ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΑΡΝΑΚΑΣ
Ενώπιον: Γ. Χρ. Φούλια, Ε.Δ.
Αρ. Υπόθεσης: 4826/2020
Αστυνομικός Διευθυντής Λάρνακας
εναντίον
ILIAS TARASOV
Κατηγορούμενου
Ημερομηνία: 14.2.2024
Για την Κατηγορούσα Αρχή: κ. Γ. Σταύρου
Κατηγορούμενος: Αυτοπροσώπως
ΠΟΙΝΗ
Ο κατηγορούμενος κατόπιν ακρόασης κρίθηκε ένοχος στις 4 κατηγορίες τις οποίες αντιμετωπίζει κατά παράβαση των άρθρων 2, 3 και 33(1)(ε)(2) του περί της Προστασίας των Φυσικών Προσώπων έναντι της επεξεργασίας των Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα και της Ελεύθερης Κυκλοφορίας των Δεδομένων αυτών Νόμου 125(1)/2018.
Σύμφωνα με τα ευρήματα του Δικαστηρίου ο κατηγορούμενος στις 17.2.2019 στη Λεωφ. Λεμεσού στη Λάρνακα με τη χρήση κάμερας επεξεργάστηκε τα δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα των αστυνομικών της τροχαίας Λάρνακας Μ.Κ.2 και Μ.Κ.3 ήτοι προχώρησε σε συλλογή των εν λόγω δεδομένων τους αφού τους βιντεογράφησε. Με τη συλλογή των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα των Μ.Κ.2 και Μ.Κ.3 ο κατηγορούμενος κατέστη υπεύθυνος της επεξεργασίας των εν λόγω δεδομένων. Στις 20.11.2019 ο κατηγορούμενος παραβίασε τα δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα των Μ.Κ.2 και Μ.Κ.3 όταν «ανέβασε» στις πλατφόρμες διαμοιρασμού και δημοσίευσης αρχείων βίντεο Youtube (κατηγορίες 1 και 2) και Facebook (κατηγορίες 3 και 4) το βίντεο το οποίο κατέγραψε στις 17.2.2019 στη Λεωφ. Λεμεσού στη Λάρνακα στο οποίο αυτοί απεικονίζονται σε ώρα καθήκοντος φορώντας την αστυνομική τους στολή.
Ο κατηγορούμενος «ανεβάζοντας» το εν λόγω βίντεο ως υπεύθυνος επεξεργασίας των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα των Μ.Κ.2 και Μ.Κ.3, οι οποίοι είναι τα υποκείμενα των εν λόγω δεδομένων, παραβίασε αυτά αφού τα κοινολόγησε, ως είναι η λέξη την οποία χρησιμοποιεί ο επίδικος νόμος. Με την ενέργειά του να «ανεβάσει» το εν λόγω βίντεο στις πλατφόρμες διαμοιρασμού και δημοσίευσης αρχείων βίντεο Youtube και Facebook και να κοινολογήσει τα δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα των Μ.Κ.2. και Μ.Κ.3, ο κατηγορούμενος όφειλε πλέον ως ο υπεύθυνος επεξεργασίας των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα των προαναφερθέντων υποκειμένων των εν λόγω δεδομένων να ανακοινώσει σε αυτούς την εν λόγω παραβίαση, την οποία όμως ουδέποτε τους ανακοίνωσε και συνακόλουθα διέπραξε τα επίδικα αδικήματα τα οποία αντιμετωπίζει.
Ο εκπρόσωπος της κατηγορούσας αρχής ανέφερε πως ο κατηγορούμενος βαρύνεται με μια προηγούμενη καταδίκη στην υπόθεση 1824/2019 του Ε.Δ. Λάρνακας που αφορούσε αδικήματα κατά παράβαση του ίδιου νόμου όπως και στην παρούσα υπόθεση. Συγκεκριμένα στις 21.6.2023 καταδικάστηκε για αδίκημα που διαπράχθηκε στις 17.2.2019 και αφορούσε 2 κατηγορίες για το αδίκημα της βιντεογράφησης δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα.
Ο κατηγορούμενος δεν αμφισβήτησε την ως άνω προηγούμενη καταδίκη του. Αναφέρθηκε επίσης στο γεγονός ότι αντιμετωπίζει πρόβλημα με τον θώρακά του και στο μέλλον θα υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση και ανέφερε επίσης ότι η ψυχολογική του κατάσταση δεν είναι και η καλύτερη επειδή τόσο χρόνια αντιμετωπίζει δικαστικές υποθέσεις. Στο παρελθόν εργαζόταν ως υπάλληλος πλήρους απασχόλησης σε ιδιωτική εταιρεία.
Το Δικαστήριο κατά τη διαδικασία επιλογής του είδους της ποινής που θα επιβάλει σε μια συγκεκριμένη υπόθεση λαμβάνει υπόψη του τη σοβαρότητα των επίδικων αδικημάτων ως αυτή προκύπτει από την προβλεπόμενη από τον Νόμο ποινή, τις περιστάσεις διάπραξής τους καθώς επίσης και τις προσωπικές και οικογενειακές συνθήκες ενός κατηγορούμενου. Επιπλέον λαμβάνει υπόψη του πως σε αδικήματα όπου παρατηρείται αυξητική τάση διάπραξής τους η επιβολή αποτρεπτικών ποινών καθίσταται αναγκαία.
Στο έργο εξατομίκευσης της ποινής είναι καθήκον του Δικαστηρίου να λαμβάνει επίσης υπόψη του όλα τα ελαφρυντικά στοιχεία, περιλαμβανομένων των ατομικών συνθηκών του παραβάτη καθώς και εκείνα που πηγάζουν από τα γεγονότα της συγκεκριμένης υπόθεσης, για εξισορρόπηση της ποινής έτσι ώστε αυτή να μη συνιστά απλώς τιμωρία αλλά να αρμόζει στο πρόσωπο του συγκεκριμένου παραβάτη (Κωνσταντίνου ν. Δημοκρατίας (1989) 2 Α.Α.Δ. 224).
Από την άλλη όμως η διαδικασία εξατομίκευσης της ποινής δεν πρέπει να συνεπάγεται εξουδετέρωση ούτε της σοβαρότητας του αδικήματος ούτε του στοιχείου της αποτροπής, όταν συντρέχουν λόγοι για την απόδοση αποτρεπτικού χαρακτήρα στην ποινή (Μιχάλης Παναγιώτου ν. Αστυνομίας (2012) 2 Α.Α.Δ. 557). Η εξατομίκευση της ποινής επιτυγχάνεται μέσα και όχι έξω από το πλαίσιο των αρχών που διέπουν τον καθορισμό της ποινής (Γενικός Εισαγγελέας v. Ευαγόρου (2001) 2 Α.Α.Δ. 285).
Το άρθρο 33(1)(ε)(2) του περί της Προστασίας των Φυσικών Προσώπων Έναντι της Επεξεργασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα και της Ελεύθερης Κυκλοφορίας των Δεδομένων αυτών Ν.125(Ι)/2018 προβλέπει ποινή φυλάκισης που δεν υπερβαίνει τα 3 έτη ή χρηματική ποινή που δεν υπερβαίνει τις €30.000 ή και τις δύο αυτές ποινές.
Από την προβλεπόμενη για το ως άνω αδίκημα ανώτατη ποινή προκύπτει ότι αυτό είναι πολύ σοβαρό και ως τέτοιο πρέπει να αντιμετωπιστεί με την επιβολή αποτρεπτικής ποινής.
Η πρόοδος της τεχνολογίας και η δυνατότητα μέσω του διαδικτύου να μεταφέρονται ταχύτατα πληροφορίες σε ολόκληρη την υφήλιο καθώς και η δυνατότητα που παρέχεται πλέον στον καθένα μέσω του κινητού του τηλεφώνου να βιντεογραφεί τους πάντες και να καθιστά την υφήλιο κοινωνό των όσων κατέγραψε και μετέδωσε θέτει καθημερινά όλους στον κίνδυνο τα προσωπικά τους δεδομένα να γνωστοποιηθούν ή και να κατέχονται από τον οποιονδήποτε. Για αυτό και θεσπίστηκε η σχετική νομοθεσία για να περιορίσει και να καταστείλει παράνομες συμπεριφορές τέτοιας μορφής.
Βεβαίως, ως είναι νομολογημένο, η υποχρέωση του Δικαστηρίου για εξατομίκευση της ποινής υφίσταται ακόμα και για τα αδικήματα των οποίων η αυστηρή αντιμετώπιση είναι αναγκαία μέσω της επιβολής αποτρεπτικών ποινών.
Σχετικά με τις προηγούμενες καταδίκες ενός κατηγορούμενου στην υπόθεση DYGDALOWICZ ν. Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 11/2021, ημερ. 4.11.2022 λέχθηκαν τα ακόλουθα: «Όμως η σημασία των προηγούμενων καταδικών έγκειται στο ότι η ύπαρξη τους τείνει να μειώσει σε κάποιο βαθμό, την επιείκεια που μπορεί να επιδειχθεί. Και τούτο, κυρίως, γιατί αποτελούν ένδειξη της στάσης του κατηγορούμενου στην τήρηση των νόμων (Γενικός Εισαγγελέας ν. Ματθαίου (1994) 2 Α.Α.Δ. 1 και Γενικός Εισαγγελέας ν. Αεροπόρου (1997) 2 Α.Α.Δ. 17). Στην Μιχαήλ ν. Δημοκρατίας (1998) 2 Α.Α.Δ. 306 τονίστηκε και πάλι ότι οι προηγούμενες καταδίκες δεν αποτελούν παράγοντα επιβαρυντικό της ποινής, αλλά επενεργούν ως παράγων περιορισμού της επιείκειας, της οποίας θα μπορούσε να τύχει ο συγκεκριμένος κατηγορούμενος, αν δεν βαρυνόταν με τις προηγούμενες καταδίκες (βλ. επίσης Γεωργίου άλλως Καμμούγιαρος ν. Αστυνομίας (2003) 2 Α.Α.Δ. 565 και Vedat v. Αστυνομίας (2012) 2 Α.Α.Δ. 787)».
Από το πιο πάνω απόσπασμα είναι προφανές ότι η προηγούμενη καταδίκη με την οποία βαρύνεται ο κατηγορούμενος η οποία αφορούσε αδικήματα ως τα επίδικα τείνει να μειώσει σε κάποιο βαθμό την επιείκεια που μπορεί να του επιδειχθεί.
Παρά την αναγκαιότητα για αυστηρή αντιμετώπιση αδικημάτων όπως το επίδικο μέσω της επιβολής αποτρεπτικών ποινών, η οποία συνήθως επιτυγχάνεται με την επιβολή ποινής φυλάκισης, κρίνω ότι οι συνθήκες που περιβάλλουν τη διάπραξη του επίδικου αδικήματος, ήτοι το γεγονός ότι οι Μ.Κ.2 και Μ.Κ.3 παρουσιάζονται στα επίδικα βίντεο εν ώρα καθήκοντος σε δημόσιο χώρο και όχι σε προσωπικές ή οικογενειακές ή άλλες ευαίσθητου χαρακτήρα στιγμές σε ιδιωτικό χώρο επιτρέπουν στο Δικαστήριο στην παρούσα υπόθεση να αποστεί από την επιβολή ποινής φυλάκισης. Κρίνω ότι αρμόζουσα υπό τις περιστάσεις ποινή είναι αυτή της επιβολής ποινής προστίμου.
Έχοντας περαιτέρω υπόψη μου ότι τα επίδικα βίντεο τα οποία ο κατηγορούμενος «ανέβασε» στις πλατφόρμες διαμοιρασμού και δημοσίευσης αρχείων βίντεο Youtube και Facebook παρουσιάζουν το ίδιο περιστατικό καθώς επίσης ότι οι Μ.Κ.2 και Μ.Κ.3 παρουσιάζονται και οι 2 σε καθένα από αυτά κρίνω ότι υπό τις περιστάσεις δικαιολογείται να μην επιβληθεί ποινή σε όλες τις επίδικες κατηγορίες αλλά μόνο σε 2 από αυτές.
Λόγω των πιο πάνω επιβάλλω στον κατηγορούμενο ποινή προστίμου €1.500 σε κάθε μία από τις κατηγορίες 1 και 2 και καμία ποινή στις κατηγορίες 3 και 4.
(Υπ.) ………………………..
Γιώργος Χρ. Φούλιας
Επαρχιακός Δικαστής
Πιστό Αντίγραφο
Πρωτοκολλητής