ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΠΑΦΟΥ
ΕΝΩΠΙΟΝ: Χρ. Μίτλεττον, Ε.Δ.
Γενική Αίτηση αρ. 283/2022
ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΚΩΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ ΛΤΔ
Αιτήτρια
ν.
1. ΑΝΔΡΟΜΑΧΗ ΣΑΒΒΑ
2. ΣΑΒΒΑΣ ΝΕΟΦΥΤΟΥ
Καθ’ ων η αίτηση
_____________________
Ημερομηνία: 08 Ιουλίου 2024
Εμφανίσεις:
ΤΜ Παπαϊσιδώρου (κα) για Ομήρου & Ομήρου ΔΕΠΕ, για την Αιτήτρια
Χ. Σιαηλής για Γ. Σιαηλή, για τους Καθ’ ων η αίτηση
Α Π Ο Φ Α Σ Η
1. Με την αίτησή της, η Αιτήτρια ζητά, με βάση το άρθρο 52 του περί Συνεργατικών Εταιρειών Νόμου 22/1985, διάταγμα του Δικαστηρίου με το οποίο να επιτρέπεται η εγγραφή της απόφασης του Διαιτητού Εφόρου Συνεργατικών Εταιρειών ημερομηνίας 05.03.2013, που εκδόθηκε για το ποσό των €13.832,52, πλέον τόκο προς 9% από 01.01.2013 μέχρι εξόφλησης, με δικαίωμα κεφαλαιοποίησης.
2. Η αίτηση υποστηρίζεται από τη μαρτυρία λειτουργού στις υπηρεσίες εταιρείας που διαχειρίζεται το χρέος αυτό, που αναφέρει πως γνωρίζει τα γεγονότα, εκ της θέσης της, και από τα έγγραφα που κατέχει. Εξιστορεί τον τρόπο με τον οποίο το χρέος, αρχικά προς όφελος της Συνεργατικής Πιστωτικής Εταιρείας Σταυρός Μίνθης, κατέληξε στην Αιτήτρια, προσκομίζοντας και σχετική έγγραφη μαρτυρία. Προσκομίζει, επίσης, αντίγραφο της προς εγγραφή διαιτητικής απόφασης. Η απόφαση, όπως αναφέρει, γνωστοποιήθηκε στην Καθ’ ης η αίτηση 1 την 30.05.2021 και στον Καθ’ ου η αίτηση 2 την 21.10.2022. Δεν είχε εφεσιβληθεί. Υπήρχε και άλλο πρόσωπο, που ήταν εγγυήτρια, και είχε πτωχεύσει. Η Καθ’ ης η αίτηση 1, στο πλαίσιο της ΔΑΟ 18/2016 Ε.Δ. Λεμεσού, εξασφάλισε διάταγμα για μερική απαλλαγή της από το χρέος βάσει του οποίου, την 26.10.2017, διαγράφθηκε ποσό €7.980,48, ειδοποιώντας σχετικά. Η Αιτήτρια προτίθεται να λάβει μέτρα εκτέλεσης για το υπόλοιπο, γι’ αυτό αιτείται την εγγραφή της απόφασης.
3. Οι Καθ’ ων η αίτηση ενίστανται στην εγγραφή της εν λόγω διαιτητικής απόφασης. Προβάλλουν πως η αίτηση δεν αφορά διαιτητική απόφαση, αλλά αόριστο «πόρισμα», χωρίς αιτιολογία, σε διαδικασία που διεξήχθη καθ’ υπέρβαση των εξουσιών του διαιτητή ή και δια κακής συμπεριφοράς του, χωρίς την τήρηση πρακτικών ή προηγούμενη έγκαιρη γνωστοποίηση, παράνομα, χωρίς αναφορά σε τόκους ή από ποιους να πληρωθούν τα έξοδα, και ότι η αίτηση είναι παράτυπη και αντικανονική, χωρίς νομικό και πραγματικό υπόβαθρο, και υποβάλλεται καταχρηστικά, χωρίς να εξηγείται η καθυστέρηση τόσων ετών, τόσο στις επιδόσεις της απόφασης, όσο και στην καταχώρηση της αίτησης.
4. Και η ένσταση υποστηρίζεται από τη μαρτυρία της Καθ’ ης η αίτηση 1, εκ μέρους αμφότερων των Καθ’ ων η αίτηση, με την οποία αναλύει, επεξηγώντας, τους λόγους ένστασης της.
5. Όσα αναγράφονται στην αίτηση και στην ένσταση και στη μαρτυρία που υποστηρίζει την καθεμιά είναι στην πλήρη τους μορφή σε γνώση του Δικαστηρίου, ακόμα κι αν δεν επαναλαμβάνονται. Σ’ αυτά, βασίστηκε και η ακρόαση της αίτησης. Οι δικηγόροι των δύο πλευρών αγόρευσαν, επιχειρηματολογώντας, προς υποστήριξη των εκατέρωθεν θέσεων.
6. Σύμφωνα με το άρθρο 52 του Ν.22/85, οσάκις εγείρεται οιαδήποτε διαφορά από αυτές που προβλέπονται στον Νόμο, περιλαμβανομένης διαφοράς που αφορά οποιαδήποτε απαίτηση εγγεγραμμένης εταιρείας που έγινε αποδεκτή ή που δεν αμφισβητείται, παραπέμπεται στον Έφορο, άνευ βλάβης του δικαιώματος προσφυγής σε Δικαστήριο. Απορρέει από την ειδική οικονομικοκοινωνική σχέση που δημιουργείται και τη νοοτροπία του συνεργατισμού, που υπάρχει τόσο στο στάδιο της σύναψης της πιστωτικής συμφωνίας όσο και στο στάδιο της αντιμετώπισης των καθυστερήσεων, να μην εμπλέκεται το Δικαστήριο με ευκολία στην επίλυση των συνεργατικών διαφορών. Μετά την παραπομπή της διαφοράς στον Έφορο, ο Έφορος δύναται είτε να επιχειρήσει συνδιαλλαγή της διαφοράς είτε να την παραπέμψει προς επίλυση σε διαιτησία. Πρόκειται για απόφαση που ασκεί με διακριτική ευχέρεια.
7. Οι αποφάσεις του Εφόρου μπορούν να προσβληθούν με ιεραρχική προσφυγή, από οποιονδήποτε δεν είναι ικανοποιημένος, εντός 15 ημερών από την κοινοποίησή τους. Η διαιτησία, ως διαδικασία, διεξάγεται σύμφωνα με τις διατάξεις Θεσμών που εκδίδει το Υπουργικό Συμβούλιο, και μέχρι την έκδοσή τους, σύμφωνα με τις διατάξεις του περί Διαιτησίας Νόμου Κεφ. 4 και τις διατάξεις των Θεσμών 78 και 79 των περί Συνεργατικών Εταιρειών Θεσμών του 1987 έως 2012. Οποιοσδήποτε θεωρεί τον εαυτό του αδικημένο από την απόφαση οποιουδήποτε διαιτητή, μπορεί να υποβάλει Έφεση στο Δικαστήριο, εντός 21 ημερών από την ημερομηνία που γνωστοποιήθηκε σε αυτόν η απόφαση. Αν οποιαδήποτε απόφαση του διαιτητή δεν έχει εφεσιβληθεί στο Δικαστήριο, ή αν η Έφεση κατ' αυτής εγκαταλειφθεί ή αποσυρθεί, η διαιτητική απόφαση είναι τελική και εκτελείται κατά τον ίδιο τρόπο ως εάν αυτή να ήταν απόφαση Δικαστηρίου πολιτικής δικαιοδοσίας. Η Έφεση είναι το αποκλειστικό ένδικο μέσο προσβολής της διαιτητικής απόφασης επί συνεργατικής διαφοράς, και μπορεί να ασκηθεί, σε κάθε περίπτωση, από τη γνωστοποίηση της απόφασης.
8. Όπως έχει περαιτέρω νομολογηθεί[1], οι προϋποθέσεις για την εγγραφή μιας διαιτητικής απόφασης είναι απλώς η διαπίστωση πως η διαιτητική απόφαση (υπάρχει και) φέρει τα απαραίτητα χαρακτηριστικά στοιχεία μιας διαιτητικής απόφασης που δεν έχει ακυρωθεί, κατά συνέπεια είναι έγκυρη, και ότι γνωστοποιήθηκε στα πρόσωπα εναντίον των οποίων έχει εκδοθεί, και εξέπνευσε η χρονική περίοδος των 21 ημερών (οποτεδήποτε κι αν εξέπνευσε), χωρίς να έχει εφεσιβληθεί. Το Δικαστήριο που καλείται απλώς να μεσολαβήσει για την εγγραφή της τελικής διαιτητικής απόφασης στο οικείο βιβλίο αποφάσεων του Δικαστηρίου, δεν επιτρέπεται να μπει στη διαδικασία να αναθεωρήσει τη δικαστική απόφαση όσον αφορά την ορθότητά της, πόσω μάλλον να υπεισέλθει και στην ουσία της διαφοράς και να διεξάγει δίκη για το χρέος. Από την άλλη, δεν ενεργεί και με αυτοματισμό, καθότι μεσολαβεί πάντως για να προσδοθεί ισχύς δικαστικής απόφασης σε μια διαιτητική απόφαση. Εξ ου όμως και η αίτηση για εγγραφή της διαιτητικής απόφασης επιδίδεται, για να ακούγονται στα πρόσωπα στα οποία αφορά, για να καταδειχθεί τυχόν λόγος για τον οποίο δεν είναι εγγράψιμη η διαιτητική απόφαση, χωρίς, όμως, και πάλι, λόγω αυτής της ακρόασής, να διευρύνεται και η δικαιοδοσία του Δικαστηρίου. Επαναλαμβάνοντας πως, η ισχύς που βασικά έχει μια τελική διαιτητική απόφαση είναι απευθείας εκ του Νόμου, και ούτε το Δικαστήριο είναι δυνατόν, με οποιαδήποτε ερμηνεία του Νόμου, να δημιουργήσει ή να προτάξει εμπόδια στο αποτέλεσμα που ο ίδιος ο νομοθέτης επέλεξε, για όλους τους λόγους που έχουν να κάνουν με τη συνολική εφαρμογή της συνεργατικής νομοθεσίας.
9. Στην αίτηση της Αιτήτριας, υπάρχει σχετική νομική βάση και το Δικαστήριο μπορεί να την εξετάσει. Μαρτυρείται ως γεγονός η έκδοση της διαιτητικής απόφασης, με το συγκεκριμένο περιεχόμενο, από πρόσωπο που ορκίζεται εκ μέρους του προσώπου που ενεργεί ως πιστωτής, και που, βάσει των αναφορών της, και του συνόλου των στοιχείων που προσκομίζει, φαίνεται πως κατέχει συγκεκριμένες και λεπτομερείς γνώσεις για τα γεγονότα που ορκίζεται, ακόμα κι αν δεν ήταν προσωπικά παρούσα στη διαιτησία. Προς περαιτέρω απόδειξη των ισχυρισμών της μάρτυρος του πιστωτή, προσκομίστηκε στο Δικαστήριο και πιστό αντίγραφο του εγγράφου της διαιτητικής απόφασης της οποίας ζητείται η εγγραφή στο δικαστικό βιβλίο, και περιέχει στο κείμενό της ίδιες δηλώσεις ως προς τα γεγονότα, που ανέφερε η ενόρκως δηλούσα. Υφίσταται μια διαιτητική απόφαση που φέρει όλα τα εξωτερικά γνωρίσματα μιας έγκυρης διαιτητικής απόφασης. Δεν είναι ζήτημα εγγραφής τι επιδικάζει η διαιτητική απόφαση. Στην εν λόγω απόφαση αναγράφεται πως οι οφειλέτες ειδοποιήθηκαν κατάλληλα για τη διαιτησία και δεν είχε παρευρεθεί.
10. Παρόλο που παρήλθαν αρκετά χρόνια από την έκδοση της διαιτητικής απόφασης, δεν προκύπτει από οπουδήποτε πως έπαυσε να υφίσταται ή να ισχύει. Αναμφίβολα, γνωστοποιήθηκε στους Καθ’ η εν λόγω απόφαση. Αυτό προκύπτει ξεκάθαρα μέσα από τα έγγραφα που τέθηκαν ενώπιον του Δικαστηρίου. Η εν λόγω απόφαση δεν εφεσιβλήθηκε, παρόλο που παρήλθε η προβλεπόμενη προθεσμία των 21 ημερών, ούτε έγινε οποιαδήποτε άλλη ενέργεια για την ακύρωση ή τον παραμερισμό της, για λόγους που έχουν να κάνουν με εκτενείς διαφορές ουσίας ή με την παράβαση δικαιωμάτων, κ.λπ.. Είναι τελική απόφαση, που σύμφωνα με τον Νόμο, μπορεί να εγγραφεί.
11. Εάν είναι εκτελεστή ή όχι μια απόφαση, και για ποιο ύψος ποσού, δεν μπορεί να απασχολήσει το Δικαστήριο πριν από την εγγραφή της στο βιβλίο αποφάσεων του Δικαστηρίου, που τότε θα αποκτήσει ισχύ δικαστικής απόφασης. Η εγγραφή της διαιτητικής απόφασης στο βιβλίο αποφάσεων του Δικαστηρίου δεν διαφοροποιεί την ημερομηνία έκδοσης της διαιτητικής απόφασης. Στην Στυλιανού ν. Συνεργατική Πιστωτική Εταιρεία Δευτεράς – Ανάγυιας, Πολιτική Έφεση 92/2014, ημερομηνίας 22.04.2021, ECLI:CY:AD:2021:A168, αναφέρθηκε πως η εγγραφή μιας διαιτητικής απόφασης δεν έχει χρονικό περιορισμό, και στο στάδιο της εγγραφής της διαιτητικής απόφασης δεν συνεξετάζονται οι προϋποθέσεις της Δ.40,κ.8 ΚΠΔ.
12. Δεν αμφισβητήθηκε πως τα επιλέξιμα χρέη της Καθ’ ης η αίτηση 1 ήταν άνω των €25.000,00, πως έγινε ανάλογη κατανομή, και πως η Καθ’ ης η αίτηση έμεινε υπόλογη για τα υπόλοιπα. Δεν θεωρώ πως οποιοσδήποτε εκ των λόγων που υπέβαλαν στο Δικαστήριο οι Καθ’ ων η αίτηση μπορεί να αναχαιτίσει την εγγραφή της τελικής διαιτητικής απόφασης στο βιβλίο αποφάσεων του Δικαστηρίου, εφόσον πληρούνται οι προϋποθέσεις εγγραφής της. Δεν προκύπτει κακοπιστία ή καταχρηστικότητα εκ του γεγονότος της καθυστέρησης στην εγγραφή και μόνον.
13. Έχοντας εξηγήσει τα προαναφερόμενα, η ένσταση δεν μπορεί να επιτύχει, και έχοντας βεβαιώσει τη συνδρομή όλων των προϋποθέσεων που πρέπει να συντρέχουν για την εγγραφή της υπό εξέταση διαιτητικής απόφασης, εκδίδεται διάταγμα με το οποίο επιτρέπεται η εγγραφή της διαιτητικής απόφασης που αναφέρεται στην παράγραφο Α της αίτησης στο βιβλίο αποφάσεων/διαταγμάτων που τηρείται στο Δικαστήριο.
14. Τα έξοδα της αίτησης, ακολουθώντας το αποτέλεσμα, επιδικάζονται υπέρ της Αιτήτριας και εναντίον των Καθ’ ων η αίτηση 1 και 2, αλληλέγγυα και/ή κεχωρισμένα. Λαμβανομένων υπόψη της κλίμακας της αίτησης, της φύσης της, των διαταγών εξόδων και των διαδικαστικών διαβημάτων, καθορίζονται στο ποσό των €1.500,00, περιλαμβανομένων των πραγματικών εξόδων και των εξόδων επίδοσης, πλέον ο Φ.Π.Α..
(Υπ.) …………………………
Χρ. Μίτλεττον, Ε.Δ.
Πιστό Αντίγραφο
ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΗΤΗΣ
[1] Βλ. και Χατζηγεωργίου Νικολάου ν. Νέας Συνεργατικής Πιστωτικής Εταιρείας Αγλαντζιάς (2012) 1 ΑΑΔ 207, Στυλιανού ν. Σ.Π.Ε Δευτεράς, Πολιτική Έφεση αρ. 92/2014, ημερομηνίας 22.4.2021.