ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΠΑΦΟΥ
Ενώπιον: Σ. Συμεού, Ε.Δ.
Αρ. Αγωγής: 660/23
(i – justice)
1. MICHAEL SYDNEY LONGDEN (CYΧΧΧΧΧΧΧ) από το Ηνωμένο Βασίλειο και τώρα στην Πάφο
2. JEANNE MARIE CECILE LONGDEN (CYΧΧΧΧΧΧΧ) από την Γαλλία και τώρα στην Πάφο
Ενάγοντες
και
GLEB KHARLAMOV, από την Ρωσία και τώρα στην Πάφο
Εναγόμενος
Ημερομηνία: 24/05/24
Εμφανίσεις:
Για τον Αιτητή - Εναγόμενο: Michael Kyprianou & Co. LLC
Για τους Καθ’ ων η Αίτηση - Ενάγοντες : Σωτήρης Αργυρού & Συνεταίροι Δ.Ε.Π.Ε
E N Δ Ι Α Μ Ε Σ Η Α Π Ο Φ Α Σ Η
Εισαγωγή
Την 26/07/23 οι Ενάγοντες καταχώρησαν Γενικώς Οπισθογραφημένο Κλητήριο Ένταλμα το οποίο λόγω του ότι δεν κατέστη δυνατόν να επιδοθεί στον Εναγόμενο από τον ιδιώτη επιδότη παρά τις προσπάθειες που είχαν καταβληθεί, περί την 11/10/23 προχώρησαν στην καταχώρηση μονομερούς Αίτησης με την οποία και επιζητούσαν από το Δικαστήριο την παραχώρηση άδειας για υποκατάστατο επίδοση τόσο δια θυροκολλήσεως στην είσοδο της κατοικίας του Εναγόμενου στην διεύθυνση Αφροδίτης αρ.2, κατοικία ΧΧ, ΧΧΧΧΧ Village, ΧΧΧΧΧΧΧ ΧΧΧΧΧs, 8ΧΧΧΧ, Κούκλια, Πάφος όσο και δια της αποστολής των αναφερόμενων στην Αίτηση δικαστικών εγγράφων, στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο της μητέρας του.
Το Δικαστήριο επιλαμβανόμενο της πιο πάνω Αίτησης που είχε καταχωρηθεί, την 27/10/23 εξέδωσε μονομερώς τα αιτούμενα διατάγματα.
Σημειώνεται ότι τα ως άνω αιτήματα των Εναγόντων, είχαν υποστηριχθεί από την ένορκο δήλωση της κας. Ελένης Κούπα η οποία εργάζεται ως δικηγόρος στο δικηγορικό γραφείο που εκπροσωπεί τους Ενάγοντες. Σύμφωνα μάλιστα με την ομνύουσα, η κατοικία των Εναγόντων - Καθ’ ων η Αίτηση με αριθμό J3 γειτνιάζει και εφάπτεται μαζί με την κατοικία με αριθμό ΧΧ, ιδιοκτησίας της εταιρείας Legomor Limited (ΗΕ ΧΧΧΧΧΧΧ) στην οποία είναι μοναδικοί μέτοχοι ο Εναγόμενος και η μητέρα του. Επίσης σύμφωνα με την κα. Κούπα στην συγκεκριμένη κατοικία τα πιο πάνω αναφερόμενα πρόσωπα, διαμένουν. Ως η ομνύουσα ανέφερε, παρά τις προσπάθειες που έγιναν από το ιδιώτη επιδότη για επίδοση του Κλητηρίου Εντάλματος της Αγωγής στον Εναγόμενο, εντούτοις αυτό δεν είχε καταστεί εφικτό αφού ως τους είχε αναφερθεί από τον ίδιο τον ιδιώτη επιδότη, επισκέφθηκε σε διάφορες ημέρες και ώρες την εν λόγω κατοικία χωρίς να εντοπίσει τον Εναγόμενο ενώ του είχε δημιουργηθεί και η υποψία ότι λόγω των εγκατεστημένων καμερών που βρίσκονταν εκτός της κατοικίας τους, απέφευγαν να του ανοίξουν την πόρτα για πραγματοποιήσει την εν λόγω επίδοση. Προς υποστήριξη της πιο πάνω θέση της η ομνύουσα, αναφέρθηκε μάλιστα σε άλλο παρόμοιο περιστατικό που είχε επισυμβεί με την μητέρα του Εναγόμενου η οποία και είχε επιδείξει παρόμοια συμπεριφορά αποφυγής προς τον σκοπό επίδοσης των δικαστικών εγγράφων άλλης αγωγής, δηλαδή της υπ. αρ. 596/21 η οποία αφορούσε άλλα γεγονότα από τα επίδικα. Η ομνύουσα επίσης αναφέρει ότι ο Εναγόμενος απέφευγε να του επιδοθεί η Αγωγή με την συνεργασία της μητέρας του και έτσι η επίδοση αυτή θα ήταν εφικτή κατά τους τρόπους που έχουν αναφερθεί, δηλαδή δια της θυροκολλήσεως στην είσοδο της κατοικίας τους, είτε και δια της αποστολής των εν λόγω εγγράφων στην ηλεκτρονική διεύθυνση της μητέρα του στην οποία μάλιστα αντάλλαζαν αλληλογραφία μαζί της αναφορικά με την αγωγή υπ. αρ. 596/21 εφόσον ήταν και ο μοναδικός τρόπος επικοινωνίας που είχαν μεταξύ τους. Επίσης η ομνύουσα ανέφερε, ότι η μητέρα του Εναγόμενου την 12/09/23 ανέφερε στον ιδιώτη επιδότη ότι ο Εναγόμενος διαμένει και εργάζεται στην Ρωσία ενώ η θέση της ομνύουσας ήταν ότι αυτό το ανέφερε επειδή απόφευγε την επίδοση της Αγωγής με την συνεργασία της μητέρας του.
Μετά την έκδοση των πιο πάνω αιτούμενων διαταγμάτων και αφού την 02/11/23 οι Ενάγοντες ενήργησαν στην βάση τους, δηλαδή δια της θυροκολλήσεως της Αγωγής και των συναφών εγγράφων στην είσοδο της κατοικίας ΧΧ ΧΧΧΧΧΧ Village ΧΧΧΧΧΧΧ ΧΧΧΧ, ΧΧΧΧ, Koύκλια, Πάφος, καθώς και δια της αποστολής των εγγράφων αυτών στην ηλεκτρονική διεύθυνση της μητέρα του Εναγόμενου, την 14/12/23 ο Εναγόμενος καταχώρησε σημείωμα εμφάνισης υπό διαμαρτυρία ενώ στην συνέχεια την 11/01/24 την υπό κρίση Αίτηση με την οποία και επιζητεί την ακύρωση της επίδοσης των πιο πάνω εγγράφων. Πιο συγκεκριμένα ο Εναγόμενος – Αιτητής εξαιτείται τα ακόλουθα :
Α. Διάταγμα του Δικαστηρίου με το οποίο να παραμερίζεται και ή ακυρώνεται το διάταγμα ημερομηνίας 27/10/23 το οποίο εκδόθηκε βάσει μονομερούς αιτήσεως ημερομηνίας 11/10/23 με το οποίο επετράπη η υποκατάσταση επίδοση της αίτησης ημερομηνίας 11/10/23, το Γενικώς Οπισθογραφημένο Κλητήριο Ένταλμα ημερ. 26/07/23 και του διατάγματος για υποκατάστατη επίδοση ημερομηνίας 27/10/23 στον Αιτητή.
Β. Διάταγμα του Δικαστηρίου με το οποίο να παραμερίζεται και ή ακυρώνεται η φερόμενη υποκατάστατη επίδοση της αίτησης ημερομηνίας 11/10/23, το Γενικώς Οπισθογραφημένο Κλητήριο Ένταλμα ημερ. 26/07/23 και του Διατάγματος για υποκατάστατη επίδοση ημερομηνίας 27/10/23 στον Αιτητή, η οποία διενεργήθηκε την 02/11/23 βάσει του διατάγματος υποκατάστατης επίδοσης.
Γ. Οποιοδήποτε άλλο Διάταγμα και/ή θεραπεία ήθελε το Δικαστήριο κρίνει εύλογο.
Δ. Έξοδα πλέον Φ.Π.Α
Η αίτηση βασίζεται στα άρθρα 32 και 42 του Περί Δικαστηρίων Νόμου (Ν.14/60), στην Δ.5Α, Δ.5Β, Δ.6, Θ. 1, 4, 5, 6, 7 και 9, Δ.16 θ.9, Δ.19 θ.26, Δ.27 θ.3, Δ.33 θ.5, Δ.39, Δ.42Α, θθ 2,3,4,5 και 6, Δ.48 θθ 1-4, 8(ι), (ε),(φ),(οο) και (pp) (4), 9,11 kai 13 και Δ.51 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας στο Κοινοδίκαιο, στις Αρχές της Επιείκειας, στη Νομολογία, στην πρακτική και στη σύμφυτη εξουσία του Δικαστηρίου, ενώ υποστηρίζεται από την Ένορκη Δήλωση της κας. Χριστιάνας Παναγιώτου η οποία εργάζεται στο δικηγορικό γραφείο που εκπροσωπεί τον Αιττητή, και στην οποία αναφέρονται επιγραμματικά τα ακόλουθα :
Σύμφωνα με την ομνύουσα, ο Αιτητής διαμένει μόνιμα στην Ρωσία και συγκεκριμένα στην Αγία Πετρούπολη καθότι είναι υπήκοος της Ρωσικής Ομοσπονδίας ενώ κατά τον χρόνο έκδοσης του διατάγματος ημερομηνίας 27/10/2023 με το οποίο διατάχθηκε η υποκατάστατος επίδοση των δικαστικών εγγράφων της παρούσας αγωγής στην μητέρα του Αιτητή κα. Elena Kharlamova, βρισκόταν και εξακολουθεί να βρίσκεται μέχρι και σήμερα στο εξωτερικό. Προς υποστήριξη του πιο πάνω ισχυρισμού που προβλήθηκε, η κα. Παναγιώτου αναφέρει ότι ο Αιτητής τους προμήθευσε με αντίγραφα προσωπικών ταξιδιωτικών του εγγράφων και εγγράφων της Κυπριακής Δημοκρατίας που του επέτρεπαν την είσοδό του, μόνο ως επισκέπτη στην Δημοκρατία αναφορικά με το χρονικό διάστημα για τα έτη 2021 - 2026 και για χρονικό διάστημα 90 μόνο ημερών ανά εξάμηνο. Ως Τεκμήριο 1 μάλιστα αναφέρει ότι επισυνάπτει και το αντίγραφο της θεώρησης της ταξιδιωτικής βίζας του Εναγόμενου - Αιτητή και σελίδων του διαβατηρίου του, για τις επισκέψεις και αναχωρήσεις του από τα αεροδρόμια της Κύπρου. Σύμφωνα μάλιστα με την κα. Παναγιώτου, ως προκύπτει από το Τεκμήριο 1 αλλά και όπως ο ίδιος τους πληροφόρησε, ο τελευταίος επισκέφτηκε την Κύπρο στις 01/07/2023, την ίδια δηλαδή ημέρα που συνέβησαν τα κατ' ισχυρισμό των Εναγόντων - Καθ' ων η Αίτηση γεγονότα που θεμελιώνουν το κατ' ισχυρισμό αγώγιμο δικαίωμά τους αναφορικά με την Αγωγή που έχουν καταχωρήσει, ενώ στην συνέχεια αναχώρησε από την Κύπρο στις 09/08/2023 με προορισμό την Αγία Πετρούπολη της Ρωσίας, όπου και διαμένει. Η κα. Παναγιώτου αναφέρει επίσης, ότι ο Εναγόμενος – Αιτητής κατά την προσωρινή αυτή παραμονή του στην Δημοκρατία, δηλαδή από την 01/07/23 έως 09/08/2023, διέμενε στο σπίτι που ανήκει στην εταιρεία LEGOMOR LIMITED όπου διαμένει και η μητέρα του στην διεύθυνση Αφροδίτης αρ.2, Κατοικία ΧΧ, ΧΧΧΧΧΧ ΧΧΧΧΧΧΧ, ΧΧΧΧΧΧΧ ΧΧΧΧΧΧ, ΧΧΧΧ, Κούκλια, Πάφος ενώ κατά τον εν λόγο χρονικό διάστημα κανένας ιδιώτης επιδότης δεν προσήλθε ή προσπάθησε να του επιδώσει οποιαδήποτε έγγραφα ή τα έγγραφα της παρούσης Αγωγής. Αυτό συνεπάγεται σύμφωνα με την ομνύουσα, ότι όταν ο ιδιώτης επιδότης των Εναγόντων - Καθ' ων η Αίτηση επεδίωξε να επιδώσει την εν λόγω Αγωγή στον Εναγόμενο - Αιτητή στις 12/09/2023, ο Αιτητής είχε αναχωρήσει από Κύπρο από τις 09/08/2023, και αφού βρήκε ο επιδότης την μητέρα του Αιτητή, αυτή τον πληροφόρησε, ότι ο Αιτητής διαμένει στην Ρωσία.
Περαιτέρω η κα. Παναγιώτου αναφέρει ότι οι Εναγόμενοι – Καθ’ ων η Αίτηση υποστηρίζουν από πλευράς τους παραπλανητικά και διαβεβαιώνουν ψευδώς το Δικαστήριο ότι ο Εναγόμενος - Αιτητής διαμένει μαζί με την μητέρα του στην Κύπρο στην συγκεκριμένη κατοικία, καθ' ότι ως γείτονες της μητέρας του γνωρίζουν πολύ καλά ότι η μητέρα του διαμένει στην Κύπρο μόνη της στην συγκεκριμένη διεύθυνση και ως εκ τούτου επεδίωξαν να παρουσιάσουν προς το Δικαστήριο μια παραπλανητική εικόνα των πραγμάτων και να εμφανίσουν τον Εναγόμενο - Αιτητή ως κάτοικο Κύπρου ώστε να επιτύχουν έκδοση διατάγματος για υποκατάστατη επίδοση εντός Κύπρου χωρίς να ακολουθηθεί από πλευράς τους η ενδεδειγμένη από τους Θεσμούς Πολιτικής Δικονομίας διαδικασία, για την εξασφάλιση άδεια σφράγισης του κλητηρίου εντάλματος και της άδεια για επίδοση εκτός δικαιοδοσίας.
Υπό το φως των πιο πάνω ο Εναγόμενος – Αιτητής υποστηρίζει ότι κακώς εκδόθηκε το διάταγμα του Δικαστηρίου ημερ.27/10/2023 με το οποίο επιτράπηκε η υποκατάστατος επίδοση του κλητηρίου εντάλματος, της μονομερούς αίτησης των Εναγόντων - Καθ' ων η Αίτηση ημερ. 11/10/23 και του εκδοθέντος διατάγματος στην μητέρα του Εναγόμενου - Αιτητή, κα. Elena Kharlamova.
Η κα. Παναγιώτου αναφέρει επίσης ότι με βάση τις εν λόγω πληροφορίες και έγγραφα τα οποία επισυνάπτονται ως Τεκμήριο 2, (σημειώνεται ότι δεν έχει επισυναφθεί ένα τέτοιο Τεκμήριο) ο Εναγόμενος – Αιτητής υποστηρίζει ότι οι Ενάγοντες - Καθ' ων η Αίτηση είχαν γνώση, ότι τόσο ότι η μητέρα του Εναγόμενου - Αιτητή ήταν η μοναδική ένοικος της κατοικίας ΧΧ, στο ΧΧΧΧΧΧ ΧΧΧΧΧΧΧ, ΧΧΧΧΧΧ ΧΧΧΧΧ, στα Κουκλιά της Πάφου όσο και ότι ο Εναγόμενος - Αιτητής δεν διέμενε μόνιμα εκεί. Επίσης ισχυρίζεται ότι καμία απολύτως πρόθεση αποφυγής επίδοσης των εγγράφων αναφορικά με την αγωγή 596/21 είχε επισυμβεί στο παρελθόν, όπως και παραπλανητικά αναφέρονται στο γεγονός αυτό οι Ενάγοντες – Καθ’ ων η Αίτηση με σκοπό να το διασυνδέσουν και να υποστηρίξουν ότι το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και σε σχέση με την επίδοση της παρούσας Αγωγής. Σύμφωνα με την κα. Παναγιώτου επίσης, όταν ο ιδιώτης επιδότης τηλεφώνησε στην μητέρα του Εναγόμενου - Αιτητή σχετικά με την Αγωγή 596/2021 και ότι θα έπρεπε να την επιδώσει σε αυτήν, η κ. Kharlamova ουδεμία αντίρρηση έφερε αλλά διευθετήθηκε μεταξύ τους συνάντηση σε συγκεκριμένη ώρα και μέρος για να της την επιδώσει. Ως εκ τούτου, και εφόσον ο συγκεκριμένος επιδότης είχε στην διάθεση του το τηλέφωνο της μητέρας του Αιτητή, θα μπορούσε να της τηλεφωνήσει και πάλι για να της επιδώσει και τα σχετικά έγγραφα με την παρούσα Αγωγή. Σε ότι αφορά την αγωγή 596/21, η κα. Παναγιώτου αναφέρει ότι η κα. Κούπα στην ένορκο της δήλωση ημερ. 10/08/21 αναφέρει εντελώς διαφορετικούς ισχυρισμούς και πιο συγκεκριμένα ότι δεν ήταν εφικτή η επίδοση των εγγράφων εκείνης της Αγωγής κατά τον χρόνο εκείνο στην μητέρα του Εναγόμενου – Αιτητή καθότι η τελευταία ευρισκόταν προσωρινά εκτός Κύπρου καθώς και ότι δεν γνώριζαν για το πότε αυτή θα επιστρέψει. Έτσι οι Ενάγοντες - Καθ' ων η Αίτηση ζήτησαν την υποκατάστατη επίδοση των εγγράφων της αγωγής στους τότε δικηγόρους της Elena Kharlamova. Ως εκ των ανωτέρω συνάγεται σύμφωνα με την κα. Παναγιώτου, ότι στην διαδικασία της αγωγής αρ. 596/21 η μητέρα του Εναγόμενου - Αιτητή ουδέποτε απόφυγε ή κρυβόταν για να αποφύγει την επίδοση, αλλά βρισκόταν για ένα προσωρινό διάστημα, κατά τον χρόνο εκείνο, εκτός Κύπρου.
Με γνώμονα τις πιο πάνω δοθείσες περιστάσεις, ο Εναγόμενος – Αιτητής υποστηρίζει ότι το Κλητήριο Ένταλμα μαζί με την μονομερή αίτηση για υποκατάστατη επίδοση και το εκδοθέν Διάταγμα για του Δικαστηρίου για επίδοση, επιδόθηκε στην μητέρα του παράτυπα και/ή αντικανονικά στις 02/11/2023 δια θυροκόλλησης στην κατοικία της, και στις 06/11/2023 στην προσωπική ηλεκτρονική της διεύθυνση βασιζόμενοι απλά σε υποψίες για το αν όντως κρύβεται ο Εναγόμενος – Αιτητής και η μητέρα του ένεκα των εγκατεστημένων καμερών και όχι σε επιβεβαιωμένες πληροφορίες για το εάν όντως κάτι τέτοιο ισχύει ή πράγματι ο Εναγόμενος - Αιτητής δεν διαμένει στην εν λόγω διεύθυνση. Η συγκεκριμένη τακτική που ακολουθήθηκε κατά την κα. Παναγιώτου εκ μέρους των Εναγόντων - Καθ’ ων η Αίτηση δεν ήταν η ενδεδειγμένη και η δέουσα ούτως ώστε να επιτύχουν την επίδοση εφόσον όχι μόνο δεν κατέδειξαν ότι η προσωπική επίδοση στον τελευταίο ήταν αντικειμενικά αδύνατη ή ότι ίδιος εσκεμμένα απέφευγε την επίδοση, αλλά τουναντίον διαφάνηκε πως ο ισχυρισμός τους αναφορικά με την αποφυγή επίδοσης των απαραίτητων εγγράφων, βασίζεται απλώς σε υποψίες των Εναγόντων - Καθ' ων η Αίτηση και σε τίποτα περισσότερο.
Οι Ενάγοντες – Καθ’ ων η Αίτηση αφού τους επιδόθηκε η υπό κρίση Αίτηση, αντέδρασαν καταχωρώντας ειδοποίηση περί προθέσεως ένστασης στο σώμα της οποίας και εγείρονται οκτώ (8) λόγοι ένστασης. Πιο συγκεκριμένα οι Ενάγοντες – Καθ’ ων η Αίτηση υποστηρίζουν ότι :
1. Η αίτηση του Εναγόμενου - Αιτητή είναι κατ' ουσία αβάσιμη, αδικαιολόγητη, καταπιεστική, κακόπιστη και καταχρηστική, ενώ προωθείται με αλλότρια κίνητρα και προσλαμβάνει μορφή κατάχρησης της διαδικασίας (abuse of the court process).
2. Η προώθηση της υπό κρίση αίτησης, με τον γενικό και αόριστο τρόπο που πραγματοποιείται καταδεικνύει ότι ο απώτερος και/η ο μοναδικός σκοπός της, είναι η καθυστέρηση εκδίκασης της αξίωσης των Εναγόντων - Καθ’ ών η αίτηση και ο εκτροχιασμός της διαδικασίας, προκαλώντας ταλαιπωρία και/ή αχρείαστη διόγκωση των εξόδων.
3. Η υποκατάστατη επίδοση ως εγκρίθηκε από το Σεβαστό Δικαστήριο δυνάμει του Διατάγματος ημερομηνίας 27/10/2023 ήταν καθ' όλα ορθή και επιτρεπτή και/ή εντός των πλαισίων της εξουσίας του Δικαστηρίου, αφού τέθηκε ενώπιον του Δικαστηρίου η απαραίτητη μαρτυρία, η οποία δικαιολογούσε και υποστήριξε τις προϋποθέσεις για παροχή άδειας για υποκατάστατη επίδοση στη βάση των σχετικών προνοιών των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας και το Δικαστήριο ενέργησε ασκώντας τις εξουσίες του και εντός των πλαισίων της διακριτικής του ευχέρειας.
4. Η επίδοση του Γενικώς Οπισθογραφημένου Κλητηρίου Εντάλματος, της μονομερούς αίτησης για υποκατάστατη επίδοση και του εκδοθέντος Διατάγματος ημερομηνίας 27/10/2023, πραγματοποιήθηκε συμφώνως των σχετικών δικονομικών και νομοθετικών προνοιών και σε κάθε περίπτωση έφερε επιτυχώς την προσοχή και γνώση του Εναγόμενου - Αιτητή για την εκκρεμούσα δικαστική διαδικασία.
5. Η υποκατάστατη επίδοση των προαναφερόμενων εγγράφων στον Εναγόμενο - Αιτητή άλλωστε επέφερε την καταχώρηση της επίδικης αίτησης παραμερισμού, γεγονός που καταδεικνύει στο Δικαστήριο, ότι η εγκεκριμένη μέθοδος επίδοσης ήταν επιτυχής και ότι ο Εναγόμενος - Αιτητής έλαβε εύλογη γνώση και σε κάθε περίπτωση έχει την ευχέρεια να παρουσιάσει την υπεράσπιση του και τις θέσεις του ενώπιον του Δικαστηρίου. Συνακόλουθα κωλύεται και/ή εμποδίζεται να αξιώνει τον παραμερισμό και/ή την ακύρωση του Διατάγματος για υποκατάστατη επίδοση.
6. Δεν συντρέχουν και/ή δεν προβάλλονται οποιοδήποτε και/ή ικανοί λόγοι που να δικαιολογούν την αιτούμενη ακύρωση και/ή παραμερισμό και το Σεβαστό Δικαστήριο και εν πάση περιπτώσει να καταδείξει πως ο Εναγόμενος - Αιτητής, επηρεάσθηκε δυσανάλογα και/ή ζημιώθηκε και/ή παραβιάσθηκαν τα δικονομικά του δικαιώματα από την υποκατάστατη των δικογράφων.
7. Η ενδεχόμενη έγκριση της αίτησης παραμερισμού του Εναγόμενου - Αιτητή δεν θα εξυπηρετήσει οποιοδήποτε χρήσιμο σκοπό, εν αντιθέσει θα προκαλέσει αχρείαστη και/ή υπέρμετρη καθυστέρηση στην εκδίκαση και προώθηση της υπόθεσης.
8. Είναι πρόσφορο και δίκαιο όπως η διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου ασκηθεί υπέρ της απόρριψης της αίτησης του Εναγόμενου - Αιτητή.
Η ένσταση των Εναγόντων – Καθ’ ων η Αίτηση υποστηρίζεται από την ένορκο δήλωση της κας. Ελένης Κούπα η οποία και εργάζεται ως δικηγόρος στο δικηγορικό γραφείο των που εκπροσωπεί τους Καθ’ ων η Αίτηση. Η κα. Κούπα αρχικά αναφέρει ότι στην υιοθετεί τους λόγους ένστασης όπως αυτοί καταγράφονται στο σώμα της ειδοποίησης περί προθέσεως έντασης, απορρίπτοντας παράλληλα και έκαστο ισχυρισμό που έχει προβληθεί προς υποστήριξη των θέσεων του Εναγομένου – Αιτητή οι οποίοι και περιλαμβάνονται στην ένορκο δήλωση που συνοδεύει την Αίτηση, της κας. Χριστιάνας Παναγιώτου. Σύμφωνα με την ομνύουσα, η κατοικία των Εναγόντων - Καθ’ ών η αίτηση γειτνιάζει και εφάπτεται με την κατοικία στην οποία διαμένει ο Εναγόμενος – Αιτητής μαζί με την μητέρα του και στην οποία μάλιστα εδρεύει και η εταιρεία που μοναδικοί μέτοχοι είναι και πάλι τόσο ο Εναγόμενος – Αιτητής όσο και η μητέρα του. Τα πιο πάνω σύμφωνα με την ομνύουσα τα γνωρίζει καθότι της τα έχουν αναφέρει οι Ενάγοντες – Καθ’ ων η Αίτηση οι οποίοι διαμένουν ως αναφέρθηκε στην διπλανή τους κατοικία. Ακολούθως η ομνύουσα παραπέμπει στο ιστορικό της καταχώρησης της Αγωγής και στην μη επίτευξη της επίδοσης της, παρά τις προσπάθειες που καταβλήθηκαν από τον ιδιώτη επιδότη ο οποίος και επισκέφθηκε το σπίτι του Εναγόμενου – Αιτητή σε διαφορετικές ημέρες και ώρες χωρίς να καταφέρει όμως να του επιδώσει τα έγγραφα, καθότι λόγω των καμερών που είναι εγκαταστημένες εξωτερικά της κατοικίας τους, είναι πολύ πιθανό παρά το ότι ο Εναγόμενος - Αιτητής, να βρισκόταν εντός της κατοικίας, να παράλειπε να ανοίξει στην προσπάθεια του να αποφύγει την επίδοση. Ακολούθως σύμφωνα με την ομνύουσα καταχωρήθηκε η Αίτηση για υποκατάστατη επίδοση στις 11/10/2023 ενώ το Διάταγμα εκδόθηκε στις 27/10/2023. Εντός αυτού του χρονικού διαστήματος μάλιστα που διέρρευσε σύμφωνα με την ομνύουσα, ο Εναγόμενος - Αιτητής, διέμενε στην εν λόγω κατοικία μαζί με την μητέρα του, στην οποία και συντελέστηκε η θυροκόλληση με βάση το διάταγμα του Δικαστηρίου. Σε ότι αφορά την πρόνοια του διατάγματος για επίδοση των δικαστικών εγγράφων δια της αποστολής τους στην ηλεκτρονική διεύθυνση του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου της μητέρας του Εναγόμενου – Αιτητή, η κα. Κούπα αναφέρει ότι το δικηγορικό γραφείο στο οποίο εργάζεται, στο παρελθόν, και για λογαριασμό τρίτου προσώπου είχε επικοινωνήσει μέσω της συγκεκριμένης ηλεκτρονικής διεύθυνσης με τον Εναγόμενο - Αιτητή και την μητέρα του, οι οποίοι αμφότεροι υπέγραφαν το απαντητικό ηλεκτρονικό μήνυμα που τους αποστάλθηκε.
Τελικά σύφμωνα με την κα. Κούπα, στις 02/11/2023 ο ιδιώτης επιδότης επέδωσε την αγωγή, την μονομερή αίτηση καθώς και το διάταγμα ημερομηνίας 27/10/2023 δια θυροκολλήσεως στην είσοδο την κατοικίας του Εναγόμενου – Αιτητή ενώ λίγες μέρες αργότερα συντελέστηκε και η αποστολή τους, προς το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο της μητέρας του.
Είναι η θέση των Εναγόντων - Καθ’ ών η αίτηση αλλά και της ίδιας της ομνύουσας λόγω της επαγγελματικής της κατάρτισης, ότι η υπό κρίση αίτηση καταχωρήθηκε και προωθείται εκ μέρους του Εναγόμενου - Αιτητή, κακόπιστα, αδικαιολόγητα και καταχρηστικά, εφόσον βασική επιδίωξη της έκδοσης των διαταγμάτων υποκατάστατης επίδοσης των δικογράφων, είναι να δοθεί στον Εναγόμενο η δυνατότητα να λάβει γνώση της εκκρεμούσας δικαστικής διαδικασίας εναντίον του και να του δοθεί η ευκαιρία και η δυνατότητα να προασπιστεί τα συμφέροντα του. Επίσης η ομνύουσα υποστηρίζει ότι η προώθηση της υπό κρίση αίτησης λαμβάνει χώρα με αλλότρια κίνητρα και δεν συμβάλει στην ορθή απονομή της δικαιοσύνης, εφόσον μοναδική του επιδίωξη είναι η καθυστέρηση της διαδικασίας και της προώθησης της αξίωσης των Εναγόντων – Καθ’ ων η Αίτηση, με αποτέλεσμα να προσλαμβάνει μορφή κατάχρησης των δικονομικών διαδικασιών, ενώ διογκώνει τα δικηγορικά έξοδα αδικαιολόγητα και σπαταλά πολύτιμο δικαστικό χρόνο. Σε ότι αφορά την έγκριση της Αίτησης για υποκατάστατη επίδοση, η κα. Κούπα αναφέρει ότι ορθά το Δικαστήριο εξέδωσε τα αιτούμενα διατάγματα που είχαν ζητηθεί αφής στιγμής αυτό δικαιολογείτο στην βάση της μαρτυρίας που είχε δοθεί. Άλλωστε ως υποστηρίζει, τέτοια εξουσία δίδεται από τους ίδιους τους Θεσμούς Πολιτικής Δικονομίας, εφόσον η θυροκόλληση συντελέστηκε στον τελευταίο γνωστό και συνήθη τόπο διαμονής του Εναγόμενου - Αιτητή αλλά και το ηλεκτρονικό μήνυμα αποστάλθηκε στην ηλεκτρονική διεύθυνση της μητέρας του, ενώ εκ των πραγμάτων διαπιστώνεται ότι η επίδοση έφερε επιτυχώς σε γνώση του την εκκρεμούσα δικαστική διαδικασία.
Μέσα από την ένορκο δήλωση της ομνύουσας υποστηρίζεται περαιτέρω και η θέση ότι καμία απολύτως δικαιολογία δεν έχει δοθεί εκ μέρους του Εναγόμενου – Καθ’ ου η Αίτηση, αναφορικά με το χρονικό διάστημα που παρήλθε άπρακτο, από τον χρόνο που διέλαθε από την υπό την διαμαρτυρία εμφάνιση μέχρι και την καταχώρηση της υπό κρίσης Αίτησης, παρά του ότι έχει νομολογηθεί ότι τέτοιας φύσεως Αιτήσεις θα πρέπει να καταχωρούνται άμεσα και χωρίς ολιγωρία.
Σε ότι δε αφορά τον ισχυρισμό του Εναγόμενου – Αιτητή, ότι κατά το χρόνο έκδοσης του Διατάγματος ημερομηνίας 27/10/2023 και της υποκατάστατης επίδοσης στην μητέρα του, ήταν και εξακολουθεί να ευρίσκεται στο εξωτερικό, κανένα απολύτως έγγραφο όπως αεροπορικά εισιτήρια, αντίγραφο του διαβατηρίου ή της εκδοθείσας θεώρησης της ταξιδιωτικής του βίζας ή οποιοδήποτε άλλο αποδεικτικό που να επιβεβαιώνει αυτό τον ισχυρισμό επισυνάπτεται. Ούτε και οποιαδήποτε άλλη μαρτυρία σύμφωνα με την κα. Κούπα, από πλευράς του Εναγόμενου - Αιτητή προσκομίζεται ότι είναι μόνιμος κάτοικος της Ρωσίας αλλά ως διαφαίνεται τα όσα προβάλλει αναφορικά με τις ανωτέρω θέσεις του, είναι γενικά, αόριστα και ασαφή χωρίς να τεκμηριώνονται με οποιουδήποτε είδους τρόπο. Η απλή και μόνο αναφορά της κας. Παναγιώτου ότι ο Εναγόμενος – Αιτητής διαμένει μόνιμα στην Αγία Πετρούπολη στην Ρωσία χωρίς την παροχή καμίας απολύτως άλλης λεπτομέρειας εν σχέση με την διεύθυνση διαμονής του και της μη επισύναψης οποιουδήποτε άλλου αποδεικτικού στοιχείου προς επίρρωση πιο πάνω ισχυρισμού του, επίσης καθιστά την εν λόγω θέση του ασαφή και ατεκμηρίωτη.
Σε σχέση με το επισυναπτόμενο Τεκμήριο 1 επί της ενόρκου δηλώσεως της κας. Παναγιώτου, η ομνύουσα αρκείται απλά στο να αναφέρει ότι τα όσα διαφαίνονται στο έγγραφο αυτό, δεν αφορούν τους ουσιώδεις χρόνους τόσο της υποκατάστατης επίδοσης όσο και της καταχώρησης της υπό κρίση αίτησης, εφόσον αφορά τα έτη 2021-2022.
Αναφορικά με τον ισχυρισμό ότι δεν υπήρξε προηγούμενη άδεια για σφράγιση του κλητηρίου εντάλματος, η κα. Κούπα αναφέρει ότι και πάλι δεν δύναται να επιτύχει εφόσον κατά πάντα ουσιώδη χρόνο το επίδικο περιστατικό έλαβε χώρα εντός της δικαιοδοσίας του παρόντος Δικαστηρίου ενώ οι Ενάγοντες - Καθ’ ών η αίτηση είχαν την ειλικρινή πεποίθηση ότι ο Εναγόμενος - Αιτητής διέμενε στην Κύπρο. Αντιθέτως, δεν προσκομίζεται οποιοδήποτε αποδεικτικό στοιχείο προς επίρρωση του ισχυρισμού ότι δεν είναι μόνιμος κάτοικος Κύπρου και η θέση αυτή μένει τουλάχιστο μετέωρη, αστήρικτη και ατεκμηρίωτη. Καταληκτικά μεταξύ άλλων η ομνύουσα υποστηρίζει και εμμένει στην θέση της ότι το πιο βασικό και ουσιώδης στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι το ότι ο Εναγόμενος - Αιτητής, μέσω της υποκατάστατης επίδοσης έλαβε εν τέλει γνώση της δικαστικής διαδικασίας ενώ αναμφίβολα η αίτηση για παραμερισμό πραγματοποιήθηκε με αλλότρια κίνητρα και με επιδίωξη την καθυστέρηση της διαδικασίας και πρόκληση ταλαιπωρίας στους Ενάγοντες - Καθ’ ών η αίτηση.
Η ακρόαση της Αίτησης διεξήχθη στην βάση των ενόρκων δηλώσεων που καταχωρήθηκαν προς υποστήριξη της Αίτησης και της ένστασης και οι συνήγοροι της κάθε πλευράς είχαν την ευκαιρία να επιχειρηματολογήσουν υπέρ και κατά του αιτήματος αντίστοιχα δια των ικανών γραπτών αγορεύσεων που εφοδίασαν το Δικαστήριο. Δεν ζητήθηκε η παρουσίαση περαιτέρω μαρτυρίας και ούτε ζητήθηκε η αντεξέταση οιουδήποτε των μαρτύρων. Έχω μελετήσει με προσοχή το περιεχόμενο των γραπτών αγορεύσεων και την νομολογία στην οποία παρέπεμψαν το Δικαστήριο οι συνήγοροι και αναφορά σε αυτές θα γίνει εκεί και όπου κρίνεται σκόπιμο.
Νομική Πτυχή
Στην βάση της Δ.48 Θ.8(4) των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας παρέχεται η ευχέρεια στο Δικαστήριο να παραμερίσει προηγούμενο διάταγμα του το οποίο εκδόθηκε μονομερώς. Καθοδηγητικές επί τούτου είναι οι υποθέσεις Hadjisoteriou (1986) 1 CLR 429, Έλληνας v. Χριστοδούλου κ.ά. (1995) 1 ΑΑΔ 438, Βούρου (2003) 1(B) AΑΔ 1176, Μανώλη κ.ά. (2004) 1(Γ) ΑΑΔ 1443, και Πεδίου (2004) 1(Γ) ΑΑΔ 1995.
Ειδικότερα η Δ.48, θ.8(4) προνοεί τα ακόλουθα:
«Οποιοδήποτε πρόσωπο (άλλο από τον αιτητή), το οποίο επηρεάζεται από διάταγμα εκδοθέν μονομερώς δύναται να αποταθεί διά κλήσεως για τον παραμερισμό ή την διαφοροποίησή του και το Δικαστήριο ή ο Δικαστής δύναται να παραμερίσει ή να διαφοροποιήσει ένα τέτοιο διάταγμα κάτω από τέτοιους όρους τους οποίους θα θεωρήσει δίκαιους».
Δυνατότητα σε εναγόμενο να αιτηθεί παραμερισμό της επίδοσης σε αυτόν του κλητηρίου εντάλματος ή της ειδοποίησης του προνοεί και η Δ.16, θ. 9 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας η οποία έχει ως ακολούθως:
««Ένας Εναγόμενος προτού καταχωρήσει εμφάνιση θα δικαιούται, χωρίς να ζητήσει διάταγμα να καταχωρήσει εμφάνιση υπό διαμαρτυρία, να εκδώσει κλήσεις για παραμερισμό της επίδοσης σ΄ αυτόν του κλητηρίου ή της ειδοποίησης του κλητηρίου εντάλματος ή να ακυρώσει το διάταγμα που εξουσιοδοτεί τέτοια επίδοση.»
Η νομολογία που έχει αναπτυχθεί έχει σταθερά καθορίσει ότι όταν ο διάδικος, κατά το χρόνο καταχώρησης της αγωγής ή του κλητηρίου εντάλματος, ήταν εντός της δικαιοδοσίας του Δικαστηρίου, τότε το Δικαστήριο δύναται να διατάξει, κατόπιν αίτησης, υποκατάστατη επίδοση με έναν πρόσφορο τρόπο, ακόμα και όταν ο εναγόμενος μετά την έκδοση του κλητηρίου εντάλματος εγκατασταθεί στο εξωτερικό. Όταν όμως ο εναγόμενος ήταν εκτός δικαιοδοσίας όταν το κλητήριο καταχωρήθηκε, ο ορθός τρόπος για τον ενάγοντα είναι να αιτηθεί άδεια να επιδώσει το κλητήριο εκτός δικαιοδοσίας και αυτό μπορεί να το πράξει μόνο εφόσον μπορεί να εντάξει την περίπτωση σε μια από τις κατηγορίες που προνοούνται στην Δ.6 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας.
Στην υπόθεση Φραγκέσκου κ.ά. ν. Γρηγορίου (2000) 1 (Γ) ΑΑΔ 1765, λέχθηκε σε σχέση με επίδοση κλητηρίου εντάλματος εκτός δικαιοδοσίας δυνάμει της Δ.6 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας ότι παρέχεται η δυνατότητα στο Δικαστήριο να διατάξει υποκατάστατη επίδοση ακόμα και σε πρόσωπο που βρίσκεται εντός της δικαιοδοσίας του Δικαστηρίου και ότι μετά την εξασφάλιση άδειας για επίδοση εκτός δικαιοδοσίας είναι δυνατή η υποκατάστατη επίδοση εντός δικαιοδοσίας σε περιπτώσεις όπου πληρούνται οι προϋποθέσεις που διέπουν τη χορήγηση διατάγματος για υποκατάστατη επίδοση.
Λέχθηκε ακόμα ότι το θέμα της υποκατάστατης επίδοσης διέπεται από τη Δ.5 Θ.9 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, η οποία παρέχει διακριτική ευχέρεια στο Δικαστήριο να επιτρέψει υποκατάστατη επίδοση στις περιπτώσεις όπου για οποιοδήποτε λόγο δεν είναι δυνατό να γίνει έγκυρη επίδοση με τον τρόπο που προβλέπεται στη Δ.5 Θ.2. Το κύριο ερώτημα είναι κατά πόσο ο προσφερόμενος τρόπος θα θέσει κατά λογική προοπτική, αν όχι βεβαιότητα, το κλητήριο υπόψη του εναγομένου. Το Ανώτατο Δικαστήριο έκρινε ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο, το οποίο αποδέχθηκε αίτηση όπως η αγωγή και το εκδοθέν προσωρινό διάταγμα επιδοθούν στη μητέρα της εφεσείουσας 2 ήτο το κατάλληλο πρόσωπο προς το οποίο μπορούσε να επιτευχθεί η υποκατάστατη επίδοση ήταν ορθή. Σημειώνεται ότι προτού η εφεσείουσα αποταθεί στο Δικαστήριο για εξασφάλιση διατάγματος υποκατάστατης επίδοσης στη μητέρα της εφεσείουσας 2 είχε ήδη εξασφαλίσει άδεια για επίδοση στους εφεσείοντες του κλητηρίου της αγωγής εκτός της δικαιοδοσίας του Δικαστηρίου δυνάμει της Δ.6 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας και ταυτόχρονα εξασφάλισε με βάση τη Δ.5 διάταγμα υποκατάστατης επίδοσης του στους εφεσείοντες με διπλοσυστημένη επιστολή. Η προσπάθεια επίδοσης απέτυχε όπως επίσης απέτυχε και δεύτερη προσπάθεια. Ακόμα εξασφαλίστηκε και νέο διάταγμα για υποκατάστατη επίδοση εκτός και πάλι δικαιοδοσίας, στον αδελφό της εφεσείουσας 2 στην Αγγλία και πάλι χωρίς επιτυχία.
Στην υπόθεση Karim v. Κονιδάρη (1994) 1 AAΔ 36 δόθηκε άδεια στον ενάγοντα για επίδοση του κλητηρίου εντάλματος της αγωγής εκτός της δικαιοδοσίας του Δικαστηρίου και διάταγμα υποκατάστατης επίδοσης στο δικηγόρο του εναγόμενου σε προηγούμενες αγωγές λόγω του ότι η διεύθυνση κατοικίας του εναγόμενου ήταν άγνωστη στον ενάγοντα. (Βλ. επίσης Yesh Shem Distr. Ltd κ.ά. ν. Χαβιαρά κ.ά. (1993) 1 ΑΑΔ 292).
Διασαφηνίζεται ότι η άδεια για επίδοση εκτός δικαιοδοσίας δυνάμει της Διάταξης 6 επιδιώκεται και εξασφαλίζεται προς θεμελίωση της δικαιοδοσίας των κυπριακών δικαστηρίων όταν αυτά στερούνται δικαιοδοσίας για τον λόγο ότι ο εναγόμενος κατά τον χρόνο έκδοσης του κλητηρίου εντάλματος βρίσκεται εκτός δικαιοδοσίας.
Από την στιγμή, όμως, που σε μια τέτοια περίπτωση η δικαιοδοσία των κυπριακών δικαστηρίων θεμελιώνεται με την έκδοση άδειας για επίδοση εκτός δικαιοδοσίας μπορεί να διαταχθεί υποκατάστατος επίδοση και εντός της δικαιοδοσίας, νοουμένου ότι πληρούνται οι προϋποθέσεις που διέπουν την χορήγηση διατάγματος για υποκατάστατο επίδοση.
Παραπέμπω στην απόφαση του Δευτεροβάθμιου Οικογενειακού Δικαστηρίου ημερομηνίας 14/04/2020 που εκδόθηκε στην Έφεση Αρ. 13/2017 Α.Θ. ν. Λ. Λ., όπου κρίθηκε ότι κακώς επιτράπηκε η υποκατάστατος επίδοση εντός δικαιοδοσίας χωρίς προηγουμένως να επιδιωχθεί επίδοση στο εξωτερικό όπου διέμενε η Καθ’ ης η Αίτηση στην βάση της Δ.6 με δεδομένο ότι καμία εγγενής δυσκολία προέκυπτε για την επίδοση εκτός δικαιοδοσίας αφού η Καθ’ ης η Αίτηση διέμενε σε διεύθυνση η οποία ήτο γνωστή στον Εφεσίβλητο. Το Δικαστήριο έκρινε ότι υπό τα δεδομένα της υπόθεσης δεν μπορούσε ο Εφεσίβλητος πλαγίως να παρακάμψει την Δ.6 και να επιδιώξει υποκατάστατη επίδοση εντός δικαιοδοσίας.
Στην Ετήσια Πρακτική του 1999, σελ. 1293, υποδεικνύεται με αναφορά στην Western etc. Building Society v. Rucklidge (1905) 3 Ch. 472 ότι κατά την έκδοση διατάγματος για υποκατάστατο επίδοση σε πρόσωπο εκτός δικαιοδοσίας το είδος της επίδοσης που διατάσσεται δεν περιορίζεται σε επίδοση εκτός δικαιοδοσίας, αλλά μπορεί να είναι υποκατάστατος επίδοση εντός δικαιοδοσίας (Βλ. επίσης, Karim ανωτέρω).
Στην Porter v. Freudenberg (1915) 1 K.B. 857 επαναλήφθηκε η ίδια αρχή που είχε αρχικά διακηρυχθεί στην υπόθεση Fry v. Moore (1889) 23 Q.B.D. 395:
«The general rule is that an order for substituted service of writ of summons within the jurisdiction cannot be made in any case in which, at the time of the issue of the writ, there could not be at law a good personal service of the writ because the defendant is not within the jurisdiction».
Σε μετάφραση:
«Ο γενικός κανόνας είναι ότι δεν μπορεί να εκδοθεί διάταγμα για υποκατάστατο επίδοση κλητηρίου εντάλματος εντός της δικαιοδοσίας σε οιανδήποτε περίπτωση κατά την οποία κατά τον χρόνο έκδοσης του κλητηρίου εντάλματος δεν θα μπορούσε κατά τον νόμο να διενεργηθεί καλή προσωπική επίδοση του κλητηρίου για τον λόγο ότι ο εναγόμενος δεν βρίσκεται εντός της δικαιοδοσίας».
Στην υπόθεση Myerson v. Martin (1979) 3 All E R 667 ο ενάγοντας πέτυχε υποκατάστατο επίδοση του κλητηρίου εντάλματος εντός της δικαιοδοσίας σε εναγόμενο που βρισκόταν εκτός δικαιοδοσίας κατά τον χρόνο της έκδοσής του. Ο ενάγων δεν είχε εξασφαλίσει άδεια για επίδοση εκτός της δικαιοδοσίας δυνάμει της Αγγλικής Δ.11, θ.1, η οποία αντιστοιχεί με την δική μας Δ.6.
Το Αγγλικό Εφετείο ακύρωσε το διάταγμα για υποκατάστατο επίδοση. Βάση της ακύρωσης αποτέλεσε το γεγονός, ότι το εν λόγω διάταγμα συγκρούετο με την Αγγλική Δ.11, θ.1. Σύμφωνα με τους Δικαστές Waller και Eveleigh η διακριτική ευχέρεια που έχει το Δικαστήριο να επιτρέπει υποκατάστατη επίδοση οσάκις ο εναγόμενος βρίσκεται εκτός δικαιοδοσίας κατά τον χρόνο έκδοσης του κλητηρίου εντάλματος πρέπει να ασκείται με τρόπο ώστε να αποφεύγεται σύγκρουση με την Δ.11, θ.1.
Ο Λόρδος Denning στην δική του απόφαση χαρακτήρισε τον χρόνο έκδοσης του κλητηρίου εντάλματος ως τον κρίσιμο χρόνο. Παρακάτω παρατίθεται σε μετάφραση απόσπασμα από την απόφαση του Λόρδου Denning από την σελίδα 671:
«Αν ο εναγόμενος είναι εκτός δικαιοδοσίας κατά τον χρόνο έκδοσης του κλητηρίου εντάλματος και ο ενάγοντας εν αγνοία του εκδίδει κλητήριο για επίδοση εντός της δικαιοδοσίας, τότε ο ενάγων οφείλει να αναμένει μέχρι ο εναγόμενος επιστρέψει εντός της δικαιοδοσίας για να του επιδώσει προσωπικά. Δεν μπορεί να διαταχθεί υποκατάστατος επίδοση.
Αν ο εναγόμενος είναι εντός δικαιοδοσίας κατά τον χρόνο έκδοσης του κλητηρίου εντάλματος και ο ενάγοντας εκδίδει κλητήριο ένταλμα για επίδοση εντός της δικαιοδοσίας, ο ενάγοντας δύναται να εξασφαλίσει διάταγμα για υποκατάστατο επίδοση ακόμα και αν μετά την έκδοση του κλητηρίου ο εναγόμενος έχει φύγει εκτός δικαιοδοσίας.
Αν ο εναγόμενος είναι εκτός δικαιοδοσίας κατά τον χρόνο έκδοσης του κλητηρίου εντάλματος και ο ενάγοντας το γνωρίζει, τότε δύναται κατ' επιλογή να εκδώσει κλητήριο για επίδοση εντός δικαιοδοσίας, σε αυτήν όμως την περίπτωση οφείλει να αναμένει ελπίζοντας, ότι ο εναγόμενος θα επιστρέψει στην Αγγλία για να του γίνει προσωπική επίδοση. Δεν μπορεί να διαταχθεί υποκατάστατος επίδοση.
Διαφορετικά, αν ο εναγόμενος είναι εκτός δικαιοδοσίας κατά τον χρόνο έκδοσης του κλητηρίου εντάλματος και πρόκειται να παραμείνει στην αλλοδαπή το ορθό είναι όπως ο ενάγοντας αιτηθεί αδείας για επίδοση εκτός δικαιοδοσίας, την οποία μπορεί να εξασφαλίσει μόνο αν η υπόθεσή του εμπίπτει εντός της Δ.11 των Κανονισμών του Ανωτάτου Δικαστηρίου (R.S.C.)».
Εξέταση της Αίτησης
Στρεφόμενος στην εξέταση της ουσίας της υπό κρίση Αίτησης κρίνω πρωτίστως σκόπιμο να αρχίσω την ενασχόληση μου με λόγους ένστασης 3 – 6 που έχουν προβληθεί και αφορούν επί της ουσίας τους το αβάσιμο της προώθησης της αίτησης ένεκα της μη συνδρομής των προϋποθέσεων για παραμερισμό του διατάγματος ημερ. 27/10/23 το οποίο εκδόθηκε με βάση την μονομερή αίτηση ημερ. 11/10/23, του Γενικώς Οπισθογραφημένου Κλητηρίου Εντάλματος ημερ. 26/07/23 και του Διατάγματος για υποκατάστατη επίδοση ημερ. 27/10/23 στον Αιτητή.
Εξετάζοντας λοιπόν την μαρτυρία η οποία τέθηκε ενώπιον του Δικαστηρίου προκύπτει δίχως άλλο ότι ο Ενάγοντας κατά τον χρόνο καταχώρησης της Αγωγής ήτοι περί την 26/07/23 βρισκόταν στην Δημοκρατία εφόσον μέσα από την ένορκο δήλωσης της κας. Παναγιώτου, διασαφηνίζεται μάλιστα ότι ο πελάτης της αφίχθηκε την 01/07/23 – ημέρα κατά την οποία και επεσυνέβησαν τα κατ’ ισχυρισμό γεγονότα που θεμελιώνουν το αγώγιμο δικαίωμα των Εναγόντων – Καθ’ ων η Αίτηση – αλλά σύμφωνα με την ίδια ισχυρίζεται ότι αναχώρησε την 09/08/23 δηλαδή μετά από την καταχώρηση της Αγωγής και πριν από την έκδοση του διατάγματος για υποκατάστατο επίδοση. Επομένως σύμφωνα με τα όσα έχει θέσει και ο ίδιος ο Εναγόμενος - Αιτητής ενώπιον του Δικαστηρίου, κατά τον χρόνο καταχώρησης της Αγωγής βρισκόταν στην Δημοκρατία και σε καμία περίπτωση δεν βρισκόταν στο εξωτερικό. Περαιτέρω ο ίδιος ο Εναγόμενος – Αιτητής υποστηρίζει ότι και κατά τον χρόνο της παραμονής του στην Δημοκρατία δεν διέμενε οπουδήποτε αλλού παρά στην ίδια διεύθυνση στην οποία διαμένει και η μητέρα του, ήτοι στην οδό Aφροδίτης αρ. 2, κατοικία J2, Adonis Village, Aphrodite Hills, 8509 στα Κούκλια της Επαρχίας Πάφου, στην οποία οικία αξίζει να σημειωθεί ότι ευρίσκεται και το εγγεγραμμένο γραφείο της εταιρείας Legomor Limited της οποίας αποκλειστικοί μέτοχοι είναι τόσο ο Εναγόμενος – Αιτητής όσο και η μητέρα του. Σημειώνεται επίσης ότι σύμφωνα με την τεθείσα ενώπιον του Δικαστηρίου μαρτυρία, στην ίδια διεύθυνση είχαν καταβληθεί και οι ανεπιτυχείς προσπάθειες του ιδιώτη επιδότη για επίδοση της Αγωγής στον Εναγόμενο χωρίς επιτυχία, γεγονός που ώθησε και τους Ενάγοντες – Καθ’ ων η Αίτηση να καταχωρήσουν την 11/10/23 την αίτηση για υποκατάστατο επίδοση δια θυροκολλήσεως των δικαστικών εγγράφων στην είσοδο αυτής της κατοικίας καθώς και της αποστολής τους στην ηλεκτρονική διεύθυνση της μητέρας του Εναγόμενου – Αιτητή, κάτι που τελικά και επιτεύχθηκε.
Σε δε αφορά τώρα τον βασικό ισχυρισμό που έχει προβληθεί από τον Εναγόμενο – Αιτητή, ότι δηλαδή κατά το χρονικό διάστημα που έγινε προσπάθεια επίδοσης της αγωγής καθώς και μετέπειτα κατά την στιγμή που είχε εκδοθεί το διάταγμα υποκατάστατης επίδοσης αλλά και όταν έγινε η θυροκόλληση στην είσοδο της κατοικίας στην οποία και διέμενε μαζί με την μητέρα του και βρίσκεται και συν τοις άλλοις το εγγεγραμμένο γραφείο της εταιρείας του, μέχρι και σήμερα απουσιάζει από την Δημοκρατία καθότι αναχώρησε περί την 09/08/23 και συνεπώς ισχυρίζεται ότι αυτός βρισκόταν μονίμως στο εξωτερικό και πιο συγκεκριμένα στην Αγία Πετρούπολη στην οποία και έχει την μόνιμη διαμονή του, καταρχήν οφείλω να αναφέρω ότι κανένα απολύτως αποδεικτικό στοιχείο δεν έχει παρουσιαστεί στο Δικαστήριο από πλευράς του το οποίο να τεκμηριώνει έναν τέτοιο προβαλλόμενο ισχυρισμό. Και αυτό διότι το μοναδικό στοιχείο που τέθηκε ενώπιον του Δικαστηρίου και το οποίο έχω εξετάσει με ιδιαίτερη προσοχή, είναι το Τεκμήριο 1 (αντίγραφο θεώρησης της ταξιδιωτικής βίζας του Αιτητή) το οποίο και επισυνάπτεται επί της ενόρκου δηλώσεως της κας. Παναγιώτου και το οποίο ουσιαστικά δεν φαίνεται να υποστηρίζει με οποιοδήποτε τρόπο έναν τέτοιο ισχυρισμό καθότι το έγγραφο αυτό αναφέρεται σε ημερομηνίες οι οποίες δεν εμπίπτουν σε καμία απολύτως περίπτωση εντός του ουσιώδους χρονικού διαστήματος από την καταχώρηση δηλαδή της Αγωγής μέχρι και την επίδοση που πραγματοποιήθηκε υπό την βάση του διατάγματος το οποίο εκδόθηκε την 27/10/23. Σημειώνεται ότι κανένα άλλο έγγραφο δεν έχει επισυναφθεί που να καταδεικνύει είτε ένα τέτοιο ισχυρισμό, όπως για παράδειγμα κάποιο εισιτήριο αλλά ούτε και γενικά έχει καταδειχθεί από την από την μαρτυρία της κας. Παναγιώτου ότι ο Εναγόμενος – Αιτητής βρισκόταν κατά τον ουσιώδη αυτό χρονικό διάστημα στο εξωτερικό, ήτοι στην Ρωσία, παρά το γεγονός ότι έστω και αν το καθεστώς διαμονής του, του επέτρεπε να βρίσκεται ως επισκέπτης και μόνο στην Δημοκρατία για περίοδο και μόνο 90 ημερών. Τονίζεται επίσης ότι πέραν της απλής και γενικής θέσης που προβλήθηκε, αναφορικά με το ότι ο Εναγόμενος Αιτητής ζει και εργάζεται μονίμως στην Αγία Πετρούπολη στην Ρωσία επίσης δεν παρουσιάστηκε ενώπιον του Δικαστηρίου οποιοδήποτε στοιχείο ούτως ώστε να υποστηρίζει τον ισχυρισμό αυτό.
Υπό το φως των πιο πάνω ο ισχυρισμός του Εναγόμενου – Αιτητή ότι διέμενε κατά το ουσιώδες χρονικό διάστημα και εξακολουθεί να διαμένει μονίμως στην Αγία Πετρούπολη και άρα οι Ενάγοντες – Καθ’ ων η Αίτηση όφειλαν να προχωρήσουν αρχικά στην σφράγιση του Κλητηρίου Εντάλματος και ότι δεν έπρεπε να εφαρμόσουν την Δ.5 θ.2 αφού στην παρούσα περίπτωση η επίδοση του κλητηρίου δεν ήταν εφικτή κατά τον τρόπο που προβλέπει η διαταγή αυτή, αλλά θα έπρεπε να καταχωρήσουν αίτηση για επίδοση εκτός δικαιοδοσίας δυνάμει της Δ.6 πριν ακόμη προβούν στην καταχώρηση της Αίτησης για υποκατάστατο επίδοση βάσει της Δ.5 (θ)2(1), ενόψει των όσων ανωτέρω υποδείχθηκαν είναι αβάσιμος, ατεκμηρίωτος και δεν μπορεί να γίνει αποδεκτός. Το αίτημα για σφράγιση του Κλητηρίου Εντάλματος απαιτείται μόνο όταν η επίδοση του έπεται να πραγματοποιηθεί σε αλλοδαπούς που βρίσκονται εκτός της δικαιοδοσίας των Κυπριακών Δικαστηρίων κάτι που εν προκειμένω δεν προκύπτει.
Το θέμα της υποκατάστατης επίδοσης διέπεται από τη Δ.5 θ.9 η οποία παρέχει διακριτική ευχέρεια στο Δικαστήριο να επιτρέψει υποκατάστατη επίδοση στις περιπτώσεις όπου για οποιοδήποτε λόγο δεν είναι δυνατό να γίνει έγκυρη επίδοση με τον τρόπο που προβλέπεται από τη Δ.5. θ.2, ασφαλώς με το κύριο ερώτημα να είναι κατά πόσο ο προσφερόμενος τρόπος θα θέσει κατά λογική προοπτική, αν όχι βεβαιότητα, το κλητήριο υπόψη του Εναγομένου. Με άλλα λόγια, η αδυναμία προσωπικής επίδοσης από τη μία και η καλή πιθανότητα να μαθευτεί από τον εναγόμενο από την άλλη, αποτελούν τα κριτήρια της άσκησης της διακριτικής ευχέρειας για υποκατάστατη επίδοση με τη μέθοδο που παρουσιάζεται να είναι η προσφορότερη υπό τις περιστάσεις.
Στην προκειμένη περίπτωση, οι Ενάγοντες, έθεσαν με την ένορκη δήλωση που συνοδεύει την αίτηση ημερομηνίας 10/11/23 ενώπιον του Δικαστηρίου στοιχεία που τεκμηρίωναν την θέση τόσο της αδυναμίας προσωπικής επίδοσης της Αγωγής που είχε καταχωρηθεί ημερομηνίας 26/07/23 στον Εναγόμενο – Αιτητή και την θέση ότι υπήρχε λογική προοπτική ότι τα επίδικα έγγραφα θα περιέρχοντο σε γνώση του Εναγόμενου δια της θυροκολλήσεως στην είσοδο της κατοικίας στην οποία μάλιστα εκτός της πληροφόρησης που υπήρχε ότι διέμενε μαζί με την μητέρα του, βρίσκεται και το εγγεγραμμένο γραφείο της εταιρείας στην οποία είναι μέτοχος μαζί με την μητέρα του, καθώς και στην οποία κατοικία διέμενε κατά το χρονικό διάστημα εντός του οποίου επεσυνέβηκε και το περιστατικό το οποίο και στηρίζει και την βάση της αγωγής που καταχώρησαν οι Ενάγοντες. Πέραν των πιο πάνω οι Ενάγοντες – Καθ’ ων η Αίτηση έθεσαν ενώπιον του Δικαστηρίου και στοιχεία αναφορικά με την λογική προοπτική που υπήρχε ότι τα επίδικα έγγραφα θα περιέρχοντο σε γνώση του Εναγόμενου και δια της αποστολής τους στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο της μητέρας του, κάτι το οποίο τελικά και επιτεύχθηκε.
Μέσω της ένορκης δήλωση της κας. Παναγιώτου που υποστηρίζει την υπό κρίση Αίτηση δεν αμφισβητείται η ύπαρξη οποιασδήποτε επαφής του Εναγόμενου με την μητέρα του. Άλλωστε αυτό αποδεικνύεται από το γεγονός και μόνο της ενημέρωσης που έλαβε αναφορικά με την ύπαρξη της Αγωγής και στην συνέχεια της καταχώρησης εμφάνισης υπό διαμαρτυρία αλλά και της καταχωρήσεως της παρούσας Αίτησης. Ειδικότερα, και στην βάση των όσων η κα. Παναγιώτου έθεσε ενώπιον του Δικαστηρίου, δια της ένορκης δήλωσής που συνοδεύει την παρούσα προκύπτει δίχως άλλο ότι ο Εναγόμενος έλαβε γνώση των τροχοδρομημένων διαδικασιών προχωρώντας τόσο στην παροχή εξουσιοδότησης στους δικηγόρους του για την καταχώρηση της υπό κρίση Αίτησης όσο και σε εξουσιοδότηση της ίδιας της ομνύουσας να προβεί σε ένορκη δήλωση προς υποστήριξη αυτής. Επομένως, είναι φανερό ότι τελικά επιτεύχθηκε ο σκοπός που η πλευρά των Εναγόντων- Καθ’ων η Αίτηση επιδίωξε για επίδοση των επίδικων εγγράφων στον Εναγόμενο, με την υποκατάστατη επίδοση αυτών δια θυροκολλήσεως στην είσοδο της κατοικίας στην οποία και βρίσκεται το εγγεγραμμένο γραφείο της εταιρείας στην οποία είναι μέτοχος και στην οποία σύμφωνα με την πληροφόρηση που υπήρχε από τους Ενάγοντες διαμένει μαζί με την μητέρα του, είτε ακόμη και δια της αποστολής των δικαστικών εγγράφων στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο της μητέρας του το οποίο μάλιστα είχε χρησιμοποιηθεί για σκοπούς επικοινωνίας και σε άλλη δικαστική διαδικασία η οποία είχε κινηθεί. Σύμφωνα με την υπόθεση Φραγκέσκου (βλ. ανωτέρω) μοναδικός σκοπός της επίδοσης είναι η παροχή ειδοποίησης στην άλλη πλευρά για να ενημερωθεί και να είναι σε θέση να αντικρούσει εκείνο που επιδιώκεται εναντίον της, σκοπός ο οποίος ως έχει ήδη κριθεί επιτεύχθηκε στην υπό κρίση περίπτωση.
Αφής στιγμής οι λόγοι ένστασης που αφορούν την ουσία της υπό κρίσης αίτησης έχουν επιτύχει, παρέλκει η εξέταση των υπολοίπων λόγων ένστασης οι οποίοι αφορούν είτε ζητήματα καταχρηστικότητας είτε ακόμη και κακοπιστίας είτε και καθυστέρησης προς την υποβολή της.
Κατάληξη
Επομένως για τους λόγους που προσπάθησα να αναπτύξω ανωτέρω, η Αίτηση απορρίπτεται με έξοδα υπέρ των Εναγόντων - Καθ’ ων η Αίτηση και εναντίον του Εναγόμενου – Αιτητή όπως αυτά θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο, πληρωτέα όμως στο τέλος της διαδικασίας.
(Υπ.)……………………………….
Σ. Συμεού, Ε.Δ.
Πιστό Αντίγραφο
Πρωτοκολλητής