ΜΟΝΙΜΟ ΚΑΚΟΥΡΓΙΟΔΙΚΕΙΟ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ
ΣΥΝΘΕΣΗ: Ν. Α. Π. Γεωργιάδης, Π.Ε.Δ.
Μ. Κ. Λοΐζου, Α.Ε.Δ.
Ν. Οικονόμου, Ε.Δ.
Υπόθεση Αρ.: 6933/21
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
v.
ΑΑ
Κατηγορούμενου
Ημερομηνία: 25 Απριλίου 2023.
Εμφανίσεις:
Για την Κατηγορούσα Αρχή: Η κα. Χρ. Κυθραιώτου για Γενικό Εισαγγελέα.
Για τον Κατηγορούμενο: Ο κ. Α. Χρίστου μαζί με τον κ. Ζένιου και τον κ. Α. Ανδρέου (για να ακούσει ποινή ο κ. Α. Ανδρέου)
Κατηγορούμενος, παρών.
------------------------------------------
ΠΟΙΝΗ
[Η κυκλοφορία της ποινής υπόκειται σε περιορισμό. Η ποινή έχει ανωνυμοποιηθεί σύμφωνα με τις εγκυκλίους του Ανωτάτου Δικαστηρίου με αρ. 142 και 143]
1. Ο κατηγορούμενος κρίθηκε ένοχος μετά από ακρόαση και στις δέκα κατηγορίες που αντιμετώπιζε.
2. Αφορούν σεξουαλικά αδικήματα που διέπραξε την περίοδο 2003 – 2015 κατά τεσσάρων παραπονουμένων σε διαφορετικούς χρόνους. Οι παραπονούμενες κατά τους επίδικους χρόνους ήταν ηλικίας μεταξύ 14 και 17 χρόνων.
3. Αναφορικά με την 1η παραπονούμενη, (ΜΚ 1), κρίθηκε ένοχος στις κατηγορίες της άσεμνης επίθεσης κατά παράβαση του άρθρου 151 του Ποινικού Κώδικα («ΠΚ») (κατηγορία 9) και της σεξουαλικής εκμετάλλευσής της, κατά παράβαση των άρθρων 2, 3(1)(γ) και 3(2)(β) του περί Καταπολέμησης της Εμπορίας Προσώπων και περί Σεξουαλικής Εκμετάλλευσης Ανηλίκων Νόμου του 2000, Ν.3(Ι)/2000 («Ν.3(Ι)/2000») (κατηγορία 10).
4. Σε ό,τι αφορά την 2η παραπονούμενη, (ΜΚ 4), κρίθηκε ένοχος στις κατηγορίες της σεξουαλικής εκμετάλλευσης παιδιού, κατά παράβαση των άρθρων 2 και 10 του περί της Καταπολέμησης της Εμπορίας και της Εκμετάλλευσης Προσώπων και της Προστασίας των Θυμάτων Νόμου Ν.87(Ι)/2007 («Ν.87(Ι)/2007») (κατηγορία 7) και της άσεμνης επίθεσης κατά παράβαση του άρθρου 151 ΠΚ (κατηγορία 8).
5. Σε ό,τι αφορά την 3η παραπονούμενη, (ΜΚ 2), κρίθηκε ένοχος για το αδίκημα της απόπειρας σεξουαλικής εκμετάλλευσης παιδιού κατά παράβαση των άρθρων 2, 4 και 10, Ν.87(Ι)/2007 και των άρθρων 366 και 368 του ΠΚ (κατηγορία 3) και της απόπειρας άσεμνης επίθεσης κατά παράβαση των άρθρων 151, 366 και 367 ΠΚ (κατηγορία 4). Κατά της ίδιας παραπονουμένης κρίθηκε επίσης ένοχος στις κατηγορίες της σεξουαλικής εκμετάλλευσης παιδιού κατά παράβαση των άρθρων 2 και 10 του Ν.87(Ι)/2007 και των άρθρων 5(1)(δ) και 6 ΠΚ (κατηγορία 5) και της άσεμνης επίθεσης, κατά παράβαση των άρθρων 151, 5(1)(δ) και 6 ΠΚ (κατηγορία 6).
6. Τέλος, σε ό,τι αφορά την 4η παραπονούμενη, (ΜΚ 3), κρίθηκε ένοχος για το αδίκημα της σεξουαλικής κακοποίησης παιδιού, κατά παράβαση των άρθρων 2, 6(4)(α) και 19 του περί της Πρόληψης και της Καταπολέμησης της Σεξουαλικής Κακοποίησης της Σεξουαλικής Εκμετάλλευσης Παιδιών και της Παιδικής Πορνογραφίας, Ν.90(Ι)/2014 («Ν.90(Ι)/2014») (κατηγορία 1) και της άσεμνης επίθεσης, κατά παράβαση του άρθρου 151 ΠΚ (κατηγορία 2).
7. Τα γεγονότα της υπόθεσης εκτίθενται στην καταδικαστική μας απόφαση ημερομηνίας 15/3/2024. Δεν χρειάζεται να καταγραφούν στην ίδια έκταση. Για σκοπούς επιβολής ποινής αναφέρονται τα πιο κάτω.
8. Η (ΜΚ 1) γεννήθηκε στις … [1986]. Κατά τον επίδικο χρόνο, δηλαδή την περίοδο μεταξύ Ιουνίου και Αυγούστου του 2003, ήταν ηλικίας 17 ετών. Κατά τον χρόνο καταγγελίας ήταν ηλικίας 35 ετών, και κατά τον χρόνο που κατέθεσε ενώπιον μας ήταν ηλικίας 37 ετών.
9. Η (ΜΚ 4) γεννήθηκε στις … [1992]. Κατά τον επίδικο χρόνο, δηλαδή την περίοδο μεταξύ Οκτωβρίου και Νοεμβρίου του 2007, ήταν ηλικίας 15 ετών. Κατά τον χρόνο καταγγελίας ήταν ηλικίας 28 ετών, και κατά τον χρόνο που κατέθεσε ενώπιον μας ήταν ηλικίας 30 ετών.
10. Η (ΜΚ 2) γεννήθηκε στις … [1997]. Κατά τους επίδικους χρόνους, δηλαδή το έτος 2011, ήταν ηλικίας 14 ετών και τον Απρίλιο 2014, 17 ετών. Κατά τον χρόνο καταγγελίας ήταν ηλικίας 23 ετών και κατά τον χρόνο που κατέθεσε ενώπιον μας ήταν ηλικίας 26 ετών.
11. Η (ΜΚ 3) γεννήθηκε στις … [1998]. Κατά τον επίδικο χρόνο, δηλαδή την περίοδο μεταξύ Σεπτεμβρίου του 2014 και Απριλίου του 2015, ήταν ηλικίας 16 ετών. Κατά τον χρόνο καταγγελίας ήταν ηλικίας 22 ετών και κατά τον χρόνο που κατέθεσε ενώπιον μας ήταν ηλικίας 25 ετών.
12. Οι ΜΚ 1 – ΜΚ 4, κατά τους επίδικους χρόνους ήταν αθλήτριες στίβου.
13. Προπονητής τους καθ’ όλους τους ουσιώδεις χρόνους ήταν ο κατηγορούμενος. Ο κατηγορούμενος, στο πλαίσιο της προπονητικής του ιδιότητας, κατά καιρούς, έκανε μασάζ σε αθλητές του, μεταξύ αυτών και στις ΜΚ 1 – ΜΚ 4.
14. Η ΜΚ 1 γεννήθηκε στην [Χώρα της Ευρώπης]. Σε ηλικία 2 ετών ήρθε στην Κύπρο με τη μητέρα της και τον, κατά 2½ χρόνια μεγαλύτερο, αδελφό της. Τον πατέρα της τον γνώρισε για πρώτη φορά σε ηλικία 22 ετών. Οι σχέσεις της με τη μητέρα της δεν ήταν καλές, υπήρχαν εντάσεις, ειδικότερα κατά την εφηβεία της. Η μητέρα της εργαζόταν πολλές ώρες. Όταν φοιτούσε στην Γ’ Λυκείου διέμενε με τη γιαγιά και τον παππού της γιατί η μητέρα της εργαζόταν σε άλλη πόλη. Με τη γιαγιά και τον παππού της είχαν άριστες σχέσεις. Ξεκίνησε να προπονείται το 1996 σε ηλικία 10 ετών. Το 2000 ανέλαβε να την προπονεί ο κατηγορούμενος. Λόγω των κακών σχέσεων που είχε με τη μητέρα της έβλεπε τον κατηγορούμενο «σαν οικογένεια» της και το «γήπεδο σαν το σπίτι» της.
15. Το περιστατικό που αφορά τη ΜΚ 1 εκτυλίχθηκε στα αποδυτήρια του γηπέδου το καλοκαίρι του 2003 κατά τη διάρκεια μασάζ που της έκανε ο κατηγορούμενος. Η ΜΚ 1 ήταν 17 ετών, φορούσε αθλητική φανέλα και ελαστικό κοντό παντελονάκι. Είχε ξαπλώσει μπρούμυτα. Ο κατηγορούμενος ήρθε μέσα στον χώρο και με απότομο τρόπο της ανέβασε το κάτω μέρος του παντελονιού της σε σημείο λίγο πιο κάτω από τους γλουτούς. Άρχισε τότε να της κάνει μασάζ και με τα δύο του χέρια και ενώ ανεβοκατέβαινε, το ένα του χέρι το έβαζε μέσα από το παντελόνι της και άγγιζε το αιδοίο της. Τη δεδομένη στιγμή ο κατηγορούμενος έκανε μασάζ στο αριστερό της πόδι με φορά προς τα πάνω. Ο κατηγορούμενος ήταν όρθιος πίσω και αριστερά της. Άγγιξε το αιδοίο της με το μεσαίο δάκτυλο και ενώ έκανε περιστροφική κίνηση με την παλάμη του. Μόλις το χέρι του έφτανε στο σημείο του αιδοίου της, η ΜΚ 1 ένοιωθε ότι ο κατηγορούμενος ασκούσε πίεση με τα δάκτυλα του στο αιδοίο της. Αυτή την πράξη, δηλαδή το να ανεβάζει το χέρι του μέχρι τους γλουτούς και να βάζει μετά το χέρι μέσα από το παντελόνι της και από πάνω από το εσώρουχο και να ασκεί πίεση με τα δάκτυλα του στο αιδοίο της, την έκανε τρεις φορές προσπαθώντας να αγγίξει το αιδοίο της όλο και περισσότερο και πιο έντονα. Μετά την τρίτη φορά ή ΜΚ 1 του είπε «Όι, όι» και αμέσως σηκώθηκε και έφυγε.
16. Η ΜΚ 4 κατά τον επίδικο χρόνο, ζούσε με τη μητέρα και τον πατριό της. Τον βιολογικό της πατέρα τον γνώρισε στα 15 της έτη. Μέχρι τότε θεωρούσε ότι ο πατριός της ήταν ο πραγματικός της πατέρας. Οι σχέσεις της με τη μητέρα της, μέχρι και σήμερα, δεν είναι πολύ καλές. Με τον πατριό της, αντίθετα, πριν αυτός χωρίσει με τη μητέρα της, είχαν άριστες σχέσεις. Ξεκίνησε να προπονείται σε ηλικία 10 ετών. Ο κατηγορούμενος ανέλαβε να την προπονεί στην ηλικία των 15 ετών. Είχε συναντήσει τους γονείς της για να τους πείσει πόσο καλός προπονητής ήταν και ότι έπρεπε να την στείλουν να προπονείται κοντά του. Η σχέση της με τον κατηγορούμενο από την αρχή δεν ήταν ιδιαίτερα καλή. Της έλεγε ότι ήταν «πασιά» και ότι δεν αντιλαμβανόταν πως είχε θεωρηθεί ταλέντο.
17. Η ΜΚ 4 μια μέρα, τον Οκτώβριο με Νοέμβριο 2007, μετέβη στο γυμναστήριο του κατηγορούμενου για να της κάνει μασάζ. Όταν η ΜΚ 4 έφτασε εκεί τα φώτα ήταν σβηστά και δεν υπήρχε άλλος συναθλητής της. Η ΜΚ 4 φορούσε αθλητικά παπούτσια, κάλτσες, φανέλα και σορτσάκι αθλητικό. Ο κατηγορούμενος ενώ της έκανε μασάζ, της ζήτησε να αφαιρέσει το μπουστάκι. Πρώτη φορά της ζήτησε κάτι τέτοιο. Η ΜΚ 4 τον ρώτησε αν έπρεπε να το βγάλει και αυτός της είπε «πρέπει να χαλαρώσεις». Του είπε ότι ήταν χαλαρή και αυτός της απάντησε ότι το μπουστάκι τον ενοχλούσε. Αυτή τότε το αφαίρεσε. Η ΜΚ 4, ακολούθως, έβαλε μια πετσέτα και ξάπλωσε μπρούμυτα. Ενώ της έκανε μασάζ στην πλάτη, τα χέρια του γλιστρούσαν προς το στήθος της, ένιωθε δηλαδή τα χέρια του στο πλαϊνό μέρος των στηθών της. Αμέσως του είπε να σταματήσει και ότι δεν χρειαζόταν να της κάνει εκεί μασάζ. Αυτός της είπε «Για να χαλαρώσεις». Του είπε ότι δεν χρειαζόταν και ο κατηγορούμενος σταμάτησε. Η ΜΚ 4 ένιωσε άβολα. Δεν είχε αντιμετωπίσει κάτι τέτοιο προηγουμένως. Μετά της είπε να γυρίσει ανάσκελα. Η ΜΚ 4 γύρισε με την πετσέτα. Ενώ της έκανε μασάζ στους προσαγωγούς ένιωσε τα δάκτυλα του να είναι πιο ψηλά και κάνοντας κίνηση από τα γόνατα προς τα πάνω στο εσωτερικό μέρος του ποδιού την άγγιζε στα γεννητικά της όργανα, βάζοντας τα δάκτυλα του κάτω από το εσώρουχο της. Ο κατηγορούμενος έκανε μια κίνηση επαναλαμβανόμενη κάτω από το εσώρουχό της και η ΜΚ 4 αντιλήφθηκε ότι προσπαθούσε κατά κάποιον τρόπο να την ερεθίσει και να δει αν θα ανταποκρινόταν. Η ΜΚ 4 του είπε «Δεν χρειάζεται. Δεν έχω κάτι εκεί» και αυτός της είπε να χαλαρώσει και ότι οι αθλήτριες που «τελειώνουν» είναι πιο αποδοτικές. Η ΜΚ 4 δεν κατάλαβε τι εννοούσε με τον όρο «τελειώνουν» αλλά στο μυαλό της κατάλαβε ότι έχει σχέση με το σεξ. Του είπε ότι δεν ήθελε και αυτός της είπε ότι έπρεπε να χαλαρώσει. Του είπε ότι δεν ήθελε και αυτός άρχισε να της κάνει μασάζ στην κοιλιά, πράγμα που δεν της έκανε ποτέ προηγουμένως κανένας μασέρ. Όπως της έκανε μασάζ στην κοιλιά, ο κατηγορούμενος αφαίρεσε την πετσέτα που κάλυπτε τα στήθη της. Η ΜΚ 4 έπαθε σοκ. Δεν μπορούσε να αντιδράσει και αυτός την άγγιζε στα στήθη κάνοντας της μασάζ. Του είπε, «τέλειωσες;» και αυτός της απάντησε «Γιατί δεν χαλαρώνεις»; Η ΜΚ 4 τότε του είπε ότι δεν ένιωθε άνετα να της κάνει μασάζ εκεί και αυτός σταμάτησε. Κατά τη διάρκεια του μασάζ η πόρτα ήταν κλειδωμένη. Ο κατηγορούμενος της μιλούσε για τον φιλόσοφο Ηράκλειτο. Τη ρωτούσε επίσης για τη σεξουαλική και προσωπική της ζωή επειδή του είχε αναφέρει ότι ήταν σε σχέση. Του ανέφερε ότι ήταν σε σχέση προσπαθώντας να του στείλει ένα μήνυμα και προσπαθώντας να αποφύγει αυτό που συνειδητοποίησε ότι ο κατηγορούμενος προσπαθούσε να κάνει.
19. Το πρώτο περιστατικό κατά της ΜΚ 2 εκτυλίχθηκε τον Χειμώνα του 2011. Ήταν τότε ηλικίας 14 ετών. Μετά την προπόνηση γύρω στις 18:00, ο κατηγορούμενος της ζήτησε να παραμείνει να της κάνει μασάζ. Δεν ένιωθε άνετα και του είπε ότι ήθελε να πάει σπίτι. Τότε αυτός θύμωσε και φώναζε. Της είπε ότι οι αθλήτριες στο εξωτερικό κάνουν κάθε μέρα μασάζ και ότι αν δεν κάνει μασάζ θα αποτύγχανε ως αθλήτρια. Η ΜΚ 2 φοβήθηκε. Της έδωσε μια πετσέτα και της είπε να πάει στο δωμάτιο του μασάζ, να ξαπλώσει σε ένα από τα δύο κρεβατάκια και να τον περιμένει. Το μασάζ θα γινόταν σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο εντός γυμναστηρίου του κατηγορουμένου στο γήπεδο.
20. Η ΜΚ 2 έμεινε με το μπουστάκι και το παντελονάκι. Τυλίχθηκε την πετσέτα και ξάπλωσε μπρούμυτα στο πρώτο αριστερά κρεβάτι και τον περίμενε. Άρχισε να της κάνει μασάζ στην πλάτη. Της ζήτησε να αφαιρέσει το μπουστάκι. Η ΜΚ 2 το θεώρησε παράξενο αφού άλλος μασέρ ή φυσιοθεραπευτής ουδέποτε της ζήτησε να το βγάλει. Συμμορφώθηκε όμως γιατί της το ζήτησε ο κατηγορούμενος. Τότε αυτός συνέχισε το μασάζ στην πλάτη και στους γλουτούς της και μετά της είπε να γυρίσει ανάσκελα. Μόλις γύρισε μπροστά, σταύρωσε τα χέρια της πάνω στα στήθη της με δύναμη αφού ήταν γυμνά και δεν ήθελε να τα δει ο κατηγορούμενος. Τότε αυτός άρχισε να τη χαϊδεύει στην κοιλιά και το άγγιγμα του δεν ήταν όπως το έντονο μασάζ της πλάτης, αλλά ήταν απαλό και πιο αργό και τα χέρια του κατευθύνονταν προς τα στήθη της. Η ΜΚ 2 έκλεισε τα μάτια της φοβισμένη και απορημένη θέλοντας να φύγει.
21. Ο κατηγορούμενος κατάλαβε ότι ένοιωθε άβολα και της είπε ότι αυτό που της έκανε απαιτείτο για να φύγουν οι τοξίνες και τα βακτήρια. Η ΜΚ 2 δεν απομάκρυνε τα χέρια της από τα στήθη της. Είχε τα χέρια της σταυρωμένα, σφιχτά, για να μην δει τα στήθη της ο κατηγορούμενος. Τότε αυτός με δύναμη και πίεση στη μέση των χεριών της και ανάμεσα στα στήθη της, έβαλε και τα δυο του χέρια και της έσπρωχνε τα χέρια της να ανοίξουν. Αυτή συνέχισε να έχει τα χέρια της σφιχτά σταυρωμένα στα στήθη της και ο κατηγορούμενος συνέχισε να χαϊδεύει την κοιλιά της. Όταν έφτανε στα στήθη της, έβαζε τα χέρια του κάτω από τα δικά της και προσπαθούσε να τα αγγίξει. Μετά από κάποια ώρα ο κατηγορούμενος της είπε να ντυθεί και έφυγε από το δωμάτιο. Η ΜΚ 2 έπαθε σοκ. Ντύθηκε και πήγε σπίτι της. Δεν το είπε σε κανένα και μπήκε αμέσως στο μπάνιο και καθαρίστηκε αφού ένοιωθε ότι ήθελε έντονα να φύγει το άγγιγμα του κατηγορούμενου από πάνω της.
22. Το δεύτερο περιστατικό κατά της ΜΚ 2 έγινε περί τον Απρίλιο του 2014 στην [πόλη στην Ελλάδα] όπου η ΜΚ 2 βρισκόταν με τον κατηγορούμενο και την υπόλοιπη ομάδα για προετοιμασία. Η ΜΚ 2 μοιραζόταν ένα δωμάτιο με άλλες τρεις συναθλήτριες της. Μετά από προπόνηση τραυματίστηκε στο αριστερό της πόδι, στον δικέφαλο. Ο κατηγορούμενος της είπε να πάει περί ώρα 16:00 ή 17:00 στο δωμάτιο του να της κάνει μασάζ για να της «περάσει ο φόβος». Πήγε στο δωμάτιο του φορώντας αθλητικό παντελονάκι, μπουστάκι και φανέλα. Ξάπλωσε στο κρεβάτι μπρούμυτα. Της έκανε ελαφρύ μασάζ στον δικέφαλο και αμέσως μετά της τράβηξε απότομα το παντελονάκι μαζί με το εσώρουχο και τα κατέβασε σε σημείο λίγο πιο πάνω από το πίσω μέρος των γονάτων. Πρώτη φορά της κατέβασε και το εσώρουχο της για μασάζ και την παραξένεψε πολύ αυτό. Ο κατηγορούμενος της είπε ότι έπρεπε να κάνει μασάζ «όλον τον πισινό» της γιατί «μπορεί να έσφιξε» γι’ αυτό και πονούσε. Καθώς της έκανε μασάζ στα οπίσθια, σταμάτησε για ένα δευτερόλεπτο και με τον δείκτη του δαχτύλου του την άγγιξε ελαφρά, από πίσω, «στα χείλη του γεννητικού [της] οργάνου». Η ΜΚ 2 πανικοβλήθηκε και έκλεισε αμέσως τα μάτια της και σφίχτηκε και αυτός της είπε «τι έγινεν επείραξεν σε;» και γελούσε. Η ΜΚ 2 τράβηξε το παντελόνι της πάνω. Της είπε ότι «δεν είναι τίποτε αυτό που έκανε» και αυτή έφυγε αμέσως από το δωμάτιο του και πήγε στο δικό της δωμάτιο και μπήκε αμέσως στο μπάνιο για να καθαριστεί.
23. Η ΜΚ 3 ανέφερε ότι δεν είχε καλές σχέσεις με τη μητέρα της και τον πατέρα της. Στο σπίτι είχαν καβγάδες. Αναφέρθηκε επίσης σε περιστατικά βίας στην οικογένεια. Η οικογένεια της είχε οικονομικά προβλήματα.
24. Η ΜΚ 3 άρχισε να ασχολείται με τον αθλητισμό ως αθλήτρια στίβου από τα 10 της έτη. Σε ηλικία 12 ετών άρχισε να την προπονεί ο κατηγορούμενος. Παρέμεινε αθλήτρια του κατηγορουμένου ως το τέλος της αθλητικής σεζόν, καλοκαίρι του 2016. Η ΜΚ 3 αρραβωνιάστηκε τον Αύγουστο του 2016 και το 2019 παντρεύτηκε.
25. Το περιστατικό που αφορά τη ΜΚ 3 συνέβη μια μέρα μεταξύ Σεπτεμβρίου 2014 και Απριλίου του 2015. Η ΜΚ 3 ήταν ηλικίας 16 ετών. Ο κατηγορούμενος ζήτησε από τη ΜΚ 3 να αφαιρέσει το μπουστάκι και το κοντό παντελονάκι που φορούσε για να της κάνει μασάζ. Η ΜΚ 3 ντράπηκε και ένιωσε άβολα. Γύρισε την πλάτη της προς αυτόν και έβγαλε το μπουστάκι και το παντελονάκι της. Η ΜΚ 3 έμεινε γυμνή στο πάνω μέρος του σώματός της και φορούσε μόνο εσώρουχο στο κάτω μέρος, τύπου «hipster short». Τοποθέτησε τα χέρια της σταυρωτά μπροστά από τα στήθη της και αμέσως ξάπλωσε μπρούμυτα στο κρεβατάκι. O κατηγορούμενος καταλαβαίνοντας ότι η ΜΚ 3 ντράπηκε, της είπε να μην ντρέπεται αναφέροντάς της ότι στο εξωτερικό όλες οι αθλήτριες τα κάνουν αυτά. Την καθησύχασε ότι ο λόγος που της είπε να βγάλει τα ρούχα της ήταν για να της κάνει μασάζ για να χαλαρώσει γιατί ήταν πολύ στρεσαρισμένη. Η ΜΚ 3 ξάπλωσε μπρούμυτα και ο κατηγορούμενος άρχισε να της κάνει μασάζ στα πόδια και μετά στην πλάτη. Αυτή τη φορά το μασάζ που της έκανε ήταν πολύ πιο απαλό απ’ ότι ήταν συνήθως. Ενώ της έκανε μασάζ στην πλάτη, τα χέρια του άρχισαν να αγγίζουν τα στήθη της από το πλάι με κίνηση που έφτανε μέχρι και το μπροστινό μέρος του στήθους.
26. Ο κατηγορούμενος της ζήτησε συγγνώμη αφήνοντας να νοηθεί ότι τα αγγίγματα αυτά έγιναν κατά λάθος. Στη συνέχεια της ζήτησε να γυρίσει ανάσκελα στο κρεβατάκι και γυρίζοντας την σκέπασε με ένα σεντόνι καθότι ήταν γυμνή στο πάνω μέρος του σώματός της. Τότε άρχισε να της κάνει μασάζ στα πόδια, ξεκινώντας από το κάτω μέρος των ποδιών. Προχωρώντας προς τα πάνω, προς τις γάμπες της δηλαδή, άρχισε να περνά τα χέρια του μέσα από το εσώρουχό της αγγίζοντας εξωτερικά σημεία της περιοχής του αιδοίου της. Σε κάποια στιγμή τα δάχτυλα του ενός του χεριού πέρασαν πιο βαθιά στο εσώρουχό της και ένιωσε με τα δάχτυλά του να προσπαθεί να διεισδύσει στο αιδοίο της. Η ΜΚ 3 «σφίχτηκε» και ο κατηγορούμενος απομάκρυνε το χέρι του αμέσως. Η ΜΚ 3 δεν είπε τίποτε. Βρισκόταν σε σοκ και αντιμετώπισε την κατάσταση με παθητικότητα. Δεν είπε τίποτε ούτε και ο κατηγορούμενος και συνέχισε να της κάνει μασάζ. Προχωρώντας πιο πάνω απομάκρυνε το σεντόνι με το οποίο ήταν σκεπασμένη και άρχισε να της αγγίζει τα στήθη της με κυκλικές κινήσεις λέγοντάς της ότι με τα αγγίγματα εκεί θα μπορούσε να χαλαρώσει σύμφωνα με το reiki. Έκλεισε τα μάτια της και τον περίμενε να τελειώσει. Όταν τελείωσε της έδωσε πίσω το σεντόνι, της ζήτησε να χαλαρώσει και έφυγε. Ο κατηγορούμενος φορούσε κοντό παντελονάκι και είχε αφαιρέσει τη φανέλα του. Η πόρτα ήταν κλειστή.
27. Όλες οι παραπονούμενες ήταν δυνητικά ευάλωτες, επειδή προέρχονταν από οικογενειακό περιβάλλον το οποίο δεν μπορούσε να τις καθοδηγήσει, να τις προστατεύσει ή να τις βοηθήσει. Έτσι στρέφονταν στη σχέση τους με τον κατηγορούμενο για προστασία και καθοδήγηση.
28. Ο κατηγορούμενος, ως προπονητής, ήταν σε θέση εξουσίας έναντι όλων των παραπονουμένων, διότι ο ίδιος ήταν ο ενήλικας σε κάθε σχέση ενώ όλες οι ανήλικες, τότε, παραπονούμενες τον θαύμαζαν και τον είχαν ως πρότυπο, αλλά και διότι τον είχαν ανάγκη ώστε να προχωρήσουν με τους αθλητικούς τους στόχους. Ο κατηγορούμενος ήταν πρόσωπο που τους ασκούσε επιρροή.
29. Ο κατηγορούμενος είναι λευκού ποινικού μητρώου.
30. Ο συνήγορος του κατηγορούμενου προς υποβοήθηση του Δικαστηρίου ετοίμασε γραπτή αγόρευση στην οποία γίνεται εκτενής αναφορά στη νομολογία επί του θέματος. Υιοθέτησε επίσης έκθεση που ετοιμάστηκε από το Γραφείο Ευημερίας αναφορικά με τις οικογενειακές και οικονομικές συνθήκες του κατηγορουμένου προσθέτοντας εκεί που έκρινε σκόπιμο επιπρόσθετα στοιχεία τα οποία δεν έχουν αμφισβητηθεί από την Κατηγορούσα Αρχή.
31. Ο κατηγορούμενος είναι σήμερα ηλικίας 50 ετών και γεννήθηκε στη Λάρνακα.
32. Οι γονείς του κατηγορούμενου είναι πρόσφυγες. Μετά την εισβολή και τον εκτοπισμό τους κατοίκησαν στην [χωριό πόλης Α] και έζησαν κάτω από ιδιαίτερα αντίξοες συνθήκες λόγω φτώχειας. Πριν την εισβολή ο πατέρας του κατηγορουμένου εργαζόταν ως γεωργός και στη συνέχεια ως οικοδόμος. Λόγω επακόλουθης αναπηρίας δεν μπορούσε να συνεχίσει και διατηρούσε φόρμα με ζώα. Απεβίωσε το 2005. Η μητέρα του κατηγορουμένου είναι ηλικίας 80 ετών και αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα υγείας. Εργαζόταν ως καθαρίστρια στο Περιφερειακό Νοσοκομείο [χωριού πόλης Α] όπως και στην οικογενειακή φάρμα. Σήμερα λαμβάνει σύνταξη. Ο κατηγορούμενος έχει άλλα δύο αδέλφια, ηλικίας 49 και 42 ετών. Και τα δύο αδέλφια του είναι έγγαμα και εργάζονται.
33. Ο κατηγορούμενος μετά την αποφοίτηση του από το Λύκειο και την ολοκλήρωση της στρατιωτικής του θητείας μετέβη στην Ελλάδα όπου εντάχθηκε σε κλιμάκιο στο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας. Στην Εθνική Φρουρά υπηρέτησε με απόσπαση στην Εθνική Ενόπλων Στίβου. Ο κατηγορούμενος ήταν Παγκύπριος και Πανελλήνιος πρωταθλητής με διακρίσεις σε Ευρωπαϊκό και Παγκόσμιο επίπεδο. Λόγω τραυματισμών ασχολήθηκε από νεαρή ηλικία ως προπονητής. Μετέβη για σπουδές στο Τμήμα Επιστήμης Φυσικής Αγωγής Αθηνών με υποτροφία. Λόγω της άσχημης οικονομικής κατάστασης της οικογένειας διέμενε σε ξενώνες. Αποφοίτησε από τη Γυμναστική Ακαδημία το 1998 με ψηλή βαθμολογία.
34. Επιστρέφοντας στην Κύπρο εργάστηκε σε Ακαδημίες Στίβου ως προπονητής/ γυμναστής. Το 2015 διορίστηκε στο Αθλητικό Σχολείο που άρχισε τη λειτουργία του στη [πόλη Α]. Από το 2008 θεωρείτο μόνιμο προσωπικό στην Ομοσπονδία. Παράλληλα ασχολείτο και με αθλητικό μασάζ όπως και ως γυμναστής σε ποδοσφαιρικές ομάδες. Ως προπονητής είχε αρκετές επιτυχίες στον στίβο. Ταυτόχρονα συνέχισε την παρακολούθηση σεμιναρίων προπονητικής. Απέκτησε δεύτερο πτυχίο στη Ψυχολογία και ακολούθως παρακολούθησε και μαθήματα μεταπτυχιακών σπουδών στον κλάδο Διοίκησης Επιχειρήσεων.
35. Ο κατηγορούμενος το 2006 τέλεσε γάμο από τον οποίο απέκτησε δύο τέκνα ηλικίας σήμερα 18 και 15 ετών. Ο γάμος λύθηκε το 2018. Μέχρι τη σύλληψη του κατέβαλε κανονικά μηνιαία διατροφή ύψους €520 και για τα δύο παιδιά και διατηρούσε συχνή επικοινωνία μαζί τους.
36. Το 2021, μετά την καταγγελία εναντίον του για την παρούσα υπόθεση, απολύθηκε από την εργασία του. Άρχισε να εργάζεται σε καφετέρια και δημιούργησε και το δικό του χώρο αποκατάστασης. Η παρούσα υπόθεση έχει τερματίσει την προπονητική του καριέρα οριστικά. Το σοκ της καταγγελίας ήταν μεγάλο και χρειάστηκε την περίοδο εκείνη ψυχολογική στήριξη από ψυχολόγο και ψυχίατρο. Σύμφωνα με τον Δρ. Α. Παπανεοφύτου, ο κατηγορούμενος πάσχει από μικτή αγχώδη και καταθλιπτική διαταραχή με έντονο καταθλιπτικό συναίσθημα, διαταραχή επέλευσης ύπνου, ψυχοσωματικές εκδηλώσεις άγχους και κρίσεις πανικού. Λόγω της κράτησης του σε προγενέστερο χρόνο στις φυλακές, η κλινική του κατάσταση παρουσίασε επιδείνωση με αποτέλεσμα να αυξηθεί και η δοσολογία της χορηγούμενης φαρμακευτικής αγωγής (βλ. σχετική βεβαίωση – Έγγραφο Α).
37. Ο κατηγορούμενος πριν την καταδίκη του διέμενε σε ενοικιαζόμενο διαμέρισμα ενός υπνοδωματίου. Το ενοίκιο ανερχόταν στα €600 μηνιαίως. Μέχρι το 2021 τα εισοδήματα του ανέρχονταν στις €5.000 – €7.000.
38. Ο συνήγορος του κατηγορούμενου αναγνώρισε τη σοβαρότητα των αδικημάτων που διέπραξε ο κατηγορούμενος τονίζοντας όμως ότι ακόμη και στις περιπτώσεις όπου επιβάλλονται αποτρεπτικές ποινές δεν ατονεί η υποχρέωση του Δικαστηρίου για εξατομίκευση της ποινής. Αναφέρθηκε σε μετριαστικούς παράγοντες που αφορούν τη διάπραξη των αδικημάτων αλλά και τις προσωπικές του περιστάσεις. Θα αναφερθούμε σ’ αυτά στη συνέχεια.
39. Το αδίκημα της άσεμνης επίθεσης, κατά παράβαση του άρθρου 151 ΠΚ, πριν να τροποποιηθεί από τον Ν.64(Ι)/2009, τιμωρείτο ως πλημμέλημα με ποινή φυλάκισης που δεν υπερέβαινε τα δύο έτη ή με πρόστιμο που δεν υπερέβαινε τα €2.562 ή και με τις δύο ποινές. Μετά την τροποποίηση, το αδίκημα τιμωρείται πλέον ως κακούργημα με ποινή φυλάκισης που δεν υπερβαίνει τα πέντε έτη. Ως εκ τούτου, αναφορικά με τις κατηγορίες 8 και 9 που αφορούν τις ΜΚ 4 και ΜΚ 1, αντίστοιχα, προβλεπόταν η ποινή πριν την τροποποίηση σε αντίθεση με τις κατηγορίες 2 και 6 που αφορούν τις ΜΚ 3 και ΜΚ 2, αντίστοιχα.
40. Το αδίκημα της σεξουαλικής εκμετάλλευσης, κατά παράβαση των άρθρων 3 (1) (γ) και 3 (2) (β) του Ν.3(Ι)/2000 (κατηγορία 10 – ΜΚ 1) και το αδίκημα της σεξουαλικής εκμετάλλευσης παιδιού, κατά παράβαση του άρθρου 10 του Ν.87(Ι)/2007 (κατηγορία 5 – ΜΚ 2 και κατηγορία 7 – ΜΚ 4), υπόκεινται σε ποινές φυλάκισης που δεν υπερβαίνουν τα είκοσι έτη.
41. Το αδίκημα της σεξουαλικής κακοποίησης παιδιού, κατά παράβαση του άρθρου 6 (4) (α) του Ν.91(Ι)/2014, υπόκειται σε ποινή φυλάκισης διά βίου (κατηγορία 1 – ΜΚ 3),
42. Τέλος για το αδίκημα της απόπειρας (κατηγορίες 3 και 4 – ΜΚ 2), κατά παράβαση του άρθρου 366 ΠΚ, τα άρθρα 367 και 368 ΠΚ προνοούν τα ακόλουθα:
«367. Όποιος αποπειράται να διαπράξει κακούργημα ή πλημμέλημα, είναι ένοχος πλημμελήματος εκτός αν προνοείται διαφορετικά.
368. Όποιος αποπειράται να διαπράξει κακούργημα που επισύρει θανατική ποινή ή ποινή φυλάκισης δέκα χρόνων και άνω, με ή χωρίς άλλη ποινή, είναι ένοχος κακουργήματος και αν δεν προνοείται κάποια άλλη ποινή, υπόκειται σε φυλάκιση επτά χρόνων»
43. Για το αδίκημα επομένως της απόπειρας άσεμνης επίθεσης (κατηγορία 4) προβλέπεται ποινή φυλάκισης που δεν υπερβαίνει τα δύο έτη ή πρόστιμο που δεν υπερβαίνει τα €2.562 ή και οι δύο ποινές και για το αδίκημα της απόπειρας σεξουαλικής εκμετάλλευσης παιδιού (κατηγορία 3) ποινή φυλάκισης που δεν υπερβαίνει τα επτά έτη.
44. Η σοβαρότητα ενός αδικήματος καθορίζεται από τον Νομοθέτη στη βάση του ανώτατου ορίου ποινής και όχι από τα Δικαστήρια, ο ρόλος των οποίων περιορίζεται στη στάθμιση της σοβαρότητας του αδικήματος ανάλογα με τα περιστατικά που το περιβάλλουν (βλ. Μαληκκίδης v Δημοκρατίας (2016) 2Β ΑΑΔ 1186, 1197 – 1198). Το ανώτατο όριο ποινής που προβλέπεται αποτελεί και τη βάση από την οποία το δικαστήριο ξεκινά για επιμέτρηση της ποινής (βλ. Souilmi v Αστυνομίας (1992) 2 ΑΑΔ 248, 250), Διευθυντής Τμήματος Επιθεώρησης Εργασίας v Χρυσοστόμου κ.α. (2002) 2 ΑΑΔ 575, 580 και ΓΕ v Evans (2005) 2 ΑΑΔ 639, 643 – 644, με αναφορά στις Λεβέντης v Αστυνομίας (1999) 2 ΑΑΔ 632 και Βραχίμης v Αστυνομίας (2000) 2 ΑΑΔ 527).
45. Το ύψος της ποινής είναι ενδεικτικό της σοβαρότητας με την οποία ο νομοθέτης το αντιμετωπίζει και σε σεξουαλικά αδικήματα πρέπει να επιβάλλονται αποτρεπτικές ποινές, σε μια προσπάθεια καταστολής τους (βλ. Λοΐζου κ.ά. v Δημοκρατίας (2009) 2 ΑΑΔ 469, 491 – 492) ειδικότερα όταν αυτά στρέφονται εναντίον παιδιών (βλ. ΓΕ v ΚΡΑ, Ποινική Έφεση 122/2022, 1/12/2022, ECLI:CY:AD:2022:B472, Λευκαρίτης v Δημοκρατίας (2016) 2Β ΑΑΔ 1165, 1182 και ΓΕ v Κυριάκου (2008) 2 ΑΑΔ 562, 568), που κατά κανόνα, τους δημιουργούν ψυχολογικά προβλήματα (βλ. ΓΕ v Γενέθλιου (2016) 2Α ΑΑΔ 207, 220). Το γεγονός ότι προκαλείται πλήγμα στην προσωπικότητα του θύματος, σε περιπτώσεις που το θύμα είναι παιδί, ενυπάρχει εγγενώς στη διάπραξη του αδικήματος (βλ. Χριστοφόρου v Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση 59/2016, 23/3/2017). Τα αδικήματα σεξουαλικής εκμετάλλευσης παιδιών, όχι μόνο στρέφονται κατά των ηθών, αλλά προσβάλλουν και ενίοτε συνθλίβουν την προσωπικότητα και το ψυχισμό του θύματος και πρέπει να αντιμετωπίζονται με αυστηρότητα (βλ. ΚΡΑ, ανωτέρω, με αναφορά στις ΣΑΧ v Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση 71/2020, 28/1/2021, ECLI:CY:AD:2021:B23 και ΓΕ v ΝΝ, Ποινική Έφεση 69/2017, 5/12/2017).
46. Στη Χριστοφόρου, ανωτέρω, επισημάνθηκε ότι ο Ν.91(Ι)/2014 έχει σκοπό την προστασία των παιδιών από συμπεριφορές σεξουαλικής κακοποίησης που έχουν διαφορετικές βέβαια βαθμίδες. Εκείνο όμως που μένει ως σταθερή παράμετρος είναι το ίδιο το θύμα και η ηλικία του, που το κοινωνικό σύνολο θέλει να προστατεύσει, ως ένα πολύτιμο αγαθό. Γι’ αυτό και ο Νόμος είναι ιδιαίτερα αυστηρός στις προβλεπόμενες ποινές. Τα Δικαστήρια είναι επιβεβλημένο να προστατεύουν το αγαθό που ο νομοθέτης ευλόγως θέλησε να προστατευθεί, δηλαδή, τα παιδιά.
47. Όπως έχει λεχθεί στην Clarson v Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση 38/2022, 27/10/2022, ECLI:CY:AD:2022:B411, οι υποθέσεις σεξουαλικών αδικημάτων με θύματα παιδιά βρίσκονται σε έξαρση, και έχουν πλέον εξελιχθεί σε πρωτοφανή μάστιγα. Η κατάσταση αυτή δημιουργεί υποχρέωση στα δικαστήρια για επιβολή ιδιαίτερα αποτρεπτικών και συνεπώς αυστηρών ποινών, με αποτέλεσμα οι προσωπικές περιστάσεις να είναι δευτερεύουσας σημασίας και η εξατομίκευση της ποινής, όσο επιβεβλημένη κι αν είναι, να μην έχει αποφασιστικό ρόλο. Ό,τι έχει σημαίνουσα σημασία είναι η προστασία των παιδιών και των θεμελιακών τους δικαιωμάτων από εγκλήματα αυτής της φύσης, τα οποία συνθλίβουν τον ψυχικό τους κόσμο και εξευτελίζουν την προσωπικότητα τους (βλ. επίσης ΣΑΧ, ανωτέρω και ΣΛ v Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση 155/2019, 25/1/2021), ECLI:CY:AD:2021:B57.
48. Στην Αστυνομία v Πατουρή, Ποινική Έφεση 51/2020, 3/12/2020, τονίστηκε ότι η επιβολή αποτρεπτικών ποινών προβλέπεται και στην Οδηγία 2011/92/ΕΕ (στην οποία ο νόμος μας βασίζεται) αφού στη σκέψη 12 της Οδηγίας, αναφέρεται πως «... για τις σοβαρές μορφές σεξουαλικής κακοποίησης και σεξουαλικής εκμετάλλευσης παιδιών θα πρέπει να επιβάλλονται αποτελεσματικές, αναλογικές και αποτρεπτικές ποινές». Αδικήματα αυτής της φύσεως τιμωρούνται με αποτρεπτικές ποινές. Όπως αναφέρθηκε στη ΓΝ v Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση 178/2017, 14/10/2018, ECLI:CY:AD:2018:B457:
«Η σοβαρότητα των αδικημάτων όπως προκύπτει από την προβλεπόμενη ποινή, η μεγάλη κοινωνική απαξία που τα αδικήματα αυτής της φύσης ενέχουν, η ανάγκη αποτροπής που πηγάζει από την απαράδεκτη συχνότητα με την οποία παρουσιάζονται και η μεγάλη σημασία που έχει το αγαθό που ο Νόμος θέλει να προστατεύσει, δηλαδή το παιδί, είναι παράγοντες που καθιστούν τις προσωπικές και οικογενειακές περιστάσεις δευτερεύουσας σημασίας.»
49. Τα Δικαστήρια έχουν ευθύνη, με τις ποινές που επιβάλλουν για τέτοια αδικήματα, στο πλαίσιο πάντα και των ιδιαιτεροτήτων της κάθε υπόθεσης, να συμβάλλουν στην προστασία των παιδιών από τέτοιες απαράδεκτες και ειδεχθείς συμπεριφορές. Η επιβολή επιεικών ποινών για τέτοια αδικήματα, θα έστελνε, λανθασμένα μηνύματα τόσο προς την κοινωνία αλλά και σε κάθε επίδοξο παραβάτη (βλ. ΓΕ v Κύρρη, Ποινική Έφεση 70/2022, 7/2/2023 με αναφορά στη ΣΛ v Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση 155/2019, 25/2/2021), ECLI:CY:AD:2021:B57. Η επιβολή αυστηρών και αποτρεπτικών ποινών αποτελεί καθήκον των Δικαστηρίων, ιδιαίτερα όταν θύματα είναι παιδιά ή ανήλικα πρόσωπα, την ανωριμότητα, την ευαισθησία ή και την αδυναμία των οποίων εκμεταλλεύονται οι δράστες για να ικανοποιήσουν τις σεξουαλικές τους ορέξεις (βλ. Κύρρη, ανωτέρω, ΚΑΜ v Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση 127/2021, 4/11/2022, ECLI:CY:AD:2022:B419 και Πατουρή, ανωτέρω).
50. Η αποτροπή, ως παράγων ο οποίος επενεργεί στον καθορισμό της ποινής, έχει δύο παραμέτρους. Η μία έχει ως λόγο την αποτροπή του ίδιου του παραβάτη από την επανάληψη του εγκλήματος ή παρομοίων εγκλημάτων στο μέλλον. Η άλλη αφορά την αποτροπή τρίτων από τη διάπραξη όμοιων ή παρόμοιων εγκλημάτων (βλ. Πισκόπου v Δημοκρατίας (1999) 2 ΑΑΔ 342, 351).
51. Στο άρθρο 19 του Ν. 91(Ι)/2014, αναφέρονται περιστάσεις οι οποίες επιδρούν επιβαρυντικά σε κατηγορούμενο σε σχέση με τη διάπραξη των αδικημάτων που προβλέπονται στα άρθρα 6 – 9 και 15. Το Ανώτατο Δικαστήριο επίσης με σειρά αποφάσεων έθεσε τις παραμέτρους εντός των οποίων πρέπει να προσεγγίζονται αδικήματα σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών γενικότερα.
52. Εν προκειμένω επενεργούν επιβαρυντικά τα ακόλουθα:
(1) Η σημαντική διαφορά ηλικίας κατηγορούμενου και θυμάτων (βλ. Χριστοφόρου, ανωτέρω, ΓΕ v ΧΧ, Ποινική Έφεση 36/2017, 14/6/2017, ECLI:CY:AD:2017:B219, Λευκαρίτης v Δημοκρατίας (2016) 2Β ΑΑΔ 1165, 1182 και ΚΑΜ v Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση 127/2021, 4/11/2022), ECLI:CY:AD:2022:B419. Ο κατηγορούμενος σε σχέση με τη ΜΚ 1 έχει διαφορά ηλικίας 11 έτη, με τη ΜΚ 2, 22 έτη και 2 μήνες, με τη ΜΚ 3, 23 ½ έτη και με τη ΜΚ 4, 17 έτη και 10 μήνες.
(2) Η επανάληψη (βλ. Λευκαρίτης, ανωτέρω, σελ. 1182 και Κύρρη ανωτέρω). Η εγκληματική συμπεριφορά του ήταν επαναλαμβανόμενη. Επεκτάθηκε σε 4 συνολικά αθλήτριές του, σε διαφορετικές χρονικές στιγμές εντός διαστήματος 12 ετών και ενώ όλες οι παραπονούμενες ήταν ανήλικες, από 14 μέχρι 17 ετών. Κατά της ΜΚ 2 η συμπεριφορά του επαναλήφθηκε σε δύο περιπτώσεις.
(3) Όλες οι παραπονούμενες ήταν ευάλωτες λόγω της οικογενειακής τους κατάστασης (βλ. Λευκαρίτης, ανωτέρω, σελ. 1183). Οι προσωπικές τους συνθήκες ήταν γνωστές σ’ αυτόν. Οι ΜΚ 2 και ΜΚ 3 ιδιαίτερα θεωρούσαν το χώρο του στίβου ως σπίτι τους και στο πρόσωπο του κατηγορουμένου αναγνώριζαν στοιχεία πατρικής φιγούρας.
(4) Υπήρξε κατάχρηση της θέσης του ως προπονητής τους ως επίσης και της συναισθηματικής και πραγματικής εξάρτησης τους από αυτόν (βλ. ΧΧ, ανωτέρω και Χριστοφόρου, ανωτέρω) λόγω και των αθλητικών τους στόχων. Θα πρέπει να επισημανθεί επίσης ότι ο αθλητισμός γι’ αυτές ήταν διέξοδος. Θεωρούνταν ταλέντα και έκαναν πρωταθλητισμό. Η εξάρτηση αυτή ήταν και ένας από τους βασικούς λόγους που άργησαν να κάνουν καταγγελίες, έστω και αν, όπως ο συνήγορος Υπεράσπισης εισηγήθηκε, ο κατηγορούμενος δεν έλαβε μέτρα αποτροπής των καταγγελιών τότε. Αποτέλεσε εύρημα μας όμως ότι εκκρεμούσης της δίκης υπήρξε επικοινωνία με κάποιες από αυτές με σκοπό την αποτροπή προώθησης της υπόθεσης.
(5) Οι περιστάσεις διάπραξης των αδικημάτων εμπεριέχουν και κάποιο στοιχείο προσχεδιασμού αφού είχε απομονώσει την κάθε μια από αυτές, υπήρξε επιμονή του στο να αφαιρέσουν τα ρούχα τους και έγιναν σε χρόνους που δεν υπήρχαν άλλα πρόσωπα πλησίον του χώρου.
(6) Σε ό,τι αφορά τη ΜΚ 2 (στο 1ο περιστατικό) και τη ΜΚ 4 ήταν σε ηλικία που δεν είχαν συμπληρώσει το 16ο έτος της ηλικίας τους ήτοι, στην τρυφερή ηλικία των 14 και 15 ετών, αντιστοίχως. Η σχέση εμπιστοσύνης με τον κατηγορούμενο άρχισε όταν η ΜΚ 2 ήταν 10 – 11 ετών και η ΜΚ 3 ήταν 12 ετών.
(7) Το ένα περιστατικό με τη ΜΚ 2 έλαβε χώρα στην αλλοδαπή εκτός του οικείου περιβάλλοντος της παραπονουμένης και ενώ ήταν υπό την πλήρη προστασία του κατηγορούμενου.
(8) Στις περιπτώσεις των ΜΚ 2 (1ο περιστατικό), ΜΚ 3 και ΜΚ 4 τους είχε ζητήσει να αφαιρέσουν τα ρούχα τους.
(9) Καμία εκ των παραπονουμένων δεν είχε σεξουαλική εμπειρία πριν τις άνομες πράξεις του κατηγορούμενου, ενώ υπήρξε εκμετάλλευση της θέσης του αφού τους παρουσίαζε ότι αυτό που έκανε ήταν αναγκαίο για τις αθλητικές τους επιδόσεις.
53. Λάβαμε υπόψη μας ότι απουσιάζουν επιβαρυντικοί παράγοντες όπως, η χρήση βίας σε ό,τι αφορά τις ΜΚ 1 και ΜΚ 4. Κάποιου είδους βία είχε ασκηθεί εναντίον της ΜΚ 2 όταν την πίεζε να ανοίξει τα χέρια της αλλά και σε κάποιο βαθμό λεκτική βία εναντίον της ΜΚ 3 η οποία όταν αρχικώς αρνήθηκε να δεχθεί μασάζ από τον κατηγορούμενο δέχθηκε φωνές από αυτόν. Σε σχέση με τη ΜΚ 3, πλην του στοιχείου (γ) του άρθρου 19 του Ν.91(Ι)/2014 ως θα μπορούσε να εφαρμοστεί στην περίπτωση αυτή και το οποίο ενυπάρχει στο ίδιο το άρθρο 6(4) και του στοιχείου (ε) η βία που ασκήθηκε δεν ήταν μεγάλης ισχύος. Οι πράξεις περιορίστηκαν σε αγγίγματα και θωπείες, ενώ οι όποιες ενέργειές του κατηγορουμένου επί των ανηλίκων δεν συνοδεύονταν από πράξεις ιδιαίτερης έντασης και βαναυσότητας. Επίσης απουσιάζει η πρόκληση σωματικών βλαβών ή η έκθεση ή χρήση των δικών του γεννητικών οργάνων (βλ. ΣΑΧ και ΚΡΑ, ανωτέρω) ή η πρόκληση ειδικών ψυχικών τραυμάτων (βλ. Γεωργίου, ανωτέρω) πέραν της αυταπόδεικτης ψυχικής βλάβης που αναγνωρίζει η νομολογία (βλ. Γενεθλίου, ανωτέρω) η οποία βέβαια έχει τη σημασία της αφού αφορά πρόσωπα που κατά τους επίδικους χρόνους ήταν ανήλικα. Λάβαμε επίσης υπόψη μας ότι τα συμπτώματα της μείζονος καταθλιπτικής διαταραχής με αγχώδη δυσφορία της ΜΚ 2 επιδεινώθηκαν μετά την καταγγελία εναντίον του κατηγορούμενου και προκάλεσαν σημαντική έκπτωση στη λειτουργικότητά της. Η συμπτωματολογία καταθλιπτικής φύσης και άγχους της ΜΚ 3 επιδεινώθηκαν επίσης μετά την καταγγελία στην αστυνομία.
54. Τούτων λεχθέντων, απουσιάζουν οι υπόλοιποι επιβαρυντικοί παράγοντες που αναφέρονται στο άρθρο 19 του Ν. 91(Ι)/2014, ήτοι ο κίνδυνος στη ζωή του θύματος, διανοητική ή σωματική αναπηρία του θύματος, συμμετοχή άλλου προσώπου ή διάπραξη των αδικημάτων στο πλαίσιο εγκληματικής οργάνωσης, προηγούμενη καταδίκη για ανάλογης φύσεως αδίκημα και το γεγονός ότι δεν ήταν δημόσιος λειτουργός.
55. Ως ελαφρυντικούς παράγοντες λάβαμε υπόψη μας το λευκό του ποινικό μητρώο, σε συνάρτηση με την ηλικία του, τη μη εμπλοκή του σε άλλη υπόθεση μετά το 2015. Λάβαμε επίσης υπόψη μας ότι η προπονητική του καριέρα πλέον έχει τερματιστεί και ότι μια πολυετής ποινή φυλάκισης, θα έχει επιπτώσεις όχι μόνο στον ίδιο αλλά και στους οικείους του, ενώ η επανένταξη του στην κοινωνία θα είναι πιο δύσκολη (βλ. Ξυδάς v Δημοκρατίας (2012) 2 ΑΑΔ 817, 826 – 827). Δεχόμαστε επίσης τα όσα αναφέρθηκαν για την κατάσταση της ψυχικής του υγείας και τις επιπτώσεις που θα έχει το «στίγμα» της καταδίκης στα τέκνα του και στη μητέρα του. Επακόλουθο της καταδίκης ήταν ο κατηγορούμενος να βιώσει την απόρριψη από φίλους και συναδέλφους ενώ υπήρξαν και σε σχέση με τον ίδιο αρνητικά δημοσιεύματα που τον «φωτογράφιζαν» και διαπόμπευσαν (Έγγραφα Β και Γ τα σχετικά δημοσιεύματα). Τα προαναφερθέντα αποτελούν κάποιου είδους εξωδικαστική τιμωρία.
56. Ο κατηγορούμενος δεν μπορεί να τύχει του ευεργετήματος που θα είχε αν παραδεχόταν, οπότε και σε τέτοια περίπτωση δεν θα κατέθεταν οι παραπονούμενες. Η νομολογία αναγνωρίζει την παραδοχή ως πολύ σοβαρό μετριαστικό παράγοντα επειδή, μεταξύ άλλων, έχει ως συνέπεια το θύμα να μην υποβάλλεται στη θέση να βιώσει εκ νέου, μέσα από τη δίκη, τη σεξουαλική κακομεταχείριση που το ίδιο έχει υποστεί, (βλ. ΚΡΑ, ανωτέρω, Πατουρής, ανωτέρω, Λευκαρίτης, ανωτέρω στη σελ. 1183 και ΣΚ v Αστυνομικού Διευθυντή Λεμεσού (2010) 2 ΑΑΔ 304, 315). Το γεγονός βέβαια ότι έγινε ακρόαση δεν είναι επιβαρυντικός παράγων.
57. Περαιτέρω, αν και υπήρξε καθυστέρηση στην καταγγελία της υπόθεσης, το δεδομένο αυτό δεν θεωρείται μετριαστικός παράγων σε υποθέσεις όπου υφίστατο σχέση εμπιστοσύνης ή επιρροής (βλ. Μηνά v Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση 228/2018, 16/3/2020, ECLI:CY:AD:2020:B102 και Μιχαήλ v Δημοκρατίας (2003) 2 ΑΑΔ 123, 128 – 129).
58. Το δε γεγονός ότι δεν φέρεται να διέπραξε αδικήματα ανάλογης φύσεως από το 2015 και μετά συνιστά μετριαστικό παράγοντα (βλ. R v H [2011] EWCA Crim 2753) μειωμένης όμως σημασίας, αφού η περίοδος διάπραξης εκτεινόταν για 12 έτη κατά 4 παραπονουμένων.
59. Θεωρούμε χρήσιμο να παραπέμψουμε, ενδεικτικά, σε κάποιες αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου και στις ποινές που επιβλήθηκαν. Όπως αναφέρθηκε στη Selmani v Δημοκρατίας (2016) 2Β ΑΑΔ 854, 862, η «παραπομπή πρωτοδίκως σε δικαστικό προηγούμενο, ιδίως στις περιπτώσεις που επιβάλλεται ποινή στερητική της ελευθερίας και μάλιστα μακροχρόνια, θωρακίζει τη δικαστική κρίση με την απαραίτητη πειστικότητα και εξαλείφει την οποιαδήποτε υπόνοια για αυθαιρεσία ή τυχόν αίσθημα αδικίας του καταδικασθέντα.». Η μεγαλύτερη χρησιμότητα του δικαστικού προηγούμενου έγκειται στον εντοπισμό των περιστάσεων που θεωρήθηκαν ως ελαφρυντικές ή επιβαρυντικές (βλ. Μιχαήλ v Δημοκρατίας (2003) 2 AAΔ 123). Προηγούμενες αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου, αναφορικά με τις επιβληθείσες ποινές είναι ενδεικτικές του μέτρου τιμωρίας συγκεκριμένων εγκλημάτων και των παραμέτρων του καθορισμού της ποινής. Δεν έχουν όμως τον δεσμευτικό χαρακτήρα. Και τούτο, γιατί η ποινή που επιβάλλεται σε κάθε υπόθεση είναι αλληλένδετη με τις ιδιαιτερότητες των γεγονότων που την συνθέτουν και με τις ιδιαιτερότητες των συνθηκών του παραβάτη (βλ. Χαραλάμπους κ.ά. v Δημοκρατίας, Ποινικές Εφέσεις 127/2019 και 130/2019, 10/3/2021, με μνεία στη Χαραλάμπους v Δημοκρατίας (2000) 2 ΑΑΔ 1).
60. Στην Πατουρή, ανωτέρω, ο κατηγορούμενος είχε κριθεί ένοχος μετά από παραδοχή σε κατηγορίες κατά παράβαση του άρθρου 6 (4) (α) του Ν.91(4)/2014. Ο κατηγορούμενος επιτέθηκε άσεμνα στη θυγατέρα της συμβίας του, ηλικίας 13½ ετών σε δύο διαφορετικές περιπτώσεις. Στην πρώτη περίπτωση την αποκάλεσε «μωρό μου» και της τράβηξε τη φανέλα που φορούσε προς τα πάνω. Στη συνέχεια, την έπιασε από το στήθος, σφίγγοντάς την συγχρόνως. Αυτή του ζήτησε να σταματήσει, αλλά εκείνος συνέχισε. Το ίδιο περιστατικό συνέβη και την επομένη ημέρα, μόνο που, τούτη τη φορά, ο κατηγορούμενος «έγλειψε», επίσης, την παραπονουμένη στο στήθος και την «φίλησε» στο στόμα. Η επιβληθείσα ποινή φυλάκισης των 10 μηνών κρίθηκε ανεπαρκής και αυξήθηκε σε 3 χρόνια.
61. Στη Ρ v Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση 253/2017, 28/2/2019, ECLI:CY:AD:2019:B66 ο κατηγορούμενος αφού βρέθηκε ένοχος σε τέσσερις κατηγορίας για σεξουαλική κακοποίηση της 11χρονης θυγατέρας της συντρόφου του κατά παράβαση των άρθρων 2 και 6(4)(α) του Ν.91(Ι)/2014 και τέσσερις σε άσεμνη επίθεση κατά γυναίκας κατά παράβαση του άρθρου 151 ΠΚ σε συνδυασμό με τον Ν.119(1)/2000 για τα ίδια γεγονότα. Ο κατηγορούμενος σε τέσσερις διαφορετικές περιπτώσεις άγγιξε και χάιδεψε την κοιλιά και τα γεννητικά όργανα της ανήλικης, ενώ σε μια περίπτωση υπήρξε αιδοιολειξία. Αυτά σε χρονική περίοδο τριών μηνών. Επιβλήθηκαν σε αυτό συντρέχουσες ποινές φυλάκισης 5 ετών σε κάθε μια των 4 κατηγοριών στη βάση του Ν.91(Ι)/2014 και 2 ετών στη κάθε μια των κατηγοριών του 151 ΠΚ. Οι ποινές επικυρώθηκαν από το Ανώτατο Δικαστήριο.
62. Στη ΓΕ v Κύρρη, Ποινική Έφεση 70/2022, 7/2/2023, ο κατηγορούμενος παραδέχθηκε ενοχή σε εννέα κατηγορίες κατά παράβαση του άρθρου 6(4) (α) του Ν. 91(Ι)/2014 και σε δύο κατά παράβαση του άρθρου 6 (3) του ιδίου Νόμου. Ο κατηγορούμενος έκανε μαθήματα ιππασίας και προπονήσεις σε ανήλικα παιδιά και σε ενήλικες. Οι επτά κατηγορίες αφορούσαν ανήλικο, ηλικίας 17, περίπου, ετών κατά τον επίδικο χρόνο, για το ότι, σε άγνωστη ημερομηνία του Απριλίου 2021, ο κατηγορούμενος, καταχρώμενος τη θέση εμπιστοσύνης, εξουσίας και επιρροής σ’ αυτόν, συμμετείχε σε σεξουαλική πράξη με αυτόν. Σε δύο περιπτώσεις τον άγγιξε στα γεννητικά όργανα (κατηγορίες 1 και 2), σε τρεις περιπτώσεις προέβη σε πεολειχία του (κατηγορίες 3, 5 και 6), ενώ σε μία εξ αυτών (αυτήν της κατηγορίας 3) ο ανήλικος προέβη σε πεολειχία του κατηγορούμενου (κατηγορία 4) και, τέλος, σε μία περίπτωση έβαλε το πέος του στον πρωκτό του ανήλικου (κατηγορία 7). Οι δύο κατηγορίες αφορούσαν δεύτερο ανήλικο, ηλικίας 12½ και 13½, περίπου, ετών κατά τους επίδικους χρόνους για το ότι, σε άγνωστη ημερομηνία του Δεκεμβρίου του 2017 (κατηγορία 8) και του Δεκεμβρίου του 2018 (κατηγορία 9), συμμετείχε σε σεξουαλική πράξη μ’ αυτόν, ήτοι τον άγγιξε στα γεννητικά όργανα (εντός του παντελονιού. Οι κατηγορίες 18 και 19 αφορούσαν τρίτο ανήλικο ηλικίας 14, περίπου, ετών κατά τον επίδικο χρόνο, για το ότι, σε άγνωστη ημερομηνία μεταξύ Ιουνίου 2020 και Φεβρουαρίου 2021, ο κατηγορούμενος, καταχρώμενος τη θέση εμπιστοσύνης, εξουσίας και επιρροής σ’ αυτόν συμμετείχε σε σεξουαλική πράξη με αυτόν, ήτοι τον άγγιξε στα γεννητικά όργανα.
63. Το Κακουργιοδικείο επέβαλε σε κάθε μια από τις κατηγορίες 1, 2, 8, 9, 18 και 19 – που αφορούσαν αγγίγματα στα γεννητικά όργανα των ανήλικων θυμάτων – ποινή φυλάκισης 5 ετών, ενώ σε κάθε μια από τις κατηγορίες 3, 4, 5, 6 – που αφορούσαν πράξεις πεολειχίας – αλλά και στην κατηγορία 7 – που αφορούσε περίπτωση εισδοχής του πέους του κατηγορουμένου στον πρωκτό του ανήλικου – ποινή φυλάκισης 10 ετών. Αποφάσισε, περαιτέρω, όπως οι ποινές συντρέχουν. Το Ανώτατο Δικαστήριο αποδεχόμενο την έφεση του Γενικού Εισαγγελέα για ανεπάρκεια της ποινής διέταξε όπως η ποινή φυλάκισης των 5 ετών που επιβλήθηκε σε κάθε μια από τις κατηγορίες 1, 2, 8, 9, 18 και 19 εκτιθεί διαδοχικά με την ποινή φυλάκισης των 10 ετών που επιβλήθηκε σε κάθε μια από τις κατηγορίες 3, 4, 5, 6 και 7 έτσι ώστε το συνολικό ύψος της ποινής φυλάκισης που θα εξέτιε ο κατηγορούμενος να ανέλθει στα 15 έτη.
64. Η Κύρρη προφανώς αποτελεί πιο σοβαρή περίπτωση από την προκειμένη, όμως προσομοιάζει με την παρούσα ότι ο κατηγορούμενος ήταν επίσης προπονητής και πρόσωπο εμπιστοσύνης. Υφίσταται επίσης το στοιχείο της επανάληψης. Είναι επίσης καθοδηγητική ως προς τον τρόπο που το Δικαστήριο θα πρέπει να εξετάσει το ζήτημα της συνολικότητας της ποινής σε περιπτώσεις όπου υφίστανται διακριτά συμβάντα κατά διαφορετικών παραπονουμένων. Η Πατουρή επίσης αφορούσε σοβαρότερα περιστατικά, μεμονωμένα όμως, κατά μιας ανήλικης, στην οικία της από το σύμβιο της μητέρας της. Η Ρ επίσης παρουσίαζε το στοιχείο της επανάληψης, με σοβαρότερο περιστατικό την αιδοιολειξία.
65. Συνυπολογίζοντας και σταθμίζοντας όλα όσα αναφέρθηκαν πιο πάνω και όλους τους σχετικούς παράγοντες για μετριασμό της ποινής, επιβάλλονται στον κατηγορούμενο οι ακόλουθες ποινές:
Στην κατηγορία 1 ποινή φυλάκισης 2 ετών και 6 μηνών.
Στην κατηγορία 2 ποινή φυλάκισης 1 έτους.
Στην κατηγορία 3 ποινή φυλάκισης 1 έτους.
Στην κατηγορία 4 ποινή φυλάκισης 3 μηνών.
Στην κατηγορία 5 ποινή φυλάκισης 2 ετών.
Στην κατηγορία 6 ποινή φυλάκισης 1 έτους.
Στην κατηγορία 7 ποινή φυλάκισης 1 έτους και 6 μηνών.
Στην κατηγορία 8 ποινή φυλάκισης 6 μηνών.
Στην κατηγορία 9 ποινή φυλάκισης 6 μηνών.
Στην κατηγορία 10 ποινή φυλάκισης 1 έτους.
66. Περαιτέρω ο κατηγορούμενος παραπέμπεται στην Αρχή Εποπτείας, που εγκαθιδρύθηκε δυνάμει του άρθρου 47 του Ν. 91(Ι)/2014, καθ’ όλη τη διάρκεια της κράτησης του στις Κεντρικές Φυλακές και για χρονικό διάστημα 3 ετών, μετά την αποφυλάκιση του.
67. Εναντίον του κατηγορουμένου εκδίδεται επίσης διάταγμα δυνάμει του άρθρου 14 του Ν.91(Ι)/2014 με το οποίο απαγορεύεται στον κατηγορούμενο να εργοδοτηθεί σε χώρους όπου βρίσκονται ή συχνάζουν παιδιά.
68. Εξετάσαμε κατά πόσο οι ποινές θα είναι συντρέχουσες ή διαδοχικές. Στην Κύρρη, ανωτέρω, αναφέρθηκαν τα ακόλουθα:
«Η ουσία του πράγματος σε υποθέσεις όπως η κρινόμενη, είναι ότι η επιβαλλόμενη ποινή θα πρέπει σφαιρικά να είναι δίκαιη και ανάλογη. Αυτή είναι και η οδηγούσα αρχή του Sentencing Guidelines Council: Definitive Guideline του 2012 (βλ. Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας ν. Θωμά, Ποινική Έφεση Αρ. 132/2017 (σχ. με 136/2017, ημερ. 26/6/2019)). Αντικρίζοντας, δε, την εγκληματική συμπεριφορά του Εφεσίβλητου ως σύνολο, το καίριο και καθοριστικό ερώτημα που εγείρεται στην παρούσα Έφεση είναι κατά πόσο οι επιβληθείσες συντρέχουσες ποινές καθιστούν, όπως ήταν η εισήγηση της ευπαιδεύτου συνηγόρου για το Γενικό Εισαγγελέα, την ποινική του μεταχείριση έκδηλα ανεπαρκή.
Ό,τι, εν προκειμένω, έχει σημασία είναι ότι, ενώ έγινε από το Κακουργιοδικείο φραστική αναφορά στην επαναλαμβανόμενη εγκληματική δράση του Εφεσίβλητου και στον αριθμό των ανήλικων θυμάτων, η επιβολή συντρεχουσών ποινών φυλάκισης δεν επαρκούσε για να στιγματίσει την ολική εγκληματική συμπεριφορά του, ούτε εναρμονίζετο με τη σοβαρότητα των επιμέρους Κατηγοριών. Εν ολίγοις, η κατ' επανάληψη στηλίτευση από το Κακουργιοδικείο των πράξεων του Εφεσίβλητου, δεδομένης της σοβαρότητας, όπως ορθώς το ίδιο διαπίστωσε, των αδικημάτων που αυτός διέπραξε, των περιστάσεων τους και της έκτασης τους καθώς και της γενικότερης αποτίμησης της παράνομης συμπεριφοράς του Εφεσίβλητου, σαφώς και δεν αντανακλάται στην Απόφαση του, όχι τόσο λόγω του ύψους των ποινών αφ’ εαυτού, αλλά ένεκα της επιβολής συντρεχουσών ποινών.
Όπως υπεδείχθη στην υπόθεση Κατσιαρή ν. Αστυνομίας, Ποινική Έφεση Αρ. 163/2019, ημερ. 20/12/2019:
«Όταν αδικήματα του ίδιου ή παρόμοιου χαρακτήρα στρέφονται εναντίον διαφορετικών προσώπων και μάλιστα κατά τρόπο επανειλημμένο, η επιβολή συντρεχουσών ποινών είναι δυνατό να μην αντανακλά τη συνολική εγκληματικότητα της συμπεριφοράς (Ευσταθίου ν. Δημοκρατίας (2014) 2 ΑΑΔ 541, R. v. Jamienson & Jamienson [2008] EWCA Crim 2761, Sentencing Council, Offences Taken into Consideration and Totality, Definitive Guideline, 2012, Ορφανίδη ν. xxx Χατζηχριστοδούλου Λτδ κ.α., Ποιν. Εφ. Αρ. 19/18, ημερ. 25.1.2019).
Κατά γενική δε αρχή, το σύνολο των διαδοχικών ποινών θα πρέπει να βρίσκεται σε αναλογία προς τη σοβαρότητα των επιμέρους κατηγοριών (Δημητρίου, Παπαγεωργίου (ανωτέρω)).»
69. Στρεφόμενοι τώρα στο ζήτημα του συνολικού χρόνου εγκλεισμού του κατηγορούμενου στη φυλακή για τα αδικήματα που διέπραξε, κρίνουμε ότι, η μη επιβολή διαδοχικών ποινών φυλάκισης δεν θα αντανακλά τη συνολική εγκληματικότητα της συμπεριφοράς του. Τα αδικήματα που αποδίδονται στον κατηγορούμενο καταλαμβάνουν μια χρονική περίοδο 12 ετών και διαπράχθηκαν επί τεσσάρων ανηλίκων αθλητριών σε παντελώς διαφορετικές χρονικές στιγμές χωρίς να έχει προβληθεί ή και να εντοπίζεται η όποια διασύνδεση μεταξύ τους.
70. Ως εκ τούτου:
(1) Οι ποινές των κατηγοριών 1 και 2, που αφορούν τη ΜΚ 3, να συντρέχουν μεταξύ τους.
(2) Οι ποινές των κατηγοριών 3 και 4, που αφορούν τη ΜΚ 2 να συντρέχουν μεταξύ τους, αλλά θα εκτιθούν διαδοχικά των κατηγοριών 1 και 2.
(3) Οι ποινές των κατηγοριών 5 και 6, που αφορούν τη ΜΚ 2 να συντρέχουν μεταξύ τους, αλλά θα εκτιθούν διαδοχικά των κατηγοριών 3 και 4.
(4) Οι ποινές των κατηγοριών 7 και 8, που αφορούν τη ΜΚ 4 να συντρέχουν μεταξύ τους, αλλά θα εκτιθούν διαδοχικά των κατηγοριών 5 και 6.
(5) Οι ποινές των κατηγοριών 9 και 10, που αφορούν τη ΜΚ 1 να συντρέχουν μεταξύ τους, αλλά θα εκτιθούν διαδοχικά των κατηγοριών 7 και 8.
71. Ο κατηγορούμενος θα εκτίσει συνολικά δηλαδή ποινή φυλάκισης 8 ετών.
72. Σύμφωνα με το άρθρο 117(1) του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ.155, η ποινή φυλάκισης μειώνεται κατά το χρονικό διάστημα που ο κατηγορούμενος βρισκόταν σε προφυλάκιση, ήτοι από την 23/5/2023 μέχρι την 3/8/2023 και ακολούθως από την 15/3/2024 μέχρι σήμερα.
73. Μετά την αποπεράτωση τυχόν εφέσεως τα Τεκμήρια 3, 7 και 15 να επιστραφούν στους νόμιμους δικαιούχους. Τα υπόλοιπα Τεκμήρια να κατασχεθούν και να καταχωριστούν στο φάκελο της υπόθεσης.
74. Τα έξοδα, ύψους €790, να καταβληθούν από τη Δημοκρατία.
(Υπ.) Ν. Α. Π. Γεωργιάδης, Π.Ε.Δ.
(Υπ.) Μ. Κ. Λοΐζου, Α.Ε.Δ.
(Υπ.) Ν. Οικονόμου, Ε.Δ.
Πιστό Αντίγραφο
Πρωτοκολλητής