ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΑΡΝΑΚΑΣ
Ενώπιον: Γ. Χρ. Φούλια, Ε.Δ.
Αρ. Υπόθεσης: 1370/2024
Αστυνομικός Διευθυντής Λάρνακας
και
TALHA BOZKURT
Κατηγορούμενος
Ημερομηνία: 15.4.2024
Για την Κατηγορούσα Αρχή: κα Ελ. Γιακουμεττή
Κατηγορούμενος: Παρών
ΑΠΟΦΑΣΗ
Στο κατηγορητήριο της παρούσας υπόθεσης περιλαμβάνονται 5 κατηγορίες. Ο κατηγορούμενος παραδέχθηκε την 3η κατηγορία που αφορά το αδίκημα της αντίστασης για ματαίωση νόμιμης σύλληψης κατά παράβαση του άρθρου 244(α) του Ποινικού Κώδικα, Κεφ. 154 και δήλωσε μη παραδοχή στις κατηγορίες 1, 2, 4 και 5 τις οποίες επίσης αντιμετωπίζει και τις οποίες παραθέτω πιο κάτω αυτούσιες:
Αρ. Κατηγορίας 1
Δημόσια επιδοκιμασία εγκλήματος γενοκτονίας αρ.3(2)(α) και 10 του περί της Καταπολέμησης ορισμένων μορφών και εκδηλώσεων Ρατσισμού και Ξενοφοβίας μέσω του Ποινικού Δικαίου Νόμου του 2011 Νόμος 134(Ι)/2011.
ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ ΑΔΙΚΗΜΑΤΟΣ
Ο κατηγορούμενος στις 07/02/2024 και μεταξύ των ωρών 1330-1400 εκ προθέσεως και με τρόπο που διαταράσσει τη δημόσια τάξη ή που έχει προσβλητικό χαρακτήρα, δημόσια επιδοκιμάζει και υποβαθμίζει τα εγκλήματα γενοκτονίας και στρέφεται κατά ομάδας προσώπων που προσδιορίζεται με βάσει τη φυλή, το χρώμα τη θρησκεία και η συμπεριφορά αυτή εκδηλώνεται κατά τρόπο που είναι πιθανόν να υποκινήσει βία ήτοι έφτυσε στο μνημείο εις μνήμη της Γενοκτονίας των Αρμενίων στην Μαρίνα Λάρνακας.
ΕΚΘΕΣΗ ΑΔΙΚΗΜΑΤΟΣ
Αρ. Κατηγορίας 2
Επίθεση κατά οργάνου τήρησης της τάξης κατά παράβαση του άρθρου 244(β) του Ποινικού Κώδικα Κεφ. 154.
ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ ΑΔΙΚΗΜΑΤΟΣ
Ο κατηγορούμενος στις 7/2/2024 και ώρα 1420 στη Λεωφόρο Αθηνών στη Λάρνακα της Επαρχίας Λάρνακας επιτέθηκε κατά οργάνου τήρησης της τάξης κατά την κανονική εκτέλεση των καθηκόντων του δηλαδή του Α/487 Ν. Χ’Γεωργίου του ΟΠΕ Λάρνακας.
ΕΚΘΕΣΗ ΑΔΙΚΗΜΑΤΟΣ
Αρ. Κατηγορίας 4
Ανησυχία κατά παράβαση του άρθρου 95 του Ποινικού Κώδικα Κεφ. 154.
ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ ΑΔΙΚΗΜΑΤΟΣ
Ο κατηγορούμενος κατά τον ίδιο τόπο και χρόνο που αναφέρεται στη 2η κατηγορία χωρίς εύλογη αιτία προκάλεσε θόρυβο ή ταραχή σε δημόσιο μέρος με τέτοιο τρόπο που ενδέχετο να προκαλέσει διασάλευση της ειρήνης σε δημόσιο χώρο.
ΕΚΘΕΣΗ ΑΔΙΚΗΜΑΤΟΣ
Αρ. Κατηγορίας 5
Παραμονή αλλοδαπών εις τη Δημοκρατία άνευ αδείας του Διευθυντού κατά παράβαση των άρθρων 2, 19(1)(λ) του περί Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως Νόμου Κεφ. 105 και Καν.9(1)(ε) του περί Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως Καν. Του 1972, Κ.Δ.Π. 242/72 και Νόμος 50/88 και Νόμος 66(1)/2003.
ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ ΑΔΙΚΗΜΑΤΟΣ
Ο κατηγορούμενος κατά τον ίδιο τόπο και χρόνο που αναφέρεται στη 2η κατηγορία ενώ ήταν αλλοδαπός και του είχε παραχωρηθεί άδεια επισκέπτη για προσωρινή διαμονή στην Κυπριακή Δημοκρατία υπό την ιδιότητα του αιτητή πολιτικού ασύλου, η οποία άδεια του απορρίφθηκε, παρέμεινε στην Κυπριακή Δημοκρατία μετά την απόρριψη της άδειας του, χωρίς να εξασφαλίσει για το σκοπό αυτό άδεια από τον Διευθυντή του Τμήματος Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης.
Η κατηγορούσα αρχή προς απόδειξη των κατηγοριών κάλεσε 5 μάρτυρες. Ως Μ.Κ.1 παρουσιάστηκε ο Ραϊμόντος Γεωργίου ο οποίος κατέθεσε ως μέρος της κυρίως εξέτασής του τη γραπτή του κατάθεση ημερ. 7.2.2024 η οποία σημειώθηκε ως τεκμήριο 1 και στην οποία περιλαμβάνονται μεταξύ άλλων οι ακόλουθοι ισχυρισμοί: είναι υπεύθυνος ασφαλείας στη Μαρίνα Λάρνακας. Στις 7.2.2024 και περί ώρα 14:00 δύο γυναίκες που προσέγγισαν την πύλη ανέφεραν ότι κάποιος ούρλιαζε – φώναζε έξω από τη Μαρίνα εκεί που βρίσκεται το άγαλμα των Αρμενίων. Όταν προσέγγισαν το μέρος από την πλευρά της Μαρίνας το εν λόγω πρόσωπο άρχισε να φωνάζει και όταν τον ρώτησε αν έχει πρόβλημα ούρλιαζε και τον ρωτούσε «what is this?» αναφερόμενος στο άγαλμα. Όταν τον ρώτησε στα αγγλικά από πού κατάγεται του απάντησε Τούρκος και μετά φώναζε «police, police». Μετά ειδοποίησε την αστυνομία και λίγο αργότερα έφθασαν στο μέρος αστυνομικοί. Όταν ήρθε η αστυνομία η γροθιά του εν λόγω προσώπου ήταν κλειστή και δεν διακρινόταν αν κρατούσε κάτι μέσα. Όταν πλησίασαν οι αστυνομικοί και προσπαθούσαν να του μιλήσουν αυτός αντιδρούσε έντονα και κτύπησε έναν από αυτούς. Στη συνέχεια τον συνέλαβαν. Τέλος ισχυρίστηκε ότι ο κύριος που αναφέρει στην κατάθεσή του είναι ο κατηγορούμενος τον οποίο υπέδειξε.
Κατά την αντεξέτασή του ο Μ.Κ.1 ισχυρίστηκε ότι το άγαλμα που βρίσκεται στον επίδικο χώρο είναι για τη φιλοξενία των Αρμενίων στην Κύπρο μετά τη γενοκτονία που υπέστησαν στην Τουρκία. Ισχυρίστηκε επίσης ότι κατά το περιστατικό ο κατηγορούμενος φώναζε έντονα με αποτέλεσμα ο κόσμος που περνούσε από το μέρος να φοβάται. Ισχυρίστηκε ότι αρχικά στο μέρος πήγαν 2 αστυνομικοί με στολή και στη συνέχεια ειδοποίησαν για να έρθουν ενισχύσεις.
Ως Μ.Κ.2 παρουσιάστηκε ο κ. Γιώργος Μιχαήλ ο οποίος ως μέρος της κυρίως εξέτασής του υιοθέτησε τη γραπτή του κατάθεση ημερ. 7.2.2024 η οποία σημειώθηκε ως τεκμήριο 2 και στην οποία περιλαμβάνονται μεταξύ άλλων οι ακόλουθοι ισχυρισμοί: είναι υπεύθυνος για τα σκάφη στη Μαρίνα Λάρνακας. Στις 7.2.2024 και περί ώρα 14:00 δύο γυναίκες που προσέγγισαν την πύλη ανέφεραν ότι κάποιος ούρλιαζε – φώναζε έξω από τη Μαρίνα εκεί που βρίσκεται το άγαλμα των Αρμενίων. Όταν προσέγγισαν το μέρος από την πλευρά της Μαρίνας το εν λόγω πρόσωπο άρχισε να φωνάζει και όταν τον ρώτησε ο υπεύθυνος ασφαλείας γιατί φωνάζει αυτός συνέχισε να φωνάζει και ρωτούσε «what is this?» μιλώντας για το άγαλμα. Όταν ο υπεύθυνος τον ρώτησε από πού κατάγεται του απάντησε από την Τουρκία και στη συνέχεια άρχισε να φωνάζει «police, police». Μετά ειδοποίησαν την αστυνομία και μέλη της έφθασαν στο σημείο. Όταν ήρθε η αστυνομία η γροθιά του εν λόγω προσώπου ήταν κλειστή και ο ίδιος νόμισε πως κρατούσε ένα πράγμα κίτρινο αλλά δεν διακρινόταν τι ήταν. Τότε τον πλησίασαν οι αστυνομικοί και προσπάθησαν να τον ηρεμήσουν αλλά αυτός αντιδρούσε έντονα και κτύπησε έναν από αυτούς. Στη συνέχεια τον συνέλαβαν. Τέλος ισχυρίστηκε ότι ο κύριος που αναφέρει στην κατάθεσή του είναι ο κατηγορούμενος τον οποίο υπέδειξε.
Κατά την αντεξέτασή του ο Μ.Κ.2 ισχυρίστηκε πως όταν βρίσκονταν στην είσοδο του λιμανιού της Μαρίνας ήρθαν στο μέρος 2 κοπέλες πανικοβλημένες ότι κάποιος κάτι κρατά, φωνάζει και κτυπά στο άγαλμα των Αρμενίων. Αμέσως ειδοποίησαν την αστυνομία και εκεί ήρθαν 2 αστυνομικοί οι οποίοι φορούσαν αστυνομική στολή, μια γυναίκα και ένας άνδρας. Όταν αυτοί δεν μπορούσαν μαζί του ζήτησαν βοήθεια και ήρθαν ακόμα 3 αστυνομικοί με πολιτικά ρούχα. Όταν αυτοί τον πλησίασαν εκείνος κτύπησε ένα αστυνομικό και τον συνέλαβαν. Όταν ο κατηγορούμενος του υπέβαλε ότι απλά τον έσπρωξε και δεν τον κτύπησε και ότι λέει ψέματα ο Μ.Κ.2 απάντησε ότι λέει την αλήθεια.
Ως Μ.Κ.3 παρουσιάστηκε ο Αστ. 487 Ν. Χατζηγεωργίου ο οποίος ως μέρος της κυρίως εξέτασής του υιοθέτησε τη γραπτή του κατάθεση η οποία σημειώθηκε ως τεκμήριο 3 και στην οποία περιλαμβάνονται μεταξύ άλλων οι ακόλουθοι ισχυρισμοί: υπηρετεί στην Α.Δ.Ε. Λάρνακας και είναι τοποθετημένος στον Ο.Π.Ε. Λάρνακας. Στις 7.2.2024 ήταν καθήκον και ώρα 14:15 λήφθηκε πληροφορία ότι στο μνημείο Αρμένικης Γενοκτονίας που βρίσκεται στη Λεωφ. Αθηνών κοντά στη Μαρίνα Λάρνακας υπήρχε ένα άτομο το οποίο προκαλούσε ανησυχία φωνάζοντας και το οποίο πιθανόν να κρατούσε μαχαίρι.
Μετέβηκε στο μέρος μαζί με τους Αστ. 2575 και 2355 όπου υπάλληλοι της Μαρίνας τους υπέδειξαν ένα άνδρα ο οποίος βρισκόταν δίπλα από το μνημείο της Αρμένικης Γενοκτονίας. Τον πλησίασαν και αυτός φώναζε μεγαλοφώνως χωρίς να μπορεί να κατανοήσει τι έλεγε. Του υπέδειξε την αστυνομική του ταυτότητα και διαπίστωσε ότι αυτός δεν κρατούσε οτιδήποτε στα χέρια του. Στην προσπάθειά του να τον ηρεμήσει ο άντρας μετέβηκε στο πίσω μέρος του μνημείου όπου άρχισε να φωνάζει και να φτύνει στην επιγραφή που υπήρχε εκεί. Αφού τον πληροφόρησε στα αγγλικά για το αδίκημα της ανησυχίας που διέπραττε και του επέστησε την προσοχή του στον νόμο ο άντρας τον κτύπησε με το δεξί του χέρι δυνατά στο πηγούνι.
Στη συνέχεια με τη βοήθεια των συναδέλφων του τον συνέλαβαν και τον μετέφεραν στο Τμήμα Μικροπαραβάσεων. Με το κινητό του τηλέφωνο φωτογράφησε τις 4 επιγραφές που βρίσκονται στο μνημείο, οι οποίες σημειώθηκαν ως τεκμήριο 4. Από τα αρχεία της Υπηρεσίας Ασύλου διαπίστωσε ότι το εν λόγω πρόσωπο είναι ο Talha Bozkurt, τουρκικής ιθαγένειας. Τέλος ισχυρίστηκε ότι αυτός που τον κτύπησε είναι ο κατηγορούμενος τον οποίο υπέδειξε.
Κατά την πολύ σύντομη αντεξέτασή του ο Μ.Κ.3 όταν του υποβλήθηκε σχετική ερώτηση απάντησε ότι δεν γνωρίζει τον λόγο που το μνημείο δεν απεικονίζει κάποιο ανθρώπινο πρόσωπο.
Ως Μ.Κ.4 παρουσιάστηκε ο Ασσατούρ Κραγκουλιάν ο οποίος ως μέρος της κυρίως εξέτασής του υιοθέτησε τη γραπτή του κατάθεση ημερ. 8.2.2024 η οποία σημειώθηκε ως τεκμήριο 5 και στην οποία περιλαμβάνονται μεταξύ άλλων οι ακόλουθοι ισχυρισμοί: βρίσκεται στην Κύπρο από το 1994 και είναι ένας από τα 12 άτομα τα οποία εξελέγησαν από την Αρμενική Κοινότητα ως αντιπρόσωποί της στην Κύπρο και είναι υπεύθυνος για όλες τις δραστηριότητες που διοργανώνονται στη Λάρνακα σχετικά με τους Αρμένιους. Το μνημείο το οποίο βρίσκεται στη Λεωφ. Αθηνών στις Φοινικούδες δίπλα από την είσοδο της Μαρίνας συμβολίζει την ημέρα άφιξης των Αρμενίων στην Κύπρο μετά τη γενοκτονία που διέπραξαν σε βάρος τους οι Τούρκοι. Ο θεμέλιος λίθος του τοποθετήθηκε από τον Κύπριο Πρόεδρο Παπαδόπουλο και τον Αρμένιο Πρόεδρο Κοχαριάν και τα εγκαίνιά του τελέστηκαν από τον Πρόεδρο Χριστόφια και τον Αρμένιο Πρόεδρο Σαρκισιάν. Όταν του ζητήθηκε να δει τις φωτογραφίες του τεκμήριο 4 απάντησε ότι σε αυτό απεικονίζεται το μνημείο που βρίσκεται στις Φοινικούδες και πως οι πλακέτες του είναι γραμμένες στα ελληνικά, τα αγγλικά, τα αρμένικα και τα τούρκικα.
Όταν κατά την αντεξέτασή του ο Μ.Κ.4 ερωτήθηκε ποιο είναι το νόημα του μνημείου και γιατί δεν είναι άγαλμα που να απεικονίζει ανθρώπινο πρόσωπο απάντησε ότι είναι ένας αετός ο οποίος αντιπροσωπεύει το έθνος τους, που του έκοψαν το κεφάλι.
Τέλος ως Μ.Κ.5 παρουσιάστηκε ο Αστ. 2060 Ο. Παπακώστα ο οποίος ως μέρος της κυρίως εξέτασής του υιοθέτησε τη γραπτή του κατάθεση ημερ. 7.2.2024 η οποία σημειώθηκε ως τεκμήριο 6 και στην οποία περιλαμβάνονται μεταξύ άλλων οι ακόλουθοι ισχυρισμοί: υπηρετεί στην Υ.Α.Μ. Αρχηγείου και είναι τοποθετημένος στο κλιμάκιο Υ.Α.Μ. Λάρνακας. Στις 7.2.2024 διενήργησε έλεγχο στα ηλεκτρονικά αρχεία του Τ.Α.Π.&Μ. και της Υπηρεσίας Ασύλου σχετικά με το καθεστώς του αλλοδαπού Talha Bozkurt, κάτοχου διαβατηρίου Τουρκίας και διαπίστωσε ότι αυτός αφίχθηκε παράνομα στην Κυπριακή Δημοκρατία. Στις 6.8.2019 υπέβαλε αίτηση ασύλου η οποία στις 25.2.2023 απορρίφθηκε πρωτοβάθμια και η απορριπτική απόφαση του επιδόθηκε στις 24.10.2023. Έκτοτε δεν υπέβαλε οποιαδήποτε αίτηση για να διευθετήσει την παραμονή του με αποτέλεσμα να διαμένει παράνομα στη Δημοκρατία.
Ο Μ.Κ.5 δεν αντεξετάστηκε.
Όταν το Δικαστήριο έκρινε ότι αποδείχθηκε εκ πρώτης όψεως υπόθεση και εξήγησε στον κατηγορούμενο τα δικαιώματά του αυτός επέλεξε να τηρήσει σιωπή.
Ακολούθως όταν η υπόθεση ορίστηκε για αγορεύσεις η εκπρόσωπος της κατηγορούσας αρχής εισηγήθηκε ότι η κατηγορούσα αρχή κατόρθωσε να αποδείξει πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας τα συστατικά στοιχεία των επίδικων αδικημάτων και κάλεσε το Δικαστήριο να κρίνει ένοχο τον κατηγορούμενο. Ο κατηγορούμενος από την άλλη εισηγήθηκε ότι δεν έχει κάτι τίποτα και ζήτησε να παραδοθεί στην Ολλανδία. Έχω μελετήσει τις θέσεις και εισηγήσεις τους, τις έχω υπόψη μου και θα κάνω αναφορά σε αυτές όπου είναι αναγκαίο.
Η ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΗΣ ΜΑΡΤΥΡΙΑΣ
Η αξιολόγηση της μαρτυρίας είναι άρρηκτα συνυφασμένη με την αξιοπιστία του μάρτυρα. Είναι κατ’ εξοχή έργο του πρωτόδικου δικαστηρίου το οποίο είχε την ευκαιρία να ακούσει τους μάρτυρες και να παρακολουθήσει τη συμπεριφορά τους στο εδώλιο του μάρτυρα. Έχει λεχθεί ότι η εντύπωση που ο μάρτυρας αφήνει στο Δικαστήριο είναι παράγοντας εξαιρετικής σπουδαιότητας για την κρίση της αξιοπιστίας του (C. & A. Pelekanos Assoc. Ltd v. Πελεκάνου (1999) 1 Α.Α.Δ. 1273) και πως οι γνώσεις του για τα επίδικα γεγονότα, οι αντιδράσεις και η συμπεριφορά του στο εδώλιο του μάρτυρα, σε συνδυασμό με τη μνήμη, την ειλικρίνεια και τον τρόπο αφήγησης των γεγονότων, συνιστούν καθοριστικούς για την αξιοπιστία του παράγοντες.
Στην υπόθεση Ομήρου v. Δημοκρατίας (2001) 2 Α.Α.Δ. 506, υποδείχθηκε ότι η αξιολόγηση της μαρτυρίας ενός μάρτυρα πρέπει να γίνεται με βάση το περιεχόμενό της, την ποιότητα και πειστικότητά της και τη σύγκρισή της με την υπόλοιπη μαρτυρία, ενώ στην υπόθεση Χριστοφή v. Ζαχαριάδη (2002) 1 Α.Α.Δ. 401, αφού επισημάνθηκε το γεγονός ότι η μαρτυρία θα πρέπει να προσεγγίζεται με πολλή προσοχή «γιατί συμβαίνει αναξιόπιστος μάρτυρας να προκαλεί ευμενή εντύπωση και αντίστροφα», λέχθηκε πως ο τρόπος που καταθέτει ένας μάρτυρας «συνιστά και εκδηλώνει την προσωπικότητά του. Οι πνευματικές και άλλες αρετές του μάρτυρα που εξωτερικεύονται μαζί με το αφηγηματικό μέρος της μαρτυρίας του προσδίδουν κατά κανόνα αξιοπιστία στη μαρτυρία».
Στην υπόθεση Ανδρέας Γιάγκου Σάντης ν. Δέσποινας Χατζηβασιλείου κ.ά. (2009) 1 Α.Α.Δ. 288, τονίστηκε η αναγκαιότητα ακόμη και στην περίπτωση που μάρτυρας εντυπωσιάζει θετικά το Δικαστήριο, να καταγράφονται οι λόγοι της θετικής αυτής αποκόμισης ώστε να παραμένουν κατά νου καθόλη τη διάρκεια του έργου της αξιολόγησης της υπόθεσης ως ασφαλιστική δικλείδα για τη σφαιρική αντιμετώπιση της αξιολόγησης των διαδίκων και της μαρτυρίας τους.
Έχω παρακολουθήσει τους μάρτυρες στη ζωντανή ατμόσφαιρα της δίκης έχοντας την ευκαιρία να παρακολουθήσω τις αντιδράσεις τους, φυσικές ή αφύσικες, τον τρόπο που αντιδρούσαν, τη νευρικότητα ή την επιφυλακτικότητά τους ή την ιδιοσυγκρασία που εκδήλωναν, παράγοντες που σύμφωνα με τη νομολογία έχουν ιδιαίτερη σπουδαιότητα κατά την αξιολόγηση της μαρτυρίας, χωρίς βεβαίως να παραγνωρίζω ότι τα πιο πάνω στοιχεία μπορούν να προσδώσουν θετικότητα στη μαρτυρία ενός μάρτυρα αλλά δεν μπορούν να αποτελέσουν τον αποκλειστικό λόγο για την αποδοχή της μαρτυρίας του. Έχω επίσης κατά νου την αρχή ότι μάρτυρας μπορεί να γίνει πιστευτός μερικώς ή ολικώς και ότι δεν θεωρείται επιλήψιμη η επιλεκτική αποδοχή μέρους της μαρτυρίας ενός μάρτυρα (Χρίστου ν. Khoreva (2002) 1 Α.Α.Δ. 454).
Έχω επίσης υπόψη μου ότι στην περίπτωση που ένας μάρτυρας δεν αντεξετασθεί επί όλων των ουσιαστικών γεγονότων τα οποία αμφισβητούνται, το Δικαστήριο θεωρεί - και το εκλαμβάνει - ότι η μαρτυρία του δεν αμφισβητήθηκε (Frederickou Schools Co. Ltd κ.ά. ν. Acuac Inc. (2002) 1 Α.Α.Δ. 1527). Σχετική, επίσης, είναι η απόφαση Πιριλλίδη ν. Δήμου Λεμεσού, Ποινική Έφεση Αρ. 331/2015, ημερ. 11.12.2017, ECLI:CY:AD:2017:B454, όπου επαναλήφθηκε η αρχή πως η παράλειψη αντεξέτασης γενικά θεωρείται ως αποδοχή της εκδοχής που θέτει ο μάρτυρας.
Επιπλέον, είναι καλά νομολογημένο ότι η υπεράσπιση οφείλει να θέσει τα ζητήματα που έχει κατά νου στους μάρτυρες κατηγορίας, ώστε να έχουν τη δυνατότητα να απαντήσουν δεόντως. Σχετική είναι απόφαση Pal Tekinder κ.ά. ν. Δημοκρατίας (2010) 2 Α.Α.Δ. 551. Οι υποβολές όμως των συνηγόρων από μόνες τους δεν έχουν καμιά αποδεικτική αξία και αν δεν προσαχθεί αργότερα αντίστοιχη μαρτυρία παραμένουν απλώς μετέωροι ισχυρισμοί. Σχετική είναι η απόφαση Ησαΐας Ιωαννίδης ν. Αστυνομίας (2012) 2 Α.Α.Δ. 640.
Το πλήρες περιεχόμενο της μαρτυρίας βρίσκεται καταγεγραμμένο στα πρακτικά της υπόθεσης και μαζί με το περιεχόμενο των τεκμηρίων έχει μελετηθεί και λαμβάνεται υπόψη στο σύνολό του.
Κρίνω ότι όλοι οι μάρτυρες κατηγορίες είναι αξιόπιστοι και αποδέχομαι τη μαρτυρία τους ως ειλικρινή και αποδίδουσα με ακρίβεια το πώς έλαβε χώρα το επίδικο περιστατικό αφού στην ουσία οι ισχυρισμοί τους δεν αμφισβητήθηκαν κατά την αντεξέτασή τους η οποία δεν ήταν μακρά και περιορίστηκε σε ερωτήσεις ως επί το πλείστο άσχετες με τα όσα αυτοί ισχυρίστηκαν κατά την κυρίως εξέτασή τους.
Έχοντας υπόψη μου τη μαρτυρία που δεν αμφισβητήθηκε καθώς και όσα προκύπτουν από τη μαρτυρία που αποδέχθηκα ως αξιόπιστη για τους λόγους που ανέφερα πιο πάνω καταλήγω στα ακόλουθα συμπεράσματα αναφορικά με τα γεγονότα της παρούσας υπόθεσης: οι Μ.Κ.1 και 2 εργάζονται στη Μαρίνα Λάρνακας και στις 7.2.2024 περί η ώρα 14:00 δύο γυναίκες που προσέγγισαν την πύλη της Μαρίνας τους ανέφεραν ότι κάποιος ούρλιαζε και φώναζε εκεί που βρίσκεται το άγαλμα των Αρμενίων, ως αυτοί το ονόμασαν. Το μνημείο αυτό βρίσκεται στη Λεωφ. Αθηνών στις Φοινικούδες δίπλα από την είσοδο της Μαρίνας και συμβολίζει την ημέρα άφιξης των Αρμενίων στην Κύπρο μετά τη γενοκτονία που διέπραξαν σε βάρος τους οι Τούρκοι. Έχει 4 πλακέτες οι οποίες είναι γραμμένες στα ελληνικά, τα αγγλικά, τα αρμένικα και τα τούρκικα.
Όταν οι Μ.Κ.1 και 2 προσέγγισαν το μέρος από την πλευρά της Μαρίνας το εν λόγω πρόσωπο άρχισε να φωνάζει και όταν ο Μ.Κ.1 τον ρώτησε αν έχει κάποιο πρόβλημα εκείνος ούρλιαζε και τον ρωτούσε «what is this?» αναφερόμενος στο μνημείο. Στη συνέχεια όταν ο Μ.Κ.1 τον ρώτησε στα αγγλικά από πού κατάγεται εκείνος του απάντησε Τούρκος και μετά φώναζε «police, police». Ο Μ.Κ.1 ειδοποίησε την αστυνομία και λίγο αργότερα έφθασαν στο μέρος 2 αστυνομικοί που φορούσαν την αστυνομική τους στολή, μια γυναίκα και ένας άνδρας. Όταν αυτοί δεν μπορούσαν να τον συγκρατήσουν ζήτησαν βοήθεια και ήρθαν ακόμα 3 αστυνομικοί με πολιτικά ρούχα. Στο μέρος μετέβηκε ο Μ.Κ.3 μαζί με τους Αστ. 2575 και 2355 όπου οι Μ.Κ.1 και 2 τους υπέδειξαν τον άνδρα ο οποίος βρισκόταν δίπλα από το μνημείο της Αρμενικής Γενοκτονίας. Τον πλησίασαν και αυτός φώναζε μεγαλοφώνως.
Ο Μ.Κ.3 του υπέδειξε την αστυνομική του ταυτότητα και στην προσπάθειά του να τον ηρεμήσει ο εν λόγω άντρας πήγε στο πίσω μέρος του μνημείου όπου άρχισε να φωνάζει και να φτύνει στην επιγραφή που υπήρχε εκεί. Αφού ο Μ.Κ.3 τον πληροφόρησε στα αγγλικά για το αδίκημα της ανησυχίας που διέπραττε και του επέστησε την προσοχή του στον νόμο ο άντρας τον κτύπησε με το δεξί του χέρι δυνατά στο πηγούνι. Στη συνέχεια με τη βοήθεια των συναδέλφων του συνέλαβαν τον εν λόγω άντρα και τον μετέφεραν στο Τμήμα Μικροπαραβάσεων. Από τα αρχεία της Υπηρεσίας Ασύλου διαπιστώθηκε ότι αυτός είναι ο Talha Bozkurt, τουρκικής ιθαγένειας.
Ο Μ.Κ.5 ο οποίος υπηρετεί στην Υ.Α.Μ. Αρχηγείου και είναι τοποθετημένος στο κλιμάκιο Υ.Α.Μ. Λάρνακας την ίδια ημέρα διενήργησε έλεγχο στα ηλεκτρονικά αρχεία του Τ.Α.Π.&Μ. και της Υπηρεσίας Ασύλου σχετικά με το καθεστώς του ως άνω αλλοδαπού και διαπίστωσε ότι αυτός αφίχθηκε παράνομα στην Κυπριακή Δημοκρατία και ότι στις 6.8.2019 υπέβαλε αίτηση ασύλου η οποία στις 25.2.2023 απορρίφθηκε και η απορριπτική απόφαση του επιδόθηκε στις 24.10.2023. Έκτοτε ο κατηγορούμενος δεν υπέβαλε οποιαδήποτε αίτηση για να διευθετήσει την παραμονή του στη Δημοκρατία.
ΝΟΜΙΚΗ ΠΤΥΧΗ
Σε όλες τις ποινικές υποθέσεις, όπως και στην παρούσα, το βάρος απόδειξης της σωρευτικής ύπαρξης όλων των συστατικών στοιχείων του αδικήματος το έχει η κατηγορούσα αρχή με υψηλότατο επίπεδο απόδειξης ήτοι πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας. Η κατηγορούσα αρχή θα πρέπει να αποδείξει με αποδεκτή μαρτυρία την ύπαρξη κάθε συστατικού στοιχείου του επίδικου αδικήματος και δεν επιτρέπονται υποθέσεις ως προς την ύπαρξη γεγονότων όσον εύλογες και εάν είναι (Λοΐζου ν. Αστυνομίας (1989) 2 Α.Α.Δ. 363).
Το βάρος εναποτίθεται στους ώμους της κατηγορούσας αρχής να παρουσιάσει μαρτυρία που να είναι και αξιόπιστη και σαφής (Φλουρής ν. Αστυνομίας (1989) 2 Α.Α.Δ. 401). Όπως τονίστηκε στην υπόθεση Γενικός Εισαγγελέας ν. Ευριπίδου (2002) 2 Α.Α.. 246) «οι κατηγορίες θα πρέπει να αποδεικνύονται πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας και όσα ερωτηματικά και αν η συμπεριφορά του εφεσίβλητου εγείρει, δεν θα ήταν δυνατόν να καταδικασθεί μετά την απόρριψη της μαρτυρίας της Κατηγορούσας Αρχής». Όπως καθορίστηκε, μεταξύ άλλων, στην υπόθεση Τούμπας ν. Αστυνομίας (1984) 2 C.L.R. 110, εάν στο τέλος της υπόθεσης μείνει έστω και η παραμικρή αμφιβολία στο μυαλό του Δικαστηρίου για την ενοχή του κατηγορουμένου τότε αυτό θα πρέπει να αποφασιστεί υπέρ του και να απαλλαγεί και αθωωθεί από την κατηγορία.
Προχωρώ στη συνέχεια να εξετάσω κατά πόσο αποδείχθηκαν τα συστατικά στοιχεία των επίδικων αδικημάτων.
Η 1η κατηγορία εδράζεται στο άρθρο 3(2)(α) του περί της Καταπολέμησης Ορισμένων Μορφών και Εκδηλώσεων Ρατσισμού και Ξενοφοβίας μέσω του Ποινικού Δικαίου Νόμου 134(I)/2011 και έχει ως ακολούθως:
«3(2) Τηρουμένων των διατάξεων του εδαφίου (3), πρόσωπο το οποίο εκ προθέσεως και κατά τρόπο που διαταράσσει τη δημόσια τάξη ή που έχει απειλητικό, υβριστικό ή προσβλητικό χαρακτήρα με οποιοδήποτε τρόπο
(α) δημόσια επιδοκιμάζει ή αρνείται ή κατάφωρα υποβαθμίζει τα εγκλήματα γενοκτονίας, εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και εγκλήματα πολέμου, όπως αυτά ορίζονται στα άρθρα 6, 7 και 8 του Καταστατικού του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου, και στρέφεται κατά ομάδας προσώπων ή μέλους ομάδας προσώπων που προσδιορίζεται βάσει της φυλής, του χρώματος, της θρησκείας, των γενεαλογικών καταβολών ή της εθνικής ή εθνοτικής καταγωγής και η συμπεριφορά του αυτή εκδηλώνεται κατά τρόπο που είναι πιθανόν να υποκινήσει βία ή μίσος κατά μιας τέτοιας ομάδας ή μέλους της ή
(β) …
είναι ένοχο αδικήματος και, σε περίπτωση καταδίκης, υπόκειται σε ποινή φυλάκισης που δεν υπερβαίνει τα πέντε χρόνια (5) ή σε χρηματική ποινή που δεν υπερβαίνει τις δέκα χιλιάδες Ευρώ (€10 000) ή και στις δύο αυτές ποινές
(3) Η άρνηση ή κατάφωρη υποβάθμιση των εγκλημάτων που αναφέρονται στις παραγράφους (α) και (β) του εδαφίου (2) συνιστά ποινικό αδίκημα δυνάμει του εδαφίου (2) μόνο αν τα εγκλήματα στα οποία αναφέρεται έχουν αναγνωριστεί με αμετάκλητη απόφαση διεθνούς δικαστηρίου ή με ομόφωνη απόφαση ή με ομόφωνο ψήφισμα της Βουλής των Αντιπροσώπων».
Αναφορικά με την 1η κατηγορία κρίνω ότι η ενέργεια του κατηγορούμενου να φτύσει στο μνημείο που αφορά την Αρμενική Γενοκτονία αποτελεί αναμφίβολα πράξη ανεπίτρεπτη και αποδοκιμαστέα δεν συνιστά όμως πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας και δημόσια άρνηση ή κατάφωρη υποβάθμιση του εγκλήματος της Γενοκτονίας των Αρμενίων.
Κρίνω περαιτέρω πως στα περιορισμένα πλαίσια της παρούσας ποινικής υπόθεσης ως αυτά οριοθετούνται από τα επίδικα αδικήματα δεν προσκομίστηκε μαρτυρία ότι το έγκλημα της Γενοκτονίας των Αρμενίων έχουν αναγνωριστεί με αμετάκλητη απόφαση διεθνούς δικαστηρίου ή με ομόφωνη απόφαση ή με ομόφωνο ψήφισμα της Βουλής των Αντιπροσώπων ως ορίζει το εδάφιο (3) του άρθρου 3 του επίδικου Νόμου. Συνεπώς ακόμα και να έκρινα πως η πιο πάνω πράξη του κατηγορούμενου συνιστούσε δημόσια άρνηση ή κατάφωρη υποβάθμιση του εγκλήματος της Γενοκτονίας των Αρμενίων, ελλείψει της πιο πάνω μαρτυρίας, η εν λόγω πράξη του δεν θα μπορούσε να κριθεί ότι συνιστά ποινικό αδίκημα. Συνεπώς λόγω των πιο πάνω ο κατηγορούμενος αθωώνεται στην 1η κατηγορία.
Η 2η κατηγορία εδράζεται στο άρθρο 244(β) του Ποινικού Κώδικα, Κεφ. 154 το οποίο έχει ως ακολούθως: «Όποιος (α) … (β) επιτίθεται ή αντιστέκεται ή εσκεμμένα παρεμποδίζει όργανο τήρησης της τάξης κατά την κανονική εκτέλεση του καθήκοντος του ή άλλο που παρέχει συνδρομή σε τέτοιο όργανο τήρησης της τάξης ή … είναι ένοχος πλημμελήματος και υπόκειται σε φυλάκιση δύο χρόνων».
Για τη στοιχειοθέτηση αυτού του αδικήματος θα πρέπει να αποδειχθούν δύο στοιχεία ως ακολούθως: α) ότι υπήρξε επίθεση β) εναντίον οργάνου τήρησης της τάξης.
Επίθεση είναι οποιαδήποτε πράξη που γίνεται με πρόθεση ή με μεγάλη αδιαφορία (recklessly) να προκαλέσει και που προκαλεί σε ένα άλλο πρόσωπο, τον φόβο ότι θα ασκηθεί άμεση και παράνομη βία εναντίον του (R. v. Venna (1975) 3 All E.R. 788). Ο όρος χρησιμοποιείται με την έννοια της πραγματικής ή σκοπούμενης χρήσης παράνομης βίας από κάποιο άλλο πρόσωπο χωρίς τη συγκατάθεσή του.
Η μεγάλη αδιαφορία στην οποία μπορεί να στοιχειοθετηθεί εναλλακτικά το συστατικό στοιχείο της πρόθεσης στο αδίκημα, έχει περιγραφεί στη νομολογία του κοινοδικαίου ότι καλύπτει τις περιπτώσεις όπου ο παραβάτης, πριν ενεργήσει, είτε παραβλέπει την πιθανότητα του κινδύνου, είτε, αφού συνειδητοποιήσει την ύπαρξη του κινδύνου, παρά ταύτα προβαίνει στις ενέργειες του (R. v. Lawrence (1981) 1 All E.R. 974 και R. v. Caldwell (1981) 1 All E.R. 964).
Από τα ευρήματα του Δικαστηρίου προκύπτει ότι ο κατηγορούμενος στις 7.2.2024 στη Λεωφ. Αθηνών στη Λάρνακα επιτέθηκε κατά του Μ.Κ.3 ο οποίος είναι αστυνομικός και ο οποίος προηγουμένως του είχε δείξει την αστυνομική του ταυτότητα κτυπώντας τον με το δεξί του χέρι δυνατά στο πηγούνι. Από τα πιο πάνω προκύπτει ότι ο κατηγορούμενος διέπραξε το αδίκημα της επίθεσης κατά οργάνου τήρησης της τάξης κατά την κανονική εκτέλεση του καθήκοντός του και κρίνεται ένοχος στη 2η κατηγορία.
Το αδίκημα της ανησυχίας που αφορά η 4η κατηγορία ορίζεται στο άρθρο 95 του Ποινικού Κώδικα και έχει ως ακολούθως: «Όποιος χωρίς εύλογη αιτία προκαλεί θόρυβο ή ταραχή σε δημόσιο χώρο με τέτοιο τρόπο που ενδέχεται να οδηγήσει σε ανησυχία τους περίοικους ή να προκαλέσει διασάλευση της ειρήνης, είναι ένοχος πλημμελήματος και υπόκειται σε φυλάκιση τριών μηνών».
Από τα πιο πάνω προκύπτει ότι τα συστατικά στοιχεία του ως άνω αδικήματος είναι τα ακόλουθα: α) η χωρίς εύλογη αιτία πρόκληση θορύβου ή ταραχής, β) σε δημόσιο χώρο, γ) η οποία ενδέχεται να οδηγήσει σε ανησυχία τους περίοικους ή να προκαλέσει διασάλευση της ειρήνης.
Από τα ευρήματα του Δικαστηρίου προκύπτει ότι ο κατηγορούμενος στις 7.2.2024 στη Λεωφ. Αθηνών στη Λάρνακα, δηλαδή σε δημόσιο μέρος, χωρίς εύλογη αιτία προκάλεσε θόρυβο και ταραχή αφού ούρλιαζε και φώναζε και συνεπώς κρίνεται ένοχος στην 3η κατηγορία.
Το αδίκημα της παραμονής αλλοδαπού στη Δημοκρατία χωρίς την άδεια του Διευθυντή κατά παράβαση των άρθρων 2 και 19(λ) του περί Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως Νόμου, Κεφ. 105 προνοεί τα ακόλουθα: «Πρόσωπo τo oπoίo (α) ….. (λ) αφoύ έχει εισέλθει στη Δημoκρατία ως πρoσωριvός κάτoικoς για περιoρισμέvη περίoδo παραμέvει στη Δημoκρατία μετά τηv εκπvoή της περιόδoυ αυτής χωρίς vα έχει εξασφαλίσει άδεια από τov Αvώτερo Διευθυντή … είvαι έvoχo πoιvικoύ αδικήματoς και εξαιρουμένων των περιπτώσεων που αναφέρονται στις παραγράφους (α1) και (ζ) υπόκειται σε φυλάκιση για χρovικό διάστημα πoυ δεv υπερβαίvει τoυς δώδεκα μήvες ή σε πρόστιμo πoυ δεv υπερβαίvει τις χίλιες λίρες ή και στις δύo τις πoιvές της φυλάκισης και τoυ πρoστίμoυ».
Στο ερμηνευτικό άρθρο 2 του Κεφ. 105 δίδονται οι ακόλουθοι ορισμοί:
"αλλοδαπός" σημαίνει πρόσωπο το οποίο δεν είναι Κύπριος υπήκοος∙
"Διευθυντής" σημαίνει τον Διευθυντή του Τμήματος·
"Τμήμα" σημαίνει το Τμήμα Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης, η δημιουργία του οποίου προνοείται από τον περί Αρχείου Πληθυσμού Νόμο.
Έχοντας υπόψη μου τα γεγονότα της παρούσας υπόθεσης όπως τα ανέφερα πιο πάνω και ιδίως ότι ο κατηγορούμενος ο οποίος είναι Τούρκος υπήκοος άρα αλλοδαπός και ο οποίος μετά που εισήλθε στην Κυπριακή Δημοκρατία στις 6.8.2019 υπέβαλε αίτηση για να του παραχωρηθεί πολιτικό άσυλο η οποία απορρίφθηκε στις 25.2.2023 και η εν λόγω απορριπτική απόφαση του επιδόθηκε στις 24.10.2023 αλλά αυτός μετά την εν λόγω ημερομηνία συνέχισε να παραμένει στη Δημοκρατία χωρίς να έχει εξασφαλίσει άδεια από τον Διευθυντή του Τμήματος Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης κρίνω ότι έχουν αποδειχθεί πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας τα συστατικά στοιχεία του αδικήματος της 5η κατηγορίας και συνεπώς ο κατηγορούμενος κρίνεται ένοχος σε αυτή.
Για τους λόγους που ανέφερα πιο πάνω κρίνω ότι η κατηγορούσα αρχή πέτυχε να αποδείξει πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας την ενοχή του κατηγορούμενου στις κατηγορίες 2, 4 και 5.
Συνακόλουθα ο κατηγορούμενος αθωώνεται στην 1η κατηγορία και κρίνεται ένοχος στις κατηγορίες 2, 4 και 5 τις οποίες αντιμετωπίζει.
(Υπ.) ………………………...
Γιώργος Χρ. Φούλιας
Επαρχιακός Δικαστής
Πιστό Αντίγραφο
Πρωτοκολλητής