ΜΟΝΙΜΟ ΚΑΚΟΥΡΓΙΟΔΙΚΕΙΟ ΛΕΜΕΣΟΥ
ΕΝΩΠΙΟΝ: Χρ. Χριστοδούλου, Π.Ε.Δ.
Μ. Γ. Λοϊζου, Α.Ε.Δ.
Ε. Χατζήπαπα-Αβραάμ, Ε.Δ.
Αρ. Υπόθεσης: 19612/23
Mεταξύ:
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
v.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΣ
-----------------------------------------------------------------------------------------
Hμερ.: 04/03/2024.
Εμφανίσεις:
Για την Κατηγορούσα Αρχή: κ. Π. Βαρνάβα.
Για τον Κατηγορούμενο: κα Δ. Χριστοδούλου.
Κατηγορούμενος, παρών.
Π Ο Ι Ν Η
Ο κατηγορούμενος έχει κριθεί ένοχος κατόπιν δικής του παραδοχής, στις κατηγορίες της παράνομης εισαγωγής ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Β (βλ. κατηγορία αρ. 2), της παράνομης κατοχής ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Β (βλ. κατηγορία αρ. 3) και της παράνομης κατοχής ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Β με σκοπό την προμήθεια σε άλλα πρόσωπα (βλ. κατηγορία αρ. 4), κατά παράβαση των σχετικών διατάξεων του Περί Ναρκωτικών Φαρμάκων και Ψυχοτρόπων Ουσιών Νόμου, όπως τροποποιήθηκε, Ν. 29/1977.
Συγκεκριμένα και σύμφωνα με τις λεπτομέρειες των κατηγοριών, ο κατηγορούμενος παραδέχτηκε ότι, την 03ην/10/2023, εισήγαγε στη Δημοκρατία κάνναβη βάρους 1 κιλού και 996,7 γραμμαρίων και ότι, στις 04/10/2023, είχε την πιο πάνω ποσότητα στην κατοχή του και με σκοπό την προμήθεια της σε άλλα πρόσωπα.
Οι κατηγορίες της συνομωσίας προς διάπραξη κακουργήματος (βλ. κατηγορία αρ. 1) και της νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες (βλ. κατηγορίες αρ. 5 και 6), τις οποίες ο κατηγορούμενος επίσης αντιμετώπιζε, αναστάλθηκαν από τον Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας και ο κατηγορούμενος απαλλάχθηκε από αυτές.
Τα γεγονότα της υπόθεσης, εκτέθηκαν με λεπτομέρεια από τον εκπρόσωπο της Κατηγορούσας Αρχής, ο οποίος παρέδωσε σχετικό έγγραφο στο Δικαστήριο που καταχωρήθηκε στο φάκελο της υπόθεσης και με αυτά συμφώνησε και η συνήγορος του κατηγορουμένου. Τα γεγονότα και κάθε λεπτομέρεια αυτών λαμβάνονται υπόψη από το Δικαστήριο, χωρίς να χρειάζεται αυτούσια και λεπτομερής αναπαραγωγή τους για σκοπούς αυτής της απόφασης.
Οι περιστάσεις διάπραξης των αδικημάτων, συνοπτικά, έχουν ως ακολούθως:
Στις 03/10/2023, μετά από έρευνα που διεξήχθη από αρμόδιο τελωνειακό λειτουργό στον αερολιμένα Λάρνακας, σε πακέτο που την ίδια ημέρα είχε αφιχθεί στην Δημοκρατία αεροπορικώς από την εταιρεία μεταφοράς UPS, παρουσία αντιπροσώπου της, εντοπίστηκε χάρτινο κιβώτιο μέσα στο οποίο υπήρχαν τέσσερις πλαστικές διαφανείς συσκευασίες, περιτυλιγμένες με μαύρες λαδόκολλες και μαύρο νάιλον, οι οποίες περιείχαν ξηρή φυτική ύλη που έμοιαζε με κάνναβη και κλήθηκε η Υ. ΚΑ. Ν. της Αστυνομίας.
Την ίδια ημέρα, μετά από ενέργειες μελών της Υ. ΚΑ. Ν. και αφού διαπιστώθηκε ότι στις εν λόγω συσκευασίες πράγματι περιεχόταν κάνναβη, κινήθηκαν οι διαδικασίες σύμφωνα με τον Νόμο για την ελεγχόμενη παράδοση τους και αντικαταστάθηκαν στο πακέτο με ισάριθμα ομοιώματα. Κατόπιν, υπό κάλυψη μέλος της Υ. ΚΑ. Ν., παριστάνοντας υπάλληλο της εταιρείας μεταφοράς, ανέλαβε την υλοποίηση της ελεγχόμενης παράδοσης του πακέτου, στην δηλωθείσα, με βάση την σχετική φορτωτική, διεύθυνση παράδοσης: Λεωφόρος Γεωργίου Α’, 4048 Γερμασόγεια, για τον παραλήπτη: Γεώργιο Παπαδόπουλο. Ωστόσο, ανεπιτυχώς.
Ως εκ τούτου, την επόμενη ημέρα, και αφού υπάλληλος της εταιρείας μεταφοράς στα γραφεία της τελευταίας στον Δήμο Αγίου Αθανασίου (όπου και βρισκόταν στην ασφαλή φύλαξη του υπό κάλυψη μέλους της Υ. ΚΑ. Ν. το πακέτο με τις τέσσερεις συσκευασίες κάνναβης ομοίωμα), εξασφάλισε από την εταιρεία διαχείρισης του συστήματος διανομής του πακέτου, κυπριακό αριθμό τηλεφώνου για σκοπούς επικοινωνίας με τον παραλήπτη του, έγινε σχετική επαφή. Κατά την τηλεφωνική αυτή επικοινωνία, ο αποδέκτης της κλήσης, κάποιος άνδρας, αφού ενημερώθηκε από την υπάλληλο της εταιρείας μεταφοράς για το γεγονός της ανεπιτυχούς παράδοσης του πακέτου την προηγούμενη ημέρα και περαιτέρω, πληροφορήθηκε ότι η επιθυμία του για παράδοση του κατά την διάρκεια της ημέρας δεν μπορούσε να ικανοποιηθεί, ανέφερε ότι θα πήγαινε ο ίδιος στα γραφεία της για την παραλαβή του.
Μετά πάροδο κάποιων ωρών, για να παραλάμβανε το πακέτο, κατέφθασε στα γραφεία της εταιρείας μεταφοράς, με ταξί, ο κατηγορούμενος. Εκεί, αφού αποτάθηκε στο γραφείο παραλαβής, ζήτησε από την υπεύθυνη υπάλληλο το πακέτο, το οποίο, όπως της είχε πει, ήταν στο όνομα Γεώργιος Παπαδόπουλος, δεν ήταν του ιδίου και ανήκε σε κάποιο ξάδελφο του. Στην συνέχεια, αφού η εν λόγω υπάλληλος ζήτησε από τον κατηγορούμενο και εκείνος της παρείχε, τον μοναδικό αριθμό εντοπισμού του πακέτου (tracking number) και την πολιτική του ταυτότητα, και ο κατηγορούμενος υπέγραψε στην απόδειξη για την παραλαβή του, το υπό κάλυψη μέλος της Υ. ΚΑ. Ν. του παρέδωσε το πακέτο.
Πριν όμως ο κατηγορούμενος αποχωρήσει, ανακόπηκε από τα μέλη της Υ. ΚΑ. Ν. με το πακέτο στην κατοχή του και τελικά συνελήφθη για σχετικό αυτόφωρο ποινικό αδίκημα.
Από εξετάσεις της Αστυνομίας, μέσω του Κρατικού Χημείου, διαπιστώθηκε ότι, μέσα στο χάρτινο κιβώτιο που ήταν τοποθετημένο το πακέτο, περιεχόταν κάνναβη βάρους 1 κιλού και 996,7 γραμμαρίων.
Ο εκπρόσωπος του Γενικού Εισαγγελέα ανάφερε περαιτέρω ότι ο κατηγορούμενος δεν βαρύνεται με προηγούμενες καταδίκες.
Η συνήγορος του κατηγορουμένου, για σκοπούς μετριασμού της ποινής, κατάθεσε γραπτή αγόρευση στην οποία αναφέρει και επεξηγεί όλους τους μετριαστικούς παράγοντες τους οποίους κάλεσε το Δικαστήριο να λάβει υπόψη του κατά την επιμέτρηση της ποινής.
Συνοπτικά, η συνήγορος του κατηγορούμενου, κάλεσε το Δικαστήριο να λάβει υπόψη του, την άμεση παραδοχή του κατηγορούμενου, την συνεργασία του με την Αστυνομία και δη την ομολογία του κατά το στάδιο της διερεύνησης της υπόθεσης, καθώς επίσης, την έμπρακτη μεταμέλεια, το λευκό ποινικό μητρώο και τον έντιμο πρότερο του βίο. Υιοθέτησε την Έκθεση του Γραφείου Ευημερίας, η οποία ετοιμάστηκε κατόπιν οδηγιών του Δικαστηρίου, αναφορικά με τις προσωπικές του περιστάσεις και τόνισε την δύσκολη οικονομική κατάσταση, τόσο του ιδίου, όσο και της οικογένειας του.
Σε σχέση με τις συνθήκες διάπραξης των αδικημάτων, η συνήγορος του κατηγορουμένου, ανάφερε ότι ο κατηγορούμενος δεν ήταν ο ιδιοκτήτης της κάνναβης, ούτε ο ιθύνων νους της προμήθειας της σε τρίτους. Στρατολογήθηκε στην παράνομη δράση και επιχείρηση του εμπόρου της, από τρίτα πρόσωπα, τα οποία είχαν την δυνατότητα να του ασκήσουν επιρροή και από τα οποία, στην πορεία, ελάμβανε οδηγίες. Ο ρόλος του κατηγορουμένου, υποστήριξε η συνήγορος, ήταν δευτερεύον. Η κύρια εμπλοκή του, επεξήγησε, ήταν, αφού θα εισήγαγε το πακέτο με την κάνναβη στην Δημοκρατία, η παραλαβή της κάνναβης και ακολούθως, η αποθήκευση και η μεταφορά της στον τελικό παραλήπτη. Οι στρατολογητές του, ανέφερε επίσης, εκμεταλλευόμενοι, κατά τον ουσιώδη χρόνο, την δυσμενή οικονομική κατάσταση και ευάλωτη θέση στην οποία βρισκόταν λόγω τούτου, τον παρακίνησαν στα ανωτέρω, προσφέροντας του ως αντάλλαγμα, €2.000. Ένα ασήμαντο, υπό τις περιστάσεις, αντίτιμο. Εκείνο τον καιρό, ο κατηγορούμενος ήταν απελπισμένος, με μεγάλη ψυχοσυναισθηματική φόρτιση, για να έβρισκε χρήματα ώστε να βοηθούσε την οικογένεια του, για αυτό και, αφελώς, ενέδωσε. Ο κατηγορούμενος, συνεπώς, τόνισε η συνήγορος, δεν θα αποκόμιζε κανένα όφελος από τα κέρδη που θα έφερε στον ιθύνον νου, η πώληση της κάνναβης.
Συναφώς, η συνήγορος του κατηγορούμενου, ζήτησε από το Δικαστήριο να λάβει υπόψη του, τον ρόλο του κατηγορούμενου στην διάπραξη των αδικημάτων και δη τον μειωμένο βαθμό υπαιτιότητας του ένεκα τούτου, καθώς επίσης, την ποσότητα και το είδος των ναρκωτικών.
Αναμφίβολα τα αδικήματα που αντιμετωπίζει ο κατηγορούμενος είναι ιδιαίτερα σοβαρά και αυτό αντικατοπτρίζεται και από τις προβλεπόμενες στο Νόμο ποινές. Συγκεκριμένα, για το αδίκημα της παράνομης εισαγωγής και κατοχής ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Β με σκοπό την προμήθεια σε άλλα πρόσωπα, προνοείται μέχρι και δια βίου φυλάκιση. Για το αδίκημα της παράνομης κατοχής ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Β, προνοείται ποινή φυλάκισης μέχρι 8 χρόνια ή πρόστιμο ή και τις δύο αυτές ποινές.
Οι προβλεπόμενες στο Νόμο ποινές συνιστούν ένα από τους παράγοντες που συνθέτουν τη σοβαρότητα του αδικήματος, ο οποίος λαμβάνεται υπόψη στην επιμέτρηση της ποινής και συνεκτιμάται με τα γεγονότα της υπόθεσης, τόσο για την επιλογή του είδους της ποινής όσο και για τον καθορισμό της έκτασης της (βλ. Δημοκρατία v. Kυριάκου κ. α., (1990) 2 Α.Α.Δ. 264, Souilmi v. Αστυνομίας, (1992) 2Α Α.Α.Δ. 248, Γενικός Εισαγγελέας ν. Πέτρου, (1993) 2 Α.Α.Δ. 9 και Λαζάρου ν. Δημοκρατίας, (1992) 2 Α.Α.Δ. 129). Το μέγιστο ύψος της ποινής που προβλέπεται από το Νόμο είναι η βάση από την οποία ξεκινά το Δικαστήριο για να επιμετρήσει την ποινή (βλ. Λεβέντης v. Αστυνομίας, (1999) 2 Α.Α.Δ. 632).
Ως γενική αρχή επίσης, τα γεγονότα της υπόθεσης μπορούν να επηρεάσουν τη σοβαρότητα ενός αδικήματος. Στην υπόθεση Μιχαηλίδης v. Δημοκρατίας, (1991) 2 Α.Α.Δ. 391, αναφέρθηκαν από το Ανώτατο Δικαστήριο τα εξής σχετικά:
«Σχετικά με τη σοβαρότητα των αδικημάτων θα θέλαμε να παρατηρήσουμε ότι ο χαρακτηρισμός κάποιου αδικήματος ως σοβαρού δεν εξαρτάται αποκλειστικά από το ανώτατο όριο ποινής που ο νόμος προνοεί για τη διάπραξη του. Εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το σύνολο των περιστάσεων που περιβάλλουν τη διάπραξη του και διαγράφουν το μέγεθος της βλάβης και τις εν γένει συνέπειες που η διάπραξη του μπορεί να επιφέρει στην κοινωνία και οι οποίες δυνατόν είτε να υποβιβάζουν ένα αδίκημα για το οποίο προνοείται πολυετής φυλάκιση σε απλή και τυπική παράβαση, είτε να καθιστούν εξαιρετικά σοβαρό ένα αδίκημα για το οποίο δεν προνοείται αυστηρή ποινή υπό μορφή πολυετούς φυλάκισης.»
Υπάρχουν διαβαθμίσεις στη σοβαρότητα του αδικήματος, ανάλογα με τα περιστατικά της κάθε υπόθεσης. Το είδος, η ποσότητα και ο σκοπός για τον οποίο κατέχονται τα ναρκωτικά, είναι μεταξύ των σοβαρών παραγόντων που λαμβάνονται υπόψη από το Δικαστήριο κατά τον καθορισμό της ποινής (βλ. Τρύφωνος v. Αστυνομίας, (2009) 2 Α.Α.Δ 197 και Γενικός Εισαγγελέας v. Sak, (2005) 2 Α.Α.Δ. 3770). Ως απαύγασμα της νομολογίας, αδικήματα σχετιζόμενα με τα ναρκωτικά, καθίστανται ιδιαίτερα σοβαρά στις περιπτώσεις κατοχής τους με σκοπό την εμπορία, οπόταν σε τέτοιες περιπτώσεις εκείνο το οποίο προέχει είναι η αυστηρή τιμωρία του παραβάτη και η αποτροπή (βλ. Γενικός Εισαγγελέας v. Alexander dos Santos, (2005) 2 Α.Α.Δ 297). Σε αυτές τις περιπτώσεις, η αποτροπή έχει δύο παραμέτρους. Όπως έχει αναφερθεί στην υπόθεση Hassan v. Αστυνομίας, (2006) 2 Α.Α.Δ 356: «Η μια έχει ως λόγο την αποτροπή του ίδιου του παραβάτη από την επανάληψη του εγκλήματος ή παρόμοιων εγκλημάτων στο μέλλον και η άλλη αφορά στην αποτροπή τρίτων από τη διάπραξη παρόμοιων εγκλημάτων.».
Ο ίδιος ο Ν. 29/1977, στο Άρθρο 30 (4) (α) και (β) παραθέτει τα περιστατικά τα οποία καθιστούν τα αδικήματα των ναρκωτικών ως περισσότερο ή λιγότερο σοβαρά.
Η νομολογία έχει καταδείξει ότι τέτοιας φύσεως αδικήματα θα πρέπει να αντιμετωπίζονται με αυστηρότητα και την επιβολή αποτρεπτικών ποινών καθότι: «τα ναρκωτικά έχουν εξελιχθεί σε μάστιγα και καρκίνωμα της κοινωνίας μας και η συχνότητα των υποθέσεων που έρχονται ενώπιον των δικαστηρίων, όχι μόνο δεν φαίνεται να υποχωρούν αλλά επιδεινώνονται ραγδαία.». (βλ. Κλεομένης v. Δημοκρατίας, (2013) 2 Α.Α.Δ. 350 και Γενικός Εισαγγελέας v. Σωκράτους, Ποινική Έφεση Αρ. 67/2021, 17/03/2023), ECLI:CY:AD:2023:B92.
Χαρακτηριστικό της σοβαρότητας των αδικημάτων για ναρκωτικά και του τρόπου αντιμετώπισης τους, είναι και το πιο κάτω απόσπασμα από την απόφαση στην υπόθεση Bora v. Δημοκρατία, Ποινική Έφεση Αρ. 79/2017, 13/03/2018, ECLI:CY:AD:2018:B110 όπου λέχθηκαν τα εξής από το Ανώτατο Δικαστήριο:
«Μπορεί να αποτυπωθεί, ως απαύγασμα της εν λόγω νομολογίας, η ανάγκη για επιβολή αυστηρών ποινών, αποτρεπτικού χαρακτήρα, ακριβώς λόγω των ολέθριων αποτελεσμάτων που ενέχει η εγκληματική αυτή συμπεριφορά. Η αυστηρή μεταχείριση των παραβατών προβάλλει ως επιτακτική, δεδομένης της συχνότητας των υποθέσεων αυτής της μορφής που τίθενται ενώπιον των Δικαστηρίων και της ραγδαίας επιδείνωσης του φαινομένου της κατοχής και διακίνησης ναρκωτικών ουσιών. Η εξαθλίωση των θυμάτων, αλλά και η απώλεια ζωών, κυρίως νέων ανθρώπων, επιβάλλει τη δραστική παρέμβαση και συμμετοχή της δικαιοσύνης στην καθολική προσπάθεια αναχαίτισης της σύγχρονης μάστιγας των ναρκωτικών.».
Και πιο κάτω στην ίδια απόφαση:
«Δεν είναι χωρίς σημασία να τονιστεί ότι το μέγιστο ύψος της ποινής που προβλέπεται από το Νόμο είναι βασική παράμετρος που προσμετρά το Δικαστήριο στην πορεία για επιμέτρηση της ποινής. Πέραν τούτου, λαμβάνονται βεβαίως υπόψη οι συνθήκες διάπραξης ενός αδικήματος αλλά και οι προσωπικές περιστάσεις ενός κατηγορουμένου, στα πλαίσια εξατομίκευσης της κάθε ποινής. Προεξάρχουσας όμως σημασίας είναι η αποτροπή προς τον σκοπό προστασίας του κοινωνικού συνόλου, στοιχείο που υπαγορεύει παροχή περιορισμένης σημασίας στις προσωπικές συνθήκες και περιστάσεις ενός κατηγορούμενου. Είναι επίσης πάγια νομολογιακή αρχή, ότι όπου παρατηρείται έξαρση και επιμονή στη διάπραξη παρόμοιας φύσης αδικημάτων παρά τις επιβληθείσες από τα δικαστήρια αυστηρές ποινές, δικαιολογείται η επιβολή ακόμα αυστηρότερων (Selmani κα ν. Δημοκρατίας, Ποιν. Εφ. 235/13 κα, ημερ. 5.10.2016).».
Πέραν των πιο πάνω, αντλούμε δικαστική γνώση για τη συχνότητα που διαπράττονται τέτοιας φύσεως αδικήματα από τις πολλές υποθέσεις που άγονται ενώπιον του Δικαστηρίου και την ανάγκη που υπάρχει για αποτροπή, αφού η έξαρση που παρατηρείται δεν παρουσιάζει σημεία κάμψης. Η νομολογία έχει καταδείξει ότι τέτοιας φύσεως αδικήματα θα πρέπει να αντιμετωπίζονται με αυστηρότητα και την επιβολή αποτρεπτικών ποινών. Όπως έχει λεχθεί από το Ανώτατο Δικαστήριο στην υπόθεση Παττίχης v. Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 193/2019, 02/06/2021, ECLI:CY:AD:2021:B221: «Τα εγκλήματα αυτής της φύσεως βρίσκονται σε ασυγκράτητη έξαρση. Παρά τις αυστηρές ποινές που επιβάλλονται, η αυξητική τάση δεν έγινε κατορθωτό να αποτραπεί επειδή, όπως διαπιστώθηκε στην Χριστοδούλου ν. Δημοκρατίας (2008) 2 ΑΑΔ 124, “αδίστακτοι εγκληματίες με μόνο κίνητρο το οικονομικό όφελος, γίνονται συνεργοί στη διάδοση των ναρκωτικών”. Η θλιβερή αυτή διαπίστωση δεν σημαίνει ότι τα δικαστήρια θα πρέπει να εγκαταλείψουν το καθήκον τους για επιβολή των αυστηρών και αποτρεπτικών ποινών που αρμόζουν. Το αντίθετο είναι που επιβάλλεται. Η αποτρεπτικότητα των ποινών προς αντιμετώπιση του εγκλήματος αυτής της φύσεως ήταν και παραμένει το κυρίαρχο στοιχείο, εφόσον πρωταρχική σημασία έχει η ανάγκη αντιμετώπισης των σοβαρών συνεπειών που προκύπτουν για τα άτομα και την κοινωνία, από την κατοχή και εμπορία ναρκωτικών.».
Περαιτέρω, στην υπόθεση Valdez v. Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 144/2016, 21/02/2017, ECLI:CY:AD:2017:B57, αναφέρθηκαν από το Ανώτατο Δικαστήριο τα εξής:
«Διαχρονικά έχουμε τονίσει τη σημασία του ρόλου του Δικαστηρίου ως προς την επιβολή αποτρεπτικών ποινών σε συνάρτηση με αδικήματα ναρκωτικών, ειδικά όταν αφορούν την παράνομη κατοχή ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Α΄ (όπως εδώ, κοκαϊνης) με σκοπό την προμήθεια. Είναι φανερό ότι τέτοιες ενέργειες, ως των εφεσειόντων, δίδουν τη δυνατότητα της άμεσης εξάπλωσης και χρήσης ναρκωτικών σε ευρύ αριθμό ατόμων με άμεσο καταστρεπτικό αντίκτυπο στον κοινωνικό ιστό. Γι΄ αυτό το λόγο, όπως επίσης έχει νομολογηθεί, οι προσωπικές περιστάσεις αν και δεν ατονούν, έχουν σαφώς μειωμένη σημασία αφού προέχει η αποτελεσματική εφαρμογή του Νόμου για προστασία του κοινωνικού συνόλου.».
Παραπέμπουμε επίσης, στις αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου στις υποθέσεις Κυριάκου v. Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 68/2020, 11/05/2022, ECLI:CY:AD:2022:B180 και Νάζιπ v. Αστυνομίας, (2014) 2Β Α.Α.Δ 808, όπου αναφέρθηκε ότι η ενασχόληση με τα ναρκωτικά, είτε για ιδία χρήση ή, κατά μείζονα λόγο, με την εισαγωγή και διάθεση ή προμήθεια σε τρίτους, αποτελεί μέγιστο κίνδυνο στην κοινωνική συνοχή, ενόψει των προβλημάτων που επιφέρει η εξάρτηση.
Η σοβαρότητα λοιπόν των αδικημάτων που αντιμετωπίζει ο κατηγορούμενος και η ανάγκη για αποτροπή και αυστηρή αντιμετώπιση τους είναι δεδομένη.
Στρεφόμενοι στα γεγονότα της παρούσας υπόθεσης, σημειώνουμε ότι ο κατηγορούμενος, εισήγαγε και είχε στην κατοχή του 1 κιλό και 996,7 γραμμάρια κάνναβης με σκοπό την προμήθεια σε τρίτα πρόσωπα. Λαμβάνουμε υπόψη μας το είδος των ναρκωτικών, τα οποία επρόκειτο για τάξης Β, καθώς επίσης την ποσότητα της κάνναβης. Η ποσότητα αυτή είναι τέτοια, η διοχέτευση της οποίας σε τρίτα πρόσωπα θα προκαλούσε βλάβη σε πλειάδα χρηστών, αλλά και στην κοινωνία γενικότερα. (βλ. Γενικός Εισαγγελέας ν. Πέτρου, Ποινική Έφεση Αρ. 71/2022, 01/12/2022). Σύμφωνα με τη νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, «το είδος, η ποσότητα των ναρκωτικών και ο σκοπός για τον οποίο κατέχονται είναι, … μεταξύ των σοβαρών παραγόντων που πρέπει να λαμβάνονται υπόψη στον καθορισμό της ποινής.» (βλ. Berne v. Δημοκρατίας, (2003) 2 Α.Α.Δ. 437).
Οι προσωπικές περιστάσεις του κατηγορούμενου, όπως έχουν εκτεθεί από την συνήγορο υπεράσπισης στην αγόρευση της και ειδικότερα, οι δύσκολες οικονομικές συνθήκες του ιδίου και της οικογένειας του, δεν μπορεί να αποτελούν επαρκή δικαιολογία για την επίδειξη αυτής της εγκληματικής συμπεριφοράς. Όπως έχει υποδειχθεί στην υπόθεση Ζωμενής ν. Αστυνομίας, (2004) 2 Α.Α.Δ. 400: «η πείρα καταδείχνει ότι οι έμποροι ναρκωτικών συχνά επιλέγουν άτομα αδύναμα ή άτομα με ειδικά προβλήματα για την μεταφορά των ναρκωτικών. Η κατανόηση αυτών των αδυναμιών και προβλημάτων δεν μπορεί να επιδράσει κατά τρόπο που να εξασθενίζει την αποτελεσματική εφαρμογή του Νόμου.». Κανένας, λόγω προσωπικών αναγκών ή περιστάσεων, δεν μπορεί να δικαιολογήσει την προσφυγή στο έγκλημα (βλ. Kiev ν. Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 218/2016, 18/01/2018, Κυριάκου ν. Δημοκρατίας, (2013) 2 Α.Α.Δ. 154 και Κωνσταντίνου ν. Αστυνομίας, (2005) 2 Α.Α.Δ. 466). Όπως, επίσης, αναφέρθηκε και στην υπόθεση Μακρή ν. Δημοκρατίας, (2013) 2 Α.Α.Δ 15: «..αν τα οικονομικά προβλήματα, συνδεόμενα και με άλλα προβλήματα ευρύτερα, οικογενειακά ή υγείας, μπορούσαν να δικαιολογήσουν την παρανομία, αυτό θα ήταν η οριστική κατάρρευση κάθε ηθικής αρχής αλλά και κάθε αρχής τάξης και δικαίου.».
Λαμβάνουμε βέβαια υπόψη μας το ρόλο τον οποίο ο κατηγορούμενος διαδραμάτισε στην διάπραξη των αδικημάτων. Όπως έχει ήδη αναφερθεί, ο κατηγορούμενος, κατόπιν οδηγιών τρίτων προσώπων που ενεργούσαν για τον ιθύνων νου της όλης επιχείρησης και με σκοπό ο ίδιος να λάμβανε ως αντάλλαγμα €2.000, αφού εισήγαγε το πακέτο με την κάνναβη στην Δημοκρατία, μετά την παραλαβή της, σκοπό του είχε την αποθήκευση και μεταφορά της στον τελικό της παραλήπτη. Συνεπώς, υπό αυτές τις περιστάσεις, ο κατηγορούμενος δεν μπορεί να καταταχθεί στην κατηγορία των οργανωμένων μεγαλεμπόρων ναρκωτικών που δρουν με σκοπό το άμεσο και σημαντικό οικονομικό κέρδος, καθώς επίσης ότι, πράγματι, δεν προκύπτει να ήταν ο ιθύνον νους.
Ο ρόλος όμως των μεταφορέων στην αλυσίδα διακίνησης των ναρκωτικών, είναι εξίσου σημαντικός με αυτό των εμπόρων, αφού, χωρίς τους μεταφορείς, δεν θα ήταν εφικτή η εμπορία (βλ. Valdez v. Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 144/2016, 21/02/2017, ECLI:CY:AD:2017:B57. Όπως αναφέρθηκε στην Xhaferi v Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 207/2021, 16/11/2022, ECLI:CY:AD:2022:B453, ακόμη και αν αναγνωρίζεται ότι, από τα Δικαστήρια πρέπει να επιβάλλονται αυστηρότερες ποινές σε οργανωμένους εμπόρους, από ότι σε περιστασιακούς προμηθευτές ή διαμεσολαβητές ή γενικά σε πρόσωπα που παράσχουν στους πρώτους συνδρομή, και ότι ο τρόπος δράσης των τελευταίων δεν τους μετατρέπει σε ιθύνοντα νου και ούτε εξισώνει την ευθύνη μεταξύ τους, εντούτοις, «δεν καθιστά άνευ σπουδαιότητας και σημασίας τη συνδρομή, συνέργεια, βοήθεια και εκδούλευση την οποία, ως ενδιάμεσοι συνεργάτες αυτοί παρέχουν προς ευόδωση του τελικού στόχου, που είναι η ολοκλήρωση του εγκλήματος, χωρίς τον κίνδυνο σύλληψης του ίδιου του εμπόρου από την Αστυνομία.». Όπως χαρακτηριστικά ειπώθηκε περαιτέρω: «Στην πραγματικότητα οι συνεργοί αυτού του είδους, εν γνώσει τους και έναντι κάποιας μορφής ανταλλάγματος, συμμετέχουν στα πιο ριψοκίνδυνα στάδια της δραστηριότητας και συνιστούν απαραίτητους κρίκους στην αλυσίδα διακίνησης ναρκωτικών κατά τρόπο που μπορεί να λεχθεί ότι χωρίς την προθυμία τέτοιων ατόμων δεν θα διαπράττετο το αδίκημα ή τουλάχιστον δεν θα καθίστατο τόσο εύκολη η διάπραξη του για τους οργανωτές του.».
Στην Κωνσταντίνου v. Αστυνομίας, (2005) 2 Α.Α.Δ. 466 αναγνωρίστηκε ότι πρέπει να επιβάλλονται αυστηρότερες ποινές σε οργανωμένους εμπόρους από ότι σε περιστασιακούς προμηθευτές ή διαμεσολαβητές. Επισημάνθηκε όμως ότι δεν μπορεί να χρησιμοποιείται ως ελαφρυντικό ο λόγος προώθησης των ναρκωτικών. Αυτό, διότι, είτε γίνεται για χρηματικό κέρδος, είτε για άλλο όφελος, η κατάληξη παραμένει η ίδια, δηλαδή, η διάδοση ναρκωτικών σε άλλα πρόσωπα (βλ. Xhaferi v Δημοκρατίας, (ανωτέρω) και Salaryand v. Αστυνομίας, (2003) 2 Α.Α.Δ. 541).
Όπως περαιτέρω προκύπτει από τα όσα τέθηκαν ενώπιον μας, ο κατηγορούμενος έλαβε μέρος σε μια οργανωμένη επιχείρηση εισαγωγής των ναρκωτικών στην Δημοκρατία, που σκοπούσε στην περαιτέρω διάδοση τους σε τρίτα πρόσωπα, στην οποία ο ρόλος του ήταν ουσιαστικός και καθοριστικός. Ο προσχεδιασμός, η καλή οργάνωση και ο συντονισμός ενεργειών για προαγωγή και υλοποίηση του εγκληματικού σκοπού υπό αναφορά, προκύπτει από τα ακόλουθα περιστατικά.
Κατ’ αρχάς, το πακέτο είχε αποσταλεί με φορτωτική από την Ισπανία με αερομεταφορά μέσω της προαναφερόμενης μεταφορικής εταιρείας για εισαγωγή στην Κύπρο, με δηλωμένη περιγραφή για το περιεχόμενο του, προφανώς για σκοπούς παραπλάνησης, «Muestras», δηλαδή, «Δείγματα». Οι δε τέσσερεις πλαστικές διαφανείς συσκευασίες της κάνναβης, για σκοπούς, είναι σαφές, απόκρυψης τους, εκτός της περιτύλιξης τους με μαύρες λαδόκολλες και μαύρο νάιλον, ήταν τοποθετημένες μέσα σε χάρτινο κιβώτιο, το οποίο με την σειρά του ήταν τοποθετημένο μέσα στο πακέτο κάτω από στοίβα με ρούχα και παπούτσια.
Η αποστολή του πακέτου στην Ισπανία, έγινε στις 02/10/2023. Ως και προελέχθη, με δεδηλωμένη, με βάση την σχετική φορτωτική, διεύθυνση παράδοσης την Λεωφόρο Γεωργίου Α’, 4048 Γερμασόγεια και παραλήπτη, κάποιο Γεώργιο Παπαδόπουλο. Ως προκύπτει από τα γεγονότα, στην εταιρεία διαχείρισης του συστήματος διανομής του πακέτου, είχε φαίνεται δοθεί και ο κυπριακός αριθμός τηλεφώνου με αριθμό κλήσης 97527933, που βρέθηκε στην κατοχή του κατηγορουμένου, για σκοπούς επικοινωνίας με τον παραλήπτη του. Πρόκειται για προπληρωμένη κάρτα κινητής τηλεφωνίας, η οποία, ως είναι γνωστό, διασφαλίζει την ανωνυμία του κατόχου και χρήστη της από τον πάροχο και κατ’ επέκταση, τον οποιονδήποτε άλλο (περιλαμβανομένης και της Αστυνομίας). Όπως ο κατηγορούμενος ανέφερε ανακρινόμενος από την Αστυνομία, αποκλειστικός σκοπός για τον οποίο κατείχε το τηλέφωνο με τον συγκεκριμένο αριθμό κλήσης, ήταν η επικοινωνία του με την εταιρεία μεταφοράς για σκοπούς παραλαβής του πακέτου.
Για σκοπούς δε, ως προαναφέρθηκε, αποστολής του στην συγκεκριμένη διεύθυνση στην Κύπρο, σύμφωνα και με την μαρτυρία της ιδιοκτήτριας του προαναφερόμενου διαμερίσματος, είχε φαίνεται ήδη γίνει κράτησης του διαδικτυακά από την 01/09/2023, μέσω της ειδικής πλατφόρμας B. & B., με αίτημα από τις 30/09/2023 και η ενοικίασης αφορούσε την περίοδο 03/10/2023 - 05/10/2023. Αυτή δεν είχε γίνει στο όνομα του κατηγορουμένου, αλλά στο όνομα κάποιου Χρήστου Παπαδόπουλου και δήλωνε, ως σκοπούς της επίσκεψης, επαγγελματικούς. Στις 03/10/2023, ημέρα εισαγωγής του πακέτου στην Δημοκρατία, νωρίς το απόγευμα, κάποιος άνδρας, που παρέστησε στην ιδιοκτήτη του διαμερίσματος ότι ήταν ο ενοικιαστής, επικοινώνησε μαζί της και διευθέτησαν να του παραδώσει τα κλειδιά του. Όπως και έγινε, την ίδια ημέρα, λίγο αργότερα. Από τα πιο πάνω, προκύπτει ότι σκοπός ήταν, η διαμονή του κατηγορουμένου στο συγκεκριμένο διαμέρισμα, να είχε πολύ σύντομη διάρκεια, για όσο αναμενόμενα ήταν απολύτως απαραίτητο για την προώθηση του εγκληματικού σκοπού υπό αναφορά, κατά τρόπο και υπό περιστάσεις που δεν θα μπορούσαν εύκολα να αποκαλύψουν την παρανομία ή και στοιχεία ταυτοποίησης και εντοπισμού του κατηγορούμενου ή και οποιουδήποτε άλλου δράστη.
Αναμφίβολα, η συμμετοχή του κατηγορούμενου στην εισαγωγή και μεταφορά των ναρκωτικών ήταν οργανωμένη, ουσιαστική και καθοριστική και ο ίδιος αποτέλεσε ένα σημαντικό κρίκο στην αλυσίδα της εισαγωγής και διακίνησης των ναρκωτικών στην χώρα μας.
Ως προ ειπώθηκε, ο κατηγορούμενος θα λάμβανε επίσης και αντάλλαγμα για την εισαγωγή και μεταφορά των ναρκωτικών και συγκεκριμένα θα λάμβανε μετρητά €2.000, αδιαφορώντας για τις συνέπειες των πράξεων του και την καταστροφή που θα επέφερε η διοχέτευση της συγκεκριμένης ποσότητας κάνναβης στην κοινωνία, η οποία και αποφεύχθηκε λόγω της έγκαιρης παρέμβασης του Τμήματος Τελωνείων και της Αστυνομίας (βλ. Μemic v. Δημοκρατίας (2014) 2(Α) Α.Α.Δ. 276). Με μοναδικό κίνητρο το οικονομικό όφελος, ο κατηγορούμενος έλαβε μέρος στην πιο πάνω επιχείρηση εισαγωγής και διοχέτευσης σημαντικής ποσότητας ναρκωτικών στην κοινωνία παρέχοντας σημαντική βοήθεια, προφανώς σε εμπόρους (βλ. Xhaferi v. Δημοκρατίας, (ανωτέρω) και Chokami v. Δημοκρατίας, (1998) 2 Α.Α.Δ. 189).
Το γεγονός και μόνο ότι ο κατηγορούμενος έγινε υποχείριο τρίτων προσώπων λόγω οικονομικών δυσκολιών του ιδίου και της οικογένειας και της ευάλωτης θέσης που βρισκόταν, δεν μπορεί, όπως έχει αναφερθεί ανωτέρω, να αποτελεί δικαιολογία, έχει μόνο οριακή σημασία σε τέτοιου είδους υποθέσεις και δεν μπορεί να εξασθενίζει την αποτελεσματική εφαρμογή του Νόμου καθώς, επαναλαμβάνουμε, όπως έχει νομολογηθεί, οι έμποροι ναρκωτικών συχνά επιλέγουν άτομα αδύναμα ή άτομα και ειδικά προβλήματα για την μεταφορά των ναρκωτικών (βλ. Zωμενής v. Αστυνομίας (2004) 2 Α.Α.Δ. 400, Ιωσήφ v. Δημοκρατίας, Ποιν. Έφεση Αρ. 130/2021, Ημερ. 29/03/2022, ECLI:CY:AD:2022:B131 και Gholi v. Δημοκρατίας (1997) 2 Α.Α.Δ. 30).
Εκείνο το οποίο προβάλλει επιτακτικά, στη βάση των πιο πάνω γεγονότων, ιδιαίτερα αυτών που αφορούν την εισαγωγή και κατοχή των ναρκωτικών με σκοπό την προμήθεια σε άλλα πρόσωπα, είναι η αυστηρή τιμωρία με σκοπό την πάταξη της κατοχής, διακίνησης και εμπορίας των ναρκωτικών και την αντιμετώπιση των σοβαρών συνεπειών που προκύπτουν από αυτή (βλ. Νάρζιπ v. Αστυνομίας, (ανωτέρω), Λαζάρου v. Αστυνομίας, (2010) 2 Α.Α.Δ. 633 και Γκυκερίου v. Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 171/2020, 08/07/2022), ECLI:CY:AD:2022:B287.
Παρά τα πιο πάνω όμως, η κάθε περίπτωση θα πρέπει να κρίνεται με βάση τα δικά της περιστατικά και κατά την επιμέτρηση της ποινής απαιτείται η εξατομίκευση της έτσι ώστε αυτή να είναι ανάλογη της σοβαρότητας του αδικήματος σε συνδυασμό με τα ελαφρυντικά στοιχεία του κατηγορουμένου και των γεγονότων. Η υποχρέωση για εξατομίκευση της τιμωρίας δεν ατονεί ώστε να αρμόζει στις συνθήκες του παραβάτη, νοουμένου ότι η εξατομίκευση δεν οδηγεί στην εξουδετέρωση του στοιχείου της αποτροπής που επιβάλλουν η φύση και τα περιστατικά της υπόθεσης. Σχετικές είναι οι αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου στις υποθέσεις Φιλίππου ν. Αστυνομίας, (1996) 2 Α.Α.Δ. 245, Κωνσταντίνου ν. Δημοκρατίας, (1989) 2 Α.Α.Δ. 224 και Κόκκινος v. Αστυνομίας, (1995) 2 Α.Α.Δ. 135).
Προς όφελος του κατηγορουμένου λαμβάνουμε υπόψη μας την άμεση παραδοχή του στο Δικαστήριο στην οποία θα δώσουμε την δέουσα βαρύτητα, όπως επιτάσσει η νομολογία. Η παραδοχή στις κατηγορίες αμείβεται με σχετική έκπτωση στην ποινή. Αυτό ενθαρρύνει τους αδικοπραγούντες να παραδέχονται ενοχή με αποτέλεσμα να μη σπαταλείται πολύτιμος χρόνος στην εκδίκαση των υποθέσεων (βλ. Χαρτούπαλλος ν. Δημοκρατίας, (2002) 2 Α.Α.Δ. 28, Χρίστου ν. Δημοκρατίας, (2007) 2 Α.Α.Δ. 448 και Gorko κ. α. ν. Δημοκρατίας, (2010) 2 Α.Α.Δ. 458, 463). Βέβαια, η σημασία της παραδοχής, δεν επιδρά κατά τρόπο απόλυτο. Εξαρτάται πάντοτε από τις περιστάσεις της συγκεκριμένης υπόθεσης. Όταν η μαρτυρία για απόδειξη του αδικήματος είναι συντριπτική, η παραδοχή είναι μικρής σημασίας μέχρι και ανύπαρκτη, οπόταν η ποινή που επιβάλλεται αντανακλά πλήρως τη σοβαρότητα του αδικήματος (βλ. Inloo v. Αστυνομίας, (2008) 2 Α.Α.Δ 441).
Στην παρούσα υπόθεση, ο κατηγορούμενος, ήταν, κατ’ αρχάς, το πρόσωπο που είχε μεταβεί στα γραφεία της εταιρείας μεταφοράς για να παραλάμβανε και τελικά παρέλαβε το πακέτο. Προς τούτο, γνώριζε τον μοναδικό αριθμό εντοπισμού του πακέτου (tracking number) και ότι δεδηλωμένος παραλήπτης του στην φορτωτική, ήταν κάποιος Γεώργιος Παπαδόπουλος. Τα στοιχεία αυτά, τα είχε δώσει στην υπεύθυνη υπάλληλο στο γραφείο παραλαβής για να του παραδιδόταν το πακέτο, κατοχή του οποίου τελικά ανέλαβε από το υπό κάλυψη μέλος της Υ. ΚΑ. Ν. αφού υπέγραψε σχετική απόδειξη, έχοντας προηγουμένως δώσει και την πολιτική του ταυτότητα για διακρίβωση των στοιχείων του.
Περαιτέρω, κατά την ανακοπή του από τα μέλη της Υ. ΚΑ. Ν. και αφού ο υπό κάλυψη Αστυνομικός τον πληροφόρησε για την ιδιότητα του, τους λόγους της εκεί παρουσίας τους και του επέστησε την προσοχή του στον Νόμο, ο κατηγορούμενος του είπε ότι το πακέτο ήταν δικό του. Κατόπιν, αφού ο υπό κάλυψη Αστυνομικός, έχοντας του εξηγήσει τους λόγους, τον συνέλαβε για το αυτόφωρο αδίκημα της παράνομης κατοχής ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Β’ και του επέστησε και πάλι την προσοχή του στον Νόμο, ο κατηγορούμενος δεν τήρησε το δικαίωμα του της σιωπής και χωρίς να αρνείται την διάπραξη του εν λόγω ποινικού αδικήματος, ανέφερε απλώς ότι το πακέτο επρόκειτο να το παραδώσει σε κάποιο άλλο πρόσωπο.
Επιπρόσθετα, μετά από σωματική έρευνα που έγινε στον κατηγορούμενο από τον υπό κάλυψη Αστυνομικό, στην κατοχή του βρέθηκαν κλειδιά, τα οποία, μετά από εκ νέου επίστηση της προσοχής του στον Νόμο, ο κατηγορούμενος είπε ότι ήταν του διαμερίσματος στο οποίο διέμενε. Το εν λόγω διαμέρισμα, στην έρευνα του οποίου από τα μέλη της Υ. ΚΑ. Ν. ο κατηγορούμενος συγκατατέθηκε, βρίσκεται επί της οδού Βασιλέως Γεωργίου Α’ 91, Ποτ. Γερμασόγειας στη Λεμεσό, στον τρίτο όροφο και έχει τον αριθμό 31. Διεύθυνση που, όπως διαπιστώνεται από την σχετική φορτωτική, συνάδει με αυτή που είχε δοθεί κατά την αποστολή του πακέτου στην Δημοκρατία από το εξωτερικό, για τον παραλήπτη του πακέτου: «Georgiou A910 Germasogeia, 4048 Limassol».
Επίσης, κατά την έρευνα του εν λόγω διαμερίσματος από τα μέλη της Υ. ΚΑ. Ν., βρέθηκε τηλέφωνο με αριθμό κλήσης 97527933, που είναι ο ίδιος με αυτόν που είχε εξασφαλίσει η υπάλληλος της μεταφορικής εταιρείας από την εταιρεία διαχείρισης του συστήματος διανομής του πακέτου, για σκοπούς επικοινωνίας με τον παραλήπτη του. Όπως προέκυψε και από την απάντηση του κατηγορουμένου μετά τον εντοπισμό του εν λόγω κινητού τηλεφώνου από τα μέλη της Υ. ΚΑ. Ν. και την σχετική επίστηση της προσοχής του στον Νόμο, αυτός ήταν ο άνδρας με τον οποίο η εν λόγω υπάλληλος της μεταφορικής εταιρείας είχε επικοινωνία για την παραλαβή του πακέτου νωρίτερα την ημέρα εκείνη. Συγκεκριμένα, περί τούτου, ο κατηγορούμενος είχε αναφέρει ότι, είχε αγοράσει προπληρωμένη κάρτα κινητής τηλεφωνίας, η οποία είχε τον προαναφερόμενο αριθμό κλήσης, για να επικοινωνούσε με την εταιρεία μεταφοράς για σκοπούς παραλαβής του πακέτου. Ανακρινόμενος άλλωστε στην συνέχεια από μέλος της Υ. ΚΑ. Ν., γραπτώς, ο κατηγορούμενος ανέφερε ότι το εν λόγω τηλέφωνο του είχε δοθεί από κάποιο πρόσωπο, αγνώστου προς τον ίδιο ταυτότητας, για να επικοινωνούσε, κάνοντας χρήση του ονοματεπωνύμου Γεώργιος Παπαδόπουλος, με την εταιρεία μεταφοράς, για να παραλάμβανε το πακέτο.
Τέλος, ο κατηγορούμενος, μετά από επίστηση της προσοχής του στον Νόμο, ανακρινόμενος προφορικά σχετικά με τα προαναφερόμενα περιστατικά από μέλος της Υ. ΚΑ. Ν., αυθημερόν, είχε αναφέρει ότι, για ένα περίπου χρόνο προηγουμένως, ήταν αναμειγμένος σε μία δουλειά που αφορούσε την παραλαβή δεμάτων στην Κύπρο στα οποία περιέχονταν ναρκωτικά, εκτελώντας χρέη μεταφορέα. Με βάση τα λεγόμενα του κατηγορουμένου, ουσιαστικά, αφού έκανε την παραλαβή των δεμάτων με τα ναρκωτικά, τα μετέφερε και τα παρέδιδε σε κάποιον Τάκη, τον οποίο συναντούσε για αυτό τον σκοπό κάτω από την πολυκατοικία στην οποία βρισκόταν το προαναφερόμενο διαμέρισμα στο οποίο διέμενε. Όπως είπε επίσης, για την παραλαβή και μεταφορά του προαναφερόμενου πακέτου, θα πληρωνόταν €2.000 σε μετρητά.
Η μαρτυρία κατά συνέπεια, που υπήρχε εναντίον του κατηγορούμενου, ήταν συντριπτική. Θα λάβουμε όμως υπόψη μας την παραδοχή του, καθότι με αυτή περισώθηκε πολύτιμος χρόνος του Δικαστηρίου και είναι ένδειξη της μεταμέλειας του (βλ. Βασιλείου v. Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 110/2014, 15/06/2015, Ανδρέου v. Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 163/2015, 11/07/2016). Στην Ανδρέου κ. α. v. Δημοκρατίας, Ποιν. Έφεση Αρ. 34/2017 κ. α., 18/09/2019, τονίστηκε ότι το γεγονός ότι ο πρώην κατηγορούμενος αρ. 1 σε εκείνη την υπόθεση, είχε συλληφθεί επ’ αυτοφόρω έχοντας στην κατοχή του τα πέντε κιβώτια εντός των οποίων βρίσκονταν οι ναρκωτικές ουσίες, δεν μπορούσε να εξουδετερώσει εντελώς την παραδοχή του.
Λαμβάνουμε υπόψη μας περαιτέρω την ομολογία και συνεργασία του κατηγορούμενου με την Αστυνομία. Ο κατηγορούμενος, μετά την σύλληψη του από τα μέλη της Υ. ΚΑ. Ν. για το αυτόφωρο ποινικό αδίκημα της παράνομης κατοχής ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Β, ως προαναφέρθηκε, ανακρινόμενος, μετά την επίστηση της προσοχής του στον Νόμο, σχετικά με τις περιστάσεις διάπραξης του, δεν τήρησε το δικαίωμα του της σιωπής και σε διάφορα στάδια της διαδικασίας των Αστυνομικών ερευνών που επακολούθησαν, προέβη σε διάφορες δηλώσεις ενάντια στα συμφέροντα του και σε υποδείξεις σκηνών, καθώς και σε καταθέσεις (προφορικά και γραπτώς), επί των οποίων θα μπορούσε να βασιστεί η δίωξη του από την Αστυνομία και μετέπειτα να στηριχθεί η υπόθεση της Κατηγορούσας Αρχής ενώπιον Δικαστηρίου ώστε να επιτευχθεί η καταδίκη του.
Περαιτέρω, ο κατηγορούμενος, με την στάση του, επιτάχυνε την διαδικασία διερεύνησης της υπόθεσης από την Αστυνομία και βοήθησε στην επέκταση των ερευνών, σε σχέση και με άλλα τυχόν εμπλεκόμενα πρόσωπα. Κατ’ αρχάς, είχε συγκατατεθεί στο να ερευνηθεί το διαμέρισμα όπου διέμενε, όπου και τα μέλη της Υ. ΚΑ. Ν., ως προ ειπώθηκε, εντόπισαν πρόσθετα τεκμήρια, τα οποία σε συνδυασμό με τις προαναφερόμενες ενοχοποιητικές του δηλώσεις, ενδυνάμωναν την διερευνώμενη εναντίον του υπόθεση. Ενώ, έχοντας ο κατηγορούμενος αποκαλύψει προφορικά σε κατάθεση του ότι υπήρχαν και άλλα πρόσωπα αναμειγμένα στην παράνομη δράση του, έλαβε θεληματικά και ενεργά ρόλο στην προσπάθεια της Αστυνομίας για τον εντοπισμό και την σύλληψη τους, δια μίας δεύτερης ελεγχόμενης παράδοσης του πακέτου από τον ίδιο, από ή πλησίον του διαμερίσματος όπου διέμενε. Το έπραξε, στέλνοντας, κατόπιν οδηγιών μέλους της Υ. ΚΑ. Ν., μήνυμα, διαδικτυακά, μέσω της εφαρμογής viber, από το κινητό του τηλέφωνο, στο πρόσωπο με το οποίο είχε συνεννόηση ότι θα ειδοποιούσε με αυτό τον συγκεκριμένο τρόπο όταν θα το είχε στην κατοχή του, για να διευθετείτο μετέπειτα συνάντησης με το πρόσωπο που θα το παραλάμβανε.
Παρά ταύτα, δεν αγνοούμε το γεγονός της τελικής κατάληξης αυτής της προσπάθειας, η οποία δεν απέδωσε σε σύλληψη οποιουδήποτε προσώπου, αφής στιγμής, τελικά δεν πραγματοποιήθηκε δεύτερη ελεγχόμενη παράδοση του πακέτου, επειδή κανείς δεν παρουσιάστηκε για την παραλαβή του. Καθώς επίσης ότι, οι όποιες αναφορές ή πληροφορίες, ως προαναφέρθηκε, από τον κατηγορούμενο, για τα άλλα πρόσωπα που είχαν ανάμειξη στην υπόθεση, δεν ταυτοποιούσαν, μπορούσαν υπό τις περιστάσεις να ταυτοποιήσουν ή οδήγησαν στην ταυτοποίηση ή και στον εντοπισμό, οποιουδήποτε από αυτούς. Περαιτέρω, δεν αγνοούμε και την τοποθέτηση του κατηγορουμένου, μέσω της συνηγόρου υπεράσπισης του, ότι ο κατηγορούμενος επιθυμούσε να συνεργαστεί περαιτέρω με την Αστυνομία, κατονομάζοντας τα άτομα αυτά, ωστόσο, ο φόβος για την διενέργεια αντιποίνων, τόσο στον ίδιο, όσο και στην οικογένεια του, τον απέτρεψαν από το να το πράξει, αφού γνωρίζει πως αυτά τα άτομα είναι επικίνδυνα.
Λαμβάνουμε υπόψη μας όλα τα προαναφερόμενα δεδομένα, στα οποία για σκοπούς ποινής δίδουμε την δέουσα βαρύτητα, με βάση και τις σχετικές αρχές της νομολογίας (βλ. Κυριάκου ν. Δημοκρατίας, (2013) 2 Α.Α.Δ. 746 και Παπαδόπουλος v. Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 202/2020, 20/09/2022), ECLI:CY:AD:2022:B356.
Σε κάθε περίπτωση, η ομολογία του κατηγορουμένου, η άμεση παραδοχή του στο Δικαστήριο και η αντίληψη της σοβαρότητας των αδικημάτων που διέπραξε, καταδεικνύουν και την έμπρακτη μεταμέλεια του, στοιχείο το οποίο θα λάβουμε σοβαρά υπόψη μας.
Περαιτέρω, λαμβάνουμε υπόψη μας το λευκό ποινικό μητρώο του κατηγορουμένου, στοιχείο το οποίο του δίνει την ευχέρεια να αιτείται την επιείκεια του Δικαστηρίου (βλ. Ψωμά v. Αστυνομίας, (1992) 2 Α.Α.Δ. 40).
Πέραν των πιο πάνω, λαμβάνουμε υπόψη μας τις προσωπικές, οικογενειακές και οικονομικές του περιστάσεις του κατηγορουμένου, όπως φαίνονται στην Έκθεση του Γραφείου Ευημερίας, η οποία ετοιμάστηκε κατόπιν οδηγιών του Δικαστηρίου, και τα όσα αναφέρθηκαν και από την συνήγορο του, χωρίς να χρειάζεται η επανάληψη τους και η λεπτομερής καταγραφή τους. Ειδικότερα, λαμβάνουμε υπόψη μας τα εξής. Ο κατηγορούμενος, είναι ηλικίας 28 ετών και κατάγεται από την Ελλάδα, όπου έχει και την συνήθη διαμονή του. Δεν είναι παντρεμένος, συζεί όμως με γυναίκα και το παιδί της από προηγούμενη σχέση, ηλικίας 18 μηνών. Προέρχεται από εξαμελή οικογένεια, χαμηλής κοινωνικοοικονομικής θέσης. Η μητέρα του είναι καρδιοπαθής, της οποίας η κατάσταση της υγείας έχει επιδεινωθεί λόγω της παρούσας υπόθεσης. Ο κατηγορούμενος έχει ολοκληρώσει μέχρι και τον δεύτερο χρόνο του γυμνασιακού κύκλου σπουδών της Μέσης Γενικής Εκπαίδευσης και είναι ανειδίκευτος. Κατά τον χρόνο της σύλληψης του, εργαζόταν στην Ελλάδα σε αποθήκη, στο τμήμα παραγγελιών και είχε μηνιαίο μισθό, €700. Λόγω της παρούσας υπόθεσης, έχει απωλέσει την εργασία του. Τόσο ο ίδιος, όσο και η οικογένεια του, αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα.
Λαμβάνουμε υπόψη μας όλες τις πιο πάνω προσωπικές περιστάσεις του κατηγορουμένου και τους δίνουμε την δέουσα βαρύτητα, θα πρέπει, ωστόσο, να λεχθεί ότι οι προσωπικές και οικογενειακές συνθήκες του κατηγορούμενου στο πλαίσιο της αποτελεσματικής προστασίας της κοινωνίας κατά της μάστιγας των ναρκωτικών, δεν πρέπει να εξατομικεύονται σε τέτοιο βαθμό που να εξουδετερώνουν την ανάγκη για επιβολή αποτρεπτικής ποινής (βλ. Ζωμενής ν. Αστυνομίας, (2004) 2 Α.Α.Δ. 400, Ρεσλάν ν. Αστυνομίας, (2006) 2 Α.Α.Δ. 127, Sovanovic v. Αστυνομίας (2005) 2 Α.Α.Δ. 635 και Μακρή v. Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 33/2012, 15/01/2013). Στην υπόθεση Μιχαήλ ν. Δημοκρατίας, (1999) 2 Α.Α.Δ. 577, υιοθετήθηκε το πιο κάτω απόσπασμα από την υπόθεση Gholi ν. Δημοκρατίας, (1997) 2 Α.Α.Δ. 30:
«Οι προσωπικές περιστάσεις και τα ιδιαίτερα προβλήματα αδικοπραγούντων σε αυτού του είδους των υποθέσεων, λαμβάνονται βέβαια σε κάποιο βαθμό υπόψη και η εξατομίκευση έχει τη θέση της, αλλά δεν μπορεί να εξουδετερώσει ή αποδυναμώσει τη μέριμνα για προστασία της κοινωνίας.».
Υπόψη μας, επίσης, λαμβάνουμε και τις επιπτώσεις που ενδεχόμενη ποινή φυλάκισης στον κατηγορούμενο θα έχει στη συμβία του, το ανήλικο της παιδί, αλλά και στην ευρύτερη οικογένεια του, της οποίας αποτελούσε σημαντικό στήριγμα, κάτι το οποίο δεν μας αφήνει αδιάφορους. Εντούτοις, θα πρέπει να αναφερθεί ότι, αν και οι επιπτώσεις της φυλάκισης στην οικογένεια ενός κατηγορουμένου, συγκαταλέγονται μεταξύ των ελαφρυντικών περιστάσεων, πλην όμως, δεν είναι αποφασιστικής σημασίας στον καθορισμό της ποινής (βλ. Domotov κ. α. ν. Αστυνομίας, (1996) 2 Α.Α.Δ. 328 και Okmelashvili ν. Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση 14/2020, 22/12/2021), ECLI:CY:DOD:2021:24.
Συνεκτιμώντας, λοιπόν, όλα τα δεδομένα που αφορούν την παρούσα υπόθεση, ως έχουν λεπτομερώς αναφερθεί ανωτέρω και ιδιαίτερα, τα γεγονότα που περιβάλλουν τη διάπραξη αλλά και τη φύση και τη σοβαρότητα των αδικημάτων και τα ελαφρυντικά του κατηγορουμένου, κρίνουμε ότι η ποινή φυλάκισης στην παρούσα, είναι η μόνη ενδεδειγμένη. Οποιαδήποτε άλλη ποινή, δεν θα εξυπηρετούσε τις ανάγκες του Νόμου και θα έστελνε λανθασμένα μηνύματα.
Η νομολογία είναι καθοδηγητική για τον τρόπο αντιμετώπισης τέτοιου είδους αδικημάτων και για το ύψος της ποινής που θα πρέπει να επιβάλλεται, αλλά όχι δεσμευτική καθότι κάθε υπόθεση κρίνεται στη βάση των δικών της περιστατικών. Σύμφωνα με την νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, αποφάσεις του για το ζήτημα της ποινής σχετικά με συγκεκριμένο ποινικό αδίκημα, είναι μόνο ενδεικτικές της ποινικής μεταχείρισης που ένας κατηγορούμενος μπορεί να τύχει από το Δικαστήριο, καθότι: «Ουδέποτε υπάρχει απόλυτη ταύτιση μεταξύ των χαρακτηριστικών γνωρισμάτων δύο υποθέσεων.». Όπως ελέχθη από το Ανώτατο Δικαστήριο στην υπόθεση Ναζίπ ν Αστυνομίας, (ανωτέρω): «Εκείνο στο οποίο βοηθά η προηγούμενη νομολογία, είναι στο πλαίσιο ανάδειξης εκείνου του μέτρου που ακολουθείται σε διάφορες υποθέσεις, ώστε να εξετάζεται σφαιρικά και η ποινή που θα επιβληθεί στη συγκεκριμένη υπόθεση που είναι ενώπιον του Δικαστηρίου.».
Στην απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην Μαυρουδής v. Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 112/2021, 19/12/2022, ECLI:CY:AD:2022:B485, αναφέρθηκε ότι, η αναφορά σε μεγάλο αριθμό αποφάσεων δεν συνιστά ουσιαστική καθοδήγηση και ενίοτε αποπροσανατολίζει. Θα πρέπει να επιλέγονται οι υποθέσεις εκείνες όπου γεγονότα, στο βαθμό που προσδιορίζουν τη σοβαρότητα του αδικήματος, προσομοιάζουν. Και εξυπηρετεί να καταγράφονται οι ουσιαστικές παράμετροι που συνέδραμαν στην ποινή που μνημονεύεται, ώστε να καθίσταται ευχερής η όποια σύγκριση.
Σε ότι αφορά τα γεγονότα της παρούσας υπόθεσης, σχετικές είναι οι ακόλουθες αποφάσεις:
Στην Gholi v. Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 6223, 30/01/1997, η κατηγορούμενη, κατόπιν ακρόασης, είχε βρεθεί ένοχη από το Δικαστήριο, σε κατηγορία για παράνομη εισαγωγή ελεγχόμενου φαρμάκου τάξης Β’, ήτοι, ρητίνης κάνναβης 1.623,85 γραμμαρίων, όπως και σε κατηγορία για παράνομη κατοχή του ίδιου φαρμάκου. Τα ναρκωτικά βρέθηκαν στις αποσκευές της κατηγορούμενης, συγκεκριμένα σε τσάντα την οποία προσπάθησε να εγκαταλείψει μπροστά στον αναπόφευκτο τελωνειακό έλεγχο, κατά την άφιξή της στον αερολιμένα Λάρνακας. Αρνήθηκε ότι η τσάντα ήταν δική της ή ότι γνώριζε το περιεχόμενο της. Η κατηγορούμενη, ήταν Περσίδα ηλικίας 53 ετών, παντρεμένη και μητέρα εννέα παιδιών, οικοκυρά και με λευκό ποινικό μητρώο. Η υγεία της παρουσιαζόταν κλονισμένη λόγω καρδιακού προβλήματος. Οι συντρέχουσες ποινές φυλάκισης, με μεγαλύτερη αυτή των πέντε χρόνων για το ποινικό αδίκημα της παράνομης εισαγωγής ελεγχόμενου φαρμάκου τάξης Β που της επιβλήθηκαν από το Δικαστήριο, κατ’ έφεση στο Ανώτατο Δικαστήριο κρίθηκαν ότι δεν ήταν έκδηλα υπερβολικές.
Στην Faal ν. Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 203/2020, 04/10/2022, ECLI:CY:AD:2022:B373, ο κατηγορούμενος είχε καταδικαστεί μετά από ακροαματική διαδικασία, στις κατηγορίες της συνωμοσίας προς διάπραξη κακουργήματος, της παράνομης εισαγωγής ελεγχόμενου φαρμάκου Τάξεως Β, της παράνομης κατοχής και κατοχής του με σκοπό την προμήθεια του σε άλλο πρόσωπο. Του επιβλήθηκαν συντρέχουσες ποινές φυλάκισης, με μεγαλύτερη αυτή των έξι χρόνων, για τα αδικήματα της παράνομης εισαγωγής ελεγχόμενου φαρμάκου Τάξεως Β και της παράνομης κατοχής του με σκοπό την προμήθεια του σε άλλο πρόσωπο. Σύμφωνα με τα γεγονότα της υπόθεσης, ο κατηγορούμενος είχε συνομωτήσει με άγνωστο πρόσωπο για την εισαγωγή, μέσω του ταχυδρομείου, ελεγχόμενου φαρμάκου Τάξεως Β, ήτοι κάνναβης 1 κιλού και 41,9 γραμμαρίων, συμφωνία που μεταγενέστερα υλοποιήθηκε με αποτέλεσμα την κατοχή της από τον κατηγορούμενο με σκοπό την προμήθεια της σε άλλο πρόσωπο. Ο κατηγορούμενος, καταγόταν από την Γκάμπια, ήταν αιτητής πολιτικού ασύλου, ήταν 27 ετών και είχε λευκό ποινικό μητρώο. Επίσης, ήταν μονογονέας ενός ανήλικου παιδιού, το οποίο διέμενε με την μητέρα του, η οποία ήταν καρκινοπαθής σε κρίσιμη κατάσταση, στην Γκάμπια. Ένα χρόνο προηγουμένως, είχε χάσει, από αυτοκινητιστικό δυστύχημα, το άλλο του παιδί και την μητέρα τους, με την οποία ήταν αρραβωνιασμένος.
Στην Κλεομένης v. Δημοκρατίας, (2013) 2 Α.Α.Δ. 350 επικυρώθηκε ποινή φυλάκισης επτά χρόνων που επιβλήθηκε πρωτόδικα στην κατηγορία της εισαγωγής 2.307,5256 γραμμάρια κάνναβης, αφού κρίθηκε ότι δεν ήταν έκδηλα υπερβολική. Σε εκείνη την υπόθεση υπήρχε επαγγελματικός σχεδιασμός αποστολής των ναρκωτικών στην Κύπρο, συστατικά στοιχεία του οποίου συνιστούσαν, η λήψη μέτρων με στόχο την παρεμπόδιση ανίχνευσης των ναρκωτικών και η σύσταση εταιρείας που δήθεν εμπορευόταν ινδικά αντικείμενα λαϊκής τέχνης. Ο εφεσειών καταδικάστηκε μετά από ακρόαση, ήταν ηλικίας 27 ετών, λευκού ποινικού μητρώου και απόφοιτος γυμνασίου.
Στην Πισσά v. Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 229/2016, 14/03/2018, ECLI:CY:AD:2018:B114, επικυρώθηκε ποινή φυλάκισης εννέα χρόνων που επιβλήθηκε μετά από ακρόαση για το αδίκημα της κατοχής 3 κιλών και 902 γραμμαρίων κάνναβης με σκοπό την προμήθεια. Σε εκείνη την υπόθεση ο εφεσείοντας είχε οργανωμένη δράση και ιθύνοντα ρόλο στην διακίνηση των ναρκωτικών.
Στην Αγαθοκλέους ν. Δημοκρατίας, κ. α., (2014) 2Α Α.Α.Δ 44, στους κατηγορούμενους, σε κατηγορίες για παράνομη κατοχή και παράνομη κατοχή με σκοπό την προμήθεια σε άλλο πρόσωπο ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Β’, ήτοι, 5.217,66 γραμμαρίων κάνναβης, μετά από παραδοχή, είχε επιβληθεί ποινή φυλάκισης στην σοβαρότερη κατηγορία, επτά χρόνων, η οποία και επικυρώθηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο.
Στην Χαραλάμπους κ. α. v. Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 127/2019, κ. α., ο Εφεσειών στην Ποινική Έφεση Αρ. 127/2019, σε κάποιο στάδιο που η ακροαματική διαδικασία βρισκόταν σε εξέλιξη, άλλαξε απάντηση και παραδέχτηκε τις κατηγορίες της εισαγωγής ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Β και συγκεκριμένα κάνναβης 4 κιλών και 785,7 γραμμαρίων κάνναβης και της κατοχής της ίδιας ποσότητας. Ο Εφεσειών συμμετείχε στην εισαγωγή των ναρκωτικών στην Κύπρο αποστέλλοντας τις με εταιρεία ταχυμεταφορέα, αφού είχε προηγουμένως μεταβεί στην Αθήνα για να το πράξει. Τα ναρκωτικά ήταν κρυμμένα μέσα σε παιχνίδια. Ο Εφεσειών ήταν λευκού ποινικού μητρώου, επρόκειτο για μεμονωμένο περιστατικό και απολύθηκε από την εργασία του. Ποινή φυλάκισης 9 χρόνων που επιβλήθηκε στην κατηγορία της εισαγωγής των ναρκωτικών, μειώθηκε στα επτά χρόνια καθότι λήφθηκαν υπόψη επιβαρυντικά γεγονότα και τα οποία αποτελούσαν γεγονότα για τις κατηγορίες της συνομωσίας προς διάπραξη κακουργήματος καθώς και κατοχής ναρκωτικών με σκοπό την προμήθεια, κατηγορίες οι οποίες αναστάληκαν. Επίσης, δεν δόθηκε η δέουσα βαρύτητα στην παραδοχή του Εφεσείοντα. Στον συγκατηγορούμενο και εφεσείοντα στην Ποιν. Έφεση Αρ. 130/2019, ο οποίος κρίθηκε ένοχος μετά από ακρόαση σε όλες τις κατηγορίες που αντιμετώπιζε, επικυρώθηκαν οι ποινές φυλάκισης των 10 χρόνων που επιβλήθηκαν για τα αδικήματα της εισαγωγής και κατοχής των ναρκωτικών με σκοπό την προμήθεια σε άλλα πρόσωπα.
Στην Αγαθοκλέους κ. α. v. Δημοκρατία, (2014) 2(Α) Α.Α.Δ. 44 επικυρώθηκε ποινή φυλάκισης επτά χρόνων μετά από παραδοχή για το αδίκημα της κατοχής με σκοπό την προμήθεια κάνναβης ποσότητας 5 κιλών και 217,66 γραμμαρίων.
Στην Κωνσταντίνου v. Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 10/2021, 14/07/2022, επικυρώθηκε ποινή φυλάκισης επτά χρόνων που επιβλήθηκε, μετά από παραδοχή για το αδίκημα της κατοχής με σκοπό την προμήθεια κάνναβης βάρους 4 κιλών. Ο εφεσείοντας είχε ρόλο μεταφορέα των ναρκωτικών, ήταν ηλικίας 33 ετών και από πολύ νεαρής ηλικίας εθίστηκε στη χρήση ναρκωτικών. Αντιμετώπιζε οικονομικά και οικογενειακά προβλήματα και προηγούμενες προσπάθειες για απεξάρτηση του απέτυχαν. Βαρυνόταν και με μια προηγούμενη καταδίκη.
Στην Κωνσταντίνου v. Δημοκρατίας, (2005) 2 Α.Α.Δ. 466 πρωτόδικα επιβλήθηκε στον κατηγορούμενο, ο οποίος ήταν ηλικίας 25 ετών, ποινή φυλάκισης έξι χρόνων για το αδίκημα της κατοχής 1,5 σχεδόν κιλού κάνναβης με σκοπό την προμήθεια σε άλλο πρόσωπο. Λήφθηκε υπόψη το λευκό του ποινικό μητρώο, το νεαρό της ηλικίας του και η μεταμέλεια του. Η έφεση κατά της ποινής που καταχώρισε απερρίφθη. Σε εκείνη την υπόθεση διαπιστώθηκε οργάνωση και επαγγελματισμός στην διακίνηση των ναρκωτικών.
Στην Ευριπίδου v. Δημοκρατίας, (2014) 2 Α.Α.Δ. 392 o εφεσειών κρίθηκε ένοχος στις κατηγορίες της κατοχής και κατοχής με σκοπό την προμήθεια σε άλλα πρόσωπα 2 κιλών και 818.77 γραμμαρίων φυτού κάνναβης, από το οποίο δεν είχε εξαχθεί η ρητίνη και ποινή φυλάκισης πέντε χρόνων που του επιβλήθηκε πρωτόδικα επικυρώθηκε κατ’ έφεση. Ο εφεσειών ήταν ηλικίας σχεδόν 26 ετών, προερχόταν από διαλυμένη οικογένεια, με πολλές οικονομικές δυσκολίες και αντιμετώπιζε ανέκαθεν και αντιμετωπίζει σωρεία ψυχολογικών προβλημάτων που τον οδήγησαν στην εγκατάλειψη του σχολείου αρχικά και στην απαλλαγή του από μικρό μέρος της στρατιωτικής του θητείας αργότερα. Ήταν επίσης χαμηλού νοητικού επιπέδου. Η ποσότητα των ναρκωτικών χαρακτηρίστηκε ως μεγάλη, ο εφεσειών την είχε κρυμμένη σε ξεχωριστά σημεία και συσκευασμένη και σε σωματική έρευνα που έγινε ανευρέθηκε ποσότητα πράσινης ξηρής φυτικής ύλης κάνναβης, καθώς και μια ασημένια ηλεκτρική ζυγαριά ακριβείας. Λήφθηκε υπόψη η παραδοχή του, το λευκό του ποινικό μητρώο, το νεαρό της ηλικίας του, τα ψυχολογικά προβλήματα και η νοητική του κατάσταση.
Στην Προεστού v. Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 17/2016, 22/05/2017, ECLI:CY:AD:2017:D183, ανακόπηκε για έρευνα το όχημα του εφεσείοντα και εντός αυτού ανευρέθηκαν δύο ναϊλον συσκευασίες πράσινης ξηρή φυτικής ύλης από την οποία δεν είχε εξαχθεί η ρητίνη, βάρους 2 κιλών και 7,5 γραμμαρίων και στην κατοχή του το ποσό των €830, το οποίο ήταν η αμοιβή του για τη διακίνηση των ναρκωτικών. Σύμφωνα με το Ινστιτούτο Νευρολογίας και Γενετικής, ο κατηγορούμενος δεν μπορούσε να αποκλειστεί από δότης μέρους του μικτού γενετικού υλικού που απομονώθηκε από την εξωτερική πλευρά της μίας εκ των δύο πλαστικών συσκευασιών που περιείχαν την πράσινη ξηρή φυτική ύλη. Ο εφεσειών προέβηκε σε παραδοχή, ήταν λευκού ποινικού μητρώου και ηλικίας 43 ετών, εργάτης στο Δήμο Στροβόλου, νυμφευμένος και πατέρας 3 κοριτσιών ηλικίας 21, 20 και 16. Η μικρότερη θυγατέρα, μαθήτρια Λυκείου αντιμετωπίζει πολύ σοβαρά προβλήματα υγείας. Πάσχει από γενετική σπαστική διπληγία με μόνιμη κινητική αναπηρία, αδυναμία και πρόβλημα συντονισμού κινήσεων. Υποδεικνύεται ακόμη η σωματική αναπηρία που ο ίδιος ο εφεσειών έχει, μετά που έχασε μέρος του αριστερού του πέλματος σε κυνηγετικό ατύχημα. ΄Εκτοτε χρησιμοποιεί τεχνητό μέλος. Επιβλήθηκαν πρωτοδίκως διάφορες ποινές φυλάκισης με ανώτερη αυτή των τεσσάρων χρόνων στην κατηγορία της κατοχής της πιο πάνω ποσότητας κάνναβης με σκοπό την προμήθεια σε άλλα πρόσωπα. Η έφεση του κατά της ποινής για το λόγο ότι δεν δόθηκε η αναγκαία βαρύτητα στις προσωπικές του συνθήκες και συγκεκριμένα το γεγονός ότι ο εφεσειών ήταν πατέρας ενός νεαρού κοριτσιού με τα πιο πάνω προβλήματα και χρήζει συνεχούς φροντίδας καθώς επίσης οι δυσκολίες που θα έχει στο μέλλον να εξεύρει άλλην εργασία λόγω της αναπηρίας και της χαμηλής του μόρφωσης με αποτέλεσμα η ποινή να καθίσταται υπερβολική απορρίφθηκε και επαναλήφθηκε η αρχή ότι σε υποθέσεις ναρκωτικών εκείνο το οποίο προέχει είναι η αποτροπή.
Έχοντας υπόψη μας όλα τα ανωτέρω, τη σοβαρότητα, φύση και περιστάσεις διάπραξης των αδικημάτων, τον ρόλο του κατηγορούμενου από τη μια και όλα τα ελαφρυντικά του και τις προσωπικές του συνθήκες από την άλλη, κρίνουμε ως αρμόζουσες τις ακόλουθες ποινές:
Στην 2η κατηγορία: Ποινή Φυλάκισης 5 ½ χρόνων.
Στην 3η κατηγορία: Καμία ποινή, επειδή τα γεγονότα αυτής εμπεριέχονται στα γεγονότα της 4ης κατηγορίας στην οποία θα επιβληθεί ποινή (βλ. Βασιλείου v. Αστυνομίας, (1991) 2 Α.Α.Δ. 385 και Περικλέους v. Αστυνομίας, (1996) 2 Α.Α.Δ. 34).
Στην 4η κατηγορία: Ποινή φυλάκισης 5 ½ χρόνων.
Οι ποινές φυλάκισης να συντρέχουν και να μειωθούν κατά το χρονικό διάστημα που ο κατηγορούμενος τελεί υπό κράτηση και δη από τις 13/10/2023.
Τα τεκμήρια της υπόθεσης να παραμείνουν στην κατοχή της Αστυνομίας.
(Υπ.) ………………………………………………
Χρ. Χριστοδούλου, Π.Ε.Δ.
(Υπ.) ……………………………………………….
Μ. Γ. Λοϊζου, Α.Ε.Δ.
(Υπ.) ……………………………………………….
Ε. Χατζήπαπα-Αβραάμ, Ε. Δ.
Πιστό αντίγραφο
Πρωτοκολλητής