ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΠΑΦΟΥ
ΕΝΩΠΙΟΝ: Xρ. Παπαλλά, Ε.Δ.
Υπόθεση υπ' αρ.: 1026/24
ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΠΑΦΟΥ
Κατηγορούσα Αρχή
-εναντίον-
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΖΑΧΑΡΙΟΥ
Κατηγορουμένου
----------
[Απευθείας Παραπομπή Κατηγορουμένου Σε Δίκη Από το Κακουργιοδικείο Που Συνεδριάζει στην Πάφο
- Άρθρο 92 του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 155
Το Ζήτημα της Απόλυσης ή Κράτησης του Κατηγορουμένου
----------
Ημερομηνία: 20 Φεβρουαρίου 2024
Εμφανίσεις:
Για την Κατηγορούσα Αρχή: κα Χ. Περγαντή
Για τον Κατηγορούμενο: κος Χ. Δημητρίου
Κατηγορούμενος, Παρών.
Ε Ν Δ Ι Α Μ Ε Σ Η Α Π Ο Φ Α Σ Η
Ο κατηγορούμενος αντιμετωπίζει σοβαρές κατηγορίες οι οποίες αφορούν την κατηγορία της Συνωμοσίας προς διάπραξη κακουργήματος κατά παράβαση του άρθρου 371 του Κεφ. 154 (1η Κατηγορία), την κατηγορία της παράνομης κατοχής ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Β βάρους ενός (1) κιλού και 943,7 γραμμαρίων, με σκοπό την προμήθεια σε άλλα πρόσωπα , κατά παράβαση του περί Ναρκωτικών Φαρμάκων και Ψυχοτρόπων Ουσιών Νόμου 29/77 και των άρθρων 20, 21 του Κεφ. 154 (2η κατηγορία), την κατηγορία της παράνομης κατοχής ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Β βάρους ενός (1) κιλού και 943,7 γραμμαρίων κατά παράβαση του περί Ναρκωτικών Φαρμάκων και Ψυχοτρόπων Ουσιών Νόμου 29/77 και των άρθρων 20, 21 του Κεφ. 154 (3η κατηγορία), και τέλος την κατηγορία της παράνομης χρήσης ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Β, κατά παράβαση του περί Ναρκωτικών Φαρμάκων και Ψυχοτρόπων Ουσιών Νόμου 29/77 (4η κατηγορία).
Μετά από σχετική διαδικασία ο κατηγορούμενος παραπέμφθηκε σε απευθείας δίκη ενώπιον του Κακουργιοδικείου Πάφου το οποίο θα συνεδριάσει στις 06/03/2024. Η κατηγορούσα αρχή αιτήθηκε την κράτηση του Κατηγορουμένου μέχρι την έναρξη της δίκης του στο Κακουργιοδικείο και επικαλέστηκε τον κίνδυνο της μη προσέλευσης του και τον κίνδυνο διάπραξης άλλων αδικημάτων. Το αίτημα της Κατηγορούσας Αρχής προσέκρουσε στην ένσταση του Κατηγορουμένου. Αμφότεροι οι συνήγοροι κλήθηκαν και αγόρευσαν επί του θέματος αυτού.
Προς υποστήριξη του πρώτου λόγου, ήτοι του κινδύνου φυγοδικίας, τέθηκε ενώπιον του Δικαστηρίου το μαρτυρικό υλικό που διαθέτει η Κατηγορούσα Αρχή (Τεκμήριο Α). Συμπληρωματικά του υφιστάμενου μαρτυρικού υλικού παρουσιάστηκε η επίδοση του διατάγματος λήψης γενετικού υλικού από τον Κατηγορούμενο (Τεκμήριο Β) όσο και το σχετικό διάταγμα (Τεκμήριο Γ). Είναι η θέση της εκπροσώπου της Κατηγορούσας Αρχής ότι το περιεχόμενο του μαρτυρικού υλικού ουσιαστικά καταδεικνύει ότι πληρούνται οι αντικειμενικές προϋποθέσεις τις οποίες θέτει η νομολογία. Όσο αφορά τις προσωπικές περιστάσεις του, ανέφερε ουσιαστικά ότι μπορεί ναι μεν ο κατηγορούμενος να είναι Κύπριος πολίτης και συνεπώς έχει δεσμούς με την Κύπρο, ένεκα όμως της σοβαρότητας των αδικημάτων που αντιμετωπίζει σε συνδυασμό με τις προβλεπόμενες από τον νόμο ποινές για τέτοιου είδους αδικήματα, το ενδεχόμενο φυγοδικίας του όπως υποστήριξε είναι υπαρκτό. Σημείωσε επίσης ότι ο Κατηγορούμενος είναι σήμερα άνεργος και διαμένει με τους γονείς του.
Στη συνέχεια η εκπρόσωπος της κατηγορούσας Αρχής προς υποστήριξη και του δεύτερου λόγου πάνω στον οποίο στηρίζει το αίτημα της η Κατηγορούσα Αρχή, ήτοι του κινδύνου διάπραξης άλλων αδικημάτων, κατέθεσε το Τεκμήριο Δ όπου φαίνεται μια προηγούμενη καταδίκη στην υπόθεση με αριθμό 8032/20 του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας, στην οποία επιβλήθηκαν ποινές φυλάκισης με μεγαλύτερη αυτή των 7 ημερών σε σχέση με αδικήματα κοινής επίθεσης και απειλής. Τα αδικήματα αυτά διαπράχθηκαν την 01/08/2020 και ο κατηγορούμενος καταδικάστηκε την 03/02/2022. Περαιτέρω κατέθεσε το Τεκμήριο Ε, στο οποίο φαίνεται ακόμα μια προηγούμενη καταδίκη του κατηγορούμενου στην υπόθεση με αριθμό 510/23, του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας, όπου ο κατηγορούμενος την 28/02/2023 καταδικάστηκε σε 10 μήνες φυλάκιση για το αδίκημα της κατοχής ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Β’ με σκοπό την προμήθεια σε άλλα πρόσωπα. Σε σχέση με την εν λόγω υπόθεση, σύμφωνα με τα όσα ανέφερε η εκπρόσωπος της Κατηγορούσας Αρχής, αποφυλακίστηκε την 19/09/2023. Τα πιο πάνω δεδομένα, σύμφωνα με την εκπρόσωπο της Κατηγορούσας Αρχής, ιδιαίτερα σε σχέση με αδικήματα ναρκωτικών και την πρόσφατη αποφυλάκιση του όπου είχε καταδικαστεί για παρόμοια με το παρόν κατηγορητήριο αδικήματα, δείχνουν ως η θέση της, την ροπή του κατηγορούμενου στη διάπραξη αδικημάτων.
Από την αντίπερα όχθη, ο συνήγορος του Κατηγορουμένου μεταξύ άλλων, ανέφερε ότι στην παρούσα περίπτωση δεν υπάρχουν ουσιαστικά πιθανότητες καταδίκης, ούτε από τη μαρτυρία προκύπτει ότι ο κατηγορούμενος βρέθηκε στην Πάφο τον τελευταίο χρόνο ως αναφέρουν οι λεπτομέρειες των κατηγοριών. Καταλογίζει ουσιαστικά βεβιασμένη καταχώρηση του κατηγορητηρίου χωρίς ουσιαστική διερεύνηση. Επίσης παρέπεμψε στην κατάθεση του «Χ.Σ» η οποία βρίσκεται εντός του τεκμηρίου Α και ο οποίος δεν αναφέρει την όποια εμπλοκή του Κατηγορούμενου στην υπόθεση. Σε σχέση με τις προσωπικές συνθήκες του κατηγορούμενου, διαφώνησε ότι αυτές δεν απαλείφουν τον κίνδυνο φυγοδικίας, τονίζοντας ότι η μεγάλη προσδοκία για αθώωση στην παρούσα περίπτωση, δεν μπορεί να τον οδηγήσει στο να εγκαταλείψει την Κύπρο, ενώ υποστήριξε ότι δεν έχει οποιοδήποτε δεσμό με οποιοδήποτε άλλο Κράτος, ούτε έχει ταξιδιωτικά έγγραφα για να φύγει, ούτε ταυτότητα. Τέλος όσο αφορά τον κίνδυνο διάπραξης άλλων αδικημάτων, υποστήριξε ότι δεν διαφαίνεται ισχυρή ροπή από το ιστορικό του κατηγορουμένου. Προς εξασφάλιση μάλιστα της παρουσίας του εισηγήθηκε συγκεκριμένους όρους οι οποίο είναι καταγραμμένοι στο πρακτικό του Δικαστηρίου και δεν χρειάζεται να επαναδιατυπωθούν.
Έχω θέσει ενώπιον μου τα όσα ανέφεραν οι ευπαίδευτοι συνήγοροι με τις αγορεύσεις τους και τη νομολογία στην οποία με παρέπεμψαν. Έχω ακόμη μελετήσει για σκοπούς του παρόντος αιτήματος το μαρτυρικό υλικό που τέθηκε ενώπιον μου (Τεκμήρια Α, Β & Γ), και το ποινικό μητρώο του κατηγορούμενου (Τεκμήριο Δ& Ε)
Ως γνωστό, το ενδεχόμενο κράτησης συναρτάται με οποιονδήποτε από τους τρεις πιο κάτω παράγοντες:
(α) την πιθανότητα μη προσέλευσης ενός κατηγορούμενου στη δίκη
(β) την πιθανότητα διάπραξης του ίδιου ή άλλου αδικήματος
(γ) τη δυνατότητα επηρεασμού μαρτύρων.
Καθένας από τους πιο πάνω παράγοντες εξετάζεται χωριστά και η ύπαρξη οποιουδήποτε από αυτούς δύναται να δικαιολογήσει την έκδοση διατάγματος κράτησης (Βασιλείου ν. Δημοκρατίας (1997) 2 Α.Α.Δ. 7). Όπως λέχθηκε στη Σιακαλλή v. Δημοκρατίας (1997) 2 Α.Α.Δ. 130 σελίδες 133, 134:
«Η πιθανότητα μη προσέλευσης των κατηγορουμένων στη δίκη είναι ο βασικός παράγοντας που εξετάζεται από το Δικαστήριο κατά την εξέταση του ενδεχόμενου κράτησης τους. Κατά τη στάθμιση του παράγοντα αυτού λαμβάνονται υπόψη η σοβαρότητα του αδικήματος, η πιθανότητα καταδίκης του στο βαθμό που μπορεί να προβλεφθεί από τις καταθέσεις των μαρτύρων και το ύψος της ποινής που προβλέπεται. Όμως ο κίνδυνος μη προσέλευσης δεν αποτελεί και το μοναδικό παράγοντα που λαμβάνεται υπόψη. Άλλοι παράγοντες είναι η πιθανότητα διάπραξης του ίδιου ή άλλου αδικήματος, καθώς και η δυνατότητα επηρεασμού μαρτύρων. Δεν είναι απαραίτητο να συνυπάρχουν όλοι οι παράγοντες, αλλά ένας ή περισσότεροι από αυτούς μπορεί να αποτελέσουν τον αποφασιστικό παράγοντα για την απόφαση του Δικαστηρίου (Lefkios Rodosthenous and Another v. The Police (1961) CLR 50, Michael Apostolou Tsouka v. The Police (1962) CLR 261). Κάθε παράγοντας θα πρέπει να εξετάζεται χωριστά και η ύπαρξη οποιουδήποτε από αυτούς δικαιολογεί την έκδοση διατάγματος κράτησης. Ακριβώς στην υπόθεση Κλεάνθης Γεωργίου Βασιλείου v. Δημοκρατίας, Ποιν. Έφεση 6248, ημερ. 10.1.1997 τονίστηκε ότι η άποψη ότι πρέπει σε κάθε περίπτωση να υπάρχει συρροή όλων των παραγόντων που καθιέρωσε η νομολογία, περιλαμβανομένης και της πιθανότητας επανάληψης των αδικημάτων για τα οποία κάποιος κατηγορείται, δεν βρίσκει έρεισμα ούτε στη λογική ούτε στη νομολογία.»
Το Δικαστήριο, όταν εξετάζει ένα αίτημα όπως αυτό της Κατηγορούσας Αρχής, είναι σημαντικό να καθοδηγείται από την αρχή ότι κάθε κατηγορούμενος τεκμαίρεται ότι είναι αθώος εκτός εάν καταδικαστεί από αρμόδιο Δικαστήριο. Στη Γενικός Εισαγγελέας v. Κυριάκου (2001) 2 Α.Α.Δ. 373, αναφέρεται ότι ο κανόνας ότι οι υπόδικοι αφήνονται ελεύθεροι κάμπτεται μόνο εφόσον συντρέχουν συγκεκριμένοι κίνδυνοι, προσέγγιση που είναι ευθυγραμμισμένη με τη νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Η αρχή αυτή κατοχυρώνεται και συνταγματικά εφ' όσον αποτελεί απόρροια του τεκμηρίου της αθωότητας ενός προσώπου. Ένας υπόδικος δικαιούται να παραμείνει ελεύθερος με εγγύηση στις περιπτώσεις όπου υπάρχει προσδοκία ότι θα προσέλθει στο Δικαστήριο για να δικαστεί. Ανάγκη περιορισμού του πολίτη πρέπει να διαπιστώνεται δικαστικά σε κάθε στάδιο της διαδικασίας και να επιβάλλεται από τα γεγονότα της κάθε συγκεκριμένης υπόθεσης (Ανδρέας Καραγιώργης κ.ά. v. Δημοκρατίας (1989) 2 Α.Α.Δ. 92).
Η σοβαρότητα του αδικήματος σε συνάρτηση προς την πιθανότητα καταδίκης και επιβολής αυστηρής ποινής, αποτελούν βασικούς δείκτες που λαμβάνονται σοβαρά υπόψη στην πρόγνωση για το ενδεχόμενο μη προσέλευσης και υπαγωγής του κατηγορουμένου στη δικαιοσύνη (Χριστοδούλου κ.α. v. Αστυνομίας (2004) 2 Α.Α.Δ. 538, Γιωργαλλίδης v. Αστυνομίας (2005) 2 Α.Α.Δ. 526). Στη Θεοδωρίδης v. Αστυνομίας (2001) 2 Α.Α.Δ. 139 τονίστηκε ότι όσο σοβαρότερη είναι η κατηγορία ανάλογα μεγαλύτερο είναι και το κίνητρο του κατηγορουμένου να αποφύγει τη δίκη. Το ίδιο και στην Κρασοπούλης κ.ά. ν. Δημοκρατίας, (2012) 2 A.A.Δ. 450, όπου λέχθηκε ότι: «Είναι αυτονόητο ότι εκεί όπου η προβλεπόμενη ποινή είναι η ποινή της ισόβιας κάθειρξης το ενδεχόμενο διαφυγής είναι ακόμη μεγαλύτερο εφόσον η σκέψη για διαφυγή μπορεί να επενεργήσει ως δέλεαρ αποφυγής της ισόβιας φυλάκισης.» Ομοίως στην υπόθεση Ιωάννου v. Δημοκρατίας (2006) 2 Α.Α.Δ. 149 όπου το Εφετείο επισήμανε ότι όσο πιο μεγάλη είναι η σοβαρότητα του αδικήματος και όσο πιο αυστηρή μπορεί να είναι η ποινή τόσο αυξάνεται και ο κίνδυνος μη προσέλευσης ενός κατηγορουμένου στη δίκη.
Ωστόσο έχει πλειστάκις τονιστεί από τη νομολογία ότι ο παράγων αυτός δεν είναι πάντοτε και σε κάθε περίπτωση αρκετός ώστε να επενεργήσει από μόνος του και αυτομάτως στην κρίση του Δικαστηρίου για την κράτηση του κατηγορουμένου. Παράλληλα με την εξέταση της πιθανότητας - κινδύνου μη προσέλευσης του κατηγορουμένου στο δικαστήριο, λαμβάνονται υπ' όψη παράγοντες, στοιχεία και δεδομένα που συνδέονται με το χαρακτήρα του κατηγορουμένου, την κατοικία του, το επάγγελμα του, τα οικονομικά του, τους οικογενειακούς δεσμούς και όλων των ειδών τους δεσμούς με την Κυπριακή Δημοκρατία καθώς και γενικότερα θέματα υγείας ((βλ. Neumeister v. Austria A8 p.39 (1968), Χατζηδημητρίου v. Δημοκρατίας (1997) 2 Α.Α.Δ 45, Ψύλλας v. Αστυνομίας (2007) 2 Α.Α.Δ 444). Στην υπόθεση Θεοχάρους κ.ά. v. Δημοκρατίας (2002) 2 Α.Α.Δ. 48, υποδεικνύεται ότι «… σε καμιά περίπτωση δεν εκτιμάται η πιθανότητα μη προσέλευσης με κατά απομόνωση αναφορά στη σοβαρότητα του αδικήματος, την πιθανότητα καταδίκης και την επιβληθησομένη ποινή, αυτόματα δηλαδή, χωρίς συνυπολογισμό άλλων σχετικών δεδομένων.»
Ταυτόχρονα σταθμίζεται και το δημόσιο συμφέρον που επιτάσσει την παρουσία του κατηγορουμένου στο Δικαστήριο. Η κράτηση υποδίκου καθίσταται αποδεχτή εφόσον το επιβάλλει η διασφάλιση των σκοπών της απονομής της δικαιοσύνης. Οι προσωπικές συνθήκες και οι δεσμοί του παραβάτη με την Κύπρο δεν επενεργούν ως ασπίδα ώστε να υπερφαλαγγιστεί η σοβαρότητα των αδικημάτων και κατ' επέκταση να εξαλείψουν τον κίνδυνο φυγοδικίας (Σάββα v. Αστυνομίας Ποινική Έφεση Αρ. 176/2017 ημερ. 20.09.17, ECLI:CY:AD:2017:D308, Μαρκίδη και άλλος v. Δημοκρατίας Ποινική Έφεση Αρ. 50/2017 ημερ. 22.03.17, ECLI:CY:AD:2017:B96, Φλεριανού v. Δημοκρατίας Ποινική Έφεση 13/16 ημερ. 03.03.16 και Πολυδώρου v. Δημοκρατίας Ποινική Έφεση 114/16 ημερ. 07.07.16). Όπως ακόμη τονίστηκε στη Βασιλείου ν. Δημοκρατίας (1997) 2 Α.Α.Δ. 7 οι επιπτώσεις κράτησης στην προσωπική, οικογενειακή ή επαγγελματική ζωή ενός υποδίκου έστω και αν είναι δυσμενείς δεν υπερφαλαγγίζουν το γενικό δημόσιο συμφέρον για την απονομή της δικαιοσύνης.
Παράλληλα λαμβάνεται υπ' όψη και ο χρόνος κράτησης υποδίκου, ο οποίος θα πρέπει να αντιμετωπίζεται στο σύνολο του και ανάλογα να σταθμίζεται ως παράγοντας που θα δικαιολογούσε τυχόν διαφορετική προσέγγιση ως προς περαιτέρω κράτηση του, συνυπολογιζόμενος έτσι μαζί με όλες τις υπόλοιπες σχετικές παραμέτρους (xxx Shoaib v. Δημοκρατίας Ποινική Έφεση 35/2020 ημερ. 14.04.20), ECLI:CY:AD:2020:B142.
Στρεφόμενος στην παρούσα υπόθεση δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι οι κατηγορίες που αντιμετωπίζει ο κατηγορούμενος είναι πολύ σοβαρές ενόψει και των ποινών που προβλέπονται από το Νόμο. Το αδίκημα της 2ης κατηγορίας που ο κατηγορούμενος αντιμετωπίζει, προνοεί ποινή φυλάκισης μέχρι και δια βίου ενώ για τα υπόλοιπα αδικήματα που βρίσκεται αντιμέτωπος, ο νομοθέτης έχει προνοήσει την επιβολή πολυετών ποινών φυλάκισης.
Σε περίπτωση δε καταδίκης και του Κατηγορούμενου αναμένεται από το Δικαστήριο η επιβολή πολύ αυστηρών ποινών ενόψει και της αυστηρότητας με την οποία τα Δικαστήρια αντιμετωπίζουν αδικήματα αυτής της φύσης, αφού οι ποινές που επιβάλλονται παρουσιάζουν τα τελευταία χρόνια αυξητική τάση και το Ανώτατο Δικαστήριο μάλιστα τονίζει και υποδεικνύει συνεχώς την ανάγκη για επιβολή αποτρεπτικών ποινών για την διάπραξη αυτής της φύσης αδικημάτων (βλ. Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας v. Ευθυμίου Σωκράτους, Ποιν. Έφεση 67/2021, ημερ. 17.03.09 και Βάσος Γλυκερίου v. Δημοκρατίας Ποιν. Έφεση. 171/20 ημερ. 08/06/22, ECLI:CY:AD:2022:B287).
Για τη διαπίστωση ύπαρξης πιθανότητας καταδίκης εξετάζεται το υπάρχον μαρτυρικό υλικό στην όψη του και μόνο, χωρίς το Δικαστήριο να προβαίνει σε αξιολόγησή του ή σε οποιαδήποτε ευρήματα επί της ουσίας της υπόθεσης, εφόσον δεν αποφασίζεται στα πλαίσια της παρούσας διαδικασίας η ενοχή ή μη του κατηγορουμένου. Το εγχείρημα αυτό περιορίζεται σε αντικειμενική πιθανολόγηση και τίποτε περισσότερο. Στο στάδιο αυτό δεν τίθεται ζήτημα τελικής διαπίστωσης γεγονότων ή εξαγωγής συμπερασμάτων ή οριστικές απαντήσεις στα ερωτήματα (M. Ashkar Ali κ.α. v. Δημοκρατίας Ποινικές Εφέσεις Αρ. 237-241/2019 και 28 & 29/2020 ημερ. 24.03.20 και Τσεκκούρα ν. Δημοκρατίας (2010) 2 Α.Α.Δ. 32). Περί πιθανολόγησης και μόνο ο λόγος (βλ. Νικήτα κ.ά. ν. Δημοκρατίας (2011) 2 Α.Α.Δ. 54, Ευριπίδου κ.ά. v. Αστυνομίας (2007) 2 Α.Α.Δ. 337 και Κουννάς κ.ά. v. Δημοκρατίας (2007) 2 Α.Α.Δ. 790). Στη Στέλιος Καλλή ν. Δημοκρατίας Ποινική έφεση 114/15, απόφαση ημερομηνίας 19.6.2015, λέχθηκε για άλλη μια φορά ότι «Το κριτήριο όμως αναφορικά με την κράτηση δεν είναι η απόδειξη «εκ πρώτης όψεως» υπόθεσης αλλά η «πιθανολόγηση» της διάπραξης των αδικημάτων. Δηλαδή κατά πόσο υπάρχει πιθανότητα καταδίκης. Και με βάση τα προαναφερόμενα στοιχεία της μαρτυρίας θεωρούμε ότι το Κακουργιοδικείο κατέληξε ορθά, ότι υπάρχει τέτοια πιθανότητα.»
Έχω μελετήσει πολύ προσεκτικά το σύνολο του μαρτυρικού υλικού που τέθηκε ενώπιον μου μόνο για σκοπούς του παρόντος αιτήματος. Θα αναφερθώ σε γενικές γραμμές στο εν λόγω μαρτυρικό υλικό.
Σύμφωνα με τα όσα έχουν τεθεί ενώπιον του Δικαστηρίου δια μέσου του Τεκμηρίου A, διαφαίνεται ότι υπάρχει σύνδεση του Κατηγορούμενου με τα αδικήματα τα οποία αντιμετωπίζει, όσο και δυο άλλων προσώπων που περιγράφονται στις λεπτομέρειες του κατηγορητηρίου και αναφέρονται στο μαρτυρικό υλικό. Με βάση την υπάρχουσα μαρτυρία προκύπτει ότι την 19/12/23 δόθηκε πληροφορία στην αστυνομία, ότι o Α.Κ ανέμενε να παραλάβει μεγάλη ποσότητα ναρκωτικών ουσιών καθώς και ότι για τις διακινήσεις του χρησιμοποιεί το όχημα μάρκας BMW χρώματος μαύρου τύπου Convertible με αρ. εγγραφής ΝΕΖ XXX όπως επίσης και μια μοτοσικλέτα με αρ. εγγραφής ΜΚΝ XXX μάρκας YAMAHA T - MAX χρώματος μαύρου. Μετά την πιο πάνω πληροφορία η μπυραρία την οποία διαθέτει στην περιοχή Χλώρακα της Επαρχίας Πάφου, τέθηκε υπό διακριτική παρακολούθηση ενώ την ίδια ημέρα και περί ώρα 16:08 o Α.Κ θεάθηκε από τον Αν. Λοχ XXX Σ. Θεοδοσίου να αναχωρεί από την μπυραρία του οδηγώντας το όχημα μάρκας BMW και χρώματος μαύρου. Ο Α.Κ, ακολούθησε σύμφωνα με τον Αν. Λοχ. XXX, συγκεκριμένη πορεία και κατέληξε οδηγώντας το συγκεκριμένο αυτοκίνητο πίσω από την πιτσαρία με την ονομασία PEPERRONI. Ο Αστ. 3807 ο οποίος επίσης βρισκόταν στο πιο πάνω σημείο και αναγνώρισε τον Α.Κ, τον είδε να σταματά δίπλα από τον χώρο στάθμευσης της πιτσαρίας PEPERRONI ενώ την ίδια στιγμή μια μοτοσυκλέτα χρώματος μαύρου τον προσέγγισε και αφού συνομίλησαν πλάι πλάι για κάποια δευτερόλεπτα αναχώρησαν μαζί. Κατά την αναχώρηση τους μπροστά βρισκόταν ο Α.Κ με το όχημα του, ενώ το άλλο πρόσωπο το οποίο επέβαινε στη μοτοσυκλέτα, τον ακολουθούσε. Κατά τη διάρκεια της πορείας που ακολουθούσαν, οι άνδρες της αστυνομίας είχαν θέσει και τα δύο οχήματα υπό διακριτική παρακολούθηση. Τότε σε κάποια στιγμή και ενώ τα δύο οχήματα εισήλθαν στην οδό Ελευθερίας στην Λέμπα της Επαρχίας Πάφου, το όχημα μάρκας BMW το οποίο οδηγείτο από τον Α.Κ, σταμάτησε στην αριστερή πλευρά του δρόμου και ακριβώς δίπλα από το παράθυρο του οδηγού, η μοτοσικλέτα που οδηγείτο από τον Χ.Σ. Τότε δόθηκαν οδηγίες για ανακοπή των δύο οχημάτων και έρευνα. Ο Αστ. 3807 ο οποίος συμμετείχε στην εν λόγω επιχείρηση, σύμφωνα με την κατάθεση του αφού έθεσε τον υπηρεσιακό του φάρο στο όχημα που οδηγούσε κατά την πορεία που ακολουθούσε για ανακοπή, είδε τον οδηγό του σκούτερ να κρατά στο αριστερό του χέρι ένα νάιλον καφέ σακούλι και να το προτάσσει προς το παράθυρο του οδηγού του BMW ενώ ταυτόχρονα ο οδηγός του οχήματος να προτάσσει το δικό του χέρι προς το μέρος του οδηγού του σκούτερ με σκοπό να πάρει το καφέ σακούλι. Τελικά τα δύο οχήματα έγινε κατορθωτό να ανακοπούν αλλά ο Α.Κ σύμφωνα με τον αστυνομικό, κινήθηκε με όπισθεν ταχύτητα με αποτέλεσμα να συγκρουστεί με το υπηρεσιακό όχημα που οδηγούσε ο Αστ. XXXX ενώ ταυτόχρονα ο οδηγός της μοτοσικλέτας έριξε το καφέ σακούλι που κρατούσε και το σκούτερ που οδηγούσε στο έδαφος και τράπηκε σε φυγή σε παρακείμενο ελαιώνα. Ο Αστ. XXXX τον καταδίωξε και στη συνέχεια τον ανέκοψε και τον συνέλαβε. Ο ίδιος του ανέφερε τα στοιχεία του και έτσι διαφάνηκε ότι ο οδηγός της μοτοσικλέτας ήταν ο Χ.Σ. Στο σημείο όπου έγινε η ανακοπή εντοπίστηκε το καφέ σακούλι εντός του οποίου υπήρχαν δυο νάιλον διαφανές συσκευασίες εντός των οποίων υπήρχε πράσινη ξηρή φυτική ύλη κάνναβη, για το οποίο μάλιστα ο Χ.Σ ανέφερε προφορικά στην αστυνομία ότι θα το παρέδιδε στο πρόσωπο που οδηγούσε το όχημα μάρκας BMW.
Ο Χ.Σ στην ανακριτική κατάθεση του, που λήφθηκε από την αστυνομία, ανέφερε ότι τη συγκεκριμένη ημερομηνία αποδέχθηκε να μεταφέρει τα ναρκωτικά στην Πάφο και να τα παραδώσει σε άγνωστο του πρόσωπο καθότι ο ίδιος χρειαζόταν χρήματα ενόψει του ότι την επομένη ταξίδευε για την Αγγλία. Ο Χ.Σ ανέφερε τον τρόπο και τον τόπο που προμηθεύτηκε τα εν λόγω ναρκωτικά και ότι μετέβηκε στην Πάφο ακολουθώντας τη διαδρομή που του αποστάληκε στην εφαρμογή WhatsApp. Σύμφωνα με τον Χ.Σ οι οδηγίες που έπρεπε να ακολουθήσει ήταν ότι τα ναρκωτικά θα τα παρέδιδε σε ένα πρόσωπο, άγνωστο του, το οποίο θα οδηγούσε ένα όχημα χρώματος μαύρου και μάρκας BMW. Σύμφωνα με τον ίδιο, όταν έφτασε στην πιτσαρίας PEPERRONI αντιλήφθηκε το πιο πάνω όχημα ενώ ο άντρας που το οδηγούσε του έγνεψε με το χέρι του να τον ακολουθήσει πράγμα που έπραξε. Στη συνέχεια και αφού τον ακολούθησε όπως ο άνδρας αυτός του είχε υποδείξει, σε κάποιο σημείο του δρόμου ελάττωσε ταχύτητα στο όχημα του και αφού σταμάτησε στην αριστερή πλευρά του δρόμου ελάττωσε και ο ίδιος ταχύτητα και τον προσέγγισε για να του παραδώσει το σακούλι με τα ναρκωτικά. Σύμφωνα με τον Χ.Σ κατά την στιγμή που επιχείρησε να του παραδώσει τα ναρκωτικά τον είδε να βάζει πισινή ταχύτητα και να κινείται απότομα προς τα πίσω. Τότε ο ίδιος αντιλήφθηκε ότι τους είχε ανακόψει η αστυνομία. Τον άντρα που οδηγούσε το όχημα μάρκας BMW o Χ.Σ ανέφερε ότι δεν τον γνωρίζει αλλά όπως εξήγησε το όχημα του ήταν τύπου convertible ενώ αυτός είχε μούσια και φορούσε καπελάκι.
Περαιτέρω, με βάση την μαρτυρία που έχει τεθεί ενώπιον του Δικαστηρίου δια μέσω του Τεκμηρίου Α, ο Α.Κ μετέβηκε στην αστυνομία μαζί με τον δικηγόρο του την 22/12/23 όπου και συνελήφθηκε δυνάμει δικαστικού εντάλματος που εκκρεμούσε εναντίον του. Σε ανακριτική κατάθεση που του λήφθηκε την ίδια ημερα, ο Α.Κ απάντησε σε όλες τις ερωτήσεις που του τέθηκαν με την φράση «ότι έχω να πω θα το πω στο Δικαστήριο».
Η εμπλοκή του κατηγορούμενου, Γεώργιου Ζαχαρίου, προκύπτει σύμφωνα με το Τεκμήριο A, από τα αποτελέσματα επιστημονικής εξέτασης των τεκμηρίων της συγκεκριμένης υπόθεσης. Τα τεκμήρια της εν λόγω υπόθεσης ως περιγράφονται στον σχετικό κατάλογο που υπάρχει στο μαρτυρικό υλικό, όσο και στα αποτελέσματα επιστημονικής εξέτασης, αφορούσαν μεταξύ άλλων, ένα νάιλον σακούλι καφέ χρώματος (τεκμήριο 2), το οποίο βρέθηκε στο έδαφος στην οδό Ελευθερίας στην Λέμπα, όπου σύμφωνα με τα όσα αναφέρονται ανωτέρω, ο Χ.Σ κρατούσε στο αριστερό του χέρι και προσπάθησε να το δώσει στον οδηγό του BMW, ήτοι τον Α.Κ , ο οποίος πρόταξε το δικό του χέρι προς το μέρος Χ.Σ με σκοπό να το πάρει. Αφού έγιναν αντιληπτοί από την αστυνομία, και στην προσπάθεια τους να διαφύγουν, ο Χ.Σ έριξε το καφέ σακούλι (τεκμήριο 2) που κρατούσε και την μοτοσυκλέτα που οδηγούσε στο έδαφος (βρίσκονταν στην οδό Ελευθερίας στην Λέμπα) και τράπηκε σε φυγή. Εντός του τεκμηρίου 2, υπήρχε, μια νάιλον διαφανής συσκευασία κλειστή αεροστεγώς , πάνω στην οποία αναγράφεται «Χ.Χ» εντός της οποία υπήρχε ποσότητα πράσινης ξηρής φυτικής ύλης. Επίσης εντός του τεκμηρίου 2 υπήρχε και μια νάιλον διαφανής συσκευασία η οποία ήταν σχισμένη, πάνω στην οποία ανεγράφετο ο αριθμός 1 εντός της οποία υπήρχε ποσότητα πράσινης ξηρής ύλης. Σύμφωνα με την επιστημονική εξέταση που έγινε επί των εν λόγω τεκμηρίων, προέκυψαν τα πιο κάτω αποτελέσματα:
Τέλος στα πλαίσια της ανακριτικής του κατάθεση και ερωτώμενος σχετικά με τα πιο πάνω αντικείμενα τα οποία περιείχαν πράσινη ξηρή φυτική ύλη κάνναβης συνολικού βάρους ενός (1) κιλού και 943,7 γραμμάριών και ότι σε αυτά εντοπίστηκε το γενετικό του υλικό, δεν έδωσε καμία απάντησε, ως φυσικά είχε δικαίωμα.
Από τα πιο πάνω προκύπτει ότι η σύνδεση του Κατηγορούμενου με την παρούσα υπόθεση, προέκυψε, μέσω της ταύτισης του γενετικού υλικού του με τεκμήρια της υπόθεσης ως αναλύονται ανωτέρω.
Σε σχέση με την αποδεικτική δύναμη μαρτυρίας από γενετικό υλικό, στην Ιωάννου κ.α. v. Δημοκρατίας (2001) 2 Α.Α.Δ.195 τονίστηκε ότι η επιστημονική μαρτυρία που προβάλλεται ως αποδεικτική ορισμένου γεγονότος είναι δυνατό να θεμελιώσει εκείνο το γεγονός σε βαθμό ο οποίος, σε κάθε περίπτωση, μπορεί να κυμαίνεται από την απλή πιθανότητα ως την ουσιαστική βεβαιότητα. Δεν υπάρχει οτιδήποτε το εγγενές στη φύση της μαρτυρίας από γενετικό υλικό που να το καθιστά μη αποδεκτό αφ' εαυτού ή που να δικαιολογεί ειδικό, ιδιαίτερο κανόνα, ότι μαρτυρία που εμπίπτει σ' αυτή την κατηγορία δεν είναι δυνατό να στηρίξει καταδίκη στην απουσία άλλης μαρτυρίας.
Μαρτυρία γενετικού υλικού, η οποία συνιστά πάντοτε επιστημονική μαρτυρία, αξιολογείται λοιπόν και τυγχάνει εφαρμογής αναλόγως των γεγονότων της κάθε υπόθεσης (βλ. Vedad v. Αστυνομίας (2011) 2 Α.Α.Δ 1).
Από τη νομολογία συνάγεται ότι ακόμη και εάν η μόνη μαρτυρία σύνδεσης ενός κατηγορουμένου με ένα αδίκημα είναι από γενετικό υλικό, αυτή μπορεί να αποτελέσει βάση καταδίκης, όταν η ύπαρξη της, συνεκτιμούμενη με τα άλλα περιστατικά της υπόθεσης δεν αφήνει λογικά περιθώριο για άλλη ερμηνεία ή εξήγηση (βλ. Χαρίτου ν. Δημοκρατίας (2008) 2 Α.Α.Δ 225).
Από τα πιο πάνω θεωρώ ότι η πιθανότητα καταδίκης του κατηγορούμενου είναι υπαρκτή. Ο εντοπισμός γενετικού υλικού του Κατηγορούμενου στα πιο πάνω τεκμήρια της υπόθεσης σε συνάρτηση με όλο το μαρτυρικό υλικό που τέθηκε ενώπιον μου, εξεταζόμενο στην όψη του, φανερώνει ανάμιξη και εμπλοκή του Κατηγορούμενου στις κατηγορίες που αντιμετωπίζει. Το γενετικό υλικό εντοπίστηκε επί των αντικειμένων, τα οποία έγινε προσπάθεια παράδοσης τους κάτω από τις συνθήκες που αναλύονται ανωτέρω από τα δυο άλλα πρόσωπα. Και το λέω αυτό υπογραμμίζοντας ιδιαίτερα ότι αυτή η διαπίστωση γίνεται χωρίς οποιαδήποτε αξιολόγηση της ενώπιον μου μαρτυρίας και σίγουρα σε καμιά περίπτωση την εξαγωγή οποιωνδήποτε ευρημάτων σε σχέση με τις επίδικες κατηγορίες, έργο το οποίο επιτελείται στο στάδιο εκδίκασης της υπόθεσης. Τονίζω, με άλλα λόγια, ότι το μαρτυρικό υλικό που τέθηκε ενώπιον μου έχει εκτιμηθεί μόνο στην όψη του και χωρίς οποιοδήποτε συμπέρασμα οριστικό, με ένα μοναδικό σκοπό, να διαπιστώσω κατά πόσο πιθανολογείται στη βάση αυτών των μαρτυριών καταδίκη και χωρίς βεβαίως να υπεισέρχομαι σε θέματα αποδεκτότητας της μαρτυρίας, αξιοπιστίας της μαρτυρίας, αντιφάσεων κτλ, ζητήματα τα οποία θα εξεταστούν και ανάγονται στο πεδίο εξέτασης από το Δικαστήριο στο στάδιο της εκδίκασης της υπόθεσης.
Ως εκ τούτου, χωρίς να αγνοώ τις απόψεις της υπεράσπισης (Ευαγγέλου κ.α. ν. Δημοκρατίας, Ποινικές Εφέσεις 108/19 και 109/19, απόφαση ημερομηνίας 02.10.2019), βρίσκω ότι υπάρχει ορατή πιθανότητα καταδίκης του Κατηγορουμένου στις κατηγορίες που αντιμετωπίζει, χωρίς βεβαίως να αποκλείεται κάθε λογική προσδοκία για αθώωση του.
Δεν μου διαφεύγουν οι τοποθετήσεις του συνηγόρου υπεράσπισης με τις οποίες υπέδειξε κατά την γνώμη του κενά και αδυναμίες στη μαρτυρία της Κατηγορούσας Αρχής αλλά και προβληματισμούς τους οποίους έθεσε, πλην όμως άπτονται της αξιολόγησης του μαρτυρικού υλικού, η οποία διεξάγεται κατά την εκδίκαση της ουσίας της υπόθεσης και όχι στο στάδιο αυτό.
Εξετάζοντας τις προσωπικές και οικογενειακές περιστάσεις του κατηγορουμένου και γενικότερα τους δεσμούς του με την Κυπριακή Δημοκρατία, παρατηρώ ότι ο Κατηγορούμενος είναι ηλικίας 23 ετών σήμερα , Κύπριος υπήκοος, τώρα είναι άνεργος και άτεκνος, ενώ διαμένει με τους γονείς του. Θέτοντας το ερώτημα κατά πόσο δικαιολογείται η εισήγηση του συνηγόρου του για απόλυση του κατηγορούμενου με τους όρους οι οποίοι προτάθηκαν με σκοπό την εξασφάλιση της παρουσίας του, φρονώ πως η απάντηση σε αυτό είναι αρνητική. Τα δεδομένα της παρούσας υπόθεσης υπό το φως της σοβαρότητας των αδικημάτων που αντιμετωπίζει, την υπαρκτή πιθανότητα καταδίκης και το ορατό ενδεχόμενο να του επιβληθούν αυστηρές ποινές φυλάκισης, όπως αυτά έχουν σημειωθεί πιο πάνω, επενεργούν θετικά στη σκέψη του κατηγορουμένου να μην εμφανιστεί στη δίκη του.
Χωρίς να αγνοώ τους δεσμούς αυτούς και τις προσωπικές - οικογενειακές συνθήκες του κατηγορουμένου, δεν βρίσκω ότι αυτά τα δεδομένα αλλά και οι συνέπειες που θα έχει η κράτησή του μέχρι την ημερομηνία της δίκης του, είναι τόσο εξαιρετικά ώστε να υπερφαλαγγίζουν το γενικό δημόσιο συμφέρον (Νικολάου ν. Αστυνομίας (2008) 2 Α.Α.Δ. 790). Όπως αναφέρθηκε και στην απόφαση ημερομηνίας 16.7.2019, Memic κ.α. ν. Δημοκρατίας Ποινικές Εφέσεις 81/19 - 83/19, «Με μόνη την προσθήκη ότι οι προσωπικές συνθήκες ενός κατηγορουμένου και οι δεσμοί που αυτός έχει με την Κύπρο, καθώς επίσης και η οικονομική του δυνατότητα για παροχή εγγυήσεων, δεν μπορούν να επενεργούν ως ασπίδα για υπερφαλάγγιση της σοβαρότητας των αδικημάτων και κατ’ επέκταση να θεωρούνται ότι εξαλείφουν τον κίνδυνο φυγοδικίας. Παραπέμπουμε επί του προκειμένου στις επισημάνσεις που έγιναν στις Φλεριανού ν. Δημοκρατίας, Ποιν. Εφ. 13/2016 ημερ. 3.3.2016 και Πολυδώρου ν. Δημοκρατίας, Ποιν. Εφ. 14/2016 ημερ. 7.7.2016.»
Όπως αναφέρθηκε στην υπόθεση Γενικός Εισαγγελέας ν. Σιδερένιου κ.α. (2008) 2 Α.Α.Δ. 319, οι προσωπικές συνθήκες ενός Κατηγορούμενου εξετάζονται με αναφορά στο μοναδικό κριτήριο, κατά πόσο δηλαδή οι συνθήκες αυτές ανατρέπουν την σκέψη στον Κατηγορούμενο να μην εμφανιστεί στο Δικαστήριο για να αντιμετωπίσει τις κατηγορίες που του προσάπτονται. Δεν εξετάζονται οι προσωπικές συνθήκες με σκοπό να επιδειχθεί επιείκεια στον Κατηγορούμενο, απαλλάσσοντας τον από την ταλαιπωρία της προφυλάκισης.
Επαναλαμβάνω ότι όπως λέχθηκε στην υπόθεση Κρασοπούλης (βλ. ανωτέρω) ,όσο πιο σοβαρή είναι η ποινή που ενδεχομένως να επιβληθεί σε περίπτωση καταδίκης σε ένα κατηγορούμενος, τόσο πιο δυνητικά πραγματοποιήσιμος είναι ο κίνδυνος διαφυγής του όταν μάλιστα η προβλεπόμενη ποινή που αντιμετωπίζει είναι αυτή της ισόβιας κάθειρξης όπως εδώ και ο κατηγορούμενος αναφορικά με την δεύτερη κατηγορία.
Την ίδια στιγμή έχω εξετάσει το ενδεχόμενο ο κατηγορούμενος να αφεθεί ελεύθερος με τους περιοριστικούς όρους που έχει εισηγηθεί ο ευπαίδευτος συνήγορος υπεράσπισης και κρίνω ότι δεν διασφαλίζουν την παρουσία του πελάτη του στη δίκη της υπόθεσης του (Δημητρίου v. Αστυνομίας (2011) 2 Α.Α.Δ. 130). Επομένως βρίσκω ότι η ατομική ελευθερία του κατηγορουμένου θα πρέπει να υποχωρήσει έναντι του δημόσιου συμφέροντος.
Στην πολύ πρόσφατη υπόθεση Ανδρέας Κωνσταντίνου v. Αστυνομίας (Ποινική Έφεση Αρ.: 1/24), ημερομηνίας 2 Φεβρουαρίου 2024, η οποία αφορούσε μεταξύ άλλων κατηγορία κατοχής 2.022kg κάνναβης με σκοπό την προμήθεια, υποδείχθηκε ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο ορθώς υπέδειξε πως τόσο οι προσωπικές του περιστάσεις όσο και οι δεσμοί του με την Κύπρο, καθώς και η οικονομική του δυνατότητα για κατάθεση μετρητών (€20.000) δεν μπορούσαν να υπερφαλαγγίσουν τη σοβαρότητα των αδικημάτων και να εξαλείψουν τον κίνδυνο φυγοδικίας. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, ο Κατηγορούμενος ήταν Κύπριος πολίτης, διέμενε στη Δημοκρατία, διέθετε δύο επιχειρήσεις (μπυραρίας και περιπτέρου), είχε αναλαμβάνει τη φροντίδα των ηλικιωμένων γονέων του, ήταν άγαμος, 42 ετών, άτεκνος συμβίωνε με γυναίκα από την Πολωνία και ήταν ιδιοκτήτης οικίας και χωραφιού ενώ μπορούσε να παράσχει οποιαδήποτε εγγύηση διέτασσε το Δικαστήριο. Το Εφετείο επανέλαβε την αρχή ότι όσο πιο σοβαρή είναι η τυχόν επιβληθησομένη ποινή, τόσο πιο δυνητικά πραγματοποιήσιμος είναι ο κίνδυνος διαφυγής, για να καταδείξει ότι ήταν και πάλι εντός αυτού του πλαισίου που είχε συνυπολογίσει όλα όσα είχαν τεθεί ενώπιόν του πρωτόδικου Δικαστηρίου σε σχέση με τις προσωπικές συνθήκες του Εφεσείοντος (Κρασοπούλης κ.α. v. Δημοκρατίας (2012) 2 Α.Α.Δ. 450). Δεν διαπιστώθηκε όπως αναφέρθηκε, οποιοδήποτε σφάλμα στον χειρισμό στον οποίο προέβη ο πρωτόδικος Δικαστής.
Τέλος, στην πολύ πρόσφατη υπόθεση ΧΧΧ Ύψου v. Δημοκρατίας Ποιν. Έφεση 101/22 ημερ. 31/05/22 η Έντιμη Δικαστής του Ανωτάτου Δικαστηρίου κα. Λ. Δημητριάδου υπέδειξε ότι ορθά το Κακουργιοδικείο είχε στρέψει την προσοχή του στους υποκειμενικούς παράγοντες του Εφεσείοντα και στο κατά πόσο οι προσωπικές του περιστάσεις και οι δεσμοί του με την Κύπρο συνηγορούσαν να αφεθεί ελεύθερος υπό όρους, και συνεπώς ορθά αποφάσισε ότι δεδομένης της σοβαρότητας των κατηγοριών που αντιμετώπιζε, της πιθανότητας καταδίκης και των αυστηρότατων ποινών που ενδέχεται να υποστεί αν καταδικαστεί, αυτός είναι ευλόγως πιθανό να θελήσει να φυγοδικήσει.
Το χρονικό διάστημα που μεσολαβεί μέχρι τη δίκη του Κατηγορουμένου, έχει συνυπολογιστεί με όλους τους πιο πάνω παράγοντες και δεν έχω διαπιστώσει ότι αυτό είναι υπέρμετρο . Το χρονικό διάστημα μέχρι την επόμενη δικάσιμο, ήτοι μέχρι την 06/03/2024 και ο συνολικός χρόνος που αυτός θα τελεί υπό κράτηση μέχρι τότε, σε καμιά περίπτωση δεν είναι υπερβολικός.
Υπό το φως όλων των πιο πάνω, το αίτημα της κατηγορούσας αρχής για κράτηση του κατηγορουμένου μέχρι την εκδίκαση της υπόθεσης του για τον 1ο λόγο που υποστηρίχτηκε επιτυγχάνει.
Ανεξάρτητα της κατάληξης του ζητήματος κινδύνου φυγοδικίας, στρέφω ευθύς την προσοχή μου στην εξέταση του δεύτερου και συνάμα ανεξάρτητου λόγου, επί του οποίου ζητείται η κράτηση του κατηγορουμένου, ο οποίος είναι η πιθανότητα διάπραξης άλλων αδικημάτων. Για την επιτυχή επίκληση του κριτηρίου αυτού δεν απαιτείται απόδειξη του κριτηρίου με την αυστηρή έννοια του όρου. Ούτε απαιτείται ακριβής μαρτυρία για την ύπαρξη πιθανότητας διάπραξης άλλου αδικήματος. Εκείνο που μετρά είναι αν με βάση όλα τα ενώπιον του Δικαστηρίου στοιχεία δημιουργείται η ισχυρή εντύπωση ότι υπάρχει τέτοια πιθανότητα.
Στην Άθου Χαραλάμπους ν. Δημοκρατίας Ποινική Έφεση 113/15 (Σχ. με 115/15), απόφαση ημερομηνίας 02.06.2015, λέχθηκαν τα ακόλουθα:
«Το πρωτόδικο Δικαστήριο καθοδηγήθηκε από σχετικές αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου, όπως την Σπανού κ.ά. v Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση 26 και 28/2013, ημερομηνίας 29/3/2013 και την Νικολάου v Αστυνομίας (2012) 2 Α.Α.Δ. 840. Σύμφωνα με την προαναφερόμενη Νομολογία, κράτηση κατηγορούμενου μπορεί να διαταχθεί ακόμα και στη βάση, μόνο, κινδύνου διάπραξης άλλων αδικημάτων. Στην προκείμενη περίπτωση, το πρωτόδικο Δικαστήριο παρατήρησε ότι, για να καταλήξει (ένα Δικαστήριο) σε συμπέρασμα για ύπαρξη πιθανότητας διάπραξης άλλου αδικήματος, δεν απαιτείται ακριβής μαρτυρία. Αρκεί, αν, με βάση όλα τα ενώπιον του στοιχεία, δημιουργείται ισχυρή εντύπωση ότι υπάρχει τέτοια πιθανότητα. Λαμβάνοντας υπόψη, ότι ο Κατηγορούμενος 2 - Εφεσείοντας, βαρύνεται με προηγούμενη καταδίκη για ομοειδές αδίκημα κατοχής ναρκωτικών με σκοπό την προμήθεια και ότι δέκα περίπου μήνες μετά την αναστολή σημαντικού μέρους της ποινής του βρέθηκε, κάτω από ύποπτες συνθήκες, στη σκηνή διάπραξης των προαναφερόμενων τριών αδικημάτων, θεώρησε ότι ο κίνδυνος εμπλοκής του σε νέα αδικήματα στο μέλλον δεν ήταν μόνο μια απλή πιθανότητα, αλλά περισσότερο από ορατός. Επομένως, ο ορατός κίνδυνος διάπραξης άλλων αδικημάτων εκ μέρους του Κατηγορούμενου 2 - Εφεσείοντα δικαιολογούσε, υπό τις περιστάσεις, τη διαφορετική μεταχείρισή του και την έκδοση διατάγματος κράτησης του.
Συμφωνούμε με το πρωτόδικο Δικαστήριο και με αυτά τα δεδομένα, θεωρούμε και τους δύο (εναπομείναντες) λόγους έφεσης ως αβάσιμους. Η πιθανότητα διάπραξης άλλων αδικημάτων ήταν, υπό τις περιστάσεις, «ευλογοφανής», όπως έκρινε το πρωτόδικο Δικαστήριο, και η διαφορετική μεταχείριση μεταξύ πρώτου και δεύτερου Κατηγορούμενου δικαιολογείτο, υπό τις περιστάσεις, εφόσον για τον δεύτερο Κατηγορούμενο ικανοποιείτο το στοιχείο του κινδύνου διάπραξης άλλων αδικημάτων.»
Στην προαναφερόμενη υπόθεση Σιακαλλή τονίστηκε ότι η πιθανότητα αυτή δεν περιορίζεται κατ’ ανάγκη σε παρόμοιο με το υπό εκδίκαση αδίκημα. Άμεσα δε συνδεδεμένη με την εξέταση πιθανολόγησης διάπραξης νέου αδικήματος είναι και η επιθυμία προστασίας του κοινωνικού συνόλου.
Στην Πατατάρης ν. Αστυνομίας (2012) 2 Α.Α.Δ. 46, αναφέρθηκαν τα ακόλουθα στη σελίδα 52:
«Η πιθανολόγηση διάπραξης νέου αδικήματος αναφέρεται σε τάση για συγκεκριμένη συμπεριφορά του αδικοπραγούντα στο μέλλον, συμπεριφορά για την οποία το Δικαστήριο μπορεί να καταλήξει σε κάποια συμπεράσματα, με βάση το σύνολο του υλικού που βρίσκεται ενώπιον του.»
Στη Φενερίδης (1998) 1(Δ) Α.Α.Δ. 2101 η οποία αφορούσε σε αίτηση έκδοσης εντάλματος Habeas Corpus, λέχθηκαν τα ακόλουθα:
«Όμως ο κίνδυνος μη προσέλευσης δεν αποτελεί και τον μοναδικό ουσιώδη παράγοντα. Άλλοι παράγοντες είναι η πιθανότητα διάπραξης του ίδιου ή άλλου αδικήματος καθώς και ο επηρεασμός της πορείας της δικαιοσύνης. Δεν είναι απαραίτητο όλοι οι παράγοντες να συνυπάρχουν, ένας ή περισσότεροι απ' αυτούς μπορεί να αποτελέσουν τον αποφασιστικό παράγοντα (Rodosthenous and Another v. The Police 1961 C.L.R. 50 και Μichael Apostolou Tsouka v. The Police 1962 C.L.R. 261. Βλέπε επίσης Χατζηδημητρίου ν. Δημοκρατίας (1997) 2 A.A.Δ. 45 και Κωνσταντινίδης ν. Δημοκρατίας (1997) 2 A.A.Δ. 109.)
H πρόβλεψη αναφορικά με την ύπαρξη ή αποτίμηση των διάφορων κινδύνων που σταθμίζουν τελικά την εξέταση του ενδεχόμενου κράτησης, όπως είναι η πιθανότητα διάπραξης άλλων αδικημάτων, δεν μπορεί παρά να στηρίζεται είτε σε στοιχεία που προέρχονται από το ιστορικό του υπόδικου ή της υπόθεσης είτε σε εγγενείς ενδείξεις που χαρακτηρίζουν την ιδιαίτερη υφή της (Φώτος Χατζηδημητρίου ν. Δημοκρατίας, ανωτέρω).
Όσον αφορά δε την πιθανότητα διάπραξης άλλου αδικήματος δεν απαιτείται ακριβής μαρτυρία, αρκεί να δημιουργείται ισχυρή εντύπωση ότι υπάρχει μια τέτοια πιθανότητα (Σιακαλλή ν. Δημοκρατίας, ανωτέρω).»
Στην Πιριπίτσης ν. Δημοκρατίας (2010) 2 Α.Α.Δ. 9 το Εφετείο σε συμφωνία με το πρωτόδικο Δικαστήριο βρήκε πως η μαρτυρία που είχε τεθεί ενώπιον του Δικαστηρίου σαφώς δημιουργούσε εύλογη υποψία ότι ο εφεσείων ενεχόταν στη διάπραξη αδικημάτων παρόμοιας φύσης με εκείνα για τα οποία επρόκειτο να δικαστεί.
Στην xxx Shoaib v. Δημοκρατίας Ποινική Έφεση 35/2020 ημερ. 14.04.20, ECLI:CY:AD:2020:B142 το Ανώτατο Δικαστήριο, επικυρώνοντας απόφαση του πρωτόδικου δικαστηρίου για κράτηση του εφεσείοντα μέχρι την εκδίκαση της υπόθεσης, τόνισε ότι η πιθανότητα διάπραξης άλλων αδικημάτων τεκμηριωνόταν από την ύπαρξη προηγούμενης καταδίκης, στοιχείο που ήταν δεδομένο και αδιαμφισβήτητο.
Στην πολύ πρόσφατη Γεώργιος Γεωργίου ν. Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ.: 240/2023, ημερομηνίας 19 Ιανουαρίου 2024 , επικυρώθηκε ότι η κρίση του Κακουργοδικείου, ως προς την πιθανότητα διάπραξης νέων αδικημάτων. Όπως λέχθηκε, η ύπαρξη προηγούμενης καταδίκης έστω και αν χρονολογείται από το 2019 για αδικήματα που διαπράχθηκαν το 2014, θεμελίωνε κίνδυνο διάπραξης νέων αδικημάτων λαμβάνοντας υπόψη ότι παρήλθαν μόνο 17 μήνες από τη λήξη της τριετούς αναστολής που επεβλήθη σ΄ αυτόν, κατά την επιβολή της εν λόγω ποινής.
Περαιτέρω στην Άθου Χαραλάμπους ν. Δημοκρατίας (πιο πάνω), τα δεδομένα της οποίας προσομοιάζουν με αυτά της παρούσας περίπτωσης, ο κατηγορούμενος είχε καταδικαστεί στις 17.06.09 στην υπόθεση με αρ. 1371/08 στα αδικήματα κατοχής ελεγχόμενου φαρμάκου και κατοχής ελεγχόμενου φαρμάκου με σκοπό την προμήθεια όπου του επιβλήθηκαν συντρέχουσες ποινές φυλάκισης 6 και 10 χρόνια αντίστοιχα και αποφυλακίστηκε στις 06.05.14 βάσει αναστολής έκτισης του υπολοίπου της ποινής. Το κατηγορητήριο της υπόθεσης στην οποία ζητήθηκε η κράτηση του καταχωρήθηκε στις 06.05.15, δηλαδή ένα ακριβώς χρόνο μετέπειτα και αφορούσε αδικήματα τα οποία φέρονται να διαπράχτηκαν στις 23.03.15.
Στην προκειμένη περίπτωση αποτελεί κοινό έδαφος των μερών ότι ο κατηγορούμενος δεν διαθέτει λευκό ποινικό μητρώο. Ειδικότερα βαρύνεται με δυο (2) προηγούμενες καταδίκες. Συγκεκριμένα ο κατηγορούμενος έχει καταδικαστεί στα πλαίσια της 8032/20 του Ε.Δ Λάρνακας την 03/02/2022 για τα αδικήματα της κοινής επίθεσης και της απειλής σε άμεσες ποινές φυλάκισης επτά (7) και τεσσάρων (4) ημερών αντίστοιχα. Επίσης έχει καταδικαστεί στα πλαίσια της 510/23 του Ε.Δ Λάρνακας την 28/02/2023 σε άμεση ποινή φυλάκισης 10 μηνών για το αδίκημα της κατοχής ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Β’ με σκοπό την προμήθεια σε άλλα πρόσωπα. Σε σχέση με την τελευταία αυτή υπόθεση, φαίνεται ότι αποφυλακίστηκε την 19/09/2023.
Είναι μετά από την αποφυλάκιση του στην εν λόγω υπόθεση που αντιμετωπίζει το παρόν κατηγορητήριο το οποίο καταχωρήθηκε την 13/02/2024, ήτοι πέντε (5) μήνες μετά την αποφυλάκιση του. Με το παρόν κατηγορητήριο αποδίδεται σε αυτόν η διάπραξη πολύ σοβαρών αδικημάτων (παρόμοιας φύσης με το αδίκημα για το οποίο καταδικάστηκε στην 510/23 Ε.Δ. Λάρνακας) τα οποία φέρονται να διαπράχθηκαν μεταξύ άγνωστης ημερομηνίας και των 19/12/2023 και 11/02/2024.
Η έννοια της εξέτασης της πιθανολόγησης διάπραξης νέου αδικήματος δεν συνδέεται μόνο με το υπό εξέταση αδίκημα, αλλά και με την επιθυμία προστασίας του κοινωνικού συνόλου. Ακόμα μπορεί να λεχθεί ότι εξυπηρετούνται και τα συμφέροντα του ίδιου του κατηγορούμενου ο οποίος λόγω του περιορισμού του αποτρέπεται από τη διάπραξη νέων αδικημάτων που επιφέρουν τιμωρία.
Στην υπό εξέταση υπόθεση κρίνω πως υπάρχει πιθανότητα διάπραξης από μέρους του Κατηγορουμένου, σε περίπτωση που αυτός αφεθεί ελεύθερος, άλλων αδικημάτων παρόμοιας ή ακόμα και άλλης φύσεως από αυτά που αντιμετωπίζει με την υπό εξέταση υπόθεση.
Χωρίς σε καμιά περίπτωση να παραγνωρίζεται το τεκμήριο της αθωότητας του Κατηγορούμενου, τα πιο πάνω δεδομένα, κρίνω ότι είναι αρκετά για να δημιουργείται η ισχυρή εντύπωση ότι σε περίπτωση που αυτός αφεθεί ελεύθερος υπάρχει ο κίνδυνος διάπραξης από μέρους του άλλων αδικημάτων.
Ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει ότι παρέχεται εικόνα επαναλαμβανόμενης εμπλοκής του Κατηγορουμένου με αδικήματα σε μια σχετικά σύντομη χρονική περίοδο.
Η ανάγκη προστασίας του κοινωνικού συνόλου από πιθανές παράνομες πράξεις του Κατηγορουμένου θεωρώ ότι στην παρούσα υπόθεση και στη βάση των δεδομένων που μου έχουν δοθεί είναι τέτοια που ικανοποιούν αυτό τον παράγοντα.
Λαμβάνοντας λοιπόν σχετική καθοδήγηση από τη Νομολογία την οποία έχω παραθέσει ανωτέρω και στη βάση των όσων έχουν τεθεί ενώπιον μου προς υποστήριξη του αιτήματος της κράτησης κρίνω ότι υπάρχει στην παρούσα περίπτωση πιθανότητα διάπραξης ιδίων ή άλλων αδικημάτων αν ο Κατηγορούμενος αφεθεί ελεύθερος και συνεπώς και ο δεύτερος λόγος πάνω στον οποίο εδράζεται το αίτημα της κατηγορούσας Αρχής επιτυγχάνει.
Κατά συνέπεια εκδίδεται διάταγμα για την κράτηση του Κατηγορουμένου μέχρι την 06/03/2024, ημερομηνία που έχει οριστεί η παρούσα υπόθεση ενώπιον του Κακουργιοδικείου Πάφου.
(Υπ.) ..................................
Χρ. Μ. Παπαλλάς, Ε.Δ
Πιστό Αντίγραφο
Πρωτοκολλητής