ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΑΡΝΑΚΑΣ
Ενώπιον: Γ. Χρ. Φούλια, Ε.Δ.
Αρ. Υπόθεσης: 444/2023
Αστυνομικός Διευθυντής Λάρνακας
εναντίον
Φαίδρου Παπαζαχαρία
Κατηγορούμενου
Ημερομηνία: 31.1.2024
Για την Κατηγορούσα Αρχή: κ. Γ. Σταύρου
Κατηγορούμενος: Αυτοπροσώπως
ΑΠΟΦΑΣΗ
Ο κατηγορούμενος κατόπιν ακρόασης κρίθηκε ένοχος στις 2 κατηγορίες τις οποίες αντιμετωπίζει οι οποίες αφορούν το αδίκημα της Άσεμνης πράξης, κατά παράβαση των άρθρων 35 και 176 του Ποινικού Κώδικα Κεφ. 154.
Σύμφωνα με τα ευρήματα του Δικαστηρίου η Μ.Κ.1 η οποία είναι σχολική τροχονόμος στο Δημοτικό Σχολείο Σωτήρος στις 8.12.2022 περί η ώρα 07:30 είδε και αναγνώρισε κάποιον άνδρα για τον οποίο είχε κάμει ξανά καταγγελία λίγες ημέρες προηγουμένως. Τον είχε δει να προβαίνει σε άσεμνη πράξη μπροστά στο σχολείο την ώρα που τα παιδιά πήγαιναν στο σχολείο. Ενημέρωσε τη διευθύντρια του σχολείου ότι τον είδε στο σχολείο ξανά εκείνη την ημέρα και η διευθύντρια στη συνέχεια ειδοποίησε την αστυνομία. Η Μ.Κ.1 δεκαπέντε ημέρες προηγουμένως είχε δει ξανά τον ίδιο άντρα να στέκεται δίπλα από το σχολείο στο πλάι και να κοιτάζει προς τους μαθητές που πήγαιναν στο σχολείο. Είχε κατεβασμένα τα παντελόνια του και τα γεννητικά του όργανα έξω και αυνανιζόταν βλέποντας προς το σχολείο. Τον ίδιο άνδρα είχε δει και την προηγούμενη ημέρα του περιστατικού να κοιτά επίμονα και περίεργα σαν να παρακολουθούσε χωρίς όμως εκείνη την ημέρα να κάνει οτιδήποτε. Ο εν λόγω άνδρας από εκείνη την ημέρα έρχεται καθημερινά στο σχολείο όμως τώρα τον βλέπει να κρατά νάιλον σακούλα, να έχει μέσα σε αυτή το χέρι του το οποίο βάζει στο παντελόνι του και να αυνανίζεται.
Πριν τις 8.12.2022 η Μ.Κ.1 είχε δει τον κατηγορούμενο να προβαίνει στην ίδια πράξη για 3 με 4 συνεχείς ημέρες. Στις 8.12.2022 στον Αστυνομικό Σταθμό Λάρνακας είδε τον κατηγορούμενο και τον αναγνώρισε ως το πρόσωπο που είχε δει έξω από το σχολείο να προβαίνει στα πιο πάνω σε διάφορες ημέρες.
Ο εκπρόσωπος της κατηγορούσας αρχής ανέφερε ότι ο κατηγορούμενος είναι άτομο λευκού ποινικού μητρώου. Όταν ο κατηγορούμενος έλαβε τον λόγο υιοθέτησε το περιεχόμενο της Έκθεσης του Γραφείου Ευημερίας στην οποία αναγράφεται ότι είναι άτομο ηλικίας 70 ετών, συνταξιούχος, χωρίς οικογένεια. Είναι απόφοιτος τεχνικής σχολής και για περίοδο 7 με 8 χρόνων εργάστηκε στα πλοία ως 2ος μηχανικός.
Το Δικαστήριο κατά τη διαδικασία επιλογής του είδους της ποινής που θα επιβάλει σε μια συγκεκριμένη υπόθεση λαμβάνει υπόψη του τη σοβαρότητα των επίδικων αδικημάτων ως αυτή προκύπτει από την προβλεπόμενη από τον νόμο ποινή, τις συνθήκες διάπραξής τους καθώς επίσης και τις προσωπικές και οικογενειακές περιστάσεις ενός κατηγορούμενου. Επιπλέον, σε αδικήματα στα οποία παρατηρείται αυξητική τάση διάπραξής τους η επιβολή αποτρεπτικών ποινών καθίσταται αναγκαία.
Στο έργο εξατομίκευσης της ποινής είναι καθήκον του Δικαστηρίου να λαμβάνει επίσης υπόψη του όλα τα ελαφρυντικά στοιχεία, περιλαμβανομένων των ατομικών συνθηκών του παραβάτη καθώς και εκείνα που πηγάζουν από τα γεγονότα της συγκεκριμένης υπόθεσης, για εξισορρόπηση της ποινής έτσι ώστε η ποινή να μη συνιστά απλώς τιμωρία αλλά να αρμόζει στο πρόσωπο του συγκεκριμένου παραβάτη (Κωνσταντίνου ν. Δημοκρατίας (1989) 2 Α.Α.Δ. 224).
Από την άλλη όμως η διαδικασία εξατομίκευσης της ποινής δεν πρέπει να συνεπάγεται εξουδετέρωση ούτε της σοβαρότητας του αδικήματος ούτε του στοιχείου της αποτροπής, όταν συντρέχουν λόγοι για την απόδοση αποτρεπτικού χαρακτήρα στην ποινή (Μιχάλης Παναγιώτου ν. Αστυνομίας (2012) 2 Α.Α.Δ. 557). Η εξατομίκευση της ποινής επιτυγχάνεται μέσα και όχι έξω από το πλαίσιο των αρχών που διέπουν τον καθορισμό της ποινής (Γενικός Εισαγγελέας v. Ευαγόρου (2001) 2 Α.Α.Δ. 285).
Οι παλαιότερες αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου που αφορούν στην επιβολή ποινών παρέχουν ένδειξη του μέτρου τιμωρίας συγκεκριμένων εγκλημάτων και των παραμέτρων του καθορισμού της ποινής πλην όμως δεν έχουν τον δεσμευτικό χαρακτήρα που ενέχει ο καθορισμός αρχών δικαίου επειδή η ποινή που επιβάλλεται σε κάθε υπόθεση είναι αλληλένδετη με τις ιδιαιτερότητες των γεγονότων που τη συνθέτουν και των συνθηκών του παραβάτη (Χαραλάμπους v. Δημοκρατίας (2000) 2 Α.Α.Δ. 1, Γεωργίου κ.ά. v. Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 61/2020, ημερομηνίας 14.7.2022, ECLI:CY:AD:2022:B304 και ANDREI ν. Αστυνομίας, Ποινικές Εφέσεις Αρ. 164 και 165/2022, ημερομηνίας 23.1.2023).
Το άρθρο 176 του Ποινικού Κώδικα Κεφ. 154 προνοεί πως: «Όποιος διενεργεί δημόσια άσεμνη πράξη, είναι ένοχος πλημμελήματος και υπόκειται σε φυλάκιση δύο χρόνων». Από την ως άνω προβλεπόμενη ανώτατη ποινή προκύπτει ότι το αδίκημα είναι πολύ σοβαρό. Άσεμνη πράξη η οποία τελείται δημόσια προσβάλλει τη δημόσια αιδώ και είναι μια μη κοινωνικά αποδεκτή και ηθικά αισχρή συμπεριφορά.
Στην παρούσα υπόθεση κρίνω ότι αποτελούν επιβαρυντικούς παράγοντες οι συνθήκες διάπραξης των επίδικων αδικημάτων. Ο κατηγορούμενος σε διάφορες ημερομηνίες κατά την επίδικη χρονική περίοδο αυνανιζόταν δημόσια δίπλα από το Δημοτικό Σχολείο Σωτήρος στη Λάρνακα την ώρα που οι μαθητές μετέβαιναν στο σχολείο τους.
Ως μετριαστικό παράγοντα στην παρούσα υπόθεση λαμβάνω υπόψη μου το λευκό ποινικό μητρώο του κατηγορούμενου σε σχέση με την ηλικία του που ως ανέφερα και πιο πάνω είναι άτομο ηλικίας 70 ετών.
Συνεκτιμώντας και σταθμίζοντας όλα όσα εκτίθενται πιο πάνω και ιδιαίτερα τα γεγονότα που περιβάλουν τη διάπραξη αλλά και τη φύση και τη σοβαρότητα των αδικημάτων και ιδίως το γεγονός ότι η παράνομη συμπεριφορά του κατηγορούμενου δεν ήταν ένα μεμονωμένο περιστατικό αλλά εκδηλώθηκε κατ’ επανάληψη, σε δημόσιο χώρο και συγκεκριμένα σε δημοτικό σχολείο κατά την ώρα προσέλευσης των μαθητών, χωρίς να παραγνωρίζω το λευκό ποινικό μητρώο του κατηγορούμενου, κρίνω ότι τα πιο πάνω γεγονότα δεν αφήνουν άλλη επιλογή στο Δικαστήριο εκτός από την επιβολή ποινής φυλάκισης.
Κρίνω ότι οι αρμόζουσες ποινές τις οποίες και επιβάλλω είναι οι ακόλουθες:
· Στην 1η κατηγορία ποινή φυλάκισης 4 μηνών
· Στη 2η κατηγορία ποινή φυλάκισης 4 μηνών
Οι ποινές φυλάκισης που επιβλήθηκαν στον κατηγορούμενο να συντρέχουν μεταξύ τους.
Έχοντας επιβάλει στον κατηγορούμενο ποινή φυλάκισης κάτω των 3 ετών προχωρώ στη συνέχεια να εξετάσω το θέμα της αναστολής της ποινής φυλάκισης που του επιβλήθηκε.
Το θέμα της αναστολής ποινής φυλάκισης ανήκει στη διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου και σχετικές είναι οι πρόνοιες του άρθρου 3(2) του Νόμου 95/72, όπως τροποποιήθηκε από τον Νόμο 186(Ι)/2003 καθώς επίσης και οι αρχές που έχει καθιερώσει η νομολογία επί του θέματος (Γενικός Εισαγγελέας ν. Λουκάς Φανιέρος (1996) 2 Α.Α.Δ. 303 και Γενικός Εισαγγελέας ν. Ρομίνας Τζιαουχάρη (2005) 2 Α.Α.Δ. 161). Επιβληθείσα ποινή φυλάκισης είναι δυνατό να ανασταλεί εφόσον αυτό δικαιολογείται από το σύνολο των περιστάσεων της υπόθεσης ή και από τα προσωπικά περιστατικά ενός κατηγορούμενου.
Στην πολύ πρόσφατη απόφαση στην υπόθεση Απέργη ν. Αστυνομίας, Ποινική Έφεση Αρ. 64/2023, ημερ. 22.6.2023 έγινε αναφορά στην υπόθεση Νεοφύτου ν. Αστυνομίας, Ποινική Έφεση Αρ. 9/2021, ημερ. 29.7.2021 στην οποία εξηγήθηκε ότι ποινή φυλάκισης, ακόμα και εκεί όπου θα μπορούσε να θεωρηθεί και αυστηρή λόγω του ύψους της, μπορεί να απωλέσει το στοιχείο της αποτροπής εφόσον ανασταλεί, ακόμα και να καταστεί ανεπαρκής για την τιμωρία του καταδικασθέντα.
Έχοντας υπόψη μου τα πιο πάνω και λαμβάνοντας περαιτέρω υπόψη μου τη φύση της άσεμνης πράξης καθώς και το γεγονός ότι στην παρούσα υπόθεση ο κατηγορούμενος προέβηκε κατ’ επανάληψη σε διαφορετικές ημερομηνίες στην ποινικά κολάσιμη άσεμνη πράξη δημόσια μπροστά από δημοτικό σχολείο κατά την ώρα της προσέλευσης των μαθητών κρίνω ότι δεν δικαιολογείται όπως η διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου ασκηθεί υπέρ της αναστολής της ποινής φυλάκισης που του επιβλήθηκε. Κρίνω περαιτέρω πως αναστολή της ποινής φυλάκισης στην παρούσα υπόθεση δεν θα αντικατόπτριζε τη σοβαρότητα του επίδικου αδικήματος ούτε θα εξυπηρετούσε την παράμετρο της αποτροπής αλλά αντιθέτως θα έστελνε λανθασμένα μηνύματα σε νέους επίδοξους παραβάτες.
Οι προσωπικές περιστάσεις του κατηγορούμενου ως αναφέρθηκαν πιο πάνω και το λευκό του ποινικό μητρώο δεν υπερτερούν της ανάγκης για επιβολή αποτρεπτικής ποινής για τους λόγους που προανέφερα.
Σε κάθε περίπτωση, όλοι οι μετριαστικοί παράγοντες οι οποίοι τέθηκαν ενώπιον του Δικαστηρίου λήφθηκαν δεόντως υπόψη για τον καθορισμό τόσο του είδους όσο και του ύψους της ποινής. Λόγω των πιο πάνω κρίνω ότι δεν υπάρχει οποιοσδήποτε λόγος που να δικαιολογεί την άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου υπέρ της αναστολής της ποινής φυλάκισης.
Η ποινή φυλάκισης που επιβλήθηκε στον κατηγορούμενο να εκτελεστεί άμεσα. Ο χρόνος φυλάκισης μειώνεται για το χρονικό διάστημα που ο κατηγορούμενος τελεί υπό κράτηση ήτοι από τις 19.1.2024.
(Υπ.) ………………………..
Γιώργος Χρ. Φούλιας
Επαρχιακός Δικαστής
Πιστό Αντίγραφο/Πρωτοκολλητής