ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΠΑΦΟΥ
ΕΝΩΠΙΟΝ: Ν. Φακοντή, Ε.Δ.
Αρ. Υπόθεσης: 2157/24
Αστυνομικό Διευθυντή Πάφου
v.
M. M. I. Q
Κατηγορούμενος
Ημερομηνία: 08 Mαίου, 2024.
ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ:
Για την Κατηγορούσα Αρχή: Η κα. Ε. Μανώλη
Για τον Κατηγορούμενο: Η κα Ε. Μαλά
Κατηγορούμενος: Παρών
Το υπό εξέταση κατηγορητήριο καταχωρήθηκε στις 30.04.2024 στο Επαρχιακό Δικαστήριο Πάφου, περιλαμβάνει συνολικά 12 κατηγορίες και το σύνολο αυτών έχουν ως μοναδικό παραπονούμενο την πρώην σύζυγο του Κατηγορούμενου.
Τα αδικήματα που καταλογίζονται στον Κατηγορούμενο διέπονται είτε από πρόνοιες του Ποινικού Κώδικα Κεφ. 154, τις πρόνοιες του Περί της Πρόληψης και της Καταπολέμησης της Βίας κατά των Γυναικών και της Ενδοοικογενειακής Βίας και περί Συναφών Θεμάτων Νόμος Ν. 115(Ι)/2021, τις πρόνοιες του Περί Βίας στην Οικογένεια και την προστασία των Θυμάτων Νόμο Ν. 119(Ι)/2000, τις πρόνοιες του Περί της Προστασίας από Παρενόχληση και Παρενοχλητική Παρακολούθηση Νόμο Ν. 114(Ι)/2021 και τις πρόνοιες του Περί Δικαστηρίων Νόμου Ν. 14/60.
Σε σχέση με τον χρόνο διάπραξης των αδικημάτων αυτός καθορίζεται στις λεπτομέρειες των κατηγοριών ως η 29 Απριλίου 2024.
Η Κατηγορούσα Αρχή ζήτησε όπως ο Κατηγορούμενος παραμείνει υπό κράτηση ένεκα του επικαλούμενου κινδύνου φυγοδικίας αλλά και του κινδύνου διάπραξης από μέρους του άλλων αδικημάτων. Προς το σκοπό υποστήριξης του αιτήματος κατατέθηκε στην διαδικασία το μαρτυρικό υλικό της υπόθεσης Παράρτημα Α, καθώς και αντίγραφο της ποινικής υπόθεσης 1831/2023 Ε.Δ.Πάφου η οποία εκκρεμεί προς εκδίκαση εναντίον του Κατηγορούμενου στα πλαίσια της οποίας μάλιστα έχει εκδοθεί προσωρινό διάταγμα ημερ. 07.03.2023 με το οποίο απαγορευόταν στον κατηγορούμενο να ενοχλεί, παρενοχλεί και πλησιάζει την παραπονούμενη μέχρι την εκδίκαση της εν λόγω υπόθεσης Παράρτημα Β. Επίσης στο Δικαστήριο παραδόθηκε αντίγραφο του ποινικού μητρώου του Κατηγορούμενου στο οποίο παρουσιάζεται καταδίκη αυτού στα πλαίσια της υπόθεσης 1657/23 Ε.Δ.Πάφου για αδικήματα που έλαβαν χώρα μεταξύ της περιόδου 03.04.2023 μέχρι και 23.02.2024 με την ποινή να επιβάλλεται σε αυτόν στις 26.03.2024 και αφορούσε ποινές φυλάκισης με αναστολή (με μεγαλύτερη αυτή των 3 μηνών) για αδικήματα ίδιας φύσεως με αυτά που αντιμετωπίζει και στην υπο εξέταση υπόθεση Παράρτημα Γ.
Η κα Μανώλη υποστήριξε την θέση πως στην υπό εξέταση υπόθεση υπάρχει η πιθανότητα ο Κατηγορούμενος να μην προσέλθει στο Δικαστήριο λαμβάνοντας υπόψη την σοβαρότητα των αδικημάτων που αυτός αντιμετωπίζει, την πιθανότητα καταδίκης στη βάση και του μαρτυρικού υλικού που κατατέθηκε στην διαδικασία (Παράρτημα Α) και την ενδεχόμενη ποινή που θα επιβληθεί σε αυτόν. Πρόκειται ως υποστήριξε για πρόσωπο με καταγωγή απο την Ιορδανία και συνεπώς έχει δεσμούς και με άλλη χώρα. Παρά το γεγονός ότι στην Δημοκρατία έχει αποκτήσει δύο παιδιά με την συγκεκριμένη παραπονούμενη τόνισε πως αυτό δεν είναι αρκετό ώστε να αποκλειστεί το ενδεχόμενο αυτός να επιχειρήσει να διαφύγει στο εξωτερικό για να αποφύγει την δίκη του.
Eπιπρόσθετα και προς υποστήριξη και του δεύτερου λόγου κράτησης η κα. Μανώλη σημείωσε πως μέσα από το υφιστάμενο κατηγορητήριο, την υπόθεση που εκκρεμεί προς εκδίκαση στο Ε.Δ.Πάφου στα πλαίσια της οποίας μάλιστα εκδόθηκε και σχετικό διάταγμα να μην την παρενοχλεί που δεν φαίνεται να αποτρέπει τον Κατηγορούμενο από το να διαπράξει άλλα αδικήματα καθώς και η ύπαρξη μιας πολύ πρόσφατης καταδίκης του για αδικήματα της ίδιας φύσεως με αυτά που αντιμετωπίζει στην υπο εξέταση υπόθεση υπάρχει τόνισε ο κίνδυνος σε περίπτωση που αυτός αφεθεί ελεύθερος να διαπράξει άλλα αδικήματα κυρίως παρόμοιας φύσεως με αυτά που αντιμετωπίζει στην υπο εξέταση υπόθεση.
Η κα Μαλά έφερε ένσταση στο αίτημα της κράτησης στη βάση και των δύο επικαλούμενων κινδύνων. Με αναφορά στον κίνδυνο φυγοδικίας χωρίς να παραγνωρίζει την σοβαρότητα των αδικημάτων που ο πελάτης της αντιμετωπίζει ανέφερε πως η περίπτωση του δεν είναι από τις σοβαρότερες του είδους της ενώ η υπόθεση στηρίζεται αποκλειστικά στην μαρτυρία της πρώην συζύγου του. Στρεφόμενη προς τις υποκειμενικές του περιστάσεις ανέφερε πως αυτός βρίσκεται στην Κύπρο εδώ και 15 χρόνια, απέκτησε δύο παιδιά που έχουν την Κυπριακή Υπηκοότητα και τόσο η οικογένεια του, ο φιλικός του κύκλους και η εργασία του βρίσκονται στην Κύπρο με την οποία διατηρεί ισχυρούς δεσμούς.
Σχολιάζοντας τον κίνδυνο διάπραξης άλλων αδικημάτων η κα. Μαλά εξέφρασε την άποψη πως τέτοιος κίνδυνος δεν υφίσταται για τους λόγους που εξήγησε ενώ τόνισε ξανά πως η υπόθεση δεν έχει διερευνηθεί με επάρκεια, στηρίζεται αποκλειστικά στα όσα η πρώην σύζυγος του υποστηρίζει περί διενέργειας του τηλεφωνήματος από τον Κατηγορούμενο με την ίδια να διατηρεί αλλότρια κίνητρα και προθέσεις.
Τέλος εισηγήθηκε πως ο Κατηγορούμενος μπορεί να αφεθεί ελεύθερος με όρους τους οποίους και εισηγήθηκε.
Για την έκδοση της παρούσας απόφασης έχω λάβει υπόψη το σύνολο των όσων εισηγήθηκαν οι εμπλεκόμενες πλευρές τα οποία έχουν αποτυπωθεί αυτολεξεί στα πρακτικά που έχουν τηρηθεί και έχω κατά νου τη σχετική Νομολογία. Σχετική αναφορά θα γίνεται εκεί και όπου κρίνεται αναγκαία υπο τις περιστάσεις.
Νομική Πτυχή – Εφαρμογή στην παρούσα υπόθεση
Η εξουσία του Δικαστηρίου όσον το αφορά αίτημα κράτησης του Κατηγορούμενου μέχρι την ημερομηνία της δίκης του εδράζεται στα άρθρα 48 και 157(1) της Ποινικής Δικονομίας Κεφ. 155.
Το Δικαστήριο, εξετάζοντας ένα αίτημα κράτησης κατηγορουμένου μέχρι τη δίκη του, πρέπει να καθοδηγείται από την αρχή ότι κάθε κατηγορούμενος είναι αθώος, εκτός αν τελικά καταδικαστεί από αρμόδιο Δικαστήριο και ότι η κράτησή του αποτελεί έναν σοβαρό περιορισμό της προσωπικής του ελευθερίας, η οποία διασφαλίζεται από το άρθρο 11 του Συντάγματος. Στη Γενικός Εισαγγελέας ν. Κυριάκου κ.α. (2001) 2 Α.Α.Δ. 373 αναφέρεται ότι ο κανόνας ότι οι υπόδικοι αφήνονται ελεύθεροι κάμπτεται μόνο εφόσον συντρέχουν συγκεκριμένοι κίνδυνοι.
Ως ζήτημα γενικής αρχής, η οποία κατοχυρώνεται και συνταγματικά εφόσον αποτελεί απόρροια του τεκμηρίου της αθωότητας, ένας υπόδικος δικαιούται να παραμείνει ελεύθερος με εγγύηση στις περιπτώσεις όπου υπάρχει προσδοκία ότι θα προσέλθει στη δίκη του. Ταυτόχρονα πρέπει να σταθμίζεται με αυτά και το δημόσιο συμφέρον που επιτάσσει την παρουσία των κατηγορουμένων στο Δικαστήριο. Η κράτηση υποδίκου καθίσταται αποδεκτή εφόσον το επιβάλλει η διασφάλιση των σκοπών της απονομής της δικαιοσύνης.[1]
Η διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου ασκείται με βάση παγίως καθιερωμένες νομικές αρχές, όπως αυτές έχουν διατυπωθεί σε σωρεία δικαστικών αποφάσεων. Στην υπόθεση Κωνσταντινίδης ν. Δημοκρατίας (1997) 2 Α.Α.Δ. 109 απαριθμούνται οι λόγοι για τους οποίους μπορεί να διαταχθεί η κράτηση κατηγορουμένου. Αυτοί έχουν επαναληφθεί πολύ πρόσφατα μεταξύ άλλων[2] στην Ποινική Έφεση Αρ. 129/20 μεταξύ Ανδρέου v. Αστυνομίας, ημερ. 20.08.2020,Ποινική Έφεση Αρ. 195/20 μεταξύ Αργύρη v. Δημοκρατίας ημερ. 23.12.2020 και στην Ποινική Έφεση Αρ. 75/2021 μεταξύ S M v. ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ημερ. 6.7.2021 και είναι οι ακόλουθοι:
1. Η πιθανότητα/κίνδυνος μη προσέλευσης του κατηγορουμένου στο Δικαστήριο
2. Η πιθανότητα/κίνδυνος διάπραξης άλλων αδικημάτων
3. Η πιθανότητα/κίνδυνος επηρεασμού μαρτύρων.
Καθένας από τους πιο πάνω παράγοντες εξετάζεται χωριστά και η ύπαρξη οποιουδήποτε από αυτούς δύναται να δικαιολογήσει την έκδοση διατάγματος κράτησης. Δεν είναι συνεπώς απαραίτητη η συνδρομή και των τριών πιο πάνω παραγόντων για να διαταχθεί η κράτηση κατηγορουμένου (βλ. Βασιλείου ν. Δημοκρατίας (1997) 2 Α.Α.Δ. 7).
Πιθανότητα μη προσέλευσης στο Δικαστήριο:
Η σοβαρότητα του αδικήματος σε συνάρτηση προς την πιθανότητα καταδίκης και επιβολής αυστηρής ποινής, αποτελούν βασικούς δείκτες που αφορούν στην εκτίμηση της πιθανότητας προσέλευσης του κατηγορουμένου στη δίκη του.
Στη Θεοδωρίδη κ.α. ν. Αστυνομίας (2001) 2 Α.Α.Δ. 139, επισημάνθηκε ότι όσο σοβαρότερη είναι η κατηγορία, ανάλογα αυξημένο είναι και το κίνητρο του υποδίκου να αποφύγει τη δίκη του. Βεβαίως υπάρχουν διαβαθμίσεις στη σοβαρότητα των αδικημάτων ανάλογα με τις συνθήκες, τα γεγονότα και τις συνθήκες διάπραξης των αδικημάτων σε κάθε συγκεκριμένη υπόθεση.
Για τη διαπίστωση ύπαρξης πιθανότητας καταδίκης εξετάζεται το υπάρχον μαρτυρικό υλικό στην όψη του και μόνο, χωρίς το Δικαστήριο να προβαίνει σε αξιολόγησή του ή σε οποιαδήποτε ευρήματα επί της ουσίας της υπόθεσης, εφόσον δεν αποφασίζεται στα πλαίσια της παρούσας διαδικασίας η ενοχή ή μη του κατηγορουμένου. [3] Θέματα που σχετίζονται με ισχυρισμούς που αφορούν τη νομιμότητα της σύλληψης του υπόπτου, όπως επίσης και τη δεκτότητα μαρτυρίας που βασίζεται σε δηλώσεις του υπόπτου ή άλλα θέματα που αφορούν τη δεκτότητα μαρτυρίας (όπως ότι η μαρτυρία λήφθηκε παράνομα), αξιοπιστίας της μαρτυρίας, αντιφάσεων κτλ εξετάζονται κατά το στάδιο της ακροαματικής διαδικασίας της ουσίας της υπόθεσης και όχι στο στάδιο της εξέτασης αίτησης για την κράτηση ή όχι κατηγορουμένου.
Έχω διεξέλθει με προσοχή το μαρτυρικό υλικό, όπως αυτό παρουσιάζεται στις καταθέσεις (Παράρτημα Α). Με βάση το σύνολο της μαρτυρίας αυτής, κρίνω ότι υπάρχει πιθανότητα και μόνο[4] καταδίκης του Κατηγορούμενου στις κατηγορίες που θα αντιμετωπίζει χωρίς βεβαίως να αποκλείεται κάθε λογική προσδοκία για αθώωση.
Επαναλαμβάνω λοιπόν, ότι στη βάση αυτού του υλικού θεωρώ ότι η μαρτυρία που εμπλέκει τον Κατηγορούμενο στις επίδικες κατηγορίες είναι επαρκής για να πιθανολογήσει καταδίκη.[5] Σε περίπτωση καταδίκης, με βάση τα περιστατικά διάπραξης των αδικημάτων και ανάλογα βεβαίως με τις ιδιαίτερες συνθήκες του Κατηγορούμενου, αναμένεται η επιβολή αυστηρών ποινών φυλάκισης. Επομένως συντρέχει και αυτός ο παράγοντας που προσδιορίζει τον κίνδυνο της φυγοδικίας.
Έχοντας αναφέρει όλα τα πιο πάνω, υπογραμμίζω ότι η πιθανότητα μη προσέλευσης ενός κατηγορούμενου στη δίκη δεν πρέπει να εκτιμάται μόνο με αναφορά στη σοβαρότητα των αδικημάτων, την πιθανότητα καταδίκης και τις ποινές.
Στην πολύ πρόσφατη απόφαση μεταξύ ΜΙΧΑΗΛ κ.α. v. ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ, Ποινική Έφεση Αρ. 167/2021, 168/2021, 169/2021 και 171/2021, 27/10/2021 αναφέρθηκε από το Εφετείο και τα ακόλουθα σχετικά:
Όπως δε προκύπτει από τη νομολογία και επαναλήφθηκε στην πρόσφατη απόφαση Θεοφάνους ν. Αστυνομίας, Ποιν. Έφ. Αρ. 176/2020, ημερομηνίας 29.10.2020, ECLI:CY:AD:2020:B373, «Υπεισέρχονται στη συνέχεια στην εξίσωση και προσμετρούν άλλοι σχετικοί παράγοντες που συνδέονται με το χαρακτήρα του κατηγορούμενου, την κατοικία του, το επάγγελμα του, τα οικονομικά του, τους οικογενειακούς αλλά και άλλων ειδών δεσμούς με την Κύπρο (Κωνσταντινίδης ν. Δημοκρατίας (1997) 2 Α.Α.Δ. 109 και Kazanjian v. Δημοκρατίας (2002) 2 Α.Α.Δ. 326). Όπως εύστοχα τέθηκε στη Θεοχάρους και Άλλοι ν. Δημοκρατίας (2002) 2 Α.Α.Δ. 48: «Το εγχείρημα συνίσταται όχι απλώς στην αποτίμηση γενικών ενδεχομένων από την κατ' ισχυρισμόν διάπραξη αδικήματος ορισμένης σοβαρότητας για το οποίο μπορεί να καταδικαστεί ο κατηγορούμενος, αλλά στην αποτίμηση της πιθανότητας να διαφύγει ο συγκεκριμένος κατηγορούμενος». Στη Χριστοδούλου ν. Αστυνομίας (2004) 2 Α.Α.Δ. 538, αναφέρθηκε χαρακτηριστικά ότι: «Η συνεκτίμηση των στοιχείων που περιβάλλουν την κάθε υπόθεση πρέπει να γίνεται με πνεύμα ρεαλιστικής προσέγγισης και με πνεύμα επιείκειας όπως επιβάλλει το άρθρο 11 του Συντάγματος σύμφωνα με το οποίο οι κατηγορούμενοι τεκμαίρεται ότι είναι αθώοι και ως ζήτημα γενικής αρχής, πρέπει να αφήνονται ελεύθεροι».
Στην παρούσα υπόθεση προκύπτει από τα όσα έχουν τεθεί ενώπιον μου ότι ο Κατηγορούμενος παρά το ότι πράγματι κατάγεται από την Ιορδανία αυτός βρίσκεται στην Κύπρο τα τελευταία 15 χρόνια ενώ το 2011 έχει συνάψει γάμο με Κύπρια Υπήκοο ήτοι την παραπονούμενη και έχει αποκτήσει μαζί της δύο θυγατέρες οι οποίες γεννήθηκαν το έτος 2013 και 2018 αντίστοιχα. Από το 2021 χώρισε με την σύζυγο του και έκτοτε διαμένουν σε ξεχωριστές κατοικίες ενώ διατηρεί μόνιμη εργασία στην Κύπρο.
Συνεπώς λαμβάνοντας υπόψη τα ανωτέρω θεωρώ πως ο Κατηγορούμενος έχει δεσμούς με την Δημοκρατία και η παρουσία του στη δικαστική διαδικασία θα μπορούσε να διασφαλιστεί με την επιβολή αυστηρών όρων.
Έχοντας κατά νου όλα τα ανωτέρω, καταλήγω στο συμπέρασμα ότι δεν υπάρχει ο κίνδυνος / πιθανότητα μη προσέλευσης του Κατηγορούμενου στην δίκη του.
Πιθανότητα διάπραξης ίδιου ή άλλου αδικήματος:
Ως αναφέρθηκε και ανωτέρω το αίτημα της κράτησης του Κατηγορούμενου στηρίχθηκε και στον κίνδυνο διάπραξης άλλων αδικημάτων που από μόνος του μπορεί να δικαιολογήσει την κράτηση ενός κατηγορούμενο μέχρι την δίκη του.
Στο Δικαστήριο παραδόθηκε ως Παράρτημα Β αντίγραφο κατηγορητήριου της ποινικής υπόθεσης 1831/2023 Ε.Δ.Πάφου η οποία εκκρεμεί προς εκδίκαση εναντίον του Κατηγορούμενου. Αυτή περιλαμβάνει 4 κατηγορίες για ισχυριζόμενα αδικήματα που έλαβαν χώρα στις 22.02.2023 με παραπονούμενη την πρώην σύζυγο του και αφορούν τα αδικήματα της απειλής, άσκησης ψυχολογικής βίας, πρόκληση ψυχικής βλάβης και παρενόχλησης. Μάλιστα δηλώθηκε χωρίς να έχει αμφισβητηθεί ότι στα πλαίσια της υπόθεσης αυτής εκδόθηκε εναντίον του και προσωρινό διάταγμα με το οποίο διατάσσετο ο κατηγορούμενος να μην ενοχλεί, παρενοχλεί και πλησιάζει την παραπονούμενη. Η συγκεκριμένη υπόθεση καταχωρήθηκε στο Δικαστήριο στις 07.03.2023 και είναι ορισμένη στις 20.06.2024 για ακρόαση.
Παρά την ύπαρξη της άνω υπόθεσης και του συγκεκριμένου διατάγματος καταχωρήθηκε εναντίον του Κατηγορούμενου και η υπό εξέταση υπόθεση η οποία περιλαμβάνει συνολικά 12 κατηγορίες και πάλι με αδικήματα που στρέφονται κατά της πρώην συζύγου του και για περιστατικό ημερομηνίας 29 Απριλίου 2024 οι οποίες κατηγορίες περιλαμβάνουν και αδικήματα ανυπακοής σε νόμιμες διαταγές και καταφρόνησης Δικαστηρίου που αφορούν το διάταγμα που είχε εκδοθεί στα πλαίσια της υπόθεσης 1831/2023 Ε.Δ.Πάφου.
Επιπρόσθετα με τα πιο πάνω στο Δικαστήριο παραδόθηκε αντίγραφο του ποινικού μητρώου του Κατηγορούμενου στο οποίο παρουσιάζεται καταδίκη αυτού στα πλαίσια της υπόθεσης 1657/23 Ε.Δ.Πάφου για αδικήματα που έλαβαν χώρα μεταξύ της περιόδου 03.04.2023 μέχρι και 23.02.2024 με την ποινή να επιβάλλεται σε αυτόν μόλις στις 26.03.2024 και αφορούσε ποινές φυλάκισης με αναστολή (με μεγαλύτερη αυτή των 3 μηνών) για αδικήματα ίδιας φύσεως με αυτά που αντιμετωπίζει και στην υπο εξέταση υπόθεση Παράρτημα Γ.
Αυτό που προκύπτει δηλαδή από τα ανωτέρω σε συνδυασμό και από μελέτη του μαρτυρικού υλικού της υπόθεσης (Παράρτημα Α) είναι πως ο Κατηγορούμενος εντός του έτους 2023 μέχρι και σήμερα του καταλογίζεται η διάπραξη αδικημάτων που σχετίζονται με την πρώην σύζυγο του ενώ μάλιστα στα πλαίσια της υπόθεσης 1657/23 Ε.Δ.Πάφου έχει καταδικαστεί σε τέτοια αδικήματα με την καταδίκη του να λαμβάνει χώρα στις 26.03.2024 ενώ 1 μήνα αργότερα του καταλογίζεται με την υπό εξέταση υπόθεση η διάπραξη νέων αδικημάτων που έλαβαν χώρα στις 29 Απριλίου 2024.
Υπενθυμίζω βεβαίως πως σύμφωνα και με τη νομολογία μας[6] η πιθανότητα διάπραξης άλλου αδικήματος δεν περιορίζεται κατ ανάγκη σε παρόμοιο με το υπό εκδίκαση αδίκημα. Η έννοια της εξέτασης της πιθανολόγησης διάπραξης νέου αδικήματος δεν συνδέεται μόνο με το υπό εξέταση αδίκημα, αλλά και με την επιθυμία προστασίας του κοινωνικού συνόλου. Ακόμα μπορεί να λεχθεί ότι εξυπηρετούνται και τα συμφέροντα του ίδιου του κατηγορούμενου ο οποίος λόγω του περιορισμού του αποτρέπεται από τη διάπραξη νέων αδικημάτων που επιφέρουν τιμωρία.[7]
Τα όσα έχουν λεχθεί από τον Δικαστή κ. Ιωαννίδη στα πλαίσια της Ποινικής Έφεσης Αρ. 195/2020 μεταξύ Αργύρη v. Δημοκρατίας, ημερ. 23.12.2020 είναι απόλυτα σχετικά ως προς την εξέταση του λόγου αυτού.
Στη Σιακαλλή ν. Δημοκρατίας (1997) 2 Α.Α.Δ. 130, επαναλαμβάνεται ότι η πιθανότητα διάπραξης ίδιου ή άλλου αδικήματος είναι δυνατό να αποτελέσει τον αποφασιστικό παράγοντα για την απόφαση του Δικαστηρίου, αφού κάθε παράγων εξετάζεται χωριστά και η ύπαρξη οποιουδήποτε από αυτούς δικαιολογεί την έκδοση διατάγματος κράτησης. Μάλιστα, με αναφορά στη Βασιλείου ν. Δημοκρατίας (1997) 2 Α.Α.Δ. 7, λέχθηκε ότι η άποψη ότι πρέπει σε κάθε περίπτωση να υπάρχει συρροή όλων των παραγόντων που καθιέρωσε η Νομολογία, περιλαμβανομένης και της πιθανότητας επανάληψης αδικημάτων, δεν βρίσκει έρεισμα ούτε στη λογική ούτε στη Νομολογία.
Συνοψίζοντας, αυτό που προκύπτει από τη Νομολογία, είναι ότι δεν απαιτείται ακριβής μαρτυρία σε σχέση με την πιθανότητα διάπραξης άλλων αδικημάτων. Αρκεί να δημιουργείται ισχυρή εντύπωση ότι υπάρχει τέτοια πιθανότητα στη βάση του συνόλου του υλικού που βρίσκεται ενώπιον του Δικαστηρίου (Φενερίδης (1998) 1(Δ) Α.Α.Δ. 2101, Πατατάρης ν. Αστυνομίας (2012) 2 Α.Α.Δ. 46 και Χαραλάμπους ν. Δημοκρατίας, Ποιν. Έφ. 113/15 (Σχ. με 115/15) απόφαση ημερ. 02.06.2015).
Επιπρόσθετα και στην υπόθεση ΙΩΑΝΝΟΥ v. ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ, Ποινική Έφεση Αρ. 25/2022, 4/2/2022, ECLI:CY:AD:2022:B50 η Δικαστής κα. Σταματίου ανάφερε τα εξής σχετικά:
Ο κίνδυνος διάπραξης νέων αδικημάτων αποτελεί έναν από τους τρεις αυτοτελείς λόγους για τους οποίους το Δικαστήριο μπορεί να διατάξει την κράτηση ενός υποδίκου μέχρι τη δίκη του. Στη Χατζηδημητρίου ν. Δημοκρατίας (1997) 2 ΑΑΔ 45 αναφέρθηκε ότι η πρόβλεψη αναφορικά με την πιθανότητα διάπραξης άλλων αδικημάτων δεν μπορεί παρά να στηρίζεται είτε σε στοιχεία που προέρχονται από το ιστορικό του υπόδικου ή της υπόθεσης, είτε σε εγγενείς ενδείξεις που χαρακτηρίζουν την ιδιαίτερη υφή της. Για να καταλήξει το Δικαστήριο σε συμπέρασμα για τη διάπραξη άλλου αδικήματος, δεν απαιτείται σύμφωνα με τη Σιακαλλή ν. Δημοκρατίας (1997) 2 ΑΑΔ 130, ακριβής μαρτυρία. Αρκεί αν, με βάση όλα τα ενώπιον του Δικαστηρίου στοιχεία, να δημιουργείται η ισχυρή εντύπωση ότι υπάρχει πιθανότητα.
Στην υπό εξέταση υπόθεση κρίνω πως υπάρχει πιθανότητα διάπραξης από μέρους του Κατηγορούμενου σε περίπτωση που αυτός αφεθεί ελεύθερος άλλων αδικημάτων παρόμοιας η ακόμα και άλλης φύσεως από αυτά που αντιμετωπίζει με την υπό εξέταση υπόθεση.
Χωρίς σε καμιά περίπτωση να παραγνωρίζεται το τεκμήριο της αθωότητας του Κατηγορούμενου έχοντας υπόψη μου το περιεχόμενο του υφιστάμενου κατηγορητηρίου αλλά και τις κατηγορίες που αυτός αντιμετωπίζει στην υπόθεση που ήδη εκκρεμεί προς εκδίκαση εναντίον του για ίδιας φύσεως αδικήματα και λαμβάνοντας υπόψη ότι το προσωρινό διάταγμα που εκδόθηκε στα πλαίσια αυτής δεν φαίνεται να έχει αποτρεπτικό χαρακτήρα, η ύπαρξη πρόσφατης προηγούμενης καταδίκης για ίδιας φύσεως αδικήματα στην υπόθεση 1657/24 και ότι του καταλογίζεται συχνή εγκληματική δράση για περίοδο μόλις 1 έτους εις βάρος της πρώην συζύγου του όλα σωρευτικά ιδωμένα είναι αρκετά για να δημιουργείται η ισχυρή εντύπωση στο Δικαστήριο ότι σε περίπτωση που αυτός αφεθεί ελεύθερος υπάρχει ο κίνδυνος διάπραξης από μέρους του άλλων αδικημάτων.
Η ανάγκη προστασίας του κοινωνικού συνόλου από πιθανές παράνομες πράξεις του Κατηγορούμενου θεωρώ ότι στην παρούσα υπόθεση και στη βάση των δεδομένων που μου έχουν δοθεί είναι τέτοια που ικανοποιούν αυτό τον παράγοντα.
Επειδή αναφορά έγινε από την κα. Μαλά στο γεγονός ότι η υπό εξέταση στηρίζεται αποκλειστικά στην μαρτυρία της πρώην συζύγου του απλά να σημειώσω πως το Δικαστήριο δεν μπορεί στο παρόν στάδιο να προβεί σε ζητήματα αξιοπιστίας ή να αποφανθεί αν υπάρχουν αλλότρια κίνητρα ή προθέσεις για την υποβολή της καταγγελίας / παραπόνου. Τα ζητήματα αυτά θα εξεταστούν μόνο σε περίπτωση που η υπόθεση οδηγηθεί σε ακρόαση και όχι στο παρόν ενδιάμεσο στάδιο.
Λαμβάνοντας λοιπόν σχετική καθοδήγηση από την Νομολογία την οποία έχω παραθέσει ανωτέρω και στην βάση των όσων έχουν τεθεί ενώπιον μου προς υποστήριξη του αιτήματος της κράτησης κρίνω ότι υπάρχει στην παρούσα περίπτωση πιθανότητα διάπραξης ιδίων ή άλλων αδικημάτων αν ο Κατηγορούμενος αφεθεί ελεύθερος.
Κατά συνέπεια ασκώντας τη διακριτική μου ευχέρεια εκδίδω διάταγμα για την κράτηση του Κατηγορούμενου.
Τέλος με σκοπό να καταστεί εφικτή η παρουσίαση του Κατηγορούμενου εκδίδω σχετικό διατάγματα προσαγωγής του (bring up order).
(Υπ.) ………………………..………..
Ν. Φακοντής, Ε.Δ.
ΠΙΣΤΟΝ ΑΝΤΙΓΡΑΦΟΝ
ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΗΤΗΣ
[1] ΜΙΧΑΗΛ κ.α. v. ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ, Ποινική Έφεση Αρ. 167/2021, 168/2021, 169/2021 και 171/2021, 27/10/2021 ‘’Το Δικαστήριο, όταν εξετάζει αίτημα για κράτηση κατηγορουμένου μέχρι τη δίκη του, έχει να σταθμίσει μεταξύ του θεμελιώδους δικαιώματος της ελευθερίας και του συμφέροντος της κοινωνίας να διασφαλιστεί ότι ο κατηγορούμενος για τη διάπραξη σοβαρών αδικημάτων θα παρουσιαστεί στη δίκη του.’’
[2] ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ v. ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ, Ποινική Έφεση Αρ. 185/2021, 23/11/2021, ECLI:CY:AD:2021:B522 , ΚΑΣΣΙΡ v. ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, Ποινική Έφεση Αρ. 146/2021, 29/9/2021, ECLI:CY:AD:2021:B431
[3] ΧΑΜΝΤ v. ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, Ποινική Έφεση Αρ. 165/2021, 27/10/2021, ECLI:CY:AD:2021:B485 Το μαρτυρικό υλικό στο στάδιο τούτο εκτιμάται στην όψη του και μόνο χωρίς συμπεράσματα και οριστικές απαντήσεις σε ερωτήματα, με σκοπό να διαπιστωθεί από το Δικαστήριο κατά πόσο πιθανολογείται καταδίκη, χωρίς να υπεισέρχεται σε θέματα αποδεκτότητας της μαρτυρίας ή αξιοπιστίας μαρτύρων. Αποφασίζεται μόνο αν η υπόθεση της Κατηγορούσας Αρχής έχει τόση δύναμη ώστε να πιθανολογείται καταδίκη (Μαλά v. Αστυνομίας (2008) 2 Α.Α.Δ. 135, Ευριπίδου κ.ά. v. Αστυνομίας (2007) 2 Α.Α.Δ. 337 και Μαρκίδη κ.ά. v. Δημοκρατίας, Ποινικές Εφέσεις αρ. 50/2017 και 51/2017, ημερ. 22/3/2017).
[4] Επαναλαμβάνω πως δεν τίθεται στο στάδιο αυτό ζήτημα τελικής διαπίστωσης γεγονότων ή εξαγωγής συμπερασμάτων (βλ. Τσεκκούρα ν. Δημοκρατίας (2010) 2 Α.Α.Δ. 32). Με άλλα λόγια δεν εξετάζεται στο παρόν στάδιο κατά πόσο η διαθέσιμη μαρτυρία συμβιβάζεται μόνο με την ενοχή του κατηγορούμενου και όχι με οποιοδήποτε άλλο λογικό συμπέρασμα. Αυτό είναι θέμα που θα εξεταστεί όταν θα εκδικάζεται η ουσία της υπόθεσης. Το μαρτυρικό υλικό εκτιμάται στην όψη του και μόνο, χωρίς συμπεράσματα και οριστικές απαντήσεις στα ερωτήματα. Περί πιθανολόγησης και μόνο ο λόγος (βλ. Νικήτα κ.ά. ν. Δημοκρατίας (2011) 2 Α.Α.Δ. 54, Ευριπίδου κ.ά. v. Αστυνομίας (2007) 2 Α.Α.Δ. 337 και Κουννάς κ.ά. v. Δημοκρατίας (2007) 2 Α.Α.Δ. 790). Στη Στέλιος Καλλή ν. Δημοκρατίας Ποινική έφεση 114/15, απόφαση ημερομηνίας 19.6.2015, λέχθηκε για άλλη μια φορά ότι «Το κριτήριο όμως αναφορικά με την κράτηση δεν είναι η απόδειξη «εκ πρώτης όψεως» υπόθεσης αλλά η «πιθανολόγηση» της διάπραξης των αδικημάτων. Δηλαδή κατά πόσο υπάρχει πιθανότητα καταδίκης. Και με βάση τα προαναφερόμενα στοιχεία της μαρτυρίας θεωρούμε ότι το Κακουργιοδικείο κατέληξε ορθά, ότι υπάρχει τέτοια πιθανότητα.».
[5] Κουννάς v Δημοκρατίας (2007) 2 Α.Α.Δ. 423
[6] Lefkios Rodosthenous and Another v. The Police (1961) 1 CLR 50
[7] R. v Wharton 1955 Cr. L. R. 565.