ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΜΕΣΟΥ
Ενώπιον: Θ. Συμεωνίδης, προσ.Ε.Δ.
Αρ. Υπόθεσης: 4445/19
Αστυνομικός Διευθυντής Λεμεσού
ν.
Ε.Τ.
Κατηγορούμενος
Ημερομηνία: 27 Φεβρουαρίου 2024
Εμφανίσεις:
Για Κατηγορούσα Αρχή: κ. Ν. Νικολάου
Για Κατηγορούμενο: κ. Γρ. Σαββίδης
Κατηγορούμενος: παρών
ΑΠΟΦΑΣΗ
Ο κατηγορούμενος κατηγορείται ότι διέπραξε το αδίκημα της μεταφοράς επιθετικού όπλου σε δημόσιο μέρος χωρίς νόμιμη αιτία, κατά παράβαση του άρθρου 3 του περί Επιθετικών Όπλων Νόμου, Κεφ. 159.
Προς απόδειξη της υπόθεσης της εναντίον του κατηγορούμενου, η Κατηγορούσα Αρχή παρουσίασε στο Δικαστήριο 2 μάρτυρες. Από την πλευρά της Υπεράσπισης κατέθεσε ο κατηγορούμενος.
Το περιεχόμενο της μαρτυρίας του καθενός από αυτούς, ως αυτό μπορεί να συνοψιστεί από το Δικαστήριο, παρατίθεται πιο κάτω. Ακολουθεί η αξιολόγηση της μαρτυρίας τους σε αντιπαραβολή βεβαίως με την υπόλοιπη προσαχθείσα μαρτυρία και όπου κρίνεται σκόπιμο η εξαγωγή των ανάλογων ευρημάτων του Δικαστηρίου ως προς τα γεγονότα.
Μ.Κ.1 – Αστυφύλακας 2163
Ο Μ.Κ.1 υιοθέτησε για σκοπούς της κυρίως εξέτασής του το περιεχόμενο κατάθεσής του που ετοίμασε στο πλαίσιο των καθηκόντων του (Τεκμήριο 1). Κατέθεσε ότι την 01/02/2019 παρέλαβε ένα πριόνι με πράσινη χειρολαβή και λεπίδα μήκους 30 εκατοστών μαζί με μαύρη θήκη από τον Αστυφύλακα με αρ. 1835, και ότι φύλαξε το πριόνι σε ασφαλές μέρος στον αστυνομικό σταθμό. Το εν λόγω πριόνι τοποθετημένο στη θήκη του κατατέθηκε και σημειώθηκε ως Τεκμήριο 2. Στις 02/02/2019 έλαβε ανακριτική κατάθεση από τον κατηγορούμενο και τον κατηγόρησε γραπτώς. Η ανακριτική κατάθεση του κατηγορούμενου κατατέθηκε ως Τεκμήριο 3 και η γραπτή κατηγορία ως Τεκμήριο 4. Αντεξεταζόμενος, ανέφερε ότι παρέλαβε μόνο το συγκεκριμένο πριόνι από τον αστυφύλακας αρ. 1835 και δεν παρέλαβε οτιδήποτε άλλο τυχόν είχε στην κατοχή του ο κατηγορούμενος.
Μ.Κ.2 – Αναπληρωτής Λοχίας με αρ. 1835
Ο Μ.Κ.2 υιοθέτησε για σκοπούς της κυρίως εξέτασής του κατάθεση του ημερομηνίας 01/02/2019, η οποία σημειώθηκε ως Τεκμήριο 5. Την 01/02/2019 στο πλαίσιο των καθηκόντων του και κατόπιν πληροφορίας ότι ένα πρόσωπο κατέχει επιθετικό αντικείμενο στην μπυραρία με την ονομασία «Τemple» στη Λεμεσό, μετέβηκε στο μέρος όπου ένας υπάλληλος της μπυραρίας του υπέδειξε τον κατηγορούμενο, ως το πρόσωπο που αναζητούσε. Από έρευνα που διενήργησε, εντόπισε σε τραπεζάκι όπου καθόταν ο κατηγορούμενος, το πριόνι μέσα στη θήκη του, το οποίο αναγνώρισε ως το Τεκμήριο 2, μαζί με άλλα προσωπικά αντικείμενα του κατηγορούμενου. Αμέσως, επέστητε την προσοχή του κατηγορούμενου στο Νόμο και ο κατηγορούμενος του απάντησε ότι το βρήκε σε κάδο σκουπιδιών το ίδιο πρωί και το πήρε. Προχώρησε στη σύλληψη του κατηγορούμενου για τη διάπραξη αυτόφωρου αδικήματος και παρέδωσε το Τεκμήριο 2 στον Αστυφύλακας 2163, ο οποίος ανέλαβε τη διερεύνηση της υπόθεσης.
Αντεξεταζόμενος, ο μάρτυρας ανέφερε ότι ο κατηγορούμενος καθόταν μόνος του σε τραπεζάκι της μπυραρίας και ότι το Τεκμήριο 2 βρισκόταν τοποθετημένο εντός της θήκης του μπροστά του στο ίδιο τραπεζάκι. Σε υποβολή που του έγινε ότι το Τεκμήριο 2 ήταν τοποθετημένο σε άλλο σημείο εντός της μπυραρίας και συγκεκριμένα περίπου 3 μέτρα πίσω από τον κατηγορούμενο, ο Μ.Κ.2 επέμεινε ότι το Τεκμήριο 2 βρισκόταν επάνω στο τραπεζάκι που καθόταν ο κατηγορούμενος. Δεν θυμόταν ο μάρτυρας τί άλλα προσωπικά αντικείμενα του κατηγορούμενου υπήρχαν πάνω στο τραπεζάκι αλλά θυμόταν ότι δεν υπήρχαν άλλα εργαλεία. Απαντώντας σε σχετική ερώτηση, ανέφερε ότι ένα πριόνι, όπως αυτό που βρέθηκε στην κατοχή του κατηγορούμενου, χρησιμοποιείται συνήθως για την κοπή ξύλινων επιφανειών.
Δηλώθηκε, επίσης, ως παραδεκτό γεγονός, ότι στο πλαίσιο διερεύνησης της υπόθεσης λήφθηκε κατάθεση από τον κ. Γ.Χ., υπάλληλο της μπυραρίας ο οποίος υπέδειξε τον κατηγορούμενο στον Μ.Κ.2 εκείνο το βράδυ. Η κατάθεσή του ημερομηνίας 02/02/2019 κατατέθηκε εκ συμφώνου ως Τεκμήριο 6, όχι όμως για την αλήθεια του περιεχομένου της. Εφόσον δεν κλήθηκε από οποιαδήποτε πλευρά να καταθέσει ενώπιον του Δικαστηρίου, νοείται ότι τα όσα κατέθεσε ο Γ.Κ. στην αστυνομία και τα οποία αποτελούν το περιεχόμενο του Τεκμηρίου 6 δεν αποτελούν αποδεκτή μαρτυρία στην οποία μπορεί να βασιστεί το Δικαστήριο για την εξαγωγή οποιωνδήποτε ευρημάτων ως προς τα γεγονότα που περιβάλλουν την παρούσα υπόθεση.
Έπειτα από την ολοκλήρωση της μαρτυρίας της Κατηγορούσας Αρχής και αφού επεξηγήθηκαν στον κατηγορούμενο τα δικαιώματά του, ο ίδιος ανέφερε ότι επιθυμούσε να καταθέσει ενόρκως.
Κατηγορούμενος
Ο κατηγορούμενος υιοθέτησε το περιεχόμενο της κατάθεσης που έδωσε στην αστυνομία στις 02/02/2019 (Τεκμήριο 3) ενώ παρέθεσε και κάποιους ισχυρισμούς προφορικά στο Δικαστήριο. Κατέθεσε ότι το πρωί της 01/02/2019 και περί η ώρα 11:30 όταν διέσχιζε την οδό Ομονοίας στη Λεμεσό με τα πόδια, εντόπισε το πριόνι σε ένα κάδο έξω από ένα κατάστημα κλιματιστικών, το οποίο τότε έκανε ανακαίνιση και το πήρε. Λόγω του ότι ο ίδιος ασχολείται με οικοδομικές εργασίες, το μάζεψε γιατί θεώρησε ότι θα του ήταν χρήσιμο στη δουλειά του. Ανέφερε ότι εκείνη την περίοδο είχε μόλις πρόσφατα φθάσει στην Κύπρο από την Ελλάδα και δεν είχε οποιαδήποτε εργαλεία αλλά ούτε και αυτοκίνητο. Επομένως, για να πάει στην εργασία του διέσχιζε μια μεγάλη απόσταση με τα πόδια και έπειτα χρησιμοποιούσε λεωφορείο. Όταν, εκείνο το βράδυ, σχόλασε από την εργασία του, αποφάσισε να πάει να πιει ένα ποτό, πριν πάει στο σπίτι του. Επειδή δεν είχε αυτοκίνητο, μετακινείτο με τα πόδια και αναγκαστικά πήρε μαζί του και το πριόνι, το οποίο ήταν τοποθετημένο εντός της θήκης του. Αρχικά, πήγε να παίξει μπιλιάρδο σε μια μπυραρία με την ονομασία «Friends». Επειδή μπορούσε να αντιληφθεί ότι δεν ήταν η κατάλληλη ώρα ή μέρος για να έχει στην κατοχή ένα τέτοιο εργαλείο, είχε προσεγγίσει υπάλληλο της μπυραρίας ενημερώνοντας τον ότι έχει στην κατοχή του αυτό το εργαλείο και ρωτώντας που θα μπορούσε να το τοποθετήσει. Στη συγκεκριμένη μπυραρία, του ζήτησαν να το τοποθετήσει εντός του μπαρ κατά τη διάρκεια της παραμονής του εκεί. Έπειτα, αποφάσισε να συνεχίσει τη βραδιά του, πηγαίνοντας σε άλλη μπυραρία με την ονομασία «Temple». Όταν μπήκε στην μπυραρία, ενημέρωσε και πάλι ένα υπάλληλο της μπυραρίας ότι είχε το πριόνι στην κατοχή του και ρώτησε που θα μπορούσε να το αφήσει. Ο υπάλληλος αυτή τη φορά του είπε ότι θα μπορούσε να το αφήσει σε ένα πάγκο, σε απόσταση 3-4 μέτρων πίσω από όπου καθόταν, και έτσι ο κατηγορούμενος άφησε το πριόνι στο σημείο που του υπέδειξε ο υπάλληλος. Ο κατηγορούμενος ήταν μόνος του στην μπυραρία και ασχολείτο με το κινητό του. Είχε πιει λίγη μπύρα και δεν ήταν μεθυσμένος. Κάποια στιγμή έφθασαν στη μπυραρία οι αστυνομικοί, ένας από αυτούς πήρε το πριόνι από το σημείο όπου βρισκόταν και του το έδειξε ρωτώντας τον «τί είναι αυτό και γιατί το έχεις μαζί σου». Ο κατηγορούμενος του απάντησε ότι το βρήκε το πρωί της ίδιας μέρας και ο αστυνομικός τον συνέλαβε λέγοντάς του ότι θα δώσει τις εξηγήσεις του στο αστυνομικό τμήμα. Ο κατηγορούμενος ανέφερε ότι δεν είχε κανένα σκοπό να χρησιμοποιήσει το εργαλείο αυτό εκείνο το βράδυ για να βλάψει κάποιον, ούτε θεωρεί ότι κάποιος από τους παρευρισκόμενους ένιωσε απειλή από το γεγονός ότι το πριόνι βρισκόταν εκεί.
Αντεξετάστηκε ο κατηγορούμενος επί των ισχυρισμών του ότι βρήκε το πριόνι εκείνη τη μέρα περί η ώρα 11:30 το πρωί καθώς περπατούσε για να πάει σε συγκεκριμένη στάση λεωφορείου που θα τον έπαιρνε στο χώρο εργασίας του. Η στάση του λεωφορείου βρισκόταν περίπου 4 χιλιόμετρα από το σπίτι του, απόσταση την οποία διένυε με τα πόδια. Σε σχετικό ερώτημα, απάντησε ότι δεν γνώριζε εάν υπήρχε πλησιέστερη στάση λεωφορείου που θα του επέτρεπε να φθάσει στο συγκεκριμένο μέρος όπου εργαζόταν και ότι, εν πάση περιπτώσει, εφόσον δεν είχε χρήματα εκείνο το καιρό, δεν επιθυμούσε να χρησιμοποιεί περισσότερα από ένα λεωφορεία. Ανέφερε ο κατηγορούμενος ότι εκείνη τη μέρα άργησε να πάει στη δουλειά του και ότι για αυτό το λόγο δούλεψε και υπερωρίες. Επανέλαβε τη θέση του ότι βρήκε το πριόνι σε ένα κάδο έξω από ένα κατάστημα που πουλούσε κλιματιστικά είδη, το οποίο βρισκόταν 1-2 χιλιόμετρα από το σπίτι του και ανέφερε ότι γενικά, εκείνη την περίοδο και λόγω της οικονομικής του κατάστασης, έψαχνε στους κάδους για να εντοπίσει οτιδήποτε το οποίο θα μπορούσε να του ήταν χρήσιμο.
Αντεξεταζόμενος ανέφερε ότι το συγκεκριμένο πριόνι δεν του χρειάστηκε εκείνη τη μέρα στη δουλειά του και έτσι δεν τον χρησιμοποίησε ποτέ, εφόσον το ίδιο βράδυ είχε κατακρατηθεί από την αστυνομία.
Περαιτέρω, κατέθεσε ο μάρτυρας ότι όταν μπήκε στην μπυραρία «Temple», κρατούσε το πριόνι στο ένα του χέρι και μια σακούλα με άλλα προσωπικά του αντικείμενα στο άλλο. Δεν υπήρχε κανένας στην είσοδο της μπυραρίας για να τον ελέγξει. Όταν μπήκε στη μπυραρία, επέλεξε ένα τραπεζάκι για να καθίσει και έπειτα κατευθύνθηκε στο μπαρ. Μίλησε με τον υπάλληλο που εργαζόταν στο μπαρ και του ανέφερε ότι κρατούσε το συγκεκριμένο πριόνι. Ο υπάλληλος του υπέδειξε το σημείο όπου θα μπορούσε να το αφήσει, το οποίο βρισκόταν σε απόσταση 3-4 μέτρων πίσω από το τραπεζάκι που επέλεξε να καθίσει ο κατηγορούμενος και ο κατηγορούμενος τοποθέτησε το πριόνι εκεί. Ρωτήθηκε ο κατηγορούμενος, γιατί εφόσον είχε ενημερώσει το προσωπικό της μπυραρίας ότι κατείχε αυτό το πριόνι, αυτοί ειδοποίησαν την αστυνομία και ο κατηγορούμενος απάντησε ότι δεν γνώριζε το λόγο. Απάντησε «ίσως λόγω του παρουσιαστικού μου, ίσως επειδή ήμουνα Έλληνας, ίσως επειδή ήταν η πρώτη φορά που βρέθηκα στο Temple». Διευκρίνισε ότι δεν είχε διαφορές με κανένα και ότι ούτε τώρα έχει. Επίσης, ανέφερε ότι εάν είχε σκοπό να αποκρύψει το πριόνι ώστε να το χρησιμοποιήσει για παράνομο σκοπό, τότε θα μπορούσε να το είχε βάλει μέσα στο παλτό του ώστε να μην φαίνεται ότι το είχε μαζί του. Επειδή, όμως, ο σκοπός που το κατείχε δεν ήταν για να προκαλέσει κακό σε κάποιον, ο ίδιος ενημέρωσε το προσωπικό σχετικά και δεν το έκρυψε από κανένα.
Αυτή ήταν, συνοπτικά, η μαρτυρία που τέθηκε ενώπιον του Δικαστηρίου.
Με την ολοκλήρωση της παρουσίασης της μαρτυρίας, οι δύο πλευρές αγόρευσαν ενώπιον του Δικαστηρίου επιχειρηματολογώντας και προβάλλοντας τις εκατέρωθεν θέσεις τους. Έχω ακούσει με προσοχή τα όσα έχουν αναφέρει και τα έχω λάβει υπόψη μου. Δεν χρειάζεται να τα αναπαράγω.
Αξιολόγηση μαρτυρίας
Παρακολούθησα με ιδιαίτερη προσοχή τους μάρτυρες ενόσω αυτοί κατέθεταν κατά την ακροαματική διαδικασία, και είχα την ευκαιρία να δω τον τρόπο που απαντούσαν στις διάφορες ερωτήσεις που τους υποβάλλονταν, το καλό ή κακό μνημονικό τους και, γενικότερα, τη συμπεριφορά τους στο εδώλιο του μάρτυρα.
Μαρτυρία που γίνεται αποδεκτή, προτού χρησιμοποιηθεί ως υπόβαθρο διαπιστώσεων και ευρημάτων αξιολογείται στο σύνολό της με σκοπό να κριθεί αν είναι ή όχι αξιόπιστη (Τσεκούρα ν Δημοκρατίας (2012) 2 ΑΑΔ 563), με την αναξιόπιστη μαρτυρία να μην αποτελεί αποδεικτικό υλικό ενώπιον του Δικαστηρίου και να μην αποδεικνύει οτιδήποτε (Αθανάσιου και Άλλος ν Κουκούνη (1997) 1 (Β) ΑΑΔ 614). Παράγοντας εξαιρετικής σπουδαιότητας για την κρίση της αξιοπιστίας κάθε μάρτυρα είναι η εντύπωση που αφήνει στο Δικαστήριο, μέσω των αντιδράσεών του, τον τρόπο που απαντά, την ευχέρεια που είχε να αντιληφθεί τα γεγονότα και την ιδιοσυγκρασία του. Όμως, η αξιολόγηση της μαρτυρίας δεν περιορίζεται αποκλειστικώς στην ατομική κρίση της αξιοπιστίας κάθε μάρτυρα ξεχωριστά, αλλά αντιπαραβάλλεται και διερευνάται σε συνάρτηση και σύγκριση με την υπόλοιπη μαρτυρία (Σκορδέλλη και Άλλων ν Δημοκρατίας, Ποιν. Έφεση 101/13, ημερ. 06/06/2016). Δεν είναι ορθή η μικροσκοπική εξέτασή της μαρτυρίας. Το Δικαστήριο έχει τη διακριτική ευχέρεια να αποδεχτεί μέρος της μαρτυρίας ενός μάρτυρα που συγκεντρώνει τα απαραίτητα στοιχεία αξιοπιστίας και να απορρίψει το υπόλοιπο μέρος της μαρτυρίας ως αναξιόπιστο (Μιχαήλ και άλλου ν Αστυνομία, Ποιν. Εφ. 145/14, ημερ. 15/04/16, Mohamed ν Δημοκρατίας (2010) 2 ΑΑΔ 266). Μόνο όταν διαπιστωθεί ότι μαρτυρία που παρουσίασε ο διάδικος περιέχει τα στοιχεία της αξιοπιστίας, μπορεί το Δικαστήριο να προχωρήσει στο επόμενο στάδιο που αφορά στο βάρος και επίπεδο απόδειξης (Federal Bank of Lebanon (SAL) ν. Σιακόλα (2011) 1(Β) ΑΑΔ 1422).
Ο Μ.Κ.1 άφησε θετική εντύπωση στο Δικαστήριο, η μαρτυρία του ήταν τυπικής φύσεως και δεν αμφισβητήθηκε από την πλευρά της Υπεράσπισης. Δεν τέθηκε οτιδήποτε που να κλονίζει την αξιοπιστία του και η μαρτυρία του γίνεται, συνεπώς, αποδεκτή.
Θετική εντύπωση άφησε στο Δικαστήριο και ο Μ.Κ.2. Πρόκειται για πρόσωπο το οποίο δεν έχει κανένα προσωπικό κίνητρο να καταθέσει ψευδώς στο Δικαστήριο και κατά την παράθεση της μαρτυρίας του, δεν διέκρινα κανένα μένος ή εχθρική στάση προς το πρόσωπο του κατηγορούμενου. Ήταν σαφής στην μαρτυρία του, δεν προέβη σε αντιφάσεις ή υπερβολές και περιορίστηκε σε γεγονότα που θυμόταν και τα οποία ενέπιπταν στην προσωπική του γνώση. Όταν του υποβλήθηκε από τον ευπαίδευτο συνήγορο της Υπεράσπισης ότι το πριόνι βρισκόταν σε απόσταση μερικών μέτρων πίσω από τον κατηγορούμενο, ο ίδιος απάντησε με βεβαιότητα ότι θυμόταν πως το πριόνι βρισκόταν μαζί με άλλα προσωπικά αντικείμενα του κατηγορούμενου επάνω στο τραπεζάκι όπου καθόταν. Επέμεινε σε αυτή τη θέση, διευκρινίζοντας, όμως, ότι το πριόνι βρισκόταν στη θήκη του. Ο Μ.Κ.2 ήταν πειστικός και χωρίς να μου διαφεύγει ότι η μαρτυρία του προσκρούει με αυτήν του κατηγορούμενου, για τους λόγους που εξηγώ πιο κάτω, την αποδέχομαι ως αξιόπιστη.
Ο κατηγορούμενος μου έκανε σε γενικές γραμμές καλή εντύπωση. Κατέθετε με ηρεμία στο Δικαστήριο ενώ δεν εντόπισα αντιφάσεις, ούτε υπερβολές στα όσα είπε, παρά το ότι κάποια σημεία της μαρτυρίας του, δεν είναι λογικοφανή και στερούνται πειστικότητας. Ο κατηγορούμενος δεν αμφισβήτησε ότι την 01/02/19 είχε στην κατοχή του το Τεκμήριο 2 στην μπυραρία με την ονομασία «Temple». Αποδέχομαι τον ισχυρισμό του ότι ο ίδιος είχε φθάσει στην Κύπρο λίγο καιρό πριν από το επίδικο συμβάν, ότι εκείνο τον καιρό δεν είχε αρκετά χρήματα αλλά ούτε και αυτοκίνητο. Ενόψει τούτου, δεν έχω λόγο να μην αποδεχτώ και τον ισχυρισμό του ότι διένυε καθημερινά μεγάλες αποστάσεις με τα πόδια, ώστε να μην χρειαστεί να χρησιμοποιήσει περισσότερα του ενός λεωφορείου για να φθάσει στο χώρο εργασίας του. Δεν έχει τεθεί ενώπιον μου μαρτυρία που να καταδεικνύει ότι υπήρχε άλλη πλησιέστερη στάση λεωφορείου από το σπίτι του κατηγορούμενου ώστε να αντικρούσει αυτή τη θέση. Αν και ξενίζει, σε κάποιο βαθμό, ο ισχυρισμός του κατηγορούμενου ότι το συγκεκριμένο πριόνι μαζί με τη θήκη του, το οποίο βρίσκεται σε πολύ καλή κατάσταση (σχεδόν αχρησιμοποίητο), εντοπίστηκε από τον κατηγορούμενο εντός ενός κάδου σκουπιδιών, εντούτοις ο κατηγορούμενος ήταν σε θέση να περιγράψει με κάποια λεπτομέρεια το σημείο και τις περιστάσεις υπό τις οποίες βρήκε το συγκεκριμένο αντικείμενο και παρά την επίμονη αντεξέταση που δέχτηκε, παρέμεινε σταθερός στις θέσεις του. Δεν φαίνεται να έχει διερευνηθεί περαιτέρω από την αστυνομία ο ισχυρισμός του αυτός και άρα δεν έχει τεθεί ενώπιον μου κάποια μαρτυρία που να τείνει να αντικρούει τη θέση του κατηγορούμενου. Αποδέχομαι, λοιπόν, τη μαρτυρία του, εφόσον, επί της ουσίας, παρέμεινε αναντίλεκτη ως προς αυτό το ζήτημα. Για τον ίδιο λόγο, αποδέχομαι και τον ισχυρισμό του κατηγορούμενου ότι, έπειτα από την εργασία του εκείνο το βράδυ, μετέβηκε στη μπυραρία «Friends» μαζί με το πριόνι για να παίξει μπιλιάρδο και ότι είχε ενημερώσει τον υπάλληλο της μπυραρίας σχετικά με την κατοχή του πριονιού, ρωτώντας τον να του υποδείξει κάποιο ασφαλές σημείο ώστε να το τοποθετήσει εκεί.
Δεν αποδέχομαι, όμως, τον ισχυρισμό του ότι όταν αργότερα μετέβηκε στη μπυραρία «Temple» έπραξε το ίδιο. Η εκδοχή του ως προς αυτό το ζήτημα στερείται πειστικότητας ενώ προσκρούει και με τη μαρτυρία του Μ.Κ.2. Εάν ο κατηγορούμενος είχε ενημερώσει τους υπαλλήλους της μπυραρίας ότι κατέχει ένα πριόνι, των διαστάσεων που έχει το Τεκμήριο 2, θεωρώ ότι θα του είχαν ζητήσει να το τοποθετήσει σε ένα ασφαλές σημείο, ενδεχομένως εντός του μπαρ, και όχι σε κοινή θέα σε ένα πάγκο πίσω και μακριά από τον κατηγορούμενο, όπου θα μπορούσε να είχε εύκολη πρόσβαση σε αυτό οποιοσδήποτε βρισκόταν στη μπυραρία εκείνο το βράδυ και όπου ο κατηγορούμενος δεν θα είχε οπτική επαφή με αυτό. Επίσης, εάν και δεν έχει διευκρινιστεί ποιο ήταν το πρόσωπο που κατήγγειλε το περιστατικό στην αστυνομία, εάν ο κατηγορούμενος ενημέρωνε, ως ο ίδιος ισχυρίστηκε, το προσωπικό της μπυραρίας σχετικά με την κατοχή του πριονιού, τότε οι ίδιοι προφανώς δεν θα είχαν κανένα λόγο να ανησυχήσουν και να καλέσουν την αστυνομία. Ενναλακτικά, εάν δεν επιτρεπόταν η κατοχή του συγκεκριμένου εργαλείου εντός της μπυραρίας, θα ζητούσαν από τον κατηγορούμενο να αποχωρήσει ή τουλάχιστον να το τοποθετήσει έξω από το υποστατικό. Παράλληλα, όμως, εάν το πριόνι ήταν όντως τοποθετημένο σε μια άκρη της μπυραρίας μακριά από τον κατηγορούμενο ή άλλο πρόσωπο, ούτε κάποιος θαμώνας της μπυραρίας θα είχε, λογικά, κάποιο λόγο να ανησυχήσει λόγω της ύπαρξης και μόνο του πριονιού σε ένα πάγκο και να καλέσει την αστυνομία καταγγέλλοντας ότι ένα πρόσωπο έχει στην κατοχή του επιθετικό όπλο. Η πτυχή αυτή της μαρτυρίας του κατηγορούμενου δεν κρίνεται αληθοφανής ενώ προσκρούει και με τη μαρτυρία του Μ.Κ.2. Συνεπώς, παρά το ότι αποδέχομαι το μεγαλύτερο μέρος της μαρτυρίας του κατηγορούμενου ως αξιόπιστη, η συγκεκριμένη αυτή πτυχή δεν με έχει πείσει και δεν γίνεται αποδεκτή.
Έχοντας αξιολογήσει και μελετήσει τη μαρτυρία που προσάχθηκε ενώπιον μου και έχοντας υπόψη μου το περιεχόμενο των τεκμηρίων, των παραδεκτών, αλλά και των μη αμφισβητούμενων γεγονότων καταλήγω στα ακόλουθα ευρήματα:
Ο κατηγορούμενος κατάγεται από την Ελλάδα, είχε φθάσει στην Κύπρο μόλις 2 μήνες πριν από το επίδικο συμβάν, βρισκόταν σε άσχημη οικονομική κατάσταση και δεν είχε αυτοκίνητο για να μετακινείται. Την 01/02/23, ο κατηγορούμενος διένυσε απόσταση 4 χιλιομέτρων περίπου με τα πόδια μέχρι να φθάσει στη στάση του λεωφορείου, το οποίο θα τον μετέφερε στο χώρο εργασίας του. Καθώς περπατούσε, εντόπισε σε ένα κάδο σκουπιδιών το Τεκμήριο 2 και το πήρε. Αφού τελείωσε από την εργασία του μετέβηκε, κρατώντας το Τεκμήριο 2 και άλλα προσωπικά του αντικείμενα σε μια μπυραρία με την ονομασία «Friends» για να παίξει μπιλιάρδο. Ενημέρωσε τον υπάλληλο που εργαζόταν εκεί ότι κρατούσε το εν λόγω εργαλείο και ζήτησε να του υποδείξει που θα μπορούσε να το τοποθετήσει. Το άφησε πίσω από το μπαρ. Όταν έφυγε από την εν λόγω μπυραρία, πήρε το Τεκμήριο 2 και αποφάσισε να μεταβεί σε άλλη μπυραρία με την ονομασία «Temple». Μετέβηκε εκεί κρατώντας το Τεκμήριο 2. Αφού μπήκε στην μπυραρία, κάθισε σε ένα τραπεζάκι και τοποθέτησε το Τεκμήριο 2 μπροστά του επάνω στο τραπεζάκι. Κατά τη διάρκεια της παρουσίας του, ασχολείτο κυρίως με το τηλέφωνό του. Κάποιο πρόσωπο κατήγγειλε στην αστυνομία ότι ο κατηγορούμενος είχε στην κατοχή του επιθετικό όπλο. Κλήθηκε να μεταβεί στο σημείο ο Μ.Κ.2. Ο Μ.Κ.2 ζήτησε από υπάλληλο της μπυραρίας να του υποδείξει το πρόσωπο που είχε στην κατοχή του το επιθετικό όπλο και ο υπάλληλος του υπέδειξε τον κατηγορούμενο. Επάνω στο τραπεζάκι όπου καθόταν ο κατηγορούμενος ήταν τοποθετημένο το πριόνι στη θήκη του. Όταν ο Μ.Κ.2 ρώτησε τον κατηγορούμενο γιατί είχε μαζί του το Τεκμήριο 2, ο κατηγορούμενος απάντησε ότι το είχε βρει σε ένα κάδο σκουπιδιών το ίδιο πρωί. Ο Μ.Κ.2 συνέλαβε τον κατηγορούμενο για αυτόφωρο αδίκημα και παρέδωσε το Τεκμήριο 2 στον Μ.Κ.1, ο οποίος το κράτησε σε ασφαλές μέρος, μέχρι που το παρουσίασε στο Δικαστήριο.
Νομική πτυχή
Η Κατηγορούσα Αρχή φέρει το βάρος να αποδείξει, παρουσιάζοντας αποδεκτή και αξιόπιστη μαρτυρία, τη σωρευτική συνύπαρξη των συστατικών στοιχείων του κάθε αδικήματος «πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας». Εάν στο τέλος της υπόθεσης και στη βάση του μαρτυρικού υλικού που τίθεται ενώπιον του, μείνει έστω και η παραμικρή αμφιβολία στο μυαλό του Δικαστηρίου για την ενοχή του κατηγορουμένου (αρκεί αυτή να είναι εύλογη), τότε αυτό θα πρέπει να λειτουργήσει υπέρ του κατηγορούμενου και να οδηγήσει στην απαλλαγή του από την κατηγορία που του προσάπτεται (βλ. Woolmighton V D.P.P. (1935) AC 462, Τούμπας ν Δημοκρατίας (1984) 2 C.L.R. 110 και Καίτη Χαραλάμπους και άλλος ν Δημοκρατίας (1985) 2 C.L.R. 97).
Το αδίκημα για το οποίο κατηγορείται ο κατηγορούμενος εδράζεται στις πρόνοιες των άρθρων 2 και 3 του περί Επιθετικών Όπλων Νόμου, Κεφ. 159, τα οποία προνοούν τα εξής:
«2. Στο Νόμο αυτό, εκτός αν από το κείμενο προκύπτει διαφορετικά-
«δημόσιος χώρος» περιλαμβάνεται οποιοδήποτε αυτοκινητόδρομο και οποιαδήποτε άλλα υποστατικά ή τόπο στον οποίο κατά τον ουσιώδη χρόνο το κοινό έχει ή του επιτρέπεται να έχει πρόσβαση, είτε με πληρωμή είτε με άλλο τρόπο.
«επιθετικό όπλο» σημαίνει οποιοδήποτε αντικείμενο που κατασκευάστηκε ή προσαρμόστηκε για να προκαλεί όταν χρησιμοποιείται βλάβη σε πρόσωπο ή ζημιά σε περιουσία, ή που προορίζεται από το πρόσωπο που το έχει μαζί του για τέτοια χρήση από αυτό.
3.(1) Πρόσωπο το οποίο χωρίς νόμιμη εξουσιοδότηση ή εύλογη δικαιολογία, η απόδειξη των οποίων βαρύνει αυτό, έχει μαζί του σε οποιοδήποτε δημόσιο χώρο οποιοδήποτε επιθετικό όπλο είναι ένοχο αδικήματος, και υπόκειται σε περίπτωση καταδίκης σε φυλάκιση για περίοδο που δεν υπερβαίνει τα δύο έτη ή σε πρόστιμο που δεν υπερβαίνει τις χίλιες πεντακόσιες λίρες ή και στις δύο αυτές ποινές της φυλάκισης και του προστίμου».
Συνάγεται ότι, αυτό που καλείται να αποδείξει, πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας, η Κατηγορούσα Αρχή στην προκειμένη περίπτωση είναι ότι ο κατηγορούμενος (α) είχε μαζί του, (β) επιθετικό όπλο, (γ) σε δημόσιο χώρο. Αποτελεί δε υπεράσπιση αν ο κατηγορούμενος είχε το επιθετικό όπλο με νόμιμη εξουσιοδότηση ή εύλογη δικαιολογία.
Με βάση τα πιο πάνω ευρήματα του Δικαστηρίου, καταλήγω αβίαστα στο συμπέρασμα ότι η μπυραρία «Temple» αποτελεί «δημόσιο χώρο» για τους σκοπούς του Νόμου και ότι ο κατηγορούμενος την 01/02/2019 «είχε μαζί του» το Τεκμήριο 2, εφόσον ο ίδιος εισήλθε στο υποστατικό κρατώντας το Τεκμήριο 2 και τοποθετώντας το μπροστά του στο τραπεζάκι όπου καθόταν, σε σημείο δηλαδή που ο ίδιος είχε εύκολη και άμεση πρόσβαση σε αυτό.
Το ερώτημα που εγείρεται είναι κατά πόσο το Τεκμήριο 2 αποτελεί «επιθετικό όπλο» ως η φράση αυτή ερμηνεύεται στο άρθρο 2 του Νόμου. Προκύπτει από το λεκτικό του άρθρου 2, ότι υπάρχουν τρεις κατηγορίες αντικειμένων τα οποία δύναται να θεωρηθούν ως «επιθετικά όπλα» για τους σκοπούς του Νόμου:
(1) αντικείμενο που κατασκευάστηκε για να προκαλέσει, όταν χρησιμοποιείται, βλάβη σε πρόσωπα ή περιουσία,
(2) αντικείμενο που δεν κατασκευάστηκε για αυτό το σκοπό αλλά προσαρμόστηκε με τέτοιο τρόπο ώστε, εάν χρησιμοποιείτο, να προκαλούσε βλάβη σε πρόσωπο ή περιουσία, ή
(3) αντικείμενο, τα οποία δεν κατασκευάστηκε ούτε προσαρμόστηκε για να προκαλέσει τέτοια βλάβη, αλλά που η χρήση του προοριζόταν από το πρόσωπο που το είχε μαζί του για αυτό το σκοπό.
Σε περιπτώσεις όπου το αντικείμενο κατασκευάστηκε ή προσαρμόστηκε για να προκαλεί βλάβη όταν χρησιμοποιείται σε πρόσωπο ή περιουσία, τότε η διάπραξη του αδικήματος στοιχειοθετείται χωρίς να χρειάζεται να αποδειχθεί ότι ο κατηγορούμενος το είχε μαζί του με σκοπό να προκαλέσει βλάβη σε πρόσωπο ή περιουσία. Όμως, εάν το εργαλείο εμπίπτει στην κατηγορία αντικειμένων που δεν είχαν κατασκευαστεί ή προσαρμοστεί για αυτό το σκοπό (ήτοι δεν αποτελεί εργαλείο «offensive per se ή adapted for use»), τότε για να θεωρηθεί ως «επιθετικό όπλο» εντός της έννοιας του Νόμου, η Κατηγορούσα Αρχή θα πρέπει να αποδείξει περαιτέρω ότι ο κατηγορούμενος το είχε μαζί του με σκοπό να το χρησιμοποιήσει με σκοπό να προκαλέσει βλάβη σε πρόσωπο ή περιουσία.
Διαφωτιστική ως προς το υπό κρίση ζήτημα είναι η ανάλυση που περιέχεται στο αγγλικό σύγγραμμα Archbold 2015 σε συνάρτηση με το αδίκημα προβλέπει το άρθρο 1 του αγγλικού Prevention of Crime Act 1953, το οποίο είναι πανομοιότυπο με το ημεδαπό υπό εξέταση αδίκημα. Παραθέτω εκτενές απόσπασμα από το εν λόγω σύγγραμμα σε σχετική υποσημείωση όπου γίνεται αναφορά και σε παραδείγματα επιθετικών όπλων που εμπίπτουν στην κάθε κατηγορία[1].
Στην προκειμένη περίπτωση, το Τεκμήριο 2 αποτελεί πριόνι με λεπίδα μήκους 30 εκατοστών μαζί με τη θήκη του. Πέραν της μαρτυρίας του Μ.Κ.2 ως προς το λόγο κατασκευής ενός εργαλείου όπως το Τεκμήριο 2 (η οποία έγινε αποδεκτή), είναι κοινώς γνωστό και θεωρώ ότι το Δικαστήριο μπορεί να αντλήσει και δικαστική γνώση αναφορικά με αυτό το θέμα, ότι ένα πριόνι με τα χαρακτηριστικά του Τεκμηρίου 2, έχει κατασκευαστεί με σκοπό την κοπή ξύλινων (κυρίως) επιφανειών και όχι με σκοπό την πρόκληση βλάβης σε πρόσωπο ή περιουσία. Ούτε προκύπτει από εξέταση του Τεκμηρίου 2 ότι αυτό έχει προσαρμοστεί με οποιοδήποτε τρόπο. Χωρίς να παραγνωρίζω το γεγονός ότι ένα τέτοιο αντικείμενο θα μπορούσε δυνητικά να χρησιμοποιηθεί και με σκοπό να βλάψει πρόσωπο ή περιουσία και ότι, για αυτό το λόγο και λόγω του μεγέθους του, μπορεί να προκαλέσει εύλογα εντύπωση ή ανησυχία σε κάποιον όταν το δει να βρίσκεται στην κατοχή ενός άλλου σε δημόσιο χώρο (πολλώ δε μάλλον αργά το βράδυ σε μια μπυραρία), σαφώς δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή η εισήγηση ότι ο σκοπός κατασκευής του Τεκμηρίου 2 ήταν η πρόκληση βλάβης σε πρόσωπο ή περιουσία.
Συνεπώς, θα πρέπει να εξεταστεί κατά πόσο το Τεκμήριο 2 εμπίπτει στην τρίτη κατηγορία εργαλείων που διαλαμβάνει το άρθρο 2 του Νόμου. Για να θεωρηθεί ως τέτοιο, θα έπρεπε να είχε αποδειχθεί από την Κατηγορούσα Αρχή ότι ο κατηγορούμενος το είχε μαζί του με σκοπό να προκαλέσει, εάν το χρησιμοποιούσε, βλάβη σε πρόσωπο ή περιουσία.
Στρεφόμενος στα γεγονότα της παρούσας υπόθεσης, αποτελεί εύρημα του Δικαστηρίου ότι ο κατηγορούμενος βρήκε το Τεκμήριο 2 σε ένα κάδο το πρωί της 01/02/19 και το πήρε από εκεί γιατί θεώρησε ότι θα του χρησίμευε στην εργασία του. Όταν τελείωσε την εργασία του την ίδια μέρα, αποφάσισε να περιηγηθεί σε μπυραρίες και το πήρε μαζί του, εφόσον, λόγω του ότι δεν είχε αυτοκίνητο, δεν ήταν εύκολο ή βολικό για εκείνον να μεταβεί στην οικεία του και να το αφήσει εκεί. Δεν έχει τεθεί ενώπιον μου ίχνος μαρτυρίας που να υποστηρίζει ότι ο κατηγορούμενος είχε το εν λόγω εργαλείο μαζί του με σκοπό να το χρησιμοποιήσει για να προκαλέσει βλάβη σε πρόσωπο ή περιουσία. Νοείται ότι το Δικαστήριο δεν μπορεί να προβεί σε υποθέσεις ή εικασίες ως προς αυτό το ζήτημα, ούτε μπορεί να καταλήξει σε κάτι τέτοιο για το μόνο λόγο ότι ο κατηγορούμενος είχε μαζί του το πριόνι σε δημόσιο χώρο κατά τον επίδικο χρόνο. Κατ΄ επέκταση, δεν έχει αποδειχθεί στο βαθμό που απαιτείται ότι το Τεκμήριο 2 εμπίπτει στην έννοια του «επιθετικού όπλου» ως ερμηνεύεται στο άρθρο 2 του Νόμου, κάτι το οποίο αποτελεί ξεχωριστό και απαραίτητο συστατικό στοιχείο για τη διάπραξη του υπό εξέταση αδικήματος.
Συνακόλουθα, ο κατηγορούμενος αθωώνεται και απαλλάσσεται από την κατηγορία που αντιμετωπίζει.
[Υπ.] …………….
Θ. Συμεωνίδης, Ε.Δ.
Πιστό αντίγραφο
Πρωτοκολλητής
[1]«24-115
(c) "Offensive weapon" Three categories
In R. v. Simpson (C.), 78 Cr.App.R. 115, CA, Lord Lane C.J. (considering the definition in s.1(4), ante, § 24-106a) identified three categories of offensive weapon: those made for use for causing injury to the person, i.e. offensive per se; those adapted for such a purpose; and those not so made or adapted, but carried with the intention of causing injury to the person. In the first two categories, the prosecution do not have to prove that the defendant had the weapon with him for the purpose of inflicting injury (see Davis v. Alexander, 54 Cr.App.R. 398, DC): if the jury are sure that the weapon is offensive per se, the defendant will only be acquitted if he establishes lawful authority or reasonable excuse (see post).
24-116
Offensive per se
In Simpson, ante, Lord Lane C.J. gave as instances of weapons offensive per se a bayonet, a stiletto or a handgun. A police truncheon has been held to be offensive per se: Houghton v. Chief Constable of Greater Manchester, 84 Cr.App.R. 319, CA (Civ. Div.). So have a rice- flail (Copus v. DPP [1989] Crim.L.R. 577, DC) and a swordstick (Davis v. Alexander, 54 Cr.App.R. 398, DC; R. v. Butler [1988] Crim.L.R. 696, CA).
Weapons which are manufactured for an innocent purpose are not offensive per se, e.g. a razor (R. v. Petrie, 45 Cr.App.R. 72, CA); a penknife (R. v. Humphreys [1977] Crim.L.R. 225, CA); some types of sheath knife (see R. v. Williamson, 67 Cr.App.R. 35, CA, and observations thereon in Simpson, ante); a lock-knife (Patterson v. Block (1984) 81 L.S.Gaz. 2458, DC); and a machete and catapult (Southwell v. Chadwick, 85 Cr.App.R. 235, DC).
In general, unless the weapon is a flick-knife or butterfly knife (see post) or, perhaps, a swordstick (the Court of Appeal in Butler, ante, thought that the trial judge had been generous in leaving the issue to the jury), the question of whether a weapon is offensive per se is for the jury to decide.
24-117
"adapted for use"
This is treated in many cases as being another instance of weapons offensive per se. The example given in Simpson, ante, was a bottle broken deliberately: see Bryan v. Mott, post.
24-118
"for causing injury to the person"
In Bryan v. Mott, 62 Cr.App.R. 71, DC, the Crown Court's finding that an article adapted to commit suicide was adapted "for causing injury to the person" was not challenged. For a Crown Court decision to the opposite effect, see R. v. Fleming [1989] Crim.L.R. 71».