ECLI:CY:EDLAR:2014:B101
ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΑΡΝΑΚΑΣ
Ενώπιον: Α. Κ. Λυκούργου, Ε.Δ.
Υπόθεση αρ.: 6492/2014
Δήμος Δρομολαξιάς - Μενεού
και
1. Α. PRINCESS AIRORT PARKING LIMITED
2. Αγγέλας Παπαραμάνθους
Κατηγορουμένων
10 Νοεμβρίου, 2014.
Για την κατηγορούσα αρχή, εμφανίζεται η κα Α. Νικολάου για τους κ.κ. Α. Νικολάου και Συνεργάτες Δ.Ε.Π.Ε.
Για τους κατηγορουμένους αρ. 1 και 2, εμφανίζεται ο κ. Α. Κοζάκος για τους κ.κ. Α.Α. Γεωργίου Δ.Ε.Π.Ε.
Απόφαση για την αίτηση ημερ. 08.05.2014
(αίτημα για την έκδοση ενδιάμεσου διατάγματος)
Η κατηγορούσα αρχή Δήμος Δρομολαξιάς – Μενεού («ο Δήμος»), ένα νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου το οποίο συνεστήθηκε και λειτουργεί δυνάμει του περί Δήμων Νόμου (Ν.111/1985, ως αυτός ετροποποιήθηκε στη συνέχεια), διώκει τους κατηγορουμένους αρ. 1 και 2 («οι κατηγορούμενοι», εκτός όπου είναι αναγκαίος ο προσδιορισμός εκάστου) για παραβάσεις της οικείας νομοθεσίας καθώς και του περί Ρυθμίσεως Οδών και Οικοδομών Νόμου (Κεφ. 96, ως αυτό ετροποποιήθηκε στη συνέχεια). Συγκεκριμένα, ο Δήμος διώκει τους κατηγορουμένους γιατί οι ίδιοι προσωπικώς και/ή οι αντιπρόσωποι και /ή οι υπηρέτες και/ή οι υπάλληλοι αυτών ανήγειραν οικοδομή ή οικοδομές χωρίς άδεια από την αρμόδια αρχή (άρθρο 3(1)(β) του Κεφ. 96 και άρθρα 83 και 84 του Ν.111/1985 – 1η κατηγορία), κατέχουν και/ή χρησιμοποιούν οικοδομή χωρίς πιστοποιητικό τελικής έγκρισης εκδοθέν από την αρμόδια αρχή (άρθρο 10 του Κεφ. 96 και άρθρα 83 και 84 του Ν.111/1985 – 2η κατηγορία), χρησιμοποιούν και /ή λειτουργούν και /ή ανέχονται και /ή επιτρέπουν την χρήση οικοδομής και / ή χώρου στάθμευσης χωρίς άδεια από την αρμόδια αρχή (άρθρα 112 έως και 114 και 116 του Ν.111/1985 – 3η κατηγορία), διατηρούν οικοδομή και /ή χώρο στάθμευσης όπου ασκείται επιχείρηση και/ή επάγγελμα και/ή επιτήδευμα χωρίς άδεια από την αρμόδια αρχή (άρθρα 103, 105, 110, 126, 127 και 129 του Ν.111/1985 – 4η κατηγορία) και ασκούν επάγγελμα και/ή επιτήδευμα επί κέρδει εντός των τοπικών ορίων του Δήμου και συγκεκριμένα εκμεταλλεύονται χώρο στάθμευσης ευρισκόμενο εντός των τοπικών ορίων του Δήμου χωρία άδεια από την αρμόδια αρχή (άρθρα 104, 105 και 129 του Ν.111/1985 – 5η κατηγορία). Ως καταγράφεται στο κατηγορητήριο, οι εγκαλούμενες ενέργειες εκδηλώνονται επί του τεμαχίου υπ΄ αριθμόν 194, Φ/Σχ. 50/14, το οποίο ευρίσκεται εντός των τοπικών ορίων του Δήμου («το τεμάχιο υπ΄ αριθμόν 194»), ο οποίος αποτελεί και την αρμόδια αρχή. Επειδή στις εκθέσεις αδικήματος συμπεριλαμβάνεται και το άρθρο 20 του Ποινικού Κώδικα (Κεφ. 154, ως αυτό ετροποποιήθηκε στη συνέχεια) προκύπτει πώς οι κατηγορούμενοι διώκονται ως αυτουργοί ή ως συνεργοί.
Το κατηγορητήριο κατεχωρίστηκε στις 30.04.2014. Μερικές ημέρες αργότερα, και συγκεκριμένα στις 08.05.2014, κατεχωρίστηκε η υπό συζήτησιν αίτηση («η αίτηση») δια της οποίας επιδιώκεται η έκδοση διατάγματος διατάσσοντος τους κατηγορουμένους και/ή τους υπαλλήλους και ή τους εντολοδόχους και/ή τους αντιπροσώπους αυτών «όπως σταματήσουν και ή παύσουν και ή άρουν την χρήση και ή λειτουργία και ή την άσκηση επαγγέλματος και ή επιτηδεύματος επί κέρδει, ήτοι λειτουργία χώρου στάθμευσης ή και άλλως πώς, εντός του (τεμαχίου υπ΄ αριθμόν 194) .... και όπως οιεσδήποτε περαιτέρω εργασίες ανέγερσης ή κατασκευής οικοδομής ή και λειτουργία επιχείρησης εντός του εν λόγω ακινήτου ανασταλούν αμέσως ...».
Η αίτηση ερείδεται, μεταξύ άλλων, στο άρθρο 20(3Α) του Κεφ. 96, τα άρθρα 3 έως και 9 του περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμου (Κεφ. 6, ως αυτό τροποποιήθηκε στη συνέχεια), το άρθρο 32 του περί Δικαστηρίων Νόμου (Ν.14/1960, ως αυτός τροποποιήθηκε στη συνέχεια) και τη Δ.48 θ.θ.1 έως και 3, 8 και 9 των περί Πολιτικής Δικονομίας Διαδικαστικών Κανονισμών. Την αίτηση υποστηρίζει ένορκη δήλωση της Ελισάβετ Μαρίνου, υπαλλήλου του Δήμου, ημερ. 07.05.2014 η οποία, επί της ουσίας, δηλώνει τα εξής:
«.....
3. Μετά από έρευνα λειτουργού του αιτητή – κατηγορούσας αρχής, διαπιστώθηκε ότι οι καθ΄ ων η αίτηση – κατηγορούμενοι ή και υπάλληλοι ή και εντολοδόχοι ή και προστηθέντες ανήγειραν και ή κατέχουν και ή χρησιμοποιούν οικοδομή εντός του επίδικου ακινήτου χωρίς τις αιτούμενες άδειες από τις αρμόδιες αρχές, συμπεριλαμβανομένου της κατηγορούσας αρχής.
4. Περαιτέρω διαπιστώθηκε ότι εντός του εν λόγω ακινήτου χρησιμοποιούν και ή λειτουργούν και ή διατηρούν οικοδομή και ή χώρο στάθμευσης, καθώς επίσης ασκούν επάγγελμα και ή επιτήδευμα επί κέρδει χωρίς τις άδειες από τις αρμόδιες αρχές, συμπεριλαμβανομένου της κατηγορούσας αρχής.
5. Μόλις διαπιστώθηκαν τα πιο πάνω, στάλθηκε επιστολή τόσο από το αρμόδιο τμήμα του Δημαρχείου, όσο και από τους δικηγόρους μας προς τους κατηγορουμένους, καλώντας τους να απομακρύνουν την παράνομη οικοδομή και να άρουν τις παράνομες ενέργειες και ή λειτουργία μέχρι την εξασφάλιση των απαιτούμενων αδειών.
6. Παρά τα ανωτέρω και πάλιν οι εργασίες συνεχίστηκαν και συνεχίζονται μέχρι και σήμερα παρά τις εκκλήσεις και ή προειδοποιήσεις του αιτητή – κατηγορούσας αρχής.
7. Για την αναφερόμενη προτιθέμενη ανέγερση οικοδομής και εργασίες ανέγερσης οικοδομής ουδέποτε εκδόθηκε πολεοδομική άδεια ή άδεια οικοδομής ή και οιανδήποτε άλλη απαιτούμενη άδεια, καθώς επίσης δεν έχει εκδοθεί η αιτούμενη άδεια / άδειες για την λειτουργία του εν λόγω υποστατικού ως χώρου στάθμευσης ή και άλλως πώς.
8. Οι κατηγορούμενοι – καθ΄ ων η αίτηση και οι εντολοδόχοι, υπάλληλοι και εργολήπτες τους προχωρούν με την συνέχιση των παράνομων, και χωρίς καμία άδεια, εν λόγω εργασιών τους παρά τις υποδείξεις και πρόσφατες προειδοποιήσεις που τους έγιναν από τον Δήμο».
Κατά τη δικάσιμο ημερ. 13.05.2014 ο Δήμος εξασφάλισε το επιδιωκόμενο ενδιάμεσο διάταγμα.
Οι κατηγορούμενοι ενίστανται στην αίτηση. Στη γραπτή ενστάση την οποίαν κατεχώρισαν στις 11.07.2014 αυτοί προβάλλουν ποικίλους και πολυσχιδείς λόγους. Μεταξύ άλλων, προβάλλουν τα ακόλουθα: (1) Τα όσα η Ελισάβετ Μαρίνου δηλώνει είναι ψεύδη και ανακρίβειες. Εν πάση περιπτώσει, η Ελισάβετ Μαρίνου επικαλείται μόνον πληροφορίες τις οποίες έλαβε από τρίτον, την ταυτότητα του οποίου δεν αποκαλύπτει. (2) Ο Δήμος προσέφυγε στη δικαιοσύνη παρασιωπώντας ουσιώδη γεγονότα.
Η ένσταση υποστηρίζεται από ένορκη δήλωση της κατηγορουμένης αρ. 2, Αγγέλας Παπαραδαμάνθους ημερ. 11.07.2014, η οποία ισχυρίζεται και τα εξής: Ο Δήμος απέκρυψε το γεγονός πώς από τον Αύγουστο του έτους 2012 γνωρίζει τις δραστηριότητες των κατηγορουμένων, για τις οποίες τώρα τους εγκαλεί, και τις ανέχεται. Ο Δήμος απέκρυψε το γεγονός πώς από τον Αύγουστο του έτους 2012 γνωρίζει πώς οι κατηγορούμενοι προβαίνουν σε όλες τις απαραίτητες ενέργειες για να νομιμοποιήσουν τις επίδικες δραστηριότητές τους. Μάλιστα, ο Δήμος διευκόλυνε τις δραστηριότητες αυτές εφ΄ όσον στις 12.02.2013 εξέδωσε άδεια περίφραξης του τεμαχίου υπ΄ αριθμόν 194. Η άδεια απαιτείται για την έκδοση σχετικών διοικητικών αδειών. Προς διευκόλυνση της επαγγελματικής δραστηριότητας των κατηγορουμένων, ο Δήμος εξέδωσε υπέρ των κατηγορουμένων αρ. 1 άδεια λειτουργίας καφενείων, εστιατορίων, ζαχαροπλαστείων, φαρμακείων, εργαστηρίων κ.λ.π και στις 14.02.2013 εγκατέστησε, στο τεμάχιο υπ΄ αριθμόν 194, υδρομετρητή. Ο Δήμος ουδέποτε απέστειλε λειτουργό για να διαπιστώσει τις επίδικες δραστηριότητες των κατηγορουμένων εφ΄ όσον τις εγνώριζε ήδη από τον Αύγουστο του έτους 2012 και το απέκρυψε (δείτε στην παρά. 4 της ένορκης δήλωσης της κατηγορουμένης αρ. 2 Αγγέλας Παπαραδαμάνθους, ημερ. 11.07.2014).
Η ακρόαση της αίτησης διεξήχθηκε με τις εκατέρωθεν αγορεύσεις. Δεν επεχειρήθηκε η προσαγωγή περαιτέρω μαρτυρίας και ούτε επεχειρήθηκε η αντεξέταση των ενόρκως δηλούντων προς υποστήριξη της αίτησης και της ένστασης.
Μελετήθηκαν με προσοχή τα επίδικα νομικά ζητήματα και εξετάσθηκε η μαρτυρία. Σημειώνονται τα κάτωθι εν σχέσει με το νομοθετικό και το νομολογημένο πλαίσιο εκδίκασης αιτήσεων ως η επίδικη:
Η εξουσία του Δικαστηρίου να εκδίδει ενδιάμεσα διατάγματα ως το επίδικο θεμελιώνεται στο άρθρο 20(3Α) του του Κεφ. 96 και το άρθρο 32 του Ν.14/60. «Στη διαδικασία του προσωρινού διατάγματος το έργο του δικαστηρίου είναι περιορισμένο. Το καθήκον του περιορίζεται στη διαπίστωση κατά πόσο ικανοποιούνται οι τρεις προϋποθέσεις που θέτει το Άρθρο 32 (Βλ. Γρηγορίου ν. Χριστόφορου (1995) 1 Α.Α.Δ. 248. Βλ. και Jonitexo Ltd v. Adidas (1984) 1 Α.Α.Δ. 263 και Hdjikuriakos Co. Ltd v. United Biscuits (UK) Ltd (1979) 1 C.L.R. 689) (Demades Overseas Ltd v. Studio MA. ST. Ltd (1996) 1 (B) Α.Α.Δ. 799, 807). Η πρώτη προϋπόθεση αφορά στην ύπαρξη σοβαρού θέματος προς εκδίκαση και ικανοποιείται εφ΄ όσον, επί τη βάσει όσων καταγράφονται στο κατηγορητήριο, αποκαλύπτεται συζητήσιμη υπόθεση. Η δεύτερη προϋπόθεση αφορά στην ύπαρξη ορατής πιθανότητας επιτυχίας της υπόθεσης της κατηγορούσας αρχής και ικανοποιείται εφ΄ όσον συντρέχει κάτι περισσότερο από μιαν απλή δυνατότητα επιτυχίας, χωρίς, όμως, να απαιτείται απόδειξη τούτου πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας, βαθμός απόδειξης που απαιτείται για την απόδειξη των κατηγοριών. Η τρίτη προϋπόθεση αφορά στη δυσχέρεια ή την αδυναμία πλήρους απονομής της δικαιοσύνης σε μεταγενέστερο στάδιο. Αυτή συντρέχει εφ΄ όσον, λαμβανομένης υπ΄ όψιν της μαρτυρίας στο σύνολό της, προκύπτει, πράγματι, βάσιμος κίνδυνος ότι η απόφαση υπέρ της κατηγορούσας αρχής δεν θα μπορέσει να ικανοποιηθεί παρά μόνον εάν εκδοθεί το επιδιωκόμενο ενδιάμεσο διάταγμα. Τα πλαίσια άσκησης της σχετικής διακριτικής εξουσίας του Δικαστηρίου δεν είναι οριοθετημένα κατά τρόπον αυστηρό. «Η κάθε περίπτωση κρίνεται υπό το φως των δικών της γεγονότων και περιστατικών, με γνώμονα πάντοτε το κατά πόσο η έκδοση του διατάγματος είναι αναγκαία, για να καταστεί δυνατή η απονομή της δικαιοσύνης σε κάθε στάδιο, περιλαμβανομένου και αυτού της ικανοποίησης της απόφασης, που τυχόν ήθελε εκδοθεί» (Καλογήρου ν. C.C.F. Credit Capital Finance Ltd (2005) 1 (B) Α.Α.Δ. 1237, 1244). Το Δικαστήριο εκδίδει ενδιάμεσο απαγορευτικό διάταγμα με φειδώ και αφού σταθμίσει τα δεδομένα της υπόθεσηςκαι κρίνει πως η έκδοση τέτοιου διατάγματος είναι δίκαιη και πρόσφορη (Ιπποδρομιακή Αρχή Κύπρου ν. Χατζηβασίλη (1989) 1 (Ε) Α.Α.Δ. 152).
Περαιτέρω, και επειδή, εν προκειμένω, συζητείται και η οριστικοποίηση του διατάγματος ημερ. 13.05.2014, το οποίο εξεδόθηκε στα πλαίσια μονομερούς αίτησης, μια τέτοια αίτηση «είναι υψίστης πίστεως («uberrima fides») και παράλειψη παρουσίασης ουσιαστικών γεγονότων ενώπιον του Δικαστηρίου οδηγεί στην ακύρωση της διαταγής που δόθηκε στη μονομερή αίτηση» (Larissa (Αρ. 2) (1997) 1 (Γ) Α.Α.Δ. 1333, 1342 δείτε και τη Γρηγορίου ν. Χριστοφόρου (1995) 1 Α.Α.Δ. 248, 264-7 καθώς και την M. and Ch. Mitsingas Trading Ltd κ.α. ν. The Timberland Co (1997) 1 (Γ) Α.Α.Δ. 1791, 1797).
Στην προκείμενη περίπτωση, η οποία βασίζεται στον κεντρικό ισχυρισμό πώς λειτουργός του Δήμου ερεύνησε το ζήτημα και διεπίστωσε τις εγκαλούμενες ενέργειες των κατηγορουμένων, τις οποίες ο Δήμος αγνοούσε (δείτε στις παρά. 3 έως και 5 στην ένορκη δήλωση της Ελισάβετ Μαρίνου ημερ. 07.05.2014), μετά την παρουσίαση της μαρτυρίας των κατηγορουμένων η εικόνα που αρχικώς εδημιουργήθηκε με βάση την ένορκη δήλωση της Ελισάβετ Μαρίνου ημερ. 07.05.2014 έχει ανατραπεί. Τα όσα η μάρτυρας του Δήμου ισχυρίζεται εν σχέσει με τα ουσιώδη γεγονότα αμφισβητούνται. Ως προεκτίθεται, η ενόρκως δηλούσα κατηγορουμένη αρ. 2 Αγγέλα Παπαραδαμάνθους ισχυρίζεται τα αντίθετα. Συνεπώς, ως έχουν εξελιχθεί τα πράγματα, πλήγμα στις δηλώσεις της κατηγορουμένης αρ. 2 Αγγέλας Παπαραδαμάνθους θα μπορούσε να φέρει, πρώτον, η αποκάλυψη της ταυτότητας του προσώπου το οποίο έδωσε στην Ελισάβετ Μαρίνου τις πληροφορίες για τα γεγονότα τα οποία αυτή επικαλείται και, δεύτερον, η αντεξέτασή της Ελισάβετ Μαρίνου ή η καταχώριση συμπληρωματικών ενόρκων δηλώσεων εκ μέρους του Δήμου. Σημειώνονται ειδικότερα τα εξής:
(1) Η αόριστη και γενικόλογη αναφορά της Ελισάβετ Μαρίνου σε «λειτουργο ( ) του αιτητή – κατηγορούσας αρχής ο οποίος προέβηκε σε σχετική έρευνα» δεν αρκεί. Η παράλειψη αποκάλυψης της ταυτότητας του προσώπου αυτού, το οποίο αποτελεί την πηγή της πληροφόρησης της μάρτυρος Ελισάβετ Μαρίνου, συνιστά παραβίαση της Δ.39. Η Διαταγή αυτή επιτρέπει μεν σε ενδιάμεσες αιτήσεις, ως η προκειμένη, την παρουσίαση μαρτυρίας η οποία προκύπτει από πληροφόρηση και όχι κατ΄ ανάγκην από ιδίαν γνώση, επιβάλλει, όμως, την αποκάλυψη των πηγών αυτής της πληροφόρησης. Τότε μόνον οι πηγές του πληροφορηθέντος είναι αποδεκτές ως μαρτυρία και μπορούν να ληφθούν υπ΄ όψιν. Σε αντίθετη περίπτωση, οι αναφορές αυτές πρέπει να αγνοηθούν (Resola (Cyprus) Ltd v. Xρίστου (1998) 1 (Β) Α.Α.Δ. 598).
(2) Η εκ μέρους της κατηγορουμένης αρ. 2 Αγγέλας Παπαραδαμάνθους αμφισβήτηση ουσιωδών ισχυρισμών της Ελισάβετ Μαρίνου όσον αφορά στο χρόνο και τρόπο πληροφόρησης του Δήμου περί των επίδικων δραστηριοτήτων των κατηγορουμένων είναι καθοριστική. Καθοριστική είναι και η εκ μέρους της κατηγορουμένης αρ. 2 Αγγέλας Παπαραδαμάνθους προβολή ουσιωδών ισχυρισμών για την συμπεριφορά και την αντίδραση του Δήμου εν σχέσει με τις επίδικες επαγγελματικές δραστηριότητες των κατηγορουμένων πριν από την καταχώρηση της αίτησης. Η παράλειψη του Δήμου να απαντήσει και να ανατρέψει την εκδοχή γεγονότων την οποία προβάλλει η κατηγορουμένη αρ. 2 Αγγέλα Παπαραδαμάνθους αφήνει τους κρίσιμους ισχυρισμούς της Ελισάβετ Μαρίνου ατεκμηρίωτους, την δε αίτηση αστήρικτη και υποκείμενη σε απόρριψη. Νομολογήθηκαν σχετικώς τα εξής: «Σε περιπτώσεις αιτήσεων που οι ισχυρισμοί του αιτητή αμφισβητούνται, ο αιτητής θα πρέπει να προσκομίσει προφορική μαρτυρία για να αποσείσει το σχετικό βάρος που έχει για την απόδειξη των ισχυρισμών του ... Ο Αιτητής μπορεί να αποσείσει το σχετικό βάρος απόδειξης είτε με την παράθεση της δικής του μαρτυρίας είτε με την αποκάλυψη στοιχείων που προκύπτουν από την αντεξέταση στην οποία υποβάλλει τα πρόσωπα τα οποία έχουν προβεί σε ένορκες δηλώσεις εκ μέρους του καθ΄ ου η αίτηση. (Iacovou Brothers (Constructions) Ltd v. Fashionwise Ltd (2000) 1(Β) Α.Α.Δ. 1377, 1380, δείτε και την Fashion Box S.R.L. v. Ferro Fashions Ltd (1999) 1 (Γ) Α.Α.Δ. 1858, 1863). Ας σημειωθεί πώς, το πότε ακριβώς ο Δήμος επληροφορήθηκε για τις επίδικες δραστηριότητες, η ακριβής πηγή της πληροφόρησής του καθώς και οι σχετικές ενέργειες του πριν από την καταχώρηση της αίτησης αποτελούν ουσιώδη γεγονότα τα οποία το Δικαστήριο συνεκτιμά κατά την εξέταση αίτησης ως η προκείμενη. Βεβαίως, στο παρόν στάδιο το δικαστικό έργο περιορίζεται σε μια εκ πρώτης όψεως θεώρηση των περιστάσεων και δεν εκφράζεται κρίση ως προς την βασιμότητα των κατηγοριών πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας. Όμως, η προβολή, εκ μέρους της ενόρκως δηλούσας κατηγορουμένης αρ. 2 Αγγέλας Παπαραμάνθους των ισχυρισμών, οι οποίοι προεκτίθενται και οι οποίοι αφορούν στα ζητήματα αυτά, δηλ. αφορούν σε προϋποθέσεις έκδοσης του επίδικου διατάγματος, επέβαλε στον Δήμο το βάρος να αποδείξει τους ισχυρισμούς για τα γεγονότα που σχετίζονται με τις νόμιμες και νομολογημένες προϋποθέσεις έκδοσης ενδιάμεσου διατάγματος.
Για όλους τους πιο πάνω λόγους, η αίτηση ημερο. 08.05.2014 αποτυγχάνει.
Η αίτηση ημερ. 08.05.2014 απορρίπτεται.
Το ενδιάμεσο διάταγμα ημερ. 13.05.2014 ακυρώνεται.
Τα έξοδα της αίτησης, ως αυτά θα υπολογισθούν από τον Πρωτοκολλητή στην κλίμακα €500-€2.000 και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο, επιδικάζονται υπέρ των κατηγορουμένων αρ. 1 και 2 και εναντίον της κατηγορούσας αρχής. Τα έξοδα αυτά ορίζονται καταβλητέα στο τέλος της διαδικασίας εκδίκασης της υπόθεσης.
(Υπ.) ..............................................
Α. Κ. Λυκούργου, Ε.Δ.
Πιστό Αντίγραφο
Πρωτοκολλητής