ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΜΕΣΟΥ
ΕΝΩΠΙΟΝ: K.Γεωργίου, Προσ.Ε.Δ.
Αρ. Υπόθεσης: 22858/23
Αστυνομικός Διευθυντής Λεμεσού
ν.
1. ΑΝΔΡΕΑΣ ΣΙΑΚΟΣ
2. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΣΙΑΚΟΣ
--------------------------
Ημερομηνία: 26 Απριλίου 2024
Εμφανίσεις:
Για κατηγορούσα αρχή: κ.Γ.Αργυρού
Για κατηγορούμενο 1: κα.Α.Ιωάννου
Για κατηγορούμενο 2: κα.Ρ.Ιωάννου
Κατηγορούμενοι 1 και 2 παρόντες
Οι κατηγορούμενοι 1 και 2 κατηγορούνται με 3 κατηγορίες, οι οποίες αφορούν τη διάπραξη των αδικημάτων της συνωμοσίας προς διάπραξη κακουργήματος (κατηγορία 1), της διάρρηξης κτιρίου (κατηγορία 2) και της κλοπής (κατηγορία 3).
Σύμφωνα με τις λεπτομέρειες του κατηγορητηρίου οι κατηγορούμενοι μεταξύ της 18ης και 19ης Νοεμβρίου 2023 συνωμότησαν μεταξύ τους να διαπράξουν κακούργημα, δηλαδή διάρρηξη κτιρίου και διέρρηξαν το καφενείο τα στοιχεία του οποίου αναφέρονται στη 2η κατηγορία και έκλεψαν από αυτό διάφορα αντικείμενα τα οποία αναγράφονται λεπτομερώς στην 3η κατηγορία συνολικής αξίας €2.430.
Οι κατηγορούμενοι 1 και 2 δεν παραδέχθηκαν τις κατηγορίες εναντίον τους και η υπόθεση ορίστηκε για ακρόαση.
Η κατηγορούσα αρχή για να αποδείξει την υπόθεση της κάλεσε έξι μάρτυρες κατηγορίας, την Αστ.Χ.Γ. (MK1), τον Μ.Β. (ΜΚ2), τον παραπονούμενο Α.Π. (ΜΚ3), τον Α/Αστ.Π.Μ. (ΜΚ4), τον Αστ.Μ.Κ. (ΜΚ5) και την Γ.Α. (ΜΚ6).
Μετά που οι κατηγορούμενοι κλήθηκαν σε απολογία με βάση τις διατάξεις του άρθρου 74(1) του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου Κεφ.155 και τους εξηγήθηκαν τα δικαιώματα τους, αυτοί επέλεξαν να ασκήσουν το δικαίωμα της σιωπής, ενώ δεν δόθηκε οποιαδήποτε μαρτυρία άλλου μάρτυρα για την υπεράσπιση.
ΠΑΡΑΔΕΚΤΑ ΕΓΓΡΑΦΑ ΚΑΙ ΓΕΓΟΝΟΤΑ
Κατά το στάδιο της ακροαματικής διαδικασίας κατατέθηκε ως Παραδεκτό Έγγραφο ως προς την αλήθεια του περιεχομένου του, με την ένδειξη ΠΕ1, η έκθεση πραγματογνωμοσύνης από την υπηρεσία εγκληματολογικών ερευνών, εργαστήριο φωτογραφίας εικόνας και γραφικών, με αριθμό αναφοράς ΥΠ.ΕΓ.Ε 8581/23 και Β.Ε.Τ 1170/23.
ΜΑΡΤΥΡΙΑ
Η προσαχθείσα μαρτυρία στα κύρια σημεία της μπορεί να συνοψισθεί ως ακολούθως.
ΜΚ1
Ο ΜΚ1 αναγνώρισε την κατάθεση του, την υιοθέτησε, κατατέθηκε ως Τεκμήριο 1 και τη διάβασε στο Δικαστήριο. Σε αυτήν αναφέρει ότι μετέβη στο χώρο όπου διαρρήχθηκε το καφενείο, όπου διαπιστώθηκε ότι η είσοδος και έξοδος επιτεύχθηκε από αλουμινένια πόρτα της τζαμαρίας του χώρου των καπνιστών, αφού προηγουμένως ανοίχθηκε με βία η συρόμενη αλουμινένια πόρτα. Κατέγραψε στην κατάθεση του τα αντικείμενα που είχαν κλαπεί συνολικής αξίας €2.430. Τέλος ανέφερε ότι παρέλαβε από τον ΜΚ2 ένα usb στο οποίο φαίνονται οι κινήσεις των δραστών.
Περαιτέρω κατά την κυρίως εξέταση του πρόσθεσε ότι είναι ο ανακριτής της υπόθεσης, αναγνώρισε το ημερολόγιο ενεργείας, το υιοθέτησε, κατατέθηκε ως Τεκμήριο 2 και το διάβασε στο Δικαστήριο. Σε αυτό αναφέρει ότι ο κατηγορούμενος 2 είχε κάνει εγγραφή στο τμήμα Α’ βοηθειών του ΓΝ Λ/σου στις 17/11/2023 και ώρα 22:17 και όχι στις 18/11/2023. Εξήγησε ότι ο λόγος που έγινε αυτή η ενέργεια, ήταν διότι η μητέρα των κατηγορουμένων ισχυρίστηκε ότι ο κατηγορούμενος 2 ήταν στο Νοσοκομείο, αλλά φαίνεται από το Νοσοκομείο ότι έκανε εγγραφή στις 17/11/23, μία μέρα πριν τη διάπραξη των αδικημάτων. Κατέθεσε το usb στο οποίο αναφέρεται στην κατάθεση του ως Τεκμήριο 3 και το CD με τα πλάνα ως Τεκμήριο 4, στα οποία καταγράφονται οι κινήσεις των κατηγορουμένων τους οποίους αναγνώρισε ο παραπονούμενος και με βάση αυτά προχώρησαν σε ποινική δίωξη.
Αντεξεταζόμενος διαφώνησε σε υποβολή ότι μόνο η μαρτυρία του παραπονούμενου υπάρχει που εμπλέκει τους κατηγορούμενους, εφόσον ανέφερε ότι είπαν ψέματα σε σχέση με τα άλλοθι τους και επανέλαβε ότι ο παραπονούμενος είπε στην Αστυνομία ότι οι δράστες που φαίνονται στο ΚΚΒΠ είναι οι κατηγορούμενοι.
ΜΚ2
Ο ΜΚ2 αναγνώρισε την κατάθεση του ημερ.22/11/23, για την μεταφορά του υλικού του ΚΚΒΠ σε USB, την υιοθέτησε, κατατέθηκε ως Τεκμήριο 5 και διαβάστηκε στο Δικαστήριο. Αναγνώρισε περαιτέρω το USB- Τεκμήριο 3 ως το τεκμήριο που έδωσε στην Αστυνομία και ανέφερε ότι μετέφερε τα πλάνα στο USB αλλά δεν είδε τα πλάνα ο ίδιος.
ΜΚ3
Ο ΜΚ3 – παραπονούμενος αναγνώρισε την κατάθεση του ημερ.19/11/23 και ώρας 07:55, υιοθέτησε το περιεχόμενο της, κατατέθηκε ως Τεκμήριο 6 και διαβάστηκε στο Δικαστήριο. Σε αυτήν αναφέρει ότι είναι ο ιδιοκτήτης της καφετέριας (τα στοιχεία της οποίας αναφέρονται στο κατηγορητήριο) και ότι υπάρχει κλειστός χώρος με τζαμαρία αλλά ανοικτός στο πάνω μέρος για τους καπνιστές. Ανέφερε ότι στις 18/11/23 και περί ώρα 21:00 έκλεισε την καφετέρια, αλλά λόγω των βροχών είχε αφαιρέσει την λαμαρίνα που χρησιμοποιούσαν για ασφάλεια και κάλυπτε το χέρι της πόρτας, για να φύγουν τα νερά. Γύρω στις 21:05 έφυγε από την καφετέρια και δεν έβαλε πίσω τη λαμαρίνα. Την 19/11/23 και ώρα 06:30 άνοιξε την καφετέρια και διαπίστωσε ότι η συρόμενη αλουμινένια πόρτα ήταν ανοικτή. Διαπίστωσε περαιτέρω ότι έλειπαν από το ερμάρι διάφορα εργαλεία, τα οποία αναφέρει λεπτομερώς στην κατάθεση του, συνολικής αξίας €760. Ανέφερε περαιτέρω ότι στο χώρο έχει κάμερες, τις οποίες θα έβλεπε και θα ενημέρωνε την Αστυνομία.
Ακολούθως αναγνώρισε την κατάθεση του ημερ.19/11/23 και ώρα 15:55, υιοθέτησε το περιεχόμενο της, κατατέθηκε ως Τεκμήριο 7 και διαβάστηκε στο Δικαστήριο. Σε αυτήν αναφέρει ότι μετά την αποχώρηση της Αστυνομίας διαπίστωσε ότι είχαν κλαπεί από το χώρο, μία τηλεόραση αξίας €1.200, ο ηλεκτρικός μηχανισμός ανύψωσης της αξίας €330 και δύο κάγκο αξίας €70 έκαστο. Από έλεγχο του ΚΚΒΠ είδε ότι στις 19/11/23 και περί ώρα 02:00, δύο άτομα με μακρυμάνικα ρούχα, φούτερ, σκουφιά και με καλυμμένα τα πρόσωπα τους έφευγαν από την καφετέρια με την κλοπιμαία περιουσία. Αναφέρει επιπλέον ότι μοιάζουν με τους κατηγορούμενους 1 και 2, οι οποίοι είναι αδέλφια και μένουν στην ίδια γειτονιά, ενώ διευκρινίζει ότι τους ξέρει χρόνια διότι του ζητούν λεφτά, ψωμί και γάλα και ότι τους κατάλαβε από το σωματότυπο τους και τον τρόπο που περπατούν. Περαιτέρω αναφέρει στην κατάθεση του ότι νωρίτερα φαίνεται και κάποιο άλλο πρόσωπο, το οποίο δεν έχει καλυμμένο το πρόσωπο του και φορτίζει το κινητό του, αλλά δεν φαίνεται να κρατά κλοπιμαία περιουσία και δεν τον αναγνωρίζει.
Επιπλέον πρόσθεσε ότι τους έβλεπε αρκετές φορές τη βδομάδα και ότι τους γνωρίζει από το συνοικισμό. Ακολούθως έγινε προβολή του Τεκμηρίου 4 εντός της αίθουσας και ο ΜΚ3 περιέγραψε το τι έβλεπε στα βίντεο του Τεκμηρίου 4, αναφέροντας ότι τους αναγνώρισε από το ΚΚΒΠ. Περαιτέρω επανέλαβε ότι υπήρχε και άλλο άτομο το οποίο φαίνεται να φορτίζει το κινητό του και να φεύγει.
Αντεξεταζόμενος συμφώνησε με την υπεράσπιση ότι το άτομο που φαίνεται να φορτίζει το κινητό του φοράει φούτερ που μοιάζει με του κατηγορουμένου 1. Περαιτέρω ανέφερε ότι από το Τεκμήριο 4 αναγνώρισε τον κατηγορούμενο 2 από το περπάτημα του.
ΜΚ4
Ο ΜΚ4 αναγνώρισε την κατάθεση του ημερ.19/11/23, υιοθέτησε το περιεχόμενο της, κατατέθηκε ως Τεκμήριο 8 και την διάβασε στο Δικαστήριο. Σε αυτήν αναφέρει ότι την 19/11/23 και περί ώρα 23:20 ενώ βρισκόταν σε μηχανοκίνητη περιπολία μαζί με άλλον Αστυφύλακα, έλαβε πληροφορία από το ΤΑΕ ότι εκκρεμούσαν Δικαστικά εντάλματα σύλληψης εναντίον των κατηγορουμένων και μετέβησαν την ίδια μέρα και περί ώρα 23:25 στην οικία τους και τους συνέλαβαν. Επιπλέον κατέθεσε ως Τεκμήρια 9 και 10 τα εντάλματα σύλληψης που εκδόθηκαν εναντίον των κατηγορουμένων. Ακολούθως έγινε προβολή του Τεκμηρίου 4 και ο ΜΚ4 ανέφερε ότι δεν αναγνωρίζει τα άτομα, ούτε τα ρούχα τους.
ΜΚ5
Ο ΜΚ5 αναγνώρισε την κατάθεση του ημερ.20/11/23, υιοθέτησε το περιεχόμενο της, κατατέθηκε ως Τεκμήριο 11 και διαβάστηκε στο Δικαστήριο. Σε αυτήν αναφέρει ότι έλαβε ανακριτική κατάθεση από τους κατηγορούμενους, τις οποίες κατέθεσε ως Τεκμήρια 12 και 13.
ΜΚ6
Αναγνώρισε την κατάθεση της ημερ.22/11/23, υιοθέτησε το περιεχόμενο της, κατατέθηκε ως Τεκμήριο 14 και διαβάστηκε στο Δικαστήριο. Σε αυτή αναφέρει ότι στις 17/11/23 πέρασε τη νύκτα με τον κατηγορούμενο 1, ενώ ήλθε στο σπίτι της στις 18/11/23 γύρω στις 9 το βράδυ, φορούσε μαύρο φούτερ και μαύρο παντελόνι και δεν του άνοιξε. Προβλήθηκαν από το Τεκμήριο 4 κάποια βίντεο, από τα οποία ανέφερε ότι δεν αναγνωρίζει τον κατηγορούμενο 1 σε αυτά.
Αντεξεταζόμενη σε υποβολή ότι κοιμήθηκαν μαζί και στις 18/11/23, ανέφερε ότι δεν τον άφησε στο σπίτι μετά τις 17/11/23. Επανέλαβε ότι όσα είπε στην κατάθεση της τα είπε από μόνη της, τονίζοντας ότι μόνη της πήγε και έδωσε κατάθεση και δεν την ανάγκασε κανένας. Σε σχετική ερώτηση ανέφερε ότι δεν μισεί τον κατηγορούμενο 1, δεν υπάρχει αγάπη, δεν ήλθε να του κάμει κακό με την κατάθεση της αλλά ήλθε να πει την αλήθεια.
ΑΓΟΡΕΥΣΕΙΣ
Αμφότερες οι πλευρές υποστήριξαν τις εκατέρωθεν θέσεις τους με εμπεριστατωμένες αγορεύσεις. Τα όσα τέθηκαν βρίσκονται καταγεγραμμένα στα πρακτικά και θα αναφερθώ σε αυτά κατωτέρω στον βαθμό και την έκταση που χρειάζεται.
ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑΣ - ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω τους μάρτυρες μέσα στη ζωντανή ατμόσφαιρα της Δίκης, παρακολούθησα να δίνουν δια ζώσης τη μαρτυρία τους από το εδώλιο του μάρτυρα και άκουσα με προσοχή και υπομονή τα όσα κατέθεσαν ενόρκως, παρακολούθησα τις αντιδράσεις τους, τον τρόπο που απαντούσαν, την επιφυλακτικότητα ή την νευρικότητα τους (βλ.C&A Pelecanos Associates LTD v. Ανδρέα Πελεκάνου (1999) 1ΑΑΔ1273). Έλαβα υπόψιν μου στην αξιολόγηση της μαρτυρίας τους, τη συνολική εμφάνιση και συμπεριφορά τους, με δείκτη μεταξύ άλλων την πηγή της γνώσης τους, τη μνήμη τους, την ύπαρξη προσωπικού συμφέροντος ή τυχόν προκατάληψης, την ανιδιοτέλεια, την ακεραιότητα και την αληθοφάνεια (βλ.Αθανασίου ν. Κουνούνη (1997) 1ΑΑΔ614). Περαιτέρω, το περιεχόμενο της μαρτυρίας τους συσχετίστηκε και συγκρίθηκε με το υπόλοιπο μαρτυρικό υλικό για να αξιολογηθεί η αξιοπιστία (βλ.Ευαγγέλου ν. Δημοκρατίας (2008) 2ΑΑΔ371). Κατά την αξιολόγηση της αξιοπιστίας τους, έλαβα επίσης υπόψιν μου ότι με βάση τη Νομολογία είναι ανάγκη μια μαρτυρία να τίθεται στη βάσανο της αξιολόγησης από απόψεως περιεχομένου και να μην γίνεται αποδεκτή ή να απορρίπτεται με μόνο την εξωτερική εντύπωση που προκαλεί ο μάρτυρας (βλ.Γεώργιος & Σπύρος Τσαππή Λτδ v. Πολυβίου (2009) 1ΑΑΔ339). Επιπροσθέτως, αξιολογώντας τη μαρτυρία, υπενθύμισα στον εαυτό μου ότι ακόμη και απόρριψη κάποιων εκδοχών αυτής, δεν σημαίνει αναγκαστικά και την μη αποδοχή της, εφόσον το Δικαστήριο έχει την ευχέρεια να βασιστεί σε μέρος της μαρτυρίας ενός μάρτυρα, η οποία συγκεντρώνει τα απαραίτητα στοιχεία αξιοπιστίας, στην απουσία ισχυρών λόγων περί του αντιθέτου (βλ.Σάββα Γεώργιος ν. Aστυνομίας (1998) 2ΑΑΔ391, Evpalia Trading Ltd ν. Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας (2008) 2ΑΑΔ162). Περαιτέρω είχα υπόψιν μου κατά την αξιολόγηση, ότι επουσιώδεις αντιφάσεις στη μαρτυρία, δεν κλονίζουν την αξιοπιστία μάρτυρα (βλ.Κυπριανού Κύπρος ν. Αστυνομίας (2008) 2ΑΑΔ816, Muskita Aluminium Industries Ltd και Άλλοι ν. Alsako Aluminium Ltd και Άλλων (Aρ. 2), (2009) 1ΑΑΔ1481) και αντιφάσεις που αφορούν μικρολεπτομέρειες, όχι μόνο δεν αποδυναμώνουν μια μαρτυρία που γενικά έχει κριθεί ως αξιόπιστη, αλλά αντίθετα την ενδυναμώνουν (βλ.Akil Mohammed Jaber ν. Αστυνομίας (2009) 2ΑΑΔ148).
Η εντύπωση που αποκόμισα από τον ΜΚ1 ήταν θετική. Από την όλη παρουσία του στο εδώλιο του μάρτυρα, σχημάτισα την εντύπωση ότι προσήλθε στο Δικαστήριο για να καταθέσει την αλήθεια, παραθέτοντας τα γεγονότα που περιήλθαν στην γνώση του μέσα από την εκτέλεση των καθηκόντων του. Οι απαντήσεις του ήταν ευθείς και παρέθεσε τα όσα γνώριζε και ήταν ειλικρινής στο ότι η ποινική δίωξη προχώρησε μετά από την αναγνώριση των κατηγορουμένων από τον παραπονούμενο.
Με βάση τα πιο πάνω αποδέχομαι τη μαρτυρία του ΜΚ1.
Θετική ήταν η εντύπωση μου για τον ΜΚ2. Η μαρτυρία του αφορούσε στις ενέργειες που προέβη και συγκεκριμένα στη μεταφορά του υλικού στο USB – Τεκμήριο 3, ενώ ανέφερε με ειλικρίνεια ότι μετέφερε τα πλάνα στο USB αλλά δεν είδε ο ίδιος τα βίντεο. Δεν διέκρινα κατά τη μαρτυρία του οτιδήποτε το οποίο να μπορούσε να παραπλανήσει το Δικαστήριο, ούτε και ο ίδιος ο μαρτυρας προσπάθησε να αναφέρει οτιδήποτε πέραν των ενεργειών του.
Με βάση τα πιο πάνω η μαρτυρία του ΜΚ2 γίνεται δεκτή.
Από την όλη παρουσία του ΜΚ3- παραπονουμένου στο εδώλιο του μάρτυρα, διαφάνηκε ότι προσήλθε στο Δικαστήριο για να πει την αλήθεια και δεν έχω εντοπίσει οτιδήποτε στον τρόπο που κατέθετε, από το οποίο να φαίνεται προσπάθεια του να παραποιήσει τα γεγονότα, ούτε ανίχνευσα στη μαρτυρία του οποιοδήποτε ψήγμα ψέματος ή πρόθεσης παραπλάνησης του Δικαστηρίου. Απάντησε ευθέως τα όσα ερωτήθηκε τόσο στην κυρίως εξέταση του όσο και στην αντεξέταση του και δεν περιέπεσε σε οποιαδήποτε αντίφαση.
Η ευθύτητα του αυτή όμως δεν σημαίνει ότι τα όσα είπε μπορούν να γίνουν αποδεκτά στο σύνολο τους. Κατά την προβολή του Τεκμηρίου 4 ο ΜΚ3 ανέφερε ότι αναγνωρίζει τους κατηγορούμενους και συγκεκριμένα το κατηγορούμενο 2 από το περπάτημα του. Η θέση του αυτή όμως δεν επεξηγήθηκε επαρκώς, ούτε και επεξήγησε τι ήταν αυτό το οποίο διαχωρίζει το περπάτημα του κατηγορουμένου 2 από οποιοδήποτε άλλο περπάτημα, ούτως ώστε να μπορεί να ταυτοποιηθεί ο κατηγορούμενος 2 από τα πλάνα, ούτε με ποιο τρόπο ξεχώρισε τον σωματότυπο των κατηγορουμένων 1 και 2 ούτως ώστε να τους αναγνωρίσει όπως ανέφερε στην κατάθεση του. Θεωρώ με τα όσα ανέφερε ότι η αναγνώριση των κατηγορουμένων από τα πλάνα, δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή, ειδικότερα μετά την προβολή του Τεκμηρίου 4, όπου δεν διαφαίνονται τα πρόσωπα 2 εκ των 3 ατόμων που φαίνονται στα πλάνα αυτά. Σε συσχέτιση με τα όσα προβλήθηκαν από το Τεκμήριο 4, δεν διαφάνηκε στο περπάτημα οποιουδήποτε εκ των δραστών, κάτι το οποίο να τον ξεχωρίζει σε τέτοιο βαθμό που να μπορεί να αναγνωριστεί και να ταυτοποιηθεί οποιοδήποτε πρόσωπο.
Με βάση τα πιο πάνω η μαρτυρία της ΜΚ3 γίνεται δεκτή με εξαίρεση το μέρος της εκείνο που αφορά την αναγνώριση των κατηγορουμένων από τα πλάνα του ΚΚΒΠ.
Σε σχέση με τον ΜΚ4 και για αυτόν η εντύπωση που αποκόμισα ήταν θετική. Από την όλη παρουσία του στο εδώλιο του μάρτυρα, σχημάτισα την εντύπωση ότι προσήλθε στο Δικαστήριο για να καταθέσει την αλήθεια, παραθέτοντας και αυτός τα όσα περιήλθαν στην γνώση του μέσα από την εκτέλεση των καθηκόντων του. Η ειλικρίνεια του και η πρόθεση του να πει την αλήθεια στο Δικαστήριο χωρίς να προσπαθήσει να παραπλανήσει, διαφάνηκε και στο ότι κατά την προβολή του Τεκμηρίου 4 δεν αναγνώρισε τα άτομα, ούτε τα ρούχα που φορούσαν.
Η μαρτυρία του ΜΚ4 γίνεται δεκτή.
Ο ΜΚ5 κατέθεσε στο Δικαστήριο ότι έλαβε ανακριτικές καταθέσεις από τους κατηγορούμενους τις οποίες κατέθεσε ως Τεκμήρια. Οι ενέργειες του ήταν μόνο αυτές, δεν αμφισβητήθηκαν και ως εκ τούτου η μαρτυρία του γίνεται αποδεκτή στην ολότητα της.
Η ΜΚ6 μου έκανε καλή εντύπωση από το εδώλιο του μάρτυρα. Από την όλη παρουσία της στο εδώλιο του μάρτυρα, διαφάνηκε ότι προσήλθε στο Δικαστήριο για να πει την αλήθεια και δεν διαφάνηκε οποιαδήποτε προσπάθεια της να παραποιήσει τα γεγονότα. Στον τρόπο κατάθεσης της διέκρινα μία πικρία προς το πρόσωπο του κατηγορουμένου 1, αλλά δεν διέκρινα να ήθελε να κινηθεί εκδικητικά εναντίον του. Όπως η ίδια ανέφερε δεν μισεί τον κατηγορούμενο 1, δεν υπάρχει αγάπη και δεν προσήλθε για να του κάνει κακό με την κατάθεση της αλλά για να πει την αλήθεια. Απάντησε ευθέως τα όσα ερωτήθηκε τόσο στην κυρίως εξέταση της όσο και στην αντεξέταση και δεν περιέπεσε σε οποιαδήποτε αντίφαση. Η ευθύτητα της αυτή, η ειλικρίνεια της και το ότι δεν είχε εκδικητικά κίνητρα προς τον κατηγορούμενο 1, δεικνύεται και από το ότι στην προβολή του Τεκμηρίου 4 δεν τον αναγνώρισε.
Ως εκ των ανωτέρω η μαρτυρία της ΜΚ6 γίνεται δεκτή.
Όσον αφορά τον κατηγορούμενους και οι δύο άσκησαν το δικαίωμα της σιωπής. Το δικαίωμα της σιωπής αποτελεί αναφαίρετο δικαίωμα κάθε κατηγορουμένου και δεν είναι επιτρέπεται όταν αυτό ασκείται να εξάγει το Δικαστήριο οποιαδήποτε ενοχοποιητικά συμπεράσματα (βλ.Ψύλλας ν.Δημοκρατίας (2003) 2ΑΑΔ353, Δημοκρατία ν. Αβρααμίδου κ.ά. (2004) 2ΑΑΔ51).
Ως προς τις ανακριτικές τους καταθέσεις ημερ.19/11/23 (Τεκμήρια 12 και 13) παρατηρώ τα ακόλουθα. Είναι Νομολογημένο ότι κάθε μέρος της κατάθεσης ενός κατηγορουμένου λαμβάνεται υπόψη και εκτιμάται και ως προς την αλήθεια των ισχυρισμών που προβάλλονται και το όλο θέμα ανάγεται στη διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου να κρίνει την αξιοπιστία των μαρτύρων. Ως εκ τούτου μπορεί να αποδοθεί μεγαλύτερη βαρύτητα στο μέρος εκείνο, το οποίο συνθέτει παραδοχή στο αδίκημα ή περιέχει δηλώσεις ενάντια στα συμφέροντα του κατηγορουμένου και μικρότερη βαρύτητα ή και απόρριψη κάποιων μερών της κατάθεσης, για τα οποία παρέχεται εξήγηση ή δικαιολογία για εκ πρώτης όψεως εγκληματικές πράξεις (βλ. Κωνσταντίνου ν. Αστυνομίας (1989) 2ΑΑΔ109, Γαβριήλ ν. Δημοκρατίας (2009) 2ΑΑΔ693, ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ ν. ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ, Ποιν.Έφ.163/2018, ημερ.11/03/2020, ECLI:CY:AD:2020:B101).
Στην προκειμένη, στην ανακριτική του κατάθεση- Τεκμήριο 13, ο κατηγορούμενος 1 είπε ότι βρισκόταν στην πρώην συμβία του ΜΚ6 και αρνήθηκε κάθε ανάμιξη στα αδικήματα.
Ο κατηγορούμενος 2 στην ανακριτική του κατάθεση- Τεκμήριο 12 είπε ότι κοιμόταν εκείνη την ώρα και αρνήθηκε και αυτός οποιαδήποτε ανάμιξη στα αδικήματα.
Οι θέσεις των κατηγορουμένων 1 και 2 όσο και τα άλλοθι που έδωσαν στις καταθέσεις τους κρίνονται ως αυτοεξυπηρετικές, ενώ δεν υποστηρίζονται από οποιαδήποτε μαρτυρία. Επιπλέον το άλλοθι που έδωσε ο κατηγορούμενος 1 έχει αντικρουστεί και με τη μαρτυρία της ΜΚ6 που το Δικαστήριο έχει κάνει αποδεκτή ανωτέρω. Ως εκ τούτου δεν μπορεί να δοθεί οποιαδήποτε βαρύτητα σε κανένα μέρος της κατάθεσης τους. Φυσικά θα πρέπει να τονιστεί ότι το ότι ο κατηγορούμενος 1 ισχυρίστηκε ότι είχε άλλοθι το οποίο τελικά δεν ευσταθούσε, δεν σημαίνει από μόνο του και απόδειξη ενοχής του.
Τέλος θα προχωρήσω στην εξέταση του Τεκμηρίου 4, το οποίο αποτελεί πραγματική μαρτυρία. Το Τεκμήριο 4 αποτελείται από 12 βίντεο που λήφθηκαν από ΚΚΒΠ και μετά την προβολή του παρατηρώ τα ακόλουθα:
Από τα ανωτέρω δεν μπορεί να εξαχθεί οποιοδήποτε συμπέρασμα σε σχέση με τον ύποπτο Β. Το αντίθετο όμως συμβαίνει σε σχέση με τους ύποπτους Α και Γ. Σε σχέση με τον ύποπτο Α αυτός δεν καλύπτει το πρόσωπο του, παρόλο που σε κάποια βίντεο φοράει την κουκούλα του, αλλά κρίνοντας εξ ιδίοις όμμασι, με βάση την πραγματική αυτή μαρτυρία, δεν είναι κανένας εκ των δύο κατηγορουμένων. Περαιτέρω σε σχέση με τον ύποπτο Γ αυτός σε όλα τα βίντεο έχει καλυμμένο το πρόσωπο του και φοράει κουκούλα, ενώ δεν υπάρχει οποιαδήποτε επαρκής ή πειστική μαρτυρία που να μπορεί να τον ταυτοποιήσει με ένα εκ των δύο κατηγορουμένων.
ΕΥΡΗΜΑΤΑ
Έχοντας μελετήσει και αξιολογήσει τη μαρτυρία που προσάχθηκε ενώπιον μου καταλήγω στα ακόλουθα ευρήματα.
Μεταξύ της 18ης και 19ης Νοεμβρίου 2023 διαρρήχθηκε η καφετέρια (τα στοιχεία της οποίας αναφέρονται στο κατηγορητήριο) όπου διαπιστώθηκε ότι η είσοδος και έξοδος επιτεύχθηκε από τη συρόμενη αλουμινένια πόρτα της τζαμαρίας του χώρου των καπνιστών, αφού προηγουμένως ανοίχθηκε με βία. Από την καφετέρια κλάπηκαν διάφορα εργαλεία και αντικείμενα συνολικής αξίας €2.430. Οι κινήσεις των δραστών καταγράφηκαν σε ΚΚΒΠ. Στα πλάνα φαίνονται τρία ύποπτα άτομα. Ο Α ύποπτος φοράει μαύρο φούτερ το οποίο φέρει εκτύπωση στο δεξί μανίκι, στο μπροστά και στο πίσω μέρος και τζην παντελόνι, ο Β ύποπτος φοράει μαύρο φούτερ με κουκούλα που έχει μια άσπρη περιμετρική ραφή-λωρίδα και μαύρο παντελόνι και ο Γ ύποπτος φοράει άσπρο φούτερ και μαύρο παντελόνι. Κανένας από τους υπόπτους δεν περπατά με κάποιο ιδιαίτερο και ξεχωριστό τρόπο, ούτε υπάρχει οποιοδήποτε ιδιαίτερο χαρακτηριστικό στο σωματότυπο οποιουδήποτε εξ αυτών. Από τα πλάνα φαίνεται ο Α και Γ ύποπτος να μεταφέρουν αντικείμενα, ενώ ο Β ύποπτος δεν φαίνεται να έχει καμία ανάμειξη. Το πρόσωπο του Α ύποπτου φαίνεται σε κάποια βίντεο, ενώ το πρόσωπο του Γ υπόπτου είναι καλυμμένο σε όλα τα βίντεο. Ο Α ύποπτος δεν είναι ο κατηγορούμενος 1 ή ο κατηγορούμενος 2 και ο Γ ύποπτος δεν μπορεί να αναγνωριστεί.
ΝΟΜΙΚΗ ΠΤΥΧΗ
Στις ποινικές υποθέσεις η κατηγορούσα αρχή θα πρέπει να αποδείξει πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας την ύπαρξη κάθε συστατικού στοιχείου της κατηγορίας και δεν επιτρέπονται υποθέσεις ως προς την ύπαρξη γεγονότων, όσο εύλογες και εάν είναι (βλ.Λοϊζου v. Αστυνομίας (1989) 2ΑΑΔ363, Σωτηριάδης v. Αστυνομίας (1991) 2ΑΑΔ482) και εναπόκειται στην κατηγορούσα αρχή να παρουσιάσει μαρτυρία που να είναι και αξιόπιστη και σαφής (βλ. Φλουρής v. Αστυνομίας (1989) 2ΑΑΔ401).
Το αδίκημα της συνωμοσίας προς διάπραξη κακουργήματος, εδράζεται στο άρθρο 371 του Κεφ.154, το οποίο ορίζει:
«Όποιος συνωμοτεί με άλλο να διαπράξει κακούργημα ή να διενεργήσει πράξη σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου η οποία αν διενεργόταν στη Δημοκρατία θα ήταν κακούργημα και η οποία είναι ποινικό αδίκημα σύμφωνα με τους νόμους που ισχύουν στον τόπο όπου σκοπεύεται να διενεργηθεί, είναι ένοχος κακουργήματος και αν δεν προνοείται κάποια άλλη ποινή, υπόκειται σε φυλάκιση επτά χρόνων ή προκειμένου για κακούργημα που επισύρει κατά ανώτατο όριο ποινή κατώτερη από τη φυλάκιση επτά χρόνων, σε τέτοια κατώτερη ποινή.»
Στην υπόθεση Gani v. Δημοκρατίας (1991) 2ΑΑΔ134, το ΑΔ ανέφερε τα ακόλουθα:
«Το αδίκημα της συνωμοσίας συντελείται από τη στιγμή που δυο ή περισσότεροι συμφωνούν να διαπράξουν αδίκημα ή να επιτύχουν νόμιμο σκοπό με παράνομα μέσα. Δεν είναι αναγκαίο για την συμπλήρωση του αδικήματος να έχει τελεστεί οτιδήποτε πέρα από τη συμφωνία. Το κατά πόσο οι συνωμότες μετάνιωσαν ή σταμάτησαν ή παρεμποδίστηκαν ή απότυχαν ή δεν είχαν την ευκαιρία να προωθήσουν το σκοπό της συνωμοσίας, είναι αδιάφορο. (Βλέπε Mulcany v. R. [1868] L.R. 34 H.L. 328, O' Connell v. R. (1844) 5 St. Tr. (N.S.) 1, R. v. Aspinall [1876] 2 Q.B.D. 48, Archbold, ανωτέρω, σελ. 2035 παραγρ. 28-4.»
Τα ίδια επαναλήφθηκαν και σε μεταγενέστερες Αποφάσεις όπως Eminiyet κ.α. ν. Αστυνομίας (2007) 2ΑΑΔ216, Λαζάρου κ.α. ν. Δημοκρατίας (2010) 2ΑΑΔ633 και ΑΘΩΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ κ.α. ν. ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, Ποιν.Εφ.96/2016, 100/2016, 101/2016, ημερ.28/11/2017
Με βάση τα ανωτέρω θα πρέπει να αποδειχθεί ότι οι κατηγορούμενοι 1 και 2 συμφώνησαν να διαπράξουν διάρρηξη κτιρίου και κλοπή. Με βάση την μαρτυρία και τα ευρήματα μου δεν έχει αποδειχθεί κάτι τέτοιο.
Το αδίκημα της 2ης κατηγορίας εδράζεται στο άρθρο 294 του Κεφ.154, το οποίο αναφέρει:
«Όποιος-
(α) διαρρήχνει και εισέρχεται σε σχολικό κτίριο, κατάστημα, αποθήκη, γραφείο ή λογιστήριο ή σε κτίριο που συνορεύει με κατοικία και που κατέχεται μαζί με αυτό όμως δεν αποτελεί τμήμα της και διαπράττει κάποιο κακούργημα σε αυτά ή
(β) αν διάπραξε κάποιο κακούργημα σε οποιοδήποτε από τα πιο πάνω αναφερόμενα, διαρρήχνει αυτό και εξέρχεται από αυτό,
είναι ένοχος κακουργήματος και υπόκειται σε φυλάκιση επτά χρόνων.»
Σε σχέση με το αδίκημα της 3ης κατηγορίας το άρθρο 255 του Κεφ.154 αναφέρει τα ακόλουθα:
«(1)Όποιος κλέβει, χωρίς τη συναίνεση του ιδιοκτήτη, που γίνεται με δόλιο τρόπο και χωρίς αξίωση δικαιώματος με καλή πίστη, αποκτά κατοχή και αποκομίζει ο,τιδήποτε που μπορεί να καταστεί αντικείμενο κλοπής με σκοπό, κατά το χρόνο της απόκτησης, να αποστερήσει τον ιδιοκτήτη μόνιμα από αυτό:
Νοείται ότι πρόσωπο δύναται να είναι ένοχο κλοπής οποιουδήποτε τέτοιου πράγματος, ανεξάρτητα του ότι κατέχει αυτό νόμιμα, αν είναι θεματοφύλακας ή συνιδιοκτήτης του, με δόλιο τρόπο σφετερίζεται αυτό για χρήση από τον ίδιο ή από οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο παρά του ιδιοκτήτη.»
Στην Ανδρονίκου ν. Δημοκρατίας (2008) 2ΑΑΔ486, αναφέρονται τα ακόλουθα:
«Στο Άρθρο 255 του Κεφ. 154 το οποίο αφορά το αδίκημα της κλοπής ορίζεται και η έννοιά της. Στην υπόθεση Ζησιμίδης ν. Δημοκρατίας (1978) 2 C.L.R. 382, έγινε πλήρης ανάλυση της νομολογίας από το Larceny Act 1916 που ίσχυε στην Αγγλία μέχρι και το Theft Act 1968 που αντικατέστησε αυτό μεταγενέστερα. Στην υπόθεση αναφέρθηκε επίσης η R. v. Cockburn [1968] 1 All ER 466, στην οποία λέχθηκε ότι στοιχεία της κλοπής είναι (1) η λήψη της περιουσίας χωρίς τη συγκατάθεση του ιδιοκτήτη (2) χωρίς δικαίωμα κατοχής ή απόκτησης και (3) με πρόθεση αποστέρησης τελεσιδίκως της περιουσίας αυτής. Στην υπόθεση Ζησιμίδη αναφέρθηκε και η υπόθεση Πλατρίτης ν. Αστυνομίας (1967) 2 C.L.R. 174, όπου στη σελίδα 188 έγινε αναφορά και επεξήγηση της έννοιας «fraudulently» και όπου επίσης σημειώνεται η διαφορά ως προς την πρόθεση με το Larceny Act.»
Με βάση τα ανωτέρω, προκύπτει ότι τα συστατικά στοιχεία του αδικήματος της κλοπής είναι:
1. ο κατηγορούμενος να απέκτησε κατοχή και να αποκόμισε περιουσία,
2. η περιουσία να είναι τέτοια που μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο κλοπής,
3. η λήψη της περιουσίας αυτής να έγινε χωρίς τη συγκατάθεση του ιδιοκτήτη ή αν η περιουσία περιήλθε στην κατοχή του κατηγορουμένου με τη συγκατάθεση του ιδιοκτήτη, ο κατηγορούμενος στη συνέχεια να την ιδιοποιήθηκε χωρίς τέτοια συγκατάθεση,
4. ο κατηγορούμενος να ενήργησε «δολίως» και χωρίς αξίωση δικαιώματος µε καλή πίστη και
5. ο κατηγορούμενος να είχε κατά τον χρόνο της απόκτησης την πρόθεση να αποστερήσει την περιουσία από τον ιδιοκτήτη της μόνιμα.
Το ΑΔ στην Azinas v. Police (1981) 2 CLR9, προχώρησε σε ανάλυση της Νομολογίας καταλήγοντας ότι η λέξη δολίως («fraudulently») σημαίνει σκόπιμα και εκ προθέσεως, ερμηνεία που επαναλήφθηκε και στην Απόφαση Χαραλάμπους ν. Αστυνομίας (1994) 2ΑΑΔ14.
Επιπλέον στην Κλεάνθους ν. Αστυνομίας, Ποιν.Έφ.236/2018, ημερ.11/01/2019, ECLI:CY:AD:2019:B3, αναφέρθηκαν τα ακόλουθα:
«Το κλοπιμαίο της περιουσίας, ως συστατικό στοιχείο του αδικήματος της κλοπής ή της κλεπταποδοχής, μπορεί ν' αποδειχθεί με άμεση μαρτυρία για την κλοπή (R. V. Reynolds, 20 Cr. App. R. 125, CCA), ή μπορεί να αποδειχθεί, συμπερασματικά με μαρτυρία για τις περιστάσεις υπό τις οποίες η περιουσία περιήλθε στην κατοχή του κατηγορούμενου (Kyprianou v. The Police (1976) 2 CLR 75, R. V. Sbarra, 13 Cr. App. R.118, R. V. Korniak (1983) 76 Cr. App. R. 145.»
Τέλος θα πρέπει να σημειώσω ότι συστατικό στοιχείο της κλοπής αποτελεί η κλαπείσα περιουσία και όχι η αξία της ή το ύψος του κλαπέντος ποσού (βλ. Αντωνιάδης Ανδρέας ν. Αστυνομίας (2015) 2 ΑΑΔ 700).
Με βάση τη μαρτυρία και τα ευρήματα μου δεν φαίνεται να έχει αποδειχθεί ότι οι κατηγορούμενοι 1 και 2 διέρρηξαν το καφενείο, ούτε και ότι έκλεψαν τα αντικείμενα από αυτό, ούτε έχει αποδειχτεί ότι αυτοί συνωμότησαν προς διάπραξη κακουργήματος.
ΚΑΤΑΛΗΞΗ
Από την προσκομισθείσα μαρτυρία την οποία έχω κάνει αποδεκτή και τα ευρήματα μου, καταλήγω ότι η κατηγορούσα αρχή απέτυχε να αποδείξει πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας τα συστατικά στοιχεία των αδικημάτων εναντίον των κατηγορουμένων 1 και 2 και οι κατηγορούμενοι 1 και 2 αθωώνονται και απαλλάσσονται από τις κατηγορίες που αντιμετωπίζουν.
(Υπ.)………….....................
Κ. Γεωργίου, Προσ.Ε.Δ.
Πιστόν Αντίγραφο
Πρωτοκολλητής