ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΠΑΦΟΥ
ΕΝΩΠΙΟΝ: Χρ. Μίτλεττον, Ε.Δ.
Έφεση αρ. 113/2023
ΝΙΚΟΣ ΠΑΠΑΚΛΕΟΒΟΥΛΟΥ υπό την ιδιότητά του ως διαχειριστής της περιουσίας του αποβιώσαντος ALAN DAVID GOODBAND
Εφεσείων
ν.
1. THEMIS PORTFOLIO MANAGEMENT HOLDINGS LIMITED
2. ΔΙΕΥΘΥΝΤΉΣ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΚΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟΥ ΚΑΙ ΧΩΡΟΜΕΤΡΙΑΣ ΠΑΦΟΥ
Εφεσίβλητοι
_____________________
Ημερομηνία: 08 Αυγούστου 2024
Εμφανίσεις:
Σ. Ευθυβούλου (κα) για Νίκος Παπακλεοβούλου ΔΕΠΕ, για τον Εφεσείοντα
Γ. Ζαχαρίου (κα) για Ανδρέας Β. Ζαχαρίου & Σία ΔΕΠΕ, για την Εφεσίβλητη 1
Καμία εμφάνιση, για τον Εφεσίβλητο 2
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Η Έφεση
1. Ο Εφεσείων, με την Έφεσή του, που ασκήθηκε την 16.05.2023, μεταξύ άλλων, δυνάμει του άρθρου 44Ι και του άρθρου 51 του περί Μεταβιβάσεως και Υποθηκεύσεως Ακινήτων Νόμου 9/65, ζητά την έκδοση διατάγματος με το οποίο να παραμερίζεται η ειδοποίηση ημερομηνίας 19.04.2023, που εστάλη από την Εφεσίβλητη 1 και παραλήφθηκε από τον Εφεσείοντα την 25.04.2023, σχετικά με τη διάθεση του προϊόντος από την πώληση ενυπόθηκου ακινήτου. Επίσης, ζητά αναγνωριστική απόφαση πως το ποσό των €21.367,48, που αφορά τα έξοδα διαχείρισης της περιουσίας του αποβιώσαντος στην αίτηση διαχείρισης 127/2016 Ε.Δ. Πάφου, έπρεπε να συμπεριληφθούν στην κατηγορία χρεώσεις / φόροι / τέλη επί της ειδοποίησης ημερομηνίας 19.04.2023, ενώ δόλια δεν αναφέρθηκε ως ποσό που πρέπει να πληρώσει η Εφεσίβλητη 1 στη διαδικασία μεταβίβασης του ακινήτου στο όνομά της. Με την Έφεση, ζητείται, επίσης, η έκδοση διατάγματος με το οποίο να απαγορεύεται η μεταβίβαση του μεριδίου του αποβιώσαντος στο ακίνητο, τα στοιχεία του οποίου πληρέστερα περιγράφονται στην Έφεση, στην Εφεσίβλητη 1, εάν δεν καταβληθούν πρώτα τα έξοδα διαχείρισης, και περαιτέρω αναγνωριστική απόφαση ότι εάν επιτραπεί η μεταβίβαση πριν από την πληρωμή των εξόδων διαχείρισης, αυτή θα είναι άκυρη, και ότι μόνο με την καταβολή των ως άνω εξόδων διαχείρισης μπορεί να προχωρήσει η μεταβίβαση.
2. Οι λόγοι Έφεσης συνοψίζονται στο ότι, κατά την προσέγγιση του Εφεσείοντος, η προσβαλλόμενη ειδοποίηση πάσχει, εφόσον δεν περιέλαβε τα έξοδα διαχείρισης που υπολογίστηκαν από τον Πρωτοκολλητή, ενώ είχαν κοινοποιηθεί στην Εφεσίβλητη 1. Τα συγκεκριμένα έξοδα μπορούν να ικανοποιηθούν μόνο από το ακίνητο, που είναι το μοναδικό περιουσιακό στοιχείο του αποβιώσαντος. Σύμφωνα με το άρθρο 42 του περί Διαχειρίσεως Κληρονομιών Αποθανόντων Νόμου Κεφ. 189, η καταβολή της αμοιβής του διαχειριστή προηγείται έναντι οποιωνδήποτε άλλων νόμιμων χρεών, ενώ σύμφωνα με το άρθρο 55 του ιδίου νόμου, τα έξοδα δύνανται να καταβληθούν από την κληρονομιά. Εφόσον δεν περιλήφθηκαν αποδείξεις σχετικές με την πληρωμή των εξόδων διαχείρισης, που αποτελούν χρέος της κληρονομιάς, ανάμεσα στα δικαιώματα, τέλη και φόρους που είναι πληρωτέα μέχρι τη μεταβίβαση, δεν μπορεί να προχωρήσει νόμιμα η διαδικασία της μεταβίβασης.
3. Δια της ένορκης δήλωσής του, που υποστηρίζει την Έφεση, ο διαχειριστής αναφέρεται στα γεγονότα επί των οποίων βασίζεται η Έφεσή του. Την 13.09.2016, εκδόθηκε διάταγμα διαχείρισης σύμφωνα με το οποίο η διαχείριση της περιουσίας του αποβιώσαντος του παραχωρήθηκε (Τ1). Ο αποβιώσας είναι ο εγγεγραμμένος ιδιοκτήτης του ½ μεριδίου του περιγραφόμενου ακινήτου, που είναι υποθηκευμένο προς όφελος της Εφεσίβλητης 1, με την υποθήκη Υ4840/2008 ΕΚΓ Πάφου. Το ενυπόθηκο δάνειο δεν είχε εξοφληθεί, γι’ αυτό είχε καταχωριστεί η αγωγή 1747/2016 Ε.Δ. Πάφου, στο πλαίσιο της οποίας, την 07.02.2023, εκδόθηκε δικαστική απόφαση, που περιλάμβανε απόφαση για τα έξοδα της αγωγής και διάταγμα εκποίησης. Η Εφεσίβλητη 1 προχώρησε με τον πλειστηριασμό του ενυπόθηκου ακινήτου, γεγονός για το οποίο ο Εφεσείων ενημερώθηκε την 25.04.2023, δια ειδοποίησης που εξέδωσε η Εφεσίβλητη 1 την 19.04.2023 (Τ3). Την ίδια ημέρα, παρέλαβε και ειδοποίηση ίδιας ημερομηνίας, με την οποία ενημερώνονταν για την προτεινόμενη διάθεση του προϊόντος της πώλησης (Τ4). Στην εν λόγω ειδοποίηση, γίνεται αναφορά σε χρεώσεις / φόρους / τέλη που πρέπει να πληρωθούν προκειμένου το ακίνητο να μπορεί να μεταβιβαστεί στην Εφεσίβλητη 1, ως νέα αγοράστρια, με βάση το άρθρο 44ΙΑ Ν.9/65. Σ’ αυτά, δεν περιλήφθηκαν τα έξοδα διαχείρισης, που η Εφεσίβλητη 1 γνώριζε (Τ5), ενώ ο ίδιος θεωρεί ορθό και δίκαιο τα έξοδα να πληρωθούν από την κληρονομιά. Ο διαχειριστής απέστειλε επιστολές στο Τμήμα Φορολογίας, με την οποία ζήτησε να καταχωριστεί σημείωση στον φάκελο, ότι δεν μπορεί να εκδοθεί φοροαπαλλακτικό σε τρίτο, πλην του διαχειριστή (Τ6). Επιστολές στάλθηκαν και προς το Κτηματολόγιο, ότι δεν μπορεί να γίνει οποιαδήποτε πράξη, χωρίς την υπογραφή του ως διαχειριστή (Τ7), ενώ ενέγραψε και σχετική σημείωση (Τ8). Σε σχετική ειδοποίησή του προς την Εφεσίβλητη 1, μετά την παραλαβή της προσβαλλόμενης ειδοποίησης (Τ9), δεν υπήρξε ανταπόκριση, όπως ούτε και σε μεταγενέστερη επιστολή του, που παραλήφθηκε και από τον Εφεσίβλητο 2 (Τ10). Θεωρεί πως ο Εφεσίβλητος 2 δεν μπορεί να εγγράψει το ακίνητο στην Εφεσίβλητη 1 πριν την πληρωμή των εξόδων της διαχείρισης. Επαναλαμβάνει τους λόγους Έφεσης και υποστηρίζει πως ο ίδιος θα υποστεί ανεπανόρθωτη ζημιά, εάν επιτραπεί η μεταβίβαση του ακινήτου στην Εφεσίβλητη 1, χωρίς να πληρωθούν τα έξοδα διαχείρισης.
4. Στην προσβαλλόμενη ειδοποίηση, γίνεται αναφορά πως όλο το προϊόν της πώλησης (€461.500,00), του όλου ακινήτου, περιλαμβανομένου του ½ μεριδίου της συζύγου του αποβιώσαντος, θα διατεθεί στην Εφεσίβλητη 1, ως ο ενυπόθηκος πιστωτής και μόνος κάτοχος απαίτησης, δικαιώματος ή επιβάρυνσης, αφαιρουμένων πρώτα: του φόρου ακίνητης ιδιοκτησίας (€1.456,82), του τέλους Κεντρικού Φορέα Ισότιμης Κατανομής Βαρών (€1.846,00), του χρέους προς το Κοινοτικό Συμβούλιο Κονιών (€537,40) και του χρέους προς το Συμβούλιο Αποχετεύσεων Πάφου (€2.673,74). Υπάρχει σημείωση πως την 30η ημέρα μετά από την 19.04.2023, η ειδοποίηση θα επικυρωθεί.
Η ένσταση της Εφεσίβλητης 1
5. Η Εφεσίβλητη 1, με την ένστασή της, προβάλλει σωρεία λόγων για τους οποίους, κατά τη θέση της, η Έφεση θα πρέπει να απορριφθεί. Συνοπτικά, θέτει πως τέθηκε σε αναρμόδιο Δικαστήριο και είναι νομικά και ουσιαστικά αβάσιμη ή υποστηρίζεται από αναληθή και ανεπαρκή μαρτυρία, είναι δικονομικά λανθασμένη (λανθασμένο ένδικο διάβημα, χωρίς αναγκαίους διαδίκους), κακόπιστη και καταχρηστική, ενώ υποβλήθηκε με μεγάλη καθυστέρηση και εν πάση περιπτώσει δεν έχει ούτε αντικείμενο, αλλά και ο Εφεσείων δεν νομιμοποιείται γενικά στην έκδοση των αιτούμενων διαταγμάτων.
6. Και η ένσταση της Εφεσίβλητης 1 υποστηρίζεται από μαρτυρία, λειτουργού στις υπηρεσίες της, η οποία εξιστορεί τον τρόπο απόκτησης των δικαιωμάτων του ενυπόθηκου πιστωτή από την Εφεσίβλητη 1. Δέχεται πως ο Εφεσείων είναι ο διαχειριστής της περιουσίας του αποβιώσαντος, αλλά θεωρεί πως η αμοιβή του δεν σχετίζεται με τη διάθεση του προϊόντος της πώλησης, καθότι δεν έχει εντοπιστεί σχετική επιβάρυνση επί του ακινήτου. Η εκποίηση δεν έγινε με τη μεσολάβησή του, αλλά ήταν αναγκαστική, βάσει υποθήκης που προϋπήρχε οποιασδήποτε οφειλής προς τον διαχειριστή. Θεωρεί, βάσει νομικής συμβουλής, ότι δεν εφαρμόζονται από τον ενυπόθηκο πιστωτή οι διατάξεις του Κεφ.189. Περιγράφει τη διαδικασία εκποίησης που προηγήθηκε, και προσκομίζει σχετικά στοιχεία. Δεν αμφισβητείται, όμως, η διαδικασία εκποίησης που προηγήθηκε και η νομιμότητα και ορθότητά της. Η θέση της Εφεσίβλητης περί έλλειψης αντικειμένου βασίζεται στο γεγονός ότι την 19.05.2023 υπέβαλε αίτηση για την επικύρωση της προτεινόμενης διάθεσης, προσμετρώντας τις 30 ημέρες από την 19.04.2023, που ταχυδρομήθηκε η σχετική ειδοποίηση με βάση το άρθρο 44Ι Ν.9/65. Θεωρεί, η Εφεσίβλητη 1, πως η αμοιβή του διαχειριστή δεν μπορεί να ιδωθεί ως μέρος της περιουσίας και ότι θα έπρεπε να εγγραφεί ΜΕΜΟ. Ο Εφεσείων, όπως επισημαίνει η μάρτυρας, είχε ενημερωθεί πως δεν μπορούσε να γίνει δεκτή η πρότασή του, για συμπερίληψη των εξόδων διαχείρισης, συνεπώς δεν ισχύει η εικόνα μη ανταπόκρισης, που επιχείρησε να παρουσιάσει ο Εφεσείων, παραπλανητικά. Η μάρτυρας αναφέρεται, επίσης, στον επηρεασμό των δικαιωμάτων της συνιδιοκτήτριας, λόγω της καθυστέρησης της διευθέτησης της οφειλής. Εκείνη είναι, όπως θέτει, αναγκαία διάδικος. Θεωρεί, η μάρτυρας, πως η διαδικασία που ακολουθήθηκε ήταν η ορθή και επιχειρηματολογεί προς αυτό, προσκομίζοντας τα στοιχεία που διαθέτει σχετικά με τις ενέργειες που έγιναν στο πλαίσιο του πλειστηριασμού.
Η θέση του Εφεσίβλητου 2
7. Ο Εφεσίβλητος 2 ανέφερε πως δεν θα ενστεί, και θα αποδεχθεί το αποτέλεσμα της διαδικασίας. Σχετικό είναι το πρακτικό ημερομηνίας 29.11.2023. Απαλλάχθηκε από την εμφάνιση στη διαδικασία. Το θέμα των εξόδων, όσον αφορά τον Εφεσίβλητο 2, παρέμεινε να εκκρεμεί.
Διαδικασία
8. Η ακρόαση έγινε στη βάση των ενόρκων δηλώσεων που υποστηρίζουν την Έφεση και την ένσταση. Οι δικηγόροι των διαδίκων αγόρευσαν, επιχειρηματολογώντας, προς υποστήριξη των εκατέρωθεν θέσεων.
9. Το περιεχόμενο της Έφεσης και της ένστασης, και της μαρτυρίας που υποστηρίζει την κάθε μία, είναι στην πλήρη τους μορφή γνωστά στο Δικαστήριο, ακόμα κι αν δεν γίνεται αυτούσια, ειδική ή λεπτομερής αναφορά.
10. Το ίδιο ισχύει και για την επιχειρηματολογία των δικηγόρων επί του ζητήματος, που κατά βάση είναι νομικό, εφόσον τα γεγονότα που έλαβαν χώρα, στην ουσία τους, δεν αμφισβητούνται.
11. Ειδικότερα, δεν αμφισβητείται πως υπάρχει διαχείριση και έξοδα διαχείρισης που δεν συμπεριλήφθηκαν στην προτεινόμενη διάθεση του προϊόντος της πώλησης, ούτε πως το ακίνητο που πωλήθηκε στην Εφεσίβλητη 1 από την ίδια είναι το μοναδικό περιουσιακό στοιχείο στην περιουσία του αποβιώσαντος.
Νομικές πτυχές και εξέταση
12. Το άρθρο 44Ι Ν.9/65, που περιλαμβάνεται στην Έφεση, δίδει επαρκή δικονομική βάση σ’ αυτήν. Προβλέπει σχετικά με την ενημέρωση για πώληση και διάθεση του προϊόντος που εισπράχθηκε από πλειστηριασμό ή πώληση. Ακολουθεί τα άρθρα 44Ζ – 44Θ, με τα οποία ρυθμίζεται η διαδικασία πώλησης με πλειστηριασμό, η διαδικασία πώλησης μετά από την αποτυχία του πρώτου πλειστηριασμού, καθώς και η διαδικασία πώλησης σε περίπτωση ύπαρξης προγενέστερης ή μεταγενέστερης υποθήκης.
13. Σύμφωνα με το άρθρο 44Ι § 1, 2, 3 Ν.9/65, ο ενυπόθηκος δανειστής, μετά την πώληση του ενυπόθηκου ακινήτου, ενημερώνει τον ενυπόθηκο οφειλέτη για το προϊόν της πώλησης που εισπράχθηκε είτε με πλειστηριασμό είτε με πώληση (σύμφωνα με τα προαναφερόμενα άρθρα), για το κόστος, τις χρεώσεις, τους φόρους ή τα τέλη που επιβλήθηκαν κατά τη διαδικασία του πλειστηριασμού, σε περίπτωση που η πώληση πραγματοποιήθηκε με πλειστηριασμό. Ο ενυπόθηκος δανειστής αποστέλλει, εντός χρονικής περιόδου που δεν υπερβαίνει τις 30 ημέρες από την πώληση του ενυπόθηκου ακινήτου μέσω ταχυδρομείου, ειδοποίηση αναφορικά με την προτεινόμενη διάθεση του προϊόντος της πώλησης στον ενυπόθηκο οφειλέτη και σε οποιοδήποτε άλλο ενδιαφερόμενο πρόσωπο, καθώς και σε όλους τους κατόχους απαιτήσεων, επιβαρύνσεων ή δικαιωμάτων πληρωμής αναφορικά με το ενυπόθηκο ακίνητο, καταγράφοντας την προτεινόμενη διάθεσή του. Νοείται ότι, με την ειδοποίηση, ενημερώνονται όλα τα ως άνω πρόσωπα, ότι η προτεινόμενη διάθεση του προϊόντος της πώλησης θεωρείται ότι επικυρώνεται την 30ή ημέρα από την ημερομηνία της ειδοποίησης, η οποία καθίσταται τελική και ο ενυπόθηκος δανειστής αποστέλλει την επικύρωση σε όλα τα μέρη εντός 5 ημερών από την ημερομηνία της επικύρωσης. Σε περίπτωση που ο ενυπόθηκος οφειλέτης, οποιοδήποτε ενδιαφερόμενο πρόσωπο ή ο κάτοχος οποιουδήποτε δικαιώματος αμφισβητεί την προτεινόμενη διάθεση του προϊόντος της πώλησης, δύναται να καταχωρίσει Έφεση στο Επαρχιακό Δικαστήριο. Νοείται ότι, με την πάροδο της προθεσμίας των 30 ημερών και νοουμένου ότι δεν έχει εκδοθεί οποιοδήποτε σχετικό απαγορευτικό διάταγμα Δικαστηρίου το οποίο εξακολουθεί να βρίσκεται σε ισχύ, ο ενυπόθηκος δανειστής επικυρώνει την προτεινόμενη διάθεση, η οποία καθίσταται τελική και αποστέλλει την επικύρωση αυτή σε όλα τα μέρη εντός 5 ημερών από την ημερομηνία της επικύρωσης.
14. Η Έφεση που υπέβαλε ο Εφεσείων συνιστά άσκηση του συγκεκριμένου ένδικου μέσου, που προβλέπεται στον νόμο. Συνεπώς, ο ισχυρισμός της Εφεσίβλητης 1 πως δεν ασκήθηκε κατάλληλο ένδικο μέσο είναι λανθασμένος. Εάν σ’ αυτόν τον ισχυρισμό συμβάλλει η έκταση των θεραπειών που ζητά ο Εφεσείων, που, ως γεγονός, είναι διευρυμένες και ορισμένες είναι εκτός της αναθεωρητικής δικαιοδοσίας του Δικαστηρίου, δεν παύει η δυνατότητα εξέτασης του συγκεκριμένου ένδικου μέσου, στην έκταση που αυτό εμπίπτει στην αναθεωρητική δικαιοδοσία του Δικαστηρίου.
15. Σύμφωνα με το άρθρο 44Ι § 4 Ν.9/65, ο ενυπόθηκος δανειστής διαθέτει το προϊόν της πώλησης (που έγινε σύμφωνα με τα προαναφερόμενα άρθρα), σύμφωνα με την επικυρωμένη τελική διάθεσή του, για τα ακόλουθα: (i) Οποιοδήποτε ποσό έχει καταβληθεί υπό μορφή φόρων, τελών και χρεώσεων αναγκαίων για τη μεταβίβαση του ακινήτου στο όνομα του αγοραστή, περιλαμβανομένου του φόρου κεφαλαιουχικών κερδών· (ii) εάν υπάρχουν προγενέστερα εμπράγματα βάρη στο ακίνητο, το ποσό που αναλογεί σε κάθε προγενέστερο δικαιούχο τέτοιων βαρών, όπως καθορίζεται από τις διατάξεις του εδαφίου (1) του άρθρου 44Θ, στη δήλωση/συγκατάθεση του δικαιούχου ή στην απόφαση του Δικαστηρίου· (iii) μετά την καταβολή των ποσών, κατά τα οριζόμενα στις παραγράφους (i) και (ii), το ποσό που αντιπροσωπεύει το ενυπόθηκο χρέος πλέον τόκους· (iv) εάν υπάρχουν οποιαδήποτε μεταγενέστερα εμπράγματα βάρη, το ποσό που αναλογεί σε τέτοια βάρη με σειρά προτεραιότητας. Νοείται ότι, οποιοδήποτε υπόλοιπο καταβάλλεται στον ενυπόθηκο οφειλέτη. Νοείται περαιτέρω ότι, οποιαδήποτε τέλη, δικαιώματα και έξοδα της πώλησης καταβάλλονται από τον ενυπόθηκο δανειστή.
16. Σύμφωνα με το άρθρο 44ΙΑ Ν.9/65, σε περίπτωση που ο ενυπόθηκος δανειστής δεν πωλήσει το ενυπόθηκο ακίνητο εντός χρονικής περιόδου 6 μηνών από την ολοκλήρωση της διαδικασίας του πρώτου πλειστηριασμού, τότε ο ενυπόθηκος δανειστής έχει την επιλογή να αγοράσει το ενυπόθηκο ακίνητο στην αγοραία αξία του βάσει της τελευταίας εκτίμησης που διενεργήθηκε δυνάμει των διατάξεων του παρόντος Μέρους ή με εξ υπαρχής διεξαγωγή διαδικασίας εκτίμησής του με βάση τις διατάξεις του άρθρου 44Δ. Παράλληλα, δύναται να συνεχίσει τις προσπάθειες πώλησης του ενυπόθηκου ακινήτου δυνάμει των διατάξεων των άρθρων 44Ζ και 44Η, χωρίς επιφυλασσόμενη τιμή.
17. Με βάση το άρθρο 44ΙΒ Ν.9/65, μετά την ολοκλήρωση της πώλησης του ενυπόθηκου ακινήτου με τη διαδικασία πλειστηριασμού ή πώλησης ή αγοράς από τον ενυπόθηκο δανειστή, ο τελευταίος, εντός χρονικής περιόδου που δεν υπερβαίνει τις 30 ημέρες από την ημερομηνία της ολοκλήρωσης της πώλησης, υποβάλλει αίτηση στο αρμόδιο Επαρχιακό Κτηματολογικό Γραφείο για μεταγραφή του ενυπόθηκου ακινήτου στο όνομα του αγοραστή και για τον σκοπό αυτό προσκομίζει μαζί με την αίτηση στο αρμόδιο Επαρχιακό Κτηματολογικό Γραφείο τα ακόλουθα έγγραφα: (i) Ένορκη δήλωση του ενυπόθηκου δανειστή και/ή του δημοπράτη, με την οποία βεβαιώνεται η πιστή τήρηση των διατάξεων του παρόντος Μέρους, και (ii) όλα τα αναγκαία έγγραφα και όλες τις βεβαιώσεις που προβλέπονται στο εδάφιο (3) του άρθρου 18. Άλλη διαδικασία είναι η αίτηση για μεταγραφή και άλλη είναι η διαδικασία της διάθεσης του εκπλειστηριάσματος ή του προϊόντος της πώλησης.
18. Σύμφωνα με το άρθρο 18 § 3 Ν.9/65, άλλα έγγραφα που προσάγονται στο Επαρχιακό Κτηματολόγιο, κατά τον χρόνο που διενεργείται η δήλωση μεταβίβασης, περιλαμβάνουν (α) το πιστοποιητικό εγγραφής του ακινήτου του οποίου σκοπείται η μεταβίβαση· (β) επίσημες αποδείξεις ότι καταβλήθηκαν όλα τα δικαιώματα, τέλη και φόροι, που είναι πληρωτέα κατά ή πριν από την ημερομηνία κατά την οποία διενεργείται η δήλωση, με αναφορά μόνο στα δικαιώματα, τέλη και φόρους δυνάμει των διατάξεων οιουδήποτε εκάστοτε εν ισχύ νόμου που βαρύνουν το ακίνητο ή εισπράττονται διά της κατάσχεσης και πώλησης του ακινήτου, ανεξάρτητα του εάν ελήφθησαν τα αναγκαία μέτρα για να συσταθεί επιβάρυνση επί του ακινήτου, ή τα αναγκαία προς κατάσχεση και πώληση αυτού· (γ) βεβαίωση από τον Έφορο Φορολογίας ότι ο φόρος που προκύπτει από τη διάθεση του ακινήτου, σύμφωνα με τις διατάξεις του περί Φορολογίας Κεφαλαιουχικών Κερδών Νόμου, έχει καταβληθεί ή η πληρωμή του έχει ανασταλεί ή δεν προκύπτει φόρος, και ότι το τέλος, ίσο με ποσοστό ύψους 0,40% επί του τμήματος πώλησης, σύμφωνα με τις διατάξεις του περί του Κεντρικού Φορέα Ισότιμης Κατανομής Βαρών (Σύσταση, Σκοποί, Αρμοδιότητες και Άλλα Συναφή Θέματα) Νόμου, έχει καταβληθεί από τον πωλητή ή δεν προκύπτει υποχρέωση καταβολής τέλους· και (δ) βεβαίωση του οικείου Συμβουλίου Υδατοπρομήθειας ή της οικείας αρχής τοπικής διοίκησης, ανάλογα με την περίπτωση, ότι αναφορικά με το εν λόγω ακίνητο έχουν καταβληθεί τα τέλη και δικαιώματα υδατοπρομήθειας τα οποία επιβλήθηκαν σύμφωνα με τις διατάξεις του περί Υδατοπρομήθειας (Δημοτικές και Άλλες Περιοχές) Νόμου ή των Κανονισμών που εκδόθηκαν δυνάμει αυτού, καθώς και των σχετικών Κανονισμών που εκδίδονται δυνάμει του περί Δήμων Νόμου και του περί Κοινοτήτων Νόμου, ανάλογα με την περίπτωση.
19. Σύμφωνα με το άρθρο 51 Ν.9/65, κάθε πρόσωπο τα νόμιμα συμφέροντα του οποίου παραβλάπτονται εξ οιασδήποτε διαταγής, γνωστοποίησης ή απόφασης του Διευθυντή δυνάμει του Ν.9/65, δύναται εντός 30 ημερών από την κοινοποίηση σε αυτόν των άνω να υποβάλει έφεση στο Επαρχιακό Δικαστήριο (όπου οι διατάξεις των άρθρων 80 και 81 του περί Ακινήτου Ιδιοκτησίας (Διακατοχή, Εγγραφή και Εκτίμησις) Νόμου και των περί Ακινήτου Ιδιοκτησίας (Διακατοχή, Εγγραφή και Εκτίμησις) Κανονισμών τυγχάνουν, τηρουμένων των αναλογιών, εφαρμογής.
20. Στην προκειμένη περίπτωση, δεν προσβάλλεται κάποια διαταγή, γνωστοποίηση ή απόφαση του Διευθυντή· ή τουλάχιστον δεν προσκομίστηκε και δεν αναφέρθηκε τέτοια προσβαλλόμενη πράξη. Το άρθρο 51 Ν.9/65 δεν εφαρμόζεται στην προκειμένη περίπτωση.
21. Η Εφεσίβλητη 1 απέστειλε την προσβαλλόμενη ειδοποίηση με βάση το άρθρο 44Ι Ν.9/65, όπως αναφέρεται και στο κείμενό της, εφαρμόζοντας το άρθρο αυτό αναλογικά και στην περίπτωση αγοράς του ακινήτου από τον ίδιο τον ενυπόθηκο πιστωτή, με βάση το άρθρο 44ΙΑ.
22. Η Έφεση μπορεί να εξεταστεί, ως έφεση στο πλαίσιο του άρθρου 44Ι Ν.9/65, και προς αυτό, να λεχθεί πως υποβλήθηκε από τον διαχειριστή της περιουσίας του ενυπόθηκου οφειλέτη, που νομιμοποιείται στην υποβολή της, εντός της προβλεπόμενης προθεσμίας των 30 ημερών, άρα, παραδεκτά.
23. Η άσκηση προβλεπόμενου ένδικου μέσου δεν μπορεί να θεωρηθεί καταχρηστική, με βάση όσα έχουν τεθεί ενώπιον του Δικαστηρίου. Απεναντίας, προκύπτει πως γνήσια ο διαχειριστής της περιουσίας του αποβιώσαντος αποζητά την εξέταση του αιτήματός του να περιληφθούν τα έξοδα διαχείρισης στα προνομιούχα έξοδα, επικαλούμενος τις διατάξεις του Κεφ.189.
24. Η επικύρωση της προτεινόμενης διάθεσης γίνεται μόνον με την πάροδο της προθεσμίας των 30 ημερών, εντός της οποίας υπάρχει το δικαίωμα Έφεσης, νοουμένου ότι δεν έχει εκδοθεί οποιοδήποτε σχετικό απαγορευτικό διάταγμα Δικαστηρίου το οποίο εξακολουθεί να βρίσκεται σε ισχύ. Εάν έχει καταχωριστεί Έφεση, με την οποία αμφισβητείται η προτεινόμενη επικύρωση, ο ενυπόθηκος δανειστής δεν δικαιούται να επικυρώσει την προτεινόμενη διάθεση, η οποία εξακολουθεί να παραμένει ζήτημα σε εκκρεμότητα.
25. Η επικύρωση της προτεινόμενης διάθεσης, με βάση την παράγραφο 3 του άρθρου 44Ι Ν.9/65, γίνεται μόνον με την άπρακτη πάροδο της προθεσμίας των 30 ημερών, εντός της οποίας υπάρχει το δικαίωμα Έφεσης. Η αναφορά της 30ης ημέρας, στην παράγραφο 2 του άρθρου 44Ι, αφενός, συνιστά αναφορά που πρέπει να περιέχεται στην ειδοποίηση που επιδίδεται στους ενδιαφερόμενους, αφετέρου η προσμέτρησή της δεν είναι από την ημερομηνία που αναγράφεται στην ειδοποίηση, αλλά από την ημερομηνία παραλαβής της ειδοποίησης και της δι’ αυτής σχετικής ενημέρωσης («με την ειδοποίηση ενημερώνονται» «από την ημερομηνία της ειδοποίησης» - δια της οποίας ενημερώνονται). Δεν είναι εφικτή άλλη ερμηνεία, δια της οποίας θα αποκλείεται δυνητικά η άσκηση του προβλεπόμενου δικαιώματος Έφεσης.
26. Εάν η ειδοποίηση με βάση το άρθρο 44Ι Ν.9/65, στην προκειμένη περίπτωση, ταχυδρομήθηκε από την Εφεσίβλητη 1 την 19.04.2023, δηλαδή κατά την ημερομηνία που φέρει, αλλά παραλήφθηκε από τον Εφεσείοντα σε μεταγενέστερη ημερομηνία, ως ο ίδιος προβάλλει και δεν αμφισβητείται, την 19.05.2023 η Εφεσίβλητη 1 δεν είχε το δικαίωμα να προχωρήσει με επικύρωση, εφόσον δεν είχε τότε παρέλθει η προθεσμία των 30 ημερών, εντός της οποίας υπήρχε το δικαίωμα Έφεσης. Σχετικός με τον τρόπο υπολογισμού του χρόνου είναι και ο περί Ερμηνείας Νόμος Κεφ.1, ο οποίος, επίσης, προβλέπει την έννοια της επίδοσης με ταχυδρομείο.
27. Συναφώς, και ο ισχυρισμός της Εφεσίβλητης 1 ότι δεν έχει αντικείμενο η Έφεση είναι λανθασμένος. Εφόσον ασκήθηκε εμπρόθεσμα η Έφεση, εντός 30 ημερών από την παραλαβή της σχετικής ειδοποίησης, έχει αντικείμενο, το εκ του νόμου καθοριζόμενο, την προτεινόμενη διάθεση του προϊόντος της πώλησης.
28. Το Επαρχιακό Δικαστήριο είναι αρμόδιο να εξετάσει την Έφεση, το δε ύψος της διαφοράς την εντάσσει στο πλαίσιο της υλικής αρμοδιότητας του παρόντος Δικαστηρίου, η οποία δεν καθορίζεται από το ύψος του χρέους που απαιτεί η Εφεσίβλητη 1 ή από το ποσό του εκπλειστηριάσματος ή του προϊόντος της πώλησης ή την αξία του ακινήτου.
29. Η περίληψη του Διευθυντή ως Εφεσίβλητου 2 στην Έφεση αυτή είναι αχρείαστη. Ο Διευθυντής δεν είναι αναγκαίος διάδικος σε Έφεση που ασκείται δυνάμει του άρθρου 44Ι. Μπορεί να ενημερωθεί για τη διαδικασία ή και για το αποτέλεσμα, χωρίς να χρειάζεται ο λόγος του, για να αποφασίσει το Δικαστήριο. Η Έφεση εναντίον του Εφεσίβλητου 2, ως υποβλήθηκε, από κάθε οπτική, χρήζει απόρριψης.
30. Επίσης, δεν υπάρχει άλλο πρόσωπο, που να πρέπει να ακουστεί, για να αποφασίσει το Δικαστήριο το υπό κρίση ζήτημα, και η δικονομική παρουσία του οποίου να είναι αναγκαία, περιλαμβανομένης της συνιδιοκτήτριας του ακινήτου, συζύγου του αποβιώσαντος.
31. Δεν συντρέχει γενικότερα οποιοσδήποτε εκ των λόγων ένστασης που πρόβαλε η Εφεσίβλητη 1, για τον οποίο το Δικαστήριο να αποτρέπεται από το να εξετάσει την ουσία της Έφεσης.
32. Επί της ουσίας τώρα, τα έξοδα διαχείρισης της περιουσίας αποβιώσαντος ενυπόθηκου οφειλέτη, κατά τη γνώμη μου, είναι χρεώσεις αναγκαίες, που θα πρέπει να εξοφληθούν πρώτα, για να καταστεί εφικτή η μεταβίβαση του ακινήτου στο όνομα του αγοραστή. Ανεξαρτήτως, όμως, της αναγκαιότητας χρέωσης των εξόδων διαχείρισης, ως προκύπτει από τα άρθρα 44ΙΒ και 18 § 3 Ν.9/65, με αναφορά σε δικαιώματα πληρωτέα δυνάμει των διατάξεων οποιουδήποτε εκάστοτε εν ισχύ νόμου, που βαρύνουν το ακίνητο ‒ ασχέτως εάν έχουν γίνει πράξεις επιβάρυνσης ή όχι ‒ προκειμένου να καταστεί δυνατή η μεταγραφή, η αναγκαιότητα υφίσταται και για σκοπούς κατάταξης. Τα κείμενα του Ν.9/65 δεν εξαιρούν την εφαρμογή του Κεφ.189, ούτε εφαρμόζονται ανεξάρτητα από τις διατάξεις του Κεφ.189.
33. Οι δικαστικές αποφάσεις στις οποίες παρέπεμψε η πλευρά της Εφεσίβλητης 1, δια της αγόρευσης των δικηγόρων της, που δεν είναι δεσμευτικές, δεν σχετίζονται και με τα δεδομένα της παρούσας υπόθεσης και ειδικότερα με τη σειρά προτεραιότητας που θέτει το Κεφ.189 σε συνάρτηση με τα ασφαλισμένα χρέη, περιλαμβανομένων των ενυπόθηκων χρεών. Δεν είναι όμοια η προτεραιότητα σε κάθε δικαιοδοσία. Από την άλλη, στην πρόσφατη Χουβαρτά ν. Κυπριακή Δημοκρατία, Πολιτική Έφεση 35/2015, ημερομηνίας 17.05.2024, έγινε μνεία πως:
«Όπως προβλέπεται στην παράγραφο (β) του πιο πάνω άρθρου [με αναφορά στο άρθρο 42 Κεφ.189], οι εξασφαλισμένοι πιστωτές αποβιώσαντος προσώπου, πληρώνονται με βάση συγκεκριμένη τάξη. Στη βάση αυτή, τα χρέη που καλύπτονται με ασφάλεια, εκκαθαρίζονται σύμφωνα με την τάξη προτεραιότητας τους. Ακολουθούν δε την καταβολή διαφόρων άλλων δαπανών, καθώς και της αμοιβής του διαχειριστή της κληρονομιάς.»
34. Η πιο πάνω ομόφωνη μνεία, δια της οποίας δεν κρίθηκε ορθή η προσέγγιση του Πρωτόδικου Δικαστηρίου επί του συγκεκριμένου σημείου, που ακολούθησε σκεπτικό παρόμοιο με αυτό της πλευράς της Εφεσίβλητης 1 (περί εξασφαλίσεων in rem που είναι ή δεν είναι μέρος της περιουσίας), ενθαρρύνει περαιτέρω την προσέγγιση του Δικαστηρίου αυτού, λαμβάνοντας υπόψη πως και το λεκτικό του συγκεκριμένου άρθρου είναι αρκούντως σαφές, τόσο στην αρχική διατύπωσή του στην Αγγλική γλώσσα, όσο και στη μετέπειτα μεταφορά του στην Ελληνική γλώσσα, δίδοντας ξεκάθαρα προτεραιότητα στην πληρωμή ορισμένων δαπανών, έναντι στα εξασφαλισμένα χρέη.
35. Όταν ένας άνθρωπος αποβιώσει, τα χρέη που αφήνει πίσω του πληρώνονται από την περιουσία που καταλείπεται, στην οποία περιλαμβάνεται και η ακίνητη περιουσία του. Αυτή η συνθήκη δεν αφήνει ανεπηρέαστους τους πιστωτές της περιουσίας αυτής, ακόμα κι αν είναι ασφαλισμένοι πιστωτές, με εμπράγματες εξασφαλίσεις. Τα αναγκαστικά έξοδα που συνδέονται με τον θάνατο του προσώπου και την ανάγκη διαχείρισης της περιουσίας του δυνατόν να μειώνουν την αξία της περιουσίας που μπορεί να διατεθεί στους πιστωτές ή και στους κληρονόμους ή κληροδόχους. Εάν το σύνολο της περιουσίας είναι χρεωμένο, δυνατόν να προκύψουν προβλήματα, όπως αυτό που απασχολεί τη συγκεκριμένη υπόθεση. Ο εμπράγματος πιστωτής που επισπεύδει πλειστηριασμό ή πώληση ή αποκτά το ακίνητο σε συγκεκριμένη αξία, να τύχει υπόμνησης, δεν ενεργεί προς ικανοποίηση αποκλειστικά της δικής του απαίτησης. Όταν το εκπλειστηρίασμα ή το προϊόν της πώλησης που επιτυγχάνεται δεν είναι αρκετό, για την ικανοποίηση όλων των απαιτήσεων της περιουσίας, γίνεται διαδικαστικά κατάταξη, για την οποία λαμβάνονται υπόψη οι ρυθμίσεις των νόμων που εφαρμόζονται στην περίπτωση και δίδουν τυχόν προβάδισμα σε συγκεκριμένες αξιώσεις, για τους λόγους του γενικότερου συμφέροντος που εξυπηρετούν.
36. Σε περίπτωση ενυπόθηκου οφειλέτη που έχει αποβιώσει, ένας εκ των νόμων που εφαρμόζονται είναι και το Κεφ.189. Σύμφωνα με το άρθρο 41 Κεφ.189, ο διαχειριστής συλλέγει και συναθροίζει την κληρονομιά με κάθε εύλογη ταχύτητα, καταβάλλει τις δαπάνες κηδείας και τις δαπάνες που προέρχονται από διατάξεις τελευταίας βούλησης και κάθε νόμιμο χρέος του αποθανόντος σύμφωνα με την τάξη προτεραιότητας που καθορίζεται στο άρθρο 42. Έπειτα, προβαίνει σε αποτίμηση τυχόν εναπομείναντος μέρους της κληρονομιάς και προβαίνει στη διανομή.
37. Το άρθρο 42 προβλέπει την τάξη με την οποία ο διαχειριστής πληρώνει τα χρέη της κληρονομιάς. Στο εγχώριο δίκαιο, ρητά, προηγούνται οι δαπάνες κηδείας και οι δαπάνες των συναφών με την αποδοχή και την άσκηση του λειτουργήματος του εκτελεστή ή του διαχειριστή, και αφού καταβληθεί η αμοιβή του εκτελεστή ή διαχειριστή, τότε γίνεται η εκκαθάριση τα νόμιμων χρεών του αποθανόντος από τον εκτελεστή ή τον διαχειριστή, αρχίζοντας από τις δαπάνες ιατρικής νοσηλείας του αποθανόντος κατά τη διάρκεια της τελευταίας του ασθένειας ή τους οφειλόμενους μισθούς του οικιακού υπηρετικού προσωπικού αυτού, που δεν υπερβαίνουν μισθούς έξι μηνών. Ακολουθούν τα χρέη που καλύπτονται με ασφάλεια σύμφωνα με την τάξη προτεραιότητας τους, και έπεται οποιοδήποτε άλλο χρέος.
38. Η κατάταξη που προβλέπει το άρθρο 42 Κεφ.189 δεν αφορά μόνο την εκτέλεση των υποχρεώσεων του εκτελεστή ή του διαχειριστή, ώστε, εάν η εκποίηση είναι αναγκαστική, και όχι εκούσια με ενέργειες του εκτελεστή ή του διαχειριστή, να θεωρείται πως δεν εφαρμόζεται. Η νομοθετική διάταξη ορίζει την τάξη πληρωμής των χρεών του αποβιώσαντος, στην οποία, εκ της ιδιότητάς του και των νόμιμων καθηκόντων του, εκπληρώνει ο εκτελεστής ή διαχειριστής.
39. Εάν δεν υφίστατο η κατάταξη αυτή δια του Κεφ.189, τα προαναφερόμενα έξοδα, ως ανεξασφάλιστα χρέη, θα έπονταν, με ενδεχόμενη προτεραιότητα μόνον έναντι των λοιπών ανεξασφάλιστων χρεών. Ενδεχομένως, σε τέτοια περίπτωση, και όπου η περιουσία είναι στο σύνολό της χρεωμένη, να μην υπήρχε και λογική ανάγκη τέτοια περιουσία να τύχει οποιασδήποτε διαχείρισης, εφόσον εξ αρχής ανήκει στους πιστωτές, οι οποίοι θα έπρεπε να φροντίζουν οι ίδιοι για τη διαχείριση τέτοιας περιουσίας, με δικά τους έξοδα.
40. Η προνομιακή, με βάση το Κεφ.189, ικανοποίηση των εξόδων της διαχείρισης σκοπεί στην πληρέστερη προστασία της περιουσίας του αποβιώσαντος, η οποία χρήζει διαχείρισης, αλλά και του ίδιου του εκτελεστή ή διαχειριστή, ως λειτουργού που ενεργεί, εργαζόμενος, προς το συμφέρον της περιουσίας του αποβιώσαντος, και η αμοιβή του οποίου θα πρέπει να είναι κατάλληλα διασφαλισμένη. Ο νομοθέτης προβλέπει αυτήν τη σειρά κατάταξης ως προς την ικανοποίηση των χρεών του αποθανόντος, στην οποία περιλαμβάνει και τα ασφαλισμένα χρέη, όπως είναι το χρέος προς την Εφεσίβλητη 1, που δεν εξαιρείται από την εκκαθάριση στην οποία προβαίνει ο εκτελεστής ή ο διαχειριστής. Συνακόλουθα, ο ενυπόθηκος πιστωτής δεν μπορεί να παραγνωρίζει τον νόμιμο ρόλο του εκτελεστή ή διαχειριστή, ούτε να τον εξομοιώνει με τον ενυπόθηκο οφειλέτη, για τους σκοπούς της διαδικασίας εκποίησης (λ.χ. ότι είναι το πρόσωπο στο οποίο απλώς επιδίδει τις ειδοποιήσεις που θα έπρεπε να επιδώσει στον ενυπόθηκο οφειλέτη), και να περιορίζεται σε τέτοια εξομοίωση.
41. Η δικαστική εκκαθάριση της κληρονομιάς είναι θεσμός συλλογικής αναγκαστικής εκτέλεσης. Δεν επηρεάζεται, λόγω αυτής, καθαυτό το δικαίωμα της Εφεσίβλητης 1 να εκποιήσει την ενυπόθηκη περιουσία (όπως δεν επηρεάζεται σε περίπτωση πτώχευσης), εφόσον είναι εμπράγματος πιστωτής με τέτοια προτεραιότητα και νόμιμη δυνατότητα, και προς αυτό κάνοντας χρήση των διατάξεων του Ν.9/65, περιλαμβανομένου του δικαιώματος αγοράς της ενυπόθηκης περιουσίας. Με άλλα λόγια, το γενικό προνόμιο του Κεφ.189, που προηγείται του ειδικού προνομίου της υποθήκης, δεν ανατρέπει την εμπράγματη ασφάλεια. Ο ενυπόθηκος πιστωτής, διαδικαστικά, στρέφεται εναντίον του εκτελεστή ή του διαχειριστή της περιουσίας του αποβιώσαντος, που είναι ο μόνος που νομιμοποιείται παθητικά, και ο διορισμός του οποίου προϋποτίθεται, για να μπορεί να ασκήσει και ο ενυπόθηκος πιστωτής τα δικαιώματά του. Η διάθεση του εκπλειστηριάσματος ή του προϊόντος της πώλησης, εφόσον υπάρχει η διαχείριση της περιουσίας του αποβιώσαντος ενυπόθηκου οφειλέτη, θα πρέπει να γίνει συνεφαρμόζοντας, με τον Ν.9/65, το Κεφ.189, η εφαρμογή του οποίου, όπως προαναφέρθηκε, δεν εξαιρείται στα κείμενα του Ν.9/65. Πρακτικά, στην κατάταξη που θα συνταχθεί από τον ενυπόθηκο πιστωτή, θα πρέπει να περιληφθούν και οι προνομιούχοι πιστωτές με βάση το Κεφ.189, ανάμεσα στους οποίους και ο εκτελεστής ή διαχειριστής της περιουσίας, ως προς την αμοιβή του.
42. Δεν προκύπτει από οπουδήποτε πως τα έξοδα διαχείρισης που υπολογίστηκαν από τον Πρωτοκολλητή δεν ήταν εύλογα. Βεβαίως, με ανάλογους χειρισμούς, όχι μόνον του Εφεσείοντος αλλά και της Εφεσίβλητης 1, θα μπορούσαν ενδεχομένως να μην αφεθούν να ανέλθουν. Δεν έγινε αναφορά σε οποιαδήποτε άλλα προνομιούχα έξοδα με βάση το Κεφ.189, όπως έξοδα κηδείας ή εκκρεμών μισθών εργαζομένων για τον αποβιώσαντα ή εκκρεμών ιατρικών εξόδων. Κι εκείνα τα έξοδα, η διασφάλιση των οποίων συνυφαίνεται με την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και την προστασία της εργασίας, εάν υπήρχαν και δεν υπήρχε άλλη διαθέσιμη περιουσία του αποβιώσαντος για να ικανοποιηθούν, θα έπρεπε να ικανοποιούνταν από το προϊόν της πώλησης του ενυπόθηκου ακινήτου, κατά προτεραιότητα, χωρίς αυτή η νόμιμη ρύθμιση να παραβιάζει το δικαίωμα της Εφεσίβλητης 1 στην ιδιοκτησία. Μετά την ικανοποίηση αυτών των εξόδων, τότε θα μπορούσε να διατεθεί το υπόλοιπο στο ενυπόθηκο χρέος της Εφεσίβλητης 1, εφόσον έχει την επιμέρους εμπράγματη προτεραιότητα, που δεν επηρεάζεται με οποιονδήποτε τρόπο.
43. Καταληκτικά, η Εφεσίβλητη 1 θα έπρεπε, στην ειδοποίησή της, στην προτεινόμενη διάθεση του προϊόντος πώλησης, να αναφέρει και τα έξοδα διαχείρισης που είναι πληρωτέα με βάση το Κεφ.189. Η παράλειψη συμπερίληψής τους, ενώ ήταν γνωστά και μη αμφισβητούμενα, αποτελεί σφάλμα, που δημιουργεί ελάττωμα στη διαδικασία της πρότασης διάθεσης του προϊόντος της πώλησης, ικανή να επιφέρει τον παραμερισμό της σχετικής ειδοποίησης και την παραπομπή της υπόθεσης στον ενυπόθηκο πιστωτή, για επανεξέταση.
44. Αν και η τύχη της Έφεσης έχει, με αυτόν τον συλλογισμό, κριθεί, λόγω της προαναφερόμενης παράλειψης, που επαρκεί, παρεμβάλλεται, καθοδηγητικά, πως θα έπρεπε, επίσης, η Εφεσίβλητη 1, να αναφέρει, στη σχετική ειδοποίηση, πως δεν υπάρχουν προγενέστερα εμπράγματα βάρη, ούτε μεταγενέστερα εμπράγματα βάρη στα οποία αναλογεί ποσό. Επίσης, στο ποσό που θα διατεθεί για το ενυπόθηκο χρέος, θα έπρεπε να αναφερθεί διακριτά το ενυπόθηκο χρέος και οι τόκοι, και να προκύπτει, εξ αυτών των αναφορών, ξεκάθαρα, πως δεν υπολείπεται οποιοδήποτε ποσό που θα πρέπει να επιστραφεί στον ενυπόθηκο οφειλέτη, δηλαδή στην κληρονομιαία περιουσία.
Κατάληξη
45. Για τους λόγους που εξηγήθηκαν, η Έφεση εναντίον της Εφεσίβλητης 1 επιτυγχάνει. Εκδίδεται διάταγμα με το οποίο η ειδοποίηση που εκδόθηκε από την Εφεσίβλητη 1 την 19.04.2023 με βάση το άρθρο 44Ι Ν.9/65, σχετικά με την προτεινόμενη διάθεση του προϊόντος πώλησης του ακινήτου του αποβιώσαντος παραμερίζεται. Εκδίδεται διάταγμα επανεξέτασης του προτεινόμενου τρόπου διάθεσης του προϊόντος της πώλησης από την Εφεσίβλητη 1, υπό το φως αυτής της απόφασης.
46. Τα παραπάνω εξαντλούν τις θεραπείες που δικαιούται ο Εφεσείων, στο πλαίσιο αυτής της διαδικασίας.
47. Η Έφεση εναντίον του Εφεσίβλητου 2 απορρίπτεται.
48. Όσον αφορά τα έξοδα αυτής της διαδικασίας, εκ του αποτελέσματος, εφόσον δεν προκύπτει λόγος για διαφοροποίηση, η Εφεσίβλητη 1 να πληρώσει τα έξοδα του Εφεσείοντος, όπως υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο. Ο Εφεσείων να πληρώσει τα έξοδα του Εφεσίβλητου 2, όπως υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο.
(Υπ.) ……………………..
Χρ. Μίτλεττον, Ε.Δ.
Πιστό Αντίγραφο
ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΗΤΗΣ