Αστυνομικό Διευθυντή Πάφου ν. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΧΙΤΗΣ κ.α., Αρ. Υπόθεσης: 4426/23, 29/1/2024

ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΠΑΦΟΥ

ΕΝΩΠΙΟΝ: Ν. Φακοντή, Ε.Δ.

Αρ. Υπόθεσης: 4426/23

Αστυνομικό Διευθυντή Πάφου

1.ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΧΙΤΗΣ

2.ΑΛΕΞΙΑ ΙΑΚΩΒΟΥ

Κατηγορούμενοι

Ημερομηνία: 29 Iανουαρίου, 2024

ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ:

Για την Κατηγορούσα Αρχή: O κ. Σ. Χρυσοστόμου

Για τον Κατηγορούμενο 1: Ο κ. Α. Αλεξάνδρου

Κατηγορούμενος αρ. 1: Παρών

Π Ο Ι Ν Η

(αναφορικά με τον 1^ο Κατηγορούμενο)

Ο κατηγορούμενος 1 που στο εξής θα καλείται και ως ο Κατηγορούμενος κρίθηκε ένοχος μετά από ακροαματική διαδικασία στην 12^η και 16^η Κατηγορία[1].

Περαιτέρω αυτός παραδέχθηκε πριν την έναρξη της ακρόασης τις κατηγορίες 5, 9, 13, 14, 15, 17, 18, 19, 20 και 21.

Οι κατηγορίες στις οποίες το Δικαστήριο καλείται να επιβάλει ποινή έχουν ως εξής:

Η 5^η Κατηγορία αφορά το αδίκημα της απόδρασης προσώπου που τελεί υπό νόμιμο κράτηση, κατά παράβαση του άρθρου 128(β) του Ποινικού Κώδικα Κεφ. 154. Σύμφωνα με τις λεπτομέρειες κατηγορίας ο Κατηγορούμενος στις 06.06.2023 στην Πάφο, ενώ τελούσε υπό νόμιμο κράτηση και βρισκόταν υπό τον έλεγχο του Α/Αστ. Φ. Μακρυγιάννη της Τροχαίας Πάφου, απέδρασε.

Η 9^η Κατηγορία αφορά την κατοχή αντικειμένου εκτόξευσης οποιουδήποτε αερίου ή χημικής ουσίας κατά παράβαση των άρθρων 2, 25(1)(2) του Περί Πυροβόλων Όπλων Νόμου 113(1)/2004 όπως έχει τροποποιηθεί. Σύμφωνα με τις λεπτομέρειες κατηγορίας ο κατηγορούμενος στις 06.06.2023 είχε στην κατοχή του ένα αντικείμενο εκτόξευσης αερίου ή χημικής ουσίας με την ένδειξη COMMANDO PEPPER GAS.

Η 12^η Κατηγορία αφορά το αδίκημα της παράνομης κατοχής περιουσίας κατά παράβαση του άρθρου 309 του Ποινικού Κώδικα Κεφ. 154. Σύμφωνα με τις λεπτομέρειες κατηγορίας ο Κατηγορούμενος 1, στις 12 Ιουνίου του 2023 στην Κάτω Πάφο είχε στην κατοχή του μέσα στο αυτοκίνητο με αριθμούς εγγραφής [ ] περιουσία για την οποία υπήρχε εύλογη υπόνοια ότι ήταν κλοπιμαία, ήτοι ένα μαύρο δερμάτινο τσαντάκι εντός του οποίου υπήρχαν μια αλυσίδα χεριού στην οποία υπήρχαν τοποθετημένα ένα σχήμα βιβλίου που ανοίγει, ένα ρολόι, ένα σχήμα κλουβί πτηνών, ένα σχήμα καρδιάς, δύο ζεύγη σκουλαρίκια, μια καρφίτσα με σχήμα πτηνό με πράσινες και κόκκινες πέτρες τοποθετημένες πάνω σε αυτό, δύο μικροί σταυροί, τρία δακτυλίδια, δύο αλυσίδες λαιμού, μια κάρτα REVOLUT στο όνομα ZOLTAN GABOR DAJKA και μια κυπριακή άδεια οδηγού και μια μαθητική άδεια οδηγού στο όνομα ΣΑΒΒΑΣ ΣΑΒΒΑ.

Η 13^η Κατηγορία αφορα το αδίκημα της παράνομης κατοχής ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Α, κατά παράβαση των άρθρων 2, 3, 6(1)(2), 30, 31, 31Α Πρώτος Πίνακας Μέρος Ι και Τρίτος Πίνακας του Περί Ναρκωτικών Φαρμάκων και Ψυχοτρόπων Ουσιών Νόμου 29/77. Σύμφωνα με τις λεπτομέρειες κατηγορίας ο Κατηγορούμενος στις 12.06.2023 στην Πάφο είχε στην κατοχή του ελεγχόμενο φάρμακο τάξεως Α, δηλαδή κοκαΐνη συνολικού βάρους 1,25 γραμμαρίου χωρίς άδεια του Υπουργού Υγείας.

Η 14^η Κατηγορία αφορα το αδίκημα της παράνομης κατοχής ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Α, κατά παράβαση των άρθρων 2, 3, 6(1)(2), 30, 31, 31Α Πρώτος Πίνακας Μέρος Ι και Τρίτος Πίνακας του Περί Ναρκωτικών Φαρμάκων και Ψυχοτρόπων Ουσιών Νόμου 29/77. Σύμφωνα με τις λεπτομέρειες κατηγορίας ο Κατηγορούμενος στις 12.06.2023 στην Πάφο είχε στην κατοχή του ελεγχόμενο φάρμακο τάξεως Α, δηλαδή μεθαμφεταμίνη συνολικού βάρους 0,37 γραμμαρίου χωρίς άδεια του Υπουργού Υγείας.

Η 15^η Κατηγορία αφορα το αδίκημα της παράνομης κατοχής ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Β, κατά παράβαση των άρθρων 2, 3, 6(1)(2), 30, 30Α, 31, 31Α Πρώτος Πίνακας Μέρος ΙΙ και Τρίτος Πίνακας του Περί Ναρκωτικών Φαρμάκων και Ψυχοτρόπων Ουσιών Νόμου 29/77. Σύμφωνα με τις λεπτομέρειες κατηγορίας ο Κατηγορούμενος στις 12.06.2023 στην Πάφο είχε στην κατοχή του ελεγχόμενο φάρμακο τάξεως Β, δηλαδή κάνναβη συνολικού βάρους 192,36 γραμμαρίων χωρίς άδεια του Υπουργού Υγείας.

Η 16 Κατηγορία αφορά το αδίκημα της παράνομης κατοχής ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Β με σκοπό την προμήθεια σε άλλα πρόσωπα, κατά παράβαση των άρθρων 2,3,5(1)(β),6(3), 30, 30 Α, 31 και 31 Α, Πρώτος Πίνακας Ελεγχόμενα Φάρμακα Μέρος ΙΙ, Φάρμακα Τάξεως Β και τρίτος Πίνακας του Περί Ναρκωτικών Φαρμάκων και Ψυχοτρόπων Ουσιών Νόμου 29/77 όπως έχει τροποποιηθεί. Σύμφωνα με τις λεπτομέρειες ο κατηγορούμενος 1 στις 12 Ιουνίου του 2023 στην Πάφο είχε στην κατοχή του ελεγχόμενο φάρμακο τάξεως Β, χωρίς άδεια του Υπουργού Υγείας δηλαδή κάνναβη συνολικού βάρους 192,36 γραμμαρίων με σκοπό την προμήθεια σε άλλα πρόσωπα.

Η 17^η Κατηγορία αφορα το αδίκημα της παράνομης κατοχής ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Β, κατά παράβαση των άρθρων 2, 3, 6(1)(2), 30, 30Α, 31, 31Α Πρώτος Πίνακας Μέρος ΙΙ και Τρίτος Πίνακας του Περί Ναρκωτικών Φαρμάκων και Ψυχοτρόπων Ουσιών Νόμου 29/77. Σύμφωνα με τις λεπτομέρειες κατηγορίας ο Κατηγορούμενος στις 12.06.2023 στην Πάφο είχε στην κατοχή του μια ζυγαριά ακριβείας στην οποία ανιχνεύθηκαν ίχνη κάνναβης χωρίς άδεια του Υπουργού Υγείας.

Η 18^η Κατηγορία αφορα το αδίκημα της παράνομης χρήσης ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Α, κατά παράβαση των άρθρων 2, 3, 10(δ), 30 και 31 Πρώτος Πίνακας Μέρος Ι και Τρίτος Πίνακας του Περί Ναρκωτικών Φαρμάκων και Ψυχοτρόπων Ουσιών Νόμου 29/77. Σύμφωνα με τις λεπτομέρειες κατηγορίας ο Κατηγορούμενος στις 11.06.2023 στην Πάφο έκανε χρήση ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Α, δηλαδή μεθαμφεταμίνης.

Η 19^η Κατηγορία αφορα το αδίκημα της παράνομης χρήσης ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Α, κατά παράβαση των άρθρων 2, 3, 10(α), 30 και 31 Πρώτος Πίνακας Μέρος Ι και Τρίτος Πίνακας του Περί Ναρκωτικών Φαρμάκων και Ψυχοτρόπων Ουσιών Νόμου 29/77. Σύμφωνα με τις λεπτομέρειες κατηγορίας ο Κατηγορούμενος στις 11.06.2023 στην Πάφο έκανε χρήση ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Α, δηλαδή κοκαΐνης.

Η 20^η Κατηγορία αφορα το αδίκημα της παράνομης χρήσης ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Β, κατά παράβαση των άρθρων 2, 3, 10(α), 30 και 31 Πρώτος Πίνακας Μέρος ΙΙ και Τρίτος Πίνακας του Περί Ναρκωτικών Φαρμάκων και Ψυχοτρόπων Ουσιών Νόμου 29/77. Σύμφωνα με τις λεπτομέρειες κατηγορίας ο Κατηγορούμενος στις 11.06.2023 στην Πάφο έκανε χρήση ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Β, δηλαδή κάπνισε κάνναβη.

Η 21^η Κατηγορία αφορα το αδίκημα της παράνομης κατοχής ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Β, κατά παράβαση των άρθρων 2, 3, 6(1)(2), 30, 30Α, 31, 31Α Πρώτος Πίνακας Μέρος ΙΙ και Τρίτος Πίνακας του Περί Ναρκωτικών Φαρμάκων και Ψυχοτρόπων Ουσιών Νόμου 29/77. Σύμφωνα με τις λεπτομέρειες κατηγορίας ο Κατηγορούμενος στις 06.06.2023 στην Πάφο είχε στην κατοχή του ελεγχόμενο φάρμακο τάξεως Β δηλαδή κάνναβη συνολικού βάρους 0,2802 γραμμαρίων χωρίς άδεια του Υπουργού Υγείας.

Τα γεγονότα που πλαισιώνουν τις πιο πάνω κατηγορίες προκύπτουν είτε από τα ευρήματα της απόφασης ημερομηνίας 05.01.2024 είτε μέσω των γεγονότων που εκτέθηκαν γραπτώς (σχετικό το Παράρτημα 1 που αφορά τις Κατηγορίες 5 & 9 και το Παράρτημα 2 που αφορά τις Κατηγορίες 13,14,15,17,18,19,20 και 21) από πλευράς Κατηγορούσας Αρχής.

Αυτά έχουν συνοπτικά ως εξής:

Σε σχέση με τα γεγονότα που έλαβαν χώρα στις 06.06.2023 σε κοντινό σημείο από τον Κεντρικό Αστυνομικό Σταθμό Πάφου:

Σύμφωνα με αυτά ο Κατηγορούμενος στις 06.06.2023 επέβαινε ως συνοδηγός στο όχημα με αριθμούς εγγραφής [ ] το οποίο οδηγείτο από την Αλεξία Ιακώβου και είχαν μεταβεί στον Κεντρικό Αστυνομικό Σταθμό για να υπογράψουν. Εκεί μέλη της Αστυνομικής Δύναμης Κύπρου τους ζήτησαν να σταματήσουν για να προβούν σε ελέγχους για ενδεχόμενες τροχαίες παραβάσεις που αφορούσαν το συγκεκριμένο όχημα.

Σε έρευνα που έλαβε χώρα στον Κατηγορούμενο εντοπίστηκε να έχει στην κατοχή του ελεγχόμενο φάρμακο τάξεως Β, δηλαδή κάνναβη συνολικού βάρους 0,2802 ενώ επιπρόσθετα εντοπίστηκε ένα αντικείμενο εκτόξευσης αερίου και συγκεκριμένα αυτό έφερε την ένδειξη COMMANDO PEPPER GAS.

Ενώ ο Κατηγορούμενος τελούσε υπό νόμιμο κράτηση στα πλαίσια σύλληψης για την διάπραξη αυτόφορων αδικημάτων και συγκεκριμένα βρισκόταν υπό τον έλεγχο του Α/Αστ. 4121 Φ. Μακρυγιάννη της Τροχαίας Πάφου αυτός απέδρασε και αναζητείτο.

Σε σχέση με τα γεγονότα που έλαβαν χώρα στις 12.06.2023 στην περιοχή Universal στην Πάφο:

Ο Κατηγορούμενος στις 12.06.2023 συνελήφθηκε στην οδό [ ] που ευρίσκεται στην περιοχή Universal της Επαρχίας Πάφου. Σε σωματικό έλεγχο που διενεργήθηκε σε αυτόν σε τσαντάκι μέσης χρώματος μαύρου που αυτός φορούσε εντοπίστηκε ένα τεμάχιο χαρτομάντιλο άσπρου χρώματος εντός του οποίου υπήρχε ποσότητα πράσινης ξηρής φυτικής ύλης ήτοι κάνναβης, μια ζυγαριά ακριβείας με ίχνη πράσινης ξηρής φυτικής ύλης ήτοι κάνναβης, ένα τεμάχιο σακουλάκι χρώματος ροζ εντός του οποίου υπήρχε ποσότητα άσπρης σκόνης ήτοι κοκαΐνη, ένα σακουλάκι τύπου ζιπ-λοκ εντός του οποίου υπήρχε άσπρη κρυσταλλική ουσία ήτοι μεθαμθεταμίνη (αφορά τις ναρκωτικές ουσίες και ποσότητες των κατηγοριών 13, 14 και 17). Στα πλαίσια της ίδιας έρευνας εντοπίστηκε επίσης στον Κατηγορούμενο στο ίδιο τσαντάκι μέσης αριθμός χρυσαφικών και αντικειμένων ως αυτά περιγράφονται στην 12^η Κατηγορία.

Σε εξέταση Narcotest που διενεργήθηκε στον Κατηγορούμενο αυτός βρέθηκε θετικός σε κάνναβη, αμφεταμίνες και κοκαΐνη αφού ανέφερε ότι προηγουμένως (στις 11.06.2023) ότι είχε κάνει χρήση των συγκεκριμένων ναρκωτικών ουσιών.

Ο Αστ. 495 Γ. Δημητρίου κλήθηκε στις 12.06.2023 μετά την σύλληψη του Κατηγορούμενου να μεταβεί στην οδό [ ] όπως και έπραξε μαζί με άλλα μέλη της ΥΚΑΝ Πάφου όπου και έλαβε γραπτή συγκατάθεση από τον Παχίτη για διεξαγωγή έρευνας στην κατοικία όπου αυτός διέμενε στην οδό [ ] αρ. 8 και η οποία άνηκε στην Ιακώβου. Κατά την διάρκεια της έρευνας στην οικία ο Παχίτης αφού ερωτήθηκε αν υπάρχει οτιδήποτε παράνομο εντός της κατοικίας υπέδειξε στο σαλόνι αυτής μια βαλίτσα πλάτης χρώματος παραλλαγή αναφέροντας ότι μέσα σε αυτή υπήρχαν ναρκωτικά. Η βαλίτσα ανοίχθηκε και διαπιστώθηκε πως εντός αυτής υπήρχε ένα τσαντάκι χρώματος μπλε με επιγραφή MY LEEDS το οποίο αφού ανοίχθηκε διαπιστώθηκε ότι μέσα σε αυτό υπήρχε ποσότητα πράσινης ξηρής φυτικής ύλης – κάνναβης μεικτού βάρους 209 γραμμαρίων. Από επιστημονικές εξετάσεις που έγιναν στα πλαίσια διερεύνησης της υπόθεσης η καθαρή ποσότητα της κάνναβης που εντοπίστηκε ανερχόταν σε 192,36 γραμμάρια.

Τέλος σε σχέση με τον Κατηγορούμενο αναφέρθηκε ότι πρόκειται για πρόσωπο λευκού ποινικού μητρώου ενώ ο κ. Χρυσοστόμου ζήτησε η διαχείριση των τεκμηρίων όπως γίνει με τον τρόπο που καθορίζεται στο τέλος της παρούσας απόφασης. Αναφέρθηκε επίσης στην ύπαρξη €45.00 εξόδων μαρτύρων.

Ένεκα της σοβαρότητας των αδικημάτων που ο Κατηγορούμενος αντιμετωπίζει αλλά και του νεαρού της ηλικίας του ζητήθηκε και ετοιμάστηκε έκθεση του Γραφείου Ευημερίας (μέσω των Κεντρικών Φυλακών) που αφορά τις προσωπικές, οικογενειακές και οικονομικές του περιστάσεις. Αξιοσημείωτο όμως πως ο κ. Αλεξάνδρου κάλεσε το Δικαστήριο να μην λάβει υπόψη του το περιεχόμενο της καθότι σε αυτήν περιλαμβάνονται ως υποστήριξε και μάλιστα υπέδειξε σοβαρές ανακρίβειες αλλά και περιεχόμενο το οποίο δεν αφορά τον πελάτη του συνεπώς δήλωσε ρητά πως δεν επιθυμεί την ετοιμασία συμπληρωματικής ή νέα έκθεσης ή την κλήτευση της Λειτουργού που ετοίμασε αυτή για να δώσει διευκρινήσεις για το περιεχόμενο της έκθεσης και ότι ο ίδιος είναι σε θέση να εκθέσει το σύνολο των προσωπικών, οικογενειακών και οικονομικών περιστάσεων του πελάτη του πράγμα και το οποίο έπραξε στα πλαίσια της προφορικής του αγόρευσης.

Η αγόρευση του κ. Αλεξάνδρου ήταν ιδιαίτερα εκτενής και εμπεριστατωμένη και έχω υπόψη μου το σύνολο της επιχειρηματολογίας του. Συνοψίζω τα ακόλουθα για σκοπούς της παρούσας απόφασης.

Ο κ. Αλεξάνδρου ουσιαστικά εξέφρασε την απολογία του πελάτη του μόνο σε σχέση με τις κατηγορίες που αυτός έχει παραδεχθεί αφήνοντας έξω από την απολογία αυτή τις κατηγορίες που αυτός κρίθηκε ένοχος μετά από ακροαματική διαδικασία (12^η & 16^η κατηγορία) και υποστήριξε την θέση πως η διάπραξη των αδικημάτων έγινε από μέρους του Κατηγορούμενου κάτω από τέτοιες συγκεκριμένες συνθήκες οι οποίες είναι τέτοιες που δίδουν το δικαίωμα σε αυτόν να ζητά από το Δικαστήριο να επιδείξει την μέγιστη δυνατή επιείκια του. Επίκληση έγινε στο γεγονός ότι το Δικαστήριο έχει ενώπιον του ένα νεαρό παραβάτη αφού σήμερα είναι ηλικίας 20 ετών ενώ έχει διαπράξει τα αδικήματα στην ηλικία των 19 ½ ετών δηλαδή σχεδόν αμέσως μετά που αυτός ενηλικιώθηκε και βρισκόταν στην αρχή της σταδιοδρομίας της ζωής του. Μάλιστα εξέφρασε και την θέση πως ένεκα του ότι ο κατηγορούμενος συνελήφθηκε και κρατήθηκε στα πλαίσια (αρχικά) διερεύνησης της υπόθεσης από τις 12.06.2023 αλλά η κράτηση αυτή συνεχίστηκε και μετά την καταχώρηση της υπό εξέταση υπόθεσης μέχρι και σήμερα πως το γεγονός αυτό θα πρέπει να ληφθεί ουσιωδώς υπόψη από το Δικαστήριο με την συνολική περίοδο αυτή της προφυλάκισης του να είναι μια αυστηρή ποινή και συνεπώς να μην ενδείκνυται η επιβολή οποιασδήποτε περαιτέρω ποινής.

Στρεφόμενος προς τις προσωπικές και οικογενειακές του περιστάσεις ο κ. Αλεξάνδρου ανέφερε πως πρόκειται για πρόσωπο που γεννήθηκε στις 21.12.2003, μοναχοπαίδι με γονείς που εργάζονται στον ιδιωτικό τομέα και βρίσκονται σήμερα μαζί του στην αίθουσα του Δικαστηρίου αγωνιώντας και αυτοί για την εξέλιξη της υπόθεσης. Με την αποφοίτηση του από το σχολείο αυτός εντάχθηκε στην Εθνική Φρουρά την οποία υπηρέτησε. Δυστυχώς σε ηλικία 17 ετών ο Κατηγορούμενος έμπλεξε με την χρήση απαγορευμένων ουσιών και συγκεκριμένα κάνναβης ενώ στην συνέχεια παρασύρθηκε ακόμα περισσότερο και προχώρησε στην χρήση σκληρότερων ναρκωτικών τόσο κρύσταλ όσο και κοκαΐνης.

Μάλιστα συνειδητοποιώντας το πρόβλημα της σοβαρής αυτής εξάρτησης από τα ναρκωτικά ο Κατηγορούμενος στις 14.02.2023 δηλαδή σε χρόνο προγενέστερο της διάπραξης των συγκεκριμένων αδικημάτων αποτάθηκε στην Αγία Σκέπη (σχετικό το Παράρτημα 3) με σκοπό να ενταχθεί σε πρόγραμμα απεξάρτησης. Επιπρόσθετα ο κ. Αλεξάνδρου σημείωσε πως αμέσως μετά την σύλληψη του πελάτη του και την καταχώρηση της εναντίον του υπόθεσης ζήτησε από τον Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας να εξετάσει το ενδεχόμενο αναστολής της 16^ης Κατηγορίας δηλαδή του αδικήματος της κατοχής συγκεκριμένης ποσότητας κάνναβης με σκοπό την εμπορεία σχετικό το Παράρτημα 4) έτσι ώστε να μπορούσε ο Κατηγορούμενος σε περίπτωση έγκρισης του αιτήματος να ζητήσει την παραπομπή του από το Δικαστήριο σε κλειστό πρόγραμμα απεξάρτησης στην Αγία Σκέπη όμως ο Εισαγγελέας δεν απάντησε θετικά στο αίτημα αυτό παρά την γνήσια επιθυμία του Κατηγορούμενου. Παρά όμως την εξέλιξη αυτή ο Κατηγορούμενος έχει προχωρήσει και κατέβαλε από μόνος του προσπάθειες για την απεξάρτηση του από τα ναρκωτικά καθ όλο τον χρόνο παρέμεινε υπόδικος στις Κεντρικές Φυλακές και μάλιστα έχει επιδιώξει να ενταχθεί και σε σχετικό πρόγραμμα απεξάρτησης που διατηρείται στο σωφρονιστικό ίδρυμα με την ονομασία <<ΔΑΝΑΗ>> με αποτέλεσμα σήμερα να μπορεί να δηλώνει ότι η συγκεκριμένη κακή συνήθεια και η εξάρτηση από ναρκωτικές ουσίες να ανήκει όχι μόνο στο παρελθόν αλλά και δεν θα επαναληφθεί.

Μάλιστα κατά τον κ. Αλεξάνδρου η απεξάρτηση του από τα ναρκωτικά η οποία έχει προκύψει στην περίοδο από 12.06.2023 όπου και συνελήφθηκε μέχρι και σήμερα είναι ουσιώδης σημασίας και θα πρέπει να διαδραματίσει καταλυτική σημασία στην ποινή που θα επιβληθεί στον Κατηγορούμενο παραπέμποντας μάλιστα και στις πρόνοιες του άρθρου 30(4)(β) του Περί Ναρκωτικών Φαρμάκων και Ψυχοτρόπων Ουσιών Νόμος του 1977 (29/1977) που παρά το γεγονός σημείωσε πως οι πρόνοιες αυτού δεν μπορούν να τύχουν εφαρμογής στην υπό εξέταση υπόθεση ένεκα της ύπαρξης της 16^ης κατηγορίας δηλαδή του αδικήματος της κατοχής ναρκωτικής ουσίας με σκοπό την εμπορεία κάλεσε το Δικαστήριο να λάβει υπόψη του αντίστοιχα υπάρχουσα περιστατικά που υπάρχουν και στην υπό εξέταση υπόθεση και μπορούν να επενεργήσουν μετριαστικά και προς όφελος του Κατηγορούμενου.

Παρέπεμψε ο ευπαίδευτος συνήγορος του Κατηγορούμενου σε αριθμό συγκεκριμένων Ποινικών Εφέσεων (ΧΡΙΣΤΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ v. ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ, Ποινική Έφεση Αρ. 281/2022, 27/3/2023, Γιαννακάκης Νικόλαος ν. Αστυνομίας (2016) 2 ΑΑΔ 364, Ανδρέου Χρίστος ν. Αστυνομίας (2016) 2 ΑΑΔ 412, Γενικός Εισαγγελέας ν. Ελευθερίου (1996) 2 ΑΑΔ 192, Κανάρης Οδυσσέας, Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας ν. (Αρ. 2) (2005) 2 ΑΑΔ 327, Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας ν. Χαράλαμπου Χρυσάνθου (Αρ. 2) (2016) 2 ΑΑΔ 584) με αναφορά στις ποινές που επιβλήθηκαν και αφορούσαν την επιβολή φυλάκισης με αναστολή, την μείωση των ποινών που επιβλήθηκαν σε πρωτόδικο βαθμό ή την επιβολή χρηματικών ποινών σε παρόμοιας φύσεως αδικήματα (ναρκωτικών) με αυτά που αντιμετωπίζει και ο Κατηγορούμενος στην υπο εξέταση υπόθεση.

Επίσης αναφορά έγινε και στην συνεργασία που έδειξε ο Κατηγορούμενος στα στάδιο διερεύνησης της υπόθεσης αφού όπως σημείωσε ήταν το πρόσωπο που συγκατατέθηκε για την διενέργεια έρευνας στην κατοικία με τον ίδιο την συνέχεια να υποδεικνύει την τσάντα ενημερώνοντας ότι σε αυτήν βρίσκονταν ναρκωτικές ουσίες.

Τέλος ο κ. Αλεξάνδρου κάλεσε το Δικαστήριο να κρίνει τον Κατηγορούμενο ένα νεαρό παραβάτη, λευκού ποινικού μητρώο και πρόσωπο που κατάφερε με δικές του προσπάθειες να απεξαρτικοποιηθεί από τα ναρκωτικά με την μέγιστη δυνατή επιείκια ενώ εξέφρασε την άποψη για ακόμα μια φορά πως ο χρόνος που έχει ήδη εκτίσει ο πελάτης του ως υπόδικος στις Κεντρικές Φυλακές στα πλαίσια της παρούσας υπόθεσης αποτελεί για τον ίδιο επαρκή τιμωρία ενώ σημείωσε πως σε περίπτωση που το Δικαστήριο προσανατολίζεται να επιβάλει ποινή φυλάκισης μεγαλύτερου χρόνου πως επιβάλλεται αυτή να τύχει αναστολής.

Έχει νομολογηθεί ότι η σοβαρότητα που προσδίδεται στο αδίκημα από τον Νομοθέτη, όπως προσδιορίζεται από το ανώτατο όριο ποινής, συνιστά ένα από τους παράγοντες που συνθέτουν την σοβαρότητα του αδικήματος. Το στοιχείο αυτό λαμβάνεται υπόψη στην επιμέτρηση της ποινής και συνεκτιμάται με τα γεγονότα της υπόθεσης τόσο για την επιλογή του τύπου της ποινής όσο και για τον καθορισμό της έκτασής της (Βλ. Δημοκρατία ν. Κυριάκου (1990) 2 ΑΑΔ 264).

Όπως τέθηκε στην υπόθεση Λεβέντης ν. Αστυνομίας (1999) 2 ΑΑΔ 632:

«το μέγιστο ύψος της ποινής που προβλέπεται από τον Νόμο είναι η βάση από την οποία ξεκινά το Δικαστήριο για να επιμετρήσει την ποινή»

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα αδικήματα που καλείται να επιβάλει ποινή το Δικαστήριο είναι σοβαρά.

Ποιο συγκεκριμένα τα αδικήματα που ο Κατηγορούμενος είτε έχει παραδεχθεί (Κατηγορίες 5, 9, 13, 14, 15, 17, 18, 19, 20 και 21) είτε κρίθηκε ένοχος μετά από ακροαματική διαδικασία (12^η και 16^η Κατηγορία) νομοθετικά διαλαμβάνουν τις ακόλουθες μέγιστες ποινές:

Η 5^η Κατηγορία αφορά το αδίκημα της απόδρασης προσώπου που τελεί υπό νόμιμο κράτηση, κατά παράβαση του άρθρου 128(β) του Ποινικού Κώδικα Κεφ. 154. Ο νομοθέτης κατατάσσει το αδίκημα αυτό ως κακούργημα και προβλέπει ως μέγιστη ποινή αυτή της φυλάκισης μέχρι και 5 χρόνια.

Η 9^η Κατηγορία αφορά την κατοχή αντικειμένου εκτόξευσης οποιουδήποτε αερίου ή χημικής ουσίας κατά παράβαση των άρθρων 2, 25(1)(2) του Περί Πυροβόλων Όπλων Νόμου 113(1)/2004 όπως έχει τροποποιηθεί. Ο νομοθέτης προβλέπει σε περίπτωση καταδίκης ποινή φυλάκισης που δεν υπερβαίνει τα πέντε έτη ή σε χρηματική ποινή που δεν υπερβαίνει τις 3 χιλιάδες λίρες ή και στις δύο αυτές ποινές.

Η 12^η Κατηγορία αφορά το αδίκημα της παράνομης κατοχής περιουσίας κατά παράβαση του άρθρου 309 του Ποινικού Κώδικα Κεφ. 154. Ο νομοθέτης προβλέπει σε περίπτωση καταδίκης ποινή φυλάκισης που δεν υπερβαίνει τους 6 μήνες.

Η 13^η Κατηγορία αφορα το αδίκημα της παράνομης κατοχής ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Α, κατά παράβαση των άρθρων 2, 3, 6(1)(2), 30, 31, 31Α Πρώτος Πίνακας Μέρος Ι και Τρίτος Πίνακας του Περί Ναρκωτικών Φαρμάκων και Ψυχοτρόπων Ουσιών Νόμου 29/77. Προνοείται ποινή φυλάκισης μέχρι 12 χρόνια, πέραν της ποινής του προστίμου ή και των δύο αυτών ποινών που προβλέπονται.

Η 14^η Κατηγορία αφορα το αδίκημα της παράνομης κατοχής ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Α, κατά παράβαση των άρθρων 2, 3, 6(1)(2), 30, 31, 31Α Πρώτος Πίνακας Μέρος Ι και Τρίτος Πίνακας του Περί Ναρκωτικών Φαρμάκων και Ψυχοτρόπων Ουσιών Νόμου 29/77. Προνοείται ποινή φυλάκισης μέχρι 12 χρόνια, πέραν της ποινής του προστίμου ή και των δύο αυτών ποινών που προβλέπονται.

Η 15^η Κατηγορία αφορα το αδίκημα της παράνομης κατοχής ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Β, κατά παράβαση των άρθρων 2, 3, 6(1)(2), 30, 30Α, 31, 31Α Πρώτος Πίνακας Μέρος ΙΙ και Τρίτος Πίνακας του Περί Ναρκωτικών Φαρμάκων και Ψυχοτρόπων Ουσιών Νόμου 29/77. Προνοείται ποινή φυλάκισης μέχρι και 8 χρόνια ή πρόστιμο ή και τις δύο ποινές.

Η 16 Κατηγορία αφορά το αδίκημα της παράνομης κατοχής ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Β με σκοπό την προμήθεια σε άλλα πρόσωπα, κατά παράβαση των άρθρων 2,3,5(1)(β),6(3), 30, 30 Α, 31 και 31 Α, Πρώτος Πίνακας Ελεγχόμενα Φάρμακα Μέρος ΙΙ, Φάρμακα Τάξεως Β και τρίτος Πίνακας του Περί Ναρκωτικών Φαρμάκων και Ψυχοτρόπων Ουσιών Νόμου 29/77 όπως έχει τροποποιηθεί. Προνοείται μέχρι και δια βίου φυλάκιση πέραν της ποινής του προστίμου.

Η 17^η Κατηγορία αφορα το αδίκημα της παράνομης κατοχής ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Β, κατά παράβαση των άρθρων 2, 3, 6(1)(2), 30, 30Α, 31, 31Α Πρώτος Πίνακας Μέρος ΙΙ και Τρίτος Πίνακας του Περί Ναρκωτικών Φαρμάκων και Ψυχοτρόπων Ουσιών Νόμου 29/77. Προνοείται ποινή φυλάκισης μέχρι και 8 χρόνια ή πρόστιμο ή και τις δύο ποινές.

Η 18^η Κατηγορία αφορα το αδίκημα της παράνομης χρήσης ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Α, κατά παράβαση των άρθρων 2, 3, 10(δ), 30 και 31 Πρώτος Πίνακας Μέρος Ι και Τρίτος Πίνακας του Περί Ναρκωτικών Φαρμάκων και Ψυχοτρόπων Ουσιών Νόμου 29/77. Προνοείται μέχρι και δια βίου φυλάκιση πέραν της ποινής του προστίμου.

Η 19^η Κατηγορία αφορα το αδίκημα της παράνομης χρήσης ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Α, κατά παράβαση των άρθρων 2, 3, 10(α), 30 και 31 Πρώτος Πίνακας Μέρος Ι και Τρίτος Πίνακας του Περί Ναρκωτικών Φαρμάκων και Ψυχοτρόπων Ουσιών Νόμου 29/77. Προνοείται μέχρι και δια βίου φυλάκιση πέραν της ποινής του προστίμου.

Η 20^η Κατηγορία αφορα το αδίκημα της παράνομης χρήσης ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Β, κατά παράβαση των άρθρων 2, 3, 10(α), 30 και 31 Πρώτος Πίνακας Μέρος ΙΙ και Τρίτος Πίνακας του Περί Ναρκωτικών Φαρμάκων και Ψυχοτρόπων Ουσιών Νόμου 29/77. Προνοείται μέχρι και δια βίου φυλάκιση πέραν της ποινής του προστίμου.

Η 21^η Κατηγορία αφορα το αδίκημα της παράνομης κατοχής ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Β, κατά παράβαση των άρθρων 2, 3, 6(1)(2), 30, 30Α, 31, 31Α Πρώτος Πίνακας Μέρος ΙΙ και Τρίτος Πίνακας του Περί Ναρκωτικών Φαρμάκων και Ψυχοτρόπων Ουσιών Νόμου 29/77. Προνοείται ποινή φυλάκισης μέχρι και 8 χρόνια ή πρόστιμο ή και τις δύο ποινές.

Βέβαια δεν διαφεύγει της προσοχής μου ότι η παρούσα υπόθεση εκδικάζεται συνοπτικά, οπότε η ποινή φυλάκισης που ήθελε επιβληθεί στον κατηγορούμενο αν βεβαίως επιλεχθεί ως κατάλληλη υπό τις περιστάσεις ποινή[2] δεν μπορεί να υπερβαίνει σε ύψος τα πέντε χρόνια, αυτό όμως, δηλαδή το μέγιστο ύψος της ποινής που μπορεί να επιβληθεί από το παρών δικαστήριο, σε καμία περίπτωση δεν υποβαθμίζει τη σοβαρότητα των αδικημάτων όπως αυτή διαγράφεται μέσα από τις προβλεπόμενες από τον Νόμο ποινές.

Όπως έχει νομολογηθεί, κατά την επιμέτρηση της ποινής σε υποθέσεις οι οποίες εκδικάζονται συνοπτικά ύστερα από γραπτή έγκριση του Γενικού Εισαγγελέα, όπως είναι και η παρούσα, το Δικαστήριο μπορεί να λαμβάνει υπόψη ως ανώτατη ποινή, την ποινή που προβλέπεται από το νόμο και όχι την ανώτατη ποινή που το ίδιο έχει δικαιοδοσία να επιβάλει με αποτέλεσμα να μπορεί, αν τα γεγονότα και οι περιστάσεις της υπόθεσης το απαιτούν να επιβάλει ακόμα και το ανώτατο όριο ποινής που μπορεί να επιβληθεί σε συνοπτική διαδικασία (βλ. Raymond Elias Ghafari v. Αστυνομίας (2001) 2 ΑΑΔ 442, Chikh v. Police (1984) 2 CLR, Attorney General of the Republic v. Vasiliotis Alias Kaizer and Another (1967) 2 CLR 20).

Όπως όμως λέχθηκε στην Ποιν. Εφ. 207/08 Α. Αχτάρ v. Αστυνομίας, ημερομ. 16/7/2010:

«Τέλος, θα μπορούσε να λεχθεί ότι η εκδίκαση της υπόθεσης στο Επαρχιακό Δικαστήριο, ενώ κατά κανόνα, δεν είναι στοιχείο ελαφρυντικό υπέρ ενός κατηγορούμενου προσώπου, (Kolev v. Αστυνομίας (2003) 2 Α.Α.Δ. 197), δεν μπορεί παρά να έχει τη δική της σημασία ενόψει του ότι παρά την ύπαρξη κατηγοριών όπως των άρθρων 231 και 228, που επιφέρουν επταετή ποινή φυλάκισης και φυλάκιση διά βίου αντίστοιχα, το Επαρχιακό Δικαστήριο είναι διά Νόμου (άρθρο 24(1) του περί Δικαστηρίων Νόμου αρ. 14/60), περιορισμένο στην επιβολή κατ΄ ανώτατο όριο πενταετούς ποινής φυλάκισης. Εννοείται στις περιπτώσεις εκείνες που τα γεγονότα δικαιολογούν μια αυστηρότερη και προς το ανώτατο όριο ποινή φυλάκισης».

Δεν χωρεί αμφιβολία ότι τα αδικήματα που διέπραξε ο κατηγορούμενος είναι ιδιαίτερα σοβαρά και αυτό φαίνεται από τις προβλεπόμενες από το Νόμο ποινές ως έχουν παρατεθεί ανωτέρω για έκαστο αδίκημα. Πέραν των πιο πάνω, αντλώ δικαστική γνώση για τη συχνότητα που διαπράττονται τέτοιας φύσεως αδικήματα από τις πολλές υποθέσεις που άγονται καθημερινά ενώπιον του Δικαστηρίου και την ανάγκη που υπάρχει για αποτροπή. Η νομολογία έχει καταδείξει ότι τέτοιας φύσεως αδικήματα θα πρέπει να αντιμετωπίζονται με αυστηρότητα και την επιβολή αποτρεπτικών ποινών.

Στην Παγιαβλάς v Αστυνομίας (1998) 2 ΑΑΔ 240 λέχθηκαν σχετικά τα εξής: Η χρήση ναρκωτικών έχει, όντως, προσλάβει ανησυχητικές διαστάσεις, γεγονός που επιβάλλει, κατά κανόνα, την επιβολή αποτρεπτικών ποινών, όπως και πρόσφατα διαπιστώθηκε στην Παυλίδης κ.ά. v. Αστυνομίας, Ποινικές Εφέσεις 6161 και 6162, 15/7/96.

Η χρήση ναρκωτικών έχει ποικιλόμορφα χαρακτηριστεί ως κοινωνική μάστιγα και ως νάρκη στο θεμέλιο της κοινωνίας. Αποτελούν τα ναρκωτικά κίνδυνο, τόσο για τη φυσική, όσο και για την κοινωνική ευημερία του κοινού. Η έξαρση, η οποία παρατηρείται στη χρήση ναρκωτικών, καθιστά την αποτροπή κυρίαρχο στοιχείο στον καθορισμό της φύσης της ποινής, γεγονός που καθιστά τη φυλάκιση εμφανή επιλογή.

Η διαπίστωση που έγινε στην πιο πάνω υπόθεση επιβεβαιώθηκε και σε μεταγενέστερες αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου (βλ. Τρύφωνος v Αστυνομίας (2009) 2 ΑΑΔ 197, Beyki v Αστυνομίας (2008) 2 ΑΑΔ 60 και Μαρία Ηλιάδη v Αστυνομίας (2009) 2 ΑΑΔ 412).

Βέβαια υπάρχουν διαβαθμίσεις στη σοβαρότητα του αδικήματος ανάλογα με τα περιστατικά της κάθε υπόθεσης. Το είδος και η ποσότητα των ναρκωτικών και ο σκοπός για τον οποίο κατέχονται, είναι μεταξύ των σοβαρών παραγόντων που λαμβάνονται υπόψη από το Δικαστήριο κατά τον καθορισμό της ποινής.

Τόσο ο σχετικός Νόμος όσο και η νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, προβαίνουν σε μια διαφοροποίηση ως προς την μεταχείριση των χρηστών σε αντίθεση με τους εμπόρους ναρκωτικών. Σύμφωνα με το άρθρο 30 (4) (β) (iii) αποτελεί ελαφρυντικό παράγοντα μεταξύ άλλων, το γεγονός ότι ο κατηγορούμενος δεν είχε οιανδήποτε ανάμειξη σε εμπορία ναρκωτικών και ότι το παράπτωμα του, σχετίζεται αποκλειστικά με τη χρήση ναρκωτικών.

Στην υπόθεση Beyki v Αστυνομίας (ανωτέρω) λέχθηκαν σχετικά τα ακόλουθα:

Είναι θεμελιωμένο ότι τα ναρκωτικά αποτελούν σοβαρότατο κίνδυνο για τον άνθρωπο, ο οποίος κίνδυνος πρέπει να καταπολεμηθεί. Οι αυστηρές ποινές που επιβάλλονται για αδικήματα σχετιζόμενα με ναρκωτικά είναι το μέσο που έχουν τα δικαστήρια για την επίτευξη του σκοπού αυτού. Γι' αυτό και οι ποινές που συνήθως επιβάλλονται για τέτοια αδικήματα ενέχουν και το στοιχείο της αποτροπής. Όμως, θεμελιωμένη είναι και η αρχή της διάκρισης της σοβαρότητας των αδικημάτων που αφορούν σε εμπορία ναρκωτικών και εκείνων που αφορούν σε κατοχή και χρήση. Οι έμποροι ναρκωτικών, όπως λέχθηκε στην Afroughi v. Αστυνομίας (2001) 2 Α.Α.Δ. 174, καθιστούν επάγγελμα τους τη διασπορά του θανάτου και ως εκ τούτου είναι δύσκολο να ανευρεθούν ερείσματα για μετριασμό των ποινών που επιβάλλονται σ' αυτούς. Για τους χρήστες ναρκωτικών, όμως, υπάρχει κάποιο περιορισμένο περιθώριο για επίδειξη επιεικείας, το οποίον (περιθώριο) σχετίζεται με την αδυναμία του ανθρώπου και ειδικά των χρηστών ναρκωτικών, ανάλογα βέβαια με τις περιστάσεις της κάθε υπόθεσης.

Ακόμα όμως και στην περίπτωση των χρηστών, η ποινή φυλάκισης δεν είναι ως θέμα αρχής κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες, λανθασμένη. Σε σχέση με την αντιμετώπιση των χρηστών στην Παγιαβλάς v Αστυνομίας (1998) 2 ΑΑΔ 240 Παγιαβλάς v Αστυνομίας (1998) 2 ΑΑΔ 240 αναφέρθηκαν τα ακόλουθα:

Πράγματι, γίνεται διάκριση μεταξύ εμπόρων και χρηστών ναρκωτικών. Στην περίπτωση των πρώτων, η ανάγκη για την επιβολή αποτρεπτικών ποινών είναι κατάδηλη. Αποζούν από τη διασπορά της καταστροφής. Η διάκριση, όμως, μεταξύ των δύο κατηγοριών παραβατών, αμβλύνεται σε μεγάλο βαθμό, αναλογιζόμενοι ότι είναι οι χρήστες που συντηρούν την εμπορία ναρκωτικών. Χωρίς τους χρήστες, δε θα υπήρχε αγορά για τα ναρκωτικά. Η καταπολέμηση του κακού στη γένεσή του διέρχεται μέσα από την καταπολέμηση της κατανάλωσης ναρκωτικών. Έτσι, και στην περίπωση των χρηστών, συντρέχουν ισχυροί λόγοι για την επιβολή αποτρεπτικών ποινών.

Το γεγονός ότι ο κατηγορούμενος είναι περιστασιακός χρήστης σε συνδυασμό με τη μικρή ποσότητα των ναρκωτικών επενεργεί στη σημαντική μείωση της σοβαρότητας του αδικήματος (βλ. Δημητρίου v Αστυνομίας (2003) 2 ΑΑΔ 502). Η μικρή ποσότητα ναρκωτικών θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη. Όμως, από μόνο του το γεγονός αυτό, δεν έχει αναγκαία αποφασιστική σημασία. Θα πρέπει σε κάθε περίπτωση να συνδυάζεται με άλλους μετριαστικούς παράγοντες όπως π.χ. η απουσία εμπορίας και η περιστασιακή χρήση (βλ. Τρύφωνος v Αστυνομίας (ανωτέρω) και Σελλής v Δημοκρατίας (2005) 2 ΑΑΔ 215).

Η προσπάθεια ενός χρήστη να απεγκλωβιστεί από τον εθισμό του αποτελεί ένα επιπρόσθετο μετριαστικό παράγοντα. Τέτοια προσπάθεια σύμφωνα με τη νομολογία, πρέπει να ανταμείβεται ανάλογα, καθ ην έκταση με την ενδεχόμενη απεξάρτηση θα εκλείψει και η ανάγκη διάπραξης αδικημάτων προς εξασφάλιση της δόσης του χρήση (βλ. Χριστοφίδης v Δημοκρατίας (2004) 2 ΑΑΔ 148, Καρακάννας v Αστυνομίας (2004) 2 ΑΑΔ 463 και Χαραλάμπους v Αστυνομίας (2005) 2 ΑΑΔ 82).

Παρά τα πιο πάνω όμως, η κάθε περίπτωση θα πρέπει να κρίνεται με βάση τα δικά της περιστατικά και κατά την επιμέτρηση της ποινής απαιτείται η εξατομίκευση της έτσι ώστε αυτή να είναι ανάλογη της σοβαρότητας του αδικήματος σε συνδυασμό με τα ελαφρυντικά στοιχεία του κατηγορούμενου και των γεγονότων. Η υποχρέωση για εξατομίκευση της τιμωρίας δεν ατονεί ώστε να αρμόζει στις συνθήκες του παραβάτη, νοουμένου ότι η εξατομίκευση δεν οδηγεί στην εξουδετέρωση του στοιχείου της αποτροπής που επιβάλλουν η φύση και τα περιστατικά της υπόθεσης (βλ. Φιλίππου v Αστυνομίας (1996) 2 ΑΑΔ 245, Κωνσταντίνου v Δημοκρατίας (1989) 2 ΑΑΔ 224 και Κόκκινος v Αστυνομίας (1995) 2 ΑΑΔ 135).

Στρεφόμενος στα γεγονότα της παρούσας υπόθεσης, η σοβαρότητα των αδικημάτων είναι δεδομένη όπως έχει αναφερθεί και ανωτέρω. Στην υπο εξέταση υπόθεση ιδιαίτερα σε σχέση με τα αδικήματα των ναρκωτικών προκύπτει πως ο Κατηγορούμενος εμπλέκεται τόσο σε κατηγορίες που αφορούν την από μέρους του κατοχή και χρήση ναρκωτικών ουσιών τόσο τάξεως Α όσο και τάξεως Β αλλά ιδιαίτερα επιβαρυντικό στοιχείο αποτελεί το γεγονός ότι αυτός κρίθηκε ένοχος και στο αδίκημα της 16^ης Κατηγορίας που αφορά την κατοχή με σκοπό την προμήθεια σε τρίτους κάνναβης συνολικού βάρους 192,36 αδίκημα εξαιρετικά σοβαρό αφού ο νομοθέτης προβλέπει σε περίπτωση καταδίκης ποινή φυλάκισης μέχρι και δια βίου.

Δεν παραγνωρίζω βεβαίως πως σε σχέση με τις υπόλοιπες κατηγορίες κατοχής και χρήσης ελεγχόμενων φαρμάκων βρέθηκαν πολύ μικρές ποσότητες ναρκωτικών τάξεων Α και Β στην κατοχή του αφού πρόκειται και για χρήστη ακόμα και σκληρών ναρκωτικών.

Το Δικαστήριο έχει υποχρέωση να πατάξει τέτοιου είδους συμπεριφορές δια της επιβολής αυστηρών και αποτρεπτικών ποινών ενώ δεν μπορώ από το να μην εκφράσω την έντονη ανησυχία του Δικαστηρίου για την έκταση που έχουν λάβει τα ναρκωτικά στην κοινωνία της Κύπρου αλλά και στο γεγονός ότι σοβαρά αδικήματα που σχετίζονται με ελεγχόμενες ουσίες φαίνεται να διαπράττονται από άτομα πολύ νεαρής ηλικίας όπως αυτής του Κατηγορούμενου.

Προς όφελος του κατηγορουμένου, λαμβάνω υπόψη μου τα ακόλουθα:

1) Το λευκό του ποινικό μητρώο.

2) Το νεαρό της ηλικίας του (19 ½ ετών κατά τον χρόνο διάπραξης των αδικημάτων) και 20 σήμερα που καλείται το Δικαστήριο να επιβάλει ποινή.

3) Την ομολογία και συνεργασία του με τις Αστυνομικές Αρχές. Στα πλαίσια διερεύνησης της υπόθεσης έδωσε συγκατάθεση για την διενέργεια έρευνας στην κατοικία και υπέδειξε την τσάντα και τις ναρκωτικές ουσίες. Επιπρόσθετα ο ίδιος παραδέχθηκε ότι στις 11.06.2023 προέβηκε σε χρήση συγκεκριμένων ναρκωτικών ουσιών. Θα δώσω ιδιαίτερη βαρύτητα στον παράγοντα αυτό και θα τον λάβω σοβαρά υπόψη μου (βλ. Ελ Χαπιρ Ναζιπ v. Αστυνομίας, Ποιν. Έφεση Αρ. 6/2014, Ημερ. 21/11/2014 και Στέλιου Νικολάου v. Αστυνομίας, Ποιν. Έφεση Αρ. 33/2016, Ημερ. 19/10/2017), ECLI:CY:AD:2017:B364.

4) Την παραδοχή του ενώπιον του Δικαστηρίου (σε σχέση με ορισμένες κατηγορίες) παράγοντα στον οποίο θα δοθεί η πρέπουσα βαρύτητα (βλ. Χαρτούμπαλος v Δημοκρατίας (2002) 2 Α.Α.Δ. 28)).

5) Την απολογία και μεταμέλεια του, όπως εκφράστηκε από το συνήγορο του που όμως δεν έχουν περιλάβει την 12^η και 16^η κατηγορία.

6) Το σύνολο των προσωπικών, οικογενειακών και οικονομικών περιστάσεων του Κατηγορούμενου όπως αυτές έχουν αναφερθεί από τον δικηγόρο του.

7) Το ότι αρκετές κατηγορίες που αφορούν την κατοχή ναρκωτικών ουσιών προορίζονταν για δική του χρήση.

8) Το ότι από τις 12.06.2023 μέχρι και σήμερα έχει προβεί σε προσπάθειες για απεξάρτηση του από τα ναρκωτικά πράγμα τα οποίο φαίνεται να έχει επιτύχει ενώ βρίσκεται και σε διαδικασία παρακολούθησης σχετικού προγράμματος εντός των Κεντρικών Φυλακών.[3]

Συνεκτιμώντας όλους τους πιο πάνω ελαφρυντικούς παράγοντες του κατηγορουμένου, κρίνω ότι αυτοί δεν είναι ικανοί έτσι ώστε να διαφοροποιήσουν το είδος της ποινής που θα επιβληθεί, το οποίο δεν μπορεί να είναι άλλο από ποινή στερητικής της ελευθερίας. Τα αδικήματα και οι περιστάσεις διάπραξης τους είναι ιδιαίτερα σοβαρά. Σε τέτοιες περιπτώσεις σοβαρών αδικημάτων όπου επιβάλλεται η επιβολή αυστηρών και αποτρεπτικών ποινών, οι προσωπικές συνθήκες του κατηγορουμένου είναι ήσσονος σημασίας (βλ. Μάριος Παναγιώτου v. Aστυνομίας (2001) 2 Α.Α.Δ. 540).

Και αυτό παρά το νεαρό της ηλικίας του παραβάτη αφού επαναλαμβάνω τα αδικήματα στα οποία έχει κριθεί ένοχος και ιδιαίτερα αυτό της 16^ης Κατηγορίας είναι εξαιρετικά σοβαρό με την νομολογία να αναγνωρίζει ότι στις περιπτώσεις εξαιρετικά σοβαρών αδικημάτων δικαιολογείται η επιβολή σημαντικής ποινής φυλάκισης παρά το νεαρό της ηλικίας του παραβάτη.

Ακόμη αναφορικά με το εύρος της ποινής που θα επιβάλω στον κατηγορούμενο λαμβάνω επίσης υπόψη τα όσα λέχθηκαν και αποφασίστηκαν στις πιο κάτω υποθέσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου:

Προσεκτική μελέτη της Νομολογίας, καταδεικνύει ότι στις περιπτώσεις αδικημάτων κατοχής κάνναβης με σκοπό την προμήθεια, επιβάλλονται κατά κανόνα αυστηρές ποινές φυλάκισης. Σχετική είναι μεταξύ άλλων η υπόθεση Akbar Azizi Soleimani, ν. Αστυνομίας (2006) 2 Α.Α.Δ 476, όπου αλλοδαπός 26 ετών παραδέχθηκε την κατοχή σχεδόν ενός κιλού ρητίνης κάνναβης με σκοπό την προμήθεια του σε τρίτο. Ήταν λευκού ποινικού μητρώου και συνεργάστηκε με την αστυνομία. Η ποινή οκταετούς φυλάκισης που του επιβλήθηκε από το κακουργιοδικείο δεν κρίθηκε υπερβολική κατ' Έφεση από το Ανώτατο Δικαστήριο.

Στην δε υπόθεση Λούκας Μιχαήλ ν. Δημοκρατίας (1999) 2 ΑΑΔ σελ 577, στην οποία τονίστηκε ότι η αυξητική τάση των συγκεκριμένων εγκλημάτων θα έχει και την ανάλογη αντιμετώπιση από τα Δικαστήρια με την ανύψωση των ποινών, επικυρώθηκαν οι πρωτόδικα επιβληθείσες ποινές στον εφεσείοντα για το αδίκημα της κατοχής ελεγχομένου φαρμάκου Τάξεως Β, ποινή φυλάκισης 2 χρόνων και για το αδίκημα της κατοχής ελεγχομένου φαρμάκου Τάξεως Β με σκοπό την προμήθεια, ποινή φυλάκισης 5½ χρόνων.

Στην υπόθεση Kayvandokht v. Δημοκρατίας (2000) 2 ΑΑΔ 359 τονίσθηκε ότι είναι καιρός όπως οι επιβαλλόμενες ποινές καταστούν αυστηρότερες για να δείχνουν τόσο την αποδοκιμασία όσο και την ενεργό συμμετοχή της δικαιοσύνης στον αγώνα που διεξάγεται σε παγκόσμια κλίμακα για τη καταπολέμηση της χρήσης και εμπορίας των ναρκωτικών. Στην εν λόγω υπόθεση επιβλήθηκε πρωτόδικα στον εφεσείοντα για το αδίκημα της κατοχής ελεγχομένου φαρμάκου Τάξεως Α με σκοπό την προμήθεια, ποινή φυλάκισης 6½ χρόνων. Η ποινή επικυρώθηκε από το Εφετείο.

Στην υπόθεση Χ΄ Πέτρου v. Δημοκρατίας, 1998 (2) ΑΑΔ 123, επικυρώθηκε η επιβληθείσα από το Κακουργιοδικείο ποινή φυλάκισης των 3 χρόνων για κατοχή ρητίνης κάνναβης 228,11γρ.

Στην δε υπόθεση Γενικός Εισαγγελέας v. Παπαχαραλάμπους (2007) 2 ΑΑΔ 11, ο εφεσίβλητος ηλικίας 23 ετών παραδέχθηκε ενοχή και εξέφρασε μεταμέλεια στα αδικήματα της κατοχής και της κατοχής με σκοπό την προμήθεια 419,96 γραμμαρίων φυτού κάνναβης και της κατηγορίας για χρήση κάνναβης. Το πρωτόδικο Δικαστήριο, εφαρμόζοντας τις πρόνοιες του Περί Κηδεμονίας και άλλων τρόπων Μεταχείρισης Αδικοπραγούντων Νόμου του 1996, (Ν.46(Ι)/96), έθεσε τον εφεσίβλητο υπό κηδεμονία με όρους κοινοτικής εργασίας. Η ποινή κρίθηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο έκδηλα ανεπαρκής και αντικαταστάθηκε κατ' έφεση με συντρέχουσες ποινές φυλάκισης ενός χρόνου στην 1^η κατηγορία, 2 χρόνων στη 2^η κατηγορία και 6 μηνών στη 3^η. Όπως λέχθηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο, λόγω της σοβαρότητας των αδικημάτων, οι προσωπικές περιστάσεις του κατηγορούμενου διαδραματίζουν μικρό μόνο ρόλο στην επιβολή ποινής. Και αυτό γιατί υπερισχύει η ανάγκη διαφύλαξης της κοινωνίας από τη μάστιγα των ναρκωτικών η οποία επιτυγχάνεται με την επιβολή αποτρεπτικών ποινών.

Στην υπόθεση Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας v. Γεωργίου (2003) 2 ΑΑΔ 511, στην οποία υπήρξε καθυστέρηση στην εκδίκαση της υπόθεσης και η οποία οφειλόταν στο Δικαστήριο, με αποτέλεσμα η ποινική ευθύνη του κατηγορούμενου, να διαγνωσθεί 3 χρόνια μετά τη διάπραξη των αδικημάτων, συντρέχουσες ποινές φυλάκισης 5 μηνών στην κατηγορία της κατοχής ελεγχόμενου φαρμάκου με σκοπό την προμήθεια σε άλλο πρόσωπο και ποινής φυλάκισης 3 μηνών στην κάθε μια από τις κατηγορίες της καλλιέργειας 14 φυτών κάνναβης και της παράνομης κατοχής ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Β, δεν κρίθηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο ως πρόδηλα ανεπαρκής.

Συνυπολογίζοντας όλα τα πιο πάνω και ασκώντας τη μέγιστη δυνατή επιείκεια προς το πρόσωπο του κατηγορουμένου, επιβάλλονται σε αυτόν οι ακόλουθες ποινές:

Στην 5^η Κατηγορία που αφορά το αδίκημα της απόδρασης προσώπου που τελεί υπό νόμιμο κράτηση ποινή φυλάκισης 6 μηνών.

Στην 9^η Κατηγορία που αφορά την κατοχή αντικειμένου εκτόξευσης οποιουδήποτε αερίου ή χημικής ουσίας ποινή φυλάκισης 3 μηνών.

Στην 12^η Κατηγορία που αφορά το αδίκημα της παράνομης κατοχής περιουσίας ποινή φυλάκισης 4 μηνών.

Στην 13^η Κατηγορία αφορα το αδίκημα της παράνομης κατοχής ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Α ποινή φυλάκισης 3 μηνών.

Στην 14^η Κατηγορία αφορα το αδίκημα της παράνομης κατοχής ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Α, ποινή φυλάκισης 3 μηνών.

Στην 15^η Κατηγορία αφορα το αδίκημα της παράνομης κατοχής ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Β, ποινή φυλάκισης 8 μηνών.

Στην 16 Κατηγορία αφορά το αδίκημα της παράνομης κατοχής ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Β με σκοπό την προμήθεια σε άλλα πρόσωπα ποινή φυλάκισης 16 μηνών.

Στην 17^η Κατηγορία αφορα το αδίκημα της παράνομης κατοχής ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Β, ποινή φυλάκισης 2 μηνών.

Στην 18^η Κατηγορία αφορα το αδίκημα της παράνομης χρήσης ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Α, ποινή φυλάκισης 1 μηνός.

Στην 19^η Κατηγορία αφορα το αδίκημα της παράνομης χρήσης ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Α, ποινή φυλάκισης 1 μηνός.

Στην 20^η Κατηγορία αφορα το αδίκημα της παράνομης χρήσης ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Β, ποινή φυλάκισης 1 μηνός.

Στην 21^η Κατηγορία αφορα το αδίκημα της παράνομης κατοχής ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Β, ποινή φυλάκισης 2 μηνών.

Οι ποινές φυλάκισης να συντρέχουν.

Ενόψει της πιο πάνω κατάληξης μου θα εξετάσω τώρα εάν οι ποινές που επιβλήθηκαν στον κατηγορούμενο θα πρέπει να οδηγήσουν στην άμεση φυλάκιση του ή δύναται να ανασταλούν δυνάμει των διατάξεων του Περί της Υφ’ Όρον Αναστολής της Εκτελέσεως Ποινής Φυλακίσεως εις Ωρισμένας Περιπτώσεις Νόμου του 1972, Ν.95/72.

Με το Νόμο 186(Ι)/2003, ο οποίος τροποποίησε την πιο πάνω νομοθεσία, η διακριτική ευχέρεια αναστολής μιας ποινής φυλάκισης έχει πλέον διευρυνθεί, καθώς όπως προνοείται μέσα από το άρθρο 3(2) το Δικαστήριο διατάσσει την αναστολή εκτέλεσης της ποινής φυλάκισης αν αυτό δικαιολογείται από το σύνολο των περιστάσεων της υπόθεσης και τα προσωπικά περιστατικά του κατηγορουμένου (βλέπε επίσης Στεφάνου v. Αστυνομίας (2009) Ποινική Έφεση 231/2008, ημερομηνίας 23.03.09).

Τα κριτήρια για την άσκηση της διακριτικής αυτής ευχέρειας του δικαστηρίου τέθηκαν σε διάφορες αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Ενδεικτικά παραπέμπω στην υπόθεση Γενικός Εισαγγελέας v. Τζιαουχάρη (2005) 2 Α.Α.Δ. 161, στην οποίαν το ακόλουθο απόσπασμα από την απόφαση στην υπόθεση αυτή είναι χαρακτηριστικό και ομιλεί από μόνο του:

“Με βάση τα κριτήρια που ίσχυαν πριν τον περιορισμό της εξουσίας του δικαστηρίου όπως είχε επιβληθεί με το Ν.41(Ι)/97 (που τώρα έχει καταργηθεί), τα κριτήρια που μπορούσε να λάβει υπόψη το δικαστήριο κατά την άσκηση της διακριτικής του ευχέρειας να εκδώσει ή όχι τέτοιο διάταγμα ήσαν τα ακόλουθα: (α) η σοβαρότητα του αδικήματος και τα κίνητρα διάπραξης του (β) το ποινικό μητρώο του κατηγορουμένου δηλαδή αν είναι τέτοιο που υπάρχει η ανάγκη αποτροπής και (γ) η διαγωγή του κατηγορουμένου μετά τη διάπραξη του αδικήματος συμπεριλαμβανομένης και της μεταμέλειας. Ένας κατηγορούμενος με λευκό ποινικό μητρώο έχει καλύτερη απαίτηση για αναστολή (βλ. Sentencing in Cyprus του κ. Γ. Μ. Πική, σελ. 11-13, Γενικός Εισαγγελέας ν. Σατανά κ.α. (1996) 2 Α.Α.Δ. 257 και Γενικός Εισαγγελέας ν. Λ. Φανιέρου (1996) 2 Α.Α.Δ. 303).”

Στην μεταγενέστερη υπόθεση Γεωργίου κ.α. v. Αστυνομίας Ποινική Έφεση Αρ. 27/2016 ημερ. 19.07.16 (απόφαση πλειοψηφίας) έγινε ανασκόπηση της σύγχρονης προσέγγισης που το δικαστήριο ακολουθεί όταν εξετάζει ζήτημα αναστολής ποινής φυλάκισης όπου, μεταξύ άλλων, τονίστηκαν τα εξής:

"τα όρια της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου δεν περιορίζονται με αναφορά σε συγκεκριμένους παράγοντες και δη με αναφορά σε παράγοντες οι οποίοι έχουν ήδη ληφθεί υπόψη κατά την επιμέτρηση της ποινής. Θέλησε δηλαδή ο Νομοθέτης να δώσει στο Δικαστήριο την ευχέρεια να δει αν η αναστολή θα δικαιολογείτο από το σύνολο των περιστατικών της υπόθεσης και τα προσωπικά δεδομένα του κάθε κατηγορούμενου, ορίζοντας ταύτα ως κατευθυντήριες γραμμές και μη περιορίζοντας το θέμα της αναστολής της επιβληθείσας ποινής στα κριτήρια που θα έπρεπε να υπάρχουν σύμφωνα με την παλαιότερη αντίληψη και δη μη περιορίζοντας την ευχέρεια του Δικαστηρίου να εξετάσει παράγοντες οι οποίοι μπορεί να έχουν σημασία και ως προς την αναστολή. (Βλ. Θεόδωρος Αργυρίδης κ.α. ν. Αστυνομίας (2013) 2 Α.Α.Δ. 449)."

Περαιτέρω παραπέμπω στις υποθέσεις Αργυρίδης κ.α. ν. Αστυνομίας (2013) 2 Α.Α.Δ. 449 και Ιωσήφ v. Δημοκρατίας (2012) 2 Α.Α.Δ. 930, οι οποίες κατ' ανάλογο τρόπο πραγματεύονται το θέμα αυτό καθώς επίσης και στο κάτωθι απόσπασμα από την Δάφνη Αριστοδήμου v. Δημοκρατία, Ποιν. Έφεση Αρ. 121/2017, Ημερ. 21/09/2017, ECLI:CY:AD:2017:D311:

«Ειδικά σε σχέση με τον έλεγχο του τρόπου άσκησης της εξουσίας του πρωτόδικου Δικαστηρίου αναφορικά με την αναστολή ποινής φυλάκισης, σε συνάρτηση με την κείμενη νομοθεσία, εναπόκειται στο Δικαστήριο που έχει την ευθύνη επιβολής της ποινής να λάβει υπόψη στην κάθε περίπτωση τις περιστάσεις της υπόθεσης και του δράστη με σκοπό να αποφασίσει κατά πόσο ενδείκνυται η αναστολή της εκτέλεσης της ποινής. Όπως αναφέρθηκε στην Ιωσήφ v. Δημοκρατίας (2012) 2 Α.Α.Δ. 930, αυτό συνεπάγεται την εκ νέου θεώρηση του αδικήματος και των προσωπικών περιστάσεων του κατηγορουμένου και την απόδοση «διπλής βαρύτητας» σ’ όλους τους σχετικούς με το αδίκημα και τον αδικοπραγούντα παράγοντες – είτε επιβαρυντικούς είτε μετριαστικούς – οι οποίοι μπορούν να επηρεάσουν την απόφαση του δικαστηρίου για την αναστολή ή όχι της ποινής. Θεωρώ ότι κατά την εξέταση του ζητήματος, σημαντικό ερώτημα είναι κατά πόσο η ανασταλείσα ποινή θα αντικατοπτρίζει την αντικειμενική σοβαρότητα του αδικήματος και θα εξυπηρετήσει τους πολλαπλούς σκοπούς της τιμωρίας.»

Η παρούσα υπόθεση είναι πολύ σοβαρή και τούτο καταδεικνύεται από τα ενεχόμενα αδικήματα και των περιστατικών που τα περιβάλλουν. Όπως έχει ήδη σημειωθεί, μεταξύ άλλων έχει διαπραχθεί από μέρος του Κατηγορούμενου το αδίκημα της κατοχής με σκοπό την προμήθεια σε άλλα πρόσωπα ποσότητα κάνναβης συνολικού βάρους 192,36 γραμμαρίων.

Την ίδια στιγμή έχω εκτιμήσει με πολλή προσοχή το λευκό ποινικό μητρώο του κατηγορούμενου, το ιδιαίτερα νεαρό της ηλικίας του καθώς και τις γνήσιες προσπάθειες που έκανε οι οποίες φαίνεται να έχουν επιτυχία για την απεξάρτηση του από τις ναρκωτικές ουσίες, τις προσωπικές του περιστάσεις[4] και γενικότερα όλους τους ελαφρυντικούς παράγοντες, πλην όμως αυτά (είτε μεμονωμένα είτε σωρευτικά) δεν δικαιολογούν την άσκηση της διακριτικής ευχέρειας υπέρ της αναστολής των ποινών που επιβλήθηκαν σε αυτόν. Το σύνολο των μετριαστικών παραγόντων ήδη έχει ληφθεί σοβαρά υπόψη και επηρέασαν την κρίση του Δικαστηρίου όχι ως προς το είδος αλλά ως προς το ύψος των επιβληθέντων ποινών.

Επαναλαμβάνω για ακόμα μια φορά πως τα αδικήματα που έχει διαπράξει ο Κατηγορούμενος και ιδίως ως αναφέρθηκε και ανωτέρω το αδίκημα της 16^ης Κατηγορίας ενέχουν ιδιαίτερη σοβαρότητα και απαιτείται η επιβολή αποτρεπτικών ποινών προκειμένου να διαφυλαχτεί η κυπριακή κοινωνία από τη μάστιγα των ναρκωτικών και παράλληλα την ανάγκη να αντιμετωπιστεί η διακίνηση ναρκωτικών ουσιών στη ρίζα της, επιτάσσουν την επιβολή άμεσων ποινών φυλάκισης στον Κατηγορούμενο χωρίς έτσι να παρέχεται περιθώριο στο Δικαστήριο για κάτι διαφορετικό.

Τυχόν άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου υπέρ της αναστολής των ποινών φυλάκισης που έχουν επιβληθεί στον Κατηγορούμενο δεν θα αντικατόπτριζε την αντικειμενική σοβαρότητα των αδικημάτων και θα εξέπεμπε στην κοινωνία λανθασμένα μηνύματα κατά παράβαση της νομολογίας και παραγνωρίζοντας τις ανάγκες και τους σκοπούς της νομοθεσίας για προστασία του πολίτη. Σε τέτοια περίπτωση ο σκοπός της νομοθεσίας θα υπονομευόταν και η αποτελεσματική εφαρμογή της νομοθεσίας θα εξουδετερωνόταν. Ωστόσο επαναλαμβάνω πως όλοι οι πιο πάνω ελαφρυντικοί παράγοντες καθώς και οι προσωπικές συνθήκες του κατηγορούμενου λήφθηκαν σοβαρά υπόψη για τη δραστική μείωση του ύψους των ποινών που του επιβλήθηκαν ιδιαίτερα της ποινής της 16^ης Κατηγορίας (άρθρο 3(2) του Περί της Υφ’ Όρον Αναστολής της Εκτελέσεως Ποινής Φυλακίσεως εις Ωρισμένας Περιπτώσεις Νόμου του 1972, Ν.95/72, Στεφάνου v. Αστυνομίας (2009) Ποινική Έφεση 231/2008, ημερομηνίας 23.03.09, Γενικός Εισαγγελέας v. Τζιαουχάρη (2005) 2 Α.Α.Δ. 161, Λεωνίδου ν. Αστυνομίας (2004) 2 Α.Α.Δ. 663 και Γεωργίου κ.α. v. Αστυνομίας Ποινική Έφεση Αρ. 27/2016 ημερ. 19.07.16).

Ιδιαίτερα ανησυχητικό αποτελεί και το γεγονός πως αδικήματα της σοβαρότητας αυτών που ο Κατηγορούμενος έχει διαπράξει φαίνεται να διαπράττονται στις μέρες μας από άτομα ιδιαίτερα νεαρής ηλικίας όπως αυτής του Κατηγορούμενου κάτι το οποίο δεν συνέβαινε με τέτοια συχνότητα στο παρελθόν πράγμα που καταδεικνύει έμπρακτα και την έκταση που έχουν λάβει τα ναρκωτικά στην κοινωνία μας.

Άξιο αναφοράς και το γεγονός ότι πολύ πρόσφατα και συγκεκριμένα στις 19.01.2024 το Εφετείο στα πλαίσια της ΓΕΝΙΚΟΣ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ v. ΜΑΡΙΟΥ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑ, Ποινική Έφεση Αρ.: 214/2021, 19/01/2024 τόνισε για ακόμη μια φορά την σοβαρότητα των αδικημάτων και τη σημασία της αποτρεπτικότητας των ποινών για αδικήματα ναρκωτικών και σχετικό είναι το ακόλουθο απόσπασμα της απόφασης:

«Αναμφίβολα την ανησυχία του νομοθέτη για την εξάπλωση και διασπορά των ναρκωτικών συμμερίζονται και τα ημεδαπή Δικαστήρια όλων των βαθμίδων, τα οποία στα πλαίσια των δικών τους αρμοδιοτήτων συμμετέχουν στην προσπάθεια εξάλειψής τους. Το Ανώτατο Δικαστήριο είχε την ευκαιρία, σε πάρα πολλές περιπτώσεις κατά τα τελευταία έτη, να τονίσει την αδήριτη ανάγκη για επιβολή αυστηρών και αποτρεπτικών ποινών στα πλαίσια των προσπαθειών πάταξης της μάστιγας των ναρκωτικών.»

Τέλος υπενθυμίζεται και επισημαίνεται πως και η ίδια η νομολογία μας έχει αναγνωρίσει (βλ. Ποινική Έφεση Αρ. 40/2021 ημερ. 20/07/2021 μεταξύ FEDOROV v Αστυνομίας) ότι ο Κατηγορούμενος μπορεί να ακολουθήσει και ολοκληρώσει πρόγραμμα απεξάρτησης από τα ναρκωτικά και εντός των φυλακών ως κατάδικος πλέον δυνατότητα την οποία θα πρέπει να συνεχίσει να αξιοποιεί.

Η περίοδος έκτισης των επιβληθέντων ποινών μειώνεται κατά το χρονικό διάστημα κατά το οποίο ο Κατηγορούμενος τελεί σε προφυλάκιση στα πλαίσια της υπό εξέταση υπόθεσης (βλ. Άρθρο 117 Ποινικής Δικονομίας Νόμου Κεφ. 155) ήτοι από τις 19.06.2023.

Έξοδα μαρτύρων ύψους €45.00 να πληρωθούν από την Δημοκρατία.

Τα Τεκμήρια της υπόθεσης θα τύχουν της πιο κάτω διαχείρισης από την Αστυνομία:

Το τεκμήριο των Κατηγοριών 2 και 3 να κατασχεθεί από την Αστυνομία και να παραμείνει στην κατοχή της.

Τα τεκμήρια των Κατηγοριών 4, 7 και 10 να κατασχεθούν από την Αστυνομία και να καταστραφούν.

Τα τεκμήρια των Κατηγοριών 8, 11, 12 και 22 να κατασχεθούν από την Αστυνομία και να επιστραφούν στον νόμιμο ιδιοκτήτη τους εφόσον προηγουμένως αυτά αναγνωριστούν.

Tα τεκμήρια που αφορούν τις Κατηγορίες 9,13,14,15,16,17,18,19,20 και 21 να κατασχεθούν από την Αστυνομία και να καταστραφούν.

Πιστόν Αντίγραφον Υπ……………………………

Πρωτοκολλητής Ν. Φακοντής, Ε.Δ.

[1] Σχετική η απόφαση του Δικαστηρίου ημερ. 05.01.2024.

[2] Υπενθυμίζεται πως το Άρθρο 29 του Ποινικού Κώδικα Κεφ. 154 δίδει στο Δικαστήριο την δυνατότητα επιβολής χρηματικής ποινής ακόμα και στις περιπτώσεις όπου ο νομοθέτης προβλέπει για συγκεκριμένο αδίκημα ως ποινή μόνο αυτή της φυλάκισης.

[3] Στην υπόθεση Γιαννάκη ν Αστυνομίας, Ποινική Έφεση Αρ. 177/2015, 21/04/2016, τονίστηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο, η σημαντικότητα των προσπαθειών ενός κατηγορουμένου για απεξάρτηση από εξαρτησιογόνες ουσίες, ως παράγοντα μετριασμού της ποινής του.

Όπως λέχθηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο δια του έντιμου, Δ. Α. Δ., Σ. Ναθαναήλ:

«[Οι προσπάθειες ενός κατηγορουμένου για απεξάρτηση], προσπάθειες που η νομολογία αναγνωρίζει ως σοβαρό μετριαστικό παράγοντα ή τουλάχιστον παράγοντα στον οποίο θα πρέπει να δίνεται επαρκής σημασία με την ανάλογη μείωση της ποινής κατά τρόπο που να φαίνεται ότι τα Δικαστήρια επιβραβεύουν την απεξάρτηση ως μέρος του μηχανισμού αντιμετώπισης των προβλημάτων που επέρχονται από την ενασχόληση ατόμων με εξαρτησιογόνες ουσίες, [δεν πρέπει να περιθωριοποιούνται]».

Όπως μάλιστα επισημάνθηκε από τον έντιμο Δ. Α. Δ.:

«Η νομολογία, έχει τονίσει την καταλυτική σημασία στην επιμέτρηση της ποινής του γεγονότος ότι ένας κατηγορούμενος με δική του θέληση ακολουθεί πρόγραμμα απεξάρτησης. Η ανάγκη απόδοσης ουσιαστικής σημασίας στην ένταξη εθισμένου ατόμου σε πρόγραμμα απεξάρτησης έγκειται στο ότι φυλάκιση πέραν του αναγκαίου βαθμού δυνατόν να ανακόψει τη θετική πορεία προς την ολοκληρωτική απεξάρτηση, (Καρακάννας ν. Αστυνομίας (2004) 2 Α.Α.Δ. 463 και Μαυραντωνίου ν. Δημοκρατίας - πιο πάνω)».

[4] Σε περιπτώσεις σοβαρών αδικημάτων όπου επιβάλλεται η επιβολή αυστηρών και αποτρεπτικών ποινών, οι προσωπικές συνθήκες του κατηγορουμένου είναι ήσσονος σημασίας (βλ. Μάριος Παναγιώτου v. Aστυνομίας (2001) 2 Α.Α.Δ. 540).