ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΠΑΦΟΥ

ΕΝΩΠΙΟΝ: Ν. Φακοντή, Ε.Δ.

Αρ. Υπόθεσης: 2193/24

Αστυνομικό Διευθυντή Πάφου

E. A. B. O.

Κατηγορούμενος

Ημερομηνία: 10 Mαίου 2024

ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ:

Για την Κατηγορούσα Αρχή: Ο. Σ. Χρυσοστόμου

Για τον Κατηγορούμενο: Ο κ. Α. Αλεξάνδρου & κα. Β. Χαραλάμπους

Κατηγορούμενος: Παρών

Α Π Ο Φ Α Σ Η

Το υπό εξέταση κατηγορητήριο καταχωρήθηκε στις 08.05.2024 στο Επαρχιακό Δικαστήριο Πάφου, περιλαμβάνει συνολικά 10 κατηγορίες oι οποίες παρουσιάζουν ως παραπονούμενο πρόσωπο την πρώην σύζυγο του Κατηγορούμενου.

Τα αδικήματα που καταλογίζονται στον Κατηγορούμενο διέπονται είτε από πρόνοιες του Ποινικού Κώδικα Κεφ. 154, τις πρόνοιες του Περί Βίας στην Οικογένεια και την προστασία των Θυμάτων Νόμο Ν. 119(Ι)/2000, τις πρόνοιες του Περί της Προστασίας από Παρενόχληση και Παρενοχλητική Παρακολούθηση Νόμο Ν. 114(Ι)/2021, τις πρόνοιες του Περί της Πρόληψης και της Καταπολέμησης της Βίας κατά των Γυναικών και της Ενδοοικογενειακής Βίας και Περί Συναφών Θεμάτων Νόμο Ν. 115(Ι)/2021 και τις πρόνοιες του Περί Δικαστηρίων Νόμου Ν. 14/60.

Ουσιαστικά οι κατηγορίες αφορούν την χρονική περίοδο μεταξύ Απριλίου με 03 Μαΐου του 2024.

Η Κατηγορούσα Αρχή ζήτησε όπως ο Κατηγορούμενος παραμείνει υπό κράτηση ένεκα του επικαλούμενου κινδύνου διάπραξης από μέρους του άλλων αδικημάτων. Προς το σκοπό υποστήριξης του αιτήματος κατατέθηκαν στην διαδικασία αντίγραφα εκκρεμούσων υποθέσεων που αφορούν το πρόσωπο του κατηγορούμενου και βρίσκονται σε εξέλιξη στο Ε.Δ.Πάφου Παράρτημα Α (υποθέσεις 5010/23 και 6535/2023) ενώ παραδόθηκε και το μαρτυρικό υλικό της υπόθεσης Παράρτημα Β.

Ο κ. Χρυσοστόμου υποστήριξε την θέση πως οι δύο εκκρεμούσες υποθέσεις καθώς και αυτή που εξετάζει σήμερα το Δικαστήριο αφορούν αδικήματα ίδιας θεματικής ενότητας με παραπονούμενο την πρώην σύζυγο του Κατηγορούμενου. Μάλιστα τόνισε πως η υπόθεση 5010/23 αφορά τρία διαφορετικά χρονικά περιστατικά όπως φαίνεται να συμβαίνει και στην υπόθεση 6535/23 που και αυτή περιλαμβάνει 3 διαφορετικές χρονικές περιπτώσεις ενώ η υπό εξέταση υπόθεση περιλαμβάνει αδικήματα με καταλογιζόμενο χρόνο διάπραξης τoν Απρίλιο 2024 με 03.05.2024.

Συνεπώς υπάρχει τόνισε ο κίνδυνος σε περίπτωση που αυτός αφεθεί ελεύθερος να διαπράξει άλλα αδικήματα κυρίως παρόμοιας φύσεως με αυτά που αντιμετωπίζει στην υπο εξέταση υπόθεση.

Ο κ. Αλεξάνδρου έφερε ένσταση στο αίτημα της κράτησης αναφέρθηκε στο τεκμήριο της αθωότητας το οποίο απολαμβάνει ο πελάτης του προστατευόμενο τόσο από το Σύνταγμα όσο και από την Σύμβαση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ενώ κάλεσε το Δικαστήριο να έχει κατά νου ότι οι άλλες δύο υποθέσεις που εκκρεμούν εναντίον του παρουσιάζουν ως παραπονούμενο πρόσωπο και πάλι την πρώην σύζυγο του ενώ αναφέρθηκε και στο γεγονός πως κατά την υπεράσπιση ότι δεν πρόκειται για σοβαρής φύσεως αδικήματα τα οποία θα δικαιολογούσαν την έκδοση διαταγής για κράτηση ενός προσώπου. Όπως εξήγησε θα πρέπει να δίδεται σημασία στην βαρύτητα κάθε υπόθεσης αφού κάτι τέτοιο είναι σημαντικό στην λήψη απόφασης για την κράτηση ενός προσώπου εξεφράζοντας μάλιστα την άποψη ότι θα ήταν εγκληματικό να διαταχθεί η κράτηση ενός προσώπου για ισχυριζόμενη εξύβριση ή απειλή ή για το ότι πήγε κοντά στο σπίτι της παραπονούμενης. Αναφορά έκαμε και στην μαρτυρία που έχει τεθεί ενώπιον του Δικαστηρίου την οποία χαρακτήρισε ανεπαρκής και ουσιαστικά βασίζεται στο τι υποστηρίζει προφορικά και χωρίς υποστηρικτική μαρτυρία η πρώην σύζυγος του Κατηγορούμενου.

Ο πελάτης του ως υποστήριξε διαμένει στην Κύπρο τα τελευταία 10 με 15 χρόνια χωρίς να πειράξει κανένα ενώ όλος παραδόξως για την πρώην σύζυγο του με την οποία έχει οικονομικές διαφορές είναι εγκληματίας και πρέπει να τον κλείσουν στην φυλακή. Παρέπεμψε το Δικαστήριο στα αποφασισθέντα στην
Ν.Ι. v. ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ , ΠΟΙΝΙΚΗ ΕΦΕΣΗ ΑΡ. 246/2022, 14/11/2022, ECLI:CY:AD:2022:B448 όπου η κράτηση του εφεσείοντα που διατάχθηκε πρωτόδικα ακυρώθηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο χαρακτηρίζοντας την μάλιστα ως πιο σοβαρή υπόθεση από ότι την υπό εξέταση υπόθεση ενώ κάλεσε το Δικαστήριο να ακολουθήσει την νομολογία του ΕΔΑΔ παραπομπή της οποίας έκανε στο Δικαστήριο με την οποία κατά τον συνήγορο η εκκρεμοδικία άλλων υποθέσεων δεν πρέπει να λαμβάνεται υπόψη για σκοπούς λήψης απόφασης για την κράτηση ενός κατηγορούμενου στη βάση του κινδύνου διάπραξης άλλων αδικημάτων γιατί αυτό παραβιάζει το τεκμήριο της αθωότητας.

Για την έκδοση της παρούσας απόφασης έχω λάβει υπόψη το σύνολο των όσων εισηγήθηκαν οι εμπλεκόμενες πλευρές τα οποία έχουν αποτυπωθεί αυτολεξεί στα πρακτικά που έχουν τηρηθεί και έχω κατά νου τη σχετική Νομολογία. Σχετική αναφορά θα γίνεται εκεί και όπου κρίνεται αναγκαία υπο τις περιστάσεις.

Νομική Πτυχή – Εφαρμογή στην παρούσα υπόθεση

Η εξουσία του Δικαστηρίου όσον το αφορά αίτημα κράτησης του Κατηγορούμενου μέχρι την ημερομηνία της δίκης του εδράζεται στα άρθρα 48 και 157(1) της Ποινικής Δικονομίας Κεφ. 155.

Το Δικαστήριο, εξετάζοντας ένα αίτημα κράτησης κατηγορουμένου μέχρι τη δίκη του, πρέπει να καθοδηγείται από την αρχή ότι κάθε κατηγορούμενος είναι αθώος, εκτός αν τελικά καταδικαστεί από αρμόδιο Δικαστήριο και ότι η κράτησή του αποτελεί έναν σοβαρό περιορισμό της προσωπικής του ελευθερίας, η οποία διασφαλίζεται από το άρθρο 11 του Συντάγματος. Στη Γενικός Εισαγγελέας ν. Κυριάκου κ.α. (2001) 2 Α.Α.Δ. 373 αναφέρεται ότι ο κανόνας ότι οι υπόδικοι αφήνονται ελεύθεροι κάμπτεται μόνο εφόσον συντρέχουν συγκεκριμένοι κίνδυνοι.

Ως ζήτημα γενικής αρχής, η οποία κατοχυρώνεται και συνταγματικά εφόσον αποτελεί απόρροια του τεκμηρίου της αθωότητας, ένας υπόδικος δικαιούται να παραμείνει ελεύθερος με εγγύηση στις περιπτώσεις όπου υπάρχει προσδοκία ότι θα προσέλθει στη δίκη του. Ταυτόχρονα πρέπει να σταθμίζεται με αυτά και το δημόσιο συμφέρον που επιτάσσει την παρουσία των κατηγορουμένων στο Δικαστήριο. Η κράτηση υποδίκου καθίσταται αποδεκτή εφόσον το επιβάλλει η διασφάλιση των σκοπών της απονομής της δικαιοσύνης.[1]

Η διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου ασκείται με βάση παγίως καθιερωμένες νομικές αρχές, όπως αυτές έχουν διατυπωθεί σε σωρεία δικαστικών αποφάσεων. Στην υπόθεση Κωνσταντινίδης ν. Δημοκρατίας (1997) 2 Α.Α.Δ. 109 απαριθμούνται οι λόγοι για τους οποίους μπορεί να διαταχθεί η κράτηση κατηγορουμένου. Αυτοί έχουν επαναληφθεί πολύ πρόσφατα μεταξύ άλλων[2] στην Ποινική Έφεση Αρ. 129/20 μεταξύ Ανδρέου v. Αστυνομίας, ημερ. 20.08.2020,Ποινική Έφεση Αρ. 195/20 μεταξύ Αργύρη v. Δημοκρατίας ημερ. 23.12.2020 και στην Ποινική Έφεση Αρ. 75/2021 μεταξύ S M v. ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ημερ. 6.7.2021 και είναι οι ακόλουθοι:

1. Η πιθανότητα/κίνδυνος μη προσέλευσης του κατηγορουμένου στο Δικαστήριο

2. Η πιθανότητα/κίνδυνος διάπραξης άλλων αδικημάτων

3. Η πιθανότητα/κίνδυνος επηρεασμού μαρτύρων.

Καθένας από τους πιο πάνω παράγοντες εξετάζεται χωριστά και η ύπαρξη οποιουδήποτε από αυτούς δύναται να δικαιολογήσει την έκδοση διατάγματος κράτησης. Δεν είναι συνεπώς απαραίτητη η συνδρομή και των τριών πιο πάνω παραγόντων για να διαταχθεί η κράτηση κατηγορουμένου (βλ. Βασιλείου ν. Δημοκρατίας (1997) 2 Α.Α.Δ. 7).

Πιθανότητα διάπραξης ίδιου ή άλλου αδικήματος:

Ως αναφέρθηκε και ανωτέρω το αίτημα της κράτησης του Κατηγορούμενου στηρίχθηκε στον κίνδυνο διάπραξης άλλων αδικημάτων που από μόνος του μπορεί να δικαιολογήσει την κράτηση ενός κατηγορούμενο μέχρι την δίκη του.

Στο Δικαστήριο παραδόθηκε ως Παράρτημα Α αντίγραφα κατηγορητηρίων που εκκρεμούν προς εκδίκαση στο Ε.Δ. Πάφου και αφορούν τον Κατηγορούμενο.

Από μελέτη αυτών προκύπτουν τα ακόλουθα:

(α) Ποινική Υπόθεση 5010/2023 Ε.Δ.Πάφου περιλαμβάνει 13 κατηγορίες με παραπονούμενη την (τότε) εν διαστάσει σύζυγο του Κατηγορούμενου με καταλογιζόμενο χρόνο διάπραξης των αδικημάτων ως εξής:

Οι κατηγορίες 1 έως 5 αφορούν άγνωστη ημερομηνία του μηνός Αυγούστου 2022

Οι κατηγορίες 6 έως 9 αφορούν την 20 Ιουνίου 2023

Οι κατηγορίες 10 έως 13 αφορούν την 23 Ιουνίου 2023

Από μελέτη της υπόθεσης 6535/23 προκύπτει επίσης και αυτό δεν έχει αμφισβητηθεί από πλευράς υπεράσπισης (βλέπετε 12^η και 13^η κατηγορία) ότι στα πλαίσια της υπόθεσης 5010/23 εκδόθηκε στις 27.06.2023 προσωρινό διάταγμα με το οποίο απαγορεύθηκε στον Κατηγορούμενο από το να ενοχλεί καθ οιονδήποτε τρόπο την συγκεκριμένη παραπονούμενη μέχρι και την εκδίκαση της υπόθεσης.

(β) Ποινική Υπόθεση 6535/2023 Ε.Δ.Πάφου περιλαμβάνει 26 κατηγορίες με παραπονούμενη την (τότε) εν διαστάσει σύζυγο του Κατηγορούμενου με καταλογιζόμενο χρόνο διάπραξης των αδικημάτων ως εξής:

Οι κατηγορίες 1 έως 6 αφορούν την 25 Ιουνίου 2023

Οι κατηγορίες 7 έως 10 αφορούν άλλο περιστατικό που έλαβε χώρα στις 25 Ιουνίου 2023

Οι κατηγορίες 11 έως 18 αφορούν την 27 Ιουνίου 2023

Οι κατηγορίες 19 έως 26 αφορούν την 28 Ιουνίου 2023

Σημειώνεται ότι στα πλαίσια της υπόθεσης αυτής περιλαμβάνονται και κατηγορίες (12^η & 13^η κατηγορία) για ισχυριζόμενη παραβίαση από μέρος του Κατηγορούμενου των προνοιών του εκδοθεισομένου προσωρινού διατάγματος που εκδόθηκε και βρίσκεται σε ισχύ στα πλαίσια της υπόθεσης 5010/23 Ε.Δ.Πάφου.

Επιπρόσθετα από μελέτη και της υπο εξέταση υπόθεσης (2193/24 Ε.Δ.Πάφου) προκύπτει ότι καταλογίζεται στον Κατηγορούμενο η διάπραξη 10 συνολικά αδικημάτων με ισχυριζόμενο χρόνο διάπραξης μεταξύ Απριλίου και 03 Μαΐου του 2024. Μάλιστα και σε αυτό περιλαμβάνονται και κατηγορίες ισχυριζόμενης παραβίασης των προνοιών του διατάγματος που έχει εκδοθεί στην υπόθεση 5010/2023 Ε.Δ.Πάφου και έχουν ως παραπονούμενη και πάλι την πρώην (πλέον) σύζυγο του Κατηγορούμενου.

Η ύπαρξη των υποθέσεων που αναφέρεται ανωτέρω καθώς και το περιεχόμενο τους δεν έχει αμφισβητηθεί από πλευράς υπεράσπισης.

Υπενθυμίζω επίσης πως σύμφωνα και με τη νομολογία μας[3] η πιθανότητα διάπραξης άλλου αδικήματος δεν περιορίζεται κατ ανάγκη σε παρόμοιο με το υπό εκδίκαση αδίκημα. Η έννοια της εξέτασης της πιθανολόγησης διάπραξης νέου αδικήματος δεν συνδέεται μόνο με το υπό εξέταση αδίκημα, αλλά και με την επιθυμία προστασίας του κοινωνικού συνόλου. Ακόμα μπορεί να λεχθεί ότι εξυπηρετούνται και τα συμφέροντα του ίδιου του κατηγορούμενου ο οποίος λόγω του περιορισμού του αποτρέπεται από τη διάπραξη νέων αδικημάτων που επιφέρουν τιμωρία.[4]

Τα όσα έχουν λεχθεί από τον Δικαστή κ. Ιωαννίδη στα πλαίσια της Ποινικής Έφεσης Αρ. 195/2020 μεταξύ Αργύρη v. Δημοκρατίας, ημερ. 23.12.2020 είναι απόλυτα σχετικά ως προς την εξέταση του λόγου αυτού.

Στη Σιακαλλή ν. Δημοκρατίας (1997) 2 Α.Α.Δ. 130, επαναλαμβάνεται ότι η πιθανότητα διάπραξης ίδιου ή άλλου αδικήματος είναι δυνατό να αποτελέσει τον αποφασιστικό παράγοντα για την απόφαση του Δικαστηρίου, αφού κάθε παράγων εξετάζεται χωριστά και η ύπαρξη οποιουδήποτε από αυτούς δικαιολογεί την έκδοση διατάγματος κράτησης. Μάλιστα, με αναφορά στη Βασιλείου ν. Δημοκρατίας (1997) 2 Α.Α.Δ. 7, λέχθηκε ότι η άποψη ότι πρέπει σε κάθε περίπτωση να υπάρχει συρροή όλων των παραγόντων που καθιέρωσε η Νομολογία, περιλαμβανομένης και της πιθανότητας επανάληψης αδικημάτων, δεν βρίσκει έρεισμα ούτε στη λογική ούτε στη Νομολογία.

Συνοψίζοντας, αυτό που προκύπτει από τη Νομολογία, είναι ότι δεν απαιτείται ακριβής μαρτυρία σε σχέση με την πιθανότητα διάπραξης άλλων αδικημάτων. Αρκεί να δημιουργείται ισχυρή εντύπωση ότι υπάρχει τέτοια πιθανότητα στη βάση του συνόλου του υλικού που βρίσκεται ενώπιον του Δικαστηρίου (Φενερίδης (1998) 1(Δ) Α.Α.Δ. 2101, Πατατάρης ν. Αστυνομίας (2012) 2 Α.Α.Δ. 46 και Χαραλάμπους ν. Δημοκρατίας, Ποιν. Έφ. 113/15 (Σχ. με 115/15) απόφαση ημερ. 02.06.2015).

Επιπρόσθετα και στην υπόθεση ΙΩΑΝΝΟΥ v. ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ, Ποινική Έφεση Αρ. 25/2022, 4/2/2022, ECLI:CY:AD:2022:B50 η Δικαστής κα. Σταματίου ανάφερε τα εξής σχετικά:

Ο κίνδυνος διάπραξης νέων αδικημάτων αποτελεί έναν από τους τρεις αυτοτελείς λόγους για τους οποίους το Δικαστήριο μπορεί να διατάξει την κράτηση ενός υποδίκου μέχρι τη δίκη του. Στη Χατζηδημητρίου ν. Δημοκρατίας (1997) 2 ΑΑΔ 45 αναφέρθηκε ότι η πρόβλεψη αναφορικά με την πιθανότητα διάπραξης άλλων αδικημάτων δεν μπορεί παρά να στηρίζεται είτε σε στοιχεία που προέρχονται από το ιστορικό του υπόδικου ή της υπόθεσης, είτε σε εγγενείς ενδείξεις που χαρακτηρίζουν την ιδιαίτερη υφή της. Για να καταλήξει το Δικαστήριο σε συμπέρασμα για τη διάπραξη άλλου αδικήματος, δεν απαιτείται σύμφωνα με τη Σιακαλλή ν. Δημοκρατίας (1997) 2 ΑΑΔ 130, ακριβής μαρτυρία. Αρκεί αν, με βάση όλα τα ενώπιον του Δικαστηρίου στοιχεία, να δημιουργείται η ισχυρή εντύπωση ότι υπάρχει πιθανότητα.

Στην υπό εξέταση υπόθεση κρίνω πως υπάρχει πιθανότητα διάπραξης από μέρους του Κατηγορούμενου σε περίπτωση που αυτός αφεθεί ελεύθερος άλλων αδικημάτων κυρίως παρόμοιας φύσεως από αυτά που αντιμετωπίζει με την υπό εξέταση υπόθεση.

Χωρίς σε καμιά περίπτωση να παραγνωρίζεται το τεκμήριο της αθωότητας του Κατηγορούμενου έχοντας υπόψη μου το περιεχόμενο του υφιστάμενου κατηγορητηρίου αλλά και τις κατηγορίες που αυτός αντιμετωπίζει σε δύο άλλες υποθέσεις που αφορούν την καταλογιζόμενη διάπραξη από μέρους του ίδιας φύσεως αδικημάτων μάλιστα σε επαναλαμβανόμενο χρόνο, αλλά και λαμβάνοντας υπόψη ότι το προσωρινό διάταγμα που έχει εκδοθεί στα πλαίσια της υπόθεσης 5010/23 δεν φαίνεται να έχει αποτρεπτικό χαρακτήρα όλα σωρευτικά ιδωμένα είναι αρκετά για να δημιουργείται η ισχυρή εντύπωση στο Δικαστήριο ότι σε περίπτωση που αυτός αφεθεί ελεύθερος υπάρχει ο κίνδυνος διάπραξης από μέρους του άλλων αδικημάτων.

Αξιοσημείωτο πως με τα όσα καταλογίζονται στον κατηγορούμενο προκύπτει πως αυτός μεταξύ της περιόδου Αυγούστου 2022 με Μάιο 2024 επιδόθηκε κατά την Κατηγορούσα Αρχή σε 8 διαφορετικά περιστατικά με θύμα την πρώην σύζυγο του και παρά την ύπαρξη προσωρινού διατάγματος αποκλεισμού που είχε εκδοθεί από την 1^η υπόθεση που καταχωρήθηκε εναντίον του.

Η ανάγκη προστασίας του κοινωνικού συνόλου από πιθανές παράνομες πράξεις του Κατηγορούμενου θεωρώ ότι στην παρούσα υπόθεση και στη βάση των δεδομένων που μου έχουν δοθεί είναι τέτοια που ικανοποιούν αυτό τον παράγοντα.

Λαμβάνοντας λοιπόν σχετική καθοδήγηση από την Νομολογία την οποία έχω παραθέσει ανωτέρω και στην βάση των όσων έχουν τεθεί ενώπιον μου προς υποστήριξη του αιτήματος της κράτησης κρίνω ότι υπάρχει στην παρούσα περίπτωση πιθανότητα διάπραξης ιδίων ή άλλων αδικημάτων αν ο Κατηγορούμενος αφεθεί ελεύθερος.

Πριν αφήσω την απόφαση μου θα ήθελα να αναφέρω συμπληρωματικά και τα ακόλουθα. Κατά τον χρόνο καταχώρησης της υπόθεσης 6535/2023 Ε.Δ.Πάφου η Κατηγορούσα Αρχή ζήτησε και πάλι την κράτηση του Κατηγορούμενου στη βάση του κίνδυνου διάπραξης άλλων αδικημάτων αίτημα το οποίο απορρίφθηκε με ενδιάμεση απόφαση του Δικαστηρίου ημερ. 24 Ιουλίου 2023 με την οποία διατάχθηκε η απόλυση του με όρους ενώ επιπρόσθετα στα πλαίσια του άρθρου 15(3) του Ν. 119(Ι)/2000 εκδόθηκε εναντίον του διάταγμα με το οποίο του απαγορεύθηκε από το να πλησιάζει και/ή προσεγγίζει και/ή ακολουθεί την παραπονούμενη Ο.Κ.Β. σε απόσταση μικρότερη των 50 μέτρων ή να έρχεται σε επαφή και/ή να παρενοχλεί αυτήν με οποιοδήποτε τρόπο είτε άμεσε είτε έμμεσο, είτε σωρευτικά είτε διαζευτικά είτε κεχωρισμένα αμέσως με την έκδοση του διατάγματος και μέχρι την εκδίκαση της ποινικής υπόθεσης. To Δικαστήριο αντλεί Δικαστική γνώση για τα ανωτέρω καθότι ήταν το παρόν Δικαστήριο που χειρίστηκε το συγκεκριμένο αίτημα, έκδωσε την σχετική απόφαση η οποία είναι και δημοσιευμένη[5]. Το πιο πάνω γεγονός δεν αναφέρθηκε ούτε από πλευράς Κατηγορούσας Αρχής ούτε από πλευράς υπεράσπισης στα πλαίσια εξέτασης του νέου αιτήματος κράτησης παρά την σημαντικό του αφού ουσιαστικά δόθηκε μια δεύτερη τότε ευκαιρία στον Κατηγορούμενο να αποφύγει την κράτηση του στην βάση του κίνδυνου διάπραξης άλλων αδικημάτων και αφού το Δικαστήριο προχώρησε και έκδωσε δεύτερο διάταγμα αποκλεισμού του από την παραπονούμενη.

Συνεπώς ενόψει των ανωτέρω θεωρώ πως η παρούσα υπόθεση διαφοροποιείται από τα αποφασισθέντα στην Ν.Ι. v. ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ , ΠΟΙΝΙΚΗ ΕΦΕΣΗ ΑΡ. 246/2022, 14/11/2022, ECLI:CY:AD:2022:B448 που με παρέπεμψε ο κ. Αλεξάνδρου αφού παρά το ότι υπάρχουν σε ισχύ δύο διαφορετικά προσωρινά διατάγματα αποκλεισμού που εκδόθηκαν εναντίον του Κατηγορούμενου αυτά δεν φαίνεται να ενεργούν αποτρεπτικά ενώ καταλογίζεται η συνέχιση της παραβατικής συμπεριφοράς του Κατηγορούμενου προς το πρόσωπο της πρώην συζύγου του.

Κατά συνέπεια ασκώντας τη διακριτική μου ευχέρεια εκδίδω διάταγμα για την κράτηση του Κατηγορούμενου μέχρι την ημερομηνία που έχει οριστεί ενώπιον του Δικαστηρίου.

Τέλος με σκοπό να καταστεί εφικτή η παρουσίαση του Κατηγορούμενου στην δικαστική διαδικασία εκδίδω σχετικό διατάγματα προσαγωγής του (bring up order).

(Υπ.) ………………………..………..

Ν. Φακοντής, Ε.Δ.

ΠΙΣΤΟΝ ΑΝΤΙΓΡΑΦΟΝ

ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΗΤΗΣ

[1] ΜΙΧΑΗΛ κ.α. v. ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ, Ποινική Έφεση Αρ. 167/2021, 168/2021, 169/2021 και 171/2021, 27/10/2021 ‘’Το Δικαστήριο, όταν εξετάζει αίτημα για κράτηση κατηγορουμένου μέχρι τη δίκη του, έχει να σταθμίσει μεταξύ του θεμελιώδους δικαιώματος της ελευθερίας και του συμφέροντος της κοινωνίας να διασφαλιστεί ότι ο κατηγορούμενος για τη διάπραξη σοβαρών αδικημάτων θα παρουσιαστεί στη δίκη του.’’

[3] Lefkios Rodosthenous and Another v. The Police (1961) 1 CLR 50

[5] Τόσο στο Cylaw όσο και στο Leginet