ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΠΑΦΟΥ
ΕΝΩΠΙΟΝ: Χρ. Μίτλεττον, Ε.Δ.
Αγωγή αρ. 765/2023
ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΟΛΥΒΙΟΥ
Ενάγων
ν.
ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
Εναγόμενος
_____________________
Ημερομηνία: 25 Ιουνίου 2024
Εμφανίσεις:
Ρ. Ροδοσθένους για Rodosthenous & Charalambides LLC, για τον Ενάγοντα/Αιτητή
Π. Μαρίνος, για τον Εναγόμενο/Καθ’ ου η αίτηση
Αίτηση ημερομηνίας 14.11.2023 για έκδοση συνοπτικής απόφασης
Α Π Ο Φ Α Σ Η
1. Ο Ενάγων, ιδιοκτήτης διαμερίσματος τα στοιχεία του οποίου παραθέτει στην αγωγή του, την 28.01.2013, εκμίσθωσε το ακίνητό του αυτό στον Εναγόμενο, έναντι μηνιαίου μισθώματος €300,00, για περίοδο από 01.02.2013 μέχρι 01.02.2014, με ετήσια αύξηση του μισθώματος κατά 7%. Σε περίπτωση καθυστέρησης στην πληρωμή του συμφωνηθέντος μισθώματος, για πέραν των 7 ημερών, θα υπήρχε δικαίωμα τερματισμού της σύμβασης. Ενώ η σύμβαση μίσθωσης έληξε, συνεχίστηκε σιωπηρά, ενώ περί τον Ιούλιο του 2022, συμφωνήθηκε ο καθορισμός του μισθώματος στα €450,00 μηνιαίως. Ο Ενάγων ισχυρίζεται πως υπήρξαν συνεχείς καθυστερήσεις στην καταβολή ολόκληρου του μισθώματος, που τον οδήγησαν, την 12.05.2023, να τερματίσει τη σύμβαση μίσθωσης, και να ζητήσει από τον Εναγόμενο την επιστροφή της κατοχής του ακινήτου, πλην όμως χωρίς ανταπόκριση. Ισχυρίζεται, ο Ενάγων, πως τα οφειλόμενα μισθώματα ανέρχονται συνολικά στο ποσό των €725,00. Αξιώνει διάταγμα ανάκτησης της κατοχής του ακινήτου, απόφαση για τα οφειλόμενα μισθώματα, καθώς και διάταγμα για πληρωμή των ενδιάμεσων οφελών, μέχρι την παράδοση της κατοχής του ακινήτου.
2. Ο Εναγόμενος καταχώρισε σημείωμα εμφάνισης στην αγωγή την 03.11.2023, και την 14.11.2023 καταχωρίστηκε η υπό εξέταση αίτηση, με την οποία ο Ενάγων ζητά την έκδοση συνοπτικής απόφασης, με βάση τη Δ.18 των Διαδικαστικών Κανονισμών Πολιτικής Δικονομίας (ΚΠΔ), όσον αφορά την ανάκτηση της κατοχής και τα οφειλόμενα μισθώματα. Όπως αναφέρει ο Ενάγων στην ένορκη του δήλωση, που συνοδεύει αυτή την αίτησή του, έχοντας προσωπική γνώση των γεγονότων, ισχύουν όσα αναφέρει στην αγωγή του. Προσκομίζει αντίγραφο του πιστοποιητικού εγγραφής ακίνητης ιδιοκτησίας, αναφορικά με το επίδικο ακίνητο (Τ1), προς απόδειξη του ισχυρισμού του ότι είναι ο εγγεγραμμένος ιδιοκτήτης του. Η σύμβαση μίσθωσης ημερομηνίας 01.02.2013 ήταν, όπως αναφέρει, γραπτή. Εάν οποιοδήποτε μέρος δεν επιθυμούσε την ανανέωσή της, θα έπρεπε να ενημερώσει το άλλο μέρος, δύο μήνες πριν από τη λήξη της, ειδάλλως θα ίσχυαν οι όροι της, πλην του όρου για το μίσθωμα, που θα υπόκειτο σε αύξηση που θα είχε συμφωνηθεί. Προσκομίζει τη σύμβαση μίσθωσης (Τ2). Είναι η θέση του πως η συνέχιση της μίσθωσης από τη λήξη της σύμβασης, για τα επόμενα χρόνια, είχε καταστεί περιοδική, από μήνα σε μήνα. Την 01.07.2022, καθορίστηκε το μίσθωμα στα €450 μηνιαίως. Προσκομίζει αντίγραφα των αποδείξεων με τις εισπράξεις των μισθωμάτων, για την περίοδο από τον Ιούλιο 2022 μέχρι τον Ιούλιο του 2023 (Τ3). Ο Εναγόμενος, όπως ισχυρίζεται ο Ενάγων, πέραν του ότι δεν κατέβαλλε το μίσθωμα κατά την 1η ημέρα κάθε μήνα, όπως είχε συμφωνηθεί, καθυστέρησε, για όλη την περίοδο από τον Ιούλιο 2022 μέχρι τον Ιούλιο του 2023, συνολικό ποσό των €275,00. Την 12.05.2023, ο Ενάγων επέλεξε να τερματίσει τη σύμβαση μίσθωσης, που δεν λειτουργούσε ικανοποιητικά, με επιστολή που επιδόθηκε στον Εναγόμενο. Ταυτόχρονα, ο Εναγόμενος κλήθηκε να παραδώσει το ακίνητο μέχρι την 01.08.2023. Προσκομίζει την επιστολή τερματισμού (Τ4). Επωμίστηκε, για την αποστολή της, πρόσθετα έξοδα, ενώ, λόγω της μη ανταπόκρισης του Εναγόμενου, αναγκάστηκε να κινήσει αγωγή. Θεωρεί την αξίωσή του ξεκάθαρη και πως ο Εναγόμενος δεν έχει τη δυνατότητα να προβάλει οποιαδήποτε καλόπιστη υπεράσπιση, για την οποία να πρέπει να διεξαχθεί πλήρης δίκη, αλλά πρόθεσή του, όπως διακρίνει, είναι να καθυστερήσει την εκδίκαση της αγωγής, αλλά και να μην επιστρέψει την κατοχή του ακινήτου, φερόμενος εκδικητικά.
3. Το Τ1 δείχνει ότι ο Ενάγων είναι ο εγγεγραμμένος ιδιοκτήτης του ακινήτου. Το Τ2 είναι η αρχική σύμβαση μίσθωσης, χωρίς υπογραφές μαρτύρων και χαρτοσήμανση. Στο Τ3, φαίνονται πληρωμές από τον Εναγόμενο, για τον Ιούνιο 2022 ποσού €400,00, και για τους επόμενους μήνες, από τον Ιούλιο 2022 και μετέπειτα, €425,00 για κάθε μήνα. Με εξαίρεση τον Οκτώβριο 2022, τον Απρίλιο του 2023, τον Μάιο του 2023 και τον Ιούλιο του 2023, όλες οι αποδείξεις χρονολογούνται την 1η ημέρα κάθε μήνα. Στην απόδειξη Ιουνίου 2022, αναγράφεται πως, από τον Ιούλιο 2022, το ενοίκιο θα είναι €450,00, και σε κάθε επόμενη απόδειξη των €425,00, αναγράφεται και προστίθεται υπόλοιπο €25,00, που συσσωρεύεται και φθάνει στο ποσό των €275,00, που αναγράφεται στην απόδειξη του Ιουνίου του 2023. Την 05.07.2023, φαίνεται να εισπράχθηκε ολόκληρο το ποσό των €450,00, για τον μήνα Ιούλιο του 2023, με αναγραφή, στην απόδειξη, της ύπαρξης της καθυστέρησης των €275,00. Σύμφωνα με την επιστολή του Τ4, που επιδόθηκε προσωπικά στον Εναγόμενο την 23.05.2023, ο Ενάγων κοινοποίησε στον Εναγόμενο την πρόθεσή του να μην συνεχίσει τη σύμβαση μίσθωσης, που γι’ αυτόν δεν λειτουργούσε ικανοποιητικά, προβάλλοντας ως λόγο τη συστηματική μη πληρωμής ολόκληρου του συμφωνηθέντος μισθώματος, αλλά και των καθυστερήσεων στην πληρωμή του, καθορίζοντας ως χρόνο τερματισμού της την 01.08.2023, ημερομηνία μέχρι την οποία ο Εναγόμενος κλήθηκε να επιστρέψει την κατοχή του ακινήτου. Ο Εναγόμενος είχε απαντήσει την επιστολή ημερομηνίας 12.05.2023, δια δικηγόρου, αρνούμενος το περιεχόμενό της, και επικαλούμενος απαγορευτικό Υπουργικό διάταγμα αυξήσεων, παρά το οποίο δέχθηκε την αύξηση, από τα €350,00 στα €400,00 και, από τον Ιούλιο του 2022 στα €425,00, που ο Ενάγων δέχονταν ως τα μισθώματα. Είναι όμως διατεθειμένος να συνεχίσει τη μίσθωση με την καταβολή του ποσού των €450,00, από τον Ιούλιο του 2023, αναφέροντας πως θα ήταν δύσκολο για τον ίδιο να βρει άλλη κατοικία, και εκφράζοντας προθυμία για συνδιαλλαγή.
4. Ο Εναγόμενος ενίσταται στην αίτηση του Ενάγοντος, προβάλλοντας ότι η αίτηση είναι αντικανονική και ότι δεν πρόκειται για υπόθεση που μπορεί να εκδικαστεί συνοπτικά και δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις έκδοσης συνοπτικής απόφασης, αλλά θα πρέπει να του δοθεί η ευκαιρία να προβάλει την υπεράσπισή του, για να τύχει δίκαιης δίκης. Συναφώς, ο Εναγόμενος, όπως θέτει, καταχώρισε Έκθεση Υπεράσπισης την 16.11.2023, εντός της προθεσμίας που προβλέπουν οι ΚΠΔ, θεωρώντας πως, γι’ αυτό, η αίτηση του Ενάγοντος είναι καταχρηστική, σκοπούσα να μετατρέψει τη διαδικασία αυτή σε δίκη ουσίας. Με τη μαρτυρία του, που συνοδεύει την ένσταση, ο Εναγόμενος αναφέρει ομοίως τη θέση του περί κατάχρησης της διαδικασίας, και αρνείται τους ισχυρισμούς του Ενάγοντος, θέτοντας πως ήταν πάντοτε επιμελής στην καταβολή του μισθώματος, που ο Ενάγων αποδέχονταν αδιαμαρτύρητα. Παρά το γεγονός ότι υπήρχε Υπουργικό διάταγμα για μηδενικές αυξήσεις, για την περίοδο από το 2017 μέχρι το 2023, προέβη με δική του πρωτοβουλία σε αυξήσεις, αλλά ουδέποτε είχε οριστεί το μίσθωμα στα €450,00. Είχε προτείνει στον Ενάγοντα να υπέγραφαν νέα συμφωνία για δύο χρόνια, με μίσθωμα €450,00, ωστόσο ο Ενάγων δεν είχε αποδεχθεί την πρότασή του, γιατί επιθυμούσε σύμβαση μίσθωσης μόνο για ένα χρόνο, εξ ου και, λόγω μη σύναψης άλλης συμφωνίας, καταβάλλονταν το ισχύον μίσθωμα που, κατά τον Εναγόμενο, ήταν €425,00, και όχι €450,00. Συνεπώς, κατά τη θέση του, δεν υπήρξε κάποια οφειλή €275,00, ενώ μόνο σε μεμονωμένες περιπτώσεις υπήρχε πληρωμή μετά από την 1η του μήνα, με τη σύμφωνη γνώμη του Ενάγοντος. Θεωρεί την επιστολή τερματισμού που έλαβε μη νόμιμη και χωρίς νομική σημασία. Εάν ο Ενάγων δεν επιθυμούσε την ανανέωση της σύμβασης μίσθωσης, που εξακολουθούσε να ισχύει, όφειλε, όπως θέτει, με βάση το κείμενό της, να αποστείλει γραπτή ειδοποίηση στον Εναγόμενο τουλάχιστον δύο μήνες πριν από τη λήξη της, δηλαδή μέχρι το τέλος Νοεμβρίου του 2022, ως εκ τούτου, θεωρεί, ο Εναγόμενος, πως η σύμβαση μίσθωσης ανανεώθηκε από την 01.02.2023 μέχρι την 01.02.2024, και μετέπειτα από την 01.02.2024 μέχρι την 01.02.2025, ενώ ο Ενάγων συνεχίζει και σήμερα να λαμβάνει κανονικά €450,00 μηνιαίως, ως μισθώματα. Προσκομίζει και ο ίδιος τη δέσμη αποδείξεων που έδωσε στον ίδιο ο Ενάγων (Τ5[1]). Οι σημειώσεις που ο ίδιος ανέγραφε στις αποδείξεις του, όπως αναφέρει, δεν έχουν οποιαδήποτε σημασία. Επαναλαμβάνει τους λόγους ένστασής του.
5. Στο Τ5, που είναι οι αποδείξεις που προσκομίζει ο Εναγόμενος, ως οι αποδείξεις που δίδονταν στον ίδιο, αναγράφονται, όπως και στο Τ3, οι σημειώσεις ότι από τον Ιούλιο του 2022, το μίσθωμα θα είναι €450,00, καθώς και για τα υπόλοιπα. Σ’ αυτές, περιλαμβάνονται και οι επόμενες αποδείξεις των μηνών από τον Αύγουστο του 2023 μέχρι και τον Ιανουάριο του 2024, και σε όλες αναγράφεται η ίδια σημείωση, για την ύπαρξη καθυστέρησης €275,00, ενώ από τον Δεκέμβριο του 2023 και μετέπειτα, οι αποδείξεις σημειώνονται ως έναντι των μηνιαίων μισθωμάτων.
6. Η ακρόαση έγινε στη βάση των ενόρκων δηλώσεων της αίτησης και της ένστασης αντίστοιχα, χωρίς πρόσθετη μαρτυρία. Οι δικηγόροι των διαδίκων αγόρευσαν, προς υποστήριξη των εκατέρωθεν θέσεων. Είναι όλα υπόψη του Δικαστηρίου, στην πλήρη τους μορφή, ακόμα κι αν δεν γίνεται αυτούσια, ειδική ή λεπτομερής αναφορά.
7. Όπως έτυχε επανάληψης και στη νομολογία[2], προκύπτει και από το ίδιο το κείμενο της Δ.18 ΚΠΔ, η έκδοση συνοπτικής απόφασης αποτελεί εξαιρετικό μέτρο, που εφαρμόζεται με φειδώ. Δίδει στον ενάγοντα τη δυνατότητα να επιτύχει την έκδοση απόφασης, παρακάμπτοντας τη διαδικασία της δίκης. Κατ’ επέκταση, μπορεί να εκδοθεί τέτοια συνοπτική απόφαση μόνον όταν η υπόθεσή του ενάγοντος είναι τόσο ξεκάθαρη, και παράλληλα ο εναγόμενος δεν έχει ικανοποιήσει το Δικαστήριο ότι έχει καλή υπεράσπιση επί της ουσίας, ή ο εναγόμενος δεν έχει αποκαλύψει ικανοποιητικά γεγονότα, για να του δίνουν ουσιαστικά δικαίωμα υπεράσπισης. Ό,τι απαιτείται από τον εναγόμενο, είναι να δείξει πως έχει ένα δικάσιμο θέμα (triable issue). Όταν έχει ένα δικάσιμο θέμα, το Δικαστήριο θα του επιτρέψει να υπερασπιστεί τον εαυτό του, ασχέτως εάν η υπεράσπισή του έχει ή όχι προοπτικές να επιτύχει. Για τον σκοπό αυτό, θα πρέπει να παρέχει λεπτομέρειες σε μια λογική έκταση[3]. Στη Λαζάρου ν. Μακεδόνα (1999) 1 ΑΑΔ 817, 822, λέχθηκε πως «όπου η υπεράσπιση μπορεί να περιγραφεί ως κάτι περισσότερο από σκιώδης αλλά λιγότερο από πιθανή, θα πρέπει να δίδεται άδεια για υπεράσπιση».
8. Όπως επαναλήφθηκε πρόσφατα και στη Nikos G. Siakolas Enterprises Ltd v. Χριστοφή, Πολιτική Έφεση Ε172/2022, ημερομηνίας 22.04.2024, στο στάδιο εξέτασης αίτησης αυτού του είδους, το Δικαστήριο δεν υπεισέρχεται στα γεγονότα, για να τα κρίνει, αλλά ενεργεί μόνο με βάση το ερώτημα, κατά πόσο η προβαλλόμενη υπεράσπιση είναι τέτοια που να δικαιούται ο εναγόμενος να ακουστεί αναφορικά με αυτήν. Επομένως, η προσέγγιση της μαρτυρίας περιορίζεται, αυστηρά, μέσα στα στενά πλαίσια που καθορίζει η φύση της διαδικασίας, αποκλειστικός στόχος της οποίας είναι η διαπίστωση ύπαρξης καλής υπεράσπισης ή ύπαρξης τέτοιων γεγονότων που να παρέχουν στον εναγόμενο το δικαίωμα υπεράσπισης. Δεν εκδίδεται συνοπτική απόφαση όπου προβάλλονται σχετικοί με το θέμα ισχυρισμοί που δίδουν διαφορά μεταξύ των διαδίκων, ικανή να εκδικαστεί, και που θα μπορούσαν έτσι να δικαιολογήσουν τη διεξαγωγή κανονικής δίκης. Μπορεί να εκδοθεί συνοπτική απόφαση όπου διαπιστώνεται πως δεν υπάρχει πράγματι διαφορά και αυτό είναι τόσο προφανές.
9. Συναφώς, η ευχέρεια που παρέχει η Δ.18 ΚΠΔ για εξασφάλιση απόφασης χωρίς υπεράσπιση εξετάζεται υπό το φως της ορθής αντίληψης που έχει επικρατήσει ως προς τα δικαιώματα των διαδίκων βάσει των προνοιών του άρθρου 30 του Συντάγματος και του άρθρου 6 της ΕΣΔΑ[4].
10. Εάν καταχωριστεί η αίτηση για συνοπτική απόφαση πριν και από την καταχώριση του δικογράφου της Έκθεσης Υπεράσπισης, αναστέλλεται η προθεσμία της καταχώρισης της Έκθεσης Υπεράσπισης· με την έννοια ότι δεν υπάρχει υποχρέωση καταχώρισής της, όχι ότι απαγορεύεται η καταχώρισή της[5].
11. Η απαίτηση του Ενάγοντος, στην προκειμένη περίπτωση, περιέχεται σε Ειδικά Οπισθογραφημένο Κλητήριο Ένταλμα και ο Εναγόμενος καταχώρισαν σημείωμα εμφάνισης. Έπειτα, ο Ενάγων βεβαίωσε το αληθές της αιτίας αγωγής του εναντίον του Εναγόμενου δια της ένορκης δήλωσης του που συνοδεύει την αίτησή του. Ο ίδιος, αναμφίβολα, έχει την προσωπική γνώση ως προς τα γεγονότα που καταθέτει, και δήλωσε επίσης πως, κατά τη θέση του, ο Εναγόμενος δεν έχει οποιαδήποτε υπεράσπιση, και εξηγεί τους λόγους. Προσκομίζει έγγραφη μαρτυρία επί της οποίας βασίζεται η απαίτησή του, η οποία είναι ξεκάθαρη όσον αφορά τις συγκεκριμένες θεραπείες που ζητά να εκδοθούν συνοπτικά. Έχουν, κατά τη γνώμη μου, εκπληρωθεί οι τυπικές και κατ’ επέκταση δικαιοδοτικές προϋποθέσεις της Δ.18,κ.1 ΚΠΔ, όσον αφορά την αξίωση του Ενάγοντος για ανάκτηση της κατοχής του ακινήτου του και για πληρωμή ποσού που αξιώνει ως οφειλόμενο, ώστε το βάρος να μετατίθεται πλέον στον Εναγόμενο, να αποδείξει ότι έχει καλή υπεράσπιση.
12. Ο Εναγόμενος προβάλλει πως η σύμβαση μίσθωσης ανανεώθηκε, με συγκεκριμένο τρόπο, που δίδει αναφορά στο υφιστάμενο συμβατικό κείμενο. Αναφέρει και γεγονότα που πλαισιώνουν την επιθυμία του για συνέχιση της μίσθωσης και συζήτηση για τον καθορισμό του ενοικίου, παρά τη θέση του πως είχαν παγοποιηθεί οι αυξήσεις. Οι θέσεις του βασίζονται και στις αποδείξεις που συνέχισε να λαμβάνει ο Ενάγων, μετά από τον φερόμενο ως τερματισμό της σύμβασης μίσθωσης, και αναγράφοντας επί των αποδείξεων πως λάμβανε τα χρήματα για τα μισθώματα ή έναντι των μισθωμάτων.
13. Δεν θα διαμορφωθεί μέσα από αυτή τη διαδικασία συμπέρασμα κατά πόσο η ενοικίαση ανανεώθηκε, ή όχι, ή κατά πόσο αυξήθηκε νόμιμα το μίσθωμα ή όχι. Όσα προβλήθηκαν από τον Εναγόμενο, και υποστηρίζονται, υπό τις περιστάσεις, από επαρκή στοιχεία, συνθέτουν διαφορά και δικάσιμη υπεράσπιση, πως ο Ενάγων ενήργησε στη βάση των συμφωνηθέντων, ώστε να μην δικαιολογούνταν, κατά τη θέση του, ο τερματισμός. Τα ίδια δίδουν στον Εναγόμενο και δικαίωμα κανονικής δίκης. Επαναλαμβάνεται, ανεξαρτήτως πιθανοτήτων επιτυχίας.
14. Έχοντας καταλήξει σε αυτό το συμπέρασμα, δεν χρειάζεται η εξέταση οποιωνδήποτε εκ των υπόλοιπων λόγων ένστασης του Εναγόμενου.
15. Παρεμβάλλεται πως η πλήρης εκδίκαση της υπόθεσης δεν εξισώνεται με καθυστέρηση στην εκδίκασή της. Κατ’ ακρίβεια, εάν δεν μεσολαβούσε η αίτηση του Ενάγοντος για έκδοση συνοπτικής απόφαση, η υπόθεση πιθανόν να είχε ήδη εκδικαστεί, ως ταχείας εκδίκασης υπόθεση, χωρίς τη δημιουργία εξόδων.
16. Η αίτηση απορρίπτεται.
17. Τα έξοδα της αίτησης, ακολουθώντας το αποτέλεσμά της, επιδικάζονται υπέρ του Εναγόμενου και εναντίον του Ενάγοντος. Λαμβάνοντας υπόψη την κλίμακα εξόδων, τη φύση της υπόθεσης και τα διαδικαστικά διαβήματα, τα έξοδα καθορίζονται στο ποσό των €350,00, πλέον Φ.Π.Α..
(Υπ.) ………………………..
Χρ. Μίτλεττον, Ε.Δ.
Πιστό Αντίγραφο
ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΗΤΗΣ
[1] Η αρίθμηση δίδεται από το Δικαστήριο σε συνέχεια της αρίθμησης των εγγράφων που προσκομίστηκαν από τον Ενάγοντα.
[2] Μεταξύ άλλων, Μιχαηλίδου-Φατσίτα ν. Τράπεζα Κύπρου Δημόσια Εταιρεία Λτδ, Πολιτική Έφεση 60/2011, ημερομηνίας 12.07.2016, Χαραλάμπους (Καρούσου) ν. Μελά, Πολιτική Έφεση Ε242/2014, ημερομηνίας 03.09.2020, Nikos G. Siakolas Enterprises Ltd v. Χριστοφή, Πολιτική Έφεση Ε172/2022, ημερομηνίας 22.04.2024.
[3] N. V. Caterchef v. P.C.P Electronics Ltd (1999) ΑΑΔ 1912. Βλ. και Hermes Insurance v. Theodorides (1983) 1 CLR 333, Εθνική Τράπεζα ν. Χατζηνέστωρος (1989) 1 ΑΑΔ 204, Trans Middle East Trading v. Tlais (1991) 1 ΑΑΔ 239, Sigma Radio T.V. Ltd v. Αρχής Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου (2005) 1 ΑΑΔ 408 και Κυριάκου ν. Αναστασίου (2013) 1 ΑΑΔ 148.
[4] Ζερβός ν. Euroinvestment & Finance Ltd (2003) 1 ΑΑΔ 1968, J. & M. Loizides Agencies Ltd ν. Τράπεζα Κύπρου Δημόσια Εταιρεία Λτδ (2011) 1 ΑΑΔ 1280, Ironfx Global Limited v. Χριστάκης Αλεξάνδρου & Υιοί Λτδ, Πολιτική Έφεση Ε338/2016, ημερ. 23.03.2017.
[5] Από την παλαιά Hobson v Monks [1884] WN 8 που τεκμηριώνει την αναφορά της Annual Practice σελ.252 με βάση την O.14, μέχρι και τη PBS Energo AS v Bester Generacion UK Ltd [2020] EWCA Civ 404 στη νεότερη δικονομική εποχή.