ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΑΡΝΑΚΑΣ
Ενώπιον: Γ. Χρ. Φούλια, Ε.Δ.
Αρ. Υπόθεσης: 4796/2022
Αστυνομικός Διευθυντής Λάρνακας
εναντίον
ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ
Κατηγορούμενου
Ημερομηνία: 31.1.2024
Για την Κατηγορούσα Αρχή: κ. Γ. Σταύρου
Για τον Κατηγορούμενο: κ. Α. Αναστασίου
Κατηγορούμενος: Παρών
ΠΟΙΝΗ
Ο κατηγορούμενος παραδέχθηκε τις 2 κατηγορίες τις οποίες αντιμετωπίζει. Η 1η αφορά το αδίκημα της απόπειρας κλοπής κατά παράβαση των άρθρων 35, 255, 366 και 367 του Ποινικού Κώδικα, Κεφ. 154 και η 2η το αδίκημα των απερίσκεπτων και αμελών πράξεων κατά παράβαση των άρθρων 35 και 236(α) του Ποινικού Κώδικα.
Σύμφωνα με τις λεπτομέρειες αδικήματος της 1ης κατηγορίας ο κατηγορούμενος στις 18.5.2022 στο Κίτι της Επαρχίας Λάρνακας αποπειράθηκε να κλέψει από το αυτοκίνητο [ ] περιουσία του Daniel Frank Marks από το Ηνωμένο Βασίλειο. Σύμφωνα δε με τις λεπτομέρειες αδικήματος της 2ης κατηγορίας ο κατηγορούμενος στον ίδιο τόπο και χρόνο που αναφέρονται στην 1η κατηγορία οδηγούσε το μηχανοκίνητο όχημα με αρ. εγγραφής [ ] με αλόγιστο, βεβιασμένο ή αμελή τρόπο με αποτέλεσμα να θέσει σε κίνδυνο τη ζωή του Αστ. 1633 Α. Γεωργίου του Σταθμού Κιτίου.
Κατόπιν αιτήματος της Υπεράσπισης στο οποίο συγκατατέθηκε η Κατηγορούσα Αρχή τέθηκαν ενώπιον του Δικαστηρίου για να ληφθούν υπόψη κατά την επιμέτρηση της ποινής ακόμα 2 υποθέσεις τις οποίες ο κατηγορούμενος αντιμετωπίζει ήτοι οι υποθέσεις 11393/2021 και 1097/2023 του Ε.Δ. Λάρνακας.
Στην υπόθεση 11393/2021 ο κατηγορούμενος παραδέχθηκε ότι
Στην υπόθεση 1097/2023 ο κατηγορούμενος παραδέχθηκε ότι
Σύμφωνα με τα γεγονότα τα οποία εκτέθηκαν από τον εκπρόσωπο της κατηγορούσας αρχής και δεν αμφισβητήθηκαν από την κατηγορούμενη η Μ.Κ.1 ιδιοκτήτρια κατοικίας στην οδό Αρήτης στη Λάρνακα στις 17.10.2023 κατήγγειλε στην Αστυνομία ότι η κατηγορούμενη εργάστηκε δοκιμαστικά στην οικία της τον Μάη του 2023 ως οικιακή βοηθός χωρίς τελικά να εργοδοτηθεί. Ανέφερε επίσης ότι στις 7.10.2023 διαπίστωσε πως απώλεσε 1 διαμαντένιο δακτυλίδι που είχε σε κοσμηματοθήκη στο υπνοδωμάτιό της. Ενημέρωσε τον οικιακό της βοηθό και αυτός στις 12.10.2023 την πληροφόρησε ότι η κατηγορούμενη είχε αναρτήσει φωτογραφία της σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης στην οποία φαινόταν ότι φορούσε το εν λόγω διαμαντένιο δακτυλίδι το οποίο και αναγνώρισε.
Από έλεγχο που διενεργήθηκε στα συστήματα της Υ.Α.Μ. διαπιστώθηκε ότι η κατηγορούμενη εργαζόταν στο χωριό Πύλα και είχε αναχωρήσει από τη Δημοκρατία στις 30.9.2023. Εναντίον της εκδόθηκε ένταλμα σύλληψης και όταν αυτή στις 6.11.2023 επέστρεψε στη Δημοκρατία συνελήφθηκε και σε θεληματική της κατάθεση παραδέχθηκε την κλοπή του εν λόγω δακτυλιδιού αναφέροντας πως όταν εργάστηκε για μικρό χρονικό διάστημα στο σπίτι της παραπονούμενης εντόπισε το δακτυλίδι στο πάτωμα καθώς καθάριζε το δωμάτιο της ιδιοκτήτριας. Το πήρε επειδή της άρεσε και το μετέφερε μαζί της όταν πήγε στη χώρα της. Το εν λόγω δακτυλίδι επιστράφηκε στην ιδιοκτήτριά του κατόπιν οδηγιών της κατηγορούμενης. Η κατηγορούμενη είναι άτομο λευκού ποινικού μητρώου.
Αναφέρθηκε επίσης ότι ο κατηγορούμενος βαρύνεται με 2 προηγούμενες καταδίκες. Στην υπόθεση 4393/2020 του Ε.Δ. Λάρνακας του επιβλήθηκε στις 14.7.2023 ποινή φυλάκισης 12 μηνών για τα αδικήματα της διάρρηξης κτιρίου και κακόβουλης βλάβης που διέπραξε στις 18.2.2020. Στην εν λόγω υπόθεση είχε ληφθεί υπόψη και η υπόθεση 5601/2020 που αφορούσε τα ίδια αδικήματα.
Η 2η προηγούμενη καταδίκη του κατηγορούμενου είναι στην υπόθεση 160/2019 του Ε.Δ. Λάρνακας όπου επίσης στις 14.7.2023 του επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης 3 μηνών για το αδίκημα των αντιφατικών καταθέσεων που διέπραξε στις 24.9.2018.
Στη συνέχεια τον λόγο έλαβε ο κ. Αναστασίου ο οποίος ανέφερε πως δεν αμφισβητούνται οι προηγούμενες καταδίκες του κατηγορούμενου. Ανέφερε επίσης ότι η ποινή που επιβλήθηκε στον κατηγορούμενο στις 14.7.2023 εκπνέει περίπου τον Απρίλιο του τρέχοντος έτους. Ανέφερε περαιτέρω πως η παρούσα υπόθεση καταχωρήθηκε στις 27.5.2022 και ήταν ορισμένη για απάντηση στις 21.9.2022. Παρόλο που τότε έγιναν προσπάθειες για να μαζευτούν όλες οι υποθέσεις που αντιμετώπιζε ο κατηγορούμενος για να του επιβαλλόταν για όλες ποινή αυτό τελικά για διάφορους λόγους δεν έγινε κατορθωτό.
Ο δικηγόρος του κατηγορούμενου ανέφερε επίσης ως μετριαστικούς παράγοντες το γεγονός ότι η περιουσία την οποία ο κατηγορούμενος αποπειράθηκε να κλέψει ήταν αξίας μόνο €50,00 και συγκεκριμένα ήταν ο καταλύτης του αυτοκινήτου που περιγράφεται στις λεπτομέρειες αδικήματος της 1ης κατηγορίας. Ανέφερε επίσης ως επιπλέον μετριαστικό παράγοντα το γεγονός ότι ουδείς τραυματίστηκε από τις απερίσκεπτες και αμελείς πράξεις του κατηγορούμενου. Ανέφερε ακόμα ως μετριαστικό παράγοντα το γεγονός ότι υπήρξε συγκατηγορούμενος του κατηγορούμενου ο οποίος όμως δεν εντοπίστηκε για να του ασκηθεί ποινική δίωξη. Τέλος υιοθέτησε το περιεχόμενο της έκθεσης του Γραφείου Ευημερίας που ετοιμάστηκε σε σχέση με τον κατηγορούμενο. Από αυτό προκύπτει ότι ο κατηγορούμενος είναι ηλικίας 38 ετών και πατέρας 3 ανηλίκων τέκνων ηλικίας 13, 11 και 8 ετών αντίστοιχα τα οποία διαμένουν και φροντίζονται από τη μητέρα τους.
Το Δικαστήριο κατά την επιμέτρηση της ποινής έχει καθήκον να λαμβάνει υπόψη του τη σοβαρότητα των επίδικων αδικημάτων ως αυτή προκύπτει από την προβλεπόμενη από τον Νόμο ποινή, τις περιστάσεις διάπραξης καθώς επίσης και τις προσωπικές και οικογενειακές συνθήκες ενός κατηγορούμενου. Επιπλέον, σε αδικήματα όπου παρατηρείται αυξητική τάση διάπραξής τους η επιβολή αποτρεπτικών ποινών καθίσταται αναγκαία.
Στο έργο εξατομίκευσης της ποινής είναι καθήκον του Δικαστηρίου να λαμβάνει επίσης υπόψη του όλα τα ελαφρυντικά στοιχεία, περιλαμβανομένων των ατομικών συνθηκών του παραβάτη καθώς και εκείνα που πηγάζουν από τα γεγονότα της συγκεκριμένης υπόθεσης, για εξισορρόπηση της ποινής έτσι ώστε η ποινή να μη συνιστά απλώς τιμωρία αλλά να αρμόζει στο πρόσωπο του συγκεκριμένου παραβάτη (Κωνσταντίνου ν. Δημοκρατίας (1989) 2 Α.Α.Δ. 224).
Από την άλλη όμως η διαδικασία εξατομίκευσης της ποινής δεν πρέπει να συνεπάγεται εξουδετέρωση ούτε της σοβαρότητας του αδικήματος ούτε του στοιχείου της αποτροπής, όταν συντρέχουν λόγοι για την απόδοση αποτρεπτικού χαρακτήρα στην ποινή (Μιχάλης Παναγιώτου ν. Αστυνομίας (2012) 2 Α.Α.Δ. 557). Η εξατομίκευση της ποινής επιτυγχάνεται μέσα και όχι έξω από το πλαίσιο των αρχών που διέπουν τον καθορισμό της ποινής (Γενικός Εισαγγελέας v. Ευαγόρου (2001) 2 Α.Α.Δ. 285).
Οι παλαιότερες αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου που αφορούν στην επιβολή ποινών παρέχουν ένδειξη του μέτρου τιμωρίας συγκεκριμένων εγκλημάτων και των παραμέτρων του καθορισμού της ποινής πλην όμως δεν έχουν τον δεσμευτικό χαρακτήρα που ενέχει ο καθορισμός αρχών δικαίου επειδή η ποινή που επιβάλλεται σε κάθε υπόθεση είναι αλληλένδετη με τις ιδιαιτερότητες των γεγονότων που τη συνθέτουν και των συνθηκών του παραβάτη (Χαραλάμπους v. Δημοκρατίας (2000) 2 Α.Α.Δ. 1, Γεωργίου κ.ά. v. Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 61/2020, ημερομηνίας 14.7.2022, ECLI:CY:AD:2022:B304 και ANDREI ν. Αστυνομίας, Ποινικές Εφέσεις Αρ. 164 και 165/2022, ημερομηνίας 23.1.2023).
Για το αδίκημα της κλοπής το άρθρο 262 του Ποινικού Κώδικα προνοεί πως «Αυτός που κλέβει ο,τιδήποτε το οποίο δύναται να κλαπεί, είναι ένοχος του κακουργήματος της κλοπής και υπόκειται σε φυλάκιση τριών χρόνων, εκτός αν λόγω των περιστάσεων της κλοπής ή της φύσης του πράγματος που κλάπηκε, προβλέπεται κάποια άλλη ποινή».
Το άρθρο 367 του Ποινικού Κώδικα προνοεί πως «Όποιος αποπειράται να διαπράξει κακούργημα ή πλημμέλημα, είναι ένοχος πλημμελήματος εκτός αν προνοείται διαφορετικά».
Το άρθρο 35 του Ποινικού Κώδικα προνοεί πως «Όταν στον Κώδικα αυτό δεν προβλέπεται ειδικά ποινή για οποιοδήποτε πλημμέλημα, τα πλημμελήματα τιμωρούνται με φυλάκιση που δεν υπερβαίνει τα δύο χρόνια, ή με χρηματική ποινή που δεν υπερβαίνει τις χίλιες πεντακόσιες λίρες, ή και με τις δύο αυτές ποινές».
Το άρθρο 236(α) του Ποινικού Κώδικα, Κεφ. 154 προνοεί ότι «όποιος, με τέτοιο αλόγιστο τρόπο, βεβιασμένο ή αμελή, ώστε να θέτει σε κίνδυνο ανθρώπινη ζωή ή να είναι ενδεχόμενο να προκαλέσει σωματική βλάβη σε άλλο (α) οδηγεί όχημα ή ιππεύει σε οποιαδήποτε δημόσια διάβαση ή … είναι ένοχος πλημμελήματος».
Ειδικότερα οι κλοπές, οι διαρρήξεις και άλλα ομοειδή αδικήματα, βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της εγκληματικότητας, σημειώνεται έξαρση στη διάπραξή τους, γι’ αυτό και τα Δικαστήρια τα αντιμετωπίζουν με αυστηρότητα γιατί προκαλούν ρήγματα στην έννομη τάξη και διαβίωση και διαβρώνουν συνάμα το αίσθημα ασφάλειας του πολίτη (Αντάρτης ν. Δημοκρατίας (1997) 2 Α.Α.Δ. 138, Παναγίδης ν. Δημοκρατίας (1997) 2 Α.Α.Δ. 104 και Αbed v. Δημοκρατίας (2007) 2 Α.Α.Δ. 128). Η ανάγκη επιβολής αποτρεπτικών ποινών σε υποθέσεις αδικημάτων εναντίον περιουσίας έχει στόχο την προστασία της περιουσίας των πολιτών (Τσιλικίδης ν. Αστυνομίας (2013) 2 Α.Α.Α. 272).
Στα πλαίσια προσδιορισμού του είδους της κατάλληλης ποινής λαμβάνω υπόψη μου τη σοβαρότητα του επίδικου αδικήματος ως αυτή προκύπτει από την προβλεπόμενη από τον νόμο ανώτατη ποινή καθώς και τη σχετική νομολογία η οποία αναφέρεται στην ανάγκη τέτοιας φύσης αδικήματα να αντιμετωπίζονται με αυστηρότητα.
Κατά την επιμέτρηση της ποινής λαμβάνω υπόψη μου ως μετριαστικό παράγοντα την παραδοχή του κατηγορούμενου, η οποία παρόλο που δεν ήταν άμεση, δεν παύει να αποτελεί ένα σημαντικό ελαφρυντικό παράγοντα ο οποίος φανερώνει και την έμπρακτη μεταμέλειά του. Στην υπόθεση Χαρτούπαλλος ν. Δημοκρατίας (2002) 2 Α.Α.Δ. 28 λέχθηκε ότι «η παραδοχή ενοχής πρέπει να αμείβεται με σχετική έκπτωση στην ποινή. Αυτό ενθαρρύνει τους αδικοπραγούντες να παραδέχονται ενοχή με συνέπεια να μη σπαταλάται πολύτιμος χρόνος στην εκδίκαση υποθέσεων. Αποτελεί πορεία που προάγει τους σκοπούς της δικαιοσύνης. Επίσης η αποζημίωση του θύματος της εγκληματικής συμπεριφοράς λαμβάνεται υπόψη σαν στοιχείο μετάνοιας. Εξυπηρετεί τα συμφέροντα του θύματος. Πρέπει να ενθαρρύνεται μέσα από την μείωση της ποινής».
Λαμβάνω ως περαιτέρω ελαφρυντικούς παράγοντες το γεγονός ότι η απόπειρα κλοπής αφορούσε αντικείμενο αξίας μόνο €50,00 καθώς επίσης και την απουσία τραυματισμού του προσώπου του οποίου απειλήθηκε η ζωή του από τις αμελείς πράξεις του κατηγορούμενου.
Σχετικά με τις προηγούμενες καταδίκες ενός κατηγορούμενου στην υπόθεση DYGDALOWICZ ν. Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 11/2021, ημερ. 4.11.2022 λέχθηκαν τα ακόλουθα: «Όμως η σημασία των προηγούμενων καταδικών έγκειται στο ότι η ύπαρξη τους τείνει να μειώσει σε κάποιο βαθμό, την επιείκεια που μπορεί να επιδειχθεί. Και τούτο, κυρίως, γιατί αποτελούν ένδειξη της στάσης του κατηγορούμενου στην τήρηση των νόμων (Γενικός Εισαγγελέας ν. Ματθαίου (1994) 2 Α.Α.Δ. 1 και Γενικός Εισαγγελέας ν. Αεροπόρου (1997) 2 Α.Α.Δ. 17). Στην Μιχαήλ ν. Δημοκρατίας (1998) 2 Α.Α.Δ. 306 τονίστηκε και πάλι ότι οι προηγούμενες καταδίκες δεν αποτελούν παράγοντα επιβαρυντικό της ποινής, αλλά επενεργούν ως παράγων περιορισμού της επιείκειας, της οποίας θα μπορούσε να τύχει ο συγκεκριμένος κατηγορούμενος, αν δεν βαρυνόταν με τις προηγούμενες καταδίκες (βλ. επίσης Γεωργίου άλλως Καμμούγιαρος ν. Αστυνομίας (2003) 2 Α.Α.Δ. 565 και Vedat v. Αστυνομίας (2012) 2 Α.Α.Δ. 787)».
Από το πιο πάνω απόσπασμα είναι προφανές ότι οι 2 προηγούμενες καταδίκες με τις οποίες βαρύνεται ο κατηγορούμενος στις οποίες περιλαμβάνονται αδικήματα κατά της περιουσίας όπως και στην παρούσα υπόθεση τείνουν να μειώσουν σε σημαντικό βαθμό την επιείκεια που μπορεί να του επιδειχθεί.
Συνεκτιμώντας και σταθμίζοντας όλα όσα εκτίθενται πιο πάνω και ιδιαίτερα τα γεγονότα που περιβάλουν τη διάπραξη αλλά και τη φύση και τη σοβαρότητα των αδικημάτων και όλους τους πιο πάνω ελαφρυντικούς παράγοντες και έχοντας υπόψη μου ότι η παρούσα υπόθεση μπορούσε να είχε ληφθεί υπόψη στην υπόθεση 4393/2020 του Ε.Δ. Λάρνακας στην οποία στις 14.7.2023 επιβλήθηκε στον κατηγορούμενο ποινή φυλάκισης 12 μηνών κρίνω ότι αρμόζουσα υπό τις περιστάσεις ποινή είναι αυτή της επιβολής ποινής προστίμου.
Συνακόλουθα επιβάλλω στον κατηγορούμενο τις ακόλουθες ποινές:
· Στην 1η κατηγορία ποινή προστίμου €750,00
· Στη 2η κατηγορία ποινή προστίμου €750,00
Κατά την επιμέτρηση της ποινής λήφθηκαν επίσης υπόψη οι υποθέσεις 11393/2021 και 1097/2023 του Ε.Δ. Λάρνακας.
Έχοντας περαιτέρω υπόψη μου ότι ο κατηγορούμενος εκτίει σήμερα ποινή φυλάκισης οι ποινές προστίμου που του επιβλήθηκαν να πληρωθούν εντός 6 μηνών από την ημέρα της αποφυλάκισής του.
(Υπ.) ..................................
Γιώργος Χρ. Φούλιας
Επαρχιακός Δικαστής
Πιστό Αντίγραφο
Πρωτοκολλητής