ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΠΑΦΟΥ
ΕΝΩΠΙΟΝ: Χρ. Μίτλεττον, Ε.Δ.
Αγωγή αρ. 2159/2015
ΣΩΤΗΡΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
Αιτητής
ν.
ΔΗΜΟΣ ΠΑΦΟΥ
Καθ’ ου η αίτηση
_____________________
Ημερομηνία: 04 Ιουλίου 2024
Εμφανίσεις:
Κ. Σέργη για Κενδέας Α. Σέργη ΔΕΠΕ, για τον Αιτητή
Α. Φακοντή (κα) για Ε. Ερωτοκρίτου ΔΕΠΕ, για τον Καθ’ ου η αίτηση
Αίτηση ημερομηνίας 29.03.2024 για αναστολή εκτέλεσης της απόφασης ημερομηνίας 19.02.2024
Α Π Ο Φ Α Σ Η
(δοθείσα αυθημερόν)
1. Κατόπιν πλήρους ακρόασης της υπόθεσης, την 19.02.2024, εκδόθηκε τελική δικαστική απόφαση υπέρ του Καθ’ ου η αίτηση (στο εξής «ο Ενάγων») και εναντίον του Αιτητή (στο εξής «ο Εναγόμενος»), με την οποία ο Εναγόμενος καλείτο να καταβάλει στον Ενάγοντα αποζημιώσεις, που είχαν καθοριστεί στο ποσό των €40.000,00, όσον αφορά τις γενικές αποζημιώσεις, και στο ποσό των €4.347,00, όσον αφορά τις ειδικές αποζημιώσεις, καθώς και τόκους και έξοδα. Είχε προηγηθεί η διαπίστωση του Δικαστηρίου ότι ο Εναγόμενος δεν παρείχε στον Εναγόμενο, μισθωτό του, ασφαλές οδικό μέσο εκτέλεσης της εργασίας του, ως καταγραφέα τελών ύδατος, και ότι το ατύχημα που υπέστη ο Ενάγων κατά την εκτέλεση των καθηκόντων του, που συνίστατο σε πτώση του από αυτό το δικό μέσο, οφείλονταν αποκλειστικά στην αμελή συμπεριφορά του Εναγόμενου ως εργοδότη. Ο Εναγόμενος, μη συμφωνώντας με τις διαπιστώσεις του Δικαστηρίου και με την κατάληξή του, εφεσίβαλε την απόφαση, για τους λόγους που εκθέτει στο εφετήριο του.
2. Με την υπό εξέταση αίτησή του, ο Εναγόμενος ζητά, βάσει της Δ.35,κκ.18, 19 των Διαδικαστικών Κανονισμών Πολιτικής Δικονομίας (ΚΠΔ), την αναστολή εκτέλεσης της ως άνω δικαστικής απόφασης, μέχρι και την εκδίκαση της Έφεσης. Ορκίζεται την αίτηση αυτή ο διευθυντής του Τμήματος Απαιτήσεων της Υδρόγειου Ασφαλιστικής Εταιρείας (Κύπρου) Λτδ, που την 28.02.2024 μετονομάστηκε σε Ypera Insurance Co. Ltd, που ήταν η ασφαλιστική εταιρεία που παρείχε κάλυψη στον Εναγόμενο και υποχρεούται να πληρώσει το εξ αποφάσεως χρέος. Εξιστορεί ό,τι προκύπτει και από τον φάκελο της διαδικασίας και εισηγείται πως, εάν δεν ανασταλεί η εκτέλεση της απόφασης, σε περίπτωση επιτυχίας της Έφεσης, δεν θα μπορεί να απονεμηθεί δικαιοσύνη, λόγω της οικονομικής ικανότητας του Ενάγοντος, που είναι οικογενειάρχης, μισθωτός στον Εναγόμενο. Είναι διατεθειμένος, ο Εναγόμενος, όπως αναφέρεται, ως εγγύηση, να καταβάλει το ποσό της απόφασης στο Πρωτοκολλητείο, το οποίο να είναι εισπράξιμο από τον Ενάγοντα σε περίπτωση απόρριψης της Έφεσης και από τον Εναγόμενο σε περίπτωση επιτυχίας της. Επίσης, είναι διατεθειμένος να καταβάλει τα δικηγορικά έξοδα, εάν δοθεί ρητή διαβεβαίωση από τους δικηγόρους του Ενάγοντος ότι σε περίπτωση ακύρωσης της διαταγής για τα έξοδα θα τα επιστρέψουν ή και πάλι να καταβάλει στο Πρωτοκολλητείο το ποσό των εξόδων.
3. Ο Ενάγων ενίσταται στην αιτούμενη αναστολή εκτέλεσης της απόφασης. Προδικαστικά, προβάλλει ότι η αίτηση δεν έχει πλήρη νομική βάση και υποστηρίζεται από προγενέστερη ένορκη δήλωση, που δεν μπορεί να ληφθεί υπόψη, με αποτέλεσμα να μένει νομικά και ουσιαστικά αβάσιμη, και απορριπτέα για τον λόγο αυτό. Εάν ωστόσο ληφθεί υπόψη, η μαρτυρία που υποστηρίζει την αίτηση προέρχεται από πρόσωπο που δεν αναφέρει την πηγή των πληροφοριών του και περιέχει αναλήθειες, όσον αφορά την ικανότητα του Ενάγοντος, σε περίπτωση επιτυχίας της Έφεσης, να επιστρέψει το ποσό της απόφασης. Παραθέτει, ο Εναγόμενος, που υποστηρίζει ενόρκως την αίτηση, στοιχεία σχετικά με την οικονομική κατάστασή του, μεταξύ των οποίων και πως είναι ιδιοκτήτης τεσσάρων ακινήτων και δεν έχει χρέη. Πρόσθετα, όπως προβάλλει ο Εναγόμενος, δεν συντρέχουν εξαιρετικές περιστάσεις να ανασταλεί η εκτέλεση της απόφασης, δεν έχει καταδειχθεί ανεπανόρθωτη βλάβη ή βασιμότητα στο ότι δεν θα επιστραφούν τα ποσά είτε της απαίτησης είτε των δικηγορικών εξόδων, ενώ, κατά τη θέση του, η Έφεση δεν έχει πιθανότητες επιτυχίας, και ο Ενάγων θα πρέπει να αφεθεί να δρέψει τους καρπούς της επιτυχίας του, σε υπόθεση που κινήθηκε από το 2015. Θεωρεί, ο Ενάγων, καταχρηστική την αίτηση του Εναγόμενου.
4. Η ακρόαση έγινε βάσει των ενόρκων δηλώσεων που υποστηρίζουν την αίτηση και την ένσταση. Οι δικηγόροι των δύο πλευρών αγόρευσαν, προς υποστήριξη των εκατέρωθεν θέσεων. Έχω υπόψη μου την αίτηση, την ένσταση και τη σχετική επιχειρηματολογία, στην πλήρη τους μορφή.
5. Όπως προνοείται και στη Δ.35,κκ.18,19 των Διαδικαστικών Κανονισμών Πολιτικής Δικονομίας (ΚΠΔ), η καταχώριση Έφεσης, από μόνη της, δεν αναστέλλει την εκτέλεση της πρωτόδικης δικαστικής απόφασης. Νοείται πως, δεν την καθιστά και ανίσχυρη ή μη δεσμευτική, ούτε δημιουργεί έναυσμα για την παρακοή της. Υπάρχει η δυνατότητα να εκδοθεί δικαστικό διάταγμα για την αναστολή εκτέλεσης της πρωτόδικης δικαστικής απόφασης που έχει εφεσιβληθεί. Τέτοιο διάταγμα αναστολής εκδίδεται ασκώντας διακριτική ευχέρεια. Αντικείμενο της αναστολής εκτέλεσης δεν είναι άλλο από τη συγκεκριμένη υποχρέωση ή το καθήκον που επιβάλλει η πρωτόδικη δικαστική απόφαση. Δεν καταχωρίζεται τέτοια αίτηση για να επιτευχθεί ο προσωρινός παραμερισμός της πρωτόδικης δικαστικής απόφασης ή η παρεμπόδιση της συνέχισης κάποιας διαδικασίας μέχρι την εκδίκαση της Έφεσης. Πριν να εκδοθεί τέτοιο διάταγμα, αναστολής εκτέλεσης δικαστικής απόφασης εκκρεμούσης Έφεσης, είναι απαραίτητο να δίδεται εγγύηση, που θα εξασφαλίζει κατάλληλα τον διάδικο προς όφελος του οποίου είχε εκδοθεί η υπό έφεση απόφαση. Όπως έχει περαιτέρω νομολογηθεί[1], στο πλαίσιο εξέτασης τέτοιας φύσης αιτήσεων, θα πρέπει να προστίθεται, στο ισοζύγιο, και η αποτελεσματικότητα του δικαιώματος άσκησης Έφεσης, έχοντας κατά νου πως, σε περίπτωση επιτυχίας, δεν θα πρέπει να καθίσταται και μια μάταιη ενέργεια. Κάθε περίπτωση κρίνεται με βάση τα ιδιαίτερα περιστατικά της, με στόχευση, εν τέλει, την απόδοση δικαιοσύνης μεταξύ των διαδίκων και την αποφυγή του ενδεχόμενου να προκληθεί ανεπανόρθωτη αδικία, στο ένα ή στο άλλο διάδικο μέρος. Η πιθανότητα ο εφεσίβλητος (εξ αποφάσεως πιστωτής) να μη δύναται, σε περίπτωση επιτυχίας της Έφεσης, να επιστρέψει το ποσό που πρέπει να πληρωθεί με βάση τη δικαστική απόφαση, σε περίπτωση που το ποσό αυτό καταβληθεί, δεν αποκλείεται να κριθεί ως ικανός λόγος για έγκριση αιτήματος αναστολής υπό όρους που να διασφαλίζουν τα δικαιώματα όλων των πλευρών, πάντα υπό τις περιστάσεις της υπόθεσης.
6. Κατά την προσέγγιση των προοπτικών τελεσφόρησης της Έφεσης, το κατώτερο Δικαστήριο, στο οποίο υποβάλλεται σε πρώτο στάδιο τέτοια αίτηση, δεν μπορεί να λειτουργήσει ως Εφετείο, αξιολογώντας τους παρεχόμενους λόγους Έφεσης ως προς τη βασιμότητά τους. Η φύση κάποιων υποθέσεων ή η πολυπλοκότητά τους μπορούν, σε ορισμένες περιπτώσεις, σε συνάρτηση με τον τρόπο διατύπωσης και ανάπτυξης των λόγων Έφεσης, να σκιαγραφούν τις πιθανότητες επιτυχίας μιας έφεσης αντικειμενικά. Χωρίς μια τέτοια διαπίστωση ή διατύπωση να συνιστά είτε παρέμβαση του κατώτερου Δικαστηρίου στο έργο του Εφετείου, είτε υπέρβαση της δικαιοδοσίας του και έκφραση υπεροψίας εάν την απόφαση εξέδωσε κατώτερο Δικαστήριο με διαφορετική σύνθεση, είτε και παραδοχή λάθους εάν πρόκειται για απόφαση που εξέδωσε κατώτερο Δικαστήριο με ίδια σύνθεση.
7. Καταρχάς, η αίτηση του Εναγόμενου έχει επαρκή νομική βάση, που επιτρέπει στο Δικαστήριο να της επιληφθεί. Η ένορκη δήλωση που την υποστηρίζει, αν και χρονολογήθηκε την προηγούμενη ημέρα, λόγω της όρκισης του μάρτυρα στη Λάρνακα, δεν αποσυνδέεται από το δικονομικό πλαίσιο της αίτησης, με την οποία καταχωρίστηκε μαζί, και την υποστηρίζει. Δεν τίθεται θέμα κανονικότητας της αίτησης, η οποία μπορεί να εξεταστεί. Επίσης, δεν προκύπτει, από οπουδήποτε, ο Εναγόμενος να καταχράται τη διαδικασία· κάνει απλώς χρήση μιας υφιστάμενης δικονομικής δυνατότητας.
8. Από το εφετήριο, προκύπτει πως ο Εναγόμενος αμφισβητεί γνήσια την ορθότητα της δικαστικής απόφασης, προβάλλοντας συγκεκριμένους λόγους έφεσης, που εντυπώνουν την άποψή του ως προς το ότι δεν μπορούσε το Δικαστήριο, με την ενώπιον του μαρτυρία του Ενάγοντος και την αποδοχή μερικώς της μαρτυρίας του εμπειρογνώμονος της πλευράς του Εναγόμενου που έλεγε πως η μοτοσικλέτα μπορούσε γενικά να οδηγείται, να καταλήξει σε συγκεκριμένο εύρημα ότι το ατύχημα, και κατ’ επέκταση η ζημιά του Ενάγοντος, οφείλονταν αποκλειστικά στην κατάσταση της μοτοσικλέτας· και ότι δεν ήταν ορθό, για το Δικαστήριο, να χειριστεί το βάρος απόδειξης με τον τρόπο αυτό, δεχόμενο πως η μαρτυρία του Ενάγοντος επαρκούσε για τη μετάθεση του βάρους απόδειξης στην πλευρά του Εναγόμενου, να αποδείξει εκείνος πλέον ότι το οδικό μέσο που παρείχε στον Ενάγοντα ήταν ασφαλές για την εκτέλεση των εργασιών του Ενάγοντος. Έπειτα, ο Εναγόμενος θεωρεί υψηλό το ποσό των αποζημιώσεων. Η φύση της υπόθεσης είναι τέτοια που δεν μπορούν να αποκλειστούν οι πιθανότητες επιτυχίας της Έφεσης του Εναγόμενου, την οποία, ασφαλώς, είχε το δικαίωμα να υποβάλει. Είναι μια Έφεση που μπορεί είτε να επιτύχει είτε να αποτύχει.
9. Το Δικαστήριο, σε αυτή τη διαδικασία, δεν θα προβεί σε εξέταση του Ενάγοντος, για να διαγνώσει την οικονομική του ικανότητα. Η απόφαση αφορά σε αποζημιώσεις για ποσό που δεν είναι ευκαταφρόνητο, ούτε μπορεί ο καθένας να το πληρώσει άμεσα ή με ευκολία, χωρίς μια τέτοια προσέγγιση να ανάγεται σε κρίση περί «αφερεγγυότητας» του Ενάγοντος, με την έννοια που ίσως προσεγγίστηκε από τις δύο πλευρές. Θα ήταν ευλόγως κατανοητό, εάν πληρώνονταν άμεσα το ποσό της αποζημίωσης της απόφασης στον Ενάγοντα πριν να τελεσιδικήσει η απόφαση, ο Ενάγων να το δαπανούσε, ώστε να ήταν αρκετά δύσκολη η επιστροφή του, με δεδομένο το ύψος του, εάν τυχόν ο Εναγόμενος κατάφερνε να βασίσει κάπου την Έφεσή του.
10. Ο Εναγόμενος προτίθενται να καταβάλει ολόκληρο το ποσό της απόφασης και των εξόδων της στο Πρωτοκολλητείο, ώστε να υπάρχει διαθέσιμο για τον Ενάγοντα, εάν τελεσιδικήσει η προς όφελός του απόφαση. Σε αυτή την περίπτωση, ο Ενάγων, απλώς, θα πρέπει να υπομένει για λίγο ακόμα καιρό. Προς αυτή την κατεύθυνση κλίνει και η διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου.
11. Εκδίδεται διάταγμα δια του οποίου, νοουμένου ότι ο Εναγόμενος καταθέσει στο Επαρχιακό Δικαστήριο Πάφου ολόκληρο το ποσό της απόφασης (απαίτηση και δικηγορικά έξοδα), η εκτέλεση της δικαστικής απόφασης ημερομηνίας 19.02.2024 αναστέλλεται, μέχρι την εκδίκαση ή άλλως πώς ολοκλήρωση της Πολιτικής Έφεσης που καταχώρισε ο Εναγόμενος την 12.03.2024.
12. Η απόδειξη της κατάθεσης να καταχωριστεί στον φάκελο της υπόθεσης και αντίγραφό της να σταλεί άμεσα και στους δικηγόρους του Ενάγοντος.
13. Τα έξοδα της αίτησης αυτής να ακολουθήσουν το αποτέλεσμα της ίδιας της Πολιτικής Έφεσης που καταχώρισε ο Εναγόμενος την 12.03.2024, όπως τότε υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο.
14. Περαιτέρω οδηγίες σε σχέση με το ποσό που θα κατατεθεί ή για τα έξοδα, μπορούν να ζητηθούν από το Δικαστήριο μετά την ολοκλήρωση της προαναφερόμενης Πολιτικής Έφεσης, αναλόγως του αποτελέσματός της.
(Υπ.) ………………………
Χρ. Μίτλεττον, Ε.Δ.
Πιστό Αντίγραφο
ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΗΤΗΣ
[1] The Governor and the Company of the Bank of Scotland v. S.S. Sapphire Seas (2001) 1 ΑΑΔ 955, Χαραλάμπους v. A. Panayides Contracting Ltd (2001) 1 ΑΑΔ 1978, Συνεργατικό Ταμιευτήριο Αμμοχώσου-Λάρνακας Λτδ ν. Αυξεντίου (2016) 1 ΑΑΔ 759, Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο Κύπρου ν. Δημητράκης Γ. Συκοπετρίτης Λίμιτεδ, Πολιτική Έφεση Ε214/19, ημερομηνίας 29.09.2021, Συμβούλιο Αποχετεύσεων Πάφου ν. Δήμος Γεροσκήπου, Πολιτική Έφεση 28/2022, ημερομηνίας 01.02.2023.