ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΑΡΝΑΚΑΣ
Ενώπιον: Μ. Μαρκουλλής, Προσ. Ε.Δ.
Αρ. Υπόθεσης: 12648/2023
ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΛΑΡΝΑΚΑΣ
Κατηγορούσα Αρχή
ν
PRITPAL SINGH
Κατηγορούμενος
Ημερομηνία: 28.02.2024
Εμφανίσεις:
Για την Κατηγορούσα Αρχή: κ. Χριστίνα Προξένου
Για τον Κατηγορούμενο: Προσωπικά
Κατηγορούμενος παρών.
ΑΠΟΦΑΣΗ
1. Εισαγωγή
Η παρούσα υπόθεση αφορά διάφορα τροχαία αδικήματα για τα οποία κατηγορείται ο Κατηγορούμενος ότι διέπραξε στις 09.02.2023 στην Λάρνακα.
2. Το Κατηγορητήριο
Στην παρούσα υπόθεση και σύμφωνα με το κατηγορητήριο ημερ. 09.10.2023, ο Κατηγορούμενος κατηγορείται για την διάπραξη των αδικημάτων της οδήγησης μηχανοκίνητου οχήματος με φθαρμένα ελαστικά (1η κατηγορία) και καθ’ υπέρβαση του ορίου ταχύτητας (2η κατηγορία).
Ο Κατηγορούμενος αρνήθηκε την διάπραξη των ανωτέρω αδικημάτων και η υπόθεση οδηγήθηκε σε ακρόαση.
3. Η Μαρτυρία
Η Κατηγορούσα Αρχή παρουσίασε ένα μάρτυρα για απόδειξη της υπόθεσης της, ήτοι τον Ειδικό Αστυφύλακα 5823 Η.Κ. (ΜΚ1), ενώ ο Κατηγορούμενος επέλεξε να δώσει ενόρκως μαρτυρία, χωρίς, όμως, να καλέσει οποιουσδήποτε μάρτυρες υπεράσπισης. Η όλη μαρτυρία είναι καταγεγραμμένη στα πρακτικά του Δικαστηρίου και παραθέτω κατωτέρω τα κύρια σημεία της.
Ο ΜΚ1 υπηρετεί στην Τροχαία Λάρνακας και κατέθεσε και υιοθέτησε ως μέρος της κυρίως εξέτασης του, την κατάθεση του ημερ. 12.04.2023, Τεκμήριο 1. Σύμφωνα με την δια ζώσης μαρτυρία του, ο ΜΚ1 ανέφερε τα εξής:
(α) Την 09.02.2023 και ώρα 15:38 διενεργούσε έλεγχο τροχαίας στην Λεωφόρο Τάσσου Παπαδόπουλου στην Λάρνακα και ανέκοψε το όχημα με αρ. εγγραφής [ ], το οποίο κινείτο στην ανωτέρω οδό με κατεύθυνση προς τα Λιβάδια. Ο λόγος που ανέκοψε το ανωτέρω όχημα ήταν επειδή διαπίστωσε με το ταχύμετρο του ότι το ανωτέρω όχημα οδηγείτο με ταχύτητα 65ΧΑΩ αντί 50ΧΑΩ που είναι το ανώτατο επιτρεπόμενο όριο ταχύτητας στην ανωτέρω οδό.
(β) Προτού χρησιμοποιήσει το ταχύμετρο, προέβη στους καθορισμένους ελέγχους λειτουργίας του και διαπίστωσε ότι αυτό λειτουργούσε κανονικά.
(γ) Όταν ανέκοψε το ανωτέρω όχημα, διαπίστωσε επίσης ότι τα μπροστινά ελαστικά δεν είχαν τις απαραίτητες αυλακώσεις και ιδιαίτερα το μπροστινό αριστερό ελαστικό, το οποίο ήταν «εντελώς επίπεδο».
(δ) Εντός του Δικαστηρίου αναγνώρισε τον Κατηγορούμενο ως το πρόσωπο που οδηγούσε το ανωτέρω επίδικο όχημα κατά τον επίδικο τόπο και χρόνο.
(ε) Στην αντεξέταση του ανέφερε ότι κατά την ανακοπή του οχήματος ο Κατηγορούμενος του παρουσίασε μια διεθνή άδεια οδήγησης και αφού έλεγξε τα έγγραφα και τα στοιχεία του διαπίστωσε ότι ταυτιζόταν με το πρόσωπο που οδηγούσε το επίδικο όχημα και ήταν ο Κατηγορούμενος. Σε υποβολή του Κατηγορούμενου ότι η διεθνής άδεια οδήγησης του είχε λήξει από το 2020, ο ΜΚ1 ανέφερε ότι ενδεχομένως να του διέφυγε.
Ο Κατηγορούμενος κατάγεται από την Ινδία και διαμένει στην Κύπρο μαζί με την Βουλγάρα συμβία του. Ανέφερε τα εξής στην δια ζώσης μαρτυρία του:
(α) Το επίδικο όχημα είναι ιδιοκτησίας της συμβίας του και κατά τον επίδικο τόπο και χρόνο το οδηγούσε ο κουνιάδος του, ήτοι ο αδελφός της συμβίας του.
(β) Ο ίδιος μοιάζει με τον κουνιάδο του, ο οποίος είναι μεγαλόσωμος με λευκό δέρμα, καστανά μαλλιά και πράσινα μάτια.
(γ) Συμφώνησε ότι το αριστερό μπροστινό ελαστικό του οχήματος είναι χωρίς τις απαραίτητες αυλακώσεις. Σε υποβολή δε ότι οδηγούσε καθ’ υπέρβαση του επιτρεπόμενου ορίου ταχύτητας ο Κατηγορούμενος ανέφερε «αν οδηγούσα θα ήταν 80».
(δ) Είναι κάτοχος διεθνούς άδειας οδήγησης, η οποία έληξε το 2021 και την έσπασε και την πέταξε επειδή το 2020 είχε ένα μικρό ατύχημα στην Λεμεσό οδηγώντας ένα άλλο όχημα και από τότε δεν οδήγησε ποτέ ξανά. Διατηρεί, όμως, αντίγραφο της εν λόγω άδειας.
4. Η Αξιολόγηση της Μαρτυρίας
Μέσα από την ζωντανή ατμόσφαιρα της δίκης είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω με προσοχή όλους τους μάρτυρες και είμαι σε θέση να αξιολογήσω την όλη μαρτυρία και αξιοπιστία των μαρτύρων με το κριτήριο του μέσου λογικού αντικειμενικού παρατηρητή (βλ. Νεοφύτου ν Γερακιώτη (2010) 1 ΑΑΔ 25) και αφού έχω λάβει υπόψιν μου τόσο την εμφάνιση και συμπεριφορά των μαρτύρων (βλ. C&A Pelekanos v Πελεκάνου (1999) 1 ΑΑΔ1273), όσο και το περιεχόμενο, ποιότητα και πειστικότητα της μαρτυρίας τους (βλ. Μαυροσκούφη ν Τράπεζα Πειραιώς (2014) 1 ΑΑΔ 839 και Ομήρου ν Δημοκρατίας (2001) 2 ΑΑΔ 506) αντιπαραβαλλόμενη με το σύνολο της μαρτυρίας στην δίκη, είτε προέρχεται από άλλη ζώσα μαρτυρία είτε από έγγραφη μαρτυρία και τεκμήρια (βλ. Γεώργιος & Σπύρος Τσαππή Λτδ ν Πολυβίου (2009) 1 ΑΑΔ 339, Στυλιανίδης ν Χατζηπιέρα (1992) 1 ΑΑΔ 1056, Pal Tekinder v Δημοκρατίας (2010) 2 ΑΑΔ 551 και Στέγη Ευγηρίας «Αρχάγγελος Μιχαήλ» ν Αργυρίδου (Πολιτική Έφεση 32/2014) ημερ. 29/09/2021, ECLI:CY:AD:2021:A430). Δεν μου διαφεύγει ότι μικρές ή επουσιώδεις αντιφάσεις είναι φυσιολογικό να υπάρχουν και τείνουν να ενισχύουν την φιλαλήθεια και αξιοπιστία των μαρτύρων (βλ. Κουδουνάρης ν Αστυνομίας (1991) 2 ΑΑΔ 320 και Ξυδιάς ν Αστυνομίας (1993) 2 ΑΑΔ 174), εκτός βέβαια αν είναι τέτοια ουσιαστικής μορφής που πλήττουν την αξιοπιστία ενός μάρτυρα ή καταδεικνύουν την πρόθεση του να πει ψέματα (βλ. Κυπριανού ν Αστυνομίας (2008) 2 ΑΑΔ 816).
Ο ΜΚ1 έκαμε πολύ καλή εντύπωση στο Δικαστήριο. Ήταν σταθερός και ήρεμος στις απαντήσεις του και δεν υπέπεσε σε ουσιώδεις αντιφάσεις. Παρέμεινε αμετακίνητος από την θέση του ότι ο Κατηγορούμενος ήταν το πρόσωπο που οδηγούσε το επίδικο μηχανοκίνητο όχημα κατά τον επίδικο τόπο και χρόνο. Το γεγονός ότι παραδέχθηκε πως μπορεί να του διέφυγε ότι είχε λήξει η διεθνής άδεια οδήγησης που του παρουσιάστηκε δεν αποτελεί στοιχείο που μπορεί να πλήξει την αξιοπιστία του. Άλλωστε δεν συνιστά ουσιώδες ζήτημα και ούτε υπέπεσε σε οποιαδήποτε αντίφαση ως προς τούτο. Αντιθέτως, απάντησε με ειλικρίνεια ότι ενδεχομένως θα του διέφυγε αν όντως είχε λήξει η εν λόγω άδεια οδήγησης. Ενόψει των ανωτέρω, το Δικαστήριο αποδέχεται την μαρτυρία του ΜΚ1 στην ολότητα της.
Ο Κατηγορούμενος, από την άλλη, δεν άφησε θετική εικόνα στο Δικαστήριο. Η εκδοχή του ότι δεν ήταν αυτός, αλλά ο κουνιάδος του, που οδηγούσε το επίδικο μηχανοκίνητο όχημα κατά τον επίδικο τόπο και χρόνο δεν έχει πείσει το Δικαστήριο, ενώ ο ίδιος υπέπεσε σε ουσιώδεις αντιφάσεις. Το Δικαστήριο είχε την ευκαιρία να δει τα βασικά χαρακτηριστικά του Κατηγορούμενου κατά τη διάρκεια της δίκης (βλ. Χρίστου ν Αστυνομίας (2015) 2 ΑΑΔ 372) και συγκεκριμένα ότι είναι μελαμψός στο δέρμα με μαύρα μαλλιά και μαύρα μάτια, ενώ ο Κατηγορούμενος περιέγραψε τον κουνιάδο του ως πρόσωπο με λευκό δέρμα, καστανά μαλλιά και πράσινα μάτια. Όταν δε ρωτήθηκε πως είναι δυνατό να μοιάζει ο Κατηγορούμενος με την περιγραφή που έδωσε, απάντησε «Το θέμα είναι ότι εγώ και αυτός και ο τρόπος που ντυνόμαστε είναι ο ίδιος, αν βάλω καπελάκι θα βάλει και αυτός, γι’ αυτό με διάλεξε η σύζυγος μου, επειδή μοιάζω με τον αδελφό της». Τα ανωτέρω δεν έχουν πείσει το Δικαστήριο ότι ο κουνιάδος του μοιάζει με τον Κατηγορούμενο και μπορούσε να χρησιμοποιήσει την άδεια οδήγησης του Κατηγορούμενου και να «ξεγελάσει» τον ΜΚ1. Επίσης, στην αντεξέταση του ΜΚ1, ο Κατηγορούμενος υπέβαλε στον μάρτυρα ότι «επειδή το αυτοκίνητο είναι της συζύγου μου, όλα τα έγγραφα μου είναι στο αυτοκίνητο, επειδή ο κουνιάδος μου είναι μεγαλόσωμος όπως εμένα, μοιάζει με εμένα, μπορεί να έδωσε την ταυτότητα μου διότι τα έγγραφα είναι στο αυτοκίνητο», ενώ στην δική του μαρτυρία ο Κατηγορούμενος ανέφερε ότι έσπασε και πέταξε την διεθνής άδεια οδήγησης που κατείχε. Μετά, όμως, ανασκεύασε και ανέφερε ότι διατηρεί αντίγραφο αυτής. Τέλος, το κατωτέρω απόσπασμα στο τέλος της αντεξέτασης του μιλά από μόνο του:
«Ε. Εγώ σας λέω ότι κατά τον χρόνο ανακοπής σας 09/02/2023 από τον αστυνομικό, του επιδείξατε όλα τα αναγκαία έγγραφα σας για εξακρίβωση των στοιχείων σας και γι’ αυτό τον λόγο προχώρησε προς καταγγελία εναντίον σας.
Α. Ναι, συμφωνώ για αυτό.»
Ενόψει όλων των ανωτέρω, το Δικαστήριο απορρίπτει την μαρτυρία του Κατηγορούμενου και δεν την αποδέχεται.
5. Η Νομική Πτυχή και Τα Ευρήματα του Δικαστηρίου
Εφόσον ο Κατηγορούμενος αρνείται την διάπραξη των επίδικων αδικημάτων, η Κατηγορούσα Αρχή έχει υποχρέωση να αποδείξει κάθε συστατικό στοιχείο του αδικήματος πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας. Οι εικασίες, υποθέσεις και υποψίες, ακόμα και ευλογοφανείς, δεν έχουν οποιαδήποτε νομική ισχύ και δεν μπορούν να καλύψουν τυχόν κενά της μαρτυρίας της Κατηγορούσας Αρχής. Από την άλλη, ο Κατηγορούμενος δεν υποχρεούται να αποδείξει ότι οι ισχυρισμοί του είναι αληθινοί ή βάσιμοι αλλά αρκεί η δημιουργία λογικής αμφιβολίας. Οι απομακρυσμένες πιθανότητες, όμως, δεν είναι αρκετές να δημιουργήσουν λογική αμφιβολία.
Στην παρούσα υπόθεση, δεν αμφισβητείται η αυτή καθ’ αυτή διάπραξη των αδικημάτων, καθώς η βασική και μοναδική γραμμή υπεράσπισης του Κατηγορούμενου ήταν ότι δεν οδηγούσε αυτός το επίδικο όχημα κατά τον επίδικο τόπο και χρόνο. Ως έχει αναφερθεί ανωτέρω, ο ΜΚ1 αναγνώρισε εντός του Δικαστηρίου τον Κατηγορούμενο ως τον οδηγό του επίδικου οχήματος. Λαμβάνοντας υπόψιν ότι η παρούσα υπόθεση αφορά τροχαία αδικήματα (βλ. Τουμάζου ν Αστυνομίας (Ποινική Έφεση 166/2016) ημερ 05/10/2018, ECLI:CY:AD:2018:B432) και το γεγονός ότι ο ΜΚ1 κρίθηκε ως αξιόπιστος μάρτυρας και με βάση την μαρτυρία του είχε δει και μιλήσει στον Κατηγορούμενο κατά τον επίδικο τόπο και χρόνο, το Δικαστήριο αποδέχεται την αναγνώριση του Κατηγορούμενου από τον ΜΚ1 ως το πρόσωπο που οδηγούσε το επίδικο όχημα (βλ. επίσης Ιωάννου ν Αστυνομίας (2011) 2 ΑΑΔ 538).
Συνεπώς, αποτελεί εύρημα του Δικαστηρίου ότι ο Κατηγορούμενος ήταν το πρόσωπο που οδηγούσε το επίδικο όχημα με αρ. εγγραφής [ ] κατά τον επίδικο τόπο και χρόνο, ήτοι στις 09.02.2023 και περί ώρα 15:38 στην οδό Τάσσου Παπαδόπουλου στην Λάρνακα.
1η Κατηγορία
Σχετικός με την 1η κατηγορία είναι ο Καν.50(5) των Περί Μηχανοκίνητων Οχημάτων και Τροχαίας Κινήσεως Κανονισμών 66/1984 ως έχουν τροποποιηθεί:
«50. …ουδείς θέλει προκαλέσει, ανεχθεί ή επιτρέψει την χρήσιν μηχανοκινήτου οχήματος εφ’ οιασδήποτε οδού, ουδέ οδηγήσει ή αναλάβει την ευθύνην ή τον έλεγχο μηχανοκινήτου οχήματος ότε τούτο χρησιμοποιείται εφ’ οιασδήποτε οδού, εκτός εάν τηρηθώσιν αι ακόλουθοι διατάξεις:
(5) Τα ελαστικά που είναι προσαρμοσμένα πάνω σε οποιοδήποτε όχημα των Κατηγοριών Μ1, Ν1, Ο1, και Ο2, όπως αυτές καθορίζονται στο Μέρος Α’ του Παραρτήματος του περί Εγκρίσεως Τύπου Οχημάτων Νόμου του 2000, έχουν, καθ’όλη τη διάρκεια της χρήσης του οχήματος πάνω σε οποιαδήποτε οδό, πρωτεύουσες αυλακώσεις στο πέλμα τους βάθους τουλάχιστον 1,6 χιλιοστομέτρων.»
Στην παρούσα υπόθεση, δεν αμφισβητήθηκε ότι το επίδικο όχημα πρόκειται για «μηχανοκίνητο όχημα» και ως εκ τούτου, ο ορισμός του εμπερικλείει τις κατηγορίες Μ, Ν και Ο (βλ. Κανονισμό 2(2) των Κανονισμών 66/1984 και άρθρο 2 του Περί Μηχανοκίνητων Οχημάτων και Τροχαίας Κινήσεως Νόμου (Ν.86/1972), το οποίο παραπέμπει στην έννοια «όχημα» του άρθρου 2 του Περί Έγκρισης Τύπου Οχημάτων Νόμου (Ν. 61(I)/2005), η οποία περιλαμβάνει «όχημα κατηγορίας Μ, Ν και Ο»). Συνεπώς, δεν απαιτείται η προσκόμιση επιπρόσθετης μαρτυρίας ως προς την κατηγορία του επίδικου μηχανοκίνητου οχήματος (βλ. Φεραίου ν Αστυνομίας (Ποινική Έφεση 180/2016) ημερ. 01/07/2019, ECLI:CY:AD:2019:B266). Σύμφωνα δε με την μαρτυρία του ΜΚ1, το αριστερό μπροστινό ελαστικό του επίδικου οχήματος ήταν «εντελώς επίπεδο», δηλαδή χωρίς αυλακώσεις, και ως εκ τούτου ο Κατηγορούμενος οδηγώντας το επίδικο όχημα στην οδό Τάσσου Παπαδόπουλου διέπραξε το αδίκημα της 1ης κατηγορίας. Υπενθυμίζω, μάλιστα, ότι ο Κατηγορούμενος παραδέχθηκε ότι όντως ήταν φθαρμένα τα ελαστικά του επίδικου οχήματος.
Ενόψει των ανωτέρω, καταλήγω ότι η Κατηγορούσα Αρχή απέδειξε πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας ότι ο Κατηγορούμενος οδηγούσε το επίδικο όχημα κατά τον επίδικο τόπο και χρόνο χωρίς το αριστερό μπροστινό ελαστικό του οχήματος να έχει αυλακώσεις βάθους τουλάχιστον 1,6 χιλιοστομέτρων.
2η Κατηγορία
Η σχετική νομοθετική πρόνοια είναι το άρθρο 6(3) του Περί Μηχανοκίνητων Οχημάτων και Τροχαίας Κινήσεως Νόμου (Ν.86/1972) ως έχει τροποποιηθεί που προνοεί τα εξής:
«Πας όστις οδηγεί μηχανοκίνητον όχημα επί τινος οδού με ταχύτητα μεγαλυτέραν του ανωτάτου ή μικροτέραν του κατωτάτου ορίου ταχύτητος όπερ έχει ορισθή υπό της αρμοδίας αρχής δυνάμει των διατάξεων του εδαφίου (2) ή της επιφυλάξεως αυτού είναι ένοχος αδικήματος και υπόκειται, εν περιπτώσει καταδίκης, εις φυλάκισιν μη υπερβαίνουσαν το εν έτος ή εις χρηματικήν ποινήν μη υπερβαίνουσαν τις τέσσερις χιλιάδες ευρώ (€4.000) ή εις αμφοτέρας τας ποινάς της φυλακίσεως και της χρηματικής τοιαύτης.»
Το όριο ταχύτητας στον επίδικο δρόμο ήταν 50ΧΑΩ και δεν αμφισβητήθηκε από τον Κατηγορούμενο. Ούτε και αμφισβητήθηκε ότι ο ΜΚ1 προέβη προηγουμένως στους αναγκαίους ελέγχους για την ορθή λειτουργία του ταχύμετρου, με το οποίο διαπίστωσε την ταχύτητα 65ΧΑΩ του επίδικου οχήματος κατά τον επίδικο τόπο και χρόνο. Άλλωστε, η ακρίβεια και ορθή λειτουργία του ταχύμετρου δεν συνιστά στοιχείο του αδικήματος που κατηγορείται ο Κατηγορούμενος, αλλά αφορά την επάρκεια της μαρτυρίας της Κατηγορούσας Αρχής (βλ. Παρασκευάς ν Αστυνομίας (2012) 2 ΑΑΔ 649). Επιπρόσθετα, η χρήση ταχύμετρου συνιστά τρόπο διάγνωσης της υπέρβασης του ορίου ταχύτητας που είναι τεχνικά και νομικά αποδεκτός με βάση την κειμένη νομοθεσία και νομολογία (βλ. Μεταξάς ν Αστυνομίας (2009) 2 ΑΑΔ 560).
Ενόψει των ανωτέρω, κρίνω ότι η Κατηγορούσα Αρχή έχει αποδείξει πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας ότι ο Κατηγορούμενος οδηγούσε το επίδικο όχημα κατά τον επίδικο τόπο και χρόνο με ταχύτητα 65ΧΑΩ αντί 50ΧΑΩ που ήταν το ανώτατο επιτρεπόμενο όριο ταχύτητας.
6. Κατάληξη
Συνοψίζοντας και για όλους τους λόγους που καταγράφονται ανωτέρω, το Δικαστήριο κρίνει ένοχο τον Κατηγορούμενο στις κατηγορίες 1 και 2 που αντιμετωπίζει.
(Υπ.).....................................
Μ. Μαρκουλλής, Προσ. Ε.Δ.
Πιστόν Αντίγραφον
Πρωτοκολλητής