ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΠΑΦΟΥ
ΕΝΩΠΙΟΝ: Χρ. Μίτλεττον, Ε.Δ.
Αγωγή αρ. 1013/2022
ΑΘΗΝΑ ΗΡΑΚΛΕΟΥΣ
Ενάγουσα
ν.
ΔΑΝΙΗΛ ΤΣΟΠΟΖΙΔΗΣ
Εναγόμενος
Ημερομηνία: 25 Ιουνίου 2024
Εμφανίσεις:
Σ. Μιχαήλ (κα) για Στέλλα Μιχαήλ & Σία ΔΕΠΕ, για την Ενάγουσα
Λ. Κεσίδης, για τον Εναγόμενο
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Το πλαίσιο της διαφοράς
1. Η Ενάγουσα ισχυρίζεται πως είναι η ιδιοκτήτρια του διαμερίσματος τα στοιχεία του οποίου περιγράφει στην αγωγή της, το οποίο εκμίσθωσε στον Εναγόμενο, με βάση σύμβαση μίσθωσης, από την 01.04.2018 μέχρι την 31.03.2019, έναντι μισθώματος €300,00 μηνιαίως, από την 01.04.2018 και ακολούθως την 1η ημέρα κάθε επόμενου μήνα. Ο Εναγόμενος κατέβαλε πρόσθετα το ποσό των €300,00 ως εγγύηση, που θα επιστρέφονταν σ’ αυτόν ταυτόχρονα με την παράδοση της κατοχής του διαμερίσματος στην Ενάγουσα, νοουμένου ότι δεν υπήρχαν ζημιές που να είχαν προκληθεί από τον ίδιο. Η σύμβαση μίσθωσης έληξε χωρίς να ανανεωθεί, ο Εναγόμενος συνέχισε να κατέχει το ακίνητο και να καταβάλλει €300,00 μηνιαίως. Η Ενάγουσα αποδέχθηκε σιωπηρά την παράταση της εκμίσθωσης με τους ίδιους όρους. Ωστόσο, την 28.07.2022, με επιστολή των δικηγόρων της, ενημέρωσε τον Εναγόμενο πως πλέον δεν επιθυμεί τη συνέχιση της μίσθωσης, καλώντας τον να της παραδώσει την κατοχή του ακινήτου, την 30.11.2022. Ο Εναγόμενος δεν το έπραξε. Η Ενάγουσα αξιώνει την έκδοση διατάγματος ανάκτησης της κατοχής του ακινήτου της και τα ενδιάμεσα οφέλη μέχρι την παράδοσή της.
2. Ο Εναγόμενος, με την υπεράσπισή του, εγείρει προδικαστικές ενστάσεις, λέγοντας πως η Ενάγουσα δεν αποκαλύπτει αγώγιμο δικαίωμα εναντίον του, ότι εγείρονται νομικά και πραγματικά ζητήματα που δεν μπορούν να αποφασιστούν εάν δεν δοθεί η ευκαιρία παρουσίασής τους στο Δικαστήριο, και ότι η αγωγή είναι «καταχρηστική», «πρόωρη», «κακόπιστη», «ενοχλητική», «σκανδαλώδης», «αβάσιμη», «παραπλανητική», «παράτυπη», «αστήρικτη» και ότι η Ενάγουσα επιδιώκει να αποκομίσει παράνομα οικονομικό όφελος από τον Εναγόμενο. Στην υπεράσπισή του, ο Εναγόμενος, αν και δεν αρνείται πως κατέχει το ακίνητο βάσει μίσθωσης, ισχυρίζεται πως η Ενάγουσα δεν είναι η ιδιοκτήτρια του ακινήτου, αλλά ιδιοκτήτης του ακινήτου είναι ο σύζυγος της Ενάγουσας. Η αρχική σύμβαση μίσθωσης ήταν για την περίοδο από 11.04.2011 μέχρι 10.04.2012 και είχε συναφθεί με τον σύζυγο της Ενάγουσας. Μετά τη λήξη της, συμφωνήθηκε η παράτασή της, από έτος σε έτος, μετέπειτα συνάφθηκε νέα σύμβαση μίσθωσης για την περίοδο από 01.06.2015 μέχρι 31.05.2018 και έπειτα νέα σύμβαση μίσθωσης για την περίοδο από 01.07.2019 μέχρι 30.06.2021 και έπειτα νέα σύμβαση μίσθωσης για την περίοδο από την 01.07.2021 μέχρι την 31.12.2023. Ανέφερε πως το ποσό των €300,00 που καταβάλλει είναι βάσει ισχύουσας σύμβασης μίσθωσης. Αρνούμενος την ιδιότητα και την αξίωση της Ενάγουσας, αναφέρει και ότι έλαβε μεν την επιστολή της, αλλά την απάντησε, απορρίπτοντας τον αναφερόμενο σ’ αυτήν τερματισμό. Ζητά την απόρριψη της αγωγής.
3. Τα δικόγραφα θέτουν στο Δικαστήριο να αποφασίσει ποιος είναι ο ιδιοκτήτης του ακινήτου που εκμισθώθηκε στον Εναγόμενο και εάν συνάφθηκε κάποια σύμβαση μίσθωσης μεταξύ της Ενάγουσας και του Εναγόμενου. Έπειτα, εάν τερματίστηκε νόμιμα, ώστε ο Εναγόμενος να οφείλει να επιστρέψει στην Ενάγουσα την κατοχή του ακινήτου και να της καταβάλει τα ενδιάμεσα οφέλη, ως αξιώνει.
Διαδικασία
4. Η αγωγή εκδικάστηκε με τη διαδικασία της ταχείας εκδίκασης, ως προβλέπει η Δ.30,κκ.6-7 των Διαδικαστικών Κανονισμών Πολιτικής Δικονομίας (ΚΠΔ). Η Ενάγουσα (ΜΕ1) και ο Εναγόμενος (ΜΥ1) κατέθεσαν δια ενόρκων δηλώσεων και δεν υπήρξε αντεξέτασή τους. Προσκόμισαν και περαιτέρω έγγραφη μαρτυρία. Οι δικηγόροι των δύο πλευρών αγόρευσαν, εκθέτοντας την επιχειρηματολογία τους για τις θέσεις των διαδίκων.
Μαρτυρία και εξέταση
5. Η αξιολόγηση της μαρτυρίας περιορίζεται στην έκταση των αμφισβητούμενων γεγονότων που προκύπτουν[1]. Σκοπεί στην εύρεση των πραγματικών γεγονότων επί των οποίων το Δικαστήριο μπορεί να βασιστεί. Αξιολογείται το περιεχόμενο της μαρτυρίας[2], από το οποίο δυνατόν να προκύπτουν και κρίσεις αναφορικά με την αξιοπιστία των μαρτύρων. Λόγω και του τρόπου παρουσίασης της μαρτυρίας στις υποθέσεις ταχείας εκδίκασης, το πλέγμα των κλασικών νομολογιακών αρχών προσαρμόζεται ανάλογα, με προσεγγίσεις απαλλαγμένες από εξωτερικές εντυπώσεις εκ της άμεσης συμπεριφοράς ή των αντιδράσεων στο εδώλιο του μάρτυρα[3] ή αντίστοιχα που να παρεμβάλλουν εκ του ύφους, της έκτασης ή των εξωτερικών γνωρισμάτων της γραφής ή της αφηγηματικής ικανότητας του συγγράψαντος την κάθε κείμενη εκδοχή. Η πληρότητα και η σαφήνεια ή η ελλειμματικότητα και η αοριστία επί των αμφισβητούμενων γεγονότων, η αμεσότητα ή η υπεκφυγή, οι συμπτώσεις και η λογική ή η ύπαρξη ουσιωδών αντιφάσεων ή υπερβολών[4], εν τέλει η πειστικότητα ή όχι της εκδοχής, είναι κριτήρια περιεχομένου που μπορούν να εξετάζονται και να λαμβάνονται υπόψη, συναρτώμενα με το σύνολο της μαρτυρίας, ασχέτως του έγγραφου ή έμμεσου τρόπου του λόγου των μαρτύρων, την απουσία πλήρους ζωντανής ατμόσφαιρας και την απόσταση του Δικαστηρίου από τον μάρτυρα και τους τρόπους συμπεριφοράς του (demeanour) ή τα έκδηλα στοιχεία της προσωπικότητάς του.
6. Δια της μαρτυρίας της, η Ενάγουσα ανέφερε ό,τι και στην αγωγή της. Προσκόμισε το πιστοποιητικό εγγραφής του ακινήτου (Τ1), προς απόδειξη του ισχυρισμού της ότι είναι η ιδιοκτήτρια του ακινήτου. Ο εν διαστάσει σύζυγός της, όπως εξηγεί, διαχειρίζονταν τα ακίνητα της Ενάγουσας, όπως και το επίδικο διαμέρισμα, και φρόντιζε για την υπογραφή των συμβάσεων από την ίδια και τους μισθωτές. Ουδέποτε ήταν συνιδιοκτήτης. Λόγω της διατάραξης των σχέσεων με τον σύζυγό της, δεν έχει τα πρωτότυπα ή αντίγραφα όλων των συμβάσεων μίσθωσης που κατά καιρούς υπογράφθηκαν. Ωστόσο, με τη σύμβαση μίσθωσης που συνάφθηκε την 01.04.2018, ο Εναγόμενος κατέβαλλε το μηνιαίο μίσθωμα στην ίδια, ενώ και η επικοινωνία για την καταβολή του ήταν πάντοτε με την ίδια. Προσκομίζει σχετική κατάσταση λογαριασμού, προς απόδειξη του ισχυρισμού της πως εισέπραττε τα μισθώματα η ίδια (Τ2), και παραθέτει τα σχετικά στοιχεία επικοινωνίας. Δεν είχε υπογραφθεί κάποια άλλη συμφωνία μετά από την 01.04.2018, και καλεί τον Εναγόμενο να αποδείξει τους ισχυρισμούς του για κάποια εν ισχύ γραπτή σύμβαση. Εξηγεί πως χρειάζεται να ανακτήσει την κατοχή του ακινήτου της, το οποίο χρειάζεται σοβαρή συντήρηση, και θέτει πως ο Εναγόμενος απλώς επιχειρεί να κερδίσει χρόνο, προβάλλοντας ανυπόστατους ισχυρισμούς ως υπερασπίσεις. Προσκομίζει και τη σχετική αλληλογραφία που περιλαμβάνει τον τερματισμό του δικαιώματος του Εναγόμενου να κατέχει το ακίνητο (Τ3).
7. Στο Τ1, αναφέρεται πως η Ενάγουσα είναι η ιδιοκτήτρια του όλου ακινήτου, επί του οποίου, σύμφωνα με τη μαρτυρία της, έχει ανεγερθεί η πολυκατοικία με τα διαμερίσματα, με ημερομηνία εγγραφής το 2002. Στο Τ2, κατάσταση λογαριασμού, φαίνονται καταχωρίσεις πιστώσεων €300,00, που σύμφωνα με τη μαρτυρία της Ενάγουσας, είναι τα μισθώματα, που περιλαμβάνουν και μισθώματα με περιγραφή που αντιστοιχεί στο επώνυμο του Εναγόμενου και που, σύμφωνα με τη μαρτυρία της Ενάγουσας, ήταν η σύζυγος του Εναγόμενου. Η σύζυγος του Εναγόμενου παρέλαβε και την επιστολή ημερομηνίας 28.07.2022 (Τ3), που επιδόθηκε μέσω ιδιώτη δικαστικού επιδότη, με την οποία η Ενάγουσα τερμάτισε τη σύμβαση μίσθωσης και ζήτησε την επιστροφή της κατοχής του ακινήτου.
8. Ο Εναγόμενος, στη δική του μαρτυρία, επίσης, ανέφερε όσα και στην Έκθεση Υπεράσπισής του. Επιμένει στον ισχυρισμό πως συνήψε με τον σύζυγο της Ενάγουσας, που είχε παρουσιαστεί ως ο ιδιοκτήτης του ακινήτου, όλες τις συμβάσεις μίσθωσης, αλλά και νεότερη σύμβαση μίσθωσης με ισχύ από την 01.07.2021 μέχρι την 31.12.2023. Υπήρχαν, όπως λέει, και μάρτυρες για το γεγονός αυτό, που όμως δεν κατονομάζει και αναφέρει πως «επιφυλάσσεται». Δεν προσκομίζει οποιοδήποτε αντίγραφο γιατί, όπως αναφέρει, δεν του δόθηκε. Εξηγεί πως ήταν πάντοτε τυπικός στις υποχρεώσεις του που σχετίζονται με τη μίσθωση, τα μισθώματα καταβάλλονταν στον τραπεζικό λογαριασμό τα στοιχεία του οποίου είχε δώσει ο σύζυγος της Ενάγουσας, και σχολιάζει το Τ1 πως είναι παλαιό και δεν αποδεικνύει την ιδιοκτησία του ακινήτου, ενώ η Ενάγουσα δεν είναι γνώστρια των γεγονότων που αφορούν τις συμβάσεις μίσθωσης. Απέστειλε μία επιστολή την 28.07.2022, αξιώνοντας την επιστροφή του ακινήτου στην ίδια, χωρίς να προβάλει οποιονδήποτε λόγο, ως λόγο τερματισμού, γι’ αυτό και απαντήθηκε η επιστολή της, με αντίστοιχη επιστολή του δικηγόρου του Εναγόμενου, ημερομηνίας 07.11.2022 (Τ4). Η Ενάγουσα, όπως αναφέρει ο Εναγόμενος, ενημέρωσε προφορικά όλους τους μισθωτές της πολυκατοικίας ότι θα ανακαινίσει το κτίριο, για να ενοικιάσει τα διαμερίσματα σε υψηλότερες αξίες, επειδή βρίσκεται σε πολύ κοντινή απόσταση με νέο Πανεπιστήμιο που ανεγέρθηκε στην πόλη, σκοπό που ο Εναγόμενος θεωρεί παράνομο, σε συνάρτηση με το γεγονός ότι ο ίδιος ήταν συνεπής στην καταβολή του μισθώματος και δεν παράβηκε οποιονδήποτε όρο της σύμβασης.
9. Η μαρτυρία των ΜΕ1 και ΜΥ1 είναι υπόψη του Δικαστηρίου στην πλήρη της μορφή, ακόμα κι αν εδώ δεν μεταφέρεται αυτούσια ή με την κάθε λεπτομέρειά της.
10. Σχετικά με τις προδικαστικές ενστάσεις, όπως είναι κατανοητό, δεν αφορούν αμιγώς νομικά θέματα, που να μπορούν να εξεταστούν πριν από την εξέταση της αγωγής, αλλά απορρέουν από τους ίδιους τους υπερασπιστικούς ισχυρισμούς του Εναγόμενου, για την ιδιοκτησία του διαμερίσματος, τη νομιμότητα του τερματισμού, και τον σκοπό της Ενάγουσας.
11. Ως προς το θέμα της ιδιοκτησίας, η μαρτυρία της Ενάγουσας συνάδει με το Τ1, που εκδόθηκε από αρμόδια αρχή, και που δεν αμφισβητείται πως αφορά το ακίνητο στο οποίο ανεγέρθηκε η πολυκατοικία. Στο Τ4, που περιλαμβάνει την απαντητική επιστολή του Εναγόμενου, δια του δικηγόρου του, προς την Ενάγουσα, όχι μόνον δεν υπάρχει αμφισβήτηση της ιδιοκτησίας της Ενάγουσας, αλλά αναφέρεται ρητά «επίσης, οι πελάτες μας ουδέποτε παρέλειψαν την πληρωμή οποιουδήποτε ενοικίου στην ιδιοκτήτρια του ως άνω υποστατικού και πελάτιδα σας Αθηνά Ηρακλέους, η οποία πάντα αποδέχετο και συνεχίζει να αποδέχεται τις εν λόγω πληρωμές». Ο Εναγόμενος, επίσης, δεν προσκομίζει κάποιο άλλο πιστοποιητικό από την αρμόδια αρχή, που να μαρτυρεί διαφορετικά την ιδιοκτησία, από τη μαρτυρία που δίδεται δια της Ενάγουσας και του Τ1· προς αντίκρουση της μαρτυρίας της Ενάγουσας και απόδειξη του δικού του θετικού ισχυρισμού πως ιδιοκτήτης του ακινήτου είναι άλλο πρόσωπο, με το οποίο συνήψε και τις συμβάσεις μίσθωσης. Είναι αποδεκτή ως αξιόπιστη η μαρτυρία της Ενάγουσας πως είναι η ιδιοκτήτρια του ακινήτου που εκμισθώθηκε στον Εναγόμενο και δεν είναι αποδεκτή ως αξιόπιστη η μαρτυρία του Εναγόμενου πως ιδιοκτήτης του επίδικου ακινήτου είναι άλλο πρόσωπο. Προκύπτει και σχετικό εύρημα.
12. Όπως εξήγησε επαρκώς η Ενάγουσα, οι συμβάσεις μίσθωσης συνάφθηκαν δια του συζύγου της, που διαχειρίζονταν παλαιότερα τα διαμερίσματα. Αυτό είναι κάτι που μπορεί να συμβεί, δηλαδή ο ιδιοκτήτης της ακίνητης περιουσίας να εξουσιοδοτήσει άλλο πρόσωπο, να συνάπτει εκ μέρους του σύμβαση μίσθωσης. Ο Εναγόμενος, επίσης, δέχεται πως ήταν με τον σύζυγο της Ενάγουσας που έρχονταν σε επαφή για τις συμβάσεις. Το γεγονός αυτό δεν καθιστά ιδιοκτήτη ή συνιδιοκτήτη ή προσωπικά συμβαλλόμενο τον εν διαστάσει σύζυγο της Ενάγουσας, ούτε στερεί από την Ενάγουσα, πραγματική ιδιοκτήτρια του μισθίου, θεραπείες, σε περίπτωση που χρειαστούν. Είναι εξάλλου παραδεκτό, ως πρόσθετα μαρτυρείται και από τα Τ2 και Τ4, πως, εν γνώσει του Εναγόμενου, τα μισθώματα λάμβανε η Ενάγουσα. Ο ισχυρισμός του Εναγόμενου πως συμβλήθηκε με άλλο πρόσωπο που παρουσιάστηκε ως ιδιοκτήτης έρχεται σε αντίθεση με το περιεχόμενο των Τ1, Τ2 και Τ4. Είναι αποδεκτή ως αξιόπιστη η μαρτυρία της Ενάγουσας πως η σύμβαση μίσθωσης συνάφθηκε με την Ενάγουσα και δεν είναι αποδεκτή ως αξιόπιστη η μαρτυρία του Εναγόμενου πως αντισυμβαλλόμενος του ήταν άλλο πρόσωπο. Προκύπτει και σχετικό εύρημα.
13. Το Μέρος ΙΧ του περί Συμβάσεων Νόμου Κεφ.149 ρυθμίζει τις προϋποθέσεις συμβάσεων για ορισμένα ζητήματα, που περιλαμβάνουν και τη μίσθωση ακίνητης ιδιοκτησίας. Σύμφωνα με το άρθρο 77 § 1, σύμβαση που αφορά τη μίσθωση ακίνητης ιδιοκτησίας για περίοδο που υπερβαίνει το ένα έτος δεν είναι έγκυρη και εκτελεστή, εκτός αν είναι γραπτή και υπογράφεται στο τέλος αυτής, από το κάθε πρόσωπο που βαρύνεται από τη σύμβαση ή από πρόσωπο το οποίο είναι ικανό προς το συμβάλλεσθαι και το οποίο έχει δεόντως εξουσιοδοτηθεί να υπογράψει εκ μέρους του πιο πάνω προσώπου στην παρουσία δύο τουλάχιστο μαρτύρων ικανών προς το συμβάλλεσθαι, οι οποίοι και προσυπογράφουν τη σύμβαση ως μάρτυρες. Το κείμενο του νόμου δεν αφήνει περιθώριο κάποιας διαφορετικής ερμηνείας από αυτήν που δίδει το φυσικό νόημα των λέξεων.
14. Η μίσθωση και του επίδικου ακινήτου, που, με οποιαδήποτε εκδοχή, υπερέβη την χρονική διάρκεια του εντός έτους, χωρίς γραπτή μίσθωση που να πληροί τις προϋποθέσεις του άρθρου 77, δεν μπορεί να θεωρηθεί έγκυρη και εκτελεστή. Δεν προσκομίστηκε στο Δικαστήριο, από οποιαδήποτε πλευρά, κάποια γραπτή μίσθωση, ώστε να μπορεί να ελεγχθεί εάν πληροί τις προϋποθέσεις του άρθρου 77, και δεν μπορεί να υπάρξει εύρημα πως υφίσταται γραπτή έγκυρη και εκτελεστή σύμβαση μίσθωσης μεταξύ των διαδίκων. Υπήρξε αναμφίβολα μια συμβατική σχέση, σύμφωνα με την οποία ο Εναγόμενος έλαβε την κατοχή του ακινήτου έναντι μισθώματος €300,00 μηνιαίως. Η σχέση αυτή μεταξύ της Ενάγουσας και του Εναγόμενου αποδεικνύεται εδώ ως περιοδική μίσθωση μηνιαίας βάσης[5].
15. Αυτή η σχέση μεταξύ της Ενάγουσας και του Εναγόμενου θα ίσχυε μέχρι να τερματιστεί. Είναι κοινά αποδεκτό πως η σχέση της μίσθωσης που υπήρχε δεν τερματίστηκε λόγω μη εκπλήρωσης κάποιας υποχρέωσης που είχε αναλάβει ο Εναγόμενος. Η Ενάγουσα αποφάσισε, στο πλαίσιο του συνταγματικά κατοχυρωμένου δικαιώματός της να διαθέτει την περιουσία της ελεύθερα, να μην συνεχίσει με τη συγκεκριμένη μίσθωση, να προβεί σε συντήρηση της οικοδομής και σε καλύτερη προς όφελος της διάθεση. Γι’ αυτό, απέστειλε την επιστολή του Τ3, μια ειδοποίηση παύσης της ισχύος της μίσθωσης (notice to quite). Δεν προκύπτει κάτι μεμπτό από αυτό και μόνον, κάποιο όφελος εις βάρους του Εναγόμενου, όπως εκλαμβάνει και εκφράζει ο ίδιος. Δεν μπορεί οποιοσδήποτε να εξαναγκαστεί να διατηρεί συμβατική σχέση που δεν επιθυμεί. Κάθε ιδιοκτήτης ακίνητης ιδιοκτησίας, έχει το δικαίωμα να επιλέγει την πιο συμφέρουσα για τον ίδιο διάθεσή της στην αγορά.
16. Με το Τ3, η Ενάγουσα ανέφερε ξεκάθαρα ότι δεν επιθυμεί πλέον τη συνέχιση της μίσθωσης του ακινήτου της. Το Τ3 αδιαμφισβήτητα παραλήφθηκε. Η Ενάγουσα ήγειρε ακόμα και αγωγή, δεικνύοντας, με κάθε τρόπο, πως δεν επιθυμεί πλέον τη σύμβαση μίσθωσης.
17. Με την επιστολή του Τ3, ημερομηνίας 28.07.2022, που παραλήφθηκε την 08.08.2022, με σαφή τρόπο, κλήθηκε ο Εναγόμενος να παραδώσει την κατοχή του ακινήτου την 30.11.2022. Εφόσον η σύμβαση έχει αποδειχθεί από την Ενάγουσα ως σύμβαση από μήνα σε μήνα, με ισχύ μέχρι τον τερματισμό της με σχετική ειδοποίηση, η δε χρονική διάρκεια που δόθηκε με την ειδοποίηση που όντως επιδόθηκε από την πραγματική ιδιοκτήτρια του ακινήτου στον Εναγόμενο ήταν μετά από την περίοδο λήξης της τρέχουσας (μηνιαίας) περιόδου μίσθωσης, ο τερματισμός αυτός ήταν νόμιμος. Η νομιμότητά του δεν εξαρτάται από τον λόγο του τερματισμού[6].
18. Δεν αμφισβητήθηκε πως το ποσό των €300,00, που διεκδικεί η Ενάγουσα ως ενδιάμεσα οφέλη, ανταποκρίνεται στην επί του παρόντος ενοικιαστική αξία.
19. Έχοντας καταλήξει πως η αγωγή της Ενάγουσας επιτυγχάνει, δεν προκύπτει λόγος απόκλισης της πορείας των εξόδων της αγωγής από το αποτέλεσμά της. Λαμβάνοντας υπόψη την κλίμακα εξόδων της αγωγής και τα προβλεπόμενα έξοδα, καθώς και τα διαδικαστικά διαβήματα και τις εμφανίσεις, σε συνάρτηση με τη φύση της υπόθεσης, το ποσό των €1.500,00 καθορίζεται ως δίκαιο και εύλογο ποσό εξόδων.
Κατάληξη
20. Για τους λόγους που εξηγήθηκαν:
Α. Εκδίδεται διάταγμα με το οποίο διατάσσεται ο Εναγόμενος να παραδώσει άμεσα στην Ενάγουσα ελεύθερη την κατοχή του ακινήτου που περιγράφεται στην παράγραφο Α του παρακλητικού της Έκθεσης Απαίτησης της Ενάγουσας.
Β. Εκδίδεται διάταγμα με το οποίο διατάσσεται ο Εναγόμενος, μέχρι την παράδοση ελεύθερης της κατοχής του ακινήτου στην Ενάγουσα, καταβάλλει στην Ενάγουσα ως ενδιάμεσα οφέλη €300,00 μηνιαίως.
Γ. Τα έξοδα της αγωγής επιδικάζονται υπέρ της Ενάγουσας και εναντίον του Εναγόμενου στο ποσό των €1.500,00, πλέον Φ.Π.Α..
(Υπ.) ……………………..
Χρ. Μίτλεττον, Ε.Δ.
Πιστό Αντίγραφο
ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΗΤΗΣ
[1] Courtis and Others v. Iasonides (1970) 1 CLR 180, Λεμονάρης ν. Πολεμίτη (1995) 1 ΑΑΔ 530.
[2] Γεώργιος & Σπύρος Τσαππή Λτδ ν. Πολυβίου (2009) 1 ΑΑΔ 339.
[3] Ηρακλέους ν. Πίτρου (1994) 1 ΑΑΔ 239, Joyce v. Yeomans [1981] 2 All E.R. 21.
[5] Petrolina Ltd v. Vassiliades (1975) 1 CLR 289, L. & A. Tryfon Co. Ltd v. Black and Decker Co Ltd (1983) 1 CLR 971.
[6] Glykys v. Ioannides (1959-60) 24 CLR 220, Nicos Christou Developments Ltd v. Τοφινής (1998) 1 ΑΑΔ 1990, Sergiou Estates Ltd v. Μπεντέζη (1995) 1 ΑΑΔ 889, Μιχαήλ v. Βαβέλ Μπουτίκ Λτδ (2007) 1 ΑΑΔ 241.