ΜΟΝΙΜΟ ΚΑΚΟΥΡΓΙΟΔΙΚΕΙΟ ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΥ
ΣΥΝΘΕΣΗ: N. Μαθηκολώνη, Π.Ε.Δ.
Μ. Παπαθανασίου, Α.Ε.Δ.
Ε. Μιντή, Ε.Δ.
Αρ. Υπόθεσης: 725/24
Δημοκρατία
v.
J.G.C.N.
Κατηγορούμενος
29 Μαΐου 2024
ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ:
Για την κατηγορούσα αρχή: κα Η. Ζησίμου, για Γενικόν Εισαγγελέα (για ν’ ακούσει
απόφαση ο κ. Α. Δημοσθένους)
Για τον κατηγορούμενο: κα. Α. Πασή
Κατηγορούμενος παρών
Π Ο Ι Ν Η
(Η διαδικασία στην παρούσα υπόθεση έχει διεξαχθεί κεκλεισμένων των θυρών και η κυκλοφορία της απόφασης υπόκειται σε περιορισμό. Έτσι το πρωτότυπο που περιλαμβάνει τα ονόματα ή άλλα στοιχεία των αδικημάτων, θα παραμείνει στο φάκελο, ενώ θα κυκλοφορήσει κείμενο της απόφασης, χωρίς ονομασίες προσώπων, τόπων και άλλων στοιχείων που δύνανται να οδηγήσουν σε αποκάλυψη προσώπων και αυτό βέβαια, για προστασία των τελευταίων.)
Κατόπιν αναστολής κάποιων κατηγοριών, ο Kατηγορούμενος, βρέθηκε ένοχος, με δική του παραδοχή, σε τρείς κατηγορίες για κατοχή παιδικής πορνογραφίας, κατά παράβαση του άρθρου 8(1) του περί της Πρόληψης και της Καταπολέμησης της Σεξουαλικής Κακοποίησης, της Σεξουαλικής Εκμετάλλευσης Παιδιών και της Παιδικής Πορνογραφίας Νόμου, N.91(Ι)/2014 (κατηγορίες 1, 2 και 3). Σύμφωνα με τις λεπτομέρειες αδικήματος των εν λόγω κατηγοριών, το παιδικό πορνογραφικό υλικό αφορούσε ένα αρχείο βίντεο που εντοπίστηκε στο λογαριασμό του στο Google, στο οποίο απεικονίζονται παιδιά ηλικίας κάτω των 13 ετών (κατηγορία 1), τέσσερα αρχεία που εντοπίστηκαν στο λογαριασμό του στο Google, στα οποία απεικονίζονται παιδιά ηλικίας άνω των 13 ετών (κατηγορία 2) και είκοσι τρία αρχεία που εντοπίστηκαν στο κινητό του τηλέφωνο (κατηγορία 3).
Α. Γεγονότα
Τα γεγονότα εκτέθηκαν από την Κατηγορούσα Αρχή ως το Τεκμήριο Α και συνοπτικά σημειώνουμε τα εξής.
Λήφθηκε πληροφορία μέσω της Europol, ότι ο κάτοχος/χρήστης συγκεκριμένου λογαριασμού στο Google (αναφέρονται δηλωμένα στοιχεία, τηλεφωνικός αριθμός, ημερομηνία γέννησης και ηλεκτρονικές διευθύνσεις), κατά την 30.7.2023 και ώρα 03:41:16 UTC, είχε ανεβασμένα στον λογαριασμό του (uploaded) μέσω του Google Drive και κατείχε, πέντε (5) αρχεία βίντεο που αφορούσαν υλικό παιδικής πορνογραφίας. Μαζί με την πληροφορία στάλθηκαν και τα στοιχεία πρόσβασης στον λογαριασμό, ως επίσης και τα επίδικα αρχεία βίντεο που αφορούσε η πληροφορία της Europol. Συγκεκριμένα, ο πιο πάνω χρήστης είχε δραστηριότητα, δηλαδή είχε συνδεθεί (Log in) στο λογαριασμό του, σε τέσσερις διαφορετικές περιπτώσεις την περίοδο μεταξύ της 13.6.2023 και 29.7.2023, μέσω συγκεκριμένων IP Addresses (όπως αυτές καταγράφονται στο Τεκμήριο Α).
Όπως εν τέλει διαπιστώθηκε από τις εξετάσεις που ακολούθησαν, ο χρήστης που αναφέρεται ανωτέρω είναι ο Κατηγορούμενος και τα επίδικα αρχεία βίντεο που στάλθηκαν μαζί με την πληροφορία, τα οποία ο τελευταίος κατείχε στον λογαριασμό του στο Google με την ονομασία JΝ μέσω του Google Drive, αφορούν υλικό παιδικής πορνογραφίας. Συγκεκριμένα:
1. Το πρώτο βίντεο είναι διάρκειας 23:01 (είκοσι τρία λεπτά και ένα δευτερόλεπτο), αρχίζει σαν ταινία και παρουσιάζει ανήλικα αγόρια άνω των 13 ετών να αυνανίζονται. Το συγκεκριμένο βίντεο αφορά υλικό παιδικής πορνογραφίας κατηγορίας 2 (Level 2 ) (2η κατηγορία).
2. Το δεύτερο βίντεο είναι διάρκειας 15:13 (δεκαπέντε λεπτά και δεκατρία δευτερόλεπτα) και παρουσιάζει δύο ανήλικα αγόρια να βγάζουν τα ρούχα τους και να αυνανίζονται. Το εν λόγω βίντεο αφορά υλικό παιδικής πορνογραφίας κατηγορίας 2 (Level 2), με παιδιά άνω των 13 ετών (2η κατηγορία).
3. Το τρίτο είναι διάρκειας 26:13 (είκοσι έξι λεπτά και δεκατρία δευτερόλεπτα) και παρουσιάζει ανήλικα αγόρια να έχουν σεξουαλική επαφή, να δείχνουν τα γεννητικά τους όργανα και να αυνανίζονται. Το εν λόγω βίντεο αφορά υλικό παιδικής πορνογραφίας, κατηγορίας 2 (Level 2) και απεικονίζει παιδιά άνω των 13 ετών (2η κατηγορία).
4. Το τέταρτο είναι διάρκειας 21:49 (είκοσι ένα λεπτά και σαράντα εννέα δευτερόλεπτα) και παρουσιάζει ανήλικα αγόρια να αγγίζουν το γεννητικό όργανο ο ένας του άλλου και να αυνανίζονται. Το εν λόγω βίντεο αφορά υλικό παιδικής πορνογραφίας κατηγορίας 2 (Level 2) και απεικονίζει παιδιά άνω των 13 ετών (2η κατηγορία).
5. To πέμπτο είναι διάρκειας 01:35 (ένα λεπτό και τριάντα πέντε δευτερόλεπτα) και παρουσιάζει ανήλικο αγόρι να αυνανίζεται. Το εν λόγω βίντεο αφορά υλικό παιδικής πορνογραφίας κατηγορίας 2 (Level 2) και απεικονίζει παιδί κάτω των 13 ετών (1η κατηγορία).
Την 31.1.2024, ο Κατηγορούμενος συνελήφθη στο Παραλίμνι, δυνάμει δικαστικού εντάλματος σύλληψης και αφού προηγουμένως του υποδείχθηκε το ένταλμα σύλληψης, του επεξηγήθηκαν τα δικαιώματά του και του επιστήθηκε η προσοχή του στον Νόμο, αυτός απάντησε «No I have Gmail account». Κατά τη σύλληψη, εντοπίστηκαν στην κατοχή του και παραλήφθηκαν ως τεκμήρια, ένα κινητό τηλέφωνο μάρκας Samsung Galaxy (Τεκμ.1), ένα κινητό τηλέφωνο μάρκας Xiaomi Redmi (Τεκμ.2) και μια κονσόλα παιγνιδιού τύπου Nintendo. Σημειώνεται ότι σε σχέση μ’ αυτά, όταν επιστήθηκε η προσοχή του απάντησε ότι του ανήκουν.
Την ίδια μέρα, δυνάμει δικαστικού εντάλματος έρευνας, ερευνήθηκε η οικία του Κατηγορούμενου στον Πρωταρά, στην παρουσία του, αφού πρώτα του υποδείχθηκε το εκδοθέν δικαστικό ένταλμα έρευνας, του επεξηγήθηκαν τα δικαιώματα του και του επιστήθηκε η προσοχή και απάντησε «Ok let’s go». Κατά την έρευνα εντοπίστηκαν και κατασχέθηκαν διάφορα τεκμήρια, ήτοι μια ηλεκτρονική ταμπλέτα μάρκας Lenovo (Τεκμ.3), μια ηλεκτρονική ταμπλέτα μάρκας ΖΤΕΤ1006 (Τεκμ.4), ένας φορητός ηλεκτρονικός υπολογιστής μάρκας Lenovo μαζί με φορτιστή και τσάντα και μια μονάδα αποθήκευσης δεδομένων τύπου USB, χωρητικότητας 128 GB, χρώματος μαύρο και κίτρινο. Σημειώνεται ότι κατά τον εντοπισμό του κάθε αντικειμένου γινόταν επίστηση της προσοχής του Κατηγορούμενου και οι απαντήσεις που έδωσε για το πρώτο και το δεύτερο αντικείμενο ήταν «Take it» και «This is the second» αντίστοιχα, ενώ για τα άλλα δύο απάντησε «Ok».
Τα ως άνω τεκμήρια παραδόθηκαν την ίδια μέρα στο Δ.Ε.Η.Δ., με σκοπό την διεξαγωγή Δικανικών Εξετάσεων. Ακολούθως, την ίδια μέρα, στο ΤΑΕ Αμμοχώστου, λήφθηκε ανακριτική κατάθεση από τον Κατηγορούμενο στην παρουσία της δικηγόρου του, στην μητρική του γλώσσα, αφού προηγουμένως του επιστήθηκε γραπτώς η προσοχή του, του εξηγήθηκαν τα υπό διερεύνηση αδικήματα και ενημερώθηκε τόσο προφορικά αλλά και γραπτώς για τα δικαιώματά του. Ο Κατηγορούμενος κατά τη διάρκεια λήψης της ανακριτικής του κατάθεσης, απαντούσε στις πλείστες ερωτήσεις που του υποβάλλονταν με την φράση «Whatever I want to say I will say it to Court».
Την 1.2.2024 εκδόθηκε διάταγμα προσωποκράτησης εναντίον του Κατηγορούμενου για περίοδο 8 ημερών.
Τα προαναφερόμενα τεκμήρια εξετάστηκαν δικανικά από τον Μ4 επί του Κατηγορητηρίου. Κατόπιν της δικανικής εξέτασης διαπιστώθηκε, μεταξύ άλλων, ότι το Τεκμήριο 1, ήτοι το κινητό τηλέφωνο μάρκας Samsung Galaxy, φέρει λειτουργικό σύστημα Android και εντοπίστηκε σ’ αυτό η εφαρμογή Google Drive και η χρήση συγκεκριμένης ηλεκτρονικής διεύθυνσης και τηλεφωνικού αριθμού. Επίσης εντοπίστηκαν 9 προσβάσιμα αρχεία που αφορούν υλικό παιδικής πορνογραφίας κατηγορίας 1 (Level 1), με παιδιά άνω των 13 ετών, εκ των οποίων τα 3 αρχεία εντοπίστηκαν στην εφαρμογή Google Drive σε λογαριασμό του Κατηγορούμενου. Περαιτέρω εντοπίστηκαν 14 προσβάσιμα αρχεία εικόνας κατηγορίας 2 (Level 2), με παιδιά άνω των 13 ετών. Πρόκειται για προσβάσιμα αρχεία με ημερομηνία δημιουργίας 2.9.2023 και 31.1.2024 (κατηγορία 3).
Β. Προηγούμενη καταδίκη
Όπως αναφέρθηκε, ο κατηγορούμενος βαρύνεται με μια προηγούμενη καταδίκη. Συγκεκριμένα, στις 28.11.2016, καταδικάστηκε στην Ποινική Υπόθεση με αρ. 1530/2016 του Κακουργιοδικείου Λεμεσού για παρόμοιας φύσεως αδικήματα με αυτά που αντιμετωπίζει στην παρούσα, όπου και του επιβλήθηκαν συντρέχουσες ποινές φυλάκισης ύψους 4 ετών συνολικά. Οι ποινές όμως, στις 14.2.2018, αυξήθηκαν κατ’ έφεση στην Ποινική Έφεση με αρ. 18/2017.
Πιο συγκεκριμένα, ο Κατηγορούμενος αντιμετώπιζε ενώπιον του Μόνιμου Κακουργιοδικείου Λεμεσού 31 κατηγορίες, στις οποίες κρίθηκε ένοχος μετά από δική του παραδοχή. Οι κατηγορίες 1-30 εδράζονταν στον περί της Πρόληψης και της Καταπολέμησης της Σεξουαλικής Κακοποίησης, της Σεξουαλικής Εκμετάλλευσης Παιδιών και της Παιδικής Πορνογραφίας Νόμο, Ν. 91(Ι)/2014. Αφορούσαν σε κατοχή παιδικής πορνογραφίας και προσφορά υλικού παιδικής πορνογραφίας, κατά παράβαση των άρθρων 2, 8(1)(6) και 2, 8(4)(6), αντίστοιχα, του Νόμου. Οι δύο πρώτες κατηγορίες αφορούσαν την κατοχή, η μεν πρώτη 1970 αρχείων βίντεο τα οποία απεικόνιζαν παιδιά που συμμετείχαν σε πράξεις σεξουαλικού χαρακτήρα και ρεαλιστικές εικόνες γεννητικών οργάνων παιδιών, κατά παράβαση των άρθρων 2 και 8(1) του Νόμου, για την οποία επικυρώθηκε η ποινή φυλάκισης των 3 ετών και έξι μηνών που είχε επιβληθεί πρωτόδικα, ενώ η δεύτερη κατηγορία αφορούσε 28 αρχεία βίντεο, τα οποία απεικόνιζαν παιδιά κάτω των 13 ετών, που συμμετείχαν σε πράξεις σεξουαλικού χαρακτήρα και ρεαλιστικές εικόνες γεννητικών οργάνων παιδιών, κατά παράβαση των άρθρων 2 και 8(1)(6) του Νόμου, για την οποία η ποινή φυλάκισης των 4 ετών που είχε επιβληθεί πρωτόδικα αυξήθηκε κατ’ έφεση σε ποινή φυλάκισης 7 ετών. Οι κατηγορίες 3 - 30 αφορούσαν την προσφορά υλικού παιδικής πορνογραφίας. Συγκεκριμένα οι κατηγορίες 3, 5, 7, 9, 11, 13, 15, 17, 19, 21, 23, 25, 27 και 29 αφορούσαν την προσφορά, σε διάφορους χρήστες, πρόσβασης στα αρχεία βίντεο που κάλυπτε η πρώτη κατηγορία, ήτοι σε σχέση με παιδιά άνω των 13 ετών και οι ποινές φυλάκισης των 3 ετών και έξι μηνών που είχαν επιβληθεί πρωτόδικα σε κάθε μια εκ των εν λόγω κατηγοριών, αυξήθηκαν σε 5 έτη για την κάθε μια εξ’ αυτών. Όσον αφορά τις κατηγορίες 4, 6, 8, 10, 12, 14, 16, 18, 20, 22, 24, 26, 28 και 30 που αφορούσαν την προσφορά σε διάφορους χρήστες πρόσβασης στα αρχεία βίντεο που κάλυπτε η δεύτερη κατηγορία, ήτοι σε σχέση με παιδιά κάτω των 13 ετών, οι ποινές φυλάκισης των 4 ετών που είχαν επιβληθεί πρωτόδικα σε κάθε μια εξ’ αυτών, αυξήθηκαν σε ποινή φυλάκισης 7 ετών για την κάθε μια.
Τέλος, η 31η κατηγορία εδράζετο στο άρθρο 11 του περί της Σύμβασης κατά του Εγκλήματος μέσω του Διαδικτύου (Κυρωτικού) Νόμου του 2004, Ν. 22(ΙΙΙ)/2004 και αφορούσε εξασφάλιση υλικού παιδικής πορνογραφίας μέσω συστήματος ηλεκτρονικού υπολογιστή και κάλυπτε την εξασφάλιση 104 αρχείων βίντεο παιδικής πορνογραφίας, τα οποία, σε μεταγενέστερο της εξασφάλισής τους χρόνο, διέγραψε ο κατηγορούμενος. Σε σχέση με την εν λόγω κατηγορία, η ποινή φυλάκισης των 2 ετών που είχε επιβληθεί πρωτόδικα, αυξήθηκε κατ’ έφεση στα 3 έτη και έξι μήνες.
Γ. Αγόρευση προς μετριασμό
Η συνήγορος του Κατηγορούμενου, ζήτησε όπως ληφθούν υπόψιν προς όφελός του η συνεργασία του με τις αστυνομικές αρχές, η άμεση παραδοχή αλλά και η μεταμέλεια του, ως αυτή εμφαίνεται μέσα από την παραδοχή του, αλλά και οι προσωπικές του περιστάσεις και τα ψυχολογικά προβλήματα που αντιμετωπίζει, υιοθετώντας προς τούτο την έκθεση του Γραφείου Ευημερίας και τη ψυχιατρική έκθεση ημερ. 2.5.24 του Δρ. Συριόπουλου.
Κάλεσε επίσης το Δικαστήριο όπως συνυπολογίσει και τις συνθήκες διάπραξης των αδικημάτων, αναφέροντας συγκεκριμένα ότι η αντικοινωνικότητα του Κατηγορούμενου σε συνδυασμό με τα ψυχολογικά του προβλήματα και τον εθισμό του στο διαδίκτυο, τον οδήγησαν στη διάπραξη των αδικημάτων. Περαιτέρω, ζήτησε να ληφθούν υπόψιν το γεγονός ότι περιορίστηκε να δει το υλικό και δεν το χρησιμοποίησε για εμπορικούς σκοπούς, ο αριθμός των αρχείων που δεν ήταν μεγάλος, το γεγονός ότι πρόκειται για αρχεία που έχουν κατηγοριοποιηθεί σε επίπεδο 1 και 2, αλλά και ότι δεν συντρέχει οιοσδήποτε εκ των επιβαρυντικών παραγόντων που έχει καθορίσει η νομολογία.
Δ. Νομική Πτυχή
Αναμφίβολα, τα αδικήματα που διέπραξε ο Κατηγορούμενος, είναι ιδιαίτερα σοβαρά. Ενδεικτική της σοβαρότητάς τους, είναι η προβλεπόμενη από το Νόμο ανώτατη ποινή, στοιχείο το οποίο λαμβάνεται υπόψη στην επιμέτρηση της ποινής, για σκοπούς προσδιορισμού του είδους και ύψους της ποινής που θα επιβληθεί (βλ. Souilmi v. Αστυνομίας (1992) 2 Α.Α.Δ. 248, Γεν. Εισαγγελέας v. Πέτρου (1993) 2 Α.Α.Δ. 9, Μαληκκίδη ν. Δημοκρατίας, Ποιν. Έφ. 40/15, ημερ. 25.11.16 και Δημοκρατία v Λαζαρή, Ποιν. Έφ. 25/21, ημερ. 8.3.22), ECLI:CY:AD:2022:D89.
Για το αδίκημα της κατοχής παιδικής πορνογραφίας, προβλέπεται ποινή φυλάκισης μέχρι 10 έτη[1], όμως όταν το παιδί το οποίο απεικονίζεται στο υλικό παιδικής πορνογραφίας είναι ηλικίας κάτω των δεκατριών (13) ετών, προβλέπεται ποινή φυλάκισης διά βίου[2]. Συνεπώς, στην προκειμένη περίπτωση, στην 1η κατηγορία, η οποία σύμφωνα με τις λεπτομέρειες αδικήματος και τα γεγονότα αφορά την κατοχή ενός αρχείου στο οποίο απεικονίζεται παιδί κάτω των 13 ετών, η προβλεπόμενη ποινή που τυγχάνει εφαρμογής είναι η δια βίου φυλάκιση, ενώ σε σχέση με τις άλλες δύο κατηγορίες, εφαρμόζεται η πρώτη ποινή που αναφέρθηκε.
Η σοβαρότητα των αδικημάτων που διέπραξε ο Κατηγορούμενος, είναι αδιαμφισβήτητη και εμφαίνεται κατ’ αρχάς από τις προαναφερθείσες προβλεπόμενες στο νόμο ποινές, οι οποίες με βάση και τη σχετική επί του θέματος νομολογία, αποτελούν την αφετηρία για σκοπούς προσδιορισμού και επιμέτρησης της αρμόζουσας ποινής. Ιδιαίτερα δε στην προκειμένη περίπτωση, όπου υπό τις περιστάσεις διάπραξης του το αδίκημα της κατοχής υλικού στο οποίο απεικονίζονται παιδιά κάτω των 13 ετών, επισύρει μέχρι και δια βίου φυλάκιση, θεωρούμε τη σοβαρότητα του αυτονόητη και δεσπόζουσας σημασίας στη διαδικασία επιμέτρησης της ποινής (βλ. κατ’ αναλογίαν Μιχαήλ v. Δημοκρατίας (1990) 2 Α.Α.Δ 232).
Το Ανώτατο Δικαστήριο, κατ’ επανάληψη αναφέρθηκε στη σοβαρότητα των αδικημάτων αυτής της μορφής. Επίσης επεσήμανε ότι η αναζήτηση και η κατοχή πορνογραφικού υλικού, αυξάνει τη ζήτηση και ενθαρρύνει τους εμπνευστές της σεξουαλικής εκμετάλλευσης ανηλίκων να συνεχίσουν το έργο τους (Γενικός Εισαγγελέας ν. Μακαμιάν (2007) 2 Α.Α.Δ. 405, Δημοκρατία v. Χατζηαθανασίου, Ποιν. Έφ.20/2021, ημερ. 19.10.21).
Στην υπόθεση Γενικός Εισαγγελέας ν. Niland, Ποιν. Έφ. 18/2017, ημερ. 14.2.2018, ECLI:CY:AD:2018:B79, τονίστηκαν τα ακόλουθα:
«Με το Νόμο, Ν.91(Ι)/2014, εισάγονται αυστηρότερες ποινές για τα αδικήματα της σεξουαλικής εκμετάλλευσης παιδιών, συμπεριλαμβανομένης της παιδικής πορνογραφίας. Αναγνωρίζεται ότι αυτής της μορφή τα εγκλήματα συνιστούν σοβαρές παραβιάσεις των θεμελιακών δικαιωμάτων των παιδιών, όσον αφορά την προστασία και τη φροντίδα, που είναι αναγκαίες για την ευημερία τους. Η Κυπριακή Δημοκρατία, κατ’ ακολουθία του άρθρου 34 της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα του Παιδιού, την οποία έχει υπογράψει και κυρώσει, ανέλαβε την υποχρέωση προστασίας των παιδιών από κάθε μορφή σεξουαλικής εκμετάλλευσης και σεξουαλικής κακοποίησης. Συνεπώς, η εισαγωγή αυστηρότερων ποινών από το Νόμο προέκυψε ως επιτακτική, αφού τέτοιας φύσεως αδικήματα βρίσκονται σε έξαρση και επιφέρουν ολέθριες συνέπειες.
………………………………………………………………………………
Η αναχαίτηση των υπό αναφορά εγκληματικών συμπεριφορών, απότοκο των οποίων είναι η σύνθλιψη του ψυχικού κόσμου των παιδιών, ο εξευτελισμός της προσωπικότητας των οποίων συνεχίζει με την προβολή του εν λόγω πορνογραφικού υλικού, καθιστά αδήριτη ανάγκη την καταφυγή των Δικαστηρίων σε επιβολή αποτρεπτικών ποινών. Υπό το πρίσμα αυτό, δεν ήταν ορθή πρόσδοση τόσο αποφασιστικής σημασίας στο λευκό ποινικό μητρώο και στις προσωπικές συνθήκες. Προέχει η διασφάλιση των δικαιωμάτων των παιδιών. Η δε παραδοχή, ήταν περιορισμένης σημασίας, ιδίως εάν ληφθεί υπόψη αφενός ότι δεν ήταν άμεση και αφετέρου τα μηδαμινά περιθώρια αντίδρασης.»
Στην υπόθεση Γενικός Εισαγγελέας ν. Νικολάου, Ποιν. Έφ. 185/2016, ημερ. 20.3.2018, ECLI:CY:AD:2018:B118, αναφέρθηκαν, μεταξύ άλλων, και τα ακόλουθα:
«Σε πρόσφατες αποφάσεις, επαναξιολογώντας το σοβαρό πρόβλημα που αντιμετωπίζει η κυπριακή κοινωνία τα τελευταία χρόνια από σεξουαλικά αδικήματα τέτοιου είδους στρεφόμενα κατά παιδιών, τονίστηκε η ανάγκη προστασίας του παιδιού από τέτοιες επιβουλές που έχουν πάρει παγκοσμίως ανησυχητικές διαστάσεις, όπως διαφαίνεται και από την Ευρωπαϊκή Οδηγία (Explanatory Report to the Convention on Cybercrime, paragraphs 93 and 98).
………………………………………………………………………………
Τέλος, θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψιν ότι την παραγωγή τέτοιου υλικού που όχι απλώς προσβάλλει αλλά εξουδετερώνει κάθε ανθρώπινη αξία, είναι η ανώμαλη και διαστροφική αναζήτησή του από άτομα όπως ο εφεσίβλητος που την προκαλεί.»
Όπως υποδείχθηκε δε, στην Αστυνομία v. Πατούρη, Ποιν. Έφ.51/2020, ημερ. 3.12.20, η οποία μνημονεύεται και στην Δημοκρατία v. Κουφού, Ποιν. Έφ.94/2019, ημερ.20.7.21, ECLI:CY:AD:2021:B333, ο Ν.91(Ι)/2014:
« …. θεσπίστηκε με σκοπό την καλύτερη εφαρμογή του νομικού γίγνεσθαι αναφορικά με την προστασία των δικαιωμάτων του παιδιού, η οποία καθιερώθηκε με πράξεις Διεθνών Οργανισμών. Προπαντός, όμως, έγινε προς εναρμόνιση της ημεδαπής νομοθεσίας με πράξεις της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης στο συγκεκριμένο τομέα του δικαίου. Από αυτές, ξεχωρίζει, ιδιαίτερα, η Οδηγία 2011/92/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 13ης Δεκεμβρίου, 2011, (η «Οδηγία»), την οποία ο εν λόγω Νόμος έχει, εν πολλοίς, ως πρότυπο. Στο Προοίμιό της, εκτιμάται, διά της αιτιολογικής σκέψεως 1, ότι:-
«Η σεξουαλική κακοποίηση και η σεξουαλική εκμετάλλευση παιδιών, συμπεριλαμβανομένης της παιδικής πορνογραφίας, συνιστούν σοβαρές παραβιάσεις θεμελιωδών δικαιωμάτων, ειδικότερα των δικαιωμάτων των παιδιών στην προστασία και τη φροντίδα που είναι αναγκαίες για την ευημερία τους, όπως προβλέπονται στη σύμβαση του 1989 των Ηνωμένων Εθνών για τα δικαιώματα του παιδιού και στον Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης.»
Ακολούθως, στην αιτιολογική σκέψη 2, εκτιμάται, σύμφωνα με ό,τι διαλαμβάνει το πρόγραμμα της Στοκχόλμης[2], πως:-
«Μια ανοικτή και ασφαλής Ευρώπη που εξυπηρετεί και προστατεύει τους πολίτες παρέχει σαφή προτεραιότητα στην καταπολέμηση της σεξουαλικής κακοποίησης της σεξουαλικής εκμετάλλευσης παιδιών και της παιδικής πορνογραφίας.» »
Σε υποθέσεις όπως η παρούσα, η σοβαρότητα του αδικήματος ποικίλλει ανάλογα και με το περιεχόμενο του πορνογραφικού υλικού. Το Αγγλικό Εφετείο στην R. v. Oliver and others [2003] 1 Cr. App. R. 28, παρέχοντας καθοδήγηση στα κατώτερα Δικαστήρια, κατέταξε το πορνογραφικό υλικό σε πέντε κατηγορίες[3], με το υλικό στην πρώτη κατηγορία να επισύρει τις ελαφρότερες ποινές και αυτό στην τελευταία να επισύρει τις πλέον αυστηρές ποινές. Όμως με το Sexual Offences Definitive Guideline του Συμβουλίου Επιβολής Ποινών (Sentencing Council) της Αγγλίας, οι κατηγορίες αυτές, περιορίστηκαν σε τρεις, ήτοι Κατηγορία Α (διείσδυση, σαδισμός, κτηνοβασία), Κατηγορία Β (σεξουαλική δραστηριότητα χωρίς διείσδυση) και Κατηγορία Γ (όλες οι περιπτώσεις που δεν εμπίπτουν στο Α ή Β). Για κάθε μια εκ των κατηγοριών αυτών, προβλέπεται ένα πλαίσιο ποινής.
Στην Κουφού ανωτέρω, ξεκαθαρίζεται ότι η αγγλική κατάταξη δεν προσφέρει καθοδήγηση ως προς το ύψος της ποινής, αφού το φάσμα (range) που προβλέπεται στο Definitive Guideline, ιδιαίτερα η ανώτατη ποινή, είναι πολύ μικρότερη από την προβλεπόμενη στο Ν.91(Ι)/2014. Όμως ως επεξηγήθηκε, καθοδήγηση μπορεί να αντληθεί από το Definitive Guideline, ως προς τους σχετικούς παράγοντες που λαμβάνονται υπόψη κατά την επιμέτρηση της ποινής, για τέτοιου είδους αδικήματα[4]. Μάλιστα στην εν λόγω υπόθεση έγινε αναφορά στους σχετικούς παράγοντες ως ακολούθως:
« Σύμφωνα δε με την Oliver, η οποία αναφέρεται στη Δημοκρατία ν Γαλάτη, Ποινική Έφεση Αρ. 217/18, ημερ. 2.4.2019, ECLI:CY:AD:2019:D124, με επιδοκιμασία, σχετικοί παράγοντες είναι επίσης «κατά πόσο ο δράστης περιορίσθηκε απλώς να δει το υλικό, από περιέργεια ή κατά πόσο το αποθήκευσε στο δικό του υπολογιστή. Ο μεγάλος αριθμός αρχείων επισύρει και αυστηρότερη ποινή, όπως και ο τρόπος που το υλικό είναι αποθηκευμένο στον ηλεκτρονικό υπολογιστή. Μία πολυσύνθετη τελειοποιημένη αποθήκευση, σε πολλές περιπτώσεις, υποδηλώνει ότι ο δράστης χρησιμοποιεί το υλικό για εμπορικούς σκοπούς ή ότι το προσωπικό του ενδιαφέρον στο υλικό είναι αυξημένο.» Ένα αδίκημα είναι λιγότερο σοβαρό αν ο δράστης είδε το υλικό αλλά δεν το αποθήκευσε. Στο Definitive Guideline σημειώνονται ως επιβαρυντικοί παράγοντες, μεταξύ άλλων, η ηλικία του απεικονιζόμενου παιδιού, ο φυσικός πόνος που υποφέρει το παιδί, ο μεγάλος αριθμός των αρχείων που ανευρέθηκαν, κατά πόσο περιλαμβάνονται βίντεο, η συστηματική έρευνα για εντοπισμό εικόνων με νεαρά παιδιά, εικόνες κατηγορίας Α ή οικογενειακής σεξουαλικής κακοποίησης και ο μεγάλος αριθμός διαφορετικών θυμάτων. Η μη προηγούμενη καταδίκη σε παρόμοια αδικήματα, η μεταμέλεια, καθώς και η επίδειξη λήψης μέτρων για το χειρισμό παραβατικής συμπεριφοράς, συγκαταλέγονται στους μετριαστικούς παράγοντες. »
Επισημαίνεται εδώ ότι αδικήματα όπως αυτά στα οποία κρίθηκε ένοχος ο Κατηγορούμενος, διαπράττονται με ανησυχητική συχνότητα. Ακριβώς δε για τούτο το λόγο, το Ανώτατο Δικαστήριο στην υπόθεση Κουφού, εξέφρασε για ακόμη μια φορά την έντονη ανησυχία του σε σχέση με την αύξηση που παρατηρείται, παραπέμποντας σε σχετικό απόσπασμα από την υπόθεση Niland ανωτέρω και αναφέροντας περαιτέρω ότι «..με το Νόμο, εισάχθηκαν αυστηρότερες ποινές για αδικήματα σεξουαλικής εκμετάλλευσης παιδιών, συμπεριλαμβανομένης της πορνογραφίας, για το λόγο ότι αδικήματα αυτής της φύσεως βρίσκονται σε έξαρση και επιφέρουν ολέθριες συνέπειες (βλ. Niland (ανωτέρω)). »[5]
Αυτή ακριβώς η έξαρση που παρατηρείται στη διάπραξη αυτής της φύσεως αδικημάτων, αλλά και το γεγονός ότι τα συγκεκριμένα αδικήματα «έχουν πλέον εξελιχθεί σε πρωτοφανή μάστιγα»[6], καθιστούν εντονότερο το στοιχείο της αποτροπής στον καθορισμό της ποινής, εξ ου και τα Δικαστήρια αντιμετωπίζουν αδικήματα αυτού του είδους με αυστηρότητα. Όπως αναφέρθηκε με έμφαση στην Clarson ανωτέρω, «Καθοριστική είναι η έντονη ανάγκη αποτροπής και ο τονισμός της αυστηρότητας που απαιτείται σε μια προσπάθεια να αντιμετωπιστεί το έγκλημα αυτής της φύσης. Έγκλημα εναντίον του παιδιού, της κοινωνίας και του πολιτισμού».
Υπενθυμίζεται βεβαίως εδώ και η αρχή, ότι επιβάλλεται η καταφυγή σε αυστηρότερες ποινές όταν διαπιστώνεται αυξητική τάση, επιμονή ή έξαρση στη διάπραξη παρόμοιας φύσης αδικημάτων (βλ. Cotorceanu κ.α. v. Δημοκρατίας Ποιν. Εφέσεις 84/20 και 87/20, ημερ. 17.2.21, όπου έγινε αναφορά στις Abunazha v. Δημοκρατίας (2009) 2 Α.Α.Δ 551 και Selmani κ.α. v. Δημοκρατίας, Ποιν. Εφ. 235/13 και 236/13 ημερ. 5.10.16).
Ανασκόπηση της νομολογίας σε σχέση με τα αδικήματα παιδικής πορνογραφίας επιβεβαιώνει τις ανωτέρω αρχές. Σημειώνουμε βεβαίως πως οι προηγούμενες αποφάσεις, αναφορικά με επιβληθείσες ποινές, είναι ενδεικτικές του μέτρου τιμωρίας συγκεκριμένων εγκλημάτων και των παραμέτρων καθορισμού της ποινής. Δεν έχουν όμως το δεσμευτικό χαρακτήρα που ενέχει ο καθορισμός αρχών δικαίου. Και τούτο γιατί, η ποινή που επιβάλλεται σε κάθε υπόθεση είναι αλληλένδετη με τις ιδιαιτερότητες των γεγονότων που τη συνθέτουν και με τις ιδιαιτερότητες των συνθηκών του παραβάτη (βλ. Χαραλάμπους v. Δημοκρατίας (2000) 2 Α.Α.Δ 1 και Μιχαήλ v. Δημοκρατίας (2003) 2 Α.Α.Δ 123). Η όποια λοιπόν αναφορά σε παρόμοιες υποθέσεις γίνεται για να υπάρχει - όσο είναι δυνατό -, κοινή προσέγγιση στην αντιμετώπιση των παραβατών (βλ. Γρηγορίου ν. Αστυνομίας (1996) 2 Α.Α.Δ. 217). Η παραπομπή σε δικαστικά προηγούμενα, θωρακίζει τη δικαστική κρίση με την απαραίτητη πειστικότητα, αλλά δεν προοιωνίζει ότι θα πρέπει να ακολουθηθεί η ίδια ποινή (βλ. Προεστού ν. Δημοκρατίας, Ποιν. Έφ. 17/2016, ημερ. 22.5.2017), ECLI:CY:AD:2017:D183.
Στην Alan v. Δημοκρατίας, Ποιν. Έφ.149/2020, ημερ.26.11.21 ανωτέρω, ο λευκού ποινικού μητρώου εφεσείων, παραδέχθηκε ενοχή σε τρεις κατηγορίες κατοχής παιδικού πορνογραφικού υλικού και ειδικότερα, είχε εγκατεστημένα, σε κινητό τηλέφωνο, 52 αρχεία εικόνας (κατηγορία 1) και 20 αρχεία βίντεο (κατηγορία 3), τέτοιου υλικού, όπου απεικονίζονταν παιδιά άνω των 13 ετών, ως επίσης και 4 αρχεία εικόνας με παιδική πορνογραφία, όπου τα παιδιά που απεικονίζονταν ήταν ηλικίας κάτω των 13 ετών (κατηγορία 2). Το πρωτόδικο Δικαστήριο επέβαλε συντρέχουσες ποινές φυλάκισης δύο ετών, στις κατηγορίες 1 και 3 και τεσσάρων ετών, στην κατηγορία 2. Ο εφεσείων βρισκόταν σε μια καθ’ όλα νόμιμη ιστοσελίδα, στην οποία τέθηκε κακόβουλα το πορνογραφικό υλικό και όταν το εντόπισε, το αποθήκευσε στο τηλέφωνό του, για μικρή περίοδο και μετά το διέγραψε. Κατ’ έφεση, το Ανώτατο Δικαστήριο μείωσε την ποινή, στην τελευταία κατηγορία, σε 3 χρόνια, λαμβάνοντας υπόψη τις περιστάσεις, κάτω από τις οποίες διαπράχθηκαν τα αδικήματα, τον περιορισμένο χρόνο που αυτά παρέμειναν στο τηλέφωνο του εφεσείοντα, ότι διαγράφηκαν από τον ίδιο, 22 ημέρες μετά, καθώς και άλλους μετριαστικούς παράγοντες.
Στην δε Clarson v. Αστυνομίας, Ποιν. Έφ.38/2022, ημερ. 27.10.22, ECLI:CY:AD:2022:B411, ο Εφεσείων, ηλικίας 72 ετών και λευκού ποινικού μητρώου, κρίθηκε ένοχος, σε τέσσερις κατηγορίες κατοχής παιδικής πορνογραφίας, κατόπιν παραδοχής και σε μία κατηγορία διανομής παιδικής πορνογραφίας, μετά από ακρόαση. Επρόκειτο για αρχεία όλων των κατηγοριών[7] (κάποια αρχεία - φωτογραφίες και βίντεο - με παιδιά κάτω των 13 ετών σε ερωτικές πόζες χωρίς σεξουαλική δραστηριότητα, άλλα αρχεία με σεξουαλική δραστηριότητα μεταξύ ενηλίκων και παιδιών χωρίς διείσδυση, άλλα αρχεία με παιδιά να αυνανίζονται και άλλα αρχεία με σεξουαλική δραστηριότητα με διείσδυση μεταξύ ενηλίκων και ανηλίκων). Του επιβλήθηκαν συντρέχουσες ποινές φυλάκισης, με μεγαλύτερη αυτή των τριών ετών στις κατηγορίες 4 (κατοχή) και 5 (διανομή). Κατόπιν απόσυρσης των υπόλοιπων λόγων έφεσης, το Ανώτατο Δικαστήριο απασχόλησε μόνον ο λόγος που αφορούσε την μη άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου για αναστολή της ποινής. Στο πλαίσιο αυτό, το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την έφεση, σημείωσε και ότι η ποινή που επιβλήθηκε θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως επιεικής.
Στην προκειμένη περίπτωση, το επίδικο αρχείο αποτελείται από τέσσερα βίντεο που απεικονίζουν παιδιά άνω των 13 ετών (συνολικής διάρκειας μίας ώρας, 26 λεπτών και 16 δευτερολέπτων), ένα βίντεο που απεικονίζει παιδί κάτω των 13 ετών (διάρκειας ενός λεπτού και 35 δευτερολέπτων) και 23 αρχεία εικόνας με παιδιά άνω των 13 ετών. Όπως δε διευκρινίστηκε και κατά το στάδιο των αγορεύσεων, πρόκειται για πορνογραφικό υλικό, το οποίο καθ΄ όσον αφορά τα βίντεο εμπίπτει στο επίπεδο 2, ενώ καθ’ όσον αφορά στα αρχεία εικόνας εμπίπτει στα επίπεδα 1 και 2, σύμφωνα πάντα με την κατηγοριοποίηση πέντε επιπέδων της Oliver, όπως διευκρινίστηκε και κατά το στάδιο των αγορεύσεων.
Στην υπόθεση Alan ανωτέρω, το αρχείο χαρακτηρίστηκε μικρό σε σύγκριση με άλλες υποθέσεις, υπό περιστάσεις όπου σύμφωνα με την κατηγοριοποίηση που έγινε υπήρχαν 52 αρχεία (επίπεδο 1), 4 αρχεία video (επίπεδο 2), 16 αρχεία video (επίπεδο 1) και 4 αρχεία εικόνας που απεικόνιζαν παιδιά κάτω των 13 ετών (επίπεδο 1).
Με αυτά υπόψη, σημειώνουμε ότι και η παρούσα αφορά ένα σχετικά μικρό αρχείο, εν σχέση δε με τα βίντεο θα πρέπει και πάλιν να σημειωθεί πως η συνολική τους διάρκεια δεν μπορεί να θεωρηθεί ιδιαίτερα μεγάλη, σε σύγκριση πάντα με άλλες υποθέσεις που τίθενται ενώπιον των Δικαστηρίων και τις οποίες έχουμε εντοπίσει κατά την έρευνα μας. Τούτων λεχθέντων δεν σημαίνει ότι η παρούσα περίπτωση δεν είναι αρκούντως σοβαρή επί των δικών της όρων. Κατ’ αρχάς η διάρκεια των βίντεο δεν είναι αμελητέα, αφού όπως αναφέρθηκε τα τέσσερα βίντεο που απεικονίζουν παιδιά άνω των 13 ετών, είναι συνολικής διάρκειας μίας ώρας, 26 λεπτών και 16 δευτερολέπτων, ενώ υπάρχει και το βίντεο που απεικονίζει παιδί κάτω των 13 ετών, που είναι διάρκειας ενός λεπτού και 35 δευτερολέπτων.
Περαιτέρω, και παρά το ότι λαμβάνουμε υπόψη μας ότι ο Κατηγορούμενος δεν κατείχε το υλικό για εμπορικούς σκοπούς, ούτε είχε κάποιο οικονομικό όφελος, εντούτοις προσμετρά με αντίθετη ροπή το γεγονός ότι ο Κατηγορούμενος δεν περιορίστηκε μόνον να δει το πορνογραφικό υλικό, αλλά το είχε αποθηκευμένο τόσο σε λογαριασμό του στο Google όσο και στο κινητό του τηλέφωνο. Μάλιστα, τα 23 αρχεία στο κινητό του τηλέφωνο κατέχονταν για μια σημαντική περίοδο πέντε μηνών περίπου, ήτοι από 2.9.23 – 31.1.24.
Πέραν δε των πιο πάνω, και το ίδιο το υλικό εντείνει τη σοβαρότητα της υπόθεσης. Επί τούτου σημειώνουμε ότι μέρος του παιδικού πορνογραφικού υλικού[8] προβλήθηκε στο Δικαστήριο. Για να έχουμε όμως ολοκληρωμένη εικόνα και ιδίαν αντίληψη, προκειμένου να διαμορφώσουμε τη δική μας άποψη, επιθεωρήσαμε το υλικό αυτό και κατά τη συγγραφή της ποινής μας. Πρόκειται αναμφίβολα για υλικό αισχρού περιεχομένου, που μόνο αισθήματα απέχθειας, αποτροπιασμού και αποστροφής προκαλούν στο μέσο συνετό άνθρωπο. Στα αρχεία απεικονίζονται γυμνά παιδιά να επιδεικνύουν τα γεννητικά τους όργανα και ν’ αυνανίζονται, ενώ στο τρίτο βίντεο που αναφέρθηκε ανωτέρω (διάρκειας 26 λεπτών και 13 δευτερολέπτων) φαίνονται δύο παιδιά να προβαίνουν σε πεολειχία μεταξύ τους. Τονίζουμε ότι το παιδί που απεικονίζεται στο πέμπτο βίντεο, το οποίο επιδεικνύει το γεννητικό του όργανο και αυνανίζεται, είναι κάτω των 13 ετών. Εντύπωση δε προκαλεί ότι σε μέρος του πιο πάνω υλικού, εμφανίζονται χαμογελαστά παιδιά, τα οποία φαίνεται να αγνοούν ότι αυτό που τους ζητήθηκε να πράξουν είναι επαίσχυντο και αηδιαστικό.
Δεν διαλανθάνει την προσοχή μας επίσης, ότι ο Κατηγορούμενος βαρύνεται με μια προηγούμενη καταδίκη. Βέβαια ξεκαθαρίζουμε πως η προηγούμενη καταδίκη του Κατηγορούμενου δεν συνιστά επιβαρυντικό παράγοντα (βλ. Dygdalowicz v. Δημοκρατίας, Ποιν. Έφ.11/2021, ημερ.4.11.22), υπό την έννοια ότι δεν λαμβάνεται υπόψιν για να τιμωρηθεί εκ νέου ο κατηγορούμενος για αδικήματα στα οποία έχει ήδη καταδικασθεί και για τα οποία εξέτισε την ποινή του. Η σημασία των προηγούμενων καταδικών έγκειται στο ότι, αναλόγως πάντοτε της περίπτωσης, δύνανται να μειώσουν την επιείκεια που μπορεί να επιδειχθεί από το Δικαστήριο. Και αυτό διότι αποτελούν ένδειξη της στάσης του στην τήρηση των νόμων (βλ. Γενικός Εισαγγελέας ν. Ματθαίου (1994) 2 Α.Α.Δ.1 και Γενικός Εισαγγελέας ν. Αεροπόρου (1997) 2 Α.Α.Δ.17).
Στην προκειμένη περίπτωση η προηγούμενη καταδίκη του Κατηγορούμενου στην υπόθεση 1530/2016, ως ήδη αναφέρθηκε, αφορούσε και αυτή σε αδικήματα παιδικής πορνογραφίας. Συγκεκριμένα, σ’ εκείνη την υπόθεση κρίθηκε ένοχος για κατοχή 1970 αρχείων βίντεο, στα οποία απεικονίζονταν παιδιά άνω των 13 ετών που συμμετείχαν σε πράξεις σεξουαλικού χαρακτήρα και ρεαλιστικές εικόνες γεννητικών οργάνων παιδιών και 28 αρχεία βίντεο, στα οποία απεικόνιζαν παιδιά κάτω των 13 ετών, που συμμετείχαν σε πράξεις σεξουαλικού χαρακτήρα και ρεαλιστικές εικόνες γεννητικών οργάνων παιδιών. Περαιτέρω, ως αναφέρθηκε και σε άλλο σημείο ανωτέρω, καταδικάστηκε και σε αδικήματα προσφοράς υλικού παιδικής πορνογραφίας (πρόκειται για τα αρχεία που αναφέρονται ανωτέρω) και για εξασφάλιση τέτοιου υλικού μέσω συστήματος ηλεκτρονικού υπολογιστή (104 αρχεία βίντεο, τα οποία σε μεταγενέστερο της εξασφάλισης τους χρόνο, διέγραψε).
Θα πρέπει δε να σημειωθεί ότι ενώ του επιβλήθηκαν σοβαρές ποινές φυλάκισης, οι οποίες αυξήθηκαν κατ’ έφεση, με τη μεγαλύτερη να φτάνει τα 7 χρόνια και παρέμεινε στη φυλακή από 16.1.16 μέχρι 12.3.21, εντούτοις μετά από μόλις δύο χρόνια περίπου, ήτοι από τις 30.7.2023 μέχρι τις 31.1.2024, διέπραξε τα αδικήματα της παρούσας υπόθεσης.
Ήταν βέβαια η εισήγηση της συνηγόρου του ότι η προηγούμενη καταδίκη του αφορούσε πολλά αρχεία και σοβαρότερες κατηγορίες σε σύγκριση με την παρούσα. Η εν λόγω εισήγηση είναι μεν ορθή, όμως δεν μεταβάλλει την ουσία του πράγματος που έγκειται στο ότι ο Κατηγορούμενος αντιμετωπίζει και στο πλαίσιο της παρούσας αδικήματα για κατοχή παιδικού πορνογραφικού υλικού, με ένα εκ των βίντεο μάλιστα να αφορά παιδί κάτω των 13 ετών.
Αναμφίβολα, ότι συνάγεται από τα πιο πάνω είναι αφενός μια ροπή του Κατηγορούμενου στη διάπραξη αδικημάτων που σχετίζονται με πορνογραφία και αφετέρου ότι παρά την επιβολή άμεσων ποινών φυλάκισης και παρά το χρόνο που είχε ο Κατηγορούμενος στις Φυλακές για να αναλογιστεί τις πράξεις του και να αναμορφώσει τη συμπεριφορά του, σύντομα μετά επιδόθηκε και πάλιν στην ίδια δράση.
Υπό τις περιστάσεις, τα πιο πάνω καταδεικνύουν δυστυχώς ότι η στάση του Κατηγορούμενου απέναντι στην τήρηση των Νόμων είναι περιφρονητική και ότι οι ποινές φυλάκισης που του έχουν επιβληθεί δεν έχουν πετύχει τον σκοπό της αναμόρφωσης του. Υπό το φως όλων των ανωτέρω, η προηγούμενη καταδίκη στην προκειμένη περίπτωση πράγματι μειώνει ουσιαστικά την επιείκεια που μπορεί να του επιδειχθεί. Κάτι που οφείλουμε να παρατηρήσουμε είναι πλήρως αντιληπτό και από τον ίδιο τον Κατηγορούμενο, με ρητή αναφορά της συνηγόρου του στην γραπτή της αγόρευση[9].
Επομένως το σύνολο των περιστάσεων της υπόθεσης ως τις έχουμε σκιαγραφήσει ανωτέρω, ο συνδυασμός των αδικημάτων που διαπράχθηκαν, η εγγενής σοβαρότητα τους σε συνδυασμό με την έξαρση που παρατηρείται στη διάπραξη τους, μας οδηγούν στην κατάληξη ότι στην παρούσα υπόθεση προέχει το στοιχείο της αποτροπής και η ανάγκη προστασίας της κοινωνίας και ιδιαίτερα των ανήλικων παιδιών από πρόσωπα που επιδίδονται σε τέτοιου είδους σοβαρά αδικήματα, με αποτέλεσμα να επιβάλλεται η αντιμετώπιση τους με αυστηρές και αποτρεπτικές ποινές.
Παρά τα όσα πιο πάνω αναφέρθηκαν σημειώνουμε πως η σοβαρότητα των αδικημάτων και η ανάγκη για αυστηρή αντιμετώπιση τους δεν μειώνει σε καμμιά περίπτωση την ανάγκη για εξατομίκευση της ποινής, ούτως ώστε αυτή να αρμόζει στο πρόσωπο του συγκεκριμένου Κατηγορούμενου. Το καθήκον εξατομίκευσης της ποινής δεν ατονεί ακόμη και στις περιπτώσεις όπου υπάρχει η ανάγκη επιβολής αποτρεπτικής ποινής.
Στο πλαίσιο εξατομίκευσης της ποινής και προς όφελος του Κατηγορούμενου λαμβάνουμε υπόψιν κατ’ αρχάς τη συνεργασία του με την Αστυνομία και την άμεση παραδοχή του ενώπιον του Δικαστηρίου. Στην προκειμένη περίπτωση ακόμα και αν λεχθεί ότι ο τρόπος δράσης του Κατηγορούμενου κατά τη διάπραξη των αδικημάτων, δεν άφηνε και πολλά περιθώρια άλλης επιλογής από την παραδοχή, εφόσον είχε αποθηκευμένα τα βίντεο και τα αρχεία στον προσωπικό του λογαριασμό στο Google και στο κινητό του αντίστοιχα, έτσι που ο συσχετισμός του με το επίδικο υλικό να μην είναι δύσκολο έργο, εντούτοις δεν παραβλέπεται πως η απόδειξη των αδικημάτων αυτών, σε περίπτωση μη παραδοχής, θα απαιτούσε κάποια διαδικασία και υπολογίσιμο χρόνο. Επομένως, η παραδοχή του, προσμετράται προς όφελος του ως μετριαστικός παράγοντας που δικαιολογεί σχετική έκπτωση στην ποινή. Επίσης προς όφελος του προσμετράται και η μεταμέλεια του ως προκύπτει από τη συνεργασία του, την παραδοχή του αλλά και το γεγονός ότι αποδέχεται την έκδοση των διαταγμάτων που έχουν ζητηθεί από την Κατηγορούσα Αρχή δυνάμει του άρθρου 14 (1) του Νόμου, πέραν οποιασδήποτε άλλης ποινής του επιβληθεί.
Περαιτέρω λαμβάνουμε υπόψιν τις προσωπικές, οικογενειακές και οικονομικές του περιστάσεις όπως αυτές αναφέρονται στην έκθεση του Γραφείου Ευημερίας και όπως περαιτέρω αναλύθηκαν από τη συνήγορο του. Ειδικότερα λαμβάνουμε υπόψιν ότι ο Κατηγορούμενος, ο οποίος γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αγγλία, απ’ όπου καταγόταν η μητέρα του, είναι σήμερα ηλικίας 52 ετών, άγαμος και άτεκνος.
Το 2008 ήρθε στην Κύπρο με τη μητέρα του, η οποία ήταν εκπαιδευτικός, για καλύτερες συνθήκες ζωής. Αρχικά διέμεναν στη Λεμεσό και η μητέρα του εργαζόταν ως εκπαιδευτικός. Μετά τη συνταξιοδότηση της, η μητέρα του, η οποία ήταν καρκινοπαθής, εγκαταστάθηκε στο Σινά Όρος και τον Ιούνιο του 2019, σε ηλικία 72 ετών, απεβίωσε. Ο πατέρας του, ο οποίος καταγόταν από την Ιρλανδία και με τον οποίο δεν διατηρούσε επαφή μεγαλώνοντας, απεβίωσε το 1993. Έχει άλλα δύο αδέλφια, τα οποία διαμένουν στο εξωτερικό και με τα οποία δεν διατηρεί καμία επαφή.
Ο Κατηγορούμενος σε ηλικία 13 ετών, έκανε για πρώτη φορά απόπειρα αυτοκτονίας με υπερδοσολογία φαρμάκων. Κατά τη διάρκεια της εφηβείας αυτοτραυματιζόταν. Στην ηλικία των 16 ετών δε, άρχισε τη χρήση αλκοόλ, αρχικά για να κοιμάται και στην πορεία εξελίχθηκε σε αλκοολισμό, ενώ στην ηλικία των 19 ετών επισκέφτηκε ψυχίατρο και ακολούθησε αντικαταθλιπτική αγωγή. Στο σχολείο δεχόταν εκφοβισμό. Σημειώνεται επίσης ότι στην ηλικία των 12-13 ετών συνειδητοποίησε τη σεξουαλική του ταυτότητα ως ομοφυλόφιλος, την οποία κρατούσε κρυφή μέχρι την ηλικία των 25-26 ετών.
Μετά την ολοκλήρωση της υποχρεωτικής φοίτησης του στο σχολείο, άρχισε να εργάζεται στον τομέα εξυπηρέτησης πελάτων (πωλητής σε περίπτερο και υπεύθυνος σε ταχυφαγείο), ενώ από το 2008 που ήρθε στην Κύπρο εργάστηκε για δύο χρόνια ως υπεύθυνος σε ταχυφαγείο και για ένα χρόνο ως τηλεφωνητής. Περί το 2013 παρουσίασε προβλήματα υγείας και υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση κολοστομίας. Τότε παρέμεινε εκτός εργασίας για δύο χρόνια σχεδόν και πέραν των δικών του προβλημάτων υγείας, είχε αναλάβει και τη φροντίδα της μητέρας του, η οποία ως ήδη αναφέρθηκε ήταν καρκινοπαθής.
Η επαγγελματική του αδράνεια τον οδήγησε σε αντικοινωνική και παραβατική συμπεριφορά. Για σειρά ετών προέβαινε σε κατάχρηση αλκοόλ και αυξημένη ενασχόληση με ηλεκτρονικά μέσα. Παρακολουθείτο από ψυχίατρο και κατάφερε να διακόψει τη χρήση αλκοόλ για περίοδο τεσσάρων μηνών. Την περίοδο 16.1.16 εξέτισε ποινή φυλάκισης σε σχέση με τα αδικήματα της προηγούμενης καταδίκης που αναφέρθηκε. Παραπέμφθηκε δε στην Αρχή Εποπτείας Καταδικασθέντων για Αδικήματα Σεξουαλικής Φύσης κατά Ανηλίκων. Πριν τη σύλληψη του στο πλαίσιο της παρούσας, διατηρούσε εβδομαδιαία συνεργασία με αρμόδια λειτουργό του Γραφείου Ευημερίας, σύμφωνα με τις διατάξεις σχετικού διατάγματος, διάρκειας πέντε χρόνων από 11.2.21. Επίσης διατηρούσε συνεργασία με ψυχολόγο των Υπηρεσιών Ψυχικής Υγείας. Παρόλα αυτά, συνέχισε την κατάχρηση αλκοόλ και αυξημένη ενασχόληση με το διαδίκτυο.
Μετά την αποφυλάκιση του εγκαταστάθηκε για κάποιο διάστημα στη Λάρνακα και από τον Απρίλιο του 2022 διέμενε στο Παραλίμνι, όπου εργαζόταν εποχιακά ως υπεύθυνος υποδοχής σε ξενοδοχείο. Τους χειμερινούς μήνες συντηρείτο οικονομικά από κρατικά επιδόματα και τις αποταμιεύσεις του.
Τέλος, κατά τη διάρκεια της κράτησης του στο πλαίσιο της παρούσας υπόθεσης, έχει συνεργασία με ψυχίατρο και έχει αρχίσει φαρμακοθεραπεία. Όπως αναφέρθηκε, ο Κατηγορούμενος είναι άτομο που αντιμετωπίζει πολλά ψυχολογικά προβλήματα και προσπάθησε πολλές φορές να θέσει τέρμα στη ζωή του. Επίσης, πρόκειται για ένα μοναχικό άτομο, με δυσκολία στις διαπροσωπικές σχέσεις και δυσκολία στο να λειτουργήσει σε πολυπληθές περιβάλλον.
Ενώπιον του Δικαστηρίου, όπως ήδη αναφέρθηκε, κατατέθηκε και έκθεση του δρος Συριόπουλου, ψυχίατρου των Υπηρεσιών Ψυχικής Υγείας – Τμήμα Φυλακών, ημερ. 2.5.2024, ο οποίος αναφέρει ότι ο Κατηγορούμενος παρακολουθείται λόγω κρίσεων πανικού και ήπιας καταθλιπτικής συνδρομής. Κατά την εξέταση του Κατηγορούμενου στις 2.5.2024, ο τελευταίος ανέφερε ότι παθαίνει κρίσεις πανικού με δυσκολίες στην αναπνοή, κυρίως όταν βρίσκεται με πολυκοσμία και ότι δεν λαμβάνει την ισχύουσα φαρμακευτική αγωγή, είτε γιατί τα πρωινά κοιμάται, είτε γιατί τα μεσημέρια είναι στην κουζίνα, αλλά και γιατί δεν πιστεύει ότι η αγωγή μπορεί να έχει κάποιο ιδιαίτερο αποτέλεσμα, αφού στους χώρους κράτησης βρίσκεται με αρκετό κόσμο. Παρόλα αυτά είναι θετικός στο να λάβει τη φαρμακευτική αγωγή, εφόσον δίδεται τις βραδινές ώρες και γι’ αυτό το λόγο ο ψυχίατρος άλλαξε την φαρμακευτική αγωγή.
Αποτελεί θέση της συνηγόρου του Κατηγορούμενου, ότι η αντικοινωνικότητα του σε συνδυασμό με τα ψυχολογικά προβλήματα και τον εθισμό του στο διαδίκτυο, τον οδήγησαν στη διάπραξη των σοβαρών αδικημάτων τα οποία έχει παραδεχτεί. Θα δώσουμε βεβαίως βαρύτητα στις προσωπικές του περιστάσεις και τα ψυχολογικά προβλήματα που αντιμετωπίζει, όπως έχουν αναλυθεί ανωτέρω, και λαμβάνουμε υπόψη μας ότι η διάπραξη των αδικημάτων έγινε ενόσω διατηρούσε συνεργασία με αρμόδια λειτουργό του Γραφείου Ευημερίας σύμφωνα με τους όρους του διατάγματος που αναφέρθηκε και επίσης παρακολουθείτο από ψυχολόγο των Υπηρεσιών Ψυχικής Υγείας. Συνιστά όμως πάγια νομολογιακή αρχή πως η σημασία των προσωπικών περιστάσεων και των ψυχολογικών προβλημάτων αμβλύνεται, όταν διαπιστώνεται η ανάγκη επιβολής αποτρεπτικής ποινής. Όπως συγκεκριμένα αναφέρθηκε στην Ιωάννου v Αστυνομίας (2001) 2 ΑΑΔ 382, όπου ο εφεσείων, μεταξύ άλλων, παραπονείτο και ότι δεν λήφθηκε υπόψη η κατάσταση της υγείας του:
« Είναι νομολογιακά καθιερωμένο ότι οι προσωπικές περιστάσεις του κατηγορουμένου και τα ιδιαίτερα ψυχολογικά προβλήματα που αντιμετωπίζει είναι παράγοντες που πρέπει να συνυπολογίζονται κατά την επιμέτρηση της ποινής. Σε σοβαρά όμως αδικήματα όπου η συχνότητα διάπραξής τους επιβάλλει την επιβολή αποτρεπτικής ποινής, οι παράγοντες αυτοί είναι ήσσονος σημασίας. Προέχει η αυστηρή τιμωρία για την προστασία της κοινωνίας. (Βλέπε: Alarsan v. Δημοκρατίας (1996) 2 Α.Α.Δ. 11, Ψύλλας ν. Αστυνομίας (1991) 2 Α.Α.Δ. 430, Κλεοβούλου, Αργυρού (πιο πάνω)). »
Επίσης, στη Niland ανωτέρω, όπου είχαν ληφθεί υπόψη και τα ψυχολογικά προβλήματα του εφεσίβλητου (που είναι ο ίδιος με τον εδώ Κατηγορούμενο), αναφέρθηκε ότι :
« Η αναχαίτηση των υπό αναφορά εγκληματικών συμπεριφορών, απότοκο των οποίων είναι η σύνθλιψη του ψυχικού κόσμου των παιδιών, ο εξευτελισμός της προσωπικότητας των οποίων συνεχίζει με την προβολή του εν λόγω πορνογραφικού υλικού, καθιστά αδήριτη ανάγκη την καταφυγή των Δικαστηρίων σε επιβολή αποτρεπτικών ποινών. Υπό το πρίσμα αυτό, δεν ήταν ορθή πρόσδοση τόσο αποφασιστικής σημασίας στο λευκό ποινικό μητρώο και στις προσωπικές συνθήκες. Προέχει η διασφάλιση των δικαιωμάτων των παιδιών. »
Στην δε υπόθεση Clarson ανωτέρω, λέχθηκε ότι:
« Οι υποθέσεις αυτής της φύσεως και γενικά οι υποθέσεις σεξουαλικών αδικημάτων και μάλιστα με θύματα παιδιά δεν βρίσκονται μόνο σε έξαρση, δεν αποτελούν απλώς αδικήματα που δεσπόζουν στο εγκληματικό στερέωμα της Κύπρου, αλλά έχουν πλέον εξελιχθεί σε πρωτοφανή μάστιγα.
Η κατάσταση αυτή δημιουργεί υποχρέωση στα δικαστήρια για επιβολή ιδιαίτερα αποτρεπτικών και συνεπώς αυστηρών ποινών, με αποτέλεσμα οι προσωπικές περιστάσεις να είναι δευτερεύουσας και η εξατομίκευση της ποινής, όσο επιβεβλημένη κι αν είναι, να μην έχει αποφασιστικό ρόλο.
Ό,τι έχει σημαίνουσα σημασία είναι η προστασία των παιδιών και των θεμελιακών τους δικαιωμάτων από εγκλήματα αυτής της φύσης, τα οποία συνθλίβουν τον ψυχικό τους κόσμο και εξευτελίζουν την προσωπικότητα τους. »
Εν πάση περιπτώσει, ως σαφώς προκύπτει από τη νομολογία, η ψυχική υγεία του Κατηγορούμενου δεν εμπoδίζει την επιβολή αποτρεπτικής ποινής, ήτοι άμεσης φυλάκισης, ακόμα και εκεί όπου αυτή τούτη η κατάσταση ψυχικής υγείας του κατηγορούμενου διασυνδέεται με το αδίκημα που διέπραξε. Χαρακτηριστικά είναι τα νομολογηθέντα στην Ψύλλας ν. Αστυνομίας (1991) 2 Α.Α.Δ.430, όπου το παράπονο του εφεσείοντα ήταν ότι το πρωτόδικο δικαστήριο δεν είχε προσδώσει τη δέουσα βαρύτητα στο γεγονός ότι έπασχε από ορισμένο ψυχολογικό πρόβλημα, εξαιτίας του οποίου αισθανόταν την ακατανίκητη τάση να κλέπτει. Υποστήριξε πως με τη θεραπεία στην οποία υποβλήθηκε μετά τη σύλληψη του, είχε πια ξεπεράσει το πρόβλημα και εισηγήθηκε πως το πρωτόδικο δικαστήριο, εφόσον κατέληξε στο συμπέρασμα πως η αρμόζουσα ποινή ήταν εκείνη της φυλάκισης, θα έπρεπε να είχε αναστείλει την εκτέλεση της ποινής. Λέχθηκαν τα εξής:
«Είναι καλά θεμελιωμένο ότι τα ιδιαίτερα ψυχολογικά προβλήματα που αντιμετωπίζει ο παραβάτης είναι παράγοντας που πρέπει να συνυπολογίζεται κατά την επιλογή της κατάλληλης ποινής και την επιμέτρηση της. Πολύ περισσότερο όταν αυτά τα προβλήματα συναρτούνται προς το ίδιο το αδίκημα που διαπράχθηκε, έτσι που να εμφανίζουν την ευθύνη του παραβάτη μειωμένη. Το πρωτόδικο δικαστήριο ασχολήθηκε ιδιαίτερα με τους ισχυρισμούς του εφεσείοντα αναφορικά με τα ψυχολογικά προβλήματα που αντιμετώπιζε. Προκάλεσε την εισαγωγή σχετικής
επιστημονικής μαρτυρίας και κατάληξε στην απόφασή του, αφού είχε ενώπιόν του όλα τα σχετικά στοιχεία.
Δεν ήταν η πρώτη φορά που ο εφεσείων διέπραξε τέτοιας μορφής αδικήματα και δεν ήταν η πρώτη φορά που επικαλέστηκε τα ίδια ψυχολογικά προβλήματα για να τα δικαιολογήσει. Το 1984 για το αδίκημα της διάρρηξης και κλοπής, καταδικάστηκε από το Κακουργιοδικείο Λάρνακας σε φυλάκιση τεσσάρων χρόνων. Το Ανώτατο Δικαστήριο επικύρωσε την ποινή τονίζοντας τη σοβαρότητα του αδικήματος και την ανησυχητική συχνότητα του. (Βλέπε Michael Andrea Psylla v. The Republic (1984) 2 C.L.R.420.)»
Ακόμη, στην Ανδρέου ν. Δημοκρατίας (2000) 2 Α.Α.Δ.166, η οποία υιοθετήθηκε πιο πρόσφατα στην υπόθεση Dygdalowicz (ανωτέρω), λέχθηκαν τα εξής:
«Ένα πράγμα που πρέπει να αντιληφθεί ο εφεσείων είναι ότι δεν μπορεί να προβάλλει αυτά τα θέματα της υγείας του κάθε φορά που παρανομεί. Και να αναμένει γι’ αυτό επιείκεια. Βαρύνεται με δύο προηγούμενα σοβαρής μορφής».
Τα ίδια ισχύουν και εδώ. Όπως έχει ήδη αναφερθεί, ο Κατηγορούμενος βαρύνεται με μια προηγούμενη καταδίκη για παρόμοια αδικήματα. Στο πλαίσιο της προηγούμενης καταδίκης του, παρατηρούμε ότι, μεταξύ άλλων, προέβαλε και τα προβλήματα ψυχικής υγείας που αντιμετωπίζει. Δύο χρόνια δε μετά την αποφυλάκιση του, διέπραξε τα αδικήματα της παρούσας και τώρα ζητά «να του δοθεί μια τελευταία ευκαιρία υποσχόμενος ότι δεν πρόκειται ποτέ να απασχολήσει τα Δικαστήρια με ίδιας ή οποιασδήποτε άλλης φύσεως υπόθεση.» Θεωρούμε όμως ότι δεν μπορεί να παρανομεί, διαπράττοντας σοβαρά εγκλήματα που έχουν σχέση με παιδιά και ακολούθως απλά να προβάλλει αυτά τα θέματα υγείας και ν’ αναμένει επιείκεια. Ο Κατηγορούμενος, για την αποτρόπαια συμπεριφορά του, θα πρέπει να λογοδοτήσει και δεν θεωρούμε πως τα προβλήματα ψυχικής του υγείας μπορούν να αποτελέσουν λόγο για να μην επιβληθεί η αρμόζουσα ποινή. Προέχει η αναχαίτηση αυτού του είδους εγκληματικής συμπεριφοράς και καθίσταται αναγκαία η καταφυγή σε επιβολή αποτρεπτικών ποινών.
Συνεκτιμώντας και σταθμίζοντας όλα τα πιο πάνω, καταλήγουμε ότι οι πιο πάνω ελαφρυντικοί παράγοντες, οι οποίοι λαμβάνονται υπόψιν για σκοπούς μετριασμού της ποινής δεν είναι τέτοιας έκτασης που να υπερφαλαγγίζουν την ανάγκη για αποτελεσματική εφαρμογή του νόμου. Τονίζεται ότι η εξατομίκευση δεν θα πρέπει να οδηγεί σε εξουδετέρωση ούτε της σοβαρότητας ούτε του στοιχείου της αποτροπής που επιβάλλουν η φύση και τα περιστατικά του αδικήματος, τόσο για τον ίδιο τον κατηγορούμενο όσο και για το κοινό γενικότερα. Ειδικά σε υποθέσεις που αφορούν αδικήματα αυτής της φύσης, επαναλαμβάνουμε και εδώ ότι οι προσωπικές περιστάσεις είναι δευτερεύουσας σημασίας και η εξατομίκευση της ποινής, όσο επιβεβλημένη κι αν είναι, δεν έχει αποφασιστικό ρόλο[10].
Συνυπολογίζοντας λοιπόν όλα τα δεδομένα της παρούσας και λαμβάνοντας ιδιαίτερα υπόψιν τη φύση και τη σοβαρότητα των αδικημάτων, με δεδομένη την ανάγκη για αποτροπή τόσο του ίδιου του Κατηγορούμενου αλλά και άλλων επίδοξων παραβατών, αλλά και της προεξάρχουσας πλέον ανάγκης για την προστασία της κοινωνίας και ιδιαίτερα των ανήλικων παιδιών, η οποία ως έχει τονιστεί πολλάκις και από τη νομολογία αποτελεί προτεραιότητα, κρίνουμε ότι η μόνη αρμόζουσα ποινή είναι αυτή της φυλάκισης. Στην προκειμένη περίπτωση κρίνουμε πως λαμβανομένης υπόψη και της συνολικής δράσης του Κατηγορούμενου, υπό τις περιστάσεις οποιεσδήποτε άλλες ποινές δεν θα εξυπηρετούσαν τους σκοπούς του νόμου και θα έστελναν λανθασμένα μηνύματα σε επίδοξους νέους παραβάτες.
Κατ’ ακολουθία όλων των πιο πάνω, επιβάλλουμε στον Κατηγορούμενο:
Στην κατηγορία 1: ποινή φυλάκισης 5 ½ ετών.
Στην κατηγορία 2: ποινή φυλάκισης 4 ετών.
Στην κατηγορία 3: ποινή φυλάκισης 4 ετών.
Οι ποινές να συντρέχουν.
Οι ποινές φυλάκισης που έχουν επιβληθεί θα είναι άμεσες. Στη βάση δε του άρθρου 117(1) του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, Kεφ.155, η έκτιση των ποινών να μειωθεί κατά το χρονικό διάστημα κατά το οποίο ο Κατηγορούμενος τελούσε σε προφυλάκιση, ήτοι από 8.2.24.
Περαιτέρω, λαμβάνοντας υπόψη το σχετικό αίτημα της Κατηγορούσας Αρχής για την έκδοση συγκεκριμένων διαταγμάτων δυνάμει του άρθρου 14(1) του Νόμου και τη θέση του Κατηγορούμενου στο αίτημα, το Δικαστήριο κρίνει ότι, υπό τις περιστάσεις, πέραν των ποινών που έχουν ήδη επιβληθεί, επιβάλλεται όπως ασκήσει τη διακριτική του ευχέρεια υπέρ της έκδοσης τούτων των διαταγμάτων. Συναφώς, εκδίδονται διατάγματα με τα οποία απαγορεύεται στον Κατηγορούμενο, για 6 έτη μετά την αποφυλάκιση του:
1. Να προσφέρει οποιεσδήποτε υπηρεσίες σε παιδιά.
2. Να εργοδοτηθεί ή απασχοληθεί σε χώρους όπου βρίσκονται ή συχνάζουν παιδιά.
3. Να διαμένει σε χώρο, ο οποίος γειτνιάζει με οργανωμένους χώρους όπου βρίσκονται ή συχνάζουν παιδιά.
Επισημαίνονται στον Κατηγορούμενο οι υποχρεώσεις του δυνάμει του άρθρου 22(3)(4) του Ν. 91(Ι)/2014, για κοινοποίηση των στοιχείων του στην Αστυνομία.
Περαιτέρω, ο Κατηγορούμενος παραπέμπεται στην Αρχή Εποπτείας, που εγκαθιδρύθηκε δυνάµει του άρθρου 47 του Ν.91(Ι)/2014, καθ' όλη τη διάρκεια της κράτησης του στις Κεντρικές Φυλακές και για χρονικό διάστημα 6 ετών, μετά την αποφυλάκιση του.
(Υπ.) …………………………………
Ν. Μαθηκολώνη, Π.Ε.Δ.
(Υπ.) …………………………………
Μ. Παπαθανασίου, Α.Ε.Δ.
(Υπ.) ……..…………………………..
Ε. Μιντή, Ε.Δ.
Πιστό αντίγραφο
Πρωτοκολλητής
[1] Βλ. άρθρο 8(1) του Ν.91(Ι)/2014.
[2] Βλ. άρθρο 8(6) του Ν.91(Ι)/2014.
[3] - Επίπεδο 1: Όταν απεικονίζονται παιδιά σε ερωτικές παραστάσεις χωρίς σεξουαλική δραστηριότητα.
- Επίπεδο 2: Όταν απεικονίζεται μη διεισδυτική σεξουαλική δραστηριότητα μεταξύ παιδιών και αυτοϊκανοποίηση παιδιού.
- Επίπεδο 3: Όταν απεικονίζεται μη διεισδυτική σεξουαλική δραστηριότητα μεταξύ ενηλίκων και παιδιών.
- Επίπεδο 4: Όταν απεικονίζεται διεισδυτική σεξουαλική δραστηριότητα μεταξύ παιδιών και ενηλίκων.
- Επίπεδο 5: Όταν απεικονίζεται σαδισμός ή κτηνοβασία.
[4] βλ. Λευκαρίτης κ.ά. ν. Δημοκρατίας, Ποιν. Έφ. 135/2014 και 138/2014, ημερ. 22.11.2016, Αστυνομία ν. Πατούρη ανωτέρω και R. v. Oliver and others [2003] 1 Cr. App. R. 28.
[5] Βλ. επίσης Alan v. Δημοκρατίας, Ποιν. Έφ.149/2020, ημερ.26.11.21 και Δημοκρατία v. Χατζηαθανασίου, Ποιν. Έφ. 20/2021, ημερ. 19.10.21.
[6] Clarson v. Αστυνομίας, Ποιν. Έφ.38/2022, ημερ. 27.10.22, ECLI:CY:AD:2022:B411.
[7] Ο ακριβής αριθμός των αρχείων δεν αναφέρεται στην εφετειακή απόφαση, όμως από τη μελέτη της πρωτόδικης απόφασης (Υπόθεση 10354/2021, Κακουργιοδικείου Λεμεσού, ημερ. 14.2.22) προκύπτει ότι ο Εφεσείων είχε στην κατοχή του συνολικά 33 φωτογραφίες και 3 βίντεο, συνολικής διάρκειας 23 περίπου λεπτών.
[8] Όλο το υλικό περιλαμβάνεται στα Τεκμήρια Γ και Δ.
[9] Στο τέλος της αγόρευσης της η συνήγορος, αναφερόμενη στην προηγούμενη καταδίκη του Κατηγορούμενου, λέγει και το εξής: «Αντιλαμβάνομαι ότι τα περιθώρια επιείκειας στην παρούσα υπόθεση είναι μειωμένα».
[10] Βλ. μεταξύ άλλων, την υπόθεση Clarson ανωτέρω.