ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΑΡΝΑΚΑΣ
Ενώπιον: Μ. Μαρκουλλής, Προσ. Ε.Δ.
Αρ. Υπόθεσης: 10930/2022
ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΛΑΡΝΑΚΑΣ
Κατηγορούσα Αρχή
ν
REKA TOTH
Κατηγορούμενη
Ημερομηνία: 20.06.2024
Εμφανίσεις:
Για την Κατηγορούσα Αρχή: κ. Χριστίνα Προξένου
Για την Κατηγορούμενη: κ. Άντρος Αναστασίου
Κατηγορούμενη παρούσα.
ΑΠΟΦΑΣΗ
1. Εισαγωγή
Η παρούσα υπόθεση αφορά τροχαίο ατύχημα, το οποίο έλαβε χώρα την 13.12.2021 και ώρα 21:30 στην συμβολή της οδού Αγίας Μαρίνας με Λεωφόρο Φάρου στα Περβόλια της Επαρχίας Λάρνακας.
Σύμφωνα με το κατηγορητήριο ημερ. 31.08.2022 η Κατηγορούμενη κατηγορείται για την διάπραξη του αδικήματος της αμελούς οδήγησης και πρόκλησης σωματικής βλάβης στον Κ.Μ.. Η Κατηγορούμενη αρνήθηκε την διάπραξη του αδικήματος και η υπόθεση οδηγήθηκε σε ακρόαση.
2. Η Μαρτυρία
Η Κατηγορούσα Αρχή παρουσίασε τρεις μάρτυρες για απόδειξη της υπόθεσης της, ήτοι τον Αρχιαστυφύλακα 1829 Α.Μ. (ΜΚ1), τον Κ.Μ. (ΜΚ2) και τον Δ.Α. (ΜΚ3). Αφού το Δικαστήριο έκρινε ότι στοιχειοθετείτο εκ πρώτης όψεως υπόθεση εναντίον της Κατηγορούμενης, κάλεσε την Κατηγορούμενη σε απολογία και να προβάλει την υπεράσπιση της. Η Κατηγορούμενη επέλεξε και έδωσε η ίδια ενόρκως μαρτυρία και κάλεσε ένα μάρτυρα υπεράσπισης, ήτοι τον P.F. (ΜΥ1). Η όλη μαρτυρία είναι καταγεγραμμένη στα πρακτικά του Δικαστηρίου και κατωτέρω παραθέτω τα κύρια σημεία της.
Ο ΜΚ1 υπηρετεί στην Αστυνομική Διεύθυνση Λάρνακας και είναι τοποθετημένος στον Αστυνομικό Σταθμό Κιτίου. Κατέθεσε και υιοθέτησε ως μέρος της κυρίως εξέτασης του την κατάθεση του ημερ. 10.04.2022, Τεκμήριο 1, και στην δια ζώσης μαρτυρία του ανέφερε τα εξής:
(α) Την 13.12.2021 και περί ώρα 21:45 επισκέφθηκε την σκηνή του επίδικου τροχαίου ατυχήματος, το οποίο έλαβε χώρα την ίδια ημέρα και περί ώρα 21:30 στην συμβολή της οδού Αγίας Μαρίνας και Λεωφόρου Φάρου στο Μενεού της Επαρχίας Λάρνακας. Τα ενεχόμενα οχήματα ήταν το μηχανοκίνητο όχημα με αρ. εγγραφής [ ], το οποίο οδηγούσε η Κατηγορούμενη, και το μηχανοκίνητο όχημα με αρ. εγγραφής [ ], το οποίο οδηγούσε ο Κ.Μ. (ΜΚ2) με συνοδηγό τον Δ.Α. (ΜΚ3).
(β) Κατά την άφιξη του στην σκηνή ήσαν παρόντες όλα τα ενεχόμενα πρόσωπα, ήτοι η Κατηγορούμενη, ο ΜΚ2 και ο ΜΚ3, ενώ αμέσως μετά οι ΜΚ2 και ΜΚ3 παραλήφθηκαν από ασθενοφόρο, καθώς είχαν τραυματιστεί. Τα δε ενεχόμενα οχήματα βρίσκονταν στις τελικές θέσεις τους. Το όχημα της Κατηγορούμενης είχε υποστεί σοβαρές υλικές ζημιές στο αριστερό μπροστινό μέρος και καπό, το οποίο καταστράφηκε σχεδόν ολοσχερώς (βλ. Τεκμήριο 5). Σύμφωνα με το Τεκμήριο 5, το όχημα υπέστη ζημιά στην μπροστινή δεξιά πόρτα, στο μπροστινό δεξιό ελαστικό, στο μπροστινό καπό του οχήματος και στην δεξιά πλευρά του οχήματος. Το δε όχημα του ΜΚ2 υπέστη σοβαρές υλικές ζημιές στο μπροστινό μέρος, το οποίο καταστράφηκε ολοσχερώς (βλ. Τεκμήριο 4).
(γ) Υπέβαλε σε έλεγχο αλκοόλης τους δύο ενεχόμενους οδηγούς, ήτοι την Κατηγορούμενη και τον ΜΚ2, και το αποτέλεσμα ήταν αρνητικό και στους δύο.
(δ) Η Λεωφόρος Φάρου είναι ασφαλτοστρωμένος δρόμος και με κατεύθυνση από την παραλιακή Περβολιών προς περιοχή αφαλάτωσης υπάρχει έξοδος και στρίψιμο στα αριστερά, ήτοι την οδό Αγίας Μαρίνας, η οποία οδηγεί προς Μενεού. Η Λεωφόρος Φάρου είναι διπλής κατεύθυνσης με μία λωρίδα κυκλοφορίας σε κάθε κατεύθυνση, οι οποίες διαχωρίζονται από λευκή συνεχόμενη γραμμή. Στην συμβολή των ανωτέρω δρόμων υπάρχει γραμμή ΑΛΤ στην οδό Αγίας Μαρίνας. Το επίδικο ατύχημα έγινε κατά την διάρκεια της νύχτας, ενώ κατά τον χρόνο του ατυχήματος, ο καιρός ήταν αίθριος, η άσφαλτος ξηρή και καθαρή και η τροχαία κίνηση ήταν μηδαμινή. Στο συγκεκριμένο σημείο υπάρχει μόνο ένας πάσσαλος της ΑΗΚ με φωτισμό. Η δε ορατότητα στο συγκεκριμένο σημείο δεν περιοριζόταν από οποιοδήποτε εμπόδιο και ως εκ τούτου, η Κατηγορούμενη μπορούσε να δει αν ερχόταν κάποιο όχημα τόσο από αριστερά όσο και από δεξιά.
(ε) Η πορεία του οχήματος της Κατηγορούμενης ήταν από την οδό Αγίας Μαρίνας προς την συμβολή της με την Λεωφόρο Φάρου με πρόθεση να στρίψει δεξιά στην συμβολή, ενώ η πορεία του οχήματος του ΜΚ2 ήταν επί της Λεωφόρου Φάρου με κατεύθυνση προς περιοχή αφαλάτωσης, δηλαδή από δεξιά προς αριστερά ως η πορεία της Κατηγορούμενης. Η επίδικη σύγκρουση έλαβε χώρα όταν το όχημα της Κατηγορούμενης εισήλθε εντός της Λεωφόρου Φάρου για να στρίψει δεξιά.
(στ) Στην σκηνή του ατυχήματος εντόπισε ίχνη από σπασίματα στην δεξιά μπροστινή πλευρά του οχήματος της Κατηγορούμενης και εντός της δικής του λωρίδας κυκλοφορίας και σημάδια τριβής του ελαστικού του οχήματος, τα οποία έλαβαν χώρα μετά την σύγκρουση των δύο οχημάτων και όταν το όχημα της Κατηγορούμενης είχε κινηθεί πλάγια αριστερά για αρκετή απόσταση. Εντόπισε, επίσης, ίχνη από λάδια του οχήματος του ΜΚ2, αφού αυτό το όχημα είχε υποστεί σοβαρές υλικές ζημιές στο μπροστινό μέρος και την μηχανή. Δεν εντόπισε, όμως, οποιαδήποτε ίχνη τροχοπέδησης.
(ζ) Από τα ευρήματά του στην σκηνή ετοίμασε πρόχειρο σχεδιαγράφημα της σκηνής του ατυχήματος και οι ενεχόμενοι οδηγοί το υπέγραψαν και συμφώνησαν με αυτό (βλ. Τεκμήριο 2). Στην βάση αυτού ετοίμασε και συμμετρικό σχεδιαγράφημα της σκηνής (βλ. Τεκμήριο 3). Εξήγησε δε ότι η πορεία «Β» επί του σχεδιαγραφήματος είναι του οχήματος του ΜΚ2, η οποία, όμως, ήταν αρχικά στην αριστερή λωρίδα κυκλοφορίας και κινήθηκε μετά στην δεξιά λωρίδα κυκλοφορίας με σκοπό να αποφύγει την σύγκρουση. Κατέληξε στο σημείο σύγκρουσης «Χ» με βάση τα ίχνη που εντόπισε, τα οποία, όμως, δεν κατέγραψε επί των σχεδιαγραφημάτων.
(η) Την 09.03.2022 έλαβε ανακριτική κατάθεση από την Κατηγορούμενη στην παρουσία του δικηγόρου της (βλ. Τεκμήρια 6 και 8) και ακολούθως την κατηγόρησε γραπτώς και αυτή απάντησε «Δεν συμφωνώ» (βλ. Τεκμήρια 9 και 10).
(θ) Οι ΜΚ2 και ΜΚ3 τραυματίστηκαν από το επίδικο ατύχημα και υπέστηκαν τους τραυματισμούς που περιγράφονται στα ιατρικά πιστοποιητικά, τα οποία κατατέθηκαν ως Τεκμήρια 11 και 12 αντίστοιχα.
(ι) Στην αντεξέταση του, αρνήθηκε ότι απλά ζήτησε από την Κατηγορούμενη να υπογράψει το Τεκμήριο 2 και επέμενε στην θέση του ότι ρώτησε την Κατηγορούμενη εάν συμφωνεί με το Τεκμήριο 2 προτού το υπογράψει. Σε σχέση με τις διαστάσεις των ενεχόμενων οχημάτων, τις οποίες κατέγραψε στα Τεκμήρια 4 και 5, ήταν στην βάση μετρήσεων που έκαμε ο ίδιος στην σκηνή του ατυχήματος και συμπλήρωσε αργότερα τα έντυπα των Τεκμηρίων 4 και 5. Επίσης, ανέφερε ότι δεν μπορεί να υπολογίσει την ταχύτητα των δύο οχημάτων, καθότι ο ίδιος δεν είναι εμπειρογνώμονας. Τέλος, σε σχέση με τις φωτογραφίες που του υποδείχθηκαν, Τεκμήριο 15, δεν ήταν σε θέση να απαντήσει με βεβαιότητα εάν το περιεχόμενο τους συνάδει με τα όσα κατέγραψε ο ίδιος στα Τεκμήρια 2, 3, 4 και 5.
Ο ΜΚ2 είναι ο οδηγός του άλλου ενεχόμενου οχήματος, ήτοι του μηχανοκίνητου οχήματος με αρ. εγγραφής [ ]. Αναγνώρισε και υιοθέτησε την κατάθεση του ημερ. 16.01.2022, Τεκμήριο 13, ως μέρος της κυρίως εξέτασης του και ανέφερε, μεταξύ άλλων, τα εξής:
(α) Την 13.12.2021 οδηγούσε το μηχανοκίνητο όχημα με αρ. εγγραφής [ ], ιδιοκτησίας του πατέρα του, με συνοδηγό τον φίλο του, Δημήτρη Αντωνίου (ΜΚ3). Ενώ οδηγούσε το ανωτέρω όχημα επί της Λεωφόρου Φάρου με κατεύθυνση προς την περιοχή αφαλάτωσης και προσέγγιζε την συμβολή με την οδό Αγίας Μαρίνας, η οποία βρισκόταν αριστερά ως η κατεύθυνσή του, είδε σε απόσταση 10 μέτρων περίπου ένα αυτοκίνητο χρώματος ασημί να βρίσκεται στο ΑΛΤ. Ενώ ο ίδιος είχε την εντύπωση ότι το ανωτέρω αυτοκίνητο θα ανέμενε στο ΑΛΤ μέχρι να περάσει το δικό του όχημα, το οποίο είχε προτεραιότητα, όταν πλησίασε στο ύψος της συμβολής, το ανωτέρω αυτοκίνητο εισήλθε εντός της Λεωφόρου Φάρου, με αποτέλεσμα να του ανακόψει την ελεύθερη πορεία του. Αμέσως κινήθηκε δεξιότερα για να αποφύγει την σύγκρουση, αλλά τελικά συγκρούστηκε με το ανωτέρω αυτοκίνητο στην δική του λωρίδα κυκλοφορίας και το δικό του όχημα ακινητοποιήθηκε δεξιότερα σε πάσσαλο της ΑΗΚ.
(β) Από την ανωτέρω σύγκρουση, τραυματίστηκε τόσο ο ίδιος όσο και ο ΜΚ3 και μεταφέρθηκαν και οι δύο στο Γενικό Νοσοκομείο Λάρνακας, όπου παρέμειναν για νοσηλεία μέχρι τις 21.12.2021. Ο ίδιος έσπασε τον σπόνδυλο του, τον παρακολουθούσαν για 1 εβδομάδα, τοποθέτησε νάρθηκα για 4-5 μήνες και μετά αφού υποβλήθηκε σε εξέταση MRI ενημερώθηκε ότι ήταν καλά.
(γ) Κατά τον χρόνο του ατυχήματος οδηγούσε με «φυσιολογική ταχύτητα» και έφερε την ζώνη ασφαλείας του τόσο ο ίδιος όσο και ο ΜΚ3. Αμέσως πριν την σύγκρουση, ο ΜΚ3 είπε στον ΜΚ2 «έφκηκε».
(δ) Στην αντεξέταση του, ανέφερε ότι το όχημα της Κατηγορούμενης δεν σταμάτησε καθόλου στο ΑΛΤ και συνέχισε να κινείται από την οδό Αγίας Μαρίνας εντός της Λεωφόρου Φάρου. Είδε το όχημα μπροστά του σε απόσταση 2-3 μέτρων και το μόνο που μπορούσε να πράξει ήταν να στρίψει δεξιά για να αποφύγει την σύγκρουση και δεν θυμόταν αν η σύγκρουση έγινε στο μέσο του δρόμου ή στην δεξιά λωρίδα κυκλοφορίας. Σε σχέση με την ταχύτητα του ανέφερε ότι δεν οδηγούσε με ταχύτητα μεγαλύτερη των 60ΧΑΩ, ενώ το όριο ταχύτητας στον επίδικο δρόμο ήταν -κατά την θέση του- 60 ή 65ΧΑΩ. Όταν του υποδείχθηκε φωτογραφία του επίδικου δρόμου με πινακίδα για ανώτατο όριο ταχύτητας τα 50ΧΑΩ ανέφερε ότι την είδε κατά τον χρόνο του ατυχήματος. Σε άλλο σημείο της αντεξέτασης του αναφέρθηκε ότι πανικοβλήθηκε όταν είδε το όχημα της Κατηγορούμενης καθώς ο κάθε οδηγός θα πανικοβαλλόταν όταν οδηγεί με ταχύτητα 60-70ΧΑΩ. Σε υποβολή που του έγινε ότι θα μπορούσε να στρίψει αριστερά αντί δεξιά για να αποφύγει την σύγκρουση, ανέφερε ότι υπάρχει γκρεμός, ενώ σε άλλο σημείο ανέφερε ότι δεν του πέρασε από το μυαλό να κινηθεί αριστερά καθώς ο δρόμος κάνει ήδη μια λοξή δεξιά πορεία.
Ο ΜΚ3 ήταν ο συνοδηγός του ΜΚ2 κατά τον επίδικο τόπο και χρόνο. Αναγνώρισε και υιοθέτησε την κατάθεση του ημερ. 16.01.2022, Τεκμήριο 13, ως μέρος της κυρίως εξέτασης του και ανέφερε, μεταξύ άλλων, τα εξής:
(α) Την 13.12.2021 ήταν συνοδηγός στο όχημα που οδηγούσε ο ΜΚ2 επί της Λεωφόρου Φάρου στα Περβόλια με κατεύθυνση προς περιοχή αφαλάτωσης. Σε κάποιο σημείο του δρόμου και ενώ προσέγγιζαν την συμβολή με την οδό Αγίας Μαρίνας, η οποία βρισκόταν αριστερά ως η κατεύθυνσή τους, είδε «από μακριά» ένα αυτοκίνητο χρώματος ασημί να έρχεται από την οδό Αγίας Μαρίνας και να προσεγγίζει την συμβολή με Λεωφόρο Φάρου. Στο επίδικο σημείο η Λεωφόρος Φάρου είναι ευθεία και δεν υπήρχε οποιοδήποτε εμπόδιο στην ορατότητα του. Το εν λόγω αυτοκίνητο ελάττωσε ταχύτητα, αλλά δεν σταμάτησε τελείως και εισήλθε στην Λεωφόρο Φάρου και στην πορεία του οχήματος του ΜΚ2 όταν ήταν σε απόσταση 15 μέτρων περίπου από το όχημα του. Αντιλήφθηκε ότι ο ΜΚ2 έκαμε αμέσως ελιγμό προς τα δεξιά για να αποφύγει το αυτοκίνητο και τελικά τα δύο οχήματα συγκρούστηκαν και το όχημα του ΜΚ2 ακινητοποιήθηκε στα δεξιά, ως η πορεία του.
(β) Από την ανωτέρω σύγκρουση, τραυματίστηκε τόσο ο ίδιος όσο και ο ΜΚ2 και μεταφέρθηκαν και οι δύο στο Γενικό Νοσοκομείο Λάρνακας, όπου παρέμειναν για νοσηλεία μέχρι τις 21.12.2021. Συγκεκριμένα, είχε κάταγμα στο χέρι του και υπεβλήθη σε εγχείρηση και υπέστη και κάταγμα στέρνου.
(γ) Κατά τον χρόνο του ατυχήματος έφερε την ζώνη ασφαλείας του και αμέσως πριν την σύγκρουση είπε στον ΜΚ2 «έφκηκε τούτος». Επειδή ήταν πολύ κοντινή η απόσταση μεταξύ των δύο οχημάτων, ο ΜΚ2 δεν πάτησε φρένα, αλλά κινήθηκε δεξιά για να αποφύγει την σύγκρουση.
(δ) Στην αντεξέταση του, ανέφερε ότι το όχημα της Κατηγορούμενης δεν έφτασε να εισέλθει στην δική του λωρίδα κυκλοφορίας και η σύγκρουση δεν έγινε στην δεξιά λωρίδα. Σε σχέση με την ταχύτητα του οχήματος του ΜΚ2, ανέφερε ότι πήγαινε «κανονικά» και «περίπου» 50ΧΑΩ, αλλά δεν είδε το μιλίμετρο του οχήματος. Σε άλλο σημείο στην αντεξέταση ανέφερε ότι δεν θυμόταν να έτρεχε ο ΜΚ2. Συμφώνησε δε ότι ο ΜΚ2 θα μπορούσε να κινηθεί αριστερά αντί δεξιά για να αποφύγει την σύγκρουση.
Προτού κλείσει την υπόθεση της η Κατηγορούσα Αρχή, δηλώθηκαν και εγκρίθηκαν από το Δικαστήριο ως παραδεκτά γεγονότα το περιεχόμενο των Τεκμηρίων 11 και 12, τα οποία αφορούν τους τραυματισμούς που υπέστησαν οι ΜΚ2 και ΜΚ3 αντίστοιχα.
Η Κατηγορούμενη αναγνώρισε και υιοθέτησε το περιεχόμενο της κατάθεσης της ημερ. 09.03.2022, Τεκμήριο 6, που έδωσε στην Αστυνομία και ανέφερε ενόρκως τα ακόλουθα:
(α) Κατά τον επίδικο τόπο και χρόνο οδηγούσε το μηχανοκίνητο όχημα με αρ. εγγραφής [ ] στην οδό Αγίας Μαρίνας στα Περβόλια και έφτασε στο ΑΛΤ, το οποίο βρίσκεται στην συμβολή με την Λεωφόρο Φάρου, με πρόθεση να εισέλθει σε αυτή στρίβοντας δεξιά μετά το ΑΛΤ. Αφού σταμάτησε «τελείως» το όχημα της στο ΑΛΤ και άναψε τον σηματοδότη της με ένδειξη να στρίψει δεξιά, κοίταξε δεξιά, μετά αριστερά και μετά ξανά δεξιά και είδε ένα όχημα να έρχεται από δεξιά με αναμμένα τα φώτα του και να κινείται στην αριστερή -ως η πορεία της- λωρίδα κυκλοφορίας. Επειδή το εν λόγω όχημα ήταν μακριά και σε απόσταση 500 μέτρων περίπου, προχώρησε από το ΑΛΤ στρίβοντας δεξιά και εισήλθε «εντελώς» στην αριστερή -ως η πορεία της- λωρίδα κυκλοφορίας της Λεωφόρου Φάρου. Το ανωτέρω όχημα, όμως, εισήλθε στην λωρίδα κυκλοφορίας της και τα δύο οχήματα συγκρούστηκαν. Από την σύγκρουση, το όχημα της έκαμε δύο περιστροφές και σταμάτησε σε κάποια απόσταση από το σημείο της σύγκρουσης.
(β) Κατά τον χρόνο του ατυχήματος έφερε την ζώνη ασφαλείας της και δεν υπέστη τραυματισμούς, εκτός από κάποιους μώλωπες που της άφησε η ζώνη ασφαλείας. Επειδή ήταν πολύ κοντινή η απόσταση μεταξύ των δύο οχημάτων, ο ΜΚ2 δεν πάτησε φρένα, αλλά κινήθηκε δεξιά για να αποφύγει την σύγκρουση.
(γ) Στην αντεξέταση της, συμφώνησε ότι υπήρχε ικανοποιητική ορατότητα από το σημείο του ΑΛΤ και δεν υπήρχε οτιδήποτε που να την εμποδίζει να αντιληφθεί που βρισκόταν το άλλο ενεχόμενο όχημα.
Ο ΜΥ1 είναι ο συμβίος της μητέρας της Κατηγορούμενης και ανέφερε τα ακόλουθα κατά την μαρτυρία του στο Δικαστήριο:
(α) Είναι το πρόσωπο που έλαβε τις φωτογραφίες στο Τεκμήριο Α προς Αναγνώριση, το οποίο αναγνώρισε και κατέθεσε σαν Τεκμήριο 15. Τις εν λόγω φωτογραφίες τις έλαβε ο ίδιος 30 λεπτά περίπου μετά το επίδικο ατύχημα.
(β) Είναι το πρόσωπο που έλαβε τις φωτογραφίες στα Τεκμήρια Β και Γ προς Αναγνώριση, τα οποία αναγνώρισε και κατέθεσε σαν Τεκμήρια 16 και 17 αντίστοιχα. Τις εν λόγω φωτογραφίες τις έλαβε ο ίδιος περί τον Ιανουάριο του 2022, ήτοι ένα μήνα περίπου μετά το επίδικο ατύχημα.
3. Μη Αμφισβητούμενα Γεγονότα
Τα κατωτέρω γεγονότα δεν αμφισβητήθηκαν από τις δύο πλευρές και συνιστούν ευρήματα του Δικαστηρίου (βλ. Αντρέου ν Δήμου Λάρνακας (2014) 2 ΑΑΔ 263 και Ocean Reef Properties Ltd v Colville (2015) 1 ΑΑΔ 1002):
(α) Την 13.12.2021 και περί ώρα 21:30 η Κατηγορούμενη οδηγούσε το μηχανοκίνητο όχημα με αρ. εγγραφής [ ] επί της οδού Αγίας Μαρίνας στα Περβόλια της Επαρχίας Λάρνακας με κατεύθυνση προς την συμβολή της ανωτέρω οδού με την Λεωφόρο Φάρου και ο ΜΚ2 οδηγούσε το μηχανοκίνητο όχημα με αρ. εγγραφής [ ], με συνοδηγό τον ΜΚ3, επί της Λεωφόρου Φάρου με κατεύθυνση προς την περιοχή αφαλάτωσης. Όταν η Κατηγορούμενη έφτασε στην συμβολή των ανωτέρω δρόμων και συγκεκριμένα στο ΑΛΤ της οδού Αγίας Μαρίνας, εισήλθε εντός της Λεωφόρου Φάρου στρίβοντας δεξιά και συγκρούστηκε με το όχημα του ΜΚ2, το οποίο ερχόταν από τα δεξιά της.
(β) Από την ανωτέρω σύγκρουση, οι ΜΚ2 και ΜΚ3 τραυματίστηκαν και μεταφέρθηκαν στο Γενικό Νοσοκομείο Λάρνακας, όπου παρέμειναν για περίθαλψη μέχρι τις 21.12.2021. Ο ΜΚ2 υπέστη εντύπωμα ζώνης στο σώμα του, εκδορές πρόσθιας επιφάνειας, ήπιο άλγος στις κινήσεις αριστερής πηχεοκαρπικής άρθρωσης και κάταγμα σπονδύλου Ο2 (βλ. Τεκμήριο 11) και ο ΜΚ3 υπέστη εντύπωμα ζώνης και διάφορες εκδορές στο σώμα του, κάταγμα στέρνου με μετατόπιση, κάταγμα δεξιάς κερκίδας και κάταγμα 3ου δεξιού μετακάρπιου (βλ. Τεκμήριο 12).
(γ) Οι δύο ενεχόμενοι οδηγοί υποβληθήκαν σε έλεγχο αλκοόλης με μηδενική ένδειξη.
(δ) Η Λεωφόρος Φάρου είναι ασφαλτοστρωμένος δρόμος και με κατεύθυνση από την παραλιακή Περβολιών προς περιοχή αφαλάτωσης υπάρχει έξοδος και στρίψιμο στα αριστερά, ήτοι την οδό Αγίας Μαρίνας, η οποία οδηγεί προς Μενεού. Η Λεωφόρος Φάρου είναι διπλής κατεύθυνσης με μία λωρίδα κυκλοφορίας σε κάθε κατεύθυνση, οι οποίες διαχωρίζονται από λευκή συνεχόμενη γραμμή. Στην συμβολή των ανωτέρω δρόμων υπάρχει γραμμή ΑΛΤ στην οδό Αγίας Μαρίνας. Το επίδικο ατύχημα έγινε κατά την διάρκεια της νύχτας, ενώ κατά τον χρόνο του ατυχήματος, ο καιρός ήταν αίθριος, η άσφαλτος ξηρή και καθαρή και η τροχαία κίνηση ήταν μηδαμινή. Στο συγκεκριμένο σημείο υπάρχει μόνο ένας πάσσαλος της ΑΗΚ με φωτισμό. Η δε ορατότητα στο συγκεκριμένο σημείο δεν περιοριζόταν από οποιοδήποτε εμπόδιο.
(ε) Ο ΜΚ2 οδηγούσε το όχημα του καθ’ υπέρβαση του ανώτατου ορίου ταχύτητας των 50ΧΑΩ και δεν χρησιμοποίησε τα φρένα του οχήματος του κατά την σύγκρουση.
4. Η Αξιολόγηση της Μαρτυρίας
Μέσα από την ζωντανή ατμόσφαιρα της δίκης είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω με προσοχή όλους τους μάρτυρες και είμαι σε θέση να αξιολογήσω την όλη μαρτυρία και αξιοπιστία των μαρτύρων με το κριτήριο του μέσου λογικού αντικειμενικού παρατηρητή (βλ. Νεοφύτου ν Γερακιώτη (2010) 1 ΑΑΔ 25) και αφού έχω λάβει υπόψιν μου τόσο την εμφάνιση και συμπεριφορά των μαρτύρων (βλ. C&A Pelekanos v Πελεκάνου (1999) 1 ΑΑΔ1273), όσο και το περιεχόμενο, ποιότητα και πειστικότητα της μαρτυρίας τους (βλ. Μαυροσκούφη ν Τράπεζα Πειραιώς (2014) 1 ΑΑΔ 839 και Ομήρου ν Δημοκρατίας (2001) 2 ΑΑΔ 506) αντιπαραβαλλόμενη με το σύνολο της μαρτυρίας στην δίκη, είτε προέρχεται από άλλη ζώσα μαρτυρία είτε από έγγραφη μαρτυρία και τεκμήρια (βλ. Γεώργιος & Σπύρος Τσαππή Λτδ ν Πολυβίου (2009) 1 ΑΑΔ 339, Στυλιανίδης ν Χατζηπιέρα (1992) 1 ΑΑΔ 1056, Pal Tekinder v Δημοκρατίας (2010) 2 ΑΑΔ 551 και Στέγη Ευγηρίας «Αρχάγγελος Μιχαήλ» ν Αργυρίδου (Πολιτική Έφεση 32/2014) ημερ. 29/09/2021, ECLI:CY:AD:2021:A430). Δεν μου διαφεύγει ότι μικρές ή επουσιώδεις αντιφάσεις είναι φυσιολογικό να υπάρχουν και τείνουν να ενισχύουν την φιλαλήθεια και αξιοπιστία των μαρτύρων (βλ. Κουδουνάρης ν Αστυνομίας (1991) 2 ΑΑΔ 320 και Ξυδιάς ν Αστυνομίας (1993) 2 ΑΑΔ 174), εκτός βέβαια αν είναι τέτοια ουσιαστικής μορφής που πλήττουν την αξιοπιστία ενός μάρτυρα ή καταδεικνύουν την πρόθεση του να πει ψέματα (βλ. Κυπριανού ν Αστυνομίας (2008) 2 ΑΑΔ 816).
Η πραγματική μαρτυρία σε αυτές της φύσεως υποθέσεις έχει βαρύνουσα σημασία (βλ. Θεοφάνους ν Αστυνομίας (1990) 2 ΑΑΔ 160), αφού το σχέδιο της σκηνής του δυστυχήματος αποτελεί στοιχείο κρίσης της αξιοπιστίας των μαρτύρων και ελέγχου των λεπτομερειών της μαρτυρίας, αλλά και σταθερό οδηγό για τον καθορισμό των γεγονότων που συνέτειναν στην πρόκληση του δυστυχήματος (βλ. Σωτηρίου ν Αστυνομίας (2002) 2 ΑΑΔ 307), καθότι τα άμεσα εμπλεκόμενα πρόσωπα μπορούν εύκολα να κάμουν λάθος όπως οι αποστάσεις και ο χρόνος που μεσολαβεί μεταξύ των διαδραματιζόμενων γεγονότων (βλ. Ιωαννίδου ν Γιαννή (1990) 2 ΑΑΔ 260). Τα συμπεράσματα, φυσικά, που μπορούν να εξαχθούν από την πραγματική μαρτυρία αποτελούν συνάρτηση της κοινής λογικής, η οποία αποτελεί αναντικατάστατο οδηγό του Δικαστηρίου ως προς τα θέματα σε σχέση με την οδική συμπεριφορά και τις δυνατότητες και ενδεχόμενες αντιδράσεις των οδηγών (βλ. Θεοδώρου ν Σάββα (2016) 1 ΑΑΔ 202). Άλλωστε, σε υποθέσεις τροχαίων δυστυχημάτων το Δικαστήριο πρέπει να καθοδηγείται από την κοινή λογική, χωρίς να περιπλέκεται σε λεπτομέρειες, αριθμητικούς υπολογισμούς και ασκήσεις επί χάρτου (βλ. Κωνσταντίνου ν Αστυνομίας (Ποινική Έφεση 221/2018) ημερ. 26/03/2019, ECLI:CY:AD:2019:B107).
Ο ΜΚ1 άφησε γενικά θετική εικόνα στο Δικαστήριο. Ήταν ειλικρινής και επεξηγηματικός στις απαντήσεις του και προσπάθησε να βοηθήσει το Δικαστήριο με την παρουσίαση της πραγματικής μαρτυρίας που εντόπισε στην σκηνή και τα όσα κατέγραψε στα σχεδιαγραφήματα που ετοίμασε, Τεκμήρια 2 και 3. Εντούτοις, υπάρχουν ορισμένα σημεία της μαρτυρίας του, που δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτά. Και εξηγώ.
Σε σχέση με την αρχική πορεία του οχήματος του ΜΚ2, ήτοι πορεία «Β» επί του Τεκμηρίου 3, ο ΜΚ1 την τοποθέτησε στην δεξιά λωρίδα κυκλοφορίας, ως η κατεύθυνση του εν λόγω οχήματος. Ο ίδιος εξήγησε στην μαρτυρία του ότι το ανωτέρω όχημα κινείτο στην αριστερή λωρίδα κυκλοφορίας και μετά κινήθηκε απότομα δεξιά και εντός της δεξιάς λωρίδας κυκλοφορίας, όπου έγινε και η σύγκρουση των δύο οχημάτων. Αυτή, άλλωστε, ήταν και η θέση των ενεχόμενων οδηγών, συμπεριλαμβανομένης και της Κατηγορούμενης, ήτοι ότι η αρχική πορεία του οχήματος του ΜΚ2 ήταν εντός της αριστερής λωρίδας κυκλοφορίας.
Σε σχέση με την τελική θέση του οχήματος της Κατηγορούμενης, ήτοι «Α1» επί του Τεκμηρίου 3, αυτή φαίνεται να διαφέρει από τις φωτογραφίες του Τεκμηρίου 15. Συγκεκριμένα, ενώ επί του Τεκμηρίου 3 τοποθετήθηκε το μπροστινό μέρος του οχήματος στο ίδιο ύψος με τον πάσσαλο της ΑΗΚ, ήτοι το σημείο Ο1 επί του Τεκμηρίου 3, στο Τεκμήριο 15 φαίνεται ότι η τελική θέση του οχήματος της Κατηγορούμενης είναι μερικά μέτρα πιο κάτω από το ύψος του πασσάλου, κάτι το οποίο παραδέχθηκε και ο ΜΚ1 κατά την αντεξέταση του. Ενόψει των ανωτέρω, για την ακριβή τελική θέση του οχήματος της Κατηγορούμενης, το Δικαστήριο δεν αποδέχεται το σημείο «Α1» επί του Τεκμηρίου 3, αλλά αυτή που απεικονίζεται στις φωτογραφίες 1 και 2 του Τεκμηρίου 15 (βλ. σχετικά Χαραλάμπους ν Αστυνομίας (Ποινική Έφεση 153/2023) ημερ. 29.02.2024 και Rushdi v Αστυνομίας (2007) 2 ΑΑΔ 74). Συγκεκριμένα, ως φαίνεται από τις ανωτέρω φωτογραφίες του Τεκμηρίου 15, η τελική θέση του οχήματος της Κατηγορούμενης ως καταγράφηκε με το γράμμα «Α1» επί του Τεκμηρίου 3 βρίσκεται δεξιότερα, ήτοι μετά το σημείο «Ο1».
Σε σχέση με τις ζημιές του οχήματος της Κατηγορούμενης, ο ΜΚ1 κατέγραψε στο Τεκμήριο 5 ότι υπέστη από την επίδικη σύγκρουση άμεση ζημιά στην δεξιά μπροστινή πόρτα, ενώ στην 2η φωτογραφία του Τεκμηρίου 15 δεν φαίνεται να υπάρχει τέτοια ζημιά. Ενόψει των ανωτέρω, για τις ζημιές του οχήματος της Κατηγορούμενης, το Δικαστήριο αποδέχεται τις ζημιές που κατέγραψε ο ΜΚ1 στο Τεκμήριο 5 και συνάδουν με το Τεκμήριο 15, ήτοι τις άμεσες ζημιές στο δεξί μπροστινό φανάρι, το δεξί μπροστινό φτερό και τροχό και τη δεξιά πλευρά του καπό του οχήματος.
Τα ανωτέρω σημεία, όμως, δεν πλήττουν συθέμελα την μαρτυρία του ΜΚ1 και την αξιοπιστία αυτής. Επίσης, αναφορικά με το σημείο σύγκρουσης «Χ», ο ΜΚ1 κατέληξε σε αυτό βάσει της πραγματικής μαρτυρίας που εντόπισε στην σκηνή, ήτοι τα ίχνη από σπασίματα στην δεξιά μπροστινή πλευρά του οχήματος της Κατηγορούμενης, τα σημάδια τριβής του ελαστικού του οχήματος, τα οποία έλαβαν χώρα μετά την σύγκρουση των δύο οχημάτων, και τα ίχνη από λάδια του οχήματος του ΜΚ2. Τα εν λόγω ευρήματα του ΜΚ1 δεν αμφισβητήθηκαν από την Υπεράσπιση και ούτε ανατρέπονται από τις φωτογραφίες του Τεκμηρίου 15 και ως εκ τούτου γίνονται αποδεκτά από το Δικαστήριο.
Ενόψει των ανωτέρω, η μαρτυρία του ΜΚ1 κρίνεται ως αξιόπιστη και γίνεται αποδεκτή, με εξαίρεση τα ανωτέρω σημεία σε σχέση με την πραγματική μαρτυρία στην σκηνή του ατυχήματος.
Ο ΜΚ2, από την άλλη, δεν έκαμε καλή εντύπωση στο Δικαστήριο. Απαντούσε με νευρικότητα και αμηχανία στις ερωτήσεις που του ετέθηκαν, ενώ υπέπεσε και σε ουσιώδεις αντιφάσεις. Συγκεκριμένα, ανέφερε αρχικά ότι η επίδικη σύγκρουση έλαβε χώρα εντός της λωρίδας κυκλοφορίας του, ήτοι της αριστερής λωρίδας, κάτι που έρχεται σε αντίθεση με την πραγματική μαρτυρία, ενώ σε μεταγενέστερο στάδιο ανέφερε ότι δεν θυμόταν αν το σημείο σύγκρουσης ήταν στο κέντρο του δρόμου ή στην δεξιά λωρίδα κυκλοφορίας. Αναφορικά με την ταχύτητα με την οποία οδηγούσε το όχημα του, αρχικά ανέφερε ότι αυτή ήταν «φυσιολογική» και δεν υπερέβαινε τα 60ΧΑΩ, ενώ στον επίδικο δρόμο το όριο ήταν 60-65ΧΑΩ. Όταν, όμως, του υποδείχθηκε φωτογραφία του επίδικου δρόμου, όπου υπάρχει πινακίδα με ανώτατο όριο ταχύτητας τα 50ΧΑΩ, παραδέχθηκε ότι την είδε κατά τον επίδικο χρόνο του ατυχήματος. Σε άλλο σημείο δε, αναφέρθηκε και σε ταχύτητα 60-70ΧΑΩ. Σε σχέση με τον απότομο ελιγμό του να κινηθεί δεξιότερα, ανέφερε αρχικά ότι δεν μπορούσε να αποφύγει το όχημα της Κατηγορούμενης από αριστερά, καθώς υπάρχει γκρεμός μετά στο εν λόγω σημείο. Μετά, όμως, ανέφερε ότι δεν πέρασε από το μυαλό του να ελιχθεί αριστερά διότι ο δρόμος είχε ήδη δεξιά κλίση και το τιμόνι του οχήματος ήταν ήδη προς τα δεξιά. Τέλος, ο ΜΚ2 ανέφερε ότι είδε σε απόσταση 10 μέτρων το όχημα της Κατηγορούμενης να βρίσκεται στην οδό Αγίας Μαρίνας και να πλησιάζει την συμβολή και όταν ο ίδιος προσέγγιζε την συμβολή, το όχημα της Κατηγορούμενης εισήλθε στην δική του πορεία. Η ανωτέρω θέση, όμως, δεν έχει έρεισμα στην πραγματική μαρτυρία. Και εξηγώ. Ακόμα και να ληφθεί υπόψιν ότι οδηγούσε με ταχύτητα 60ΧΑΩ και όχι περισσότερα, σημαίνει ότι ο ΜΚ2 κάλυψε αυτή την απόσταση των 10 μέτρων σε λιγότερο από 1 δευτερόλεπτο. Άρα, λοιπόν, πώς γίνεται ο ΜΚ2 να είδε το όχημα της Κατηγορούμενης επί της οδού Αγίας Μαρίνας και σε ένα δευτερόλεπτο το όχημα της Κατηγορούμενης να βρεθεί στην δεξιά λωρίδα της Λεωφόρου Φάρου και ο ίδιος ο ΜΚ2 να σκέφτηκε να στρίψει δεξιά και έστριψε δεξιά το όχημα του και να εισήλθε εντός της δεξιάς λωρίδας για να συγκρουστεί με το όχημα της Κατηγορούμενης στο σημείο «Χ» επί του Τεκμηρίου 3; Τα ανωτέρω αντιστρατεύονται όχι μόνο την πραγματική μαρτυρία, αλλά και την κοινή λογική. Ως εκ τούτου και για όλους τους ανωτέρω λόγους, η μαρτυρία του ΜΚ2 κρίνεται ως αναξιόπιστη και απορρίπτεται από το Δικαστήριο στην ολότητά της.
Ούτε η μαρτυρία του ΜΚ3 έπεισε το Δικαστήριο για την γνησιότητα και ειλικρίνεια της. Εκτός, όμως, από τις φιλικές σχέσεις που έχει ο ΜΚ3 με τον ΜΚ2, υπέπεσε και σε ουσιώδεις αντιφάσεις κατά την μαρτυρία του. Η δε εκδοχή του ήταν κάπως διαφορετική από αυτή του ΜΚ2. Συγκεκριμένα, ο ΜΚ3 ανέφερε ότι είδε «από μακριά» το όχημα της Κατηγορούμενης να κινείται επί της οδού Αγίας Μαρίνας και να πλησιάζει την συμβολή, και παρά το γεγονός ότι είδε το εν λόγω όχημα να ελαττώνει ταχύτητα, αυτό δεν σταμάτησε και εισήλθε εντός της Λεωφόρου Φάρου, ενώ το όχημα του ΜΚ2 βρισκόταν σε απόσταση 15 μέτρων από αυτό. Η δε ταχύτητα του οχήματος του ΜΚ2, σύμφωνα με τον ΜΚ3, ήταν 50ΧΑΩ περίπου. Και πάλι, όμως, η ανωτέρω εκδοχή αντιστρατεύεται την πραγματική μαρτυρία και δη το σημείο σύγκρουσης επί του Τεκμηρίου 3, για τους ίδιους λόγους που απορρίφθηκε η μαρτυρία του ΜΚ2. Επίσης, δεν ήταν σταθερός σε σχέση με την ταχύτητα την οποία οδηγούσε ο ΜΚ2. Αρχικά ανέφερε ότι αυτή ήταν 50ΧΑΩ και στην αντεξέταση του ανέφερε ότι δεν είδε τον μιλιοδείκτη του οχήματος και δεν θυμόταν αν έτρεχε ο ΜΚ2 με το όχημα του. Η όλη στάση και απαντήσεις του ΜΚ3 έδειχναν μια ξεκάθαρη πρόθεση του ιδίου να βοηθήσει τον φίλο του, ήτοι τον ΜΚ2. Για όλους τους ανωτέρω λόγους, η μαρτυρία του ΜΚ3 κρίνεται ως αναξιόπιστη και απορρίπτεται στο σύνολό της.
Όσον αφορά την μαρτυρία της Κατηγορούμενης, αυτή δεν άφησε θετική εικόνα στο Δικαστήριο, ενώ η μαρτυρία και εκδοχή της συγκρούεται με την πραγματική μαρτυρία. Και εξηγώ. Η ίδια ανέφερε ότι σταμάτησε στο ΑΛΤ της οδού Αγίας Μαρίνας και κοίταξε δεξιά και είδε το όχημα του ΜΚ2 σε απόσταση 500 μέτρων και γι’ αυτό εισήλθε εντός της Λεωφόρου Φάρου και «εντελώς» εντός της αριστερής -ως η πορεία της- λωρίδας κυκλοφορίας πριν την σύγκρουση. Η ανωτέρω θέση και εκδοχή της, όμως, καταρρίπτεται από την πραγματική μαρτυρία και δη τις ζημιές των οχημάτων, αφού οι άμεσες ζημιές του οχήματος της βρίσκονται στο δεξί μπροστινό φτερό και τροχό και μπροστινό δεξί φανάρι, που καταδεικνύουν ότι η θέση του οχήματος της Κατηγορούμενης κατά την σύγκρουση στο σημείο «Χ» ήταν τουλάχιστον διαγώνια εντός του επίδικου δρόμου. Άλλωστε, το σημείο σύγκρουσης «Χ» βρίσκεται ακριβώς απέναντι από την γραμμή ΑΛΤ της επίδικης συμβολής και είναι αδύνατο το όχημα της Κατηγορούμενης να είχε στρίψει εντελώς και ευθυγραμμιστεί εντός της λωρίδας του. Επίσης, η περιστροφή του οχήματος της, κάτι το οποίο ανέφερε και η ίδια, αλλά προκύπτει και από την τελική θέση του οχήματος της, το οποίο βρέθηκε σε απόσταση άνω των 20 μέτρων από το σημείο σύγκρουσης και με αντίθετη φορά σε σχέση με την πορεία της, επιβεβαιώνει το γεγονός ότι η σύγκρουση δεν ήταν μετωπική, και ως εκ τούτου το όχημα της δεν βρισκόταν κατά την σύγκρουση «τελείως» και ευθυγραμμισμένο εντός της δικής του λωρίδας κυκλοφορίας. Ενόψει των ανωτέρω αντιφάσεων της με την πραγματική μαρτυρία, το Δικαστήριο δεν αποδέχεται την μαρτυρία της και την απορρίπτει.
Το Δικαστήριο, όμως, όπως είναι νομολογιακά γνωστό και καθιερωμένο, είναι ελεύθερο να αποδώσει την βαρύτητα που κρίνει ότι επιβάλλεται σε διαφορετικά μέρη της κατάθεσης της Κατηγορούμενης και συνήθως μεγαλύτερη βαρύτητα αποδίδεται στο μέρος της κατάθεσης που συνθέτει παραδοχή στο αδίκημα ή περιέχει δηλώσεις ενάντια προς τα συμφέροντα της Κατηγορούμενης (βλ. Κωνσταντίνου ν Αστυνομίας (1989) 2 ΑΑΔ 109 και Γιώρκας ν Αστυνομίας (Ποινική Έφεση 27/2021) ημερ. 16/03/2021). Στην προκειμένη περίπτωση, το Δικαστήριο αποδίδει βαρύτητα στο μέρος της κατάθεσης της Κατηγορούμενης που την τοποθετεί στην θέση του οδηγού του επίδικου οχήματος, το γεγονός ότι υπήρξε σύγκρουση του οχήματος της με το όχημα του ΜΚ2, το γεγονός ότι είχε μεγάλη ορατότητα χωρίς οποιαδήποτε εμπόδια, το γεγονός ότι το όχημα του ΜΚ2 οδηγείτο αρχικά στην δική του λωρίδα κυκλοφορίας με τα φώτα του οχήματος αναμμένα και το γεγονός ότι εισήλθε εντός της Λεωφόρου Φάρου για να στρίψει δεξιά, παρά το γεγονός ότι είδε και αντιλήφθηκε το όχημα του ΜΚ2 να έρχεται από δεξιά της.
Η μαρτυρία του ΜΥ1 δεν αμφισβητήθηκε ουσιαστικά κατά την αντεξέταση, όπως και το περιεχόμενο των Τεκμηρίων 15, 16 και 17, τα οποία είχαν κατατεθεί προηγουμένως ως Τεκμήρια Α, Β και Γ προς Αναγνώριση αντίστοιχα. Ως εκ τούτου, αποδέχομαι την μαρτυρία του.
5. Η Νομική Πτυχή και Τα Ευρήματα του Δικαστηρίου
Εφόσον η Κατηγορούμενη αρνείται την διάπραξη του επίδικου αδικήματος, η Κατηγορούσα Αρχή έχει υποχρέωση να αποδείξει κάθε συστατικό στοιχείο του αδικήματος πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας. Οι εικασίες, υποθέσεις και υποψίες, ακόμα και ευλογοφανείς, δεν έχουν οποιαδήποτε νομική ισχύ και δεν μπορούν να καλύψουν τυχόν κενά της μαρτυρίας της Κατηγορούσας Αρχής. Από την άλλη, η Κατηγορούμενη δεν υποχρεούται να αποδείξει ότι οι ισχυρισμοί της είναι αληθινοί ή βάσιμοι αλλά αρκεί η δημιουργία λογικής αμφιβολίας. Οι απομακρυσμένες πιθανότητες, όμως, δεν είναι αρκετές να δημιουργήσουν λογική αμφιβολία.
Αναφορικά με την κατηγορία που αντιμετωπίζει η Κατηγορούμενη, σχετικό είναι το άρθρο 8(1)(γ) του Περί Μηχανοκίνητων Οχημάτων και Τροχαίας Κινήσεως Νόμου (Ν.86/1972) ως έχει τροποποιηθεί που προνοεί τα εξής:
«Οποιοσδήποτε οδηγεί μηχανοκίνητο όχημα σε οποιανδήποτε οδό χωρίς να καταβάλλει την προσήκουσα επιμέλεια και προσοχή ή χωρίς να επιδεικνύει εύλογη μέριμνα για άλλα πρόσωπα που χρησιμοποιούν την οδό, και προκαλεί σωματική βλάβη είναι ένοχος αδικήματος και, σε περίπτωση καταδίκης του υπόκειται σε ποινή φυλάκισης που δεν υπερβαίνει τα δύο (2) έτη ή/και σε χρηματική ποινή που δεν υπερβαίνει τις έξι χιλιάδες ευρώ (€6.000).»
Η αμέλεια επί των τροχαίων ατυχημάτων είναι η ίδια και στο αστικό και στο ποινικό δίκαιο με διαφορά, βέβαια, το βάρος απόδειξης (βλ. Σωκράτους ν Αστυνομίας (1989) 2 ΑΑΔ 1). Το καθήκον επιμέλειας (standard of care) οφείλεται έναντι οποιουδήποτε προσώπου που κατά λογική πρόβλεψη δυνατό να επηρεαστεί από τις πράξεις του οδηγού και το κριτήριο είναι αντικειμενικό, με μέτρο τον μέσο συνετό και προσεκτικό οδηγό, ενώ η πρόβλεψη για την δυνατότητα κινδύνου συναρτάται με τις κοινές εμπειρίες οδήγησης και το καθήκον της δέουσας παρατηρητικότητας (βλ. Χαραλάμπους ν McGill (Πολ. Έφεση 38/2015) ημερ. 18/12/2019, ECLI:CY:AD:2019:A527). Όταν η πιθανότητα κινδύνου είναι εύλογα αναμενόμενη ή αντιληπτή, τότε η παράλειψη προφύλαξης συνιστά αμέλεια. Έστω και μικρού βαθμού αμέλεια, στις ποινικές υποθέσεις είναι αρκετή για να οδηγήσει σε καταδίκη του Κατηγορούμενου (βλ. Κυπριανού ν Αστυνομίας (2008) 2 ΑΑΔ 816).
Με βάση την μαρτυρία που τέθηκε ενώπιον μου και κρίθηκε ανωτέρω ως αξιόπιστη, καταλήγω στα κατωτέρω ευρήματα:
Την 13.12.2021 η Κατηγορούμενη οδηγούσε το μηχανοκίνητο όχημα με αρ. εγγραφής [ ] επί της οδού Αγίας Μαρίνας στα Περβόλια της Επαρχίας Λάρνακας με κατεύθυνση προς την συμβολή της ανωτέρω οδού με την Λεωφόρο Φάρου, με πρόθεση να στρίψει δεξιά και εισέλθει στην Λεωφόρο Φάρου. Αφού έφτασε στο ΑΛΤ της συμβολής των ανωτέρω δρόμων, η Κατηγορούμενη έστριψε δεξιά στην συμβολή για να εισέλθει στην αριστερή -ως η πορεία της- λωρίδα κυκλοφορίας της Λεωφόρου Φάρου. Κατά τον χρόνο της εισόδου του οχήματος της Κατηγορούμενης στην Λεωφόρο Φάρου, ο ΜΚ2 οδηγούσε το μηχανοκίνητο όχημα με αρ. εγγραφής [ ], με συνοδηγό τον ΜΚ3 και με ταχύτητα μεγαλύτερη του ανώτατου ορίου των 50ΧΑΩ, στην αριστερή -ως η πορεία του- λωρίδα κυκλοφορίας της Λεωφόρου Φάρου με κατεύθυνση προς την περιοχή αφαλάτωσης, ήτοι από δεξιά προς αριστερά ως η αρχική πορεία της Κατηγορούμενης. Ενώ το μεγαλύτερο μέρος του οχήματος της Κατηγορούμενης εισήλθε εντός της αριστερής -ως η πορεία της- λωρίδας κυκλοφορίας στην Λεωφόρο Φάρου, ο ΜΚ2 έκαμε απότομο ελιγμό στα δεξιά και εισήλθε στην λωρίδα κυκλοφορίας της Κατηγορούμενης, με αποτέλεσμα το μπροστινό μέρος του οχήματος του να συγκρουστεί στο σημείο «Χ» επί του Τεκμηρίου 3 με το δεξί μπροστινό μέρος του οχήματος της Κατηγορούμενης, ήτοι στο δεξί φανάρι, δεξί μπροστινό φτερό και δεξί μπροστινό τροχό. Από την σύγκρουση, το όχημα της Κατηγορούμενης σύρθηκε και περιστράφηκε εντός του δρόμου, με αποτέλεσμα να ακινητοποιηθεί εντός της άλλης λωρίδας κυκλοφορίας και σε απόσταση πέραν των 20 μέτρων από το σημείο σύγκρουσης και με το μέτωπο του οχήματος να βλέπει προς την αντίθετη κατεύθυνση, ήτοι προς περιοχή αφαλάτωσης. Το δε όχημα του ΜΚ2 συνέχισε την λοξώς δεξιά πορεία του, ανέβηκε στο πεζοδρόμιο στα δεξιά του δρόμου και αφού συγκρούστηκε μετωπικά με τον πάσσαλο της ΑΗΚ (βλ. σημείο «Ο1» επί του Τεκμηρίου 3) ακινητοποιήθηκε σε απόσταση 15 μέτρων περίπου από το σημείο σύγκρουσης. Ακολούθως, οι ΜΚ2 και ΜΚ3 μεταφέρθηκαν με ασθενοφόρο στο Γενικό Νοσοκομείο, όπου διαγνώστηκαν με πολλαπλά τραύματα (βλ. Τεκμήρια 11 και 12).
Η βασική γραμμή υπεράσπισης της Κατηγορούμενης είναι ότι ο ΜΚ2 ευθύνεται αποκλειστικά για την επίδικη τροχαία σύγκρουση λόγω της υπερβολικής ταχύτητας με την οποία οδηγούσε το όχημα του και του απότομου ελιγμού του στα δεξιά και εντός της λωρίδας κυκλοφορίας της Κατηγορούμενης.
Καταρχάς, το γεγονός ότι ο ΜΚ1 δεν ήταν σε θέση να προσδιορίσει την ταχύτητα του ΜΚ2, ελλείψει γνώσεων και στοιχείων, δεν απαλλάσσει τον Κατηγορούμενο (βλ. Κυπριανού ν Αστυνομίας (2008) 2 ΑΑΔ 816). Άλλωστε, το Δικαστήριο δεν πρέπει να επιχειρεί προσδιορισμό της ταχύτητας όταν δεν έχει ενώπιον του σχετική μαρτυρία εμπειρογνώμονα (βλ. Κυπριανού (ανωτέρω) και Ρεουλλά ν Ιωάννου (Πολιτική Έφεση 358/2013) ημερ. 17/02/2021, ECLI:CY:AD:2021:A45).
Δεν μου διαφεύγει, όμως, ότι ο ΜΚ2, με τις δηλώσεις του στο Δικαστήριο, παραδέχθηκε ότι οδηγούσε καθ’ υπέρβασιν του ανώτατου ορίου ταχύτητας των 50ΧΑΩ. Δεν μου διαφεύγει, επίσης, ότι ο ΜΚ2 δεν χρησιμοποίησε τα φρένα του οχήματός του πριν την σύγκρουση και ότι οι ζημιές των ενεχόμενων οχημάτων ήταν εκτεταμένες και οι τελικές θέσεις τους ήταν 15 με 20 μέτρα από το σημείο σύγκρουσης. Εντούτοις, ακόμα και αν ο ΜΚ2 οδηγούσε με μεγάλη ταχύτητα, τούτο δεν συνιστά από μόνο του αμέλεια (Μιχαήλ ν Κυριάκου (2004) 1 ΑΑΔ 1825 και Shakolas v Agathangelou (1983) 1 CLR 1007) και ούτε απαλλάσσει αυτόματα την Κατηγορούμενη από οποιαδήποτε ευθύνη.
Στην παρούσα υπόθεση, η Κατηγορούμενη δεν είχε δικαίωμα να εισέλθει στην Λεωφόρο Φάρου εκτός αν ήταν βέβαιη ότι ήταν ασφαλές να το πράξει (βλ. Stylianou v Tsoulloftas (1986) 1 CLR 330). Στην κατάθεση της, η Κατηγορούμενη ανέφερε ότι σταμάτησε πριν την γραμμή του ΑΛΤ και είδε και αντιλήφθηκε το όχημα του ΜΚ2, το οποίο ερχόταν από δεξιά της. Καταρχάς, το γεγονός ότι, σύμφωνα με την ίδια, σταμάτησε πριν την γραμμή του ΑΛΤ, δεν την απαλλάσσει από οποιαδήποτε ευθύνη, εκτός αν πριν εισέλθει στην Λεωφόρο Φάρου βεβαιώθηκε ότι ήταν ασφαλές να το πράξει σε σχέση με τα οχήματα που χρησιμοποιούν τον εν λόγω δρόμο κατά προτεραιότητα (βλ. Παπαδέτης ν Αστυνομίας (1991) 2 ΑΑΔ 279). Εφόσον, σύμφωνα με την ίδια, είδε και αντιλήφθηκε την παρουσία του ΜΚ2, όφειλε να αναμένει στην γραμμή ΑΛΤ και να δώσει προτεραιότητα στο όχημα του ΜΚ2. Παρά τούτο, η Κατηγορούμενη εισήλθε εντός της Λεωφόρου Φάρου, θεωρώντας ότι προλάβαινε να στρίψει δεξιά και εισέλθει στην λωρίδα κυκλοφορίας της, διασχίζοντας ουσιαστικά την λωρίδα κυκλοφορίας του ΜΚ2. Είναι ακριβώς τούτη η πράξη της, ήτοι η είσοδος της στην Λεωφόρο Φάρου, που αποτελεί την γενεσιουργό αιτία του ατυχήματος. Διότι αν δεν το έπραττε, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι δεν θα ελάμβανε χώρα η επίδικη τροχαία σύγκρουση. Το κατά πόσο συνέβαλε η ταχύτητα του ΜΚ2 ή ο ελιγμός του προς τα δεξιά αντί προς τα αριστερά για να αποφύγει την σύγκρουση, δεν είναι ζήτημα που αφορά την παρούσα ποινική υπόθεση, στην οποία μοναδικό επίδικο ζήτημα είναι η αμέλεια της Κατηγορούμενης (βλ. Κυπριανού (ανωτέρω)). Στο σημείο αυτό επαναλαμβάνω και τονίζω ότι η πραγματική μαρτυρία καταδεικνύει ότι δεν πρόκειται για μετωπική σύγκρουση και γι’ αυτό και η παρούσα υπόθεση θα πρέπει να διακριθεί από την απόφαση Χριστοφίνης ν Φραντζή (Πολιτική Έφεση 328/2011) ημερ. 31.05.2017, ECLI:CY:AD:2017:A202, η οποία αποφασίστηκε επί διαφορετικών δεδομένων.
Επιπρόσθετα, εφόσον η Κατηγορούμενη εισήλθε στην Λεωφόρο Φάρου, όφειλε να το πράξει με την δέουσα επιμέλεια διασφαλίζοντας ότι δεν θα έθετε σε κίνδυνο την ασφάλεια άλλων προσώπων (βλ. Stylianou (ανωτέρω)). Στην παρούσα υπόθεση, σύμφωνα με την πραγματική μαρτυρία και το σημείο σύγκρουσης «Χ», προκύπτει ότι η σύγκρουση έλαβε χώρα εντός της δεξιάς -ως η πορεία του ΜΚ2- λωρίδας κυκλοφορίας, που σημαίνει ότι η Κατηγορούμενη δεν ακινητοποίησε σε κανένα στάδιο το όχημα της μετά που εισήλθε στην Λεωφόρο Φάρου και ούτε υπήρξε, άλλωστε, οποιοσδήποτε σχετικός ισχυρισμός ως προς τούτο από την Κατηγορούμενη. Συνεπώς, η θέση και ισχυρισμός της στην κατάθεση της ότι το όχημα του ΜΚ2 βρισκόταν σε μακρινή απόσταση, αλλά λόγω της ιλιγγιώδους ταχύτητας του ο ΜΚ2 έφτασε στην συμβολή όταν η ίδια έστριβε δεξιά, δεν απαλλάσσει την Κατηγορούμενη από οποιαδήποτε ευθύνη, καθώς όφειλε να το αντιληφθεί αμέσως και να ακινητοποιήσει το όχημα της, όσο μεγάλη και να ήταν η ταχύτητα του ΜΚ2 (βλ. Ζίκκου ν Αστυνομίας (2004) 2 ΑΑΔ 18 και Κωνσταντινίδου ν Αστυνομίας (2009) 2 ΑΑΔ 221), παρά να συνεχίσει την είσοδο της στην Λεωφόρο Φάρου μέχρι το σημείο σύγκρουσης «Χ».
Ενόψει όλων των ανωτέρω, καταλήγω ότι η Κατηγορούμενη δεν εκπλήρωσε το καθήκον επιμέλειας της έναντι του ΜΚ2, ενώ η πιθανότητα κινδύνου πρόκλησης τροχαίου ατυχήματος και σωματικής βλάβης στον ΜΚ2 ήταν εύλογα αναμενόμενη και αντιληπτή, παρά την οποιαδήποτε συντρέχουσα αμέλεια του ΜΚ2. Η δε πρόκληση των τραυμάτων του ΜΚ2 από το επίδικο ατύχημα δεν αμφισβητείται. Ως εκ τούτου, κρίνω ότι η Κατηγορούσα Αρχή έχει αποδείξει πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας ότι η Κατηγορούμενη οδήγησε αμελώς το επίδικο μηχανοκίνητο όχημα της και προκάλεσε σωματική βλάβη στον ΜΚ2.
6. Κατάληξη
Για όλους τους λόγους που καταγράφονται ανωτέρω, η Κατηγορούμενη κρίνεται ένοχη στην κατηγορία που αντιμετωπίζει.
(Υπ.).....................................
Μ. Μαρκουλλής, Προσ. Ε.Δ.
Πιστόν Αντίγραφον
Πρωτοκολλητής