ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΠΑΦΟΥ
ΕΝΩΠΙΟΝ: Σ. Συμεού, Ε.Δ.
Αρ. Γεν.Αίτησης 282/22
(i-justice)
ΜΑΡΙΟΣ ΠΕΤΕΙΝΟΣ
χχχχχχχχ 83, χχχχχχχ Complex 203, χχχχ Πάφος
Αιτητής
Και
PROSPECTA DEVELOPMENT LTD (ΗΕ χχχχχ)
Αποστόλου Παύλου χχ, 80χχ Πάφος
Καθ' ων η Αίτηση
Αίτηση ημερομηνίας 03/01/24 δια της οποίας επιδιώκεται η καταχώρηση απαντητικής / συμπληρωματικής ένορκης δήλωσης
Ημερομηνία: 21/05/24
Εμφανίσεις:
Για Αιτητή : κ. Νίκος Α. Τσιαπαλής
Για τους Καθ' ων η αίτηση: ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΗ Δ.Ε.Π.Ε
Ε Ν Δ Ι Α Μ Ε Σ Η Α Π Ο Φ Α Σ Η
Εισαγωγή
Ο Αιτητής την 11/11/22 καταχώρησε την υπό τον άνω αριθμό και τίτλο Γενική Αίτηση, από τώρα και στο εξής « η κυρίως αίτηση», δια της οποίας και επιδιώκει την εξασφάλιση της άδειας του Δικαστηρίου για να του επιτραπεί η εγγραφή και εκτέλεση της διαιτητικής απόφασης ημερ. 21/07/22 η οποία έχει εκδοθεί υπέρ τους και εις βάρος των Καθ’ ων η Αίτηση, κατά τον ίδιο επακριβώς τρόπο όπως εκτελείται μια δικαστική απόφαση. Μετά την καταχώρηση της εν λόγω κυρίως αίτησης, από την άλλη οι Καθ’ ων η Αίτηση αντιδρώντας, την 08/11/23 καταχώρησαν ένσταση την οποία αφού ο Αιτητής μελέτησε, αντιδρώντας την 03/01/24 καταχώρησε με την σειρά του και την υπό κρίση αίτηση δια της οποίας και επιδιώκει όπως του επιτραπεί από το Δικαστήριο η άδεια, για να καταχωρήσει συμπληρωματική ένορκο δήλωση και να απαντήσει ουσιαστικά επί των ισχυρισμών που τέθηκαν εκ μέρους των Αντώνη Χαραλάμπους, διευθυντή των Καθ’ ων η Αίτηση, τόσο στην παράγραφο 3 όσο και στην παράγραφο 7 της ένορκης του δήλωσης ημερ. 12/04/24 η οποία συνοδεύει την ένσταση στην κυρίως αίτηση που έχει καταχωρηθεί.
Η υπό κρίση Αίτηση
Τα γεγονότα πάνω στα οποία βασίζεται η υπό κρίση αίτηση και που σύμφωνα με τον Αιτητή δικαιολογεί την παροχή της αιτούμενης άδειας για καταχώρηση συμπληρωματικής ένορκης δήλωσης, περιλαμβάνονται επί της ενόρκου δηλώσεως του κ.Μάριου Πετεινού, ημερ. 03/01/24 ο οποίος είναι γνωρίζει προσωπικά τα γεγονότα της υπόθεσης. Σύμφωνα με τον κ. Πετεινό, κατά την ανάγνωση της ενόρκου δηλώσεως του κ. Χαραλάμπους η οποία και συνοδεύει την ένταση που οι Καθ’ ων η Αίτηση έχουν καταχωρήσει, διαπίστωσε ότι σε κάποιες από τις παραγράφους της, και πιο συγκεκριμένα επί των παραγράφων 3 και 7 αναφέρονται από πλευράς του διευθυντή των Καθ’ ων η Αίτηση, αναληθείς ισχυρισμοί αναφορικά με τα γεγονότα της υπόθεσης τους οποίους και επιθυμεί να απαντήσει ούτως ώστε να τεθούν ενώπιον του Δικαστηρίου όλα τα απαραίτητα στοιχεία αναφορικά με το τι επακριβώς έχει προηγηθεί. Έτσι σύμφωνα με τον Αιτητή εφόσον του επιτραπεί η καταχώρηση συμπληρωματικής ενόρκης δήλωσης, το Δικαστήριο, θα αποκτήσει μια σφαιρική και καθαρή εικόνα των γεγονότων τα οποία έχουν λάβει χώρα, ούτως ώστε να μπορεί να αποφασίσει ορθά.
Πιο συγκεκριμένα ο Αιτητής υποστηρίζει ότι αναφορικά με την παράγραφο τρία (3), ο κ. Αντώνης Χαραλάμπους αναφέρει ψευδείς ισχυρισμούς δήθεν ότι δεν είχε επιδοθεί προς την πλευρά των Καθ’ ων η Αίτηση η διαιτητική απόφαση ημερ. 21/07/22 και ότι επίσης ουδέποτε την είχαν παραλάβει. Ο ίδιος ο Αιτητής υποστηρίζει μέσα από τα όσα διατυπώνει και επεξηγεί, ότι η εν λόγω διαιτητική απόφαση αποστάλθηκε προς τους Καθ’ ων η Αίτηση την 05/08/22 ενώ αυτής τους επιδόθηκε την 06/08/22 μέσω της εταιρείας GAP AKIS EXPRESS με αριθμό αποστολής RR50575375 και με αναφερόμενο ως παραλήπτη την κα. Νικολέττα Χαραλάμπους η οποία είναι μια εκ των διευθυντών και γραμματέων των Καθ’ ων η Αίτηση. Συνεπώς ο Αιτητής εκ των όσων ανωτέρω προβάλει, επιθυμεί δια της καταχωρήσεως συμπληρωματικής ενόρκου δηλώσεως, να απαντήσει και να διαψεύσει τους πιο πάνω ισχυρισμούς που έχουν προβληθεί από την πλευρά των Καθ’ ων η Αίτηση και να τον αντικρούσει.
Το ίδιος επίσης ο Αιτητής επιθυμεί να πράξει και αναφορικά με τους ισχυρισμούς που έχουν προβληθεί εκ μέρους των Καθ’ ων η Αίτηση επί της παραγράφου επτά (7) της ενόρκου δηλώσεως της ένστασης που έχει καταχωρηθεί, σε σχέση με την θέση του κ. Χαραλάμπους, ότι δήθεν, ουδέποτε υπήρξε ο διορισμός του διαιτητή σύμφωνα με τις Πρόνοιες του Περί Διαιτησίας Νόμου αλλά και ότι ο διορισμός του διαιτητή έγινε μονομερώς και αντίθετα με την κείμενη Νομοθεσία καθότι δεν υπογράφηκε ουδέποτε σχετικό συνυποσχετικό έγγραφο διαιτησίας μεταξύ των διαδίκων. Επίσης επιθυμεί να απαντήσει και αναφορικά με την θέση του κ. Χαραλάμπους, ότι ακόμη και στην περίπτωση που έχει υπογραφτεί ένα τέτοιο έγγραφο, οι Καθ’ ων η Αίτηση δεν ενημερώθηκαν και δεν γνώριζαν το περιεχόμενο του τι πραγματικά υπέγραφαν. Επίσης ο Αιτητής επιθυμεί να απαντήσει και στον ισχυρισμό που προβλήθηκε εκ μέρους του κ. Χαραλάμπους, ότι οι υπηρεσίες που είχαν προσφερθεί από τον Αιτητή σε σχέση με τα έργα που του είχαν αναθέσει οι Καθ’ ων η Αίτηση, αντιμετώπιζαν διάφορα λάθη και ή καθυστερήσεις και γενικά ότι ήταν κατά παράβαση των εντολών των Καθ’ ων η Αίτηση.
Η αντίδραση των Καθ’ ων η Αίτηση εκδηλώθηκε με την καταχώρηση ειδοποίησης περί πρόθεσης ένστασης την 12/04/24. Η ένσταση αναφέρει 13 λόγους κάποιοι από τους οποίους επαναλαμβάνονται, ενώ υποστηρίζεται από την ένορκο δήλωση και πάλι του κ. Αντώνη Χαραλάμπους ο οποίος ως αναφέρθηκε είναι ο διευθυντής των Καθ’ ων η Αίτηση. Κοινό σημείο των λόγων ένστασης είναι η εγειρόμενη θέση ότι δεν δικαιολογείται η παροχή της αιτούμενης άδειας.
Πιο συγκεκριμένα η ένσταση επικεντρώνεται στα επιχειρήματα των Καθ’ ων η Αίτηση ότι ο Αιτητής δεν κατόρθωσε να αποδείξει ότι έχει «καλό λόγο», ότι η αίτηση γίνεται κακόπιστα και ή καταχρηστικά, ότι πρόκειται για επανάληψη ισχυρισμών και η για μαρτυρία η οποία ήταν γνωστή στον Αιτητή από την καταχώρηση της αίτησης, ότι η Αίτηση πάσχει είναι παράτυπη και αντικανονική, ότι η ένορκος δήλωση του Αιτητή συνοδεύει ψευδείς και ανυπόστατους ισχυρισμούς και γενικά ότι δεν υφίστανται οι λόγοι οι οποίοι να συνηγορούν υπέρ της εγκρίσεως της παρούσας αίτησης.
Η ακρόαση της υπό κρίσης αίτησης διεξήχθη στη βάση των ενόρκων δηλώσεων της αίτησης και της ένστασης και οι δικηγόροι των δύο πλευρών αγόρευσαν στο Δικαστήριο παρουσιάζοντας προς τούτο τις γραπτές τους αγορεύσεις. Το Δικαστήριο έχει μελετήσει τις εν λόγω αγορεύσεις των μερών καθώς και την επιχειρηματολογία την οποίαν έχουν παραθέσει με παραπομπή στην υπάρχουσα σχετική νομολογία, και λαμβάνονται δεόντως υπόψη για σκοπούς εκδόσεως της παρούσας απόφασης.
Νομική Πτυχή
Η υπό κρίση αίτηση εδράζεται στην Δ.48 ,κ.4(2) των Διαδικαστικών Κανονισμών Πολιτικής Δικονομίας (ΚΠΔ), η οποία ορίζει πως το Δικαστήριο, μετά από αίτηση ή προφορικό αίτημα, μπορεί, για καλό λόγο, να επιτρέψει την καταχώριση συμπληρωματικών ένορκων δηλώσεων. Παρόλο που στη διαδικαστική ρύθμιση δεν εξηγείται ποιος είναι ο «καλός λόγος», ευλόγως, αυτός συνυφαίνεται με τα δεδομένα, αλλά και τη φύση της κάθε υπόθεσης.
Το Ανώτατο Δικαστήριο στην απόφαση του Μαρία Κόκκινου v. Κυριάκου Κόκκινου Πολ. Έφεση αρ. 29/14 ημερ. 03/11/16 ανέφερε ότι το ζήτημα της παραχώρησης η μη άδειας για την καταχώρηση συμπληρωματικής ένορκης δήλωσης, ανάγεται, ασφαλώς, στη διακριτική ευχέρεια του εκδικάσαντος Δικαστηρίου η οποία ασκείται σε συνάρτηση με τη φύση της ενδιάμεσης διαδικασίας και τα θέματα που αναδύονται ενώπιον του ως επίδικα. Η δυνατότητα άσκησης της εξουσίας αυτής υπέρ του αιτήματος, όπου ο επιδιωκόμενος σκοπός της συμπληρωματικής ένορκης δήλωσης είναι η αντίκρουση ισχυρισμών που προβάλλονται για ακύρωση διατάγματος που εκδόθηκε μονομερώς, απασχόλησε το Ανώτατο Δικαστήριο στην υπόθεση Κούππα v. Πουλλάς Τσαδιώτης Λίμιτεδ κ.ά. (2014) 1 Α.Α.Δ. 1665.
Μελετώντας μάλιστα κάποιος την σχετική επί του θέματος Νομολογία, αντιλαμβάνεται ότι ο όρος «καλός λόγος» δεν έχει στενή έννοια αλλά ερμηνεύεται ευρέως. Ο «καλός λόγος» είναι άρρηκτα συνυφασμένος με την φύση της υπό εξέτασης περίπτωσης με τα θέματα που προσδιορίζονται ως επίδικα καθώς και με το είδος των θεραπειών που επιδιώκονται (Μ. Κόκκινου v. Μ Κόκκινου βλ. ανωτέρω). Ο «καλός λόγος είναι αλληλένδετος με την σημασία που έχει η συμπληρωματική ένορκη δήλωση και την ανάγκη αντίκρουσης μαρτυρίας του αντιδίκου. Ειδικότερα το εάν μια εξήγηση που δίδεται θεωρείται «καλός λόγος» εξαρτάται από τα περιστατικά που την περιβάλλουν και τα γεγονότα που την συνθέτουν. Σε τελευταία ανάλυση «καλός λόγος» προϋποθέτει την ύπαρξη κάποιας ανάγκης με απώτερο σκοπό την επίλυση των επίδικων ζητημάτων της ενδιάμεσης διαδικασίας και την ορθή απονομή της δικαιοσύνης.
Η καταχώρηση συμπληρωματικής ένορκης δήλωσης δεν απαγορεύεται όταν πρόκειται για απάντηση θέσεων ή ισχυρισμών που τέθηκαν για πρώτη φορά από τον Καθ’ ου η Αίτηση και με αυτή επιχειρείται η παρουσίαση μιας ολοκληρωμένης και σφαιρικής εικόνας των γεγονότων. Στην περίπτωση δε που ένας διάδικος επιχειρεί να αντικρούσει θέσεις και ισχυρισμούς που τίθενται στην ένορκο δήλωση του αντιδίκου του οι οποίοι προφανώς και έγιναν με βάση το περιεχόμενο της δικής του ένορκης δήλωσης, τότε αν δεν προκαλείται βλάβη στην άλλη πλευρά ή δεν συντρέχει θέμα κατάχρησης της διαδικασίας, θα ήταν προς το συμφέρον της δικαιοσύνης να δοθεί σχετική άδεια. Ακόμη επιτρέπεται όταν πρόκειται για διευκρινίσεις επί ζητημάτων που αναφέρονται στην ένορκο δήλωση του αντιδίκου.
Από την άλλη δεν αποτελεί «καλό λόγο» όταν ο Αιτητής απλά αμφισβητεί θέσεις και ισχυρισμούς του αντιδίκου του χωρίς παροχή λεπτομερειών. Επίσης το Δικαστήριο δεν δίνει τέτοια άδεια όταν πρόκειται για επανάληψη αρχικών ισχυρισμών ή με το πρόσχημα της παρουσίασης μιας πιο ολοκληρωμένης εικόνας των στοιχείων επιχειρείται με συγκεκαλυμμένη μορφή η εισαγωγή γεγονότων με απώτερο στόχο την εύσχημη διόρθωση της παράλειψης του Αιτητή να αποκαλύψει ευθύς’ εξ αρχής όλα τα ουσιώδη γεγονότα παρουσιάζοντας πρόσθετη μαρτυρία. Επίσης δεν επιτρέπεται στις περιπτώσεις που επιδιώκεται η αναφορά αόριστων γεγονότων, γεγονότων που εκφέυγουν των επίδικων θεμάτων της υπό εκδίκαση αίτησης καθώς και γεγονότων που συνιστούν ανεπίτρεπτη μαρτυρία. Διαφωτιστική επί του σημείου τούτου είναι η υπόθεση A. Messios & Sons Ltd κ.α v. Λεωνίδα (2010) 1 Α.Α.Δ 195.
Υπό το φως των πιο πάνω νομολογιακών αρχών θα εξετάσω λοιπόν το κατά πόσο το Δικαστήριο στην υπό κρίση περίπτωση, δύναται να ασκήσει την διακριτική του ευχέρεια υπέρ της έγκρισης της αίτησης που έχει καταχωρηθεί από τον Ενάγοντα, για να του επιτραπεί να καταχωρήσει την συμπληρωματική ένορκη δήλωση που επιθυμεί.
Εξέταση της υπό κρίση Αίτησης
Η κυρίως αίτηση που έχει ήδη καταχωρηθεί από τους Ενάγοντες είναι αίτηση δια ης οποίας και επιζητείται η παροχή της άδειας για εκτέλεση και εγγραφή διαιτητικής απόφασης. Δεν αποτελεί συνακόλουθα περίπτωση όπου εκδόθηκε προσωρινό διάταγμα επί τη βάση συγκεκριμένης μαρτυρίας όπου και το Δικαστήριο θα πρέπει να λειτουργεί πιο φειδωλά, δηλαδή στο να αποδεχτεί την προσθήκη δεδομένων που τείνουν να διαφοροποιήσουν την αρχική εικόνα στην βάση της οποίας εκδόθηκε ένα προσωρινό διάταγμα.
Θα ξεκινήσω λοιπόν την ενασχόληση μου από τον 1ο, 2ο, 8ο, 9ο , 10ο 11ο και 12ο λόγο ένστασης με τους οποίους οι Καθ’ ων η Αίτηση υποστηρίζουν ότι η παρούσα αίτηση είναι λανθασμένη και αντικανονική και ότι έχει καταχωρηθεί εκ μέρους του Αιτητή καταχρηστικά και κακόπιστα, ότι πάσχει και είναι παράτυπη και ή ότι είναι αντίθετη με τους Θεσμούς Πολιτικής Δικονομίας. Εξετάζοντας λοιπόν όλους τους πιο πάνω λόγους ένστασης που προβληθεί, με όλο των σεβασμό προς την πλευρά των Καθ’ ων η Αίτηση δεν μπορώ να συμφωνήσω ότι είναι δυνατόν να επιτύχουν. Και αυτό διότι κανένα απολύτως στοιχείο κακοπιστίας και ή αντικανονικότητας και ή καταχρηστικότητας της διαδικασίας και ή παρατυπίας της αίτησης που έχει καταχωρηθεί εκ μέρους του Αιτητή εντοπίζεται από το Δικαστήριο που να συνηγορεί με οτιδήποτε τέτοιο. Ούτε και μέσα από το περιεχόμενο της ενόρκου δηλώσεως που συνοδεύει τους συγκεκριμένους λόγους ένστασης εξειδικεύεται εκ μέρους των Καθ’ ων η Αίτηση ή παρέχεται στο Δικαστήριο οποιαδήποτε σαφής μαρτυρία που να τους υποστηρίζει και να τους δικαιολογεί. Τουναντίον θεωρώ ότι οι πιο πάνω θέσεις έχουν προβληθεί εκ μέρους των Καθ’ ων η Αίτηση γενικά και αόριστα αφού καμία απολύτως τεκμηρίωση και η επεξήγηση από πλευράς τους δεν παράσχετε στο Δικαστήριο που να υποστηρίζει τις πιο πάνω θέσεις τους. Αφής στιγμής η πλευρά των Καθ’ ων η Αίτηση επικαλέστηκε ζητήματα παρατυπίας, αντικανονικότητας, καταχρηστικότητας και κακοπιστίας όφειλε και είχε καθήκον να τα αποδείξει κάτι το οποίο εν προκειμένω παρέλειψε να πράξει και επομένως απέτυχε.
Υπό το φως των πιο πάνω, οι λόγοι ένστασης 1,2,8,9,10,11 και 12 απορρίπτονται ως αβάσιμοι και ατεκμηρίωτοι.
Στρεφόμενος τώρα στους υπόλοιπους λόγους ένστασης που προβλήθηκαν, θεωρώ ότι οι λόγοι ένστασης 3 – 7 και 13 σχετίζονται με την ουσία της υπό κρίσης αίτησης, δηλαδή με το αντικείμενο εκδίκασης της.
Ο Αιτητής εν προκειμένω επιθυμεί να απαντήσει στους ισχυρισμούς των Καθ’ ων η Αίτηση που εμπεριέχονται στις παραγράφους 3 και 7 της ένορκης δήλωσης του διευθυντή των Καθ’ ων η Αίτηση που συνοδεύει την ένσταση, ούτως ώστε να τους αντικρούσει αναφορικά με τις θέσεις των Καθ’ ων η Αίτηση για την ισχυριζόμενη από πλευράς τους άγνοια περί εκδόσεως της διαιτητικής απόφασης καθώς και για την αντικανονικότητα της διαδικασίας ακολουθήθηκε και η οποία μάλιστα κατέληξε στην έκδοση της διαιτητικής απόφασης. Προς υποστήριξη μάλιστα των όσων προβάλλει ο Αιτητής παρουσιάζει και συγκεκριμένα έγγραφα τα οποία και επισυνάπτει (Τεκμήρια Β – Π).
Έχοντας λοιπόν υπόψη τα όσα έχω υποδείξει ανωτέρω, και τα οποία έχουν τεθεί ενώπιον του Δικαστηρίου υπό την μορφή μαρτυρίας καθώς και το περιεχόμενο της προτεινόμενης συμπληρωματικής ένορκης δήλωσης το οποίο και έχω μελετήσει, δεν θεωρώ ότι ο Αιτητής εν προκειμένω επιχειρεί καθ’ οιονδήποτε τρόπο να επαναλάβει αρχικούς ισχυρισμούς που προέβαλε επί της ενόρκου δηλώσεως που συνοδεύει την κυρίως του αίτηση, αλλά, ούτε και επιδιώκει επανάληψη των ίδιων ισχυρισμών με διαφορετικά διατυπωμένο τρόπο ως η πλευρά των Καθ’ ων η Αίτηση υποστηρίζει γενικά και ατεκμηρίωτα. Τουναντίον αυτό το οποίο έχει διαπιστωθεί από το Δικαστήριο εν προκειμένω, είναι ότι ο Αιτητής, επιχειρεί να δώσει απαντήσεις αναφορικά με τις θέσεις που προβλήθηκαν από τον Χαραλάμπους επί της ενόρκου δηλώσεως του για πρώτη φορά, σε σχέση τόσο με την ενημέρωση τους αναφορικά με την έκδοση της διαιτητικής απόφασης εναντίον τους όσο και σε σχέση με την διαδικασία που ακολουθήθηκε μέχρι η απόφαση αυτή να εκδοθεί, ισχυρισμοί οι οποίοι προβλήθηκαν από πλευράς του Χαραλάμπους τόσο επί της παραγράφου 3 της ενόρκου δηλώσεως του, όσο και επί της παραγράφου 7.
Υπό το φως των πιο πάνω κρίνω ότι το περιεχόμενο της προτεινόμενης συμπληρωματικής ένορκης δήλωσης του Αιτητή συνιστά «καλό λόγο» σύμφωνα με την Νομολογία ούτως ώστε το Δικαστήριο να μπορεί να επιτρέψει την καταχώρηση της συμπληρωματικής ένορκης δήλωσης του με σκοπό το Δικαστήριο να αποκτήσει μια ξεκάθαρη και σφαιρική εικόνα αναφορικά με τα γεγονότα της υπόθεσης σε σχέση πάντοτε με εκδίκαση της αρχικής τους αίτησης που έχει καταχωρηθεί.
Κατάληξη
Μελετώντας λοιπόν με προσοχή το περιεχόμενο της προτεινόμενης συμπληρωματικής ενόρκου δηλώσεως του Αιτητή (Τεκμήριο Ρ) στο σύνολο της, κρίνω για τους λόγους που έχω υποδείξει ανωτέρω ότι το Δικαστήριο δύναται να ασκήσει την διακριτική του ευχέρεια υπέρ της εγκρίσεως του αιτήματος αναφορικά με την προτεινόμενη συμπληρωματική ένορκη δήλωση που επιθυμεί να καταθέσει.
Έλαβα υπόψη όσον αφορά την έγκριση του αιτήματος ως προς το μέρος αυτού που υπέδειξα, ότι η τυχόν χορήγηση άδειας δεν θα προκαλέσει δυσμενή βλάβη παρά τον ισχυρισμό περί καθυστέρησης προς την υποβολή της υπό κρίσης αίτησης, ζημιά, αδικία ή δυσμενή επηρεασμό των δικαιωμάτων των Καθ’ ων η Αίτηση. Αντίθετα τυχόν μη παροχή τέτοιας άδειας θα στερήσει την ευκαιρία να τεθούν ενώπιον του Δικαστηρίου όλα τα γεγονότα στην ολοκληρωμένη και σφαιρική τους μορφή.
Κατά συνέπεια ασκώντας την διακριτική μου ευχέρεια δίδεται άδεια στον Αιτητή να καταχωρήσει εντός 10 ημερών από σήμερα την συμπληρωματική του ένορκη δήλωση στην οποία να περιλαμβάνεται το περιεχόμενο των παραγράφων της προτεινόμενης συμπληρωματικής του ένορκης δήλωσης μαζί με τα αναφερόμενα στις παραγράφους τεκμήρια. Η πιο πάνω συμπληρωματική ένορκη δήλωση να επιδοθεί στην συνήγορο των Καθ’ ων η Αίτηση.
Σε ότι αφορά τα έξοδα της παρούσας Αίτησης, ενόψει επιτυχίας της Αίτησης, επιδικάζονται υπέρ Αιτητή και εναντίον των Καθ’ ων η Αίτηση και θα είναι πληρωτέα στο τέλος της διαδικασίας στην κυρίως αίτηση που έχει καταχωρηθεί.
(Υπ.) .........................
Σ. Συμεού, Ε.Δ.
Πιστό Αντίγραφο
Πρωτοκολλητής