ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΠΑΦΟΥ

ΕΝΩΠΙΟΝ: Ν. Φακοντή, Ε.Δ.

Αρ. Υπόθεσης: 1697/24

Αστυνομικό Διευθυντή Πάφου

SAFWAT BEZMAWI

Κατηγορούμενος

Ημερομηνία: 08 Απριλίου 2024.

ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ:

Για την Κατηγορούσα Αρχή: Ο. Σ. Χρυσοστόμου

Για τον Κατηγορούμενο: Η κα Μ. Σαββίδου

Κατηγορούμενος: Παρών

Α Π Ο Φ Α Σ Η

Το υπό εξέταση κατηγορητήριο καταχωρήθηκε στις 28.03.2024 στο Επαρχιακό Δικαστήριο Πάφου, περιλαμβάνει συνολικά 9 κατηγορίες oι οποίες παρουσιάζουν ως παραπονούμενους τόσο τον ανήλικο υιό του όσο και την εν διαστάσει σύζυγο του Κατηγορούμενου.

Τα αδικήματα που καταλογίζονται στον Κατηγορούμενο διέπονται είτε από πρόνοιες του Ποινικού Κώδικα Κεφ. 154, τις πρόνοιες του Περί Βίας στην Οικογένεια και την προστασία των Θυμάτων Νόμο Ν. 119(Ι)/2000, τις πρόνοιες του Περί της Προστασίας από Παρενόχληση και Παρενοχλητική Παρακολούθηση Νόμο Ν. 114(Ι)/2021 και τις πρόνοιες του Περί Δικαστηρίων Νόμου Ν. 14/60.

Οι κατηγορίες 1 μέχρι και 5 αφορούν τον ανακριτικό φάκελο του ΤΑΕ Πάφου Σ/185/2024 με παραπονούμενο τον υιό του Κατηγορούμενου και καταλογιζόμενο χρόνο διάπραξης άγνωστες ημερομηνίες κατά τα έτη 2021 - 2023 ενώ οι κατηγορίες 6 μέχρι και 9 αφορούν τον ανακριτικό φάκελο ΠΑΦ/ΚΣΠΟ/Μ/99/2024 με καταλογιζόμενο χρόνο διάπραξης αυτών την 31.12.2023 και παραπονούμενο την εν διαστάσει σύζυγο του Κατηγορούμενου.

Η Κατηγορούσα Αρχή ζήτησε όπως ο Κατηγορούμενος παραμείνει υπό κράτηση ένεκα του επικαλούμενου κινδύνου διάπραξης από μέρους του άλλων αδικημάτων. Προς το σκοπό υποστήριξης του αιτήματος κατατέθηκαν στην διαδικασία αντίγραφα εκκρεμούσων υποθέσεων που αφορούν το πρόσωπο του κατηγορούμενου και βρίσκονται σε εξέλιξη στο Ε.Δ.Πάφου Παράρτημα Α (υποθέσεις 9496/22, 1331/23, 2874/23 και 5200/23) ενώ παραδόθηκε και το μαρτυρικό υλικό της υπόθεσης Παράρτημα Β.

Ο κ. Χρυσοστόμου υποστήριξε την θέση πως οι τρείς υποθέσεις (9496/22, 1331/23 και 2874/23) αφορούν αδικήματα που σχετίζονται με την ίδια θεματική ενότητα με τα αδικήματα που περιλαμβάνονται και στην υπό εξέταση υπόθεση με χρόνους διάπραξης την 19.11.22, 20.12.2022 και 27.01.2023. Επιπρόσθετα παρέπεμψε και στην υπόθεση 5200/23 που περιλαμβάνει σοβαρά αδικήματα με καταλογιζόμενο χρόνο διάπραξης άγνωστη ημερομηνία και 17.04.19.

Συνεπώς υπάρχει τόνισε ο κίνδυνος σε περίπτωση που αυτός αφεθεί ελεύθερος να διαπράξει άλλα αδικήματα κυρίως παρόμοιας φύσεως με αυτά που αντιμετωπίζει στην υπο εξέταση υπόθεση ενώ φαίνεται πως και το διάταγμα που εκδόθηκε εναντίον του στα πλαίσια της υπόθεσης 2874/23 να μην στέκεται εμπόδιο από το να διαπράττει άλλα αδικήματα που σχετίζονται με την εν διαστάσει σύζυγο του.

Η κα Σαββίδου έφερε ένσταση στο αίτημα της κράτησης. Υποστήριξε την θέση πως από την τεθείσα μαρτυρία δεν στοιχειοθετούνται τα αδικήματα τα οποία προσάπτονται στον Κατηγορούμενο ενώ σημείωσε πως αυτός εδώ και 1 χρόνο δεν έχει δει τα παιδιά του με τις καταγγελίες να είναι ψευδείς. Αναφέρθηκε επίσης στο γεγονός ότι τα αδικήματα που περιλαμβάνονται στην υπο εξέταση υπόθεση και αφορούν κατ ισχυρισμό άγνωστες ημερομηνίες τα έτη 2021 – 2023 θα μπορούσαν να είχαν καταχωρηθεί στα πλαίσια των υποθέσεων που ήδη εκκρεμούν στο Δικαστήριο και όχι να παρουσιάζονται σήμερα σε μια νέα υπόθεση και σε συνέχεια της καταχώρησης της να ζητείται η κράτηση του Κατηγορούμενου στη βάση του κινδύνου διάπραξης άλλων αδικημάτων πράγμα το οποίο χαρακτήρισε απαράδεκτο.

Τέλος υποστήριξε πως ο Κατηγορούμενος μπορεί να αφεθεί ελεύθερος με όρους τους οποίους και εισηγήθηκε μεταξύ άλλων να υπογράφει σε Αστυνομικό Σταθμό, να παραδώσει τα ταξιδιωτικά του έγγραφα και να απαγορεύεται η έξοδος του από την Δημοκρατία.

Για την έκδοση της παρούσας απόφασης έχω λάβει υπόψη το σύνολο των όσων εισηγήθηκαν οι εμπλεκόμενες πλευρές τα οποία έχουν αποτυπωθεί αυτολεξεί στα πρακτικά που έχουν τηρηθεί και έχω κατά νου τη σχετική Νομολογία. Σχετική αναφορά θα γίνεται εκεί και όπου κρίνεται αναγκαία υπο τις περιστάσεις.

Νομική Πτυχή – Εφαρμογή στην παρούσα υπόθεση

Η εξουσία του Δικαστηρίου όσον το αφορά αίτημα κράτησης του Κατηγορούμενου μέχρι την ημερομηνία της δίκης του εδράζεται στα άρθρα 48 και 157(1) της Ποινικής Δικονομίας Κεφ. 155.

Το Δικαστήριο, εξετάζοντας ένα αίτημα κράτησης κατηγορουμένου μέχρι τη δίκη του, πρέπει να καθοδηγείται από την αρχή ότι κάθε κατηγορούμενος είναι αθώος, εκτός αν τελικά καταδικαστεί από αρμόδιο Δικαστήριο και ότι η κράτησή του αποτελεί έναν σοβαρό περιορισμό της προσωπικής του ελευθερίας, η οποία διασφαλίζεται από το άρθρο 11 του Συντάγματος. Στη Γενικός Εισαγγελέας ν. Κυριάκου κ.α. (2001) 2 Α.Α.Δ. 373 αναφέρεται ότι ο κανόνας ότι οι υπόδικοι αφήνονται ελεύθεροι κάμπτεται μόνο εφόσον συντρέχουν συγκεκριμένοι κίνδυνοι.

Ως ζήτημα γενικής αρχής, η οποία κατοχυρώνεται και συνταγματικά εφόσον αποτελεί απόρροια του τεκμηρίου της αθωότητας, ένας υπόδικος δικαιούται να παραμείνει ελεύθερος με εγγύηση στις περιπτώσεις όπου υπάρχει προσδοκία ότι θα προσέλθει στη δίκη του. Ταυτόχρονα πρέπει να σταθμίζεται με αυτά και το δημόσιο συμφέρον που επιτάσσει την παρουσία των κατηγορουμένων στο Δικαστήριο. Η κράτηση υποδίκου καθίσταται αποδεκτή εφόσον το επιβάλλει η διασφάλιση των σκοπών της απονομής της δικαιοσύνης.[1]

Η διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου ασκείται με βάση παγίως καθιερωμένες νομικές αρχές, όπως αυτές έχουν διατυπωθεί σε σωρεία δικαστικών αποφάσεων. Στην υπόθεση Κωνσταντινίδης ν. Δημοκρατίας (1997) 2 Α.Α.Δ. 109 απαριθμούνται οι λόγοι για τους οποίους μπορεί να διαταχθεί η κράτηση κατηγορουμένου. Αυτοί έχουν επαναληφθεί πολύ πρόσφατα μεταξύ άλλων[2] στην Ποινική Έφεση Αρ. 129/20 μεταξύ Ανδρέου v. Αστυνομίας, ημερ. 20.08.2020,Ποινική Έφεση Αρ. 195/20 μεταξύ Αργύρη v. Δημοκρατίας ημερ. 23.12.2020 και στην Ποινική Έφεση Αρ. 75/2021 μεταξύ S M v. ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ημερ. 6.7.2021 και είναι οι ακόλουθοι:

1. Η πιθανότητα/κίνδυνος μη προσέλευσης του κατηγορουμένου στο Δικαστήριο

2. Η πιθανότητα/κίνδυνος διάπραξης άλλων αδικημάτων

3. Η πιθανότητα/κίνδυνος επηρεασμού μαρτύρων.

Καθένας από τους πιο πάνω παράγοντες εξετάζεται χωριστά και η ύπαρξη οποιουδήποτε από αυτούς δύναται να δικαιολογήσει την έκδοση διατάγματος κράτησης. Δεν είναι συνεπώς απαραίτητη η συνδρομή και των τριών πιο πάνω παραγόντων για να διαταχθεί η κράτηση κατηγορουμένου (βλ. Βασιλείου ν. Δημοκρατίας (1997) 2 Α.Α.Δ. 7).

Πιθανότητα διάπραξης ίδιου ή άλλου αδικήματος:

Ως αναφέρθηκε και ανωτέρω το αίτημα της κράτησης του Κατηγορούμενου στηρίχθηκε στον κίνδυνο διάπραξης άλλων αδικημάτων που από μόνος του μπορεί να δικαιολογήσει την κράτηση ενός κατηγορούμενο μέχρι την δίκη του.

Στο Δικαστήριο παραδόθηκε ως Παράρτημα Α αντίγραφα κατηγορητηρίων που εκκρεμούν προς εκδίκαση στο Ε.Δ.Πάφου και αφορούν τον Κατηγορούμενο.

Από μελέτη αυτών προκύπτουν τα ακόλουθα:

(α) Ποινική Υπόθεση 9496/2022 Ε.Δ.Πάφου περιλαμβάνει 6 κατηγορίες με παραπονούμενη την εν διαστάσει σύζυγο του Κατηγορούμενου με καταλογιζόμενο χρόνο διάπραξης την 20.12.2022 που αφορούν μεταξύ άλλων αδικήματα ενδοοικογενειακής βίας.

(β) Ποινική Υπόθεση 1331/2023 Ε.Δ.Πάφου περιλαμβάνει 7 κατηγορίες με παραπονούμενη την εν διαστάσει σύζυγο του Κατηγορούμενου με καταλογιζόμενο χρόνο διάπραξης την 27.01.2023 που αφορούν μεταξύ άλλων αδικήματα ενδοοικογενειακής βίας.

(γ) Ποινική Υπόθεση 2874/2023 Ε.Δ.Πάφου περιλαμβάνει 6 κατηγορίες με παραπονούμενη την εν διαστάσει σύζυγο του Κατηγορούμενου με καταλογιζόμενο χρόνο διάπραξης την 19.11.2022 που αφορούν μεταξύ άλλων αδικήματα ενδοοικογενειακής βίας.

Σημειώνεται πως στα πλαίσια της υπόθεσης 2874/2023 Ε.Δ.Πάφου εκδόθηκε και διάταγμα εναντίον του Κατηγορούμενου με το οποίο του απαγορευόταν να εισέρχεται και παραμένει στην κατοικία της εν διαστάσει συζύγου του ή να πλησιάζει αυτήν ή στον χώρο εργασίας της μέχρι και την εκδίκαση της υπόθεσης.

(δ) Ποινική Υπόθεση 5200/2023 Ε.Δ.Πάφου περιλαμβάνει 10 κατηγορίες που αφορούν τα αδικήματα συνωμοσίας προς διάπραξη κακουργήματος, κατοχή και μεταφορά πυροβόλου όπλου, κατοχή και μεταφορά εκρηκτικών υλών, απόκτηση πυρομαχικών, συνωμοσίας προς διάπραξη πλημμελήματος και δημόσιας βλάβης που κατ ισχυρισμό έλαβαν χώρα μεταξύ άγνωστης ημερομηνίας και 17.04.2019.

Επιπρόσθετα από μελέτη και της υπο εξέταση υπόθεσης (1697/24 Ε.Δ.Πάφου) προκύπτουν τα ακόλουθα:

Αυτή περιλαμβάνει δύο ανακριτικούς φακέλους με τις κατηγορίες 1 έως 5 να διέπονται από τον ανακριτικό φάκελο Σ/185/2024 που παρουσιάζουν ως παραπονούμενο για αδικήματα ενδοοικογενειακής βίας τον υιό του Κατηγορούμενου και καταλογιζόμενο χρόνο διάπραξης άγνωστες ημερομηνίες κατά τα έτη 2021 – 2023 ενώ ο δεύτερος ανακριτικός φάκελος (ΠΑΦ/ΚΣΠΟ/Μ/99/2024) που αφορά τις κατηγορίες 6 έως 9 παρουσιάζει τον Κατηγορούμενο να έχει στις 31.12.2023 παραβιάσει εκδοθεισομένο διάταγμα αποκλεισμού που είχε εκδοθεί στα πλαίσια της υπόθεσης 2874/23 Ε.Δ.Πάφου και παρείχε συγκεκριμένη προστασία στην εν διαστάσει σύζυγο του.

Η ύπαρξη των υποθέσεων που αναφέρεται ανωτέρω καθώς και το περιεχόμενο τους δεν έχει αμφισβητηθεί από πλευράς υπεράσπισης.

Υπενθυμίζω επίσης πως σύμφωνα και με τη νομολογία μας[3] η πιθανότητα διάπραξης άλλου αδικήματος δεν περιορίζεται κατ ανάγκη σε παρόμοιο με το υπό εκδίκαση αδίκημα. Η έννοια της εξέτασης της πιθανολόγησης διάπραξης νέου αδικήματος δεν συνδέεται μόνο με το υπό εξέταση αδίκημα, αλλά και με την επιθυμία προστασίας του κοινωνικού συνόλου. Ακόμα μπορεί να λεχθεί ότι εξυπηρετούνται και τα συμφέροντα του ίδιου του κατηγορούμενου ο οποίος λόγω του περιορισμού του αποτρέπεται από τη διάπραξη νέων αδικημάτων που επιφέρουν τιμωρία.[4]

Τα όσα έχουν λεχθεί από τον Δικαστή κ. Ιωαννίδη στα πλαίσια της Ποινικής Έφεσης Αρ. 195/2020 μεταξύ Αργύρη v. Δημοκρατίας, ημερ. 23.12.2020 είναι απόλυτα σχετικά ως προς την εξέταση του λόγου αυτού.

Στη Σιακαλλή ν. Δημοκρατίας (1997) 2 Α.Α.Δ. 130, επαναλαμβάνεται ότι η πιθανότητα διάπραξης ίδιου ή άλλου αδικήματος είναι δυνατό να αποτελέσει τον αποφασιστικό παράγοντα για την απόφαση του Δικαστηρίου, αφού κάθε παράγων εξετάζεται χωριστά και η ύπαρξη οποιουδήποτε από αυτούς δικαιολογεί την έκδοση διατάγματος κράτησης. Μάλιστα, με αναφορά στη Βασιλείου ν. Δημοκρατίας (1997) 2 Α.Α.Δ. 7, λέχθηκε ότι η άποψη ότι πρέπει σε κάθε περίπτωση να υπάρχει συρροή όλων των παραγόντων που καθιέρωσε η Νομολογία, περιλαμβανομένης και της πιθανότητας επανάληψης αδικημάτων, δεν βρίσκει έρεισμα ούτε στη λογική ούτε στη Νομολογία.

Συνοψίζοντας, αυτό που προκύπτει από τη Νομολογία, είναι ότι δεν απαιτείται ακριβής μαρτυρία σε σχέση με την πιθανότητα διάπραξης άλλων αδικημάτων. Αρκεί να δημιουργείται ισχυρή εντύπωση ότι υπάρχει τέτοια πιθανότητα στη βάση του συνόλου του υλικού που βρίσκεται ενώπιον του Δικαστηρίου (Φενερίδης (1998) 1(Δ) Α.Α.Δ. 2101, Πατατάρης ν. Αστυνομίας (2012) 2 Α.Α.Δ. 46 και Χαραλάμπους ν. Δημοκρατίας, Ποιν. Έφ. 113/15 (Σχ. με 115/15) απόφαση ημερ. 02.06.2015).

Επιπρόσθετα και στην υπόθεση ΙΩΑΝΝΟΥ v. ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ, Ποινική Έφεση Αρ. 25/2022, 4/2/2022, ECLI:CY:AD:2022:B50 η Δικαστής κα. Σταματίου ανάφερε τα εξής σχετικά:

Ο κίνδυνος διάπραξης νέων αδικημάτων αποτελεί έναν από τους τρεις αυτοτελείς λόγους για τους οποίους το Δικαστήριο μπορεί να διατάξει την κράτηση ενός υποδίκου μέχρι τη δίκη του. Στη Χατζηδημητρίου ν. Δημοκρατίας (1997) 2 ΑΑΔ 45 αναφέρθηκε ότι η πρόβλεψη αναφορικά με την πιθανότητα διάπραξης άλλων αδικημάτων δεν μπορεί παρά να στηρίζεται είτε σε στοιχεία που προέρχονται από το ιστορικό του υπόδικου ή της υπόθεσης, είτε σε εγγενείς ενδείξεις που χαρακτηρίζουν την ιδιαίτερη υφή της. Για να καταλήξει το Δικαστήριο σε συμπέρασμα για τη διάπραξη άλλου αδικήματος, δεν απαιτείται σύμφωνα με τη Σιακαλλή ν. Δημοκρατίας (1997) 2 ΑΑΔ 130, ακριβής μαρτυρία. Αρκεί αν, με βάση όλα τα ενώπιον του Δικαστηρίου στοιχεία, να δημιουργείται η ισχυρή εντύπωση ότι υπάρχει πιθανότητα.

Στην υπό εξέταση υπόθεση κρίνω πως υπάρχει πιθανότητα διάπραξης από μέρους του Κατηγορούμενου σε περίπτωση που αυτός αφεθεί ελεύθερος άλλων αδικημάτων παρόμοιας η ακόμα και άλλης φύσεως από αυτά που αντιμετωπίζει με την υπό εξέταση υπόθεση.

Χωρίς σε καμιά περίπτωση να παραγνωρίζεται το τεκμήριο της αθωότητας του Κατηγορούμενου έχοντας υπόψη μου το περιεχόμενο του υφιστάμενου κατηγορητηρίου αλλά και τις κατηγορίες που αυτός αντιμετωπίζει στις τέσσερις διαφορετικές υποθέσεις που εκκρεμούν εναντίον του προς εκδίκαση με τις τρείς από αυτές μάλιστα να αφορούν και την καταλογιζόμενη διάπραξη από μέρους του ίδιας φύσεως αδικημάτων αλλά και λαμβάνοντας υπόψη ότι το προσωρινό διάταγμα που εκδόθηκε στα πλαίσια της υπόθεσης 2874/23 δεν φαίνεται να έχει αποτρεπτικό χαρακτήρα όλα σωρευτικά ιδωμένα είναι αρκετά για να δημιουργείται η ισχυρή εντύπωση στο Δικαστήριο ότι σε περίπτωση που αυτός αφεθεί ελεύθερος υπάρχει ο κίνδυνος διάπραξης από μέρους του άλλων αδικημάτων.

Με όλο τον προσήκοντα σεβασμό προς την ευπαίδευτη συνήγορο του Κατηγορούμενου σε σχέση με την επιχειρηματολογία της είναι αρκετό να σημειώσω ότι αυτή άπτεται της ουσίας της υπόθεσης αν και εφόσον αυτή οδηγηθεί τελικά σε ακρόαση και δεν μπορεί το Δικαστήριο στο παρόν στάδιο να αποφανθεί στο κατά πόσον οι καταλογιζόμενες καταγγελίες ανταποκρίνονται η όχι στην πραγματικότητα.

Η ανάγκη προστασίας του κοινωνικού συνόλου από πιθανές παράνομες πράξεις του Κατηγορούμενου θεωρώ ότι στην παρούσα υπόθεση και στη βάση των δεδομένων που μου έχουν δοθεί είναι τέτοια που ικανοποιούν αυτό τον παράγοντα.

Λαμβάνοντας λοιπόν σχετική καθοδήγηση από την Νομολογία την οποία έχω παραθέσει ανωτέρω και στην βάση των όσων έχουν τεθεί ενώπιον μου προς υποστήριξη του αιτήματος της κράτησης κρίνω ότι υπάρχει στην παρούσα περίπτωση πιθανότητα διάπραξης ιδίων ή άλλων αδικημάτων αν ο Κατηγορούμενος αφεθεί ελεύθερος.

Κατά συνέπεια ασκώντας τη διακριτική μου ευχέρεια εκδίδω διάταγμα για την κράτηση του Κατηγορούμενου μέχρι την ημερομηνία που έχει οριστεί ενώπιον του Δικαστηρίου.

Τέλος με σκοπό να καταστεί εφικτή η παρουσίαση του Κατηγορούμενου την ημερομηνία που αναφέρεται ανωτέρω εκδίδω σχετικό διατάγματα προσαγωγής του (bring up order).

(Υπ.) ………………………..………..

Ν. Φακοντής, Ε.Δ.

ΠΙΣΤΟΝ ΑΝΤΙΓΡΑΦΟΝ

ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΗΤΗΣ

[1] ΜΙΧΑΗΛ κ.α. v. ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ, Ποινική Έφεση Αρ. 167/2021, 168/2021, 169/2021 και 171/2021, 27/10/2021 ‘’Το Δικαστήριο, όταν εξετάζει αίτημα για κράτηση κατηγορουμένου μέχρι τη δίκη του, έχει να σταθμίσει μεταξύ του θεμελιώδους δικαιώματος της ελευθερίας και του συμφέροντος της κοινωνίας να διασφαλιστεί ότι ο κατηγορούμενος για τη διάπραξη σοβαρών αδικημάτων θα παρουσιαστεί στη δίκη του.’’

[3] Lefkios Rodosthenous and Another v. The Police (1961) 1 CLR 50