ΜΟΝΙΜΟ ΚΑΚΟΥΡΓΙΟΔΙΚΕΙΟ ΛΕΜΕΣΟΥ
ΕΝΩΠΙΟΝ: Χρ. Χριστοδούλου, Π.Ε.Δ.
Μ. Γ. Λοϊζου, Α.Ε.Δ.
Ε. Χατζήπαπα – Αβραάμ, Ε.Δ.
Αρ. Υπόθεσης: 4595/23
Mεταξύ:
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
v.
Ν.N
-----------------------------------------------------------------------------------------
Hμερ.: 12/06/2024.
Εμφανίσεις:
Για την Κατηγορούσα Αρχή: κα. Θ. Παπακυριακού μαζί με κα. Ν. Κόλιαρου.
Για τον Κατηγορούμενο : κα. Κ. Πιερούδη.
Κατηγορούμενος: παρών
H διαδικασία διεξάγεται κεκλεισμένων των θυρών
Π Ο Ι Ν Η
Ο κατηγορούμενος έχει κριθεί ένοχος, μετά από ακροαματική διαδικασία, σε 43 συνολικά κατηγορίες, οι οποίες αφορούν σεξουαλικής φύσης αδικήματα. Η έκνομη συμπεριφορά του, όπως διαπιστώθηκε στην καταδικαστική απόφαση του Δικαστηρίου, στρεφόταν κατά τους ουσιώδεις χρόνους, εναντίον δύο ανήλικων κοριτσιών, δηλαδή της Π.Κ και Ν.Κ, ημερομηνίας γέννησης 16/12/2003 και 29/10/2007, αντίστοιχα. Συγκεκριμένα, ο κατηγορούμενος κρίθηκε ένοχος σε 27 κατηγορίες σεξουαλικής κακοποίησης παιδιού, κατά παράβαση των Άρθρων 6(4)(α), 14(1)(γ)(στ)(η) και 19(γ) του περί της Πρόληψης και της Καταπολέμησης της Σεξουαλικής Κακοποίησης, της Σεξουαλικής Εκμετάλλευσης Παιδιών και της Παιδικής Πορνογραφίας Νόμος του 2014, Ν. 91(1)/2014. Οι κατηγορίες αρ. 1 – 10 αφορούν την σεξουαλική κακοποίηση της Π.Κ. ενώ οι κατηγορίες αρ. 17 – 34, αφορούν την σεξουαλική κακοποίηση της Ν.Κ. Σημειώνεται, επίσης, ότι οι κατηγορίες αρ. 1 – 4 , περιλαμβάνουν στην νομική τους βάση και την παράγραφο (7) του Άρθρου 6 του εν λόγω Νόμου, καθότι η Π.Κ. ήταν κατά το χρόνο των κατηγοριών αυτών, κάτω των 13 ετών και συγκεκριμένα 12,5 ετών.
Περαιτέρω, ο κατηγορούμενος κρίθηκε ένοχος, σε τρεις κατηγορίες που αφορούν το αδίκημα της Κατοχής παιδικής πορνογραφίας, κατά παράβαση των Άρθρων 2 και 8(1),14 και 34 του περί της Πρόληψης και της Καταπολέμησης της Σεξουαλικής Κακοποίησης, της Σεξουαλικής Εκμετάλλευσης Παιδιών και της Παιδικής Πορνογραφίας Νόμος του 2014, Ν. 91(1)/2014 (κατηγορίες αρ. 11, 12 και 43) και σε εννέα κατηγορίες που αφορούν το αδίκημα της Σεξουαλικής εκμετάλλευσης παιδιού, κατά παράβαση των Άρθρων 7(1)(4), 14(1)(γ)(στ)(η) και 19(γ) του ιδίου πιο πάνω Νόμου. Οι κατηγορίες αυτής της φύσης αφορούν τόσο την Π.Κ. (κατηγορίες αρ. 13, 14 και 15) όσο και την Ν.Κ. (κατηγορίες αρ. 35 – 40). Η δε κατηγορία αρ. 13, περιλαμβάνει στην νομική της βάση και την παράγραφο (8) του Άρθρου 7 του εν λόγω Νόμου.
Πέραν των πιο πάνω, ο κατηγορούμενος κρίθηκε ένοχος στην κατηγορία της Απειλής, κατά παράβαση του Άρθρου 91Α του Ποινικού Κώδικα, Κεφ. 154
(κατηγορία αρ. 16) και σε δύο κατηγορίες που αφορούν το αδίκημα της Διάδοσης υλικού πορνογραφικού ή σεξουαλικού περιεχομένου, κατά παράβαση του Άρθρου 9(2) του περί της Πρόληψης και της Καταπολέμησης της Βίας κατά των Γυναικών και της Ενδοοικογενειακής Βίας και περί Συναφών Θεμάτων Νόμου του 2021 (115(Ι)/2021) (κατηγορίες αρ. 41 και 42).
Τα γεγονότα τα οποία περιβάλλουν τις συνθήκες διάπραξης όλων των πιο πάνω αδικημάτων, αναφέρονται με περισσή λεπτομέρεια στην καταδικαστική απόφαση του Δικαστηρίου ημερομηνίας 29/05/2024 και για σκοπούς της παρούσας ποινής λαμβάνονται υπόψη στην ολότητα τους. Παραθέτουμε αυτούσια τα ουσιαστικά, για σκοπούς ποινής, ευρήματα του Δικαστηρίου:
- «Η οικογένεια των παραπονουμένων διέμενε, κατά τον ουσιώδη χρόνο, σε διαμέρισμα σε μια πράσινη πολυκατοικία στον χχχχ, στην Λεμεσό, στο οποίο μετακόμισαν το 2014. Ο κατηγορούμενος ήταν γείτονας τους και διέμενε στην κίτρινη πολυκατοικία.
- Μετά την μετακόμιση τους στο πιο πάνω διαμέρισμα, ο κατηγορούμενος γνωρίστηκε με τον πατέρα των παραπονουμένων και με όλη την οικογένεια και ανέπτυξαν πολύ στενές φιλικές σχέσεις.
- Ο κατηγορούμενος πήγαινε τακτικά και επί καθημερινής βάσης στην οικία των παραπονούμενων και έπινε καφέ με τον πατέρα και μητέρα και τους βοηθούσε με μικρό επιδιορθώσεις που χρειάζονταν. Για κάποιο χρονικό διάστημα μπορούσε να πάρει και τον πατέρα μαζί του στην εργασία του.
- Η οικογένεια αντιμετώπιζε οικονομικά προβλήματα και ο πατέρας δεν εργαζόταν. Η σχέση, επίσης, του πατέρα και της μητέρας δεν ήταν καλή και υπήρχαν τσακωμοί στο σπίτι.
- Ο κατηγορούμενος κατά τις επισκέψεις του αγόραζε και έπαιρνε διάφορα πράγματα στις παραπονούμενες και απέκτησε την εμπιστοσύνη τους.
- Ο κατηγορούμενος προθυμοποιήθηκε και με την έγκριση του πατέρα και μητέρα των παραπονουμένων, οι οποίοι δεν είχαν μόρφωση, άρχισε να διαβάζει των παιδιών τους.
- Ο κατηγορούμενος σιγά – σιγά εισχώρησε στην οικογένεια, τους έφτιαχνε τα τηλέφωνα τους και τους κωδικούς των εφαρμογών τους σε αυτά και τους ασκούσε έλεγχο. Επίσης, σε κάποιο στάδιο δημιούργησε ερωτική σχέση με την μητέρα των παραπονούμενων η οποία του απέστελλε γυμνές της φωτογραφίες. Προκύπτει, επίσης, να μην ήθελε επισκέψεις των άλλων γειτόνων στην οικία των παραπονούμενων.
- Στην αρχή ο κατηγορούμενος διάβαζε των παιδιών στην κουζίνα ενώ στη συνέχεια είπε ότι δεν γίνεται να διαβάζουν όλοι μαζί και με την πρόφαση ότι είχε φασαρία είπε πώς πρέπει να διαβάζει ο καθένας στο δωμάτιο του.
- Όταν η Π.Κ. έγινε 12,5 χρόνων και είδε περίοδο, άρχισε το στήθος της να μεγαλώνει και ο κατηγορούμενος έγινε πιο καλός και γλυκός μαζί της. Μια μέρα που διάβαζαν στο δωμάτιο, της είπε ότι είναι μεγάλη γυναίκα πλέον και να της μάθει κάποια πράγματα που θα κάνει με τα αγόρια όταν μεγαλώσει.
- Μετά από ένα μήνα, όταν διάβαζαν πάλι στο δωμάτιο, κλείδωσε την πόρτα και της ζήτησε να δει το στήθος της, κάτι στο οποίο η Π.Κ. συγκατάνευσε λόγω της αθωότητας της αλλά και του νοητικού της επιπέδου, όπως αναφύεται. Της πήρε τη φανέλα, κατέβασε το σουτιέν της και είδε το στήθος της.
- Μετά από λίγες μέρες ο κατηγορούμενος άρχισε να κάνει άλλα πράγματα. Δηλαδή, ξεκούμπωνε το παντελόνι του, μετά της ανέβαζε τη φανέλα, κατέβαζε το εσώρουχο της, την έγλυφε στο στήθος, «έτριφκε το πουτί της» με τα χέρια του και μετά τη φιλούσε παντού στο σώμα της.
- Όλα τα πιο πάνω, γίνονταν μια φορά το μήνα και όταν της τα έκανε της έλεγε ότι έχουν κρυφή σχέση και ότι δεν θα έπρεπε να το πει σε κανένα. Σταμάτησαν όταν η Π.Κ. έγινε 15 χρονών, διότι του ανάφερε ότι δεν ήθελε να ξανακάνουν τίποτε για τους λόγους που εξήγησε στη μαρτυρία της.
- Μετά την Π.Κ., ο κατηγορούμενος άρχισε παρόμοια συμπεριφορά έναντι της Ν.Κ., όταν η τελευταία έγινε 13 χρονών και της διάβαζε στο δωμάτιο της.
- Ο κατηγορούμενος έβαζε την Ν.Κ. και κατέβαζε το παντελόνι και εσώρουχο της και της έγλυφε το γεννητικό της όργανο. Την άγγιζε και την έγλυφε στο στήθος και την χούφτωνε τα οπίσθια. Επίσης, όταν ο κατηγορούμενος πήγαινε στο σπίτι τους, έβαζε την Ν.Κ. και καθόταν στα πόδια του και την χαϊδευε ερωτικά, κάτι το οποίο περιήλθε στην αντίληψη και άλλων προσώπων οι οποίοι κάποιες φορές έτυχε να ήταν εκεί και παρατήρησαν τον κατηγορούμενο.
- Όλα τα πιο πάνω, λάμβαναν χώρα 2 – 3 φορές την εβδομάδα και σταμάτησαν λίγο προτού η Ν.Κ. γίνει 15 χρόνων και συγκεκριμένα το καλοκαίρι του 2022, όταν η ίδια του είπε δεν ήθελε να συνεχιστεί αυτό.
- Καθόλη την πιο πάνω περίοδο, υπήρχαν και περιπτώσεις κατά τις οποίες ο κατηγορούμενος άνοιγε το παντελόνι του και έβαζε την Ν.Κ. να του παίζει το γεννητικό του όργανο. Τούτο το γεγονός έλαβε χώρα λιγότερες φορές από τα άλλα, έξι φορές. Ο κατηγορούμενος έλεγε της Ν.Κ. ότι «εν καλό πράμα να το κάμνεις που ε να μεγαλώσεις με το αγόρι σου ή εν σου αρέσει».
- Ο κατηγορούμενος έλεγε σε αμφότερες τις παραπονούμενες, καθόλο το χρόνο που διήρκεσε η συμπεριφορά του έναντι τους ότι είναι το αγόρι τους για να φαίνεται φυσιολογικό. Σε σχέση με την Ν.Κ. όταν ο κατηγορούμενος πήγαινε στο σπίτι τους, η μητέρα της έλεγε ότι ήρθε ο χαρτωμένος της.
- Πέραν των πιο πάνω, ο κατηγορούμενος έβαζε τις παραπονούμενες να του στέλνουν γυμνές φωτογραφίες και βίντεο στο viber, λέγοντας τους ότι θα τις έχει μόνο αυτός και θα τις φυλάει σε ένα αρχείο. Αυτά απεικόνιζαν το σώμα και τα γεννητικά τους όργανα. Επιπρόσθετα, ο κατηγορούμενος έβαζε την Ν.Κ. να βάζει και το δάχτυλο της στα οπίσθια σε αυτά. Η τελευταία φορά που η Ν.Κ του έστειλε φωτογραφίες και βίντεο ήταν το καλοκαίρι του 2022.
- Ο κατηγορούμενος απειλούσε τις παραπονούμενες ότι αν πουν ο,τιδήποτε στον παπά ή την μάμα τους ή σε οποιονδήποτε θα ανέβαζε τις γυμνές φωτογραφίες και τα βίντεο τους στο διαδίκτυο γι αυτό φοβούνταν να πουν οτιδήποτε.
- Μετά την καταγγελία και μετά από τις εξετάσεις της Αστυνομίας στα διάφορα τεκμήρια που παραλήφθηκαν από την οικία του κατηγορούμενου, εντοπίστηκαν στο κινητό του τηλέφωνο 7 μοναδικά αρχεία φωτογραφίας που απεικόνιζαν τις παραπονούμενες γυμνές και αφορούν ερωτικές πόζες των δύο πιο πάνω προσώπων (κατηγορία 1) και 12 μοναδικά αρχεία βίντεο με τις παραπονούμενες να παρουσιάζονται γυμνές και να επιδίδονται σε σεξουαλικές πράξεις (κατηγορία 2 - αυνανισμός σόλο από παιδί). Τα 6 από τα 7 αρχεία φωτογραφιών δεν είναι προσβάσιμα χωρίς την χρήση εξειδικευμένων εργαλείων και έχουν ως ημερομηνία δημιουργίας/αποθήκευσης μεταξύ των ημερομηνιών 12/10/2022 - 14/02/2023 και πρόκειται για μικρογραφίες (thumbnails), δηλαδή όταν επιθεωρήσει κάποιος τα αρχεία το λειτουργικό του τηλεφώνου από μόνο του δημιουργεί μικρογραφία. Τα αρχικά αρχεία διαγράφηκαν. Το ένα αρχείο είναι προσβάσιμο χωρίς τη χρήση εξειδικευμένων εργαλείων και έχει ως ημερομηνία δημιουργίας/αποθήκευσης την 31/05/2022. Τα 12 αρχεία βίντεο είναι προσβάσιμα χωρίς τη χρήση εξειδικευμένων εργαλείων και έχουν ως ημερομηνία δημιουργίας/αποθήκευσης μεταξύ των ημερομηνιών 12/10/2022 – 14/02/2023. Όλα τα βίντεο και το ένα πιο πάνω αναφερόμενο αρχείο φωτογραφίας εντοπίστηκαν στο κάδο (trash), στον οποίο αποθηκεύονται προσωρινά όλα τα αρχεία τα οποία διαγράφονται από τον χρήστη και μετά την πάροδο 30 ημερών από την ημερομηνία διαγραφής των αρχείων το λειτουργικό σύστημα του κινητού προβαίνει στην αυτόματη διαγραφή τους.
- Μετά από ψυχολογική αξιολόγηση της Π.Κ., προέκυψε ότι αυτή παρουσιάζει Ήπια Νοητική Αδυναμία και ότι επρόκειτο για ευάλωτο άτομο και εύκολα μπορούσε να παρασυρθεί.
- Οι γονείς των παραπονουμένων χώρισαν περί τον Σεπτέμβριο του 2022 ενώ προηγουμένως είχε γίνει καταγγελία από την μητέρα και την Ν.Κ. εναντίον του πατέρα για βία στην οικογένεια και εκδόθηκε διάταγμα απομάκρυνσης του από την οικία.
- Η μητέρα μετά τον χωρισμό της με το πατέρα δεν είχε καλή σχέση με τις παραπονούμενες και δεν τις φρόντιζε. Οι παραπονούμενες καταφεύγαν στην οικία του Χ.Π., ο οποίος διαμένει ακριβώς απέναντι από το διαμέρισμα τους και ο οποίος τις βοηθούσε και τους έδινε φαγητό.
- Η θεία των παραπονουμένων, τρία χρόνια πριν από την καταγγελία, είχε υποψιαστεί ότι ο κατηγορούμενος ενδεχομένως να παρενοχλεί ή κακοποιεί σεξουαλικά την Ν.Κ., λόγω κάποιων ύποπτων κινήσεων του που αντιλήφθηκε κατά τις επισκέψεις του στην οικία τους και του έκανε συστάσεις.
- Ο Ω.Ν., συγγενικό και στενά φιλικό πρόσωπο με την οικογένεια είχε αντιληφθεί κάποιες ύποπτες κινήσεις και περίεργη συμπεριφορά του κατηγορούμενου έναντι της Ν.Κ. κάτι το οποίο είχε αναφέρει στο πατέρα, ο οποίος τον καθησύχαζε.
- Περί τον Μάρτιο του 2023, η Ν.Κ. είχε εξαφανιστεί από το σπίτι και την έψαχναν. Τότε η Π.Κ. ζήτησε βοήθεια από τον Ω.Ν., ο οποίος εν τω μεταξύ τους είχε πει προηγουμένως ότι αν χρειαστούν κάτι να τον πάρουν τηλέφωνο, και εν τέλει την εντόπισαν σε ένα πάρκο να κάθεται και να κλαίει. Λόγω των υποψιών του αλλά και διότι τον είχε εξουσιοδοτήσει ο πατέρας να διερευνήσει τις υποψίες του πλέον μετά και τον χωρισμό του με τη μητέρα, ρώτησε την Ν.Κ. κατά πόσο την πείραξε ο κατηγορούμενος και του απάντησε καταφατικά και άρχισε να του τα εξιστορεί. Την διέκοψε και φώναξε της Π.Κ., η οποία ήταν πιο κάτω και η οποία ήταν μεγαλύτερη και του είπε και αυτή τα ίδια. Ενημερώθηκε ο πατέρας των ανηλίκων και έγινε η καταγγελία στην Αστυνομία.»
Πέραν των πιο πάνω, έχει αναφερθεί από την εκπρόσωπο της Κατηγορούσας Αρχής ότι ο κατηγορούμενος είναι λευκού ποινικού μητρώου.
Η ευπαίδευτη συνήγορος του κατηγορουμένου, για σκοπούς μετριασμού της ποινής, ανάφερε ότι τα γεγονότα της παρούσας υπόθεσης βρίσκονται στην καταδικαστική απόφαση του Δικαστηρίου και υιοθέτησε την Έκθεση του Γραφείου Ευημερίας, σε σχέση με τις προσωπικές του συνθήκες.
Αναμφίβολα τα αδικήματα τα οποία ο κατηγορούμενος αντιμετωπίζει είναι ιδιαίτερα σοβαρά και αυτό αντικατοπτρίζεται από τις προβλεπόμενες στο Νόμο ποινές. Για το αδίκημα της σεξουαλικής κακοποίησης παιδιού, όταν γίνεται κατά κατάχρηση θέσης εμπιστοσύνης, εξουσίας ή επιρροής επάνω στο παιδί, το άρθρο 6(4)(α) του Ν.91(Ι)/2014 προνοεί ποινή φυλάκισης μέχρι και δια βίου. Η ίδια ποινή προβλέπεται και στην περίπτωση που το θύμα είναι παιδί το οποίο, κατά την διάπραξη του αδικήματος, ήταν ηλικίας κάτω των δεκατριών (13) ετών.
Σε σχέση με τα αδικήματα της Κατοχής Παιδικής Πορνογραφίας, το Άρθρο 8(1) του Νόμου 91(1)/2014, προνοεί ποινή φυλάκισης που δεν υπερβαίνει τα δέκα (10) έτη ενώ στην περίπτωση όπου το παιδί το οποίο απεικονίζεται στο υλικό παιδικής πορνογραφίας είναι ηλικίας κάτω των δεκατριών (13) ετών προνοείται ποινή φυλάκισης διά βίου (Άρθρο 8(6)). Για δε τα αδικήματα της σεξουαλικής εκμετάλλευσης παιδιού, το Άρθρο 7(4) του Νόμου 91(1)/2014, προνοεί ποινή φυλάκισης που δεν υπερβαίνει τα δέκα (10) έτη.
Το αδίκημα της Απειλής, επισύρει ποινή φυλάκισης μέχρι (3) τρία χρόνια σύμφωνα με το Άρθρο 91 Α του Ποινικού Κώδικα Κεφ. 154, ενώ το αδίκημα της διάδοσης υλικού πορνογραφικού ή σεξουαλικού περιεχομένου, επισύρει ποινή φυλάκισης που δεν υπερβαίνει τα δεκατέσσερα (14) έτη, σύμφωνα με τις πρόνοιες του Άρθρου 9(2) του Νόμου 115(Ι)/2021.
Οι προβλεπόμενες στο Νόμο ποινές συνιστούν ένα από τους παράγοντες που συνθέτουν τη σοβαρότητα του αδικήματος και ο οποίος λαμβάνεται υπόψη στην επιμέτρηση της ποινής και συνεκτιμάται με τα γεγονότα της υπόθεσης, τόσο για την επιλογή του είδους της ποινής όσο και για τον καθορισμό της έκτασης της (βλ. Δημοκρατία v. Kυριάκου κ.α. (1990) 2 Α.Α.Δ.264, Souilmi v. Aστυνομίας (1992) 2Α.Α.Δ.248, Λεβέντης v. Αστυνομίας (1999) 2 Α.Α.Δ. 632). Η σοβαρότητα ενός ποινικού αδικήματος, διαγράφεται από το μέγιστο της προβλεπόμενης στο Νόμο ποινής. Η πρόβλεψη από τον Νομοθέτη για ποινικό αδίκημα, ιδιαιτέρως ποινής φυλάκισης, αλλά και το μέγεθος της, δίδουν και το στίγμα του μεγέθους της απαρέσκειας ή και αποστροφής της κοινωνίας για πράξεις ή παραλείψεις, των οποίων, μέσω αυτής, επιδιώκεται η αποτροπή. Όσο μεγαλύτερη είναι η προβλεπόμενη στο Νόμο ποινή, τόσο σοβαρότερο πρέπει να θεωρείται και το ποινικό αδίκημα. Το Δικαστήριο εφαρμόζει το Νόμο, πρέπει να τον εφαρμόζει αποτελεσματικά ώστε οι σκοποί του να επιτυγχάνονται και για αυτό ακριβώς τον λόγο, η σοβαρότητα ενός ποινικού αδικήματος, ως οροθετείται από τον Νομοθέτη και η ανάγκη για αποτροπή, πρέπει να αντανακλώνται και στην ποινή (βλ. Γενικός Εισαγγελέας ν Γεωργίου (2001) 2 Α.Α.Δ. 272).
Πλείστα εκ των αδικημάτων στα οποία καταδικάστηκε ο κατηγορούμενος, απορρέουν από τον Νόμο 91(I)/2014. Οι σκοποί του και η φιλοσοφία της ποινικοποίησης πράξεων και συμπεριφορών, που, με βάση τις πρόνοιες του, αποτελούν σεξουαλική εκμετάλλευση ή και κακοποίηση παιδιών, σε σχέση και με το ζήτημα της διαμόρφωσης των ποινών από το Δικαστήριο για τα σχετικά ποινικά αδικήματα, εξετάστηκαν από το Ανώτατο Δικαστήριο στην υπόθεση Αστυνομία ν Πατούρη, Ποινική Έφεση Αρ. 51/2020, 03/12/2020, από την απόφαση του οποίου, για σκοπούς επεξήγησης, παραθέτουμε την ακόλουθη περικοπή:
«Ο Νόμος 91(Ι)/2014 θεσπίστηκε με σκοπό την καλύτερη εφαρμογή του νομικού γίγνεσθαι αναφορικά με την προστασία των δικαιωμάτων του παιδιού, η οποία καθιερώθηκε με πράξεις Διεθνών Οργανισμών. Προπαντός, όμως, έγινε προς εναρμόνιση της ημεδαπής νομοθεσίας με πράξεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο συγκεκριμένο τομέα του δικαίου. Από αυτές, ξεχωρίζει, ιδιαίτερα, η Οδηγία 2011/92/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 13ης Δεκεμβρίου, 2011, (η «Οδηγία»), την οποία ο εν λόγω Νόμος έχει, εν πολλοίς, ως πρότυπο. Στο Προοίμιό της, εκτιμάται, διά της αιτιολογικής σκέψεως 1, ότι:-
“Η σεξουαλική κακοποίηση και η σεξουαλική εκμετάλλευση παιδιών, συμπεριλαμβανομένης της παιδικής πορνογραφίας, συνιστούν σοβαρές παραβιάσεις θεμελιωδών δικαιωμάτων, ειδικότερα των δικαιωμάτων των παιδιών στην προστασία και τη φροντίδα που είναι αναγκαίες για την ευημερία τους, όπως προβλέπονται στη σύμβαση του 1989 των Ηνωμένων Εθνών για τα δικαιώματα του παιδιού και στον Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.”
Ακολούθως, στην αιτιολογική σκέψη 2, εκτιμάται, σύμφωνα με ό,τι διαλαμβάνει το πρόγραμμα της Στοκχόλμης, πως:-
“Μια ανοικτή και ασφαλής Ευρώπη που εξυπηρετεί και προστατεύει τους πολίτες παρέχει σαφή προτεραιότητα στην καταπολέμηση της σεξουαλικής κακοποίησης, της σεξουαλικής εκμετάλλευσης παιδιών και της παιδικής πορνογραφίας.”
Εμφανώς, η προστασία του παιδιού αναγνωρίζεται από το διεθνές και ημεδαπό δίκαιο ως κοινωνική ανάγκη, πηγάζουσα εκ της εγγενούς φύσεώς του. Στο προοίμιο της Σύμβασης περί των Δικαιωμάτων του Παιδιού, κυρωθείσας με τον ομώνυμο Νόμο του 1990, (Ν. 243/1990), αναφέρεται, συναφώς ότι: “..., όπως υποδεικνύεται στη Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Παιδιού, 'το παιδί, λόγω της σωματικής και διανοητικής του ανωριμότητας, χρειάζεται ειδική προστασία και φροντίδα, συμπεριλαμβανομένης και της κατάλληλης νομικής προστασίας, τόσο πριν όσο και μετά τη γέννησή του'”. Στο επίπεδο, ειδικά, της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης, εκτιμάται, στην αιτιολογική σκέψη 12 της Οδηγίας, πως:-
“Για τις σοβαρές μορφές σεξουαλικής κακοποίησης και σεξουαλικής εκμετάλλευσης παιδιών θα πρέπει να επιβάλλονται αποτελεσματικές, αναλογικές και αποτρεπτικές ποινές.”
Η νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, έχοντας ως πρότυπο τις πιο πάνω αρχές, διαμόρφωσε, ανάλογα, τις ποινές οι οποίες επιβάλλονται για αδικήματα που εμπίπτουν στον υπό αναφορά τομέα του δικαίου.».
Στην Σ. Λ. v. Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 155/2019, ECLI:CY:AD:2021:B57, Ημερομηνίας 25/02/2021, αναφέρθηκε και το πιο κάτω χαρακτηριστικό απόσπασμα:
«Η γενετήσια ελευθερία είναι έκφανση της προσωπικής ελευθερίας. Κάθε ενήλικο πρόσωπο έχει τη δυνατότητα να τελεί γενετήσιες πράξεις με πρόσωπα που συνειδητά επιλέγει. Οι ανήλικοι βρίσκονται σε μια κρίσιμη διαδικασία διαμόρφωσης της προσωπικότητας τους. Έχουν μειωμένη δυνατότητα αντίληψης των δικαιωμάτων τους και των συνεπειών των πράξεων τους. Κατ΄ επέκταση δεν έχουν την ωριμότητα να επιλέγουν τους ερωτικούς τους συντρόφους ή τα πρόσωπα με τα οποία θα αναπτύξουν σεξουαλικές δραστηριότητες. Ο πιο πάνω Νόμος έχει στο επίκεντρο του την προστασία των παιδιών. Όσοι διαπράττουν αξιόποινες πράξεις εις βάρος των παιδιών, βρίσκονται αντιμέτωποι με αυστηρές ποινές.»
Όπως, περαιτέρω, έχει νομολογηθεί σεξουαλικής φύσεως αδικήματα τιμωρούνται από τα Δικαστήριο με αποτρεπτικές ποινές, τόσο επειδή στρέφονται και προσβάλλουν τα ήθη γενικά, όσο και επειδή προσβάλλουν και συνθλίβουν την προσωπικότητα των θυμάτων (βλ. Γενικός Εισαγγελέας ν. Κυριάκου (2008) 2 Α.Α.Δ. 562). Όπως έχει λεχθεί στην Λευκαρίτης κ.α. ν. Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση αρ. 135/14 (σχ. με 138/14), ημερ. 22.11.2016 «Ανάλογα με τα περιστατικά της κάθε υπόθεσης, η ποινή μπορεί να είναι ιδιαίτερα αυστηρή. Όταν στρέφονται κατά νεαρών προσώπων, τα οποία δεν έχουν ακόμη ολοκληρωμένη και ορθή αντίληψη για τη σεξουαλική πτυχή της ζωής ούτε σταθερές δυνάμεις αντίστασης, τα αδικήματα αυτά καθίστανται ιδιαίτερα σοβαρά. Δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι, παρόλον που ένα νεαρό θύμα μπορεί, φαινομενικά, να είχε συναινέσει, η συμπεριφορά αυτή μπορεί να του προκαλέσει βλάβη, γι' αυτό ακριβώς ο νομοθέτης προνόησε για το συγκεκριμένο αδίκημα (R. v. Perry [2010] 2 Cr. App. R (S) 98).»
Πέραν των πιο πάνω, αντλούμε δικαστική γνώση για την συχνότητα με την οποία διαπράττονται σεξουαλικής φύσεως αδικήματα από τις πολλές υποθέσεις που άγονται καθημερινά ενώπιον του Δικαστηρίου. Άλλωστε και η νομολογία έχει αναγνωρίσει ήδη την κατάσταση αυτή τονίζοντας την ανάγκη για επιβολή αυστηρών και αποτρεπτικών ποινών (βλ. Δημοκρατία ν Χατζηαθανασίου, Ποινική Έφεση Αρ. 20/2021, Ημερομηνίας 19/10/2021. Στην Κ. Α. Μ. ν Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 127/2021, Ημερομηνίας 04/11/2022, ECLI:CY:AD:2022:B419, λέχθηκε ότι «…η επιβολή αυστηρών και αποτρεπτικών ποινών αποτελεί καθήκον του Δικαστηρίου, ιδιαίτερα όταν τα θύματα είναι παιδιά ή ανήλικα πρόσωπα, την ανωριμότητα, την ευαισθησία ή και την αδυναμία των οποίων εκμεταλλεύονται οι δράστες για να ικανοποιήσουν τις σεξουαλικές τους ορέξεις».
Όπως τονίστηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο στην υπόθεση S. J. L. ν Δημοκρατίας, κ. α., Ποινική Έφεση Αρ. 129/2021, κ. α., Ημερομηνίας 27/10/2022:
«… Αναμφίβολα στις περιπτώσεις όπου συγκεκριμένα αδικήματα παρουσιάζουν έξαρση δικαιολογείται η επιβολή ακόμη πιο αυστηρών ποινών για σκοπούς αποτροπής (Abumazha v. Δημοκρατίας (2009) 2 Α.Α.Δ. 551 και Selmani κ.ά. ν. Δημοκρατίας, Ποινικές Εφέσεις Αρ. 235/2013 και 236/2013, ημερ. 5/10/2016).
Μόλις σήμερα μας δόθηκε η ευκαιρία σε άλλη υπόθεση παρόμοιας φύσης (Robert Cionel Clarson ν. Αστυνομίας, Ποινική Έφεση Αρ. 38/2022, ημερ. 27/10/2022), ECLI:CY:AD:2022:B411 να τονίσουμε τα ακόλουθα σε σχέση με την απαράδεκτη συχνότητα με την οποία διαπράττονται τέτοια εγκλήματα:
“Οι υποθέσεις αυτής της φύσεως και γενικά οι υποθέσεις σεξουαλικών αδικημάτων και μάλιστα με θύματα παιδιά δεν βρίσκονται μόνο σε έξαρση, δεν αποτελούν απλώς αδικήματα που δεσπόζουν στο εγκληματικό στερέωμα της Κύπρου, αλλά έχουν πλέον εξελιχθεί σε πρωτοφανή μάστιγα.
Η κατάσταση αυτή δημιουργεί υποχρέωση στα δικαστήρια για επιβολή ιδιαίτερα αποτρεπτικών και συνεπώς αυστηρών ποινών, με αποτέλεσμα οι προσωπικές περιστάσεις να είναι δευτερεύουσας και η εξατομίκευση της ποινής, όσο επιβεβλημένη κι αν είναι, να μην έχει αποφασιστικό ρόλο.
Ό,τι έχει σημαίνουσα σημασία είναι η προστασία των παιδιών και των θεμελιακών τους δικαιωμάτων από εγκλήματα αυτής της φύσης, τα οποία συνθλίβουν τον ψυχικό τους κόσμο και εξευτελίζουν την προσωπικότητα τους.
[.]
Καθοριστική είναι η έντονη ανάγκη αποτροπής και ο τονισμός της αυστηρότητας που απαιτείται σε μια προσπάθεια να αντιμετωπιστεί το έγκλημα αυτής της φύσης. Έγκλημα εναντίον του παιδιού, της κοινωνίας και του πολιτισμού.”».
Όπως, λοιπόν, προκύπτει από όλα τα ανωτέρω και την νομολογία, σεξουαλικής φύσης αδικήματα τα οποία στρέφονται εναντίον παιδιών αντιμετωπίζονται με ιδιαίτερα αυστηρές και αποτρεπτικές ποινές (βλ. επίσης Δ.Β.Γ.Κ. v Δημοκρατίας, Ποιν. Έφεση Αρ. 3/2022, Ημερ. 29/02/2024 και ARR v. Αστυνομίας, Ποιν. Έφεση Αρ. 20/2022, Ημερ. 30/04/2024).
Ένεκα της ανάγκης για επιβολή αυστηρών και αποτρεπτικών ποινών οι προσωπικές περιστάσεις σε τέτοιας φύσης αδικήματα, αν και λαμβάνονται υπόψη και έχουν τον ρόλο τους στην επιμέτρηση της ποινής, εντούτοις είναι ήσσονος σημασίας. Εκείνο το οποίο προέχει είναι η αυστηρή τιμωρία. Στην Γ.Α. v. Δημοκρατίας, Ποιν. Έφ. Αρ. 178/2017, ημερ. 24/10/2018, ECLI:CY:AD:2018:B457 λέχθηκε ότι «Η μεγάλη κοινωνική απαξία που τα αδικήματα αυτής της φύσης ενέχουν, η ανάγκη αποτροπής που πηγάζει από την απαράδεκτη συχνότητα με την οποία παρουσιάζονται και η μεγάλη σημασία που έχει το αγαθό που ο Νόμος θέλει να προστατεύσει, δηλαδή το παιδί, είναι παράγοντες που καθιστούν τις προσωπικές και οικογενειακές περιστάσεις δευτερεύουσας σημασίας».
Σε σχέση με τον ύψος των επιληφθεισών ποινών σε τέτοιους είδους υποθέσεις, εξαρτάται πάντοτε από τα περιστατικά κάθε υπόθεσης. Άντληση καθοδήγησης μπορεί να γίνει από το Εγχειρίδιο “Sexual Offences Definitive Guideline” του Sentencing Council, (“Definitive Guideline”) του Ηνωμένου Βασιλείου, έχοντας όμως υπόψη ότι η προβλεπόμενη ποινή για το αδίκημα της σεξουαλικής κακοποίησης βάσει του Άρθρου 6(4)(α) του Νόμου 91(1)/2014 είναι κατά πολύ χαμηλότερη και καθορίζεται στα 14 χρόνια ενώ η μέγιστη ποινή στο πιο πάνω δικό μας Άρθρο και για τα αδικήματα τα οποία κρίθηκε ένοχος ο κατηγορούμενος είναι η δια βίου φυλάκιση (Αστυνομία v. Πατουρή (ανωτέρω)).
Το Άρθρο 19 του Νόμου 91(1)/2014, επίσης, καθορίζει συγκεκριμένες επιβαρυντικές περιστάσεις που πρέπει να λαμβάνονται υπόψη κατά την εκδίκαση τέτοιας φύσεως αδικημάτων, μεταξύ των οποίων, είναι το αδίκηµα να διεπράχθη εις βάρος παιδιού ευάλωτης θέσης, όπως για παράδειγµα παιδιού µε διανοητική ή σωµατική αναπηρία, σε κατάσταση εξάρτησης ή σε κατάσταση σωµατικής ή διανοητικής ανικανότητας·
Αναφορικά με το αδίκημα της Κατοχής Παιδικής Πορνογραφίας, λαμβάνεται υπόψη ο αριθμός των αρχείων που ένας κατηγορούμενος είχε στην κατοχή του καθώς επίσης είναι ορθό να γίνεται κατηγοριοποίηση των εν λόγω αρχείων ανάλογα με το περιεχόμενο τους και να συνυπολογίζεται η κατηγορία ή επίπεδο στο οποίο εμπίπτει το υπό κρίση υλικό (βλ. Δημοκρατία ν Γαλάτη, Ποινική Έφεση Αρ. 217/2018, 02/04/2019, ECLI:CY:AD:2019:D124 και Κωνσταντίνου ν Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 71/2017, 27/09/2017).
Στρεφόμενοι στα γεγονότα της παρούσας υπόθεσης, εκείνο το οποίο αναφύεται είναι ότι ο κατηγορούμενος, εκμεταλλευόμενος τις οικονομικές δυσκολίες της οικογένειας των παραπονουμένων και τα οικογενειακά και άλλα προβλήματα τους, κατάφερε και διείσδυσε σε αυτήν, απέκτησε την εμπιστοσύνη των τότε ανήλικων κοριτσιών, ασκούσε έλεγχο και ουσιαστικά ρόλο κηδεμόνα, όπως αναφέρεται και στην καταδικαστική απόφαση. Με την πρόφαση ότι ο κατηγορούμενος ήθελε να βοηθήσει τις ανήλικες με τα μαθήματα τους, άρχισε να τους διαβάζει στο δωμάτιο τους. Αντί τούτου, όμως, ο κατηγορούμενος καταχρώμενος την θέση εμπιστοσύνης και επιρροής που είχε, κακοποιούσε σεξουαλικά τις τότε ανήλικες, οι οποίες βρίσκονταν σε μια τρυφερή και κρίσιμη ηλικία. Ουσιαστικά ο κατηγορούμενος προκύπτει να ενέργησε μεθοδευμένα και με σχέδιο με απώτερο σκοπό να ικανοποιήσει τις σεξουαλικές του ορέξεις.
Αποτελεί επιβαρυντικό παράγοντα η συστηματική και για μεγάλο χρονικό διάστημα σεξουαλική κακοποίηση των δύο ανήλικων κοριτσιών, η οποία άρχισε πρώτα έναντι της Π.Κ. όταν αυτή βρισκόταν στην ηλικία των 12,5 ετών και συνεχίστηκε μέχρι που έγινε 15 χρόνων, δηλαδή για μία περίοδο τριών χρόνων. Ακολούθως, παρόμοια συμπεριφορά ο κατηγορούμενος επέδειξε και στην Ν.Κ. αρχίζοντας όταν αυτή ήταν στην ηλικία των 13 χρόνων και σταμάτησε λίγο πριν γίνει 15 χρόνων, δηλαδή πάλι για μια περίοδο τριών χρόνων. Η έκνομη συμπεριφορά του κατηγορούμενου σταμάτησε μόνο μετά που οι ανήλικες είχαν αρχίσει να αντιλαμβάνονται τη σοβαρότητα των πράξεων του και δεν του επέτρεπαν πλέον να συνεχίζει.
Σημειώνεται ότι η σεξουαλική κακοποίηση έναντι της Π.Κ. άρχισε όταν ακόμη αυτή ήταν κάτω των 13 ετών και η έκνομη αυτή συμπεριφορά του περιλαμβάνεται στην κατηγορίες αρ. 1 – 4. Επιβαρυντικό, επίσης, αποτελεί και το γεγονός ότι η Π.Κ. είναι άτομο με Ήπια Νοητική Αδυναμία και όπως έχει προκύψει από τη μαρτυρία, άτομο ευάλωτο και εύκολα μπορούσε να παρασυρθεί.
Υπόψη μας λαμβάνουμε και τον τρόπο που ο κατηγορούμενος κακοποιούσε σεξουαλικά τις ανήλικες. Επρόκειτο για αγγίγματα κάτω από τα ρούχα αλλά και γλειψίματα στο σώμα τους και στα γεννητικά τους όργανα και τρίψιμο αυτών. Επιπλέον και σε σχέση με την Ν.Κ. σε έξι διαφορετικές περιπτώσεις την έβαζε να τον αυνανίζει.
Επιβαρυντικός παράγοντας, επίσης, είναι και το γεγονός όλες οι πιο πάνω πράξεις του κατηγορουμένου, λάμβαναν χώρα στην οικία και συγκεκριμένα στο δωμάτιο των θυμάτων, χώρος ο οποίος έπρεπε να ήταν ασφαλής για τα θύματα και όχι ο κατηγορούμενος να τον είχε μετατρέψει σε χώρο όπου θα μπορούσε να ικανοποιούσε τις σεξουαλικές του ορέξεις.
Περαιτέρω, ιδιαίτερα επιβαρυντικός παράγοντας στην παρούσα είναι και η μεγάλη διαφορά ηλικίας μεταξύ κατηγορούμενου και παραπονουμένων. Ο κατηγορούμενος σήμερα είναι ηλικίας 57 χρόνων ενώ όταν άρχισε η έκνομη συμπεριφορά του κατά το έτος 2016 εναντίον της Π.Κ. ήταν στην ηλικία των 49 ετών ενώ εκείνη στην ηλικία των 12,5 ετών, δηλαδή υπήρχε μια διαφορά 37 περίπου χρόνων. Όταν άρχισε η έκνομη συμπεριφορά του έναντι της Ν.Κ., δηλαδή το έτος 2018, ο κατηγορούμενος ήταν στην ηλικία των 51 ετών ενώ εκείνη στην ηλικία των 13, δηλαδή υπήρχε μια διαφορά ηλικίας 38 περίπου χρόνων (βλ. Ν.Σ. v. Δημοκρατίας, Ποιν. Έφεση Αρ. 184/2015, Ημερ. 13/02/2018), ECLI:CY:AD:2018:B72.
Η πιο πάνω συμπεριφορά του κατηγορούμενου σε συνδυασμό με την μεγάλη διαφορά ηλικίας του με τις παραπονούμενες μόνο αποστροφή και απαξία δημιουργεί και επιβάλλει την πρόσδοση αποτρεπτικότητας στην ποινή που θα πρέπει να επιβληθεί.
Η έκνομη συμπεριφορά, όμως, του κατηγορούμενου, δεν σταμάτησε μόνο στα πιο πάνω αλλά αυτός εκμεταλλεύτηκε τις ανήλικες και σεξουαλικά. Συγκεκριμένα, ζητούσε από τις ανήλικες και του απέστελλαν φωτογραφίες και βίντεο που απεικόνιζαν το σώμα, τα γεννητικά τους όργανα και έβαζε την Ν.Κ. να βάζει το δάχτυλο της στα οπίσθια της, με σκοπό να τα παρακολουθήσει καθώς, επίσης, ανευρέθηκαν στο κινητό του τηλέφωνο και 7 αρχεία φωτογραφίας και 12 αρχεία βίντεο που απεικόνιζαν τις ανήλικες.
Λαμβάνουμε υπόψη τον μικρό αριθμό και φύση του συγκεκριμένου υλικού παιδικής πορνογραφίας. Ειδικότερα λαμβάνουμε υπόψη ότι οι φωτογραφίες απεικόνιζαν τις παραπονούμενες γυμνές και αφορούν ερωτικές πόζες που εντάσσονται στην ελαφρότερη κατηγορία / επίπεδο, δηλαδή το επίπεδο 1. Τα δε βίντεο παρουσιάζουν τις ανήλικες γυμνές να επιδίδονται σε σεξουαλικές πράξεις και εντάσσονται στην κατηγορία αρ. 2 – αυνανισμός σόλο από παιδί. Δεν θα πρέπει, όμως, να παραγνωρίζεται ότι είναι ο κατηγορούμενος που έβαζε τις ανήλικες να δημιουργήσουν τα πιο πάνω αρχεία και να του τα αποστείλουν, καταχρώμενος τη θέση εμπιστοσύνης και επιρροής που είχε σε αυτές, κατά τους ουσιώδεις χρόνους καθώς και το γεγονός ότι η Π.Κ. ήταν άτομο ευάλωτο με ήπια νοητική αδυναμία και μπορούσε εύκολα, όπως έχει προκύψει να παρασυρθεί, στοιχεία τα οποία είναι επιβαρυντικά για τις κατηγορίες της κατοχής παιδικής πορνογραφίας (βλ. Κωνσταντίνου ν Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 71/2017, Ημερ. 27/09/2017 με παραπομπή στην R v Oliver a. o. [2002] EWCA Crim 2766).
Πέραν των πιο πάνω και για σκοπούς περαιτέρω διαβάθμισης της σοβαρότητας των περιστάσεων της παρούσας υπόθεσης, συνυπολογίζεται και το γεγονός ότι ο κατηγορούμενος απειλούσε τις ανήλικες να μην αποκαλύψουν την έκνομη συμπεριφορά του, διαφορετικά θα δημοσίευε τις φωτογραφίες και βίντεο που είχε στην κατοχή του και τις αφορούσαν στο διαδίκτυο.
Συνολικά ειδωμένα και αποτιμούμενα τα γεγονότα που περιβάλλουν την παρούσα υπόθεση, είναι ιδιαίτερα σοβαρά και καταδικαστέα. Ο κατηγορούμενος με τον πλέον αισχρό και άκρως καταδικαστέο τρόπο συστηματικά κακοποιούσε και εκμεταλλευόταν σεξουαλικά δύο ανήλικες γειτόνισσες του, εκμεταλλευόμενος τα προβλήματα και αδυναμίες της οικογένειας τους και αδιαφορώντας πλήρως για τις συνέπειες των πράξεων του. Αντικειμενικά τέτοιες πράξεις και ενέργειες απολήγουν, σε πλήγμα της προσωπικότητας του θύματος και του ψυχικού του κόσμου, χωρίς να χρειάζεται σχετική μαρτυρία περί τούτο (βλ. Blackstone΄s, Criminal Practice, Έκδοση 2009, σελ. 3109 και Μηνά ν. Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση αρ. 228/18, ημερ. 16.3.2020), ECLI:CY:AD:2020:B102. Όπως έχει λεχθεί στην Σ. Π. ν. Αστυνομίας, (2014) 2 Α.Α.Δ. 468: «Η αμαύρωση και σπίλωση της παιδικής ψυχικής αθωότητας αποσυνθέτει τον χαρακτήρα του παιδιού σε βαθμό που αποστερείται της φυσιολογικής ζωής.».
Τέτοιου είδους συμπεριφορές οι οποίες διαπράττονται σε βάρος ανήλικων παιδιών δεν μπορεί να γίνουν ανεκτές και εκείνο το οποίο προέχει είναι η αυστηρή τιμωρία και η αποτροπή. Το Δικαστήριο έχει καθήκον να προστατέψει τα δικαιώματα των παιδιών, να διαφυλάξει την υγιή ανάπτυξη τους και να προστατέψει τον ψυχικό τους κόσμο καθώς και την αξιοπρέπεια των γυναικών.
Η επιβολή της ποινής αποτελεί πολύ λεπτό έργο του Δικαστηρίου και η δικαστική διεργασία για την επιμέτρηση της δεν είναι εύκολη. Απαιτείται εξισορρόπηση του γενικού συμφέροντος της δικαιοσύνης από τη μια και της εξατομίκευσης της ποινής στα πλαίσια του συγκεκριμένου παραβάτη από την άλλη (βλ. Κωνσταντίνος Λευκαρίτης κ.α. v. Δημοκρατία, Ποιν. Έφεση Αρ. 135/2014 και 138/2014).
Παρά τα πιο πάνω και τη σοβαρότητα των αδικημάτων που ο κατηγορούμενος αντιμετωπίζει και την ανάγκη που υπάρχει για αυστηρή αντιμετώπιση τους, η υποχρέωση του Δικαστηρίου για εξατομίκευση της ποινής, ώστε η ποινή που τελικά θα επιβληθεί από το Δικαστήριο, να αρμόζει στις προσωπικές περιστάσεις του κατηγορουμένου, λαμβάνοντας πραγματικά υπόψη, όλα τα ελαφρυντικά στοιχεία που μπορεί να υπάρχουν, δεν ατονεί. Η εξατομίκευση της ποινής όμως σε τέτοιου είδους αδικήματα δεν μπορεί εξουδετερώνει τα στοιχεία εκείνα που σχετίζονται με τη σοβαρότητα του ποινικού αδικήματος και την ανάγκη, ως και προελέχθη, για αποτελεσματική εφαρμογή του Νόμου προς προστασία των παιδιών ειδικά και της κοινωνίας γενικότερα (βλ. Κ. Χ. ν Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 272/2017, 26/09/2019, ECLI:CY:AD:2019:B397, Γ. Α. ν Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 178/2017, 24/10/2018, ECLI:CY:AD:2018:B457, Αστυνομία ν Πατούρη (ανωτέρω) και A. D. ν Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 177/2021, 16/03/2022), ECLI:CY:AD:2022:B96.
Προς όφελος του κατηγορούμενου και για σκοπούς μετριασμού της ποινής, λαμβάνουμε υπόψη το λευκό του ποινικό μητρώο, στοιχείο το οποίο του δίνει την ευχέρεια να αιτείται την επιείκια του Δικαστηρίου (βλ. Ψωμά v. Αστυνομίας (2003) 2 Α.Α.Δ. 40).
Θα πρέπει να σημειωθεί, όμως, ότι η επιείκια που θα μπορούσε να επιδειχθεί στον κατηγορούμενο θα ήταν μεγαλύτερη και ουσιαστική αν ενυπήρχε παραδοχή και μεταμέλεια εκ μέρους του στις κατηγορίες, κάτι το οποίο ελλείπει στην παρούσα υπόθεση. Στην Γ. Α. ν Δημοκρατίας Ποινική Έφεση Αρ. 178/2017, 24/10/2018, ECLI:CY:AD:2018:B457 λέχθηκαν τα εξής σχετικά:
«Η παραδοχή ακριβώς υποδηλώνει την αντίληψη του δράστη για το κακό που διέπραξε. Σε περιπτώσεις δε όπως η παρούσα έχει ως αποτέλεσμα να μην υποβληθεί ένα παιδί στην τραυματική εμπειρία της δίκης, όσο προσεκτική και αν είναι η αντιμετώπισή του κατά τη διάρκεια της αντεξέτασής του. Τότε είναι που θα μπορούσε ο εφεσείοντας με ψυχική και συνειδησιακή ταπείνωση έναντι του παιδιού, του οποίου την προσωπικότητα εξευτέλισε και τραυμάτισε ενεργώντας συστηματικά σε μια μακρά περίοδο χρόνου, να επικαλεστεί έμπρακτη μεταμέλεια και μειωμένη ανάγκη για ειδική αποτροπή. Η παρατήρηση βεβαίως αυτή δεν αναφέρεται στο αναφαίρετο δικαίωμα κάθε κατηγορούμενου να μην παραδεχθεί ενοχή το οποίο, όπως ορθά παρατήρησε το Κακουργιοδικείο, δεν μπορεί να εκλαμβάνεται ως επιβαρυντικός παράγοντας, αλλά στο ότι ένας κατηγορούμενος, ιδιαίτερα υπό τέτοιες περιστάσεις όπου η μη παραδοχή δεν περιορίστηκε στη νομική πτυχή αλλά είχε ως αποτέλεσμα να κληθεί ως μάρτυρας η ανήλικη, δεν μπορεί να τύχει της επιείκειας που θα εδικαιούτο εάν εξέφραζε εξ αρχής πλήρη και έμπρακτη μεταμέλεια.».
(βλ. επίσης, Αστυνομία ν Πατούρη (ανωτέρω), Γενικός Εισαγγελέας ν Σ. Σ., Ποινική Έφεση Αρ. 202/2021, Ημερ. 17/03/2022, ECLI:CY:AD:2022:D116, A. D. ν Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 177/2021, 16/03/2022, ECLI:CY:AD:2022:B96, Filip ν Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 112/2019, 03/12/2020, ECLI:CY:AD:2020:D412, Κ. Α. Μ. ν Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 127/2021, 04/11/2022, ECLI:CY:AD:2022:B419 , M. C. T. ν Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 222/2020, ημερ. 14/10/2022, ECLI:CY:AD:2022:B386, Ν. Σ. ν Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 184/2015, 13/02/2018, ECLI:CY:AD:2018:B72 και Νικολάου ν Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 2/2022, 19/12/2022).
Υιοθετούμε το πιο πάνω απόσπασμα και βρίσκει πλήρους εφαρμογής στην παρούσα, κατά την οποία ο κατηγορούμενος, όχι μόνο δεν προέβηκε σε παραδοχή, που ήταν φυσικά αναφαίρετο του δικαίωμα, αλλά αντεξέτασε και τις δύο παραπονούμενες αμφισβητώντας την εκδοχή και τα γεγονότα. Μάλιστα ζήτησε και η Κατηγορούσα Αρχή αναγκάστηκε και κλήτευσε και τον αδελφό των παραπονουμένων, επίσης, ανήλικo κατά τον ουσιώδη χρόνο. Η πιο πάνω στάση του, η οποία επαναλαμβάνουμε ήταν δικαίωμα του, στερεί από το Δικαστήριο την ευχέρεια να επιδείξει εκείνη την επιείκια που θα δικαιούταν αν εξέφραζε ευθύς εξ’ αρχής την μεταμέλεια του.
Προς περαιτέρω μετριασμό και εξατομίκευση της ποινής που θα επιβληθεί, λαμβάνουμε υπόψη τις προσωπικές, οικογενειακές και οικονομικές του συνθήκες, όπως αυτές αναφέρονται στην Έκθεση του Γραφείου Ευημερίας, την οποία η συνήγορος του υιοθέτησε.
Ειδικότερα, λαμβάνουμε υπόψη ότι ο κατηγορούμενος είναι ηλικίας 57 χρόνων σήμερα, έγγαμος, πατέρας ενός 17 χρονου παιδιού και πριν την σύλληψη του διέμενε με την οικογένεια του στη Λεμεσό. Βρίσκεται εκτός σταθερής εργασίας από το 2009 και η οικογένεια συντηρείται οικονομικά κυρίως από κρατικά επιδόματα.
Ο κατηγορούμενος διέκοψε τη φοίτηση του στον κλάδο επιπλοποιίας της Τεχνικής Σχολής Λεμεσού, για σκοπούς εργασίας στον ίδιο κλάδο. Εξέτισε κανονικά τη στρατιωτική του θητεία και ακολούθως συνέχισε να εργάζεται για κάποιο χρονικό διάστημα ως επιπλοποιός και μετά ως μαραγκός. Τέλεσε α΄ γάμο το 1995 και το 2004 εκδόθηκε διαζύγιο. Τον 01ον/2005 τέλεσε β΄ γάμο με την νυν σύζυγο του, η οποία κατάγεται από τη Ρουμανία και την Ουγγαρία, όμως, έχει πλέον λάβει την κυπριακή υπηκοότητα. Απέκτησε ένα γιο ο οποίος είναι μαθητής του κλάδου Πληροφορικής της Τεχνικής Σχολής Λεμεσού. Η σύζυγος του ουδέποτε έχει εργαστεί παρόλο που δεν αντιμετωπίζει οποιαδήποτε προβλήματα υγείας. Ο κατηγορούμενος εργάστηκε και ως βαφέας κτιρίων, διανομέας και υδραυλικός. Από το 2009 που ενεπλάκη σε αυτοκινητιστικό ατύχημα, παρουσιάζει ορθοπεδικά προβλήματα και παραμένει εκτός εργασίας και έκτοτε η οικογένεια συντηρείται από κρατικά επιδόματα. Κατά διαστήματα, αναφέρει, ο ίδιος αναλαμβάνει αυτοτελώς διάφορες χειρωνακτικές μικροεργασίες για ενίσχυση του εισοδήματος της οικογένειας. Όπως, ο ίδιος επίσης αναφέρει, αν και το 2022 αξιολογήθηκε από ιατροσυμβούλιο που τον έγκρινε ως ικανό για εργασία, ο ίδιος έχει απορρίψει διάφορες θέσεις εργασίας.
Λαμβάνουμε υπόψη μας τις προσωπικές περιστάσεις του κατηγορούμενου και τις οικονομικές του συνθήκες, όπως αποκαλύπτονται στην Έκθεση του Γραφείου Ευημερίας, όμως θα πρέπει να αναφερθεί ότι σε αδικήματα αυτής της φύσης, δηλαδή αδικήματα ιδιαίτερα σοβαρά τα οποία χρήζουν αποτροπής, οι προσωπικές περιστάσεις, δεν μπορούν να εξουδετερώσουν ή να αποδυναμώσουν τον αποτρεπτικό χαρακτήρα που πρέπει να έχει η ποινή. Η σημασία τους, έναντι της ανάγκης για αποτελεσματική εφαρμογή του Νόμου, η οποία, για προστασία του παιδιού ειδικά, και του κοινωνικού συνόλου, γενικότερα, προέχει, είναι μειωμένη (Κ. Χ. ν Δημοκρατίας (ανωτέρω), Γ. Α. ν Δημοκρατίας (ανωτέρω), Αστυνομία ν Πατούρη (ανωτέρω) και A. D. ν Δημοκρατίας (ανωτέρω).
Πάρα το ότι δεν έχει τεθεί οτιδήποτε άλλο από πλευράς υπεράσπισης για σκοπούς μετριασμού της ποινής, έχουμε στρέψει την προσοχή μας στο χρόνο που παρήλθε από τη διάπραξη των αδικημάτων, ειδικότερα αυτά τα οποία στρέφονταν εναντίον της Π.Κ., πλην όμως τούτο δεν μπορεί να αποτελεί ελαφρυντικό παράγοντα (βλ. Δ.Β.Γ.Κ v. Δημοκρατίας (ανωτέρω)). Όπως έχει νομολογηθεί, σε υποθέσεις όπως η παρούσα, τα πράγματα είναι διαφορετικά σε σχέση με τη καθυστέρηση στην καταγγελία του θύτη από ανήλικο. Η καθυστέρηση σε τέτοιου είδους αδικήματα είναι κατανοητή εφόσον είναι σύνηθες ότι χρειάζεται αρκετό θάρρος από νεαρό άτομο γενετήσιας ασέλγειας να το καταγγείλει (βλ. ΧΧΧ Μηνά v. Δημοκρατίας, Ποιν. Έφεση Αρ. 228/2018, Ημερ. 16/02/2020, ECLI:CY:AD:2020:B102, Μιχαήλ v. Δημοκρατίας (2003) 2 Α.Α.Δ. 123 και ΧΧΧ Αθηνάκη v. Δημοκρατίας, Ποιν. Έφεση Αρ. 218/2017 (σχ. Με 219/2017), Ημερ. 28/07/2020). Πόσο μάλλον στην παρούσα που ο κατηγορούμενος απειλούσε τις παραπονούμενες με παράνομη πράξη, ως αναφέρθηκε ανωτέρω, σε περίπτωση που έλεγαν ο,τιδήποτε σε τρίτο πρόσωπο και όταν οι παραπονούμενες, στην ουσία δεν είχαν και κάποιο πρόσωπο κοντά τους το οποίο να του το αναφέρουν.
Δεν παραγνωρίζουμε, επίσης, ότι ο κατηγορούμενος είναι πατέρας ενός ανήλικου τέκνου και ότι, όπως προκύπτει η οικογένεια αντιμετωπίζει οικονομικές δυσκολίες και γενικότερα ενδέχεται να υπάρξουν επιπτώσεις στα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας και στο ανήλικο, παρόλο που δεν έχει τεθεί το οτιδήποτε ενώπιον μας. Σε κάθε περίπτωση, όμως, οι επιπτώσεις φυλάκισης στην οικογένεια ενός κατηγορουμένου συγκαταλέγονται μεταξύ των ελαφρυντικών περιστάσεων, πλην όμως δεν είναι αποφασιστικής σημασίας στον καθορισμό της ποινής (βλ. Domotov κ.ά. ν. Αστυνομίας (1996) 2 Α.Α.Δ. 328).
Συνεκτιμώντας όλα τα πιο πάνω, κρίνουμε ότι η ποινή φυλάκισης δεν μπορεί να αποφευχθεί στην παρούσα. Τα αδικήματα τα οποία ο κατηγορούμενος αντιμετωπίζει και οι περιστάσεις διάπραξης τους είναι ιδιαίτερα σοβαρά και οποιαδήποτε άλλη ποινή, πέραν αυτή της φυλάκισης, θα έστελνε λανθασμένα μηνύματα και δεν θα εξυπηρετούσε τις ανάγκες και σκοπούς του Νόμου. Όλα τα ελαφρυντικά του κατηγορούμενου και οι προσωπικές του περιστάσεις δεν είναι ικανά να διαφοροποιήσουν το είδος της ποινής και αυτά θα παίξουν ρόλο στο ύψος της ποινής φυλάκισης που θα επιβληθεί.
Προηγούμενες αποφάσεις επιβολής ποινών δεν ενέχουν δεσμευτικό χαρακτήρα καθότι είναι αλληλένδετες με τη φύση και συνθήκες διάπραξης του εκάστοτε αδικήματος και τις προσωπικές συνθήκες του παραβάτη. Είναι, όμως, ενδεικτικές ως προς τον καθορισμό του μέτρου τιμωρίας συγκεκριμένων αδικημάτων και των παραμέτρων καθορισμού της ποινής (βλ. Ναζίπ ν Αστυνομίας (2014) 2Β Α.Α.Δ 808, Bistriceanu ν Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 76/2017, 26/04/2018, ECLI:CY:AD:2018:B199 και Νικολάου ν Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 2/2022, 19/12/2022).
Στην Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας v. Γεώργιου Κυρρη, Ποιν. Έφεση Αρ. 70/2022, Ημερ. 07/02/2023, ο εφεσίβλητος, κατόπιν παραδοχής του, κρίθηκε ένοχος σε έντεκα συνολικά κατηγορίες. Οι εννέα κατηγορίας αφορούσαν το αδίκημα του Άρθρου 6(4)(α) του Ν. 91(1)/2014 και οι δύο το αδίκημα του Άρθρου 6(3) του Ν. 91(1)/2014, μια εκ των οποίων αφορούσε και το εδάφιο (7) του εν λόγω Άρθρου. Ο εφεσίβλητος, ο οποίος διατηρούσε φάρμα/σχολή, κατά τις απογευματινές ώρες έκανε μαθήματα ιππασίας και προπονήσεις σε ανήλικα παιδιά και ενήλικες. Η εγκληματική συμπεριφορά στρεφόταν εναντίον τριών ανήλικων προσώπων. Σε επτά περιπτώσεις σε άγνωστη ημερομηνία του Απριλίου του 2021, καταχρώμενος τη θέση εμπιστοσύνης, εξουσίας και επιρροής, συμμετείχε σε σεξουαλική πράξη με τον Σ.Σ., ηλικίας 17 ετών. Συγκεκριμένα, σε δύο περιπτώσεις τον άγγιξε στα γεννητικά του όργανα, σε τρεις περιπτώσεις προέβηκε σε πεοληχία του, ενώ σε μια εξ’ αυτών ο ανήλικος προέβηκε σε πεοληχία του και τέλος, σε μια περίπτωση έβαλε το πέος του στον πρωκτό του ανήλικου.
Δυο κατηγορίες αφορούσαν των Δ.Ε., ηλικίας 12 ½ και 13 ½ ετών περίπου για το ότι, σε άγνωστη ημερομηνία του Δεκεμβρίου του 2017 και του Δεκεμβρίου του 2018, τον άγγιξε στα γεννητικά όργανα, βάλλοντας το χέρι του μέσα από το παντελόνι του.
Άλλες δύο κατηγορίες αφορούσαν τον Κ.Κ., ηλικίας 14 περίπου ετών και ότι σε άγνωστη ημερομηνία μεταξύ Ιουνίου 2020 και Φεβρουαρίου 2021, τον άγγιξε στα γεννητικά του όργανα.
Επιβλήθηκαν πρωτοδίκως ποινές φυλάκισης 5 ετών σε κάθε μια από τις κατηγορίες που αφορούσαν αγγίγματα στα γεννητικά όργανα των ανήλικων θυμάτων ενώ σε κάθε μια από τις κατηγορίες που αφορούσαν πράξεις πεοληχίας αλλά και στην κατηγορία που αφορούσε περίπτωση εισδοχής του πέους του εφεσίβλητου στον πρωκτό του ανηλίκου, ποινές φυλάκισης 10 ετών. Αποφασίστηκε, περαιτέρω, όπως οι ποινές φυλάκισης συντρέχουν.
Κατ΄ έφεση, αποφασίστηκε ότι, δεδομένου ότι η εγκληματική δράση του εφεσείοντα ήταν επαναλαμβανόμενη και στρεφόταν εναντίον τριών ανήλικων θυμάτων, η επιβολή συντρεχουσών ποινών φυλάκισης δεν επαρκούσε για να στιγματίσει την εγκληματική του συμπεριφορά, ούτε εναρμονιζόταν με τη σοβαρότητα των επιμέρους κατηγοριών και διατάχθηκε όπως οι ποινές φυλάκισης των 5 χρόνων που επιβλήθηκαν στις κατηγορίες που αφορούσαν αγγίγματα, εκτιθούν διαδοχικά με τις ποινές των 10 χρόνων που αφορούσαν πεοληχία και πρωτική διείσδυση, έτσι ώστε το σύνολο των ποινών να ανέλθει σε 15 χρόνια.
Στην υπόθεση Ν. Σ. ν Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 99/2021, 11/05/2022, ECLI:CY:AD:2022:B183, στον κατηγορούμενο, σε είκοσι επτά διαφορετικές κατηγορίες για το ποινικό αδίκημα της σεξουαλικής εκμετάλλευσης και κακοποίησης ανηλίκου, κατά παράβαση του Άρθρου 10 του Νόμου 87(1)/2007 και 6(4)(α) του Νόμου 91(1)/2014, στις οποίες καταδικάστηκε μετά από ακροαματική διαδικασία, επιβλήθηκαν συντρέχουσες ποινές φυλάκισης 8 χρόνων. Παραπονούμενη σε όλες τις κατηγορίες ήταν η θυγατέρα του, η οποία, κατά τους χρόνους που οι κατηγορίες αφορούσαν, ήταν, αναλόγως περίπτωσης, από 5 μέχρι 11 χρονών. Ο κατηγορούμενος από την εποχή που η θυγατέρα του ήταν 6 χρόνων την παρενοχλούσε κατ’ επανάληψη. Ξαπλώνοντας μαζί της, πότε στον καναπέ και πότε σε κρεββάτι, προσποιείτο τον κοιμισμένο και ακουμπούσε στα γεννητικά της όργανα, πότε το δάκτυλο του, κάνοντας κυκλικές κινήσεις, πότε το πέος του που ήταν σκληρό κάνοντας κινήσεις εμπρός - πίσω και πότε και με τους δύο τρόπους. Η εγκληματική του δράση, διήρκησε για 6 περίπου χρόνια. Ψυχολογική αξιολόγηση της ανήλικης κατέδειξε την παρουσία σοβαρής και επίμονης συμπτωματολογίας διαταραχής μετα-τραυματικού στρες η οποία συνοδευόταν από συνδετικά συμπτώματα αποπροσωποποίησης. Ο κατηγορούμενος ήταν ηλικίας 51 χρονών, είχε λευκό ποινικό μητρώο και ήταν πατέρας άλλων δύο ανήλικων παιδιών.
Στην Ο.Ο. v. Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 337/2018 (σχ. με την 351/2017), Ημερ. 20/01/2020, κ.α., ο εφεσειών καταδικάστηκε σε συντρέχουσες ποινές φυλάκισης 3 και 4 ετών, αφού κρίθηκε ένοχος (α) κατόπιν παραδοχής σε επτά (7) κατηγορίες κακοποίησης παιδιού, κατά παράβαση των άρθρων 2 και 6(1) του Ν.91(Ι)/2014, και (β) κατόπιν ακροαματικής διαδικασίας σε δύο (2) κατηγορίες σεξουαλικής κακοποίησης παιδιού, κατά παράβαση των άρθρων 2, 6(4)(α) και 6(4)(γ) του ίδιου πιο πάνω Νόμου, αδικήματα τα οποία διαπράχθηκαν την περίοδο Ιουνίου 2016 και Μαΐου 2017, με θύμα τη 14χρονη (τότε) ανήλικη xxx η οποία παρουσιάζει ήπια νοητική αδυναμία. Κατ’ έφεση οι ποινές φυλάκισης των τεσσάρων ετών που επιβλήθηκαν στα αδικήματα κατά παράβαση του Άρθρου 6(4)(α)(γ), αυξήθηκε σε 7 χρόνια, αφού λήφθηκε υπόψη και το γεγονός ότι ο εφεσίβλητος στερήθηκε της ελευθερίας του για 18 μήνες λόγω μη συμμόρφωσης στους όρους εμφάνισης του. Ο εφεσειών, ηλικίας κατά τον ουσιώδη χρόνο 46 ετών, ήταν νυμφευμένος με (πρώτη) εξάδελφη της μητέρας της ανήλικης και διέμενε μαζί με τη σύζυγο του και τα δύο τους παιδιά – ηλικίας 12 και 18 χρόνων – σε οικία στο χωριό xxx, η οποία βρισκόταν δίπλα από την οικία όπου διέμενε η ανήλικη με την οικογένεια της. Η ανήλικη, λόγω των σχέσεων των δύο οικογενειών, επισκεπτόταν συχνά το σπίτι του εφεσείοντα ο οποίος, εκμεταλλευόμενος κάθε προσφερόμενη ευκαιρία, είτε της έδειχνε πορνογραφικό υλικό σε ηλεκτρονικό υπολογιστή είτε αυνανιζόταν μπροστά της. Συγκεκριμένα, την περίοδο Ιουνίου-Ιουλίου του 2016, έδειξε στην ανήλικη σε τρεις περιπτώσεις πορνογραφικό υλικό στο οποίο απεικονίζονταν πρόσωπα να επιδίδονται σε σεξουαλικές πράξεις, παρά την αντίδραση της ανήλικης και ενώ ήθελε να φύγει ο εφεσείων δεν την άφηνε (κατηγορίες 4, 5 και 6), ενώ την περίοδο Ιουνίου 2016 και Μαΐου 2017, αυνανίστηκε μπροστά στην ανήλικη σε τέσσερις περιπτώσεις (κατηγορίες 7, 8, 9 και 10).
Πέραν των πιο πάνω, ο εφεσειών σε μία περίπτωση και ενώ βρισκόταν μόνος με την ανήλικη στο σαλόνι του σπιτιού του, της επιτέθηκε άσεμνα και αφού την έσυρε προς την καρέκλα που βρισκόταν εκεί, έβαλε το χέρι του μέσα στο κοντό παντελονάκι που φορούσε και εισχώρησε το δάχτυλο του, πρώτα στο αιδοίο και εν συνεχεία στον πρωκτό της. Με την εισχώρηση του δαχτύλου στο αιδοίο της, η ανήλικη πόνεσε και έσπρωξε τον Κατηγορούμενο για να τον απωθήσει.
Σε άλλη περίπτωση, ο εφεσειών ενώ η ανήλικη βρισκόταν σε πισίνα, την πλησίασε ο εφεσειών και αφού πρόταξε τα χέρια του στο περιτοίχισμα της πισίνας, εμποδίζοντας με τον τρόπο αυτό τη διαφυγή της, της είπε να μείνει εκεί. Ακολούθως κατέβασε το μαγιό του αλλά προτού προλάβει να προβεί σε οποιαδήποτε άλλη ενέργεια, η ανήλικη διέφυγε, κολυμπώντας κάτω από το νερό.
Οι παρενοχλήσεις της ανήλικης από τον Κατηγορούμενο δεν περιορίστηκαν μόνο στα ανωτέρω δύο περιστατικά. Σε αρκετές περιπτώσεις επεδείκνυε τα γεννητικά του όργανα στην ανήλικη.
Λήφθηκαν υπόψη ως επιβαρυντικοί παράγοντες για τον εφεσίβλητο (α) η εκμετάλλευση της παιδικής αφέλειας της ανήλικης, (β) η ήπια νοητική της υστέρηση, (γ) η μεγάλη διάρκεια των παρενοχλήσεων (Ιούνιο του 2016 μέχρι το Μάιο του 2017), (δ) η μεγάλη διαφορά ηλικίας θύτη (46 χρόνων) και θύματος (14 χρόνων) και (ε) το γεγονός ότι οι παρενοχλήσεις τραυμάτισαν τον ψυχικό κόσμο της ανήλικης, με αποτέλεσμα την πρόκληση σε αυτή μετατραυματικού στρες. Λήφθηκαν υπόψιν ως μετριαστικοί παράγοντες οι προσωπικές συνθήκες του εφεσίβλητου συμπεριλαμβανομένων και των προβλημάτων υγείας που αντιμετωπίζει όσο και το λευκό ποινικό του μητρώο.
Στην Γ.Α. v. Δημοκρατίας, Ποιν. Έφεση Αρ. 178/2017, Ημερ. 24/10/2018, ECLI:CY:AD:2018:B457, επιβλήθηκαν στο εφεσείοντα, συντρέχουσες ποινές φυλάκισης 6 ετών για κάθε κατηγορία σεξουαλικής κακοποίησης, κατά παράβαση του Άρθρου 6(4)(α) του Νόμου 91(1)/2014 και 15 μηνών για κάθε κατηγορία Άσεμνης Επίθεσης, κατά παράβαση του Άρθρου 151 του Ποινικού Κώδικα Κεφ. 154, οι οποίες επικυρώθηκαν κατ’ έφεση. Η έκνομη συμπεριφορά του εφεσείοντα στρεφόταν εναντίον της 10 χρονης τότε παραπονούμενης εκδηλούμενη από τον Μαϊο του 2015 μέχρι το Μαϊο του 2016. Κρίθηκε ένοχος μετά από ακροαματική διαδικασία σε 22 κατηγορίες, οι οποίες συνίσταντο στο ότι σε μια περίπτωση τη φίλησε στο στόμα, σε άλλες επτά περιπτώσεις τη φίλησε στο στόμα, τη «χαϊδεψε» στα γεννητικά όργανα, στα οπίσθια και στο στήθος, σε άλλες δύο περιπτώσεις τη φίλησε, τη χαϊδεψε στα γεννητικά όργανα, στα οπίσθια και στο στήθος, καθώς επίσης ότι τη φίλησε στο στόμα. Σε μια άλλη περίπτωση, φίλησε την ανήλικη, την αγκάλιασε και τη χαϊδεψε. Λήφθηκαν υπόψη ότι ο εφεσείοντας ενήργησε με μεθοδευμένο τρόπο δράσης και οι προσωπικές του συνθήκες και τονίστηκε η ιδιαίτερη σοβαρότητα τέτοιας φύσεων αδικημάτων και η ανάγκη για αποτροπή.
Στην υπόθεση Filip ν Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 112/2019, 03/12/2020, ECLI:CY:AD:2020:D412, συντρέχουσες ποινές φυλάκισης 7 χρόνων που επιβλήθηκαν στον εφεσείοντα από το πρωτόδικο Δικαστήριο σε δύο ξεχωριστές κατηγορίες για το αδίκημα της σεξουαλικής κακοποίησης παιδιού, κατά παράβαση του Άρθρου 6(4)(α) του Νόμου 91(1)/2014, μειώθηκαν κατ’ έφεση σε συντρέχουσες ποινές φυλάκισης 5 χρόνων φυλάκισης. Ο κατηγορούμενος, ήταν ο πατέρας της ανήλικης, η οποία όταν έλαβαν χώρα τα επίδικα περιστατικά, ήταν ηλικίας 13 χρονών. Ήταν ο μοναδικός γονέας και προστάτης της ανήλικης και άλλων δύο ανήλικων παιδιών. Ο κατηγορούμενος, σε δύο διαφορετικές περιπτώσεις στην διάρκεια του ιδίου έτους, είχε εισέλθει στο υπνοδωμάτιο της ανήλικης, ενώ αυτή ήταν ξαπλωμένη στο κρεβάτι της. Την πλησίασε και άρχισε να την αγγίζει σε διάφορα μέρη του σώματος της. Και τις δύο φορές, η ανήλικη αντέδρασε, φωνάζοντας για να τον απωθήσει. Κατά την διάρκεια του πρώτου περιστατικού μάλιστα, όταν η ανήλικη έπραξε ως προαναφέρθηκε, ο κατηγορούμενος την κτύπησε στο πρόσωπο με αποτέλεσμα αυτή να πέσει στο κρεβάτι και να κτυπήσει στην συνέχεια με το κεφάλι της στο πάτωμα. Και στις δύο περιπτώσεις, ο κατηγορούμενος δεν πτοήθηκε από την αντίδραση της ανήλικης. Ξάπλωσε στην συνέχεια δίπλα της στο κρεβάτι, της αφαίρεσε τα ρούχα και της άγγιζε στα γεννητικά όργανα. Ο κατηγορούμενος, ήταν λευκού ποινικού μητρώου και παραδέχθηκε αμέσως ενώπιον του Δικαστηρίου την εγκληματική του συμπεριφορά, επιδεικνύοντας μεταμέλεια. Ως μετριαστικός παράγοντας της ποινής του κατηγορουμένου που δεν ελήφθη υπόψη από το Δικαστήριο, κρίθηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο ότι ήταν, η επίδραση που θα είχε η ποινή φυλάκισης στα άλλα δύο ανήλικα παιδιά του κατηγορουμένου.
Στην υπόθεση Γενικός Εισαγγελέας ν Ν. Ν., Ποιν. Έφεση Αρ. 69/2017, ημερ. 05/12/2017 ποινή φυλάκισης 18 μηνών που επιβλήθηκε στον κατηγορούμενο από το πρωτόδικο Δικαστήριο, σε μία κατηγορία για το ποινικό αδίκημα της σεξουαλικής κακοποίησης παιδιού, κατά παράβαση του Άρθρου 6(3) του Νόμου 91(1)/2014, αυξήθηκε κατ’ έφεση σε ποινή φυλάκισης 3 χρόνων. Η σεξουαλική κακοποίηση συνίστατο σε τρίψιμο των γεννητικών οργάνων ανήλικου παιδιού ηλικίας 6 ½ χρόνων ενώ ο κατηγορούμενος ήταν ηλικίας 36 χρονών και φιλικό, προς την οικογένεια της ανήλικης, άτομο. Το περιστατικό, έλαβε χώρα σε χρόνο που η ανήλικη βρισκόταν υπό την εποπτεία της μητέρας του κατηγορουμένου. Ο κατηγορούμενος, είχε πάρει την ανήλικη μαζί με ακόμη ένα συγγενικό του παιδί, να παίξουν στην αυλή της οικίας του. Εκεί, στις κούνιες, ενώ ο κατηγορούμενος κουνούσε την ανήλικη στην κούνια, βρίσκοντας την κατάλληλη ευκαιρία, έβαλε το χέρι του μέσα από το φόρεμα της και κάτω από το εσώρουχο της και έτριψε τα γεννητικά της όργανα. Ως αποτέλεσμα του συμβάντος, ήταν η πρόκληση ψυχικού τραύματος στην ανήλικη, η οποία, σύμφωνα με την γνώμη παιδοψυχίατρου, έχρηζε ψυχολογικής υποστήριξης και θεραπείας για να συνεχίσει απρόσκοπτα η φυσιολογική ψυχό-συναισθηματική της ανάπτυξη. Σε εκείνη την υπόθεση, όμως, δεν υπήρξε προσχεδιασμός για την εγκληματική δράση του κατηγορουμένου, βία ή απειλή από πλευράς του προς την ανήλικη, ούτε και υπήρξε ποτέ στο παρελθόν από μέρους κατηγορουμένου τέτοιου είδους συμπεριφορά. Ο κατηγορούμενος ήταν λευκού ποινικού μητρώου, άγαμος, άνεργος και χρόνιος καρδιοπαθής. Παραδέχθηκε αμέσως στον ποινικό ανακριτή την εγκληματική του δράση και στην συνέχεια, παραδέχθηκε αμέσως και ενώπιον του Δικαστηρίου. Δήλωσε προς το Δικαστήριο, αναφερόμενος και στην συναισθηματική του συντριβή λόγω της εγκληματικής του δράσης, την μεταμέλεια του. Τονίστηκε η ανάγκη για επιβολή αποτρεπτικής ποινής, στις περιπτώσεις παιδιών κάτω των 13 ετών και σημειώθηκε ότι με βάση το Definite Guideline, η υπόθεση εντάσσεται στην κατηγορία 2 αφορώσα «Τοuching of naked genitalia, Sexual assault of a child under 13», όπου η αφετηρία για την επιβολή ποινής καθορίζεται στα δύο χρόνια, χωρίς όμως να παραγνωρίζεται ότι στο Ηνωμένο Βασίλειο οι προβλεπόμενες ποινές είναι χαμηλότερες από ότι στην Κύπρο, όπως αναφέρθηκε ανωτέρω.
Στην Α.R.R. v. Aστυνομίας, Ποινική Έφεση Αρ. 20/2022, Ημερ. 30/04/2024, συντρέχουσες ποινές φυλάκισης 3,5 ετών που επιβλήθηκαν στον εφεσείοντα σε δύο κατηγορίες σεξουαλικής κακοποίησης παιδιού, κατά παράβαση του Άρθρου 6(4)(α) του Νόμου 91(1)/2014, μειώθηκαν κατ’ έφεση σε συντρέχουσες ποινές φυλάκισης 3 ετών καθότι λανθασμένα λήφθηκε ως επιβαρυντικός παράγοντας η κατάχρηση θέσης εμπιστοσύνης, αφού αποτελούσε συστατικό στοιχείο των αδικημάτων. Ο εφεσείοντας διέπραξε τα αδικήματα κατά των δυο ανηλίκων παιδιών της συζύγου του από προηγούμενο γάμο, ήτοι της Ι.Κ. και Κ.Κ., γεννηθείσες περί τον Οκτώβριο του 2006 και Φεβρουάριο του 2005, αντίστοιχα. Κατά τον χρόνο διάπραξης των αδικημάτων ο Εφεσείων ήταν παντρεμένος με τη μητέρα των ανηλίκων με την οποία απέκτησαν ένα παιδί. Συζούσαν όλοι μαζί στην οικογενειακή κατοικία από το 2016. Τα αδικήματα κατά της Ι.Κ. διαπράχθηκαν στις 17.11.2020, όταν το θύμα βρισκόταν σε ηλικία 14 ετών. Ο Εφεσείων εισήλθε αργά το βράδυ περί τις 11μ.μ., στο δωμάτιο της ανήλικης φορώντας μόνο το εσώρουχο του και της ζήτησε να του κάνει μασάζ, το οποίο η ανήλικη έπραξε για λίγο. Ακολούθως ο Εφεσείων της είπε να ξαπλώσει μπρούμυτα και «αφού κάθισε στα οπίσθια της, της έβγαλε τη φανέλα και το στηθόδεσμο και της έγλειψε την πλάτη». Η ανήλικη του είπε ότι δεν ήθελε άλλο και τότε ο Εφεσείων έφυγε από το δωμάτιο, λέγοντας της να μην αποκαλύψει τι έγινε στη μητέρα της. Τα δε αδικήματα κατά της Κ.Κ. διαπράχθηκαν μεταξύ των ημερομηνιών 1.1.2018 και 31.7.2020, σε δυο διαφορετικές περιπτώσεις στις οποίες ο Εφεσείων «την αγκάλιαζε σφικτά αγγίζοντας την παράλληλα σε διάφορα μέρη του σώματος της κυρίως πάνω από τον κόκκυγα και στα πλαϊνά της κοιλιάς της».
Ως επιβαρυντικοί παράγοντες λήφθηκαν υπόψη η μεγάλη διαφορά ηλικίας μεταξύ του Εφεσείοντος και της Ι.Κ. (29 έτη) και το γεγονός ότι η Ι.Κ. ήταν ευάλωτο παιδί το οποίο πάσχει από Δ.Ε.Π.Υ. Προς μετριασμό της ποινής λήφθηκε υπόψη το λευκό του ποινικό μητρώο και το ότι είναι πατέρα μιας θυγατέρας την οποία απέκτησε με τη μητέρα του θύματος.
Στην Ν.Σ. v. Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 184/2015, Ημερομηνίας 13/02/2018, ECLI:CY:AD:2018:B72, ο εφεσειών κρίθηκε ένοχος μετά από ακρόαση για το αδίκημα του Άρθρου 6(3) του Νόμου 91(1)/2014. Ποινή φυλάκισης 3 ετών που του επιβλήθηκε πρωτόδικα αυξήθηκε κατ’ εφέση στα 5 έτη. Το θύμα ήταν ηλικίας 13 ετών και εφεσείοντας 63 ετών. Εντοπίστηκαν να στέκονται σε σημείο πολυκατοικίας και φιλιόνταν, γλείφονταν στο λαιμό, αγκαλιάζονταν και ο εφεσείοντας έπιανε τα οπίσθια και άλλα μέρη του σώματος της. Ο εφεσείοντας ήταν λευκού ποινικού μητρώου. Η ηλικία του ήταν ιδιαίτερα επιβαρυντικός παράγοντας ως προς την ίδια τη διάπραξη του αδικήματος και την ηλικία του θύματος. Επιβαρυντικά στοιχεία επίσης θεωρήθηκαν ο απόμερος και σκοτεινός τόπος που συντελέστηκε το αδίκημα, καθώς και οι λοιπές του συνθήκες, όπως ο εξ’ αντικειμένου αντίκτυπος της πράξης στο συγκεκριμένο θύμα. Τονίστηκε περαιτέρω η σημασία που υπέχει η παραδοχή σε τέτοιου είδους αδικήματα, η οποία δεν υπήρχε σε εκείνη την υπόθεση. Σημειώνεται ότι η καταδίκη του εφεσείοντα για το αδίκημα της σεξουαλικής κακοποίησης με κατάχρηση ευάλωτης θέσης, εδραζόμενο στο άρθρο 6(4)(β) του ιδίου Νόμου και στην οποία πρωτόδικα επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης 7 έτη, ακυρώθηκε κατ’ έφεση.
Στην Αστυνομία ν. Πατούρη (ανωτέρω) συντρέχουσες ποινές 10 μηνών για σεξουαλική κακοποίηση παιδιού ηλικίας 13½ ετών, βάσει των Άρθρων 6(3) και 6(4)(α) του Ν.91(Ι)/2014, κρίθηκαν έκδηλα ανεπαρκείς και αυξήθηκαν σε 3 έτη. Τα γεγονότα αφορούσαν δυο ξεχωριστά περιστατικά κατά τα οποία ο Εφεσείων ηλικίας 51 ετών, όντας σύντροφος και συμβίος της διαζευγμένης μητέρας της ανήλικης, (α) της τράβηξε την φανέλα που φορούσε προς τα πάνω πιάνοντας την από το στήθος και σφίγγοντας την συγχρόνως, το οποίο συνέχισε παρότι του ζήτησε να σταματήσει, (β) την επομένη ημέρα επανέλαβε την ίδια συμπεριφορά και πρόσθετα την έγλειψε στο στήθος και την φίλησε στο στόμα. Αποτελούσε αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι ο συμβίος της μητέρας της βρισκόταν σε θέση εμπιστοσύνης προς την ανήλικη, το οποίο αποτέλεσε επιβαρυντικό παράγοντα, καθώς και η μεγάλη διαφορά ηλικίας. Αναφορά γίνεται και στο Sexual Offences Definitive Guideline (σελ. 45-47), όπου για παρόμοια περιστατικά επιβλήθηκαν ποινές φυλάκισης μεταξύ 2 και 6 ετών. Για άλλη μια φορά επισημαίνεται η σημασία της παραδοχής σε σεξουαλικής φύσης αδικήματα, καθότι το θύμα δεν υπόκειται εκ νέου στην ψυχολογική δοκιμασία αναβίωσης της τραυματικής εμπειρίας.
Σημειώνεται ότι οι τελευταίες πιο πάνω αποφάσεις, αφορούν περιπτώσεις μεμονωμένων περιστατικών κατ’ αντίθεση με την παρούσα υπόθεση, η οποία αφορά μια συστηματική και για μεγάλο χρονικό διάστημα συμπεριφορά καθώς, επίσης, μεθοδευμένη και η εγκληματική συμπεριφορά του κατηγορούμενου περιλαμβάνει και σεξουαλική εκμετάλλευση των ανήλικων, κατοχή υλικού παιδικής πορνογραφίας και απειλές.
Στην ΧΧΧ ΑL Dhess v. Δημοκρατίας, Ποιν. Έφεση Αρ. 177/2021, Ημερ. 16/03/2022, ECLI:CY:AD:2022:B96, επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης 5 χρόνων για τα αδικήματα της σεξουαλικής κακοποίησης ανηλίκων και επιθέσεις. Επρόκειτο για αγγίγματα και χαϊδέματα των ανήλικων. Συγκεκριμένα, ο εφεσειών ο οποίος ήταν σύντροφος της μητέρας των ανηλίκων, Μ.Μ., Ν.Ν. και Α.Α. και διέμενε μαζί τους στην ίδια κατοικία, από τον Ιανουάριο του 2017 μέχρι τον Φεβρουάριο του 2020, σε δέκα περιπτώσεις συμμετείχε σε σεξουαλικές πράξεις με την ανήλικη Μ.Μ., δηλαδή την χαΐδευε τόσο στο στήθος όσο και στα οπίσθια. Ξεκίνησε όταν η Μ.Μ. ήταν 10 χρόνων και τερματίστηκε όταν ήταν 13 ετών. Της επιτέθηκε, επίσης, κτυπώντας την στα χέρια και σε διάφορα σημεία του σώματος της. Την ίδια περίοδο, ο εφεσειών σε δέκα περιπτώσεις συμμετείχε σε σεξουαλικές πράξεις με την Ν.Ν., δηλαδή την χαΐδευε στο στήθος και στα οπίσθια. Κατά την ίδια περίοδο ο Εφεσείων σε τέσσερις περιπτώσεις κτύπησε, επίσης, την εν λόγω ανήλικη σε διάφορα σημεία του σώματος της.
Οι ανήλικες παρουσίαζαν ψυχικά ενοχλήματα από τη συμπεριφορά του εφεσείοντα. Λήφθηκε υπόψη η παραδοχή του κατηγορούμενου σε εκείνη την υπόθεση καθώς και το γεγονός ότι η υπόθεση εντασσόταν στην κατηγορία της επαφής δια του αγγίγματος στο σώμα του θύματος, χωρίς να υπάρχει επαφή σε γυμνό σημείο, κάτι το οποίο διαφέρει από την παρούσα αφού υπήρχαν αγγίγματα, γλειψίματα και τρίψιμο στα γεννητικά όργανα των ανηλίκων, που είναι σαφώς σοβαρότερες πράξεις σεξουαλικής κακοποίησης.
Προτού προχωρήσουμε και να καταλήξουμε στο ύψος των επιβαλλόμενων ποινών, θα αναφερθούμε στο ζήτημα του κατά πόσο οι ποινές στην παρούσα θα πρέπει να δομηθούν ως συντρέχουσες ή διαδοχικές, έχοντας πάντοτε κατά το νου την αρχή της συνολικότητας των ποινών.
To Δικαστήριο έχει ευρεία διακριτική ευχέρεια να επιβάλει συντρέχουσες ή διαδοχικές ποινές ή συνδυασμό τους. Είτε όμως οι ποινές δομηθούν ως συντρέχουσες είτε ως διαδοχικές, η ποινή που θα επιβληθεί θα πρέπει σε κάθε περίπτωση να είναι ανάλογη της εγκληματικής συμπεριφοράς του κατηγορούμενου. Όπως έχει αναφερθεί στην χχχ Νικολάου v. Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 54/2019, Ημερ. 19/05/2022, ECLI:CY:AD:2022:D195, η πρωταρχική αρχή είναι ότι η συνολική ποινή πρέπει να είναι δίκαια και αναλογική. Στην χχχ Μούζου v. Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 127/2020, Ημερ. 18/03/2022, ECLI:CY:AD:2022:B119 λέχθηκε ότι όταν τα αδικήματα διαπράττονται στα πλαίσια μιας εγκληματικής ενέργειας ή συνδέονται μεταξύ τους θεματικά και χρονικά, είναι ενδεδειγμένο να τιμωρούνται με συντρέχουσες ποινές φυλάκισης. Από την άλλη, σε διακριτές εγκληματικές συμπεριφορές μπορούν να επιβληθούν διαδοχικές ποινές. Παραθέτουμε επίσης το κάτωθι σχετικό απόσπασμα από την Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας v. xxx (xxx) Θωμά, Ποινική Έφεση Αρ. 132/2017, σχ. με 136/2017, Ημερ. 26/06/2019, αναφορικά με τους παράγοντες που λαμβάνονται υπόψη κατά πόσο οι ποινές μπορούν να συντρέχουν ή ενδείκνυται να είναι διαδοχικές:
«Οι αρχές που εφαρμόζονται ως προς τις συντρέχουσες ή τις διαδοχικές ποινές είναι γνωστές. Συντρέχουσες ποινές επιβάλλονται κατά κανόνα όταν τα αδικήματα απορρέουν από μια ενιαία έκνομη συμπεριφορά, τέτοια που χρονικά και τοπικά να συνδέονται. (Thomas: Principles of Sentencing σελ. 47 κ. επ.). Η ομοιότητα των παρανόμων πράξεων, η σύνδεση και συνάφεια των γεγονότων και η συσχέτιση τους αποτελούν οδηγό για τον τρόπο άσκησης της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου (Achilleos v. P. (1989) 2 C.L.R. 331, Μιχαήλ ν. Δημοκρατίας (2003) 2 Α.Α.Δ. 123, Ευσταθίου ν. Δημοκρατίας (2014) 2 Α.Α.Δ. 541 και Γ. Μ. Πική: Sentencing in Cyprus, 2η Έκδ. σελ. 19 κ.ε.).
Από την άλλη, η διαδοχικότητα των ποινών είναι δυνατή όπου τα αδικήματα είναι μεταξύ τους ασύνδετα σε τόπο και χρόνο ή υποδηλώνουν συμπεριφορά που να δικαιολογεί τη διαδοχικότητα όπως όταν κάποιος διαπράττοντας σεξουαλικό αδίκημα, προχωρεί ταυτόχρονα φεύγοντας και σε ληστεία του θύματος (R. v. Sam Buckland [2013] EWCA Crim 91, Ομήρου ν. Δημοκρατίας, Ποιν. Έφ. αρ. 91/2017 ημερ. 2.5.2018), ECLI:CY:AD:2018:B214.
Η αρχή που υπερίπταται στη διαδοχικότητα είναι αυτή της συνολικότητας. Οι διαδοχικές ποινές δεν πρέπει να είναι δυσανάλογες εν τω συνόλω τους με τη γενικότερη αποτίμηση της παράνομης συμπεριφοράς. Η επιβαλλόμενη ποινή οφείλει σφαιρικά να είναι δίκαιη και ανάλογη. Αυτή είναι και η οδηγούσα αρχή του Sentencing Guidelines Council: Definitive Guideline του 2012. Σημειώνεται όμως επίσης ότι αδικήματα τα οποία έστω και αν απορρέουν από την ίδια συμπεριφορά ή είναι μεταξύ τους συνδεδεμένα εκ της φύσεως τους, δυνατόν να επισύρουν την ανάγκη για διαδοχικές ποινές εάν οι συντρέχουσες ποινές δεν επαρκούν για να στιγματίσουν την ολική εγκληματική συμπεριφορά. Ακόμη και αν το αποτέλεσμα των διαδοχικών ποινών είναι η σωρευτική ποινή να υπερβαίνει το ανώτατο όριο που επιτρέπεται από το Νόμο, αυτό δεν αποκλείεται όταν κρίνεται αναγκαίο (George Blake [1961] 45 Cr. App. Rep. 292). Στον Thomas, ανωτέρω, σελ. 56, αναφέρεται ότι ακόμη και εάν δύο αδικήματα είναι χρονικά συνδεδεμένα αυτό δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη ότι θα αντιμετωπισθούν ως μέρος μιας συμπεριφοράς εάν είναι κατ’ ουσίαν διαφορετικά σε χαρακτήρα ή έχουν αναφορά σε διαφορετικό θεματολόγιο.
(βλ. επίσης Στέλιος Στυλιανού v. Δημοκρατίας (2015) 2Β Α.Α.Δ 680).
Όπως υπεδείχθη στην Κατσιαρή ν. Αστυνομίας, Ποιν. ΄Εφεση 163/2019, ημερ. 20.12.2019:
«Όταν αδικήματα του ίδιου ή παρόμοιου χαρακτήρα στρέφονται εναντίον διαφορετικών προσώπων και μάλιστα κατά τρόπο επανειλημμένο, η επιβολή συντρεχουσών ποινών είναι δυνατό να μην αντανακλά τη συνολική εγκληματικότητα της συμπεριφοράς (Ευσταθίου ν. Δημοκρατίας (2014) 2 ΑΑΔ 541, R .v. Jamienson & Jamienson [2008] EWCA Crim 2761, Sentencing Council, Offences Taken into Consideration and Totality, Definitive Guideline, 2012, Ορφανίδη ν. xxx Χατζηχριστοδούλου Λτδ κ.α., Ποιν. Εφ. Αρ. 19/18, ημερ. 25.1.2019).
Κατά γενική δε αρχή, το σύνολο των διαδοχικών ποινών θα πρέπει να βρίσκεται σε αναλογία προς τη σοβαρότητα των επιμέρους κατηγοριών (Δημητρίου, Παπαγεωργίου (ανωτέρω)).»
(βλ. επίσης Κ.Ι. v. Δημοκρατίας, Ποιν. Έφεση Αρ. 126/2019, Ημερ. 25/02/2021, ECLI:CY:AD:2021:B60, Γ.Χ. v Δημοκρατίας (2015) 2 Α.Α.Δ. 586, Α.Κ. v Δημοκρατίας, Ποιν. Έφεση Αρ. 55/2019, Ημερ. 12/04/2021), ECLI:CY:AD:2021:B139, και Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας v. Γεώργιου Κυρρη, Ποιν. Έφεση Αρ. 70/2022, Ημερ. 07/02/2022).
Έχουμε αναλογιστεί το ορθό ποινικό μέτρο σε κάθε κατηγορία που ο κατηγορούμενος αντιμετωπίζει, λαμβάνοντας καθοδήγηση και από την σχετική νομολογία. Κρίνουμε ότι στην παρούσα, οι ποινές που θα επιβληθούν θα πρέπει να δομηθούν ως διαδοχικές έτσι ώστε να μπορούν να αντικατοπτρίζουν την συνολική εγκληματική συμπεριφορά του κατηγορούμενου. Έχοντας, φυσικά, πάντοτε υπόψη μας την αρχή της συνολικότητας της ποινής έτσι ώστε να μην απολήγει σε υπέρμετρη τιμωρία του κατηγορούμενου. Η κατάληξη μας για διαδοχικότητα των ποινών, εδράζεται στο γεγονός ότι η εγκληματική συμπεριφορά του κατηγορούμενου έλαβε χώρα για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, συστηματικά ( τρία χρόνια για την Π.Κ. και τρία χρόνια για την Ν.Κ.), σε διαφορετικά όμως χρονικά διαστήματα μεταξύ τους (2016, 2017 και 2018 για την Π.Κ. και 2020, 2021 και 2022 για την Ν.Κ.), στρεφόταν εναντίον δύο ξεχωριστών ανήλικων προσώπων κατά τον ουσιώδη χρόνο και παρά το ότι η φύση των αδικημάτων είναι συναφής και η σεξουαλική κακοποίηση λάμβανε χώρα στον ίδιο χώρο, κρίνουμε ότι η ομάδα των ποινών που θα επιβληθούν και θα αφορούν έκαστη ανήλικη καθώς και οι κοινές κατηγορίες, δηλαδή αυτές που αφορούν και τις δύο ανήλικες θα συντρέχουν αλλά αυτές θα είναι διαδοχικές μεταξύ τους, έτσι ώστε να αντικατοπτρίζουν την συνολική εγκληματική συμπεριφορά του κατηγορούμενου, υπό τις περιστάσεις και να στιγματίζουν την εγκληματική του συμπεριφορά σε έκαστη των παραπονουμένων (βλ. Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας v. Γεώργιου Κυρρη (ανωτέρω)).
Έχοντας λοιπόν υπόψη μας όλα τα πιο πάνω, θα προχωρήσουμε με την επιβολή των αρμόζουσων ποινών στις κατηγορίες που ο κατηγορούμενος αντιμετωπίζει. Κατά τον καθορισμό των ποινών, λαμβάνουμε υπόψη όλα τα πιο πάνω που αναφέρθηκαν, επιβαρυντικές περιστάσεις και ελαφρυντικά του κατηγορούμενου, καθώς επίσης τη φύση έκαστης πράξης που αφορούν οι κατηγορίες της σεξουαλικής κακοποίησης και την ηλικία εκάστης των παραπονούμενων, ειδικότερα την ηλικία της Π.Κ. σε κάποιες κατηγορίες η οποία κατ’ εκείνο το χρόνο ήταν κάτω των 13 ετών και τη συχνότητα διάπραξης των αδικημάτων σε έκαστη των ανηλίκων.
Καταλήγοντας, επιβάλλονται στον κατηγορούμενο, οι κάτωθι ποινές:
1) Στην κατηγορία αρ. 1, ποινή φυλάκισης 3 χρόνων.
2) Στις κατηγορίες αρ. 2, 3 και 4, ποινή φυλάκισης 5 χρόνων, σε έκαστη από τις κατηγορίες αυτές.
3) Στις κατηγορίες αρ. 5, 6, 7, 8, 9 και 10, ποινή φυλάκισης 4 χρόνων σε έκαστη απο αυτές.
4) Στην κατηγορία αρ. 11, ποινή φυλάκισης 3 μηνών.
5) Στην κατηγορία αρ. 12, ποινή φυλάκισης 8 μηνών.
6) Στην κατηγορία αρ. 43, ποινή φυλάκισης 6 μηνών.
7) Στην κατηγορία αρ. 13, ποινή φυλάκισης 3 χρόνων.
8) Στις κατηγορίες αρ. 14 και 15, ποινή φυλάκισης 2 χρόνων σε έκαστη από αυτές.
9) Στην κατηγορία αρ. 16, ποινή φυλάκισης 1 χρόνου.
10) Στις κατηγορίες αρ. 17, 18, 19, 20, 21, 22, 23, 27, 28, 29, 30 και 31, ποινή φυλάκισης 6 χρόνων σε έκαστη από αυτες.
11) Στις κατηγορίες αρ. 24, 25, 26, 32, 33 και 34, ποινές φυλάκισης 7 χρόνων σε έκαστη από αυτές.
12) Στις κατηγορίες αρ. 35, 36, 37, 38, 39 και 40, ποινές φυλάκισης 4 χρόνων, σε έκαστη από αυτές.
13) Στις κατηγορίες αρ. 41 και 42, ποινές φυλάκισης 2 χρόνων, σε έκαστη από αυτές.
Οι ποινές των κατηγοριών αρ. 1 – 10, 11, 12, 13, 14, 15, 16 και 43 (ομάδα Α) θα συντρέχουν μεταξύ τους. Οι ποινές των κατηγοριών αρ. 17, 18, 19, 20, 21, 22, 23, 24, 25, 26, 27, 28, 29, 30, 31, 32, 33, 34, 35, 36, 37, 38, 39, 40, 41 και 42, επίσης, θα συντρέχουν μεταξύ τους (ομάδα Β).
Οι συντρέχουσες ποινές φυλάκισης των κατηγοριών της ομάδα Β θα είναι διαδοχικές με τις συντρέχουσες ποινές φυλάκισης των κατηγοριών της ομάδας Α, έτσι ώστε το σύνολο της επιβληθείσας ποινής στον κατηγορούμενο να ανέρχεται στα 12 χρόνια.
€400 έξοδα να καταβληθούν από τη Δημοκρατίας.
Τα κινητά τηλέφωνα να επιστραφούν στους νόμιμους ιδιοκτήτες και/ή δικαιούχους τους ενώ τα dvd των οπτικογραφημένων καταθέσεων να καταστραφούν.
Οι ποινές φυλάκισης να μειωθούν κατά το χρονικό διάστημα που ο Κατηγορούμενος τελεί υπό κράτηση για την παρούσα υπόθεση και συγκεκριμένα από τις 31/03/2023.
(Υπ.) -----------------------------------------
Χρ. Χριστοδούλου, Π.Ε.Δ.
(Υπ.) -----------------------------------------
Μιχάλης Γ. Λοϊζου, Α.Ε.Δ.
(Υπ.) -----------------------------------------
Ε. Χατζήπαπα – Αβραάμ, Ε.Δ.
Πιστό αντίγραφο
Πρωτοκολλητής