ΜΟΝΙΜΟ ΚΑΚΟΥΡΓΙΟΔΙΚΕΙΟ ΛΕΜΕΣΟΥ
ΕΝΩΠΙΟΝ: Χρ. Χριστοδούλου, Π.Ε.Δ.
Μ. Γ. Λοϊζου, Α.Ε.Δ.
Ε. Χαταζήπαπα – Αβραάμ, Ε.Δ.
Αρ. Υπόθεσης: 19253/23
Mεταξύ:
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
v.
1.ΝΙΚΟΛΑΣ ΨΑΡΑΣ
2.ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΣΑΒΒΑ
----------
Hμερ.: 30/01/2024
Εμφανίσεις:
Για την Κατηγορούσα Αρχή: κ Π. Βαρνάβα
Για τον Κατηγορούμενο: κ Λ. Νεοφύτου
Κατηγορούμενος αρ. 1, παρών.
Π Ο Ι Ν Η
Ο κατηγορούμενος αρ.1, μετά από παραδοχή του, έχει κριθεί ένοχος, στις κατηγορίες της παράνομης κατοχής ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Β και της παράνομης κατοχής του με σκοπό την προμήθεια σε άλλα πρόσωπα, κατά παράβαση των σχετικών διατάξεων του Περί Ναρκωτικών Φαρμάκων και Ψυχοτρόπων Ουσιών Νόμου, όπως τροποποιήθηκε, Ν. 29/1977 (κατηγορίες αρ. 2 και 3, αντίστοιχα).
Συγκεκριμένα, και σύμφωνα με τις λεπτομέρειες των κατηγοριών, ο κατηγορούμενος αρ.1 παραδέχτηκε ότι στις 28/07/2023 είχε στην κατοχή του ελεγχόμενο φάρμακο τάξεως Β, δηλαδή 28 κιλά και 779,66 γραμμάρια φυτού κάνναβης από το οποίο δεν είχε εξαχθεί η ρητίνη και ότι το κατείχε με σκοπό την προμήθεια του σε άλλα πρόσωπα (κατηγορίες αρ. 2 και 3, αντίστοιχα). Οι κατηγορίες αρ. 1 και 6 που ο κατηγορούμενος αρ.1 αντιμετώπιζε και που αφορούσαν τα αδικήματα της συνομωσίας για διάπραξη κακουργήματος και νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες, αναστάληκαν από τον Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας και ο κατηγορούμενος αρ. 1 απαλλάχθηκε από αυτές.
Πρέπει να αναφερθεί, προτού γίνει αναφορά στα γεγονότα που πλαισιώνουν τις κατηγορίες που έχει παραδεχτεί ο κατηγορούμενος αρ. 1, ότι ο πρώην κατηγορούμενος αρ. 2, ο οποίος αντιμετώπιζε από κοινού με τον κατηγορούμενο αρ. 1 τις κατηγορίες αρ. 1 και 6 και επιπρόσθετα με αυτές αντιμετώπιζε και τις κατηγορίες αρ. 4, 5 και 7 απαλλάχθηκε από αυτές μετά που αναστάληκαν από τον Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας και η υπόθεση για εκείνον ολοκληρώθηκε.
Τα γεγονότα που περιβάλλουν τις συνθήκες διάπραξης των αδικημάτων από τον κατηγορούμενο αρ. 1, εκτέθηκαν με λεπτομέρεια από τον εκπρόσωπο της Κατηγορούσας Αρχής, ο οποίος παρέδωσε σχετικό έγγραφο στο Δικαστήριο που καταχωρήθηκε στο φάκελο της υπόθεσης και με αυτά συμφώνησε και ο συνήγορος υπεράσπισης του κατηγορουμένου.
Οι περιστάσεις διάπραξης των ποινικών αδικημάτων έχουν ως ακολούθως:
Στις 28/07/2023, μέλη της ΥΚΑΝ Λεμεσού έλαβαν πληροφορία ότι ο κατηγορούμενος αρ. 1 μετέβη εκτός της επαρχίας Λεμεσού με σκοπό να μεταφέρει μεγάλη ποσότητα ναρκωτικών στη Λεμεσό και ότι συνήθως χρησιμοποιούσε για τις μετακινήσεις του το όχημα με αριθμούς έγγραφής χχχ776.
Κατά την πιο πάνω ημερομηνία και περί τις 16:05, η Α/Αστ. 3789 Ε. Ανδρέου (Μ.Κ.1) εντόπισε το πιο πάνω όχημα να κατευθύνεται προς τη Λεμεσό και περί τις 16:20 η Μ.Κ.1 με τον Αστ. 3807 Ι. Ιωάννου (Μ.Κ.2), ανέκοψαν το πιο πάνω όχημα μετά που αυτό εξήλθε του αυτοκινητόδρομου από την έξοδο Αγίας Φυλάξεως. Αμέσως, ο Μ.Κ.2 πλησίασε τον οδηγό του οχήματος, ο οποίος διαπιστώθηκε πως ήταν ο κατηγορούμενος αρ.1, τον πληροφόρησε ότι προτίθετο να ερευνήσει τόσο τον ίδιο, όσο και το όχημα που οδηγούσε και τον ρώτησε κατά πόσο είχε οτιδήποτε το παράνομο στην κατοχή του. Αφού του επέστησε την προσοχή του στο Νόμο, ο κατηγορούμενος αρ.1 απάντησε «Εφορτώσαν μου κάτι αλλά εν ξέρω τι». Ο Μ.Κ.2 του επέστησε εκ νέου την προσοχή του στο Νόμο, χωρίς ωστόσο αυτός να απαντήσει οτιδήποτε.
Ο Μ.Κ.2, αμέσως μετά, άνοιξε στην παρουσία του κατηγορούμενου αρ. 1, την πίσω πόρτα του οχήματος του όπου εντόπισε τρία νάιλον πράσινα σακούλια σκουπιδιών εντός των οποίων υπήρχαν νάιλον διαφανείς συσκευασίες που περιείχαν ξηρή φυτική ύλη κάνναβη. Όταν ο Μ.Κ.2 πληροφόρησε τον κατηγορούμενο αρ. 1, ότι η πράσινη ξηρή φυτική ύλη των συσκευασιών ήταν κάνναβη, η κατοχή της οποίας απαγορεύεται, και του επέστησε την προσοχή του στον Νόμο, αυτός απάντησε, «εν έχω ιδέα έχω πολλά προβλήματα». Ο Μ.Κ.2 αμέσως μετά συνέλαβε τον κατηγορούμενο αρ. 1 για αυτόφωρο αδίκημα, τον πληροφόρησε για το λόγο της σύλληψης του και του επέστησε την προσοχή του στο Νόμο, χωρίς αυτός να δώσει οποιαδήποτε απάντηση.
Ο Μ.Κ.2 εντόπισε, επίσης, εντός του οχήματος δύο κινητά τηλέφωνα που παραλήφθηκαν για επιστημονικές εξετάσεις, τα οποία, όπως ανέφερε ο κατηγορούμενος αρ. 1, ήταν δικά του.
Στα πλαίσια της έρευνας μετέβηκαν στο χώρο και άλλα μέλη της ΥΚΑΝ συμπεριλαμβανομένης και της Αστ. 4820 Χρ. Κύρου (Μ.Κ.11), η οποία αφού υπέδειξε τα τρία πράσινα νάιλον σακούλια στον κατηγορούμενο αρ. 1 τον πληροφόρησε ότι η πράσινη ξηρή φυτική ύλη που περιλαμβανόταν σε αυτά είναι κάνναβη, η κατοχή της οποίας απαγορεύεται από τον Νόμο και αφού του επέστησε την προσοχή του στο νόμο, αυτός απάντησε: «Εγώ τούτα έπιασα τα που την Αγια Νάπα, είπαν μου να τα φέρω Λεμεσό, τζαι να με πληρώσουν. Μου τηλεφώνησε κάποιος στο τηλέφωνο μου τζαι μου είπε όταν φτάσω στον κυκλικό κόμβο Αγ. Φύλας να τον πιάσω τηλέφωνο».
Η Μ.Κ.11 παρέλαβε από το όχημα τα τρία νάιλον σακούλια με το περιεχόμενο τους και ενημέρωσε γραπτώς τον κατηγορούμενο αρ. 1 για τα δικαιώματα του ως συλληφθέντας. Την ίδια ημέρα μετά από έρευνα που διενεργήθηκε από την Μ.Κ.11 και άλλα μέλη της ΥΚΑΝ στην οικία του κατηγορούμενου αρ. 1, εντοπίστηκε από την Μ.Κ.11 σε αποθήκη της εν λόγω οικίας, ένα τσαντάκι ώμου εντός του οποίου υπήρχε διαφανής μεμβράνη εντός της οποίας υπήρχε ποσότητα πράσινης ξηρής φυτικής ύλης. Η Μ.Κ.11 παρέλαβε το πιο πάνω τεκμήριο και όταν επέστησε την προσοχή του κατηγορούμενου αρ. 1 στο νόμο, αυτός απάντησε: «Εξέασα το που τα πέρσι τζιαμέ, τον τζαιρό που έπινα». Σε έρευνα που ακολούθησε στο υποστατικό-σύλλογο που διατηρούσε ο κατηγορούμενος αρ. 1 με τον πατέρα του, η Μ.Κ.11 εντόπισε μέσα σε πλαστικό δοχείο που βρισκόταν στην κουζίνα, μία διαφανή νάιλον συσκευασία, κλειστή δια καψίματος, εντός της οποίας υπήρχε ποσότητα πράσινης ξηρής φυτικής ύλης, η οποία και παραλήφθηκε από την Μ.Κ.11. Όταν του επιστήθηκε η προσοχή του στο νόμο, ο κατηγορούμενος αρ. 1 απάντησε: «Ηβρα την πόξω προψές που καθάριζα τζιαι εφύλαξα την».
Εναντίον του κατηγορούμενου αρ. 1 εξασφαλίστηκε δικαστικό ένταλμα σύλληψης για όλα τα εναντίον του υπό διερεύνηση αδικήματα. Όταν του εξηγήθηκε ο λόγος σύλληψης του και του επιστήθηκε η προσοχή του στο Νόμο, απάντησε «Ότι έχω να πω θα το πω στο Δικαστήριο».
Ο κατηγορούμενος αρ.1, στις τρείς ανακριτικές του καταθέσεις, που λήφθηκαν στις 28/07/2023, 4/08/2023 και 09/08/2023, απάντησε στις ερωτήσεις που του υποβλήθηκαν με την φράση «Ό,τι έχω να πω θα το πω στο Δικαστήριο».
Από τις εξετάσεις του Γενικού Χημείου του κράτους στα τεκμήρια της υπόθεσης που παραλήφθηκαν, προέκυψε πως το σύνολο της ποσότητας των ναρκωτικών ουσιών που εντοπίστηκαν στη κατοχή του κατηγορούμενου αρ. 1 ανέρχεται στα 28 κιλά και 779,66 γραμμάρια κάνναβης.
Ο εκπρόσωπος της Κατηγορούσας Αρχής, ανέφερε επιπρόσθετα ότι ο κατηγορούμενος αρ. 1, βαρύνεται με μια προηγούμενη καταδίκη στην Ποινική Υπόθεση Αρ. 17452/22 του Ε.Δ. Λεμεσού στην οποία καταδικάστηκε στις 31/01/2023 σε πρόστιμο €500,00 για το αδίκημα της κατοχής αντικειμένου κατασκευασμένου για την εκτόξευση επικίνδυνου υγρού ή αερίου ή χημικής ουσίας ή παρόμοιου υλικού. Επίσης, βαρύνεται με ακόμη μία προηγούμενη καταδίκη στην Ποινική Υπόθεση Αρ. 6952/23 του Ε.Δ. Λεμεσού στην οποία καταδικάστηκε στις 06/06/2023 σε πρόστιμο €350,00 για αδίκημα που αφορούσε παράβαση του Περί Λοιμοκάθαρσης Νόμου. Οι πιο πάνω προηγούμενες καταδίκες είναι παραδεχτές από τον κατηγορούμενο.
Ο ευπαίδευτος συνήγορος του κατηγορούμενου αρ. 1 κατέθεσε στο Δικαστήριο γραπτή αγόρευση για σκοπούς μετριασμού της ποινής που θα του επιβληθεί, στην οποία αναφέρεται σε όλους τους μετριαστικούς παράγοντες τους οποίους κάλεσε το Δικαστήριο να λάβει υπόψη του κατά την επιμέτρηση της ποινής. Συνοπτικά, ο ευπαίδευτος συνήγορος του κάλεσε το Δικαστήριο να λάβει υπόψη του την άμεση παραδοχή του κατηγορούμενου αρ. 1, τόσο ενώπιον των Ανακριτικών Αρχών όσο και ενώπιον του Δικαστηρίου, τη συνεργασία που είχε με τις Αστυνομικές Αρχές, το νεαρό της ηλικίας του, το βαθμό εξάρτησής του από τα ναρκωτικά κατά τον επίδικο χρόνο, τη συναισθηματική του φόρτιση ένεκα του χρέους του προς το πρόσωπο που τον προμήθευε ναρκωτικά, τα οποία ξεκίνησε μετά το τροχαίο ατύχημα που είχε το 2021 λόγω των πόνων που είχε και την κακή του ψυχολογική κατάσταση. Ο συνήγορος κάλεσε, επίσης, το Δικαστήριο να προσμετρήσει προς όφελος του κατηγορούμενου αρ.1 τις προσπάθειες απεξάρτησης που καταβάλλει στο παρόν στάδιο, την άμεμπτη συμπεριφορά του εντός φυλακών, το ποινικό μητρώο του το οποίο, όπως εισηγήθηκε, θα πρέπει να θεωρηθεί ότι είναι λευκό ενόψει της φύσης των αδικημάτων στα οποία καταδικάστηκε. Επίσης, κάλεσε το Δικαστήριο να λάβει υπόψη του τις προσωπικές περιστάσεις του κατηγορούμενου αρ. 1, οι οποίες εκτίθενται στην Έκθεση του Γραφείου Ευημερίας επισημαίνοντας τα προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζει τόσο ο αδελφός του όσο και ο ίδιος (Τεκμήρια Α και Β, αντίστοιχα). Περαιτέρω, ο κύριος Νεοφύτου αναφέρθηκε στις συνθήκες διάπραξης των αδικημάτων από τον κατηγορούμενο αρ.1, το μειωμένο ρόλο που κατά τη θέση του είχε στην όλη υπόθεση, την άγνοιά του ως προς την ποσότητα και το είδος των ναρκωτικών που θα παραλάμβανε και μετέφερε, ως επίσης και το γεγονός ότι δεν τέθηκε σε κίνδυνο κανένα μέλος της Αστυνομίας αλλά και κανένας πολίτης που χρησιμοποιούσε το δρόμο κατά την ανακοπή του οχήματος του. Αναφέρθηκε, επίσης, στο κίνητρο του κατηγορούμενου αρ. 1 στη διάπραξη των αδικημάτων, το είδος των ναρκωτικών και τους μετριαστικούς παράγοντες που προκύπτουν από το άρθρο 30(4)(β) του Νόμου 29/77. Εισηγήθηκε, περαιτέρω, ότι επειδή υπάρχει διαφοροποίηση του ρόλου του κατηγορούμενου αρ.1 ως «απλού μεταφορέα» των ναρκωτικών, τα οποία ήδη βρίσκονταν στη Δημοκρατία, με το ρόλο ενός μεταφορέα σε υποθέσεις εισαγωγής ναρκωτικών εντός τη Δημοκρατίας, θα πρέπει να διαφοροποιηθεί η ποινή που θα του επιβληθεί.
Αναμφίβολα τα αδικήματα που αντιμετωπίζει ο κατηγορούμενος αρ.1 είναι ιδιαίτερα σοβαρά και αυτό αντικατοπτρίζεται και από τις προβλεπόμενες στο Νόμο ποινές. Συγκεκριμένα, για το αδίκημα της κατοχής ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Β προνοείται ποινή φυλάκισης μέχρι 8 χρόνια ή ποινή προστίμου ή και οι δύο αυτές ποινές, ενώ για το αδίκημα της κατοχής ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Β με σκοπό την προμήθεια σε άλλα πρόσωπα προνοείται μέχρι και δια βίου φυλάκιση, πέραν της ποινής του προστίμου. Οι προβλεπόμενες στο Νόμο ποινές συνιστούν ένα από τους παράγοντες που συνθέτουν τη σοβαρότητα του αδικήματος, ο οποίος λαμβάνεται υπόψη στην επιμέτρηση της ποινής και συνεκτιμάται με τα γεγονότα της υπόθεσης, τόσο για την επιλογή του είδους της ποινής όσο και για τον καθορισμό της έκτασης της (βλ. Δημοκρατία v. Kυριάκου κ.α. (1990) 2 Α.Α.Δ. 264, Souilmi v. Αστυνομίας (1992) 2Α Α.Α.Δ. 248, Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας ν. Πέτρου (1993) 2 Α.Α.Δ. 9 και Λαζάρου ν. Δημοκρατίας (1992) 2 Α.Α.Δ. 129). Το μέγιστο ύψος της ποινής που προβλέπεται από το Νόμο είναι η βάση από την οποία ξεκινά το Δικαστήριο για να επιμετρήσει την ποινή (βλ. Λεβέντης v. Αστυνομίας (1999) 2 Α.Α.Δ. 632).
Ως γενική αρχή, επίσης, τα γεγονότα της υπόθεσης μπορούν να επηρεάσουν τη σοβαρότητα ενός αδικήματος. Στην Μιχαηλίδης v. Δημοκρατίας (1991) 2 Α.Α.Δ. 391 αναφέρθηκαν τα εξής σχετικά:
«Σχετικά με τη σοβαρότητα των αδικημάτων θα θέλαμε να παρατηρήσουμε ότι ο χαρακτηρισμός κάποιου αδικήματος ως σοβαρού δεν εξαρτάται αποκλειστικά από το ανώτατο όριο ποινής που ο νόμος προνοεί για τη διάπραξη του. Εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το σύνολο των περιστάσεων που περιβάλλουν τη διάπραξη του και διαγράφουν το μέγεθος της βλάβης και τις εν γένει συνέπειες που η διάπραξη του μπορεί να επιφέρει στην κοινωνία και οι οποίες δυνατόν είτε να υποβιβάζουν ένα αδίκημα για το οποίο προνοείται πολυετής φυλάκιση σε απλή και τυπική παράβαση, είτε να καθιστούν εξαιρετικά σοβαρό ένα αδίκημα για το οποίο δεν προνοείται αυστηρή ποινή υπό μορφή πολυετούς φυλάκισης.»
Υπάρχουν διαβαθμίσεις στη σοβαρότητα του αδικήματος ανάλογα με τα περιστατικά της κάθε υπόθεσης. Το είδος και η ποσότητα των ναρκωτικών και ο σκοπός για τον οποίο κατέχονται, είναι μεταξύ των σοβαρών παραγόντων που λαμβάνονται υπόψη από το Δικαστήριο κατά τον καθορισμό της ποινής (βλ. Πέτρος Τρύφωνος v. Αστυνομίας (2009) 2 Α.Α.Δ 197 και Γενικός Εισαγγελέας v. Sak (2005) 2 Α.Α.Δ. 3770). Ως απαύγασμα της νομολογίας αδικήματα σχετιζόμενα με τα ναρκωτικά καθίστανται ιδιαίτερα σοβαρά στις περιπτώσεις κατοχής τους με σκοπό την εμπορία, οπόταν σε τέτοιες περιπτώσεις εκείνο το οποίο προέχει είναι η αυστηρή τιμωρία του παραβάτη και η αποτροπή (βλ. Γενικός Εισαγγελέας v. Marcos Alexander dos Santos (2005) 2 Α.Α.Δ 297). Σε αυτές τις περιπτώσεις η αποτροπή έχει δύο παραμέτρους. Όπως έχει αναφερθεί στην Hussein Hassan v. Αστυνομίας (2006) 2 Α.Α.Δ 356 «Η μια έχει ως λόγο την αποτροπή του ίδιου του παραβάτη από την επανάληψη του εγκλήματος ή παρόμοιων εγκλημάτων στο μέλλον και η άλλη αφορά στην αποτροπή τρίτων από τη διάπραξη παρόμοιων εγκλημάτων.»
Ο ίδιος ο Νόμος, στο Άρθρο 30(4) (α) και (β) παραθέτει τα περιστατικά τα οποία καθιστούν τα αδικήματα των ναρκωτικών ως περισσότερο ή λιγότερο σοβαρά.
Η νομολογία έχει καταδείξει, ότι τέτοιας φύσεως αδικήματα θα πρέπει να αντιμετωπίζονται με αυστηρότητα και την επιβολή αποτρεπτικών ποινών καθότι «τα ναρκωτικά έχουν εξελιχθεί σε μάστιγα και καρκίνωμα της κοινωνίας μας και η συχνότητα των υποθέσεων που έρχονται ενώπιον των δικαστηρίων, όχι μόνο δεν φαίνεται να υποχωρούν αλλά επιδεινώνονται ραγδαία.» (βλ. Κλεομένης v. Δημοκρατίας (2013) 2 Α.Α.Δ. 350 και Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας v. Ευθύμιου Σωκράτους, Ποιν. Έφεση Αρ. 67/2021, Ημερ. 17/03/2023), ECLI:CY:AD:2023:B92.
Χαρακτηριστικό της σοβαρότητας των αδικημάτων για ναρκωτικά και του τρόπου αντιμετώπισης τους, είναι και το κάτωθι απόσπασμα από την απόφαση στην Ismen Bora v. Δημοκρατία Ποινική Έφεση Αρ. 79/2017, ημερ. 13/03/2018, ECLI:CY:AD:2018:B110 όπου λέχθηκαν τα εξής:
«Μπορεί να αποτυπωθεί, ως απαύγασμα της εν λόγω νομολογίας, η ανάγκη για επιβολή αυστηρών ποινών, αποτρεπτικού χαρακτήρα, ακριβώς λόγω των ολέθριων αποτελεσμάτων που ενέχει η εγκληματική αυτή συμπεριφορά. Η αυστηρή μεταχείριση των παραβατών προβάλλει ως επιτακτική, δεδομένης της συχνότητας των υποθέσεων αυτής της μορφής που τίθενται ενώπιον των Δικαστηρίων και της ραγδαίας επιδείνωσης του φαινομένου της κατοχής και διακίνησης ναρκωτικών ουσιών. Η εξαθλίωση των θυμάτων, αλλά και η απώλεια ζωών, κυρίως νέων ανθρώπων, επιβάλλει τη δραστική παρέμβαση και συμμετοχή της δικαιοσύνης στην καθολική προσπάθεια αναχαίτισης της σύγχρονης μάστιγας των ναρκωτικών.»
Και πιο κάτω στην ίδια απόφαση:
«Δεν είναι χωρίς σημασία να τονιστεί ότι το μέγιστο ύψος της ποινής που προβλέπεται από το Νόμο είναι βασική παράμετρος που προσμετρά το Δικαστήριο στην πορεία για επιμέτρηση της ποινής. Πέραν τούτου, λαμβάνονται βεβαίως υπόψη οι συνθήκες διάπραξης ενός αδικήματος αλλά και οι προσωπικές περιστάσεις ενός κατηγορουμένου, στα πλαίσια εξατομίκευσης της κάθε ποινής. Προεξάρχουσας όμως σημασίας είναι η αποτροπή προς τον σκοπό προστασίας του κοινωνικού συνόλου, στοιχείο που υπαγορεύει παροχή περιορισμένης σημασίας στις προσωπικές συνθήκες και περιστάσεις ενός κατηγορούμενου. Είναι επίσης πάγια νομολογιακή αρχή, ότι όπου παρατηρείται έξαρση και επιμονή στη διάπραξη παρόμοιας φύσης αδικημάτων παρά τις επιβληθείσες από τα δικαστήρια αυστηρές ποινές, δικαιολογείται η επιβολή ακόμα αυστηρότερων (Selmani κα ν. Δημοκρατίας, Ποιν. Εφ. 235/13, ημερ. 5.10.2016).
Πέραν των πιο πάνω, αντλούμε και δικαστική γνώση για τη συχνότητα που διαπράττονται τέτοιας φύσεως αδικήματα από τις πολλές υποθέσεις που άγονται ενώπιον του Δικαστηρίου και την ανάγκη που υπάρχει για αποτροπή, αφού η έξαρση που παρατηρείται δεν παρουσιάζει σημεία κάμψης. Η νομολογία έχει καταδείξει, ότι τέτοιας φύσεως αδικήματα θα πρέπει να αντιμετωπίζονται με αυστηρότητα και την επιβολή αποτρεπτικών ποινών. Όπως έχει λεχθεί στην Παττίχης v. Δημοκρατίας, Ποιν. Έφεση Αρ. 193/2019, Ημερ. 02/06/2021, ECLI:CY:AD:2021:B221 «Τα εγκλήματα αυτής της φύσεως βρίσκονται σε ασυγκράτητη έξαρση. Παρά τις αυστηρές ποινές που επιβάλλονται, η αυξητική τάση δεν έγινε κατορθωτό να αποτραπεί επειδή, όπως διαπιστώθηκε στην Χριστοδούλου ν. Δημοκρατίας (2008) 2 ΑΑΔ 124, «αδίστακτοι εγκληματίες με μόνο κίνητρο το οικονομικό όφελος, γίνονται συνεργοί στη διάδοση των ναρκωτικών». Η θλιβερή αυτή διαπίστωση δεν σημαίνει ότι τα δικαστήρια θα πρέπει να εγκαταλείψουν το καθήκον τους για επιβολή των αυστηρών και αποτρεπτικών ποινών που αρμόζουν. Το αντίθετο είναι που επιβάλλεται.
Η αποτρεπτικότητα των ποινών προς αντιμετώπιση του εγκλήματος αυτής της φύσεως ήταν και παραμένει το κυρίαρχο στοιχείο, εφόσον πρωταρχική σημασία έχει η ανάγκη αντιμετώπισης των σοβαρών συνεπειών που προκύπτουν για τα άτομα και την κοινωνία, από την κατοχή και εμπορία ναρκωτικών.»
Περαιτέρω, στην υπόθεση Rafael Alexis Valdez v. Δημοκρατίας, Ποιν. Εφ. 144/2016 Ημερ. 21/02/2017, ECLI:CY:AD:2017:B57 αναφέρθηκαν τα εξής:
«Διαχρονικά έχουμε τονίσει τη σημασία του ρόλου του Δικαστηρίου ως προς την επιβολή αποτρεπτικών ποινών σε συνάρτηση με αδικήματα ναρκωτικών, ειδικά όταν αφορούν την παράνομη κατοχή ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Α΄ (όπως εδώ, κοκαϊνης) με σκοπό την προμήθεια. Είναι φανερό ότι τέτοιες ενέργειες, ως των εφεσειόντων, δίδουν τη δυνατότητα της άμεσης εξάπλωσης και χρήσης ναρκωτικών σε ευρύ αριθμό ατόμων με άμεσο καταστρεπτικό αντίκτυπο στον κοινωνικό ιστό. Γι΄ αυτό το λόγο, όπως επίσης έχει νομολογηθεί, οι προσωπικές περιστάσεις αν και δεν ατονούν, έχουν σαφώς μειωμένη σημασία αφού προέχει η αποτελεσματική εφαρμογή του Νόμου για προστασία του κοινωνικού συνόλου.»
Παραπέμπουμε, επίσης, στις αποφάσεις Ελενοδώρου Κυριάκου v. Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 68/2020, ημερ. 11/05/2022, ECLI:CY:AD:2022:B180 και Ελ Χαπιρ Νάζιπ v. Αστυνομίας, (2014) 2Β Α.Α.Δ 808 όπου αναφέρθηκε ότι η ενασχόληση με τα ναρκωτικά, είτε για ιδία χρήση ή κατά μείζονα λόγο με την εισαγωγή και διάθεση ή προμήθεια σε τρίτους, αποτελεί μέγιστο κίνδυνο στην κοινωνική συνοχή ενόψει των προβλημάτων που επιφέρει η εξάρτηση.
Η σοβαρότητα, επομένως, των αδικημάτων που αντιμετωπίζει ο κατηγορούμενος αρ.1 και η ανάγκη για αποτροπή και αυστηρή αντιμετώπιση τους είναι δεδομένη.
Ο κατηγορούμενος αρ. 1 είχε στην κατοχή του μεγάλη ποσότητα κάνναβης, η οποία αποτελεί ελεγχόμενο φάρμακο τάξεως Β, με σκοπό την προμήθεια της σε άλλα πρόσωπα. Όπως, περαιτέρω, προκύπτει από τα όσα τέθηκαν ενώπιον μας, ο κατηγορούμενος αρ. 1 εν γνώση του, αυτοβούλως και έναντι ανταλλάγματος, μετέβηκε μετά από οδηγίες του προμηθευτή του σε συγκεκριμένο σημείο εκτός Λεμεσού όπου παρέλαβε από άγνωστο πρόσωπο την ποσότητα των ναρκωτικών την οποία μετέφερε στη Λεμεσό με σκοπό να την τοποθετήσει σε συγκεκριμένο σημείο που θα του υποδεικνυόταν.
Λαμβάνουμε, βέβαια, υπόψη μας το ρόλο τον οποίο ο κατηγορούμενος αρ.1 διαδραμάτισε στη διάπραξη των αδικημάτων και δη αυτό της παραλαβής και μεταφοράς των ναρκωτικών για σκοπούς τοποθέτησης τους σε συγκεκριμένο σημείο που θα του υποδεικνυόταν όταν θα έφθανε στη Λεμεσό και ότι, συνεπώς, δεν ήταν ο ιθύνων νους και δεν μπορεί να καταταχθεί στην κατηγορία των οργανωμένων μεγαλεμπόρων ναρκωτικών που δρουν με σκοπό το άμεσο οικονομικό κέρδος. Από την άλλη όμως δεν μπορεί να παραγνωρισθεί ότι, σε κάθε περίπτωση, ο κατηγορούμενος αρ.1 ο οποίος έδρασε έναντι ανταλλάγματος, αδιαφόρησε για τις συνέπειες των πράξεων του και την καταστροφή που θα επέφερε η διοχέτευση των ναρκωτικών στην κοινωνία, η οποία αποφεύχθηκε λόγω της έγκαιρης παρέμβασης της Αστυνομίας, η οποία αξιοποίησε σχετικές πληροφορίες (βλ. Μemic v. Δημοκρατίας (2014) 2(Α) Α.Α.Δ. 276).
Ο ρόλος που ανέλαβε, έναντι ανταλλάγματος, ως κατόχου και μεταφορέα των ναρκωτικών δεν ήταν επουσιώδης, αλλά ουσιώδης εφόσον αποτέλεσε βασικό και αναγκαίο κρίκο στην αλυσίδα διάδοσης του αργού θανάτου (βλ. Κωνσταντίνου v. Αστυνομίας (2005) 2 Α.Α.Δ. 466). Όπως έχει νομολογηθεί, ο ρόλος των μεταφορέων στην αλυσίδα διακίνησης των ναρκωτικών είναι εξίσου σημαντικός με αυτό των εμπόρων, αφού χωρίς τους μεταφορείς δεν θα ήταν εφικτή η εμπορία τους (βλ. Valdez ν. Δημοκρατίας, Ποιν. Έφεση Αρ.144/2016 και 145/2016, ημερ. 21/02/2017).
Στην υπόθεση Xhaferi ν. Δημοκρατίας Ποινική Έφεση Αρ. 207/2021, ημερ. 16/11/2022, ECLI:CY:AD:2022:B453 το Ανώτατο Δικαστήριο επισήμανε, ότι η νομολογία μας αναγνωρίζει ότι πρέπει να επιβάλλονται αυστηρότερες ποινές σε οργανωμένους εμπόρους απ' ότι σε περιστασιακούς προμηθευτές ή διαμεσολαβητές με παράλληλη, όμως, επισήμανση ότι δεν μπορεί να χρησιμοποιείται ως ελαφρυντικό ο λόγος προώθησης των ναρκωτικών. Αυτό διότι, όπως λέχθηκε, είτε γίνεται για χρηματικό κέρδος, είτε για άλλο όφελος, η κατάληξη παραμένει η ίδια, δηλαδή, η διάδοση ναρκωτικών σε άλλα πρόσωπα. Η εγκληματικότητα του προμηθευτή ναρκωτικών και του διαμεσολαβητή για τη διάθεση τους δεν διαφέρει, αφού κοινός είναι ο σκοπός και το αντικείμενο, δηλαδή, η μόλυνση της κοινωνίας και το κέρδος (βλ. Κωνσταντίνου (ανωτέρω) και Salaryand v. Αστυνομίας (2003) 2 Α.Α.Δ. 541). Ενδεικτικό είναι και το ακόλουθο απόσπασμα από τη ίδια υπόθεση:
«Εκείνο το οποίο, ωστόσο, παραμένει ως γεγονός στην παρούσα περίπτωση είναι ότι ο Εφεσείων αναμφίβολα κατέστη συνεργός κάποιου ή κάποιων οργανωμένων εμπόρων ναρκωτικών. Με τις ενέργειες του προσέφερε σημαντική εκδούλευση και συνδρομή στον τελικό προμηθευτή και έμπορο ναρκωτικών, όποιος και αν ήταν αυτός. Η κατάληξη της ενέργειας του αυτής δεν μπορούσε να ήταν άλλη εκτός από τη συνδρομή στη διακίνηση και διάδοση των ναρκωτικών σε άλλα πρόσωπα.
Οφείλουμε δε καθηκόντως να παρατηρήσουμε και τα ακόλουθα: Παρότι αυτός ο τρόπος δράσης δεν μετατρέπει κάποιο συνεργό αυτού του είδους σε ιθύνοντα νου και ούτε εξισώνει την ευθύνη μεταξύ τους, εντούτοις δεν καθιστά άνευ σπουδαιότητας και σημασίας τη συνδρομή, συνέργεια, βοήθεια και εκδούλευση την οποία παρέχουν οι ενδιάμεσοι συνεργάτες προς ευόδωση του τελικού στόχου, που είναι η ολοκλήρωση του εγκλήματος, χωρίς τον κίνδυνο σύλληψης του ίδιου του εμπόρου από την Αστυνομία. Στην πραγματικότητα οι συνεργοί αυτού του είδους, εν γνώσει τους και έναντι κάποιας μορφής ανταλλάγματος, συμμετέχουν στα πιο ριψοκίνδυνα στάδια της δραστηριότητας και συνιστούν απαραίτητους κρίκους στην αλυσίδα διακίνησης ναρκωτικών κατά τρόπο που μπορεί να λεχθεί ότι χωρίς την προθυμία τέτοιων ατόμων δεν θα διαπράττετο το αδίκημα ή τουλάχιστον δεν θα καθίστατο τόσο εύκολη η διάπραξη του για τους οργανωτές του».
Θα πρέπει, επίσης, να λεχθεί πως ο λόγος εμπλοκής του κατηγορούμενου αρ. 1 στη διάπραξη των αδικημάτων, που όπως τέθηκε ενώπιον μας από τον συνήγορο του, ήταν ουσιαστικά η εξόφληση του χρέους του προς τον προμηθευτή του και η λήψη επιπρόσθετα του ποσού των €200,00, αλλά και η συναισθηματική του φόρτιση, δεν μπορεί να αποτελέσουν επαρκή, υπό τις περιστάσεις, δικαιολογία για την έκνομη συμπεριφορά του. Όπως έχει υποδειχθεί στην υπόθεση Ζωμενής ν. Αστυνομίας, (2004) 2 Α.Α.Δ. 400 «η πείρα καταδείχνει ότι οι έμποροι ναρκωτικών συχνά επιλέγουν άτομα αδύναμα ή άτομα με ειδικά προβλήματα για την μεταφορά των ναρκωτικών. Η κατανόηση αυτών των αδυναμιών και προβλημάτων δεν μπορεί να επιδράσει κατά τρόπο που να εξασθενίζει την αποτελεσματική εφαρμογή του Νόμου.». Κανένας, λόγω προσωπικών αναγκών ή περιστάσεων, δεν μπορεί να δικαιολογήσει την προσφυγή στο έγκλημα (βλ. Kiev ν. Δημοκρατίας, Ποιν. Έφ. 218/2016, ημερ. 18.1.2018, Κυριάκου ν. Δημοκρατίας (2013) 2 Α.Α.Δ. 154 και Κωνσταντίνου ν. Αστυνομίας, (2005) 2 Α.Α.Δ. 466. Όπως, επίσης, αναφέρθηκε και στην υπόθεση Μακρή ν. Δημοκρατίας, (2013) 2 Α.Α.Δ 15; «..αν τα οικονομικά προβλήματα, συνδεόμενα και με άλλα προβλήματα ευρύτερα, οικογενειακά ή υγείας, μπορούσαν να δικαιολογήσουν την παρανομία, αυτό θα ήταν η οριστική κατάρρευση κάθε ηθικής αρχής αλλά και κάθε αρχής τάξης και δικαίου.»
Το γεγονός επίσης, το οποίο αναφέρθηκε από το συνήγορο υπεράσπισης, ότι ο κατηγορούμενος δεν γνώριζε την ποσότητα και των ναρκωτικών που θα μετέφερε, δεν μειώνουν την ευθύνη του. Ο ίδιος επέλεξε να ενεργήσει με αυτό τον τρόπο αδιαφορώντας, ουσιαστικά, για το θέμα αυτό και αναλαμβάνοντας την ευθύνη των πράξεων του (βλ. Ανδρέας Νικολάου v. Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 2/2022, Ημερ. 19/12/2022 και Χριστόδουλος Μαυρουδής v. Δημοκρατίας, Ποιν. Έφεση Αρ. 112/21, Ημερ. 19/12/2022), ECLI:CY:AD:2022:B485.
Εκείνο το οποίο προβάλλει επιτακτικά, στη βάση των πιο πάνω γεγονότων, είναι η αυστηρή τιμωρία, με σκοπό την πάταξη της διακίνησης και εμπορίας των ναρκωτικών και την αντιμετώπιση των σοβαρών συνεπειών που προκύπτουν από αυτή (βλ. Ελ Χαπιρ Νάρζιπ v. Αστυνομίας (ανωτέρω), Λαζάρου v. Αστυνομίας (2010) 2 Α.Α.Δ. 633 και Βάσος Γκυκερίου v. Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 171/2020, Ημερ. 08/07/2022), ECLI:CY:AD:2022:B287.
Παρά τα πιο πάνω όμως, η κάθε περίπτωση θα πρέπει να κρίνεται με βάση τα δικά της περιστατικά και κατά την επιμέτρηση της ποινής απαιτείται η εξατομίκευση της έτσι ώστε αυτή να είναι ανάλογη της σοβαρότητας του αδικήματος σε συνδυασμό με τα ελαφρυντικά στοιχεία του κατηγορουμένου και των γεγονότων. Η υποχρέωση για εξατομίκευση της τιμωρίας δεν ατονεί ώστε να αρμόζει στις συνθήκες του παραβάτη, νοουμένου ότι η εξατομίκευση δεν οδηγεί στην εξουδετέρωση του στοιχείου της αποτροπής που επιβάλλουν η φύση και τα περιστατικά της υπόθεσης. Σχετικές είναι οι υποθέσεις Φιλίππου ν. Αστυνομίας (1996) 2 Α.Α.Δ. 245, Κωνσταντίνου ν. Δημοκρατίας (1989) 2 Α.Α.Δ. 224 και Κόκκινος v. Αστυνομίας (1995) 2 Α.Α.Δ. 135).
Προς μετριασμό της ποινής που θα επιβληθεί στον κατηγορούμενο αρ.1 λαμβάνουμε υπόψη μας την άμεση παραδοχή του ενώπιον του Δικαστηρίου. Είναι πάγια νομολογημένο, ότι η άμεση παραδοχή αποτελεί παράγοντα μετριασμού της ποινής. Στην υπόθεση Χαρτούπαλλος ν Δημοκρατίας (2002) 2 Α.Α.Δ. 28, τονίστηκε ότι η παραδοχή ενοχής πρέπει να αμείβεται με σχετική έκπτωση στην ποινή. Αυτό ενθαρρύνει τους αδικοπραγούντες να παραδέχονται τη διάπραξη των αδικημάτων με συνέπεια να μην σπαταλείται πολύτιμος χρόνος στην εκδίκαση υποθέσεων. Στην υπόθεση, επίσης, Ανδρέου ν Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 163/2015, 11/07/2016, τονίστηκε ότι «… η παραδοχή είναι ο μόνος απτός τρόπος για να “μεταφερθεί” στο Δικαστήριο η μεταμέλεια ενός κατηγορουμένου και γι’ αυτό το λόγο έχει δεσπόζουσα σημασία στην επιμέτρηση της ποινής.» (βλ. επίσης, M. C. T. ν Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 222/2020, 14/10/2022), ECLI:CY:AD:2022:B386. Δεν παραγνωρίζουμε ότι η Κατηγορούσα Αρχή είχε στη διάθεση της ικανοποιητική μαρτυρία η οποία θα μπορούσε να οδηγήσει σε καταδίκη του κατηγορούμενου αρ. 1 στην βάση των όσων τέθηκαν ενώπιον μας και έχουν καταγραφεί ανωτέρω. Σε κάθε περίπτωση, όμως, ο κατηγορούμενος αρ. 1 με την παραδοχή του, βοήθησε στην καταδίκη του και περίσωσε πολύτιμο χρόνο του Δικαστηρίου γι’ αυτό θα της δοθεί η πρέπουσα και ανάλογη βαρύτητα, υπό τις περιστάσεις (βλ. Νικολάου ν Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 45/2019, 03/07/2020 και Γενικός Εισαγγελέας ν Πέτρου, Ποινική Έφεση Αρ. 71/2022, 01/12/2022).
Λαμβάνουμε υπόψη μας, περαιτέρω, την ομολογία και συνεργασία του κατηγορούμενου με τις Αστυνομικές Αρχές. Στη βάση των όσων τέθηκαν ενώπιον μας, ο κατηγορούμενος αρ.1 μετά που του υποδείχθηκαν από τον Μ.Κ.11 τα σακούλια με τα ναρκωτικά που εντόπισε στο όχημα του και αφού του επέστησε την προσοχή του στο νόμο, αυτός προέβη σε ενοχοποιητικές δηλώσεις ότι, δηλαδή, τα πήρε από την Αγία Νάπα με οδηγίες να τα μεταφέρει στη Λεμεσό, δίνοντας ταυτόχρονα λεπτομέρειες σχετικά με το περιεχόμενο της τηλεφωνικής επικοινωνίας που είχε με άγνωστο πρόσωπο από τα τηλέφωνα που εντοπίστηκαν στο όχημα του. Επίσης, κατόπιν συγκατάθεσης του διενεργήθηκαν από μέλη της ΥΚΑΝ δύο έρευνες, μία στο σπίτι του και μία στο υποστατικό – σύλλογο που διατηρούσε με τον πατέρα του, όπου εντοπίστηκαν ναρκωτικές ουσίες και συγκεκριμένα κάνναβη, όπου και πάλι προέβη σε ενοχοποιητικές δηλώσεις. Θα πρέπει, όμως, να αναφερθεί ότι η συνεργασία του κατηγορούμενου αρ. 1 δεν ήταν πλήρης, αφού δεν κατονόμασε το πρόσωπο το οποίο τον στράτευσε στην επιχείρηση αυτή, κάτι το οποίο αν υπήρχε θα είχε και άλλη βαρύτητα (βλ. Κυριάκου ν. Δημοκρατίας (2013) 2 Α.Α.Δ. 746 και Πάρης Παπαδόπουλος v. Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 202/2020, Ημερ. 20/09/2022), ECLI:CY:AD:2022:B356.
Η πιο πάνω στάση του κατηγορούμενου αρ.1, δηλαδή, η άμεση παραδοχή του στο Δικαστήριο, η συνεργασία του με την Αστυνομία στο βαθμό που αναφέρθηκε πιο πάνω, η ομολογία του και η απολογία του, καταδεικνύουν και την έμπρακτη μεταμέλεια του, στοιχείο το οποίο θα λάβουμε υπόψη μας.
Προς περαιτέρω μετριασμό της ποινής του κατηγορουμένου αρ. 1 λαμβάνουμε, επίσης, υπόψη μας το νεαρό της ηλικίας του. Σύμφωνα με τη νομολογία το νεαρό της ηλικίας αποτελεί επιπρόσθετο ελαφρυντικό παράγοντα (βλ. Φανάρας κ.α. ν. Δημοκρατίας (1999) 2 Α.Α.Δ 50). Επισημαίνουμε, ωστόσο, ότι ακόμα και στην περίπτωση νεαρών παραβατών, ένα Δικαστήριο δεν θα διστάσει να επιβάλει ποινή φυλάκισης και, μάλιστα, πολυετή αν κρίνει ότι τούτο είναι η μόνη ορθή επιλογή (βλ. Christos Charalambous Savvides v. The Republic (1988) 2 C.L.R 51 και Φανάρας κ.α. ν. Δημοκρατίας (ανωτέρω)).
Λαμβάνουμε, επίσης, υπόψη την εξάρτηση του κατηγορούμενου αρ. 1 από τα ναρκωτικά (βλ. άρθρο 30(4)(β)(ιν) του Ν.29/77) και την προσπάθεια του για την απεξάρτηση από αυτά, αφού, όπως μας έχει λεχθεί, υπέβαλε αίτημα για την ένταξη του στο πρόγραμμα απεξάρτησης ΔΑΝΑΗ του Τμήματος των Κεντρικών Φυλακών. Η απεξάρτηση ή η προσπάθεια απεξάρτησης αξιολογείται ως μετριαστικός παράγοντας, αφού δεικνύει αλλαγή στάσης ζωής (βλ. άρθρο 30(4)(β)(v) Ν.29/77). Θα λάβουμε υπόψη μας την πιο πάνω προσπάθεια και θα της δώσουμε τη δέουσα βαρύτητα, υπό τις περιστάσεις (βλ. Χριστοφίδης ν. Δημοκρατίας (2004) 2 ΑΑΔ 148, Καρακάννας ν. Αστυνομίας (2004) 2 ΑΑΔ 463 και Χαραλάμπους ν. Αστυνομίας (2005) 2 ΑΑΔ 82). Περαιτέρω, λαμβάνουμε υπόψη μας για σκοπούς μετριασμού της ποινής, την εισήγηση του συνηγόρου υπεράσπισης, η οποία δεν έτυχε οποιασδήποτε αμφισβήτησης από πλευράς της Κατηγορούσας Αρχής, ότι ο κατηγορούμενος αρ.1 επιδεικνύει άμεμπτη συμπεριφορά στις Κεντρικές Φυλακές, τόσο με το προσωπικό, όσο και με τους συγκρατούμενους του (βλ. Κιλινκαρίδης v Δημοκρατίας (2015) 2Α Α.Α.Δ. 277).
Προς περαιτέρω μετριασμό της ποινής του κατηγορούμενου αρ.1, λαμβάνουμε υπόψη μας τις προσωπικές, οικογενειακές και οικονομικές του περιστάσεις όπως φαίνονται στην Έκθεση του Γραφείου Ευημερίας, η οποία ετοιμάστηκε κατόπιν οδηγιών του Δικαστηρίου και τα όσα επιπρόσθετα ανέφερε ο συνήγορος του. Ο κατηγορούμενος αρ. 1, σύμφωνα με το περιεχόμενο της προαναφερόμενης Έκθεσης είναι ηλικίας 26 χρόνων, άγαμος και πριν την κράτηση του στις Κεντρικές Φυλακές διέμενε στην οικία των γονέων του. Έχει τρία μεγαλύτερα αδέλφια, ηλικίας 36, 32 και 28 ετών. Ο πατέρας του εργάζεται ως οικοδόμος και διατηρεί καφενείο, η δε μητέρα του ασχολείται με τα οικιακά. Διέκοψε τη φοίτηση του στη Γ’ τάξη της Τεχνικής Σχολής, στον κλάδο Ξενοδοχειακών με κατεύθυνση τη μαγειρική, γιατί έμεινε ανεξεταστέος. Από την ηλικία των 16 ετών μέχρι και το 2021 εργάστηκε σε διάφορους χώρους εστίασης. Όπως ανέφερε, πήρε απαλλαγή από τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις, λόγω ψυχικής διαταραχής. Τον Απρίλιο του 2021 ενεπλάκη σε ατύχημα με μοτοσυκλέτα με αποτέλεσμα να υποβληθεί σε τρείς χειρουργικές επεμβάσεις στο χέρι και τα πόδια. Ακολούθησε σειρά φυσιοθεραπειών και μέχρι σήμερα, όπως αναφέρει, αντιμετωπίζει ορθοπεδικά προβλήματα και χρήζει περαιτέρω χειρουργικών επεμβάσεων. Το πιο πάνω συμβάν, όπως επίσης ανέφερε, επηρέασε αρνητικά και τη ψυχοσυναισθηματική του κατάσταση με αποτέλεσμα να βρει διέξοδο στη συστηματική χρήση κάνναβης, η οποία τον βοηθούσε στην απάλυνση του πόνου και τις διαταραχές ύπνου. Η κατάσταση της υγείας του σε συνδυασμό με την αναγκαστική επαγγελματική του αδράνεια τον οδήγησαν στη σημερινή του κατάσταση. Κατά τη διάρκεια της κράτησης του στις φυλακές απασχολείται ως μάγειρας και ευελπιστεί να ολοκληρώσει τη φοίτηση του στον κλάδο της μαγειρικής. Επιπρόσθετα, ο συνήγορος αναφέρθηκε στο πρόβλημα υγείας που αντιμετωπίζει ο αδελφός του, αλλά και τη κατάσταση υγείας του κατηγορούμενου αρ. 1 προσκομίζοντας προς τούτο ιατρικά πιστοποιητικά (Τεκμήριο Α και Β, αντίστοιχα), τα οποία επίσης λαμβάνουμε υπόψη.
Συνυπολογίζουμε όλες τις πιο πάνω προσωπικές περιστάσεις του κατηγορουμένου αρ. 1, θα πρέπει, ωστόσο, να λεχθεί ότι οι προσωπικές και οικογενειακές συνθήκες του κατηγορούμενου στο πλαίσιο της αποτελεσματικής προστασίας της κοινωνίας κατά της μάστιγας των ναρκωτικών, δεν πρέπει να εξατομικεύονται σε τέτοιο βαθμό που να εξουδετερώνουν την ανάγκη για επιβολή αποτρεπτικής ποινής (βλ. Ζωμενής ν. Αστυνομίας (2004) 2 Α.Α.Δ. 400, Ρεσλάν ν. Αστυνομίας (2006) 2 Α.Α.Δ. 127, Sovanovic v. Αστυνομίας (2005) 2 Α.Α.Δ. 635 και Μακρή v. Δημοκρατίας, Ποιν. Έφεση Αρ. 33/12, ημερ. 15/01/2013).
Σε ότι αφορά το ποινικό μητρώο του κατηγορούμενου αρ. 1, δεν παραγνωρίζουμε το γεγονός ότι αυτός βαρύνεται με δύο προηγούμενες καταδίκες, ως αναφέρθηκε ανωτέρω. Η σημασία, όμως, των προηγούμενων καταδικών έγκειται στο γεγονός ότι η ύπαρξη τους τείνει να μειώσει σε κάποιο βαθμό ανάλογα με τον αριθμό, τον χρόνο και τη φύση των αδικημάτων, την επιείκεια που μπορεί να επιδείξει το Δικαστήριο, αφού αποτελούν κυρίως ένδειξη της στάσης του κατηγορούμενου προς την τήρηση των Νόμων (βλ. Γενικός Εισαγγελέας v. Ματθαίου (1994) 2 Α.Α.Δ. 1 και Κλείτος Κλεοβούλου v. Αστυνομίας, (2012) 2 Α.Α.Δ 17). Κρίνουμε, στην παρούσα περίπτωση, ότι μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τον κατηγορούμενο αρ. 1 ως άτομο λευκού ποινικού μητρώου παρά την ύπαρξη των πιο πάνω καταδικών. Και τούτο καθότι τα ποινικά αδικήματα στα οποία καταδικάστηκε δεν είναι του ίδιου είδους με τα αδικήματα αυτής της υπόθεσης, είναι ήσσονος σοβαρότητας αλλά και γιατί, για την υπόθεση αρ. 17452/22, ο κατηγορούμενος αρ.1 θα αποκατασταθεί στις 31/01/2024.
Συνεκτιμώντας λοιπόν όλα τα δεδομένα που αφορούν την παρούσα υπόθεση, όπως έχουν λεπτομερώς αναφερθεί ανωτέρω και ιδιαίτερα τα γεγονότα που περιβάλλουν τη διάπραξη αλλά και τη φύση και τη σοβαρότητα των αδικημάτων και τα ελαφρυντικά του κατηγορουμένου αρ. 1, κρίνουμε ότι η ποινή φυλάκισης στην παρούσα είναι η μόνη ενδεδειγμένη. Οποιαδήποτε άλλη ποινή δεν θα εξυπηρετούσε τις ανάγκες του Νόμου και θα έστελνε λανθασμένα μηνύματα. Όλα τα ελαφρυντικά του κατηγορούμενου αρ. 1, όπως λεπτομερώς αναφέρθηκαν πιο πάνω, δεν είναι ικανά να διαφοροποιήσουν το είδος της ποινής που θα επιβληθεί, το οποίο δεν μπορεί να είναι άλλο εκτός από ποινή στερητική της ελευθερίας του, αλλά θα διαδραματίσουν ρόλο στο ύψος αυτής, όπως θα διαφανεί κατωτέρω.
Σύμφωνα με την νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, αποφάσεις του για το ζήτημα της ποινής, σχετικά με συγκεκριμένο ποινικό αδίκημα, είναι μόνο ενδεικτικές της ποινικής μεταχείρισης που ένας κατηγορούμενος μπορεί να τύχει από το Δικαστήριο, καθότι: «ουδέποτε υπάρχει απόλυτη ταύτιση μεταξύ των χαρακτηριστικών γνωρισμάτων δύο υποθέσεων.». Όπως λέχθηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο στην υπόθεση Ναζίπ ν Αστυνομίας (2014) 2Β Α.Α.Δ 808: «Εκείνο στο οποίο βοηθά η προηγούμενη νομολογία, είναι στο πλαίσιο ανάδειξης εκείνου του μέτρου που ακολουθείται σε διάφορες υποθέσεις, ώστε να εξετάζεται σφαιρικά και η ποινή που θα επιβληθεί στη συγκεκριμένη υπόθεση που είναι ενώπιον του Δικαστηρίου.» (βλ. επίσης, Bistriceanu ν Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 76/2017, 26/04/2018), ECLI:CY:AD:2018:B199.
Σε ότι αφορά αυτή την υπόθεση και τα ποινικά αδικήματα που ο κατηγορούμενος αρ. 1 διέπραξε, το Δικαστήριο, μνημονεύει, καταγράφοντας και τις ουσιαστικές παραμέτρους που συνέδραμαν στην ποινή, τις ακόλουθες αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου, των οποίων κρίνει ότι, τα γεγονότα, στο βαθμό που προσδιορίζουν τη σοβαρότητα των ποινικών αδικημάτων υπό εξέταση, προσομοιάζουν (βλ. Νικολάου ν Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 2/2022, 19/12/2022):
Στην υπόθεση Μαυρουδή ν Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 112/2021, 19/12/2022, ECLI:CY:AD:2022:B485, το Ανώτατο Δικαστήριο, επικύρωσε τις συντρέχουσες ποινές φυλάκισης των 13 χρόνων, που το Κακουργιοδικείο επέβαλε στον εφεσείοντα, κατόπιν καταδίκης στη βάση της δικής του παραδοχής, για τα ποινικά αδικήματα της παράνομης εισαγωγής στην Δημοκρατία (μέσω του αερολιμένα Λάρνακας, σε ταξιδιωτική βαλίτσα) ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Β, ήτοι 24.939 γραμμαρίων κάνναβης, και της παράνομης κατοχής του με σκοπό την προμήθεια του σε άλλο πρόσωπο. Ο εφεσείοντας, ήταν ηλικίας 33 ετών, διαζευγμένος, πατέρας δύο παιδιών ηλικίας 9 κα 7 ετών, άνεργος με οικονομικά προβλήματα, λευκού ποινικού μητρώου, ο οποίος ενεπλάκη στην όλη επιχείρηση μόνο ως μεταφορέας για να εισπράξει μία μικρή αμοιβή (€1.000), χωρίς να έχει οποιαδήποτε ανάμειξη στην οργάνωση της.
Στην υπόθεση Φραγκίσκου ν Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 222/2014, 25/11/2015, η οποία αφορούσε 20.401 γραμμάρια κάνναβης, το Ανώτατο Δικαστήριο, αν και την χαρακτήρισε αυστηρή, επικύρωσε την ποινή φυλάκισης των 12 χρόνων που, κατόπιν καταδίκης του στη βάση της δικής του παραδοχής, επιβλήθηκε στον εφεσείοντα από το Κακουργιοδικείο, για το σχετικό ποινικό αδίκημα της παράνομης κατοχής ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Β με σκοπό την προμήθεια του σε άλλο πρόσωπο. Ο εφεσείοντας, τότε ηλικίας 36 ετών (δεν προκύπτει από το κείμενο της απόφασης του Ανωτάτου Δικαστηρίου να βαρύνετο από προηγούμενες καταδίκες), ήταν ένας εκ των μεταφορέων των ναρκωτικών στην αλυσίδα διακίνησης τους για τον ιθύνον νου της όλης επιχείρησης.
Στην υπόθεση Μιχαήλ ν Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 165/2015, 22/01/2018, ECLI:CY:AD:2018:B37, στον εφεσείοντα, το Κακουργιοδικείο, για το ποινικό αδίκημα της παράνομης κατοχής ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Β με σκοπό την προμήθεια σε άλλο πρόσωπο, που αφορούσε 15.923 γραμμάρια κάνναβης, επέβαλε ποινή φυλάκισης 13 χρόνων. Ο εφεσείοντας, παραδέχθηκε άμεσα ενώπιον του Κακουργιοδικείου την διάπραξη του προαναφερόμενου ποινικού αδικήματος, αποδεχόμενος τον ρόλο του μεταφορέα (διακινητή) της προαναφερόμενης ποσότητας κάνναβης (μετά την εισαγωγή της στην Κύπρο από άλλο πρόσωπο), είχε επίσης άμεσα συνεργαστεί με την Αστυνομία, χωρίς ωστόσο να αποκαλύψει τον ιθύνον νου της εγκληματικής δραστηριότητας υπό διερεύνηση, από τον οποίο είχε στρατολογηθεί. Ήταν χαμηλού νοητικού επιπέδου και λευκού ποινικού μητρώο. Το Ανώτατο Δικαστήριο, αν και χαρακτήρισε την ποινή φυλάκισης των 13 χρόνων, αυστηρή, δεν έκρινε ότι αυτή ξέφευγε του ποινικού μέτρου το οποίο το Κακουργιοδικείο μπορούσε να εφαρμόσει υπό τις περιστάσεις, και επικύρωσε την απόφαση του.
Στην υπόθεση Παύλου ν Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 44/2016, 04/04/2019, ECLI:CY:AD:2019:B130, το Ανώτατο Δικαστήριο, επικύρωσε την απόφαση του Κακουργιοδικείου να επιβάλει στον εφεσείοντα, μεταξύ άλλων, ποινή φυλάκισης 9 χρόνων, για το ποινικό αδίκημα της παράνομης κατοχής ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Β με σκοπό την προμήθεια του σε άλλο πρόσωπο, δηλαδή, 11.454,9473 γραμμαρίων κάνναβης. Ο εφεσείοντας, ο οποίος ανακόπηκε από την Αστυνομία και συλλήφθηκε επ’ αυτοφώρω να έχει στην κατοχή του την προαναφερόμενη ποσότητα κάνναβης, θα έκανε την διακίνηση της για τρίτο πρόσωπο, το οποίο δεν κατονόμασε στην Αστυνομία, έναντι ανταλλάγματος €500. Ο εφεσείοντας, κατά τα υπόλοιπα, είχε συνεργαστεί με την Αστυνομία και παραδέχθηκε αμέσως ενώπιον του Κακουργιοδικείου την διάπραξη του προαναφερόμενου ποινικού αδικήματος. Ήταν νεαρής ηλικίας, 23 ετών, προερχόταν από συγκροτημένη οικογένεια, με οικονομικά όμως προβλήματα, ήταν αρραβωνιασμένος και είχε λευκό ποινικό μητρώο. Περαιτέρω, ήταν χρήστης κάνναβης, άνεργος και αντιμετώπιζε προβλήματα ψυχικής υγείας.
Στην υπόθεση Γεωργίου ν Δημοκρατίας, κ. α., Ποινική Έφεση Αρ. 118/2019, η οποία αφορούσε 9.984,1 γραμμάρια κάνναβης από την οποία δεν είχε εξαχθεί η ρητίνη, το Ανώτατο Δικαστήριο, επικύρωσε την ποινή φυλάκισης που το Κακουργιοδικείο επέβαλε στον εφεσίβλητο (στην έφεση με αρ. 119/2019) των 6 χρόνων, για το σχετικό ποινικό αδίκημα της παράνομης κατοχής ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Β με σκοπό την προμήθεια του σε άλλο πρόσωπο, στο οποίο το Κακουργιοδικείο τον καταδίκασε μετά από δική του παραδοχή. Ο εφεσίβλητος, αν και κατά την επιχείρηση της Αστυνομίας για την ανακοπή και έλεγχο του, διέφυγε, μετά πάροδο δύο περίπου μηνών και κατόπιν έκδοσης από το Δικαστήριο εντάλματος σύλληψης του, παραδόθηκε στην Αστυνομία και ανακρινόμενος, παραδέχθηκε γεγονότα από τα οποία κατ’ αρχήν θα μπορούσε να στοιχειοθετηθεί εναντίον του η κατηγορία για το προαναφερόμενο ποινικό αδίκημα. Ο εφεσίβλητος, έκρινε το Κακουργιοδικείο, ο οποίος ήταν και λευκού ποινικού μητρώου, αν και δεν ήταν ο ιθύνον νους, είχε συμμετάσχει σε μία καλά οργανωμένη επιχείρηση και έδρασε, ως διακινητής της κάνναβης, στην βάση συγκεκριμένου και καλά μελετημένου σχεδίου, που σκοπό είχε την διοχέτευση της παράνομα σε χρήστες στην Κύπρο.
Συνεκτιμώντας όλα τα ανωτέρω και αφού λάβαμε υπόψη από τη μια τη σοβαρότητα των αδικημάτων που ο κατηγορούμενος αρ. 1 αντιμετωπίζει και την ανάγκη για αποτροπή, την ποσότητα των ναρκωτικών, τον τρόπο εμπλοκής του και το ρόλο του ως ανωτέρω αναφέρθηκε και από την άλλη όλα τα ελαφρυντικά του, όπως λεπτομερώς αναφέρθηκαν πιο πάνω και ειδικότερα την παραδοχή του, τη μεταμέλεια του, το λευκό του ποινικό μητρώο, το νεαρό της ηλικίας του και τις προσωπικές του συνθήκες επιβάλλονται σε αυτόν οι ακόλουθες ποινές:
Στην 2η κατηγορία: Καμία ποινή, αφού τα γεγονότα αυτής εμπεριέχονται στα γεγονότα της 3ης κατηγορίας στην οποία θα επιβληθεί ποινή (βλ. Βασιλείου v. Αστυνομίας (1991) 2 Α.Α.Δ. 385 και Περικλέους v. Αστυνομίας (1996) 2 Α.Α.Δ. 34).
Στην 3η κατηγορία: Ποινή φυλάκισης 12 ετών.
Η ποινή φυλάκισης να μειωθεί κατά το χρονικό διάστημα που ο κατηγορούμενος τελεί υπό κράτηση και συγκεκριμένα από τις 04.10.23 μέχρι και σήμερα.
Σε ότι αφορά τα Τεκμήρια της υπόθεσης, τα κινητά τηλέφωνα που εντοπίστηκαν στα πλαίσια διερεύνησης της υπόθεσης να επιστραφούν στους νόμιμους δικαιούχους τους και οι ναρκωτικές ουσίες να καταστραφούν.
(Υπ.) ………………………………………………….
Χριστόδουλος Ι. Χριστοδούλου, Π.Ε.Δ.
(Υπ.) …………………………………………………
Μιχάλης Γ. Λοϊζου, Α.Ε.Δ.
(Υπ.) ………………………………………………….
Εύη Χατζήπαπα – Αβραάμ, Ε.Δ.
Πιστό αντίγραφο
Πρωτοκολλητής