ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΑΡΝΑΚΑΣ
Ενώπιον: Γ. Χρ. Φούλια, Ε.Δ.
Αρ. Υπόθεσης: 446/2020
Αστυνομικός Διευθυντής Λάρνακας
εναντίον
1. ΝΙΚΟΛΑ ΓΑΒΡΙΗΛ
2. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΜΙΧΑΗΛ
Κατηγορούμενης
Ημερομηνία: 23.2.2024
Για την Κατηγορούσα Αρχή: κα Ε. Γιακουμεττή
Για τους Κατηγορούμενους: κ. Κ. Χρ. Κότροφος
Κατηγορούμενοι: Παρόντες
ΑΠΟΦΑΣΗ
Στο κατηγορητήριο της παρούσας υπόθεσης περιλαμβάνονται 8 κατηγορίες στις οποίες οι κατηγορούμενοι δήλωσαν μη παραδοχή. Οι κατηγορίες 1 – 3 αφορούν μόνο τον 1ο κατηγορούμενο, οι κατηγορίες 4 – 6 αφορούν μόνο τον 2ο κατηγορούμενο και οι κατηγορίες 7 και 8 αφορούν και τους 2 κατηγορούμενους από κοινού.
Σύμφωνα με τις λεπτομέρειες των επίδικων κατηγοριών καταλογίζεται στον 1ο κατηγορούμενο ότι στις 14.9.2019 και περί ώρα 18:30 στο σωματείο ΑΕΚ Κόρνου παράνομα επιτέθηκε στην Πέρη Παπαδοπούλου και της προξένησε πραγματική σωματική βλάβη κατά παράβαση του άρθρου 243 του Ποινικού Κώδικα, Κεφ. 155 (1η κατηγορία), ότι την απείλησε κατά παράβαση του άρθρου 91Α του Ποινικού Κώδικα προκαλώντας της τρόμο ότι με παράνομη πράξη θα της κάνει κακό λέγοντας της «να πάεις στα ανάθεμα να πάεις, θα σε σκοτώσουμε εμείς α. Στα ανάθεμα» (2η κατηγορία) και τέλος ότι σε δημόσιο μέρος την εξύβρισε κατά παράβαση του άρθρου 99 του Ποινικού Κώδικα με τέτοιο τρόπο που ενδέχετο να προκαλέσει σε παρευρισκόμενο πρόσωπο επίθεση (3η κατηγορία).
Σύμφωνα με τις λεπτομέρειες αδικήματος της 4ης κατηγορίας καταλογίζεται στον 2ο κατηγορούμενο ότι στον ίδιο ως άνω τόπο και χρόνο διενήργησε δημόσια άσεμνη πράξη στην Πέρη Παπαδοπούλου κατά παράβαση των άρθρων 35 και 176 του Ποινικού Κώδικα, δηλαδή άγγιξε τα γεννητικά του όργανα, ότι την απείλησε κατά παράβαση του άρθρου 91Α του Ποινικού Κώδικα προκαλώντας της τρόμο ότι με παράνομη πράξη θα της κάνει κακό λέγοντας της «Πού πάεις; Έλα να σε κανονίσω εγιώ» (5η κατηγορία) και ότι σε δημόσιο μέρος την εξύβρισε κατά παράβαση του άρθρου 99 του Ποινικού Κώδικα με τέτοιο τρόπο που ενδέχετο να προκαλέσει σε παρευρισκόμενο πρόσωπο επίθεση (6η κατηγορία).
Σύμφωνα τέλος με τις λεπτομέρειες αδικήματος της 7ης κατηγορίας καταλογίζεται στους κατηγορούμενους ότι κατά τον ίδιο ως άνω τόπο και χρόνο προκάλεσαν θόρυβο ή ταραχή σε δημόσιο μέρος με τέτοιο τρόπο που ενδέχετο να προκαλέσει διασάλευση της ειρήνης κατά παράβαση των άρθρων 20 και 95 του Ποινικού Κώδικα και ότι παράνομα συναθροίστηκαν κατά παράβαση των άρθρων 20 και 70 του Ποινικού Κώδικα με σκοπό να διαπράξουν το ποινικό αδίκημα της απειλής (8η κατηγορία).
Η κατηγορούσα αρχή προς απόδειξη των κατηγοριών κάλεσε 5 μάρτυρες. Ως Μ.Κ.1 κλήθηκε η Αστ. 1931 Π. Αντωνίου η οποία κατά την κυρίως εξέτασή της υιοθέτησε τη γραπτή της κατάθεση ημερ. 16.12.2019 η οποία κατατέθηκε ως τεκμήριο 1 και στην οποία περιέχονται ισχυρισμοί αναφορικά με την καταγγελία που της υπέβαλε η κα Πέρη Παπαδοπούλου εναντίον των κατηγορουμένων και τις ενέργειες στις οποίες προέβηκε ακολούθως. Η Μ.Κ.1 κατέθεσε επίσης ως τεκμήρια 2 έως 5 τις καταθέσεις που έλαβε από τους κατηγορούμενους, ως τεκμήριο 6 το έντυπο που έδωσε στην παραπονούμενη για να εξεταστεί από κυβερνητικό ιατρό καθώς επίσης και τα τεκμήρια 7 και 8.
Κατά την αντεξέτασή της η Μ.Κ.1 αναφέρθηκε στον επίδικο χώρο που βρίσκεται στον Κόρνο και στις φωτογραφίες που κατατέθηκαν ως τεκμήριο 9 στις οποίες παρουσιάζεται ο επίδικος χώρος στη μια πλευρά του οποίου είναι το κτίριο με την ονομασία «Αρχοντικό Παπαδοπούλου» και στην άλλη το Σωματείο «ΑΕΚ Κόρνου». Της υποβλήθηκαν πλήθος ερωτήσεων αναφορικά με τα τεκμήρια που κατέθεσε και τους ισχυρισμούς της παραπονούμενης και των κατηγορουμένων. Ισχυρίστηκε επίσης ότι ως αστυνομία είχαν διάφορα θέματα με τον συγκεκριμένο χώρο που λειτουργεί ως καφενείο.
Στη συνέχεια οι δικηγόροι των διαδίκων κατέθεσαν ως προς την αλήθεια του περιεχομένου τους τις καταθέσεις των Αστ. 2121 Ταουσιάνη, Αστ. 1637 Ματθαίου και Αστ. 228 Ιωάννου, οι οποίες σημειώθηκαν ως τεκμήρια 11, 12 και 13 αντίστοιχα στις οποίες αναφέρονται σε ένα dvd με περιεχόμενο το οποίο λήφθηκε από το κλειστό κύκλωμα παρακολούθησης που είναι εγκατεστημένο στο «Αρχοντικό Παπαδοπούλου».
Ως Μ.Κ.2 παρουσιάστηκε η κα Βασούλα Αγγελή Ορθοδόξου η οποία κατά την κυρίως εξέτασή της κατέθεσε ως τεκμήριο 14 τη γραπτή της κατάθεση ημερ. 16.10.2019 στην οποία αναφέρεται ότι κατοικεί στον Κόρνο τα τελευταία 32 χρόνια και ότι διετέλεσε γραμματέας του Κοινοτικού Συμβουλίου του εν λόγω χωριού. Ισχυρίστηκε στις 14.9.2019 είδε στη μέση του δρόμου σταματημένο έξω από το σωματείο ΑΕΚ Κόρνου ένα ασθενοφόρο και το πλήρωμά του να μεταφέρει και να τοποθετεί σε αυτό την Πέρη Παπαδοπούλου.
Κατά την αντεξέτασή της η Μ.Κ.2 ισχυρίστηκε ότι κατά τον χρόνο που ήταν παρούσα στον επίδικο χώρο είδε ότι οι θαμώνες του σωματείου κάθονταν στην αυλή. Ισχυρίστηκε ότι είναι πασίγνωστο στον Κόρνο ότι μεταξύ της Πέρης Παπαδοπούλου και του σωματείου ΑΕΚ Κόρνου υπάρχει διαφορά, η οποία χρονολογείται, λόγω του γεγονότος ότι ο χώρος στον οποίο λειτουργεί το σωματείο ανήκει στην Παπαδοπούλου και το σωματείο ισχυρίζεται ότι ο εν λόγω χώρος του έγινε δωρεά από τον θείο της.
Ως Μ.Κ.3 παρουσιάστηκε η Πέρη Παπαδοπούλου η οποία ως μέρος της κυρίως εξέτασή της υιοθέτησε τη γραπτή της δήλωση ημερ. 20.9.2019 η οποία έχει έκταση 5 σελίδων και η οποία είχε ήδη κατατεθεί ως τεκμήριο 10 κατά την αντεξέταση της Μ.Κ.1. Σε αυτή αναφέρεται μεταξύ άλλων ότι στις 14.9.2019 γύρω στις 18:00 το απόγευμα τηλεφώνησε στον Αστ. Σταθμό Κοφίνου για να καταγγείλει ότι στο σωματείο ΑΕΚ Κόρνου σερβίρουν φαγητό και ποτό χωρίς άδεια. Στη συνέχεια περιέχονται ισχυρισμοί για το τι έλαβε χώρα και ότι ο 2ος κατηγορούμενος της πέταξε ένα μπουκάλι που περιείχε νερό στο κεφάλι. Έμεινε ακίνητη για μερικά δευτερόλεπτα και όταν προσπάθησε να εισέλθει στο αρχοντικό Παπαδοπούλου ένιωσε ότι έχασε τις αισθήσεις της και ζήτησε βοήθεια από τον Ομέρ. Στη συνέχεια στο μέρος έφτασε ασθενοφόρο που τη μετέφερε στο Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας. Εδώ και μερικούς μήνες ζήτησε από το σωματείο να αποχωρήσει από το κτίριο διότι η γη της ανήκει αλλά άρχισαν να μαζεύονται εκεί όλο και περισσότερα άτομα επίτηδες για να της προκαλούν προβλήματα, να την τρομοκρατούν και να προσπαθούν να την υποχρεώσουν να εγκαταλείψει το σπίτι και την επιχείρησή της.
Στη συνέχεια σε ερωτήσεις που της τέθηκαν κατά την κυρίως εξέτασή της η Μ.Κ.3 ισχυρίστηκε ότι δεν μπορεί να πει συγκεκριμένα ότι τα λόγια «να πάεις στα ανάθεμα, δεν θα σε αφήσουμε έτσι μαλακισμένη, θα σε σκοτώσουμε» τα είπε και ο 1ος κατηγορούμενος επειδή εκεί ήταν πολλοί μαζί. Ισχυρίστηκε επίσης ότι οι διαφορές μεταξύ της ίδιας και του σωματείου προέκυψαν όταν ζήτησε από το σωματείο να αποχωρήσουν από το κτίριο στο οποίο στεγάζεται και επειδή δεν αποχωρούν καταχώρησε αγωγή με την οποία αξιώνει την έξωσή τους.
Κατά την αντεξέτασή της η Μ.Κ.3 ισχυρίστηκε ότι μέσω δικηγόρων ζήτησε πολλές φορές από το σωματείο να της παραδώσει το ακίνητό της και να στεγαστούν αλλού. Ισχυρίστηκε επίσης ότι με τους θαμώνες του σωματείου δεν είχε καλές σχέσεις και συνέχεια της δημιουργούσαν προβλήματα από την ημέρα που ήταν τα εγκαίνια της εταιρείας της περί τα έτη 2008 με 2009. Ισχυρίστηκε επίσης ότι έχει 12 χρόνια που τους ζητά να φύγουν αλλά αυτοί αρνούνται. Αναγνώρισε ότι απευθύνθηκε με επιστολή ημερ. 21.8.2019 η οποία κατατέθηκε ως τεκμήριο 20 προς τον Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας ζητώντας του να προβεί σε όλες τις ενέργειες για να απομακρύνουν τα άτομα του σωματείου από τον χώρο καθώς επίσης ότι κοινοποίησε την εν λόγω επιστολή και σε άλλους φορείς όπως τον Υπουργό Δικαιοσύνης, τον Αρχηγό της Αστυνομίας, τον Γενικό Ελεγκτή, Προέδρο πολιτικού κόμματος και τον Έπαρχο Λάρνακας και από κάποιους έλαβε απάντηση ότι ήταν θέμα του Δικαστηρίου και όχι δικής τους αρμοδιότητας. Στη συνέχεια κατατέθηκε ως τεκμήριο 21 αντίγραφο του κλητηρίου εντάλματος που καταχώρησε στις 23.1.2020 στο Ε.Δ. Λάρνακας ζητώντας έξωση του σωματείου.
Ως Μ.Κ.4 κατέθεσε ο Umair Muhammad Farooq ο οποίος κατά την κυρίως εξέτασή του υιοθέτησε τη γραπτή του κατάθεση ημερ. 30.9.2019 η οποία σημειώθηκε ως τεκμήριο 24 και στην οποία ισχυρίζεται ότι στις 14.9.2019 ήταν στο σπίτι της φίλης του Πέρης στον Κόρνο. Γύρω στις 6 η ώρα το απόγευμα ενώ ο ίδιος βρισκόταν μέσα στο σπίτι της αυτή βγήκε έξω χωρίς να γνωρίζει τον λόγο και μετά από μερικά λεπτά την άκουσε να φωνάζει και να φωνάζει επίσης και το όνομά του. Όταν βγήκε έξω την είδε στο έδαφος να κρατά το κεφάλι της και του ζήτησε να καλέσει ασθενοφόρο. Όταν έφθασε το ασθενοφόρο αυτή του ζήτησε να κλειδώσει το σπίτι της και να της φέρει τα κλειδιά και τη τσάντα της. Γνωρίζει επίσης ότι η Πέρη και τα άτομα που κάθονται στο καφενείο έχουν κάποια διαφορά αναφορικά με την περιουσία.
Κατά την αντεξέτασή του ο Μ.Κ.4 ισχυρίστηκε ότι βγήκε έξω από το σπίτι όταν άκουσε την Πέρη να φωνάζει αλλά όμως προτού πράξει τούτο δεν είχε ακούσει οτιδήποτε άλλο. Ισχυρίστηκε ότι η Πέρη του ζήτησε να καλέσει το ασθενοφόρο και ότι στη συνέχεια του ζήτησε να διευκρινίσει ότι πράγματι κάλεσε τον σωστό αριθμό. Επίσης του ζήτησε να επικοινωνήσει με μια φίλη της για να την ενημερώσει να καλέσει και εκείνη το ασθενοφόρο και να τους δώσει τις σωστές οδηγίες για να μεταβούν στο μέρος. Στη συνέχεια του ζήτησε να της φέρει την τσάντα και τα κλειδιά της ενώ το τηλέφωνό της το είχε μαζί της. Ισχυρίστηκε επίσης ότι η Πέρη την ώρα που το προσωπικό του ασθενοφόρου την τοποθετούσε μέσα στο ασθενοφόρο του ζήτησε να τη φωτογραφίσει.
Ως Μ.Κ.5 παρουσιάστηκε ο Κωνσταντίνος Γιαννόπουλος ο οποίος κατά την κυρίως εξέτασή του ισχυρίστηκε ότι είναι ιατρός και ότι στις 14.9.2019 εργαζόταν στις Α’ Βοήθειες του Νοσοκομείου Λευκωσίας. Ο μάρτυρας αναγνώρισε ότι το τεκμήριο 6 συμπληρώθηκε από τον ίδιο και σε αυτό αναγράφεται ότι εξέτασε την Πέρη Παπαδοπούλου και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι είχε υποστεί μια ήπια κάκωση κεφαλής για την οποία η ως άνω αναφερόμενη του είπε ότι ήταν το αποτέλεσμα επίθεσης με μπουκάλι.
Κατά την αντεξέτασή του ο Μ.Κ.5 ισχυρίστηκε πως διαπιστώνει μια ασάφεια από την πλευρά του στη διατύπωση στο τεκμήριο 6 των συμπερασμάτων του. Την εν λόγω έκφραση «ασαφή διατύπωση» την ανέφερε 3 φορές σε μια απάντηση που έδωσε σε μια συγκεκριμένη ερώτηση που του υποβλήθηκε και στη συνέχεια την επανέλαβε ακόμα μια φορά.
Στη συνέχεια κατατέθηκε ως προς την αλήθεια του περιεχομένου της η κατάθεση του κ. Χρίστου Γεωργίου ημερ. 2.10.2019 η οποία σημειώθηκε ως τεκμήριο 25. Σε αυτή αναγράφεται ότι είναι τεχνικός συστημάτων ασφαλείας και στις 20.9.2019 έλαβε οδηγίες από τον εργοδότη του να μεταβεί στο υποστατικό «Αρχοντικό Παπαδοπούλου» στον Κόρνο και κατέγραψε σε DVD βίντεο από τις κάμερες που υπάρχουν σε αυτό το οποίο στη συνέχεια παρέδωσε στον Αστ. 2121 Ζ. Ταουσιάνη του ΠΑΣ Κοφίνου. Το εν λόγω DVD είχε κατατεθεί ως τεκμήριο 8.
Όταν στη συνέχεια το Δικαστήριο έκρινε ότι αποδείχθηκε εκ πρώτης όψεως υπόθεση οι κατηγορούμενοι επέλεξαν να δώσουν ένορκη μαρτυρία.
Ο 1ος κατηγορούμενος κατά την κυρίως εξέτασή του ισχυρίστηκε ότι την επίδικη ημέρα είχε μεταβεί στο σωματείο της ΑΕΚ Κόρνου για να παρακολουθήσει ποδόσφαιρο και δεν είχε οποιαδήποτε ανάμειξη σε όσα του καταλογίζει η Μ.Κ.3 ότι διέπραξε.
Κατά την αντεξέτασή του ο 1ος κατηγορούμενος αρνήθηκε όλες τις υποβολές που του τέθηκαν και αφορούσαν όσα η Μ.Κ.3 του καταλογίζει ότι διέπραξε σε βάρος της την επίδικη ημέρα.
Ο 2ος κατηγορούμενος κατά την κυρίως εξέτασή του ισχυρίστηκε ότι την επίδικη ημέρα στο επίδικο μέρος ήταν το πρόσωπο το οποίο διαχειριζόταν το καφενείο που στεγάζεται στο οίκημα του σωματείου ΑΕΚ Κόρνου και έκανε προεργασίες γιατί είχε πάρτι. Αναγνώρισε ότι η δέσμη με τις φωτογραφίες που είχε κατατεθεί ως τεκμήριο 16 παρουσιάζουν τη Μ.Κ.3 στο επίδικο μέρος την επίδικη ημέρα να βγάζει φωτογραφίες με το κινητό της τηλέφωνο. Ισχυρίστηκε ότι κάποια στιγμή απευθύνθηκε προς τη Μ.Κ.3 και της ζήτησε να καθίσει μαζί τους να φάνε. Όμως αυτή δεν ανταποκρίθηκε και σε κάποια στιγμή όταν βρισκόταν προς τη πλευρά που είναι το αρχοντικό της έπεσε στο έδαφος και άρχισε να ουρλιάζει.
Κατά την αντεξέτασή του αρνήθηκε ότι προέβηκε σε όσα του καταλογίζει η Μ.Κ.3 και ισχυρίστηκε πως την επίδικη ημέρα ήταν απασχολημένος με το ψήσιμο για να εξυπηρετήσει τους περίπου 30 θαμώνες του καφενείου του. Ισχυρίστηκε επίσης ότι στο επίδικο μέρος βρίσκονταν η σύζυγός του και τα ανήλικα παιδιά του και ουδέποτε ο ίδιος είχε ανάμειξη σε όσα ισχυρίζεται η Μ.Κ.3 ότι της είπαν ή της έκαναν.
Ως Μ.Υ.1 παρουσιάστηκε ο Ανδρέας Χρίστου ο οποίος κατά την κυρίως εξέτασή του ισχυρίστηκε ότι στις 14.9.2019 επισκέφθηκε το σωματείο ΑΕΚ Κόρνο στο οποίο βρίσκονταν ο 1ος κατηγορούμενος ως θαμώνας του εκεί καφενείου, ως χαρακτήρισε το μέρος, και ο 2ος κατηγορούμενος ο οποίος είναι το πρόσωπο που διαχειρίζεται το καφενείο. Ισχυρίστηκε πως είδε ότι η Μ.Κ.3 κτύπησε το κεφάλι της πάνω σε ένα τραπέζι και μετά έπεσε κάτω και δεν μιλούσε ούτε κουνιόταν μέχρι που στο μέρος έφθασε ένα ασθενοφόρο και την παρέλαβε.
Κατά την αντεξέτασή του ο Μ.Υ.1 ισχυρίστηκε ότι ουδέποτε ο 1ος κατηγορούμενος έριξε στην Μ.Κ.3 μπουκάλι και αρνήθηκε όλες τις υποβολές που του υποβλήθηκαν και αφορούσαν όσα η Μ.Κ.3 προέβαλε ότι είπαν ή διέπραξαν εναντίον της οι κατηγορούμενοι.
Ως Μ.Υ.2 παρουσιάστηκε ο Χαράλαμπος Μιχαήλ ο οποίος κατά την κυρίως εξέτασή του κατέθεσε τη γραπτή του κατάθεση ημερ. 22.9.2019 που έδωσε στην αστυνομία στην οποία αναφέρει ότι στις 14.9.2019 κάποιος συγχωριανός του τού τηλεφώνησε για να μεταβεί στο σωματείο ΑΕΚ Κόρνου όπου κάτι είχε γίνει με τη Μ.Κ.3. Κατά την εκεί παραμονή του δεν είδε κανένα να πετάει οτιδήποτε σε αυτή.
Κατά την αντεξέτασή του ο Μ.Υ.2 ισχυρίστηκε ότι την επίδικη ημέρα καθώς βρισκόταν στον χώρο του ως άνω σωματείου άκουσε τη Μ.Κ.3 που φώναξε «ααα» και διερωτήθηκε τι έπαθε. Όταν του υποβλήθηκε ότι δεν γνωρίζει εάν την επίδικη ημέρα έγινε οτιδήποτε συμφώνησε με την εν λόγω υποβολή.
Ως Μ.Υ.3 παρουσιάστηκε ο Σταύρος Ευαγγέλου ο οποίος κατά την κυρίως εξέτασή του ισχυρίστηκε ότι στις 14.9.2019 βρισκόταν στο σωματείο ΑΕΚ Κόρνου και κάποια στιγμή που παρακολουθούσε ένα ποδοσφαιρικό αγώνα στην τηλεόραση ακούστηκε μια γυναικεία φωνή και είδε τη Μ.Κ.3 που βρισκόταν στο έδαφος και ήρθε το ασθενοφόρο και την παρέλαβε. Ισχυρίστηκε ότι η Μ.Κ.3 για χρόνια τους κατάγγελλε στην αστυνομία.
Κατά την αντεξέτασή του ο Μ.Υ.3 ισχυρίστηκε ότι το ως άνω σωματείο είχε και εξακολουθεί να έχει διαφορές με τη Μ.Κ.3. Στη συνέχεια αρνήθηκε όλες τις υποβολές που του τέθηκαν και αφορούσαν όσα η Μ.Κ.3 καταλογίζει στους κατηγορούμενους.
Οι δικηγόροι κατά τις αγορεύσεις τους υποστήριξαν ο καθένας τις θέσεις της πλευράς που εκπροσωπεί. Η κα Γιακουμεττή εισηγήθηκε πως από τη μαρτυρία που παρουσίασε η κατηγορούσα και κυρίως από την αξιόπιστη μαρτυρία της Μ.Κ.3 αποδείχθηκαν πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας τα επίδικα αδικήματα και κάλεσε το Δικαστήριο να κρίνει τους κατηγορούμενους ένοχους στις κατηγορίες τις οποίες αντιμετωπίζουν. Ο κ. Κότροφος από την άλλη εισηγήθηκε ότι οι κατηγορούμενοι πρέπει να αθωωθούν.
Έχω υπόψη μου τις θέσεις και εισηγήσεις των δικηγόρων των διαδίκων και θα κάνω αναφορά σε αυτές όπου είναι αναγκαίο.
Η ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΗΣ ΜΑΡΤΥΡΙΑΣ
Η αξιολόγηση της μαρτυρίας είναι άρρηκτα συνυφασμένη με την αξιοπιστία του μάρτυρα. Είναι κατ’ εξοχή έργο του πρωτόδικου δικαστηρίου το οποίο είχε την ευκαιρία να ακούσει τους μάρτυρες και να παρακολουθήσει τη συμπεριφορά τους στο εδώλιο του μάρτυρα. Έχει λεχθεί ότι η εντύπωση που ο μάρτυρας αφήνει στο Δικαστήριο είναι παράγοντας εξαιρετικής σπουδαιότητας για την κρίση της αξιοπιστίας του (C. & A. Pelekanos Assoc. Ltd v. Πελεκάνου (1999) 1 Α.Α.Δ. 1273) και πως οι γνώσεις του για τα επίδικα γεγονότα, οι αντιδράσεις και η συμπεριφορά του στο εδώλιο του μάρτυρα, σε συνδυασμό με τη μνήμη, την ειλικρίνεια και τον τρόπο αφήγησης των γεγονότων, συνιστούν καθοριστικούς για την αξιοπιστία του παράγοντες.
Στην υπόθεση Ομήρου v. Δημοκρατίας (2001) 2 Α.Α.Δ. 506, υποδείχθηκε ότι η αξιολόγηση της μαρτυρίας ενός μάρτυρα πρέπει να γίνεται με βάση το περιεχόμενό της, την ποιότητα και πειστικότητά της και τη σύγκρισή της με την υπόλοιπη μαρτυρία, ενώ στην υπόθεση Χριστοφή v. Ζαχαριάδη (2002) 1 Α.Α.Δ. 401, αφού επισημάνθηκε το γεγονός ότι η μαρτυρία θα πρέπει να προσεγγίζεται με πολλή προσοχή «γιατί συμβαίνει αναξιόπιστος μάρτυρας να προκαλεί ευμενή εντύπωση και αντίστροφα», λέχθηκε πως ο τρόπος που καταθέτει ένας μάρτυρας «συνιστά και εκδηλώνει την προσωπικότητά του. Οι πνευματικές και άλλες αρετές του μάρτυρα που εξωτερικεύονται μαζί με το αφηγηματικό μέρος της μαρτυρίας του προσδίδουν κατά κανόνα αξιοπιστία στη μαρτυρία».
Στην υπόθεση Ανδρέας Γιάγκου Σάντης ν. Δέσποινας Χατζηβασιλείου κ.ά. (2009) 1 Α.Α.Δ. 288, τονίστηκε η αναγκαιότητα ακόμη και στην περίπτωση που μάρτυρας εντυπωσιάζει θετικά το Δικαστήριο, να καταγράφονται οι λόγοι της θετικής αυτής αποκόμισης ώστε να παραμένουν κατά νου καθόλη τη διάρκεια του έργου της αξιολόγησης της υπόθεσης ως ασφαλιστική δικλείδα για τη σφαιρική αντιμετώπιση της αξιολόγησης των διαδίκων και της μαρτυρίας τους.
Έχω παρακολουθήσει τους μάρτυρες στη ζωντανή ατμόσφαιρα της δίκης έχοντας την ευκαιρία να παρακολουθήσω τις αντιδράσεις τους, φυσικές ή αφύσικες, τον τρόπο που αντιδρούσαν, τη νευρικότητα ή την επιφυλακτικότητά τους ή την ιδιοσυγκρασία που εκδήλωναν, παράγοντες που σύμφωνα με τη νομολογία έχουν ιδιαίτερη σπουδαιότητα κατά την αξιολόγηση της μαρτυρίας, χωρίς βεβαίως να παραγνωρίζω ότι τα πιο πάνω στοιχεία μπορούν να προσδώσουν θετικότητα στη μαρτυρία ενός μάρτυρα αλλά δεν μπορούν να αποτελέσουν τον αποκλειστικό λόγο για την αποδοχή της μαρτυρίας του. Έχω επίσης κατά νου την αρχή ότι μάρτυρας μπορεί να γίνει πιστευτός μερικώς ή ολικώς και ότι δεν θεωρείται επιλήψιμη η επιλεκτική αποδοχή μέρους της μαρτυρίας ενός μάρτυρα (Χρίστου ν. Khoreva (2002) 1 Α.Α.Δ. 454).
Έχω επίσης υπόψη μου ότι στην περίπτωση που ένας μάρτυρας δεν αντεξετασθεί επί όλων των ουσιαστικών γεγονότων τα οποία αμφισβητούνται, το Δικαστήριο θεωρεί - και το εκλαμβάνει - ότι η μαρτυρία του δεν αμφισβητήθηκε (Frederickou Schools Co. Ltd κ.ά. ν. Acuac Inc. (2002) 1 Α.Α.Δ. 1527).
Τέλος, στην υπόθεση Κοινοτικό Συμβούλιο Παλαιόμυλου ν. Έλλης Μιχαήλ Κτωρίδη (2007) 1 Α.Α.Δ. 204, λέχθηκε ότι το Δικαστήριο καταλήγει στην απόφασή του λαμβάνοντας υπόψη του το σύνολο της ενώπιόν του μαρτυρίας ανεξαρτήτως της προέλευσής της.
Το πλήρες περιεχόμενο της μαρτυρίας βρίσκεται καταγεγραμμένο στα πρακτικά της υπόθεσης και μαζί με το περιεχόμενο των τεκμηρίων έχει μελετηθεί και λαμβάνεται υπόψη στο σύνολό του.
Η Μ.Κ.1 είναι η αστυνομικός η οποία διερεύνησε την καταγγελία στην οποία προέβηκε η παραπονούμενη. Η μαρτυρία της δεν κλονίστηκε κατά την αντεξέτασή της και κρίνω ότι οι ισχυρισμοί της είχαν λογική και συνοχή και γίνονται αποδεκτοί από το Δικαστήριο δεν μπορούν όμως να είναι επιβοηθητικοί για την επίλυση των επίδικων θεμάτων της παρούσας υπόθεση αφού η ίδια δεν ήταν παρούσα στο επίδικο περιστατικό.
Η Μ.Κ.2 κρίνω πως ήταν ανεξάρτητη μάρτυρας καθώς επίσης ότι η μαρτυρία της είχε λογική και συνοχή και γίνεται αποδεκτή. Παρόλο που η ίδια δεν ήταν παρούσα στον χώρο όπου υπάρχει ισχυρισμός ότι έλαβε χώρα το επίδικο περιστατικό, με τη μαρτυρία της αποκάλυψε χωρίς υπεκφυγές ότι στην Κοινότητα Κόρνου είναι σε όλους γνωστό ότι μεταξύ της Πέρης Παπαδοπούλου και του σωματείου ΑΕΚ Κόρνου για χρόνια υπάρχουν προστριβές που σχετίζονται με τον χώρο όπου στεγάζεται το εν λόγω σωματείο.
Η Μ.Κ.3 δεν μου έκανε καλή εντύπωση ως μάρτυρας. Η μαρτυρία της κρίνω ότι εμφορείται από ιδιοτελή κίνητρα. Επειδή η αντιδικία της με το σωματείο ΑΕΚ Κόρνου έχει μακρά ιστορία που χρονολογείται από το έτος 2008 και ο λόγος για αυτή τη διαμάχη είναι η απαίτησή της να αποχωρήσει το σωματείο από το οίκημα στο οποίο στεγάζεται και το οποίο είναι δίπλα από την επιχείρησή της με την ονομασία «Αρχοντικό Παπαδοπούλου» κρίνω πως τα πιο πάνω αποτέλεσαν τον λόγο που την ώθησε να επινοήσει αυτήν την αβάσιμη κατά την κρίση μου καταγγελία για να εκδικηθεί τους κατηγορούμενους.
Κρίνω ότι αποκαλυπτικό της πρόθεσης της να προκαλέσει προβλήματα στους κατηγορούμενους είναι και το γεγονός ότι στην πρώτη πρόταση που περιέχεται στη γραπτή της κατάθεση, τεκμήριο 10, αναφέρεται στην καταγγελία που έκανε στον Αστ. Σταθμό Κοφίνου την επίδικη ημέρα για να καταγγείλει ότι στο ως άνω σωματείο σερβίρουν φαγητό και ποτό χωρίς άδεια.
Κρίνω ότι προχώρησε στην εν λόγω καταγγελία όχι γιατί την ενδιέφερε η τήρηση της νομιμότητας αλλά επειδή είχε ως απώτερο σκοπό να προκαλέσει πρόβλημα στους κατηγορούμενους και στους θαμώνες του σωματείου ΑΕΚ Κόρνου για τον λόγο που ανέφερα πιο πάνω. Κρίνω πως λόγω του γεγονότος ότι, ως αναγράφεται στην ως άνω κατάθεσή της, οι 2 αστυνομικοί που μετέβησαν επιτόπου αποχώρησαν μετά από λίγη ώρα χωρίς να υπάρξει οποιαδήποτε καταγγελία εις βάρος των κατηγορουμένων, δυσαρεστήθηκε, αφού το κίνητρό της ήταν η καταγγελία τους και απώτερος σκοπός η τιμωρία τους, για αυτό και θεώρησε πως έπρεπε να λάβει «πιο δραστικά» μέτρα. Για αυτό και αργότερα την ίδια ημέρα προχώρησε να ισχυριστεί ότι οι κατηγορούμενοι, οι οποίοι βρίσκονταν στον επίδικο χώρο για να ψυχαγωγηθούν παρακολουθώντας ένα ποδοσφαιρικό αγώνα, διέπραξαν όσα ψευδώς τους καταλογίζει.
Πρόσθετα κρίνω πως αποκαλυπτικό της εμπάθειάς της για το σωματείο και τους κατηγορούμενους είναι και το γεγονός ότι με την επιστολή της, τεκμήριο 20, την οποία απέστειλε στον Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, στον Γενικό Ελεγκτή, στον Υπουργό Δικαιοσύνης, σε πρόεδρο πολιτικού κόμματος και σε άλλους φορείς ζητώντας από όλους αυτούς, μεταξύ άλλων, «να γίνουν όλες οι απαραίτητες ενέργειες προκειμένου η εν λόγω ομάδα ατόμων εγκαταλείψει την περιουσία μου, το συντομότερο». Από το πιο πάνω επιβεβαιώνεται η πρόθεσή της να προσπαθήσει με κάθε τρόπο να πετύχει τον απώτερο σκοπό της που είναι να αποχωρήσει το σωματείο από το οίκημα στο οποίο στεγάζεται απευθυνόμενη σε όσους μπορούσαν κατά την άποψή της να τη βοηθήσουν στην επίτευξη του σκοπού της. Η εμπλοκή όμως των ως άνω φορέων που καμιά αρμοδιότητα δεν είχαν να επιλύσουν την αντιδικία της με το σωματείο και τους κατηγορούμενους επιβεβαιώνει ότι αυτή είναι άτομο το οποίο χωρίς αναστολές προσπαθεί με κάθε τρόπο παραβλέποντας τις διαδικασίες που προνοεί ο νόμος να επιτύχει τους στόχους της, αδιαφορώντας πλήρως για την ταλαιπωρία και τους κινδύνους στους οποίους εκθέτει τους άλλους εναντίον των οποίων στρέφεται με τις ενέργειές της.
Κρίνω επίσης ότι η παρουσία της στο εδώλιο του μάρτυρα ήταν επιτηδευμένη και χαρακτηρίζεται από φλυαρία και υπερβολή. Ενδεικτικά αναφέρω πως στη γραπτή της κατάθεση ισχυρίζεται πως μετά που κτυπήθηκε από ένα μπουκάλι νερό που ρίφθηκε από τον 1ο κατηγορούμενο ένιωσε ότι χάνει τις αισθήσεις και δεν μπορούσε να έχει πλήρη επίγνωση του τι γινόταν γύρω της μέχρι που σε κάποια στιγμή κατάλαβε ότι ήταν μέσα στο ασθενοφόρο. Αλλά παρά τον ως άνω ισχυρισμό της, ως ανάφερε ο Μ.Κ.4 ο οποίος κάλεσε το ασθενοφόρο, επειδή αυτή δεν ήταν σίγουρη ότι αυτός είχε πράγματι κατορθώσει να επικοινωνήσει με το ασθενοφόρο, του ζήτησε να ειδοποιήσει κάποια φίλη της για να επικοινωνούσε και αυτή με το ασθενοφόρο. Η αγωνία της να διαπιστώσει ότι πράγματι ειδοποιήθηκε το ασθενοφόρο και υλοποιήθηκαν οι οδηγίες που έδωσε στον Μ.Κ.4 να επικοινωνήσει με κάποια φίλη της δείχνουν, κατά την κρίση μου, ότι αυτή, παρά τον περί του αντιθέτου ισχυρισμό της, είχε πράγματι διαύγεια σκέψης και πλήρη επαφή με το περιβάλλον και μοναδική της έννοια ήταν να διανθίσει την ιστορία την οποία η ίδια έπλασε με περισσότερες λεπτομέρειες για να γίνει πιστευτή.
Λόγω των πιο πάνω κρίνω ότι η μαρτυρία της εμφορείται από εμπάθεια και εκδικητικότητα εναντίον των κατηγορουμένων και δεν αποτελεί ασφαλές υπόβαθρο για να στηριχθεί σε αυτή το Δικαστήριο.
Ο Μ.Κ.4 κρίνω πως ήταν αξιόπιστος μάρτυρας και αποδέχομαι τη μαρτυρία του ως ειλικρινή. Ο ίδιος δεν είχε ιδία αντίληψη για το τι συνέβηκε πριν ακούσει τις φωνές της Μ.Κ.3 που ζητούσε βοήθεια, η μαρτυρία του όμως είναι διαφωτιστική για άλλα θέματα όπως ότι η Μ.Κ.3 του ζήτησε να τηλεφωνήσει σε μια φίλη της για να ειδοποιούσε και εκείνη, πέραν του ιδίου, ασθενοφόρο για να μεταβεί στο επίδικο μέρος.
Ο Μ.Κ.5 είναι ο ιατρός που εξέτασε την Μ.Κ.3 στο νοσοκομείο Λευκωσίας. Κρίνω ότι η μαρτυρία του δεν ήταν σαφής αναφορικά με το τι τελικά διαπίστωσε ότι είχε πάθει η Μ.Κ.3 αφού κατά την αντεξέτασή του ως ανέφερα πιο πάνω χρησιμοποίησε 4 φορές τη φράση «ασαφής διατύπωση» για το τεκμήριο 6 που ο ίδιος υπέγραψε. Λόγω του πιο πάνω κρίνω ότι η μαρτυρία του δεν μπορεί να αποτελέσει ασφαλές υπόβαθρο και δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή από το Δικαστήριο.
Ο 1ος κατηγορούμενος μου έκανε καλή εντύπωση ως μάρτυρας και κρίνω ότι οι ισχυρισμοί του δεν κλονίστηκαν κατά την αντεξέτασή του. Αποδέχομαι τον ισχυρισμό του, τον οποίο προέβαλε ενόρκως στο Δικαστήριο αλλά και στην κατάθεσή του, η οποία κατατέθηκε ως τεκμήριο 2, ότι κατά την επίδικη ημέρα δεν είχε δει την Μ.Κ.3 και ουδέποτε της έριξε οποιοδήποτε αντικείμενο ούτε της είπε οτιδήποτε που θα συνιστούσε απειλή ή εξύβριση.
Ο 2ος κατηγορούμενος ομοίως μου έκανε καλή εντύπωση ως μάρτυρας και κρίνω ότι οι ισχυρισμοί του δεν κλονίστηκαν κατά την αντεξέτασή του. Ο εν λόγω κατηγορούμενος είναι το πρόσωπο που λειτουργεί το καφενείο που στεγάζεται στο οίκημα του σωματείου ΑΕΚ Κόρνου στο χωριό Κόρνος. Αποδέχομαι τον ισχυρισμό του, τον οποίο προέβαλε ενόρκως ενώπιον του Δικαστηρίου αλλά και στην κατάθεσή του, η οποία κατατέθηκε ως τεκμήριο 4, ότι κατά την επίδικη ημέρα δεν είπε οτιδήποτε στην Μ.Κ.3 που θα συνιστούσε απειλή ή εξύβριση ούτε και διενήργησε δημόσια οποιαδήποτε άσεμνη πράξη.
Ο Μ.Υ.1 Α. Χρίστου δεν μπορεί να γίνει αποδεκτός αφού ο ισχυρισμός του πως είδε ότι η Μ.Κ.3 κτύπησε το κεφάλι της σε κάποιο τραπέζι και μετά να πέφτει κάτω ουδέποτε υποβλήθηκε στην Μ.Κ.3 κατά την αντεξέτασή της.
Η μαρτυρία του Μ.Υ.2 Χ. Μιχαήλ δεν μπορεί να είναι επιβοηθητική με τα επίδικα θέματα της παρούσας υπόθεσης αφού ως ανέφερε κατά την αντεξέτασή του δεν είδε ούτε γνωρίζει εάν έγινε οτιδήποτε με την Μ.Κ.3 και τους κατηγορούμενους.
Κρίνω τέλος πως ούτε η μαρτυρία του Μ.Υ.3 Στ. Ευαγγέλου μπορεί να είναι επιβοηθητική αφού ως ισχυρίστηκε πρώτα άκουσε μια γυναικεία φωνή και μετά είδε τη Μ.Κ.3 στο έδαφος. Ελλείψει οπτικής επαφής του ιδίου με τη Μ.Κ.3 κατά τον χρόνο που την άκουσε να φωνάζει η μαρτυρία του δεν μπορεί να είναι επιβοηθητική.
ΝΟΜΙΚΗ ΠΤΥΧΗ
Σε όλες τις ποινικές υποθέσεις, όπως και στην παρούσα, το βάρος απόδειξης της σωρευτικής ύπαρξης όλων των συστατικών στοιχείων ενός αδικήματος το έχει η κατηγορούσα αρχή με υψηλότατο επίπεδο απόδειξης ήτοι πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας. Η κατηγορούσα αρχή θα πρέπει να αποδείξει με αποδεκτή μαρτυρία την ύπαρξη κάθε συστατικού στοιχείου του επίδικου αδικήματος και δεν επιτρέπονται υποθέσεις ως προς την ύπαρξη γεγονότων όσον εύλογες και εάν είναι (Λοΐζου ν. Αστυνομίας (1989) 2 Α.Α.Δ. 363). Το βάρος εναποτίθεται στους ώμους της κατηγορούσας αρχής να παρουσιάσει μαρτυρία που να είναι και αξιόπιστη και σαφής (Φλουρής ν. Αστυνομίας (1989) 2 Α.Α.Δ. 401). Όπως τονίστηκε στην υπόθεση Γενικός Εισαγγελέας ν. Ευριπίδου (2002) 2 Α.Α.Δ. 246) «οι κατηγορίες θα πρέπει να αποδεικνύονται πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας και όσα ερωτηματικά και αν η συμπεριφορά του εφεσίβλητου εγείρει, δεν θα ήταν δυνατόν να καταδικασθεί μετά την απόρριψη της μαρτυρίας της Κατηγορούσας Αρχής». Όπως καθορίστηκε, μεταξύ άλλων, στην Τούμπας ν. Αστυνομίας (1984) 2 C.L.R. 110, εάν στο τέλος της υπόθεσης μείνει έστω και η παραμικρή αμφιβολία στο μυαλό του Δικαστηρίου για την ενοχή του κατηγορουμένου τότε αυτό θα πρέπει να αποφασιστεί υπέρ του και να απαλλαγεί και αθωωθεί από την κατηγορία.
Επομένως, έχοντας για τους λόγους που ανέφερα πιο πάνω απορρίψει τη μαρτυρία της Μ.Κ.3 η οποία ήταν και η μόνη που θα μπορούσε σε περίπτωση που κρινόταν αξιόπιστη να στηρίξει τους ισχυρισμούς της αναφορικά με όσα η ίδια καταλογίζει στους κατηγορούμενους ότι διέπραξαν εναντίον της, κρίνω ότι η κατηγορούσα αρχή απέτυχε να αποδείξει με αξιόπιστη μαρτυρία πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας τις επίδικες κατηγορίες.
Λόγω των πιο πάνω καθένας από τους κατηγορούμενους αθωώνεται σε όλες τις κατηγορίες τις οποίες αντιμετωπίζει.
(Υπ.) ………………………..
Γιώργος Χρ. Φούλιας
Επαρχιακός Δικαστής
Πιστό Αντίγραφο/Πρωτοκολλητής