EΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ
ΕΝΩΠΙΟΝ: Μ. Ναθαναήλ, Ε.Δ.
Αρ. Υπόθεσης: 24024/2019
Αστυνομικός Διευθυντής Λευκωσίας
Κατηγορούσα Αρχή
ν.
Δανάη Ιακωβίδου
Ημερομηνία: 19 Ιανουαρίου 2024.
Εμφανίσεις:
Για την Κατηγορούσα Αρχή: κα. Μ. Χαραλάμπους
Για τον Κατηγορούμενο: κ. Δ. Απαισιώτης
Κατηγορούμενη: Παρούσα
AΠΟΦΑΣΗ
Στην παρούσα υπόθεση η κατηγορούμενη αντιμετωπίζει δύο κατηγορίες οι οποίες την φέρουν να έχει παραβεί τις πρόνοιες των άρθρων 18(δ) και (στ) του Περί Σκύλων Νομό, Νόμος 184/2002. Σύμφωνα με τα πρωτογενή γεγονότα των κατηγοριών, η κατηγορούμενη την 5.12.18 στην Πάνω Δευτερά είχε στην κατοχή της τρεις σκύλους χωρίς άδεια κατοχής και χωρίς αυτοί να είναι εγγεγραμμένοι και σημασμένοι (1η κατηγορία) ενώ παράλληλα και ενώ είχε αυτούς στην κατοχή της, παρέλειψε να λάβει τα κατάλληλα μέτρα για να εμποδίσει την δραπέτευση τους (2η κατηγορία).
Κατά την ακρόαση της υπόθεσης παρουσιάστηκαν τρεις μάρτυρες εκ μέρους της Κατηγορούσας Αρχής, ενώ από πλευράς υπεράσπισης, όταν το Δικαστήριο έκρινε ότι αποδείχτηκε εκ πρώτης όψεως υπόθεση εναντίον της κατηγορούμενης, αυτή, επέλεξε να καταθέσει ενόρκως. Η προσκομισθείσα μαρτυρία έχει ως εξής.
Μαρτυρία Κατηγορούσας Αρχής
Πρώτος μάρτυρας κατηγορίας (ΜΚ1) ο Αστυφύλακας 3698 ο οποίος, κατά πάντα ουσιώδη χρόνο υπηρετούσε στον Αστυνομικό Σταθμό Λακατάμιας. Ο μάρτυρας αναγνώρισε και υιοθέτησε το περιεχόμενο της κατάθεσης του, Τεκμήριο 1. Εκεί αναφέρεται ότι την 5.12.18 προσήλθε στον αστυνομικό σταθμό ο Ιάσωνας Θωμά καταγγέλλοντας ότι την ίδια μέρα, πίσω από το νεκροταφείο της Ανθούπολης 3 σκυλοί, ιδιοκτησίας της κατηγορουμένης επιτέθηκαν στον γάτο του, σκοτώνοντας τον. Την 27.2.19 ο μάρτυρας έλαβε ανακριτική κατάθεση από την κατηγορούμενη (Τεκμήριο 2) και ακολούθως κατηγόρησε αυτήν για τα πιο πάνω αδικήματα (Τεκμήριο 3). Η ίδια απάντησε ότι, «ό,τι έχει να πει θα το πει στο Δικαστήριο». Σύμφωνα με το Τεκμήριο 4 το οποίο τιτλοφορείται «Αίτηση για Επιστημονική Εξέταση Τεκμηρίων», ο αποθανών γάτος απεστάλη στις Κτηνιατρικές Υπηρεσίας για σκοπούς νεκροψίας και διαπίστωσης των συνθηκών που επέφεραν τον θάνατο του. Σύμφωνα με τα ευρήματα των Κτηνιατρικών Υπηρεσιών, (Τεκμήριο 5- επιστολή ημερομηνίας 20.12.18) στο πτώμα του γάτου εντοπίστηκαν ωχροί βλεννογόνοι, ενώ μετά από την εκδορά του πτώματος αποκαλύφθηκαν αμφοτερόπλευρα τραύματα και εκτεταμένη καταστροφή των μυών στα πάγια θωρακικά και κοιλιακά τοιχώματα. Ανάλογες κακώσεις εντοπίστηκαν στην αριστερή μηριαία χώρα και στην ραχιαία τραχηλική χώρα στην εσωτερική επιφάνεια του δέρματος. Σε όλες τις προαναφερόμενες περιοχές διαπιστώθηκε η παρουσία αποτυπωμάτων κυνοδόντων. Με βάση τα πιο πάνω ευρήματα, καταλήγει η επιστολή, συμπεραίνεται ότι ο θάνατος του γάτου προήλθε από μετατραυματική καταπληξία συνέπεια των πολλαπλών τραυμάτων που δέχθηκε και τα οποία προκλήθηκαν από σαρκοφάγα ζώα.
Κατατέθηκε περαιτέρω στη διαδικασία ως Τεκμήριο 6, η κατάθεση του Λοχία 4858 Μοδεστού, στην οποία αναφέρει ότι παρουσία του παραπονούμενου και του ΜΚ1, έλαβε αριθμό φωτογραφιών από τη σκηνή, τις οποίες αφού περισυνέλλεξε, εκτύπωσε σε απλό χαρτί, επισυνάπτοντας αυτές στην κατάθεση του. Ο ΜΚ1 αναγνώρισε και κατέθεσε επιπλέον, σχετικό ημερολόγιο ενεργείας ημερ. 5.12.18 -Τεκμήριο 7- αναφέροντας ότι την ώρα που επισκέφθηκε τη σκηνή, και δη ενώ ήταν στο χώρο όπου εντοπίστηκε ο νεκρός γάτος, είδε τρείς μεγαλόσωμους σκύλους εκ των οποίων ο ένας ομοίαζε με ροτβαιλερ, ο άλλος με λυκόσκυλο και ο τρίτος φέρεται να ήταν απροσδιόριστης ράτσας αλλά παρόμοιου μεγέθους, να περνούν από παρακείμενο χωράφι. Ο παραπονούμενος ο οποίος στεκόταν δίπλα του, αναγνώρισε αυτούς, ως τους τρείς σκύλους που επιτέθηκαν στο γάτο του και οι οποίοι αναμφίβολα ανήκουν στην κατηγορούμενη.
Ερωτήθηκε κατά την κυρίως εξέταση του κατά πόσον με τη μετάβαση του στο χώρο αναζήτησε την κατηγορούμενη, (δεδομένων των αναφορών του παραπονούμενου), με τον μάρτυρα να απαντά ότι η τελευταία δεν εντοπίστηκε εντός της οικίας της. Η πρόσοψη του σπιτιού την οποίαν έλεγξε έφερε περίφραξη από τέλι ύψους περί του 1,75μέτρα ενώ για να εισέλθει κανείς εντός της αυλής της οικίας, όφειλε να σπρώξει αυτό προς τα μέσα. Τα κάγκελα του σπιτιού ήταν σιδερένια και αποτελούνταν από δύο ανοιγόμενες πόρτες/ φύλλα. Ο ίδιος εισήλθε στην αυλή του σπιτιού μη εντοπίζοντας κανένα σκύλο στην αυλή της οικίας. Οι τρείς σκύλοι που εντόπισε στο παρακείμενο χωράφι δεν εισήλθαν εντός της οικίας αλλά κατευθύνθηκαν προς άλλη κατεύθυνση και ήταν σε απόσταση περί τα 70 με 80 μέτρα από τον ίδιο. Κατέθεσε το Δικαστήριο ως Τεκμήριο 8 την κατάθεση που έλαβε από τον Κοινοτάρχη της Πάνω Δευτέρας.
Αντεξετασθείς ο μάρτυρας ρωτήθηκε κατά πόσον παρέδωσε στην κατηγορούμενη προ της ανακρίσεως της γραπτώς, τα δικαιώματα της, με τον ΜΚ1 να μην εντοπίζει εντός του ανακριτικού του φακέλου το σχετικό έντυπο. Διαβεβαίωσε δε περί της βεβαιότητας του ότι παρά την πιο πάνω παράλειψη, ενημέρωσε αυτήν προφορικά για τα δικαιώματα που διατηρούσε. Ερωτηθείς αν θυμάται το χρώμα των σκύλων που κατέγραψε επί του Τεκμηρίου 7, ο μάρτυρας απάντησε ότι ο ροτβάιλερ ήταν χρώματος μαύρου, ο λυκόσκυλος καφέ και ο τρίτος καφέ ανοιχτό. Συμφώνησε ο μάρτυρας με τον συνήγορο υπεράσπισης ότι σύμφωνα με τα λεγόμενα του, αν κάποιος βρισκόταν εντός της αυλής, θα έπρεπε να τραβήξει τα κάγκελα προς το μέρος του για να ανοίξουν. Σε σχέση με τις ενέργειες που έκανε για να διαπιστώσει αν πράγματι οι σκύλοι ήταν ιδιοκτησίας της κατηγορουμένης ο μάρτυρας δήλωσε ότι πέραν των αναφορών του παραπονούμενου, ο ίδιος μετέβη στην οικία της κατηγορούμενης ακόμη μία φορά. Παρά τον εκεί εντοπισμό της κατηγορούμενης και παρά το άκουσμα σκύλων εντός της οικίας, η ίδια δεν επέτρεψε στον μάρτυρα όπως εισέλθει στην οικία της για να δει τι σκύλους είχε τη δεδομένη στιγμή. Η απόσταση μεταξύ της οικίας του παραπονούμενου και της κατηγορούμενης είναι περί τα 10 με 20 μέτρα, με τα σπίτια να μπορούν να χαρακτηρισθούν ως, γειτονικά. Η περιοχή δεν είναι πυκνοκατοικημένη, ενώ κατά την μετάβαση σε αυτήν, πρώτα ένας θα συναντήσει το σπίτι του παραπονούμενου και αργότερα, της κατηγορούμενης. Δεύτερος μάρτυρας κατηγορίας ο παραπονούμενος (ΜΚ2). Στην κατάθεση που έδωσε στην Αστυνομία, Τεκμήριο 9, αναφέρει τα εξής. Ο ίδιος διαμένει πίσω από το Κοιμητήριο της Ανθούπολης στην Πάνω Δευτέρα. Δεν υπάρχει οδός για το σπίτι του όπου διαμένει με τη μητέρα του, όμως, μαζί, διατηρούν σχετική ταχυδρομική θυρίδα. Μαζί με τη μητέρα του είναι ιδιοκτήτες επτά γατών και τριών σκύλων. Την 5.12.18 και ώρα 8:30 είδε τρεις σκύλους να δαγκώνουν έναν από τους γάτους του. Στην αρχή άκουσε σκύλους να γαβγίζουν και το γάτο του που νιαούριζε δυνατά. Όταν βγήκε έξω για να δει τι γινόταν είδε τρεις σκύλους, συγκεκριμένα, ένα λυκόσκυλο ένα ροτβάιλερ και ένα απροσδιόριστής ράτσας να δαγκώνουν και να τραβούν ταυτόχρονα τον γάτο του μέχρι που του σημείου που αυτός πέθανε. Ο ίδιος προσπάθησε να τους απωθήσει αλλά μάταια. Η κατηγορούμενη έχει περί τους 15 σκύλους σπίτι της οι οποίοι κυκλοφορούν ελεύθεροι και δεν έχουν κλουβί. Παρά την ύπαρξη περίφραξης στο σπίτι της τελευταίας, οι σκύλοι βρίσκουν τρόπο και βγαίνουν έξω. Η θανάτωση του γάτου του έλαβε χώρα έξω από την αυλή του σπιτιού του.
Με την κατηγορούμενη είναι γείτονες περί τα 15 χρόνια, ανέφερε κατά τη ζώσα μαρτυρία του. Το σπίτι του είναι το πρώτο που συναντά κανείς όταν βρίσκεται στο συγκεκριμένο δρόμο. Πιο κάτω, στην ίδια πλευρά με το σπίτι του μένει η κατηγορούμενη και απέναντι της ο κ. Αντώνης. Λόγω του ότι η διάτρηση της οικίας του βρίσκεται δίπλα από την οικία του κ. Αντώνη, ο ίδιος συχνά μεταβαίνει μέχρι το εν λόγω σημείο για να ανοίξει την παροχή. Όταν πράττει αυτό, οι σκύλοι της κατηγορούμενης πάντα του γαβγίζουν, ευρισκόμενοι εντός της αυλής της οικίας της τελευταίας. Η περιοχή δεν είναι πυκνοκατοικημένη. Αντίθετα εκεί εβρίσκονται μόνο τα τρία προαναφερθέντα σπίτια. Η απόσταση μεταξύ της οικίας του και της κατηγορούμενης είναι περί τα 50 μέτρα. Ο παραπονούμενος αναγνώρισε το γάτο που απεικονίζεται εντός του φωτογραφικού υλικού ως αυτόν που κατείχε. Ερωτηθείς από πού γνωρίζει ότι οι εν λόγω σκύλοι είναι ιδιοκτησίας της κατηγορούμενης απάντησε ότι τους σκύλους αυτούς η κατηγορούμενη είχε στην αυλή της για περίπου 3 με 4 χρόνια πριν το επίδικο συμβάν. της. Επιπλέον αυτούς έβλεπε όταν πήγαινε πλησίον της οικίας της κατηγορούμενης για να ανοίξει την παροχή νερού προς το σπίτι του. Πέραν των ως άνω, δεν ήταν λίγες οι φορές που είδε την κατηγορούμενη να τους περιμαζεύει με το αυτοκίνητο της από τα χωράφια, Ερωτηθείς αν οι τρεις συγκεκριμένοι σκύλοι ήταν άνω των τριών μηνών, ο μάρτυρας ανέφερε ότι «πρέπει να μαντέψει», αλλά υποθέτει ότι ήταν. Παρά την ύπαρξη περίφραξης με τέλι, αυτό δεν ήταν «πολύ καλό» γιατί οι σκύλοι μπορούσαν να «το σηκώσουν» και να εξέλθουν, ενώ ο ίδιος είδε αρκετές φορές τους σκύλους να τοποθετούν το κορμί τους επί του τελιού, κατά τρόπον που να το χρησιμοποιούν ως εφαλτήριο για να πηδούν έξω από την οικία. Ερωτηθείς αν το τέλι εκτείνετε περιμετρικά της οικίας απάντησε πώς «υποθέτει πως ναι», αφού, το πίσω μέρος του σπιτιού εφάπτεται με το χωράφι του κ. Μάριου. Την επίδικη ημέρα δεν είδε καθόλου την κατηγορούμενη στο σημείο, ούτε όμως και αργότερα όταν προσήλθε η αστυνομία.
Κατά την αντεξέταση ο παραπονούμενος συμφώνησε ότι τους τρείς συγκεκριμένους σκύλους δεν είδε ποτέ να «δραπετεύουν» ή να υπερπηδούν πάνω από την περίφραξη της οικίας της παραπονούμενης. Αν τους έβλεπε ξανά δεν είναι σίγουρος αν θα μπορούσε να τους αναγνωρίσει καθότι δεν έχουν κάτι χαρακτηριστικό που να τους ξεχωρίζει από άλλους. Μήτε μπορούσε να θυμηθεί αν αυτοί που είδε να επιτίθονται στον γάτο του φορούσαν λουρί ή περιλαίμιο. Ερωτηθείς αν θυμάται το χρώμα τους ο ΜΚ2 απάντησε: «o λυκόσκυλος μαύρο μπεζ, μπορεί λίγο άσπρο με μαύρο, δεν είμαι σίγουρος ο ένας ο απροσδιόριστος καφέ σκούρο, καφέ, έχει σημασία γιατί ο ρότβαιλερ ήταν μπεζ, καφέ ανοικτό». Ακολούθησε και η εξής ερώτηση κατά την επανεξέταση.
«Ε. Αναφέρθηκες σε δύο ράτσες σκύλων, ροτβάιλερ τζαι λυκόσκυλο. Έχετε οποιαδήποτε γνώση ή είσαστε ειδικός στο να αναγνωρίζεις εννοώ τις ράτσες των σκύλων;
Α. Καθόλου, μια μαντεψιά έκαμα, γιατί έμοιαζαν ο δύο σχεδόν αλλά είπα το ρότβαιλερ ήταν πιο γεροδεμένος, πιο μεγάλος. Μπορεί να ήταν ροτβαιλερ αλλά τζιείνη την ώρα ήταν δύο μεγάλοι, έμοιαζαν μεταξύ του μποξέρ και ρότβαιλέρ και είπα ρότβαιλερ. Όχι δεν είμαι ειδικός, όχι».
Τελευταίος μάρτυρας κατηγορίας (ΜΚ3) ο Κοινοτάρχης της Πάνω Δευτεράς κ. Ευγένιος Χατζηευτυχίου από το 1989 μέχρι και σήμερα. Αναγνώρισε και υιοθέτησε το περιεχόμενο της κατάθεσης που έδωσε στην Αστυνομία (Τεκμήριο 8). Εκεί καταγράφει ότι σύμφωνα με τα αρχεία που τηρούνται στο Κοινοτικό Συμβούλιο η κατηγορούμενη δεν έχει εξασφαλίσει άδεια κατοχής σκύλου ή σκύλων για το έτος 2018. Ερωτηθείς αν η κατηγορούμενη έχει απασχολήσει στο παρελθόν το Κοινοτικό Συμβούλιο απάντησε, ότι ανά διαστήματα διατηρούσε σκύλους για τους οποίους δεν είχε εκδώσει σχετικές άδειες. Κατόπιν τηλεφωνικών επικοινωνιών που είχε με την κατηγορούμενη, η ίδια επισκέφθηκε τα γραφεία του Κοινοτικού Συμβουλίου εξασφαλίζοντας άδεια κατοχής το 2015 για 10 σκύλους, το 2019 για 5 σκύλους και το 2020 επίσης για 10 σκύλους. Για τα έτη 2021 και εντεύθεν, ήτοι μέχρι και σήμερα, σχετική άδεια δεν έχει εξασφαλιστεί. Τα σχετικά αποδεικτικά για τις προαναφερθείσες χρονολογίες κατατέθηκαν ως δέσμη στην διαδικασία, Τεκμήριο 11. Σημείωσε ο μάρτυρας ότι το Κοινοτικό Συμβούλιο δεν έχει τρόπο να ελέγχει το είδος ή τη ράτσα των σκύλων που κατέχει κανείς, παρά μόνο γνωρίζει τα δεδομένα αυτά από τις καταγραφές του ιδίου του κατόχου, ως αυτές συμπληρώνει επί της αιτήσεως.
Το σπίτι της κατηγορουμένης επισκέφθηκε σε σχέση παράπονο που όφειλε να εξετάσει περί τα τέλη του 2018 /αρχές του 2019 μαζί με την Επαρχιακή Διοίκηση, αφού είχαν προηγηθεί πλημμύρες στην περιοχή. Όταν επισκέφθηκαν το χώρο η κατηγορούμενη δεν ευρίσκετο εντός της οικίας της. Πράγματι δήλωσε, συμφωνώντας με την συνήγορο της κατηγορούσας αρχής, αρκετοί μεγάλοι σκύλοι βρίσκονταν έξω από την αυλή της οικίας, περιπλανώμενοι στον δρόμο, ενώ, δεν υπήρχε ικανοποιητική ή κατάλληλη περίφραξη ούτως ώστε αυτοί να μην μπορούν να «δραπετεύσουν» από την αυλή. Η περιοχή εκεί είναι γεωργική όμως υπάρχουν γύρω στις τέσσερις με πέντε κατοικίες οι οποίες εξασφάλισαν πολεοδομική άδεια. Σημείωσε επίσης ότι η ευρύτερη περιοχή εμπίπτει εντός των κυνηγετικών περιοχών. Αντεξετασθείς ο μάρτυρας ρωτήθηκε κατά πόσον η περίφραξη με τέλι ύψους 1,75 μέτρων δεν μπορεί να θεωρηθεί ως περίφραξη, με τον μάρτυρα να αναφέρει ότι ποτέ δεν είπε ότι δεν υπήρχε περίφραξη στο χώρο αλλά, αντίθετα ότι, παρά την ύπαρξη της, αυτή κατά την δική του εκτίμηση δεν ήταν κατάλληλη.
Μαρτυρία Κατηγορούμενης
Η κατηγορούμενη επιλέγοντας να καταθέσει ενόρκως αναγνώρισε την κατάθεση που έδωσε στην Αστυνομία τον Φεβρουάριο του 2019 - Τεκμήριο 2. Στην κατάθεση της, εν συντομία προβαίνει στους ακόλουθους ισχυρισμούς. Διαμένει μόνη της στην οικία της η οποία βρίσκεται πίσω από το νεκροταφείο της Ανθούπολης στην Πάνω Δευτερά. Έχει στην κατοχή της περί τους 20 σκύλους, κυρίως ημίαιμα τα οποία έσωσε από τις γύρω περιοχές γιατί ήταν αδέσποτα, ενώ άλλα έπιασε από τον υπεύθυνο του Δήμου τα οποία επίσης ήταν αδέσποτα. Ανακρινόμενη ανέφερε ότι ποτέ δεν είχε σκύλους τύπου ροτβάιλερ, ή λυκόσκυλου. Είχε ένα σκύλο που έμοιαζε με λυκόσκυλο αλλά αυτός απεβίωσε τον Δεκέμβριο του 2018. Κατά τα λοιπά οι σκύλοι που έχει είναι μεσαίου και μικροσκοπικού μεγέθους, ενώ σε ότι αφορά μεγαλόσωμους σκύλους έχει ένα χάσκυ το οποίο ως χαρακτήρισε είναι φιλικότατο και ένα ντόπερμαν το οποίο διέσωσε από ευθανασία. Στην θέση ότι υπάρχει μαρτυρία ότι την 5.12.18 έξω από τον χώρο της οικίας της 3 σκύλοι της κυκλοφορούσαν χωρίς λουρί, η κατηγορούμενη απάντησε ότι η ίδια δεν ήταν σπίτι, και δεν μπορεί να γνωρίζει αν οι σκύλοι της ήταν έξω. Εν πάση περιπτώσει ανέφερε, η 5.12.18 ήταν ημέρα Τετάρτη, ήτοι ημέρα κυνηγίου και ενδέχεται την θανάτωση του γάτου να την προκάλεσαν κυνηγετικοί σκύλοι ή άλλοι σκύλοι τους οποίους ιδιοκτήτες χωραφιών αφήνουν ελεύθερους επειδή δεν έχουν περιφραγμένους χώρους. Ακόμη και αλεπούδες κυκλοφορούν στην περιοχή ανέφερε η κατηγορούμενη. Στην ερώτηση ότι η ίδια δεν έλαβε την επίδικη ημέρα κατάλληλα μέτρα για αποτρέψει την διαφυγή των σκύλων της, η ίδια απάντησε ότι οι περισσότεροι σκύλοι της μένουν εντός της οικίας ενώ οι λοιποί στην αυλή την οποία έχει περιφραγμένη «γύρω γύρω» με τέλι αρκετά ψηλό, σχεδόν 2 μέτρων.
Κατά τη ζώσα μαρτυρία της ανέφερε ότι ανέκανθεν υπήρχε περίφραξη περιμετρικά της οικίας της, ήτοι από την ημερομηνία αγοράς του τεμαχίου, την οποία μάλιστα επιδιόρθωσε σε επιμέρους σημεία που έκρινε ότι έχρηζαν βελτίωσης. Η έκσταση του τεμαχίου είναι 3019 τετραγωνικά μέτρα. Το ύψος της περίφραξης ανέρχεται στο 1,75 μέτρα. Επέμενε η κατηγορούμενη ότι ποτέ δεν είχε στην κατοχή της σκύλους τύπου ροτβάιλερ ή λυκόσκυλου. Συνεπώς αφού οι σκύλοι δεν ήταν δικοί της, δεν γίνεται να της καταλογίζει η αστυνομία ότι τους άφησε να δραπετεύσουν ή ότι δεν έλαβε τα κατάλληλα μέτρα σε σχέση με τη φύλαξη των. Σε ότι αφορά τη μη έκδοση σχετικών αδειών, η κατηγορούμενη απάντησε:
«A. Ισχύει αυτό και τούτο ισχύει λόγω του ότι είχαμε τις αποκοπές που τους μισθούς μας το 2013, είχα μια απομείωση του μισθού μου γύρω στα €500 είχα μόλις κτίσει το σπίτι μου λίγο καιρό πριν, πλήρωνα και τις δόσεις και όλα και δεν μου έμεναν λεφτά για να φάω. Έτσι για να ξέρετε εκείνη τη εποχή εγώ φύτεψα και μέσα στο χωράφι μου ότι (…), τα πάντα, μεινίσκαν μου €100 να περάσω». … «Όταν ο άλλος δεν έχει να φάει είναι λογικό να μην εκδώσει άδειες. Έτρεχα, πλήρωνα δικηγόρους για να κάμω αναδιάρθρωση, έκαμα αναδιάρθρωση πλήρωνα άλλα έξοδα που δεν ήταν δικά μου, ήταν άλλων, δεν θα το πω, θα έρθει η ώρα που θα μιλήσουμε κ. Απαισιώτη»… «Δεν μπορούσα να βγάλω άδεια γιατί δεν είχα λεφτά. Σιγά -σιγά όταν άρχισε να βγαίνει ο μισθός μας που αρχίσαμε να πιάνουμε τις προσαυξήσεις που μας απέκοψαν άρχισα και πλήρωνα. Με τον κ. Ευγένιο μιλούσα και του είπα θα έρθω να σας πληρώσω τούτα τα λεφτά, μετά τα άλλα λεφτά, διότι είναι και πολλά να βγάλεις άδειες για τούτους τους σκύλους, υπήρχε πρόνοια να πληρώνω σιγά σιγά και μου έκανε αυτή τη διευκόλυνση. Δεν είχα πρόθεση να μην βγάλω άδεια, αλλά πείτε μου, προσπαθείς να κάμεις ένα καλό, είναι ένας τόπος αδέσποτα και με κατηγορούν που είναι γεμάτος ο τόπος σκύλους ακόμα και γι’ αυτή τη στιγμή εμφανίστηκαν πριν 2, 3 μήνες σκύλοι και εθώρεν η Μαρία Τόμας αν θα τους πιάσω. Δεν είναι δικοί μου τελικά τους φροντίζουν στα δημόσια έργα. Τους έδωσα τα λεφτά να τους στειρώσουν».
Ως προς την κατ΄ισχυριζόν κατοχή των συγκεκριμένων σκύλων, ακολούθησε η εξής στιχομυθία μεταξύ συνηγόρου Υπεράσπισης και κατηγορούμενης:
«E. Εκείνην τη περίοδο γιατί σε καταγγέλλουν ότι είχες τον ροτβάϊλερ, τον λυκόσκυλο και τον άλλο αφού λες δεν είχες έτσι σκύλο;
Α. Γιατί ξέρουν τι σκύλους έχω; Ουδέποτε είχα ροτβάϊλερ, ουδέποτε είχα λυκόσκυλο. Τώρα για τον άλλο απροσδιόριστου ράτσας, οι παραπάνω είναι απροσδιόριστης ράτσας. Εγώ σας λέω ουδέποτε είχα αυτούς τους σκύλους. Εκείνους του σκύλους τους έβλεπα κατέβαιναν που το βουνί του Μιτζίρη, είναι περιοχή και κατέβαιναν και κατευθύνονταν στη μέση του χωραφιού γύρω στα 80, 70 μέτρα περίπου που το σπίτι μου μπορεί και 50 πήγαιναν κατευθύνονταν σε μία απροσδιόριστη κατεύθυνση. Τούτο το πράμα είναι πολύ χρονικό διάστημα που συνέβαινε. Οι σκύλοι δεν ήταν δικοί μου, έβλεπα τους και εγώ.
E. Τούτους τους σκύλους, αντιλαμβάνομαι είναι οι τρεις οι σκύλοι που καταγγέλλεσαι, τούτους έβλεπες;
A. Ναι, έναν λυκόσκυλο και ένα ροτβάϊλερ και έναν άλλο. Εγώ ροτβάϊλερ δεν είχα.
E. Τους είχες έστω και μία φορά στην αυλή σου;
A. Όχι.
E. Τους τάϊσες;
A. Όχι.
E. Τους έβαλες στο αυτοκίνητό σου;
A. Όχι.
E. Τους πήρες Κτηνίατρο;
A. Όχι, δεν ήταν δικοί μου, ούτε καν ξέρω ποιου ήταν. Πολλοί αδέσποτοι κυκλοφορούσαν εκείνον τον καιρό. Σε κάποια φάση εκείνη την εποχή κάποιοι έβαλαν ψατζιές και ψάτζιεψαν κάμποσους. Δεν ήταν δικοί μου».
Αντεξετασθείσα συμφώνησε ότι το σπίτι της είναι κοντά στο σπίτι του παραπονούμενου καθώς και ότι απέναντι της μένει ο κ. Αντώνης. Στο σπίτι της μετακόμισε τελειωτικά περί το 2010-2011 γιατί αν και αγόρασε το τεμάχιο το 2007, δεν είχε εγκατασταθεί σύστημα ηλεκτροδότησης. Όταν προσπάθησε το 2009 να εγκατασταθεί εκεί, με τη χρήση ηλεκτρογεννήτριας, ο παραπονούμενος ήταν εκεί εγκατεστημένος (στο σπίτι του) και διέμενε με τη μητέρα του, Μαρία Τόμας. Γνωρίζει ότι και ο παραπονούμενος ήταν ιδιοκτήτης σκύλων και γάτων. Η κατηγορούμενη αρνήθηκε τη θέση της κας. Χαραλάμπους ότι ο παραπονούμενος ήταν σε θέση να αναγνωρίσει τους σκύλους της, ισχυριζόμενη ότι η θέση του παραπονούμενου δεν μπορεί να είναι αληθής επειδή η ίδια ποτέ δεν είχε τους συγκεκριμένους σκύλους στην κατοχή της. Συνεπώς η θέση του παραπονούμενου δεν μπορεί παρά να είναι αναληθής.
Η κατηγορούμενη αντεξετάστηκε εκτενώς με την κατηγορούσα αρχή να της υποβάλει μεταξύ άλλων ότι αφενός είναι παράλογο να αναμένει ότι θα γίνει πιστευτή η θέση της ότι «κλείδωνε» 20 σκύλους εντός της οικίας της όταν αυτή έλειπε, και αφ’ ετέρου διότι σε καταθέσεις που έδωσε στην αστυνομία στο παρελθόν, στα πλαίσια διερεύνησης παρόμοιων καταγγελιών που είχαν γίνει εναντίον της, ανέφερε ότι τον Ιούλιο του 2019 είχε στην κατοχή της 25 σκύλους. Η κατηγορούμενη παραδέχθηκε ότι είχε όντως προβάλει τους πιο πάνω ισχυρισμούς στις προηγούμενες καταθέσεις της, επέμεινε όμως στην αλήθεια των ισχυρισμών της, ότι ποτέ δεν είχε στην κατοχή της σκύλους που ομοιάζουν με την περιγραφή που έδωσαν οι ΜΚ1 και ΜΚ2. Στην θέση της κας. Χαραλάμπους ότι η ίδια παραδέχεται στην κατάθεση της ότι, την 5.12.28 «δεν γνωρίζει αν οι σκύλοι της ήταν έξω», η κατηγορούμενη απάντησε ότι δεν αναιρεί την αναφορά που έδωσε ανακρινόμενη και αυτό γιατί όντως μια φορά της έφυγε ο σκύλος της επ’ ονόματι «Χάσκος» επιμένοντας όμως ότι, όταν έφευγε για την εργασία της «κλείδωνε» τους σκύλους της εντός της οικίας της. Αυτό συμπλήρωσε, ήταν εις βάρος της λόγω της ακαταστασίας που αντίκριζε κατά την επιστροφή της από την εργασία της στο σπίτι η ώρα 13:30. Ερωτηθείσα όπως αναφέρει τι ράτσες σκύλων είχε κατά τον επίδικο χρόνο, απάντησε ότι είχε ένα Χάσκι, ένα «mixed pitbull», «mixed doberman», «mixed labrator»
Ερωτηθείσα τι ράτσες σκύλων κατείχε τον Δεκέμβριο του 2018 απάντησε ότι είχε ένα Χάσκυ, ένα ημίαιμο πίτμπουλ, ένα ημίαιμο ντόπερμαν, ένα ημίαιμο λαμπρατόρ, ενώ τα λοιπά ήταν διάφορα ημίαιμα μεσαίου, μικρού και μικροσκοπικού μέγεθος. Στη θέση της κατηγορούσας αρχής ότι από τη στιγμή που δεν ήταν σπίτι δεν μπορεί να ξέρει εκ των πραγμάτων αν, οι σκύλοι που επέφεραν τον θάνατο του γάτου δεν ήταν οι δικοί της που γύριζαν στα χωράφια, η κατηγορούμενη επίμενε στη θέση της ότι, οι δικοί της σκύλοι δεν εξέρχονταν της οικίας όταν αυτή έλειπε.
Νομική Πτυχή/Αξιολόγηση Μαρτυρίας
Έχω ως γνώμονά μου τη νομολογία που αφορά στο ζήτημα αξιολόγησης της μαρτυρίας, την οποία έχω εξετάσει με ιδιαίτερη προσοχή, ενώ κατά την αξιολόγησή της δεν περιορίστηκα στην ατομική κρίση της αξιοπιστίας έκαστου μάρτυρος, αλλά ως προτάσσει η νομολογία την αντιπαρέβαλα και την εξέτασα στα πλαίσια του συνόλου της (Μουσταφά ν. Κακουρή (2002) 1 Α.Α.Δ 165). Είναι γεγονός ότι σε τέτοιας φύσεως υποθέσεις, ήτοι, όπου υπάρχουν δύο αντικρουόμενες ουσιαστικά εκδοχές το Δικαστήριο επιζητεί την ανεύρεση άλλης, επί των γεγονότων, αξιόπιστης μαρτυρίας, ενώ ακριβώς επειδή η όλη υπόθεση εδράζεται επί δύο διιστάμενων εκδοχών, το Δικαστήριο παρακολουθεί τους μάρτυρες με ιδιαίτερη προσοχή αφού, η εντύπωση,:
«…..που αποκομίζει από τους μάρτυρες το πρωτόδικο Δικαστήριο φέρει μαζί της το ευεργέτημα της επισταμένης παρακολούθησης των όσων οι μάρτυρες καταθέτουν, τον τρόπο με τον οποίο καταθέτουν, τη λογική που η μαρτυρία τους εκπέμπει και όλα αυτά σε συνδυασμό με την ανάλογη αντιπαραβολή με τη δικογραφία στις πολιτικές υποθέσεις ή τις καταθέσεις στις ποινικές υποθέσεις και τα εν γένει τεκμήρια. Η ανθρώπινη εμπειρία εν πολλοίς είναι οδηγός ως προς τη λογική των πραγμάτων (Baloise Insurance Co Ltd ν. Κατωμονιάτη κ.α. (2008) 1 Α.Α.Δ. 1275)» - (Cyprus Popular Bank Public Co Ltd – Υπό εξυγίανση δυνάμει των προνοιών του Περί Εξυγίανσης Πιστωτικών και Αλλών Ιδρυμάτων Νόμου Ν.17(1)/2013 (Ενεργώντας Μέσω της Ειδικής Διαχειρίστριας της, Άντρης Αντωνιάδου) ν Otis Elevators (Cyprus) Ltd, Πολ. Εφ. 371/2009 ημερ. 16.2.2015).
Η μαρτυρία του ΜΚ1, γίνεται αποδεκτή στο σύνολο της ως αξιόπιστη, αποτελώντας στέρεο έδαφος για την εξαγωγή συμπερασμάτων. Ο εν λόγω μάρτυρας κατέθεσε στο Δικαστήριο με ειλικρίνεια, παραθέτοντας έκαστη ενέργεια στην οποία προέβη κατά την διερεύνηση της υπόθεσης ενώπιον του Δικαστηρίου. Παρά την αντεξέταση του, επί ζητημάτων που άπτονταν μεταξύ άλλων της παράδοσης ή μη, τελικώς, των έγγραφων δικαιωμάτων της κατηγορούμενης ως ύποπτο πρόσωπο (όταν αυτή ανακρινόταν), οι θέσεις του μάρτυρα παρέμειναν αναλλοίωτες. Η μαρτυρία του γίνεται αποδεκτή στο σύνολο της ως αξιόπιστη.
Η μαρτυρία του ΜΚ2 άφησε το Δικαστήριο με πτωχές εντυπώσεις. Φρονώ αξιολογώντας τη μαρτυρία του συνολικά και όχι αποσπασματικά ότι αυτή δεν μπορεί να αποτελέσει εφαλτήριο για την εξαγωγή στέρεων συμπερασμάτων. Από τη μία δήλωνε με βεβαιότητα ότι οι τρείς -συγκεκριμένοι- σκύλοι που θανάτωσαν τον γάτο του ήταν ιδιοκτησίας της κατηγορούμενης, από την άλλη όμως, κληθείς να τους περιγράψει, ο ίδιος αδυνατούσε, παραδεχόμενος ότι έκανε «μαντεψιές» ως προς τη ράτσα τους και τη περιγραφή τους. Παρά το ότι δεν διέλαθε της προσοχής του Δικαστηρίου ότι ο παραπονούμενος δεν είναι ειδικός ή δεν έχει εξειδικευμένες γνώσεις σε ότι αφορά τις ράτσες σκύλων, δεν μπορεί να αγνοηθεί το γεγονός ότι και ο ίδιος αποτελεί ιδιοκτήτη τριών σκύλων, γεγονός που φέρει, για σκοπούς της ακροαματικής διαδικασίας, τη δική του δυναμική. Η κατηγορούσα αρχή εισηγήθηκε ότι, δεν έχει σημασία αν ο παραπονούμενος αστόχησε στην περιγραφή του χρώματος των ή στη ράτσα των, και αυτό γιατί ο ίδιος αναγνώρισε αυτούς ως τους σκύλους που σκότωσαν τον γάτο του, τους οποίους έβλεπε εντός της οικίας της κατηγορούμενης για σειρά ετών. Με κάθε σεβασμό προς την επιχειρηματολογία της κατηγορούσας αρχής, το Δικαστήριο φρονεί ότι αυτή πίπτει. Και εξηγώ. Παρά τη φερόμενη βεβαιότητα του παραπονούμενου ως προς το χρώμα τον σκύλων, ήταν φανερό κατά την αντεξέταση του ότι, σε ότι αφορούσε το χρώμα τους τουλάχιστον, αδυνατούσε να προσδιορίσει αυτό επακριβώς. Η απάντηση του ήταν χαρακτηριστική. Δήλωσε ότι o: « Ο λυκόσκυλος μαύρο μπεζ, μπορεί λίγο άσπρο και με μαύρο, δεν είμαι σίγουρος, ο ένας ο απροσδιόριστος καφέ σκούρο, καφέ, έχει σημασία, γιατί ο ροτβάιλερ ήταν μπεζ, καφέ ανοικτό». (τονισμός δικός μου). Υπενθυμίζεται ότι αυτούς τους σκύλους τους έβλεπε, ως ισχυρίστηκε, για σειρά ετών εντός της αυλής της κατηγορούμενης σε απόσταση 2 μέτρων από τον ίδιο. Επιπλέον, ως ο ίδιος δήλωσε, τους ίδιους σκύλους προσπάθησε να απωθήσει όταν αυτοί επιτέθηκαν στον γάτο του, πλησιάζοντας αυτούς σε κοντινή απόσταση, τους οποίους είδε προ της θανάτωσης τελικώς του γάτου του, να επιτίθενται σε αυτόν. Θα ανέμενε συνεπώς κανείς όπως, αν ήταν μάρτυρας της αλήθειας, περιγράψει επαρκώς ή με περισσότερη βεβαιότητα τους ίδιους τους σκύλους τόσο το χρώμα των σκύλων όσο και τους ίδιους. Η περιγραφή του ΜΚ2 έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τις αναφορές του ΜΚ1 ο οποίος ως κατέθεσε, επίσης είδε τους σκύλους την ημέρα του περιστατικού. Υπενθυμίζεται ότι ο ΜΚ1 ανέφερε ότι ο «ροτβάιλερ ήταν χρώματος μαύρου, ο λυκόσκυλος καφέ (αν δεν κάνει λάθος) και ο απροσδιόριτσης ράτσας καφέ σκούρο». Είναι αυταπόδεικτο συγκρίνοντας τις δύο πιο πάνω μαρτυρίες επί του συγκεκριμένου σημείου ότι αυτές, έρχονται σε πλήρη αντίθεση η μία με την άλλην. Δηλαδή, ως ορθά υπέδειξε ο συνήγορος υπεράσπισης, δύο άτομα είδαν ταυτόχρονα, τρείς σκύλους, (ο δε παραπονούμενος τους έβλεπε χρόνια προηγουμένως), και παρά ταύτα, έδωσαν στο Δικαστήριο διαφορετική περιγραφή ως προς το χρώμα τους. Παρά τις προσπάθειες του να πείσει περί της βεβαιότητας του σε ότι αφορά την περιγραφή τους και την ιδιοκτησία τους από την κατηγορούμενη, οι αναφορές του παραπονούμενου δεν έπεισαν το Δικαστήριο. Ο παραπονούμενος όχι μόνο αδυνατούσε όπως με βεβαιότητα αναφέρει το χρώμα των συγκεκριμένων σκύλων, αλλά αδυνατούσε όπως περιγράψει αυτούς επαρκώς. Παραδέχθηκε κατά τη ζώσα μαρτυρία του ότι, η ράτσα των, ως αυτήν ο ίδιος επέλεξε να αναφέρει ανακρινόμενος, αφορούσε σε «μαντεψιά» αφού: «έμοιαζαν μεταξύ μποξέρ και ροτβάιλερ και είπα ρότβαιλερ». Δηλαδή δεν ήταν σίγουρος ποια από τις δύο ράτσες έβλεπε είτε τόσα χρόνια, είτε εκείνη την ημέρα. Από την στιγμή που δεν μπορεί να υπάρξει ταύτιση μεταξύ των πρωτογενών γεγονότων του κατηγορητηρίου (δηλαδή ποιοι 3 συγκεκριμένοι σκύλοι ήταν που είχε στην κατοχή της η κατηγορούμενη και οι οποίοι δραπέτευσαν) είναι φανερό ότι εκλείπει κάθε νομικό υπόβαθρο από την μαρτυρία του παραπονούμενου που να στοιχειοθετεί τις κατηγορίες που αντιμετωπίζει η κατηγορούμενη. Σημειώνεται δε ότι σε ότι αφορά τη δεύτερη κατηγορία η παραδοχή του παραπονούμενου αντεξεταζόμενος ότι ποτέ δεν είδε τους τρείς συγκεκριμένους σκύλους όπως δραπετεύουν ή διαφεύγουν της κατοχής της κατηγορούμενης, είτε υπερπηδώντας την περίφραξη που αυτή δημιούργησε είτε άλλως πώς. Ενώ προσπαθούσε να πείσει ότι είδε πέραν της μίας φοράς, ως άφησε να νοηθεί, σκύλους, ιδιοκτησίας της κατηγορούμενης όπως εξέρχονται της αυλής, υπερπηδώντας την εκεί τοποθετημένη περίφραξη, τελικώς παραδέχθηκε κατά την αντεξέταση του ότι ποτέ δεν είδε τους τρείς συγκεκριμένους τρείς σκύλους όπως προβαίνουν σε μία τέτοια πράξη. Ούτε όμως ήταν σε θέση να αναφέρει ποιους άλλους σκύλους είδε που έκαναν κάτι τέτοιο, παρουσία του. Ούτε ποτέ επεκτάθηκε στο να επεξηγήσει πόσες ή κάτω από ποιες συνθήκες ήταν που είδε την κατηγορούμενη να περιμαζεύει τους συγκεκριμένους σκύλους από την ευρύτερη περιοχή και να τους τοποθετεί στο όχημα της. Καταληκτικά σημειώνονται και τα εξής για σκοπούς πληρότητας. Εντύπωση προκαλεί μεταξύ άλλων το γεγονός ότι, ερωτηθείς αν γνωρίζει αν οι τρείς συγκεκριμένοι σκύλοι ήταν άνω των τριών μηνών, ο ίδιος απάντησε ότι «αν πρέπει να μαντέψει, θα απαντήσει ότι αυτοί ήταν άνω των τριών μηνών γιατί ήταν μεγαλόσωμοι, ξεχνώντας παντελώς την προηγούμενη αναφορά του ότι έβλεπε αυτούς (δήθεν) για τρία με τέσσερα χρόνια προ του 2018. Υπενθυμίζεται στο σημείο αυτό η καλά θεμελιωμένη νομολογιακή αρχή ότι είναι ανεπίτρεπτο για ένα Δικαστήριο, όπως προβαίνει σε υποθέσεις ως προς τα γεγονότα, όσο εύλογες και αν αυτές είναι. Η μαρτυρία του παραπονούμενου δυνάμει όλων των πιο πάνω δεν μπορεί να αποτελέσει στέρεο έδαφος για την εξαγωγή ασφαλών συμπερασμάτων και ως εκ τούτου, δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή.
Αξιόπιστη κρίνω την μαρτυρία του ΜΚ3 σε ότι αφορά τις αναφορές του, ως αυτές άλλωστε επιβεβαιώνονται από το Τεκμήριο 11 αλλά και από την ίδια την παραδοχή της κατηγορούμενης ότι σε ότι αφορά το έτος 2018 αυτή ήταν κάτοχος αριθμού άλλων σκύλων – και όχι των τριών συγκεκριμένων- για τους οποίους δεν είχε εκδώσει σχετικές άδειες και ότι προς τούτο τις έγιναν σχετικές συστάσεις. Τις πιο πάνω άλλωστε, παραδέχθηκε εν τη ειλικρίνεια της και η κατηγορούμενη.
Στρέφομαι τώρα στην αξιολόγηση της μαρτυρίας της κατηγορούμενης. Αυτήν αποδέχομαι ως αξιόπιστη και ειλικρινή, με την τελευταία να αφήνει το Δικαστήριο με καλές εντυπώσεις. Παραδέχθηκε αμέσως, και χωρίς περιστροφές στην συνήγορο της κατηγορούσας αρχής ότι πολύ συχνά υπήρχαν διακυμάνσεις στον αριθμό σκύλων που αυτή κατείχε, όντας πρόσωπο ζωόφιλο. Η ίδια ως παραδέχθηκε φιλοξενούσε ανά διαστήματα αριθμό αδέσποτων ζώων, πέραν αυτών που αποτελούσαν ιδιοκτησία της, μεταξύ των οποίων και νεογέννητα με σκοπό την διάσωση τους, είτε από τις καιρικές συνθήκες που επικρατούσαν ή ακόμη και από τη μοίρα που αυτά ενδεχομένως να είχαν αν κατέληγαν σε κλουβιά του Δήμου ή άλλων οργανώσεων.
Χωρίς υστεροβουλία παραδέχθηκε ότι το 2018 κατείχε 20 σκύλους για τους οποίους δεν είχε εκδώσει άδεια κατοχής, εξηγώντας τους λόγους για αυτή της την παράλειψη. Η ειλικρίνεια του όταν κατέθετε στο εδώλιο του μάρτυρα ήταν διάχυτη ενώ το Δικαστήριο δεν εντόπισε καμία προσπάθεια εκ μέρους της όπως, είτε να αποκρύψει γεγονότα, είτε τα αλλοιώσει. Η ίδια παρέμεινε σταθερή στις θέσεις της ότι οι τρείς συγκεκριμένοι σκύλοι δεν ήταν ποτέ στην κατοχή της, ή στην ιδιοκτησία της. Επιπλέον, παρά την εύστοχη αντεξέταση της από την κατηγορούσα αρχή, το Δικαστήριο επισημαίνει ότι η μάρτυρας δεν υπέπεσε σε τέτοιες ή ουσιαστικές αντιφάσεις σε σχέση με τα όσα ανέφερε ανακρινόμενη στην αστυνομία προ μίας εξαετίας, ενώ αντιθέτως, κάθε απάντηση της ενίσχυε και αντανακλούσε τις αρχικές της θέσεις, απαντώντας άμεσα στις ερωτήσεις της κατηγορούσας αρχής, χωρίς υπεκφυγές. Η αναφορά στην κατάθεση της ότι, τη συγκεκριμένη ημέρα «δεν μπορεί να ξέρει αν οι σκύλοι της ήταν έξω», ουδόλως αφαιρούν από την αξιοπιστία της ότι, οι τρείς συγκεκριμένοι σκύλοι δεν ήταν, κατά πάντα ουσιώδη χρόνο στην κατοχή της, συμπαρασύροντας έτσι σε απόρριψη τη δεύτερη κατηγορία που της αποδίδεται ότι, ήταν οι τρείς συγκεκριμένοι σκύλοι, ως αυτούς περιέγραψε ο παραπονούμενος, που διέφυγαν της προσοχής της. Η κατηγορούμενη ομολογώ αντέκρουσε με πειστικότητα τις προσπάθειες της κατηγορούσας αρχής όπως εκμαιεύσει δια της βασάνου της αντεξέτασης τα όσα της αποδίδονται μέσω του παρόντος κατηγορητηρίου. Την μαρτυρία του αποδέχομαι στην ολότητα της ως αξιόπιστη. Οι απαντήσεις όμως της μάρτυρος ήταν άμεσες, πηγαίες και δίδονταν χωρίς κανένα δισταγμό, αντανακλώντας πλήρως τις θέσεις της ως αυτές είχαν τεθεί κατά την λήψη της ανακριτικής της κατάθεσης το 2019.
Ευρήματα
Από την ενώπιον του Δικαστηρίου μαρτυρία, αλλά και από τις εκατέρωθεν θέσεις των μερών, τα ακόλουθα σημεία αποτελούν μη αμφισβητούμενο έδαφος. Ως εκ τούτου, τα πιο κάτω αποτελούν ευρήματα του Δικαστηρίου:
1. Η κατηγορούμενη δεν βρισκόταν εντός της οικίας της την ώρα που ο ΜΚ1 επισκέφθηκε το χώρο.
2. Ο ΜΚ1 εισερχόμενος εντός της αυλής της κατηγορούμενης δεν είδε σκύλους να περιφέρονται εντός αυτής.
3. Κατά την επόμενη ημερομηνία που επισκέφθηκε την οικία της κατηγορούμενης η ίδια βρισκόταν εντός αυτής μαζί με τους σκύλους της.
4. Την ημέρα του συμβάντος το σπίτι της κατηγορούμενης είχε περίφραξη με τέλι ύψους περί του 1,75 μέτρων.
5. Το κάγκελο στην οικία της κατηγορούμενης επί του οποίου εφάπτετο η περίφραξη ήταν σιδερένιο και κλειστό. Αποτελείτο από δύο φύλλα τα οποία άνοιγαν προς τα μέσα.
6. Οι 3 σκύλοι που είδε ο ΜΚ1 να κινούνται σε παρακείμενο χωράφι ήταν σε απόσταση 70 ή 80 μέτρων από τον ίδιο. Ο ένας ομοίαζε με σκύλο ράτσας ρότβαιλερ, ο άλλος με λυκόσκυλο, ενώ ο τρίτος ήταν απροσδιόριστης ράτσας. Ο μεν ρότβαιλερ ήταν χρώματος μαύρου, ο λυκόσκυλος καφέ και ο τρίτος, απροσδιόριστης ράτσας, καφέ ανοικτό.
7. Ο γάτος απεβίωσε λόγω μετατραυματικής καταπληξίας συνέπεια των πολλαπλών τραυμάτων που δέχθηκε από σαρκοφάγα ζώα.
8. Η κατηγορούμενη κατά πάντα ουσιώδη χρόνο είχε στην κατοχή της περί των 20 σκύλων για τους οποίους δεν είχε εκδώσει σχετική άδεια κατοχής και χωρίς αυτοί να είναι εγγεγραμμένοι και σημασμένοι (βλ. παραδοχή ιδίας κατηγορούμενης).
Νομική Πτυχή:
Σε κάθε ποινική υπόθεση το βάρος απόδειξης είναι αυτό του πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας. Το Δικαστήριο για να καταδικάσει θα πρέπει να είναι σίγουρο για την ενοχή του κατηγορουμένου. Ο κατηγορούμενος δεν έχει το βάρος να αποδείξει οτιδήποτε, ούτε ότι είναι αθώος (βλ. Woolmington v. DPP [1935] AC 462 HL, R. v. Majid [2009] EWCA Crim 2563). Εάν το Δικαστήριο μετά την αξιολόγηση των μαρτύρων και τα ευρήματα του, παραμένει με, έστω υποβόσκουσα, αμφιβολία η αθώωση είναι αναπόφευκτη (βλ. Munteanu v. Δημοκρατίας (2013) 2 ΑΑΔ 459). Η απόδειξη της κατηγορίας, και κάθε στοιχείου που τη συνιστά, βαραίνει εξ’ ολοκλήρου την Κατηγορούσα Αρχή.
Νομική βάση των κατηγοριών αποτελεί το άρθρο 18 και 18(δ) και(στ) του Περί Σκύλων Νόμου, Νόμος 184(Ι)/ 2002 το οποίο προνοεί ως ακολούθως:
«18. Οποιοδήποτε πρόσωπο—
(α) Κατέχει σκύλο χωρίς άδεια κατοχής ή σκύλο που δεν είναι εγγεγραµµένος και σηµασµένος,
(β) κατέχει σκύλο κατά παράβαση των διατάξεων του παρόντος Νόµου
….
(δ) εγκαταλείπει το σκύλο του ή δε λαµβάνει τα κατάλληλα µέτρα για να εµποδίσει τη δραπέτευση ή τη διαφυγή του
…..
(στ) παραβαίνει µε οποιοδήποτε τρόπο τις διατάξεις του παρόντος Νόµου,
είναι ένοχο αδικήματος και σε περίπτωση πρώτης καταδίκης υπόκειται σε φυλάκιση για χρονικό διάστημα που δεν υπερβαίνει τους δώδεκα μήνες ή σε χρηματική ποινή που δεν υπερβαίνει τις χίλιες λίρες ή και στις δύο αυτές ποινές και σε περίπτωση δεύτερης ή µμεταγενέστερης καταδίκης, σε φυλάκιση για χρονικό διάστημα που δεν υπερβαίνει τους είκοσι τέσσερις µμήνες ή σε χρηματική ποινή που δεν υπερβαίνει τις δύο χιλιάδες λίρες ή και στις δύο αυτές ποινές».
Κατηγορίες 1 και 2
Είναι εμφανές ότι, οι κατηγορίες που αντιμετωπίζει η κατηγορούμενη αποτελούν η μία, απότοκο της άλλης. Η Κατηγορούσα Αρχή όφειλε να αποδείξει, ότι η κατηγορούμενη, (α) κατά πάντα ουσιώδη χρόνο είχε στην κατοχή της τους τρείς συγκεκριμένους σκύλους, ως αυτούς έχουν περιγράψει δια της μαρτυρίας τους οι ΜΚ1 και ΜΚ2 για τους οποίους δεν είχε εκδώσει άδεια κατοχής (κατηγορία 1) και ότι δεν έλαβε τα δέοντα ή τα κατάλληλα μέτρα προς αποφυγήν δραπέτευσης των (κατηγορία 2). Η μη απόδειξη μίας εκ των δύο κατηγοριών ενδεχομένως να συμπαρασύρει την άλλη, σε απόρριψη. Η μαρτυρία του παραπονούμενου, επί της οποίας στηρίχθηκε η υπόθεση δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή για τους λόγους που εξηγήθηκαν ανωτέρω. Δυνάμει τούτου, προκύπτει ότι το Δικαστήριο δεν μπορεί να στηριχθεί σ’ αυτή ώστε να καταλήξει σε ασφαλή ευρήματα ως προς το ότι οι τρείς συγκεκριμένοι σκύλοι ήταν στην κατοχή της κατηγορούμενης χωρίς να είναι σημασμένοι και εγγεγραμμένοι ή ότι η τελευταία παρέλειψε να λάβει τα δέοντα μέτρα προς αποφυγή δραπέτευσης τους.
Η ενώπιον του Δικαστηρίου μαρτυρία από πλευράς παραπονούμενου, δεν έπεισε ούτε ως προς την περιγραφή των, ούτε περί κατοχής των από τη κατηγορούμενη. Αυτό, στα πλαίσια του τεκμηρίου της αθωότητας δεν μπορεί να λειτουργήσει παρά μόνο υπέρ της κατηγορούμενης.Η απόρριψη της μαρτυρίας του παραπονούμενου, κρίνει και την έκβαση της υπόθεσης, αφού είναι δεδομένη η αρχή ότι Δικαστήριο, μετά την απόρριψη της εκδοχής της κατηγορούσας αρχής, δεν μπορεί μέσα από τη συμπεριφορά κατηγορουμένου προσώπου να αντλήσει συμπεράσματα τα οποία δυνατόν να στοιχειοθετούσαν την ενοχή του. (βλ. ΓΕ ν. Ευριπίδου (2002) 2 ΑΑΔ 246, 250). Δυνάμει όλων των πιο πάνω, και με γνώμονα ότι η μαρτυρία της Κατηγορούσας Αρχής δεν έχει γίνει αποδεκτή, καταλήγω ότι η διάπραξη των αδικημάτων δεν έχει αποδειχθεί πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας. Η κατηγορούμενη αθωώνεται και απαλλάσσεται σε σχέση και με τις δύο κατηγορίες που αντιμετωπίζει.
Ωστόσο, με βάση την αποδεκτή μαρτυρία, το Δικαστήριο έχει καταλήξει σε εύρημα ότι η κατηγορούμενη είχε στην κατοχή της, ως άλλωστε αναφέρει και η ίδια στην κατάθεση της, την 5.12.18 περί τους 20 σκύλους, για τους οποίους ως επίσης παραδέχθηκε εν τη ειλικρίνεια της, δεν είχε εκδώσει σχετικές άδειες κατοχής, κατά παράβαση του άρθρου 18 του Περί Σκύλων Νόμου 184(Ι)/2002. Έχω την άποψη ότι το εν λόγω εύρημα μου εγείρει θέμα τροποποίησης του κατηγορητηρίου στη βάση του αρ.85(4) Κεφ.155, οι πρόνοιες του οποίου παρέχουν τη δυνατότητα στο Δικαστήριο, εφόσον συντρέχουν οι απαραίτητες προϋποθέσεις, να προβεί κατά την έκδοση της τελικής απόφασης του στην προσθήκη κατηγοριών οι οποίες κατά τη κρίση του έχουν αποδειχθεί και να προβεί στην καταδίκη του κατηγορούμενου χωρίς άλλη ενέργεια (βλ. Lanitis Bros Ltd ν. Ιατρικών Υπηρεσιών, (1995) 2 Α.Α.Δ. 266).
Ως εκ τούτου εκδίδεται διάταγμα τροποποίησης του κατηγορητηρίου δια της προσθήκης της πιο κάτω κατηγορίας σαν κατηγορία 3 στην οποία η κατηγορούμενη κρίνεται ένοχη.
Τρίτη Κατηγορία
Κατοχή Σκύλου χωρίς άδεια κατοχής, κατά παράβαση των άρθρων 2,3 και 18 του Περί Σκύλων Νόμου 184(Ι)/2002, όπως τροποποιήθηκε.
Λεπτομέρειες Αδικήματος
«Η κατηγορούμενη την 5.12.18 στην Πάνω Δευτερά της Επαρχίας Λευκωσίας είχε στην κατοχή της τρείς σκύλους, άλλους από αυτούς που περιγράφονται στις κατηγορίες 1 και 2, χωρίς άδεια κατοχής και χωρίς να είναι εγγεγραμμένοι και σημασμένοι».
(Υπογρ.)……………………………….
M. Ναθαναήλ, Ε.Δ.
Πιστό Αντίγραφο
Πρωτοκολλητής