ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΠΑΦΟΥ
ΕΝΩΠΙΟΝ: Ν. Φακοντή, Ε.Δ.
Αρ. Υπόθεσης: 10175/23
Αστυνομικό Διευθυντή Πάφου
v.
N. K
Κατηγορούμενος
Ημερομηνία: 08 Μαΐου, 2024
ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ:
Για την Κατηγορούσα Αρχή: Ο κ. Σ. Χρυσοστόμου
Για τον Κατηγορούμενο: Η κα Ι. Ιωάννου & κα. Κ. Σοφοκλέους
Κατηγορούμενος: Παρών
Εισαγωγή – Ιστορικό Υπόθεσης:
Το υπό εξέταση κατηγορητήριο καταχωρήθηκε στις 04.12.2023 στο Επαρχιακό Δικαστήριο Πάφου περιλαμβάνει συνολικά 8 κατηγορίες και το σύνολο αυτών έχουν ως μοναδικό παραπονούμενο την κατ ισχυρισμό πρώην συμβία του Κατηγορούμενου ονόματι Α. Ι. Προτεραιότητα στην εκδίκαση της υπόθεσης δόθηκε ένεκα του γεγονότος ότι ο Κατηγορούμενος κατέστηκε υπόδικος στα πλαίσια της διαδικασίας.
Τα αδικήματα που καταλογίζονται στον Κατηγορούμενο διέπονται είτε από πρόνοιες του Ποινικού Κώδικα Κεφ. 154, τις πρόνοιες του Περί της Πρόληψης και της Καταπολέμησης της Βίας κατά των Γυναικών και της Ενδοοικογενειακής Βίας και περί Συναφών Θεμάτων Νόμος Ν. 115(Ι)/2021, τις πρόνοιες του Περί Βίας στην Οικογένεια και την προστασία των Θυμάτων Νόμο Ν. 119(Ι)/2000, τις πρόνοιες του Περί της Προστασίας από Παρενόχληση και Παρενοχλητική Παρακολούθηση Νόμο Ν. 114(Ι)/2021 και τις πρόνοιες του Περί Δικαστηρίων Νόμου Ν. 14/60.
Ουσιαστικά οι λεπτομέρειες που πλαισιώνουν τις κατηγορίες αφορούν ισχυριζόμενο περιστατικό που έλαβε χώρα την 1η Δεκεμβρίου του 2023.
Σύμφωνα με την εκδοχή των γεγονότων της Κατηγορούσας Αρχής αυτό ουσιαστικά που καταλογίζεται στον Κατηγορούμενο είναι πως την 01 Δεκεμβρίου του 2023 και ενώ αυτός βρισκόταν κρατούμενος στα Κρατητήρια του Αστυνομικού Σταθμού Πόλης Χρυσοχούς διενέργησε τηλεφώνημα από τον αριθμό κλήσης του σταθμού [ ] προς το τηλέφωνο με αριθμό κλήσης [ ] το οποίο ανήκει στην παραπονούμενη πρώην συμβία του Α. Ι. λέγοντας της τα ακόλουθα: ‘’Θέλεις μωρό, ενά πιάσεις από τα τρία το μιαλύτερο, ε βίλλο που ενά πιάεις’’.
Ένεκα της πιο πάνω εξέλιξης και της καταγγελίας του περιστατικού αυτού στην Αστυνομία από πλευράς Ιακώβου καταχωρήθηκε η υπο εξέταση υπόθεση στα πλαίσια της οποίας καταλογίζεται εναντίον του κατηγορούμενου η διάπραξη συνολικά 8 αδικημάτων μεταξύ άλλων και η ισχυριζόμενη παραβίαση από μέρους του προνοιών προσωρινού διατάγματος που είχε ήδη εκδοθεί και βρισκόταν σε ισχύ και το οποίο παρείχε συγκεκριμένη φύσεως προστασία στην παραπονούμενη από τον Κατηγορούμενο.
Σημειώνεται πως τις καταγγελίες και την διερεύνηση αυτών ανέλαβε το Κλιμάκιο Βίας στην Οικογένεια του ΤΑΕ Πάφου αφού σύμφωνα με τα όσα η Α. Ι. υποστηρίζει παρά το γεγονός ότι από το 2021 έχει χωρίσει με τον Κατηγορούμενο αυτή διατείνεται ότι προηγουμένως συζούσαν ως αντρόγυνο στο παρελθόν και απέκτησαν μία θυγατέρα συνεπώς στη βάση αυτών της των αναφορών αρμόδιο κλιμάκιο για την διερεύνηση των παραπόνων της είναι αυτό της Bίας της Oικογένειας του ΤΑΕ Πάφου.
Άξιο αναφοράς και το γεγονός πως Δικαστήριο κάτω από άλλη σύνθεση ασχολήθηκε μαζί με τους συγκεκριμένους διαδίκους και συγκεκριμένα παράπονα που είχαν υποβληθεί εκ νέου από την [ ] εναντίον του [ ] για άσκηση και πάλι εναντίον της ενδοοικογενειακής βίας και μάλιστα ως υποστήριζε σε 5 διαφορετικές περιπτώσεις οι οποίες συμπεριλήφθηκαν ως κατηγορίες στα πλαίσια της Υπόθεσης 797/2022 Ε.Δ.Πάφου στην οποία ο [ ] κατέστηκε υπόδικος στην διαδικασία για περίοδο πέραν του ενάμιση έτους και την υπόθεση να ολοκληρώνετε στις 04.07.2023 με την μαρτυρία της [ ] να απορρίπτεται στο σύνολο της ως μη αξιόπιστη.
Για την υπόθεση αυτή αντλώ Δικαστική Γνώση αφού πρόκειται για δημοσιευμένη απόφαση της αδελφής Δικαστού κας. Γιώτας Ιωαννίδου – Παπά στην οποία ούτως η άλλως αναφορά έγινε σε πολλές περιπτώσεις και στα πλαίσια ακρόασης της υπό εξέταση υπόθεσης. Για σκοπούς ολοκλήρωσης του ιστορικού που αφορά τον Κατηγορούμενο σημειώνεται ότι τελικά αυτός αφέθηκε ελεύθερος στις 06.07.2023 αφού κρατείτο ως υπόδικος στα πλαίσια άλλης υπόθεσης ήτοι της 3416/22 Ε.Δ.Πάφου που χειρίστηκε το παρόν Δικαστήριο και έκτοτε φαίνεται να ξεκίνησαν εκ νέου νέες αντιμαχίες και συγκρούσεις μεταξύ της [ ] και [ ] οι οποίες φαίνεται να έχουν ως πηγή την διεκδίκηση που γίνεται από αμφότερους για την ανάληψη της γονικής μέριμνας που αφορά την ανήλικη θυγατέρας τους.
Προς απόδειξη της υπόθεσης της Κατηγορούσας Αρχής μαρτυρία παρουσιάστηκε από τον Λοχία 3142 Πανίκο Ζωττή (ΜΚ1) τον Αστ. 4207 Μ. Θεοχάρους (ΜΚ2), M. Mιχαήλ (ΜΚ3), τον Αστ. 2092 Ν. Κουμπαρή (ΜΚ4) την Α. Ι (ΜΚ5) και τον κ. Μ. Αντωνίου (ΜΚ6).
Στις 28.03.2024 το Δικαστήριο με ενδιάμεση απόφαση του (εκ πρώτης όψεως) κάλεσε τον Κατηγορούμενο σε απολογία στο σύνολο των κατηγοριών που αντιμετώπιζε με τον τελευταίο να ασκεί το δικαίωμα της σιωπής και δεν κάλεσε μάρτυρες προς υπεράσπιση του.
Οι Αγορεύσεις:
Οι ευπαίδευτοι συνήγοροι των διαδίκων με τις προφορικές τους εισηγήσεις υποστήριξαν ο καθένας τις θέσεις του διαδίκου έκαστος εξ αυτών εκπροσωπεί. Να υπενθυμιστεί στο στάδιο αυτό ότι το Δικαστήριο δεν έχει υποχρέωση σχολιασμού κάθε απόφασης που παρουσιάζεται από διάδικο εκτός και αν αυτή είναι καθοριστική για τα επίδικα ζητήματα. Ακόμη, δεν έχει υποχρέωση να απαντά σε κάθε επιχείρημα που προβάλλεται, το οποίο κρίνεται ότι δεν είναι ουσιώδες ή νομικά αποδεκτό (Βλ. Ανδρονίκου κ.α. ν. Δημοκρατίας (2008) 2 Α.Α.Δ. 486.)[1]
Η Μαρτυρία:
Πρώτος Μάρτυρας Κατηγορίας (ΜΚ1) κλήθηκε και παρουσιάστηκε ο υπεύθυνος του Κλιμακίου Βίας της Οικογένειας του ΤΑΕ Πάφου Λοχίας 3142 Π. Ζωττής ο οποίος παρουσίασε την κατάθεση του Τεκμήριο 1. Ο ίδιος παρά το ότι δεν ήταν ο εξεταστής της υπόθεσης ενεπλάκηκε στην διερεύνηση της σε μεγάλο βαθμό αφού ως επιβεβαίωσε την 01.12.2023 το απόγευμα που ανέλαβε καθήκον ενημερώθηκε μέσω φαξ από τον Σύνδεσμο Πρόληψης Αδικημάτων Βίας στην Οικογένεια (ΣΠΑΒΟ) ότι η Α. Ι. είχε υποβάλει καταγγελία μέσω της γραμμής κακοποίησης γυναικών του συγκεκριμένου Συνδέσμου. Ο ίδιος αμέσως επικοινώνησε τηλεφωνικά με την [ ] και της ζήτησε να μεταβεί στον σταθμό για να δώσει κατάθεση όπως και έπραξε την 01.12.2023 (Τεκμήριο 4) στην οποία του ανέφερε ότι την 01.12.2023 δέχθηκε κλήση στο κινητό της τηλέφωνο με αριθμό [ ] από τον σταθερό αριθμό κλήσης [ ] μέσω του οποίου την κάλεσε ο Κατηγορούμενος και ο οποίος της είπε τηλεφωνικά τα ακόλουθα: ‘’Θέλεις μωρό, ενά πιάσεις από τα τρία το μιαλύτερο, ε βίλλο που ενά πιάεις’’. Ο ίδιος γνώριζε το συγκεκριμένο τηλέφωνο ότι αφορούσε τον Αστυνομικό Σταθμό Πόλης Χρυσοχούς στον οποίο κατά την περίοδο εκείνη κρατείτο ο [ ] στα πλαίσια της υπόθεσης 9975/2023 και στις 02.12.2023 μετέβηκε στον σταθμό για να προβεί σε έρευνα από ποια τηλεφωνική συσκευή έγινε το επίδικο τηλεφώνημα διαπιστώνοντας μετά που κάλεσε τον αριθμό από το κινητό του πως το συγκεκριμένο σταθερό τηλέφωνο βρισκόταν στην υποδοχή των κρατητηρίων όπου μπορούν οι κρατούμενοι να κάνουν τα τηλέφωνα τους. Μάλιστα συμφώνησε αντεξεταζόμενος πως στο ημερολόγιο του σταθμού που αφορά τις τηλεφωνικές κλήσεις των κρατουμένων δεν παρουσιάζεται καταγραμμένη η συγκεκριμένη κλήση ότι πράγματι έγινε από τον Κατηγορούμενο προς την Παραπονούμενη σε αντίθεση βεβαίως με τις φωτογραφίες του Τεκμηρίου 2 ήτοι του περιεχομένου του ιστορικού κλήσεων του τηλεφώνου της παραπονούμενης που παρουσιάζεται ως εισερχόμενη η σχετική κλήση την 01.12.2023 ενώ σημείωσε πως παρά το ότι παρόντες ήταν και δύο μέλη της Αστυνομίας κατά τον χρόνο που ο Κατηγορούμενος χρησιμοποιούσε το συγκεκριμένο τηλέφωνο ως καταγράφετε και στο ημερολόγιο και είχε προβεί σε αριθμό τηλεφωνημάτων που δεν αφορούσαν την παραπονούμενη αποτελεί αντικείμενο ήδη εσωτερικής διοικητικής έρευνας για το πως επιτράπηκε ή έστω αφέθηκε ο Κατηγορούμενος να διενεργήσει το συγκεκριμένο τηλεφώνημα στην παραπονούμενη που αποτελεί θύμα οικογενειακής βίας αλλά και παραπονούμενη σε υπόθεση που εκκρεμεί εναντίον του Κατηγορούμενου. Συμφώνησε μάλιστα πως τα δύο μέλη της Αστυνομίας που ήταν παρόντες ισχυρίστηκαν ότι δεν γνώριζαν κατά πόσο τέτοιο τηλεφώνημα πράγματι έλαβε χώρα ούτε και έγινε αντιληπτός ο Κατηγορούμενος να ήταν θυμωμένος ή να ακουγόταν. Εξήγησε πως την εισήγηση για δίωξη αρχικά διατυπώνει ο εξεταστής της υπόθεσης στην περίπτωση μας ο ΜΚ2 με την οποία ο ίδιος συμφώνησε, ενώ στην συνέχεια ο φάκελος μεταβιβάζεται τόσο στον Υπεύθυνο του ΤΑΕ Πάφου όσο και στον Αστυνομικό Διευθυντή Πάφου για τελικές οδηγίες. Στην υπο εξέταση υπόθεση δόθηκαν οδηγίες να καταχωρηθεί η υπόθεση εναντίον του Κατηγορούμενου όπως και έγινε στις 04.12.2023 καθώς και να ζητηθεί η κράτηση αυτού χωρίς να υπάρχει κανένα αλλότριο κίνητρο πίσω από την καταχώρηση της υπόθεσης έτσι ώστε να επιτευχθεί η κράτηση του Κατηγορούμενου αφού οι οδηγίες για τον χειρισμό τέτοιων υποθέσεων ως υποστήριξε είναι γενικά να καταχωρούνται άμεσα. Το αίτημα μάλιστα για την κράτηση του στηρίχθηκε και στο ότι εναντίον του Κατηγορούμενου εκκρεμούσαν προς εκδίκαση άλλες 5 υποθέσεις με παραπονούμενη την [ ].
Εξέφρασε την διαφωνία του στις θέσεις της υπεράσπισης ότι η συγκεκριμένη πρόταση ερμηνευτικά και αιτιολογικά δεν μπορεί σε καμιά περίπτωση να θεωρηθεί ως απειλή επιμένοντας πως το θύμα της καταγγελίας ως απειλή την εξέλαβε πράγμα το οποίο υποστήριξε και ο ίδιος εξηγώντας τους λόγους. Αντεξεταζόμενος επίσης συμφώνησε πως η Ιακώβου είναι πρόσωπο γνωστό στην Αστυνομία τόσο για τις υποθέσεις που εκκρεμούν εναντίον της όσο και το ότι έχει ήδη καταδικαστεί για την διάπραξη κάποιων αδικημάτων αλλά και στο ότι συχνά υποβάλλει καταγγελίες εναντίον του Κατηγορούμενου για παρόμοιας φύσεως αδικήματα με μάλιστα αυτή να μην δίνει καλή εντύπωση σε προηγούμενη δικαστική διαδικασία που έλαβε χώρα με αποτέλεσμα ο Κατηγορούμενος να αθωώνεται στις κατηγορίες που του είχε προσάψει η [ ] ενώ καταδικάστηκε σε άλλες που αφορούσαν παρακοή διατάγματος. Μάλιστα σημείωσε πως και ο ίδιος έχει καταγγελθεί από την [ ] και σχετική έρευνα βρίσκεται σε εξέλιξη ενώ τελικός κριτής της αξιοπιστίας του συγκεκριμένου προσώπου είναι το ίδιο το Δικαστήριο ως ανέφερε. Ερωτούμενος σε σχέση με το κατά πόσον έγινε οποιαδήποτε διερεύνηση για τις περαιτέρω εισερχόμενες και εξερχόμενες κλήσεις που φαίνονται για τον συγκεκριμένο αριθμό τηλεφώνου πριν την 01.12.2023 και μάλιστα το ότι ήταν η [ ] που καλούσε τον συγκεκριμένο αριθμό ανέφερε πως την είχε ρωτήσει και του απάντησε πως καλούσε τον συγκεκριμένο αριθμό χωρίς όμως κάποιος να απαντήσει αλλά δεν είναι σε θέση ο ίδιος να γνωρίζει κατά πόσον αυτά που ανέφερε είναι αλήθεια ή όχι.
Δεύτερος Μάρτυρας Κατηγορίας (ΜΚ2) παρουσιάστηκε ο εξεταστής της υπόθεσης Αστ. 4207 Μ. Θεοχάρους (σχετική η κατάθεση του Τεκμήριο 6) με τον ίδιο να εμπλέκεται στην υπόθεση στις 03.01.2023 όπου έλαβε οδηγίες από τον ΜΚ1 να μεταβεί στον Αστυνομικό Σταθμό Πόλης Χρυσοχούς όπου κρατείτο ο Κατηγορούμενος για να του λάβει ανακριτική κατάθεση όπως και έπραξε λαμβάνοντας από αυτόν το Τεκμήριο 7 ενώ ετοίμασε και έλαβε και την γραπτή κατηγορία (Τεκμήριο 8). Σημείωσε μάλιστα πως κατά τον χρόνο λήψης της ανακριτικής κατάθεσης του Κατηγορούμενου παρόν ήταν και ο ΜΚ1 ενώ παρουσίασε και το Τεκμήριο 9 ήτοι το έντυπο Μ7 το οποίο αφορά φωτοαντίγραφο του ημερολογίου του Σταθμού της Πόλης Χρυσοχούς, το ένταλμα προφυλάκισης / κράτησης του Κατηγορούμενου που είχε εκδοθεί στις 30.11.2023 με ισχύ μέχρι και τις 04.12.2023 καθώς και φωτοαντίγραφα από τον φάκελο του Κατηγορούμενου ως κρατούμενο πρόσωπο που διατηρούσε ο συγκεκριμένος Αστυνομικός Σταθμός. Επέμενε πως το διάταγμα που εκδόθηκε μονομερώς αρχικά εναντίον του Κατηγορούμενου έχει επιδοθεί νόμιμα σε αυτόν ενώ για το κατά πόσον το παράπονο της [ ] ανταποκρίνεται η όχι στην πραγματικότητα σημείωσε πως κάτι τέτοιο αφορά την αξιοπιστία της η οποία θα κριθεί από το Δικαστήριο. Ο ίδιος αρνήθηκε ότι είχε αναφέρει στον [ ] κατά το χρόνο που είχε μεταβεί στον Αστυνομικό Σταθμό Πόλης Χρυσοχούς ότι απλά θα του έπαιρνε κατάθεση και το ζήτημα θα τέλειωνε εκεί ενώ εξέφρασε και αυτός την άποψη ότι η συγκεκριμένη φράση παρα το ότι δεν στοιχειοθετούσε το αδίκημα της εξύβρισης συνιστούσε απειλή. Διαφώνησε επίσης στις θέσεις της υπεράσπισης ότι η προώθηση της συγκεκριμένης υπόθεσης με τον ταχύ μάλιστα τρόπο που έγινε είχε αλλότρια κίνητρα έτσι ώστε να δημιουργηθούν οι κατάλληλες συνθήκες για να ζητηθεί και επιτευχθεί η κράτηση του [ ] από πλευράς Αστυνομίας αρνήθηκε επίσης και την θέση ότι η Αστυνομία δεν εξέτασε την θέση του [ ] για την ύπαρξη αλλότριου κινήτρου από πλευράς Ιακώβου και που αφορούσαν θέματα της κηδεμονίας της ανήλικης θυγατέρας τους.
Τρίτος Μάρτυρας Κατηγορίας (ΜΚ3) παρουσιάστηκε ο Μιχάλης Μιχαήλ Υπάλληλος στο Ποινικό Πρωτοκολλητείο του Ε.Δ.Πάφου ο οποίος είχε στην κατοχή του, τους φακέλους της Γενικής Αίτησης 50/2023 και της ποινικής υπόθεσης 6979/23 Ε.Δ.Πάφου και κατέθεσε από αυτούς αριθμό εγγράφων ήτοι τα Τεκμήρια 10 έως 16. Σε σχέση με τον φάκελο της Γενικής Αίτησης 50/2023 και τι αυτός περιλαμβάνει ανέφερε πως περιλαμβάνετε μονομερή αίτηση ημερομηνίας 21.07.2023 στα πλαίσια της οποίας εκδόθηκε διάταγμα στις 21.07.2023 ως η παράγραφος 1 και 2 της αίτησης (Τεκμήριο 12) όπου και ορίστηκε επιστρεπτέο στις 26.07.2023. Το διάταγμα σύμφωνα με το Τεκμήριο 11 ήτοι την ένορκη δήλωση επιδόσεως που έκανε ο Αστυφύλακας Κουμπαρής επιδόθηκε στον Ν. Κ. στις 21.07.2023.
Στις 26.07.2023 που ήταν ορισμένο επιστρεπτέο για πρώτη φορά εμφανίστηκε στην διαδικασία στα πλαίσια της Γενικής Αίτησης 50/2023 η κα. Περγαντή εκ μέρους της Κατηγορούσας Αρχής ενώ για τον Κατηγορούμενο ο κ. Δημητρίου εκ μέρους της Δικηγόρου κας. Κατερίνας Σοφοκλέους. Κατά την άνω ημερομηνία διατάχθηκε όπως το διάταγμα παραμείνει σε ισχύ μέχρι τις 03.08.2023 ημερομηνία που ορίστηκε για προγραμματισμό. Στις 03.08.2023 παρουσιάστηκε στα πλαίσια και πάλι της Γενικής Αίτησης 50.2023 η κα. Περγαντή για τους Αιτητές χωρίς να εμφανίζεται κάποιος για τον κατηγορούμενο και διατάχθηκε όπως το διάταγμα ημερ. 21.07.2023 παραμένει σε ισχύ με δικαίωμα καταχώρησης ένστασης μέχρι και τις 10.08.2023 (Τεκμήριο 10).
Στις 10.08.2023 στα πλαίσια της υπόθεσης 6979/23 Ε.Δ.Πάφου τηρήθηκε πρακτικό σε σχέση με την αίτηση ημερ. 21.07.2023 όπου διατάχθηκε όπως το διάταγμα οριστεί επιστρεπτέο για τις 18.08.2023 και αυτό παραμείνει σε ισχύ μέχρι την συγκεκριμένη ημερομηνία (Τεκμήριο 14). Κατά την εμφάνιση στις 18.08.2023 παρόν για την Κατηγορούσα Αρχή / Αιτητές ήταν ο κ. Χρυσοστόμου ενώ ο Κατηγορούμενος ήταν προσωπικά παρόν (Τεκμήριο 13) με το διάταγμα που εκδόθηκε στα πλαίσια της αίτησης 21.07.2023 να ορίζεται επιστρεπτέο στις 24.08.2023 με δικαίωμα ένστασης μέχρι τότε. Στις 24.08.2023 ήταν παρόν για την Κατηγορούσα Αρχή ο κ. Νεοκλέους και εμφανίστηκε προσωπικά ο Κατηγορούμενος με την αίτηση να ορίζεται για την 01.09.2023 και με οδηγίες το διάταγμα να παραμείνει σε ισχύ μέχρι τότε (Τεκμήριο 15). Τελικά ως σημείωσε ο μάρτυρας την 01.09.2023 στα πλαίσια της υπόθεσης 6979/23 εμφανίστηκε στην διαδικασία ο κ. Μ. Αντωνίου εκ μέρους της Κατηγορούσας αρχής χωρίς η πλευρά του Κατηγορούμενου να εμφανίζεται και διατάχθηκε όπως το διάταγμα που αφορούσε η αίτηση ημερομηνίας 21.07.2023 καταστεί απόλυτο (Τεκμήριο 16).
Αντεξεταζόμενος ανέφερε πως είχε γνώση πως η συνάδελφος του κ. Γιάννα Παυλίδου είχε καταθέσει στα πλαίσια άλλης υπόθεσης σε ότι αφορά την Γενική Αίτηση 50/2023 δεν γνώριζε όμως αν στα πλαίσια της διαδικασίας εκείνης η συνάδελφος του κατάθεσε οποιαδήποτε τεκμήρια. Ερωτούμενος ποιος καθόρισε να έρθει αυτός για μαρτυρία σήμερα στο Δικαστήριο αναφέρθηκε σε οδηγίες της υπεύθυνης του κ. Χρίστιας Μεταξά και παρα το ότι στο Δικαστήριο βρισκόταν και η κα. Παυλίδου. Σε σχέση με το τεκμήριο 11 ήτοι το ποινικό έντυπο αρ. 11 που αφορά ένορκη δήλωση επίδοσης συμφώνησε πως πρόκειται για το έντυπο το οποίο αποδεικνύει ότι ένα διάταγμα έχει επιδοθεί σε ένα πρόσωπο και ότι αυτός που προβαίνει στην ένορκη δήλωση ορκίζεται ενώπιον πρωτοκολλητή ότι επιδόθηκε το συγκεκριμένο διάταγμα. Συμφώνησε επίσης πως στο Τεκμήριο 11 δεν υπάρχει υπογραφή πρωτοκολλητή ενώπιον του οποίου να ορκιστεί αστυνομικός ούτε και καταγράφετε οποιαδήποτε ημερομηνία όρκου αφού ουσιαστικά δεν έγινε ποτέ. Επιπρόσθετα συμφώνησε πως στο πίσω μέρος του εντύπου δεν αναγράφετε η ημερομηνία που έγινε η παραλαβή του αλλά τόνισε πως φαίνεται να παραλήφθηκε από τον Ν. Κ. Ανέφερε επιπρόσθετα πως στο μπροστινό μέρος του εντύπου αναγράφετε το ποιος έδωσε το διάταγμα στον παραλήπτη του. Αρνήθηκε την θέση ότι το διάταγμα ημερ. 21.07.2023 δεν έχει επιδοθεί στον καθ ου η αίτηση απλά σημείωσε πως δεν έγινε η σχετική ένορκη δήλωση. Φαίνεται όμως όπως ανέφερε το έντυπο να φέρει την υπογραφή του Ν. Κ. παρά το ότι ο ίδιος δεν την γνώριζε. Τέλος ερωτούμενος σε σχέση με τα πρακτικά που τηρήθηκαν την 01.09.2023 συμφώνησε πως στις δύο πρώτες σελίδες του Τεκμηρίου 16 δεν φαίνεται να καταγράφεται οτιδήποτε που να αφορά την αίτηση κάτι όμως το οποίο φαίνεται να γίνεται στην τελευταία σελίδα του Τεκμηρίου 16 που αποτελεί ένα νέο πρακτικό το οποίο έχει διαφοροποίηση από το πρώτο ενώ σημείωσε πως μετά την 01.09.2023 δεν υπάρχει άλλη ημερομηνία που να αφορά την Γενική Αίτηση 50/2023 αφού πλέον ότι υπάρχει αφορά την υπόθεση και όχι την γενική αίτηση ενώ συμφώνησε πως μετά την 01.09.2023 δεν συντάχθηκε νέο διάταγμα ως απόλυτο ούτε και υπάρχει οποιαδήποτε άλλη διαδικασία ένορκης δήλωσης επίδοσης διατάγματος μετά την 01.09.2023.
Τέταρτος Μάρτυρας Κατηγορίας (ΜΚ4) παρουσιάστηκε ο Αστ. 2092 Νεόφυτος Κουμπαρής. Αυτός αναγνώρισε το διάταγμα ημερομηνίας 21.07.2023 που του υποδείχθηκε (Τεκμήριο 12) σημειώνοντας πως ο ίδιος έκανε την αίτηση 50/23 στα πλαίσια της οποίας εκδόθηκε ενώ αναγνώρισε και το πιστό αντίγραφο της ένορκης δήλωσης επιδόσεως (Τεκμήριο 11) το οποίο φέρει την υπογραφή του ιδίου στο μπροστινό μέρος ενώ στο πίσω μέρος υπογράφετε από τον Κατηγορούμενο επεξηγώντας πως η επίδοση των εγγράφων έγινε στον Κατηγορούμενο στην παρουσία των δικηγόρων του στα γραφεία του ΤΑΕ Πάφου στις 21.07.2023 και ώρα 14:40. Αναφορά έκαμε και στο Τεκμήριο 10 το οποίο αναφέρεται στο διάταγμα ημερομηνίας 21.07.2023 και δίδει το δικαίωμα καταχώρησης ένστασης.
Αντεξεταζόμενος για την αναφορά του ότι το διάταγμα ημερ. 21.07.2023 έγινε απόλυτο ανέφερε πως υπολογίζει αυτό να έγινε απόλυτο αφού σε μεταγενέστερο χρόνο καταχωρήθηκαν και άλλες υποθέσεις στο δικαστήριο στηριζόμενες στο συγκεκριμένο διάταγμα σε κάθε περίπτωση σημείωσε πως το κατά πόσον έγινε η όχι απόλυτο και αν αυτό ισχύει μέχρι και σήμερα μπορεί να το δει κάποιος από τα πρακτικά του Δικαστηρίου και δεν χρειάζεται να το πει ο ίδιος συμφώνησε όμως πως το Τεκμήριο 10 δεν καθιστά απόλυτο το συγκεκριμένο διάταγμα και πως δίδει το δικαίωμα καταχώρησης ένστασης. Σε σχέση με την γενική αίτηση 50/23 ανέφερε πως αυτή καταχωρήθηκε μετά από δική του εισήγηση προς τον υπεύθυνο του αφού εναντίον του κατηγορούμενου εκκρεμούσε η εκτέλεση εντάλματος σύλληψης και επιπρόσθετα ενδεχόμενα αυτός να παρουσιαζόταν να υπογράψει στον Αστυνομικό Σταθμό την Παρασκευή 21.07.2023 και σε περίπτωση σύλληψης του τότε αν εξασφαλίζονταν από το Δικαστήριο τα αιτούμενα διατάγματα παροχής προστασίας στην παραπονούμενη [ ] όπως τελικά έγινε θα επέδωναν στον Κατηγορούμενο και το διάταγμα έτσι ώστε αυτός να παραμείνει σε απόσταση από το θύμα. Η δε ένορκη δήλωση που ο ίδιος ετοίμασε και υποστήριζε την συγκεκριμένη ένορκη δήλωση βασίστηκε σε αναφορές και πληροφορίες που του ανέφερε η [ ] ενώ ο ίδιος μέχρι τότε δεν είχε στην κατοχή του ούτε είχε μελετήσει το περιεχόμενο της απόφασης του Δικαστηρίου που εκδόθηκε στην υπόθεση Ε.Δ.Πάφου 797/22 η οποία αφορούσε και πάλι καταγγελίες της [ ] εναντίον του [ ] για ισχυριζόμενη άσκηση ενδοοικογενειακής βίας και στις οποίες αθωώθηκε. Τόνισε πως όταν εκδίδεται ένα διάταγμα για προστασία του θύματος αυτό δεν οδηγεί αυτόματα σε φυλάκιση ενός προσώπου αφού θα πρέπει να προηγηθεί παραβίαση των όρων τέτοιου διατάγματος, υποβολή καταγγελίας, καταχώρηση υπόθεσης στο Δικαστήριο όπου και θα αποφασίσει ανάλογα για την ευθύνη τέτοιου προσώπου. Σε υποβολές των θέσεων πως η [ ] είχε κίνητρο όπως αυτό αναγνωρίστηκε στην απόφαση της υπόθεσης 797/22 και είπε τότε ψέματα και ενδεχόμενα οι νέες της καταγγελίες να ήταν και αυτές μη αναληθείς ο ίδιος ανέφερε πως αυτό που καταχωρήθηκε ήταν η αίτηση για έκδοση διατάγματος για προστασία του θύματος μέχρι να καταχωρηθεί υπόθεση και τίποτε άλλο και απόρριψε τις θέσεις περί στησίματος ενέδρας από πλευράς Αστυνομίας για προώθηση της διαδικασίας έκδοσης διατάγματος έτσι ώστε στην συνέχεια να υπάρχει η βάση για την καταχώρηση ποινικής υπόθεσης στα πλαίσια της οποίας θα ζητείτο και εξασφαλιζόταν η κράτηση του Κατηγορούμενου ενώ τέλος ο ίδιος ανέφερε πως δεν ήταν σε θέση να γνωρίζει τις διαδικασίες που ακολουθήθηκαν στα πλαίσια της Γενικής Αίτησης 50/23 μετά την έκδοση του διατάγματος ημερομηνίας 21.07.2023.
Πέμπτος Μάρτυρας Κατηγορίας (ΜΚ5) κλήθηκε και παρουσιάστηκε η παραπονούμενη Α. Ι. η οποία υιοθέτησε ως μέρος της κυρίως εξέτασης της την κατάθεση που έδωσε στην Αστυνομία την 01.12.2023 (Τεκμήριο 4). Σε αυτήν αναφέρει ότι σύναψε σχέση με τον Ν. Κ. περί το 2018 και συζούσαν μαζί ως αντρόγυνο με τον οποίο και απέκτησε μια κόρη που γεννήθηκε στις 21.07.2020 ενώ χώρισαν το έτος 2021 όταν άρχισε να της ασκεί βία. Πρόσφατα ως αναφέρει κατάγγειλε αυτόν για βία στην οικογένεια και από ότι πληροφορήθηκε η Αστυνομία αποτάθηκε και εξασφάλισε δικαστικό διάταγμα που να του απαγορεύει να την ενοχλεί και η υπόθεση είναι υπο εκδίκαση. Επίσης αναφέρει ότι πρόσφατα τον ξανακατάγγειλε και το Δικαστήριο τον έβαλε υπό κράτηση. Την 01.12.2023 και περί ώρα 13:23 ενώ βρισκόταν στην Πάφο δέχθηκε μια εισερχόμενη κλήση από το τηλέφωνο με αρ. κλήσης [ ] και αφού κατάλαβε ότι πρόκειται για αστυνομικό τηλέφωνο το απάντησε. Όταν το απάντησε κατάλαβε ότι στην γραμμή ήταν ο Ν. Κ. και της είπε ‘’Θέλεις μωρό, ενά πιάσεις από τα τρία το μιαλύτερο, ε βίλλο που εννά πιάεις’’ ενώ αυτή του έκλεισε το τηλέφωνο. Ως υποστηρίζει η φωνή του ακουγόταν θυμωμένη και τον αναγνώρισε ενώ στην ίδια κατάθεση αναφέρει πως την έπιασε ξανά τηλέφωνο με τον ίδιο αριθμό την Τετάρτη αλλά δεν απάντησε ενώ αυτή έπιασε πίσω τηλέφωνο χωρίς καμία απάντηση. Πληροφορήθηκε ότι το τηλέφωνο [ ] ανήκει στον Σταθμό Πόλεως Χρυσοχούς όπου εξ όσων γνωρίζει κρατείται ο Ν. Κ.. Η ίδια τέλος δήλωσε ότι από την όλη συμπεριφορά του [ ] αναστατώθηκε διότι δεν περίμενε ποτέ της να δεχθεί τηλέφωνο από κρατούμενο ενώ επιθυμεί την ποινική του δίωξη ενώπιον του Δικαστηρίου για την παραδειγματική του τιμωρία αφού θεωρεί τον [ ] ως πρόσωπο επικίνδυνο. Τέλος δήλωσε ότι συγκατατίθεται και στην φωτογράφηση του τηλεφώνου της όπως και έγινε αναγνωρίζοντας ως σχετικό το περιεχόμενο του Τεκμηρίου 2 όπου παρουσιάζει κατά την ίδια το ιστορικό των κλήσεων τόσο εισερχόμενων όσο και εξερχόμενων.
Κατά την δια ζώσης μαρτυρία της σημείωσε πως η αναφορά της στην κατάθεση της για τηλεφώνημα που δέχθηκε την Τετάρτη ήταν λανθασμένη αφού ήταν ημέρα Τρίτη και αυτό έγινε γιατί ως ανέφερε ήταν συγχυσμένη και αναστατωμένη. Ερωτούμενη από τον κ. Χρυσοστόμου για το πως ένοιωσε την συγκεκριμένη στιγμή που της είπε την φράση από το τηλέφωνο υποστήριξε πως αυτή είχε αναστατωθεί, της είχε προκληθεί άγχος λόγο και κάποιων περιστατικών που είχαν συμβεί προηγουμένως και την είχε κτυπήσει ο [ ] και την απειλούσε ότι θα την έβαζε στο χώμα με αποτέλεσμα να αγχωθεί, αναστατωθεί και να της προκληθεί φόβος. Σημείωσε πως την συγκεκριμένη ημέρα δέχθηκε το τηλεφώνημα από τον Καρυπίδη από τον συγκεκριμένο αριθμό της Αστυνομίας ενώ ανέφερε πως μετά είχε και άλλες κλήσεις εισερχόμενες και η ίδια καλούσε πίσω για να δει αν ήταν από την Αστυνομία και αυτές αφού ξεκινούσαν με τον αριθμό 2680 σημειώνοντας πως όταν αυτή καλούσε τον αριθμό δεν της απάντησε κανείς.
Η αντεξέταση της ήταν μακρά και τα όσα η ίδια ανέφερε σε αυτήν έχουν καταγραφεί αυτολεξεί στα τηρηθέντα πρακτικά και δεν πρόκειται να τα επαναλάβω, έχω όμως μελετήσει αυτά ιδιαίτερα για σκοπούς άσκησης της κρίσης του Δικαστηρίου για αποδοχή η όχι της μαρτυρίας της, αξιολόγηση η οποία παρατίθεται κατωτέρω. Σημειώνω ότι στη βάση της γραμμής αντεξέτασης που τηρήθηκε από πλευράς υπεράσπισης η επικέντρωση αφορούσε στο να τεθούν ερωτήσεις με σκοπό να πληγεί η αξιοπιστία της μάρτυρας για θέματα που αφορούσαν είτε την επίδικη καταγγελία είτε γενικά την ίδια και την σχέση της με τον [ ] αλλά και να αναδείξει την ύπαρξη αλλότριων κινήτρων, προθέσεων και σκοπών από πλευράς [ ] να προβεί σε σωρεία ψεύτικων καταγγελιών εναντίον του [ ] στο Κλιμάκιο Βίας στην Οικογένεια του ΤΑΕ Πάφου μεταξύ άλλων και της υπο εξέταση έτσι ώστε αυτός να διωχθεί στη βάση των δικών της καταγγελιών και να επιτευχθεί εκκρεμούσης της δίκης του η κράτηση του έτσι ώστε ουσιαστικά αυτός να μην βρίσκεται μέσα στα πόδια της [ ] και να της δημιουργεί προβλήματα που είχαν να κάνουν μεταξύ άλλων και με την διεκδίκηση της κηδεμονίας της ανήλικης θυγατέρας τους. Και αυτό γιατί κατά την υπεράσπιση η [ ] ενέργησε με παρόμοιο τρόπο και στο παρελθόν προωθώντας αριθμό καταγγελιών εναντίον του [ ] οι οποίες αποτέλεσαν αντικείμενο της υπόθεσης Ε.Δ.Πάφου 797/22 κατά την διάρκεια της οποίας αυτός παρέμεινε υπόδικος για μεγάλο χρονικό διάστημα ενώ στο τέλος η μαρτυρία της απορρίφθηκε ως αναξιόπιστη από την τότε Δικαστή που χειρίστηκε την υπόθεση και οι κατηγορίες για ισχυριζόμενη ενδοοικογενειακή βία απορρίφθηκαν.
Έκτος Μάρτυρας Κατηγορίας (ΜΚ6) κλήθηκε και παρουσιάστηκε ο Δημόσιος Κατήγορος Ματθαίος Αντωνίου ο οποίος είχε στην κατοχή του τον φάκελο της Αστυνομίας που αφορά την Ποινική Υπόθεση 6979/2023. Σύμφωνα με αυτόν στον συγκεκριμένο φάκελο της Αστυνομίας φαίνεται και η Γενική Αίτηση 50/2023 καθώς και το διάταγμα ημερομηνίας 21.07.2023 που εκδόθηκε στα πλαίσια αυτής όπου σύμφωνα με τις σημειώσεις που υπάρχουν στον φάκελο και έγιναν από τον μάρτυρα το συγκεκριμένο διάταγμα κατέστηκε απόλυτο την 01.09.2023 στα πλαίσια δικής του εμφάνισης ενώπιον του Δικαστηρίου. Σε σχέση με την υπόθεση 6979/2023 φαίνεται και πάλι όπως ανέφερε ότι την 01.09.2023 ένεκα της απουσίας του Κατηγορούμενου εκδόθηκε ένταλμα σύλληψης εναντίον του και η υπόθεση ορίστηκε για έλεγχο του εντάλματος στις 19.10.2023. Ο μάρτυρας αναγνώρισε το Τεκμήριο 12 ως το διάταγμα που εκδόθηκε στα πλαίσια της Γενικής Αίτησης 50/23 ημερ. 21.07.2023 ενώ σε υπόδειξη του Τεκμηρίου 16 ήτοι των πρακτικών ημερομηνίας 01.09.2023 ανέφερε ότι αυτά αφορούσαν τα πρακτικά της υπόθεσης 6979/23 Ε.Δ.Πάφου στα οποία σημειώνεται και η αίτηση ημερ. 21.07.2023 που αφορά την Γενική Αίτηση 50/23 όπου το συγκεκριμένο διάταγμα κατέστηκε απόλυτο την 01.09.2023. Σημείωσε πως η δική του αντίληψη για το ζήτημα από μελέτη του Τεκμηρίου 16 και του δικού του φακέλου είναι πως την 01.09.2023 έγινε ένα πρακτικό σε σχέση με την αίτηση ημερομηνίας 21.07.2023 που αφορά την γενική αίτηση 50/23 και ένα πρακτικό ίδιας ημερομηνίας αναφορικά με την ποινική υπόθεση 6979/23 ενώ ανέφερε πως δεν έγινε οποιαδήποτε αίτηση οποιασδήποτε ημερομηνίας που να αφορά την υπόθεση 6979/23 συνεπώς η αναφορά στο συγκεκριμένο πρακτικό στην αίτηση ημερομηνίας 21.07.2023 δεν μπορεί παρά να αφορά την γενική αίτηση 50/23.
Αντεξεταζόμενος ανέφερε πως ενημερώθηκε από τον κ. Χρυσοστόμου την προηγούμενη ημέρα ότι θα έπρεπε να προσέλθει για μαρτυρία για την δική του εμπλοκή στην υπόθεση που αφορούσε την εμφάνιση ενώπιον του Δικαστηρίου την 01.09.2023 όπου το διάταγμα κατέστηκε απόλυτο. Η δική του εμπλοκή στην υπόθεση αφορά την εμφάνιση όπως σημείωσε που έγινε την 01.09.2023 και προς το σκοπό τούτο ζήτησε να δει και να μελετήσει τον σχετικό φάκελο της Αστυνομίας καθώς και οποιαδήποτε άλλα έγγραφα του Δικαστηρίου που επιβεβαιώνουν την εμφάνιση του κατά την συγκεκριμένη ημερομηνία. Συμφώνησε πως κάθε υπόθεση είναι διαφορετική καθώς επίσης πως και τα δύο πρακτικά που τηρήθηκαν την 01.09.2023 αναγράφουν στο πάνω μέρος την υπόθεση 6979/23 σημειώνοντας επιπρόσθετα πως ως ο ίδιος το αντιλαμβάνεται χωρίς να είναι ο ίδιος ο συντάκτης των συγκεκριμένων δικαστικών εγγράφων ότι η αναγραφή στην αίτηση ημερομηνίας 21.07.2023 αφορά την συγκεκριμένη αίτηση ήτοι την 50/23 αφού δεν εκκρεμούσε οποιαδήποτε άλλη αίτηση εκτός από αυτή. Ο ίδιος επέμενε πως για να κληθεί να εμφανιστεί την 01.09.2023 ενώπιον του Δικαστηρίου είχαν προηγηθεί σύμφωνα και με τις σημειώσεις του φακέλου προηγούμενες εμφανίσεις που αφορούσαν και εμφανίσεις στην Γενική Αίτηση 50/23 όσο και στην υπόθεση 6979/2023 από άλλους συναδέλφους του ενώ επανέλαβε πως στα πλαίσια της υπόθεσης 6979/23 δεν είχε καταχωρηθεί οποιαδήποτε αίτηση για να προκύψει οποιαδήποτε σύγχυση.
Aξιολόγηση Μαρτυρίας:
Είχα την ευκαιρία μέσα από την ζωντανή ατμόσφαιρα της δίκης να παρακολουθήσω με ιδιαίτερη προσοχή τους μάρτυρες που κατέθεσαν ενώπιον μου και είμαι σε θέση να αξιολογήσω τα λεγόμενά τους και την εν γένει συμπεριφορά τους στο εδώλιο του μάρτυρα. Προβαίνω σε αυτή την αξιολόγηση με γνώμονα, μεταξύ άλλων, την ύπαρξη προσωπικού συμφέροντος καθενός στην υπόθεση, τις ευκαιρίες που είχαν να γνωρίζουν ή να παρακολουθήσουν τα διαδραματισθέντα, τη γενική συμπεριφορά τους στο εδώλιο του μάρτυρα, τη μνήμη και τους λόγους που είχαν να θυμούνται ή να πιστεύουν αυτά για τα οποία κατέθεταν και την αμεσότητα των απαντήσεων τους (βλ. Ζερβού v. Χαραλάμπους, (1996) 1 Α.Α.Δ. 447, Καρεκλά v. Κλεάνθους, (1997) 1 Α.Α.Δ. σελ. 1119 και Αθανασίου και άλλος v. Κουνούνη (1997) 1 Α.Α.Δ. σελ. 614).
Αντιπαρέβαλα επίσης τις θέσεις κάθε μάρτυρα με τη λοιπή μαρτυρία που κατατέθηκε στην υπόθεση, γραπτή και προφορική και τη συνοχή και συνέπεια της εκδοχής καθενός, με το σύνολο και τη λογική της υπάρχουσας μαρτυρίας. Στην υπόθεση Ομήρου v. Δημοκρατίας (2001) 2 Α.Α.Δ. σελ. 506, υποδεικνύεται ότι η αξιολόγηση της μαρτυρίας κάθε μάρτυρα, δεν πρέπει να περιορίζεται μόνο στην ατομική κρίση της αξιοπιστίας του ξεχωριστά, αλλά πρέπει να γίνεται με βάση το περιεχόμενο της, την ποιότητα και πειστικότητα της και τη σύγκριση της με την υπόλοιπη μαρτυρία. Είναι επιθυμητό η μαρτυρία να συσχετίζεται, να αντιπαραβάλλεται και να διερευνάται με την αντικειμενική υπόσταση των εκατέρωθεν θέσεων, προσέγγιση η οποία επαυξάνει το κύρος των ευρημάτων του Δικαστηρίου και ενισχύει την πίστη του κοινού στη δικαστική αποστολή (βλ. Στυλιανίδης v. Χ¨Πιέρα (1992) 1 Α.Α.Δ. 1056 και Mustafa v. Κακουρή κ.ά. (2002) 1(Α) Α.Α.Δ. σελ. 162).
Μικρές αντιφάσεις σε ασήμαντες λεπτομέρειες ή μικροανακρίβειες σε επουσιώδη θέματα δεν καταστρέφουν την αξιοπιστία των μαρτύρων αλλά αντίθετα ενδυναμώνουν την ειλικρίνειά τους και δείχνουν ότι δεν προσχεδίασαν την εκδοχή που μετέφεραν στο Δικαστήριο (Κουδουνάρης ν. Αστυνομίας (1991) 2 Α.Α.Δ. 320).
Κατά την αξιολόγηση των μαρτύρων στην παρούσα ποινική υπόθεση είχα υπόψη μου και το εξής σαφές και περιεκτικό απόσπασμα από την απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου στη Monteanu v. Δημοκρατίας (2013) 2 ΑΑΔ 459:
«Το έργο του Δικαστηρίου στην αναζήτηση της αλήθειας στο μέτρο βεβαίως του ανθρωπίνως δυνατού, είναι έργο περίπλοκο, περίτεχνο και ιδιαίτερα λεπτό. Η ανθρώπινη εμπειρία, την αντικειμενική συνισταμένη της οποίας εκφράζει το κάθε Δικαστήριο, διδάσκει ότι είναι απροσδιόριστα απεριόριστη η περιπτωσιολογία της ανθρώπινης έκφρασης μ' όλες τις εκφάνσεις της. Είναι γι' αυτό που ένα Δικαστήριο, ιδιαιτέρως ποινικής δικαιοδοσίας, οφείλει να διυλίζει, να διηθίζει και να φιλτράρει την όλη μαρτυρία με περισσή επιμέλεια και τέτοια προσοχή έτσι ώστε αν καταλήξει σε ενοχή, αυτή να είναι συμβατή με το διαχρονικό αξίωμα και θεμέλιο στην ποινική δίκη, ότι ουδείς καταδικάζεται εκτός εάν κριθεί ένοχος πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας.»
Επίσης υπενθυμίζεται πως ένας μάρτυρας μπορεί να γίνει πιστευτός είτε εξ' ολοκλήρου, είτε μερικώς και η επιλεκτική αποδοχή μέρους της μαρτυρίας ενός μάρτυρα δεν είναι επιλήψιμη (Βλ. Αγαπίου ν. Παναγιώτου (1988) 1 ΑΑΔ 263, Γενικός Εισαγγελέας ν. Μανώλη (1995) 2 ΑΑΔ 207 και Χάρης Χρίστου ν. Ευγενία Khoreva (2002) 1 ΑΑΔ 454).
Επομένως το Δικαστήριο έχει διακριτική ευχέρεια να αποδεχτεί την μαρτυρία ενός μάρτυρα είτε στην ολότητα της είτε μέρος της, η οποία ασκείται στη βάση των αρχών που το Εφετείο επισήμανε στην υπόθεση Κωνσταντίνου v. Αστυνομίας, Ποινική Έφεση Αρ. 219/2012, ημερ. 29.11.13. Η προσέγγιση που το Δικαστήριο υιοθετεί στο θέμα αποδοχής ή όχι μιας μαρτυρίας υπόκειται στον περιορισμό της αιτιολόγησης (Λαζάρου v. Δημοκρατίας, (2010) 2 Α.Α.Δ. 633). Το ακόλουθο απόσπασμα από την Shahin Haisan Fawzy Mohamed v. Δημοκρατίας (2010) 2 Α.Α.Δ. 266 εξηγεί με σαφήνεια τα πιο πάνω:
"... ένας μάρτυρας μπορεί να γίνει πιστευτός ή μη πιστευτός, εν όλω ή εν μέρει, σύμφωνα με την άποψη την οποία έχει σχηματίσει το Δικαστήριο ως προς την αξιοπιστία του. Αυτή όμως η δυνατότητα επιλογής μερών μαρτυρίας προσφέρεται μόνο στις περιπτώσεις μαρτύρων οι οποίοι κρίνονται ως αξιόπιστοι μάρτυρες. Σε μια τέτοια περίπτωση, το Δικαστήριο μπορεί να επιλέξει το μέρος της μαρτυρίας του μάρτυρα το οποίο, κατά την άποψη του Δικαστηρίου, εκφράζει την πραγματικότητα, ενώ ταυτόχρονα μπορεί να απορρίψει άλλο μέρος της μαρτυρίας του το οποίο θεωρείται λανθασμένο, είτε λόγω ανεπίγνωστα ανεπαρκούς παρατήρησης, είτε λόγω αδυναμίας μνήμης. (Γεωργιάδης v. Αστυνομίας (1985) 1 Α.Α.Δ. 56). Στις περιπτώσεις όμως όπου ένας μάρτυρας κρίνεται αναξιόπιστος για καλό λόγο, σίγουρα δεν υπάρχει διαθέσιμη μια τέτοια επιλογή μερών μαρτυρίας (Μιχαήλ v. Αστυνομίας (1991) 2 Α.Α.Δ. 168). "
Η Κατηγορούσα Αρχή προς απόδειξη των κατηγοριών που οδηγήθηκαν σε ακρόαση παρουσίασε μαρτυρία μέσω έξι προσώπων και συγκεκριμένα από τον Λοχία 3142 Πανίκο Ζωττή (ΜΚ1) τον Αστ. 4207 Μ. Θεοχάρους (ΜΚ2), M. Mιχαήλ (ΜΚ3), τον Αστ. 2092 Ν. Κουμπαρή (ΜΚ4) την Α. Ι. (ΜΚ5) και τον κ. Μ. Αντωνίου (ΜΚ6).
Στρεφόμενος προς τους μάρτυρες κατηγορίας 1, 2 και 4 σημειώνεται πως πρόκειται για μέλη του Κλιμακίου Βίας στην Οικογένεια τα οποία είχαν εμπλοκή είτε στην διερεύνηση της παρούσας υπόθεσης (ΜΚ1 & ΜΚ2) είτε αναφορικά με το προσωρινό διάταγμα που είχε εκδοθεί στις 21.07.2023 στα πλαίσια της Γενικής Αίτησης 50/23 στο οποίο είχε εμπλοκή ο ΜΚ4. Αυτοί αναφέρθηκαν έκαστος εξ αυτών στον βαθμό της εμπλοκής τους και στις ενέργειες τις οποίες προέβηκαν και δεν έχω κανένα λόγο να μην αποδεχθώ την μαρτυρία τους ως αληθή.
Αποδέχομαι επίσης και την μαρτυρία του ΜΚ3 υπαλλήλου του Πρωτοκολλητείου του Ποινικού Τμήματος του Ε.Δ.Πάφου ο οποίος είχε στην κατοχή του και παρουσίασε πρακτικά και έγγραφα που αφορούσαν τόσο τον φάκελο της Γενικής Αίτησης 50/23 καθώς και της ποινικής υπόθεσης 6979/23 αφού η μαρτυρία του ήταν τυπικής φύσεως.
Αποδεκτή επίσης κάνω και την κατάθεση του Δημόσιου Κατήγορου ΜΚ6 ο οποίος προέβηκε σε αναφορά σε σχέση με την δική του εμπλοκή που αφορούσε την εμφάνιση ενώπιον του Δικαστηρίου την 01.09.2023 με σκοπό να καταστεί απόλυτο το διάταγμα ημερομηνίας 21.07.2023.
Συνεπώς λαμβάνοντας υπόψη τα ανωτέρω και την γενική καλή εικόνα που αποκόμισα από την δια ζώσης παράθεση της μαρτυρίας από πλευράς των μαρτύρων κατηγορίας 1, 2, 3, 4 και 6 δεν έχω λόγο να μην αποδεχθώ την μαρτυρία τους εξαιρουμένων βεβαίως των οποιοδήποτε συμπερασμάτων ή εκφράσεων γνώσης αυτοί αναφέρθηκαν καθότι τέτοια συμπεράσματα και καταλήξεις αφορούν αποκλειστικά και μόνο έργο του Δικαστηρίου.
Στρεφόμενος τώρα προς την μαρτυρία της Α.Ι. (ΜΚ5) της βασικής μάρτυρα Κατηγορίας αφού το σύνολο της υπόθεσης ουσιαστικά στηρίζεται στην δική της μαρτυρία έχω να αναφέρω πως αυτή δεν έκανε καθόλου καλή εντύπωση στο Δικαστήριο. Δεν ήταν θετική και σαφής μάρτυρας. Ούτε και σταθερή στην μαρτυρία της. Οι απαντήσεις της δεν ενέπνεαν σιγουριά ενώ ορισμένες από αυτές δεν ήταν καθόλου κατανοητές. Η αμηχανία και η ανησυχία ήταν στοιχεία έκδηλα ζωγραφισμένα στο πρόσωπο της. Η δε μαρτυρία της ήταν συγκεχυμένη και παράλληλα διάτρητη από παλινδρομήσεις και ουσιώδεις αντιφάσεις που ουσιαστικά εκμηδένισαν την αξιοπιστία της. Ειδικότερα η δια ζώσης μαρτυρία της στο στάδιο αντεξέτασης παρουσιάζει πολλές και σημαντικές διαφορές από την γραπτή της κατάθεση, οι οποίες είναι τέτοιου βαθμού και έκτασης που δεν θα μπορούσαν να δικαιολογηθούν από το χρονικό διάστημα που διέρρευσε. Επιπρόσθετα επικαλείτο πολλές φορές ειδικά κατά την αντεξέταση πως δεν θυμόταν ενώ στην συνέχεια παρουσιάζετο να είχε επιλεκτική μνήμη σε διάφορα θέματα που υποστήριζαν την εκδοχή της γεγονός που καταδεικνύει πως αυτή δεν παρουσιάστηκε σε καμιά περίπτωση στο Δικαστήριο για να πει την αλήθεια απεναντίας είχε θεωρώ αλλότρια κίνητρα και προθέσεις να δώσει τέτοια μαρτυρία η οποία να δημιουργήσει προβλήματα στον Κατηγορούμενο με σκοπό να τον κρατήσει μακριά από τις όποιες αξιώσεις αυτός έχει για την διεκδίκηση της γονικής μέριμνας της θυγατέρας τους. Σημειώνω ακόμα πως παρά τις διακαείς προσπάθειες της μάρτυρος να πείσει το Δικαστήριο πως τον Κατηγορούμενο τον τρέμει και φοβάται μπορώ να πω με βεβαιότητα πως κάτι τέτοιο όχι μόνο δεν ισχύει αλλά απεναντίας πρόκειται για σκαρφίσματα και επινοήσεις της παραπονούμενης κατά την υποβολή των παραπόνων της στην Αστυνομία και ενώπιον Δικαστηρίου τα όσα υποστηρίζει περί φόβου, τρόμου, άγχους, ανησυχίας και ενόχλησης.
Συνεπώς το Δικαστήριο δεν αποδέχεται την μαρτυρία της ΜΚ5 ως αληθή και αξιόπιστη είτε αυτή περιλαμβάνεται στην κατάθεση που έδωσε στην Αστυνομία και αποτελεί το Τεκμήριο 4 είτε της δια ζώσης μαρτυρία της ενώπιον του Δικαστηρίου.
Προς τεκμηρίωση των πιο πάνω αναφέρω τα εξής:
Ήταν ξεκάθαρο για το Δικαστήριο ότι το κίνητρο και σκοπός της [ ] μετά που ο Κατηγορούμενος αφέθηκε ελεύθερος ως υπόδικος που βρισκόταν για ένα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα και ένεκα του ότι αυτός έδειξε ενδιαφέρον να διεκδικήσει δικαιώματα γονικής μέριμνας αναφορικά με την ανήλικη θυγατέρα τους ήταν να προβεί σε μια γνωστή για την ίδια πρακτική (πράγμα το οποίο φαίνεται να έπραξε και για τα ισχυριζόμενα παράπονα της εναντίον του [ ] που εξετάστηκαν στην υπόθεση 797/22 Ε.Δ.Πάφου) που δεν ήταν άλλη από το να υποβάλλει σε διάφορα χρονικά διαστήματα αριθμό καταγγελιών για ισχυριζόμενη ενδοοικογενειακή βία με θύμα την ίδια και θύτη τον Κατηγορούμενο. Μεταξύ άλλων καταγγελιών ήταν τόσο η παρούσα υπόθεση στην οποία ο [ ] κρατήθηκε ως υπόδικος όπως και η υπόθεση 9975/2023 που και πάλι κρατήθηκε ως υπόδικος αλλά και η υπόθεση 6979/23 Ε.Δ.Πάφου η εκδίκαση της οποίας εκκρεμεί αφού σε αυτήν είχε αφεθεί ελεύθερος με όρους.
Αυτό μάλιστα ξεκίνησε να γίνετε αμέσως μετά την αποφυλάκιση του τον Ιούλιο του 2023 αφού στις 14.07.2023 υπήρξε μεταξύ τους διαπληκτισμός και διαμάχη για το ποιος δικαιούτο να πάρει το παιδί από το νηπιαγωγείο. Μάλιστα η [ ] προέβηκε εντός του Ιουλίου 2023 σε κατά συρροή καταγγελίες εναντίον του [ ]. Γνώριζε επίσης ότι η Αστυνομία σε συνέχεια των καταγγελιών της ότι θα αποτείνετο όπως και έπραξε με την Γενική Αίτηση 50/23 στις 21.07.2023 στο Δικαστήριο για την εξασφάλιση προσωρινών διαταγμάτων και όπου στην συνέχεια θα ήταν ποιο εύκολο για την ίδια να προωθεί τις καταγγελίες της και για ισχυριζόμενη παραβίαση των διαταγμάτων που είχαν ήδη εκδοθεί.
Θεωρούσε δηλαδή τις επαναλαμβανόμενες καταγγελίες ως το μέσο που θα οδηγούσε στην δίωξη του [ ] και κατ επέκταση την ενδεχόμενη παραμονή του σε κράτηση στα πλαίσια των υποθέσεων που την αφορούσαν έτσι ώστε να μην τον έχει στα πόδια της για θέματα που αφορούσαν την ανήλικη θυγατέρα τους. Την πρακτική αυτή φαίνεται να ακολούθησε και για τα περιστατικά που αφορούσαν την Υπόθεση 797/22 Ε.Δ.Πάφου με την μαρτυρία της να απορρίπτεται ως αναξιόπιστη και τα πέντε διαφορετικά περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας να μην γίνονται αποδεκτά από το Δικαστήριο ότι πράγματι έλαβαν χώρα.
Ενδεικτικό το περιεχόμενο των Τεκμηρίων 19 και 20 που περιλαμβάνουν μηνύματα που η ίδια έστελνε του Καρυπίδη και φανερώνουν ξεκάθαρα ότι η πρόθεση της δεν ήταν άλλη από του να προβαίνει σε συνεχές καταγγελίες στο Κλιμάκιο Βίας της Οικογένειας του ΤΑΕ Πάφου γιατί ήταν ο μόνος τρόπος που θα μπορούσε ουσιαστικά να ξεφορτωθεί τον [ ].
Από το Τεκμήριο 19
File m etha apei polla makria i vlaitsa
Valitsa
........
To mwro tha parakalas na to vlepeis
.....
Ese katsan
Akoma
Enimeronome
Από το Τεκμήριο 20
Eneshi provlima pou na paeis mesa outos i allos tha ta aprw
Parw
.....
Ena xana katagkilw don’t worry
Ήταν ξεκάθαρο για το Δικαστήριο από την εικόνα που αποκόμισε κατά την δια ζώσης παρουσία της και ειδικότερα κατά την αντεξέταση της ότι αυτή ήθελε να περάσει την εικόνα και να δώσει την εντύπωση ότι είναι το θύμα του Καρυπίδη που όμως κάτι τέτοιο δεν φαίνεται να ισχύει. Η ίδια απόφευγε να απαντήσει σε ερωτήσεις που καταλάμβανε ότι θα την έφερναν σε δύσκολη θέση ή θα την εξέθεταν ενώ δεν προέβαινε ούτε σε αναγνώριση εγγράφων ακόμα και διατάγματος με το οποίο φαίνεται να ανατέθηκε στον [ ] προσωρινά η γονική μέριμνα της ανήλικης θυγατέρα του με διαδικασία που έλαβε χώρα μόλις τον Αύγουστο 2023 στην οποία μάλιστα η ίδια εμφανίστηκε και καταχώρησε ένσταση παραπέμποντας σε όλες τις ερωτήσεις που της τέθηκαν πως αρμόδιος να απαντήσει είναι μόνο ο δικηγόρος της.
Συνεπώς λαμβάνοντας υπόψη όλα τα ανωτέρω δεν είμαι διατεθειμένος να δεχθώ την μαρτυρία της ως αξιόπιστη και την οποία απορρίπτω στο σύνολο της.
Νομική Πτυχή & Ευρήματα & Συμπεράσματα:
Την νομική πτυχή που διέπει το σύνολο των Κατηγοριών που έχουν περιληφθεί στο υπο εξέταση κατηγορητήριο την έχω μελετήσει και έχω στα υπόψη μου κατά το στάδιο συγγραφής της παρούσας απόφασης. Εκεί και όπου απαιτείται την παραθέτω υπο μορφή υποσημείωσης στην παρούσα απόφαση.
Παρά την απόρριψη της μαρτυρίας της βασικής μάρτυρας κατηγορίας (ΜΚ5) το Δικαστήριο μπορεί να καταλήξει σε εύρημα ότι την 01 Δεκεμβρίου του 2023 ο Κατηγορούμενος και ενώ αυτός βρισκόταν υπόδικος στα Κρατητήρια του Αστυνομικού Σταθμού Πόλης Χρυσοχούς διενέργησε τηλεφώνημα από τον αριθμό κλήσης του σταθμού [ ] προς το τηλέφωνο με αριθμό κλήσης [ ] το οποίο ανήκει στην ΜΚ5 και είχαν μεταξύ τους τηλεφωνική επικοινωνία.
Η ύπαρξη της κλήσης αυτής επιβεβαιώνεται τόσο από το ιστορικό κλήσεων του κινητού τηλεφώνου της [ ] και αποτελεί το Τεκμήριο 2 αλλά και από το γεγονός ότι ο ίδιος ο Κατηγορούμενος στην ανακριτική του κατάθεση (Τεκμήριο 7 σχετική η γραμμή 3 στην 2η σελίδα της ανακριτικής κατάθεσης ημερ. 03.12.2023[2]) παραδέχεται ουσιαστικά ότι τέτοια τηλεφωνική επικοινωνία έλαβε χώρα μεταξύ του ιδίου και της παραπονούμενης. Αυτός βεβαίως αρνείται ότι της εκστόμισε την συγκεκριμένη φράση.
Βεβαίως το Δικαστήριο ένεκα της απόρριψης της μαρτυρίας της παραπονούμενης δεν μπορεί να αποδεχθεί ότι κατά την διάρκεια της συγκεκριμένης κλήσης αυτό που ειπώθηκε από τον Κατηγορούμενο στην παραπονούμενη είναι τα όσα η τελευταία του καταλογίζει και περιγράφει στην κατάθεση της.
Συνεπώς ένεκα της αδυναμίας αποκρυστάλλωσης με αξιόπιστη μαρτυρία για το τι ακριβώς είχε ειπωθεί κατά την διάρκεια της συγκεκριμένης τηλεφωνικής κλήσης οδηγούνται αυτομάτως σε απόρριψη οι κατηγορίες 1, 6, 7 και 8 που στηρίζονται στην συγκεκριμένη φράση καθώς και τα ισχυριζόμενα αποτελέσματα / συνέπειες αυτής στην παραπονούμενη που είτε αφορούν ισχυριζόμενη απειλή (1η κατηγορία), παρενόχληση θύματος (6η κατηγορία), άσκηση ψυχολογικής βίας (7η κατηγορία) και πρόκληση ψυχικής βλάβης (8η κατηγορία).
Αξιοσημείωτο και το γεγονός ότι το Δικαστήριο δεν μπορεί να προβεί ούτε και σε εύρημα κατά πόσον η [ ] αποτελεί μέλος οικογένειας σύμφωνα με τις πρόνοιες του Ν. 119(Ι)/2000 αφού δεν αποδέχομαι ως αξιόπιστες ούτε και τις θέσεις που προέβαλε ότι αυτή με τον [ ] συζούσαν ως αντρόγυνο. Το γεγονός ότι απέκτησαν μαζί ένα παιδί και ούτως η άλλως κάτι τέτοιο δεν αμφισβητείτε δεν μπορεί από μόνο του να οδηγήσει σε συμπέρασμα ότι τα συγκεκριμένα πρόσωπα απάρτιζαν και οικογένεια εν την έννοια των νομοθεσιών που αφορούν την ενδοοικογενειακή βία αφού δεν μπορεί να αποκλειστεί και το ενδεχόμενο το παιδί αυτό να προέκυψε από μια ερωτική περιστασιακή σχέση στην απουσία κοινής συμβίωσης την οποία δεν καλύπτουν οι πρόνοιες της συγκεκριμένης νομοθεσίας.
Το τελευταίο ερώτημα που καλούμε να απαντήσω είναι το κατά πόσον η ενέργεια του Κατηγορούμενου την 01 Δεκεμβρίου του 2023 να επικοινωνήσει τηλεφωνικά με την παραπονούμενη συνιστά παρακοή των προνοιών του διατάγματος ημερομηνίας 21.07.2023 που είχε εκδοθεί στα πλαίσια της Γενικής Αίτησης 50/23 Ε.Δ.Πάφου και κατέστηκε απόλυτο μέχρι την εκδίκαση της ποινικής υπόθεσης 6979/2023 Ε.Δ.Πάφου.
Υπενθυμίζεται ότι στις 21.07.2023 στα πλαίσια της Γενικής Αίτησης 50/2023 Ε.Δ.Πάφου εκδόθηκαν μονομερώς τα ακόλουθα διατάγματα εναντίον του Νίκου Καρυπίδη:
1.ΔΙΑΤΆΤΤΕΙ όπως εκδοθεί και δια του παρόντος εκδίδεται ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΥ με το οποίο απαγορεύεται στον καθ ου η αίτηση/ύποπτο, από του να πλησιάζει σε απόσταση 100 μέτρων από την κατοικία ή/και το χώρο διαμονής του θύματος Α. Ι. ΑΔΤ: [ ] στην οδό [ ], εντός 30 λεπτών από την επίδοση του διατάγματος ή/και να πλησιάζει σε απόσταση 100 μέτρων από το χώρο εργασίας του θύματος, εντός 30 λεπτών από την επίδοση του διατάγματος, μέχρι τη συμπλήρωση των αστυνομικών ανακρίσεων και μέχρι την καταχώρηση ποινικής υπόθεσης και μέχρι εκδίκαση αυτής, ή/και μέχρι νεότερης διαταγής του Δικαστηρίου ή/και
2. ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥΤΟ ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΔΙΑΤΑΤΤΕΙ όπως εκδοθεί και δια του παρόντος εκδίδεται ΔΙΑΤΑΓΜΑ με το οποίο απαγορεύεται στον καθ ου η αίτηση/ ύποπτο από του να προσεγγίζει, ή/και να ακολουθεί, ή/και να έρχεται σε επαφή, ή/και να παρενοχλεί με οποιοδήποτε τρόπο, είτε άμεσο είτε έμμεσο, το θύμα Α. Ι. ΑΔΤ: [ ], εντός 30 λεπτών από την επίδοση του διατάγματος, μέχρι τη συμπλήρωση των αστυνομικών ανακρίσεων και μέχρι την καταχώρηση ποινικής υπόθεσης και μέχρι εκδίκαση αυτής, ή/και μέχρι νεότερης διαταγής του Δικαστηρίου
Μέσα από την αποδεκτή μαρτυρία καταλήγω πως το συγκεκριμένο διάταγμα που εκδόθηκε αρχικά μονομερώς στις 21.07.2023 στα πλαίσια της Γενικής Αίτησης 50/23 Ε.Δ.Πάφου, επιδόθηκε στον Κατηγορούμενο προσωπικά στις 21.07.2023 στα γραφεία του ΤΑΕ Πάφου από τον ΜΚ4. Παρά το ότι στην διαδικασία εμφανίστηκαν οι δικηγόροι του Κατηγορούμενου και συγκεκριμένα στις 26.07.2023 που ήταν ορισμένο επιστρεπτέο για πρώτη φορά γεγονός που επιβεβαιώνει και το ότι είχαν λάβει γνώση της ύπαρξης του εξου και η εμφάνιση τους στην διαδικασία και παρά το ότι δόθηκε χρόνος και δικαίωμα για να καταχωρήσουν ένσταση ουδέποτε το έπραξαν για λόγους που δεν τέθηκαν ποτέ ενώπιον του Δικαστηρίου από πλευράς υπεράσπισης. Μάλιστα όχι μόνο δεν καταχωρήθηκε ένσταση αλλά μετά τις 26.07.2023 δεν εμφανίστηκαν εκ νέου στην διαδικασία σε μεταγενέστερες ημερομηνίες που αφορούσε το προσωρινό διάταγμα.
Στο στάδιο αυτό να σημειώσω πως μεγάλο μέρος της αντεξέτασης μαρτύρων αναλώθηκε τόσο στο ιστορικό που αφορούσε την Γενική Αίτηση 50/23 όσο και την αναγκαιότητα προώθησης τέτοιας διαδικασίας μάλιστα με την μορφή μονομερής αίτησης αλλά και στην αλήθεια των όσων προωθήθηκαν στο Δικαστήριο για να πειστεί και να εκδώσει όπως και εν τέλει έπραξε το προσωρινό διάταγμα ημερ. 21.07.2023.
Είναι αρκετό να σημειώσω πως το παρόν Δικαστήριο δεν έχει οποιαδήποτε εξουσία ή δικαιοδοσία να ασχοληθεί με την ορθότητα ενός εκδοθεισομένου Δικαστικού Διατάγματος που εκδόθηκε από άλλο Δικαστή στα πλαίσια άλλης Δικαστικής διαδικασίας. Ήταν δικαίωμα του κατηγορούμενου (και τότε καθ ου η αίτηση) να εμφανιστεί όταν αυτό ορίστηκε επιστρεπτέο και να ενστεί προβάλλοντας το σύνολο της επιχειρηματολογίας του είτε νομικής είτε πραγματικής και να επιδιώξει την ακύρωση του πράγμα το οποίο όπως αναφέρω ανωτέρω ουδέποτε έπραξε και δεν μπορεί να διαμαρτύρεται τώρα για την όλη δημιουργηθείσα κατάσταση.
Επειδή πολύς λόγος έλαβε χώρα και για το ότι η σχετική ένορκη δήλωση του διατάγματος ημερομηνίας 21.07.2023 (σχετικό το Τεκμήριο 11) δεν έγινε με σχετική πιστοποίηση από τον Πρωτοκολλητή αυτό δεν μπορεί να μεταβάλει ένα ουσιώδες γεγονός ως επιβεβαιώθηκε από την αποδεκτή ως αξιόπιστη μαρτυρία του Αστυφύλακα Κουμπαρή (ΜΚ4) ο οποίος ενόρκως ενώπιον του Δικαστηρίου στα πλαίσια της δικής του μαρτυρίας επιβεβαίωσε την επίδοση μεταξύ άλλων και του διατάγματος ημερομηνίας 21.07.2023 προσωπικά στον Κατηγορούμενο.
Επαναλαμβάνω για ακόμα μια φορά πως οι συνήγοροι του Κατηγορούμενου εμφανίστηκαν ενώπιον του Δικαστηρίου στα πλαίσια της Γενικής Αίτησης 50/23 στις 26.07.2023 που το διάταγμα ήταν ορισμένο επιστρεπτέο και ζήτησαν και τους δόθηκε χρόνος για καταχώρηση ένστασης συνεπώς προφανώς τόσο ο Κατηγορούμενος όσο και οι εντολείς του έλαβαν γνώση της ύπαρξης του από την επίδοση που διενεργήθηκε χωρίς όμως να καταχωρηθεί από πλευράς τους οποιαδήποτε ένσταση ενώ στην συνέχεια και για τους λόγους που και πάλι δεν τέθηκαν ενώπιον του Δικαστηρίου δεν εμφανίστηκαν στην διαδικασία με αποτέλεσμα την 01.09.2023 το διάταγμα ημερομηνίας 21.07.2023 να καταστεί απόλυτο μέχρι την εκδίκαση της ποινικής υπόθεσης που είχε καταχωρηθεί μέχρι τότε και το αφορούσε ήτοι της υπόθεσης 6979/23 Ε.Δ.Πάφου χωρίς να υπάρχει υποχρέωση από πλευράς Κατηγορούσας Αρχής να προχωρήσει σε νέα επίδοση του συγκεκριμένου διατάγματος ως απόλυτου αφού δεν υπήρξε οποιαδήποτε διαφοροποίηση ή μεταβολή στο περιεχόμενο του αρχικού του κειμένου το οποίο μάλιστα στο λεκτικό του περιελάβανε ήδη πρόνοια για την δυνατότητα παράτασης της ισχύος του μέχρι την καταχώρηση και εκδίκαση υπόθεσης εναντίον του Κατηγορούμενου.
Η ύπαρξη του συγκεκριμένου διατάγματος ήταν σημειώνω και πάλι στα υπόψη του Κατηγορούμενου ο οποίος εμφανίστηκε προσωπικά τόσο στις 18.08.2023 (που αφορούσε εμφάνιση στην Γενική Αίτηση 50/23) όσο και στις 24.08.2023 (που αφορούσε εμφάνιση στην υπόθεση 6979/23) όπου του είχε παραχωρηθεί και πάλι δικαίωμα να ενστεί χωρίς όμως ουδέποτε να καταχωρηθεί τέτοια ένσταση είτε από τον ίδιο είτε από τους δικηγόρους του με αποτέλεσμα ένεκα της απουσίας του από την διαδικασία την 01.09.2023 το συγκεκριμένο διάταγμα να καταστεί απόλυτο και αυτό να βρίσκεται σε ισχύ μέχρι και σήμερα αφού η ποινική υπόθεση 6979/23 Ε.Δ.Πάφου που το αφορά δεν έχει ακόμα εκδικαστεί.
Τέλος σε σχέση με τις θέσεις της υπεράσπισης ότι δεν προκύπτει ξεκάθαρα το διάταγμα ημερομηνίας 21.07.2023 να κατέστηκε απόλυτο από την τεθείσα μαρτυρία και ότι ενδεχόμενα η δικαστική διαδικασία που τηρήθηκε να ήταν λανθασμένη ή παράτυπη έχω να σημειώσω τα ακόλουθα:
Με όλο τον προσήκοντα σεβασμό προς τις συνηγόρους του Κατηγορούμενου αλλά γίνεται μια προσπάθεια από πλευράς υπεράσπισης να μου επιτραπεί να πω ‘’να μπαλωθεί’’ η δική τους παράλειψη να εμφανιστούν και να ενστούν στην διαδικασία στα πλαίσια της οποίας εκδόθηκε το συγκεκριμένο προσωρινό διάταγμα προτάσσοντας ως επιχειρηματολογία το ότι φαίνεται να υπάρχουν πρακτικά τόσο για την Γενική Αίτηση 50/23 Ε.Δ.Πάφου που αφορούν το προσωρινό διάταγμα όσο και της υπόθεσης 6979/23 Ε.Δ.Πάφου στο οποίο γίνεται επίσης αναφορά για προσωρινό διάταγμα.
Από την τεθείσα ενώπιον μου μαρτυρία προκύπτει ως εύρημα ότι καμία άλλη αίτηση δεν εκκρεμούσε είτε στα πλαίσια της γενικής αίτησης 50/23 είτε της υπόθεσης 6979/23 πέραν από την αίτηση ημερομηνίας 21.07.2023 στα πλαίσια της οποίας εκδόθηκε και το επίδικο διάταγμα ίδιας ημερομηνίας. Επιπρόσθετα αποδέχομαι ότι το Δικαστήριο που επιλήφθηκε είτε της γενικής αίτησης 50/23 είτε της υπόθεσης 6979/23 με αναφορά στα σχετικά πρακτικά που κατά καιρούς τηρήθηκαν μέχρι και την 01.09.2023 επιλαμβανόταν το συγκεκριμένο διάταγμα ημερομηνίας 21.07.2023 το οποίο και οριζόταν κατά περιόδους επιστρεπτέο. Δεν υπήρχε συνεπώς οτιδήποτε άλλο το οποίο να μπορούσε να προκαλέσει την οποιαδήποτε σύγχυση ή ασάφεια από το ότι την 01.09.2023 και σε συνέχεια προηγούμενων εμφανίσεων που χρονολογούνται από τις 21.07.2023, το Δικαστήριο επιλήφθηκε αιτήματος ένεκα και της απουσίας του Κατηγορούμενου και των δικηγόρων του όπως καταστήσει απόλυτο το Διάταγμα του Δικαστηρίου ημερομηνίας 21.07.2023 μέχρι και την εκδίκαση ουσιαστικά της καταχωρηθείσας εναντίον του υπόθεσης που δεν ήταν άλλη από την ποινική υπόθεση 6979/2023 Ε.Δ.Πάφου όπου στα πλαίσια αυτής τηρήθηκε και το σχετικό πρακτικό με ρητή αναφορά στην αίτηση ημερομηνίας 21.07.2023. Η ποινική υπόθεση 6979/23 Ε.Δ.Πάφου καταχωρήθηκε ως απόρροια και σε συνέχεια της Γενικής Αίτησης 50/2023 και είχαν μεταξύ τους σύνδεση, συνέχεια και συνάφεια.
Συνεπώς από τα ποιο πάνω προκύπτει με ασφάλεια το συμπέρασμα ότι κατά την 01 Δεκεμβρίου του 2023 εναντίον του Κατηγορούμενου βρισκόταν σε ισχύ το διάταγμα ημερομηνίας 21.07.2023 στην απόλυτη πλέον του μορφή και λαμβάνοντας υπόψη το περιεχόμενο του προκύπτει ότι η ενέργεια του κατηγορούμενου (ενέργεια την οποία ούτως η άλλως έχει παραδεχθεί στην ανακριτική του κατάθεση) να προβεί σε κλήση της παραπονούμενης από το συγκεκριμένο σταθερό τηλέφωνο προς το κινητό της τηλέφωνο και με την οποία να έχει τηλεφωνική επικοινωνία συνιστά παραβίαση των προνοιών της 2ης παραγράφου του διατάγματος του Δικαστηρίου ημερομηνίας 21.07.2023 και αναπόφευκτα αυτός κρίνεται ένοχος στην 2η Κατηγορία (ανυπακοή σε νόμιμες διαταγές κατά παράβαση του άρθρου 137 του Ποινικού Κώδικα Κεφ. 154)[3], 3η Κατηγορία (Καταφρόνησης του Δικαστηρίου κατά παράβαση του άρθρου 44(1)(ιβ) του Περί Δικαστηρίων Νόμου Ν. 14/60)[4] και 4η Κατηγορία (Παραβίαση διατάγματος Δικαστηρίου κατά παράβαση του άρθρου 6 του Περί της Προστασίας από Παρενόχληση και Παρενοχλητική Παρακολούθηση Νόμος 114(Ι)/2021)[5].
Σε σχέση με την 3η Κατηγορία δεν παραγνωρίζω το γεγονός ότι στην νομική βάση της Κατηγορίας καταγράφεται το άρθρο 44(1)(ια) και όχι το άρθρο 44(1)(ιβ) που θα έπρεπε ορθά να περιλαμβάνετε και αφορά / διέπει τις λεπτομέρειες κατηγορίας. Η αναγραφή της υπο παραγράφου (ια)[6] προφανώς και είναι λανθασμένη και δεν αφορά την υπο εξέταση περίπτωση αφού η ορθή νομική βάση θα έπρεπε να ήταν η υποπαράγραφος (ιβ) του άρθρου 44 του Ν. 14/60. Συνεπώς ασκώντας τις εξουσίες που έχω για τροποποίηση του Κατηγορητηρίου[7] και την ενώπιον μου μαρτυρία ότι το αδίκημα διαπράχθηκε στη βάση του άρθρου 44(1)(ιβ) του Ν. 14/60 τροποποιώ την νομική βάση της 3ης Κατηγορίας έτσι ώστε αυτή να περιλαμβάνει το άρθρο 44(1)(ιβ) του Ν. 14/60. Η πιο πάνω τροποποίηση δεν προκαλεί οποιαδήποτε δυσμένεια στην υπεράσπιση ούτε και διαφοροποιεί το είδος της ποινής σε περίπτωση καταδίκης.
Όσον αφορά την 5η Κατηγορία αυτή απορρίπτεται αφού σύμφωνα και με τις λεπτομέρειες αυτής στηρίζεται αποκλειστικά στην 1η παράγραφο του διατάγματος ημερομηνίας 21.07.2023 και δεν έχει τεθεί ενώπιον του Δικαστηρίου μαρτυρία ότι ο Καρυπίδης την 01 Δεκεμβρίου του 2023 πλησίασε με οποιοδήποτε τρόπο σε απόσταση 100 μέτρων την [ ]. Αυτός ούτως η άλλως ήταν υπόδικος και κρατείτο στα Κρατητήρια του Αστυνομικού Σταθμού Πόλης Χρυσοχούς συνεπώς δεν ήταν δυνατό να προσεγγίσει σε οποιαδήποτε απόσταση την Ιακώβου.
Τέλος επειδή στην γραπτή αγόρευση των ευπαίδευτων συνηγόρων του Κατηγορούμενου (σελίδα 21 και επόμενες) γίνεται επίκληση περί ύπαρξης πολλαπλότητας των κατηγοριών επί του κατηγορητήριου να σημειώσω εξ αρχής πως δεν θα συμφωνήσω με την θέση αυτή. Και αυτό γιατί η πολλαπλότητα ορίζεται ως η συμπερίληψη στην ίδια κατηγορία πέραν του ενός αδικήματος. Η αρχή ότι το κατηγορητήριο δεν πρέπει να πάσχει από πολλαπλότητα, ότι δηλαδή δεν θα πρέπει στην ίδια κατηγορία ο κατηγορούμενος να αντιμετωπίζει τη διάπραξη δύο ή περισσοτέρων αδικημάτων είναι καλά καθιερωμένη αρχή τόσο στο Αγγλικό όσο και στο Κυπριακό Δίκαιο (βλ. Archbold 41η έκδοση παρ. 1-57 σελ. 48 και άρθρο 39(α) του Περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου Κεφ. 155). Αυτό για να γνωρίζει η υπεράσπιση επακριβώς τι είναι που αντιμετωπίζει. Αλλιώς ενδέχεται να επηρεαστεί δυσμενώς. Και για να παρέχεται η δυνατότητα διακρίβωσης προηγούμενης καταδίκης ή αθώωσης autrefois convict ή acquit για το ίδιο αδίκημα σε περίπτωση μεταγενέστερης κατηγορίας (βλ. Ακκελίδου ν. Αστυνομίας (2005) 2 ΑΑΔ 249).
Στην υπό εξέταση υπόθεση δεν διαπιστώνεται να τίθεται ζήτημα πολλαπλότητας είναι ξεκάθαρο από έκαστη κατηγορία η οποία περιλαμβάνετε στο κατηγορητήριο ότι αυτή περιλαμβάνει συγκεκριμένο αδίκημα για συγκεκριμένο χρόνο συνεπώς σε καμία περίπτωση δεν έχει περιληφθεί σε κατηγορία περισσότερο του ενός αδικήματος.
Ακόμη όμως και να κρινόταν ότι υπήρχε πολλαπλότητα για τις κατηγορίες που περιλαμβάνονται στο κατηγορητήριο το θέμα δεν θα τελείωνε εδώ. Θα πρέπει να εξετασθούν εάν υπάρχουν και ποιες οι συνέπειες αυτής στην παρούσα. Παλαιότερες αυθεντίες είχαν αποφασίσει ότι διαδικασίες που στηρίχθηκαν σε κατηγορητήρια που έπασχαν από πολλαπλότητα ήταν άκυρες. Σύμφωνα όμως με τη νομολογία, ως διαμορφώθηκε και ισχύει σήμερα, η πολλαπλότητα στο κατηγορητήριο δεν οδηγεί αυτόματα σε ακυρότητα των κατηγοριών παρά μόνον εάν διαφανεί ότι λόγω αυτής ο κατηγορούμενος επηρεάστηκε δυσμενώς ή παραπλανήθηκε καθ' οιονδήποτε τρόπο στην υπεράσπιση του (βλ. Παπαδόπουλος ν. Αστυνομίας (2006) 2 Α.Α.Δ 111 και Α. Σ. Κοιλιάρης Λτδ ν. Επαρχιακού Λειτουργού Εργασίας (1998) 2 ΑΑΔ 194). Ως λέχθηκε δε στην πολύ πρόσφατη Σ.Π. ν. Αστυνομίας, Ποινική Έφεση Αρ. 207/2013, ημερ. 25.6.14, με αναφορά στην Ανδρονίκου κ.α. ν. Δημοκρατίας (2008) 2 Α.Α.Δ 486 για να υπάρχει ουσιώδης επίπτωση επί του ασφαλούς της καταδίκης πρέπει το κατηγορούμενο πρόσωπο να έχει παραπλανηθεί κατά ουσιώδη τρόπο. Υπάρχει δε πάντοτε η δυνατότητα αναζήτησης λεπτομερειών επί του κατηγορητηρίου και κατά πόσο υπήρξε παραπλάνηση ή αδικία συνεξετάζεται και με το κατά πόσο ζητήθηκαν τέτοιες λεπτομέρειες έχοντας ταυτόχρονα υπόψη και όλες τις άλλες πληροφορίες που είναι διαθέσιμες στον κατηγορούμενο μέσα από καταθέσεις, υλικό κατά την προανάκριση, όπου υπάρχει, μαρτυρία πριν την έναρξη της δίκης κ.ά.
Στην προκειμένη περίπτωση σημειώνετε πως δεν ζητήθηκαν οποιεσδήποτε λεπτομέρειες επί του κατηγορητηρίου και μόνο στο στάδιο των τελικών αγορεύσεων τέθηκε για πρώτη φορά το θέμα της πολλαπλότητας.[8] Η υπεράσπιση δε, δεν παραπονέθηκε ότι δεν είχε στην κατοχή της τις καταθέσεις των μαρτύρων που θα παρουσίαζε η κατηγορούσα αρχή. Λαμβάνοντας λοιπόν υπόψην την όλη διαδικασία που διεξήχθη ενώπιον μου, σε συνδυασμό με τον τρόπο που χειρίστηκε την υπόθεση της η υπεράσπιση και τη γραμμή που ακολούθησε από την αρχή, κρίνω ότι στην παρούσα υπόθεση ο κατηγορούμενος δεν έχει επηρεασθεί με οποιοδήποτε τρόπο δυσμενώς ή παραπλανήθηκε στην υπεράσπιση από οποιαδήποτε πολλαπλότητα. Άλλωστε οι συνήγοροι υπεράσπισης δεν εισηγήθηκαν ότι υπήρξε οποιοσδήποτε επηρεασμός ή παραπλάνηση αλλά απλά ζήτησαν, ενόψει της ύπαρξης της πολλαπλότητας και μόνον, την απαλλαγή του κατηγορούμενου.
Κατάληξη:
Για όλους τους λόγους που αναφέρθηκαν πιο πάνω ο Κατηγορούμενος από τις 8 κατηγορίες που αντιμετωπίζει κρίνεται ένοχος μόνο στις Κατηγορίες 2, 3 και 4.
Επιπρόσθετα αυτός και για τους λόγους που έχω εξηγήσει ανωτέρω αθωώνεται και απαλλάσσεται από όλες τις υπόλοιπες κατηγορίες που περιλαμβάνονται στο Κατηγορητήριο ήτοι τις Κατηγορίες 1, 5, 6, 7 και 8.
(Υπ.) .......................................
N. Φακοντής, Ε.Δ.
ΠΙΣΤΟΝ ΑΝΤΙΓΡΑΦΟΝ
ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΗΤΗΣ
[2] ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΝΙΚΟΥ ΚΑΡΥΠΙΔΗ: Εγώ δεν της είπα κάτι τέτοιο είναι ψέματα, εγώ της είπα να δει το μωρό γιατί βγήκε το χέρι του.
[3] Ανυπακοή σε νόμιμες διαταγές
137. Όποιος ανυπακούει σε διάταγμα, ένταλμα, ή διαταγή που εκδόθηκε από Δικαστήριο, λειτουργό ή πρόσωπο που ενεργεί με οποιαδήποτε επίσημη ιδιότητα και κανονικά εξουσιοδοτημένο για αυτό, είναι ένοχος πλημμελήματος και υπόκειται σε φυλάκιση δύο χρόνων, εκτός όταν καθορίζεται ρητά κάποια άλλη ποινή ή διαδικασία σε συνάφεια με τέτοια ανυπακοή.
[4] Το άρθρο 44(1)(ιβ) του Περί Δικαστηρίων Νόμου 14/60 προνοεί ότι:
«oιovδήπoτε πρόσωπov τo oπoίov -
………………………….
(ιβ) διαπράττει oιαvδήπoτε άλληv πράξιv σκoπίμoυ ασέβειας εις oιαvδήπoτε δικαστικήv διαδικασίαv, ή πρoς oιovδήπoτε πρόσωπov εvώπιov τoυ oπoίoυ τoιαύτη διαδικασία διεξάγεται, είvαι έvoχov πλημμελήματoς, και υπόκειται εις φυλάκισιv διά περίoδov έξι μηvώv ή εις πρόστιμov μη υπερβαίvov τας £450 ή εις αμφoτέρας τα πoιvάς ταύτας.
[5] Διατάγματα δικαστηρίου
……………………..
(7) Πρόσωπο εναντίον του οποίου εκδόθηκε διάταγμα δυνάμει των διατάξεων του παρόντος άρθρου και το οποίο παραβαίνει οποιονδήποτε από τους όρους αυτού, είναι ένοχο ποινικού αδικήματος και σε περίπτωση καταδίκης του υπόκειται σε ποινή φυλάκισης που δεν υπερβαίνει τα δύο (2) έτη ή σε χρηματική ποινή που δεν υπερβαίνει τις τέσσερις χιλιάδες ευρώ (€4.000) ή σε αμφότερες τις ποινές.
[6] (ια) προβαίνει ή προκαλεί την πραγματοποίηση ψευδούς δήλωσης σε έγγραφο το οποίο επιβεβαιώνεται από δήλωση αλήθειας, χωρίς να πιστεύει ειλικρινά στο αληθές του περιεχομένου της, ή
[7] Σχετικές οι πρόνοιες του άρθρου 85 το Περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου Κεφ. 155
[8] Σημειώνεται ότι το θέμα της πολλαπλότητας μπορεί να εγερθεί όχι μόνο πριν από την απάντηση του κατηγορουμένου στις κατηγορίες αλλά και σε οποιοδήποτε μεταγενέστερο στάδιο της δίκης (βλ. Archbold 41η έκδοση παρ. 1-62 σελ. 53, Α. Σ. Κοιλιάρης Λτδ ν. Επαρχ. Λειτ. Εργασίας (1998) 2 ΑΑΔ 194).