ΜΟΝΙΜΟ ΚΑΚΟΥΡΓΙΟΔΙΚΕΙΟ ΛΕΜΕΣΟΥ
ΕΝΩΠΙΟΝ: Χρ. Χριστοδούλου, Π.Ε.Δ.
Μ. Λοϊζου, Α.Ε.Δ.
Ε. Χαταζήπαπα – Αβραάμ, Ε.Δ.
Αρ. Υπόθεσης: 16569/23
Mεταξύ:
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
v.
1. Stephen Tochukwu Ezeofor
2. Chiemeka Christian Okoro
3. Chukwudi Achu
4. Betty Johnson
----------------------------------------------------------------------
Hμερ.: 20/03/2024
Εμφανίσεις:
Για την Κατηγορούσα Αρχή: κ. Π. Βαρνάβα
Για τον Κατηγορούμενο αρ. 3: κ. Σ. Αλβάνης
Κατηγορούμενος αρ. 3, παρών.
Π Ο Ι Ν Η
Ο κατηγορούμενος αρ. 3, μετά από παραδοχή του, έχει κριθεί ένοχος, σε μία κατηγορία που αφορά το αδίκημα της κατοχής ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Β (κατηγορία αρ. 31) και σε δύο κατηγορίες που αφορούν το αδίκημα της προμήθειας ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Α σε άλλο πρόσωπο (κατηγορίες αρ. 32 και 33), κατά παράβαση των σχετικών διατάξεων του Περί Ναρκωτικών Φαρμάκων και Ψυχοτρόπων Ουσιών Νόμου, όπως τροποποιήθηκε, Ν. 29/1977. Έχει, επίσης, παραδεχθεί το αδίκημα του απαγορευμένου μετανάστη που βρέθηκε στη Δημοκρατία κατά παράβαση των σχετικών διατάξεων του Κεφαλαίου 105 (κατηγορία αρ. 27).
Συγκεκριμένα, και σύμφωνα με τις λεπτομέρειες των κατηγοριών, ο κατηγορούμενος αρ. 3 παραδέχτηκε ότι στις 08/08/2023 προμήθευσε άλλο πρόσωπο με κοκαΐνη βάρους 584,6 γραμμαρίων και ότι σε άγνωστες ημερομηνίες μεταξύ Ιουνίου του 2023 και 10/08/2023 προμήθευσε άλλο πρόσωπο με 50 γραμμάρια κοκαΐνης (κατηγορίες αρ.32 και 33, αντίστοιχα). Παραδέχθηκε, επίσης, ότι στις 10/08/2023 παράνομα κατείχε κάνναβη βάρους 0.59 γραμμαρίων (κατηγορία αρ. 31) και ότι κατά τον ίδιο χρόνο εντοπίστηκε στη Δημοκρατία ενώ ήταν απαγορευμένος μετανάστης (κατηγορία αρ. 27.) Οι κατηγορίες αρ. 1 έως 10 και 22 έως 26 που ο κατηγορούμενος αρ. 3 αντιμετώπιζε, αναστάλθηκαν από τον Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας και αυτός απαλλάχθηκε από αυτές.
Πρέπει, επίσης, να αναφερθεί προτού γίνει αναφορά στα γεγονότα που πλαισιώνουν τις κατηγορίες που έχει παραδεχτεί ο κατηγορούμενος αρ. 3, ότι οι πρώην κατηγορούμενοι αρ. 1 και 4, μετά την παραδοχή τους στις κατηγορίες που αντιμετώπιζαν, τους επιβλήθηκαν στις 04/12/2023 ποινές και η υπόθεση γι’ αυτούς ολοκληρώθηκε. Συγκεκριμένα, τους επιβλήθηκαν ποινές για το αδίκημα της παράνομης παραμονής τους στη Δημοκρατία μετά τη λήξη της άδειας παραμονής τους, ενώ στην κατηγορούμενη αρ. 4 της επιβλήθηκε, επιπρόσθετα, ποινή για το αδίκημα της παράνομης κατοχής κάνναβης δύο γραμμαρίων. Σε ότι αφορά τον κατηγορούμενο αρ. 2, αυτός παραδέχθηκε ενοχή στις κατηγορίες αρ. 3 και 5 που αφορούν τα αδικήματα της κατοχής ελεγχόμενων φαρμάκων Τάξεως Α και Β, ενώ στις υπόλοιπες κατηγορίες αρ. 1, 2, 4, 6 έως 21 και 25, που αφορούν τα αδικήματα της συνομωσίας προς διάπραξη κακουργήματος, την κατοχή ελεγχόμενων φαρμάκων τάξεως Α και Β, την κατοχή τους με σκοπό την προμήθεια, την προμήθεια τους σε άλλο πρόσωπο σε διάφορες ημερομηνίες καθώς και τη νομιμοποίηση εσόδων από παράνομες δραστηριότητες, αρνήθηκε ενοχή και η υπόθεση εναντίον του εκκρεμεί.
Μετά την παραδοχή του κατηγορούμενου αρ. 3, ζητήθηκε από την Κατηγορούσα Αρχή, συμφωνούντος και των κατηγορούμενων 2 και 3, όπως η υπόθεση ολοκληρωθεί για τον κατηγορούμενο αρ. 3 με την επιβολή ποινής, ενόψει του ενδεχόμενου όπως αυτός χρησιμοποιηθεί ως μάρτυρας κατηγορίας, αίτημα το οποίο το Δικαστήριο ενέκρινε συμφώνως και της σχετικής νομολογίας (βλ. χχχ Χατζηξενοφώντος v. Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 26/2020, Ημερ. 06/10/2021, ECLI:CY:AD:2021:B441 και Pal κ.α. v. Δημοκρατίας (2010) 2 Α.Α.Δ. 551).
Τα γεγονότα της υπόθεσης, εκτέθηκαν με λεπτομέρεια από τον εκπρόσωπο της Κατηγορούσας Αρχής, ο οποίος παρέδωσε σχετικό έγγραφο στο Δικαστήριο που καταχωρήθηκε στο φάκελο της υπόθεσης και με αυτά συμφώνησε και ο συνήγορος του κατηγορουμένου αρ. 3. Τα γεγονότα και κάθε λεπτομέρεια αυτών λαμβάνονται υπόψη από το Δικαστήριο, χωρίς να χρειάζεται αυτούσια και λεπτομερής αναπαραγωγή τους για σκοπούς της παρούσας ποινής.
Οι περιστάσεις διάπραξης των ποινικών αδικημάτων τα οποία ο κατηγορούμενος αρ. 3 παραδέχθηκε, έχουν, συνοπτικά, ως ακολούθως:
Στις 10/08/23 κατόπιν πληροφορίας που λήφθηκε στην ΥΚΑΝ ότι άγνωστα πρόσωπα, που διαμένουν σε οικία που βρίσκεται στην διεύθυνση […….], στη Λεμεσό, ασχολούνται με τη διακίνηση ναρκωτικών, εκδόθηκε δικαστικό ένταλμα έρευνας της πιο πάνω οικίας. Με την είσοδο των μελών της ΥΚΑΝ στην οικία, εντόπισαν στην κουζίνα τον κατηγορούμενο αρ. 3 με άλλα πρόσωπα και κατά την έρευνα που διεξήχθη εντοπίστηκε πάνω σε τραπεζάκι στο σαλόνι της οικίας, σε κοινή θέα, ποσότητα πράσινης ξηρής φυτικής ύλης, δηλαδή, κάνναβη. Όταν ο ΜΚ1 την υπέδειξε στον κατηγορούμενο αρ. 3 και στα άλλα πρόσωπα και τους πληροφόρησε ότι πρόκειται για κάνναβη, η κατοχή της οποίας απαγορεύεται και αφού τους επέστησε την προσοχή τους στο Νόμο, κανένας δεν έδωσε οποιαδήποτε απάντηση. Όταν ακολούθως ο ΜΚ1 τους πληροφόρησε, ότι είναι υπό σύλληψη για το αυτόφωρο αδίκημα της παράνομης κατοχής ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Β, δηλαδή, της κάνναβης και αφού τους επέστησε εκ νέου την προσοχή τους στο Νόμο, κανένας από αυτούς δεν έδωσε οποιαδήποτε απάντηση.
Κατά τη διενέργεια σωματικής έρευνας που ο ΜΚ1 διενήργησε στον κατηγορούμενο αρ. 3, εντόπισε στο πορτοφόλι του το χρηματικό ποσό των €50 καθώς και δυο κινητά τηλέφωνα. Όταν ο ΜΚ1 τον πληροφόρησε, ότι το εν λόγω χρηματικό ποσό θα παραλαμβανόταν για περαιτέρω εξετάσεις, καθότι δυνατό να προερχόταν από παράνομες δραστηριότητες και αφού του επέστησε την προσοχή του στο Νόμο ο κατηγορούμενος αρ. 3, δεν έδωσε οποιαδήποτε απάντηση.
Στη συνέχεια, στην παρουσία του κατηγορούμενου αρ. 3 και των υπολοίπων προσώπων, ο ΜΚ1 εντόπισε πάνω σε κομοδίνο, ένα τσαντάκι ώμου μέσα στο οποίο υπήρχε, μεταξύ άλλων αντικειμένων, ένα νάιλον διαφανές σακούλι, το οποίο περιείχε δεύτερο νάιλον σακούλι, εντός του οποίου υπήρχε, ποσότητα άσπρης συμπαγούς ουσίας. Όταν ο ΜΚ1 υπέδειξε στον κατηγορούμενο αρ. 3 και στα άλλα πρόσωπα το περιεχόμενο της πιο πάνω τσάντας και τους πληροφόρησε, ότι η άσπρη συμπαγής ουσία ομοιάζει με κοκαΐνη, η κατοχή της οποίας απαγορεύεται, και αφού τους επέστησε την προσοχή τους στο Νόμο, αυτοί δεν έδωσαν οποιαδήποτε απάντηση.
Στην ανακριτική του κατάθεση ημερ. 11/08/2023, ο κατηγορούμενος αρ. 3 απαντούσε με την φράση «I remain to keep quiet», ενώ αρνήθηκε να υπογράψει την κατάθεση του και να γράψει το ιδιόχειρο λεκτικό.
Στις 11/08/2023 από έλεγχο που διενεργήθηκε σχετικά με το καθεστώς παραμονής του κατηγορούμενου αρ. 3 διαπιστώθηκε ότι τα στοιχεία του δεν εντοπίζονταν στο σύστημα αφίξεων-αναχωρήσεων της Αστυνομίας, ούτε στις βάσεις δεδομένων του ΤΑΠΜ και της Υπηρεσίας Ασύλου. Από τον πιο πάνω έλεγχο προέκυψε, ότι ο κατηγορούμενος αρ. 3 αποτελούσε απαγορευμένο μετανάστη, αφού εισήλθε στη Δημοκρατία από μη εγκεκριμένο λιμένα και παρέμεινε στη Δημοκρατία χωρίς άδεια του Υπουργικού Συμβουλίου ή του Διευθυντή τμήματος αλλοδαπών και μετανάστευσης.
Ακολούθως, ο κατηγορούμενος αρ. 3 συνελήφθη κατόπιν δικαστικού εντάλματος σύλληψης για τα υπό διερεύνηση εναντίον του αδικήματα και αφού του εξηγήθηκαν οι λόγοι της σύλληψης του και του επιστήθηκε η προσοχή του στον νόμο, απάντησε «Nothing».
Στην ανακριτική του κατάθεση ημερ. 13/08/2023 ανάφερε, ότι λόγω οικογενειακών και οικονομικών προβλημάτων που αντιμετωπίζει, κατόπιν προτροπής άλλου προσώπου που διαμένει στα κατεχόμενα με τον οποίο είχε επικοινωνία στις 7 Αυγούστου 2023 και με σκοπό να αποκομίσει οικονομικό όφελος, δέχθηκε να συναντηθεί με άλλο πρόσωπο σε περιοχή της Λεμεσού στις 8 Αυγούστου. Κατά την συνάντηση αυτή, το εν λόγω πρόσωπο του παρέδωσε το τσαντάκι με την ποσότητα κοκαΐνης την οποία το ίδιο βράδυ τη μετέφερε στην οικία, όπου η αστυνομία την εντόπισε στις 10/08/2023, και την παρέδωσε σε άλλο πρόσωπο. Ανέφερε, επίσης, ότι για την προαναφερόμενη μεταφορά της κοκαΐνης θα λάμβανε το χρηματικό ποσό των €500 και ότι είναι ο ίδιος που τοποθέτησε τα προσωπικά του αντικείμενα στο τσαντάκι όπου εντοπίστηκαν με την κοκαΐνη. Παραδέχθηκε, επίσης, ότι αυτός είχε μεταφέρει την ποσότητα κάνναβης που εντοπίστηκε στο τραπεζάκι του σαλονιού και ότι αυτός εισήλθε παράνομα στην Δημοκρατία μέσω των κατεχομένων περιοχών της Δημοκρατίας από μη ελεγχόμενο σημείο.
Την ίδια ημέρα, δηλαδή, στις 13/08/2023 οι ΜΚ12 και ΜΚ13, κατόπιν επιθυμίας του κατηγορούμενου αρ. 3, τον μετέφεραν στην περιοχή επίχωσης «ΜΟΛΟΣ» στη Λεμεσό, με σκοπό να τους υποδείξει το σημείο που το πρόσωπο τον προμήθευσε με την ποσότητα της κοκαΐνης, ως είχε αναφέρει στην ανακριτική του κατάθεση. Όπως, όμως, ανάφερε δεν ήταν σε θέση να υποδείξει το συγκεκριμένο σημείο που έγινε η συναλλαγή των ναρκωτικών καθότι όλα τα σημεία έμοιαζαν ίδια και δεν μπορούσε να προσδιορίσει συγκεκριμένο σημείο.
Στην τρίτη του κατάθεση ημερ. 18/08/2023, ο κατηγορούμενος αρ. 3 αναφέρθηκε σε κάποιον Νιγηριανό που ζει στη «βόρεια πλευρά της Κύπρου», ο οποίος του έδωσε οδηγίες να μεταφέρει την κοκαΐνη που εντοπίστηκε στο τσαντάκι. Αναφέρθηκε, επίσης, και σε ένα πρόσωπο που γνώρισε στο μόλο της Λεμεσού και ότι ο ίδιος ξαναήρθε στη Λεμεσό ακόμα δύο φορές. Ανέφερε, επίσης, ότι σε άγνωστες ημερομηνίες μεταξύ Ιουνίου του 2023 και 10/08/2023 προμήθευσε άλλο πρόσωπο με ποσότητα 50 γραμμαρίων κοκαΐνης.
Κατόπιν μεταγενέστερων εξετάσεων του κρατικού χημείου, προέκυψε ότι η ποσότητα της κοκαΐνης που ο κατηγορούμενος αρ. 3 παρέδωσε σε άλλο πρόσωπο, την οποία η Αστυνομία εντόπισε στις 10/08/2023 στο τσαντάκι, ήταν βάρους 584,6 γραμμαρίων, ενώ η ποσότητα κάνναβης που ο κατηγορούμενος αρ. 3 έφερε από τις κατεχόμενες περιοχές και εντοπίστηκε στο σαλόνι της οικίας, ήταν 0,59 γραμμάρια κάνναβης.
Ο εκπρόσωπος της Κατηγορούσας Αρχής, αναφέρθηκε επιπρόσθετα στο γεγονός ότι, ο κατηγορούμενος αρ.3, είναι λευκού ποινικού μητρώου.
Ο ευπαίδευτος συνήγορος του κατηγορουμένου αρ. 3, για σκοπούς μετριασμού της ποινής κατάθεσε γραπτή αγόρευση στην οποία αναφέρει και επεξηγεί όλους τους μετριαστικούς παράγοντες τους οποίους κάλεσε το Δικαστήριο να λάβει υπόψη του κατά την επιμέτρηση της ποινής.
Συνοπτικά, ο συνήγορος του κατηγορούμενου αρ. 3, κάλεσε το Δικαστήριο να λάβει υπόψη του, την άμεση παραδοχή του κατηγορούμενου, το λευκό του ποινικό μητρώο, τη συνεργασία του με την Αστυνομία και το γεγονός ότι είναι διατεθειμένος να καταθέσει ως μάρτυρας κατηγορίας. Υιοθέτησε την Έκθεση του Γραφείου Ευημερίας, η οποία ετοιμάστηκε κατόπιν οδηγιών του Δικαστηρίου, αναφορικά με τις προσωπικές του περιστάσεις τονίζοντας ότι είναι πατέρας τριών ανήλικων παιδιών που διαμένουν στη χώρα του και ότι η μητέρα του απεβίωσε ενώ αυτός βρισκόταν υπόδικος. Κάλεσε, επίσης, το Δικαστήριο να προσμετρήσει προς όφελος του κατηγορούμενου αρ. 3 την προσπάθεια που καταβάλλει για την απεξάρτηση του από τις ναρκωτικές ουσίες. Με σχετική παραπομπή στη νομολογία, κάλεσε το Δικαστήριο να επιβάλει συντρέχουσες και όχι διαδοχικές ποινές φυλάκισης.
Αναμφίβολα τα αδικήματα που αντιμετωπίζει ο κατηγορούμενος αρ. 3 είναι ιδιαίτερα σοβαρά και αυτό αντικατοπτρίζεται και από τις προβλεπόμενες στο Νόμο ποινές. Συγκεκριμένα, για το αδίκημα της κατοχής ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Β προνοείται ποινή φυλάκισης μέχρι 8 χρόνια ή ποινή προστίμου ή και οι δύο αυτές ποινές (κατηγορία αρ. 31) ενώ για το αδίκημα της προμήθειας ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Α σε άλλο πρόσωπο, προνοείται μέχρι και δια βίου φυλάκιση, πέραν της ποινής του προστίμου (κατηγορίες αρ. 32 και 33). Επίσης, για το αδίκημα απαγορευμένου μετανάστη που βρέθηκε στη Δημοκρατία προνοείται ποινή φυλάκισης μέχρι 10 χρόνια ή πρόστιμο που δεν υπερβαίνει τις €50.000,00 ή και τις δύο ποινές.
Οι προβλεπόμενες στο Νόμο ποινές συνιστούν ένα από τους παράγοντες που συνθέτουν τη σοβαρότητα του αδικήματος ο οποίος λαμβάνεται υπόψη στην επιμέτρηση της ποινής και συνεκτιμάται με τα γεγονότα της υπόθεσης, τόσο για την επιλογή του είδους της ποινής όσο και για τον καθορισμό της έκτασης της (βλ. Δημοκρατία v. Kυριάκου κ.α. (1990) 2 Α.Α.Δ. 264, Souilmi v. Αστυνομίας (1992) 2Α Α.Α.Δ. 248, Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας ν. Πέτρου (1993) 2 Α.Α.Δ. 9 και Λαζάρου ν. Δημοκρατίας (1992) 2 Α.Α.Δ. 129). Το μέγιστο ύψος της ποινής που προβλέπεται από το Νόμο είναι η βάση από την οποία ξεκινά το Δικαστήριο για να επιμετρήσει την ποινή (βλ. Λεβέντης v. Αστυνομίας (1999) 2 Α.Α.Δ. 632).
Ως γενική αρχή, επίσης, τα γεγονότα της υπόθεσης μπορούν να επηρεάσουν την σοβαρότητα ενός αδικήματος. Στην Μιχαηλίδης v. Δημοκρατίας (1991) 2 Α.Α.Δ. 391 αναφέρθηκαν από το Ανώτατο Δικαστήριο τα εξής σχετικά:
«Σχετικά με τη σοβαρότητα των αδικημάτων θα θέλαμε να παρατηρήσουμε ότι ο χαρακτηρισμός κάποιου αδικήματος ως σοβαρού δεν εξαρτάται αποκλειστικά από το ανώτατο όριο ποινής που ο νόμος προνοεί για τη διάπραξη του. Εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το σύνολο των περιστάσεων που περιβάλλουν τη διάπραξη του και διαγράφουν το μέγεθος της βλάβης και τις εν γένει συνέπειες που η διάπραξη του μπορεί να επιφέρει στην κοινωνία και οι οποίες δυνατόν είτε να υποβιβάζουν ένα αδίκημα για το οποίο προνοείται πολυετής φυλάκιση σε απλή και τυπική παράβαση, είτε να καθιστούν εξαιρετικά σοβαρό ένα αδίκημα για το οποίο δεν προνοείται αυστηρή ποινή υπό μορφή πολυετούς φυλάκισης.»
Υπάρχουν διαβαθμίσεις στη σοβαρότητα του αδικήματος ανάλογα με τα περιστατικά της κάθε υπόθεσης. Σε ότι αφορά τα ναρκωτικά, το είδος, η ποσότητα και ο σκοπός για τον οποίο κατέχονται, είναι μεταξύ των σοβαρών παραγόντων που λαμβάνονται υπόψη από το Δικαστήριο κατά τον καθορισμό της ποινής (βλ. Πέτρος Τρύφωνος v. Αστυνομίας (2009) 2 Α.Α.Δ 197 και Γενικός Εισαγγελέας v. Sak (2005) 2 Α.Α.Δ. 3770). Ως απαύγασμα της νομολογίας αδικήματα σχετιζόμενα με τα ναρκωτικά καθίστανται ιδιαίτερα σοβαρά στις περιπτώσεις κατοχής τους με σκοπό την εμπορία ή την προμήθεια τους σε άλλα πρόσωπα, οπόταν σε τέτοιες περιπτώσεις εκείνο το οποίο προέχει είναι η αυστηρή τιμωρία του παραβάτη και η αποτροπή (βλ. Γενικός Εισαγγελέας v. Marcos Alexander dos Santos (2005) 2 Α.Α.Δ 297). Σε αυτές τις περιπτώσεις η αποτροπή έχει δύο παραμέτρους. Όπως έχει αναφερθεί στην Hussein Hassan v. Αστυνομίας (2006) 2 Α.Α.Δ 356 «Η μια έχει ως λόγο την αποτροπή του ίδιου του παραβάτη από την επανάληψη του εγκλήματος ή παρόμοιων εγκλημάτων στο μέλλον και η άλλη αφορά στην αποτροπή τρίτων από τη διάπραξη παρόμοιων εγκλημάτων.»
Ο ίδιος ο Ν. 29/1977, στο Άρθρο 30 (4) (α) και (β) παραθέτει τα περιστατικά τα οποία καθιστούν τα αδικήματα των ναρκωτικών ως περισσότερο ή λιγότερο σοβαρά.
Η νομολογία έχει καταδείξει, ότι τέτοιας φύσεως αδικήματα θα πρέπει να αντιμετωπίζονται με αυστηρότητα και την επιβολή αποτρεπτικών ποινών καθότι «τα ναρκωτικά έχουν εξελιχθεί σε μάστιγα και καρκίνωμα της κοινωνίας μας και η συχνότητα των υποθέσεων που έρχονται ενώπιον των δικαστηρίων, όχι μόνο δεν φαίνεται να υποχωρούν αλλά επιδεινώνονται ραγδαία.» (βλ. Κλεομένης v. Δημοκρατίας (2013) 2 Α.Α.Δ. 350 και Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας v. Ευθύμιου Σωκράτους, Ποιν. Έφεση Αρ. 67/2021, Ημερ. 17/03/2023), ECLI:CY:AD:2023:B92.
Χαρακτηριστικό της σοβαρότητας των αδικημάτων για ναρκωτικά και του τρόπου αντιμετώπισης τους, είναι και το κάτωθι απόσπασμα από την απόφαση στην Ismen Bora v. Δημοκρατία, Ποινική Έφεση Αρ. 79/2017, ημερ. 13/03/2018, ECLI:CY:AD:2018:B110 όπου λέχθηκαν τα εξής:
«Μπορεί να αποτυπωθεί, ως απαύγασμα της εν λόγω νομολογίας, η ανάγκη για επιβολή αυστηρών ποινών, αποτρεπτικού χαρακτήρα, ακριβώς λόγω των ολέθριων αποτελεσμάτων που ενέχει η εγκληματική αυτή συμπεριφορά. Η αυστηρή μεταχείριση των παραβατών προβάλλει ως επιτακτική, δεδομένης της συχνότητας των υποθέσεων αυτής της μορφής που τίθενται ενώπιον των Δικαστηρίων και της ραγδαίας επιδείνωσης του φαινομένου της κατοχής και διακίνησης ναρκωτικών ουσιών. Η εξαθλίωση των θυμάτων, αλλά και η απώλεια ζωών, κυρίως νέων ανθρώπων, επιβάλλει τη δραστική παρέμβαση και συμμετοχή της δικαιοσύνης στην καθολική προσπάθεια αναχαίτισης της σύγχρονης μάστιγας των ναρκωτικών.»
Και πιο κάτω στην ίδια απόφαση:
«Δεν είναι χωρίς σημασία να τονιστεί ότι το μέγιστο ύψος της ποινής που προβλέπεται από το Νόμο είναι βασική παράμετρος που προσμετρά το Δικαστήριο στην πορεία για επιμέτρηση της ποινής. Πέραν τούτου, λαμβάνονται βεβαίως υπόψη οι συνθήκες διάπραξης ενός αδικήματος αλλά και οι προσωπικές περιστάσεις ενός κατηγορουμένου, στα πλαίσια εξατομίκευσης της κάθε ποινής. Προεξάρχουσας όμως σημασίας είναι η αποτροπή προς τον σκοπό προστασίας του κοινωνικού συνόλου, στοιχείο που υπαγορεύει παροχή περιορισμένης σημασίας στις προσωπικές συνθήκες και περιστάσεις ενός κατηγορούμενου. Είναι επίσης πάγια νομολογιακή αρχή, ότι όπου παρατηρείται έξαρση και επιμονή στη διάπραξη παρόμοιας φύσης αδικημάτων παρά τις επιβληθείσες από τα δικαστήρια αυστηρές ποινές, δικαιολογείται η επιβολή ακόμα αυστηρότερων (Selmani κα ν. Δημοκρατίας, Ποιν. Εφ. 235/13 κα, ημερ. 5.10.2016).
Στην πολύ πιο πρόσφατη υπόθεση Γενικός Εισαγγελέας v. Πέτρου, Ποιν. Έφ. 71/22, Ημερ. 01/12/22, μετά την επισήμανση ότι η κατάρα των ναρκωτικών έχει για τα καλά ριζώσει στον τόπο μας με ολέθριες συνέπειες όχι μόνο για τους παραβάτες, δυστυχώς νεαρούς, ακόμα και ανηλίκους αλλά και για την ίδια την κοινωνία, το Ανώτατο Δικαστήριο επανέλαβε ακόμα μια φορά ότι επιβάλλεται η επιβολή αυστηρών ποινών, ιδίως εκεί όπου η κατοχή των ναρκωτικών συνοδεύεται με πρόθεση εμπορίας ή με πρόθεση προμήθειας αυτών σε τρίτα πρόσωπα.
Πέραν των πιο πάνω, αντλούμε δικαστική γνώση για τη συχνότητα που διαπράττονται τέτοιας φύσεως αδικήματα από τις πολλές υποθέσεις που άγονται καθημερινά ενώπιον του Δικαστηρίου και την ανάγκη που υπάρχει για αποτροπή, αφού η έξαρση που παρατηρείται δεν παρουσιάζει σημεία κάμψης. Η νομολογία έχει καταδείξει, ότι τέτοιας φύσεως αδικήματα θα πρέπει να αντιμετωπίζονται με αυστηρότητα και την επιβολή αποτρεπτικών ποινών. Όπως έχει λεχθεί από το Ανώτατο Δικαστήριο στην υπόθεση Παττίχης v. Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 193/2019, 02/06/2021, ECLI:CY:AD:2021:B221: «Τα εγκλήματα αυτής της φύσεως βρίσκονται σε ασυγκράτητη έξαρση. Παρά τις αυστηρές ποινές που επιβάλλονται, η αυξητική τάση δεν έγινε κατορθωτό να αποτραπεί επειδή, όπως διαπιστώθηκε στην Χριστοδούλου ν. Δημοκρατίας (2008) 2 ΑΑΔ 124, “αδίστακτοι εγκληματίες με μόνο κίνητρο το οικονομικό όφελος, γίνονται συνεργοί στη διάδοση των ναρκωτικών”. Η θλιβερή αυτή διαπίστωση δεν σημαίνει ότι τα δικαστήρια θα πρέπει να εγκαταλείψουν το καθήκον τους για επιβολή των αυστηρών και αποτρεπτικών ποινών που αρμόζουν. Το αντίθετο είναι που επιβάλλεται. Η αποτρεπτικότητα των ποινών προς αντιμετώπιση του εγκλήματος αυτής της φύσεως ήταν και παραμένει το κυρίαρχο στοιχείο, εφόσον πρωταρχική σημασία έχει η ανάγκη αντιμετώπισης των σοβαρών συνεπειών που προκύπτουν για τα άτομα και την κοινωνία, από την κατοχή και εμπορία ναρκωτικών.».
Περαιτέρω, στην υπόθεση Valdez v. Δημοκρατίας, Ποιν. Εφ. 144/2016 Ημερ. 21/02/2017, ECLI:CY:AD:2017:B57 αναφέρθηκαν από το Ανώτατο Δικαστήριο τα εξής:
«Διαχρονικά έχουμε τονίσει τη σημασία του ρόλου του Δικαστηρίου ως προς την επιβολή αποτρεπτικών ποινών σε συνάρτηση με αδικήματα ναρκωτικών, ειδικά όταν αφορούν την παράνομη κατοχή ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Α΄ (όπως εδώ, κοκαϊνης) με σκοπό την προμήθεια. Είναι φανερό ότι τέτοιες ενέργειες, ως των εφεσειόντων, δίδουν τη δυνατότητα της άμεσης εξάπλωσης και χρήσης ναρκωτικών σε ευρύ αριθμό ατόμων με άμεσο καταστρεπτικό αντίκτυπο στον κοινωνικό ιστό. Γι΄ αυτό το λόγο, όπως επίσης έχει νομολογηθεί, οι προσωπικές περιστάσεις αν και δεν ατονούν, έχουν σαφώς μειωμένη σημασία αφού προέχει η αποτελεσματική εφαρμογή του Νόμου για προστασία του κοινωνικού συνόλου.»
Παραπέμπουμε, επίσης, στις αποφάσεις Ελενοδώρου Κυριάκου v. Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 68/2020, ημερ. 11/05/2022, ECLI:CY:AD:2022:B180 και Ελ Χαπιρ Νάζιπ v. Αστυνομίας, (2014) 2Β Α.Α.Δ 808 όπου αναφέρθηκε ότι η ενασχόληση με τα ναρκωτικά, είτε για ιδία χρήση ή κατά μείζονα λόγο με την εισαγωγή και διάθεση ή προμήθεια σε τρίτους, αποτελεί μέγιστο κίνδυνο στην κοινωνική συνοχή ενόψει των προβλημάτων που επιφέρει η εξάρτηση.
Η σοβαρότητα, λοιπόν, των αδικημάτων που αντιμετωπίζει ο κατηγορούμενος αρ. 3 και η ανάγκη για αποτροπή και αυστηρή αντιμετώπιση τους είναι δεδομένη.
Η ποσότητα κοκαΐνης που ο κατηγορούμενος αρ. 3 προμήθευσε σε άλλο πρόσωπο στις 08/08/2023 είναι σημαντική. Πρόκειται, όπως έχει ήδη αναφερθεί, για 584,6 γραμμάρια, η διοχέτευση της οποίας σε τρίτα πρόσωπα θα προκαλούσε βλάβη σε πλειάδα χρηστών αλλά και στην κοινωνία γενικότερα (βλ. Γενικός Εισαγγελέας ν Πέτρου, Ποινική Έφεση Αρ. 71/2022, 01/12/2022). Σύμφωνα με τη νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, «το είδος, η ποσότητα των ναρκωτικών και ο σκοπός για τον οποίο κατέχονται είναι, … μεταξύ των σοβαρών παραγόντων που πρέπει να λαμβάνονται υπόψη στον καθορισμό της ποινής.» (βλ. Berne v Δημοκρατίας (2003) 2 Α.Α.Δ. 437). Σημειώνεται πως η κοκαΐνη, ως ελεγχόμενο φάρμακο τάξεως Α, αποτελεί - όπως τα ελεγχόμενα φάρμακα της εν λόγω τάξης έχουν χαρακτηριστεί από το Ανώτατο Δικαστήριο στην νομολογία- ένα «σκληρό ναρκωτικό» (βλ. Saremi κ. α. v Αστυνομίας (2009) 2 Α.Α.Δ. 251 και Λακαταμίτης ν Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 183/2020, 09/06/2021), ECLI:CY:AD:2021:B236.
Σε ότι αφορά το ρόλο που ο κατηγορούμενος αρ. 3 διαδραμάτισε στη διάπραξη του υπό τιμωρία αδικήματος της προμήθειας της πιο πάνω ποσότητας κοκαΐνης σε άλλο πρόσωπο, παρά το ότι ο συνήγορος του δεν έκανε οποιαδήποτε αναφορά στην αγόρευση του επί του θέματος αυτού, λαμβάνουμε υπόψη τα περιστατικά όπως αυτά εκτέθηκαν ενώπιον μας από τον εκπρόσωπο της Κατηγορούσας Αρχής και τις θεληματικές του καταθέσεις, από τα οποία προκύπτει ότι ο κατηγορούμενος αρ. 3 εν γνώση του, αυτοβούλως και έναντι οικονομικού ανταλλάγματος που θα λάμβανε, μετέβηκε σε συγκεκριμένο σημείο, το οποίο του υποδείχθηκε από το πρόσωπο με το οποίο είχε επικοινωνία την προηγούμενη ημέρα, το οποίο διαμένει στις κατεχόμενες περιοχές, απ’ όπου παρέλαβε από άγνωστο πρόσωπο την προαναφερόμενη ποσότητα κοκαΐνης, την οποία προμήθευσε σε άλλο πρόσωπο εντός της ίδιας ημέρας. Όπως, λοιπόν, προκύπτει από τα πιο πάνω, ο ρόλος που ανέλαβε ο κατηγορούμενος αρ. 3 αναμφίβολα δεν ήταν επουσιώδης, αλλά ουσιώδης εφόσον αποτέλεσε βασικό και αναγκαίο κρίκο στην αλυσίδα διάδοσης του αργού θανάτου (βλ. Κωνσταντίνου v. Αστυνομίας (2005) 2 Α.Α.Δ. 466)
Στην απόφαση Xhaferi ν. Δημοκρατίας Ποινική Έφεση Αρ. 207/2021, 16/11/2022, ECLI:CY:AD:2022:B453 το Ανώτατο Δικαστήριο επισήμανε, ότι η νομολογία μας αναγνωρίζει ότι πρέπει να επιβάλλονται αυστηρότερες ποινές σε οργανωμένους εμπόρους απ' ότι σε περιστασιακούς προμηθευτές ή διαμεσολαβητές με παράλληλη, όμως, επισήμανση ότι δεν μπορεί να χρησιμοποιείται ως ελαφρυντικό ο λόγος προώθησης των ναρκωτικών. Αυτό διότι, όπως λέχθηκε, είτε γίνεται για χρηματικό κέρδος, είτε για άλλο όφελος, η κατάληξη παραμένει η ίδια, δηλαδή, η διάδοση ναρκωτικών σε άλλα πρόσωπα. Η εγκληματικότητα του προμηθευτή ναρκωτικών και του διαμεσολαβητή για τη διάθεση τους δεν διαφέρει, αφού κοινός είναι ο σκοπός και το αντικείμενο, δηλαδή, η μόλυνση της κοινωνίας και το κέρδος (έγινε παραπομπή στις Κωνσταντίνου (ανωτέρω) και στην Salaryand v. Αστυνομίας (2003) 2 Α.Α.Δ. 541). Ενδεικτικό είναι και το ακόλουθο απόσπασμα από τη ίδια υπόθεση:
«Εκείνο το οποίο, ωστόσο, παραμένει ως γεγονός στην παρούσα περίπτωση είναι ότι ο Εφεσείων αναμφίβολα κατέστη συνεργός κάποιου ή κάποιων οργανωμένων εμπόρων ναρκωτικών. Με τις ενέργειες του προσέφερε σημαντική εκδούλευση και συνδρομή στον τελικό προμηθευτή και έμπορο ναρκωτικών, όποιος και αν ήταν αυτός. Η κατάληξη της ενέργειας του αυτής δεν μπορούσε να ήταν άλλη εκτός από τη συνδρομή στη διακίνηση και διάδοση των ναρκωτικών σε άλλα πρόσωπα.
Οφείλουμε δε καθηκόντως να παρατηρήσουμε και τα ακόλουθα: Παρότι αυτός ο τρόπος δράσης δεν μετατρέπει κάποιο συνεργό αυτού του είδους σε ιθύνοντα νου και ούτε εξισώνει την ευθύνη μεταξύ τους, εντούτοις δεν καθιστά άνευ σπουδαιότητας και σημασίας τη συνδρομή, συνέργεια, βοήθεια και εκδούλευση την οποία παρέχουν οι ενδιάμεσοι συνεργάτες προς ευόδωση του τελικού στόχου, που είναι η ολοκλήρωση του εγκλήματος, χωρίς τον κίνδυνο σύλληψης του ίδιου του εμπόρου από την Αστυνομία. Στην πραγματικότητα οι συνεργοί αυτού του είδους, εν γνώσει τους και έναντι κάποιας μορφής ανταλλάγματος, συμμετέχουν στα πιο ριψοκίνδυνα στάδια της δραστηριότητας και συνιστούν απαραίτητους κρίκους στην αλυσίδα διακίνησης ναρκωτικών κατά τρόπο που μπορεί να λεχθεί ότι χωρίς την προθυμία τέτοιων ατόμων δεν θα διαπράττετο το αδίκημα ή τουλάχιστον δεν θα καθίστατο τόσο εύκολη η διάπραξη του για τους οργανωτές του».
Θα πρέπει, επίσης, να λεχθεί πως οι λόγοι εμπλοκής του κατηγορούμενου αρ. 3 στη διάπραξη του αδικήματος της προμήθειας της πιο πάνω ποσότητας κοκαΐνης, που όπως ανέφερε στην κατάθεση του ημερ. 13/08/2023, ήταν η εξάρτηση του από τα ναρκωτικά, αλλά και τα οικογενειακά και οικονομικά προβλήματα που αντιμετώπιζε, δεν μπορεί να αποτελέσουν επαρκή δικαιολογία για την έκνομη συμπεριφορά του. Όπως έχει υποδειχθεί στην υπόθεση Ζωμενής ν. Αστυνομίας, (2004) 2 Α.Α.Δ. 400 «η πείρα καταδείχνει ότι οι έμποροι ναρκωτικών συχνά επιλέγουν άτομα αδύναμα ή άτομα με ειδικά προβλήματα για την μεταφορά των ναρκωτικών. Η κατανόηση αυτών των αδυναμιών και προβλημάτων δεν μπορεί να επιδράσει κατά τρόπο που να εξασθενίζει την αποτελεσματική εφαρμογή του Νόμου.». Κανένας, λόγω προσωπικών αναγκών ή περιστάσεων, δεν μπορεί να δικαιολογήσει την προσφυγή στο έγκλημα (βλ. Kiev ν. Δημοκρατίας, Ποιν. Έφ. 218/2016, ημερ. 18.1.2018, Κυριάκου ν. Δημοκρατίας (2013) 2 Α.Α.Δ. 154 και Κωνσταντίνου ν. Αστυνομίας, (2005) 2 Α.Α.Δ. 466. Όπως, επίσης, αναφέρθηκε και στην υπόθεση Μακρή ν. Δημοκρατίας, (2013) 2 Α.Α.Δ 15, «..αν τα οικονομικά προβλήματα, συνδεόμενα και με άλλα προβλήματα ευρύτερα, οικογενειακά ή υγείας, μπορούσαν να δικαιολογήσουν την παρανομία, αυτό θα ήταν η οριστική κατάρρευση κάθε ηθικής αρχής αλλά και κάθε αρχής τάξης και δικαίου.» Εν προκειμένω, ο κατηγορούμενος αρ. 3 οικειοθελώς αποδέχτηκε, έναντι οικονομικού ανταλλάγματος, όπως παραλάβει την πιο πάνω ποσότητα κοκαΐνης την οποία στη συνέχεια προμήθευσε σε άλλο πρόσωπο, αδιαφορώντας για τις συνέπειες των πράξεων του και την καταστροφή που θα επέφερε η διοχέτευση της στην κοινωνία, η οποία αποφεύχθηκε λόγω της έγκαιρης παρέμβασης της Αστυνομίας, η οποία αξιοποίησε σχετικές πληροφορίες (βλ. Μemic v. Δημοκρατίας (2014) 2(Α) Α.Α.Δ. 276).
Επιπρόσθετα, δεν παραγνωρίζουμε, ότι η προαναφερόμενη έκνομη συμπεριφορά του κατηγορούμενου αρ. 3 σε ότι αφορά την προμήθεια της κοκαΐνης βάρους 584,6 γραμμαρίων, δεν ήταν και η μόνη, αφού όπως αναφέρθηκε πιο πάνω, εντός της περιόδου από τον Ιούνιο 2023 και 10/08/2023 προμήθευσε σε άλλο πρόσωπο κοκαΐνη βάρους 50 γραμμαρίων, στοιχείο που δεικνύει τη επαναλαμβανόμενη ενασχόληση του με τα ναρκωτικά αλλά και την αδιαφορία του για τις συνέπειες των πράξεων του. Προκύπτει, επίσης, από τα ενώπιον μας γεγονότα, ότι είχε στην κατοχή του και κάνναβη βάρους 0.59 γραμμαρίων, την οποία έφερε από τις κατεχόμενες περιοχές.
Σοβαρό είναι και το αδίκημα της 27ης κατηγορίας η σοβαρότητα του οποίου, προκύπτει επίσης και από το γεγονός, ότι αυτό, όπως και άλλα συναφή αδικήματα, διαπράττονται με ολοένα και αυξανόμενη συχνότητα στο τόπο μας και βρίσκεται σε έξαρση. Η ανησυχητική έξαρση στη διάπραξη αδικήματος αυτής της φύσης με όλες τις σοβαρές συνέπειες που συνεπάγεται στην οικονομική και κοινωνική ζωή του τόπου υπαγορεύει την αντιμετώπιση του με ποινές αποτρεπτικού χαρακτήρα (βλ. Abolfaze Tabrizi v. Αστυνομίας (2004) 2 Α.Α.Δ, 421). Στην υπόθεση Nazari v. Αστυνομίας (1996) 2 A.A.Δ 231 λέχθηκε, ότι η περιφρούρηση της Κυπριακής Επικράτειας αποτελεί θεμελιώδες καθήκον. Θα πρέπει να γίνει καθολικά σεβαστό, ότι στην περίπτωση της Κύπρου, συντρέχουν ιδιαίτερα ισχυροί λόγοι για την αυστηρή εφαρμογή της αρχής του διεθνούς δικαίου που επιτρέπει τον αποκλεισμό αλλοδαπών προς διασφάλιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας.
Η συμπεριφορά του κατηγορούμενου αρ.3, να βρίσκεται στη Δημοκρατία ενώ ήταν απαγορευμένος μετανάστης και συγχρόνως να διαπράττει τα υπό τιμωρία σοβαρά αδικήματα που αφορούν τα ναρκωτικά, καταμαρτυρεί την πλήρη περιφρόνηση του προς την πολιτεία και τους νόμους της και δεν πρέπει να γίνει ανεκτή (βλ. Ahmat Al Kawaret v. Αστυνομίας, (2008) 2 Α.Α.Δ 851).
Όπως αναφύεται από όλα τα πιο πάνω, τα γεγονότα που περιβάλλουν την παρούσα υπόθεση είναι ιδιαίτερα σοβαρά και χρήζουν αποτροπής δια της επιβολής αυστηρών ποινών.
Παρά τα πιο πάνω όμως, η κάθε περίπτωση θα πρέπει να κρίνεται με βάση τα δικά της περιστατικά και κατά την επιμέτρηση της ποινής απαιτείται η εξατομίκευση της έτσι ώστε αυτή να είναι ανάλογη της σοβαρότητας του αδικήματος σε συνδυασμό με τα ελαφρυντικά στοιχεία του κατηγορουμένου και των γεγονότων. Η υποχρέωση για εξατομίκευση της τιμωρίας δεν ατονεί ώστε να αρμόζει στις συνθήκες του παραβάτη, νοουμένου ότι η εξατομίκευση δεν οδηγεί στην εξουδετέρωση του στοιχείου της αποτροπής που επιβάλλουν η φύση και τα περιστατικά της υπόθεσης. Σχετικές είναι οι υποθέσεις Φιλίππου ν. Αστυνομίας (1996) 2 Α.Α.Δ. 245, Κωνσταντίνου ν. Δημοκρατίας (1989) 2 Α.Α.Δ. 224 και Κόκκινος v. Αστυνομίας (1995) 2 Α.Α.Δ. 135).
Προς μετριασμό της ποινής που θα επιβληθεί στον κατηγορούμενο αρ. 3 λαμβάνουμε υπόψη μας την άμεση παραδοχή του ενώπιον του Δικαστηρίου. Όπως τονίστηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο στην υπόθεση Ανδρέου ν Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 163/2015, 11/07/2016, «… η παραδοχή είναι ο μόνος απτός τρόπος για να “μεταφερθεί” στο Δικαστήριο η μεταμέλεια ενός κατηγορουμένου και γι’ αυτό το λόγο έχει δεσπόζουσα σημασία στην επιμέτρηση της ποινής.» (βλ. επίσης, M. C. T. ν Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 222/2020, 14/10/2022), ECLI:CY:AD:2022:B386. Στην παρούσα περίπτωση ο κατηγορούμενος αρ. 3 με την παραδοχή του, βοήθησε στην καταδίκη του και περίσωσε πολύτιμο χρόνο του Δικαστηρίου γι’ αυτό θα της δοθεί η πρέπουσα και ανάλογη βαρύτητα, υπό τις περιστάσεις (βλ. Νικολάου ν Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 45/2019, 03/07/2020 και Γενικός Εισαγγελέας ν Πέτρου, Ποινική Έφεση Αρ. 71/2022, 01/12/2022).
Λαμβάνουμε υπόψη μας, περαιτέρω, την ομολογία και συνεργασία του κατηγορούμενου αρ. 3 με τις Αστυνομικές Αρχές. Παρά το ότι δεν είχε αρχικά συνεργαστεί με την Αστυνομία και στην πρώτη ανακριτική του κατάθεση τήρησε το δικαίωμα της σιωπής, στη συνέχεια στις καταθέσεις του ημερ. 13/08/23 και 18/08/23 προέβη σε διάφορες δηλώσεις ενάντια στα συμφέροντα του, επί των οποίων θα μπορούσε να βασιστεί η δίωξη του από την Αστυνομία και μετέπειτα να στηριχθεί η υπόθεση της Κατηγορούσας Αρχής ενώπιον Δικαστηρίου σε ότι αφορά τις κατηγορίες αρ. 31, 32 και 33, ώστε να επιτευχθεί η καταδίκη του για τα αδικήματα που αφορούν οι εν λόγω κατηγορίες.
Η πιο πάνω στάση του κατηγορούμενου αρ. 3, δηλαδή, η άμεση παραδοχή του στο Δικαστήριο, η συνεργασία του με την Αστυνομία στο βαθμό που αναφέρθηκε πιο πάνω, η ομολογία και η απολογία του, καταδεικνύουν και την έμπρακτη μεταμέλεια του, στοιχείο το οποίο θα λάβουμε υπόψη μας.
Περαιτέρω, λαμβάνουμε υπόψη μας το λευκό ποινικό μητρώο του κατηγορουμένου, στοιχείο το οποίο του δίνει την ευχέρεια να αιτείται την επιείκεια του Δικαστηρίου (βλ. Ψωμά v. Αστυνομίας, (1992) 2 Α.Α.Δ. 40).
Λαμβάνουμε, επίσης, υπόψη την εξάρτηση του από τα ναρκωτικά (βλ. άρθρο 30(4) (β) (ιν) του Ν.29/77) και την προσπάθεια του για την απεξάρτηση από αυτά, αφού όπως λέχθηκε από τον συνήγορο του έχει ήδη υποβάλει σχετικό αίτημα για την ένταξη του στο πρόγραμμα απεξάρτησης των Κεντρικών Φυλακών. Η απεξάρτηση ή η προσπάθεια απεξάρτησης αξιολογείται ως μετριαστικός παράγοντας, αφού δεικνύει αλλαγή στάσης ζωής (βλ. άρθρο 30(4)(β)(v) Ν.29/77). Θα λάβουμε υπόψη μας την πιο πάνω προσπάθεια και θα της δώσουμε τη δέουσα βαρύτητα, υπό τις περιστάσεις (βλ. Χριστοφίδης ν. Δημοκρατίας (2004) 2 Α.Α.Δ. 148, Καρακάννας ν. Αστυνομίας (2004) 2 Α.Α.Δ. 463 και Χαραλάμπους ν. Αστυνομίας (2005) 2 Α.Α.Δ. 82).
Περαιτέρω, λαμβάνουμε υπόψη μας τις προσωπικές, οικογενειακές και οικονομικές του περιστάσεις. Σύμφωνα με την Έκθεση του Γραφείου Ευημερίας σε συνδυασμό με όσα σχετικά ανέπτυξε ενώπιόν μας ο ευπαίδευτος συνήγορός του, ο κατηγορούμενος αρ. 3 κατάγεται από τη Νιγηρία και είναι ηλικίας 38 ετών. Είναι το μεγαλύτερο παιδί τετραμελούς οικογένειας. Ο πατέρας του, 78 ετών, πριν τη συνταξιοδότηση του, διατηρούσε επιχείρηση πώλησης παιδικών ειδών ένδυσης. Η μητέρα του απεβίωσε το 2023, σε ηλικία 56 ετών, λόγω προβλημάτων υγείας που αντιμετώπιζε. Μέχρι σήμερα δεν έχει ταφεί και ο ίδιος επιθυμεί να επιστρέψει στη Νιγηρία το συντομότερο δυνατό για να γίνει η ταφή. Ο αδελφός του, ηλικίας 30 ετών, διαμένει με την οικογένεια του στη Νιγηρία και ασχολείται με τη γεωργία.
Μετά την αποφοίτηση του από το λύκειο, απασχολήθηκε σε διάφορες εργασίες μέχρι που εντάχθηκε στην επιχείρηση του πατέρα του όπου εργάστηκε για περίοδο τεσσάρων, περίπου, χρόνων. Τα τελευταία περίπου 10 χρόνια δεν εργάζεται.
Από δεσμό που διατηρούσε με ομοεθνή του απέκτησαν, εκτός γάμου, τρία παιδιά ηλικίας σήμερα 10, 8 και 4 ετών. Επήλθε σταδιακή αποξένωση στις σχέσεις τους με αποτέλεσμα να οδηγηθούν στο χωρισμό. Τη φύλαξη και φροντίδα των παιδιών την ανέλαβε η μητέρα τους, με τη στήριξη των γονέων της, καθώς η ίδια δεν εργάζεται Ο ίδιος δεν είχε οποιαδήποτε επικοινωνία με τα παιδιά του τους τελευταίους 4 μήνες περίπου.
Τα τελευταία 8 χρόνια, ο κατηγορούμενος αρ. 3 διατηρούσε παράλληλη σχέση με ομοεθνή του, με την οποία τέλεσαν γάμο πριν 2 χρόνια. Ένεκα των διαφορετικών θρησκειών τους, αντιμετώπισαν πολλές δυσκολίες στη Νιγηρία, γεγονός το οποίο τους οδήγησε στο να εγκαταλείψουν την χώρα τους τον Αύγουστο του 2023. Ο ίδιος ήρθε στην Κύπρο και η σύζυγος του βρίσκεται στην Γκάνα.
Όπως, επίσης, αναφέρεται, ο κατηγορούμενος αρ. 3 παρουσιάζει προβλήματα υγείας. Συγκεκριμένα, έχει ιστορικό κατάχρησης αλκοόλ και χρήση κάνναβης, τα οποία του δημιούργησαν προβλήματα στο συκώτι. Επίσης, ως αναφέρεται στην Έκθεση, ο κατηγορούμενος αρ. 3 έχει καρδιολογικά προβλήματα, για τα οποία όμως δε λαμβάνει φαρμακευτική αγωγή.
Λαμβάνουμε υπόψη μας όλες τις πιο πάνω προσωπικές περιστάσεις του κατηγορουμένου αρ. 3 και ειδικότερα ότι είναι πατέρας τριών ανήλικων τέκνων και ότι η σύζυγος του βρίσκεται στο εξωτερικό, θα πρέπει, ωστόσο, να λεχθεί ότι οι προσωπικές και οικογενειακές του συνθήκες στο πλαίσιο της αποτελεσματικής προστασίας της κοινωνίας κατά της μάστιγας των ναρκωτικών, δεν πρέπει να εξατομικεύονται σε τέτοιο βαθμό που να εξουδετερώνουν την ανάγκη για επιβολή αποτρεπτικής ποινής (βλ. Ζωμενής ν. Αστυνομίας (2004) 2 Α.Α.Δ. 400, Ρεσλάν ν. Αστυνομίας (2006) 2 Α.Α.Δ. 127, Sovanovic v. Αστυνομίας (2005) 2 Α.Α.Δ. 635 και Μακρή v. Δημοκρατίας, Ποιν. Έφεση Αρ. 33/12, ημερ. 15/01/2013). Στην υπόθεση Μιχαήλ ν. Δημοκρατίας, (1999) 2 Α.Α.Δ. 577, υιοθετήθηκε το πιο κάτω απόσπασμα από την υπόθεση Gholi ν. Δημοκρατίας, (1997) 2 Α.Α.Δ. 30:
«Οι προσωπικές περιστάσεις και τα ιδιαίτερα προβλήματα αδικοπραγούντων σε αυτού του είδους των υποθέσεων, λαμβάνονται βέβαια σε κάποιο βαθμό υπόψη και η εξατομίκευση έχει τη θέση της, αλλά δεν μπορεί να εξουδετερώσει ή αποδυναμώσει τη μέριμνα για προστασία της κοινωνίας.».
Υπόψη μας, επίσης, λαμβάνουμε και τις επιπτώσεις που ενδεχόμενη ποινή φυλάκισης στον κατηγορούμενο θα έχει στη σύζυγο του και τα ανήλικα του παιδιά, κάτι το οποίο δεν μας αφήνει αδιάφορους. Εντούτοις, θα πρέπει να αναφερθεί ότι, αν και οι επιπτώσεις της φυλάκισης στην οικογένεια ενός κατηγορουμένου, συγκαταλέγονται μεταξύ των ελαφρυντικών περιστάσεων, πλην όμως, δεν είναι αποφασιστικής σημασίας στον καθορισμό της ποινής (βλ. Domotov κ.ά. ν. Αστυνομίας (1996) 2 Α.Α.Δ. 328 και Okmelashvili ν. Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση 14/2020, ημερ. 22.12.2021), ECLI:CY:DOD:2021:24.
Όσον αφορά τα προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζει ο Κατηγορούμενος αρ. 3, δεν έχει τεθεί ενώπιον μας οποιοδήποτε ιατρικό πιστοποιητικό και δεν έχουν περαιτέρω επεξηγηθεί, πέραν από την αναφορά του κατηγορούμενου και για τα οποία όπως προκύπτει δεν λαμβάνει και οποιαδήποτε φαρμακευτική αγωγή. Σε κάθε περίπτωση, σημειώνουμε ότι σε σειρά αποφάσεων του Ανωτάτου Δικαστηρίου αναφέρθηκε ότι τα προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζει ένας κατηγορούμενος δεν αποτελούν λόγο που να δικαιολογεί την μη επιβολή ποινής στερητικής της ελευθερίας όταν τα γεγονότα και τα περιστατικά της υπόθεσης επιβάλλουν την επιβολή μιας τέτοιας ποινής (A-G v. Yiannacos Procopiou Mavrokefalos (1966)2 C.L.R 93 και The Attorney – General of the Republic v. Neophytos Nicola Vasiliotis alias Kaizer And Another (1967)2 C.L.R 20 και CHRISTINEL v. Δημοκρατίας (2012) 2 Α.Α.Δ 742).
Πέραν των πιο πάνω, λαμβάνουμε υπόψη την ετοιμότητα και επιθυμία του να καταθέσει ως μάρτυρας κατηγορίας, στο βαθμό που αυτό το γεγονός έχει τεθεί ενώπιον μας από τον συνήγορο του (βλ. Κυριάκου ν. Δημοκρατίας (2013) 2 Α.Α.Δ. 746, Χριστόδουλος Μαυρουδής v. Δημοκρατίας Ποινική Έφεση Αρ. 112/2021, Ημερ. 19/12/2022, ECLI:CY:AD:2022:B485 και Πάρης Παπαδόπουλος v. Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 202/2020, Ημερ. 20/09/2022), ECLI:CY:AD:2022:B356.
Συνεκτιμώντας, λοιπόν, όλα τα δεδομένα που αφορούν την παρούσα υπόθεση, ως έχουν λεπτομερώς αναφερθεί ανωτέρω και ιδιαίτερα, τα γεγονότα που περιβάλλουν τη διάπραξη αλλά και τη φύση και τη σοβαρότητα των αδικημάτων και τα ελαφρυντικά του κατηγορουμένου αρ. 3, κρίνουμε ότι η ποινή φυλάκισης στην παρούσα περίπτωση, είναι η μόνη ενδεδειγμένη. Οποιαδήποτε άλλη ποινή, δεν θα εξυπηρετούσε τις ανάγκες του Νόμου και θα έστελνε λανθασμένα μηνύματα. Όλα τα ελαφρυντικά του κατηγορούμενου αρ. 3, όπως λεπτομερώς αναφέρθηκαν πιο πάνω, δεν είναι ικανά να διαφοροποιήσουν το είδος της ποινής που θα επιβληθεί, το οποίο δεν μπορεί να είναι άλλο εκτός από ποινή στερητική της ελευθερίας του, αλλά θα διαδραματίσουν ρόλο στο ύψος αυτής, όπως θα διαφανεί κατωτέρω.
Η νομολογία είναι καθοδηγητική για τον τρόπο αντιμετώπισης τέτοιου είδους αδικημάτων και για το ύψος της ποινής που θα πρέπει να επιβάλλεται, αλλά όχι δεσμευτική καθότι κάθε υπόθεση κρίνεται στη βάση των δικών της περιστατικών. Σύμφωνα με την νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, αποφάσεις του για το ζήτημα της ποινής σχετικά με συγκεκριμένο ποινικό αδίκημα, είναι μόνο ενδεικτικές της ποινικής μεταχείρισης που ένας κατηγορούμενος μπορεί να τύχει από το Δικαστήριο, καθότι: «Ουδέποτε υπάρχει απόλυτη ταύτιση μεταξύ των χαρακτηριστικών γνωρισμάτων δύο υποθέσεων.». Όπως λέχθηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο στην υπόθεση Ελ Χαπιρ Ναζίπ ν Αστυνομίας (ανωτέρω): «Εκείνο στο οποίο βοηθά η προηγούμενη νομολογία, είναι στο πλαίσιο ανάδειξης εκείνου του μέτρου που ακολουθείται σε διάφορες υποθέσεις, ώστε να εξετάζεται σφαιρικά και η ποινή που θα επιβληθεί στη συγκεκριμένη υπόθεση που είναι ενώπιον του Δικαστηρίου.».
Στην πρόσφατη απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην Χριστόδουλος Μαυρουδής v. Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 112/2021, Ημερ. 19/12/2022, ECLI:CY:AD:2022:B485, λέχθηκε ότι η αναφορά σε μεγάλο αριθμό αποφάσεων δεν συνιστά ουσιαστική καθοδήγηση και ενίοτε αποπροσανατολίζει. Θα πρέπει να επιλέγονται οι υποθέσεις εκείνες όπου γεγονότα, στο βαθμό που προσδιορίζουν τη σοβαρότητα του αδικήματος προσομοιάζουν. Και εξυπηρετεί να καταγράφονται οι ουσιαστικές παράμετροι που συνέδραμαν στην ποινή που μνημονεύεται, ώστε να καθίσταται ευχερής η όποια σύγκριση.
Σε ότι αφορά τα γεγονότα της παρούσας υπόθεσης, σχετικές είναι οι ακόλουθες αποφάσεις:
Στην υπόθεση Λακαταμίτης ν Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 183/2020, 09/06/2021, ECLI:CY:AD:2021:B236, το Ανώτατο Δικαστήριο επικύρωσε τις συντρέχουσες ποινές φυλάκισης, με μεγαλύτερη αυτή των 2 χρόνων που επιβλήθηκαν στον κατηγορούμενο από το Δικαστήριο πρωτόδικα, για τα ποινικά αδικήματα με βάση τον Νόμο 29/1977, στα οποία καταδικάστηκε μετά από δική του παραδοχή, της παράνομης προμήθειας ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Α σε άλλο πρόσωπο (δηλαδή μεθαμφεταμίνης βάρους 1 γραμμαρίου) και της παράνομης χρήσης ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Α (δηλαδή μεθαμφεταμίνης βάρους 1 γραμμαρίου). Η μεγαλύτερη ποινή φυλάκισης των 2 χρόνων, είχε επιβληθεί στον κατηγορούμενο από το Δικαστήριο, για το προαναφερόμενο ποινικό αδίκημα της παράνομης προμήθειας ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Α σε άλλο πρόσωπο. Ο κατηγορούμενος, είχε προμηθεύσει ανήλικη, ηλικίας 15 ετών, χωρίς να λάβει αντάλλαγμα γι’ αυτό, με την προαναφερόμενη ποσότητα μεθαμφεταμίνης, την οποία και παρότρυνε να κάνει χρήση της. Η ανήλικη ήταν χρήστης «ναρκωτικών ουσιών» από προηγουμένως και είχε κάνει ξανά χρήση μεθαμφεταμίνης. Χρήστης μεθαμφεταμίνης ήταν και ο κατηγορούμενος. Ο κατηγορούμενος, βαρύνετο με δύο προηγούμενες καταδίκες των ετών 2018 και 2019 αντίστοιχα, για ποινικά αδικήματα που διέπραξε κατά το έτος 2018, της κλεπταποδοχής και της κλοπής, αντίστοιχα. Του είχαν επιβληθεί ποινές φυλάκισης, με μεγαλύτερη αυτή των 3 μηνών, με τριετή αναστολή σε ότι αφορούσε την έκτιση τους. Ο κατηγορούμενος, διέπραξε τα προαναφερόμενα ποινικά αδικήματα εντός της εν λόγω περιόδου της τριετούς αναστολής. Η έκτισης των εν λόγω ποινών φυλάκισης από τον κατηγορούμενο, δεν ενεργοποιήθηκε από το Δικαστήριο. Το Ανώτατο Δικαστήριο χαρακτήρισε ως «ιδιαίτερα επιεική» την προαναφερόμενη απόφαση του Δικαστηρίου για την ποινή του.
Στην υπόθεση Γλυκερίου ν Αστυνομίας (2002) 2 Α.Α.Δ. 18, ο κατηγορούμενος, μετά από δική του παραδοχή, καταδικάστηκε από το Δικαστήριο (εκδικάστηκε συνοπτικά) ότι διέπραξε τα ποινικά αδικήματα της παράνομης κατοχής και προμήθειας ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Α σε άλλο πρόσωπο, δηλαδή, ηρωίνης βάρους 0,703 γραμμαρίων. Του επέβαλε για αυτά, συντρέχουσες ποινές φυλάκισης, με μεγαλύτερη αυτή των 3 ½ χρονών που του επιβλήθηκε στην κατηγορία που αφορούσε το ποινικό αδίκημα της παράνομης προμήθειας ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Α σε άλλο πρόσωπο. Για σκοπούς επιβολής ποινής, είχαν ληφθεί από το Δικαστήριο υπόψη άλλες τρείς υποθέσεις που αφορούσαν περιπτώσεις παράνομης κατοχής και προμήθειας ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Α από τον κατηγορούμενο σε άλλο πρόσωπο, δηλαδή ηρωίνης βάρους 0,1, 7,76 και 1,3 γραμμαρίων, αντίστοιχα. Ο κατηγορούμενος ήταν λευκού ποινικού μητρώου, οικογενειάρχης, νυμφευμένος και πατέρας δύο παιδιών και εργαζόμενος ως ιδιωτικός υπάλληλος. Ήταν πρόσωπο που στο παρελθόν είχε αντιμετωπίσει προβλήματα ουσιοεξάρτησης και είχε καταβάλει σημαντικές προσπάθειες θεραπείας με θετικά αποτελέσματα. Υπήρξε απόλυτα συνεργάσιμος με την Αστυνομία στην οποία, όπως και στο Δικαστήριο, παραδέχθηκε την αμέσως διάπραξη των προαναφερόμενων αδικημάτων. Απολογήθηκε και δήλωσε μετανοιωμένος. Το Ανώτατο Δικαστήριο, στην έφεση που κατέθεσε αναφορικά με την ποινή του, ανέφερε ότι οι επιβληθείσες ποινές δεν αφίσταντο του ορθού μέτρου.
Στην υπόθεση Aboujaoude ν Δημοκρατίας,(1990) 2 Α.Α.Δ 517, το Ανώτατο Δικαστήριο έκρινε ότι, η επιβληθείσα από το Κακουργιοδικείο ποινή φυλάκισης των 5 χρόνων, στην κατηγορία για το ποινικό αδίκημα της παράνομης κατοχής με σκοπό την προμήθεια σε τρίτο πρόσωπο, ηρωίνης, βάρους 109.8 γραμμαρίων, στον κατηγορούμενο, 53 χρονών, άεργο και πληγέντα από τον πόλεμο τότε στον Λίβανο, με οικονομικές δυσκολίες, με λευκό ποινικό μητρώο, οι οποίος καταδικάστηκε σε αυτήν μετά από δική του παραδοχή (ο οποίος προέβη και στην Αστυνομία σε παραδοχή αμέσως, δίδοντας και σχετική προς τούτο κατάθεση θεληματικά), δεν ήταν έκδηλα υπερβολική.
Στην υπόθεση Ghassan Elias Sfeir ν Δημοκρατίας, (1993) 2 Α.Α.Δ 143, το Ανώτατο Δικαστήριο έκρινε ότι, η επιβληθείσα από το Κακουργιοδικείο ποινή φυλάκισης των 8 χρόνων, στην κατηγορία για το ποινικό αδίκημα της παράνομης κατοχής με σκοπό την προμήθεια σε τρίτο πρόσωπο, ηρωίνης, βάρους 1.158 γραμμαρίων, στον κατηγορούμενο, ο οποίος καταδικάστηκε σε αυτήν μετά από ακροαματική διαδικασία, δεν ήταν έκδηλα υπερβολική.
Στην υπόθεση Youssef Sikaf ν Δημοκρατίας, (2003) 2 Α.Α.Δ. 467, το Ανώτατο Δικαστήριο έκρινε, ότι η επιβληθείσα από το Κακουργιοδικείο ποινή φυλάκισης των 7 χρόνων, στις κατηγορίες για τα ποινικά αδικήματα της εισαγωγής, κατοχής και κατοχής με σκοπό την προμήθεια κοκαΐνης βάρους 587,3412 γραμμαρίων, στον κατηγορούμενο, ο οποίος καταδικάστηκε μετά από δική του παραδοχή ότι δεν ήταν έκδηλα υπερβολική (αν και χαρακτηρίστηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο ως επιεικής). Ο κατηγορούμενος είχε δώσει θεληματική κατάθεση στην Αστυνομία στην οποία παραδέχθηκε ότι συμφώνησε να μεταφέρει την κοκαΐνη από το Λίβανο για να την παραδώσει σε τρίτο πρόσωπο έναντι αμοιβής σε κοκαΐνη αξίας $5.000 την οποία θα χρησιμοποιούσε ο ίδιος.
Στην Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας ν. Dos Santos (2005) 2 Α.Α.Δ 297, o εφεσίβλητος ήρθε στην Κύπρο με μοναδικό σκοπό να μεταφέρει 1,021 γραμμάρια κοκαΐνης και με μοναδικό κίνητρο του το οικονομικό κέρδος. Ενεργούσε ως μεταφορέας επί πληρωμή. Συνελήφθη επ’ αυτοφώρω στο αεροδρόμιο και προέβη σε παραδοχή στο Δικαστήριο, η οποία όμως, υπό τις περιστάσεις είχε μειωμένη αξία. Επιβλήθηκαν πρωτόδικα συντρέχουσες ποινές φυλάκισης 6 ετών στα αδικήματα της εισαγωγής και κατοχής με σκοπό την προμήθεια της πιο πάνω ποσότητας κοκαΐνης, οι οποίες αυξήθηκαν κατ’ έφεση σε συντρέχουσες ποινές φυλάκισης 9 ετών.
Στην υπόθεση Μουσταφά Ρεσλαν ν Αστυνομίας, (2006) 2 Α.Α.Δ 127, το Ανώτατο Δικαστήριο έκρινε ότι, οι επιβληθείσες από το Κακουργιοδικείο συντρέχουσες ποινές φυλάκισης των 5 και 8 χρόνων αντίστοιχα, στις κατηγορίες για τα ποινικά αδικήματα της παράνομης κατοχής ηρωίνης, βάρους 199.1013 γραμμαρίων και της παράνομης κατοχής της με σκοπό την προμήθεια σε τρίτο πρόσωπο, στον κατηγορούμενο, με λευκό ποινικό μητρώο, οικογενειάρχη με παιδιά και οικονομικές υποχρεώσεις, ο οποίος καταδικάστηκε σε αυτές μετά από ακροαματική διαδικασία, δεν ήταν έκδηλα υπερβολική.
Στην υπόθεση Ulus Eminiyet κ.α. v Αστυνομίας, (2007) 2 Α.Α.Δ 216, το Ανώτατο Δικαστήριο έκρινε ότι, οι επιβληθείσες από το Κακουργιοδικείο συντρέχουσες ποινές φυλάκισης, με μεγαλύτερη αυτή των 8 χρόνων, στις κατηγορίες για τα ποινικά αδικήματα της συνομωσίας για διάπραξη κακουργήματος και της παράνομης κατοχής με σκοπό την προμήθεια σε τρίτο πρόσωπο, ηρωίνης, βάρους 227.82 γραμμαρίων, στους κατηγορούμενους (οι οποίοι βοήθησαν στην μεταφορά της ηρωίνης από τις κατεχόμενες περιοχές της Δημοκρατίας), με λευκό ποινικό μητρώο, οι οποίοι καταδικάστηκαν σε αυτές μετά από ακροαματική διαδικασία, δεν ήταν έκδηλα υπερβολικές.
Στην υπόθεση Tomatari ν Δημοκρατίας, (2008) 2 Α.Α.Δ 169, το Ανώτατο Δικαστήριο έκρινε ότι, οι επιβληθείσες από το Κακουργιοδικείο συντρέχουσες ποινές φυλάκισης των 4 και 10 χρόνων αντίστοιχα, στις κατηγορίες για τα ποινικά αδικήματα της συνομωσίας για διάπραξη κακουργήματος και της παράνομης κατοχής με σκοπό την προμήθεια σε τρίτο πρόσωπο, οπίου, βάρους 498.6158 γραμμαρίων, στον κατηγορούμενο, 25 χρονών, με λευκό ποινικό μητρώο, ο οποίος καταδικάστηκε σε αυτές μετά από δική του παραδοχή, δεν ήταν έκδηλα υπερβολική (αν και χαρακτηρίστηκαν από το Ανώτατο Δικαστήριο ως αυστηρές).
Στην υπόθεση Memic ν Δημοκρατίας, (2014) 2Α Α.Α.Δ 276, το Ανώτατο Δικαστήριο έκρινε ότι, η επιβληθείσα από το Κακουργιοδικείο ποινή φυλάκισης των 8 χρόνων, στο ποινικό αδίκημα της παράνομης κατοχής με σκοπό την προμήθεια σε τρίτο πρόσωπο, κοκαΐνης, βάρους 915,27 γραμμαρίων, στον κατηγορούμενο, 35 χρόνων, με λευκό ποινικό μητρώο, οικογενειάρχη με δύο ανήλικα παιδιά, ο οποίος καταδικάστηκε σε αυτήν μετά από δική του παραδοχή, δεν ήταν έκδηλα υπερβολική.
Στην υπόθεση Mbakoup ν Δημοκρατίας, (2015) 2Α Α.Α.Δ 119, το Ανώτατο Δικαστήριο έκρινε ότι, η επιβληθείσα από το Κακουργιοδικείο ποινή φυλάκισης των 7 χρόνων, στην κατηγορία για το ποινικό αδίκημα της παράνομης κατοχής με σκοπό την προμήθεια σε τρίτο πρόσωπο, κοκαΐνης, βάρους 351,4998 γραμμαρίων, στον αλλοδαπό κατηγορούμενο, 34 χρόνων, με λευκό ποινικό μητρώο, πατέρα τριών ανήλικων παιδιών, με πρόβλημα υγείας λόγω ατυχήματος και αιτητή από την Δημοκρατία διεθνούς προστασίας, ο οποίος καταδικάστηκε σε αυτήν μετά από δική του παραδοχή, δεν ήταν έκδηλα υπερβολική.
Στην υπόθεση Kωνσταντίνος Ιωάννου ν Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 39/2015, Ημερ. 15/11/2016,το Ανώτατο Δικαστήριο έκρινε ότι, η επιβληθείσα από το Κακουργιοδικείο ποινή φυλάκισης των 5 χρόνων, στην κατηγορία για το ποινικό αδίκημα της παράνομης κατοχής με σκοπό την προμήθεια σε τρίτο πρόσωπο, κοκαΐνης, βάρους 248,54 γραμμαρίων, στον κατηγορούμενο, 29 χρόνων, με λευκό ποινικό μητρώο, από διαλυμένη οικογένεια, χαμηλού μορφωτικού επιπέδου και με οικονομικά προβλήματα, ο οποίος καταδικάστηκε σε αυτήν μετά από δική του παραδοχή, δεν ήταν έκδηλα υπερβολική.
Στην υπόθεση ΧΧΧ Αναστασιάδης ν Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 242/2018, Ημερ. 31/05/2019, το Ανώτατο Δικαστήριο έκρινε ότι, η επιβληθείσα από το Κακουργιοδικείο ποινή φυλάκισης των 4 χρόνων, στην κατηγορία για το ποινικό αδίκημα της παράνομης κατοχής με σκοπό την προμήθεια σε τρίτο πρόσωπο, κοκαΐνης, βάρους 600,9 γραμμαρίων, στον κατηγορούμενο, 39 χρόνων, με λευκό ποινικό μητρώο, ο οποίος καταδικάστηκε σε αυτήν μετά από δική του παραδοχή, δεν ήταν έκδηλα υπερβολική.
Στην Γενικός Εισαγγελέας ν. Σωκράτους, Ποιν. Έφ. 67/21, ημερ. 17.3.2023, ECLI:CY:AD:2023:B92, ποινές φυλάκισης 6 ετών για κατοχή με σκοπό την προμήθεια 476,34 γραμμαρίων κοκαΐνης και 10 κιλών, 159 γραμμαρίων κάνναβης κατόπιν παραδοχής, κρίθηκαν ως έκδηλα ανεπαρκείς και αυξήθηκαν κατ’ έφεση σε 10 έτη αντίστοιχα. Ο Εφεσίβλητος ήταν άτομο νεαρής ηλικίας το οποίο αντιμετωπίστηκε ως μεταφορέας.
Στην υπόθεση Αντρέας Αντρέου v. Δημοκρατίας, Ποιν. Έφεση 204/2021 ημερ. 21/12/2022, ECLI:CY:AD:2022:B490 το Ανώτατο Δικαστήριο έκρινε ότι, η επιβληθείσα από το Κακουργιοδικείο ποινή φυλάκισης των 10 χρόνων, στην κατηγορία για το ποινικό αδίκημα της παράνομης κατοχής με σκοπό την προμήθεια σε τρίτο πρόσωπο, κοκαΐνης, συνολικού βάρους 854.26 γραμμαρίων, στον κατηγορούμενο, με λευκό ποινικό μητρώο, ο οποίος καταδικάστηκε σε αυτήν μετά από δική του παραδοχή, δεν ήταν έκδηλα υπερβολική. Κατά την επιμέτρηση της ποινής λήφθηκαν υπόψη και άλλες πέντε ποινικές υποθέσεις, οι τέσσερεις εκ των οποίων αφορούσαν και πάλι σε ναρκωτικά.
Σε ότι αφορά το αδίκημα της 27ης κατηγορίας σχετική είναι η απόφαση XXX Nawaz κ.α. v. Αστυνομίας, Ποινική Έφεση Αρ. 56/2021, Ημερ. 04/05/2022, ECLI:CY:AD:2022:D173, όπου στον εφεσείοντα αρ. 3 επιβλήθηκε, κατόπιν δικής του παραδοχής, μεταξύ άλλων, ποινή φυλάκισης 1 χρόνου για το αδίκημα του απαγορευμένου μετανάστη, δηλαδή ότι ενώ εισήλθε στο έδαφος της Κυπριακής Δημοκρατίας δια μέσου μη εγκεκριμένου λιμανιού, βρέθηκε στην Δημοκρατία. Η ποινή κρίθηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο ότι δεν ήταν έκδηλα υπερβολική.
Στην Ahmat Al Kawaret v. Αστυνομίας (ανωτέρω) το πρωτόδικο Δικαστήριο επέβαλε στον εφεσείων συντρέχουσες ποινές φυλάκισης 15 μηνών για τα αδικήματα της εισόδου στη Δημοκρατία ενώ είχε απελαθεί και της διαμονής του ως απαγορευμένου μετανάστη στην Δημοκρατία. Κατ’ έφεση ζήτησε να του επιδειχθεί επιείκεια και να μειωθεί η ποινή εν’ όψει των προσωπικών του περιστάσεων. Έγινε αναφορά στην οικογένειά του που ζούσε στην Συρία και ανέμενε οικονομική στήριξη από τον ίδιο και, που, όπως είχε αναφέρει, περιλάμβανε και δύο παιδιά. Με αναφορά στο γεγονός ότι ο κατηγορούμενος εισήλθε στη Δημοκρατία ενώ είχε ήδη προηγηθεί η απέλασή του, στοιχείο που αποτελούσε, σύμφωνα με το Εφετείο, ιδιαίτερα επιβαρυντική παράμετρο, το Ανώτατο Δικαστήριο έκρινε, ότι αν και οι ποινές που επιβλήθηκαν ήταν αυστηρές, δεν μπορούσαν να χαρακτηρισθούν ως έκδηλα υπερβολικές ή ότι επιβλήθηκαν λόγω κάποιου σφάλματος αρχής.
Συνεκτιμώντας όλα τα ανωτέρω και αφού λάβαμε υπόψη από τη μια τη σοβαρότητα των αδικημάτων που ο κατηγορούμενος αρ. 3 αντιμετωπίζει και την ανάγκη για αποτροπή, την ποσότητα και το είδος των ναρκωτικών, τον τρόπο εμπλοκής του και το ρόλο του ως ανωτέρω αναφέρθηκε και από την άλλη όλα τα ελαφρυντικά του, όπως λεπτομερώς αναφέρθηκαν πιο πάνω και ειδικότερα την άμεση παραδοχή του, το λευκό του ποινικό μητρώο, την συνεργασία του με την Αστυνομία, την πρόθεση του να καταθέσει ως μάρτυρας κατηγορίας, την προσπάθεια που καταβάλλει για την απεξάρτηση του από τις ναρκωτικές ουσίες ως επίσης και τις προσωπικές του συνθήκες, επιβάλλονται σε αυτόν οι ακόλουθες ποινές:
Στην 27η κατηγορία: Ποινή φυλάκισης 9 μηνών.
Στην 31η κατηγορία: Ποινή φυλάκισης 4 μηνών.
Στην 32η κατηγορία: Ποινή φυλάκισης 8 ετών.
Στην 33η κατηγορία: Ποινή φυλάκισης 3 ετών.
Οι ποινές φυλάκισης να συντρέχουν και να μειωθούν κατά το χρονικό διάστημα που ο κατηγορούμενος τελεί υπό κράτηση και συγκεκριμένα από τις 22.08.23 μέχρι και σήμερα.
Τα τεκμήρια της υπόθεσης να παραμείνουν στην κατοχή της Αστυνομίας.
(Υπ.) ……………………………………
Χρ. Ι. Χριστοδούλου, Π.Ε.Δ.
(Υπ.) ………………………………………
Μ. Γ. Λοϊζου, Α.Ε.Δ.
(Υπ.) ……………………………………….
Ε. Χατζήπαπα – Αβραάμ, Ε.Δ.
Πιστόν αντίγραφο
Πρωτοκολλητής