ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΠΑΦΟΥ
ΕΝΩΠΙΟΝ: Ν. Φακοντή, Ε.Δ.
Αρ. Υπόθεσης: 10333/23
Αστυνομικό Διευθυντή Πάφου
v.
1. ΑΛΕΞΙΑ ΙΑΚΩΒΟΥ
2. ΜΑΡΙΟΣ ΦΙΛΑΡΕΤΟΥ Κατηγορούμενοι
Ημερομηνία: 27 Μαΐου, 2024.
ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ:
Για την Κατηγορούσα Αρχή: Η κα. Ε. Μανώλη
Για τoυς Κατηγορούμενους 1 & 2: Ο κ. Κ. Σιαηλής
Κατηγορούμενοι: Παρόντες
ΠΟΙΝΗ
Mε απόφαση του Δικαστηρίου ημερ. 13.05.2024 οι Κατηγορούμενοι 1 & 2 βρέθηκαν ένοχοι μετά από ακροαματική διαδικασία στις ακόλουθες κατηγορίες:
Σε σχέση με την 1η Κατηγορούμενη στην 3η Κατηγορία: Αυτή αφορούσε το αδίκημα της παράνομης κατοχής περιουσίας κατά παράβαση του άρθρου 309 του Ποινικού Κώδικα Κεφ. 154 όπου σύμφωνα με τις λεπτομέρειες κατηγορίας και τα τελικά ευρήματα του Δικαστηρίου ή Κατηγορούμενη 1 στις 06.12.2023 στην Πάφο είχε στην κατοχή της περιουσία για την οποία υπήρχε εύλογη υπόνοια ότι ήταν κλοπιμέα δηλαδή μια τηλεόραση μάρκας Samsung, μια τηλεόραση μάρκας SONY χρώματος μαύρου και ένα NINTENDO SWITCH μοντέλο HAC-001 με χειριστήρια.
Σε σχέση με την 1η Κατηγορούμενη στην 8η Κατηγορία: Αυτή αφορούσε το αδίκημα της κλεπταποδοχής κατά παράβαση του άρθρου 306(α) του Ποινικού Κώδικα Κεφ. 154 όπου σύμφωνα με τις λεπτομέρειες κατηγορίας και τα τελικά ευρήματα του Δικαστηρίου ή Κατηγορούμενη 1 την 21.10.2023 με 06.12.2023 στην Πάφο, αποδέχθηκε και κατακρατούσε περιουσία που γνώριζε ότι αυτή κλάπηκε ή αποκτήθηκε με οποιοδήποτε τρόπο κάτω από περιστάσεις που συνιστούν κακούργημα, δηλαδή μία τηλεόραση μάρκας HYUNDAI 55 ιντσών με αρ. εργοστασίου TVFFTZTT01000147 και αρ. μοντέλου HYTV-55F3U και ένα αποσμητήρα μάρκας Midea με αρ. εργοστασίου 541730000BJ24023100117.
Σε σχέση με τον 2ο Κατηγορούμενο στην 4η Κατηγορία: Αυτή αφορούσε το αδίκημα της κλεπταποδοχής κατά παράβαση του άρθρου 306(α) του Ποινικού Κώδικα Κεφ. 154 όπου σύμφωνα με τις λεπτομέρειες κατηγορίας και τα τελικά ευρήματα του Δικαστηρίου ο Κατηγορούμενος 2 μεταξύ των ημερομηνιών 21.10.23 – 7.12.23 στην Πάφο αποδέχθηκε και κατακρατούσε περιουσία που γνώριζε ότι αυτή κλάπηκε ή αποκτήθηκε με οποιοδήποτε τρόπο κάτω από περιστάσεις που συνιστούν κακούργημα, δηλαδή μια τηλεόραση μάρκας HYUNDAI 55 ιντσών χρώματος μαύρου.
Σύμφωνα με τα ευρήματα του Δικαστηρίου ως έχουν αποκρυσταλλωθεί στην σχετική καταδικαστική απόφαση ημερ. 13.05.2024, στις 06.12.2023 μέλη της Αστυνομικής Διεύθυνσης Πάφου προχώρησαν στην εκτέλεση εντάλματος σύλληψης αναφορικά με το πρόσωπο της 1ης Κατηγορούμενης η οποία εντοπίστηκε στην κατοικία της που ευρίσκεται στην οδό [ ] αρ. 8 στην Πάφο ενώ την ίδια ημέρα εκτελέστηκε και ένταλμα έρευνας στην παρουσία της 1ης Κατηγορούμενης που επίσης είχε εξασφαλιστεί αναφορικά με την ως άνω κατοικία.
Κατά την διάρκεια της έρευνας εντοπίστηκαν και παραλήφθηκαν μεταξύ άλλων τα ακόλουθα:
Η ώρα 11:58 στην κουζίνα της οικίας εντοπίστηκε ένας μεταλλικός αποσμητήρας μάρκας Midea με Αρ. Εργοστασίου 541730000BJ24023100117.
Η ώρα 12:03 εντοπίστηκε βιδωμένη σε βάση στον τοίχο του σαλονιού της οικίας μια μαύρη τηλεόραση μάρκας Samsung με οθόνη 55 ιντζων με αριθμό εργοστασίου 0D8C3HGK100794Y.
Η ώρα 12:32 στο πάτωμα κάτω από το κρεβάτι στο κυρίως υπνοδωμάτιο στον 1ο όροφο της οικίας εντοπίστηκε μία τηλεόραση μάρκας SONY χρώματος μαύρου με οθόνη 50 ιντζων με αρ. εργοστασίου 6007828.
Η ώρα 12:35 από καλάθι πάνω σε κομοδίνο στο κυρίως υπνοδωμάτιο στον 1ο όροφο της οικίας εντοπίστηκε μια παιγνιδομηχανή μάρκας Nintendo Switch μοντέλο HAC-001 χρώματος μαύρου με γαλαζοπράσινο και πορκοκαλοκόκκινα χειριστήρια.
Σε έρευνα που έλαβε χώρα στην κατοικία 2ου Κατηγορούμενου από τον Λοχία 3144 Π. Σιμιλλίδη στις 07.12.2023 στην οδό [ ] αρ. 3 στην Πάφο μετά που εξασφαλίστηκε η γραπτή του συγκατάθεση εντοπίστηκε μια τηλεόραση μάρκας HYUNDAI χρώματος μαύρου με αρ. εργοστασίου TVFFTZTT01000147 και αρ. μοντέλου HYTV-55F3U.
Στις 06.12.2023 η Αγγέλα Γεωργίου ιδιοκτήτρια του καταστήματος HOME MARKET η οποία είχε προμηθεύσει με έπιπλα και ηλεκτρικές συσκευές τον Μιχάλη Μιχαήλ ιδιοκτήτη των μεζονετών που βρίσκονται στην Έμπα της Επαρχίας Πάφου (μεταξύ άλλων και της μεζονέτας αρ. 10) αναγνώρισε μεταξύ άλλων αντικειμένων που της είχαν υποδειχθεί από μέλη της Αστυνομίας τον μεταλλικό αποσμητήρα μάρκας Midea με αρ. εργοστασίου 541730000BJ24023100117 αξίας €250 ως δικό της και ο οποίος είχε κλαπεί από την μεζονέτα με αρ. 10 στην Έμπα μεταξύ των ημερομηνιών 20-21/10/2023. Επίσης στις 07.12.2023 η Αγγέλα Γεωργίου αναγνώρισε ως δική της και την τηλεόραση μάρκας HYUNDAI χρώματος μαύρου με αρ. εργοστασίου TVFFTZTT01000147 και αρ. μοντέλου HYTV-55F3U αξίας €850 και επρόκειτο επίσης για αντικείμενο που και αυτό είχε κλαπεί από την μεζονέτα αρ. 10 μεταξύ των άνω ημερομηνιών.
Στις 21.10.2023 η Κατηγορούμενη 1 επικοινώνησε μέσω της εφαρμογής Μessenger με τον Κατηγορούμενο 2 όπου τον ρώτησε αν ενδιαφερόταν να αγοράσει μια καινούργια τηλεόραση μάρκας HUNDAI 55 ιντσών χρώματος μαύρου (αποτελεί την τηλεόραση που αναφέρεται ανωτέρω) για το ποσό των €350 αναφέροντας του πως πρόκειται για τηλεόραση ενός φίλου της και δεν την ήθελε με τον Κατηγορούμενο 2 να της προτείνει το ποσό των €150 ποσό το οποίο είχε μόνο διαθέσιμο και αυτή να το αποδέχεται με αποτέλεσμα να έρθει στο σπίτι του και να του την φέρει μέσα στο κιβώτιο της όπου στην συνέχεια ο Κατηγορούμενος 2 σε μεταγενέστερο χρόνο την τοποθέτησε βιδώνοντας την στον τοίχο του σαλονιού της κατοικίας του όπου και εντοπίστηκε στα πλαίσια έρευνας που έλαβε χώρα στις 07.12.2023 μετά από δική του συγκατάθεση και κατασχέθηκε.
H κα Μανώλη ανέφερε πως η 1η Κατηγορούμενη έχει τέσσερις (4) προηγούμενες καταδίκες οι οποίες αφορούν τα ακόλουθα (σχετικό το περιεχόμενο του Παραρτήματος Α):
(α) Υπόθεση Ε.Δ.Πάφου 4426/2023 όπου στις 06.07.2023 της επιβλήθηκε χρηματική ποινή ύψους €1500 αναφορικά με το αδίκημα της κατοχής πυροβόλων όπλων κατηγορίας Γ8 χωρίς άδεια του Αρχηγού Αστυνομίας αδίκημα το οποίο έλαβε χώρα στις 12.06.2023.
(β) Υπόθεση Ε.Δ.Πάφου 4191/2023 όπου στις 21.06.2023 της επιβλήθηκαν οι ακόλουθες ποινές αναφορικά με αδικήματα που διαπράχθηκαν στις 06.06.2023:
Για το αδίκημα της μεταφοράς επιθετικού όπλου ή οργάνου ποινή φυλάκισης 1 μηνός με αναστολή 3 έτη.
Για το αδίκημα της κατοχής διαρρηκτικών οργάνων κατά την διάρκεια της νύκτας χωρίς νόμιμη δικαιολογία ποινή φυλάκισης 12 μηνών με αναστολή 3 έτη.
Για το αδίκημα της παράνομης κατοχής περιουσίας ποινή φυλάκισης 3 μηνών με αναστολή 3 έτη.
Για το αδίκημα της κατοχής αντικειμένου εκτόξευσης οποιουδήποτε αερίου ή χημικής ουσίας ποινή φυλάκισης 3 μηνών με αναστολή 3 έτη.
(γ) Υπόθεση Ε.Δ.Πάφου 4171/2023 όπου στις 19.06.2023 της επιβλήθηκε η ποινή της υπογραφής εγγύησης για το ποσό των €300 με διάρκεια ισχύος 1 έτους αναφορικά με αδίκημα του Περί Λοιμοκαθάρσεως Νόμου που έλαβε χώρα στις 30.03.2021.
(δ) Υπόθεση Ε.Δ.Πάφου 961/2019 όπου στις 18.10.2022 της επιβλήθηκαν χρηματικές ποινές ύψους €200 αναφορικά με 2 κατηγορίες για παραβιάσεις του Περί Σκύλων Νόμου Ν. 184(Ι)/2002 για αδικήματα τα οποία έλαβαν χώρα στις 11.04.2018.
Σε σχέση με τον 2ο Κατηγορούμενο η κα. Μανώλη ανέφερε πως πρόκειται για πρόσωπο με λευκό ποινικό μητρώο.
Τέλος ζήτησε όπως η διαχείριση των τεκμηρίων να γίνει με τον τρόπο που αναφέρεται στο τέλος της παρούσας απόφασης ενώ σημείωσε πως υπάρχουν και €120 έξοδα μαρτύρων κατηγορίας.
Ένεκα της σοβαρότητας των Κατηγοριών που οι Κατηγορούμενοι έχουν παραδεχθεί ζητήθηκε και ετοιμάστηκε Έκθεση του Γραφείου Ευημερίας που αφορά τις προσωπικές, οικογενειακές και οικονομικές τους περιστάσεις. Το περιεχόμενο των εκθέσεων αυτών υιοθετήθηκε από την συνήγορο των κατηγορουμένων κατά την δική του αγόρευση. Το Δικαστήριο προβαίνει κατωτέρω σε σχετική αναφορά για το περιεχόμενο τους.
Aξιοσημείωτο πως σε σχέση με την έκθεση που αφορά την 1η Κατηγορούμενη υπήρξε διαφωνία από κ. Σιαηλή σε σχέση με τις αναφορές για 3 από τα 5 τέκνα τα οποία αυτή έχει αποκτήσει κατά περιόδους από διάφορους γάμους και σχέσεις της διαφωνία η οποία έγκειτο στο γεγονός πως τα όσα καταγράφονταν στην σχετική έκθεση σε σχέση με τα τέκνα αυτά δεν ίσχυαν.
Προς διαλεύκανση του ζητήματος η πλευρά της Κατηγορούσας Αρχής κάλεσε και παρουσίασε στις 17.05.2024 την Λειτουργό του Γραφείου Ευημερίας Πάφου κα. Μαρία Ευαγόρου η οποία παρακολουθεί την περίπτωση της 1ης Κατηγορούμενης και η οποία προχώρησε σε διασαφηνίσεις για τα ζητήματα που αφορούν την σχέση της 1ης Κατηγορούμενης με τα ανήλικα τέκνα της [ ], [ ] και [ ]. Συνεπώς τα όσα έχουν διασαφηνιστεί λαμβάνονται υπόψη από πλευράς Δικαστηρίου και σχετική αναφορά θα γίνει κατωτέρω.
Για σκοπούς μετριασμού της ποινής ο κ. Σιαηλής προχώρησε σε εμπεριστατωμένη και εκτενή προφορική αγόρευση που αφορά τα πρόσωπα και των δύο Κατηγορουμένων.
Στρεφόμενος προς την 1η Κατηγορούμενη ο κος. Σιαηλής αναφορά έκαμε στο γεγονός πως αυτή έχει αθωωθεί από τις σοβαρές κατηγορίες των διαρρήξεων και κλοπών που της καταλογίζονταν τονίζοντας μάλιστα πως στο μυαλό του Δικαστηρίου υπάρχει ως γεγονός πως ο Νίκος Καρυπίδης ο βασικός δηλαδή μάρτυρας κατηγορίας ο οποίος κρίθηκε αναξιόπιστος ήταν αυτός που διέπραξε τα συγκεκριμένα αδικήματα χωρίς όμως να διωχθεί.
Χωρίς να παραγνωρίζει την σοβαρότητα των αδικημάτων που αυτή βρέθηκε ένοχη και ιδίως το αδίκημα της κλεπταποδοχής επίσυρε την προσοχή του Δικαστηρίου ότι δεν πρόκειται για τις σοβαρές περιπτώσεις του είδους αφού τα δύο αντικείμενα (τηλεόραση & αποσμητήρας) δεν ήταν μεγάλης αξίας και παρά την αποστέρηση από τους ιδιοκτήτες τους αυτά θα τους επιστραφούν. Μάλιστα εξέφρασε και την άποψη πως τα αδικήματα των κλεπταποδοχών δεν βρίσκονται σε έξαρση συνεπώς δεν επιβάλλεται η αυστηρή αντιμετώπιση τους.
Αναφορά έκαμε στην πολύ δύσκολη ζωή όπως την χαρακτήρισε που διαβιεί η 1η Κατηγορούμενη με τις συνεχείς αποτυχίες στη ζωή της. Αυτή από μικρή ηλικία δεν είχε την δυνατότητα ύπαρξης της πατρικής φιγούρας ενώ στην συνέχεια οι σχέσεις και γάμοι στους οποίους προέβηκε οδήγησαν σε αποτυχία χωρίς βεβαίως και η ίδια όπως αναγνώρισε ο συνήγορος της να είναι άμοιρη ευθυνών. Μάλιστα αναφορά έκαμε ο συνήγορος στην σύναψη γάμων και σχέσεων με τους οποίους μάλιστα απέκτησε και παιδιά που συνέτειναν στην επιδείνωση της κατάστασης της Κατηγορούμενης αφού οι σύντροφοι της ήταν άτομα που έκαναν πολλά χρόνια στη φυλακή ή βρίσκονται ακόμα στην φυλακή για αδικήματα ναρκωτικών, διαρρήξεων και κλοπών με την ίδια να κάνει πολλά λάθη στη ζωή της.
Μάλιστα τόνισε ο κ. Σιαηλής πως το μόνο πράγμα που δεν έκανε μέχρι σήμερα η 1η Κατηγορούμενη ήταν να οδηγηθεί στην φυλακή όμως αυτούς τους 5 μήνες που κρατείται ως υπόδικος στα πλαίσια της παρούσας υπόθεσης πήρε μια γεύση και έχει καταλάβει το τι σημαίνει να βρίσκεται στην φυλακή μακριά από τα παιδιά σου που αποτελεί και μια πραγματική τιμωρία για αυτήν την οποία πρώτη φορά βιώνει. Εξέφρασε την θέση παραπέμποντας μάλιστα σε σχετικές επί του θέματος αποφάσεις ότι οι γυναίκες κατηγορούμενες πρέπει να αντιμετωπίζονται με περισσότερη επιείκια από τα Δικαστήρια ένεκα του στίγματος που δημιουργείτε σε αντίθεση με τον άνδρα κατηγορούμενο ενώ οι συνέπειες της φυλάκισης μιας κατηγορούμενης είναι μεγαλύτερες στην οικογένεια της.
Συμφώνησε ο κ. Σιαηλής ότι η πελάτιδα του μπορεί να μην στάθηκε ως η καλύτερη μητέρα υπο τις περιστάσεις δεν παύει όμως αυτή να είναι μητέρα που αγαπά τα παιδιά της. Επίσυρε επίσης την προσοχή του Δικαστηρίου πως σε σχέση με την ανήλικη θυγατέρα που έχει αποκτήσει με την τελευταία της σχέση την γονική μέριμνα της οποίας διεκδικεί και έχει εξασφαλίσει προσωρινά ο πατέρας αν της επιβληθεί μια αυστηρή ποινή φυλάκισης τότε το Δικαστήριο που εξετάζει την αίτηση του πατέρα στην οποία η Κατηγορούμενη υπέβαλε ένσταση δεν θα έχει άλλη επιλογή από το να του δώσει μόνιμα την φύλαξη του ανηλίκου παράμετρος που θα πρέπει επίσης να ληφθεί υπόψη από το Δικαστήριο. Αναφορά έκανε και στα προβλήματα υγείας που αυτή αντιμετωπίζει ιδίως με τον θυροειδή τα οποία δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν στις φυλακές αφού δεν υπάρχει ενδοκρινολόγος και θα πρέπει να διευθετηθεί ραντεβού στο Νοσοκομείο με την περαιτέρω παραμονή της στις φυλακές να επιδεινώνει την κατάσταση αυτή.
Σχολιασμός έγινε και σε σχέση με το ποινικό της μητρώο της 1ης Κατηγορούμενης με τον κ. Σιαηλή να καλεί το Δικαστήριο να μην λάβει υπόψη του ως αριθμητικό δεδομένο το στοιχείο της ύπαρξης των προηγούμενων καταδικών αλλά θα πρέπει να δει την φύση των αδικημάτων στα οποία η πελάτιδα του έχει καταδικαστεί. Εισηγήθηκε πως η καταδίκη για αδίκημα κατά παράβαση του περί Λοιμοκάθαρσης νόμου καθώς και αυτά που αφορούν τον Περί Σκύλων Νόμου για τα οποία της επιβλήθηκαν χρηματικές ποινές δεν θα πρέπει να ληφθούν υπόψη από το Δικαστήριο λόγω της φύσης των αδικημάτων ενώ για την υπόθεση που της επιβλήθηκε πρόστιμο €1500 αυτή αφορούσε ένα κομμάτι όπλου σε μη χρησιμοποιήσιμη κατάσταση και τα γεγονότα δεν ήταν από τα σοβαρά του είδους εξου και η απόφαση του Δικαστηρίου να της επιβάλει στην υπόθεση εκείνη μόνο χρηματική ποινή αντί της ποινής φυλάκισης.
Τέλος στρεφόμενος προς την υπόθεση 4191/23 Ε.Δ.Πάφου στην οποία της έχουν επιβληθεί ποινές φυλάκισης με μεγαλύτερη αυτήν των 12 μηνών τις οποίες όμως το Δικαστήριο ανέστειλε για περίοδο 3 ετών σημείωσε ο κ. Σιαηλής πως για το αδίκημα της κατοχής διαρρηκτικών οργάνων που της επιβλήθηκε ποινή 12 μηνών φυλάκισης αυτά δεν συνδέθηκαν με οποιοδήποτε αδίκημα διαρρήξεων ή κλοπών και απλά κατηγορήθηκε για την κατοχή αυτών ενώ επέμενε πως ένεκα του ότι ο βασικός μάρτυρας κατηγορίας στην υπό εξέταση υπόθεση (Νίκος Καρυπίδης) κρίθηκε αναξιόπιστος αποτελεί κατάλληλη περίπτωση για να μην διατάξει το Δικαστήριο την ενεργοποίηση μέρους ή ολόκληρης της ποινής φυλάκισης που της έχει επιβληθεί με τριετή αναστολή στην υπόθεση 4191/23 Ε.Δ.Πάφου και αυτό στη βάση και της αρχής της ίσης μεταχείρισης των παραβατών.
Ο κ. Σιαηλής δήλωσε με ειλικρίνεια πως δεν αμφισβητεί πως η κατάλληλη ποινή σε σχέση με τα αδικήματα που έχει διαπράξει η 1η Κατηγορούμενη είναι αυτή της φυλάκισης. Κάλεσε όμως το Δικαστήριο να λάβει υπόψη του προς όφελος της τόσο τις προσωπικές της περιστάσεις όσο και τους μετριαστικούς της παράγοντες αλλά και τα ιδιαίτερα γεγονότα της υπόθεσης έτσι ώστε το ύψος της ποινής να μην είναι εξοντωτικό για αυτήν λαμβάνοντας υπόψη βεβαίως και τον χρόνο που αυτή ήδη βρίσκεται στην φυλακή ως υπόδικος στα πλαίσια της παρούσας υπόθεσης ήτοι από τις 08.12.2023.
Στρεφόμενος προς την περίπτωση του 2ου Κατηγορούμενου ο κ. Σιαηλής τον χαρακτήρισε ως ένα μαχητή της ζωής ο οποίος από ηλικία των 5 ετών αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα με την υγεία του αφού είναι ινσουλινοεξαρτώμενος ενώ πολύ πρόσφατα έχει τύχει και μεταμόσχευσης νεφρού και συνεχίζει εντατική θεραπεία και φαρμακευτική αγωγή (σχετικά τα ιατρικά πιστοποιητικά Παράρτημα Γ). Παρά όμως τα προβλήματα αυτά ο Κατηγορούμενος 2 κατάφερε να ζήσει, να μεγαλώσει, να βρει δουλειά, να παντρευτεί και να αποκτήσει παιδιά και οικογένεια και συνεχίζει να αγωνίζεται. Αναφορά έγινε και στα πρόσφατα προβλήματα υγείας που η σύζυγος του αντιμετώπισε με αποτέλεσμα να την καταστήσουν εκτός εργασίας με αποτέλεσμα η οικογένεια να πρέπει να συντηρηθεί μόνο με τα εισοδήματα από την εργασία του 2ου κατηγορούμενου.
Ο κ. Σιαηλής εξέφρασε την άποψη πως ο Κατηγορούμενος 2 ενέργησε με αφέλεια στην συγκεκριμένη περίπτωση, ενώ ουσιαστικά στην ηλικία σήμερα των 41 ετών ήταν το πρώτο σφάλμα που έκανε στην ζωή του και αυτό επιβεβαιώνεται από το λευκό του ποινικό μητρώο.
Μάλιστα ο συνήγορος τόνισε στο Δικαστήριο πως η περίπτωση του 2ου Κατηγορούμενου είναι κατά πολύ διαφορετική από αυτή της 1ης Κατηγορούμενης και αυτός όχι μόνο μπορεί αλλά θα πρέπει να τύχει διαφορετικής μεταχείρισης από αυτή της 1ης Κατηγορούμενης.
Ο Κατηγορούμενος 2 κατά τον συνήγορο του δεν χρειάζεται την οποιαδήποτε αναμόρφωση και σε σχέση με το πρόσωπο του όχι μόνο δικαιούται αλλά επιβάλλεται να ζητήσει από το Δικαστήριο να εξαντλήσει την μέγιστη δυνατή επιείκια του και μάλιστα το Δικαστήριο όχι μόνο μπορεί αλλά και πρέπει να παρεκκλίνει από τις ποινές που συνήθως επιβάλλονται για τα αδικήματα της κλεπταποδοχής ιδιαίτερα έχοντας κατά νου ότι ο Κατηγορούμενος 2 εργάζεται ως Ωρομίσθιος Υπάλληλος στην Δημόσια Υπηρεσία και τυχόν επιβολή σε αυτόν ποινή φυλάκισης μπορεί να οδηγήσει σε απώλεια της εργασίας του ή ακόμα και να μην απολυθεί μπορεί να επηρεάσει την δυνατότητα αυτός να λαμβάνει προαγωγές ενώ ήταν εισήγηση του κ. Σιαηλή πως για αυτή την ξεχωριστή και ιδιαίτερη περίπτωση το Δικαστήριο μπορεί να προχωρήσει και να επιβάλει ως κατάλληλη ποινή αυτή της ποινής προστίμου και όχι της φυλάκισης.
Σημειώνεται στο στάδιο αυτό πως το Δικαστήριο ζήτησε από τον κ. Σιαηλή να το διαφωτίσει ή εφοδιάσει με οποιοδήποτε κανονισμό ή νόμο ή άλλο έγγραφο το οποίο αφορά την Δημόσια Υπηρεσία και υποστηρίζει τα όσα ανέφερε περί ενδεχόμενης απώλειας εργασίας ή μη λήψη προαγωγών σε περίπτωση επιβολής συγκεκριμένων ποινών εξου και έδωσε χρόνο για την προσκόμιση των σχετικών εγγράφων.
Πράγματι στις 21.05.2024 ο κ. Σιαηλής παρέδωσε στο Δικαστήριο τους Κανονισμούς Όρων Απασχόλησης Ωρομίσθιου Κυβερνητικού Προσωπικού (ΩΚΠ) (Παράρτημα Δ) παραπέμποντας στο άρθρο 7 και συγκεκριμένα στις υποπαραγράφους (ζ) και (ιβ) όπου γίνεται αναφορά στο ότι όταν ωρομίσθιος καταδικαστεί για αδίκημα που ενέχει έλλειψη τιμιότητας ή ηθική αισχρότητα, η οικεία αρμόδια αρχή λαμβάνει όσο γίνεται πιο γρήγορα αντίγραφο των πρακτικών της διαδικασίας του δικαστηρίου που δίκασε την υπόθεση και αφού δώσει στον ενδιαφερόμενο την ευκαιρία να ακουστεί προχωρεί στην επιβολή ποινής την οποία θα δικαιολογούσαν οι περιστάσεις (καθορίζονται συγκεκριμένες ποινές που μπορούν να επιβληθούν στο άρθρο 7). Μάλιστα σημειώνεται επιπρόσθετα πως ωρομίσθιος που καταδικάστηκε για τέτοιο ποινικό αδίκημα δεν λαμβάνει οποιοδήποτε μέρος των απολαβών του από την ημερομηνία της καταδίκης και μέχρι τη συμπλήρωση της εξέτασης της υπόθεσης του από την οικεία αρμόδια αρχή.
Μάλιστα σημειώνεται και η δήλωση της κας Μανώλη πως σε επικοινωνία που είχε με συντεχνιακό εκπρόσωπο των Ωρομίσθιων Δημόσιων Υπαλλήλων της αναφέρθηκε πως σε περίπτωση επιβολής ποινής φυλάκισης ενδεχόμενα να επηρεάσει δυσμενώς και την εργασία του. Η τοποθέτηση αυτή της κας. Μανώλη τιμά την πλευρά της Κατηγορούσας Αρχής και το Δικαστήριο δεν έχει παρά να εκφράσει την ευαρέσκεια του.
Συνεπώς κατέληξε ο κ. Σιαηλής πως το Δικαστήριο θα πρέπει να αποφύγει την επιβολή ποινής φυλάκισης στον 2ο Κατηγορούμενο ενόψει των ιδιαίτερων περιστάσεων αφού σε αντίθετη περίπτωση οι συνέπειες της ποινής φυλάκισης ή ποινής φυλάκισης με αναστολή θα είναι πολύ μεγάλες και καταστροφικές για τον ίδιο και την εργασία του.
Έχει νομολογηθεί ότι η σοβαρότητα που προσδίδεται στο αδίκημα από τον Νομοθέτη, όπως προσδιορίζεται από το ανώτατο όριο ποινής, συνιστά ένα από τους παράγοντες που συνθέτουν την σοβαρότητα του αδικήματος. Το στοιχείο αυτό λαμβάνεται υπόψη στην επιμέτρηση της ποινής και συνεκτιμάται με τα γεγονότα της υπόθεσης τόσο για την επιλογή του τύπου της ποινής όσο και για τον καθορισμό της έκτασής της (Βλ. Δημοκρατία ν. Κυριάκου (1990) 2 ΑΑΔ 264).
Όπως τέθηκε στην υπόθεση Λεβέντης ν. Αστυνομίας (1999) 2 ΑΑΔ 632:
«το μέγιστο ύψος της ποινής που προβλέπεται από τον Νόμο είναι η βάση από την οποία ξεκινά το Δικαστήριο για να επιμετρήσει την ποινή»
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα αδικήματα που αντιμετωπίζουν οι Κατηγορούμενοι και τα οποία στρέφονται κατά της περιουσίας είναι σοβαρά.
Ποιο συγκεκριμένα τα αδικήματα στα οποία οι Κατηγορούμενοι έχουν βρεθεί ένοχοι μετά από ακροαματική διαδικασία νομοθετικά διαλαμβάνουν τις ακόλουθες μέγιστες ποινές:
Σε σχέση με το αδίκημα της παράνομης κατοχής περιουσίας (3η Κατηγορία) αναφορικά με την 1η Κατηγορούμενη το άρθρο 309 του Κεφ. 154 διαλαμβάνει ότι: Όποιος έχει στην κατοχή του κινητό, χρήματα, αξιόγραφο ή οποιαδήποτε άλλην περιουσία, για τα οποία υπάρχουν εύλογες υπόνοιες ότι είναι κλοπιμαία, είναι ένοχος πλημμελήματος και υπόκειται σε φυλάκιση έξι μηνών, εκτός αν αποδείξει με αυτό τον τρόπο που να ικανοποιεί το Δικαστήριο ότι απόκτησε νόμιμα την κατοχή τους.
Σε σχέση με το αδίκημα της κλεπταποδοχής αναφορικά τόσο με την 1η (8η Κατηγορία) όσο και με τον 2ο Κατηγορούμενο (4η Κατηγορία) το άρθρο 306 του Κεφ. 154 διαλαμβάνει ότι: Όποιος αποδέχεται ή κατακρατεί περιουσία, που γνωρίζει ότι αυτή εκλάπηκε ή αποκτήθηκε με οποιοδήποτε τρόπο κάτω από περιστάσεις που συνιστούν κακούργημα ή πλημμέλημα, είναι ένοχος ποινικού αδικήματος του ίδιου βαθμού (κακουργήματος ή πλημμελήματος) και υπόκειται-
(α) στην περίπτωση κακουργήματος, σε φυλάκιση πέντε χρόνων
(β) στην περίπτωση πλημμελήματος, σε φυλάκιση δύο χρόνων.
Όσον αφορά την υπό εξέταση υπόθεση διευκρινίζεται πως τόσο η 1η όσο και ο 2ος Κατηγορούμενος έχουν κριθεί ένοχοι στη βάση του άρθρου 306(α) του Κεφ. 154 αφού τα αδικήματα που έχουν διαπράξει έλαβαν χώρα κάτω από περιστάσεις που συνιστούν κακούργημα εφόσον η περιουσία που σχετίζεται με τα εν λόγω αδικήματα είχε κλαπεί μετά από διάρρηξη κατοικίας, δηλαδή προέκυψε μέσα από κακουργήματα με αποτέλεσμα το αδίκημα πλέον να επισύρει, με βάση το άρθρο 306(α) του Κεφ.154, ποινή φυλάκισης μέχρι και 5 έτη.
Δεν παραγνωρίζεται βεβαίως και η εξουσία του Δικαστηρίου η οποία απορρέει από το άρθρο 29 του Ποινικού Κώδικα Κεφ. 154 όπου δίδεται η δυνατότητα επιβολής χρηματικής ποινής ακόμα και στις περιπτώσεις όπου ο νομοθέτης προβλέπει ως ποινή μόνο αυτή της φυλάκισης.[1]
Το αδίκημα της κλεπταποδοχής είναι ακόμη σοβαρό επειδή ενέχει το στοιχείο της παράνομης στέρησης κατοχής και απόλαυσης περιουσίας από το νόμιμο ιδιοκτήτη της. Η διάπραξη τέτοιου αδικήματος φανερώνει ασέβεια και καταπατεί κατάφωρα τα συνταγματικά δικαιώματα της κατοχής και απόλαυσης περιουσίας. Η πολιτεία οφείλει μέσω τη θέσπισης και εφαρμογής ποινικών νομοθεσιών αλλά και άλλων κατάλληλων μηχανισμών να διασφαλίσει το δικαίωμα σεβασμού της απρόσκοπτης κατοχής και απόλαυσης περιουσίας από το νόμιμο ιδιοκτήτη της, το οποίο κατοχυρώνεται συνταγματικά από το άρθρο 23 του Συντάγματος.
Στη 2η έκδοση του συγγράμματος του Γ.Μ. Πική «Sentencing in Cyprus: Sentencing Revisited», επεξηγείται, στη σελίδα 148, ότι η κλεπταποδοχή είναι αδίκημα συμπληρωματικό της κλοπής. Γενικά, η κλεπταποδοχή αντιμετωπίζεται ως αδίκημα ίσης σοβαρότητας με την κλοπή, εφόσον το όφελος των κλεφτών θα περιοριζόταν σημαντικά στην απουσία κλεπταποδοχών, οι οποίοι συνήθως αναλαμβάνουν τη διοχέτευση της κλοπιμαίας περιουσίας στην αγορά, καθιστώντας το όλο εγχείρημα επικερδές.
Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια η εγκληματικότητα στην Κύπρο όχι μόνο δεν έχει υποχωρήσει αλλά αντίθετα παρουσιάζει αυξητική στάση (Παναγίδης v. Δημοκρατίας (1997) 2 Α.Α.Δ. 104). Η παρατηρούμενη ιδιαίτερα στην επαρχία Πάφου δραματική άνοδος των κρουσμάτων κλοπών, διαρρήξεων και άλλων ομοειδών σε βαθμό τέτοιο που να τα καθιστά στην πρώτη γραμμή της εγκληματικότητας χωρίς σημάδια κάμψης, οδήγησε κατακόρυφα στην αύξηση διάπραξης του αδικήματος της κλεπταποδοχής (Γεωργίου άλλως Καμμούγιαρος v. Ασυνομίας (2003) 2 Α.Α.Δ. 565 και Nabokov v. Αστυνομίας (2003) 2 Α.Α.Δ. 381). Συνεπώς, η συχνότητα και ευκολία με την οποία το αδίκημα αυτό διαπράττεται, είναι ένα επιπλέον στοιχείο που ενισχύει τη σοβαρότητα του.
Για όλους τους πιο πάνω λόγους το Δικαστήριο αντιμετωπίζει τέτοιας φύσεως αδικήματα με αυστηρότητα σε μια προσπάθεια αναχαίτισης του εγκλήματος. Ένεκα της αυξητικής τάσης διάπραξης τέτοιων αδικημάτων η ποινή που επιβάλλεται έχει αποτρεπτικό χαρακτήρα.
Στην υπόθεση Nabokov v. Αστυνομίας (2003) 2 Α.Α.Δ. 381, έγινε σαφές ότι για τέτοιου είδους αδικήματα δικαιολογείται η επιβολή ποινής φυλάκισης παρά το λευκό ποινικό μητρώο των κατηγορουμένων:
«Η απόφαση του Δικαστηρίου να επιβάλει ποινή φυλάκισης, παρά το λευκό ποινικό μητρώο όλων των καταδικασθέντων και την ηλικία του εφεσείοντος, ειδικά, αιτιολογείται επί μακρόν. Γίνεται αναφορά σε σειρά δικαστικών αποφάσεων, που τείνουν να καταδείξουν ότι δικαιολογείται ποινή φυλάκισης και σε νεαρά άτομα που για πρώτη φορά διώκονται για εγκληματικές πράξεις, εφόσον τούτο επιβάλλεται από τη σοβαρότητα του αδικήματος και την ανάγκη αποτροπής αδικημάτων που ευρίσκονται σε έξαρση. Στη Φιλίππου ν. Αστυνομίας (1995) 2 Α.Α.Δ. 228, το Εφετείο ενέκρινε ποινή φυλάκισης εννέα μηνών σε στρατιώτη, ηλικίας 18 ετών, για αδικήματα διάρρηξης και κλοπής. Η σοβαρότητα εγκλημάτων διάρρηξης και κλοπής, σε συνάρτηση με την εξάπλωση εγκλημάτων αυτής της κατηγορίας, υπογραμμίζεται σε σειρά αποφάσεων του Ανωτάτου Δικαστηρίου, οι οποίες απολήγουν στην επιβολή ποινών φυλάκισης.».
Στην υπόθεση Κουφού v. Αστυνομίας (1993) 2 Α.Α.Δ. 95 επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης ενός έτους σε άτομο που διέπραξε δύο αδικήματα κλεπταποδοχής με λευκό ποινικό μητρώο, παραδοχή, συνεργασία με τις αστυνομικές αρχές, προσωπικές και οικογενειακές περιστάσεις και μεταμέλεια, η οποία επικυρώθηκε κατ' έφεση.
Επίσης στην υπόθεση Ψωμά v. Αστυνομίας (1992) 2 Α.Α.Δ. 40 ποινή φυλάκισης 12 μηνών που επιβλήθηκε σε άτομο που διέπραξε το αδίκημα της κλεπταποδοχής, ο οποίος ήταν οικογενειάρχης ηλικίας 35 ετών με λευκό ποινικό μητρώο και πατέρας τριών ανηλίκων παιδιών του οποίου η παρουσία και η φροντίδα στο σπίτι ήταν μεγάλης σημασίας για τη λειτουργία της οικογένειας, μειώθηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο σε 6 μήνες.
Eπίσης στην υπόθεση Huseyin Vedat v. Αστυνομίας, Ποινική Έφεση Αρ. 142/2012, ημερομηνίας 22.11.12 ποινή φυλάκισης 4 μηνών που επιβλήθηκε για το αδίκημα της παράνομης κατοχής περιουσίας σε σχέση με ποσό €955,00 το οποίο ανευρέθηκε στο πρόσωπο του εφεσείοντα και για το οποίο υπήρχε εύλογη υπόνοια ότι ήταν κλοπιμαίο, επικυρώθηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο.
Η έννοια της επιβολής αποτρεπτικών ποινών εξηγήθηκε στην υπόθεση Πισκόπου v. Δημοκρατίας (1999) 2 Α.Α.Δ. 342. Χαρακτηριστικό είναι το ακόλουθο απόσπασμα, το οποίο ομιλεί από μόνο του:
"Η αποτροπή, ως παράγοντας ο οποίος επενεργεί στον καθορισμό της ποινής, έχει δύο παραμέτρους. Η μία έχει ως λόγο την αποτροπή του ίδιου του παραβάτη από την επανάληψη του εγκλήματος ή παρομοίων εγκλημάτων στο μέλλον. Η άλλη αφορά την αποτροπή τρίτων από τη διάπραξη όμοιων ή παρόμοιων εγκλημάτων. Στη δεύτερη περίπτωση, η αποτροπή έχει δύο συνισταμένες: Πρώτο, την αποτροπή η οποία είναι συνυφασμένη με τη σοβαρότητα του εγκλήματος, που αντανακλάται στο απόσπασμα και παρατίθεται στην απόφαση του Κακουργιοδικείου από το σύγγραμμα του Thomas «Principles of Sentencing", και δεύτερο, την αποτροπή ως μέσου για την καταστολή εγκλημάτων που ευρίσκονται σε έξαρση. Στην περίπτωση σοβαρών εγκλημάτων το στοιχείο της αποτροπής είναι αλληλένδετο με τη σοβαρότητα της κατηγορίας εγκλημάτων, στην οποία ανήκει το υπό τιμωρία έγκλημα, και με την εγγενή ανάγκη για την αποτροπή τους."
Εν πάσει περιπτώσει, σύμφωνα με τη νομολογία κάθε υπόθεση κρίνεται με βάση τα δικά της πραγματικά περιστατικά ενώ κατά την επιμέτρηση της ποινής απαιτείται εξατομίκευση της κατά τρόπο ώστε αυτή να είναι ανάλογη της σοβαρότητας του αδικήματος μέσα στα περιστατικά που περιβάλλουν την υπόθεση σε συνδυασμό με τα ελαφρυντικά στοιχεία που παρουσιάστηκαν από την υπεράσπιση καθώς και εκείνων που πηγάζουν από τα γεγονότα της συγκεκριμένης υπόθεσης αλλά και τις προσωπικές συνθήκες του παραβάτη. Το ότι το υπό εκδίκαση αδίκημα είναι σοβαρό δεν ατονεί το καθήκον του Δικαστηρίου για εξατομίκευση της ποινής (βλέπε Θεοχάρους v. Αστυνομίας (2008) 2 Α.Α.Δ. 575). Όπως εξάλλου επισημάνθηκε στην υπόθεση Κόκκινος ν. Αστυνομίας (1995) 2 Α.Α.Δ. 135:
"Η εξατομίκευση της ποινής έχει ως λόγο το συσχετισμό της τιμωρίας και με το άτομο του παραβάτη. όχι όμως την αποκλειστική συνάρτησή της με τις προσωπικές συνθήκες του παραβάτη [Βλ. Eleni Evagorou v. The Police (1971) 2 C.L.R. 194]."
Η διαδικασία όμως εξατομίκευσης της ποινής δεν συνεπάγεται εξουδετέρωση ούτε της σοβαρότητας του αδικήματος ούτε του στοιχείου της αποτροπής όταν συντρέχουν λόγοι για την απόδοση αποτρεπτικού χαρακτήρα στην ποινή τόσο για τον ίδιο τον κατηγορούμενο όσο και για το κοινό γενικότερα (βλέπε Καλανίδης v. Αστυνομίας, Τσιβιτσώφ v. Αστυνομίας, Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας v. Καλανίδη και Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας v. Τσιβιτσώφ, Ποινικές Εφέσεις Αρ. 3/2008, 4/2008, 6/2008 και 7/2008, ημερομηνίας 11.05.09). Οι ατομικές συνθήκες του παραβάτη δικαιολογούν την εξισορρόπηση της ποινής ώστε να μη συνιστά μόνο τιμωρία για το έγκλημα, αλλά να αρμόζει στο πρόσωπο του συγκεκριμένου παραβάτη (βλέπε Σωκράτους v. Δημοκρατίας (1994) 2 Α.Α.Δ. 132, Κωνσταντίνου v. Δημοκρατίας (1989) 2 Α.Α.Δ. 224 και Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας v. Ανδρέα Τόκκαλλου (2001) 2 Α.Α.Δ. 95).
Για σκοπούς επιμέτρησης της ποινής λαμβάνω υπόψη μου τη φύση και τη σοβαρότητα που χαρακτηρίζει τα αδικήματα που διαπράχθηκαν. Η ανησυχητική έξαρση που παρατηρείται στη διάπραξη τέτοιων αδικημάτων στην Κύπρο και ιδιαίτερα στην επαρχία Πάφου είναι ακόμη μία παράμετρος που συνυπολογίζεται.
Δεν θα συμφωνήσω βεβαίως με την θέση που εξέφρασε ο κ. Σιαηλής ότι τα αδικήματα της κλεπταποδοχής δεν βρίσκονται σε έξαρση και θα παραπέμψω εκ νέου στο απόσπασμα που αναφέρω ανωτέρω από το σύγγραμμα του Γ.Μ. Πική «Sentencing in Cyprus: Sentencing Revisited» με αυτονόητο περιεχόμενο.
Στρεφόμενος στα γεγονότα της υπόθεσης και τις συνθήκες διάπραξης του αδικήματος της κλεπταποδοχής λαμβάνω υπόψη μου ως επιβαρυντικό παράγοντα το είδος και την αξία των πραγμάτων που αποτέλεσαν αντικείμενο κλεπταποδοχής. Σαφώς το ότι τα επίδικα αντικείμενα (τηλεόραση & αποσμητήρας κουζίνας) είναι καθημερινής χρήσης αξίας €850 (η τηλεόραση) και €250 (ο αποσμητήρας) είναι παράγοντας που εκτιμείται.
Η δε ταλαιπωρία και η ζημιά που προκλήθηκε στον ιδιοκτήτη των αντικειμένων της κλεπταποδοχής μέχρι τον εντοπισμό και την τελική επιστροφή τους σ' αυτόν είναι κάτι που επίσης επιβαρύνει τη θέση των κατηγορουμένων.
Δεν διαφεύγει ακόμη της προσοχής του Δικαστηρίου ότι τα εν λόγω αντικείμενα εντοπίστηκαν μόνο κατόπιν έρευνας από μέλη της αστυνομίας στην οικία τόσο της 1ης Κατηγορούμενης όσο και του 2ου Κατηγορούμενου.
Επίσης δεν μπορώ να μην λάβω υπόψη μου σε σχέση με το πρόσωπο της 1ης Κατηγορούμενος ότι αυτή μόλις στις 21.06.2023 στα πλαίσια της υπόθεσης Ε.Δ.Πάφου 4191/2023 της επιβλήθηκαν ποινές φυλάκισης με 3ετή αναστολή μεταξύ άλλων και για αδικήματα κατοχής διαρρηκτικών οργάνων κατά την διάρκεια της νύκτας χωρίς νόμιμη δικαιολογία και παράνομης κατοχής περιουσίας που διαπράχθηκαν στις 06.06.2023 ενώ μόλις 6 μήνες αργότερα αυτή έχει διαπράξει και πάλι αδικήματα που στρέφονται κατά της περιουσίας ιδιαίτερα επιβαρυντικό γεγονός.
Από την άλλη, προς όφελος των Κατηγορουμένων για σκοπούς μετριασμού της ποινής στην παρούσα υπόθεση, λαμβάνω υπόψη μου τα εξής:
(1) σε σχέση με τον 2ο Κατηγορούμενο το λευκό του ποινικό μητρώο σε συνδυασμό με την ηλικία του (41 ετών)
(2) τις προσωπικές, οικονομικές και οικογενειακές περιστάσεις, όπως αυτές περιλήφθηκαν στις Εκθέσεις του Γραφείου Ευημερίας αλλά και όπως αυτές επεξηγήθηκαν από τον συνήγορο τους και πιο συγκεκριμένα:
Σε σχέση με την 1η Κατηγορούμενη: Αυτή είναι ηλικίας 36 ετών διαζευγμένη και μητέρα 5 παιδιών εκ των οποίων σήμερα τα 4 ανήλικα. Πρόκειται για πρόσωπο που γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Πάφο και το μοναδικό παιδί που απέκτησαν οι γονείς της οι οποίοι χώρισαν όταν αυτή ήταν μόλις 11 ετών. Η μητέρα της διαμένει και εργάζεται στην Πάφο ενώ ο πατέρας της έχει μετοικήσει στo εξωτερικό για σκοπούς εργασίας όπου έχει δημιουργήσει δεύτερη οικογένεια με την κατηγορούμενη να διατηρεί περιορισμένες επαφές μαζί του. Η Κατηγορούμενη ολοκλήρωσε το γυμνάσιο και στην συνέχεια έλαβε δίπλωμα κομμωτικής από ιδιωτική σχολή στην Λεμεσό επάγγελμα το οποίο άσκησε για μερικά χρόνια ενώ στην συνέχεια παρέμεινε εκτός εργασίας πέραν των 12 ετών επικαλούμενη οικογενειακές υποχρεώσεις.
Εκτενής αναφορά στην έκθεση που έχει ετοιμαστεί γίνεται σε σχέση με τους κατά περιόδους γάμους και σχέσεις που σύναψε η Ιακώβου με διάφορα πρόσωπα αποκτώντας μάλιστα παιδιά. Σε όλες τις περιπτώσεις τόσο οι γάμοι όσο και οι σχέσεις τις οποίες σύναψε περιγράφονται προβληματικές με αποτέλεσμα να οδηγούν στον χωρισμό.
Από τον 1ο της γάμο με τον [ ] τον οποίο σύναψε στην ηλικία των 18 ετών απέκτησε δύο παιδιά ήτοι τον [ ] (18 ετών) και τη [ ] (16 ετών). Σε σχέση με αυτά την φύλαξη και φροντίδα κατέχει ο πατέρας ενώ η Κατηγορούμενη έχει επικοινωνία με την θυγατέρα της όπου όταν και εφόσον η ανήλικη το επιθυμεί και κατόπιν συνεννόησης με τον πατέρα που έχει την σύμφωνη γνώμη αυτή διανυκτερεύει με την μητέρα της χωρίς όμως αυτό να γίνεται συχνά όπως αναφέρθηκε από την Αρμόδια Λειτουργό του Γραφείου Ευημερίας Πάφου που παρουσιάστηκε στο Δικαστήριο στις 17.05.2024 για σκοπούς διευκρινήσεων.
Από τον 2ο της γάμο με τον [ ] (περί το 2011) απέκτησε μια κόρη ήτοι την [ ] ηλικίας 11.5 των. Σύμφωνα με τις διευκρινήσεις που δόθηκαν για το ανήλικο αυτό παιδί και πάλι από την Αρμόδια Λειτουργό του Γραφείου Ευημερίας Πάφου δεν υπάρχει οποιοδήποτε διάταγμα γονικής μέριμνας που να αφορά το ανήλικο και αυτό βρίσκεται ουσιαστικά με ιδιωτική τοποθέτηση τώρα που η Κατηγορούμενη βρίσκεται στην φυλακή στην μητέρα της Ιακώβου (μητρική γιαγιά). Όταν η Ιακώβου δεν βρίσκεται στην φυλακή το ανήλικο διαμένει και μαζί της.
Από την σχέση της που διατηρούσε με τον [ ] (περί το 2017) απέκτησε ένα ανήλικο τέκνο τον [ ] σήμερα ηλικίας 5.5 ετών όπου την φύλαξη και φροντίδα του ανάλαβαν οι θείοι του πατέρα ως ανάδοχοι γονείς.
Τέλος από την σχέση της που διατηρούσε με τον [ ] (περί το 2021) απέκτησε το 5ο της παιδί μια ανήλικη θυγατέρα την [ ] για την οποία ο πατέρας έχει εξασφαλίσει πρόσφατα προσωρινό διάταγμα φύλαξης με το ανήλικο να διαμένει μαζί του και τους γονείς του Καρυπίδη διάταγμα το οποίο η Κατηγορούμενη μέσω των δικηγόρων της αμφισβητεί και έχει υποβάλει ένσταση και αναμένεται η ακρόαση του από το Οικογενειακό Δικαστήριο.
Τέλος γίνεται αναφορά σε προβλήματα που αυτή αντιμετωπίζει με τον θυροειδή και το σπόνδυλο της ενώ δεν γίνεται αναφορά σε ιστορικό εξαρτήσεων, κατάχρησης αλκοόλ ή χρήσης απαγορευμένων ουσιών.
Aξιοσημείωτο πως καταληκτικά στην έκθεση της Λειτουργού Κοινωνικών Υπηρεσιών του Τμήματος Φυλακών ημερ. 16.05.2024 καταγράφονται σε σχέση με την Ιακώβου και τα ακόλουθα: ΄΄…Εντούτοις, κατά τη συνεργασία μαζί της, διαφαίνεται πως η κα. Ιακώβου δεν αντιλαμβάνεται τη σοβαρότητα των πράξεων της, ούτε τις επιπτώσεις που έχει η συμπεριφορά της στην οικογένεια της. Επιπλέον, ενώ επικαλείται άσχημη ψυχολογική κατάσταση στην πάροδο των τελευταίων χρόνων, μέχρι στιγμής, ουδέποτε ανέπτυξε συστηματική συνεργασία με επαγγελματίες ψυχικής υγείας. Η μη ανάληψη ή/και μετάθεση ευθυνών και η χρόνια επαγγελματική της αδράνεια φαίνεται να έχουν οδηγήσει στη σημερινή της κατάσταση’’
Σε σχέση με τον 2ο Κατηγορούμενο: Αυτός είναι ηλικίας 41 ετών, παντρεμένος από το 2013 και πατέρας δύο ανήλικων τέκνων ηλικίας 4 και 8 ετών. Από ηλικία 5 ετών διαγνώστηκε με διαβήτη τύπου Α και είναι Ινσουλινοεξαρτώμενος. Eπιπρόσθετα αυτός υπέφερε από χρόνια Νεφρική Ανεπάρκεια και υποβαλλόταν σε αιμοκάθαρση στο Γενικό Νοσοκομείο Πάφου ενώ στις 11.09.2023 υπεβλήθηκε σε μεταμόσχευση νεφρού από μεταθανάτιο δότη στο Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας και ως εκ τούτου είναι ανοσοκατασταλμένος λόγω λήψης φαρμακευτικής αγωγής. Μάλιστα επισκέπτεται ανά τακτά χρονικά διαστήματα στην Λευκωσία την Μεταμοσχευτική Κλινική. Πρόκειται για πρόσωπο που αποφοίτησε από την Τεχνική Σχολή Πάφου ενώ στην συνέχεια έλαβε απαλλαγή από την στρατιωτική του θητεία λόγω των προβλημάτων υγείας που αντιμετώπιζε ενώ από την ηλικία των 24 ετών εργάζεται στην Δημόσια Υπηρεσία με την σύζυγο του να εργάζεται ως ιδιωτική υπάλληλος και διαμένουν σε ιδιόκτητη κατοικία στην Πάφο όπου με τα εισοδήματα τους (μισθοδοσίες & επίδομα τέκνου) συντηρούν την οικογένεια τους ενώ πληρώνουν και το στεγαστικό δάνειο το οποίο ο Κατηγορούμενος 2 διατηρεί στην Τράπεζα. Βεβαίως υπενθυμίζεται πως ο κ. Σιαηλής ανέφερε και αυτό δεν έχει αμφισβητηθεί πως η σύζυγος πλέον του 2ου Κατηγορούμενου δεν εργάζεται ένεκα προβλήματος υγείας που αντιμετωπίζει με αποτέλεσμα πλέον η οικογένεια να στηρίζεται οικονομικά στα εισοδήματα από την εργασία μόνο του πατέρα.
Έχω υπόψη μου, το καθήκον του Δικαστηρίου να προβαίνει στην αποτίμηση των μετριαστικών παραγόντων και να τους αποδίδει τη δέουσα βαρύτητα. Όπως επίσης έχω υπόψη μου, ότι το ίδιο πρέπει να γίνεται και με κάθε άλλο σχετικό παράγοντα ή στοιχείο, συμπεριλαμβανομένης και της αποτίμησης της σοβαρότητας του αδικήματος πάντοτε με αναφορά στην προβλεπόμενη από το νόμο ποινή, στις συνθήκες διάπραξης του αδικήματος και στα ελαφρυντικά στοιχεία που μπορεί να υπάρχουν. Για τη συμπλήρωση της διεργασίας απαιτείται στάθμιση όλων των πιο πάνω παραγόντων προκειμένου να καθοριστεί το είδος και το ύψος της ποινής η οποία αρμόζει να επιβληθεί στο δράστη του συγκεκριμένου αδικήματος. (Ιωάννου Σταύρος ν. Αστυνομίας. (2011) 2 Α.Α.Δ. 513).
Συνεκτιμώντας όλα τα πιο πάνω κρίνω πως κατάλληλη υπο τις περιστάσεις ποινή σε σχέση με το πρόσωπο της 1ης Κατηγορούμενης για τα αδικήματα που έχει διαπράξει είναι αυτή της φυλάκισης. Υπενθυμίζω πως και ο κ. Σιαηλής τουλάχιστον σε σχέση με την 1η Κατηγορούμενη συμφώνησε και ο ίδιος πως αρμόζουσα για αυτήν ποινή είναι αυτή της φυλάκισης. Επικεντρώθηκε βεβαίως στο κατά πόσον αυτή θα έπρεπε να ήταν μικρής έκτασης συνυπολογίζοντας και τον χρόνο που ήδη αυτή κρατείται στα πλαίσια της υπόθεσης και για το κατά πόσον θα έπρεπε αυτή να τύχει αναστολής.
Ως προς το πρόσωπο του 2ου Κατηγορούμενου λαμβάνοντας υπόψη τις ιδιαίτερες περιστάσεις αυτού, το λευκό του ποινικό μητρώο, τα σοβαρά προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζει αλλά ιδιαίτερα το γεγονός ότι ενδεχόμενη ποινή φυλάκισης θα έχει όπως έχει καταδειχθεί δυσμενείς επιπτώσεις στην εργασία του ακόμα και απώλεια αυτής θεωρώ πως το Δικαστήριο σε σχέση με αυτόν θα μπορούσε να επιλέξει την χρηματική ποινή ως αρμόζουσα για αυτόν ποινή το ύψος όμως της οποίας θα αντικατοπτρίζει την σοβαρότητα του αδικήματος που αυτός έχει διαπράξει. Αυτή ήταν και η θέση που εξέφρασε ο συνήγορος του καλώντας το Δικαστήριο να τον αντιμετωπίσει διαφορετικά απο ότι το πρόσωπο της 1ης Κατηγορούμενης.
Συνυπολογίζοντας όλα τα πιο πάνω και ασκώντας τη μέγιστη δυνατή επιείκεια προς το πρόσωπο των Κατηγορουμένων 1 & 2, επιβάλλονται σε αυτούς οι ακόλουθες ποινές:
3η Κατηγορία αναφορικά με το Αδίκημα της Παράνομης Κατοχής Περιουσίας σε σχέση με την 1η Κατηγορούμενη: Ποινή φυλάκισης 5 μηνών
8η Κατηγορία αναφορικά με το αδίκημα της Κλεπταποδοχής σε σχέση με την 1η Κατηγορούμενη: Ποινή φυλάκισης 9 μηνών
4η Κατηγορία αναφορικά με το αδίκημα της Κλεπταποδοχής σε σχέση με τον 2ο Κατηγορούμενο: Ποινή προστίμου ύψους €1500 ευρώ.
Οι ποινές φυλάκισης που αφορούν το πρόσωπο της 1ης Κατηγορούμενης να συντρέχουν
Σε σχέση με το πρόστιμο που επιβλήθηκε στον 2ο Κατηγορούμενο αυτό να καταβληθεί δια μηνιαίων δόσεων ύψους €150 αρχής γενόμενης από την 01.06.2024 με περίοδο χάριτος 5 ημερών και κάθε 1η ημέρα επόμενου μήνα με περίοδο χάριτος 5ημερών σε έκαστη περίπτωση μέχρι πλήρους εξόφλησης. Παράλειψη πληρωμής οποιασδήποτε δόσης ή μέρους αυτής θα καθιστά το πρόστιμο (αφού αφαιρεθούν οποιεσδήποτε πληρωμές έχουν ήδη προηγηθεί) άμεσα απαιτητό και πληρωτέο.
Ενόψει της πιο πάνω κατάληξης μου θα εξετάσω τώρα εάν οι ποινές που επιβλήθηκαν στην Κατηγορούμενη 1 στην παρούσα υπόθεση θα πρέπει να οδηγήσουν στην άμεση φυλάκιση της ή δύναται να ανασταλούν δυνάμει των διατάξεων του Περί της Υφ’ Όρον Αναστολής της Εκτελέσεως Ποινής Φυλακίσεως εις Ωρισμένας Περιπτώσεις Νόμου του 1972, Ν.95/72.
Με το Νόμο 186(Ι)/2003, ο οποίος τροποποίησε την πιο πάνω νομοθεσία, η διακριτική ευχέρεια αναστολής μιας ποινής φυλάκισης έχει πλέον διευρυνθεί, καθώς όπως προνοείται μέσα από το άρθρο 3(2) το Δικαστήριο διατάσσει την αναστολή εκτέλεσης της ποινής φυλάκισης αν αυτό δικαιολογείται από το σύνολο των περιστάσεων της υπόθεσης και τα προσωπικά περιστατικά του κατηγορουμένου (βλέπε επίσης Στεφάνου v. Αστυνομίας (2009) Ποινική Έφεση 231/2008, ημερομηνίας 23.03.09).
Στην υπόθεση Γενικός Εισαγγελέας v. Τζιαουχάρη (2005) 2 Α.Α.Δ. 161 τέθηκαν τα κριτήρια για την άσκηση της διακριτικής αυτής ευχέρειας του Δικαστηρίου. Το ακόλουθο απόσπασμα από την απόφαση στην υπόθεση αυτή είναι χαρακτηριστικό και ομιλεί από μόνο του:
“Με βάση τα κριτήρια που ίσχυαν πριν τον περιορισμό της εξουσίας του δικαστηρίου όπως είχε επιβληθεί με το Ν.41(Ι)/97 (που τώρα έχει καταργηθεί), τα κριτήρια που μπορούσε να λάβει υπόψη το δικαστήριο κατά την άσκηση της διακριτικής του ευχέρειας να εκδώσει ή όχι τέτοιο διάταγμα ήσαν τα ακόλουθα: (α) η σοβαρότητα του αδικήματος και τα κίνητρα διάπραξης του (β) το ποινικό μητρώο του κατηγορουμένου δηλαδή αν είναι τέτοιο που υπάρχει η ανάγκη αποτροπής και (γ) η διαγωγή του κατηγορουμένου μετά τη διάπραξη του αδικήματος συμπεριλαμβανομένης και της μεταμέλειας. Ένας κατηγορούμενος με λευκό ποινικό μητρώο έχει καλύτερη απαίτηση για αναστολή (βλ. Sentencing in Cyprus του κ. Γ. Μ. Πική, σελ. 11-13, Γενικός Εισαγγελέας ν. Σατανά κ.α. (1996) 2 Α.Α.Δ. 257 και Γενικός Εισαγγελέας ν. Λ. Φανιέρου (1996) 2 Α.Α.Δ. 303).”
Θα πρέπει επίσης να αναφερθεί ότι στο στάδιο αυτό, σύμφωνα με τη νομολογία, οι περιστάσεις διάπραξης του αδικήματος και όλα τα ελαφρυντικά του κατηγορουμένου, επανεξετάζονται. Παραπέμπω στο κάτωθι απόσπασμα από την Δάφνη Αριστοδήμου v. Δημοκρατία, Ποιν. Έφεση Αρ. 121/2017, Ημερ. 21/09/2017, ECLI:CY:AD:2017:D311:
«Ειδικά σε σχέση με τον έλεγχο του τρόπου άσκησης της εξουσίας του πρωτόδικου Δικαστηρίου αναφορικά με την αναστολή ποινής φυλάκισης, σε συνάρτηση με την κείμενη νομοθεσία, εναπόκειται στο Δικαστήριο που έχει την ευθύνη επιβολής της ποινής να λάβει υπόψη στην κάθε περίπτωση τις περιστάσεις της υπόθεσης και του δράστη με σκοπό να αποφασίσει κατά πόσο ενδείκνυται η αναστολή της εκτέλεσης της ποινής. Όπως αναφέρθηκε στην Ιωσήφ v. Δημοκρατίας (2012) 2 Α.Α.Δ. 930, αυτό συνεπάγεται την εκ νέου θεώρηση του αδικήματος και των προσωπικών περιστάσεων του κατηγορουμένου και την απόδοση «διπλής βαρύτητας» σ' όλους τους σχετικούς με το αδίκημα και τον αδικοπραγούντα παράγοντες - είτε επιβαρυντικούς είτε μετριαστικούς - οι οποίοι μπορούν να επηρεάσουν την απόφαση του δικαστηρίου για την αναστολή ή όχι της ποινής. Θεωρώ ότι κατά την εξέταση του ζητήματος, σημαντικό ερώτημα είναι κατά πόσο η ανασταλείσα ποινή θα αντικατοπτρίζει την αντικειμενική σοβαρότητα του αδικήματος και θα εξυπηρετήσει τους πολλαπλούς σκοπούς της τιμωρίας.»
Στρεφόμενος προς την περίπτωση της 1ης Κατηγορούμενης και κατά πόσον δικαιολογείται η άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου για να διαταχθεί η αναστολή των ποινών φυλάκισης που της έχουν επιβληθεί σημειώνω τα ακόλουθα:
Η 1η Κατηγορούμενη βρέθηκε ένοχη μεταξύ άλλων και στο αδίκημα της κλεπταποδοχής που εντάσσεται στα σοβαρά αδικήματα κατά της περιουσίας. Τόσο το αδίκημα όσο και οι περιστάσεις διάπραξης του είναι ιδιαίτερα σοβαρά. Σε τέτοιες περιπτώσεις σοβαρών αδικημάτων όπου επιβάλλεται η επιβολή αυστηρών και αποτρεπτικών ποινών, οι προσωπικές συνθήκες του κατηγορουμένου είναι ήσσονος σημασίας (βλ. Μάριος Παναγιώτου v. Aστυνομίας (2001) 2 Α.Α.Δ. 540).
Υπενθυμίζεται επίσης πως το αδίκημα της κλεπταποδοχής είναι συμπληρωματικό της κλοπής. Όπως αναφέρθηκε και στην 2η έκδοση του συγγράμματος του Γ.Μ. Πική «Sentencing in Cyprus: Sentencing Revisited», στη σελίδα 148, Γενικά, η κλεπταποδοχή αντιμετωπίζεται ως αδίκημα ίσης σοβαρότητας με την κλοπή, εφόσον το όφελος των κλεφτών θα περιοριζόταν σημαντικά στην απουσία κλεπταποδοχών, οι οποίοι συνήθως αναλαμβάνουν τη διοχέτευση της κλοπιμαίας περιουσίας στην αγορά, καθιστώντας το όλο εγχείρημα επικερδές.
Τα αδικήματα κατά της περιουσίας όπως είναι και το αδίκημα της κλεπταποδοχής έχουν δυστυχώς λάβει εκρηκτικές διαστάσεις εντός της Επαρχίας Πάφου και αυτό είμαι σε θέση να το γνωρίζω από τον όγκο και την καθημερινή, θα έλεγα, συχνότητα διεκπεραίωσης τέτοιων υποθέσεων είτε μετά από παραδοχές είτε μετά από ακροαματική διαδικασία.
Δεν διαβλέπω κάποιο λόγο για τον οποίο θα πρέπει να ανασταλούν οι ποινές φυλάκισης που έχουν επιβληθεί στην 1η Κατηγορούμενη αφού τέτοια απόφαση απεναντίας θα έστελνε λανθασμένα μηνύματα στην κοινωνία αλλά και στους επίδοξους παραβάτες.
Δεν θα μπορούσα επίσης να αναστείλω τις επιβληθείσες ποινές και έχοντας κατά νου και το γεγονός πως η 1η Κατηγορούμενη έχει προηγούμενες καταδίκες μάλιστα η μία εξ αυτών πολύ πρόσφατη για αδικήματα και πάλι κατά της περιουσίας.
Το σύνολο των μετριαστικών παραγόντων της 1ης Κατηγορούμενης για τους οποίους έγινε εκτενής αναφορά από τον κ. Σιαηλή καθώς και οι προσωπικές της περιστάσεις λήφθηκαν υπόψη και επηρέασαν ουσιωδώς όχι το είδος αλλά το ύψος των επιβληθέντων ποινών και γενικά κατά την επιμέτρηση της ποινής.
Συνεπώς καταλήγω πως οι ποινές φυλάκισης που έχουν επιβληθεί στην 1η Κατηγορούμενη θα έχουν άμεση ισχύ.
Η περίοδος έκτισης της ποινής που έχει επιβληθεί στην 1η Κατηγορούμενη μειώνεται κατά το χρονικό διάστημα κατά το οποίο αυτή τελεί σε προφυλάκιση στα πλαίσια της υπόθεσης (βλ. Άρθρο 117 Ποινικής Δικονομίας Νόμου Κεφ. 155) ήτοι από τις 08.12.2023.
Σε σχέση με τα προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζει η 1η Κατηγορούμενη αυτά να τύχουν της κατάλληλης αντιμετώπισης από το Τμήμα Φυλακών.
Εξέταση του κατά πόσον θα ενεργοποιηθεί η ποινή φυλάκισης ή μέρος αυτής που έχει επιβληθεί με αναστολή στην 1η Κατηγορούμενη στις 21/06/2023 στα πλαίσια της Υπόθεσης Ε.Δ.Πάφου 4191/2023
Δεδομένης της επιβολής ποινής φυλάκισης στην 1η Κατηγορούμενη στα πλαίσια της υπό εξέταση υπόθεσης, εγείρεται τώρα η εξέταση του κατά πόσο δικαιολογείται η ενεργοποίηση των ποινών φυλάκισης που της έχουν επιβληθεί στην υπόθεση με αριθμό 4191/2023 του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου που αποτελεί μία εκ των προηγούμενων καταδικών, καθότι η διάπραξη των αδικημάτων που αφορούν την παρούσα υπόθεση έλαβε χώρα εντός της τριετούς περιόδου αναστολής της προηγούμενης αυτής καταδίκης της.
Το άρθρο 4 (1) του περί Υφ' Όρον Αναστολής της Εκτέλεσης Ποινής Φυλάκισης εις Ωρισμένας Περιπτώσεις Νόμου του 1972, Ν. 95/72, όπως τροποποιήθηκε, δίνει την εξουσία στο Δικαστήριο να διατάξει την εκτέλεση της ανασταλείσας ποινής για την περίοδο για την οποία επιβλήθηκε ή για μικρότερη περίοδο, την τροποποίηση του αρχικού διατάγματος όσον αφορά την περίοδο εφαρμογής του διατάγματος ή να μη λάβει κανένα μέτρο σχετικά με την ανασταλείσα ποινή.
Στην υπόθεση Λουκά v. Αστυνομίας, (1986) 2 Α.Α.Δ. 141, λέχθηκε ότι όταν γίνεται παράβαση των όρων της αναστολής, το πρωταρχικό ζήτημα που εγείρεται προς εξέταση είναι κατά πόσο η παράβαση αυτή είναι για οποιοδήποτε λόγο δικαιολογημένη ή η βαρύτητα μειώνεται εξ αιτίας οποιωνδήποτε περιπτώσεων. Η ενεργοποίηση δεν συνδέεται με την ομοιότητα των αδικημάτων. Όπως αναφέρθηκε στην υπόθεση Ευαγγέλου v. Αστυνομίας, (1993) 2 Α.Α.Δ. 52, η ενεργοποίηση της ανασταλείσας ποινής διατάσσεται κατά κανόνα εκτός αν αυτό θα ήταν άδικο, λαμβανομένων υπόψη όλων των περιστάσεων. Ακόμα, το Δικαστήριο οφείλει να λάβει υπόψη ότι η συνολική ποινή, δηλαδή η ποινή για τη βασική υπόθεση και η ενεργοποιημένη ποινή, δεν πρέπει να είναι υπερβολική (βλ. Λοΐζου v. Αστυνομίας, (2001) 2 Α.Α.Δ. 546). Χρήσιμη καθοδήγηση επί του θέματος προσφέρουν επίσης οι υποθέσεις Βασιλειάδης v. Αστυνομίας, (1991) 2 Α.Α.Δ. 409 και Χριστοφίδης v. Αστυνομίας, (2004) 2 Α.Α.Δ. 148).
Ο κ. Σιαηλής ουσιαστικά κάλεσε το Δικαστήριο να μην προχωρήσει να ενεργοποιήσει την ποινή ή μέρος αυτής που επιβλήθηκε στην κατηγορούμενη 1 στην πιο πάνω υπόθεση στη βάση της επιχειρηματολογίας ότι ο βασικός μάρτυρας της υπό εξέταση υπόθεσης Νίκος Καρυπίδης κρίθηκε αναξιόπιστος και ότι αυτός δεν διώχθηκε παρά το ότι διαφαίνεται ότι ήταν το πρόσωπο που προέβηκε στις επίδικες διαρρήξεις και κλοπές και έφερε στην κατηγορούμενη 1 και παρέδωσε τόσο τον αποσμητήρα όσο και την τηλεόραση αντικείμενα για τα οποία βρέθηκε ένοχη στο αδίκημα της κλεπταποδοχής.
Με κάθε σεβασμό προς τον κ. Σιαηλή αλλά δεν μπορώ να αποδεχθώ τέτοια εισήγηση και αυτό γιατί στην καταδικαστική απόφαση του Δικαστηρίου ημερ. 13.05.2024 δεν αποτελεί εύρημα ή κατάληξη του Δικαστηρίου ότι τις συγκεκριμένες διαρρήξεις και κλοπές τις έκανε ο Καρυπίδης ούτε βεβαίως καταλήγω σε εύρημα ότι τόσο τον αποσμητήρα όσο και την συγκεκριμένη τηλεόραση η Ιακώβου την είχε εξασφαλίσει από τον Καρυπίδη. Η αναφορά που γίνεται στον Καρυπίδη στην συγκεκριμένη απόφαση είναι το ότι δεν μπορεί να αποκλεισθεί ως ενδεχόμενο αυτός να σχετίζεται με την τοποθέτηση συγκεκριμένων αντικειμένων στην κατοικία της Ιακώβου εξου και η Ιακώβου αθωώθηκε από τις κατηγορίες που αφορούσαν τα αντικείμενα αυτά.[2]
Πραγματικά θεωρώ πως δεν υπάρχει καμία δικαιολογία ή ελαφρυντικό για την παράβαση από μέρους της 1ης Κατηγορούμενης των όρων αναστολής.
Ούτε από τα γεγονότα της υπόθεσης, εντοπίζω οποιαδήποτε περιστατικά που να μειώνουν τη βαρύτητα της παράβασης ή να καθιστούν την ενεργοποίηση άδικη. Ούτε θεωρώ πως οι προσωπικές περιστάσεις της 1ης Κατηγορούμενης είναι ικανές αφ' εαυτού να αποτελέσουν επαρκή δικαιολογία για την παραβίαση των όρων αναστολής.
Αντίθετα, η 1η Κατηγορούμενη, σε μόλις 6 μήνες περίπου αφότου της παραχωρήθηκε από το Δικαστήριο τριετής αναστολή της επιβληθείσας ποινής στα πλαίσια της υπόθεσης με αριθμό 4191/2023 του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου, διέπραξε ξανά αδικήματα κατά της περιουσίας. Το γεγονός τούτο, από μόνο του και ελλείψει οποιασδήποτε εξήγησης, καταδεικνύει δυστυχώς, ότι η 1η Κατηγορούμενη δεν εκτίμησε δεόντως την ευκαιρία που της δόθηκε. Επανήλθε στην εγκληματική δράση, διαπράττοντας ομοειδή αδικήματα.
Με γνώμονα όμως την αρχή της συνολικότητας της ποινής κρίνω πως η ενεργοποίηση μέρους αυτής και δη 6 μηνών θα καθιστούσε την ποινή στο πλαίσιο της παρούσας υπόθεσης ως μη υπερβολική στο σύνολο της, υπό τις περιστάσεις. Ως εκ τούτου ενεργοποιείται φυλάκιση 6 μηνών από την ποινή που επιβλήθηκε στην υπόθεση με αριθμό 4191/2023 του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου.
Η έκτιση της ενεργοποιηθείσας ποινής των 6 μηνών φυλάκισης θα είναι διαδοχική των συντρεχουσών ποινών φυλάκισης που έχουν επιβληθεί στην 1η Κατηγορούμενη στα πλαίσια της παρούσας υπόθεσης.
Έξοδα Μαρτύρων:
Όσον αφορά τα έξοδα της υπόθεσης (€120) αυτά να καταβληθούν από την Δημοκρατία.
Διαχείριση των Τεκμηρίων Υπόθεσης:
Αναφορικά με τα Τεκμήρια της υπόθεσης για τα οποία γίνεται αναφορά στην υποσημείωση κατωτέρω[3] αυτά να κατασχεθούν από την Αστυνομία και να παραδοθούν στους νόμιμους ιδιοκτήτες τους νοουμένου ότι αυτά προηγουμένως τύχουν αναγνώρισης.
(Υπ.).......................................
N. Φακοντής, Ε.Δ.
ΠΙΣΤΟΝ ΑΝΤΙΓΡΑΦΟΝ
ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΗΤΗΣ
[1] Φυλάκιση
29. Εκτός της περίπτωσης του κακουργήματος του φόνου εκ προμελέτης και των αδικημάτων που αναφέρονται στα άρθρα 36 και 37, αν κάποιο ποινικό αδίκημα τιμωρείται με την ποινή της φυλάκισης διά βίου ή οποιουδήποτε άλλου χρόνου, το Δικαστήριο που εκδικάζει δύναται να επιβάλει ποινή φυλάκισης λιγότερου χρόνου ή αντί τέτοιας ποινής, χρηματική ποινή που δεν υπερβαίνει το ποσό, το οποίο το Δικαστήριο αυτό έχει εξουσία να επιβάλει.
[2] Άρωμα, 3 roller blinds
[3] Μία τηλεόραση μάρκας HYUNDAI 55 ιντσών με αρ. εργοστασίου TVFFTZTT01000147 και αρ. μοντέλου HYTV-55F3U με το χειριστήριο της, ένας αποσμητήρας μάρκας Midea με αρ. εργοστασίου 541730000BJ24023100117, ένα Roller Blind χρώματος άσπρου διαστάσεων 120x140, δύο Roller Blind χρώματος άσπρου διαστάσεων 104x200 και 103x250, μία τηλεόραση μάρκας Samsung, μία τηλεόραση μάρκας Sony, μία παιγνιδομηχανή Nintendo με τα χειριστήρια της και ένα ηχείο χρώματος μαύρου μάρκας JBL XTREME2.