ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΠΑΦΟΥ
ΕΝΩΠΙΟΝ: Σ. Συμεού, Ε.Δ.
Αίτηση- Έφεση: 96/24
Επί τοις αφορώσι τον Περί Μεταβιβάσεως και Υποθηκεύσεως Ακινήτων Νόμο 9/65 και επί τοις αφορώσι και τον Περί Ακινήτου Περιουσίας Διακατοχή Νόμο Κεφ. 224 ως και τις τροποποιήσεις τους.
Μεταξύ:
ΠΕΤΡΟΣ ΚΥΠΡΙΑΝΟΥ(Α.Δ.Τ ΧΧΧΧΧΧ) από ΧΧΧΧΧ 12,
ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ Gartens,ΧΧΧΧ, ΧΧΧΧΧΧΧΧΧ, Πάφος
Αιτητής – Εφεσείοντας
και
ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΚΩΝ
ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ ΛΤΔ, από την Λευκωσία
Καθ’ ων η αίτηση - Εφεσίβλητοι
Ημερομηνία: 14/06/24
Εμφανίσεις :
Για τον Εφεσείοντα – Αιτητή : κ. Αλέξανδρος Χρ. Αλεξάνδρου
Για Εφεσίβλητους - Καθ΄ ων η αίτηση: κ. Γεώργιος Διογένους και Συνεργάτες Δ.Ε.Π.Ε
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Με την υπό το άνω αριθμό και τίτλο Αίτηση – Έφεση ο Αιτητής επιζητεί από το Δικαστήριο την έκδοση διαταγμάτων για τον παραμερισμό της ειδοποίησης «Τύπου ΙΑ» ημερ. 14/03/24 καθώς και την ακύρωση του σκοπούμενου πλειστηριασμού του ενυπόθηκου ακινήτου ο οποίος είναι ορισμένος για να διενεργηθεί στις 17/06/24 και ώρα 10:00 π.μ. ένεκα της ακυρότητας της ειδοποίησης «Τύπου ΙΑ».
Η Αίτηση – Έφεση
Ο πρώτος λόγος στον οποίο στηρίζεται η υπό κρίση Αίτηση - Έφεση αφορά στον ισχυρισμό ότι, η προσβαλλόμενη Ειδοποίηση Τύπου «ΙΑ» δεν έχει επιδοθεί δεόντως και ή νομότυπα προς τον ενυπόθηκο οφειλέτη διότι η εν λόγω Ειδοποίηση Τύπου «ΙΑ» δεν αποστάλθηκε και ή δεν επιδόθηκε με συστημένο ταχυδρομείο αλλά απευθείας με ιδιωτική επίδοση. Με τον δεύτερο λόγο έφεσης ο Αιτητής υποστηρίζει περαιτέρω ότι, η Ειδοποίηση Τύπου «ΙΑ» είναι καταχρηστική, αυθαίρετη, παράτυπη και παράνομη και χωρίς την ύπαρξη νόμιμης αιτίας καθότι δεν υφίσταται οποιοδήποτε υπόλοιπο καθότι αυτό έχει εξοφληθεί πριν από 25 χρόνια και λόγω της παραγραφής οποιασδήποτε απαίτησης σύμφωνα με τον νόμο καθώς και λόγω της παράβασης του νόμου που ίσχυε κατά τον χρόνο της δανειοδότησης σύμφωνα με την οποία το χρέος δεν μπορούσε να ξεπεράσει το διπλάσιο της δανειοδότησης και ή λόγω συμπεριφοράς και ή εσφαλμένη και ή παραπλανητική και ή αποτελεί κατάχρηση της διαδικασίας του πλειστηριασμού. Με τον τρίτο λόγο έφεσης ο Αιτητής υποστηρίζει ότι η ειδοποίηση Τύπου «ΙΑ» δεν πληροί τις απαιτούμενες κατά τον προβλεπόμενο τύπο και περιεχόμενο προϋποθέσεις ενώ στην συνέχεια με τον τέταρτο και πέμπτο λόγο έφεσης υποστηρίζει ότι υπάρχει σαφής κατάχρηση των διαδικασιών καθώς και ότι σε περίπτωση που το αιτούμενο διάταγμα δεν εκδοθεί από το Δικαστήριο θα επηρεαστούν δυσμενώς τα δικαιώματα του Αιτητή που προστατεύονται τόσο από το Σύνταγμα όσο και την Σύμβαση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Η παρούσα Αίτηση – Έφεση υποστηρίζεται από την ένορκο δήλωση του ίδιου του Αιτητή ο οποίος αναφέρει ότι είναι ο εγγεγραμμένος ιδιοκτήτης του ακινήτου με αριθμό εγγραφής 0/ΧΧΧΧ Φ/Σχέδιο, Τμήμα 52/ΧΧΧΧΧΧΧ, τοποθεσία Χ αμυγδαλιές, Τεμάχιο ΧΧΧ, 1/1 από τώρα και στο εξής «το ενυπόθηκο ακίνητο», το οποίο και ευρίσκεται στην Κοινότητα Χολέτρια της Επαρχίας Πάφου. Σύμφωνα με τον Αιτητή, περί την 04/11/23 του επιδόθηκε εκ μέρους των Καθ’ ων η Αίτηση η Ειδοποίηση Τύπου «Ι» η οποία και συνοδευόταν από κάποια επιπρόσθετα στοιχεία όπως τον αριθμό της υποθήκης, το αρχικό ποσό της υποθήκης και τους τόκους της. Στην συνέχεια ο Αιτητής επεξηγεί, ότι αφού παρέλαβε την εν λόγω ειδοποίηση, αμέσως αποτάθηκε σε δικηγόρο ο οποίος και απέστειλε προς τους Καθ’ ων η Αίτηση την επιστολή ημερ. 23/11/23 με την οποία και τους ενημέρωνε ότι η οποιαδήποτε απαίτηση υπάρχει εναντίον του πελάτη του, δηλαδή του Αιτητή έχει ήδη παραγραφεί εδώ και χρόνια, καθώς επίσης και ότι, με βάση την ισχύουσα νομοθεσία κατά τον χρόνο της σύναψης του δανείου, το ποσό που θα έπρεπε να καταβληθεί δεν θα μπορούσε να ξεπερνά το διπλάσιο της δανειοδότησης του, εφόσον ο Αιτητής είχε δανειοδοτηθεί περί το έτος 1993 το ποσό των 3,000 Λ.Κ και έχει ήδη εξόφλησε αυτό το χρέος του, με την καταβολή του ποσού των 6,500 Λ.Κ τα οποία και απέκτησε από την αποζημίωση που έλαβε λόγω δυστυχήματος στο οποίο είχε εμπλακεί. Ειδικότερα ο Αιτητής υποστηρίζει, ότι το ποσό αυτό εξοφλήθηκε πριν από 25 χρόνια αφού σε διάστημα ενός με δύο έτη μετά από την δανειοδότηση του, κατέβαλε το ποσό των 500 Λ.Κ ενώ στην συνέχεια το ποσό των 6,000 Λ.Κ ως ανωτέρω αναφέρεται. Παρά την αποπληρωμή του χρέους του, εντούτοις ο Αιτητής ισχυρίζεται ότι δεν κατέχει οποιαδήποτε απόδειξη εξόφλησης ούτως ώστε να μπορέσει να την παρουσιάσει ένεκα του ότι έχουν ήδη παρέλθει 25 χρόνια και ουδέποτε είχε ενοχληθεί προηγουμένως για αυτό το ζήτημα πλην της ενόχλησης που δέχτηκε την 04/11/23 όταν έλαβε την Ειδοποίηση Τύπου «Ι». Ακολούθως ο Αιτητής επαναλαμβάνει τις ενέργειες στις οποίες προέβηκε δια της αποστολής της επιστολής προς τους Καθ’ ων η Αίτηση από τον δικηγόρο του καθώς και ότι στην επιστολή αυτή ζητούσε από τους Καθ’ ων η Αίτηση τις αναλυτικές καταστάσεις λογαριασμών με τα ποσά που κατέβαλε στην περίπτωση που οι Καθ’ ων η Αίτηση θα είχαν οποιαδήποτε διαφορετική άποψη ενώ επιπρόσθετα αναφέρει ότι ουδεμία απολύτως απάντηση εκ μέρους των Καθ’ ω η Αίτηση έλαβε. Στην συνέχεια ο Αιτητής αναφέρει ότι την 13/04/24 έλαβε και γνώση της Ειδοποιήσεως ημερ. 13/03/24, δηλαδή της Ειδοποιήσεως «Τύπου ΙΑ» η οποία όπως ισχυρίζεται δεν του έχει επιδοθεί με συστημένο ταχυδρομείο αλλά απευθείας με ιδιώτη επιδότη καθώς και ότι η εν λόγω Ειδοποίηση δεν πληροί τις απαιτούμενες κατά τον προβλεπόμενο τύπο και περιεχόμενο προϋποθέσεις με βάση το άρθρο 44(Γ)2 του Νόμου 9/65.
Η Ένσταση
Η καταχώρηση της υπό κρίση Αίτησης προκάλεσε την αντίδραση των Καθ’ ων η Αίτηση με αποτέλεσμα να καταχωρηθεί από πλευράς τους ειδοποίηση περί προθέσεως ένστασης, στο σώμα της οποία και διατυπώνονται πολυάριθμοι λόγοι ένστασης οι οποίοι δεν κρίνεται σκόπιμο να επαναληφθούν αυτολεξεί.
Η δε ένσταση υποστηρίζεται από την ένορκο δήλωση της Μαρίας Ζένιου η οποία εργάζεται στην υπηρεσία των Καθ’ ων η Αίτηση. Πιο συγκεκριμένα η κα Ζένιου μέσα από την ένορκο της δήλωση αναφέρεται με πλήρη λεπτομέρεια ως προς το ιστορικό της σύναψης της σύμβασης γραμματίου προς όφελος του Αιτητή με τους Καθ’ ων η Αίτηση, την πιστή αποπληρωμή του οποίου και εγγυήθηκε ο Γεώργιος Πολυβίου. Ως εξασφάλιση της ως άνω διευκόλυνσης σύμφωνα με την κα. Ζένιου συστάθηκε η επίδικη υποθήκη επί του ενυπόθηκου ακινήτου το οποίο ανήκει στον Αιτητή και βρίσκεται στο χωριό ΧΧΧΧΧΧΧ της Επαρχίας Πάφου. Σύμφωνα επίσης με την κα. Ζένιου, επειδή το χρέος δυνάμει της πιο πάνω συμφωνίας δεν αποπληρώθηκε προς τους Καθ’ ων η Αίτηση, η τελευταία προχώρησε σε διαιτησία στην οποία ο Αιτητής δεν εμφανίστηκε και έτσι εκδόθηκε απόφαση ως το γραμμάτιο ( δηλαδή η συμφωνία) και όπως επίσης οι τόκοι πληρωθούν από τον ίδιο τον Αιτητή, πλέον έξοδα διαιτησίας. Ακολούθως η εν λόγω απόφαση ενεγράφη μετά από γενική αίτηση που καταχωρήθηκε στο Πρωτοκολλητείο του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου ως δικαστική απόφαση και αυτή δεν έχει αμφισβητηθεί.
Η κα. Ζένιου επίσης αναφέρεται μέσα από την μαρτυρία της στο γεγονός ότι από έρευνα στην οποία προέβηκαν οι Καθ’ ων η Αίτηση στο Επαρχιακό Κτηματολογικό Γραφείο Πάφου, σε σχέση με το επίδικο ακίνητο, διαπιστώθηκε επίσης ότι εν προκειμένω ο Αιτητής έχει προσωπικές απαγορεύσεις από το Τμήμα Εφόρου Εταιρειών και Επίσημου Παραλήπτη και ότι ουσιαστικά κηρύχθηκε σε πτώχευση.
Εν κατακλείδι κα. Ζένιου μέσα από την ένορκο της δήλωση υποστηρίζει το νομότυπο της διαδικασίας που ακολουθήθηκε από πλευράς των Καθ’ ων η Αίτηση και της συμμόρφωσης τους με τις πρόνοιες του Ν.9/65 σε ότι αφορά την αποστολή των Ειδοποιήσεων Τύπου «Ι» και «ΙΑ» καταθέτοντας προς υποστήριξη των όσων αναφέρει σχετικά τεκμήρια και επιζητώντας ουσιαστικά την απόρριψη της Αίτησης – Έφεσης που έχει καταχωρηθεί και την επιτυχία των λόγων ένστασης που έχουν προβληθεί.
Οι συνήγοροι των διαδίκων υποστήριξαν τις θέσεις τους με τις γραπτές τους αγορεύσεις, οι οποίες έχουν μελετηθεί και λήφθηκαν υπόψη χωρίς να υφίσταται αναγκαιότητα για επανάληψη του περιεχομένου τους.
Νομική Πτυχή
Κρίνω καταρχήν σκόπιμο για σκοπούς εξέτασης των προωθούμενων λόγων Έφεσης να παραθέσω τη νομική πτυχή που αφορά τα επίδικα ζητήματα.
Μέσω του πιο πάνω Νόμου ένας ενυπόθηκος δανειστής δύναται να εκκινήσει διαδικασία για την πώληση μέσω πλειστηριασμού, ενυπόθηκων ακινήτων, αφού ακολουθήσει συγκεκριμένη διαδικασία, ως αυτή περιγράφεται στο πιο πάνω μέρος το οποίο εισήχθη με τον τροποποιητικό νόμο 142(Ι)/2014 και τις μεταγενέστερες τροποποιήσεις αυτού.
Σύμφωνα με το Άρθρο 44(B)(1) το δικαίωμα αυτό προκύπτει στην περίπτωση υπερημερίας κατά τα οριζόμενα στο άρθρο 27, ως αποτέλεσμα της οποίας ολόκληρο το ενυπόθηκο χρέος καθίσταται πληρωτέο και η υπερημερία αφορά σε περίοδο όχι μικρότερη των εκατό είκοσι (120) ημερών από την ημερομηνία που αυτό καθίσταται πληρωτέο, δυνάμει των όρων της σύμβασης ή των διατάξεων του παρόντος Νόμου.
Η οποιαδήποτε ειδοποίηση υπερημερίας ή απαίτηση για πληρωμή του ενυπόθηκου χρέους, η οποία αποστέλλεται από τον ενυπόθηκο δανειστή όταν αυτός είναι αδειοδοτημένο πιστωτικό ίδρυμα δυνάμει των διατάξεων του περί Εργασιών Πιστωτικών Ιδρυμάτων Νόμου προς τον ενυπόθηκο οφειλέτη ή προς οποιοδήποτε άλλο ενδιαφερόμενο πρόσωπο, συνοδεύεται από την ειδοποίηση που αναφέρεται στον Τύπο «Θ» του Δεύτερου Παραρτήματος. Δεν απαιτείται η αποστολή τέτοιας ειδοποίησης στην περίπτωση που ο ενυπόθηκος δανειστής έχει εξασφαλίσει δικαστική απόφαση εναντίον του ενυπόθηκου οφειλέτη ή εάν υπάρχει κατατεθειμένη αίτηση πώλησης του ενυπόθηκου ακινήτου σύμφωνα με τις διατάξεις του Μέρους VIA (Άρθρο 44Β(2)).
Ειδικότερα η σχετική πρόνοια έχει ως ακολούθως:
«(2) Οποιαδήποτε ειδοποίηση ως προς παρατηρηθείσα υπερημερία ή απαίτηση για πληρωμή του ενυπόθηκου χρέους, η οποία αποστέλλεται από τον ενυπόθηκο δανειστή, όταν αυτός είναι αδειοδοτημένο ίδρυμα, προς τον ενυπόθηκο οφειλέτη ή εγγυητή σε σχέση με το ενυπόθηκο χρέος, συνοδεύεται από την ειδοποίηση που αναφέρεται στον Τύπο «Θ» του Δεύτερου Παραρτήματος και εμπεριέχει τυποποιημένη πληροφόρηση στην οποία αναφέρονται ρητά τα ακόλουθα:»
Η έναρξη της διαδικασίας πώλησης του ενυπόθηκου ακινήτου που προβλέπεται διενεργείται με την επίδοση στον ενυπόθηκο οφειλέτη και σε οποιοδήποτε άλλο ενδιαφερόμενο πρόσωπο, έγγραφης ειδοποίησης κατά τον Τύπο «I» του Δεύτερου Παραρτήματος, συνοδευόμενη από κατάσταση λογαριασμού του οφειλόμενου ενυπόθηκου χρέους, των τόκων και όλων των εξόδων για την είσπραξή του καλώντας τον όπως εξοφλήσει το ποσό, σύμφωνα με την επιδο- θείσα κατάσταση λογαριασμού, τάσσοντας σε αυτόν προθεσμία όχι μικρότερη των σαράντα πέντε (45) ημερών από την ημερομηνία επίδοσης της ειδοποίησης προς εξόφληση του οφειλόμενου ποσού (Άρθρο 44Γ(1)).
Σε περίπτωση που ο ενυπόθηκος οφειλέτης ή οποιοδήποτε ενδιαφερόμενο πρόσωπο δεν συμμορφωθεί με τις απαιτήσεις της ειδοποίησης που του επιδίδεται δυνάμει των διατάξεων του εδαφίου (1), ο ενυπόθηκος δανειστής δύναται να επιδώσει στον ενυπόθηκο οφειλέτη και σε οποιοδήποτε ενδιαφερόμενο πρόσωπο, δεύτερη έγγραφη ειδοποίηση, στην οποία να αναφέρεται ότι το ενυπόθηκο ακίνητο πρόκειται να πωληθεί με πλειστηριασμό και η ειδοποίηση επιδίδεται κατά τον Τύπο «ΙΑ» του Δευτέρου Παραρτήματος, εντός περιόδου όχι μικρότερης των τριάντα (30) ημερών από την καθορισμένη ημέρα και ώρα πώλησης του ενυπόθηκου ακινήτου. (Άρθρο 44Γ(2)).
Το άρθρο 44Γ(3) του Νόμου περιλαμβάνει το δικαίωμα του ενυπόθηκου οφειλέτη και οποιουδήποτε ενδιαφερομένου μέρους να αποταθεί στο Δικαστήριο εντός 45 ημερών από την ημερομηνία παραλαβής της πιο πάνω ειδοποίησης για παραμερισμό της ειδοποίησης της σκοπούμενης πώλησης. Οι λόγοι που μπορεί να προβάλει καθορίζονται εξαντλητικά από το Νόμο και είναι οι ακόλουθοι:
(α) Η επιδοθείσα ειδοποίηση δεν πληροί τις απαιτούμενες κατά τον προβλεπόμενο τύπο και περιεχόμενο, προϋποθέσεις
(β) η ειδοποίηση δεν έχει δεόντως επιδοθεί
(γ) η ειδοποίηση έχει αποσταλεί πριν τη λήξη της προθεσμίας για καταβολή της πληρωμής προς τον ενυπόθηκο δανειστή·
(δ) έχει εκδοθεί παρεμπίπτον απαγορευτικό διάταγμα υπέρ του ενυπόθηκου οφειλέτη σύμφωνα με το άρθρο 32 του περί Δικαστηρίων Νόμου·
(ε) ο ενυπόθηκος δανειστής στην περίπτωση που είναι αδειοδοτημένο πιστωτικό ίδρυμα ή αγοραστής κατά την έννοια που αποδίδεται στον όρο αυτό από τις διατάξεις του περί Αγοραπωλησίας Πιστωτικών Διευκολύνσεων και για Συναφή Θέματα Νόμου, εφεξής καλούμενος «αγοραστής», αρνήθηκε να προσέλθει και/ή δεν προσήλθε ως οφείλε, σε διαδικασία αναδιάρθρωσης πιστωτικών διευκολύνσεων κατά τα οριζόμενα από τις διατάξεις του Μέρους VIA του περί Σύστασης και Λειτουργίας του Ενιαίου Φορέα Εξώδικης Επίλυσης Διαφορών Χρηματοοικονομικής Φύσεως Νόμου ή τέτοια διαδικασία εκκρεμεί κατά την ημερομηνία έναρξης της ισχύος του περί Μεταβιβάσεως και Υποθηκεύσεως Ακινήτων (Τροποποιητικού) (Αρ. 2) Νόμου του 2019:
(στ) έχει εκδοθεί προστατευτικό διάταγμα υπέρ του ενυπόθηκου οφειλέτη δυνάμει των διατάξεων του περί Αφερεγγυότητας Φυσικών Προσώπων (Προσωπικά Σχέδια Αποπληρωμής και Διατάγματα Απαλλαγής Οφειλών) Νόμου ή εκκρεμεί ενώπιον Δικαστηρίου αίτηση για έκδοση τέτοιου προστατευτικού διατάγματος.
(ζ) ο ενυπόθηκος οφειλέτης του οποίου η συμμετοχή εγκρίνεται στο σχέδιο "ΕΣΤΙΑ για αντιμετώπιση των μη εξυπηρετούμενων δανείων και στήριξη ευάλωτων κοινωνικών ομάδων" ή σε οποιαδήποτε άλλο κυβερνητικό σχέδιο επιδότησης πιστωτικής διευκόλυνσης, νοουμένου ότι αυτός αποδέχεται και τηρεί τη συμφωνία και τις πιστωτικές του υποχρεώσεις όπως προκύπτουν από το εν λόγω σχέδιο ή εκκρεμεί σχετική αίτηση.
Το δικαίωμα το οποίο δίνεται στο στάδιο αυτό στον ενυπόθηκο οφειλέτη είναι να παραμερίσει την Ειδοποίηση Τύπου «ΙΑ» της σκοπούμενης πώλησης μόνο και εφόσον αποδείξει ένα από τους πιο πάνω εξαντλητικά καθοριζόμενους λόγους.
Πέραν των πιο πάνω, ο τρόπος με τον οποίο θα πρέπει να διενεργείται η επίδοση των σχετικών ειδοποιήσεων που απαιτούνται από το Μέρος VIA, περιλαμβανομένης και της Ειδοποίησης Τύπου «ΙΑ», αναφέρεται στο ερμηνευτικό άρθρο 44ΙΕ στο οποίο ορίζεται ο όρος «επίδοση» ως ακολούθως:
«επίδοση» σημαίνει σε κάθε περίπτωση την παράδοση ειδοποίησης ή επικοινωνίας με συστημένη επιστολή, η οποία απευθύνεται στην τελευταία γνωστή διεύθυνση της κατοικίας ή του εγγεγραμμένου γραφείου του προσώπου, στο οποίο η ειδοποίηση ή η επικοινωνία απευθύνεται, ή στη σχετική διεύθυνση που είναι καταχωρισμένη σε μητρώο του Τμήματος Κτηματολογίου και Χωρομετρίας, και σε περίπτωση που αυτό δεν είναι εφικτό, την ιδιωτική επίδοση τέτοιας ειδοποίησης ή επικοινωνίας σε τέτοιο πρόσωπο:
Νοείται ότι η ιδιωτική επίδοση δύναται να γίνει με οποιονδήποτε τρόπο προβλέπεται στους Θεσμούς Πολιτικής Δικονομίας, περιλαμβανόμενης και της δυνατότητας υποκατάστατης επίδοσης με διάταγμα Δικαστηρίου κατόπιν γενικής αίτησης:
Νοείται περαιτέρω ότι η επίδοση εκτός δικαιοδοσίας δυνατόν να γίνει με οποιονδήποτε τρόπο προβλέπεται σε Κανονισμό, διεθνή σύμβαση, νόμο, δευτερογενή νομοθεσία ή διαδικαστικό κανονισμό ισχύει στη Δημοκρατία:
.................... »
Επιπλέον σε ότι αφορά τα ενδιαφερόμενο πρόσωπα σύμφωνα με τον Νόμο και τις ερμηνευτικές διατάξεις αυτού στο άρθρο 44ΙΕ παρατίθεται ο κάτωθι ορισμός:
«ενδιαφερόμενο πρόσωπο» σημαίνει οποιοδήποτε πρόσωπο έχει δικαίωμα σε οποιοδήποτε μέρος του εκπλειστηριάσματος της πώλησης, όπως αυτό προκύπτει από έρευνα στα μητρώα του Κτηματολογίου και περιλαμβάνει οποιουσδήποτε εγγυητές σε σχέση με το ενυπόθηκο χρέος.
Μέσα από τις πιο πάνω ερμηνευτικές πρόνοιες προκύπτει ότι ο ίδιος ο Νόμος «καθορίζει ρητά» ότι η επίδοση των ειδοποιήσεων πρέπει να λαμβάνει χώρα με συστημένο ταχυδρομείο και εάν αυτό καταστεί ανέφικτο δύναται να προχωρήσει με ιδιωτική επίδοση. Η επιταγή αυτή του νόμου έχει τύχει ανάλυσης σε σωρεία αποφάσεων των Επαρχιακών Δικαστηρίων.
Μέσα από το λεκτικό του ορισμού της επίδοσης ως ανωτέρω καταγράφηκε, είναι θεωρώ σαφής και ξεκάθαρη η υποχρέωση που επιβάλλεται στον ενυπόθηκο δανειστή να προωθήσει πρώτιστα επίδοση με συστημένο ταχυδρομείο. Το λεκτικό του Νόμου καθορίζει την μέθοδο επιλογής του Νομοθέτη ως προς την επίδοση των Ειδοποιήσεων του εν λόγω Μέρους και εάν αυτοί δεν είναι εφικτοί τότε να έχει τη δυνατότητα να προωθήσει άλλες μεθόδους επίδοσης όπως η προσωπική επίδοση ή η υποκατάστατος ως προβλέπεται στους Θεσμούς Πολιτικής Δικονομίας. Δεν κρίνω ότι είναι δυνατό να δοθεί διαφορετική και αντίθετη ερμηνεία της πιο πάνω πρόνοιας ενόψει του ότι το λεκτικό της δεν χρήζει ερμηνείας και είναι ξεκάθαρο. Κρίνω επίσης ότι δεν τίθεται ζήτημα επιλογής του τρόπου επίδοσης των ειδοποιήσεων είτε με συστημένο ταχυδρομείο είτε με ιδιωτική επίδοση ή άλλο τρόπο υποκατάστατης επίδοσης. Εάν αυτή ήταν η πρόθεση του Νομοθέτη τότε ο τρόπος επίδοσης θα καθοριζόταν διαζευκτικά και όχι κατά τον τρόπο που συντάχθηκε και που επιβάλλεται να γίνει με συστημένο ταχυδρομείο και όταν αυτό είναι ανέφικτο να προχωρεί με εναλλακτικές μεθόδους. Η πρόθεση αυτή άλλωστε κρίνω ότι προκύπτει και από το γεγονός ότι προ της τροποποίησης του Νόμου με τον Νόμο 87(Ι)/2018 παρεχόταν η επιλογή στον δανειστή να προωθήσει επίδοση είτε με συστημένη επιστολή είτε με ιδιωτική επίδοση ως ακολούθως:
««επίδοση» σημαίνει την παράδοση οποιοσδήποτε ειδοποίησης ή επικοινωνίας με συστημένη επιστολή, η οποία απευθύνεται στην τελευταία γνωστή διεύθυνση της κατοικίας ή του εγγεγραμμένου γραφείου του προσώπου, στο οποίο η ειδοποίηση ή η επικοινωνία απευθύνεται ή με ιδιωτική επίδοση τέτοιας ειδοποίησης ή επικοινωνίας σε τέτοιο πρόσωπο:...»
Πλέον η χρήση διάζευξης ήτοι « ...με συστημένη επιστολή ...ή με ιδιωτική επίδοση...» έχει διαφοροποιηθεί ώστε να διαβάζεται ότι επίδοση σημαίνει « . . . Σε κάθε περίπτωση την παράδοση ειδοποίησης ή επικοινωνίας με συστημένη επιστολή,................................ και σε
περίπτωση που αυτό δεν είναι εφικτό, την ιδιωτική επίδοση ...».
Επομένως έχει ξεκάθαρα αφαιρεθεί η δυνατότητα επιλογής και είναι ζήτημα ορθής τήρησης των προνοιών του Νόμου η προώθηση επίδοσης με συστημένο ταχυδρομείο. Άλλωστε η μη δέουσα επίδοση αποτελεί και έναν από τους εξαντλητικά καθοριζόμενους στο άρθρο 44Γ(3) λόγους επί των οποίων ένας οφειλέτης δύναται να προωθήσει παραμερισμό της ειδοποίησης τύπου ΙΑ, η τήρηση επομένως της καθορισμένης και ως προς την επίδοση διαδικασίας είναι καταλυτικής σημασίας.
Κρίνεται επομένως ότι απαιτείται η αποστολή των ειδοποιήσεων με συστημένο ταχυδρομείο και εάν αυτή καταστεί ανέφικτη, με το βάρος απόδειξης να είναι στους ώμους των εφεσίβλητων, τότε να προχωρούν με ιδιωτική ή άλλη υποκατάστατη επίδοση.
Η επιταγή αυτή του νόμου έχει τύχει ανάλυσης στην πολύ πρόσφατη απόφαση του Εφετείου Πολ. Έφεση 159/21 Συνεργατική Εταιρεία Διαχείρησης Περιουσιακών Στοιχείων Λτδ v. Γιώργου Παντέλα, ημερ. 01/12/23 στην οποία αναφέρθηκε, ότι ο σκοπός του νομοθέτη είναι ξεκάθαρος αφού θέλησε να ιεραρχήσει τον τρόπο επίδοσης δίδοντας έτσι επιτακτικό προβάδισμα στην συστημένη επιστολή, τονίζοντας μάλιστα ότι μόνον όταν η επίδοση με αυτόν τον τρόπο είναι ανέφικτη, διανείγεται ο δρόμος εναλλακτικά για ιδιωτική επίδοση, σύμφωνα με τους Κ.Π.Δ, περιλαμβανομένης και της δυνατότητας υποκατάστατης επίδοσης κατόπιν σχετικού διατάγματος του Δικαστηρίου. Βάση των πιο πάνω λεχθέντων, το Εφετείο στην συγκεκριμένη υπόθεση έκρινε ότι η Εφεσείουσα όφειλε να επιχειρήσει να επιδώσει την επίμαχη Ειδοποίηση «Τύπου ΙΑ» με συστημένη επιστολή και μόνο τούτο αν ήταν ανέφτικτο να προχωρήσει με την διαδικασία ιδιωτικής επίδιοσης. Την υποχρέωση επίδοσης της Ειδοποίησης την φέρει ο ενυπόθηκος δανειστής ο οποιος φέρει και το βάρος να αποδείξει το ανέφικτο της δια νόμου επιβαλλόμενης μεθόδου επίδοσης.
Εξέταση των λόγων Έφεσης που προωθούνται από τους Αιτητές
Θεωρώ καταρχήν σκόπιμο και ως ζήτημα λογικής προτεραιότητας να ξεκινήσω με την εξέταση του 1ου λόγου έφεσης με τον οποίο και ο Αιτητής επιζητεί τον παραμερισμό της ειδοποίησης «Τύπου ΙΑ» καθότι σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του, η Ειδοποίηση Τύπου «ΙΑ» δεν έχει επιδοθεί δεόντως ως ο σχετικός νόμος προνοεί.
Στρεφόμενος λοιπόν στην μαρτυρία η οποία έχει τεθεί ενώπιον του Δικαστηρίου δια μέσω της ενόρκου δηλώσεως του Αιτητή και η οποία τείνει να υποστηρίξει τον πιο πάνω λόγο έφεσης που προωθείται με την υπό κρίση Αίτηση – Έφεση, αλλά έχοντας παράλληλα υπόψη και την μαρτυρία των Καθ’ ων η Αίτηση η οποία ως έχει τεθεί ενώπιον του Δικαστηρίου δεν έχει αμφισβητηθεί με την αντεξέταση της ενόρκως δηλούσας, διαπιστώνω ότι τόσο σύμφωνα με το Τεκμήριο 16 το οποίο και έχει τεθεί ενώπιον του Δικαστηρίου όσο και με βάση το Τεκμήριο 17, προκύπτει ξεκάθαρα ότι το παράπονο του Αιτητή ότι οι Καθ’ ων η Αίτηση δεν συμμορφώθηκαν με τις πρόνοιες του Νόμου και ότι δεν ακολούθησαν την νομότυπη και προβλεπόμενη διαδικασία επίδοσης της Ειδοποίησης Τύπου «ΙΑ» στον ίδιο, ευσταθεί και είναι καθ’ όλα βάσιμο. Και αυτό διότι μέσα από το περιεχόμενο των πιο πάνω έγγραφα τα οποία έχουν κατατεθεί στο Δικαστήριο και έχω ανωτέρω αναφερθεί διαπιστώνεται ότι, οι Καθ’ ων η Αίτηση απέστειλαν την ειδοποίηση Τύπου «ΙΑ» με συστημένο ταχυδρομείο προς τον Αιτητή με αρ. συστημένου RB020738095CY περί την 09/04/24, και ενώ η εν λόγω ειδοποίηση είχε παραληφθεί από το ταχυδρομείο περί την 11/04/24, το ανέφικτο της επίδοσης της διαπιστώθηκε περί την 15/04/24 και ώρα 08:31 και συνεπώς ουδέποτε προηγουμένως. Παρά ταύτα από την άλλη, έχοντας υπόψη μου και το Τεκμήριο 17 το οποίο και επισυνάπτεται επί της ενόρκου δηλώσεως της κας. Ζένιου και αφορά την επίδοσης της Ειδοποιήσεως του Τύπου «ΙΑ» δια της οδού της ιδιωτικής επίδοσης που διενεργήθηκε στον Αιτητη, διαπιστώνω ότι η επίδοση της εν λόγω ειδοποίησης με ιδιώτη επιδότη, έλαβε χώρα περί την 13/04/24 και προτού ακόμη διαπιστωθεί εκ μέρους των Καθ’ ων η Αίτηση το ανέφικτο της επίδοσης της Ειδοποίησης Τύπου «ΙΑ» με συστημένο ταχυδρομείο αφού το γεγονός αυτό ως ανωτέρω εξήγησα γνωστοποιήθηκε για πρώτη φορά στους Καθ’ ων η Αίτηση, την 15/04/24 και ώρα 08:31 το πρωί.
Σύμφωνα με το άρθρο 44ΙΕ του Νόμου για σκοπούς του Μέρους VIA επίδοση σημαίνει:
«"επίδοση" σηµαίνει σε κάθε περίπτωση την παράδοση ειδοποίησης ή επικοινωνίας µε συστηµένη επιστολή, η οποία απευθύνεται στην τελευταία γνωστή διεύθυνση της κατοικίας ή του εγγεγραµµένου γραφείου του προσώπου, στο οποίο η ειδοποίηση ή η επικοινωνία απευθύνεται, ή στη σχετική διεύθυνση που είναι καταχωρισµένη σε µητρώο του Τµήµατος Κτηµατολογίου και Χωροµετρίας, και σε περίπτωση που αυτό δεν είναι εφικτό, την ιδιωτική επίδοση τέτοιας ειδοποίησης ή επικοινωνίας σε τέτοιο πρόσωπο:
Νοείται ότι η ιδιωτική επίδοση δύναται να γίνει µε οποιονδήποτε τρόπο προβλέπεται στους Θεσµούς Πολιτικής ∆ικονοµίας, περιλαµβανοµένης και της δυνατότητας υποκατάστατης επίδοσης µε διάταγµα ∆ικαστηρίου κατόπιν γενικής αίτησης: Νοείται περαιτέρω ότι η επίδοση εκτός δικαιοδοσίας δυνατόν να γίνει µε οποιονδήποτε τρόπο προβλέπεται σε Κανονισµό, διεθνή σύµβαση, νόµο, δευτερογενή νοµοθεσία ή διαδικαστικό κανονισµό ισχύει στη ∆ηµοκρατία:..»
Στην πρόσφατη απόφαση του Εφετείου στην υπόθεση ΣΥΝΕΡΓΑΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΚΩΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ ΛΤΔ v. ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΑΝΤΕΛΑ, Πολιτική Έφεση Αρ. 159/2021, 1/12/2023, εξετάστηκαν οι πρόνοιες του πιο πάνω άρθρου, σε σχέση με τον τρόπο επίδοσης των ειδοποιήσεων ως επιτάσσει ο Νόμος, όπου λεχθήκαν τα εξής:
«Στην προκειμένη περίπτωση ο σκοπός του Νομοθέτη είναι ξεκάθαρος. Θέλησε να ιεραρχήσει τον τρόπο επίδοσης, δίδοντας επιτακτικό προβάδισμα στη συστημένη επιστολή. Μόνον όταν η επίδοση με αυτόν τον τρόπο είναι ανέφικτη, διανοίγεται ο δρόμος εναλλακτικά για ιδιωτική επίδοση, συμφώνως των Κανονισμών Πολιτικής Δικονομίας, περιλαμβανομένης και της δυνατότητας υποκατάστατης επίδοσης, κατόπιν βεβαία σχετικού διατάγματος του Δικαστηρίου.
Πέραν της συνήθους και φυσικής έννοιας των επιμέρους λέξεων του νομοθετήματος, επιβεβαιωτικό εργαλείο διάγνωσης του σκοπού του Νομοθέτη αποτελεί η πρότερη κατάσταση πραγμάτων.
Συγκεκριμένα, πριν τη θέσπιση του τροποποιητικού Ν87(Ι)/2018 η ερμηνευτική αναφορά της «επίδοσης» ήταν η ακόλουθη:
«επίδοση» σηµαίνει την παράδοση οποιασδήποτε ειδοποίησης ή επικοινωνίας µε συστηµένη επιστολή, η οποία απευθύνεται στην τελευταία γνωστή διεύθυνση της κατοικίας ή του εγγεγραµµένου γραφείου του προσώπου, στο οποίο η ειδοποίηση ή η επικοινωνία απευθύνεται ή µε ιδιωτική επίδοση τέτοιας ειδοποίησης ή επικοινωνίας σε τέτοιο πρόσωπο:
Δηλαδή, με τον τροποποιητικό Ν87(Ι)/2018 ο Νομοθέτης, μεταξύ άλλων, επέλεξε να απαλείψει το διαζευκτικό «ή» και να το αντικαταστήσει με τη φράση «και σε περίπτωση που αυτό δεν είναι εφικτό». Τούτο άρει την όποια εναπομείνασα αμφιβολία περί του σκοπού του Νομοθέτη.
Όπως αναφύεται από τη Νομολογία, η αποστολή των Δικαστηρίων, σε ξεκάθαρες περιπτώσεις, περιορίζεται στο να διαγιγνώσκουν, μέσα από τη συνήθη και φυσική έννοια των λέξεων, τον δεδηλωμένο σκοπό του Νομοθέτη.
Η υποκειμενική άποψη του Δικαστηρίου επί του ορθολογισμού ή μη του δεδηλωμένου σκοπού, δεν δικαιολογεί ερμηνευτική εκτροπή. Συνεπώς, το γεγονός ότι με την προσωπική επίδοση, ο παραλήπτης/ενδιαφερόμενος μιας ειδοποίησης, επικοινωνίας ή εγγράφου, σαφέστατα λαμβάνει γνώση και δύναται να υπερασπιστεί ή να ασκήσει τα όποια ένδικα μέσα του παρέχονται, όπως εξάλλου έχει επισυμβεί στην προκειμένη περίπτωση, δεν δικαιολογεί ερμηνεία άλλη απ' εκείνη που είναι κρυστάλλινα καθαρή στο μάτι.»
Λαμβάνοντας λοιπόν υπόψη τις πιο πάνω νομολογιακές αρχές, τις σχετικές πρόνοιες της νομοθεσίας αλλά κυρίως και την ίδια την μαρτυρία η οποία έχει τεθεί ενώπιον του Δικαστηρίου από την πλευρά των Καθ’ ων η Αίτηση, κρίνω ότι ο λόγος έφεσης που έχει προβληθεί επιτυγχάνει και συνεπώς η πιο πάνω κατάληξη μου αδιαμφισβήτητα σφραγίζει και την τύχη της υπό κρίση Αίτησης – Έφεσης.
Στο σημείο αυτό αξίζει να αναφερθεί ότι ένεκα της της επιτυχίας του 1ου λόγου έφεσης που αφορά στην μη δέουσα επίδοση της ειδοποίησης του Τύπου «ΙΑ» προς τον Αιτητή, και αν και θεωρώ ότι παρέλκει η ενασχόληση του Δικαστηρίου τόσο με τους υπόλοιπους λόγους έφεσης αλλά και με τους λόγους ένστασης, εντούτοις κρίνω σκόπιμο να υποδείξω ότι σε σχέση με τον λόγο ένστασης που έχει καταχωρηθεί (λόγος ένστασης ΙΘ) και αφορά στον ισχυρισμό ότι ο Αιτητής δεν νομιμοποιείται να εγείρει την παρούσα αίτηση ένεκα της ύπαρξης διατάγματος πτώχευσης που έχει εκδοθεί εναντίον του, θα πρέπει να πως ότι δεν μπορώ να συμφωνήσω καθότι δεν θεωρώ ότι εν προκειμένω χρειάζονταν άδεια ο Αιτητής από τον Επίσημο Παραλήπτη για να ασκήσει το νόμιμο δικαίωμά του, δηλαδή να αμυνθεί κατά της προσπάθειας εκποίησης της ενυπόθηκης περιουσίας του, η οποία δεν εμπίπτει ούτως ή άλλως στη πτωχευτική περιουσία.
Υπό το φως των πιο πάνω εκδίδεται διάταγμα δια του οποίου παραμερίζεται η Ειδοποίηση Τύπου «ΙΑ» και ως αποτέλεσμα αυτού του παραμερισμού ο ορισμένος στις 17/06/24 και ώρα 10:00 π.μ πλειστηριασμός του επίδικου ακινήτου που ορίστηκε με την ειδοποίηση αυτή ακυρώνεται.
Τα έξοδα της αίτησης επιδικάζονται υπέρ του Αιτητή και εναντίον των Καθ’ ων η αίτηση όπως αυτά θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο.
(Υπ.)
Σ. Συμεού, Ε.Δ.
Πιστό Αντίγραφο
Πρωτοκολλητής