ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΜΕΣΟΥ
ΕΝΩΠΙΟΝ: K.Γεωργίου, Προσ. Ε.Δ.
Αρ. Υπόθεσης: 14380/23
Αστυνομικός Διευθυντής Λεμεσού
ν.
ZLATKO YORDANOV KIROV
--------------------------
Ημερομηνία: 26 Μαρτίου 2024
Εμφανίσεις:
Για κατηγορούσα αρχή: κ.Γ.Αργυρού
Για κατηγορούμενο: κα. Κ.Σοφοκλέους με κα.Ι.Ιωάννου
Κατηγορούμενος παρών
Ο κατηγορούμενος κατηγορείται με 11 κατηγορίες, οι οποίες αφορούν αδικήματα σχετιζόμενα με τη βία στην οικογένεια και συγκεκριμένα κατά της συμβίας του, όπως κοινή επίθεση (κατηγορίες 1, 3, 4 και 10), απειλή (κατηγορία 2), άσκηση ψυχολογικής βίας (κατηγορίες 5 και 6), άσκηση βίας που προκάλεσε άμεσα πραγματική σωματική βλάβη (κατηγορία 7), άσκηση βίας στην οικογένεια (κατηγορίες 8 και 11), καθώς και μία κατηγορία για απείθεια νομίμων διαταγών (κατηγορία 9).
Η κατηγορούσα αρχή για να αποδείξει την υπόθεση της κάλεσε 6 μάρτυρες κατηγορίας, την Αστ.Π.Χ (MK1), τον Αστ.Μ.Μ. (ΜΚ2), την Αστ.Γ.Π. (ΜΚ3), τον Ε/Αστ.Θ.Π. (ΜΚ4), τον Δρ.Θ.Λ. (ΜΚ5) και την παραπονούμενη Σ.E.A. (ΜΚ6).
Μετά που ο κατηγορούμενος κλήθηκε σε απολογία με βάση τις διατάξεις του άρθρου 74(1) του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου Κεφ.155 και του εξηγήθηκαν τα δικαιώματα του αυτός επέλεξε να ασκήσει το δικαίωμα της σιωπής.
ΠΑΡΑΔΕΚΤΑ ΕΓΓΡΑΦΑ ΚΑΙ ΓΕΓΟΝΟΤΑ
Κατά το στάδιο της ακροαματικής διαδικασίας κατατέθηκαν ως Παραδεκτά Έγγραφα τα ακόλουθα:
Επιπλέον δηλώθηκαν ως Παραδεκτά Γεγονότα:
ΜΑΡΤΥΡΙΑ
Η προσαχθείσα μαρτυρία στα κύρια σημεία της μπορεί να συνοψισθεί ως ακολούθως.
ΜΚ1
Η ΜΚ1 αναγνώρισε την κατάθεση της, υιοθέτησε το περιεχόμενο της, κατατέθηκε ως Τεκμήριο 1 και τη διάβασε στο Δικαστήριο. Ανέφερε ότι δεν προέβη σε οποιαδήποτε άλλη ενέργεια για την υπόθεση πέραν της καταγγελίας και της κατάθεσης της παραπονουμένης. Κατά την αντεξέταση της επανέλαβε τα ανωτέρω, ανέφερε ότι δεν γνώριζε την παραπονούμενη και ήταν η πρώτη φορά που την έβλεπε, ενώ σημείωσε ότι δεν θυμόταν αν ερωτήθηκε η παραπονούμενη αν ήθελε να πάει στο νοσοκομείο. Είπε ότι η παραπονούμενη αρνήθηκε να πάει σε καταφύγιο και στις υπηρεσίες ψυχικής υγείας. Τέλος ανέφερε ότι η μητέρα της παραπονουμένης κλήθηκε να καταθέσει αλλά αρνήθηκε να προσέλθει για κατάθεση.
ΜΚ2
Αναγνώρισε την κατάθεση του, υιοθέτησε το περιεχόμενο της, κατατέθηκε ως Τεκμήριο 2 και τη διάβασε στο Δικαστήριο. Ανέφερε ότι συνέλαβε τον κατηγορούμενο δυνάμει Δικαστικού εντάλματος σύλληψης και έλαβε την ανακριτική του κατάθεση ημερ.11/07/2023 την οποία κατέθεσε ως Τεκμήριο 3Α στη μητρική του γλώσσα και Τεκμήριο 3Β τη μεταφρασμένη στην Ελληνική γλώσσα, ενώ πέραν αυτών, δεν έκανε άλλη ενέργεια σε σχέση με την υπόθεση. Αντεξεταζόμενος επανέλαβε ότι αυτό που έκανε ήταν να συλλάβει τον κατηγορούμενο και να λάβει ανακριτική, δεν θυμόταν πότε πήγε η παραπονούμενη για να δώσει κατάθεση, ενώ είπε ότι δεν γνωρίζει που βρισκόταν ο κατηγορούμενος από 30/06/23 μέχρι 11/07/23, ούτε αν έμεναν μαζί με την παραπονούμενη αυτό το χρονικό διάστημα.
ΜΚ3
Αναγνώρισε την κατάθεση της ημερ.10/08/21, το περιεχόμενο της οποίας υιοθέτησε, κατατέθηκε ως Τεκμήριο 4 και τη διάβασε στο Δικαστήριο. Στην κατάθεση της αναφέρει ότι η παραπονούμενη κατήγγειλε τον κατηγορούμενο για βία, ενώ η παραπονούμενη αρνήθηκε να εξεταστεί ή να μεταβεί σε χώρο προστασίας. Κατέθεσε την ανακριτική κατάθεση του κατηγορουμένου ημερ.10/08/21 στην μητρική του γλώσσα ως Τεκμήριο 5Α και την μετάφραση στην Ελληνική γλώσσα ως Τεκμήριο 5Β. Σε σχέση με την καταγγελία ανέφερε ότι η παραπονούμενη ισχυρίστηκε ότι κτυπήθηκε στο πίσω μέρος στο κεφάλι και δεν υπήρχε κάτι άλλο εμφανές. Ανέφερε ότι δεν θυμόταν να υπήρχαν μώλωπες, η παραπονούμενη της είπε ότι την έσπρωξε ο κατηγορούμενος στο στέρνο με τα δύο του χέρια και δεν θυμόταν κάτι άλλο. Αντεξεταζόμενη ανέφερε ότι δεν έγινε αίτηση παραπομπής της να εξεταστεί από ψυχίατρο, ενώ εκείνο το χρονικό διάστημα η παραπονούμενη και ο κατηγορούμενος διέμεναν μαζί και είχαν και ένα βρέφος. Σε υποβολή ότι για το περιστατικό της 20/06/21 η παραπονούμενη απέσυρε το παράπονο της, ανέφερε ότι δεν μπορεί να το γνωρίζει αυτό, ενώ δεν θυμόταν αν ρώτησε την παραπονούμενη για τον ισχυρισμό του κατηγορουμένου ότι την έσπρωξε όταν του έδωσε εκείνη δύο χαστούκια.
ΜΚ4
Αναγνώρισε την κατάθεση του ημερ.04/02/21, το περιεχόμενο της οποίας υιοθέτησε, κατατέθηκε ως Τεκμήριο 6 και τη διάβασε στο Δικαστήριο. Σε αυτήν αναφέρει ότι συνέλαβε τον κατηγορούμενο στις 04/02/21, δυνάμει Δικαστικού εντάλματος σύλληψης, το οποίο κατέθεσε ως Τεκμήριο 7. Αντεξεταζόμενος είπε ότι στην κατάθεση του- Τεκμήριο 6 αναφέρει όλες τις ενέργειες που έκανε, δηλαδή μόνο να συλλάβει τον κατηγορούμενο, ενώ συμφώνησε με την υπεράσπιση ότι ο κατηγορούμενος ήταν συνεργάσιμος και δεν αντιστάθηκε καθόλου στη σύλληψη του.
ΜΚ5
Αρχικά δηλώθηκε ως παραδεκτό γεγονός ότι ο ΜΚ5 είναι γενικός χειρουργός 14 χρόνια και εργάζεται 3,5 χρόνια στο ΓΝ Λεμεσού. Αναγνώρισε το παραπεμπτικό ημερ.31/01/21, το οποίο κατατέθηκε ως Τεκμήριο 8. Ανέφερε ότι οι εκδορές ήταν πρόσφατες, ενώ σε σχέση με το άλγος το συνειδητοποίησε όταν άγγιξε την παραπονούμενη κατά την εξέταση. Είπε ότι έχουν περάσει 2 χρονιά και δεν αναγνωρίζει την παραπονούμενη. Αντεξεταζόμενος ανέφερε ότι την εν λόγω περίπτωση δεν την θυμόταν αλλά άντλησε γνώση από το έγγραφο- Τεκμήριο 8. Ανέφερε ότι δεν έχει καμία σχέση με το πάνω μέρος του Τεκμήριου 8, το εν λόγω έγγραφο ήλθε συμπληρωμένο με όλα τα στοιχεία όπως γίνεται πάντα. Σε αυτό ανέγραψε την αναφορά της ασθενούς για ξυλοδαρμό, ενώ για το άλγος δεν μπορούσε να πει με σιγουριά αν η παραπονούμενη πονούσε. Συμπλήρωσε ότι όταν μια εκδορά είναι φρέσκια φαίνεται, όταν είναι παλαιά θα φαινόταν ξηραμένο αίμα και πρόσθεσε ότι την παραπονούμενη την είδε 31/01/21 και δεν μπορούσε να γνωρίζει εάν οι εκδορές ήταν εντός 24 ωρών ή 48 ωρών. Επιπλέον ανέφερε ότι οι εκδορές θα μπορούσαν να προκληθούν και από την ίδια.
ΜΚ6
Σε σχέση με το πρώτο περιστατικό αναγνώρισε την κατάθεση της ημερ.31/01/21, υιοθέτησε το περιεχόμενο της, κατατεθηκε ως Τεκμήριο 9 και διαβάστηκε στο Δικαστήριο. Σε αυτήν αναφέρει ότι έκανε σχέση με τον κατηγορούμενο από το 2018, από το 2019 συζούσαν και απέκτησαν μια κόρη μαζί το 2020. Ανέφερε ότι η σχέση τους ήταν πολύ καλή αλλά μερικές φορές τον έπιανε «η τρέλα» και άλλες φορές που τσακώνονταν το ξεχνούσαν και δεν την είχε δείρει ποτέ μέχρι την 31/01/21. Την 31/01/21 ενώ έκανε μπάνιο, ο κατηγορούμενος είδε κάποια κόκκινα σημάδια σε όλο της το σώμα, που μπορεί να προκλήθηκαν από το ζεστό νερό, θύμωσε μαζί της άρχισε να φωνάζει και την ρωτούσε για τα σημάδια. Την κτύπησε στην κοιλιά με το χέρι του με «πάτσο» και της έριξε ένα μπουκάλι με νερό και το τηλεχειριστήριο. Αυτή του είπε ότι ασκεί βία πανω της και εκείνος σηκώθηκε απο τον καναπέ και την έσπρωξε πάνω στον τοίχο και κτύπησε την πλάτη της, συνέχισε να φωνάζει και έχυσε τον καφέ και το χυμό πάνω στον τοίχο. Τέλος μετά από «πολύ καβγά» της έδωσε ένα ανάποδο «πάτσο» με το δεξί του χέρι στο δεξί της μάγουλο.
Αναφορικά με το δεύτερο περιστατικό αναγνώρισε την κατάθεση της ημερ.20/06/21, υιοθέτησε το περιεχόμενο της, κατατέθηκε ως Τεκμήριο 10 και διαβάστηκε στο Δικαστήριο. Σε αυτήν αναφέρει ότι πάντα είχε προβλήματα με τον κατηγορούμενο και καθ’ όλη τη σχέση τους την κτυπούσε συχνά. Στις 20/06/21 ο κατηγορούμενος επέστρεψε στο σπίτι τους μετά από απουσία τριών ημερών και γύρω στο μεσημέρι ήλθε ο αδελφός του κατηγορουμένου και τους πήρε με το αυτοκίνητο και αυτή κάθισε στα πίσω καθίσματα με τον αδελφό του κατηγορουμένου. Όταν επέστρεψαν σπίτι ο κατηγορούμενος της έκανε σκηνή ζηλοτυπίας, την εξύβρισε και την έσπρωξε με τα δυο του χέρια στο στήθος και κτύπησε το κεφάλι της στον τοίχο.
Σε σχέση με το τρίτο, τέταρτο και πέμπτο περιστατικό, αναγνώρισε την κατάθεση της ημερ.30/06/23, υιοθέτησε το περιεχόμενο της, κατατέθηκε ως Τεκμήριο 11 και διαβάστηκε στο Δικαστήριο. Σε αυτήν αναφέρει ότι μία βδομάδα περίπου πριν την κατάθεση της ο κατηγορούμενος έκανε χρήση ναρκωτικών, μπήκε γύρω στις 07:30 στο δωμάτιο όπου βρισκόταν η ίδια με το μωρό και ξάπλωναν και άρχισε να τη βρίζει. Γύρω στις 12:30 ετοιμάστηκε για να πάει δουλειά και ο κατηγορούμενος την απείλησε ότι αν βγει απο το σπίτι θα τη δείρει. Εκείνη προσπάθησε να του εξηγήσει ότι δεν γίνεται να μην την αφήνει να πηγαίνει δουλειά και ενώ βγήκε από το σπίτι, αυτός την ακολούθησε στην αυλή και την κτύπησε με γροθιά στην κοιλιά, στη συνέχεια την τράβηξε από τα μαλλιά, την έριξε στο έδαφος και την έσυρε απο τα μαλλιά πίσω στο σπίτι. Ανέφερε ότι ο λόγος που δεν τον κατήγγειλε νωρίτερα ήταν διότι δεν είχε χρόνο λόγω του ότι εργαζόταν.
Αναφορικά με το περιστατικό που συνέβη την 27/06/23, ανέφερε ότι γύρω στις 18:30 είχε έρθει η μητέρα της και την περίμενε έξω απο το σπίτι και ο κατηγορούμενος ενώ αυτή έτρωγε της πέταξε το πιάτο με το φαγητό στο πάτωμα, την άρπαξε από την μπλούζα και την έσπρωξε με δύναμη στον καναπέ. Ακολούθως ο κατηγορούμενος πήρε τηλέφωνο τη μητέρα της και της είπε να φύγει.
Σε σχέση με το περιστατικό της 29/06/23, ανέφερε ότι είχε πάει στο σπίτι της μητέρας της και ο κατηγορούμενος την βρήκε εκεί και ενώ κάθονταν στο τραπέζι της κουζίνας έβαλε τα δύο του χέρια κάτω από τις μασχάλες της και την τράβηξε με δύναμη για να την πάρει σπίτι. Του είπε η μητέρα της να σταματήσει και σταμάτησε και στη συνέχεια η μητέρα της τους πήρε σπίτι τους όπου συνέχισαν να λογομαχούν μέχρι τις πρωινές ώρες.
Πρόσθεσε σε σχέση με το τρίτο περιστατικό ότι ένιωσε φόβο όταν την απείλησε ο κατηγορούμενος, αλλά επειδή της ξαναείπε αυτές τις εκφράσεις, αυτή συνέχισε να ετοιμάζεται για να πάει δουλειά. Έδειξε στο Δικαστήριο ότι την κτύπησε στην κοιλιά με γροθιά και πρόσθεσε ότι μερικές φορές την άφηνε να πάει δουλειά και μερικές φορές όχι.
Αντεξεταζόμενη ανέφερε ότι η μητέρα της το 2021 διέμενε στη Λεμεσό και έμεναν σε ξεχωριστό σπίτι σε μακρινή απόσταση, 10-15 λεπτά με το αυτοκίνητο, ενώ το 2023 μετακόμισε σε άλλη διεύθυνση πιο κοντά της. Είπε ότι τα περιστατικά έγιναν όταν διέμεναν μόνοι τους με τον κατηγορούμενο, ενώ πρόσθεσε ότι χώρισαν με τον κατηγορούμενο το 2023 όταν τέθηκε υπό κράτηση. Ανέφερε ότι από την αρχή είχαν προβλήματα στις σχέσεις τους και ότι από το 2017 την κτυπούσε και μάλωναν για παιδικά πράματα. Είπε ότι άρχισαν αν συζούν με τον κατηγορούμενο τέλος του 2018 με αρχές του 2019 και οι τσακωμοί τους ήταν από θέματα ζήλιας και από τις δύο πλευρές. Σε σχέση με την προηγούμενη υπόθεση που είχε καταχωρηθεί εναντίον του κατηγορουμένου ανέφερε ότι δήλωσε ενόρκως ότι δεν είχε παράπονο.
Σε ερώτηση της υπεράσπισης αναφορικά με τη μητέρα της, ανέφερε ότι αυτή δεν συμπαθούσε τον κατηγορούμενο, ούτε είχαν καλή σχέση με αυτόν, ενώ ήταν μπροστά σε κάποια περιστατικά. Στο περιστατικό ημερ.31/01/21 (Τεκμήριο 9) δεν βρισκόταν εκεί η μητέρα της, αλλά ήλθε μετά. Σε σχέση με το εν λόγω περιστατικό ανέφερε ότι ο κατηγορούμενος από τον καναπέ έτρεξε στο κρεβάτι που βρισκόταν αυτή, την έσπρωξε στον τοίχο, την έδερνε και την έριξε στο έδαφος. Τόνισε ότι αυτό που ανέφερε στο Δικαστήριο είναι αυτό που είπε στην Αστυνομία στην καταθεση της, αλλά μπορεί να μην έγραψαν κάποια πράγματα. Σε ερώτηση γιατί η μητέρα της αρνήθηκε να δώσει καταθεση στην Αστυνομία, ανέφερε ότι δεν έδωσε κατάθεση διότι της είχε πει να μην αποσύρει τις καταγγελίες και αυτή τις απέσυρε. Πρόσθεσε ότι όταν πήγαν στις 31/01/21 στην Αστυνομία μαζί η μητέρα της, δεν είπαν στην μητέρα της ότι πρέπει να δώσει κατάθεση. Περαιτέρω ανέφερε ότι επειδή την έδερνε ο κατηγορούμενος για τα σημάδια που είχε στο σώμα της, αυτή του είπε ψέματα ότι κάποιος «Γιώργος» μπήκε στο σπίτι τους και της έκανε τα σημάδια γιατί προσπάθησε να τη βιάσει. Στη συνέχεια ανέφερε ότι μετά το περιστατικό δεν πήγε σε οποιοδήποτε καταφύγιο, ούτε σε υπηρεσία ψυχικής υγείας.
Σε σχέση με το δεύτερο περιστατικό ανέφερε ότι η κατάθεση ημερ.20/06/21- Τεκμήριο 10 έγινε 5 μηνες μετά την πρώτη καταγγελία και από τις 31/01/21 μέχρι την 20/06/21 έμενε μαζί με τον κατηγορούμενο. Σε σχέση με το πρώτο της παράπονο επανέλαβε ότι το απέσυρε ενώπιον Δικαστηρίου. Είπε σε σχέση με τις 20/06/21 ότι ο κατηγορούμενος έλειπε 3 μέρες και όταν γύρισε σπίτι τον ρωτούσε που ήταν και γιατί δεν απαντούσε το τηλέφωνο. Εκείνος της έδειξε μια φωτογραφία με μια κοπέλα και αυτή του φώναζε και τη κτύπησε, αναφέροντας ότι έδωσε κατάθεση διότι την κτυπούσε. Επιπλέον πρόσθεσε ότι την κτύπησε και γιατί ζήλεψε και για τον αδελφό του διότι πριν το επεισόδιο που την έδειρε, πήγαν μαζί με τον αδελφό του κατηγορουμένου με το αυτοκίνητο του και κάθισε μαζί με τον αδελφό στο πίσω καθισμα του αυτοκινήτου.
Αναφορικά με το τρίτο περιστατικό είπε ότι τον Ιούνιο του 2023 έμεναν μόνοι τους, η ίδια δούλευε σε φούρνο, ενώ μάλωναν συνέχεια για το ότι δεν εργαζόταν ο κατηγορούμενος. Πρόσθεσε ότι ο κατηγορούμνεος έβγαινε και κάποιες φορές δεν την άφηνε να πηγαίνει στη δουλειά, δεν την άφηνε να πηγαίνει πουθενά, κάποιες φορές ερχόταν σπίτι ενώ είχε κάνει χρήση ναρκωτικών και την κτυπούσε χωρίς λόγο. Την ημέρα του τρίτου περιστατικού ενώ η παραπονούμενη ετοιμάστηκε για να πάει δουλειά δεν την άφηνε ο κατηγορούμενος και της είπε ότι αν βγει από το σπίτι θα την δείρει. Εκείνη βγήκε από το σπίτι, ο κατηγορούμενος την έσπρωξε προς τα πίσω και την έριξε κάτω και την κτυπούσε και έριξε το γκάζι πάνω της, την έβριζε, την έβαλε ξανά πίσω στο σπίτι και δεν πήγε δουλειά. Συπλήρωσε, ότι ετοίμασε το καροτσάκι του μωρού και βγήκε από την πόρτα και προχωρούσε αποφασισμένη να πάει στη δουλειά, έκανε 5-6 βήματα από την πόρτα και ο κατηγορούμενος την κτύπησε με μια γροθιά στην κοιλιά.
Σε σχέση με τις 27/06/23, ανέφερε ότι έπιασε τηλέφωνο τη μητέρα της να έλθει και όταν ήλθε, είπε στον κατηγορούμενο ότι θα πάει κάπου μαζί της και εκείνος της είπε ότι θα τη δείρει αν φύγει, ήθελε να πάει να κάνει καταγγελία και ο κατηγορούμενος την έσπρωξε και κλείδωσε και δεν την άφησε να φύγει. Είπε ότι η μητέρα της δεν την είδε εκείνη τη μέρα που έγινε το περιστατικό, την είδε την επομένη και της είπε τι έγινε και η μητέρα της της είπε να κάνει ότι θέλει.
Αναφορικά με τις 29/06/23, είπε ότι πήγε στο σπίτι της μητέρας της και ο κατηγορούμενος την έπιανε τηλέφωνο, του είπε δεν θα πάει σπίτι, πήγε ο κατηγορούμενος εκεί και την έπιασε από το τραπέζι και την τράβηξε από τις μασχάλες για να την πάρει σπίτι. Σε αυτό το περιστατικό ήταν μπροστά η μητέρα της αλλά και πάλι δεν έδωσε κατάθεση.
ΑΓΟΡΕΥΣΕΙΣ
Αμφότερες οι πλευρές υποστήριξαν τι εκατέρωθεν θέσεις τους με εμπεριστατωμένες αγορεύσεις. Τα όσα τέθηκαν βρίσκονται καταγεγραμμένα στα πρακτικά καθώς και στο γραπτό κείμενο που παρέδωσε η συνήγορος υπεράσπισης και θα αναφερθώ σε αυτά κατωτέρω στον βαθμό και την έκταση που χρειάζεται.
ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑΣ - ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω τους μάρτυρες μέσα στη ζωντανή ατμόσφαιρα της Δίκης, παρακολούθησα να δίνουν δια ζώσης τη μαρτυρία τους από το εδώλιο του μάρτυρα και άκουσα με προσοχή και υπομονή τα όσα κατέθεσαν ενόρκως, παρακολούθησα τις αντιδράσεις τους, τον τρόπο που απαντούσαν, την επιφυλακτικότητα ή την νευρικότητα τους (βλ.C&A Pelecanos Associates LTD v. Ανδρέα Πελεκάνου (1999) 1ΑΑΔ1273). Έλαβα υπόψιν μου στην αξιολόγηση της μαρτυρίας τους, τη συνολική εμφάνιση και συμπεριφορά τους, με δείκτη μεταξύ άλλων την πηγή της γνώσης τους, τη μνήμη τους, την ύπαρξη προσωπικού συμφέροντος ή τυχόν προκατάληψης, την ανιδιοτέλεια, την ακεραιότητα και την αληθοφάνεια (βλ.Αθανασίου ν. Κουνούνη (1997) 1ΑΑΔ614). Περαιτέρω, το περιεχόμενο της μαρτυρίας τους συσχετίστηκε και συγκρίθηκε με το υπόλοιπο μαρτυρικό υλικό για να αξιολογηθεί η αξιοπιστία (βλ.Ευαγγέλου ν. Δημοκρατίας (2008) 2ΑΑΔ371). Κατά την αξιολόγηση της αξιοπιστίας τους, έλαβα επίσης υπόψιν μου ότι με βάση τη Νομολογία είναι ανάγκη μια μαρτυρία να τίθεται στη βάσανο της αξιολόγησης από απόψεως περιεχομένου και να μην γίνεται αποδεκτή ή να απορρίπτεται με μόνο την εξωτερική εντύπωση που προκαλεί ο μάρτυρας (βλ.Γεώργιος & Σπύρος Τσαππή Λτδ v. Πολυβίου (2009) 1ΑΑΔ339). Επιπροσθέτως, αξιολογώντας τη μαρτυρία, υπενθύμισα στον εαυτό μου ότι ακόμη και απόρριψη κάποιων εκδοχών αυτής, δεν σημαίνει αναγκαστικά και την μη αποδοχή της, εφόσον το Δικαστήριο έχει την ευχέρεια να βασιστεί σε μέρος της μαρτυρίας ενός μάρτυρα, η οποία συγκεντρώνει τα απαραίτητα στοιχεία αξιοπιστίας, στην απουσία ισχυρών λόγων περί του αντιθέτου (βλ.Σάββα Γεώργιος ν. Aστυνομίας (1998) 2ΑΑΔ391, Evpalia Trading Ltd ν. Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας (2008) 2ΑΑΔ162). Περαιτέρω είχα υπόψιν μου κατά την αξιολόγηση, ότι επουσιώδεις αντιφάσεις στη μαρτυρία, δεν κλονίζουν την αξιοπιστία μάρτυρα (βλ.Κυπριανού Κύπρος ν. Αστυνομίας (2008) 2ΑΑΔ816, Muskita Aluminium Industries Ltd και Άλλοι ν. Alsako Aluminium Ltd και Άλλων (Aρ. 2), (2009) 1ΑΑΔ1481) και αντιφάσεις που αφορούν μικρολεπτομέρειες, όχι μόνο δεν αποδυναμώνουν μια μαρτυρία που γενικά έχει κριθεί ως αξιόπιστη, αλλά αντίθετα την ενδυναμώνουν (βλ.Akil Mohammed Jaber ν. Αστυνομίας (2009) 2ΑΑΔ148).
Η εντύπωση που αποκόμισα από την ΜΚ1 ήταν θετική. Από την όλη παρουσία της στο εδώλιο του μάρτυρα, σχημάτισα την εντύπωση ότι προσήλθε στο Δικαστήριο για να καταθέσει την αλήθεια, παραθέτοντας τα γεγονότα που περιήλθαν στην γνώση της μέσα από την εκτέλεση των καθηκόντων της. Δεν έχω εντοπίσει οτιδήποτε, είτε στον τρόπο που κατέθετε, είτε σε αυτά που είπε, από το οποίο να προκύπτει ότι αυτή ήταν διατεθειμένη να παραποιήσει ή να αλλοιώσει τα γεγονότα, ούτε και ανίχνευσα στη μαρτυρία της οποιοδήποτε ψήγμα ψέματος ή πρόθεσης επηρεασμού και παραπλάνησης του Δικαστηρίου.
Με βάση τα πιο πάνω κρίνω ότι η ΜΚ1 ήταν μάρτυρας της αλήθειας και αποδέχομαι τη μαρτυρία της στην ολότητα της.
Θετική ήταν η εντύπωση μου και για τον ΜΚ2. Απάντησε με ευθύτητα σε όλες τις ερωτήσεις που του τέθηκαν, δεν περιέπεσε σε οποιαδήποτε αντίφαση και δεν διέκρινα ότι είχε οποιοδήποτε λόγο να πει ψέματα στο Δικαστήριο. Αντεξεταζόμενος ανέφερε ότι αυτό που έκανε ήταν να συλλάβει τον κατηγορούμενο και να λάβει ανακριτική, ενώ η ειλικρίνεια του διαφαίνεται και από το ότι παραδέχτηκε ότι δεν θυμόταν πότε πήγε η παραπονούμενη για να δώσει κατάθεση, ενώ είπε ότι δεν γνωρίζει που βρισκόταν ο κατηγορούμενος από 30/06/23 μέχρι 11/07/23, ούτε αν έμεναν μαζί με την παραπονούμενη αυτό το χρονικό διάστημα.
Με βάση τα πιο πάνω αποδέχομαι τη μαρτυρία του ΜΚ2 στην ολότητα της.
Το ίδιο ισχύει και για την ΜΚ3. Από την όλη παρουσία της στο εδώλιο του μάρτυρα, διαφάνηκε ότι προσήλθε στο Δικαστήριο για να πει την αλήθεια. Δεν έχω εντοπίσει οτιδήποτε στον τρόπο που κατέθετε, από το οποίο να φαίνεται προσπάθεια της να παραποιήσει τα γεγονότα, ούτε ανίχνευσα στη μαρτυρία της οποιοδήποτε ψήγμα ψέματος ή πρόθεσης παραπλάνησης του Δικαστηρίου. Απάντησε ευθέως τα όσα ερωτήθηκε τόσο στην κυρίως εξέταση της όσο και στην αντεξέταση της και δεν περιέπεσε σε οποιαδήποτε αντίφαση. Η ειλικρίνεια της διαφάνηκε και από το ότι δεν θυμόταν να είχε μώλωπες η παραπονούμενη, ενώ σε υποβολή ότι για το περιστατικό της 20/06/21 η παραπονούμενη απέσυρε το παράπονο της, ανέφερε ότι δεν μπορεί να το γνωρίζει αυτό και δεν θυμόταν αν ρώτησε την παραπονούμενη για τον ισχυρισμό του κατηγορουμένου ότι την έσπρωξε όταν του έδωσε εκείνη δύο χαστούκια.
Με βάση τα πιο πάνω η μαρτυρία της ΜΚ3 γίνεται δεκτή.
Σε σχέση με τον ΜΚ4 και αυτός μου έκανε καλή εντύπωση. Η όλη μαρτυρία του κινήθηκε γύρω απο τις ενέργειες του κατά την εκτέλεση των καθηκόντων του, δηλαδή τη σύλληψη του κατηγορουμένου δυνάμει Διακστικού εντάλματος σύλληψης, ενώ ανέφερε ότι ο κατηγορούμενος ήταν συνεργάσιμος και δεν αντιστάθηκε στη σύλληψη του.
Η μαρτυρία του ΜΚ4 γίνεται δεκτή στην ολότητα της.
Ο ΜΚ5 είναι ο γιατρός ο οποίος εξέτασε την παραπονούμενη την 31/01/21. Αρχικά να αναφέρω ότι δηλώθηκε ως παραδεκτό γεγονός ότι ο ΜΚ5 είναι γενικός χειρουργός 14 χρόνια και εργάζεται 3,5 χρόνια στο ΓΝ Λεμεσού και σε καμία περίπτωση δεν αμφισβητήθηκαν τα προσόντα ή οι γνώσεις του από την υπεράσπιση. Η όλη του μαρτυρία στηρίχθηκε στο Τεκμήριο 8, όπου ανέφερε με ειλικρίνεια ότι δεν θυμόταν την περίπτωση της παραπονουμένης, αλλά άντλησε τη γνώση του σε σχέση με τα όσα κατέθεσε ενόρκως από το Τεκμήριο 8. Στο σημείο αυτό αναφέρω, ότι το κάτω μέρος του Τεκμηρίου 8, το οποίο αποτελεί ιατρική έκθεση συμπληρώθηκε από τον ΜΚ5 και επί αυτού στηρίχθηκε η όλη μαρτυρία του. Εκείνο που ενδιαφέρει στην παρούσα περίπτωση επί του εν λόγω Τεκμηρίου, είναι κατά πόσον αυτά που αναφέρονται επί αυτού, στο κάτω μέρος του σε σχέση με τις σωματικές βλάβες, μπορούν να στηριχθούν από ιατρική μαρτυρία και να αποδειχθούν. Θεωρώ ότι από τη στιγμή που ο ΜΚ5 αναγνώρισε το Τεκμήριο 8 και ο ίδιος συμπλήρωσε το κάτω μέρος και το υπέγραψε, ενώ έδωσε εκτενής μαρτυρία και αντεξετάστηκε επί των σωματικών βλαβών, τα όσα αναφέρονται σε αυτό αποτελούν ευρήματα του ΜΚ5 από την εξέταση της παραπονουμένης. Ο ΜΚ5 σε καμία περίπτωση δεν υπέπεσε σε οποιαδήποτε αντίφαση και η μαρτυρία του ήταν σταθερή, εμπεριστατωμένη, αναφέρωντας τα όσα ανέγραψε επί του Τεκμηρίου 8, ενώ δεν διαφάνηκε να είχε οποιοδήποτε λόγο να στρέψει τη μαρτυρία του προς όφελος της παραπονουμένης ή του κατηγορουμένου. Αναφέρθηκε στα τραύματα της παραπονουμένης, ανέφερε ότι οι εκδορές θα μπορούσαν να προκληθούν και από την ίδια, ενώ σε σχέση με τον πόνο (άλγος) ανέφερε ότι αυτός είναι υποκειμενικός και δεν μπορεί να πει με σιγουριά ότι η παραπονούμενη πονούσε.
Με βάση τα ανωτέρω η μαρτυρία του ΜΚ5 γίνεται αποδεκτή στην ολότητα της.
Η παραπονούμενη ΜΚ6 δεν μου έκανε καλή εντύπωση. Από τον τρόπο που κατέθετε μου έδωσε την εντύπωση μάρτυρα ο οποίος δεν προσήλθε στο Δικαστήριο για να καταθέσει την αλήθεια. Από τον τρόπο που παρέθεσε τα όσα ισχυρίστηκε σε σχέση με το επίδικα περιστατικά, τόσο στην κυρίως εξέταση της, όσο και κατά την αντεξέταση της, μου έδωσε την εντύπωση ότι η μαρτυρία της ήταν προσχεδιασμένη και υπέπεσε σε σωρεία αντιφάσεων στις οποίες θα αναφερθώ κατωτέρω. Ο τρόπος που απαντούσε και η γλώσσα του σώματος της, κατά την εξιστόρηση των όσων κατ’ ισχυρισμόν συνέβησαν, ουδόλως έπειθε για το αληθές των ισχυρισμών της. Η ταχύτητα των απαντήσεων της, το ύφος και η συμπεριφορά της, με οδηγούν στο ότι δεν κατέθεσε την αλήθεια στο Δικαστήριο. Η όλη μαρτυρία της φάνηκε να έχει ως σκοπό να φανεί ως το αθώο θύμα του κατηγορουμένου και η συμπεριφορά της στο εδώλιο και ο τόνος της φωνής της απαντώντας κατά την εξέταση της, διακρινόταν από νευρικότητα και έκφραση που κάθε άλλο παρέπεμπε σε μάρτυρα που έλεγε την αλήθεια. Δεν παρέβλεψα στην αξιολόγηση της, ότι αυτή ήταν παραπονούμενη για κατ’ ισχυρισμόν αδικήματα που έχουν σχέση με βία στην οικογένεια, όπου η νευρικότητα ενός θύματος βίας είναι δικαιολογημένη σε ένα βαθμό, όμως η παρούσα δεν είναι μία τέτοια περίπτωση. Σε σχέση με τις αντιφάσεις τις, αυτές ήταν ουσιώδεις σε καίρια σημεία της μαρτυρίας της.
Συγκεκριμένα, ενώ στο Τεκμήριο 9 ανέφερε ότι δεν την είχε δείρει ποτέ ο κατηγορούμενος μέχρι την 31/01/21, στο Τεκμήριο 10 ανέφερε ότι είχαν προβλήματα και την κτυπούσε συχνά, ενώ στο Δικαστηριο είπε ότι «από πάντα» την κτυπούσε και ότι από το 2017 και μάλωναν για παιδικά πράγματα πάντα είχαν προβλήματα και την έδερνε.
Ακόμη ένα σημείο το οποίο δεν είχε συνοχή στη μαρτυρία της παραπονουμένης είναι τα όσα ανέφερε σχετικά με το δεύτερο περιστατικό στις 20/06/21. Ανέφερε ότι ο κατηγορούμενος έλειπε από το σπίτι για τρεις μέρες και όταν επέστρεψε αυτή τον ρώτησε που ήταν και αυτός της έδειξε μια φωτογραφία με μία άλλη κοπέλα, άρχισε να του φωνάζει και τη κτύπησε. Αυτά συνέβησαν το μεσημέρι σύμφωνα με τη μαρτυρία της. Αργότερα στην μαρτυρία της ανέφερε ότι ο λόγος που την κτύπησε δεν ήταν μόνο γιατί τσακώθηκαν επειδή έλειπε ο κατηγορούμενος για τρεις μέρες, αλλά και διότι είχε ζηλέψει τον αδελφό του, διότι πριν το επεισόδιο που την έδειρε, πήγαν με το αυτοκίνητο οι τρεις τους «για να κλέψουν καταλύτη» ο κατηγορούμενος με τον αδελφό του και αυτή κάθισε στο πίσω κάθισμα μαζί με τον αδελφό του κατηγορουμένου, όπως αναφέρει και στην κατάθεση της- Τεκμήριο 10. Πέραν του ότι τα όσα ανέφερε σε σχέση με τη φωτογραφία της κοπέλας που της έδειξε ο κατηγορούμενος μετά την τριήμερη απουσία του, καθώς και τα όσα ανέφερε για κλοπή καταλύτη δεν τα ανέφερε στην Αστυνομία στην κατάθεση της, ο τρόπος που τα περιέγραψε δεν έχει καμία λογική συνοχή ή αλληλουχία. Ο κατηγορούμενος έλειπε για τρεις μέρες σύμφωνα με τον ισχυρισμό της, έφτασε σπίτι, πήγαν με τον αδελφό του «να κλέψουν καταλύτη» και έκατσε στο πίσω κάθισμα με τον αδελφό του κατηγορουμένου και όταν επέστρεψαν σπίτι τον ρώτησε που ήταν τρεις μέρες και αυτός της έδειξε τη φωτογραφία και τσακώθηκαν και την έδειρε.
Επιπλέον σε σχέση με το δεύτερο περιστατικό δεν πήγε στο νοσοκομείο, ενώ μετά από όσα συνέβησαν ήθελε να επστρέψει στο σπίτι μετά την καταγγελία, παρόλο που δεν γνώριζε αν ήταν εκεί ο κατηγορούμενος, διότι ως ισχυρίστηκε έμενε μαζί τους ο πατέρας της που ήλθε από τη Βουλγαρία για 1-2 μέρες. Όσον αφορά το ότι δεν πήγε στο νοσοκομείο μετά το περιστατικό ανέφερε ότι δεν υπήρχε οποιοσδήποτε λόγος που δεν πήγε. Η όλη συμπεριφορά της μετά το περιστατικό είναι ακόμη ένα στοιχείο που δεικνύει, θεωρώ, ότι δεν είπε την αλήθεια για τα όσα συνέβησαν εκείνη τη μέρα.
Περαιτέρω σε σχέση με το τρίτο περιστατικό εξιστόρησε τα γεγονότα με εντελώς διαφορετικό τρόπο από ότι τα ανέφερε στην κατάθεση της. Στην κατάθεση της είπε ότι ο κατηγορούμενος την κτύπησε με γροθιά στην κοιλιά, στη συνέχεια την τράβηξε από τα μαλλιά, την έριξε στο έδαφος και την έσυρε από τα μαλλιά πίσω στο σπίτι, ενώ αντεξεταζόμενη είπε ότι ο κατηγορούμενος την έσπρωξε προς τα πίσω και την έριξε κάτω, την κτυπούσε και έριξε το γκάζι πάνω της, την έβριζε και την έβαλε ξανά πίσω στο σπίτι. Επιπλέον ανέφερε ότι είχε ετοιμάσει το καροτσάκι του μωρού και βγήκε από την πόρτα και προχωρούσε αποφασισμένη να πάει στη δουλειά, έκανε 5-6 βήματα από την πόρτα και ο κατηγορούμενος την κτύπησε με μια γροθιά στην κοιλιά. Σε ερώτηση της υπεράσπισης πως γίνεται να την κτύπησε ο κατηγορούμενος από τη στιγμή που ήταν πίσω της και είχε το καροτσάκι μπροστά της, αυτή ανέφερε ότι την τράβηξε προς τα πίσω από τα μαλλιά ή από τα ρούχα, γύρισε και της έδωσε γροθιά στην κοιλιά. Οι αντιφάσεις της αυτές σε σχέση με τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν είναι ουσιώδεις και δεικνύουν την υπερβολή στην μαρτυρία της, την προσπάθεια της να δαιμονοποιήσει τον κατηγορούμενο, κάτι που οδηγεί στο συμπέρασμα ότι δεν είπε την αλήθεια στο Δικαστήριο.
Επιπλέον κάτι που ενισχύει το αναληθές των ισχυρισμών της παραπονουμένης ήταν και το ότι η μητέρα της παρόλο που ήταν παρούσα σε κάποια περιστατικά, ως η ίδια ισχυρίστηκε, δεν έδωσε κατάθεση στην Αστυνομία. Ανέφερε ότι η μητέρα της δεν συμπαθούσε τον κατηγορούμενο και δεν είχαν καλές σχέσεις μεταξύ τους, ενώ πρόσθεσε ότι ήταν μπροστά σε κάποια από τα περιστατικά που συνέβησαν. Ακολούθως ανέφερε ότι ο λόγος που δεν έδωσε κατάθεση η μητέρα της, ήταν διότι η παραπονούμενη απέσυρε το παράπονο της και η μητέρα της διαφωνούσε με αυτό. Περαιτέρω είπε ότι όταν πήγαν μαζί στην Αστυνομία ισχυρίστηκε ότι δεν είπαν στην μητέρα της ότι πρέπει να δώσει κατάθεση, ενώ η ΜΚ3 ανέφερε ότι η μητέρα της παραπονουμένης κλήθηκε να καταθέσει αλλά αρνήθηκε να προσέλθει για κατάθεση. Θεωρώ ότι τα ανωτέρω σε συνάρτηση με την ουσιαστική έλλειψη της μαρτυρίας της μητέρας της, είναι καίρια σημεία στο ζήτημα της αξιοπιστίας της παραπονουμένης και ενδείξεις της μη ειλικρίνειας της σε σχέση με τα όσα κατέθεσε.
Από την όλη μαρτυρία της παραπονουμένης εκείνο που μπορεί να γίνει αποδεκτό είναι ότι από τις 31/01/21 μέχρι την 20/06/21 έμενε μαζί με τον κατηγορούμενο, κάτι που ήταν και η θέση της υπεράσπισης. Η υπόλοιπη μαρτυρία της ΜΚ6 πλην της ανωτέρω θέσης, ως έχω αναλύσει, δεν γίνεται δεκτή και απορρίπτεται.
ΕΥΡΗΜΑΤΑ
Έχοντας μελετήσει και αξιολογήσει τη μαρτυρία που προσάχθηκε ενώπιον μου και σε συνάρτηση με τα Παραδεκτά Έγγραφα και τα Παραδεκτά Γεγονότα καταλήγω στα ακόλουθα ευρήματα.
Η παραπονούμενη προέβη σε τρείς καταθέσεις στην Αστυνομία στις 31/01/21, στις 20/06/21 και στις 30/06/23, καταγγέλλωντας τον κατηγορούμενο ότι σε πέντε διαφορετικές περιπτώσεις άσκησε βία εναντίον της. Η παραπονούμενη μετέβη στο Νοσοκομείο μόνο μία φορά, την 31/01/21, όπου εξετάστηκε από τον ΜΚ5 και παρουσίαζε εκδορές και άλγος δεξιού ζυγωματικού και οπίσθιων κατωτέρω πλευρών. Η παραπονούμενη σε όλες τις περιπτώσεις αρνήθηκε να πάει σε καταφύγιο και στις υπηρεσίες ψυχικής υγείας.
Από τις 31/01/21 μέχρι την 20/06/21 η παραπονούμενη έμενε μαζί με τον κατηγορούμενο.
Στις 05/02/21 στα πλαίσια της Ποινικής Υπόθεσης 1062/21 εκδόθηκε Διάταγμα απομάκρυνσης του κατηγορουμένου από την παραπονούμενη, με το οποίο του απαγορευόταν να την πλησιάζει σε απόσταση μικρότερη των 500 μέτρων και να μην επικοινωνεί μαζί της με οποιοδήποτε τρόπο άμεσο ή έμμεσο.
ΝΟΜΙΚΗ ΠΤΥΧΗ
Αρχικά θα πρέπει να εξεταστεί η θέση της υπεράσπισης όπως τέθηκε στην αγόρευση της αναφορικά με τον κανόνα της διπλής διακινδύνευσης, αλλά και την κατάχρηση της διαδικασίας σε σχέση με τις κατηγορίες 7-11, εφόσον για αυτές τις κατηγορίες υπήρξε αναστολή ποινικής δίωξης από τον ΓΕ μετά την ένορκη άρση του παραπόνου της ΜΚ6 ενώπιον του Δικαστηρίου. Ήταν η θέση της υπεράσπισης ότι από τη στιγμή που η παραπονούμενη απέσυρε ενόρκως το παράπονο της για τα αδικήματα αυτά υπήρξε έναρξη της ακρόασης και άρα ο κατηγορούμενος τίθεται σε διπλή διακινδύνευση.
Αρχικώς να αναφέρω ότι η εξουσία του ΓΕ για αναστολή της ποινικής δίωξης πηγάζει από το άρθρο 113 του Συντάγματος και το άρθρο 154 του Κεφ.155. Σύμφωνα με το άρθρο 113 του Συντάγματος ο ΓΕ έχει εξουσία «να κινεί, διεξάγει, επιλαμβάνηται και συνεχίζει ή διακόπτει οιανδήποτε διαδικασίαν ή διατάσσει δίωξιν καθ’ οιουδήποτε προσώπου εν τη Δημοκρατία δι’ οιονδήποτε αδίκημα» ενώ σύμφωνα με το άρθρο 154 του Κεφ.155 όταν ανασταλεί η ποινική δίωξη «ο κατηγορούμενος αμέσως απαλλάσσεται ως προς το κατηγορητήριο» και «η απαλλαγή του κατηγορουμένου δεν συνιστά κώλυμα για οποιαδήποτε μεταγενέστερη διαδικασία εναντίον αυτού για το ίδιο ποινικό αδίκημα ή λόγω των ίδιων πραγματικών γεγονότων.». Περαιτέρω έχει τονιστεί από τη Νομολογία ότι η εξουσία αυτή του ΓΕ είναι ανέλεγκτη (βλ. Kaya Meryem (2010) 1Γ ΑΑΔ1887).
Περαιτέρω και σε σχέση με το Δόγμα του autrefois acquit, η Νομολογία είναι ξεκάθαρη ότι αυτό εφαρμόζεται στις περιπτώσεις όπου ο κατηγορούμενος έχει αθωωθεί ή καταδικαστεί από το Δικαστήριο (βλ.Connelly v. Director of Public Prosecutions [1964] A.C.1254, Χαραλάμπους Πουλλαούας Γεώργιος ν. Αστυνομίας (2001) 2ΑΑΔ494, ΠΑΡΑΣΚΕΥΑ ν. ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΕΩΝ, Ποιν.Έφ.329/2018, ημερ.18/09/2019, ECLI:CY:AD:2019:B376). Το Δόγμα δεν έχει εφαρμογή στις περιπτώσεις όπου ο ΓΕ αναστέλλει μία ποινική δίωξη και ο κατηγορούμενος απαλλάσσεται από τις κατηγορίες. Το ότι η παραπονούμενη απέσυρε ενόρκως το παράπονο της και η ποινική δίωξη αναστάληκε, δεν συνιστά κώλυμα για τον ΓΕ να επανακαταχωρήσει ποινική υπόθεση για το ίδιο ποινικό αδίκημα (βλ.άρθρο 154 Κεφ.155).
Ως εκ των ανωτέρω η θέση της υπεράσπισης δεν με βρίσκει σύμφωνο και απορρίπτεται.
Στις ποινικές υποθέσεις η κατηγορούσα αρχή θα πρέπει να αποδείξει πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας την ύπαρξη κάθε συστατικού στοιχείου της κατηγορίας και δεν επιτρέπονται υποθέσεις ως προς την ύπαρξη γεγονότων, όσο εύλογες και εάν είναι (βλ.Λοϊζου v. Αστυνομίας (1989) 2ΑΑΔ363, Σωτηριάδης v. Αστυνομίας (1991) 2ΑΑΔ482) και εναπόκειται στην κατηγορούσα αρχή να παρουσιάσει μαρτυρία που να είναι και αξιόπιστη και σαφής (βλ. Φλουρής v. Αστυνομίας (1989) 2ΑΑΔ401).
Το αδίκημα των κατηγορίων 1, 3, 4 και 10 προκύπτει από τον συνδυασμό των άρθρων 242 του Κεφ.154 και 4(2)(Φ) του περί Βίας στην Οικογένεια (Πρόληψη και Προστασία Θυμάτων) Νόμου του 2000 (Ν.119(Ι)/2000).
Τα συστατικά στοιχεία του εν λόγω αδικήματος είναι τα ακόλουθα:
1. ο κατηγορούμενος να επιτέθηκε παράνομα,
2. εναντίον άλλου προσώπου,
3. το πρόσωπο αυτό να είναι μέλος της οικογένειας του.
Μέλος της οικογένειας, σύμφωνα με το άρθρο 2 του Ν.119(Ι)/2000 σημαίνει και άντρα και γυναίκα που συζούν ή συζούσαν ως αντρόγυνο.
Επίθεση είναι οποιαδήποτε πράξη, που γίνεται με πρόθεση ή με απερισκεψία (recklessly) να προκαλέσει και που προκαλεί σε ένα άλλο πρόσωπο το φόβο ότι θα ασκηθεί άμεση και παράνομη βία εναντίον του (βλ. R. v. Venna (1975) 3All ER788). Σε σχέση με το νοητικό στοιχείο της επίθεσης (mens rea), σχετική είναι η υπόθεση Πετρόπουλος ν. Αστυνομίας (2003) 2ΑΑΔ574 όπου λέχθηκε ότι απαγορεύεται η χρήση βίας χωρίς νομικό έρεισμα- παρανόμως (unlawfully). H διάπραξη του αδικήματος μπορεί να τελεστεί σκόπιμα ή απερίσκεπτα (βλ.«Blackstone's Criminal Practice 2017», Section B2, B2.1, σελ.74 και Β.2.12, σελ.78-79). Επίθεση μπορεί να διαπραχθεί και χωρίς ο κατηγορούμενος να αγγίξει το άλλο πρόσωπο, πρέπει όμως να υπάρχει κάποια πράξη ή συμπεριφορά που να κάνει το θύμα να την εκλάβει ως επικείμενη άσκησης παράνομης βίας εναντίον του (βλ.«Blackstone's Criminal Practice 2017», Section B2, B2.5, σελ.76).
Το αδίκημα της 2ης κατηγορίας προκύπτει από τον συνδυασμό των άρθρων 91Α του Κεφ.154 και 5(α) του περί της Πρόληψης και της Καταπολέμησης της Βίας κατά των Γυναικών και της Ενδοοικογενειακής Βίας και περί Συναφών Θεμάτων Νόμος του 2021 (Ν.115(I)/2021).
Έχει Νομολογηθεί ότι η απειλή θα πρέπει να έχει πραγματικό έρεισμα και να δημιουργεί εξ αντικειμένου τη δυνατότητα εκφοβισμού, ενώ η κενή απειλή, δηλαδή απειλή η οποία λόγω του εξωπραγματικού χαρακτήρα της ή των συνθηκών κάτω από τις οποίες διατυπώθηκε δεν στοιχειοθετεί πρόθεση εκφοβισμού, δεν μπορεί να στοιχειοθετήσει και το αδίκημα (βλ. Νετζιήπ v. Αστυνομίας (1992) 2ΑΑΔ1, ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ v. ΜΑΥΡΟΜΜΑΤΗ, Ποιν.Έφ.92/2019, ημερ.22/05/2020, ΚΟΥΣΟΥΛΟΣ v. ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ, Ποιν.Έφ.119/2021, ημερ.20/01/2022, ECLI:CY:AD:2022:B13).
Το αδίκημα των κατηγοριών 5 και 6 προκύπτει απο το άρθρο 6 του Ν.115(Ι)/2021, το οποίο προβλέπει τα κάτωθι:
«Άσκηση Ψυχολογικής βίας
6. Πρόσωπο, το οποίο με τη συμπεριφορά του η οποία εκφράζεται με εξαναγκασμό, πίεση, υποτιμητικά σχόλια, εξύβριση ή απειλές πλήττει σοβαρά την ψυχολογική ακεραιότητα γυναίκας ή της προκαλεί πραγματικό φόβο, είναι ένοχο αδικήματος και, σε περίπτωση καταδίκης του, υπόκειται σε ποινή φυλάκισης που δεν υπερβαίνει τα πέντε (5) έτη ή σε χρηματική ποινή που δεν υπερβαίνει τις δέκα χιλιάδες ευρώ (€10.000) ή και στις δύο αυτές ποινές.»
Τα συστατικά στοιχεία του αδικήματος είναι:
1. πρόσωπο το οποίο
2. με συμπεριφορά η οποία εκφράζεται με εξαναγκασμό, πίεση, υποτιμητικά σχόλια, εξύβριση ή απειλές
3. πλήττει σοβαρά την ψυχολογική ακεραιότητα γυναίκας ή της προκαλεί πραγματικό φόβο.
Το αδίκημα της άσκησης βίας που προκάλεσε άμεσα πραγματική σωματική βλάβη της 7ης κατηγορίας και της άσκησης βίας στην οικογένεια της 8ης και 11ης κατηγορίας, προκύπτει από τον συνδυασμό των άρθρων 2 και 3(1)(4) του Ν.119(Ι)/2000. Σύμφωνα με το άρθρο 3(1):
«Βία, για τους σκοπούς του Νόμου αυτού, σημαίνει οποιαδήποτε πράξη, παράλειψη ή συμπεριφορά με την οποία προκαλείται σωματική, σεξουαλική ή ψυχική βλάβη σε οποιοδήποτε μέλος της οικογένειας από άλλο μέλος της οικογένειας και περιλαμβάνει και τη βία που ασκείται με σκοπό την επίτευξη σεξουαλικής επαφής χωρίς τη συγκατάθεση του θύματος, καθώς επίσης και τον περιορισμό της ελευθερίας του.».
Τα συστατικά στοιχεία του εν λόγω αδικήματος είναι:
1. οποιαδήποτε πράξη, παράλειψη ή συμπεριφορά,
2. ενός μέλους της οικογένειας εναντίον άλλου μέλους της οικογένειας,
3. η οποία έχει ως αποτέλεσμα την πρόκληση σωματικής, σεξουαλικής ή ψυχικής βλάβης, περιλαμβανομένης της βίας που ασκείται με σκοπό την επίτευξη σεξουαλικής επαφής χωρίς τη συγκατάθεση του θύματος καθώς επίσης και τον περιορισμό της ελευθερίας του.
Σε σχέση με τα ανωτέρω αδικήματα και σύμφωνα με τα ευρήματα μου, η παραπονούμενη κατήγγειλε τον κατηγορούμενο ότι σε τρείς διαφορετικές περιπτώσεις στις 31/01/21, στις 20/06/21 και στις 30/06/23 ότι σε πέντε διαφορετικές περιπτώσεις άσκησε βία εναντίον της. Την 31/01/21 η παραπονούμενη μετέβη στο νοσοκομείο όπου εξετάστηκε από τον ΜΚ5 και παρουσίαζε εκδορές και άλγος δεξιού ζυγωματικού και οπίσθιων κατωτέρω πλευρών. Από τη μαρτυρία του ΜΚ5 οι εκδορές θα μπορούσαν να προκληθούν και από την ίδια, ενώ σε σχέση με το άλγος αυτό είναι υποκειμενικό. Η παραπονούμενη σε όλες τις περιπτώσεις αρνήθηκε να πάει σε καταφύγιο και στις υπηρεσίες ψυχικής υγείας. Η μαρτυρία της παραπονουμένης έχει απορριφθεί ανωτέρω πλην του γεγονότος ότι διέμενε με τον κατηγορούμενο από την 31/01/21 μέχρι την 20/06/21. Ως εκ των ανωτέρω τα συστατικά στοιχεία των αδικημάτων 1-8 και 10-11 δεν έχουν αποδειχθεί.
Σε σχέση με το αδίκημα της 9ης κατηγορίας αυτό της απείθειας το άρθρο 137 του Κεφ.154 αναφέρει τα ακόλουθα:
«137. Όποιος ανυπακούει σε διάταγμα, ένταλμα, ή διαταγή που εκδόθηκε από Δικαστήριο, λειτουργό ή πρόσωπο που ενεργεί με οποιαδήποτε επίσημη ιδιότητα και κανονικά εξουσιοδοτημένο για αυτό, είναι ένοχος πλημμελήματος και υπόκειται σε φυλάκιση δύο χρόνων, εκτός όταν καθορίζεται ρητά κάποια άλλη ποινή ή διαδικασία σε συνάφεια με τέτοια ανυπακοή.»
Στην Απόφαση Police v. Georghios Kyriakides (1988) 2CLR172 το ΑΔ έκρινε ότι η επίδοση Διατάγματος που εκδόθηκε στα πλαίσια ποινικής διαδικασίας εναντίον προσώπου που ήταν παρών κατά την έκδοση του δεν αποτελεί συστατικό στοιχείο του αδικήματος της απείθειας κατά νομίμων διαταγών κατά παράβαση του άρθρου 137 του Κεφ.154. Επιπλέον έχει Νομολογηθεί ότι για να στοιχειοθετηθεί η καταφρόνηση πρέπει να αποδειχθεί ηθελημένη ανυπακοή του κατηγορουμένου προς την Απόφαση του Δικαστηρίου (βλ.Παπαχρυσοστόμου ν. Σιδερά (1993) 1 Α.Α.Δ. 309 , Μαύρος ν. Στυλιανού κ.ά. (1998) 1 Α.Α.Δ. 2389, ALBA CORPORATE ENTERPRISES LIMITED ν. Σκορδής, Ποιν.Έφ. 54/2017, ημερ.10/12/2018, ECLI:CY:AD:2018:B531).
Στην προκειμένη περίπτωση, είναι παραδεκτό και άρα αναντίλεκτο ότι υπήρχε σε ισχύ Διάταγμα Δικαστηρίου, με το οποίο απαγορευόταν στον Κατηγορούμενο να πλησιάζει την παραπονούμενη σε απόσταση μικρότερη των 500 μέτρων ή να επικοινωνεί μαζί της με οποιονδήποτε τρόπο. Επιπλέον το Διάταγμα ήταν εις γνώσιν του Κατηγορουμένου εφόσον αυτό εκδόθηκε στα πλαίσια της ποινικής υπόθεσης 1062/21 στις 05/02/21. Τέλος είναι ξεκάθαρο από τα γεγονότα ότι ο κατηγορούμενος ηθελημένα παράκουσε το Διάταγμα εφόσον διέμενε με την παραπονούμενη από την 31/01/21 μέχρι την 20/06/21.
ΚΑΤΑΛΗΞΗ
Από την προσκομισθείσα μαρτυρία την οποία έχω κάνει αποδεκτή και τα ευρήματα μου, καταλήγω ότι η κατηγορούσα αρχή απέτυχε να αποδείξει τα αδικήματα των κατηγορίων 1-8 και 10-11 πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας και ο κατηγορούμενος αθωώνεται και απαλλάσσεται από τις κατηγορίες 1-8 και 10-11.
Η κατηγορούσα αρχή απέδειξε πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας τα συστατικά στοιχεία του αδικήματος της 9ης κατηγορίας που περιλαμβάνεται στο κατηγορητήριο και ο κατηγορούμενος κρίνεται ένοχος στο αδίκημα που αντιμετωπίζει στην 9η κατηγορία.
(Υπ.)………….....................
Κ. Γεωργίου, Προσ.Ε.Δ.
Πιστόν Αντίγραφο
Πρωτοκολλητής