ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ
ΕΝΩΠΙΟΝ: Π. ΣΑΒΒΙΔΗ, Προσ. Ε. Δ
ΑΡ. ΠΟΙΝΙΚΗΣ ΥΠΟΘΕΣΗΣ: 15843/2020
ΜΕΤΑΞΥ
ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΥ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ
ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΣΑ ΑΡΧΗ
και
EDUARD MARIAN MIFTODE
ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΟΣ
8 Φεβρουαρίου 2024
ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ:
Για την Κατηγορούσα Αρχή: Χρ. Θεμιστοκλέους (κα)
Για τον Κατηγορούμενο: Δ. Ιωαννίδης (κος) και Ε. Παρασκευά (κα)
Κατηγορούμενος παρών
ΑΠΟΦΑΣΗ
Α. ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Η παρούσα υπόθεση αφορά τροχαίο, θανατηφόρο, δυστύχημα. Ο κατηγορούμενος, βάσει κατηγορητηρίου, αντιμετωπίζει, μία (1) κατηγορία. Ειδικότερα, κατηγορείται για το αδίκημα της πρόκλησης θανάτου, λόγω αλόγιστης, απερίσκεπτης ή επικίνδυνης πράξης ή συμπεριφοράς[[1]]. Σύμφωνα με τις λεπτομέρειες αδικήματος, ο κατηγορούμενος στις 04.02.2018 στον δρόμο Αγ. Σωζόμενου – Ποταμιάς, παρά την Ποταμιά της Επαρχίας Λευκωσίας, ενώ οδηγούσε το όχημα του, λόγω αλόγιστης, απερίσκεπτης ή επικίνδυνης πράξης ή συμπεριφοράς, που δεν ανάγεται σε υπαίτια αμέλεια, χωρίς πρόθεση επέφερε το θάνατο του Νεκτάριου Πεττεμερίδη [στο εξής το «θύμα»], τέως από το Στρόβολο.
Ο Κατηγορούμενος δήλωσε μη παραδοχή στην πιο πάνω κατηγορία που αντιμετωπίζει με αποτέλεσμα η υπόθεση να προχωρήσει σε ακρόαση. Η κατηγορούσα αρχή, για να αποδείξει την υπόθεση της, παρουσίασε, συνολικά, δώδεκα (12) μάρτυρες και συγκεκριμένα τον Λοχ. 517 Ανδρέα Ανδρέου [ΜΚ1], τον Λοχ. 740 Ελευθέριο Σολέα [ΜΚ2], τον Λοχ. 4721 Θεοκλή Θεοκλέους [ΜΚ3], τον Αστ.2488 Ξάνθο Ευσταθίου [ΜΚ4], τον Φαίδων Μιχαήλ (ποδηλατιστής) [ΜΚ5], τον Ιωάννη Οδυσσέως (Επιστάτης Επαρχιακής Διοίκησης Λευκωσίας) [ΜΚ6], τον Αλέξιο Κυριακίδη (ποδηλατιστής) [ΜΚ7], τον Χρίστο Χρίστου (ποδηλατιστής) [ΜΚ8], τον Αριστοτέλη Ιρζένσκι (ποδηλατιστής) [ΜΚ9], τον Λοχ.843 Μάριο Αντωνίου [ΜΚ10], τον Rusin Geany (συνοδηγός κατηγορούμενου) [ΜΚ11] και τον Αλέξη Χαραλάμπους (ποδηλατιστής) [ΜΚ12]. Στη συνέχεια, αφότου το Δικαστήριο κάλεσε σε απολογία τον κατηγορούμενο, ο τελευταίος, επέλεξε να καταθέσει ενόρκως, χωρίς να παρουσιάσει μάρτυρες υπεράσπισης. Στη διαδικασία, κατατέθηκαν, συνολικά 42 ΤΕΚΜΗΡΙΑ.
Στο πλαίσιο της ακροαματικής διαδικασίας δηλώθηκαν παραδεκτά γεγονότα, τα οποία εγκρίθηκαν από το Δικαστήριο. Ως προς την ισχύ τους, σχετικές, κατ' αναλογία, είναι οι υποθέσεις Ανδρέου κ.ά. ν. Αστυνομίας (1999) 2 Α.Α.Δ. 498 και Χριστοδούλου άλλως Ρόπας κ.ά. ν. Δημοκρατίας (αρ. 2) (2000) 2 Α.Α.Δ. 628.
Οι συνήγοροι των μερών αγόρευσαν ενώπιον του Δικαστηρίου. Εξέτασα με προσοχή τα όσα ανέφεραν στις αγορεύσεις τους, έχοντας συνεχώς κατά νου ότι πρόκειται για ποινική υπόθεση και το βάρος απόδειξης το φέρει η Κατηγορούσα Αρχή για να αποδείξει, πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας, την ενοχή του κατηγορούμενου στην κατηγορία που αντιμετωπίζει.
Θα αναφερθώ εκτενέστερα στις τοποθετήσεις των μερών εκεί που κρίνω ότι τούτο είναι αναγκαίο, χωρίς ασφαλώς να θεωρώ ότι υπάρχει υποχρέωση απάντησης σε κάθε επουσιώδες, εγειρόμενο επιχείρημα [βλ. κατ’ αναλογία, Οδυσσέα ν. Αστυνομίας (1999) 2 Α.Α.Δ. 490, 495] ή καθήκον ενασχόλησης με κάθε στοιχείο μαρτυρίας ή διαζευκτικής εκδοχής ή πιθανότητας που προβάλλεται και κρίνεται στην ολότητα της μαρτυρίας ως αντικειμενικά απίθανη ή παράλογη [βλ. κατ’ αναλογία, Τιμοθέου ν. Αστυνομίας (2012) 2 Α.Α.Δ. 671, 686]. Είναι, πιστεύω, αυτονόητο, πως εάν η προσέγγιση τούτη ήταν διαφορετική, θα καλούμουν να εξετάσω πιθανότητες ή θεωρίες, ως προς τα συμβάντα που δεν θα μπορούσαν ευλόγως να εξαχθούν από τη μαρτυρία, κάτι που αφίσταται προφανώς του δικαστικού έργου [βλ. κατ’ αναλογία, Ιωάννου κ.α. ν. Δημοκρατίας (2001) 2 Α.Α.Δ. 195, 224].
Β. ΚΟΙΝΩΣ ΑΠΟΔΕΚΤΑ και ΜΗ ΑΜΒΙΣΒΗΤΟΥΜΕΝΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ
Στη βάση των, κοινώς αποδεκτών, γεγονότων που περιβάλλουν την παρούσα υπόθεση, είτε αυτά εγκρίθηκαν ως παραδεκτά γεγονότα, είτε προκύπτουν από αναντίλεκτη, ενώπιον του Δικαστηρίου, μαρτυρία, είτε, τέλος, από κοινές τοποθετήσεις των μαρτύρων των μερών, στις 04. 02. 2018 και περί η ώρα 07: 10 λήφθηκε μήνυμα από το ΚΕΜ Λευκωσίας στο Σταθμό Πέρα Χωρίου Νήσου, ότι στον δρόμο Αγίου Σωζόμενου υπάρχει τροχαίο ατύχημα με ποδηλατιστές. Στη σκηνή μετέβη ο ΜΚ4 όπου και εντόπισε τον κατηγορούμενο και τον συνοδηγό αυτού, ΜΚ11, καθώς επίσης και μια ομάδα ποδηλατιστών, μεταξύ των οποίων ήταν και οι ΜΚ5, ΜΚ7, ΜΚ8, ΜΚ9 και ΜΚ12. Επίσης, στη σκηνή εντοπίστηκε, ακινητοποιημένο, το όχημα του κατηγορούμενου, εντός της αντίθετης λωρίδας κυκλοφορίας, ως ήταν η πορεία του. Οι ενεχόμενοι ποδηλατιστές που ενεπλάκησαν στο δυστύχημα ήταν ο ΜΚ12, το θύμα, ο Κυριάκος Κυριάκου και ο Γουίλιαμ Βέρμπιστ. Η πορεία των ποδηλατιστών ήταν από Ποταμιά προς Άγιο Σωζόμενο, με το όχημα του κατηγορούμενου να κινείται με εξ αντιθέτου πορεία. Οι λόγοι που οδήγησαν στην παρέκκλιση της κανονικής πορείας του οχήματος του κατηγορούμενου και την είσοδο αυτού στην εξ αντιθέτου λωρίδα κυκλοφορίας, ως η πορεία του, με αποτέλεσμα να συγκρουστεί με ποδηλατιστές, εκ των οποίων ένας ήταν το θύμα, αποτελεί, στην ουσία, το βασικό διαφιλονικούμενο ζήτημα στην παρούσα υπόθεση και θα εξεταστεί στη συνέχεια, όπως επίσης και το κατά πόσον, κατά το χρόνο της σύγκρουσης, οι ποδηλατιστές κινούντο εντός της δικής τους λωρίδας κυκλοφορίας ή αυτής του κατηγορούμενου. Και προχωρώ.
Η εν λόγω ποδηλατική ομάδα (Κεραυνός Στροβόλου), την επίδικη ημέρα, ήταν χωρισμένη σε δύο υποομάδες, πρώτη και δεύτερη. Οι ενεχόμενοι ποδηλατιστές βρίσκονταν στις πρώτες σειρές της πρώτης υποομάδας. Όλοι τους έφεραν κράνη και φορούσαν φωσφορούχα στολή.
Το δυστύχημα έγινε κατά τη διάρκεια της ημέρας, ο καιρός ήταν αίθριος, η άσφαλτος ήταν στεγνή και καθαρή. Ο δρόμος Αγίου Σωζόμενου – Ποταμιάς ήταν διπλής κατεύθυνσης, με μια λωρίδα κυκλοφορίας για την κάθε κατεύθυνση. Οι δύο κατευθύνσεις, μεταξύ τους, στο συγκεκριμένο σημείο του δρόμου, δεν διαχωρίζονται με οποιαδήποτε οδική σήμανση (π.χ συνεχόμενη ή διακεκομμένη άσπρη γραμμή). Στις δύο πλευρές του δρόμου υπάρχουν χωμάτινα παγκέτα και ο δρόμος οριοθετείται (δεξιά και αριστερά) με συνεχόμενη άσπρη γραμμή. Στο σημείο του δυστυχήματος ως η πορεία του κατηγορούμενου, ήτοι από Άγιο Σωζόμενο προς Ποταμιά, ο δρόμος σχημάτιζε κλειστή αριστερή στροφή, με ελαφριά κατωφέρεια. Σχετικές φωτογραφίες της σκηνής (11 φωτογραφίες) λήφθηκαν από τον ΜΚ4 [βλ. ΤΕΚΜΗΡΙΟ 12], αυθημερόν του δυστυχήματος. Σειρά φωτογραφιών κατά τη νεκροτομή του θύματος λήφθηκαν από την Αστ.2263 Χρ. Μιχαήλ και κατατέθηκαν στο Δικαστήριο ως παραδεκτό γεγονός, μαζί με την σχετική κατάθεση της εν λόγω Αστυφύλακος, από κοινού, ως ΤΕΚΜΗΡΙΟ 7.
Ο Κατηγορούμενος περί η ώρα 07:25 της ίδιας ημέρας, υπεβλήθη σε έλεγχο αλκοόλης με μηδενικό αποτέλεσμα.
Την 05.02.2018 στον Σταθμό Πέρα Χωρίου Νήσου, μετά από γραπτή συγκατάθεση του κατηγορούμενου, η Αστυνομία δέσμευσε το αυτοκίνητο του τελευταίου μέχρι την ολοκλήρωση των αστυνομικών εξετάσεων για σκοπούς της υπόθεσης.
Την 08. 02. 2018 και μεταξύ των ωρών 1730-1830 στον Σταθμό Πέρα 
Χωρίου Νήσου, λήφθηκε ανακριτική κατάθεση από τον κατηγορούμενο, αφού προηγουμένως του επεστήθη γραπτώς η προσοχή του στο Νόμο.
Στις 13.02.2018 και μεταξύ των ωρών 09: 00-11: 00 στο προαύλιο του Σταθμού Πέρα Χωρίου Νήσου, ο ΜΚ3 προέβη σε μηχανικό έλεγχο και ταύτιση των ζημιών του οχήματος του κατηγορούμενου και των τριών ποδηλάτων που ενεπλάκησαν στο δυστύχημα, με τον ΜΚ2 να λαμβάνει προς τούτο, σχετικό αριθμό φωτογραφιών [βλ. ΤΕΚΜΗΡΙΟ 9].
Από το δυστύχημα ο Κυριάκος Κυριάκου υπέστη κάκωση δεξιού ώμου, ο Αλέξης Χαραλάμπους [ΜΚ12] αφού έτυχε των Α’ Βοηθειών απολύθηκε και το θύμα λόγω της σοβαρότητας της κατάστασης της υγείας του, αφότου νοσηλεύτηκε στη ΜΕΘ του Γ. Ν. Λ. και στη συνέχεια υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση, στις 16. 02. 2018, έπειτα της αποσύνδεσης του από μηχανική υποστήριξη, ο επί καθήκοντι ιατρός, Δρ. Μαρίνος Μιχαηλίδης, διαπίστωσε τον θάνατο του. Σύμφωνα με την ιατροδικαστική έκθεση, ο θάνατος του θύματος επήλθε εξαιτίας εγκεφαλικής ισχαιμίας – νέκρωσης, λόγω τραυματικού διαχωρισμού δεξιάς καρωτίδας και θρόμβωση μέσης εγκεφαλικής αρτηρίας δεξιά, συνεπεία του αναφερόμενου, πιο πάνω, οδικού τροχαίου δυστυχήματος.
Τα πιο πάνω μη αμφισβητηθέντα ή κοινώς αποδεκτά γεγονότα αποτελούν, πλέον, ευρήματα Δικαστηρίου.
Γ. ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ
Στο σημείο, αυτό, και έχοντας υπόψη τα πιο πάνω, θεωρώ, ορθό, να θέσω τα ερωτήματα τα οποία εγείρονται στη παρούσα υπόθεση. Είμαι της άποψης, λοιπόν, ότι αυτά που πρέπει να απαντηθούν είναι τα ακόλουθα:
(α) κατά πόσον μέρος των ποδηλατιστών της πρώτης υποομάδας κινούνταν ανά τριάδες και/ή ατάκτως, σε τέτοιο σημείο, που λάμβαναν και μέρος ή/και όλη τη λωρίδα κυκλοφορίας στην οποία κινείτο ο κατηγορούμενος;
(β) κατά πόσον, στη βάση της κρίσης επί του ανωτέρω ερωτήματος, εξηγείται η πορεία που ακολούθησε το όχημα του κατηγορούμενου, με την κατάληξη αυτού, στο αντίθετο ρεύμα κυκλοφορίας και με αυτό να συγκρούεται εντέλει και με το θύμα; και
(γ) κατά πόσον, η εν προκειμένω σύγκρουση ήταν το αποτέλεσμα αλόγιστης ή/και επικίνδυνης ή/και απερίσκεπτης πράξης του κατηγορούμενου;
Δ. ΠΡΟΣΚΟΜΙΣΘΕΙΣΑ ΜΑΡΤΥΡΙΑ
Η πλήρης έκταση της μαρτυρίας που δόθηκε ενώπιον του Δικαστηρίου βρίσκεται καταγραμμένη στα πρακτικά, λαμβάνεται σοβαρότατα υπόψη από το Δικαστήριο και κρίνω ότι δεν είναι αναγκαία η λεπτομερής παράθεση της, στα πλαίσια σύνταξης της παρούσας απόφασης. Ειδική αναφορά σε αυτή θα γίνει, κατωτέρω, όπου αυτό κριθεί αναγκαίο για σκοπούς κατάληξης σε ευρήματα του Δικαστηρίου, που δια του επιτρεπτού απαντάει στα ανωτέρω, ειδικώς προσδιορισθέντα, ερωτήματα.
[ΜΚ1]
Ο ΜΚ1 ήταν ένας εκ των εξεταστών του επίδικου δυστυχήματος. Είναι εξουσιοδοτημένος φωτογράφος της Αστυνομίας και σχεδιαστής σχεδίων επί κλίμακας. Στις 12.09.2018 (7 μήνες, περίπου, μετά από την επέλευσή του επίδικου δυστυχήματος) επισκέφθηκε τη σκηνή του δυστυχήματος μαζί με τον ΜΚ4, όπου κατόπιν υποδείξεων του τελευταίου, ο πρώτος έλαβε αριθμό φωτογραφιών. Τούτες παρουσιάστηκαν στο Δικαστήριο και κατατέθηκαν ως ΤΕΚΜΗΡΙΟ 2. Εξήγησε στο Δικαστήριο το περιεχόμενο του Τεκμηρίου 2, με σχετικές υποδείξεις ως προς την πορεία τόσο των ποδηλατιστών όσο και του οχήματος του κατηγορούμενου, καθώς επίσης και το σημείο σύγκρουσης οχήματος και θύματος, ως τούτο υπεδείχθη από τον κατηγορούμενο στον ΜΚ4 (σημείο Χ), δεδομένα τα οποία, γενικά, ως ανέφερε, ήρθαν εις γνώση του από τον τελευταίο, μέσω του πρόχειρου σχεδιαγραφήματος το οποίο του εξήγησε. Περιπλέον, ο μάρτυρας, μέσα από το Τεκμήριο 2, υπέδειξε την πινακίδα με την ένδειξη του ορίου ταχύτητας 50ΧΑΩ [βλ. φωτογραφία 29 του Τεκμηρίου 2], την οποία και τοποθέτησε, περίπου, ένα (1) χιλιόμετρο μακριά από το επίδικο σημείο, χωρίς όμως να δύναται να θυμηθεί, επακριβώς, εάν αυτή η πινακίδα βρίσκεται στον δρόμο από Βαθιά Γωνιά ή Άγιο Σωζόμενο προς Ποταμιά. Ο ΜΚ1, δεν είχε, στην ουσία, πρωτογενή γνώση των όσων καταγράφονταν στο πρόχειρο σχεδιαγράφημα της σκηνής [βλ. Τεκμήριο 3], περιορίζοντας έτσι τις όποιες ενέργειες του, απλά και μόνον, στην μετατροπή τούτου σε σχέδιο επί κλίμακας 1:2000, το οποίο κατατέθηκε στο Δικαστήριο, ως ΤΕΚΜΗΡΙΟ 4 και στη λήψη των πιο πάνω, αναφερόμενων, φωτογραφιών [βλ. Τεκμήριο2].
[ΜΚ2]
Ο ΜΚ2 στις 13.02.2018, στον Αστ. Σταθμό Πέρα Χωριού, έλαβε αριθμό φωτογραφιών κατά την διενέργεια του μηχανικού ελέγχου του οχήματος του κατηγορούμενου, καθώς επίσης και της ταύτισης των ζημιών του με των τριών εκ των ποδηλάτων που ενεπλάκησαν στο δυστύχημα. Παρουσίασε τις σχετικές φωτογραφίες στο Δικαστήριο, οι οποίες κατατέθηκαν στη διαδικασία ως ΤΕΚΜΗΡΙΟ 9.
[ΜΚ3]
Ο ΜΚ3 αφότου υιοθέτησε το περιεχόμενο της γραπτής του κατάθεσης [βλ. ΤΕΚΜΗΡΙΟ 10], στην οποία αναγράφονται τα προσόντα του εν σχέσει με τη διερεύνηση τροχαίων δυστυχημάτων, προχώρησε σε περιγραφή των ενεργειών του για σκοπούς της διενέργειας του μηχανικού ελέγχου του οχήματος του κατηγορούμενου, καθώς επίσης και των τριών εκ των ενεχόμενων ποδηλάτων. Επίσης, αναφέρθηκε ξεχωριστά στην περιγραφή των ζημιών του οχήματος του κατηγορούμενου όπως και εκάστου εκ των τριών ποδηλάτων, με σκοπό να υποδείξει το σημείο στο οποίο επήλθε η πρώτη επαφή και σύγκρουση του οχήματος με κάθε ένα εξ αυτών. Συγκεκριμένα, ανέφερε ότι τούτη (1η επαφή – 1ης σύγκρουσης) βρισκόταν στο μπροστινό μέρος του αυτοκινήτου, πάνω στην δεξιά μπροστινή γωνία του πλαστικού προφυλακτήρα στο ύψος του δείκτη, όπου γδάρθηκε η μπογιά και βούλωσε, στην δεξιά μπροστινή γωνιά του μπροστινού καπό, όπου δέχθηκε βούλωμά με γδάρσιμο και μετακίνηση του δεξιού μπροστινού φτερού και του εκεί δείκτη δίπλα από το εκεί φανάρι προς το δεξιό πλευρό του αυτοκινήτου. Η φορά της ώθησης της ζημιάς καθορίστηκε από εμβόλισμα του δεξιού μπροστινού φτερού, με ένδειξη του δείκτες ενός ρολογιού, ως η ώρα 11:00. Ακολούθησε σπάσιμο του ανεμοθώρακα με αραχνοειδές σχήμα, παράλληλο με τον μπροστινό δεξιό στύλο του ανεμοθώρακα, και τρίψιμο με βούλωμα πάνω στον προαναφερόμενο στύλο. Επίσης το δεξιό φτερό και η πόρτα του οδηγού του οχήματος του κατηγορούμενου, βουλώθηκαν. Περαιτέρω, ανέφερε ότι κατά την 1η επαφή, υπήρχε και 2η σύγκρουση, ήτοι με άλλο ποδήλατο, και δη πάνω στις μπροστινές πινακίδες εγγραφής του οχήματος του κατηγορούμενου, όπου έσπασε η πινακίδα (ύψος 40εκ. από το έδαφος), προκλήθηκε βούλωμα και γδάρσιμο στο καπό του αυτοκινήτου, καθώς επίσης και σπάσιμο του ανεμοθώρακα, με αραχνοειδές σχήμα στο κάτω του μέρος, κατά 10 εκ. από το κάτω μέρος και 110 εκ. μέχρι 120 εκ. από δεξιά προς τα αριστερά του αυτοκινήτου. Τα ελαστικά του οχήματος του κατηγορούμενου βρίσκονταν σε καλή χρησιμοποιήσιμη κατάσταση. Επίσης, δεν υπήρχε οποιοδήποτε μηχανικό πρόβλημα στο όχημα του τελευταίου. Όσον αφορά τις ζημιές στα ποδήλατα, ο μάρτυρας ανέφερε ότι το ποδήλατο κατασκευής ORBEA, χρώματος γαλάζιο μάντρο, με αρ. πλαισίου [ ], απεκόπη η δεξιά πρότζα του μπροστινού τροχού, στράβωσαν οι δύο τροχοί του, στις δύο χειρολαβές υπήρχαν τριψίματα και στο κάθισμα υπήρχαν γδαρσίματα. Οι ζημίες τούτες ταυτίζονται με τις ζημιές του αυτοκινήτου που προκλήθηκαν στην 1η σύγκρουση – 1η επαφή, ως ανωτέρω περιγράφεται (ποδήλατο ΜΚ12). Επίσης, στο ποδήλατο κατασκευής ORBEA μοντέλο ΟRCA χρώματος μπλε με αρ. πλαισίου [ ], κόπηκε ο σκελετός, πίσω από τον μπροστινό τροχό, στο δεξιό πατίδι υπήρχε κτύπημα, με αποτέλεσμα να αποκοπεί το πλαστικό του και να γδαρθεί η βίδα του, η δεξιά λέβα του στόπερ έσπασε και η δεξιά χειρολαβή του τιμονιού ήταν τριμμένη. Οι ζημιές τούτου ταυτίζονταν απόλυτα με τις ζημιές στο όχημα του κατηγορούμενου, που προκλήθηκαν στη 1η σύγκρουση – 2η επαφή (ποδήλατο θύματος). Στο ποδήλατο κατασκευής CERVELO, μοντέλο S5, χρώματος μαύρου με αρ. πλαισίου [ ], δεν εντόπισε εμφανή ζημιά (ποδήλατο Κυριάκου Κυριάκου).
Περιπλέον, ο μάρτυρας, κατά την κυρίως εξέταση του, έχοντας ως ένδειξη το Τεκμήριο 9, προχώρησε σε υπόδειξη των σημείων σύγκρουσης – επαφής, ως αναφέρθηκαν ανωτέρω, και στις σχετικές φωτογραφίες, ως τούτες λήφθηκαν από τον ΜΚ2, καθ’ υπόδειξη του ιδίου. Τέλος, σε σχετική ερώτηση της Κατηγορούσας Αρχής, ο μάρτυρας ανέφερε ότι δεν μπορεί να καθορίσει το πλάτος του τιμονιού των ποδηλάτων στα οποία διενέργησε τις σχετικές εξετάσεις, αφού ο ίδιος δεν προχώρησε σε σχετική επί τούτου μέτρηση.
[ΜΚ4]
Ο ΜΚ4 ήταν ο εξεταστής της υπόθεσης και κατά τον επίδικο χρόνο ήταν τοποθετημένος στον Αστυνομικό Σταθμό Πέρα Χωρίου Νήσου. Σύμφωνα με το περιεχόμενο της γραπτής κατάθεσης του, το οποίο και υιοθέτησε ενώπιον Δικαστηρίου [Βλ. ΤΕΚΜΗΡΙΟ 11], αναφέρει ότι μετά που λήφθηκε πληροφορία για τροχαίο ατύχημα με ποδηλατιστές στον δρόμο Αγίου Σωζόμενου, μετέβη στο σημείο. Εκεί εντόπισε το όχημα του κατηγορούμενου, ακινητοποιημένο στο αντίθετο ρεύμα κυκλοφορίας, ως η πορεία του, με αρκετούς ποδηλατιστές να βρίσκονται στη σκηνή. Επίσης στο σημείο υπήρχαν, ήδη, δύο ασθενοφόρα τα οποία παρέλαβαν το θύμα και τους Κυριάκο Κυριάκου και Αλέξη Χαραλάμπους [ΜΚ12]. Οι ποδηλατιστές Γουίλιαμ Βέρμπιστ, Γιώργος Πέγκας, Φαίδων Μιχαήλ [ΜΚ5], Χρίστος Χρίστου [ΜΚ8], Κυριάκος Ιωάννου, Αλέξιος Κυριακίδης [ΜΚ7], Αριστοτέλης Ιρζένσκι [ΜΚ9], Στέλιος Αριστοδήμου και Διαμαντής Ζαφειριάδης, ανέφεραν, προφορικά, στον ΜΚ4 ότι ενώ ποδηλατούσαν σε δυάδες, στην αριστερή άκρια του δρόμου, με κατεύθυνση από Ποταμιά προς Άγιο Σωζόμενο, σε κάποιο σημείο του δρόμου, όπου υπήρχε ανηφορική δεξιά στροφή, όχημα από αντίθετη κατεύθυνση, εισήλθε στο δικό τους ρεύμα κυκλοφορίας, με αποτέλεσμα να συγκρουστεί με τους αναφερόμενους, πιο πάνω, ενεχόμενους ποδηλατιστές. Επίσης, ο μάρτυρας ανέφερε ότι στο σημείο συνάντησε τον κατηγορούμενο και τον συνοδηγό αυτού [ΜΚ11], οι οποίοι του ανέφεραν, και πάλι προφορικά, ότι ενώ κινούνταν με κατεύθυνση από Άγιο Σωζόμενο προς Ποταμιά, ο κατηγορούμενος στην προσπάθεια του να αποφύγει τη σύγκρουση με την ομάδα ποδηλατιστών που κινούνταν στην αντίθετη κατεύθυνση, πάτησε τα φρένα του οχήματος, με αποτέλεσμα να επέλθει η επίδικη σύγκρουση.
Ο ΜΚ4, στη παρουσία του κατηγορούμενου, ετοίμασε το πρόχειρο σχέδιο της σκηνής του ατυχήματος [Βλ. ΤΕΚΜΗΡΙΟ 3], όπου σημείωσε τη πορεία του οχήματος του κατηγορούμενου, τα ίχνη τροχοπέδησης και την τελική θέση που τούτο έλαβε, όπως επίσης και τη πορεία της ομάδας των ποδηλατιστών αλλά και τα σημεία σύγκρουσης με την ένδειξη «Χ και Χ1– Χ4», ως τούτα υπεδείχθησαν από κατηγορούμενο και ποδηλατιστές, αντίστοιχα. Ειδικότερα, ο ΜΚ4 ανέφερε ότι κατά τη διερεύνηση της υπόθεσης δεν προέκυψε οποιοδήποτε εύρημα εν σχέση με το σημείο σύγκρουσής Χ που υπέδειξε ο κατηγορούμενος, ως το σημείο σύγκρουσης με τους ποδηλατιστές. Εν σχέσει δε με τα σημεία Χ1-Χ4, ανέφερε ότι κατέληξε σε εκείνα τα σημεία στη βάση των υποδείξεων των εμπλεκομένων καθώς επίσης και από τα ίχνη τροχοπέδης που αφέθηκαν στην άσφαλτο από το όχημα του κατηγορούμενου. Συγκεκριμένα, ανέφερε ότι το σημείο Χ1, στην ουσία επιβεβαιώθηκε, αφού εντόπισε στο σημείο εκείνο την αντίσταση (πιο μαυρισμένα τα ίχνη τροχοπέδησης στο σημείο εκείνο του δρόμου) μεταξύ του οχήματος και των ποδηλάτων, κάτι το οποίο είναι εμφανές αφού ακολουθούν - συνεχίζουν τα ίχνη τροχοπέδησης στο ίδιο χρώμα που ήταν αρχικά, εννοώντας πριν την 1η σύγκρουση – 1η επαφή. Με βάση τούτο, ως ανέφερε, λαμβάνοντας υπόψη και τη πορεία των ποδηλατιστών, αλλά και τις σχετικές υποδείξεις και των άλλων εμπλεκόμενων ποδηλατιστών, κατέληξε και στα υπόλοιπα σημεία σύγκρουσης Χ2 – Χ4, σημεία τα οποία αποτυπώθηκαν στο πρόχειρο σχέδιο της σκηνής στην αριστερή πλευρά του δρόμου, σημεία στα οποία και συμφώνησαν ο Κυριάκος Κυριάκου, Διαμαντής Ζαφειριάδης, Αλέξης Χαραλάμπους [ΜΚ12]. Το σημείο σύγκρουσης του οχήματος του κατηγορούμενου με τον ΜΚ12 σημειώθηκε με την ένδειξη Χ1, με το θύμα με την ένδειξη Χ2, με τον Κυριάκο Κυριάκου με την ένδειξη Χ3 και με τον Γουίλιαμ Βερμπιστ με την ένδειξη Χ4. Το πλάτος του δρόμου στο επίδικο σημείο, ήταν περί τα 5,8 μέτρα και τα σημεία Χ1, Χ2, Χ3 και Χ4 να βρίσκονται κατά 3,5μ, 3,2μ, 4,1μ, 4μ, αντίστοιχα, από δεξιά προς αριστερά, ως η πορεία τους. Το δε σημείο Χ, ως το υπέδειξε ο κατηγορούμενος ήταν περί τα 2,7μ από δεξιά προς αριστερά, πάντα ως η πορεία των ποδηλατιστών.
Περιπλέον, ο μάρτυρας με παραπομπή στα Τεκμήρια 3 και 4 [πρόχειρο σχέδιο και σχέδιο επί κλίμακας, αντίστοιχα], υπέδειξε στο Δικαστήριο τα ίχνη τροχοπέδησης που άφησαν στην άσφαλτο οι τροχοί του οχήματος του κατηγορούμενου, ως τούτα καταμετρήθηκαν από τον ίδιο, τα οποία σημείωσε με την ένδειξη Α1. Ειδικότερα, προς τούτα, ανέφερε ότι ο αριστερός τροχός του οχήματος του κατηγορούμενου άφησε ίχνη μήκους 27μέτρων και ο δεξιός τροχός αυτού, ίχνη μήκους 18μέτρων. Τα ίχνη αυτά κατέληγαν στους μπροστινούς τροχούς του οχήματος του κατηγορούμενου κατά την τελική του θέση και ταυτίστηκαν πλήρως με τα ελαστικά του εν λόγω οχήματος τόσο στο πλάτος όσο και με τις ραβδώσεις τους. Η κηλίδα αίματος, όπου κατέληξε το θύμα στο χωμάτινο παγκέτο, σημειώθηκε στο πρόχειρο σχέδιο με την ένδειξη Β1. Ως προς την υπάρχουσα ορατότητα, καταμετρήθηκε από το σημείο σύγκρουσης Χ1 και ήταν, προς την πορεία του κατηγορούμενου, στα 26,50 μέτρα [βλ. πράσινη συνεχή γραμμή στο Τεκμήριο 4] και προς την πορεία των ποδηλατών, στα 25,50 μέτρα, χωρίς τούτη να εμποδίζεται από οποιοδήποτε τεχνητό ή φυσικό εμπόδιο. Ο κατηγορούμενος υπέγραψε το πρόχειρο σχέδιο της σκηνής. Ο ΜΚ4, ανέφερε ότι έλαβε σχετικό αριθμό φωτογραφιών κατά την επίδικη ημερομηνία, τις οποίες και κατέθεσε στη διαδικασία ως ΤΕΚΜΗΡΙΟ 12.
Εν σχέσει με το σημείο του δυστυχήματος, ο ΜΚ4 ανέφερε ότι ο εν λόγω δρόμος βρίσκεται εκτός κατοικημένης περιοχής, με ανώτατο όριο ταχύτητας τα 50 ΧΑΩ. Περαιτέρω, ο μάρτυρας, ανέφερε τις ενέργειες στις οποίες προέβη μετά την επίδικη ημερομηνία και δη, μεταξύ άλλων, στη λήψη καταθέσεων από τους ποδηλατιστές, την επιστροφή κάποιων εκ των πειστηρίων στους δικαιούχους τους, αφότου εξετάστηκαν, καθώς επίσης και τις ενημερώσεις που λάμβανε εν σχέσει με την πορεία της υγείας του θύματος προτού τούτο καταλήξει.
Ο μάρτυρας αναφέρθηκε και στις ζημιές που υπέστησαν τόσο το όχημα του κατηγορούμενου όσο και τα τέσσερα ενεχόμενα ποδήλατα. Συγκεκριμένα για τις ζημιές του οχήματος του κατηγορούμενου παρέπεμψε στην έκθεση του ΜΚ3. Εν σχέσει τώρα με τα ποδήλατα ανέφερε στην κατάθεση του τα ακόλουθα « 1ο ποδήλατο ORBEA, χρώματος γαλάζιο – Αλέξης Χαραλάμπους: Η δεξιά πρότσα του μπροστινού τροχού απεκόπη ενώ η δεύτερη στράβωσε και στράβωσαν και οι δύο τροχοί. Τριψίματα και γδαρσίματα στις δύο χειρολαβές και στο κάθισμα αντίστοιχα. 2ο ποδήλατο ORBEA, χρώματος μπλε – Νεκτάριος Πεττεμερίδης: κομμένος ο σκελετός πίσω από τον μπροστινό τροχό, κτύπημα στο δεξιό πατίδι με αποτέλεσμα να φύγει το πλαστικό του και να γδαρθεί η βίδα του, σπασμένη η δεξιά λέβα του στόπερ καιι τριμμένη η δεξιά χειρολαβή του τιμονιού. 3ο Ποδήλατο Cervelo, χρώματοσ μαύρο – Κυριάκος Κυριάκου: Δεν εντοπίστηκε οποιαδήποτε εμφανή ζημιά. 4ο Ποδήλατο – Γουίλιαμ Βέρπιστ: Δεν παρουσιάστηκε για έλεγχο.»
Επίσης, ανέφερε ότι στις 08.02.2018 έλαβε ανακριτική κατάθεση από τον κατηγορούμενο, αφού προηγουμένως τον πληροφόρησε για την υπόθεση που διερευνούσε, εφιστώντας την προσοχή του στον Νόμο, υπογραμμίζοντας ότι, κατά την πιο πάνω ημερομηνία, ο κατηγορούμενος, εν σχέσει με το σημείο σύγκρουσης Χ, το οποίο υπέδειξε στη σκηνή, ανέφερε ότι δεν ήταν σίγουρος εάν τούτο ήταν ορθό. Επίσης, ανέφερε ότι ο κατηγορούμενος, δεν ήταν σε θέση να υποδείξει οποιοδήποτε άλλο εναλλακτικό σημείο, αλλά ούτε και επιθυμούσε να μεταβεί εκ νέου στη σκηνή. Στις 22.02.2018, μετά και την ημερομηνία που απεβίωσε το θύμα, ο ΜΚ4 έλαβε κατάθεση από τον συνοδηγό του κατηγορούμενου. Την 01.04.2018, ο κατηγορούμενος αφότου πληροφορήθηκε για την υπόθεση και του επιστήθηκε η προσοχή του στο Νόμο, επισκέφθηκε με τον ΜΚ4 εκ νέου τη σκηνή για να του επεξηγηθεί το πρόχειρο σχέδιο της σκηνής. Την ίδια ημέρα, στον Σταθμό Πέρα Χωρίου Νήσου, του λήφθηκε ανακριτική κατάθεση. Ο ΜΚ4, επιβεβαίωσε τα όσα ο ΜΚ1 ανέφερε εν σχέσει με την λήψη των φωτογραφιών στις 12.09.2018 [βλ. Τεκμήριο 2], καθώς επίσης ότι επεξήγησε στον τελευταίο το Τεκμήριο 3, το οποίο, τούτος (ο ΜΚ1) μετέτρεψε σε σχέδιο επί κλίμακος.
[ΜΚ5]
Ο ΜΚ5 ήταν ένας εκ των ποδηλατιστών της πρώτης υποομάδας, που κινούνταν στον επίδικο δρόμο. Έδωσε γραπτή κατάθεση στην Αστυνομία, της οποίας το περιεχόμενο υιοθέτησε ως ορθό ενώπιον Δικαστηρίου [βλ. ΤΕΚΜΗΡΙΟ 23]. Εν σχέσει με τα γεγονότα, ανέφερε ότι περί η ώρα 07:05 ποδηλατούσαν ανά δυάδες στον δρόμο Ποταμιάς με κατεύθυνση προς Άγιο Σωζόμενο, φορώντας τα κράνη τους και τις φωσφορούχες στολές τους. Ο ίδιος, πριν το δυστύχημα, ποδηλατούσε στην αριστερή ακρινή άσπρη γραμμή του δρόμου[2], δεύτερος στη σειρά, με τον διπλανό του (το θύμα), να βρίσκεται σε απόσταση 50 εκατοστών, από την δεξιά χειρολαβή του ποδηλάτου του. Ανέφερε ότι ένα τιμόνι ενός ποδηλάτου ισούται με το πλάτος των ώμων ενός ποδηλατιστή ήτοι, περίπου, 40 εκατοστά. Πρώτος αριστερά (μπροστά από τον ΜΚ5) βρισκόταν ο ΜΚ9 και πρώτος δεξιά βρισκόταν ο ΜΚ12. Σε κάποιο σημείο της διαδρομής τους, υπήρχε δεξιόστροφη καμπή, ως η πορεία τους, όπου αντιλήφθηκε ένα όχημα να κινείται στον δρόμο, στην αντίθετη κατεύθυνση, και ταυτόχρονα, με το που το είδε, άκουσε τα φρένα του. Ήταν σε απόσταση περίπου 20 - 30 μέτρα από το σημείο που βρισκόταν ο ίδιος όταν είδε το εν λόγω όχημα. Ήταν η θέση του ότι, εκ του αποτελέσματος, ο κατηγορούμενος «έτρεχε υπερβολικά» και τούτος ήταν ο λόγος που οδηγήθηκε στο να εισέλθει στην δική τους λωρίδα κυκλοφορίας και να συγκρουστεί με τους ποδηλατιστές που προπορεύονταν και δη τους ποδηλατιστές που ήταν στην δεξιά πλευρά του δρόμου, πρώτος και δεύτερος (ΜΚ12 και θύμα, αντίστοιχα). Ανέφερε ότι ο ΜΚ9 κατάφερε να κατεβεί από το παγκέτο αριστερά, όπως και ο ίδιος ο οποίος βρισκόταν ακριβώς πίσω του, αποφεύγοντας τη σύγκρουση. Ο ΜΚ12 ο οποίος ήταν στα δεξιά του, ανέφερε ότι υπέστη τη μεγαλύτερη ζημιά, αφού πετάχτηκε πάνω από το όχημα του κατηγορούμενου, με το ποδήλατο του να διαλύεται, όπως και το θύμα, το οποίο ήταν πίσω από τον ΜΚ12, εξού και τα κτυπήματα στον υαλοθώρακα του εν λόγω οχήματος ανήκαν στον ΜΚ12 και το θύμα. Επίσης, ανέφερε ότι, ως ομάδα, τηρούσαν αυστηρά τους κανόνες οδικής συμπεριφοράς, που διέπουν τους ποδηλατιστές και σε καμία περίπτωση δεν ξέφυγαν από τις αποστάσεις τους. Προς τούτο εξήγησε ότι, για λόγους ασφάλειας και προπονητικής, συνήθως, στις πρώτες θέσεις βρίσκονταν οι ποδηλατιστές που είναι «λίγο πιο δυνατοί» και έμπειροι από τους ακολουθούντες και τούτο, έτσι ώστε, να δέχονται την αντίσταση του αέρα, βοηθώντας του επόμενους ποδηλατιστές στο να μην καταβάλλουν ιδιαίτερο κόπο και δύναμη. Περαιτέρω, ανέφερε ότι κινούνταν πάντα ανά δυάδες, αφού σκοπός είναι να περιορίζεται η έκταση που λαμβάνουν στον δρόμο, ώστε να επιτυγχάνεται καλύτερα τυχόν προσπέρασμα από όχημα που τους ακολουθεί. Περιπλέον, αναφέρθηκε στο ότι ο προπονητής τους ήταν ιδιαίτερα αυστηρός εν σχέσει με τους κανόνες ασφάλειας και πάντα προτού ξεκινήσει η προπόνηση τους, επαναλάβανε τους εν λόγω κανόνες. Η επίδικη περιοχή ήταν μια «πίστα» την οποία χρησιμοποιούσαν, ως ομάδα, συχνά για τις προπονήσεις τους, αφού πέραν της ιδιαιτερότητας της (συχνές ανηφόρες, κατηφόρες, κλειστές – ανοικτές στροφές), ήταν σε μια ήσυχη περιοχή. Στο σημείο που έγινε το δυστύχημα, ανέφερε ότι, στην ουσία, ήταν η έξοδος του χωριού και επομένως το όριο ταχύτητας ήταν 50ΧΑΩ, γεγονός, ωστόσο, το οποίο, ο ίδιος, ως ανέφερε, επιβεβαιώνεται από τις σχετικές πινακίδες ορίου ταχύτητας «στην αρχή και στο τέλος της διαδρομής». Επίσης, ο μάρτυρας αναφέρθηκε στην επαγγελματική πορεία του θύματος, περιγράφοντας τον ως τον «πιο έμπειρο ποδηλατιστή από όλους της ομάδας», αναφέροντας, στη συνέχεια, ότι «Αν είχε κάποιο άνθρωπο ο οποίος μπορούσε να αποφύγει το ατύχημα ήταν ο Νεκτάριος […]». Ως προς το σημείο Χ του Τεκμηρίου 4, ως τούτο υπεδείχθη από τον κατηγορούμενο, ο ΜΚ5 ανέφερε ότι δεν συμφωνεί με το σημείο αυτό, αφού τούτο ήταν αρκετά δεξιότερα, ως η πορεία τους, ενώ η θέση του ήταν ότι το όχημα του κατηγορούμενου εισήλθε στη δική τους πορεία, υποδεικνύοντας, περαιτέρω ότι ακόμα και τα σημεία Χ1- Χ4, θα έπρεπε να είναι τοποθετημένα αριστερότερα του δρόμου, ως η πορεία που ακολουθούσαν την επίδικη ημέρα.
[ΜΚ6]
Ο ΜΚ6, υπηρετεί στην Επαρχιακή Διοίκηση Λευκωσίας, εκτελεί χρέη Βοηθού Τεχνικού και είναι υπεύθυνος για δύο (2) περιοχές της Λευκωσίας, στις οποίες εμπίπτει και ο επίδικος δρόμος στον οποίο επήλθε το δυστύχημα. Ο μάρτυρας παρουσίασε στο Δικαστήριο το ΤΕΚΜΗΡΙΟ 25 [υπό τον περιορισμένο σκοπό ότι το έχει στην κατοχή του], στο οποίο αναφέρεται το αίτημα της Αστυνομίας να δοθεί μαρτυρία, από το αρμόδιο τμήμα, εν σχέσει με το όριο ταχύτητας του επίδικου δρόμου. Ο ΜΚ6, προς τούτο, αναφέρθηκε στις ενέργειες στις οποίες προέβη για ικανοποίηση του αιτήματος της Αστυνομίας και συγκεκριμένα παρουσίασε στο Δικαστήριο δύο (2) χάρτες [βλ. ΤΕΚΜΗΡΙΟ 26], στους οποίους και παρέπεμψε σχετικά. Ειδικότερα, ανέφερε ότι αφού ετοίμασε τους σχετικούς χάρτες, επισκέφθηκε επί τόπου το σημείο και τοποθέτησε πάνω σε αυτούς τις σχετικές πινακίδες με τα όρια ταχύτητας. Στον χάρτη με την ένδειξη του Δικαστηρίου «πρώτος χάρτης», τοποθέτησε την πινακίδα με την ένδειξη 50ΧΑΩ, η οποία βρίσκεται εντός οικιστικής περιοχής. Ειδικότερα, έχοντας υπόψη το σημείο του δυστυχήματος, ο μάρτυρας ανέφερε ότι ο κατηγορούμενος «[…] μπήκε στην οικιστική ζώνη και ήβρεν την πινακίδα 50 χιλιόμετρα (ΧΑΩ), πριν τη στροφή του ατυχήματος. Εν τζιείνο που θέλω να πω ότι τζαι που χάρτες φαίνεται ότι μπαίνει στην οικιστική ζώνη, η πινακίδα 50 χιλιόμετρα (ΧΑΩ) υπήρχε, γιατί εμείς είχαμε μια αρχή σαν Επαρχιακή Διοίκηση, κάθε αρχή του έτους ελέγχουμε τους δρόμους μας, εκτός αν τύχει που πηγαίνουμε άλλες φορές να δούμε ότι δεν απουσιάζει μια πινακίδα και να την τοποθετήσουμε. Κάθε αρχές του χρόνου κάμνουμε ένα check – up όλους τους δρόμους μας κι καταγράφουμε τι θέλει να κάμουμε, λείπει η πινακίδα, θέλει να γίνει άσφαλτος, έχει σχίσμα, γίνεται μια επιθεώρηση σε όλους τους δρόμου, όπως έγινε τζαι σε τούτο αρχή του 2018. Και υπήρχε η πινακίδα η 50 χιλιόμετρα (ΧΑΩ) , η οποία κάθε χρόνο που γίνετουν ο έλεγχος υπήρχε, μέχρι φέτος που δεν υπήρχε τζαι επανατοποθετήσαμε καινούρια, φέτος, πινακίδα.». Ο μάρτυρας, ανέφερε ότι τούτοι οι έλεγχοι γίνονται από τον ίδιο προσωπικά. Περιπλέον, εν σχέσει με τον «Δεύτερο χάρτη» [βλ. Τεκμήριο 26], στον οποίο εντόπισε την πινακίδα των 80ΧΑΩ, ανέφερε ότι η τελευταία βρίσκεται στο δρόμο από Γέρι και συγκεκριμένα, πρώτα ο οδηγός βρίσκει μια πινακίδα των 50ΧΑΩ, πριν τον σταθμό αποβλήτων, μετά τον σταθμό αποβλήτων υπάρχει πινακίδα των 80ΧΑΩ και μετά από 1600 μέτρα βρίσκεται πινακίδα 50ΧΑΩ, που ήταν στο σημείο του δυστυχήματος. Εξήγησε, ως προς την αλλαγή αυτή του ορίου ταχύτητας ότι « […] τα πρώτα 50 ισχύουν γιατί πηγαίνοντας στην πορεία του αυτοκινήτου βρίσκουμε τον σταθμό λυμάτων που μπαίνουν και βγαίνουν βαρεά οχήματα, μετά φεύγοντας από τον σταθμό λυμάτων γίνεται 80 τζαι μετά κοντέφκοντας στην οικιστική περιοχή γίνεται 50.». Εν σχέσει με το σημείο του δυστυχήματος, τοποθέτησε την εν λόγω πινακίδα των 50ΧΑΩ στα 100μέτρα από Γέρι προς Άγιο Σωζόμενο, ως ήταν η πορεία του κατηγορούμενου. Επιπρόσθετα, ως προς το όριο των 50ΧΑΩ, υπέδειξε στον «πρώτο χάρτη» τη μωβ (διακεκομμένη) γραμμή, αναφέροντας ότι τούτη η γραμμή σημαίνει ότι ο δρόμος ανήκει σε οικιστική περιοχή, με όριο τα 50ΧΑΩ, κάτι το οποίο δεν μπορεί να αλλάξει χωρίς σχετικές οδηγίες από τους αρμοδίους. Ο ΜΚ6, αναγνώρισε την πινακίδα των 50ΧΑΩ στις φωτογραφίες 27 και 28, ως την πρώτη πινακίδα των 50ΧΑΩ που εντοπίζει κάποιος οδηγώντας από Γέρι προς Άγιο Σωζόμενο, την οποία όμως δεν παρουσίασε σε σχετικό χάρτη, αφού ανήκει τοπογραφικά στην αρμοδιότητα των Δημοσίων Έργων.
[ΜΚ7]
Ο ΜΚ7, ανήκε στους ποδηλατιστές της πρώτης υποομάδας, που κινούνταν στον επίδικο δρόμο. Στη γραπτή του κατάθεση [βλ. ΤΕΚΜΗΡΙΟ 33], της οποία το περιεχόμενο υιοθέτησε, αναφέρθηκε στα γεγονότα της επίδικης ημέρας. Εν σχέσει με τον χρόνο προ του δυστυχήματος, ανέφερε ότι ήταν συνολικά 15 ποδηλατιστές, χωρισμένοι σε δύο γκρουπ (υποομάδες) και ποδηλατούσαν σε δυάδες για λόγους ασφαλείας, αυστηρώς στην άκρια του δρόμου, ως η πορεία τους (αριστερά). Προς τούτο, εξήγησε ότι με τον τρόπο τούτο είναι ωσάν να έχουν το μέγεθος ενός αυτοκινήτου, έτσι ώστε οι οδηγοί να μπορούν να τους εντοπίζουν στον δρόμο και να μπορούν να τους προσπερνούν. Σύμφωνα με τις οδηγίες του προπονητή τους, θα έκαναν συνολικά τέσσερις (4) γύρους της επίδικης περιοχής. Αρχικά ο ίδιος βρισκόταν στο πρώτο γκρουπ (υποομάδα) και κατά τη διάρκεια του τρίτου γύρου, ξέμεινε περίπου 10- 12 μέτρα πίσω από το πρώτο γκρουπ, πολύ κοντά στον προπονητή τους. Σε κάποιο σημείο του δρόμου, στο οποίο στην αριστερή μεριά του δρόμου υπήρχαν παλιά ερειπωμένα σπίτια, αντιλήφθηκε ένα όχημα να κινείται στην αντίθετη λωρίδα κυκλοφορίας με μεγάλη ταχύτητα και ταυτόχρονα να πατά τα φρένα του και να πηγαίνει προς το μέρος τους. Ο οδηγός του έχασε τον έλεγχο του, με αποτέλεσμα να εισέλθει στη λωρίδα κυκλοφορίας τους και να συγκρουστεί με τους μπροστινούς ποδηλατιστές του πρώτου γκρουπ (υποομάδας). Ο ίδιος λόγω του ότι ήταν περί τα 10 μέτρα πιο πίσω από τους πρώτους του γκρουπ, δεν τραυματίστηκε από τη σύγκρουση. Ο μάρτυρας, αναγνώρισε την υπογραφή του στο πρόχειρο σχέδιο της σκηνής [Βλ. Τεκμήριο 2], συμφωνώντας ότι κινείτουν ως η ένδειξη «Π10», με Π9 τον προπονητή τους. Επίσης συμφώνησε και ως προς το σημείο όπου έγινε η σύγκρουση ήτοι στην αριστερή λωρίδα κυκλοφορίας, ως η πορεία τους.
[ΜΚ8]
Ο ΜΚ8 ήταν ο προπονητής της εν λόγω ποδηλατικής ομάδας. Σύμφωνα με το περιεχόμενο της κατάθεσης του, το οποίο υιοθέτησε ως ορθό, [βλ. ΤΕΚΜΗΡΙΟ 34], κατά την επίδικη ημέρα, ήταν συνολικά 15 ποδηλατιστές, τους οποίους χώρισε σε υποομάδες, ώστε να μην είναι μεγάλη η έκταση – μήκος (γραμμή) στο δρόμο για λόγους ασφαλείας αλλά και δυναμικότητας των αθλητών. Η προπόνηση τους θα ήταν τέσσερεις (4) στροφές της Ποταμιάς, συνολικά 50 χιλιόμετρα. Ο ίδιος ποδηλατούσε στην άκρια του δρόμου, ως η πορεία τους, και μπροστά του ήταν το γκρουπ με τους 8 ποδηλατιστές, ανά δυάδες. Σε κάποιο σημείο του δρόμου, πλησίον των αρχαιολογικών σπιτιών Ποταμιάς, αντιλήφθηκε ένα αυτοκίνητο το οποίο κινείτο στην αντίθετη λωρίδα κυκλοφορίας ως η πορεία τους και ταυτόχρονα άκουσε φρένα. Ήταν η θέση του ότι λόγω της αυξημένης ταχύτητας με την οποία οδηγούσε ο κατηγορούμενος αλλά και της στροφής στο σημείο, ο τελευταίος έχασε τον έλεγχο του οχήματος με αποτέλεσμα να εισέλθει στη δική τους λωρίδα κυκλοφορίας κτυπώντας στα μπροστινά ποδήλατα της πρώτης ομάδας. Όσον αφορά την οδική ασφάλεια της ομάδας, ο ΜΚ8 ανέφερε ότι η τελευταία τηρεί αυστηρά τους σχετικούς κανόνες ποδηλασίας. Κατά τη δια ζώσης μαρτυρία του προσέθεσε ότι την επίδικη ημερομηνία, πριν το σημείο του δυστυχήματος, υπάρχει μια μικρή εκκλησία, τοποθεσία στην οποία σταμάτησαν για να δώσει σχετικές οδηγίες. Επισήμανε ότι η ομάδα ασχολείται με πρωταθλητισμό και δεν αφορά μια ερασιτεχνική ομάδα ποδηλατών. Η προπόνηση τους έχει να κάνει με τον όρο «drafting», δηλαδή αυστηρώς κινούνται σε δυάδες, ώστε οι πιο αδύναμοι να εκμεταλλεύονται την αεροδυναμική της ομάδας, και δεν υπάρχει περίπτωση να κινούνται σε τριάδες, αφού έτσι δεν είχαν να κερδίσουν κάτι σαν αθλητές. Ως προπονητής, παρέμενε πίσω ώστε να ελέγχει ότι τηρούνται οι δυάδες και οι γραμμές τους και κρατούν το drafting. Τη στιγμή αμέσως πριν τη σύγκρουση, όπως κινούνταν στην άκρια, αριστερά του δρόμου, ως η πορεία τους, είδε το όχημα του κατηγορούμενου το οποίο ερχόταν από απέναντι, χωρίς να στρίψει το τιμόνι του, πάτησε φρένα και κατέληξε ευθεία στην δική τους λωρίδα κυκλοφορίας. Λόγω του ότι ήταν ο τελευταίος τους, δεν μπορούσε να δει εντελώς μπροστά, αλλά είδε τον ΜΚ12, πρώτος ποδηλατιστής δεξιά, να πετάγεται στον αέρα. Εν σχέσει με την πρώτη αντίδραση του, ανέφερε, χαρακτηριστικά «Ναι, παραδέχομαι ότι δεν είναι προς τιμή μου, είμαι γυμναστής, είμαι μορφωμένος άνθρωπος, έχω σεμινάρια Πρώτων Βοηθειών, το πρώτο μου μέλημα δεν ήταν να βουρήσω στον Νεκτάριο ή στον Αλέξη ή στα άλλα παιδιά που ήταν τζαι άλλοι τραυματίες, πήγα κατευθείαν πάνω του (εννοούσε τον κατηγορούμενο) και λέω του «Τι έκαμες ρε;» και λέει μου «Ρε μάστρε μου κάμε μου ό, τι θέλεις τζαι φταίω». Τούτη ήταν η συνομιλία. […] Δεν ξέρω τι θα έκαμνα αν ελάλεν κάτι άλλο.». Περιπλέον ο μάρτυρας, παρουσίασε δέσμη φωτογραφιών τις οποίες έλαβε την επίδικη ημερά [Βλ. ΤΕΚΜΗΡΙΟ 35]. Ως προς το όριο ταχύτητας δεν ήταν σίγουρος για να τοποθετηθεί επακριβώς, αν και θεωρεί ότι τούτο ήταν 50ΧΑΩ. Ως δε προς το σημείο του δυστυχήματος, ανέφερε ότι αποτελεί επικίνδυνο σημείο με ελαφρώς ανηφορικό δρόμο και αντίστοιχα κατηφορικό για τον κατηγορούμενο, αφού αφορά κλειστή στροφή, υπάρχει βράχος δεξιά, ως η πορεία τους, οπότε και δεν μπορούσαν να δουν από μακριά, αν ερχόταν αυτοκίνητο αλλά ούτε και το αυτοκίνητο να δει εκείνους από μακριά.
[ΜΚ9]
Ο ΜΚ9, ήταν άλλος ένας εκ των ποδηλατιστών της πρώτης υποομάδας. Από το περιεχόμενο της γραπτής του κατάθεσης [βλ. ΤΕΚΜΗΡΙΟ 37], τούτο που προκύπτει είναι η αναφορά του στις οδηγίες που έδωσε ο ΜΚ8, τη δεδομένη ημέρα, για το πώς θα είχε το πρόγραμμα προπόνησης καθώς επίσης και ο σχηματισμός με τον οποίο θα κινούνταν ως ομάδα (δυάδες). Συγκεκριμένα, ο μάρτυρας, ανέφερε ότι ξεκινώντας τη διαδρομή τους, αρχικά, βρισκόταν στην πρώτη υποομάδα, στη δεύτερη σειρά, μαζί με το θύμα. Στον τρίτο γύρο, πριν το δυστύχημα, βρέθηκε στη πρώτη σειρά (δυάδα) της πρώτης υποομάδας, μαζί με τον ΜΚ12. Σε κάποιο σημείο του δρόμου, πριν την εκκλησία του Αγίου Σωζόμενου στην Ποταμιά, καθώς ανέβαιναν, με τον πιο πάνω σχηματισμό, το ανήφορο, άκουσε, αρχικά, σφύριγμα λάστιχων αυτοκινήτου, υποθέτοντας ότι τούτο ήταν λόγω της υπερβολικής ταχύτητας που κινείτο ένα όχημα και μετά είδε το όχημα του κατηγορούμενου να κατευθύνεται προς το μέρος τους, χωρίς ο κατηγορούμενος να δύναται να το σταματήσει, έως ότου αυτό εισήλθε στη λωρίδα κυκλοφορίας τους, κτυπώντας τον ΜΚ12 ο οποίος ήταν ελαφρώς δεξιά του, καθώς επίσης και το θύμα το οποίο βρισκόταν ακριβώς πίσω από τον ΜΚ12. Δεν είδε ακριβώς πως το όχημα του κατηγορούμενου κτύπησε τους πιο πάνω ποδηλατιστές, αφού μόλις αντιλήφθηκε ότι το όχημα κατευθυνόταν προς το μέρος τους με κίνδυνο να τους κτυπήσει, ελίχθηκε προς αριστερά, αποφεύγοντας, έτσι τη σύγκρουσή. Δια ζώσης, ο μάρτυρας, αναφέρθηκε και πάλι στον τρόπο με τον οποίο κινούνταν τον επίδικο χρόνο ως ομάδα, εξηγώντας και πάλι ότι τούτο γινόταν τόσο για σκοπούς ασφάλειας όσο και για σκοπούς εύκολης προσπέρασης από τυχόν ακολουθών όχημα. Επίσης, εξήγησε γιατί βρισκόταν στην πρώτη θέση, αναφέροντας ότι τούτο γίνεται με σκοπό να « […] κόφκει τον αέρα του πίσω και να μπορεί να μείνει μαζί σου». Αναγνώρισε τον εαυτό του στο πρόχειρο σχέδιο της σκηνής, καθώς επίσης και τους ποδηλατιστές της δεύτερης σειράς (ακριβώς όπως αναφέρθηκαν στην κατάθεση του). Εν σχέσει τώρα με τη θέση του ότι προτού δει το όχημα του κατηγορούμενου, άκουσε ήχο λαστίχων, διευκρίνισε ότι «εκάμναν θόρυβο σαν τζαι στρίφκει το round -about και φέφκει λίγο το αυτοκίνητο […] κάμνει τζιεινο το friction, εκείνον τον ήχο σχετικά και είναι εκείνο που άκουσα και κοίταξα πάνω […]».
[ΜΚ10]
Ο ΜΚ10, υπηρετεί στην Τροχαία Λευκωσίας. Παρουσίασε στο Δικαστήριο το Ημερολόγιο Ενεργείας το οποίο ετοίμασε προς τον Αστυνομικό Διευθυντή του Τμήματος Τροχαίας Αρχηγείου και του οποίου το περιεχόμενο υιοθέτησε [βλ. ΤΕΚΜΗΡΙΟ 38]. Τούτο στην ουσία αφορά στη παρουσίαση της μαρτυρίας που συνέλεξαν, καταλήγοντας στην εισήγηση για την προώθηση της ποινικής δίωξης εναντίον του κατηγορούμενου για το αδίκημα του αρ. 210 του Π.Κ. Εν σχέσει με τα προσόντα του, ανέφερε ότι ασχολείται με τη διερεύνηση τροχαίων δυστυχημάτων στην Τροχαία Λευκωσίας από το έτος 1998, ενώ από το έτος 2013 βρίσκεται στο γραφείο μελέτης υποθέσεων τροχαίων δυστυχημάτων. Από το Τεκμήριο 38, ο μάρτυρας παρέπεμψε το Δικαστήριο στις σελίδες 6-7, κάτω από τον τίτλο «Από τις καταθέσεις που λήφθηκαν και τις εξετάσεις που έγιναν διαπιστώθηκαν τα ακόλουθα» στις οποίες αναφέρεται ότι:
« 5) Το γεγονός της αυξημένης ταχύτητας του κατηγορούμενου επιβεβαιώνεται μέσα από την κατάθεση του συνοδηγού του Μ-15 και από τα ίχνη τροχοπέδησης από το αυτοκίνητο του που βρέθηκαν στη σκηνή. Με βάση τον Πίνακα Αποστάσεων Ακινητοποίησης Οχημάτων φαίνεται ότι με βάση τα ίχνη τροχοπέδησης η ταχύτητα του κατηγορούμενου ήταν 70ΧΑΩ, χωρίς να υπολογιστεί η μείωση της ταχύτητας από την ώρα που πάτησε τα στόπερ μέχρι να αρχίσει η τροχοπέδηση.
6) Με βάση τον Πίνακα Αποστάσεων Ακινητοποίησης Οχημάτων εάν ο κατηγορούμενος είχε ταχύτητα 50ΧΑΩ και άρχιζε η τροχοπέδηση από το ίδιο σημείο το αυτοκίνητο του θα σταματούσε στα 14 μέτρα και όχι στα 27μέτρα και δεν γινόταν το δυστύχημα.».
Στη συνέχεια ο μάρτυρας παρουσίασε στο Δικαστήριο τον αναφερόμενο στο τεκμήριο 38, Πίνακα Αποστάσεων, ο οποίος κατατέθηκε ως ΤΕΚΜΗΡΙΟ 39, μαζί με τη σχετική προς τούτο βιβλιογραφία[[3]]. Εξήγησε ότι τα ίχνη τροχοπέδησης που άφησαν τα ελαστικά του οχήματος του κατηγορούμενου στην άσφαλτο ακολουθούν μια ευθεία πορεία μέχρι το σημείο της τελικής θέση που τούτο κατέληξε. Τούτο, ως ανέφερε, δείχνει το γεγονός ότι και οι δύο τροχοί κλείδωσαν και ο συντελεστής τριβής και των δύο τροχών ήταν ο ίδιος. Σε κάποιες όμως περιπτώσεις « επειδή το ίχνος τροχοπέδησης διακρίνεται στην άσφαλτο από την τριβή του ελαστικού με την άσφαλτο και τη θερμότητα που παράγεται, μπορεί σε κάποιες περιπτώσεις να μην είναι τόσο έντονη η τριβή στην άσφαλτο στα αρχικά στάδια της τροχοπέδησης ή και κατά τη διάρκεια, ανάλογα και με τη μορφολογία του δρόμου. Παρόλο που δεν φαίνεται το δεξιό ίχνος να αρχίζει από το σημείο που αρχίζει το αριστερό, δεν σημαίνει όμως ότι δεξιός τροχός ήταν στον αέρα. Αν για κάποιο λόγο ο δεξιός τροχός δεν ακουμπούσε παραδείγματος χάριν στην άσφαλτο ή δεν κλείδωνε την ίδια χρονική στιγμή με τον άλλο τροχό, τότε το αυτοκίνητο θα γύριζε. […] Θα γύριζε, πιθανόν και να αναποδογυριζόταν ανάλογα με την τριβή, αλλά θα γύριζε, θα έφευγε από την ευθεία πορεία της τροχοπέδησης.». Ως προς τα όσα αναφέρει στην παράγραφο 5 του Τεκμηρίου 38, διευκρίνισε ότι « Με βάση τον πίνακα και τα ίχνη τροχοπέδησης φαίνεται ότι η ταχύτητα κατά την τροχοπέδηση, όταν ξεκινούσε η τροχοπέδηση που ήταν 70 χιλιόμετρα, από τη στιγμή που ο οδηγός σηκώνει το πόδι του από τη βενζίνη ή το πετρέλαιο, μέχρι να το βάλει πάνω στο stopper και να το πατήσει και να κλειδώσουν οι τροχοί για να ξεκινήσει η τριβή, περνά κάποιος χρόνος, γι' αυτόν τον χρόνο όμως το αυτοκίνητο δεν αναπτύσσει και επιβραδύνει ελαφρά, αυτό θέλω να πω.».
[ΜΚ11]
Ο ΜΚ11 ήταν ο συνοδηγός του κατηγορούμενου κατά τον επίδικο χρόνο. Υιοθέτησε το ΤΕΚΜΗΡΙΟ 17Α [κατάθεση στην μητρική του γλώσσα] και παράλληλα κατατέθηκε κείμενο πιστής μετάφρασης στα Ελληνικά, το ΤΕΚΜΗΡΙΟ 17Β. Σύμφωνα με το περιεχόμενο της κατάθεσης του, ο μάρτυρας ανέφερε ότι με τον κατηγορούμενο γνωρίζονταν από τότε που πήγαιναν μαζί σχολείο και ήταν φίλοι, από τότε. Εν σχέσει με τα γεγονότα, ανέφερε ότι τη δεδομένη στιγμή είχαν προορισμό τη Ποταμιά. Αφού πέρασαν τα λύματα, προχώρησαν προς Ποταμιά. Σε κάποια στιγμή του δρόμου, περίπου, 20 μέτρα πριν δουν τους ποδηλατιστές, είδε το χιλιόμετρο του οχήματος του κατηγορούμενου και είδε ότι κινούνταν με ταχύτητα 75 χιλιομέτρων. Έπειτα ανέφερε ότι αφού διένυσαν ακόμα λίγά μέτρα, «μόλις το αυτοκίνητο ξεκίνησε να έχει αριστερόστροφη πορεία ένεκα της στροφής που ακολουθούσε αντιλήφθηκα από κοντινή απόσταση αριθμό ποδηλατών. Αυτοί κινούνταν αντίθετα με την πορεία μας. Θυμούμαι χαρακτηριστικά ότι οι πρώτοι ποδηλάτες ήταν σε δυάδα ενώ οι αμέσως επόμενοι νομίζω σχημάτιζαν τριάδα. Για τους υπόλοιπους δε θυμάμαι με ποιο σχηματισμό κινούνταν. […] Μετά είδα τον Eduard να στρίβει το τιμόνι προς τα αριστερά ενώ ταυτόχρονα πάτησε φρένα τα οποία σφύριζαν. Εγώ αμέσως φοβήθηκα, έβαλα τα χέρια μου στο πρόσωπο μου, κάλυψα τα μάτια μου, έσκυψα και σε κάποια στιγμή άκουσα ένα θόρυβο και ταυτόχρονα ένα τράνταγμα σαν να κτύπησε κάτι στο αυτοκίνητο. Μετά και αφού το όχημα ακινητοποιήθηκε άνοιξα τα μάτια μου και τότε είδα τον μπροστινό ανεμοθώρακα του αυτοκινήτου που επέβαινα σπασμένο.». Κατά τη δια ζώσης μαρτυρία του, ως προς το σχηματισμό των ποδηλατιστών, ανέφερε ότι «Οι πρώτοι ήταν 2 με 2, στη δεύτερη σειρά δεν θυμάμαι αν ήταν 2 ή 3, φοβήθηκα πάρα πολύ εκείνη τη στιγμή, δεν θυμάμαι και μετά πίσω ήταν πιο πολλοί». Ως προς τον τρόπο που ενήργησε ο κατηγορούμενος, ανέφερε ότι τούτος, όταν έπιασαν την στροφή, πριν τη στροφή που επεσυνέβη το δυστύχημα, είχε το πόδι του πάνω στα φρένα και είχε ήδη στρίψει λίγο το τιμόνι του στα αριστερά και μετά όταν τους είδαμε φοβήθηκε πάρα πολύ, έστριψε απότομα το τιμόνι του στα αριστερά και πάτησε απότομά τα φρένα. Προτού πατήσει τα φρένα, ο μάρτυρας ανέφερε ότι κινούνταν κανονικά στη λωρίδα κυκλοφορίας τους.
[ΜΚ12]
Επίσης, ο ΜΚ12 ήταν ένας εκ των ποδηλατιστών της πρώτης υποομάδας και ένα εκ των προσώπων το οποίο τραυματίστηκε από την επίδικη σύγκρουση. Υιοθέτησε το περιεχόμενο των καταθέσεων του ως ορθό [βλ. ΤΕΚΜΗΡΙΟ 40, 41 και 42]. Από το σύνολο τούτων προκύπτει ότι, εν σχέσει με τα γεγονότα, σε κάποιο σημείο του δρόμου, σταμάτησαν για να λάβουν οδηγίες από τον προπονητή τους για την προγραμματισμένη διαδρομή που θα ακολουθούσαν. Ποδηλατούσαν ανά δυάδες και ο ίδιος βρισκόταν στην πρώτη δυάδα του πρώτου γκρουπ, το οποίο αποτελείτο από 8 άτομα. Καθώς ποδηλατούσαν με κατεύθυνση από Ποταμιά προς Άγιο Σωζόμενο και ενώ υπήρχε δεξιά στροφή ως η πορεία τους, άκουσε φρένα να σφυρούν στον δρόμο και ταυτόχρονα είδε ένα όχημα που ερχόταν από αντίθετη κατεύθυνση να κινείται προς το μέρος του με μεγάλη ταχύτητα. Λόγω του ότι βρισκόταν πολύ κοντά τους, το όχημα του κατηγορούμενου εισήλθε στη δικής τους λωρίδα κυκλοφορίας, χωρίς ο ίδιος να προλάβει να κάμει οποιαδήποτε κίνηση αποφυγής, με αποτέλεσμα να τον κτυπήσει. Δίπλα του αριστερά βρισκόταν άλλος ποδηλατιστής ο οποίος κινείτο στην αριστερή ακρινή άσπρη γραμμή. Από το δυστύχημα, ο ίδιος τραυματίστηκε σε διάφορα μέρη του σώματος του και έχει παράπονο τόσο για τα τραύματα τα οποία υπέστη, αλλά και για το ότι το ποδήλατο του καταστράφηκε ολοσχερώς. Επίσης, συμφώνησε ότι στο σημείο Χ1 του πρόχειρου σχεδίου της σκηνής ήταν το ορθό σημείο στο οποίο επήλθε η σύγκρουση με το όχημα του κατηγορούμενου [βλ. Τεκμήριο 42]. Κατά τη δια ζώσης μαρτυρία του, ανέφερε ότι το σημείο όπου σταμάτησαν για οδηγίες του προπονητή ήταν σε μια εκκλησία. Ως προς τον λόγο που ποδηλατούσαν ανά δυάδες σε γκρουπ, ήταν επειδή στο δρόμο Ποταμιάς κάνεις group ride, το πρώτο γκρουπ είναι για να «κόφκει τον αέρα των πίσω τζαι δεν ήταν προγραμματισμένο για αλλαγές» ήτοι το γκρουπ μπροστά θα παρέμεινε έτσι. Έγινε μόνο μια αλλαγή στον προηγούμενο γύρο, στην ευθεία της εκκλησίας, τζαι άλλαξαν οι δύο μπροστά τζαι μπήκαμε οι υπόλοιποι γιατί κουράστηκαν, περίπου 3 ½ – 4 χιλιόμετρα πριν το σημείο που έγινε το δυστύχημα. Τη στιγμή της σύγκρουσης, ο ίδιος ήταν στην πρώτη δυάδα δεξιά, δίπλα του αριστερά ο Άριστος (ΜΚ9). Περαιτέρω ανέφερε ότι ο ΜΚ9, κατάφερε να αντιδράσει, πηγαίνοντας στο αριστερό παγκέτο (χωμάτινο) ενώ ο ίδιος επειδή ήταν στη μέσα πλευρά του δρόμου δεν πρόλαβε να αντιδράσει και τον κτύπησε το αυτοκίνητο, αφότου, τούτο εισήλθε στη λωρίδα κυκλοφορίας τους. Κτύπησε αρχικά στην αριστερή άκρια του αυτοκινήτου (ως η πορεία του), και μετά πάνω στο μπροστινό καπό και ανεμοθώρακα. Υπέστη μόνιμη μετατόπιση κλείδας, θλάση στη πλάτη και σκίστηκε στο πόδι. Πίσω του ακριβώς ήταν το θύμα και πίσω από τον ΜΚ9, ο ΜΚ5.
[ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΟΣ]
Ο κατηγορούμενος, εν σχέσει με τα γεγονότα της υπόθεσης, έδωσε στην Αστυνομία δύο καταθέσεις, ημερομηνίας 08.02.2018 και 01.04.2018. Αφού υιοθέτησε το περιεχόμενο τους ως ορθό, τούτες κατατέθηκαν ως ΤΕΚΜΗΡΙΟ 14 και 15, αντίστοιχα. Θα ξεκινήσω την καταγραφή της μαρτυρίας του, με την παράθεση αυτούσιων αποσπασμάτων από την 1η κατάθεση του κατηγορούμενου [Τεκμήριο 14], όπου και ανάφερε:
« Βρίσκομαι στην Κύπρο από το 2007 και φοίτησα κανονικά σε ελληνικό δημοτικό σχολείο, γυμνάσιο αλλά και την Α τεχνική σχολή όπου ακολούθησα τον κλάδο του υδραυλικού. Γνωρίζω να μιλώ να γράφω και να διαβάζω απταίστως την Ελληνική γλώσσα. Την 04/02/2018 και γύρω στις 0630 ξεκίνησα με το φίλο μου τον Geany να πάμε κυνήγι στην περιοχή Άγιου Σωζόμενου στην Ποταμιά. Την περιοχή που σου αναφέρω τη γνωρίζω καλά γιατί πηγαίνω συχνά για κυνήγι στο μέρος αυτό. Είχα συνοδηγό τον φίλο μου και οδηγούσα το όχημα με αριθμούς εγγραφής [ ] το οποίο ανήκει στον πατέρα. Περί ώρα 0705 εκινούμασταν στον δρόμο Αγίου Σωζόμενου - Ποταμιας με κατεύθυνση από το εργοστάσιο επεξεργασίας λυμάτων προς Ποταμιά. Τόσο εγώ όσο και ο συνοδηγός φορούσαμε τις ζώνες ασφαλείας μας. Σε κάποιο σημείο του δρόμου και ενώ υπήρχε στροφή προς τα αριστερά μου αφού γνωρίζω τη φύση του δρόμου, κοίταξα το χιλιομετρητή του αυτοκινήτου μου και είδα ότι εκκινούμουν με ταχύτητα 80 χιλιόμετρα την ώρα. Λόγω του ότι η συγκεκριμένη στροφή δεν είναι πολύ απότομη εγώ δεν ελάττωσα ταχύτητα. Ακριβώς πάνω στη στροφή που σου ανάφερα αντιλήφθηκα σε απόσταση περίπου 25 μέτρα αριθμό ποδηλατών να κινούνται στην αντίθετη λωρίδα κυκλοφορίας. Μόλις τους είδα αμέσως πάτησα στόπερ και έστριψα το τιμόνι μου αριστερά για να αποφύγω τη σύγκρουση μαζί τους. Λόγω του ότι το σημείο του δρόμου που ευρισκόμουν ήταν κατά κατηφορικό, ήταν στροφή αλλά και της σχετικά μεγάλης ταχύτητας που εκινούμουν δεν κατάφερα να ελαττώσω ταχύτητα με αποτέλεσμα να χτυπήσω με το μπροστινό μέρος του οχήματος μου τους τρεις ποδηλάτες. Δεν μπορούσα να κάμω κάτι άλλο για να αποφύγω τους ποδηλάτες. […] Επίσης θέλω να σου πω ότι μετά που πάτησα στόπερ και κατάλαβα ότι δεν μπορούσα να αποφύγω τη σύγκρουση θυμάμαι ότι έκλεισα τα μάτια μου […]».
Επίσης, ο κατηγορούμενος, αν και συμφώνησε με το πρόχειρο σχέδιο που ετοίμασε ο ΜΚ4, την επίδικη ημέρα του δυστυχήματος, υπογράφοντας το ως ορθό, κατά την ημερομηνία της κατάθεσης του [08.02.2018, ημερομηνία 1ης κατάθεσης του] ανέφερε ότι μετά το δυστύχημα ήταν σοκαρισμένος και αφού ξαναείδε το εν λόγω πρόχειρο σχέδιο (την ημερομηνία της κατάθεσης του), δεν ήταν σίγουρος εάν το σημείο που του υπέδειξε ως το σημείο σύγκρουσης Χ, ήταν το ορθό. Δεν επιθυμούσε να επισκεφθεί εκ νέου τη σκηνή. Τέλος, επαναλαμβάνει ότι συμφωνεί με το πρόχειρο της σκηνής, χωρίς όμως να μπορεί να προσδιορίσει το σημείο σύγκρουσης.
Στην 2η κατάθεση του (01.04.2018) ο κατηγορούμενος ανέφερε τα εξής, τα οποία και πάλι παραθέτω αυτούσια:
«Σήμερα μου πρόσφερες και διάβασα την κατάθεση που μου έλαβες στις 08/02/2018 και υιοθετούν το περιεχόμενο της τέλειας επίσης μετέβηκα μαζί σου στη σκηνή του δυστυχήματος και μου υπέδειξες και επεξήγησε στο πρόχειρο σχέδιο. Αφού είδα τη σκηνή ακόμα περίπου 10 m πριν το σημείο που πάτησαν τα φρένα, είχα αντιληφθεί μια κοπέλα με ποδήλατο να κινείται από την αντίθετη λωρίδα. Εγώ και λόγω της φύσης του δρόμου δηλαδή με πολλές απότομες στροφές και της περιορισμένης ορατότητας και σε συνάρτηση με την ταχύτητα μου που κατά τον δεδομένο χρόνο κινούμουν γύρω στα 75-80 km ανά ώρα ακόμα είχα το δεξί μου πόδι πάνω από το πεντάλ των φρένων έτοιμος να το πατήσω και μόλις είδα την ποδηλάτη φρέναρα. Στη συνέχεια και ενώ είχα πατημένα τα φρένα, το αυτοκίνητο μου τροχοπεδούσε έστριψα το τιμόνι αριστερότερα μη μπορώντας να κάνω κάτι άλλο και κατά την διάρκεια του φρεναρίσματος αντιλήφθηκα την υπόλοιπη ομάδα ποδηλατών. Μου υπέδειξες στο πρόχειρο σχέδιο τα σημεία Χ1, Χ2 και Χ3 ξεχωριστά και συμφωνώ.»
Στις 07.02.2020, ο κατηγορούμενος κατηγορήθηκε για το αδίκημα της παρούσας υπόθεσης, και αφού του επεστήθη η προσοχή του στο νόμο απάντησε « Συγνώμη για ότι έγινε». Η εν λόγω γραπτή κατηγορία, αφού υιοθέτησε το περιεχόμενο της απάντησης του, αποτελεί το ΤΕΚΜΗΡΙΟ 16 στη διαδικασία.
Κατά την κυρίως εξέταση του, διευκρίνισε ότι την επίδικη ημέρα ήταν στη «Βαθιά Γωνιά», εκεί που είναι τα πρώτα λύματα – στη πρώτη λίμνη, για κυνήγι. Επειδή δεν υπήρχε θήραμα την εν λόγω ημέρα, αποφάσισαν με τον ΜΚ11 να φύγουν από το σημείο και να κατευθυνθούν προς Ποταμιά. Ανέφερε, ότι κατά τον χρόνο του δυστυχήματος, υπήρχαν δύο (2) πινακίδες με όριο ταχύτητας 80ΧΑΩ, « […] η μια στην αρχή του δρόμου μόλις έμπαινες του δρόμου της Ποταμιάς προς Άγιο Σωζόμενο τζαι μια από τα λύματα προς τα πίσω.». Ανέφερε ότι δεν υπήρχε οποιαδήποτε άλλη πινακίδα στον επίδικο δρόμο. Εν σχέσει με τη στιγμή που αντιλήφθηκε τους ποδηλατιστές, ανέφερε ότι « […] Την ώρα που πηαιννα εγώ προς την Ποταμιά, αντιλήφθηκα πρώτα, ήταν μια κοπέλα με ποδήλατο τζαι έβαλα το πόδι μου τζαι ήταν πάνω στο stopper τζαι ελάττωνα ταχύτητα συνεχόμενος. Σαν προχώρησα εμφανίστηκαν απότομα μια ομάδα από ποδηλάτες μπροστά μου, μόλις τους είδα έτσι ξαφνικά, επειδή εν κούρβα, δεν μπορώ να εξηγήσω τράβησα απότομα αριστερά το τιμόνι για δώσω εγώ μέσα στο σκάμμα εκεί, πώς ονομάζεται; Μέσα στο αυλάτζιν, τζαι πάτησα πιο δυνάμενα τα stopper, τέλεια κάτω πάτησα stopper, εντάξει επειδή ήταν τόσοι πολλοί, να σας πω, να σας εξηγήσω τζαι γιατί ξιππάστηκα, επειδή ήβρα ένα μπουλούκι μπροστά μου, ήταν ούλλοι μέσα στη στράτα. […] Επειδή ο δρόμος εκεί εν και καθορίζει, είναι μια λωρίδα, δεν είναι δύο, δεν είναι όπως οι δρόμοι οι μεγάλοι, ξέρω εγώ, ήταν τζαι στην πάντα μου τζαι στην πάντα τους, παντού.». Τέλος συμφώνησε με το σημείο Χ, ως το υπέδειξε στον ΜΚ4 κατά την ετοιμασία του πρόχειρου σχεδιαγραφήματος.
ΣΤ. ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑΣ
Κάθε υπόθεση κρίνεται με βάση τα δικά της περιστατικά και βέβαια υπό το φως των κριτηρίων που η νομολογία έθεσε, των οποίων κυρίαρχο είναι το κατά πόσο διαπιστώνεται η προσήλωση του μάρτυρα στην αλήθεια. Η αξιολόγηση δεν είναι έργο μηχανικό, ούτε γίνεται με σύγκριση των λεπτομερειών της μιας υπόθεσης με την άλλη. Είναι η άμεση και ζωντανή εικόνα του μάρτυρα που κατά πρώτο λόγο καθορίζει τα πράγματα. Αξιολογώντας τη μαρτυρία δεν περιορίστηκα μόνο στην ατομική κρίση της αξιοπιστίας κάθε μάρτυρα [βλ. Rana και Άλλου ν. Δημοκρατίας (2004) 2 Α.Α.Δ. 489, 500], αλλά την παράβαλα και διερεύνησα στο σύνολο της υπόλοιπης μαρτυρίας, είτε αυτή προερχόταν από την κατηγορούσα αρχή είτε από την υπεράσπιση [βλ. κατ’ αναλογία, Βασιλείου ν Αστυνομίας (2012) 2 Α.Α.Δ. 254, 260 και Φώτσιου ν. Ηροδότου (2010) 1(Β) Α.Α.Δ. 1172, 1175].
Η ανάλυση των στοιχείων που οδηγούν στην αξιολόγηση της φιλαλήθειας ενός μάρτυρα, έχει, όπως αναφέρθηκε στην υπόθεση Sayed v. Πλοίου M/V Mary John κ.α. (2002) 1 Α.Α.Δ. 661, δύο επάλληλα στοιχεία. Το πρώτο αφορά στο περιεχόμενο της ίδιας της μαρτυρίας. Τα αναφερόμενα σε αυτήν, υποβάλλονται στη βάσανο της εύλογα αναμενόμενης ανθρώπινης λειτουργίας και βεβαίως συγκρίνονται και με το υπόλοιπο μαρτυρικό υλικό στην υπόθεση. Το άλλο, ανάγεται στην έμφυτη ικανότητα του ανθρώπου να διακρίνει από το σύνολο της προσωπικότητας αυτού που εξιστορεί κάτι, αν λέει την αλήθεια.
Δεν είναι βέβαια η κάθε αντίφαση που έχει σημασία. Οι αντιφάσεις που καθιστούν μια μαρτυρία αναξιόπιστη πρέπει να είναι ουσιαστικής μορφής σε σημείο που να πλήττουν καίρια την αξιοπιστία του μάρτυρα ή να φανερώνουν την διάθεση του να πει ψέματα. Αντιφάσεις σε λεπτομέρειες ή επουσιώδους σημασίας δεν αποδυναμώνουν μια μαρτυρία η οποία είναι γενικά πειστική.
Το Δικαστήριο ασφαλώς διατηρεί πάντα τη δυνατότητα να αποδεχθεί μέρος μιας μαρτυρίας και να απορρίψει άλλη. Δεν υπάρχει κανόνας ότι μια μαρτυρία θα πρέπει να γίνει αποδεκτή ή να απορριφθεί στην ολότητα της [βλ. κατ’ αναλογία Γεώργιος Σάββα ν. Αστυνομίας (1998) 2 Α.Α.Δ. 391 και Αντώνης Σωτηρίου ν. Αστυνομίας (2002) 2 Α.Α.Δ. 301].
Στα πλαίσια, λοιπόν, της ζωντανής ατμόσφαιρας της δίκης, είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω με ιδιαίτερη προσοχή όλους τους μάρτυρες κατά τη διάρκεια που κατέθεταν ενώπιον μου. Αξιολογώντας τη μαρτυρία τους [με πλήρη πάντα επίγνωση ότι η αξιοπιστία εκτιμάται αποσυναρτημένα επιπέδου απόδειξης], έθεσα ως δείκτη, ανάμεσα σε άλλα, την πηγή και εμβέλεια των γνώσεων των μαρτύρων, στο βαθμό που τούτες αφορούσαν εκείνα περί των οποίων κατέθεταν, την ύπαρξη προσωπικού συμφέροντος ή προκατάληψης στην υπόθεση, τις ευκαιρίες που είχαν να αντιληφθούν τα διαδραματισθέντα, τη μνήμη και τους λόγους που είχαν να θυμούνται ή να πιστεύουν αυτά περί των οποίων κατέθεταν, τη σαφήνεια και αμεσότητα των απαντήσεων τους, την ύπαρξη σε αυτές υπερβολών ή ουσιαστικών ανακολουθιών και αντιφάσεων [σε συγκριτική εξέταση με τις μικροαντιφάσεις], την ύπαρξη προηγούμενων γραπτών ή προφορικών ασυνεπών ή αντιφατικών δηλώσεων, την ειλικρίνεια και τρόπο αφήγησης των γεγονότων, το φυσικό ή αφύσικο των αντιδράσεων τους στο εδώλιο του μάρτυρα, την ύπαρξη νευρικότητας ή επιφυλακτικότητας, και τη γενικότερη ιδιοσυγκρασία που εκδήλωναν ενώ έδιναν μαρτυρία [βλ. κατ’ αναλογία Τυμπιώτης ν. Δημοκρατίας (2004) 2 Α Α.Α.Δ. 612 και στις εκεί αναφερόμενες αυθεντίες].
Επισημαίνω ότι ένταξα και ανέλυσα όλα τα παραδεκτά γεγονότα, στο σύνολο της μαρτυρίας που τέθηκε ενώπιον μου, θεωρώντας τα ως δεδομένα [βλ. κατ’ αναλογία Ανδρέου κ.ά. ν. Αστυνομίας (ανωτέρω)] και κρίνοντάς τα, ως περιέχοντα παραδεκτή μαρτυρία [βλ. κατ’ αναλογία, Χριστοδούλου άλλως Ρόπας κ.ά. ν. Δημοκρατίας (ανωτέρω)]. Τονίζεται ότι κάθε αποδεκτή μαρτυρία των μαρτύρων κατηγορίας, όπως και το περιεχόμενο των κατατεθέντων τεκμηρίων και των παραδεκτών γεγονότων, αξιολογήθηκαν πλήρως και στον επιτρεπτό βαθμό, έστω και αν δεν διατυπώνονται γλωσσικώς στο σκεπτικό μου. Όπως δε έχει υποδειχθεί στην πρόσφατη απόφαση Guruli v. Δημοκρατίας, Ποιν. Έφ. 263/17, ημερ. 22.5.2020, ECLI:CY:AD:2020:B160, ένα Δικαστήριο οφείλει να εξετάζει τις μαρτυρίες στην ολότητά τους και να τις αξιολογεί με λογική προσέγγιση και στα πλαίσια της κοινής, ανθρώπινης εμπειρίας. Δεν ασχολείται με απομακρυσμένες πιθανότητες, ούτε με θεωρίες που ευφάνταστα μπορεί να προωθήσει η υπεράσπιση σε μια υπόθεση.
Ωστόσο, προτού προχωρήσω περαιτέρω, σημειώνω, στο σημείο αυτό, ότι δεν μου διαφεύγει ότι τα γεγονότα, σε περιπτώσεις τροχαίων δυστυχημάτων, εξελίσσονται σε ελάχιστο χρόνο, ενώ τα οχήματα βρίσκονται σε κίνηση και δεν είναι αναμενόμενο και λογικό να μπορεί κάποιος να υπολογίζει με ακρίβεια τις αποστάσεις ή το χρόνο. Είναι αναμενόμενο να εντοπίζονται μικροαντιφάσεις σε επουσιώδη σημεία, οι οποίες όμως, όχι μόνο δεν επηρεάζουν την ουσία της μαρτυρίας, αλλά φυσιολογικά αναμένεται να υπάρχουν [βλ. Τιμοθέου (ανωτέρω) 688 - 689].
Στο σημείο αυτό, σημειώνω ότι για σκοπούς αξιολόγησης της ενώπιον μου μαρτυρίας, δεν θα ακολουθήσω τη σειρά των μαρτύρων ως αυτοί κατέθεσαν ενώπιον μου και τούτο το πράττω για σκοπούς καλύτερης ακολουθίας των γεγονότων και ευρημάτων της υπόθεσης.
[ΜΚ4]
Εξαρχής σημειώνω ότι ο ΜΚ4 μου έκανε καλή εντύπωση ως μάρτυρας και αποδέχομαι τη μαρτυρία του εν σχέσει με τις ενέργειες στις οποίες προέβη κατά την διερεύνηση του επίδικου δυστυχήματος. Οι επί τούτου αναφορές του χαρακτηρίζονται από σταθερότητα, σαφήνεια και σε μεγάλο βαθμό συμβαδίζουν με την πραγματική, ενώπιον του Δικαστηρίου, μαρτυρία. Οι οποιεσδήποτε μικροαντιφάσεις τυχόν παρατηρούνται στη μαρτυρία του, δεν είναι τέτοιας σημασίας, που να διαφοροποιούν καθ΄ οιονδήποτε τρόπο την πιο πάνω κρίση μου, ως προς την αξιοπιστία του, αφού τούτες δεν ήταν ικανές για να κλονίσουν, καθ’ οιονδήποτε τρόπο, την αξιοπιστία του [βλ. Founaris & another v. The Republic (1978) 2 C.L.R.. 28, 29. Καμία μαρτυρία, κανένα κίνητρο και κανένα ελατήριο υφίσταται που να μπορούσε να αποτελέσει τη βάση για κρίση ότι ο μάρτυρας αυτός επιδίωκε να καταθέσει ψευδώς εναντίον του κατηγορούμενου. Τα όσα αναφέρθηκαν από την υπεράσπιση ως προς τον τρόπο που χειρίστηκε τη διερεύνηση της παρούσας υπόθεσης, θεωρώ ότι δεν υπέχουν τέτοιας θεμελιακής αντίφασης ή εν γένει αναξιοπιστίας, ώστε η μαρτυρία του να απορριφθεί. Τουναντίον, στη βάση των διάφορων θέσεων, που προώθησε ενώπιον του Δικαστηρίου, μπορώ να καταλήξω με ασφάλεια ότι επρόκειτο για ειλικρινή μάρτυρα. Και τούτο, αφού σε κανένα σημείο της μαρτυρίας του δεν δίστασε να αναφέρει ότι υπήρχαν πράγματα που ενδεχομένως να μην γνώριζε ή να μην αντιλήφθηκε ή ακόμα και να μην θυμόταν, χωρίς να επιχειρήσει, με οποιοδήποτε τρόπο, να κατασκευάσει μαρτυρία για να καλύψει αυτήν την απουσία γνώσης και αντίληψης του. Και εξηγώ.
Η υπεράσπιση αμφισβήτησε, αρχικά, την ικανότητα του ΜΚ4 να ετοιμάζει πρόχειρα σχέδια της σκηνής ενός τροχαίου ατυχήματος και τούτο, λόγω, κατά τη θέση της, έλλειψης πείρας και/ή σχετικής κατάρτισης του μάρτυρα. Έρεισμα τούτου, στην ουσία, αποτέλεσε, κατά την θέση της υπεράσπισης, η μη ορθή αποτύπωση των ποδηλατιστών της πρώτης υποομάδας στο πρόχειρο σχέδιο της σκηνής. Στην ουσία αυτό που η υπεράσπιση ήθελε να υποδείξει στο Δικαστήριο ήταν ότι οι ποδηλατιστές στην πρώτη υποομάδα, με την οποία επήλθε η επίδικη σύγκρουση, δεν κινούνταν σε δυάδες, αλλά σε τριάδες και/ή ατάκτως (μπουλούκι), με επακόλουθο να κινούνται και εντός της λωρίδας κυκλοφορίας του κατηγορούμενου. Προς επίρρωση της θέσης της υπεράσπισης, υπεδείχθησαν στον μάρτυρα σχετικές καταθέσεις, κάποιων εκ των ποδηλατιστών [Διαμαντή Ζαφειριάδη, Στέλιου Αριστοδήμου και Κυριάκου Κυριάκου]. Για σκοπούς πληρότητας, στο σημείο αυτό, σημειώνω ότι οι εν λόγω καταθέσεις δεν κατατέθηκαν ενώπιον Δικαστηρίου, πάρα μόνον υπεδείχθησαν στον ΜΚ4 στα πλαίσια της αντεξέταση του, ώστε ο ίδιος, αφότου αποδέχθη ότι για την ετοιμασία του πρόχειρου σχεδίου τις έλαβε υπόψη, να μπορεί να αντιπαραβάλει τα λεγόμενα τους με το πώς ο ίδιος τους τοποθέτησε, εάν τους τοποθέτησε, στο πρόχειρο σχέδιο της σκηνής – Τεκμήριο 3. Ο μάρτυρας, δεν κατόρθωσε να εντοπίσει στο ευρετήριο του Τεκμηρίου 3, τον Διαμαντή Ζαφειριάδη και Στέλιο Αριστοδήμου, αποδεχόμενος στην ουσία ότι δεν κατέγραψε μεν τα ονόματα τους, αλλά τούτο δεν σήμαινε ότι δεν τους έλαβε υπόψη και στον σχηματισμό της πορείας των ποδηλατιστών. Είμαι της γνώμης ότι είναι πολύ διαφορετικό να αμφισβητείται η εν γένει ικανότητα του μάρτυρα να ετοιμάζει ένα πρόχειρο σχεδιαγράφημα, με το οποίο, κυρίως, παρουσιάζεται το οδικό δίκτυο, τυχόν σημάνεις και/ή άλλα διάφορα σημεία ή σχετικές μετρήσεις, καθώς επίσης και οι τελικές θέσεις των ενεχόμενων οχημάτων, ως τα εντοπίζει ένας εξεταστής, και πολύ διαφορετικό εάν τοποθέτησε ή συμπερίλειψε επαρκώς, στο εν λόγω σχέδιο, μαρτυρία η οποία προκύπτει μέσα από καταθέσεις κάποιων μαρτύρων. Προτού αξιολογήσω κατά πόσο τούτο (το πρόχειρο σχεδιαγράφημα) μπορεί να γίνει αποδεκτό από το Δικαστήριο ως αξιόπιστο, θα πρέπει να υπογραμμίσω ότι ο συνήγορος υπεράσπισης αποδέχθηκε, ως προς την αλήθεια του περιεχομένου του, έγγραφο [βλ. ΤΕΚΜΗΡΙΟ 36], στο οποίο βεβαιούται ότι ο ΜΚ4 παρακολούθησε με επιτυχία την Εκπαίδευση Δοκίμων Αστυνομικών στην Αστυνομία Κύπρου και στην Μηχανοκίνητη Μονάδα Άμεσης Δράσης, καθώς επίσης, μεταξύ άλλων, και μαθημάτων - πρακτικές που αφορούσαν στην διερεύνηση οδικών τροχαίων δυστυχημάτων, περιλαμβανομένης και της εκπόνησης σχεδιαγραφημάτων (πρόχειρων και συμμετρικών) σκηνής οδικού τροχαίου δυστυχήματος. Επίσης, ο μάρτυρας κατά την αντεξέταση του ανέφερε ότι εργάζεται στην Αστυνομία Κύπρου περί τα 20 χρόνια, στα πλαίσια των οποίων έλαβε τις σχετικές εκπαιδεύσεις για τη διερεύνηση τροχαίων δυστυχημάτων, συμπεριλαμβανομένου και τούτων που αφορούν στην ετοιμασία πρόχειρων σχεδιαγραφημάτων, με τα τελευταία, τότε, δύο (2) χρόνια [2016 -2018], στον Αστυνομικό Σταθμό Πέρα Χωρίου να είναι ένας εκ των αστυνομικών, που διερευνούσε τροχαία δυστυχήματα και ετοίμαζε πρόχειρα σχεδιαγραφήματα της σκηνής. Σημειώνω εδώ ότι σχετικά πρόσφατα, το Ανώτατο Δικαστήριο, στην υπόθεση Ανδρέου ν. Αστυνομίας Ποινική Έφεση 209/2020, ημερομηνίας 20/07/2021, ECLI:CY:AD:2021:B344, αναφέρει ότι ένας αστυνομικός μπορεί να προβεί σε διαπιστώσεις ως αποτέλεσμα παρατηρήσεων του στη σκηνή με υπόβαθρο την εμπειρία του στην εξέταση τροχαίων συγκρούσεων, χωρίς να χρειάζεται να είναι εμπειρογνώμονας. Επανερχόμενος λοιπόν στο ζητούμενο, επί του προχείρου σχεδιαγραφήματος παρουσιάζεται το οδικό δίκτυο, οι μετρήσεις, οι σημάνσεις, το μήκος των ιχνών τροχοπέδησης που άφησαν στην άσφαλτο τα λάστιχα του οχήματος του κατηγορούμενου και άλλα, διάφορα σημεία, η ορθότητα των οποίων, στην ουσία, δεν αμφισβητήθηκε από την υπεράσπιση. Εξάλλου, ας μη λησμονείται ότι η προσπάθεια της υπεράσπισης να υποδείξει ότι τρίτος στη σειρά ποδηλατιστής κινείτο μέσα στην λωρίδα κυκλοφορίας του κατηγορούμενου, έγινε στη βάση των μετρήσεων που αποτυπώθηκαν στο εν προκειμένω σχεδιαγράφημα, ως ετοιμάστηκε από τον ΜΚ4. Επομένως, δεν μπορεί από τη μία να αμφισβητείται η ορθότητα αυτού και στη συνέχεια, για σκοπούς προώθησης της επιχειρηματολογίας της υπεράσπισης περί της έκτασης που λάμβανε η πρώτη υποομάδα στον επίδικο δρόμο, να χρησιμοποιείται το ίδιο σχέδιο της σκηνής.
Τώρα, ως προς το κατά πόσον ο ΜΚ4 θα έπρεπε να τοποθετήσει στο πρόχειρο σχέδιο της σκηνής και τριάδα ποδηλατιστών, επαναλαμβάνω ότι τούτο δεν έχει να κάνει με την ικανότητα του να ετοιμάζει σχέδια της σκηνής, αλλά με τον τρόπο με τον οποίο ο ίδιος αξιολόγησε το μέρος τούτο της μαρτυρίας που είχε στη διάθεση του. Αξιολογώντας, λοιπόν τη σχετική προς τούτο μαρτυρία, ως θα διαφανεί και κατωτέρω, δεν προκύπτει και/ή υπάρχει μαρτυρία που να θέλει τους ποδηλατιστές να κινούνταν είτε σε τριάδες είτε εντός της λωρίδα κυκλοφορίας του κατηγορούμενου, ατάκτως (μπουλούκι). Και εξηγώ. Η υπεράσπιση, υπέδειξε καταθέσεις μερικών εκ των ποδηλατιστών, χωρίς βέβαια τούτες να τεθούν ως τεκμήριο ενώπιον Δικαστηρίου, απομονώνοντας σημεία αυτών (περικοπές), ώστε να υποδείξει τη πιο πάνω θέση της. Έχοντας λοιπόν υπόψη τις σχετικές περικοπές, ως τούτες διαβάστηκαν προφορικώς και καταγράφηκαν στα πρακτικά της διαδικασίας, τούτο που προκύπτει είναι ότι ο ποδηλατιστής Διαμαντής Ζαφειριάδης ανέφερε ότι βρισκόταν πίσω από το θύμα, το οποίο ο ίδιος, στην ίδια περικοπή, τοποθετεί στη δεύτερη σειρά, σε δυάδα, στη δεξιά πλευρά, ως η πορεία τους. Με την ίδια σειρά – σε δυάδες – τοποθετεί τους ποδηλατιστές και ο Στέλιος Αριστοδήμου και δη ότι ο Διαμαντής ήταν πίσω από το θύμα. Ακόμα και ο Κυριάκος Κυριάκου, αναφέρεται σε δυάδες, ως η περικοπή της κατάθεσης του, στην οποία παραπέμφθηκε ο ΜΚ4. Επομένως η θέση της υπεράσπισης ότι στην πρώτη υποομάδα κινείτο στην τρίτη σειρά σε τριάδα ο Διαμαντής Ζαφειριάδης, δεν προκύπτει από τις αναφορές των ποδηλατιστών.
Περιπλέον, η υπεράσπιση, στη βάση του σημείου σύγκρουσης Χ3 επί του Τεκμήριου 4 (σημείο σύγκρουσης οχήματος κατηγορούμενου με Κυριάκο Κυριάκου) προσπάθησε να υποβάλει, στον ΜΚ4, τη θέση περί της ύπαρξης ποδηλατιστή (χωρίς να αναφέρει ποιος συγκεκριμένα) εντός της λωρίδας του κατηγορούμενου (ο μόνος ποδηλατιστής, που κατά τον χρόνο της σύγκρουσης βρισκόταν σε κοντινή απόσταση και δεξιότερα του Κυριάκου Κυριάκου που υπέδειξε το σημείο Χ3, ως το σημείο που συγκρούστηκε το όχημα του κατηγορούμενου με αυτόν, ήταν το θύμα, στο σημείο Χ2), με την συλλογιστική ότι αφού τούτο (το Χ3) βρισκόταν κατά 1.7 -1.8 μέτρα μέσα στο δρόμο, από αριστερά προς δεξιά ως η πορεία των ποδηλατιστών, (λαμβάνοντας υπόψη την απόσταση μεταξύ δύο ποδηλάτων σε συνδυασμό με το πλάτος ενός τιμονιού), αβίαστα, τότε, η πιο πάνω θέση της επιβεβαιώνεται. Με κάθε σεβασμό προς την εισήγηση αυτή της υπεράσπισης, αυτή δεν βρίσκει έρεισμα στην ενώπιον του Δικαστηρίου μαρτυρία. Το σημείο Χ3, αφορά το υποδειχθέν από τον Κυριάκο Κυριάκου σημείο στο οποίο το όχημα του κατηγορούμενου συγκρούστηκε επ΄ αυτού, και δεν μπορεί να είναι προσδιοριστικό του χώρου στον οποίο κινείτο ο Κυριάκου κατά τον χρόνο που έγινε αντιληπτός από τον κατηγορούμενο και δη προ της σύγκρουσης. Επίσης, η σύγκρουση (Χ3) στην οποία αναφέρεται ο Κυριάκου, έλαβε χώρα, ως θα διαφανεί κατωτέρω από αδιαμφισβήτητη μαρτυρία ενώπιον του Δικαστηρίου, μετά που συγκρούστηκε το όχημα του κατηγορούμενου με τον ΜΚ12 και μετέπειτα με το θύμα (πρώτη επαφή - πρώτης και δεύτερης σύγκρουσης οχήματος κατηγορουμένου με ΜΚ12 και θύμα, αντίστοιχα). Τέλος, εν πάση περιπτώσει, ως είναι αποτυπωμένα επί του σχεδίου, τόσο το Χ3 όσο και το Χ2, που υποδείχθηκε ως το σημείο σύγκρουσης με το θύμα, αμφότερα βρίσκονται στη λωρίδα κυκλοφορίας των ποδηλατιστών.
Ως προς τα σημεία σύγκρουσης Χ και Χ1 έως Χ4, ο μάρτυρας, αφού εξήγησε ότι στο σημείο Χ που υπέδειξε ο κατηγορούμενος δεν υπήρχε οποιοδήποτε εύρημα που να το δικαιολογεί, απορρίπτοντας το, από την άλλη, παρουσίασε τα σχετικά ευρήματα του που δικαιολογούσαν, κατά τον ίδιο, το σημείο Χ1 και κατ’ επέκταση και τα υπόλοιπα σημεία που υπεδείχθησαν από τους ποδηλατιστές. Επεξήγησε ότι το σημείο Χ1 ως υπεδείχθη από τους ποδηλατιστές, δικαιολογείτο, όντως, με βάση τα σημεία αντίστασης που αποτυπώθηκαν στην άσφαλτο με έντονα μαύρα ίχνη τροχοπέδης και βάση τούτων, κατέληξε και στα σημεία Χ2 – Χ4, ως εξάλλου υποδείχθηκαν από τους ποδηλατιστές. Σημειώνω εδώ ότι η θέση του ΜΚ4 ότι τα ίχνη τροχοπέδησης του οχήματος του κατηγορούμενου, σε συνδυασμό με τα όσα ανέφερε κατά τη δια ζώσης μαρτυρία του, συμπληρωματικά, εν σχέσει με το σημείο αντίστασης το οποίο εντόπισε στη σκηνή, επιβεβαίωναν την ορθότητα των σημείων σύγκρουσης, όπως τούτα υπεδείχθησαν από τους ποδηλατιστές, στην ουσία δεν αμφισβητήθηκαν από την υπεράσπιση. Εν πάση περιπτώσει, η όποια επιμονή της υπεράσπισης ότι το σημείο Χ (σημείο σύγκρουσης που υπέδειξε ο κατηγορούμενος), ήταν το ορθό, παρέμεινε στα πλαίσια της θεωρίας[4], χωρίς να δικαιολογείται η ορθότητα τούτου, στη βάση οποιασδήποτε άλλης, αποδεκτής, ενώπιον του Δικαστηρίου, μαρτυρίας.
Ενόψει όλων των πιο πάνω, το περιεχόμενο του Τεκμηρίου 3 γίνεται αποδεκτό στην ολότητα του, ως τούτο έχει, ανεξαρτήτως της ορθής ή μη ονομασίας που δόθηκε στους ποδηλατιστές, αφού η σειρά τους, ανά δυάδες, τοποθετήθηκε ορθά. Είμαι της γνώμης ότι το σημαντικό, στον εν λόγω σχηματισμό είναι να διαφανεί η μορφή που είχε η πρώτη υποομάδα. Περαιτέρω, ενόψει του ότι δεν έχει αμφισβητηθεί η ικανότητα του ΜΚ1 να μετατρέπει ένα πρόχειρο σχέδιο σε σχέδιο επί κλίμακας, ως θα φανεί κατωτέρω, αποδεκτό γίνεται και το Τεκμήριο 4, ως τούτο μεταφέρθηκε. Επομένως, το Τεκμήριο 4 αποτελεί πραγματική μαρτυρία, με βάση την οποία το Δικαστήριο μπορεί να κρίνει και να εξετάζει την αξιοπιστία των μαρτύρων καθώς επίσης και να ελέγχει τις λεπτομέρειες της μαρτυρίας. Ως σημειώθηκε στις κατωτέρω αναφερόμενες υποθέσεις που παραπέμπω, το σχέδιο της σκηνής ενός ατυχήματος, αποτελεί το θεμέλιο για την εξαγωγή συμπερασμάτων ως προς τις συνθήκες κάτω από τις οποίες προκλήθηκε το ατύχημα [βλ. Αντώνη Σωτηρίου ν. Αστυνομίας, (2002) 2 ΑΑΔ 307, Θεοφάνους ν. Αστυνομίας (1990) 2 ΑΑΔ 160, Κονναρή ν. Κυριάκου (1996) 1Α ΑΑΔ 267, Κυριάκου ν. Δημητρίου (1997) 1Γ ΑΑΔ 1362, Α/φοι Παπαλαζάρου Λτδ ν. Σοφοκλή Μιχαήλ (1997) 1Γ ΑΑΔ 1388.].
Ούτε τα όσα τέθηκαν από την υπεράσπιση εν σχέσει με την απουσία μέτρησης της ορατότητας από το σημείο Χ προς τη πορεία του κατηγορούμενου, υπέχουν οποιασδήποτε ουσιαστικής αξίας για σκοπούς της απόφασης μου. Πέραν του ότι υπήρξε μέτρηση από το σημείο Χ1 (σημείο σύγκρουσης ΜΚ12 με όχημα κατηγορούμενου – ως το υπέδειξε ο ΜΚ12) προς την πορεία του κατηγορούμενου, το οποίο Χ1 βρίσκεται μόλις 2,2 μέτρα πιο πίσω από το σημείο Χ, ως θα διαφανεί κατωτέρω, ουδέποτε υπεβλήθη η θέση από την υπεράσπιση ότι ο κατηγορούμενος δεν είχε ορατότητα ή ότι τούτη αποκόπτετο από οποιοδήποτε φυσικό ή άλλο μέσο, προς τη πορεία των ποδηλατιστών. Η υποβολή της υπεράσπιση ότι δεν υπήρξε καταμέτρηση της ορατότητας από το σημείο Χ, παρέμεινε στα πλαίσια υποβολών, χωρίς, έστω, να εξηγείται πώς, τούτη, θα διαφοροποιούσε την ουσία της υπόθεσης. Εξάλλου, κάτι τέτοιο, έρχεται και σε αντίθεση με το γεγονός ότι ο κατηγορούμενος φαίνεται να ξεκίνησε να λαμβάνει αποτρεπτικά μέτρα από τουλάχιστον 27 μέτρα πιο πίσω από το σημείο όπου κατέληξε, αφήνοντας σχετικά ίχνη τροχοπέδησης (δεν αμφισβητήθηκε η έκταση αυτών από την υπεράσπιση), κάτι το οποίο πασιφανώς, δεικνύει ότι ο τελευταίος αντιλήφθηκε, από σημείο πριν τα 27 μέτρα, τους ποδηλατιστές, αρχίζοντας να λαμβάνει σχετικά μέτρα. Εν πάση περιπτώσει, ως θα διαφανεί κατωτέρω, ουδέποτε ο κατηγορούμενος επικαλέστηκε την μη δυνατότητα εντοπισμού των ποδηλατιστών και/ή την παρουσία τους στον δρόμο, αλλά ότι μέρος της πρώτης υποομάδας κινείτο και στη δική του λωρίδα κατεύθυνσης με αποτέλεσμα τούτο να αποτελεί και τον λόγο, κατά τον ίδιο, που ενήργησε με τον αναφερόμενο τρόπο.
Ως προς το ζήτημα της αμφισβήτησης του ορίου ταχύτητας στον επίδικο δρόμο και της εν γένει ύπαρξης πινακίδας με όριο ταχύτητας 50ΧΑΩ, ως η πορεία του κατηγορούμενου, είμαι της γνώμης και πάλι ότι τούτο δεν έχει να προσδώσει στην κρίση μου για την ενοχή ή μη του κατηγορούμενου στο αδίκημα στο οποίο κατηγορείται και τούτο, γιατί, στην ουσία, αυτό που αναζητείται στη παρούσα υπόθεση είναι η εξήγηση γιατί ο κατηγορούμενος κινήθηκε με τον αναφερόμενο τρόπο, καταλήγοντας στο αντίθετο ρεύμα κυκλοφορίας ως η πορεία του, με τον τελευταίο ουδέποτε να επιρρίπτει την ευθύνη για την οδική του συμπεριφορά, εκείνη την ημέρα, είτε στο οδικό δίκτυο είτε στο προβλεπόμενο, γι΄ αυτό, όριο ταχύτητας, αλλά, κατά την καλύτερη γι΄ αυτόν εκδοχή του στην κατ΄ ισχυρισμό του, οδική συμπεριφορά των ποδηλατιστών, οι οποίοι κατ’ αυτόν, κινούντο, ως μπουλούκι, και εντός της δικής του λωρίδας κυκλοφορίας, μη επιτρέποντας, στην ουσία, στον ίδιο να συνεχίσει ελεύθερα την πορεία του εντός της δικής του λωρίδας κυκλοφορίας. Παρόλα αυτά σημειώνω, ότι θέση της υπεράσπισης ήταν ότι στην πορεία του κατηγορούμενου, την επίδικη ημέρα, υπήρχαν πινακίδες με μόνο όριο ταχύτητας, αυτό των 80ΧΑΩ. Από την άλλη ο ΜΚ4, έχοντας ως υπόβαθρο τα όσα προφορικώς του ανέφερε ο κατηγορούμενος, την επίδικη ημέρα, ως προς την πορεία που ακολούθησε, εντόπισε, την επίδικη ημέρα, μια πινακίδα με όριο ταχύτητας 50ΧΑΩ, ως η πορεία του τελευταίου. Ο μάρτυρας, αφού του υπεδείχθησαν οι φωτογραφίες 27 και 28 του Τεκμηρίου 2 [φωτογραφίες σκηνής που απεικονίζουν μια πινακίδα με όριο 50ΧΑΩ, ίδια πινακίδα υπό διαφορετική λήψη], αναγνώρισε ότι η πινακίδα την οποία εντόπισε, την επίδικη ημέρα, με πορεία ως η πορεία του κατηγορούμενου προς το σημείο του δυστυχήματος, ήταν η πινακίδα η οποία αποτυπώθηκε στις προαναφερόμενες φωτογραφίες. Παραθέτω αυτολεξεί τη σχετική επί τούτου στιχομυθία συνηγόρου υπεράσπισης και μάρτυρα: «Ε. Σας λέω κύριε μάρτυς ότι στην πορεία που ακολούθησε ο κατηγορούμενος το όριο ταχύτητας με πινακίδες ήταν 80 χιλιόμετρα. Συμφωνείτε; Α. Δεν είναι σωστό το όριο ταχύτητας, ήταν 50 στον συγκεκριμένο δρόμο. Ε. Και σας λέω ακόμη ότι η πινακίδα των 50, την οποία έχετε παρουσιάσει οδηγεί σε άλλο δρόμο. Σκεφτείτε το και απαντήστε μου. Α. Εντιμότατε, όταν μετέβηκα στο σημείο του δυστυχήματος, πήρα τον δρόμο που ακολουθεί στα λύματα και εν συνεχεία εισέρχεται στον δρόμο που μεταβαίνουμε στον Άγιο Σωζόμενο. Το μόνο όριο ταχύτητας που έχω δει είναι 50 χιλιόμετρα, δεν υπήρχε κανένα άλλο σήμα ή όριο ταχύτητας. Ε. Στα λύματα, στον δρόμο του Άγιου Σωζόμενου μπαίνεις και από αλλού[5]; […] Α. Δεν θυμάμαι να έχει άλλη είσοδο. […] Ε. Ακόμα σας λέω ότι δεν υπάρχει όριο ταχύτητας 50 χιλιομέτρων. […] Α. Εντιμότατε, απάντησα ότι το όριο είναι 50. Ε. Και ότι η πινακίδα των 50 χιλιομέτρων που έχετε βάλει αφορά άλλο δρόμο και όχι την πορεία που ακολούθησε ο κατηγορούμενος. Α. Εντιμότατε, εκείνη την πινακίδα βρήκαμε, δεν βρήκαμε άλλη που οδηγεί στο σημείο σύγκρουσης. Ε. Είναι γι’ αυτό που σας λέω ότι, όπως σας υπέδειξα στο σχεδιαγράφημα, υπάρχουν άλλοι δρόμοι που οδηγούν στο σημείο σύγκρουσης και άλλες είσοδοι. Α. Δεν γνωρίζω για άλλες εισόδους.».
Ως προς το Τεκμήριο 22 [αυτοσχέδιος σχεδιασμός δρόμων και πινακίδων ΚΟΚ από την υπεράσπιση), θα αρκεστώ να αναφέρω ότι τούτο, από μόνο του, αποτελεί ακροσφαλές υπόβαθρο για την εξαγωγή όποιων ασφαλών ευρημάτων του Δικαστηρίου και τούτο, αρχικώς, γιατί ο ίδιος ο ΜΚ4 δεν υιοθέτησε το περιεχόμενο αυτού ως ορθό, είτε εν σχέσει με τη ακριβή πορεία των δρόμων είτε με την τοποθέτηση των πινακίδων, ως τέθηκαν από την υπεράσπιση, καθώς επίσης και γιατί δεν τέθηκε οποιοδήποτε υπόβαθρο ως προς το πρόσωπο που το ετοίμασε και την όποια τυχόν γνώση και εμπειρία του τελευταίου στην ετοιμασία τέτοιας φύσης σχεδιαγραφημάτων. Τονίζω δε στο σημείο αυτό, ότι, η μόνη χρήση που έγινε στο περιεχόμενο του Τεκμηρίου 22 περιορίστηκε στην υπόδειξη του στους ΜΚ4 και ΜΚ5, με αμφότερους να μην συμφωνούν με την ορθότητα του.
Επομένως, η μαρτυρία του ΜΚ4, γίνεται αποδεκτή στην ολότητα της, πλην του μέρους της μαρτυρίας του που αφορά στο κατά πόσον το επίδικο σημείο του δυστυχήματος βρίσκεται εντός ή εκτός οικιστικής ζώνης, αφού πέραν του γεγονότος ότι ο μάρτυρας δεν αναφέρθηκε στη πηγή της γνώσης του, εάν υπήρχε, ή εάν τούτη η αναφορά του, ήταν συμπερασματική λόγω της μορφολογίας της περιοχή -χωρίς κατοικίες- (το ίδιο, ως θα διαφανεί κατωτέρω, έπραξε και ο ΜΚ1), στο Δικαστήριο παρουσιάστηκε μαρτυρία από πρόσωπο το οποίο είχε τις απαιτούμενες γνώσεις και ειδικότητα προς επίλυση τούτου του ζητήματος.
[ΜΚ1]
Αδιαμφισβήτητη και αναντίλεκτη παρέμεινε, η μαρτυρία του ΜΚ1. Στον μάρτυρα τέθηκαν μόνο διευκρινιστικού και όχι αντιπαραθετικού τύπου ερωτήσεις, χωρίς να αμφισβητηθεί ή να τεθεί εν αμφιβόλω οποιαδήποτε τοποθέτηση του. Ότι δε διεφάνη από την όλη αντεξέταση του, βασικό μέλημα του συνηγόρου υπεράσπισης ήταν να καταδειχθεί στο Δικαστήριο ότι οι φωτογραφίες 27 και 28 του Τεκμηρίου 2, των οποίων ο παραγωγός ήταν ο ίδιος, δεν αφορούσαν στη πορεία του κατηγορούμενου την επίδικη ημέρα. Ωστόσο, ο μάρτυρας, χωρίς διαθλάσεις ή υπερβολές, ανέφερε ότι δεν ήταν σε θέση να θυμηθεί τον δρόμο που τούτη η πινακίδα με όριο ταχύτητας 50ΧΑΩ λήφθηκε, αλλά ούτε και να εξηγήσει ακριβώς που βρισκόταν, ακόμα και να του υποδειχνόταν σχετικό σχεδιαγράφημα της υπεράσπισης. Το μόνο που θυμόταν ήταν ότι ήταν η μόνη πινακίδα η οποία εντόπισε και ότι, τούτη, βρισκόταν σε μεγάλη απόσταση από το σημείο του δυστυχήματος. Τούτων λεχθέντων, στη βάση και των θέσεων του αυτών, μπορώ να καταλήξω ότι επρόκειτο για ειλικρινή μάρτυρα. Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι ανέφερε στο Δικαστήριο τα πραγματικά, όπως ο ίδιος τα συνέλαβε και συγκράτησε, γεγονότα, και χωρίς οποιοδήποτε κίνητρο για να ψευσθεί. Τώρα ως προς τη θέση του ότι το σημείο του δυστυχήματος δεν ήταν σε κατοικημένη περιοχή (εκτός οικιστικής ζώνης), για τους λόγους που ήδη αναφέρθηκαν ανωτέρω, κατά την αξιολόγηση του ΜΚ4, οι οποίοι ισχύουν και για τον ΜΚ1, επί της σχετικής μαρτυρίας δεν μπορώ να προβώ σε ανάλογο εύρημα.
[ΜΚ2]
Η μαρτυρία του ΜΚ2 στην ουσία, δεν αμφισβητήθηκε από την υπεράσπιση. Η μόνη διευκρινιστική ερώτηση – ουσίας που τέθηκε στον λόγω μάρτυρα ήταν κατά πόσον, ο ίδιος, προέβη σε καταμέτρηση του πλάτους του τιμονιού των ενεχόμενων ποδηλάτων, με την απάντηση να είναι αρνητική. Έχοντας υπόψη όλα τα πιο πάνω καθώς επίσης και την απουσία κινήτρου αλλά και μαρτυρίας που να μπορούσε να αποτελέσει τη βάση για κρίση ότι ο μάρτυρας αυτός επιδίωκε να καταθέσει ψευδώς εναντίον του κατηγορούμενου, αποδέχομαι τη μαρτυρία του στην ολότητα της.
[ΜΚ3]
Αδιαμφισβήτητη και αναντίλεκτη παρέμεινε και η μαρτυρία του ΜΚ3. Καμία ερώτηση δεν τέθηκε στον μάρτυρα από την υπεράσπιση. Πέραν των πιο πάνω, ο ΜΚ3, μέσω της σχετικής μαρτυρίας του, έδωσε στο Δικαστήριο, όλες εκείνες τις απαραίτητες λεπτομέρειες, κριτήρια και εχέγγυα ώστε τούτο, αφενός να ελέγξει την ορθότητα των συμπερασμάτων του και αφετέρου να μπορεί να σχηματίσει τα δικά του ανεξάρτητα σχετικά συμπεράσματα. Οι γνώσεις του και γενικότερα τα σχετικά ακαδημαϊκά του προσόντα, δεν αμφισβητήθηκαν. Επομένως, κρίνω ότι ο μάρτυρας μπορούσε να εκφράσει γνώμη ως εμπειρογνώμονας. Οι αναφορές του επί των ενεργειών του κατά την ταύτιση των ζημιών του οχήματος κατηγορούμενου και των ποδηλάτων του ΜΚ12 (1ο ποδήλατο), του θύματος (2ο ποδήλατο) και του Κυριάκου Κυριάκου (3ο ποδήλατο), καθώς επίσης και ποιες επαφές οχήματος – ποδηλάτων προκλήθηκαν κατά την πρώτη σύγκρουση (πρώτη και δεύτερη επαφή) και ποιες στη συνέχεια, επεξηγήθηκαν και ταυτίστηκαν με τα ευρήματα του κατά τρόπο που χαρακτηρίζονταν από σαφήνεια και σε μεγάλο βαθμό, τούτα, συμβαδίζουν με την πραγματική ενώπιον του Δικαστηρίου μαρτυρία. Δεν διαπίστωσα οποιαδήποτε προσπάθεια παραποίησης των γεγονότων ή απόκρυψης της αλήθειας. Επομένως, η μαρτυρία του γίνεται αποδεκτή στο σύνολο της και επ’ αυτής προβαίνω σε ανάλογα ευρήματα.
[ΜΚ6]
Ο ΜΚ6, σε γενικές γραμμές μου έκανε καλή εντύπωση ως μάρτυρας και δεν θεωρώ ότι ήρθε στο Δικαστήριο με σκοπό να ψευσθεί εναντίον του κατηγορούμενου. Καμία μαρτυρία, κανένα κίνητρο ή ελατήριο υφίσταται που να μπορούσε να αποτελέσει τη βάση για κρίση ότι ο μάρτυρας αυτός επιδίωκε να καταθέσει ψευδώς εναντίον του κατηγορούμενου. Ωστόσο για τους λόγους που θα εξηγήσω, θα αποδεχτώ μόνο μέρος της μαρτυρίας του. Και εξηγώ. Ο ΜΚ6, αναφέρθηκε ότι τον έλεγχο επί των πινακίδων στον επίδικο δρόμο διενεργούσε κάθε αρχή νέου έτους και δη περί τον Ιανουάριο. Κατά τον πιο πάνω έλεγχο του, τον επίδικο χρόνο (Ιανουάριο του έτους 2018), επιβεβαίωσε την ύπαρξη πινακίδας με όριο ταχύτητας περί τα 50ΧΑΩ, η οποία βάση του ιδίου, βρισκόταν περί τα 100μέτρα από το σημείο του δυστυχήματος, ως η πορεία του κατηγορούμενου. Περιπλέον ανέφερε ότι η μόνη φορά που προέβη σε αντικατάσταση της πιο πάνω πινακίδας, ενόψει απουσίας της από το σημείο, ήταν περί το έτος 2023, παρουσιάζοντας προς τούτο σχετικά αποδεικτικά έγγραφα. Ωστόσο, τούτη η μαρτυρία έρχεται σε σύγκρουση με την μαρτυρία των ΜΚ4 και ΜΚ1, οι οποίοι, ο μεν πρώτος, αυθημερόν, του επίδικου δυστυχήματος επιθεώρησε τον δρόμο ως ήταν η πορεία του κατηγορούμενου, χωρίς εντοπισμό της πιο πάνω πινακίδας στα 100μέτρα από το σημείο, με τον δε δεύτερο, περί των Σεπτέμβριο του 2018, ήτοι μετά από περίπου 7 μήνες, κατά την φωτογράφιση του δρόμου αλλά και της πορείας που ακολούθησε ο κατηγορούμενος, εντόπισε και ο ίδιος ως μόνη πινακίδα, την πινακίδα των 50ΧΑΩ, σε απόσταση περίπου 1 με 1,5 χιλιόμετρο, την οποία και φωτογράφισε, καθ’ υπόδειξη του ΜΚ4 [βλ. φωτογραφίες 27 και 28 του Τεκμηρίου 2]. Έχοντας λοιπόν υπόψη τα πιο πάνω, κρίνω ότι αποτελεί ακροσφαλές υπόβαθρο να αποδεχθώ τούτο το μέρος της μαρτυρίας του, αφού υπήρχε μαρτυρία τουλάχιστον από δύο πρόσωπα, τα οποία επιθεώρησαν το μέρος μετά τον Ιανουάριο του 2018, όπου τον επιθεώρησε ο ΜΚ6, και δεν εντόπισαν άλλη πινακίδα, πέραν αυτής που βρισκόταν σε απόσταση περίπου 1 -1,5 χιλιομέτρου από το σημείο. Από την άλλη ενόψει της ειδικότητας του αλλά και βάση των σχετικών υποδείξεων του επί του Τεκμηρίου 26 ( περιοχή εντός του περιγράμματος με μωβ γραμμή), η θέση του ΜΚ6 ότι το δυστύχημα έγινε εντός οικιστικής περιοχής, και επί αυτής το όριο ταχύτητας ήταν 50ΧΑΩ, για το οποίο τυχόν αλλαγή, απαιτεί οδηγίες της Αστυνομίας, γίνεται δεκτή.
[ΜΚ5] [ΜΚ7] [ΜΚ8] [ΜΚ9] και [ΜΚ12]
Η μαρτυρία των ΜΚ5, ΜΚ7, ΜΚ8, ΜΚ9 και ΜΚ12, ενόψει του ότι ήταν συναφής, θα αξιολογηθεί από κοινού, από το Δικαστήριο. Έκαστος εκ των πιο πάνω μαρτύρων αποτελούσαν μέρος της ποδηλατικής ομάδας. Τα σημεία της υπεράσπισης τα οποία τέθηκαν στους ποδηλατιστές είχαν να κάνουν στην ουσία με την αμφισβήτηση του τρόπου σχηματισμού τους ήτοι ότι τούτοι δεν κινούνταν σε δυάδες αλλά σε τριάδες, κατά τρόπο που ελάμβαναν μέρος ή/και όλη τη λωρίδα κυκλοφορίας του κατηγορούμενου, λαμβάνοντας υπόψη, παράλληλα το πλάτος του τιμονιού των ποδηλάτων τους, σε συνδυασμό και με την μεταξύ τους απόσταση που αναμένετο να είχαν. Οφείλω να σημειώσω ότι όλοι οι πιο πάνω μάρτυρες μου έκαναν καλή εντύπωση και θεωρώ ότι ήρθαν στο Δικαστήριο να πουν τα πραγματικά γεγονότα ως τούτα επισυνέβησαν. Και τούτο έχοντας πάντα κατά νουν ότι ένα μέλος της ποδηλατικής ομάδας που ανήκαν, απεβίωσε. Οι οποιεσδήποτε μικροαντιφάσεις τυχόν παρατηρούνται στη μαρτυρία τους, δεν είναι τέτοιας σημασίας, που να διαφοροποιούν καθ΄ οιονδήποτε τρόπο την πιο πάνω κρίση μου, ως προς την αξιοπιστία τους, αφού τούτες δεν ήταν ικανές για να κλονίσουν, καθ’ οιονδήποτε τρόπο, την αξιοπιστία τους [βλ. Founaris & another (ανωτέρω)]. Οι επί τούτου αναφορές τους χαρακτηρίζονταν από σταθερότητα, σαφήνεια και σε μεγάλο βαθμό συμβαδίζουν με την πραγματική, ενώπιον του Δικαστηρίου, μαρτυρία. Χωρίς υπερβολές και διαθλάσεις, όλοι τους ανέφεραν ότι οι συγκρούσεις έγιναν στην δικής τους λωρίδα κυκλοφορίας, ανεξάρτητα και μακριά εάν κάποιοι από αυτούς τοποθετούσαν λίγο πιο αριστερά τα σημεία σύγκρουσης (Χ1- Χ4), ως η πορεία τους. Επίσης, ήταν σταθεροί στο ότι ουδέποτε κινήθηκαν κατά την πορεία τους, στο σημείο, ανά τριάδες και/ή ως μπουλούκι, καταλαμβάνοντας μέρος της λωρίδας κυκλοφορίας του κατηγορούμενου. Ωστόσο, ως προς την εκφορά γνώμης επί της ταχύτητας που κινείτο το όχημα του κατηγορούμενου ή/και αν τούτη, υπό την περιστάσεις, θεωρείτο ή όχι ιλιγγιώδης, παρόλο που δεν αμφισβητήθηκε η πείρα τους, ως οδηγοί οχημάτων, κρίνω ότι δεν πρέπει να προσδώσω οποιαδήποτε βαρύτητα σ’ αυτή, καθότι δεν συσχετίστηκε με συγκεκριμένο όριο ταχύτητας, ώστε τούτη να τύχει ενδεχόμενης χρήσης για απόφανση ως προς το κατά πόσο ο κατηγορούμενος οδηγούσε κατά παράβαση του ορίου, αλλά και γιατί αυτή (η γνώμη) εκφράστηκε, ως επί το πλείστο, στη βάση του γεγονότος ότι, παρά τη χρήση των φρένων του οχήματος του, ο κατηγορούμενος δεν κατάφερε να διατηρηθεί εντός της λωρίδας κυκλοφορίας του, κάτι, ωστόσο, που μπορεί να οφείλεται και σε άλλα αίτια.
Επομένως, αποδέχομαι τη μαρτυρίας τους επί των αμφισβητούμενων γεγονότων, ως τέθηκε ενώπιον Δικαστήριο, εκτός των πιο πάνω εκφορών γνώμης που έκαστος προέβαλε εν σχέσει με την ταχύτητα που κινείτο το όχημα του κατηγορούμενου.
[ΜΚ10]
Αν και ο ΜΚ10 μου έκανε καλή εντύπωση ως μάρτυρας και αποδέχομαι τη μαρτυρία του στο βαθμό που αυτή άπτεται της αντίληψης και των ενεργειών του, εντούτοις, δεν μπορώ να προσδώσω οποιαδήποτε βαρύτητα στην γνώμη του περί της ταχύτητας που κινείτο το όχημα του κατηγορούμενου τον επίδικο χρόνο αλλά και στο εάν, ο τελευταίος, ευθύνεται για το δυστύχημα. Και τούτο γιατί στη βάση των αρχών που καθορίζουν πότε ένας μάρτυρας είναι εμπειρογνώμονας, και αφού εξέτασα τα όσα σχετικώς ανέφερε ο ΜΚ10 ως προς τούτο, κρίνω ότι αυτός δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί ως τέτοιος και επομένως η όποια έκφραση γνώμης επί των ζητημάτων δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή. [βλ. Evangelou a.a. ν. Ambizas a.a. (1982) 1 CLR 41, Θεοσκέπαστη Φαρμ κ.ά. ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (1990) 1 AAΔ 984, Δημητρίου ν. Εγγλέζου κ.ά. (1997) 1 ΑΑΔ 1285, R.Κ.Β. Leathergoods Limited ν. Αγγελίδη (2004) 1 ΑΑΔ 1071 και Παπαχριστοφόρου ν. Καπνίση κ.ά. (2005) 1 ΑΑΔ 244]. Και εξηγώ. Ο ΜΚ10 περιορίστηκε, γενικά και αόριστα, να αναφέρει, εν σχέσει με τα προσόντα του, ότι ασχολείται με τη διερεύνηση τροχαίων δυστυχημάτων στην Τροχαία Λευκωσίας από το έτος 1998, ενώ από το έτος 2013 βρίσκεται στο γραφείο μελέτης υποθέσεων τροχαίων δυστυχημάτων. Καμία αναφορά έγινε στην εκπαίδευση του ή τις εν γένει γνώσεις του, κατά τρόπο που το Δικαστήριο να μπορεί να εξετάσει εάν τούτος μπορεί να εκφράσει γνώμη σε θέματα που άπτονται αν μη τι άλλο κάποιας ειδικότητας. Το ζητούμενο εν προκειμένω, δεν είναι αν ο ΜΚ10 έχει εμπειρία στη διερεύνηση τροχαίων ατυχημάτων γενικότερα, ώστε να χαρακτηριστεί, σχετικός εμπειρογνώμονας, αλλά αν έχει εμπειρία και ακαδημαϊκά προσόντα που να του επέτρεπαν να εκφράσει γνώμη περί της ταχύτητας που κινείται ένα όχημα και της δυνατότητας του οδηγού του να το ακινητοποιήσει εντός συγκεκριμένης απόστασης. Η όποια σχετική με την πείρα του αναφορά κρίνεται εντελώς γενική και αόριστη και σίγουρα μη διαφωτιστική επί του προκειμένου. Εξάλλου, οι εν προκειμένω γνώμες του εν σχέσει με την ταχύτητα που κινείτο ο κατηγορούμενος ή στα πόσα μέτρα θα μπορούσε να σταματήσει εάν κινείτο με ταχύτητα 50ΧΑΩ, εδράζονταν επί βιβλιογραφίας και ενός πίνακα [βλ. Τεκμήριο 39], χωρίς, ωστόσο να εξηγήσει γιατί στην υπό εξέταση περίπτωση εφάρμοσε συγκεκριμένα δεδομένα (αντί άλλων που αναφέρονται στην ίδια βιβλιογραφία και στον ίδιο πίνακα), ώστε να μπορώ να κρίνω την ορθότητα τούτων (των γνωμών του) και να καταλήξω στα δικά μου ανεξάρτητα συμπεράσματα.
[ΜΚ11]
Ο ΜΚ11, δεν μου έκανε καλή εντύπωση ως μάρτυρας. Ειδικότερα, κατά τη δια ζώσης μαρτυρία του, μου έδωσε την εντύπωση ότι προσπαθούσε να αποφύγει οποιανδήποτε τυχόν αναφορά, η οποία, ενδεχομένως θα μπορούσε να φέρει τον κατηγορούμενο, με τον οποίο είναι φίλοι, σε δυσμενή θέση, εν σχέση με την πρόκληση του δυστυχήματος, προσπαθώντας έτσι να μετατοπίσει την όποια ευθύνη αποκλειστικά στους ώμους των ποδηλατιστών. Και τούτο το αναφέρω γιατί θεωρώ ότι η μαρτυρία του παρουσιάζει υπεκφυγές και αντιφάσεις, τέτοιας σημασίας που δεν μπορούν παρά να πλήξουν την αξιοπιστία του. Αφορά δε, σε τέτοια δεδομένα που δεν έχω καμία αμφιβολία ότι μέρος των ισχυρισμών του προβλήθηκαν ως αποτέλεσμα δεύτερων σκέψεων, με μόνον στόχο να βοηθήσει τον κατηγορούμενο, για να απαλλαγεί από την όποια τυχόν ενδεχόμενη ευθύνη του. Και εξηγώ. Ο ΜΚ11 ενώ στην κατάθεση του στην Αστυνομία, σε χρόνο κοντινό με το χρόνο επέλευσης του δυστυχήματος, αναφέρθηκε ότι οι ποδηλατιστές κινούνταν στην αντίθετη πορεία κυκλοφορίας ως η πορεία τους, με τους πρώτους να βρίσκονται σε δυάδες και τους αμέσως επόμενους, χωρίς να είναι απόλυτα βέβαιος [χρησιμοποίησε το ρήμα «νομίζω»], να σχηματίζουν τριάδα, κατά την αντεξέταση του ανέφερε ότι οι ποδηλατιστές ήταν «ούλλοι μαζί τζιαμέ», σχηματίζοντας με τον χέρι του ένα κύκλο, στον οποίο τους τοποθετούσε όλους μαζί. Επιπλέον κατά την ερώτηση του συνηγόρου υπεράσπισης για το που βρισκόταν το σημείο με τις πάπιες όπου είχαν πάει, προτού ξεκινήσουν να κινούνται προς Ποταμία, ο μάρτυρας ανέφερε «Ήταν εκεί που υπάρχει μια στροφή και μια ταμπέλα με 80 χιλιόμετρα όριο», η οποία ήταν και η μόνη πινακίδα ορίου ταχύτητάς ως η πορεία τους. Πώς είναι δυνατόν, λοιπόν, ενώ στην γραπτή κατάθεση του, η οποία δόθηκε κάποιες μέρες μετά το επίδικο δυστύχημα (21.02.2018), να μην μπορούσε να δηλώσει με απόλυτη βεβαιότητα την ύπαρξη ή όχι τριάδας ποδηλατιστών και να μην αναφέρει τίποτα περί πινακίδας ορίου ταχύτητας, αλλά μετά από πέντε (5) και πλέον έτη, να αναφέρει ότι οι ποδηλατιστές κινούνταν όλοι μαζί, σχηματίζοντας έναν κύκλο[6] και στη συνέχεια να θυμάται, επακριβώς, ότι στο σημείο όπου ήταν πριν ξεκινήσουν για Ποταμιά, η μόνη πινακίδα που είδε ήταν αυτή των 80ΧΑΩ, ως η πορεία τους;
Για τους πιο πάνω λόγους η μαρτυρία του ΜΚ11 δεν γίνεται αποδεκτή, σε όση έκταση έρχεται σε αντίθεση με την λοιπή, αποδεκτή, μαρτυρία και τα αδιαμφισβήτητα γεγονότα.
ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΟΣ
Ο κατηγορούμενος, μου έδωσε την εντύπωση ότι προσπαθούσε να αποφύγει οποιανδήποτε τυχόν ευθύνη φέρει για την πρόκληση του δυστυχήματος, μετατοπίζοντας την, έτσι, αποκλειστικά στους ώμους των ποδηλατιστών. Και τούτο γιατί, η μαρτυρία του ήταν νεφελώδης και παρουσίαζε υπεκφυγές και αντιφάσεις, τέτοιας σημασίας που δεν μπορούν παρά να πλήξουν την αξιοπιστία του. Αφορά δε, σε τέτοια δεδομένα που δεν έχω καμία αμφιβολία ότι μέρος των ισχυρισμών του προβλήθηκαν ως αποτέλεσμα δεύτερων σκέψεων, με μόνον στόχο να αποφύγει την όποια ευθύνη του. Και εξηγώ. Στην αρχική του κατάθεση, ήτοι μόλις 4 ημέρες μετά το συμβάν, ως προς τα γεγονότα, ο κατηγορούμενος αναφέρει ότι επί της στροφής που προηγείται της στροφής που έγινε το επίδικο συμβάν, ως η πορεία του, κινείτο με ταχύτητα περί τα 80ΧΑΩ χωρίς να την ελαττώσει, αφού τούτη δεν ήταν πολύ απότομη. Ακριβώς πάνω στη στροφή αντιλήφθηκε τους ποδηλατιστές, σε απόσταση περί τα 25 μέτρα, να κινούνται στην αντίθετη λωρίδα κυκλοφορίας και τότε πάτησε φρένα, στρίβοντας το τιμόνι του αριστερά, για να αποφύγει τη σύγκρουση μαζί τους. Περιπλέον, ο ίδιος, συμπερασματικά, ανάφερε ότι, επειδή βρισκόταν σε κατήφορο, επί στροφής και κινείτο με μεγάλη ταχύτητα, δεν κατάφερε να ελαττώσει ταχύτητα με αποτέλεσμα να κτυπήσει τους ποδηλατιστές. Στην 2η κατάθεση του, περίπου 2 μήνες μετά, σε σύγκρουση με τα όσα είπε στην 1η κατάθεση του, ανέφερε, για πρώτη φορά, ότι πριν το σημείο που χρησιμοποίησε τα φρένα του - σε απόσταση περίπου 10 μέτρων- είχε αντιληφθεί μια κοπέλα με ποδήλατο να κινείται στην αντίθετη λωρίδα κυκλοφορίας, ως η πορεία του, με αποτέλεσμα μόλις την είδε να φρενάρει. Στη συνέχεια και ενώ είχε πατημένα τα φρένα του, το αυτοκίνητο τροχοπέδησε, έστριψε το τιμόνι του αριστερότερα και κατά τη διάρκεια του φρεναρίσματος αντιλήφθηκε την υπόλοιπη ομάδα ποδηλατιστών. Κατά τη δια ζώσης μαρτυρία του και ενώ υιοθέτησε τις δύο καταθέσεις που έδωσε στην αστυνομία, ανέφερε, και πάλι σε ασυμφωνία με τις καταθέσεις του, ότι όταν αντιλήφθηκε την κοπέλα - ποδηλάτη, έβαλε το πόδι του πάνω στο στοπερ, ελαττώνοντας ταχύτητα συνεχόμενα και σαν προχωρούσε εμφανιστήκαν απότομα μια ομάδα ποδηλατιστών μπροστά, μπουλούκι (εντός της δικής του λωρίδας κυκλοφορίας), και επειδή τους είδε έτσι ξαφνικά μπροστά του, «ξιπάστηκε», και χωρίς να μπορεί να το εξηγήσει, έστριψε το τιμόνι αριστερά για να μπει ο ίδιος μέσα στο παγκέτο, ως η πορεία του. Τέλος, κατά την αντεξέταση του, ανέφερε, επί των πιο πάνω, ότι όταν είδε την ποδηλάτρια πάτησε ελαφριά τα φρένα του και στη συνέχεια έβαλε το πόδι του πάνω στο πετάλι των φρένων και ελάττωνε σιγά την ταχύτητά του. Μόλις μπήκε στη στροφή, πάτησε εντελώς τα φρένα του γιατί εμφανίστηκαν απότομα μπροστά του οι ποδηλατιστές «τζαι έρχονταν ούλλοι τζαι εγώ ήδη έκλωνα λίγο το τιμόνι τζαι έκλωσα απότομα». Όταν δε του υπεβλήθη ότι συμφώνησε με το πρόχειρο σχέδιο όπως του υπεδείχθη, ως προς τη πορεία των ποδηλατιστών (ανά δυάδες στην δεξιά λωρίδα κυκλοφορίας ως η πορεία του), επικαλέστηκε για πρώτη φορά ότι τούτο έγινε επειδή «δεν ήθελαν να μου φέρουν μεταφραστή», ενώ ο ίδιος στην ίδια την κατάθεση του [βλ. Τεκμήριο 14] αναφέρει ότι φοίτησε σε Ελληνικό σχολείο και μιλά, γράφει και διαβάζει άπταιστα την Ελληνική γλώσσα. Δεν φτάνουν μόνο αυτά, στη συνέχεια, προσπάθησε, να δικαιολογήσει την υπογραφή του πρόχειρου σχεδιαγραφήματος, ως ορθού, στο ότι ήταν σε σοκ, κάτι το οποίο έρχεται και πάλι σε αντίθεση με τα όσα ο ίδιος ανέφερε στην 2η κατάθεση του, και δη ότι, μαζί με τον ΜΚ4, και ενώ κατά την 1η του κατάθεση δεν το επιθυμούσε, επισκέφθηκαν εκ νέου της σκηνή, δύο μήνες μετά το δυστύχημα, για να του επεξηγηθεί, εκ νέου, το πρόχειρο σχέδιο της σκηνής, με το περιεχόμενο του οποίου εντέλει και συμφώνησε. Επιπλέον, σε υποβολή της κατηγορούσας αρχής ότι κινείτο με μεγάλη ταχύτητα και επομένως δεν μπορούσε να ελέγξει το όχημα του πάνω στη στροφή, με αποτέλεσμα να κινηθεί ανεξέλεγκτα στη πλευρά των ποδηλατιστών και να τους κτυπήσει, ο κατηγορούμενος, ανέφερε ότι δεν έχασε τον έλεγχο του οχήματος και δεν είχε μεγάλη ταχύτητα, σε πλήρη σύγκρουση με τα όσα ανέφερε στις καταθέσεις του στην αστυνομία και δη ότι κινήθηκε εντός της άλλης λωρίδας κυκλοφορίας, μεταξύ άλλων, και γιατί κινείτο με μεγάλη ταχύτητα. Όσον δε γιατί πρώτη φορά ενώπιον Δικαστηρίου, χωρίς προηγούμενη αναφορά στις γραπτές του καταθέσεις, ανέφερε ότι οι ποδηλατιστές κινούνταν ατάκτως (μπουλούκι) και εντός της δικής του λωρίδας κυκλοφορίας με τον υπαινιγμό ότι τούτος ήταν και ο λόγος της ενέργεια του να κινηθεί δεξιότερα ως η πορεία του και να καταλήξει στο αντίθετο ρεύμα κυκλοφορίας, ανέφερε « Επειδή έρχεται μου πιο εύκολα να τα λέω σε λόγια παρά να τα γράφω. Είχα εμπιστοσύνη στον αστυνομικό τζαι λαλεί μου υπόγραψε. Ε. Κύριε, είναι τα γράμματα σου τούτα (υπεδείχθησαν οι καταθέσεις του, στο σημείο όπου υπάρχουν χειρόγραφα με μπλε μελάνι) Α. Ναι, τα γράμματα μου είναι, δεν την διάβασα. Ε. Λέει « Έχω διαβάσει την πιο πάνω κατάθεση, έχω πληροφορηθεί ότι μπορώ να κάμω οποιεσδήποτε διορθώσεις, προσθήκες ή αλλαγές». Είναι δικά σου κύριε τούτα; «Και την δίνω με τη θέληση μου». Τώρα μας λες ότι τούτη η κατάθεση σου δεν είναι με τη θέληση σου; Α. Είναι δικά μου, δεν έκατσα να διαβάσω τι έγραφε ο αστυνομικός.». Βέβαια κάτι τέτοιο ουδέποτε υπεβλήθη στον ΜΚ4, από την υπεράσπιση [βλ. Frederickou Schools Co. Ltd και Άλλοι ν. Acuac Inc. (2002) 1 ΑΑΔ 1527]. Ως προς την ερμηνεία που έδωσε στα όσα ανέφερε κατά την απολογία του, όταν κατηγορήθηκε γραπτώς, αναφέροντας «συγγνώμη για ότι έγινε», παραπέμπω στην ακόλουθη στιχομυθία μεταξύ της συνηγόρου της κατηγορούσας αρχής και του κατηγορούμενου « Ε. Άρα κύριε για να ζητήσεις συγνώμη, ζητούμε συγνώμη όταν καταλαβαίνουμε ότι έχουμε ευθύνη για το τι έγινε. Συμφωνάς μαζί μου; Σωστά; Α. Δεν μπορώ να πω ότι όλη η ευθύνη ήτανε δική μου. Ε. Δηλαδή ποιου άλλου ήταν η ευθύνη; Εξήγα μας. Α. Και από τις δύο πλευρές, γιατί έτσι όπως έγινε το δυστύχημα ήταν κακιά στιγμή, δεν έπρεπε καν να γίνει δυστύχημα εκεί, άμα είχαν και αυτοκίνητα όπως κάνουν ούλλοι, αυτοκίνητα μπροστά τζαι πίσω, να μπορείς να ξέρεις ότι κάτι έρχεται κίνδυνος, έχει κάτι.», θέση η οποία κρίνεται, τουλάχιστον, ως μη πειστική.
Δεν νομίζω ότι είναι αναγκαίο να παραθέσω άλλες αντιφάσεις που παρουσιάζει η μαρτυρία του κατηγορούμενου για να δικαιολογήσω του λόγου του αληθές της πιο πάνω κρίσης μου αναφορικά με την αξιοπιστία του. Συνακόλουθα, για όλους τους λόγους που εξηγούνται πιο πάνω, η μαρτυρία του δεν γίνεται αποδεκτή, σε όση έκταση έρχεται σε αντίθεση με την λοιπή, αποδεκτή, μαρτυρία και τα αδιαμφισβήτητα γεγονότα.
Ζ. ΕΥΡΗΜΑΤΑ
Έχοντας, λοιπόν, κατά νου την πιο πάνω αξιολόγηση της ενώπιον μου μαρτυρίας, τις αρχές που διέπουν τα παραδεκτά και κοινώς αποδεκτά και αδιαμφισβήτητα γεγονότα, καταλήγω και στα πιο κάτω, επιπρόσθετα των αρχικών μου, ευρήματα:
Ο δρόμος Άγιος Σωζόμενος προς Ποταμιάς, στο σημείο όπου επεσυνέβη το επίδικο δυστύχημα βρίσκεται εντός κατοικημένης περιοχής. Το όριο ταχύτητας στον εν λόγω δρόμο είναι 50ΧΑΩ. Το όχημα του κατηγορούμενου, αφού διήλθε αριστερόστροφης καμπής του δρόμου, παρεξέκλινε της πορείας του, κινήθηκε δεξιότερα και αφού εισήλθε εντός της εξ αντιθέτου λωρίδας κυκλοφορίας χτύπησε, μεταξύ άλλων, και το θύμα, στο σημείο σύγκρουσης Χ2 και ακινητοποιήθηκε εντός αυτής της λωρίδας. Τα ίχνη τροχοπέδησης που άφησαν οι μπροστινοί τροχοί του οχήματος του κατηγορούμενου στην άσφαλτο ήταν από τον αριστερό μπροστινό τροχό στα 27μέτρα και από το δεξιό μπροστινό τροχό στα 18μέτρα. Η ορατότητα του κατηγορούμενο προς το σημείο σύγκρουσης με τον πρώτο ποδηλατιστής (ΜΚ12) ήταν στα 26,50 μέτρα, χωρίς να εμποδίζεται από οποιοδήποτε τεχνητό ή φυσικό εμπόδιο. Κατά την πρώτη σύγκρουση, η σύγκρουση του οχήματος κατηγορούμενου και θύματος αποτελούσε την 2η, στην ουσία, επαφή, μετά την 1η επαφή που αφορούσε τον ποδηλατιστή ΜΚ12 (σημείο Χ1). Το ύψος της ταχύτητας του οχήματος του κατηγορούμενου τη στιγμή της σύγκρουσης ή εν πάση περιπτώσει προ της σύγκρουσης, δεν έχει εξακριβωθεί. Το γιατί ο κατηγορούμενος εισήλθε στην εξ αντιθέτου λωρίδα κυκλοφορίας ως η πορεία του και συγκρούστηκε με σειρά ποδηλατιστών μόνον ο ίδιος το γνωρίζει.
Η. ΝΟΜΙΚΗ ΠΤΥΧΗ
Στις ποινικές υποθέσεις αποτελεί πάγια αρχή ότι το βάρος απόδειξης των συστατικών στοιχείων της κάθε κατηγορίας το φέρει η Κατηγορούσα αρχή και η ενοχή πρέπει να αποδεικνύεται πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας [βλ. Woolmington v D.P.P. 25 Cr. App. R. 72, Charitonos and Others v. The Republic (1971) 2 CLR 40]. Η απόδειξη της κατηγορίας και κάθε στοιχείου που την συνιστά, βαρύνει εξ' ολοκλήρου την Κατηγορούσα Αρχή. Δεν επιτρέπονται υποθέσεις ως προς την ύπαρξη γεγονότων όσο εύλογες και αν είναι. Κενά αναφορικά με την ύπαρξη των πρωτογενών γεγονότων που συνιστούν και αποδεικνύουν το αδίκημα, αφήνουν την κατηγορία ατεκμηρίωτη και έκθετη σε απόρριψη [βλ. Γεν. Εισαγγελέας ν. Ανδρέα Σάζου (2001) 2 ΑΑΔ 18, Λοΐζου v. Αστυνομίας (1989) 2 Α.Α.Δ. 363, Γεν. Εισαγγελέας ν. Σπύρου (2002) 2 Α.Α.Δ. 71]. Εναπόκειται στην Κατηγορούσα Αρχή να παρουσιάσει μαρτυρία που να είναι και αξιόπιστη, αλλά και σαφής [βλ. Φλουρής v. Αστυνομίας (1989) 2 Α.Α.Δ. 401]. Εάν στο τέλος της υπόθεσης μείνει έστω και η παραμικρή αμφιβολία στο μυαλό του Δικαστηρίου για την ενοχή του κατηγορουμένου, τότε αυτό θα πρέπει να αποφασισθεί υπέρ του και να απαλλαγεί της κατηγορίας [βλ. Τούμπας v. Δημοκρατίας (1984) 2 C.L.R. 110].
Η επικίνδυνη οδήγηση δεν εξομοιώνεται προς την οδήγηση χωρίς την δέουσα επιμέλεια και φροντίδα. Στην περίπτωση της αμελούς οδήγησης εκείνο που ελέγχεται είναι κατά πόσο ο οδηγός επέδειξε χαμηλότερο επίπεδο προσοχής και φροντίδας από αυτό που αναμένεται να υποδειχθεί από τον μέσο συνετό οδηγό. Στην περίπτωση της επικίνδυνης οδήγησης αυτό που ελέγχεται είναι κατά πόσο η συγκεκριμένη πράξη η συμπεριφορά του οδηγού ήταν επικίνδυνη. Η απόδειξη από την Κατηγορούσα Αρχή, μιας επικίνδυνης κατάστασης δεν είναι αρκετή. Θα πρέπει αυτή την επικίνδυνη κατάσταση να αποδειχθεί ότι την προκάλεσε κάποιο σφάλμα. Αυτό δεν εξ υπακούει ότι θα πρέπει να αποδειχθεί ότι ο οδηγός ήταν απερίσκεπτος (reckless) ή ότι είχε πρόθεση να οδηγήσει με τρόπο ασυμβίβαστο με το αποδεχτό επίπεδο οδήγησης. Το σφάλμα θα πρέπει να εμπεριέχει την ύπαρξη αποτυχίας να επιδειχθεί η φροντίδα ή η δεξιότητα ενός ικανού και πεπειραμένου οδηγού πάντοτε σε συνδυασμό με τον τρόπο οδήγησης και τις σχετικές περιστάσεις της κάθε υπόθεσης. Η γραμματική έννοια της λέξης ¨επικίνδυνη¨ σημαίνει την πράξη η οποία εγκυμονεί κίνδυνο ή προκαλεί φόβο ή απειλή για τους άλλους [Βλ. R v. Gosney (1971) 55 Cr. App.R.502, Μιχαλάκης Πέτρου ν. Αστυνομίας (1994) 2 ΑΑΔ σελ.233, Στέλιος Σάββα ν. Αστυνομίας (2000) 2 ΑΑΔ σελ 115 και Γεν. Εισαγγελέας ν Ανδρέα Σάζου (2001) 2 ΑΑΔ σελ.118].
Αλόγιστη είναι η μη λελογισμένη συμπεριφορά ή πράξη και δη κάθε ενέργεια ή παράλειψη η οποία διενεργείται η παραβλέπεται να διενεργηθεί με τρόπο ασυμβίβαστο με την κοινή λογική [βλ. Κώστας Ζυπίτης κ.α. ν. Αστυνομίας (2003) 2 ΑΑΔ σελ. 220].
Σε ότι δε αφορά την ερμηνεία του όρου ¨απερίσκεπτη¨ το κριτήριο δεν είναι μόνο αντικειμενικό αλλά και υποκειμενικό και θα πρέπει να εξετάζεται σε συνάρτηση με την οδήγηση του κατηγορουμένου. Θα πρέπει να αποδειχθεί ότι ο κατηγορούμενος οδηγούσε το όχημα με τέτοιο τρόπο που εγκυμονούσε εμφανή η σοβαρό κίνδυνο πρόκλησης σωματικής βλάβης σε κάποιο άλλο ο οποίος τυχών θα χρησιμοποιούσε το οδικό δίκτυο ή πρόκλησης ουσιαστικής ζημίας σε περιουσία. Επιπλέον θα πρέπει να αποδειχθεί ότι ο κατηγορούμενος οδήγησε με αυτό τον τρόπο χωρίς να σκεφτεί την πιθανότητα ύπαρξης τέτοιου κινδύνου ή ότι ενώ αντιλήφθηκε την ύπαρξη του, εντούτοις ενέργησε με τον τρόπο που ενέργησε διακινδυνεύοντας [βλ. R v. Lawrence [1981] 1 ALL E. R. 974, R v. Reid [1992] 3 ALL E. R. 673 και Γεν. Εισαγγελέας ν. Αντώνη Χρυσοστόμου (αρ.1) (2002) 2 ΑΑΔ σελ.473].
Βασική προϋπόθεση αποτελεί πάντοτε η θεμελίωση αιτιώδους συνάφειας μεταξύ της αλόγιστης, απερίσκεπτης ή επικίνδυνης πράξης ή συμπεριφοράς με το αποτέλεσμα, δηλαδή τον θάνατο άλλου προσώπου. Στις πλείστες των περιπτώσεων το σφάλμα συμπεραίνεται από το Δικαστήριο από τα γεγονότα της υπόθεσης. Αν ο κατηγορούμενος προτίθεται να αποδείξει κάποιο ειδικό γεγονός (special fact) με σκοπό να αποτρέψει το Δικαστήριο από του να εξαγάγει το συμπέρασμα δεν πρέπει να εμποδιστεί από το να το πράξει. Είναι επίσης, σαφώς νομολογημένο, ότι στο αδίκημα της επικίνδυνης οδήγησης δεν υπεισέρχεται το στοιχείο της ένοχης διάνοιας (mens rea ) (βλ. Hill v. Baxter (1958) 42 Cr. App.Rep. 51 και Simpson v. Peat (1952) 2 QB 24). Ενώ αυτό υποδηλοί, ότι η Κατηγορούσα Αρχή δεν χρειάζεται να αποδείξει ότι ο κατηγορούμενος είχε πρόθεση να οδηγήσει επικίνδυνα ή άσχημα, δεν σημαίνει, ότι το αδίκημα μπορεί να διαπραχθεί χωρίς σφάλμα του οδηγού.
Θέματα τα οποία έχουν σχέση με την οδική συμπεριφορά, με προβλήματα της οδήγησης, με τις δυνατότητες και τις ενδεχόμενες αντιδράσεις οδηγών, αντικρίζονται με βάση τη γενική αντίληψη του Δικαστηρίου ως προς τα πράγματα, υπό το φως πάντοτε της λογικής. Δεν χρειάζεται οποιαδήποτε εμπειρογνωμοσύνη σε σχέση με τέτοια θέματα, εκτός βέβαια στις περιπτώσεις όπου παρουσιάζεται κάποια επιστημονική ή τεχνική πτυχή [βλ. Νεοφύτου ν. Αστυνομίας (2006) 2 Α.Α.Δ. 120, 125].
Στην Αγγλική υπόθεση R v. Gosney (ανωτέρω) η οδηγός κατηύθυνε το αυτοκίνητό της στο λανθασμένο ρεύμα κυκλοφορίας και το ερώτημα ήταν αν αυτή η εξ' αντικειμένου επικίνδυνη ενέργεια μπορούσε να εξουδετερωθεί ως παράγοντας από μαρτυρία που έδειχνε πως δεν έφταιγε γι' αυτό. Η θέση ήταν πως παραπλανήθηκε από την διαμόρφωση του δρόμου και την έλλειψη κατάλληλων οδικών σημάτων. Αποφασίστηκε πως ο αποκλεισμός της μαρτυρίας αυτής ήταν λανθασμένος.
Ως προς την έννοια δε του σφάλματος που αρκεί για την στοιχειοθέτηση της επικίνδυνης οδήγησης σχετική είναι η πιο πάνω Αγγλική απόφαση η οποία υιοθετήθηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο στην υπόθεση Σάββα (ανωτέρω). Το σφάλμα δεν περιλαμβάνει απαραίτητα εσκεμμένη συμπεριφορά (deliberate misconduct) ή απερισκεψία (recklessness) ή πρόθεση για οδήγηση με τρόπο που δεν συνάδει με τα ορθά πρότυπα ή ηθικό σφάλμα (moral blame). Το σφάλμα « εμπεριέχει αποτυχία· πτώση από το επίπεδο της φροντίδας ή της δεξιότητας του ικανού και έμπειρου οδηγού σε σχέση με τον τρόπο της οδήγησης και τις σχετικές περιστάσεις της υπόθεσης. Είναι αρκετή η ύπαρξη σφάλματος με αυτήν την έννοια, παρόλο που αυτό μπορεί να είναι μικρό ή να ανάγεται σε στιγμιαίο ολίσθημα ή κανένας κίνδυνος να μην αναφύεται υπό κανονικές συνθήκες από αυτό. Το σφάλμα δεν είναι απαραίτητο να αποτελεί την μόνη αιτία της επικίνδυνης κατάστασης. Είναι αρκετό αν βλέποντας το λογικά αποτελεί μια αιτία»
Στην δε Κυριάκος Χριστοδούλου ν. Γρηγόρη Γρηγορίου (1989) 1ΑΑΔ 178, αναφέρθηκε ότι αμέλεια δεν συνιστά όταν οχήματα τα οποία οδηγούνται στη μέση του δρόμου, χωρίς να τηρούν την αριστερή πλευρά τους, παρά μόνο στην περίπτωση που δικαίωμα άλλου χρήστη του δρόμου επιβάλλει υποχρέωση στον οδηγό να τηρήσει την αριστερή πλευρά του δρόμου.
Θ. ΚΑΤΑΛΗΞΗ
Με δεδομένα, όλα τα πιο πάνω, προχωρώ τώρα, να εξετάσω κατά πόσον έχει αποδειχθεί το αδίκημα που αντιμετωπίζει ο κατηγορούμενος. Αποτέλεσε, λοιπόν, εύρημα Δικαστηρίου ότι ο κατηγορούμενος ενώ κινείτο στην δική του λωρίδα κυκλοφορίας (αριστερά ως η πορεία του), παρεξέκλινε τούτης, εισήλθε στην εξ αντιθέτου λωρίδα κυκλοφορίας, όπου κινείτο ομάδα ποδηλατιστών, με επακόλουθο τη σύγκρουση με κάποιους εξ αυτών, συμπεριλαμβανομένου και του θύματος. Ο λόγος ή η αίτια που οδήγησαν τον κατηγορούμενο να παρεκκλίνει της κανονικής του πορείας παρέμειναν άγνωστα προς το Δικαστήριο.
Στη βάση λοιπών των τελικών ευρημάτων του Δικαστηρίου, ως προς το πώς επισυνέβη το επίδικο δυστύχημα, θεωρώ χρήσιμα και τα όσα αναφέρθηκαν στην υπόθεση Ιωάννου ν. Αστυνομίας (2008) 2ΑΑΔ 399. Και εξηγώ. Στην Ιωάννου (ανωτέρω), η οποία αφορούσε το αδίκημα στη βάση του άρθρου 210 του ΠΚ, το Ανώτατο Δικαστήριο, επικυρώνοντας την καταδίκη, ανέφερε τα ακόλουθα «[…] ο εφεσείων οδηγεί το αυτοκίνητο με ταχύτητα μερικά χιλιόμετρα πέραν της επιτρεπόμενης των 80χαω, σε ασφαλτοστρωμένο δρόμο, με αναμμένα φώτα. Αφού διέρχεται αριστερόστροφη καμπή του δρόμου και βρίσκεται επί της ευθείας, ξαφνικά παρεκκλίνει της πορείας του, προσκρούει στον αριστερό όχθο και, ακυβέρνητο, ακινητοποιείται τελικά μεταξύ του όχθου και ενός κυπαρισσιού[7]. Ως αποτέλεσμα, το αυτοκίνητο καταστρέφεται ολοσχερώς, ο εφεσείων και ένας από τους συνεπιβάτες του τραυματίζονται, ο δε δεύτερος συνεπιβάτης τραυματίζεται θανάσιμα. Ο εφεσείων δίδει σειρά εξηγήσεων ως προς τους λόγους για τους οποίους έχασε τον έλεγχο του αυτοκινήτου. Όμως, το πρωτόδικο Δικαστήριο απορρίπτει όλες τις εξηγήσεις του ως αναξιόπιστες. Τι παραμένει ως πραγματικό γεγονός; Το μόνο που παραμένει είναι ότι ο εφεσείων χωρίς οποιαδήποτε εκ μέρους του ικανοποιητική εξήγηση, ενώ οδηγούσε το αυτοκίνητο με ταχύτητα μερικών μόνο χιλιομέτρων πέραν του επιτρεπόμενου, αφού διήλθε αριστερόστροφη καμπή του δρόμου και βρέθηκε επί της ευθείας, ξαφνικά παρεξέκκλινε της πορείας του, προσέκρουσε στον αριστερό όχθο και με ακυβέρνητο πλέον το αυτοκίνητο, ακινητοποιήθηκε μεταξύ του όχθου και ενός κυπαρισσιού, με τα γνωστά τραγικά αποτελέσματα. Με αυτά τα δεδομένα, δεν μπορεί, κατά την άποψη μας, παρά να θεωρηθεί, πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας, ότι, κατά την ώρα του δυστυχήματος, ο εφεσείων, για λόγους που μόνο ο ίδιος γνωρίζει, οδηγούσε το αυτοκίνητο κατά τρόπο που συνιστούσε αλόγιστη και/ή απερίσκεπτη εκ μέρους του οδική συμπεριφορά, ώστε να στοιχειοθετείται τόσο η αντικειμενική όσο και η υποκειμενική υπόσταση του αδικήματος του Άρθρου 210.».
Επίσης, στο σύγγραμμα Wilkinson's Road Traffic Offences, 23rd ed, 2007, σελ. 1/413, §5.50, αναφέρεται ότι στις ποινικές υποθέσεις το δόγμα του res ipsa loquitur δεν έχει εφαρμογή. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι η κατηγορούσα αρχή οφείλει να αντικρούσει κάθε πιθανή εξήγηση του κατηγορούμενου για να πετύχει καταδίκη εάν τα γεγονότα στη σκηνή του δυστυχήματος είναι τέτοια που, στην απουσία οποιασδήποτε εξήγησης από τον κατηγορούμενο, το Δικαστήριο δεν έχει επιλογή παρά να καταδικάσει. Είναι σύνηθες, όπως αναφέρεται στο σχετικό σύγγραμμα, ότι η μόνη μαρτυρία που δυνατόν να προσκομιστεί από την κατηγορούσα αρχή είναι μαρτυρία ότι το όχημα του κατηγορούμενου εξήλθε του δρόμου και κτύπησε π.χ σε παρακείμενο τοίχο ή βρέθηκε αναποδογυρισμένο. Εάν στην απουσία οποιασδήποτε εξήγησης, το μόνο συμπέρασμα στο οποίο μπορεί να καταλήξει το Δικαστήριο είναι ότι ο κατηγορούμενος ήταν αμελής το Δικαστήριο πρέπει να τον καταδικάσει (βλ. Rabjohns v. Burgar [1971] R.T.R. 234,Watts v Carter [1971] R.T.R. 232 και Wright v. Wenlock [1971] R.T.R. 228).
Ως προς την αξία αλλά και τη βαρύτητα που δίνεται στην ομολογία ενός κατηγορούμενου, ως τούτη προέκυψε μέσα από την αποδεκτή ενώπιον του Δικαστηρίου αξιόπιστη μαρτυρία, σχετικές είναι οι υποθέσεις Γρηγορίου ν Αστυνομίας (2010) 2 ΑΑΔ 364 και Ανδρέου ν Δημοκρατίας (2000) 2 ΑΑΔ 166) στις οποίες έχει χαρακτηριστεί και ως η βασιλίδα των μαρτυριών, μιας και κατά τεκμήριο, κανείς δεν προβαίνει σε παραδοχή διάπραξης εγκλήματος εκτός και αν αυτό αποτελεί γεγονός.
Είμαι της άποψης και συνεπώς κρίνω ότι, με βάση την ενώπιον μου αποδεκτή μαρτυρία, και τούτο έξω και ανεξάρτητα από τις όποιες παραδοχές και/η δηλώσεις του κατηγορουμένου, εναντίον των συμφερόντων του, πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας, ο κατηγορούμενος κατά την ώρα του δυστυχήματος, για λόγους που μόνο ο ίδιος γνωρίζει, οδηγούσε κατά τρόπο που συνιστούσε επικίνδυνη, αλόγιστη και απερίσκεπτη, εκ μέρους, του οδική συμπεριφορά.
Η κατάληξη αυτή καθιστά αχρείαστη τη συζήτηση για το επιχείρημα που προέβαλε ο κ. Ιωαννίδης, με αναφορά στην υπόθεση Παναγίδου κ.α ν. Κόκκινου (2001) 1 ΑΑΔ 122, η οποία άλλωστε δεν κρίνω ότι είναι σχετική με τη παρούσα υπόθεση. Και τούτο γιατί στην Ιωάννου (ανωτέρω), το Ανώτατο Δικαστήριο, έκρινε ότι ο κατηγορούμενος συνεπεία της οδικής του συμπεριφοράς, οδηγούσε κατά τρόπο αλόγιστο και απερίσκεπτο, ανεξάρτητα και μακριά από το γεγονότος ότι ο τελευταίος κινείτο με ταχύτητα μερικά χιλιόμετρα πάνω από το επιτρεπτό όριο ταχύτητας, αναζητώντας, στην ουσία, την εξήγηση του λόγου που παρεξέκλινε της πορείας του ενώ οδηγούσε στη δική του λωρίδα κυκλοφορίας, κανονικά και όχι το κατά πόσον οδηγούσε εντός ή εκτός του προβλεπόμενου, στο οδικό δίκτυο, ορίου ταχύτητας.
Δεδομένων, λοιπόν, όλων των ανωτέρω, κρίνω ότι η Κατηγορούσα Αρχή έχει αποδείξει την υπόθεσή της πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας. Ο κατηγορούμενος κρίνεται ένοχος στην μια και μοναδική κατηγορία που αντιμετωπίζει.
(Υπ.) Π. Σαββίδης, Προσ. Ε. Δ
ΠΙΣΤΟ ΑΝΤΙΓΡΑΦΟ
ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΗΤΗΣ