ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΠΑΦΟΥ

ΕΝΩΠΙΟΝ: Χρ. Μίτλεττον, Ε.Δ.

 

 

 

Αγωγή αρ. 1681/2016  

 

 

 

 

 

ΣΩΤΗΡΗΣ ΧΑΤΖΗΓΕΩΡΓΙΟΥ

 

 

 

Ενάγων

 

 

 

ν.

 

 

 

 

 

ΚΩΣΤΑΣ ΘΕΟΔΩΡΟΥ

 

 

Εναγόμενος

 

 

 

_____________________

 

 

Ημερομηνία: 19 Αυγούστου 2024

 

Εμφανίσεις:

 

Α. Παπαλοΐζου για Κρίτων Α. Παπαλοΐζου & Σία ΔΕΠΕ, για τον Ενάγων

 

Ειρ. Πουλλά (κα) προσωπικά και για Μ-Ε. Πουλλά (κα), για τον Εναγόμενο

 

 

 

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

 

Το πλαίσιο της διαφοράς

 

 

1.        Ο Ενάγων, την 09.10.2015, ενώ οδηγούσε όχημα ιδιοκτησίας του, τα στοιχεία του οποίου αναφέρει στην αγωγή του, νόμιμα, κατά μήκος του κύριου δρόμου Πάφου – Πόλης Χρυσοχούς, παρά την περιοχή Λεμονάρι, με κατεύθυνση προς την Πόλη Χρυσοχούς, ανακόπηκε από έναν σκύλο που εισήλθε στον δρόμο, απότομα, και συγκρούστηκε με το όχημά του. Ο Εναγόμενος, κατά τη θέση του Ενάγοντος, ήταν ο ιδιοκτήτης ή κάτοχος και φύλακας του συγκεκριμένου σκύλου. Γι’ αυτό, του καταλογίζει αμέλεια ή παράβαση νόμιμων καθηκόντων. Ενώ γνώριζε, όπως αναφέρει, πως ο σκύλος του ήταν «άτακτος» ή αδέσποτος και κυκλοφορούσε ελεύθερα, δεν τον έθεσε υπό τη φύλαξή του σε περιφραγμένο ή ασφαλή χώρο, και δεν τον επέβλεπε επαρκώς, ώστε να μην εισέλθει στον αυτοκινητόδρομο· επέτρεψε στον σκύλο του να εισέλθει απότομα και αιφνιδιαστικά στον αυτοκινητόδρομο και ν’ ανακόψει την ελεύθερη πορεία του οχήματος του Ενάγοντος, και δεν έλαβε τα απαιτούμενα μέτρα ώστε να μην κυκλοφορεί ελεύθερος σε δημόσιο δρόμο ή κοντά στον δρόμο που κυκλοφορούν αυτοκίνητα· δεν έλαβε υπόψη του την παρουσία του Ενάγοντος στον αυτοκινητόδρομο και δεν βεβαιώθηκε ότι η παρουσία του σκύλου του εκεί δεν θα δημιουργούσε άμεσο κίνδυνο. Ως αποτέλεσμα της σύγκρουσης, το όχημα του Ενάγοντος υπέστη υλικές ζημιές, και ο Ενάγων υποβλήθηκε σε έξοδα, που ανέρχονται συνολικά σε €3.277,00, και αναλύονται στην έκθεση απαίτησής του. Η ασφαλιστική εταιρεία του Ενάγοντος, Παγκυπριακή Ασφαλιστική Λτδ, είχε καλύψει το ποσό αυτό στον Ενάγοντα και, εξ ονόματός του και καθ’ υποκατάστασή του και εκ μέρους του, διεκδικεί το ποσό αυτό από τον Εναγόμενο.

 

2.        Η υπεράσπιση του Εναγόμενου βασίζεται στο ότι ο ίδιος, όπως αναφέρει, ουδέποτε ήταν ιδιοκτήτης ή κάτοχος ή φύλακας ή φροντιστής ή είχε άλλως πώς υπό την επίβλεψή του κάποιον σκύλο, περιλαμβανομένου του σκύλου που αναφέρει ο Ενάγων. Την 09.10.2015, άκουσε θόρυβο που προέρχονταν από τον δρόμο Πάφου - Πόλης Χρυσοχούς, που εφάπτεται της οικίας του. Βγήκε στον δρόμο και αντίκρυσε τον Ενάγοντα, που φώναζε και έβριζε τον σκύλο και τον ιδιοκτήτη του, που ήταν η αιτία του ατυχήματός του, σύμφωνα με τα λεγόμενά του. Στην παρουσία του Ενάγοντος και του Εναγόμενου, τρίτο πρόσωπο, άγνωστο, σταμάτησε στη σκηνή και μετέφερε με το όχημά του τον σκύλο και έφυγε, με κατεύθυνση προς την Πάφο. Ο Εναγόμενος αρνείται την ευθύνη για τέτοιο ατύχημα, και ως συνακόλουθο της άρνησής του αυτής, και τις ζημιές που αναφέρει πως υπέστη ο Ενάγων, οι οποίες δεν οφείλονται σε ενέργειες του Εναγόμενου. Πέραν αυτών, είναι η θέση του Εναγόμενου πως εάν ο Ενάγων αποζημιώθηκε από την ασφαλιστική του εταιρεία, δεν νομιμοποιείται να διεκδικεί δικαστικά αποζημίωση, εφόσον εκχώρησε τα δικαιώματά του στην ασφαλιστική εταιρεία. Ο Εναγόμενος ζητά την απόρριψη της αγωγής του Ενάγοντος.

 

3.        Ο Ενάγων, με απαντητικό δικόγραφο, αρνείται την εκδοχή του Εναγόμενου πως δεν είχε σχέση με τον σκύλο και με το επίδικο περιστατικό, και επιμένει στις θέσεις του. Τα γεγονότα, όπως αναφέρει, δεν έγιναν όπως τα λέει ο Εναγόμενος την 09.10.2015. Ο Ενάγων και ο Εναγόμενος δεν είναι άγνωστοι μεταξύ τους, λόγος για τον οποίον γνωρίζει και ότι ο Εναγόμενος ήταν ο ιδιοκτήτης, κάτοχος και φύλακας του σκύλου που συγκρούστηκε με το όχημά του. Ο ίδιος παραδέχθηκε στη σκηνή του ατυχήματος πως είναι δικός του, μπροστά στο μέλος της Αστυνομίας που είχε μεταβεί στη σκηνή και ο ίδιος ο Εναγόμενος ήταν που μετέφερε στη συνέχεια τον σκύλο του στον κτηνίατρο. Η ασφαλιστική εταιρεία, όπως αναφέρει, πλήρωσε τον επιδιορθωτή του οχήματος όλο το ποσό, πλην των €400,00 της απαίτησης (excess fee), το γεγονός της υποκατάστασης αναφέρεται, και δεν εμποδίζει τον Ενάγοντα να ενάγει, ούτε επηρεάζεται η ευθύνη του Εναγόμενου, ενώ είναι γνωστές οι αρχές της νομολογίας, που ακολουθήθηκαν.

 

4.        Από το σύνολο της δικογραφίας, δεν προκύπτει πως αμφισβητείται το γεγονός ότι την 09.10.2015 όχημα που οδηγούσε ο Ενάγων στον δρόμο Πάφο – Πόλης Χρυσοχούς, με κατεύθυνση προς την Πόλη Χρυσοχούς, και ένας σκύλος, συγκρούστηκαν μεταξύ τους. Το Δικαστήριο θα πρέπει να αποφασίσει εάν ο Εναγόμενος ήταν ο ιδιοκτήτης ή κάτοχος και φύλακας του σκύλου, ή όχι. Εάν ναι, κατά πόσο είχε κάποιο καθήκον επιμέλειας έναντι στον Ενάγοντα, του οποίου υπήρξε παράβαση. Έπειτα, εάν το όχημα του Ενάγοντος υπέστη ζημιά, αιτιωδώς συνδεδεμένη με οποιεσδήποτε ενέργειες του Εναγόμενου, και την έκτασή της, κι αν ο Ενάγων νομιμοποιείται να διεκδικεί έναντι στον Εναγόμενο, με δεδομένη την αποζημίωσή του από την ασφαλιστική εταιρεία.

 

Διαδικασία

 

5.        Την 30.10.2023, δόθηκαν οδηγίες η εκδίκαση της αγωγής να γίνει με τη διαδικασία της ταχείας εκδίκασης, που προβλέπεται στη Δ.30,κκ.6-7 των Διαδικαστικών Κανονισμών Πολιτικής Δικονομίας (ΚΠΔ), που ισχύουν αναφορικά με την αγωγή αυτή.

 

6.        Για την απόδειξη της υπόθεσης του Ενάγοντος, προσκομίστηκε μαρτυρία, υπό μορφή ένορκης δήλωσης, από τον ίδιο (ΜΕ1). Μαρτυρία προσκομίστηκε, υπό τη μορφή ένορκης δήλωσης, και από τον Εναγόμενο (ΜΥ1).

 

7.        Την 18.04.2024, δόθηκαν οδηγίες από το Δικαστήριο να αντεξεταστεί ο Αστ.1574 Κάρολος Αντωνίου, μαρτυρία του οποίου είχε προσκομιστεί εξ ακοής από τον ΜΕ1, για την επεξήγηση συγκεκριμένων αναφορών του επί της έκθεσής του, και για καθορισμένο χρόνο. Ενώ κλητεύθηκε, για να δώσει μαρτυρία κατά την ακρόαση που ορίστηκε για την 16.05.2024, δεν προσήλθε για αντεξέταση.

 

8.        Μετά την παρουσίαση του συνόλου της διαθέσιμης μαρτυρίας, οι δικηγόροι των δύο πλευρών αγόρευσαν, προς υποστήριξη των εκατέρωθεν ισχυρισμών.

 

Νομικές πτυχές

 

9.        Με βάση τα άρθρα 51 και 54 του περί Αστικών Αδικημάτων Νόμου Κεφ.148, αμέλεια συνίσταται στην τέλεση πράξης που, υπό τις περιστάσεις, δεν θα τελούσε λογικό συνετό πρόσωπο, ή στην παράλειψη τέλεσης πράξης που, υπό τις περιστάσεις, τέτοιο πρόσωπο θα τελούσε. Μπορεί να τύχει αποζημίωσης μόνο το πρόσωπο έναντι του οποίου ο υπαίτιος της αμέλειας υπείχε υποχρέωση, υπό τις περιστάσεις, να μην επιδείξει αμέλεια. Υποχρέωση να μην επιδείξει αμέλεια υπέχει, μεταξύ άλλων, ο ιδιοκτήτης ζώου έναντι κάθε άλλου προσώπου που βρίσκεται τόσο κοντά στο ζώο ώστε, κατά τη συνήθη πορεία των πραγμάτων, να επηρεάζεται από αμέλεια. Σε αγωγή που εγείρεται σε σχέση με ζημιά κατά την οποία αποδεικνύεται ότι η ζημιά προκλήθηκε από ζώο το οποίο είχε, όπως γνώριζε ο εναγόμενος ή πρέπει να θεωρηθεί ότι γνώριζε κατά τεκμήριο, την τάση για την τέλεση πράξης από την οποία προκλήθηκε ζημιά, και ότι ο εναγόμενος ήταν ο ιδιοκτήτης ή είχε την ευθύνη του ζώου αυτού, τότε ο εναγόμενος φέρει το βάρος της απόδειξης του ότι δεν υφίστατο αμέλεια για την οποία αυτός ευθύνεται σε σχέση με το ζώο αυτό.

 

10.    Σύμφωνα με τον περί Σκύλων Νόμο 184(Ι)/2002, αδέσποτος είναι τόσο ο σκύλος που στερείται στέγης ή βρίσκεται εκτός των ορίων του υποστατικού του ιδιοκτήτη ή του κατόχου του ή του φύλακά του, όσο και ο σκύλος που δεν βρίσκεται υπό τον έλεγχο ή την άμεση επίβλεψη οποιουδήποτε ιδιοκτήτη, κατόχου ή φύλακα. Δηλαδή, ανεξάρτητα από το εάν υφίσταται ιδιοκτήτης ή κάτοχος και φύλακας, ο σκύλος μπορεί να θεωρείται αδέσποτος, εάν βρίσκεται εκτός των ορίων του υποστατικού του. Κανένα πρόσωπο δεν μπορεί να κατέχει σκύλο, εκτός αν έχει εφοδιαστεί με τη σχετική άδεια κατοχής η οποία εκδίδεται από την αρμόδια αρχή, αφού προσκομιστούν τα προβλεπόμενα έγγραφα. Πρέπει να τηρείται μητρώο ιδιοκτητών σκύλων το οποίο να περιλαμβάνει το όνομα, την ταυτότητα, η διεύθυνση, το τηλέφωνο και το επάγγελμα κάθε προσώπου που του παραχωρήθηκε άδεια κατοχής, καθώς και ο αριθμός εγγραφής του σκύλου, με όλα τα υπόλοιπα στοιχεία του. Ο ιδιοκτήτης ή και ο κάτοχος ή και ο φύλακας σκύλου υποχρεούται να έχει αναρτημένη πινακίδα με προειδοποίηση «προσοχή σκύλος» στην είσοδο της κατοικίας ή και των υποστατικών του. Ο Διευθυντής των Κτηνιατρικών Υπηρεσιών οφείλει, επίσης, να τηρεί μητρώο εγγραφής των σκύλων, που περιέχει τον αριθμό εγγραφής του σκύλου και άλλες πληροφορίες. Όλοι οι σκύλοι ηλικίας μεγαλύτερης των έξι μηνών πρέπει να είναι εγγεγραμμένοι στο μητρώο εγγραφής που τηρείται από τον Διευθυντή. Όλοι οι ιδιοκτήτες ή τα πρόσωπα που έχουν υπό τη φροντίδα ή φύλαξη απευθύνονται στον Διευθυντή για εγγραφή στο μητρώο των σκύλων, παρουσιάζοντας τα σχετικά έγγραφα. Όλοι οι εγγεγραμμένοι στο μητρώο σκύλοι πρέπει να σημαδεύονται με τρόπο μόνιμο που φέρει κωδικό αριθμό ή άλλο στοιχείο που αντιστοιχεί με τον αριθμό εγγραφής κάθε σκύλου. Προβλέπεται η διαδικασία της σήμανσης. Οποιοσδήποτε αδέσποτος σκύλος, μπορεί να συλληφθεί από την αρμόδια αρχή, η οποία οφείλει να προβεί σε κάθε δυνατή ενέργεια για να ειδοποιήσει τον ιδιοκτήτη του σκύλου. Σε περίπτωση που δεν ανευρίσκεται ο ιδιοκτήτης αδέσποτου σκύλου εντός δεκαπέντε ημερών από τη σύλληψή του από την αρμόδια αρχή, τότε ο σκύλος παραχωρείται σε άλλον ενδιαφερόμενο ή παραδίδεται στις Κτηνιατρικές Υπηρεσίες για ευθανασία. Μεταξύ άλλων, οποιοδήποτε πρόσωπο κατέχει σκύλο χωρίς άδεια κατοχής, ή σκύλο που δεν είναι εγγεγραμμένος και σημασμένος, ή κατά παράβαση των διατάξεων του νόμου, ή εγκαταλείπει το σκύλο του ή δεν λαμβάνει τα κατάλληλα μέτρα για να εμποδίσει τη δραπέτευση ή τη διαφυγή του, ή επιτρέπει ή ανέχεται όπως ο σκύλος του οποίου είναι ιδιοκτήτης ή τον οποίο έχει κάτω από τη φροντίδα του περιφέρεται ελεύθερος σε δημόσιο δρόμο ή σε οποιοδήποτε δημόσιο μέρος χωρίς να είναι δεμένος με λουρί, είναι ένοχο αδικήματος, και σε περίπτωση πρώτης καταδίκης, υπόκειται σε φυλάκιση για χρονικό διάστημα που δεν υπερβαίνει τους δώδεκα μήνες ή σε χρηματική ποινή που δεν υπερβαίνει τις χίλιες λίρες ή και στις δύο αυτές ποινές.

 

 

 

Μαρτυρία και εξέταση

 

11.    Η αξιολόγηση της μαρτυρίας περιορίζεται στην έκταση των αμφισβητούμενων γεγονότων που προκύπτουν[1]. Σκοπεί στην εύρεση των πραγματικών γεγονότων επί των οποίων το Δικαστήριο μπορεί να βασιστεί. Αξιολογείται το περιεχόμενο της μαρτυρίας[2], από το οποίο δυνατόν να προκύπτουν και κρίσεις αναφορικά με την αξιοπιστία των μαρτύρων. Λόγω και του τρόπου παρουσίασης της μαρτυρίας στις υποθέσεις ταχείας εκδίκασης, το πλέγμα των κλασικών νομολογιακών αρχών προσαρμόζεται ανάλογα, με προσεγγίσεις απαλλαγμένες από εξωτερικές εντυπώσεις εκ της άμεσης συμπεριφοράς ή των αντιδράσεων στο εδώλιο του μάρτυρα[3] ή αντίστοιχα που να παρεμβάλλουν εκ του ύφους, της έκτασης ή των εξωτερικών γνωρισμάτων της γραφής ή της αφηγηματικής ικανότητας του συγγράψαντος την κάθε κείμενη εκδοχή. Η πληρότητα και η σαφήνεια ή η ελλειμματικότητα και η αοριστία επί των αμφισβητούμενων γεγονότων, η αμεσότητα ή η υπεκφυγή, οι συμπτώσεις και η λογική ή η ύπαρξη ουσιωδών αντιφάσεων ή υπερβολών[4], εν τέλει η πειστικότητα ή όχι της εκδοχής, είναι κριτήρια περιεχομένου που μπορούν να εξετάζονται και να λαμβάνονται υπόψη, συναρτώμενα με το σύνολο της μαρτυρίας, ασχέτως του έγγραφου ή έμμεσου τρόπου του λόγου των μαρτύρων, την απουσία πλήρους ζωντανής ατμόσφαιρας και την απόσταση του Δικαστηρίου από τον μάρτυρα και τους τρόπους συμπεριφοράς του (demeanour) ή τα έκδηλα στοιχεία της προσωπικότητάς του.

 

 

12.    Ο Ενάγων, στη δική του μαρτυρία, ανέφερε ό,τι και στην αγωγή του. Προσκόμισε τον τίτλο ιδιοκτησίας του οχήματός του (Τ1). Ο Εναγόμενος, ανέφερε, ήταν ο κύριος και φύλακας του σκύλου. Περιγράφει λεπτομερώς τα γεγονότα που οδήγησαν στη σύγκρουση την 09.10.2015, λέγοντας πως ο σκύλος εισήλθε απότομα κι αιφνιδιαστικά και απρόσμενα, με ταχύτητα, για να διασχίσει τον δρόμο, ενώ το όχημα ήταν σε ελάχιστη απόσταση, ώστε να μην μπορεί να προλάβει ν’ αντιδράσει με κάποιον ελιγμό ή με ακινητοποίηση. Η σύγκρουση έγινε περίπου στη μέση του δρόμου. Προσκομίσει σχετική αστυνομική έκθεση, συνοδευόμενη από συμμετρικό σχεδιάγραμμα (Τ2), για την έκδοση της οποίας, όπως αναφέρει, δαπάνησε €85,00. Προέβη στη σχετική διαδικασία με την ασφαλιστική εταιρεία (Τ3, Τ4). Ως προς τα γεγονότα που ακολούθησαν τη σύγκρουση, αμέσως μετά από αυτήν, ο Ενάγων, όπως αναφέρει, κατέβηκε από το όχημα και διαπίστωσε ότι ο σκύλος ήταν ξαπλωμένος και τραυματισμένος στη μέση του δρόμου. Αμέσως τον αναγνώρισε και πήγε στο κατάστημα του Εναγόμενου, το οποίο είναι κοντά στον τόπο του ατυχήματος, και τον κάλεσε να έρθει να τον παραλάβει, όπως και έπραξε. Είναι ψευδής ο ισχυρισμός του Εναγόμενου πως δεν είναι ο ίδιος ιδιοκτήτης ή κάτοχος ή φύλακας του σκύλου, και εκ των υστέρων σκέψη του. Αναφέρεται ρητά στην Αστυνομική έκθεση ότι αποτελούσε περιουσία του, ως διαπίστωσε και κατέγραψε ο εξεταστής της υπόθεσης. Εξάλλου, ο Ενάγων, όπως αναφέρει, γνωρίζει προσωπικά τον Εναγόμενο και έβλεπε τον σκύλο αυτό δεμένο στην είσοδο της επιχείρησής του, εφόσον ήταν τακτικός πελάτης του, για την προμήθεια οικοδομικών υλικών. Του είχε πει πως ο σκύλος ήταν ελεύθερος τη δεδομένη χρονική στιγμή «για να κάνει την ανάγκη του», οπότε περιφέρονταν ελεύθερος στο προαύλιο της επιχείρησης αλλά και στην ευρύτερη περιοχή, αντί να βρίσκεται περιορισμένος ή υπό επιτήρηση. Προσκομίζει αποδείξεις αγοράς προϊόντων από την επιχείρηση του Εναγόμενου (Τ5). Προκύπτει, εξ αυτών, πως ο ισχυρισμός του Εναγόμενου ότι ήταν άγνωστός του ο Ενάγων είναι επίσης ψευδής. Ο Εναγόμενος, κατά τον Ενάγοντα, προωθεί τη θέση πως δεν ήταν ο εγγεγραμμένος ιδιοκτήτης του σκύλου αυτού στην αρμόδια αρχή, ώστε να αποποιηθεί της ευθύνης που φέρει, ενώ είχε και ο ίδιος αναφέρει πως ήταν δικός του ο σκύλος και γι’ αυτό τον είχε, το τελευταίο χρονικό διάστημα, δεμένο στην επιχείρησή του. Εξάλλου, ο ίδιος ενημερώθηκε άμεσα και ο ίδιος παρέλαβε τον σκύλο από τον δρόμο, στην παρουσία της Αστυνομίας, και τον πήρε στον κτηνίατρο, και όχι άγνωστο άτομο, όπως αναφέρει, επίσης αναληθώς. Σε μεταγενέστερο χρόνο, προφανώς αφού είχε αναρρώσει ο σκύλος, τον είδε και πάλι δεμένο στην επιχείρηση του Εναγόμενου, για μικρό χρονικό διάστημα. Προσκομίζει το τιμολόγιο στο οποίο αναγράφεται η χρέωση για την επιδιόρθωση του οχήματος (Τ6), εκτίμηση (Τ7) για την οποία δαπάνησε €100,00, αντίγραφο του ασφαλιστηρίου εγγράφου (Τ8), καθώς και επιστολή με ημερομηνία 23.10.2015 που εστάλη στον Εναγόμενο με σκοπό την εξώδικη διευθέτηση (Τ9), χωρίς ανταπόκριση. Μάλιστα, ο Εναγόμενος του ανέφερε πως, εάν ζητούσε ζημιές για το όχημα, θα ζητούσε και ο ίδιος αποζημίωση για τον σκύλο του, που τραυματίστηκε. Θεωρεί ότι δικαιούται στην έκδοση απόφασης εναντίον του Εναγόμενου, για τα ποσά που αξιώνει με την αγωγή του.

 

13.    Ο Εναγόμενος, ανέφερε, επίσης, ό,τι στην τροποποιημένη υπεράσπισή του. Πως η οικία του εφάπτεται στον κύριο δρόμο Πάφου-Πόλης Λεμεσού, στην περιοχή Λεμονάρι, στο χωριό Στρουμπί, όπου βρίσκεται και το κατάστημά του. Την 09.10.2015, κατά την ώρα του ατυχήματος (γύρω στις 14:30), άκουσε φρενάρισμα και βγήκε έξω, να δει τι έγινε. Έτσι βρέθηκε εκεί. Είδε ένα όχημα στην αριστερή λωρίδα και μπροστά από αυτό να κείτεται ένας σκύλος. Ο Ενάγων, που οδηγούσε το όχημα, φώναζε εκνευρισμένος και έβριζε τον σκύλο. Όταν ο Ενάγων είδε τον Εναγόμενο στον χώρο, άρχισε να του φωνάζει και να τον κατηγορεί ότι άφησε τον σκύλο του αφύλακτο και ότι εξαιτίας του προκλήθηκε ατύχημα. Ο Εναγόμενος ανέφερε στον Ενάγοντα πως ο σκύλος δεν ήταν δικός του, ούτε υπό την προστασία ή φύλαξή του. Στη συνέχεια, με τη βοήθεια ενός περαστικού, που είχε σταματήσει στη σκηνή, μετέφεραν τον σκύλο μπροστά από την οικία του Εναγόμενου, όπου υπήρχε χώρος στάθμευσης, για να αποσυμφορηθεί η κυκλοφορία. Ο Εναγόμενος επέστρεψε στο κατάστημά του και το άγνωστο πρόσωπο έμεινε με τον σκύλο. Μετά από λίγη ώρα, τον ρώτησε ένας αστυνομικός εάν είναι ο ιδιοκτήτης του σκύλου, τον ενημέρωσε πως δεν είναι ούτε ο ιδιοκτήτης ούτε ο κάτοχος. Εκείνη τη στιγμή, στην παρουσία του αστυνομικού, ένα άλλο άγνωστο πρόσωπο σταμάτησε στον χώρο που μετέφεραν τον σκύλο και τον πήρε με το όχημά του, με κατεύθυνση προς την Πάφο. Δεν ισχύει, όπως λέει, η αναφορά του Εναγόμενου πως ο Εναγόμενος μετέφερε τον σκύλο με ιδιωτικό όχημα, εφόσον επέστρεψε στο κατάστημά του. Η οικία του, όπως εξηγεί, περιτριγυρίζεται από χωράφια και αγροτεμάχια, και δεν υπάρχει άλλη οικία σε απόσταση περίπου 350 μέτρων. Υπάρχουν όμως αδέσποτα σκυλιά στην περιοχή, γεγονός που είχε καταγγελθεί επανειλημμένα και στην κοινότητα. Παραπέμπει γι’ αυτό σε ένορκη δήλωση του κοινοτικού συμβούλου κατά τον χρόνο των γεγονότων Αριστοτέλη Ζαχαρία, ημερομηνίας 16.04.2018, που είναι στον φάκελο της υπόθεσης, προσκομίζοντας αντίγραφό της, ότι ο Εναγόμενος δεν είναι ιδιοκτήτης ή κάτοχος σκύλου και κατήγγειλε κάποιες φορές για αδέσποτα σκυλιά στην ευρύτερη περιοχή της οικίας του και για την επικινδυνότητά τους.

 

14.    Η μαρτυρία του Ενάγοντος ότι είναι ο ιδιοκτήτης του οχήματος που ενεπλάκη στο ατύχημα βασίζεται και στο Τ1, που είναι αντίγραφο επίσημου εγγράφου, και αναφέρεται ότι το όχημα KRN146 είναι ιδιοκτησίας του Ενάγοντος. Πρόκειται για ένα Volkswagen Jetta, κατασκευής του 2007. Δεν προκύπτει, από οπουδήποτε, πως το Τ1 περιέχει αναληθείς δηλώσεις γεγονότων. Είναι αποδεκτή η μαρτυρία του Ενάγοντος ότι είναι ο ιδιοκτήτης του οχήματος που ενεπλάκη στο ατύχημα.

 

15.    Όσον αφορά την ιδιοκτησία ή κατοχή και φύλαξη του σκύλου, που είναι και το βασικό θέμα αμφισβήτησης, στην Αστυνομική έκθεση, Τ2, αναφέρεται πως ενεπλάκη το προαναφερόμενο όχημα σε ατύχημα με σκύλο, την 09.10.2015, και το ατύχημα διερεύνησε ο Αστ. 1574. Ο σκύλος, όπως αναφέρεται στο Μέρος VI (για υπηρεσιακή χρήση) ήταν «περιουσία του Κώστα Θεοδώρου», τραυματίστηκε, και μεταφέρθηκε με ιδιωτικό όχημα σε κτηνίατρο. Στη συνοπτική έκθεση γεγονότων, αναφέρεται πως εισήλθε εντός του δρόμου «αδέσποτος σκύλος, ιδιοκτησίας του Κώστα Θεοδώρου», με αποτέλεσμα να προσκρούσει στο μπροστινό μέρος του οχήματος, να τραυματιστεί ο σκύλος. και να μεταφερθεί σε ιδιώτη κτηνίατρο. Δεν αναφέρονται στο Τ2 τα χαρακτηριστικά του σκύλου ή ο αριθμός του ιδιωτικού οχήματος ή οποιοδήποτε άλλο στοιχείο, ούτε εξηγείται τυχόν διερεύνηση που οδήγησε στο συμπέρασμα πως ο σκύλος ήταν ιδιοκτησίας του Εναγόμενου, από ποιον και πως και πώς μεταφέρθηκε σε κτηνίατρο. Ο Αστ. 1574, παρόλο που κλήθηκε, δεν προσήλθε στο Δικαστήριο για να αντεξεταστεί αναφορικά με τις αναφορές του για την κυριότητα του σκύλου, από πού προκύπτει, από ποιαν έρευνα. Δεν δόθηκε καλός λόγος, που να δικαιολογεί την μη προσέλευσή του στο Δικαστήριο για σκοπούς αντεξέτασης. Η μαρτυρία του Ενάγοντος που βασίζεται σ’ αυτό τον λόγο του Αστ. 1574, σε σχέση με το ζήτημα αυτό, στον βαθμό που βασίζεται σ’ αυτόν, δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή από το Δικαστήριο.

 

16.    Το Τ3 είναι δήλωση του ατυχήματος προς την ασφαλιστική εταιρεία. Στο πεδίο των συνθηκών του ατυχήματος, δηλώθηκε πως ο Εναγόμενος «ιδιοκτήτης του σκύλου» αρνήθηκε την ευθύνη, χωρίς επεξήγηση, από πού προκύπτει ότι ο Εναγόμενος είναι ο ιδιοκτήτης του σκύλου που συγκρούστηκε με το όχημα του Ενάγοντος, πέρα από τα δεδηλωμένα από τον Ενάγοντα. Δεν αμφισβητείται πως ακολουθήθηκε συγκεκριμένη διαδικασία με την ασφαλιστική εταιρεία του Ενάγοντος, αλλά δεν βοηθά στη συγκεκριμένη επιδικία το Τ3.

 

17.    Οι αποδείξεις του Τ5, στον βαθμό που είναι ευδιάκριτες, αναφέρουν ημερομηνίες έως και τον Οκτώβριο του 2014, δηλαδή περίπου ένα χρόνο πριν από τα επίδικα γεγονότα. Εάν ο Ενάγων ήταν πελάτης του Εναγόμενου τότε, και έβλεπε έναν σκύλο δεμένο έξω από την επιχείρησή του, όπως λέει, δεν μπορεί, μόνον εξ αυτού, να υποτεθεί πως ο σκύλος με τον οποίο συγκρούστηκε, έναν χρόνο μετά, ήταν ο ίδιος σκύλος και ανήκε στον Εναγόμενο.

 

18.    Και η εκδοχή του Ενάγοντος, πως, αμέσως μετά το ατύχημα, άφησε το όχημά του εκεί, και τον σκύλο τραυματισμένο στη μέση του δρόμου, και πήγε στην επιχείρηση του Εναγόμενου (που δεν σημειώνεται στο σχεδιάγραμμα του ατυχήματος) και τον φώναξε, γιατί αμέσως μετά τη σύγκρουση μ’ έναν σκύλο, και τη ζημιά του, αναγνώρισε αμέσως τον σκύλο και σκέφθηκε τον Εναγόμενο, δεν ήταν τόσο πειστική. Ότι η συγκεκριμένη ή η ευρύτερη περιοχή έχει, στη διάρκεια του χρόνου, μόνον ένα σκύλο, τον συγκεκριμένο, και είναι αυτός ο ίδιος που βλέπει ο Ενάγων και που συσχετίζει με τον Εναγόμενο, δεν εκφράστηκε με τρόπο που να δείχνει λογική συνοχή. Εξάλλου, ούτε ο Ενάγων αναφέρθηκε στα επιμέρους χαρακτηριστικά αυτού του σκύλου, που να τον οδηγούν στο άμεσο, και ασφαλές για τον ίδιο, συμπέρασμα ότι είναι ο ίδιος σκύλος που είδε στον χώρο της επιχείρησης του Εναγόμενου.

 

19.    Έπειτα, ακόμα κι ο ίδιος σκύλος να ήταν στο παρελθόν, «δεμένος» στον χώρο της επιχείρησης του Εναγόμενου, αν και δεδομένο λογικά εγγύτερα στην υπόθεση πως μπορεί να ανήκει ή να ελέγχεται από πρόσωπο που βρίσκεται στη συγκεκριμένη επιχείρηση, περιλαμβανομένου του Εναγόμενου, και πάλι, δεν μαρτυρά, από μόνο του, ιδιοκτησία και κατοχή και φύλαξη του σκύλου από τον Εναγόμενο κατά τον χρόνο του ατυχήματος.

 

20.    Ο Ενάγων δεν εξήγησε με ποιον άλλον τρόπο κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο σκύλος ανήκει στον Εναγόμενο. Δεν ανέφερε ότι είδε τον σκύλο, κατά την ώρα του ατυχήματος, να εξέρχεται από το υποστατικό του Ενάγοντος, ή άλλως πώς να διαφεύγει από την κατοχή ή φύλαξή του ή να εισέρχεται στο δρόμο με τρόπο που κατά λογική ακολουθία να δείχνει τέτοια κατοχή και φύλαξη από τον Εναγόμενο. Δεν αναφέρθηκε σε άλλα δεδομένα, που να δικαιολογούν τη διασύνδεση του σκύλου με τον Εναγόμενο. Εξάλλου, δεν εξηγείται λογικά, γιατί, εάν ο Εναγόμενος κατείχε σκύλο, να μην έχει εξασφαλίσει και άδεια κατοχής του, ώστε να φαίνεται στα σχετικά μητρώα, ή ο σκύλος να μην είναι εγγεγραμμένος. Και, παρά ταύτα, ενώ δεν είναι εγγεγραμμένος, να εμπλέκεται σε ατύχημα, το οποίο να διερευνάται από την Αστυνομία, να μεταφέρεται σε κτηνίατρο, και πάλι, μη ακολουθώντας κάποια διαδικασία, να εξακολουθεί να μην είναι εγγεγραμμένος σε κάποιον ιδιοκτήτη και να είναι κατά νόμον αδέσποτος.

 

21.    Ο Ενάγων δεν μαρτυρά αυθόρμητη συμπεριφορά του Εναγόμενου μετά το ατύχημα, που να δείχνει, τουλάχιστον εκείνη, ότι ο ίδιος είχε τη φύλαξη του σκύλου, που όμως δεν είναι εγγεγραμμένος στο όνομά του (εφόσον δεν προσκομίστηκε σχετικό στοιχείο) και δεν εξήλθε από τα υποστατικά του (εφόσον δεν προσκομίστηκε σχετικό στοιχείο). Απεναντίας, η εκδοχή του είναι πως εκείνος φώναξε τον Εναγόμενο και μετέβη στη σκηνή, γιατί αναγνώρισε τον σκύλο, με άγνωστο τρόπο, ότι ανήκε στον Εναγόμενο. Το γεγονός ότι ο Εναγόμενος μετέβη στη σκηνή του ατυχήματος με αυτόν τον τρόπο, έχοντας κληθεί από τον Ενάγοντα, που διαφέρει από τον τρόπο με τον οποίο ο Εναγόμενος ανέφερε πως βρέθηκε στη σκηνή, δεν δηλώνει ενεργό κατοχή και φύλαξη του σκύλου από τον Εναγόμενο ή και ευθύνη του Εναγόμενου για τον συγκεκριμένο σκύλο.

 

22.    Η θέση του Ενάγοντος ότι ο Εναγόμενος του είχε πει πως ο σκύλος ήταν ελεύθερος τη δεδομένη χρονική στιγμή «για να κάνει την ανάγκη του», οπότε περιφέρονταν ελεύθερος στο προαύλιο της επιχείρησης, αλλά και στην ευρύτερη περιοχή, αντί να βρίσκεται περιορισμένος ή υπό επιτήρηση, αμφισβητείται, και δεν συνάδει με τη μαρτυρία του φερόμενου ως αρχικώς δηλούντος, που είναι ο ίδιος ο Εναγόμενος, ο οποίος έχει άλλη εκδοχή ως προς τα πράγματα. Δεν βασίζεται σε άλλη μαρτυρία.

 

23.    Η αναφορά του Ενάγοντος ότι ο Ενάγων είχε και το τελευταίο χρονικό διάστημα, «δεμένο» στην επιχείρησή του σκύλο, ώστε να εξαχθεί, εξ αυτής, συμπέρασμα ότι ήταν ο ιδιοκτήτης ή κάτοχος και φύλακάς του σκύλου που τον κτύπησε, που επίσης αμφισβητείται, δεν βασίζεται σε άλλη μαρτυρία, όπως σε φωτογραφικό υλικό, που θα μπορούσε να προσκομίσει ο Ενάγων, δείχνοντας τον σκύλο που κατά τη θέση του έχει ο Ενάγων, χωρίς όμως να είναι εγγεγραμμένος στο όνομά του. Εφόσον ο Ενάγων αναφέρεται και σε χρονικό διάστημα κατά το οποίο παρακολουθούσε τον σκύλο, πως ήταν εκεί, θα μπορούσε να προσκομίσει σχετικό μαρτυρικό υλικό.

 

24.     Η αναφορά του Ενάγοντος ότι ο Εναγόμενος παρέλαβε τον σκύλο από τον δρόμο, στην παρουσία της Αστυνομίας, και τον πήρε στον κτηνίατρο, που αμφισβητείται, δεν υποστηρίζεται είτε από τη μαρτυρία της Αστυνομίας, που δεν αναφέρεται σε μεταφορά του σκύλου από τον Εναγόμενο, είτε από μαρτυρία κτηνιάτρου (π.χ. της περιοχής) στον οποίο μεταφέρθηκε ο σκύλος μετά το ατύχημα για περίθαλψη, υποτίθεται από τον Εναγόμενο. Εξάλλου, τη μεταφορά του τραυματισμένου σκύλου σε ιατρό θα μπορούσε να φροντίσει οποιοσδήποτε παρευρίσκονταν στο σημείο, χωρίς κατ’ ανάγκη να είναι ιδιοκτήτης ή κάτοχος ή φύλακάς του, ή να ήταν, κατά τον χρόνο του ατυχήματος, κατ’ επέκταση και χωρίς να μπορεί να εξαχθεί λογικά από μια τέτοια ενέργεια η ιδιοκτησία ή κατοχή και φύλαξη του σκύλου.

 

25.    Το Δικαστήριο δεν μπορεί να βασιστεί στη μαρτυρία του Ενάγοντος ότι ο Εναγόμενος, κατά τον χρόνο του ατυχήματος, ήταν ο ιδιοκτήτης ή κάτοχος και φύλακας του σκύλου που συγκρούστηκε με το όχημά του, ως σε αξιόπιστη μαρτυρία, για να διατυπώσει, εξ’ αυτής, θετικά, σχετικό δικαστικό εύρημα.

 

26.    Το γεγονός ότι η οικία ή το κατάστημα του Εναγόμενου είναι στην περιοχή όπου έγινε το ατύχημα, δεν είναι αρκετό, από μόνο του, για να υποτεθεί πως ο σκύλος ήταν του Εναγόμενου. Με μια τέτοια προσέγγιση, κάθε ατύχημα με ζώο στην περιοχή, θα πρέπει να αποδίδεται σε ευθύνη του Εναγόμενου, επειδή έχει υποστατικά σ’ εκείνη την περιοχή, διάσταση που δεν έχει, εκτιθέμενη με αυτόν τον τρόπο, λογική. Ούτε το γεγονός πως ο Ενάγων είδε στην ίδια περιοχή και άλλες φορές σκύλο, που και ο Εναγόμενος λέει ότι είδε, επαρκεί για να συνδεθεί ο Εναγόμενος με την ιδιοκτησία και κατοχή και φύλαξη του σκύλου που κτύπησε στο όχημα του Ενάγοντος την 09.10.2015.

 

27.    Δεν προσκομίστηκαν οποιαδήποτε άλλα στοιχεία από τον Ενάγοντα, που να μαρτυρούν την ταυτότητα του σκύλου που ενεπλάκη στο ατύχημα, καθώς και τη διασύνδεσή του με τον Εναγόμενο, εκ της οποίας να διαμορφώνεται συγκεκριμένο καθήκον επιμέλειας του Εναγόμενου, ως ιδιοκτήτη ή και κατόχου σκύλου.

 

28.    Από την άλλη, όλες οι αναφορές του Εναγόμενου σε σχέση με το τι συνέβη κατά την 09.10.2015, ήταν εκφρασμένες με τρόπο που δίδει στα πράγματα μια ρεαλιστική και λογική διάσταση, όπως το άκουσμα θορύβου, η αντίδραση του οδηγού του οχήματος αμέσως μετά τη σύγκρουση, η ύπαρξη κι άλλων περαστικών από τη σκηνή, η ανάγκη αποσυμφόρησης του δρόμου με τη μεταφορά του σκύλου παραδίπλα, ο ερχομός της Αστυνομίας, η μεταφορά του σκύλου σε άγνωστο τόπο προς την κατεύθυνση της Πάφου. Ο Εναγόμενος, χωρίς οποιαδήποτε αναφορά που να θίγει τον Ενάγοντα, ανέφερε πως θεωρεί πως ο λόγος που ο Ενάγων πιστεύει πως ήταν δικός του ο σκύλος ήταν γιατί και η οικία του είναι εκεί, αλλά και γιατί κάπου έπρεπε να καταλογίσει την ευθύνη. Δεν υπήρχαν ουσιώδεις αντιφάσεις και αποκλίσεις από τη λογική, ούτε σημεία αναξιοπιστίας της μαρτυρίας του Εναγόμενου, που είναι αποδεκτή, ως προς το αμφισβητούμενο θέμα του καθεστώτος ιδιοκτησίας, κατοχής ή φύλαξης του σκύλου που κτύπησε στο όχημα του Ενάγοντος.

 

29.    Με τα ενώπιον του Δικαστηρίου δεδομένα, δεν αποδεικνύεται η ιδιοκτησία ή κατοχή ή φύλαξη του σκύλου που συγκρούστηκε με το όχημά του από τον Εναγόμενο και συνακόλουθα η ύπαρξη οποιουδήποτε καθήκοντος επιμέλειας του Εναγόμενου, ως ιδιοκτήτη, κάτοχου ή και φύλακα σκύλου, έναντι στον Εναγόμενο. Αυτή η διαπίστωση σφραγίζει και την τύχη της αγωγής του Ενάγοντος.

 

30.    Χάριν πληρότητας μόνον, εάν το Δικαστήριο, με κάποια διαφορετική προσέγγιση, αποδέχονταν τη μαρτυρία του Ενάγοντος σχετικά με την ιδιοκτησία ή κατοχή και φύλαξη του σκύλου από τον Εναγόμενο και την ύπαρξη καθήκοντος επιμέλειας του Εναγόμενου, υπό αυτήν την ιδιότητά του, να μην επιτρέπει στον σκύλο του να εξέρχεται στον δημόσιο δρόμο χωρίς λουρί, η είσοδός του στον δημόσιο δρόμο χωρίς λουρί και η πρόκληση ατυχήματος από αυτόν, με τον τρόπο που μαρτύρησε ο Ενάγων και δεν αντικρούστηκε, ως προς τα γεγονότα που οδήγησαν στη σύγκρουση, θα διαπιστώνονταν, υπό τα υπόλοιπα δεδομένα της υπόθεσης, και παράβασή του.

 

31.    Ως προς τη μαρτυρία του Ενάγοντος, τα Τ6-Τ8, που σχετίζονται με το ύψος της ζημιάς και την πληρωμή της από την ασφαλιστική εταιρεία του Ενάγοντος, είναι η μόνη μαρτυρία που έχει ενώπιον του το Δικαστήριο για τη ζημιά, εφόσον δεν αντικρούστηκε με κάποια άλλη σχετική μαρτυρία. Τα γεγονότα δε που προκύπτουν από τα εν λόγω έγγραφα, σχετικά με την ύπαρξη και την έκταση της ζημιάς και το κόστος επιδιόρθωσής της, ως παρουσιάζονται, είναι αληθή. Εάν το Δικαστήριο αποδέχονταν τη μαρτυρία του Ενάγοντος σχετικά με την ιδιοκτησία ή κατοχή και φύλαξη του σκύλου που συγκρούστηκε με το όχημά του και συναφώς το καθήκον επιμέλειας του Εναγόμενου και την παράβασή του, η υπόθεση του Ενάγοντος θα αποδεικνύονταν, για το ποσό που διεκδικεί με την αγωγή του.

 

32.    Ως προς το θέμα της νομιμοποίησης του Ενάγοντος, δεν φαίνεται να προωθήθηκε, δια των αγορεύσεων.

 

 

Κατάληξη

 

33.    Για τους λόγους που εξηγήθηκαν, επειδή με την μαρτυρία που προσκομίστηκε από πλευράς Ενάγοντος δεν αποδείχθηκε η ιδιοκτησία ή κατοχή ή φύλαξη του σκύλου που συγκρούστηκε με το όχημα του Ενάγοντος, κατά τον χρόνο του ατυχήματος, δεν μπορεί να επιτύχει η αγωγή του Ενάγοντος εναντίον του Εναγόμενου. Η αγωγή απορρίπτεται.

 

34.    Τα έξοδα, ακολουθώντας αυτό το αποτέλεσμα, επιδικάζονται υπέρ του Εναγόμενου και εναντίον του Ενάγοντος, όπως υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο.

(Υπ.) ……………………….

Χρ. Μίτλεττον, Ε.Δ.

Πιστό Αντίγραφο

ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΗΤΗΣ


[1] Courtis and Others v. Iasonides (1970) 1 CLR 180, Λεμονάρης ν. Πολεμίτη (1995) 1 ΑΑΔ 530.

[2] Γεώργιος & Σπύρος Τσαππή Λτδ ν. Πολυβίου (2009) 1 ΑΑΔ 339.

[3] Ηρακλέους ν. Πίτρου (1994) 1 ΑΑΔ 239, Joyce v. Yeomans [1981] 2 All E.R. 21.

[4] Αυξεντίου ν. Δίγκλη (2007) 1 ΑΑΔ 1367.

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο