ΜΟΝΙΜΟ ΚΑΚΟΥΡΓΙΟΔΙΚΕΙΟ ΛΕΜΕΣΟΥ

Ενώπιον: Χρ. Ι. Χριστοδούλου, Π.Ε.Δ.

​        ​           Μ. Γ. Λοϊζου, Α.Ε.Δ.

                   Ε. Χαταζήπαπα - Αβραάμ, Ε.Δ.                        

  

                        ​   ​ ​                                     Υπόθεση Αρ.: 23685/23.

 

Mεταξύ:

​​​​ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

​​​​​

​​​​​v.

 

Γ.Κ

                                                                                

----------

 

Ημερομηνία: 13/06/2024.

Εμφανίσεις:

Για την Κατηγορούσα Αρχή: κ.  Π.  Βαρνάβα.

Για τον Κατηγορούμενο: κ.  Λ. Νεοφύτου.

Κατηγορούμενος, παρών.

 

Π Ο Ι Ν Η 

 

Ο κατηγορούμενος, μετά από παραδοχή του, έχει κριθεί ένοχος, στις κατηγορίες της παράνομης κατοχής ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Β και της παράνομης κατοχής του με σκοπό την προμήθεια σε άλλα πρόσωπα, κατά παράβαση των σχετικών διατάξεων του περί Ναρκωτικών Φαρμάκων και Ψυχοτρόπων Ουσιών Νόμου του 1977, Ν. 29/1977 (κατηγορίες αρ. 2 και 3, αντίστοιχα). Περαιτέρω, επίσης μετά από παραδοχή του, ο κατηγορούμενος έχει κριθεί ένοχος στην κατηγορία της συνομωσίας με άλλο πρόσωπο για την διάπραξη κακουργήματος, κατά παράβαση του Άρθρου 371 του περί Ποινικού Κώδικα Νόμου, Κεφ. 154 (κατηγορία αρ. 1), καθώς επίσης και στην κατηγορία του καπνίσματος κάνναβης, κατά παράβαση των σχετικών διατάξεων του Ν. 29/1977 (κατηγορία αρ. 4).      

 

Συγκεκριμένα, και σύμφωνα με τις λεπτομέρειες των κατηγοριών, ο κατηγορούμενος παραδέχτηκε ότι, την 01/12/2023, είχε στην κατοχή του ελεγχόμενο φάρμακο τάξεως Β, δηλαδή κάνναβη βάρους 1 κιλού και 363 γραμμαρίων, το οποίο κατείχε με σκοπό την προμήθεια του σε άλλα πρόσωπα, έχοντας συνωμοτήσει προς τούτο, μεταξύ άγνωστης ημερομηνίας και της 01/12/2023, με άγνωστο για την Κατηγορούσα Αρχή πρόσωπο (κατηγορίες αρ. 2, 3 και 1, αντίστοιχα). Συμφωνά και πάλι με τις λεπτομέρειες στο κατηγορητήριο, ο κατηγορούμενος παραδέχτηκε επιπρόσθετα ότι, στις 30/11/2023, κάπνισε ελεγχόμενο φάρμακο τάξεως Β, δηλαδή κάνναβη (κατηγορία αρ. 4).

 

Τα γεγονότα που περιβάλλουν τις συνθήκες διάπραξης των ποινικών αδικημάτων από τον κατηγορούμενο, εκτέθηκαν με λεπτομέρεια από τον εκπρόσωπο της Κατηγορούσας Αρχής, ο οποίος παρέδωσε στο Δικαστήριο σχετικό έγγραφο που καταχωρήθηκε στο φάκελο της υπόθεσης και με αυτά συμφώνησε και ο συνήγορος υπεράσπισης του κατηγορουμένου. Οι περιστάσεις τους, σε γενικές γραμμές, έχουν ως ακολούθως:

 

Την 01/12/2023, μετά από πληροφορία που λήφθηκε στην Υ.ΚΑ.Ν. της Αστυνομίας, ο κατηγορούμενος αναζητήθηκε, εντοπίστηκε και τέθηκε υπό διακριτική παρακολούθηση, από μέλη της του Κλιμακίου Λεμεσού. Σύμφωνα με την πληροφορία, ο κατηγορούμενος ασχολείτο με την διακίνηση και εμπορία ναρκωτικών και κατά το απόγευμα της ίδιας ημέρας θα παραλάμβανε μεγάλη ποσότητα.

 

Στις 18:50, μετά την αναχώρηση του από την οικία του στο Τραχώνι με το αυτοκίνητο του και την περιφορά του οδικώς για 45 περίπου λεπτά στις περιοχές Τραχωνίου, Ζακακίου και Αγίου Τύχωνα, ο κατηγορούμενος θεάθηκε από τα μέλη της Υ.ΚΑ.Ν., στην περιοχή όπου κατέληξε μεταξύ Αγίου Τύχωνα και Αρμενοχωρίου, να σταθμεύει το αυτοκίνητο του δεξιά στο δημόσιο δρόμο σύμφωνα με την πορεία του, να εξέρχεται από αυτό και να παραλαμβάνει από το πεζοδρόμιο, από σημείο που βρισκόταν ακριβώς δίπλα από κάδους για ανακύκλωση ρούχων, κάτι, να το τοποθετεί στα πίσω καθίσματα του αυτοκινήτου του και αμέσως να αναχωρεί.

 

Ο κατηγορούμενος, οδηγίες για την ανακοπή του οποίου, με σκοπό την έρευνα, είχαν εκείνη την στιγμή δοθεί στα μέλη της Υ.ΚΑ.Ν. από τον υπεύθυνο της επιχείρησης, οδήγησε το αυτοκίνητο του, κατευθυνόμενος από τον αυτοκινητόδρομο προς Πάφο, με μεγάλη ταχύτητα και επικίνδυνα, καθιστώντας το προαναφερθέν εγχείρημα δυσκολότερο. Η κατάλληλη ευκαιρία, ωστόσο, δόθηκε, περί τις 19:05, όταν ο κατηγορούμενος αναγκάστηκε να μειώσει ταχύτητα, λόγω πυκνής τροχαίας κίνησης στον κυκλικό κόμβο του Ύψωνα, όπου οδήγησε το αυτοκίνητο του μετά την έξοδο του από τον αυτοκινητόδρομο. Στην ανακοπή του αυτοκινήτου του κατηγορουμένου, που έγινε ακριβώς κατά την είσοδο του στον κυκλικό κόμβο, ενεπλάκησαν δύο αστυνομικά οχήματα, στα οποία επέβαιναν τα μέλη της Υ.ΚΑ.Ν., Μ.Κ.1 και Μ.Κ.2. Ο Μ.Κ.2, αφού τοποθέτησε και έθεσε σε λειτουργία τον φάρο σήμανσης οχήματος αστυνομίας, οδήγησε το αστυνομικό του όχημα, δίπλα και αριστερά από το αυτοκίνητο του κατηγορουμένου, την ίδια στιγμή που ο Μ.Κ.1 είχε οδηγήσει και τοποθετήσει το δικό του αστυνομικό όχημα, μπροστά του. Ο κατηγορούμενος, μόλις αντιλήφθηκε την παρουσία της Αστυνομίας, προσπάθησε να αποφύγει την ανακοπή του και να διαφύγει, οδηγώντας το αυτοκίνητο του σε σύγκρουση, διαδοχικά, με τα αστυνομικά οχήματα των Μ.Κ.1 και Μ.Κ.2, όμως ανεπιτυχώς, γιατί ακινητοποιήθηκε. Τότε, ο Μ.Κ.2, ο οποίος είχε αμέσως εξέλθει του αστυνομικού του οχήματος, αφού προσέγγισε το αυτοκίνητο του κατηγορουμένου, επιβεβαίωσε ότι επρόκειτο για τον κατηγορούμενο στην θέση του οδηγού και του εξήγησε για τα της επιχείρησης τους, του επίστησε την προσοχή του στον Νόμο και ο κατηγορούμενος αποκρίθηκε: «Συγνώμη φίλε μου, έχω ένα κομμάτι πίσω, κάμε τη δουλειά σου.».

 

Ακολούθως, ο Μ.Κ.1, στην παρουσία και του κατηγορουμένου, διενήργησε έρευνα στο αυτοκίνητο του κατηγορουμένου, όπου, πάνω στο πίσω κάθισμα, εντόπισε νάιλον διάφανη, αεροστεγώς κλειστή συσκευασία, εντός της οποίας υπήρχε ποσότητα ξηρής φυτικής ύλης, για την οποία διαμόρφωσε την υποψία ότι ήταν κάνναβη. Κατόπιν σχετικής υπόδειξης, πληροφόρησης και επίστησης της προσοχής του κατηγορουμένου στον Νόμο, ο κατηγορούμενος είπε: «Ναι, έπιασα το τωρά, εν ένα κιλό χόρτο.». Στην συνέχεια, ο Μ.Κ.1, συνέλαβε τον κατηγορούμενο για την διάπραξη του αυτόφωρου ποινικού αδικήματος της παράνομης κατοχής ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Β, του επίστησε την προσοχή του στον Νόμο και τον πληροφόρησε για τα δικαιώματα του ως πρόσωπο που τελεί υπό κράτηση. Κατόπιν, με την εμπλοκή και άλλων μελών της Υ.ΚΑ.Ν., των Μ.Κ.3 και Μ.Κ.10, στην παρουσία του κατηγορουμένου, η προαναφερόμενη συσκευασία κάνναβης, παραλήφθηκε από το αυτοκίνητο του, διαδικασία κατά την οποία, μετά από σχετική πληροφόρηση και επίστηση της προσοχής του στο Νόμο, ο κατηγορούμενος, σε δύο διαφορετικές περιπτώσεις, είπε ότι του ανήκε. Μετά, ο κατηγορούμενος ενημερώθηκε για τα δικαιώματα του ως πρόσωπο που τελεί υπό κράτηση, και γραπτώς. Τα προαναφερόμενα συμβάντα, έλαβαν χώρα μεταξύ των ωρών 19:05 και 20:12.  

 

Στην συνέχεια, την ίδια ημέρα, και μεταξύ των ωρών 20:13 και 21:00, κατόπιν γραπτής συγκατάθεσης του κατηγορουμένου και στην παρουσία του, ερευνήθηκαν από μέλη της Υ.ΚΑ.Ν., η οικία του στο Τραχώνι και βοηθητικό της υποστατικό. Κατά την διάρκεια της έρευνας του βοηθητικού της οικίας, ο κατηγορούμενος υπέδειξε στον Μ.Κ.3, πίσω από ξύλινο ερμάρι στο δωμάτιο του αποχωρητηρίου, ένα νάιλον καφέ σακούλι σκουπιδιών. Μετά από σχετική ερώτηση του Μ.Κ.3 για το περιεχόμενο του και επίστηση της προσοχής του στον Νόμο, ο κατηγορούμενος ανέφερε: «Εν άλλο ένα κομμάτι χόρτο, καμιά εφτακοσιά γραμμάρια». Στην συνέχεια, στην παρουσία του κατηγορουμένου, το προαναφερόμενο σακούλι παραλήφθηκε από τον Μ.Κ.3, ο οποίος διαπίστωσε ότι περιείχε νάιλον διάφανη συσκευασία, εντός της οποίας υπήρχε ποσότητα ξηρής φυτικής ύλης, για την οποία διαμόρφωσε την υποψία ότι ήταν κάνναβη. Μετά από σχετική πληροφόρηση και επίστηση της προσοχής του στο Νόμο, ο κατηγορούμενος απάντησε: «Εν δικό μου. Εν CBD».  

Κατόπιν, ο κατηγορούμενος μεταφέρθηκε στα γραφεία της Υ.ΚΑ.Ν. Λεμεσού όπου και, μεταξύ των ωρών 22:45 και 00:40 της επόμενης ημέρας, αφού προηγουμένως του επιστήθηκε η προσοχή του στο Νόμο, ανακρίθηκε γραπτώς. Καταθέτοντας, ο κατηγορούμενος παραδέχθηκε την κατοχή των ποσοτήτων κάνναβης που βρέθηκαν στο αυτοκίνητο και βοηθητικό της οικίας του. Αναφορικά με την ποσότητα που βρέθηκε στο αυτοκίνητο του, ανέφερε ότι, την είχε παραλάβει μετά από οδηγίες κάποιου προσώπου, για να την μετέφερε, έναντι ανταλλάγματος €360, σε άλλη τοποθεσία. Ενώ σε σχέση με την ποσότητα που βρέθηκε στο βοηθητικό της οικίας του, είπε ότι, μετά από οδηγίες του ιδίου προσώπου, την είχε παραλάβει από το ίδιο σημείο, επίσης για σκοπούς μεταφοράς της και ότι, εις αντάλλαγμα, θα ελάμβανε €100. Επιπρόσθετα, ανέφερε ότι, στις 30/11/2023, χρησιμοποίησε κάνναβη.

 

Στα πλαίσια των ερευνών, με την συνδρομή του Κρατικού Χημείου το οποίο διενήργησε σχετικές εξετάσεις, διαπιστώθηκε ότι, η συνολική ποσότητα κάνναβης που βρέθηκε στην κατοχή του κατηγορουμένου, στο αυτοκίνητο και βοηθητικό της οικίας του, ανέρχεται σε 1 κιλό και 363 γραμμάρια κάνναβης.

 

Ο εκπρόσωπος της Κατηγορούσας Αρχής, ανέφερε επιπρόσθετα, ότι ο κατηγορούμενος είναι λευκού ποινικού μητρώου.

 

Ο συνήγορος υπεράσπισης του κατηγορούμενου, κατέθεσε στο Δικαστήριο γραπτή αγόρευση, στην οποία αναφέρεται σε όλους τους μετριαστικούς παράγοντες, τους οποίους κάλεσε το Δικαστήριο να λάβει υπόψη του κατά την επιβολή της ποινής. Συνοπτικά, ο συνήγορος υπεράσπισης του κατηγορουμένου, κάλεσε το Δικαστήριο να εκτιμήσει την άμεση παραδοχή του κατηγορούμενου, τόσο κατά την διερεύνηση της υπόθεσης από την Αστυνομία, όσο και ενώπιον του Δικαστηρίου, καθώς και τη συνεργασία που γενικότερα είχε με την Αστυνομία κατά το στάδιο των ανακρίσεων. Ζήτησε επίσης από το Δικαστήριο, να προσμετρήσει προς όφελος του κατηγορούμενου, τις προσπάθειες απεξάρτησης που καταβάλλει στο παρόν στάδιο και την άμεμπτη συμπεριφορά που επιδεικνύει εντός των Κεντρικών Φυλακών. Επίσης, κάλεσε το Δικαστήριο να λάβει υπόψη του τις προσωπικές περιστάσεις του κατηγορούμενου, οι οποίες εκτίθενται στην Έκθεση του Γραφείου Ευημερίας, με τις διαφοροποιήσεις στις οποίες αναφέρθηκε και στις οποίες συμφώνησε και ο εκπρόσωπος της Κατηγορούσας Αρχής, επισημαίνοντας το λευκό του ποινικό μητρώο και τα προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζει, τόσο ο ίδιος, όσο και μία εκ των ανήλικων θυγατέρων του (δέσμη εγγράφων, Τεκμήριο Α). Περαιτέρω, ο συνήγορος υπεράσπισης του κατηγορουμένου, αναφέρθηκε στις συνθήκες διάπραξης των ποινικών αδικημάτων από τον κατηγορούμενο, το βαθμό εξάρτησής του από την κάνναβη κατά τον ουσιώδη χρόνο και τη συναισθηματική του φόρτιση ένεκα των οικονομικών του δυσκολιών και προβλημάτων υγείας ως ανωτέρω, την ευαλωτότητα του, το μειωμένο και δευτερεύοντα ρόλο, που, κατά τη θέση του, είχε στην όλη υπόθεση, ως απλός μεταφορέας, την άγνοιά του ως προς την ποσότητα της κάνναβης που θα παραλάμβανε και μετέφερε και το μεμονωμένο της συμμετοχής του στην εγκληματικότητα του ιθύνοντα. Αναφέρθηκε επίσης, στο κίνητρο του κατηγορούμενου στη διάπραξη των ποινικών αδικημάτων, το είδος του ελεγχόμενου φαρμάκου και στους μετριαστικούς παράγοντες που προκύπτουν από το Άρθρο 30 (4) (β) του Ν. 29/1977.

 Αναμφίβολα, τα ποινικά αδικήματα που αντιμετωπίζει ο κατηγορούμενος, είναι ιδιαίτερα σοβαρά και αυτό αντικατοπτρίζεται και από τις προβλεπόμενες στο Νόμο ποινές. Συγκεκριμένα, για το ποινικό αδίκημα της κατοχής ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Β (κατηγορία αρ. 2), προνοείται ποινή φυλάκισης μέχρι 8 χρόνια ή χρηματική ποινή ή και οι δύο αυτές ποινές μαζί, ενώ για το ποινικό αδίκημα της κατοχής ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Β με σκοπό την προμήθεια σε άλλα πρόσωπα (κατηγορία αρ. 3), προνοείται, πέραν της χρηματικής ποινής, ποινή φυλάκισης μέχρι και δια βίου. Η ίδια ποινή, προνοείται και για το ποινικό αδίκημα του καπνίσματος κάνναβης (κατηγορία αρ. 4), ενώ για το ποινικό αδίκημα της συνωμοσίας για την διάπραξη κακουργήματος (κατηγορία αρ. 1), με γνώμονα το σχετικό ποινικό αδίκημα της κατηγορίας αρ. 3, προνοείται ποινή φυλάκισης μέχρι 7 χρόνια. Οι προβλεπόμενες στο Νόμο ποινές, συνιστούν ένα από τους παράγοντες που συνθέτουν τη σοβαρότητα του ποινικού αδικήματος, ο οποίος λαμβάνεται υπόψη στην επιμέτρηση της ποινής και συνεκτιμάται με τα γεγονότα της υπόθεσης, τόσο για την επιλογή του είδους της ποινής, όσο και για τον καθορισμό της έκτασης της (βλ. Δημοκρατία v. Kυριάκου κ. α., (1990) 2 Α.Α.Δ. 264, Souilmi v. Αστυνομίας, (1992) 2Α Α.Α.Δ. 248, Γενικός Εισαγγελέας ν. Πέτρου, (1993) 2 Α.Α.Δ. 9 και Λαζάρου ν. Δημοκρατίας, (1992) 2 Α.Α.Δ. 129). Το μέγιστο ύψος της ποινής που προβλέπεται από το Νόμο, είναι η βάση από την οποία ξεκινά το Δικαστήριο για να επιμετρήσει την ποινή (βλ. Λεβέντης v. Αστυνομίας, (1999) 2 Α.Α.Δ. 632).

 

Ως γενική αρχή επίσης, τα γεγονότα της υπόθεσης μπορούν να επηρεάσουν τη σοβαρότητα ενός ποινικού αδικήματος. Στην Μιχαηλίδης v. Δημοκρατίας, (1991) 2 Α.Α.Δ. 391 αναφέρθηκαν τα εξής σχετικά:

 

«Σχετικά με τη σοβαρότητα των αδικημάτων θα θέλαμε να παρατηρήσουμε ότι ο χαρακτηρισμός κάποιου αδικήματος ως σοβαρού δεν εξαρτάται αποκλειστικά από το ανώτατο όριο ποινής που ο νόμος προνοεί για τη διάπραξη του. Εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το σύνολο των περιστάσεων που περιβάλλουν τη διάπραξη του και διαγράφουν το μέγεθος της βλάβης και τις εν γένει συνέπειες που η διάπραξη του μπορεί να επιφέρει στην κοινωνία και οι οποίες δυνατόν είτε να υποβιβάζουν ένα αδίκημα για το οποίο προνοείται πολυετής φυλάκιση σε απλή και τυπική παράβαση, είτε να καθιστούν εξαιρετικά σοβαρό ένα αδίκημα για το οποίο δεν προνοείται αυστηρή ποινή υπό μορφή πολυετούς φυλάκισης.».

 

Υπάρχουν διαβαθμίσεις στη σοβαρότητα του ποινικού αδικήματος, ανάλογα με τα περιστατικά της κάθε υπόθεσης. Το είδος και η ποσότητα των ναρκωτικών και ο σκοπός για τον οποίο κατέχονται, είναι μεταξύ των σοβαρών παραγόντων που λαμβάνονται υπόψη από το Δικαστήριο κατά τον καθορισμό της ποινής (βλ. Πέτρος Τρύφωνος v. Αστυνομίας, (2009) 2 Α.Α.Δ 197 και Γενικός Εισαγγελέας v. Sak, (2005) 2 Α.Α.Δ. 3770). Ως απαύγασμα της νομολογίας, ποινικά αδικήματα σχετιζόμενα με τα ναρκωτικά, καθίστανται ιδιαίτερα σοβαρά στις περιπτώσεις κατοχής τους με σκοπό την εμπορία, οπόταν, σε τέτοιες περιπτώσεις, εκείνο το οποίο προέχει, είναι η αυστηρή τιμωρία του παραβάτη και η αποτροπή (βλ. Γενικός Εισαγγελέας v. Santos, (2005) 2 Α.Α.Δ 297). Σε αυτές τις περιπτώσεις, η αποτροπή έχει δύο παραμέτρους. Όπως έχει αναφερθεί στην  Hassan v. Αστυνομίας, (2006) 2 Α.Α.Δ 356: «Η μια έχει ως λόγο την αποτροπή του ίδιου του παραβάτη από την επανάληψη του εγκλήματος ή παρόμοιων εγκλημάτων στο μέλλον και η άλλη αφορά στην αποτροπή τρίτων από τη διάπραξη παρόμοιων εγκλημάτων.».

 

Ο ίδιος ο Νόμος, στο Άρθρο 30 (4) [(α) και (β)], παραθέτει τα περιστατικά τα οποία καθιστούν τα ποινικά αδικήματα των ναρκωτικών, ως περισσότερο ή λιγότερο σοβαρά.

 

Η νομολογία έχει καταδείξει ότι, τέτοιας φύσεως ποινικά αδικήματα, θα πρέπει να αντιμετωπίζονται με αυστηρότητα και την επιβολή αποτρεπτικών ποινών καθότι: «τα ναρκωτικά έχουν εξελιχθεί σε μάστιγα και καρκίνωμα της κοινωνίας μας και η συχνότητα των υποθέσεων που έρχονται ενώπιον των δικαστηρίων, όχι μόνο δεν φαίνεται να υποχωρούν αλλά επιδεινώνονται ραγδαία.». (βλ. Κλεομένης v. Δημοκρατίας, (2013) 2 Α.Α.Δ. 350 και Γενικός Εισαγγελέας v. Σωκράτους, Ποινική Έφεση Αρ. 67/2021, 17/03/2023), ECLI:CY:AD:2023:B92.

 

Χαρακτηριστικό της σοβαρότητας των ποινικών αδικημάτων για ναρκωτικά και του τρόπου αντιμετώπισης τους, είναι και το κάτωθι απόσπασμα από την απόφαση στην Bora v. Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 79/2017, 13/03/2018, ECLI:CY:AD:2018:B110, όπου λέχθηκαν τα εξής:

 

«Μπορεί να αποτυπωθεί, ως απαύγασμα της εν λόγω νομολογίας, η ανάγκη για επιβολή αυστηρών ποινών, αποτρεπτικού χαρακτήρα, ακριβώς λόγω των ολέθριων αποτελεσμάτων που ενέχει η εγκληματική αυτή συμπεριφορά. Η αυστηρή μεταχείριση των παραβατών προβάλλει ως επιτακτική, δεδομένης της συχνότητας των υποθέσεων αυτής της μορφής που τίθενται ενώπιον των Δικαστηρίων και της ραγδαίας επιδείνωσης του φαινομένου της κατοχής και διακίνησης ναρκωτικών ουσιών. Η εξαθλίωση των θυμάτων, αλλά και η απώλεια ζωών, κυρίως νέων ανθρώπων, επιβάλλει τη δραστική παρέμβαση και συμμετοχή της δικαιοσύνης στην καθολική προσπάθεια αναχαίτισης της σύγχρονης μάστιγας των ναρκωτικών.».

 

Και πιο κάτω στην ίδια απόφαση:

 

«Δεν είναι χωρίς σημασία να τονιστεί ότι το μέγιστο ύψος της ποινής που προβλέπεται από το Νόμο είναι βασική παράμετρος που προσμετρά το Δικαστήριο στην πορεία για επιμέτρηση της ποινής. Πέραν τούτου, λαμβάνονται βεβαίως υπόψη οι συνθήκες διάπραξης ενός αδικήματος αλλά και οι προσωπικές περιστάσεις ενός κατηγορουμένου, στα πλαίσια εξατομίκευσης της κάθε ποινής. Προεξάρχουσας όμως σημασίας είναι η αποτροπή προς τον σκοπό προστασίας του κοινωνικού συνόλου, στοιχείο που υπαγορεύει παροχή περιορισμένης σημασίας στις προσωπικές συνθήκες και περιστάσεις ενός κατηγορούμενου. Είναι επίσης πάγια νομολογιακή αρχή, ότι όπου παρατηρείται έξαρση και επιμονή στη διάπραξη παρόμοιας φύσης αδικημάτων παρά τις επιβληθείσες από τα δικαστήρια αυστηρές ποινές, δικαιολογείται η επιβολή ακόμα αυστηρότερων (Selmani κα ν. Δημοκρατίας, Ποιν. Εφ. 235/13, ημερ. 5.10.2016).».

 

Πέραν των πιο πάνω, αντλούμε και δικαστική γνώση για τη συχνότητα που διαπράττονται τέτοιας φύσεως ποινικά αδικήματα, από τις πολλές υποθέσεις που άγονται ενώπιον του Δικαστηρίου και την ανάγκη που υπάρχει για αποτροπή, αφού η έξαρση που παρατηρείται δεν παρουσιάζει σημεία κάμψης. Η νομολογία έχει καταδείξει ότι, τέτοιας φύσεως ποινικά αδικήματα, θα πρέπει να αντιμετωπίζονται με αυστηρότητα και την επιβολή αποτρεπτικών ποινών. Όπως έχει λεχθεί στην Παττίχης v. Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 193/2019, 02/06/2021, ECLI:CY:AD:2021:B221: «Τα εγκλήματα αυτής της φύσεως βρίσκονται σε ασυγκράτητη έξαρση. Παρά τις αυστηρές ποινές που επιβάλλονται, η αυξητική τάση δεν έγινε κατορθωτό να αποτραπεί επειδή, όπως διαπιστώθηκε στην Χριστοδούλου ν. Δημοκρατίας (2008) 2 ΑΑΔ 124, «αδίστακτοι εγκληματίες με μόνο κίνητρο το οικονομικό όφελος, γίνονται συνεργοί στη διάδοση των ναρκωτικών». Η θλιβερή αυτή διαπίστωση δεν σημαίνει ότι τα δικαστήρια θα πρέπει να εγκαταλείψουν το καθήκον τους για επιβολή των αυστηρών και αποτρεπτικών ποινών που αρμόζουν. Το αντίθετο είναι που επιβάλλεται.

 

Η αποτρεπτικότητα των ποινών προς αντιμετώπιση του εγκλήματος αυτής της φύσεως ήταν και παραμένει το κυρίαρχο στοιχείο, εφόσον πρωταρχική σημασία έχει η ανάγκη αντιμετώπισης των σοβαρών συνεπειών που προκύπτουν για τα άτομα και την κοινωνία, από την κατοχή και εμπορία ναρκωτικών.».

 

Περαιτέρω, στην υπόθεση Valdez v. Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 144/2016, 21/02/2017, ECLI:CY:AD:2017:B57, αναφέρθηκαν τα εξής:

 

«Διαχρονικά έχουμε τονίσει τη σημασία του ρόλου του Δικαστηρίου ως προς την επιβολή αποτρεπτικών ποινών σε συνάρτηση με αδικήματα ναρκωτικών, ειδικά όταν αφορούν την παράνομη κατοχή ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Α΄ (όπως εδώ, κοκαϊνης) με σκοπό την προμήθεια. Είναι φανερό ότι τέτοιες ενέργειες, ως των εφεσειόντων, δίδουν τη δυνατότητα της άμεσης εξάπλωσης και χρήσης ναρκωτικών σε ευρύ αριθμό ατόμων με άμεσο καταστρεπτικό αντίκτυπο στον κοινωνικό ιστό. Γι΄ αυτό το λόγο, όπως επίσης έχει νομολογηθεί, οι προσωπικές περιστάσεις αν και δεν ατονούν, έχουν σαφώς μειωμένη σημασία αφού προέχει η αποτελεσματική εφαρμογή του Νόμου για προστασία του κοινωνικού συνόλου.».

 

Παραπέμπουμε, επίσης, στις αποφάσεις Κυριάκου v. Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 68/2020, 11/05/2022, ECLI:CY:AD:2022:B180 και Νάζιπ v. Αστυνομίας, (2014) 2Β Α.Α.Δ 808, όπου αναφέρθηκε ότι, η ενασχόληση με τα ναρκωτικά, είτε για ιδία χρήση, ή, κατά μείζονα λόγο, με την εισαγωγή και διάθεση ή προμήθεια σε τρίτους, αποτελεί μέγιστο κίνδυνο στην κοινωνική συνοχή, ενόψει των προβλημάτων που επιφέρει η εξάρτηση.

 

Η σοβαρότητα, επομένως, των ποινικών αδικημάτων που αντιμετωπίζει ο κατηγορούμενος και η ανάγκη για  αποτροπή και αυστηρή αντιμετώπιση τους, είναι δεδομένη.

 

Ο κατηγορούμενος, είχε στην κατοχή του σημαντική ποσότητα κάνναβης, η οποία αποτελεί ελεγχόμενο φάρμακο τάξεως Β, με σκοπό την προμήθεια της σε άλλα πρόσωπα. Όπως, περαιτέρω, προκύπτει από τα όσα τέθηκαν ενώπιον μας, ο κατηγορούμενος, έχοντας προηγουμένως συμφωνήσει προς τούτο, εν γνώση του, αυτοβούλως και έναντι χρηματικού ανταλλάγματος, σε δύο διαφορετικές περιπτώσεις και σε πολύ σύντομο μεταξύ τους χρονικό διάστημα, μετέβη, μετά από οδηγίες του προμηθευτή του, σε συγκεκριμένο σημείο σε περιοχή μεταξύ Αγίου Τύχωνα και Αρμενοχωρίου, όπου παρέλαβε από σημείο που είχαν αφεθεί σε δημόσιο τόπο, τις ποσότητες της κάνναβης που βρέθηκαν αντιστοίχως, στο αυτοκίνητο του μετά την ανακοπή και έρευνα του από την Αστυνομία και στο βοηθητικό της οικίας του στο Τραχώνι όταν μεταγενέστερα επίσης ερευνήθηκε από τα μέλη της Υ.ΚΑ.Ν. Είχε θέσει αυτές υπό την κατοχή του, με σκοπό, μετά από οδηγίες που θα ελάμβανε από τον εν λόγω προμηθευτή του, να τις μετέφερε εκεί που θα του υποδεικνυόταν.

 

Λαμβάνουμε, βέβαια, υπόψη μας το ρόλο τον οποίο ο κατηγορούμενος διαδραμάτισε στη διάπραξη των ποινικών αδικημάτων και ειδικότερα, ότι αυτός αφορούσε την παραλαβή, προσωρινή φύλαξη και μεταφορά των ναρκωτικών για σκοπούς τοποθέτησης τους σε συγκεκριμένο σημείο που θα του υποδεικνυόταν σε μεταγενέστερο χρόνο και ότι, συνεπώς, δεν ήταν ο ιθύνων νους και δεν μπορεί να καταταχθεί στην κατηγορία των οργανωμένων μεγαλεμπόρων ναρκωτικών που δρουν με σκοπό το άμεσο οικονομικό κέρδος. Από την άλλη όμως, δεν μπορεί να παραγνωρισθεί ότι, σε κάθε περίπτωση, ο κατηγορούμενος, ο οποίος έδρασε έναντι χρηματικού ανταλλάγματος, αδιαφόρησε για τις συνέπειες των πράξεων του και την καταστροφή που θα επέφερε η διοχέτευση των ναρκωτικών στην κοινωνία, η οποία αποφεύχθηκε λόγω της έγκαιρης παρέμβασης της Αστυνομίας, η οποία αξιοποίησε σχετική πληροφορία (βλ. Μemic v. Δημοκρατίας, (2014) 2(Α) Α.Α.Δ. 276).

 

Ο ρόλος που ανέλαβε έναντι ανταλλάγματος, ως κατόχου, προσωρινού θεματοφύλακα και μεταφορέα των ναρκωτικών, δεν ήταν επουσιώδης, αλλά ουσιώδης, εφόσον αποτέλεσε βασικό και αναγκαίο κρίκο στην αλυσίδα διάδοσης του αργού θανάτου (βλ. Κωνσταντίνου v. Αστυνομίας, (2005) 2 Α.Α.Δ. 466). Όπως έχει νομολογηθεί, ο ρόλος των μεταφορέων στην αλυσίδα διακίνησης των ναρκωτικών, είναι εξίσου σημαντικός με αυτό των εμπόρων, αφού, χωρίς τους μεταφορείς, δεν θα ήταν εφικτή η εμπορία τους (βλ. Valdez ν. Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ.144/2016 κ. α., 21/02/2017).

 

Στην υπόθεση Xhaferi ν. Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 207/2021, 16/11/2022, ECLI:CY:AD:2022:B453, το Ανώτατο Δικαστήριο επισήμανε ότι, η νομολογία μας αναγνωρίζει ότι πρέπει να επιβάλλονται αυστηρότερες ποινές σε οργανωμένους εμπόρους, από ότι σε περιστασιακούς προμηθευτές ή διαμεσολαβητές, με παράλληλη, όμως, επισήμανση, ότι δεν μπορεί να χρησιμοποιείται ως ελαφρυντικό, ο λόγος προώθησης των ναρκωτικών. Αυτό διότι, όπως λέχθηκε, είτε γίνεται για χρηματικό κέρδος, είτε για άλλο όφελος, η κατάληξη παραμένει η ίδια, δηλαδή, η διάδοση ναρκωτικών σε άλλα πρόσωπα. Η εγκληματικότητα του προμηθευτή ναρκωτικών και του διαμεσολαβητή για τη διάθεση τους, δεν διαφέρει, αφού, κοινός είναι ο σκοπός και το αντικείμενο, δηλαδή, η μόλυνση της κοινωνίας και το κέρδος (βλ. Κωνσταντίνου v. Αστυνομίας, (2005) 2 Α.Α.Δ. 466 και Salaryand v. Αστυνομίας, (2003) 2 Α.Α.Δ. 541). Ενδεικτικό είναι και το ακόλουθο απόσπασμα από τη ίδια υπόθεση:

 

«Εκείνο το οποίο, ωστόσο, παραμένει ως γεγονός στην παρούσα περίπτωση είναι ότι ο Εφεσείων αναμφίβολα κατέστη συνεργός κάποιου ή κάποιων οργανωμένων εμπόρων ναρκωτικών. Με τις ενέργειες του προσέφερε σημαντική εκδούλευση και συνδρομή στον τελικό προμηθευτή και έμπορο ναρκωτικών, όποιος και αν ήταν αυτός. Η κατάληξη της ενέργειας του αυτής δεν μπορούσε να ήταν άλλη εκτός από τη συνδρομή στη διακίνηση και διάδοση των ναρκωτικών σε άλλα πρόσωπα.

 

Οφείλουμε δε καθηκόντως να παρατηρήσουμε και τα ακόλουθα: Παρότι αυτός ο τρόπος δράσης δεν μετατρέπει κάποιο συνεργό αυτού του είδους σε ιθύνοντα νου και ούτε εξισώνει την ευθύνη μεταξύ τους, εντούτοις δεν καθιστά άνευ σπουδαιότητας και σημασίας τη συνδρομή, συνέργεια, βοήθεια και εκδούλευση την οποία παρέχουν οι ενδιάμεσοι συνεργάτες προς ευόδωση του τελικού στόχου, που είναι η ολοκλήρωση του εγκλήματος, χωρίς τον κίνδυνο σύλληψης του ίδιου του εμπόρου από την Αστυνομία. Στην πραγματικότητα οι συνεργοί αυτού του είδους, εν γνώσει τους και έναντι κάποιας μορφής ανταλλάγματος, συμμετέχουν στα πιο ριψοκίνδυνα στάδια της δραστηριότητας και συνιστούν απαραίτητους κρίκους στην αλυσίδα διακίνησης ναρκωτικών κατά τρόπο που μπορεί να λεχθεί ότι χωρίς την προθυμία τέτοιων ατόμων δεν θα διαπράττετο το αδίκημα ή τουλάχιστον δεν θα καθίστατο τόσο εύκολη η διάπραξη του για τους οργανωτές του».

 

Θα πρέπει, περαιτέρω, να λεχθεί πως, ο λόγος εμπλοκής του κατηγορούμενου  στη διάπραξη των ποινικών αδικημάτων, που όπως τέθηκε ενώπιον μας από τον συνήγορο του, ήταν ουσιαστικά, η κακή οικονομική του κατάσταση, σε σχέση και με την ανάγκη για την πληρωμή διατροφής για τα ανήλικα του παιδιά, αλλά και τα προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζει ο ίδιος και μία εκ των δύο θυγατέρων του, σε συνδυασμό με την εξάρτηση του από την κάνναβη και τη συναισθηματική του φόρτιση από όλα τα ανωτέρω και ευπάθεια, δεν μπορεί να αποτελέσουν επαρκή, υπό τις περιστάσεις, δικαιολογία για την έκνομη συμπεριφορά του. Όπως έχει υποδειχθεί στην υπόθεση Ζωμενής ν. Αστυνομίας, (2004) 2 Α.Α.Δ. 400: «η πείρα καταδείχνει ότι οι έμποροι ναρκωτικών συχνά επιλέγουν άτομα αδύναμα ή άτομα με ειδικά προβλήματα για την μεταφορά των ναρκωτικών. Η κατανόηση αυτών των αδυναμιών και προβλημάτων δεν μπορεί να επιδράσει κατά τρόπο που να εξασθενίζει την αποτελεσματική εφαρμογή του Νόμου.». Κανένας, λόγω προσωπικών αναγκών ή περιστάσεων, δεν μπορεί να δικαιολογήσει την προσφυγή στο έγκλημα (βλ. Kiev ν. Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 218/2016, 18/01/2018, Κυριάκου ν. Δημοκρατίας, (2013) 2 Α.Α.Δ. 154 και Κωνσταντίνου ν. Αστυνομίας, (2005) 2 Α.Α.Δ. 466. Όπως, επίσης αναφέρθηκε και στην υπόθεση Μακρή ν. Δημοκρατίας, (2013) 2 Α.Α.Δ 15: «..αν τα οικονομικά προβλήματα, συνδεόμενα και με άλλα προβλήματα ευρύτερα, οικογενειακά ή υγείας, μπορούσαν να δικαιολογήσουν την παρανομία, αυτό θα ήταν η οριστική κατάρρευση κάθε ηθικής αρχής αλλά και κάθε αρχής τάξης και δικαίου.». Ο κατηγορούμενος, τονίζεται, βρίσκεται στην ώριμη ηλικία των 34 ετών και ήταν σε θέση να αντιληφθεί τις συνέπειες των πράξεων του και δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή η εισήγηση ότι, υπό τις προαναφερόμενες περιστάσεις, παρασύρθηκε από πρόσωπα δυνάμενα να ασκήσουν επιρροή σε αυτόν, σύμφωνα με το Άρθρο 30(4)(β)(ii) του Νόμου ή και ότι ενήργησε παρορμητικά.

 

Το γεγονός, επίσης, το οποίο αναφέρθηκε από το συνήγορο υπεράσπισης, ότι ο κατηγορούμενος δεν γνώριζε την ποσότητα της κάνναβης που θα μετέφερε, σαφώς δεν επηρεάζει την ευθύνη του και δεν μπορεί να συμβάλει προς μετριασμό της ποινής του. Ο ίδιος επέλεξε να ενεργήσει με αυτό τον τρόπο αδιαφορώντας, ουσιαστικά, για το θέμα αυτό και αναλαμβάνοντας την ευθύνη των πράξεων του, όπως τελικά διαμορφώθηκαν τα πράγματα (βλ. Νικολάου v. Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 2/2022, 19/12/2022 και Μαυρουδής v. Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 112/2021, 19/12/2022), ECLI:CY:AD:2022:B485.     

 

Σε ότι αφορά την προαναφερόμενη ποσότητα κάνναβης, επιπρόσθετα, στο Δικαστήριο αναφέρθηκε ότι, με βάση την έκθεση του Γενικού Χημείου του Κράτους το οποίο, ως προ ειπώθηκε, προέβη σε σχετική εξέταση της, το μέρος της που βρέθηκε από την Αστυνομία στο αυτοκίνητο του κατηγορουμένου μετά από την ανακοπή του, ήταν βάρους 992,7 γραμμαρίων και η περιεκτικότητα της σε τετραϋδροκανναβινόλη (THC) 20.42%, ενώ, το υπόλοιπο μέρος της που βρέθηκε από την Αστυνομία στο βοηθητικό της οικίας του στην έρευνα της που επακολούθησε, βάρους 370,6 γραμμαρίων, σε τετραϋδροκανναβινόλη (THC), ήταν περιεκτικότητας 0,82%.

 

Σχετική με αυτό το ζήτημα, είναι η απόφαση του Εφετείου στην υπόθεση Μαυρόλουκα ν. Δημοκρατίας, κ. α., Ποινική Έφεση Αρ. 74/2021, κ. α., 31/10/2023, σύμφωνα με την οποία, στις υποθέσεις που αφορούν ελεγχόμενα φάρμακα τάξεως Β, όπως είναι η κάνναβη, «ο ποιοτικός προσδιορισμός της καθαρότητας της ουσίας», δεν είναι παράγοντας σχετικός με την επιμέτρηση της ποινής. Επισημαίνεται, ωστόσο, με αναφορά στην ισχύουσα στο Ηνωμένο Βασίλειο νομολογία, ότι, «το αυξημένο ποσοστό (15 - 20%), τετραϋδροκανναβινόλης (THC) στη ρητίνη κάνναβη, γνωστό και ως "skank", δικαιολογεί την επιβολή αυστηρότερης ποινής, λόγω της αυξημένης δραστικότητας (potency) του ναρκωτικού.» Και ότι, «γενικά, το αυξημένο ποσοστό τετραϋδροκανναβινόλης σε ορισμένα είδη κάνναβης, προσδίδει ουσιωδώς ψηλότερη αγοραστική αξία συγκριτικά με κάνναβη μικρότερης δραστικότητας.».

 

Η θέση που, μεταξύ άλλων, προωθήθηκε από τους εφεσείοντες ενώπιον του Εφετείου στην εν λόγω υπόθεση, ήταν ότι, στην απουσία οποιουδήποτε στοιχείου προσδιορισμού της ποσότητας τετραϋδροκανναβινόλης (THC) στην ρητίνη κάνναβη, το Δικαστήριο θα έπρεπε, για σκοπούς επιβολής ποινής, κατά εφαρμογή του αξιώματος in dubio pro reo, να υπολόγιζε ότι η κάνναβη ήταν της χαμηλότερης δυνατής ποιότητας και χαμηλότερης δυνατής αξίας. Το Εφετείο, καταληκτικά, απορρίπτοντας την θέση, αποφάνθηκε ως ακολούθως:

 

«Αναφορικά με τον μη ποσοτικό προσδιορισμό της  τετραϋδροκανναβινόλης  (THC) στην επίδικη ρητίνη κάνναβης, τονίζεται ότι η Αγγλική νομολογία η οποία υιοθετείται στο ανωτέρω απόσπασμα από την  Memic (ανωτέρω), δεν αφορά ρητίνη κάνναβης αλλά ναρκωτικά τάξης “Α”. Η αυξημένη περιεκτικότητα τετραϋδροκανναβινόλης (THC) της ρητίνης κάνναβης, λαμβάνεται υπόψη ως επιπρόσθετος επιβαρυντικός παράγοντας, δικαιολογώντας την επιβολή ψηλότερης ποινής, ένεκα της αυξημένης δραστικότητας και μεγαλύτερης αγοραστικής αξίας της ναρκωτικής ουσίας. Προκύπτει από την απόφαση ότι επειδή δεν υπήρξε ποσοτικός προσδιορισμός της τετραϋδροκανναβινόλης, η επίδικη κάνναβη λήφθηκε υπόψη ως χαμηλής αγοραστικής αξίας, το οποίο προσμέτρησε υπέρ του Εφεσείοντος.».    

 

Με βάση τα ανωτέρω, για σκοπούς επιβολής ποινής, λαμβάνουμε υπόψη μας ως επιβαρυντικό το γεγονός ότι, το μεγαλύτερο μέρος της κάνναβης που βρέθηκε στην κατοχή του κατηγορουμένου, των 992,7 γραμμαρίων, ήταν αυξημένης περιεκτικότητας σε τετραϋδροκανναβινόλη (THC) και συνεπώς, αυξημένης δραστικότητας και μεγαλύτερης αγοραστικής αξίας.

 

Επιπρόσθετα, ο κατηγορούμενος αντιμετωπίζει και την κατηγορία της χρήσης κάνναβης, ποινικό αδίκημα ιδιάζουσας σοβαρότητας. Όπως έχει αναφερθεί στην Παγιαβλάς ν. Αστυνομίας, (1998) 2 Α.Α.Δ. 240:

 

«Η χρήση ναρκωτικών έχει, όντως, προσλάβει ανησυχητικές διαστάσεις, γεγονός που επιβάλλει, κατά κανόνα, την επιβολή αποτρεπτικών ποινών, όπως και πρόσφατα διαπιστώθηκε στην Παυλίδης κ.α. ν. Αστυνομίας, Ποινικές Εφέσεις 6162 και 6162/15.7.96.

 

Η χρήση ναρκωτικών έχει ποικιλόμορφα χαρακτηριστεί ως κοινωνική μάστιγα και ως νάρκη στο θεμέλιο της κοινωνίας. Αποτελούν τα ναρκωτικά κίνδυνο τόσο για τη φυσική όσο και για την κοινωνική ευημερία του κοινού. Η έξαρση, η οποία παρατηρείται στη χρήση ναρκωτικών, καθιστά την αποτροπή κυρίαρχο στοιχείο στον καθορισμό της φύσης της ποινής, γεγονός που καθιστά τη φυλάκιση εμφανή επιλογή.».

 

Εκείνο το οποίο προβάλλει επιτακτικά, στη βάση των πιο πάνω γεγονότων, είναι η αυστηρή τιμωρία, με σκοπό την πάταξη της διακίνησης και εμπορίας των ναρκωτικών και την αντιμετώπιση των σοβαρών συνεπειών που προκύπτουν από αυτή (βλ. Νάζιπ v. Αστυνομίας, (2014) 2Β Α.Α.Δ 808, Λαζάρου v. Αστυνομίας, (2010) 2 Α.Α.Δ. 633 και Γκυκερίου v. Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 171/2020, 08/07/2022), ECLI:CY:AD:2022:B287.

 

Παρά τα πιο πάνω όμως, η κάθε περίπτωση, θα πρέπει να κρίνεται με βάση τα δικά της περιστατικά και κατά την επιμέτρηση της ποινής, απαιτείται η εξατομίκευση της, έτσι ώστε, αυτή, να είναι ανάλογη της σοβαρότητας του ποινικού αδικήματος, σε συνδυασμό με τα ελαφρυντικά στοιχεία του κατηγορουμένου και των γεγονότων. Η υποχρέωση για εξατομίκευση της τιμωρίας, δεν ατονεί, ώστε να αρμόζει στις συνθήκες του παραβάτη, νοουμένου ότι η εξατομίκευση δεν οδηγεί, στην εξουδετέρωση του στοιχείου της αποτροπής που επιβάλλουν η φύση και τα περιστατικά της υπόθεσης. Σχετικές είναι οι υποθέσεις Φιλίππου ν. Αστυνομίας, (1996) 2 Α.Α.Δ. 245, Κωνσταντίνου ν. Δημοκρατίας, (1989) 2 Α.Α.Δ. 224 και Κόκκινος v. Αστυνομίας, (1995) 2 Α.Α.Δ. 135).

 

Προς μετριασμό της ποινής που θα επιβληθεί στον κατηγορούμενο, λαμβάνουμε υπόψη μας την παραδοχή του ενώπιον του Δικαστηρίου. Είναι  πάγια  νομολογημένο ότι, η παραδοχή, αποτελεί παράγοντα μετριασμού της ποινής. Στην υπόθεση Χαρτούπαλλος ν. Δημοκρατίας, (2002) 2 Α.Α.Δ. 28, τονίστηκε ότι, η παραδοχή ενοχής, πρέπει να αμείβεται με σχετική έκπτωση στην ποινή. Αυτό ενθαρρύνει τους αδικοπραγούντες να παραδέχονται τη διάπραξη των ποινικών αδικημάτων με συνέπεια να μην σπαταλείται πολύτιμος χρόνος στην εκδίκαση υποθέσεων. Στην υπόθεση Ανδρέου ν Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 163/2015, 11/07/2016, τονίστηκε επίσης ότι: «… η παραδοχή είναι ο μόνος απτός τρόπος για να “μεταφερθεί” στο Δικαστήριο η μεταμέλεια ενός κατηγορουμένου και γι’ αυτό το λόγο έχει δεσπόζουσα σημασία στην επιμέτρηση της ποινής.». (βλ. επίσης, M. C. T. ν Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 222/2020, 14/10/2022), ECLI:CY:AD:2022:B386. Βέβαια, η σημασία της παραδοχής, δεν επιδρά κατά τρόπο απόλυτο. Εξαρτάται πάντοτε από τις περιστάσεις της συγκεκριμένης υπόθεσης. Όταν η μαρτυρία για απόδειξη του αδικήματος είναι συντριπτική, η παραδοχή είναι μικρής σημασίας μέχρι και ανύπαρκτη, οπόταν η ποινή που επιβάλλεται αντανακλά πλήρως τη σοβαρότητα του αδικήματος (βλ. Inloo v. Αστυνομίας, (2008) 2 Α.Α.Δ 441). Δεν παραγνωρίζουμε ότι η Κατηγορούσα Αρχή είχε στη διάθεση της σε αυτή την υπόθεση, ικανοποιητική μαρτυρία η οποία θα μπορούσε να οδηγήσει σε καταδίκη του κατηγορούμενου στην βάση των όσων τέθηκαν ενώπιον μας και έχουν καταγραφεί ανωτέρω. Σε κάθε περίπτωση όμως, ο κατηγορούμενος, με την παραδοχή του, βοήθησε στην καταδίκη του και περίσωσε πολύτιμο χρόνο του Δικαστηρίου, για αυτό θα της δοθεί η πρέπουσα και ανάλογη, υπό τις περιστάσεις, βαρύτητα (βλ. Νικολάου ν Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 45/2019, 03/07/2020 και Γενικός Εισαγγελέας ν Πέτρου, Ποινική Έφεση Αρ. 71/2022, 01/12/2022).

 

Λαμβάνουμε υπόψη μας, περαιτέρω, την ομολογία του κατηγορουμένου και γενικότερα, την συνεργασία του με την Αστυνομία. Στη βάση των όσων τέθηκαν ενώπιον μας, ο κατηγορούμενος, μετά την ανακοπή του αυτοκινήτου του από την Αστυνομία, όταν ο Μ.Κ.2 προσέγγισε το αυτοκίνητο του, του εξήγησε για τα της επιχείρησης της Υ.ΚΑ.Ν και του επίστησε την προσοχή του στον Νόμο, είπε: «Συγνώμη φίλε μου, έχω ένα κομμάτι πίσω, κάμε τη δουλειά σου.». Αποδεχόμενος έτσι, ουσιαστικά, την κατοχή ναρκωτικών. Στάση συνεργασίας την οποία διατήρησε, εφόσον, στην αμέσως επόμενη κρίσιμη ώρα, κατόπιν πάντοτε της επίστησης της προσοχής του στο Νόμο από τα μέλη της Υ.ΚΑ.Ν., δεν τήρησε το δικαίωμα του σε σιωπή και προέβη σε διάφορες δηλώσεις ενάντια στα συμφέροντα του, που καταδείκνυαν ουσιαστικά την παραδοχή του ότι κατείχε παράνομα την κάνναβη που βρέθηκε στο αυτοκίνητο του. Δεν παραβλέπεται βεβαίως ότι, πιάστηκε με αυτήν από την Αστυνομία, ουσιαστικά επ’ αυτοφώρω. Ωστόσο, το στοιχείο αυτό αποτιμάται με βάση και την επακόλουθη συμπεριφορά του. Στην συνέχεια, όπως αναφέραμε ήδη στα γεγονότα, ο κατηγορούμενος έδωσε γραπτώς την συγκατάθεση του στην Αστυνομία για την έρευνα, τόσο της οικίας του, όσο και του βοηθητικού της υποστατικού, εκεί όπου υπέδειξε και την ύπαρξη της υπόλοιπης ποσότητας κάνναβης που ήταν στην κατοχή του, στο σημείο που ήταν κρυμμένη. Όπως αναφέρθηκε από πλευράς κατηγορουμένου και δεν αμφισβητήθηκε από πλευράς της Κατηγορούσας Αρχής, η εν λόγω υπόδειξη του κατηγορουμένου, ήταν καταλυτικής σημασίας για τον εντοπισμό της από τα μέλη της Υ.ΚΑ.Ν. Ο κατηγορούμενος, συνέχισε να είναι συνεργάσιμος εφόσον, και πάλι μετά από την επίστηση της προσοχής του στον Νόμο, μη τηρώντας το δικαίωμα του σε σιωπή, προέβη σε διάφορες δηλώσεις ενάντια στα συμφέροντα του, που καταδείκνυαν ουσιαστικά την παραδοχή του ότι κατείχε παράνομα την κάνναβη που βρέθηκε στο βοηθητικό της οικίας του. Τελικά, παρά το πέρας αρκετών ωρών από την αρχική ανακοπή του αυτοκινήτου του από την Αστυνομία στις 19:05, μέχρι και τις 00:40 της επόμενης ημέρας που ολοκληρώθηκε η επιχείρηση της Υ.ΚΑ.Ν. και το πρώτο βασικό, θα μπορούσε να λεχθεί, μέρος της διερεύνησης της υπόθεσης από την Αστυνομία, ο κατηγορούμενος δεν αμφιταλαντεύτηκε. Ανακρινόμενος, παραδέχθηκε την παράνομη κατοχή των ποσοτήτων κάνναβης που βρέθηκαν στο αυτοκίνητο και το βοηθητικό της οικίας του και επιπρόσθετα, με τα γεγονότα που αποκάλυψε, ουσιαστικά αυτοενοχοποιήθηκε για κάποια από τα υπόλοιπα ποινικά αδικήματα του κατηγορητηρίου του, αφού, είπε για την συμφωνία του με τον προμηθευτή του, αλλά και λεπτομέρειες της, ειδικά σε ότι αφορούσε το αντάλλαγμα που θα ελάμβανε, καθώς και για τις επόμενες, σχετικά με την κάνναβη, ενέργειες του. Αποκάλυψε επίσης ότι, στις 30/11/2023, χρησιμοποίησε κάνναβη. Λεγόμενα του στα οποία, σε κάθε περίπτωση, σε συνδυασμό και με το νομοθετικό τεκμήριο, η Κατηγορούσα Αρχή θα μπορούσε, με βάση τις σχετικές αρχές, να βασιστεί για την στοιχειοθέτηση του ποινικού αδικήματος της παράνομης κατοχής της κάνναβης με σκοπό την προμήθεια της σε άλλα πρόσωπα.            

 

Σχετικά με τα ανωτέρω ωστόσο, θα πρέπει να αναφερθεί ότι, η συνεργασία του κατηγορούμενου δεν ήταν πλήρης, εφόσον, η πρώτη του αυθόρμητη αντίδραση, όταν ανακόπηκε από την Αστυνομία, ήταν η προσπάθεια του για διαφυγή, η οποία υπήρξε ανεπιτυχής, επειδή το αυτοκίνητο του, μετά την σύγκρουση του με τα Αστυνομικά οχήματα των Μ.Κ.1 και Μ.Κ.2 , ακινητοποιήθηκε. Ο φόβος του κατηγορουμένου, στον οποίο αναφέρθηκε ο συνήγορος υπεράσπισης του, που σαφώς προέκυψε από την αντίληψη του ότι μπορούσε να συλληφθεί από την Αστυνομία για την παράνομη δράση του, δεν μπορεί να δικαιολογήσει την προαναφερόμενη ενέργεια του ή να αποτελέσει παράγοντα μετριασμού της ποινής. Μάλιστα, το γεγονός ότι η προαναφερόμενη αντίδραση του, εκδηλώθηκε και επιχειρήθηκε να πραγματοποιηθεί, σε ένα σημείο του δρόμου με πυκνή τροχαία κίνηση, είναι στοιχείο που στο ζήτημα της ποινής, επιβαρύνει την θέση του. Επιπρόσθετα, η συνεργασία του κατηγορούμενου δεν ήταν πλήρης, αφού δεν κατονόμασε το πρόσωπο το οποίο τον στράτευσε στην επιχείρηση αυτή, κάτι το οποίο αν υπήρχε θα είχε και άλλη βαρύτητα (βλ. Κυριάκου ν. Δημοκρατίας, (2013) 2 Α.Α.Δ. 746 και  Παπαδόπουλος v. Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 202/2020, 20/09/2022), ECLI:CY:AD:2022:B356. Εφόσον δε, ο κατηγορούμενος, είχε αναφέρει στην Αστυνομία ότι από φόβο δεν προέβη σε σχετική αποκάλυψη, λογικά, δεν θα ήταν αναμενόμενο να του ζητηθεί από την Αστυνομία να συμμετάσχει σε ελεγχόμενη παράδοση της κάνναβης, ώστε, σε ότι αφορά τα προαναφερόμενα και το ζήτημα της ποινής, να τίθεται δικαιολογημένα θέμα προς εξέταση.

 

Η πιο πάνω στάση του κατηγορούμενου, δηλαδή, η παραδοχή του στο Δικαστήριο, η συνεργασία του με την Αστυνομία στο βαθμό που αναφέρθηκε πιο πάνω, η ομολογία του και η απολογία του, καταδεικνύουν και την έμπρακτη μεταμέλεια του, στοιχείο το οποίο θα λάβουμε υπόψη μας.

 

Επιπρόσθετα, λαμβάνουμε υπόψη το λευκό του ποινικό μητρώο, στοιχείο το οποίο του δίνει την ευχέρεια να αιτείται την επιείκια του Δικαστηρίου (βλ. Ψωμά v. Αστυνομίας (2003) 2 Α.Α.Δ. 40).

 

Προς περαιτέρω μετριασμό της ποινής του κατηγορουμένου λαμβάνουμε επίσης υπόψη μας, την εξάρτηση του από τα ναρκωτικά και την προσπάθεια του για την απεξάρτηση από αυτά, αφού, όπως μας έχει λεχθεί, προτίθεται να υποβάλει αίτημα για την ένταξη του στο πρόγραμμα απεξάρτησης «ΔΑΝΑΗ» του Τμήματος των Κεντρικών Φυλακών. Η απεξάρτηση ή η προσπάθεια απεξάρτησης αξιολογείται ως μετριαστικός παράγοντας, αφού δεικνύει αλλαγή στάσης ζωής (βλ. Άρθρο 30 [(4), (β), (ιν) του Ν. 29/1977). Θα λάβουμε υπόψη μας την πιο πάνω προσπάθεια και θα της δώσουμε τη δέουσα, υπό τις περιστάσεις, βαρύτητα (βλ. Χριστοφίδης ν. Δημοκρατίας, (2004) 2 Α.Α.Δ. 148, Καρακάννας ν. Αστυνομίας, (2004) 2 Α.Α.Δ. 463 και Χαραλάμπους ν. Αστυνομίας, (2005) 2 Α.Α.Δ. 82).  Περαιτέρω, λαμβάνουμε υπόψη μας, για σκοπούς μετριασμού της ποινής, την εισήγηση του συνηγόρου υπεράσπισης, η οποία δεν έτυχε οποιασδήποτε αμφισβήτησης από πλευράς της Κατηγορούσας Αρχής, ότι ο κατηγορούμενος επιδεικνύει άμεμπτη συμπεριφορά στις Κεντρικές Φυλακές (βλ. Κιλινκαρίδης v Δημοκρατίας, (2015) 2Α Α.Α.Δ. 277).

 

Προς περαιτέρω μετριασμό της ποινής του κατηγορούμενου, λαμβάνουμε υπόψη μας τις προσωπικές, οικογενειακές και οικονομικές του περιστάσεις, όπως φαίνονται στην Έκθεση του Γραφείου Ευημερίας, η οποία ετοιμάστηκε κατόπιν οδηγιών του Δικαστηρίου και προκύπτουν από τα όσα διευκρινιστικά και επιπρόσθετα ανέφερε ο συνήγορος του. Ο κατηγορούμενος, είναι σήμερα ηλικίας 34 ετών. Δεν είναι συζευγμένος, ωστόσο, από προηγούμενο του γάμο και σχέση, δηλαδή, από δύο διαφορετικές γυναίκες, οι οποίες έχουν και την επιμέλεια και φροντίδα τους, απέκτησε τρία παιδιά, ηλικίας σήμερα, 10 ετών οι μεγαλύτερες θυγατέρες του και δύο ετών η μικρότερη. Μία από αυτές, η δεκάχρονη Θ., αντιμετωπίζει πρόβλημα υγείας και συγκεκριμένα, πάσχει από το σύνδρομο Turner. Με την δεκάχρονη Β., αν και έχει υποχρέωση να καταβάλλει χρήματα για την διατροφή της, δεν έχει καμία επικοινωνία. Για τις διατροφές των παιδιών, έχει οφειλόμενα. Ο ίδιος, προέρχεται από διαλυμένη τετραμελή οικογένεια. Οι γονείς του, πήραν διαζύγιο όταν ήταν στην ηλικία των δύο ετών. Σε ηλικία έξι ετών, τέθηκε υπό την νομική φροντίδα του κράτους, λόγω ακαταλληλότητας των κηδεμόνων του. Η μητέρα του, είναι ηλικίας 54 ετών, αντιμετωπίζει προβλήματα υγείας και είναι άνεργη. Η αδελφή του, είναι ηλικίας 34 ετών και εργάζεται ως καθαρίστρια. Πριν από την σύλληψη του, συγκατοικούσε μαζί τους, μαζί και με τον θείο του, σε οικία του πατέρα του. Από την πλευρά του πατέρα του, ο οποίος συνολικά τέλεσε τρείς γάμους και έχει δύο διαζύγια, έχει άλλα τέσσερα ετεροθαλή αδέλφια. Φοίτησε μέχρι και την Α’ τάξη της δημόσιας μέσης εκπαίδευσης, απαλλάχθηκε από την υποχρέωση του να υπηρετήσει στην Εθνική Φρουρά, δεν έχει κάποια ειδίκευση και κατά τελευταία χρόνια, για την διαβίωση του, εργαζόταν περιστασιακά, ενώ ήταν λήπτης και έκτακτων κρατικών επιδομάτων. Από το έτος 2011, διαπιστώθηκε από τον Δρ. Αργυρίου, ψυχίατρο, ότι παρουσίαζε χρόνια προβλήματα διαταραχών της συμπεριφοράς στα πλαίσια διαταραχής της προσωπικότητας, όπως επίσης και κλεπτομανιακή διαταραχή. Λόγω της εν λόγω κατάστασης, συνεπεία της οποίας στο παρελθόν είχε και διάφορα επεισόδια εμπλοκής του με τον Νόμο, χρήζει θεραπευτικής στήριξης. Τέλος, κατά την περίοδο της σύλληψη του, ως προ ειπώθηκε, ήταν χρόνιος, καθημερινός και εξαρτημένος χρήστης κάνναβης.               

 

Συνυπολογίζουμε όλες τις πιο πάνω προσωπικές περιστάσεις του κατηγορουμένου, θα πρέπει, ωστόσο, να λεχθεί ότι οι προσωπικές και οικογενειακές συνθήκες του κατηγορούμενου στο πλαίσιο της αποτελεσματικής προστασίας της κοινωνίας κατά της μάστιγας των ναρκωτικών, δεν πρέπει να εξατομικεύονται σε τέτοιο βαθμό που να εξουδετερώνουν την ανάγκη για επιβολή αποτρεπτικής ποινής (βλ. Ζωμενής ν. Αστυνομίας, (2004) 2 Α.Α.Δ. 400, Ρεσλάν ν. Αστυνομίας, (2006) 2 Α.Α.Δ. 127, Sovanovic v. Αστυνομίας, (2005) 2 Α.Α.Δ. 635 και Μακρή v. Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 33/2012, 15/01/2013).

  

Συνεκτιμώντας λοιπόν όλα τα δεδομένα που αφορούν την παρούσα υπόθεση, όπως έχουν λεπτομερώς αναφερθεί ανωτέρω και ιδιαίτερα τα γεγονότα που περιβάλλουν τη διάπραξη αλλά και τη φύση και τη σοβαρότητα των ποινικών αδικημάτων και  τα ελαφρυντικά του κατηγορουμένου, κρίνουμε ότι η ποινή φυλάκισης στην παρούσα είναι η μόνη ενδεδειγμένη. Οποιαδήποτε άλλη ποινή δεν θα εξυπηρετούσε τις ανάγκες του Νόμου και θα έστελνε λανθασμένα μηνύματα. Όλα τα ελαφρυντικά του κατηγορούμενου, όπως λεπτομερώς αναφέρθηκαν πιο πάνω, δεν είναι ικανά να διαφοροποιήσουν το είδος της ποινής που θα επιβληθεί, το οποίο δεν μπορεί να είναι άλλο εκτός από ποινή στερητική της ελευθερίας του, αλλά θα διαδραματίσουν ρόλο στο ύψος αυτής, όπως θα διαφανεί κατωτέρω.

 

Σύμφωνα με την νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, αποφάσεις του για το ζήτημα της ποινής, σχετικά με συγκεκριμένο ποινικό αδίκημα, είναι μόνο ενδεικτικές της ποινικής μεταχείρισης που ένας κατηγορούμενος μπορεί να τύχει από το Δικαστήριο, καθότι: «ουδέποτε υπάρχει απόλυτη ταύτιση μεταξύ των χαρακτηριστικών γνωρισμάτων δύο υποθέσεων.». Όπως λέχθηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο στην υπόθεση Ναζίπ ν. Αστυνομίας, (2014) 2Β Α.Α.Δ 808: «Εκείνο στο οποίο βοηθά η προηγούμενη νομολογία, είναι στο πλαίσιο ανάδειξης εκείνου του μέτρου που ακολουθείται σε διάφορες υποθέσεις, ώστε να εξετάζεται σφαιρικά και η ποινή που θα επιβληθεί στη συγκεκριμένη υπόθεση που είναι ενώπιον του Δικαστηρίου.» (βλ. επίσης, Bistriceanu ν. Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 76/2017, 26/04/2018), ECLI:CY:AD:2018:B199.

 

Σε ότι αφορά αυτή την υπόθεση και τα ποινικά αδικήματα που ο κατηγορούμενος διέπραξε, το Δικαστήριο, μνημονεύει, καταγράφοντας και τις ουσιαστικές παραμέτρους που συνέδραμαν στην ποινή, τις ακόλουθες αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου, των οποίων κρίνει ότι, τα γεγονότα, στο βαθμό που προσδιορίζουν τη σοβαρότητα των ποινικών αδικημάτων υπό εξέταση, προσομοιάζουν (βλ. Νικολάου ν. Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 2/2022, 19/12/2022):

  

Στην υπόθεση Bora ν. Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 79/2017, 03/03/2018, ECLI:CY:AD:2018:B110, το Ανώτατο Δικαστήριο, επικύρωσε την ποινή φυλάκισης των 5 χρόνων την οποία το Κακουργιοδικείο επέβαλε στον εφεσείοντα κατόπιν καταδίκης του στη βάση της δικής του παραδοχής για το ποινικό αδίκημα της παράνομης κατοχής ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Β με σκοπό την προμήθεια του σε άλλο πρόσωπο. Ο εφεσείοντας ήταν λευκού ποινικού μητρώου και ηλικίας 27 ετών. Είχε συνεργαστεί με την Αστυνομία και είχε παράσχει και κάποιες πληροφορίες για τον τελικό παραλήπτη της κάνναβης, η οποία ήταν συνολικού βάρους 2.028,3 γραμμαρίων. Είχε αναλάβει να μεταφέρει, για το εν λόγω πρόσωπο, στις μη αποτελεσματικά ελεγχόμενες περιοχές της Δημοκρατίας, την εν λόγω ποσότητα κάνναβης, επειδή εκείνος δεν μπορούσε να το πράξει λόγω αδυναμίας διέλευσης, καθιστώντας τον εαυτό του αναγκαίο κρίκο στην αλυσίδα της διακίνησης τους.        

 

Στην υπόθεση Προεστού ν. Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 17/2016, 22/05/2017, ECLI:CY:AD:2017:D183, το Κακουργιοδικείο, επέβαλε στον εφεσείοντα, ο οποίος ήταν ηλικίας 43 χρονών, νυμφευμένος και πατέρας τριών κοριτσιών ηλικίας 21, 20 και 16 ετών (εκ των οποίων, το νεαρότερο, αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας και κινητικά ήταν μόνιμα ανάπηρο) και λευκού ποινικού μητρώου, για το ποινικό αδίκημα της παράνομης κατοχής ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Β με σκοπό την προμήθεια του σε άλλο πρόσωπο, ποινή φυλάκισης 4 χρόνων. Η υπόθεση αφορούσε 2.007,5 γραμμάρια φυτού κάνναβης από το οποίο δεν είχε εξαχθεί η ρητίνη και η καταδίκη του εφεσείοντα ήταν το αποτέλεσμα της δικής του παραδοχής. Για την διακίνηση της προαναφερόμενης ποσότητας κάνναβης, έλαβε από τον εντολέα του, τον οποίο δεν αποκάλυψε στην Αστυνομία, €830. Το Ανώτατο Δικαστήριο, έκρινε ότι δεν υπήρχε σφάλμα αρχής στην απόφαση του Κακουργιοδικείου για την ποινή που επιβλήθηκε στον εφεσείοντα και ότι η διακριτική του ευχέρεια ασκήθηκε εντός του ορθού πλαισίου.    

 

Στην υπόθεση Πόλεος ν. Αστυνομίας, Ποινική Έφεση Αρ. 141/2016, 02/06/2017, ECLI:CY:AD:2017:B210, το Ανώτατο Δικαστήριο, επικύρωσε την απόφαση του Κακουργιοδικείου να επιβάλει στον εφεσείοντα, για τα ποινικά αδικήματα της παράνομης κατοχής ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Β (κάνναβης συνολικού βάρους 1.922,1601 γραμμαρίων) και της παράνομης κατοχής ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Β με σκοπό την προμήθεια του σε άλλο πρόσωπο (κάνναβης συνολικού βάρους 1.908,425 γραμμαρίων) συντρέχουσες ποινές φυλάκισης με μεγαλύτερη αυτή των 4 χρόνων. Ο εφεσείοντας, είχε παραδεχθεί άμεσα την διάπραξη των εν λόγω ποινικών αδικημάτων στην Αστυνομία και στην συνέχεια και ενώπιον του Δικαστηρίου, ήταν προχωρημένης ηλικίας, ήταν εξαρτημένος χρήστης κάνναβης με ιστορικό προσπαθειών απεξάρτησης και είχε λευκό ποινικό μητρώο.  

 

Στην Κωνσταντίνου v Δημοκρατίας, (2005) 2 Α.Α.Δ. 466, πρωτόδικα επιβλήθηκε στον κατηγορούμενο, ο οποίος ήταν ηλικίας 25 ετών, ποινή φυλάκισης 6 ετών για το αδίκημα της κατοχής 1,5 σχεδόν κιλού κάνναβης με σκοπό την προμήθεια σε άλλο πρόσωπο. Λήφθηκε υπόψη το λευκό του ποινικό μητρώο, το νεαρό της ηλικίας του και η μεταμέλεια του. Η έφεση κατά της ποινής που καταχώρισε απερρίφθη. Σε εκείνη την υπόθεση διαπιστώθηκε οργάνωση και επαγγελματισμός στην διακίνηση των ναρκωτικών.

 

Στην Κατσαπάου v. Δημοκρατίας, (2012) 2 Α.Α.Δ. 318, μετά από παραδοχή, επιβλήθηκαν στον εφεσείοντα συντρέχουσες ποινές φυλάκισης, με μέγιστη τα 8 έτη. Η ανευρεθείσα ποσότητα ανερχόταν στο 1 κιλό και 481 γραμμάρια ξηρής φυτικής κάνναβης. Διαπιστώθηκε οργάνωση και επαγγελματισμός στην διακίνηση των ναρκωτικών. Ειδικότερα, για το αδίκημα της προμήθειας ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Β σε άλλο πρόσωπο, επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης 3 ετών, για το αδίκημα της κατοχής ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Β με σκοπό την προμήθεια σε άλλα πρόσωπα επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης 8 ετών.

 

Στην υπόθεση Θεοδώρου ν. Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 208/2018, 27/11/2019, η οποία αφορούσε 1.415 γραμμάρια κάνναβης, το Ανώτατο Δικαστήριο επικύρωσε την ποινή φυλάκισης των 5 χρόνων, που το Κακουργιοδικείο, μεταξύ άλλων, επέβαλε στον εφεσείοντα, μετά από παραδοχή, για το σχετικό ποινικό αδίκημα της παράνομης κατοχής ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Β με σκοπό την προμήθεια του σε άλλο πρόσωπο. Ο εφεσείοντας ήταν λευκού ποινικού μητρώου και εκτός της άμεσης παραδοχής του, ενώπιον του Κακουργιοδικείου, υπήρχε και η άμεση συνεργασία του με την Αστυνομία κατά την διερεύνηση της υπόθεσης, η οποία έγινε αποδεκτή από το Κακουργιοδικείο και προσμέτρησε προς όφελος του για σκοπούς ποινής.

 

Στην Ανδρέου v. Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 163/2015, 11/07/2016, ποινή φυλάκισης 4,5 χρόνων που επιβλήθηκε πρωτόδικα στην κατηγορία της κατοχής με σκοπό την προμήθεια σε άλλα πρόσωπα κάνναβης βάρους 996.8 γραμμαρίων μειώθηκε κατ’ έφεση σε 3,5 χρόνων. Ο εφεσειών σε εκείνη την υπόθεση απροσχεδίαστα συνελήφθηκε να μεταφέρει την πιο πάνω ποσότητα κάνναβης για λογαριασμό του προμηθευτή του με τον οποίο είχε συναντηθεί για να εξασφαλίσει ποσότητα κάνναβης για δική του χρήση. Λήφθηκαν υπόψη η παραδοχή του, η μεταμέλεια του, η συνεργασία με την Αστυνομία και η παροχή σε αυτήν όλων των πληροφοριών που γνώριζε, το λευκό του ποινικό μητρώο αλλά ιδιαίτερα οι ιδιάζουσες προσωπικές και οικογενειακές του συνθήκες.

 

Στην υπόθεση Ahmed ν. Δημοκρατία, κ. α., Ποινική Έφεση Αρ. 27/2011, κ. α., 27/11/2012, το Κακουργιοδικείο, επέβαλε στους εφεσείοντες, για το αδίκημα της παράνομης κατοχής ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Β με σκοπό την προμήθεια του σε άλλο πρόσωπο, ποινή φυλάκισης 6 χρόνων. Η υπόθεση αφορούσε ρητίνη κάνναβη, συνολικού βάρους περίπου 947 γραμμαρίων. Οι εφεσείοντες, ήταν όλοι πρόσωπα νεαρής ηλικίας και λευκού ποινικού μητρώου και η καταδίκη τους από το Κακουργιοδικείο ήταν το αποτέλεσμα της δικής τους παραδοχής, μετά από μερική ακρόαση. Όλοι, ενεργούσαν, σχετικά με την διακίνηση των ναρκωτικών, κατόπιν οδηγιών τρίτου προσώπου.

 

Συνεκτιμώντας όλα τα ανωτέρω και αφού λάβαμε υπόψη από τη μια τη σοβαρότητα των ποινικών αδικημάτων που ο κατηγορούμενος αντιμετωπίζει και την ανάγκη για αποτροπή, την ποσότητα των ναρκωτικών, τον τρόπο εμπλοκής του και το ρόλο του ως ανωτέρω αναφέρθηκε και από την άλλη όλα τα ελαφρυντικά του, όπως λεπτομερώς αναφέρθηκαν πιο πάνω και ειδικότερα την παραδοχή του, τη μεταμέλεια του, το λευκό του ποινικό μητρώο και τις προσωπικές του συνθήκες επιβάλλονται σε αυτόν οι ακόλουθες ποινές:

 

Στην 1η κατηγορία: Καμία ποινή, λόγω επιβολής ποινής στο ολοκληρωμένο ποινικό αδίκημα της 3ης κατηγορίας, στην οποία θα επιβληθεί ποινή.   

Στην 2η κατηγορία: Καμία ποινή,  επειδή τα γεγονότα της, εμπεριέχονται στα γεγονότα της 3ης  κατηγορίας, στην οποία θα επιβληθεί ποινή.

Στην 3η κατηγορία: Ποινή φυλάκισης, 4 χρόνων.

Στην 4η κατηγορία: Ποινή φυλάκισης, 3 μηνών.

 

Οι προαναφερόμενες ποινές φυλάκισης του κατηγορουμένου, να συντρέχουν και να μειωθούν κατά το χρονικό διάστημα που ο κατηγορούμενος τελεί υπό κράτηση και συγκεκριμένα από τις 08/12/2023 μέχρι και σήμερα.

 

Σε ότι αφορά τα Τεκμήρια της υπόθεσης, τα κινητά τηλέφωνα που εντοπίστηκαν στα πλαίσια διερεύνησης της υπόθεσης να επιστραφούν στους νόμιμους δικαιούχους τους και οι ναρκωτικές ουσίες να καταστραφούν. 

 

 

(Υπ.) ………………………………….

Χρ. Ι. Χριστοδούλου, Π.Ε.Δ.

 

(Υπ.) ………………………………….

  Μ. Γ. Λοϊζου, Α.Ε.Δ.

 

(Υπ.) ………………………………….

Ε. Χατζήπαπα - Αβραάμ, Ε.Δ.

 

Πιστό αντίγραφο

 

Πρωτοκολλητής

 

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο