαδικασίας αυτής. Το δικαίωμα είναι σε τυχόν εκπλειστηρίασμα, εάν και όταν προκύψει, με τον τρόπο που προβλέπει ο νόμος, όχι στο να διεξάγει τον πλειστηριασμό άλλος πιστωτής, ώστε να έχει λόγο να υποστηρίξει τη διεξαγωγή του ή μη, ως κινήθηκε. Για το αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας, μπορεί απλώς να υπάρξει ενημέρωση.

 

Λόγοι Έφεσης

 

Ισχυρισμοί για αντισυνταγματικότητα

 

19.    Ως προς τα όσα έχει αναφέρει ο Εφεσείων περί αντίθεσης του Ν.9/65 με το Σύνταγμα και την ΕΣΔΑ, ως εκτέθηκαν, δηλαδή γενικά και αόριστα, χωρίς αναφορά σε συγκεκριμένες διατάξεις και επεξήγηση, δεν ικανοποιούνταν τις απαιτήσεις εξέτασης από το Δικαστήριο.

 

Σχετικά με το locus standi

 

20.    Η θέση του Εφεσείοντος, επίσης, πως η Εφεσίβλητη δεν έχει «locus standi», παρέμεινε ασαφής, ως προς την έννοια με την οποία χρησιμοποιεί ο ίδιος αυτή τη φράση. Από την άλλη, η Εφεσίβλητη προσκόμισε επαρκή στοιχεία, που δείχνουν το δικαίωμά της να κινήσει ή να συνεχίσει διαδικασία πλειστηριασμού με βάση το Μέρος VIA N.9/65, αναφερόμενη σε όλες τις συγχωνεύσεις και αλλαγές μετονομασίας, η νομιμότητα των οποίων δεν φαίνεται να προσβλήθηκε ή να δικαιολογείται να τεθεί από αμφισβήτηση στο πλαίσιο της Έφεσης αυτής.

 

Θέσεις για αναστολή

 

21.    Όσον αφορά τη θέση του Εφεσείοντος πως ίσχυε η αναστολή του άρθρου 62 Ν.9/65, μέσα από τα στοιχεία που προσκόμισε η Εφεσίβλητη, φαίνεται πως η υπό εξέταση διαδικασία πλειστηριασμού αφορά σε ακίνητο που είναι χωράφι. Ο Εφεσείων δεν προσκόμισε οποιαδήποτε στοιχεία που να υποστηρίζουν τη θέση του ότι πρόκειται για κύρια κατοικία, με την έννοια του νόμου, ή για αγροτεμάχιο, επίσης με την έννοια του νόμου. Συνεπώς, δεν μπορεί να καταλήξει, το Δικαστήριο, με βάση τα υφιστάμενα δεδομένα, πως υπήρχε νομοθετημένη αναστολή του δικαιώματος της Εφεσίβλητης να προχωρήσει με διαδικασία πλειστηριασμού.

 

Ζητήματα σχετικά με την Ειδοποίηση Τύπου «Θ»

 

 

22.    Σχετικά με τον λόγο Έφεσης ότι η Ειδοποίηση Τύπου «Ι» εκδόθηκε χωρίς προηγουμένως να έχει επιδοθεί και Ειδοποίηση Τύπου «Θ», το γεγονός αυτό δεν το αρνείται η Εφεσίβλητη, θέτοντας κάποιους δικούς της ισχυρισμούς.

 

23.    Το άρθρο 44Β § 2 Ν.9/65 προβλέπει πως οποιαδήποτε ειδοποίηση ως προς παρατηρηθείσα  υπερημερία ή απαίτηση για πληρωμή του ενυπόθηκου χρέους, η οποία αποστέλλεται από τον ενυπόθηκο δανειστή, όταν αυτός είναι αδειοδοτημένο ίδρυμα, προς τον ενυπόθηκο οφειλέτη ή εγγυητή σε σχέση με το ενυπόθηκο χρέος, συνοδεύεται από την ειδοποίηση που αναφέρεται στον Τύπο «Θ» του Δεύτερου Παραρτήματος.

 

24.    Ως η διάταξη αυτή τροποποιήθηκε με τον Ν.65(Ι)/2023, που δημοσιεύθηκε την 14.07.2023,  προβλέπει πως η Ειδοποίηση Τύπου «Θ» εμπεριέχει τυποποιημένη πληροφόρηση, ενώ διευκρινίστηκε και με την τροποποίηση του άρθρου 44ΙΕ πως «αδειοδοτημένο ίδρυμα» (αντί «αδειοδοτημένο πιστωτικό ίδρυμα» ως ήταν η προηγούμενη αναφορά στο άρθρο 44Β § 2 Ν.9/65) σημαίνει και αδειοδοτημένο πιστωτικό ίδρυμα κατά την έννοια που αποδίδεται στον όρο αυτό από το άρθρο 2 του περί Εργασιών Πιστωτικών Ιδρυμάτων Νόμου 66(Ι)/1997 αλλά και αγοραστή κατά την έννοια που αποδίδεται στον όρο αυτό από το άρθρο 2 του περί Αγοραπωλησίας Πιστωτικών Διευκολύνσεων και για Συναφή Θέματα Νόμου Ν.169(Ι)/2015. Σύμφωνα με το άρθρο 2 Ν.169(Ι)/2015, «αγοραστής» σημαίνει τα πρόσωπα τα οποία αναφέρονται στο εδάφιο (1) του άρθρου 4, που, στην περίπτωση, (α) του εδαφίου (1) του άρθρου 4, που δεν εξαιρείται, περιλαμβάνει και εταιρεία εξαγοράς πιστώσεων, περιλαμβανομένης και εταιρείας διαχείρισης περιουσιακών στοιχείων της οποίας τα οικονομικά μέσα προέρχονται είτε από ιδιωτικά είτε από δημόσια κεφάλαια, σύμφωνα με το ενωσιακό δίκαιο για τις κρατικές ενισχύσεις και λαμβάνοντας υπόψη τη βιωσιμότητα του δημόσιου χρέους, η οποία συστάθηκε στη Δημοκρατία και στην οποία χορηγήθηκε άδεια από την Κεντρική Τράπεζα δυνάμει των διατάξεων του εν λόγω νόμου.

 

25.    Και πριν από τον τροποποιητικό Ν. 65(Ι)/2023, που όπως προαναφέρθηκε διευκρίνισε την έκταση της υποχρέωσης επίδοσης Ειδοποίησης Τύπου «Θ» και από τις εταιρείες εξαγοράς πιστώσεων, το Δικαστήριο με την παρούσα σύνθεση είχε ερμηνεύει, μεταξύ άλλων στην Τιμοθέου και ΚΕΔΙΠΕΣ, Έφεση αρ. 80/2023 Ε.Δ. Πάφου, ημερομηνίας 08.05.2023, ότι το γεγονός πως η ΚΕΔΙΠΕΣ δεν είναι αδειοδοτημένο πιστωτικό ίδρυμα, αλλά εκτελεί τίτλο που χορηγήθηκε σε αδειοδοτημένο πιστωτικό ίδρυμα, τα δικαιώματα του οποίου απέκτησε, δεν αναιρεί την υποχρέωση επίδοσης Ειδοποίησης Τύπου «Θ», με αναφορά στον σκοπό αποστολής της και τις δικές της υποχρεώσεις. Επαναλαμβάνονται όσα αναφέρθηκαν στην Τιμοθέου (ανωτέρω), αλλά πλέον η ερμηνεία δόθηκε και απευθείας από τον νομοθέτη, ασχέτως εάν κατά τον χρόνο έκδοσης της Ειδοποίησης Τύπου «Ι» δεν είχε δημοσιευτεί ακόμα ο τροποποιητικός Ν.65(Ι)/2023.

 

26.    Η λογική του νομοθέτη, όπως προκύπτει και από το άρθρο 44ΓΑ που εισήγαγε ως μεταβατική διάταξη ο τροποποιητικός Ν.65(Ι)/2023, και δη ανεξαρτήτως από την πρώτη επιφύλαξη του εδαφίου (2) του άρθρου 44Β Ν.9/65, όταν εισάγει μια νέα διαδικαστική υποχρέωση, περιλαμβανομένης της διαδικαστικής υποχρέωσης όταν πρόκειται για επιλέξιμο χρεώστη και εγγυητή τέτοιου χρέους να υπάρχει συνοδεία από υπεύθυνη δήλωση υπογεγραμμένη από νόμιμο ελεγκτή ή νόμιμο ελεγκτικό γραφείο η οποία επιβεβαιώνει το ύψος του οφειλόμενου ποσού κατά τα διαλαμβανόμενα στο άρθρο 44Β § 2Α Ν.9/65, είναι, εάν δεν πραγματοποιήθηκε ήδη ο πλειστηριασμός ή ανεπιτυχώς ο πρώτος πλειστηριασμός, να ακυρώνονται οι υφιστάμενες ειδοποιήσεις και να αποστέλλονται εκ νέου, για να τηρείται ο νόμος, ως στο μεταξύ έχει διαμορφωθεί. Ομοίως, ακόμα κι αν δεν ήθελε θεωρηθεί απλώς διευκρινιστική η νομοθετική παρέμβαση για το «αδειοδοτημένο πιστωτικό ίδρυμα» ως «αδειοδοτημένο ίδρυμα» που περιλαμβάνει και την εταιρεία εξαγοράς πιστώσεων κ.λπ., εφόσον κατά τη δημοσίευση και θέση σε ισχύ του τροποποιητικού Ν.65(Ι)/2023, δεν πραγματοποιήθηκε ο πλειστηριασμός ή ανεπιτυχώς ο πρώτος πλειστηριασμός, και με τον τροποποιητικό Ν.65(Ι)/2023 απαιτήθηκε από τον νομοθέτη, ρητά, να αποστέλλεται Ειδοποίηση Τύπου «Θ» και από την Εφεσίβλητη, θα έπρεπε να ακυρωθεί από την Εφεσίβλητη η υφιστάμενη Ειδοποίηση Τύπου «Ι», και να σταλεί η Ειδοποίηση Τύπου «Θ», αντί να προχωρήσει με την έκδοση της Ειδοποίησης Τύπου «ΙΑ» την 01.08.2023, ώστε ο πλειστηριασμός να πραγματοποιηθεί έχοντας τηρήσει όλες τις απαιτήσεις του νόμου, ως στο μεταξύ διαμορφώθηκε. Ο Ν.65(Ι)/2023 είχε δημοσιευθεί την 14.07.2023 και η ουσιαστική ισχύς του ήταν με τη δημοσίευσή του. Η προσέγγιση αυτή συνάδει και με την επιλογή του νομοθέτη να καταστήσει προσβαλλόμενη την τελευταία Ειδοποίηση Τύπου «ΙΑ», ως την τελευταία πράξη πριν από τη διενέργεια του πλειστηριασμού, εκ της σύνθεσης των πράξεων που προβλέπονται, που αναγκαστικά εμπερικλείει όλη την προγενέστερη αυτής διαδικασία, ως δική της διαδικασία έκδοσης και επίδοσης.

 

27.    Με δεδομένο το αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι δεν επιδόθηκε από την Εφεσίβλητη σε αυτή την περίπτωση Ειδοποίηση Τύπου «Θ», μένει να διαπιστωθεί εάν η περίπτωση εμπίπτει στη δεύτερη επιφύλαξη του εδαφίου (2) του άρθρου 44Β Ν.9/65. Δεν αναφέρθηκε πως καταχωρίστηκε οποτεδήποτε αίτηση για αναγκαστική εκποίηση με βάση τις διατάξεις του Μέρους VI N.9/65, επομένως, μένει να διαπιστωθεί εάν δεν υπήρχε υποχρέωση επίδοσης Ειδοποίησης Τύπου «Θ», λόγω ύπαρξης δικαστικής απόφασης.

 

28.    Σύμφωνα με το άρθρο 52 του περί Συνεργατικών Εταιρειών Νόμου 22/85, οσάκις εγείρεται οιαδήποτε διαφορά από αυτές που προβλέπονται στον εν λόγω νόμο, περιλαμβανομένης διαφοράς που αφορά οποιαδήποτε απαίτηση εγγεγραμμένης εταιρείας που έγινε αποδεκτή ή που δεν αμφισβητείται, παραπέμπεται στον Έφορο, άνευ βλάβης του δικαιώματος προσφυγής σε Δικαστήριο. Η ρύθμιση αυτή απορρέει από την ειδική κοινωνικονομική σχέση που δημιουργείται και τη νοοτροπία του συνεργατισμού, που υπάρχει τόσο στο στάδιο της σύναψης της πιστωτικής συμφωνίας όσο και στο στάδιο της αντιμετώπισης των καθυστερήσεων, να μην εμπλέκεται το Δικαστήριο με ευκολία στην επίλυση των συνεργατικών διαφορών. Μετά την παραπομπή της διαφοράς στον Έφορο, ο Έφορος δύναται είτε να επιχειρήσει συνδιαλλαγή της διαφοράς είτε να την παραπέμψει προς επίλυση σε διαιτησία. Πρόκειται για απόφαση που ασκεί με διακριτική ευχέρεια. Οι αποφάσεις του Εφόρου μπορούν να προσβληθούν με ιεραρχική προσφυγή, από οποιονδήποτε δεν είναι ικανοποιημένος, εντός 15 ημερών από την κοινοποίησή τους. Η διαιτησία, ως διαδικασία, διεξάγεται σύμφωνα με τις διατάξεις Θεσμών που εκδίδει το Υπουργικό Συμβούλιο, και μέχρι την έκδοσή τους, σύμφωνα με τις διατάξεις του περί Διαιτησίας Νόμου Κεφ. 4 και τις διατάξεις των Θεσμών 78 και 79 των περί Συνεργατικών Εταιρειών Θεσμών του 1987 έως 2012. Οποιοσδήποτε θεωρεί τον εαυτό του αδικημένο από την απόφαση οποιουδήποτε διαιτητή, μπορεί να υποβάλει Έφεση στο Δικαστήριο εντός 21 ημερών από την ημερομηνία που γνωστοποιήθηκε σε αυτόν η απόφαση. Αν οποιαδήποτε απόφαση του διαιτητή δεν έχει εφεσιβληθεί στο Δικαστήριο, ή αν η Έφεση κατ' αυτής εγκαταλειφθεί ή αποσυρθεί, η διαιτητική απόφαση είναι τελική και εκτελείται κατά τον ίδιο τρόπο ως εάν αυτή να ήταν απόφαση Δικαστηρίου πολιτικής δικαιοδοσίας. Η Έφεση είναι το αποκλειστικό ένδικο μέσο προσβολής της διαιτητικής απόφασης επί συνεργατικής διαφοράς, και μπορεί να ασκηθεί, σε κάθε περίπτωση, από τη γνωστοποίηση της απόφασης.

 

29.    Όπως έχει περαιτέρω νομολογηθεί[2], οι προϋποθέσεις για την εγγραφή μιας διαιτητικής απόφασης είναι απλώς η διαπίστωση πως η διαιτητική απόφαση (υπάρχει και) φέρει τα απαραίτητα χαρακτηριστικά στοιχεία μιας διαιτητικής απόφασης που δεν έχει ακυρωθεί, κατά συνέπεια είναι έγκυρη, και ότι γνωστοποιήθηκε στα πρόσωπα εναντίον των οποίων έχει εκδοθεί, και εξέπνευσε η χρονική περίοδος των 21 ημερών (οποτεδήποτε κι αν εξέπνευσε), χωρίς να έχει εφεσιβληθεί. Το Δικαστήριο που καλείται να απλώς να μεσολαβήσει για την εγγραφή της τελικής διαιτητικής απόφασης στο οικείο βιβλίο αποφάσεων του Δικαστηρίου, δεν επιτρέπεται να μπει στη διαδικασία να αναθεωρήσει τη διαιτητική απόφαση όσον αφορά την ορθότητά της, πόσω μάλλον να υπεισέλθει και στην ουσία της διαφοράς και να διεξάγει δίκη για το χρέος ή για άλλες συμπεριφορές σχετικές με τις χρεωπιστώσεις ή το κύρος των εγγράφων, κ.λπ.. Από την άλλη, δεν ενεργεί και με αυτοματισμό, καθότι μεσολαβεί πάντως για να προσδοθεί ισχύς δικαστικής απόφασης σε μια διαιτητική απόφαση. Εξ ου και η αίτηση για εγγραφή της διαιτητικής απόφασης επιδίδεται, για να ακούγονται τα πρόσωπα στα οποία αφορά, για να καταδειχθεί τυχόν λόγος για τον οποίον δεν είναι εγγράψιμη η διαιτητική απόφαση, χωρίς, όμως, και πάλι, λόγω αυτής της ακρόασής των Καθ' ων η αίτηση, να διευρύνεται και η δικαιοδοσία του Δικαστηρίου. Επαναλαμβάνοντας πως, η ισχύς που βασικά έχει μια τελική διαιτητική απόφαση είναι απευθείας εκ του νόμου, και ούτε το Δικαστήριο είναι δυνατόν, με οποιαδήποτε ερμηνεία του νόμου, να δημιουργήσει ή να προτάξει εμπόδια στο αποτέλεσμα που ο ίδιος ο νομοθέτης επέλεξε, για όλους τους λόγους που έχουν να κάνουν με τη συνολική εφαρμογή της συνεργατικής νομοθεσίας.

 

30.    Η γενική Δ.47,κ.1 ΚΠΔ, υφιστάμενη και συναρτώμενη με την εφαρμογή του Ν.22/85 και την επιμέρους νομολογία, συναντά επιμέρους διαφοροποιήσεις και ανάλογες προσαρμογές. Για παράδειγμα, για να εκτελεστεί η τελική διαιτητική απόφαση που εκδίδεται με βάση τον Ν.22/85, ενώ πρόκειται για εκ του νόμου αποτέλεσμα όσον αφορά τον Ν.22/85 (ο νόμος προβλέπει πως, με το που καθίσταται τελική, εκτελείται, χωρίς να προνοεί για κάποια διαδικασία ενώπιον του Δικαστηρίου), ελλείψει ειδικότερης κανονιστικής ή διαδικαστικής πρόνοιας και λόγω της ύπαρξης των Δ.47,κ.1 και Δ.62 ΚΠΔ και γενικότερα της λειτουργίας της εκτέλεσης δικαστικών αποφάσεων με τρόπο παράλληλα ρυθμισμένο, συνεφαρμόζοντας τις πρόνοιες, θα πρέπει η διαιτητική απόφαση να εγγραφεί πρώτα στο βιβλίο αποφάσεων του Δικαστηρίου, δια αίτησης που μεσολαβεί, σε Δικαστήριο, με διαδικαστικό όχημα την Δ.47,κ.1 ΚΠΔ. Η αίτηση για εγγραφή της διαιτητικής απόφασης του Ν.22/85 στο βιβλίο δικαστικών αποφάσεων γίνεται όχι μονομερώς, ως προβλέπει η Δ.47,κ.1 ΚΠΔ, αλλά δια κλήσεως, με βάση την ειδικότερη νομολογία επί του Ν.22/85, διασφαλίζοντας περαιτέρω τις προϋποθέσεις εγγραφής που προβλέπει ο Ν.22/85, στον βαθμό που έχουν να κάνουν με την υπόσταση και το πραγματικό γεγονός της γνωστοποίησης διαιτητικών αποφάσεων που δυνατόν να εκδίδονται και ερήμην.

 

31.    Η εγγραφή της διαιτητικής απόφασης στο βιβλίο αποφάσεων του Δικαστηρίου, για σκοπούς εκτέλεσής της ως εάν ήταν απόφαση Δικαστηρίου, με βάση και όσα προαναφέρθηκαν, δεν αποχαρακτηρίζει την απόφαση από διαιτητική, δεν την καθιστά δηλαδή, εκ της αναλογίας για σκοπούς εκτέλεσης, δικαστική απόφαση, για οποιονδήποτε άλλο λόγο, περιλαμβανομένης της αποφυγής επίδοσης Ειδοποίησης Τύπου «Θ», σύμφωνα με τη δεύτερη επιφύλαξη του εδαφίου (2) του άρθρου 44Β Ν.9/65.

 

32.    Όχι μόνο δεν υπήρξε νομοθετική παρέμβαση στον Ν.9/65, από τις τόσες που μεσολάβησαν, για να προβλεφθεί πως η αναφορά της δεύτερης επιφύλαξης του εδαφίου (2) του άρθρου 44Β σε «δικαστική απόφαση» μπορεί να σημαίνει και είτε διαιτητική απόφαση που εκδίδεται με βάση οποιονδήποτε νόμο και εκτελείται ως απόφαση Δικαστηρίου είτε άλλη εξωδικαστική πράξη που εγγράφθηκε στο βιβλίο αποφάσεων του Επαρχιακού Δικαστηρίου για να εκτελείται ως δικαστική απόφαση.

 

33.    Πρόσθετα, φαίνεται, μια τέτοια ερμηνεία, που επιχειρεί η πλευρά της Εφεσίβλητης, ως προσπάθεια ερμηνευτικής διεύρυνσης, που κρούει στην ανάγκη στενής ερμηνείας των διατάξεων του Μέρους VIA N.9/65, και στη σκέψη πως, εάν ήθελε ο νομοθέτης να προβλέψει πως η αναφορά σε «δικαστική απόφαση» περιλαμβάνει και άλλες πράξεις, μη δικαστικές, που εκτελούνται ως δικαστικές αποφάσεις, θα το είχε προβλέψει. Αυτή την προσέγγιση άλλωστε έδειξε και η Συνεργατική Εταιρεία Διαχείρισης Περιουσιακών Στοιχείων Λτδ και Παντέλα, Πολιτική Έφεση 159/2021, ημερομηνίας 01.12.2023, αντίστοιχα, για το θέμα της επίδοσης. Συνεπώς, γιατί να διαφέρει για το θέμα της έκδοσης δικαστικής απόφασης, με την παρεμβολή κάποιας προσωπικής λογικής ακολουθίας.

 

34.    Το διάταγμα εγγραφής ουδέποτε ακυρώθηκε από το Δικαστήριο και ισχύει, αλλά δεν είναι ασφαλής η εξομοίωση της διαιτητικής απόφασης με τη δικαστική απόφαση, για σκοπούς παράκαμψης της επίδοσης Ειδοποίησης Τύπου «Θ» και για εξυπηρέτηση των σκοπών της. Σκοπών που δεν είναι και αντίθετοι με καθαυτή τη συνεργατική διαιτησία και τη νοοτροπία παραπομπής της συνεργατικών διαφορών σε συνδιαλλαγή ή διαιτησία. Πρόσθετα, και κυριότερα, το κατά πόσο έχει εκδοθεί απόφαση επί διαιτησίας, σύμφωνα με τις διατάξεις του Ν.22/85, είναι στοιχείο αναφοράς στην απαιτούμενη τυποποιημένη Ειδοποίηση Τύπου «Θ», ρητά, σύμφωνα με την περίπτωση (κ) του εδαφίου (2) του άρθρου 44Β Ν.9/65, ως τροποποιήθηκε με τον Ν.65(Ι)/2023, προς επίρρωση της ερμηνείας πως, ασχέτως εάν εκδόθηκε διαιτητική απόφαση με βάση τον Ν.22/85 (που με βάση τον ίδιο νόμο, εάν δεν εφεσιβληθεί, εκτελείται ως απόφαση Δικαστηρίου) κι αν έχει εγγραφεί ή όχι για σκοπούς εκτέλεσης, θα πρέπει να επιδοθεί Ειδοποίηση Τύπου «Θ», και σε εκείνην να αναφερθεί, μεταξύ άλλων, το γεγονός της έκδοσης τέτοιας διαιτητικής απόφασης.

 

35.    Για τους λόγους που προαναφέρθηκαν, κρίνεται πως η παράλειψη της Εφεσίβλητης να επιδώσει Ειδοποίηση Τύπου «Θ» συνιστά ελάττωμα στη διαδικασία που ακολουθήθηκε, ουσιώδους σημασίας, που αναγκαστικά συμπαρασύρει και τη μετέπειτα διαδικασία, σφραγίζοντας το αποτέλεσμα αυτής της αναθεώρησης.

 

Επίδοση σε ενδιαφερόμενα πρόσωπα, δέουσα επίδοση και άλλα θέματα

 

36.    Ενώ, με την προαναφερόμενη κατάληξη, παρέλκει η εξέταση οποιουδήποτε άλλου λόγου Έφεσης, χάριν πληρότητας μόνον, θα γίνει αναφορά και στα υπόλοιπα ζητήματα.

 

37.    Η θέση του Εφεσείοντος ότι οι ειδοποιήσεις που εκδόθηκαν δεν επιδόθηκαν σε όλα τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα αντικρούστηκε επιτυχώς από την Εφεσίβλητη, που προσκόμισε στοιχεία πως δεν υπάρχουν άλλα ενδιαφερόμενα πρόσωπα στα οποία θα έπρεπε να γίνει επίδοση. Ο Εφεσείων δεν μαρτύρησε περαιτέρω για το αντίθετο.

 

38.    Είναι θέση του Εφεσείοντος πως η επίδοση των ειδοποιήσεων δεν ήταν η δέουσα. Ως προς τον τρόπο επίδοσης, όπως ερμηνεύτηκε από το Εφετείο πρόσφατα, πλέον δεσμευτικά, στη Συνεργατική Εταιρεία Διαχείρισης Περιουσιακών Στοιχείων Λτδ και Παντέλα (ανωτέρω), το άρθρο 44ΙΕ, ιεραρχεί τους τρόπους επίδοσης, ώστε να πρέπει να προηγείται αποστολή με συστημένο ταχυδρομείο και μόνο εάν δεν είναι εφικτό να γίνεται χρήση άλλου τρόπου επίδοσης.

 

39.    Όσον αφορά την Ειδοποίηση Τύπου «Ι», η Εφεσίβλητη προσκόμισε στοιχεία πως έγινε πρώτα αποστολή με συστημένο ταχυδρομείο, αλλά δεν παραλήφθηκε, και ακολούθησε επίδοση με ιδιώτη δικαστικό επιδότη. Δεν αντικρούστηκε η θέση αυτή της Εφεσίβλητης περαιτέρω. Δεν διαπιστώνεται πρόβλημα επίδοσης όσον αφορά την Ειδοποίηση Τύπου «Ι».

 

40.    Η επίδοση της Ειδοποίησης Τύπου «Ι» συνδέεται με την έναρξη της προθεσμίας πληρωμής, για να υπάρχει δυνατότητα μετέπειτα έκδοσης Ειδοποίησης Τύπου «ΙΑ», επομένως ελέγχεται, στο πλαίσιο του λόγου Έφεσης πως δεν έληξε η προθεσμία πληρωμής, του άρθρου 44Γ § 3(γ) Ν.9/65.

 

41.    Η Ειδοποίηση Τύπου «Ι» επιδόθηκε τελικά με ιδιώτη δικαστικό επιδότη την 19.12.2022, και η Ειδοποίηση Τύπου «ΙΑ» εκδόθηκε μετά από την πάροδο της τασσόμενης προθεσμίας για πληρωμή. Έπειτα, η επίδοση της Ειδοποίησης Τύπου «ΙΑ», ημερομηνίας 01.08.2023, έγινε με βάση διάταγμα υποκατάστατης επίδοσης το οποίο δεν ακυρώθηκε με οποιονδήποτε τρόπο, και είχε εκδοθεί εφόσον προηγήθηκε ανεπιτυχής προσπάθεια αποστολής με συστημένο ταχυδρομείο και ανεπιτυχής προσπάθεια ιδιωτικής δικαστικής επίδοσης, σύμφωνα με τα στοιχεία που προσκόμισε η Εφεσίβλητη. Ειδικότερα, η Εφεσίβλητη είχε ενημερωθεί την 14.12.2023 από τις Ταχυδρομικές υπηρεσίες για την ανεπιτυχή αποστολή και την 13.02.2024 εξασφάλισε το δικαστικό διάταγμα για υποκατάστατη επίδοση, δυνατότητα που, επίσης, παρέχει ο νόμος.

 

42.    Σύμφωνα με το άρθρο 36 του περί Ερμηνείας Νόμου Κεφ. 1, εκτός αν διαφορετικά ρητά προνοείται, όταν καθορίζονται τύποι, μικρές παρεκκλίσεις από αυτούς, ή αναγκαίες αλλαγές σε αυτούς οι οποίες δεν επηρεάζουν την ουσία ή οι οποίες δεν υπολογίζουν να παραπλανήσουν δεν τους καθιστούν άκυρους.

 

43.    Αμφότερες οι Ειδοποιήσεις Τύπου «Ι» και Τύπου «ΙΑ» που χρησιμοποιήθηκαν δεν αποκλίνουν ουσιωδώς από τους προβλεπόμενους στον νόμο τύπους, αλλά βασίστηκαν σε αυτούς, προσαρμοσμένοι στα δεδομένα της συγκεκριμένης περίπτωσης, χωρίς δυνατότητα δημιουργίας παραπλάνησης.

 

44.    Πέραν του θέματος με την Ειδοποίηση Τύπου «Θ», δεν διαπιστώνεται οποιοδήποτε άλλο ελάττωμα στη διαδικασία.

 

Κατάληξη

 

45.    Επειδή, με βάση τα προαναφερόμενα, είναι βάσιμος ο λόγος Έφεσης ότι δεν εκδόθηκε Ειδοποίηση Τύπου «Θ», ενώ ήταν αναγκαία, η Έφεση επιτυγχάνει.

 

46.    Εκδίδεται διάταγμα με το οποίο παραμερίζεται η Ειδοποίηση Τύπου «ΙΑ» ημερομηνίας 01.08.2023 με την οποία αναγγέλθηκε για την 02.05.2024 ο πλειστηριασμός του ακινήτου με αριθμό εγγραφής 0/7507, Φ./Σχ.45/38/0, Τεμάχιο 279, στην Καλλέπεια, με βάση την υποθήκη Υ4330/2010 ΕΚΓ Πάφου.

 

47.    Στη βάση των προαναφερόμενων διαπιστώσεων, ο ενυπόθηκος πιστωτής, εάν θα προχωρήσει με τη διαδικασία εκποίησης των εν λόγω ενυπόθηκων ακινήτων ή οποιουδήποτε εξ αυτών με βάση τον ενυπόθηκο τίτλο του Υ4330/2010 ΕΚΓ Πάφου, όπως άλλωστε δικαιούται να πράξει με βάση τον νόμο, θα πρέπει να αρχίσει με την έκδοση Ειδοποίησης Τύπου «Θ», δίδοντας την ευκαιρία στον Εφεσείοντα να αναδιαρθρώσει το χρέος του, για να διασώσει την περιουσία του. Αντίστοιχα, ο Εφεσείων, που δεν αρνήθηκε την ύπαρξη χρέους, το ευλόγως αναμενόμενο θα ήταν να το εξοφλήσει, εάν θέλει να διασώσει την υποθηκευμένη περιουσία του, ενώ εάν αμφισβητεί το ύψος του χρέους, θα πρέπει να πράξει ανάλογα για την επίλυση της διαφοράς αυτής.

 

48.    Όσον αφορά τα έξοδα της διαδικασίας, εκ του αποτελέσματος, επιδικάζονται υπέρ του Εφεσείοντος και εναντίον της Εφεσίβλητης, όπως υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο.

 

 

(Υπ.) ………………………….

Χρ. Μίτλεττον, Ε.Δ.

Πιστό Αντίγραφο

ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΗΤΗΣ


[1]. Ενδεικτικά, Board for Registration of Architects and Civil Engineers v. Kyriakides (1966) 3 CLR 640, Μαυρογένης ν. Βουλής των Αντιπροσώπων (Αρ.3) (1996) 1 ΑΑΔ 315, Νικολάου v. Βασιλείου (1999) 1 ΑΑΔ 1566, Μαρκιτανής v. Μουζούρη (2000) 1 ΑΑΔ 923, Πιτσιλλίδης ν. Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς Κύπρου (2004) 3 ΑΑΔ 7.

[2] Χατζηγεωργίου Νικολάου ν. Νέας Συνεργατικής Πιστωτικής Εταιρείας Αγλαντζιάς (2012) 1 ΑΑΔ 207, Στυλιανού ν. Σ.Π.Ε Δευτεράς, Πολιτική Έφεση αρ. 92/2014,  ημερομηνίας 22.4.2021.

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο