ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΠΑΦΟΥ

ΕΝΩΠΙΟΝ: Ν. Φακοντή, Ε.Δ.                    

                                                                                        Αρ. Υπόθεσης: 887/18

                                                Αστυνομικό Διευθυντή Πάφου  

v.

                  ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ ΗΛΙΑ                                                                                                              Κατηγορούμενος  

Ημερομηνία: 03, Ιουνίου, 2024.

ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ:

Για την Κατηγορούσα Αρχή: Η κα. Ε. Μανώλη 

Για τον Κατηγορούμενο: Ο κ. Ε. Ευθυμίου & κ. Ε. Ζαχαράκης  

Κατηγορούμενος: Παρών

AΠΟΦΑΣΗ

Εισαγωγή – Ιστορικό Υπόθεσης:

O Κατηγορούμενος με το υπό εξέταση κατηγορητήριο που καταχωρήθηκε στις 02.03.2018 αντιμετώπιζε το αδίκημα της κλοπής από διευθυντή εταιρείας κατά παράβαση του άρθρου 269 του Ποινικού Κώδικα Κεφ. 154.

Με το κλείσιμο της υπόθεσης της Κατηγορούσας Αρχής[1] το Δικαστήριο με ενδιάμεση απόφαση του ημερ. 16.05.2023 προχώρησε στη βάση των προνοιών του άρθρου 83 της Ποινικής Δικονομίας Νόμου Κεφ. 154 και για τους λόγους που εξήγησε στην μεταβολή των λεπτομερειών της αρχικής κατηγορίας με αποτέλεσμα ο Κατηγορούμενος να επανακατηγορηθεί επί του μεταβαλλόμενου κατηγορητηρίου ως ακολούθως:

ΕΚΘΕΣΗ ΑΔΙΚΗΜΑΤΟΣ

Αρ. Κατηγορίας 1

Κλοπή από διευθυντή εταιρείας, κατά παράβαση του άρθρου 269 του Ποινικού Κώδικα Κεφ. 154.

ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ ΑΔΙΚΗΜΑΤΟΣ

Ο κατηγορούμενος μεταξύ των ημερομηνιών 16/12/2013 και 15/3/2016 στην Πάφο, ενώ ήταν διευθυντής της εταιρείας με την ονομασία <<TH. & E. ELIA LIMITED>> έκλεψε τα μηχανοκίνητα οχήματα με αριθμούς εγγραφής [ ], [ ], [ ], [ ] και [ ] περιουσίας της πιο πάνω εταιρείας μεταβιβάζοντας αυτά ως ακολούθως: Το όχημα με αριθμούς εγγραφής [ ] μεταβιβάστηκε στις 16.12.2013 στο όνομα της εταιρείας HERODOTOS G. HERODOTOU – CONSTRUCTION LTD ενώ τα οχήματα με αριθμούς εγγραφής [ ], [ ], [ ], [ ] μεταβιβάστηκαν στις 15.03.2016 στην εταιρεία ΘΕΜΗΣ ΗΛΙΑ & ΥΙΟΙ ΛΙΜΙΤΕΔ.

Ενόψει της μη επιθυμίας της πλευράς της υπεράσπισης σε συνέχεια της μεταβολής του κατηγορητηρίου για την επανακλήτευση οποιουδήποτε μάρτυρα κατηγορίας που ήδη είχε καταθέσει στο Δικαστήριο για τους λόγους που προέβαλαν και οι οποίοι έχουν αποτυπωθεί στο πρακτικό του Δικαστηρίου στις 23.05.2023 το Δικαστήριο αφού προηγουμένως έλαβε υπόψη και άκουσε τις αγορεύσεις των συνηγόρων κάλεσε τον Κατηγορούμενο σε απολογία με τον τελευταίο να αποφασίζει να δώσει μαρτυρία από το ειδώλιο του μάρτυρα και να καλεί 6 μάρτυρες υπεράσπισης ήτοι τον Δ. Κασινόπουλο (ΜΥ1), τον  Κ. Δρουσιώτη (ΜΥ2), την Γ. Ιωάννου (ΜΥ3), την Α. Γεωργίου (ΜΥ4), τον Κ. Τσαγγαρίδη (ΜΥ5) και την Σ. Φλωράκη (ΜΥ6).

Οι Αγορεύσεις:

Οι ευπαίδευτοι δικηγόροι των διαδίκων με τις γραπτές τους εισηγήσεις τις οποίες παρέδωσαν στις 09.05.2024 υποστήριξαν ο καθένας τις θέσεις του διαδίκου έκαστος εξ αυτών εκπροσωπεί. Έχω μελετήσει επισταμένως τις θέσεις αυτές, τις έχω υπόψη μου και θα αναφερθώ σε αυτές όπου κρίνω ότι είναι αναγκαίο.

Να υπενθυμιστεί στο στάδιο αυτό ότι το Δικαστήριο δεν έχει υποχρέωση σχολιασμού κάθε απόφασης που παρουσιάζεται από διάδικο εκτός και αν αυτή είναι καθοριστική για τα επίδικα ζητήματα.  Ακόμη, δεν έχει υποχρέωση να απαντά σε κάθε επιχείρημα που προβάλλεται, το οποίο κρίνεται ότι δεν είναι ουσιώδες ή νομικά αποδεκτό (Βλ. Ανδρονίκου κ.α. ν. Δημοκρατίας (2008) 2 Α.Α.Δ. 486.)[2]

H μαρτυρία:

Πρώτος Μάρτυρας Κατηγορίας (ΜΚ1) παρουσιάστηκε ο Αστυφύλακας Α. Γερμανός ο οποίος υιοθέτησε ως μέρος της κυρίως εξέταση του την γραπτή του κατάθεση (Τεκμήριο 1). Ο ίδιος ήταν ο εξεταστής της υπόθεσης ο οποίος είχε στην κατοχή του και κατέθεσε τα Τεκμήρια 2 μέχρι και 17. Στην κατάθεση του αναφέρει ότι στις 21.11.2016 καταγγέλθηκε στο ΤΑΕ Πάφου από την Έλενα Αντωνιάδου ότι μεταξύ των ημερομηνιών 16.12.13 – 15.03.16 ο πρώην σύζυγος της Θέμης Ηλία με τον οποίο ήταν εξ ημισείας μέτοχοι στην εταιρεία με την επωνυμία TH & E. ELIA LIMITED εν αγνοία της και χωρίς αυτή να λάβει οποιαδήποτε χρήματα αρχικά μεταβίβασε πέντε οχήματα – μηχανήματα και συγκεκριμένα τα οχήματα με αρ. εγγραφής [ ], [ ], [ ], [ ] και [ ] στο όνομα του αδελφού του και στη συνέχεια τα μεταβίβασε σε νέα εταιρεία, δηλαδή την εταιρεία με την επωνυμία ΘΕΜΗΣ ΗΛΙΑ & ΥΙΟΙ ΛΙΜΙΤΕΔ στην οποία αποκλειστικός μέτοχος είναι αυτός. Σύμφωνα με τα όσα του ανέφερε η παραπονούμενη στη βάση κατάστασης που παρέλαβε από τον λογιστή της εταιρείας η συνολική αξία των πιο πάνω πέντε μηχανημάτων είναι €139.608 για τα οποία έπρεπε να λάβει τα €69.804. Από εξετάσεις στις οποίες προέβηκε ο μάρτυρας στο ηλεκτρονικό σύστημα της αστυνομίας διαπίστωσε ότι πράγματι το πρώτο όχημα με αρ. εγγραφής [ ] είχε μεταβιβαστεί στην εταιρεία με την επωνυμία HERODOTOS G. HERODOTOU – CONSTRUCTION LTD ενώ τα υπόλοιπα τέσσερα είχαν μεταβιβαστεί αρχικά στο όνομα του αδελφού του κατηγορούμενου Ηρόδοτου Ηλία στις 30.12.2015 ενώ στις 15.03.2016 μεταβιβάστηκαν στην νέα εταιρεία του κατηγορούμενου με την επωνυμία ΘΕΜΗΣ ΗΛΙΑ & ΥΙΟΙ ΛΙΜΙΤΕΔ. Για την υπόθεση στις 03.03.2017 έλαβε ανακριτική κατάθεση από τον κατηγορούμενο την οποία και κατάθεσε ως Τεκμήριο 11.

Αντεξεταζόμενος επιβεβαίωσε πως ως ο εξεταστής της υπόθεσης προχώρησε στην διερεύνηση της λαμβάνοντας καταθέσεις από την παραπονούμενη, τον κατηγορούμενο και τον αδελφό του Ηρόδοτο Ηλία και συλλέγοντας επιπρόσθετα και διάφορα έγγραφα τα οποία του αποστάλθηκαν από Υπηρεσίες του Κράτους μετά από δικό του αίτημα. Με την ολοκλήρωση της διερεύνησης που έκανε ο φάκελος στάλθηκε στην Νομική Υπηρεσία όπου και έδωσαν οδηγίες για καταχώρηση της υπόθεσης εναντίον του Κατηγορούμενου για το αδίκημα της κλοπής από διευθυντή. Ο ίδιος δεν προέβηκε σε οποιαδήποτε εισήγηση όπως διευκρίνισε προς την Νομική Υπηρεσία για την υπόθεση και ανέφερε πώς δεν είναι γνώστης εταιρικού δικαίου ούτε και γνώριζε για το περιεχόμενο του ιδρυτικού και καταστατικού της εταιρείας TH. & E. ELIA LTD και για το πότε μπορούν να δοθούν μερίσματα στους μετόχους, συμφώνησε όμως πώς ο κατηγορούμενος ως μοναδικός διευθυντής της εταιρείας είχε την δυνατότητα να λάβει απόφαση και να προχωρήσει σε μεταβιβάσεις χωρίς την λήψη άδειας από μέτοχο της εταιρείας και ότι ο κατηγορούμενος έδρασε εντός του καταστατικού της εταιρείας.

Επιπρόσθετα σημείωσε πως από την διερεύνηση που έγινε αναφορικά με τα 5 οχήματα διαπιστώθηκε η μεταβίβαση αυτών χωρίς όμως να γνωρίζουν αν λήφθηκαν οποιαδήποτε χρήματα. O Μάρτυρας επιβεβαίωσε πως δεν έλαβε οποιαδήποτε κατάθεση από τον Λογιστή της Εταιρείας Κυριάκο Δρουσιώτη ούτε και από οποιοδήποτε άλλο λογιστή / ελεγκτή. Σε σχέση μάλιστα με τις υποβολές και θέσεις της υπεράσπισης ότι η αξία των πέντε οχημάτων δεν είναι αυτή που τους ανέφερε η παραπονούμενη αλλά ούτε και αυτή που περιγράφεται επί του Τεκμηρίου 6 κάτω από την στήλη ‘’Υπόλοιπο 01/01/2014’’ ο μάρτυρας δεν ήταν σε θέση να απαντήσει ούτε και κατά πόσον η αξία των οχημάτων είναι αυτή που περιγράφεται κάτω από την στήλη ‘’Καθαρή αξία 31/12/2014’’ δηλαδή μηδενική για τα 4 από τα 5 οχήματα ενώ το μόνο όχημα που είχε αξία ύψους 11.100 ευρώ ήταν το όχημα [ ].

Δεύτερη Μάρτυρας Κατηγορίας (ΜΚ2) παρουσιάστηκε η Ε. Αντωνιάδου η οποία έδωσε καταθέσεις στην Αστυνομία στα πλαίσια διερεύνησης της υπόθεσης στις 21.11.2016 και 22.11.2016 το περιεχόμενο των οποίων υιοθέτησε στο Δικαστήριο (Τεκμήριο 3 & 8). Σε αυτές αναφέρει πως με τον κατηγορούμενο συζούσε για 19 χρόνια, παντρεύτηκαν με τον γάμο να διαρκεί περί τον ένα χρόνο και στην συνέχεια έλαβαν διαζύγιο. Τόσο η ίδια όσο και ο κατηγορούμενος ήταν εξ ημισείας μέτοχοι στην εταιρεία χωματουργικών εργασιών με την ονομασία TH. & E. ELIA LIMITED στην οποία Διευθυντής ήταν ο Κατηγορούμενος και η ίδια Γραμματέας. Η ίδια δεν ασχολείτο με την συγκεκριμένη εταιρεία παρά μόνο πλήρωνε διάφορα ποσά όποτε της το ζητούσε ο Κατηγορούμενος ο οποίος συνήθως δεν είχε χρήματα. Για σκοπούς διενέργειας οποιονδήποτε αγορών ή πωλήσεων από την συγκεκριμένη εταιρεία δεν χρειαζόταν να υπογράφουν και οι δύο. Τον Σεπτέμβριο του 2015 όταν είχαν χωρίσει με τον Κατηγορούμενο η ίδια επισκέφθηκε τον Λογιστή της εταιρείας Κ. Δρουσιώτη για να μάθει ποια είναι η περιουσία, η αξία και τα χρέη της εταιρείας αφού ήταν μέτοχος σε ποσοστό 50% και της δόθηκαν οι σχετικές πληροφορίες. Στην συνέχεια άρχισε να ρωτά διάφορους για τα οχήματα και μηχανήματα της εταιρείας και έμαθε ότι ο κατηγορούμενος είχε προχωρήσει σε μεταβίβαση 4 οχημάτων στην εταιρεία με την επωνυμία Herodotos G. Herodotou Construction Ltd η οποία ανήκει στον αδελφό του κατηγορούμενου Ηρόδοτο Ηλία. Αφού ανέθεσε σε δικηγόρο τον χειρισμό του ζητήματος και αποστάλθηκε σχετική επιστολή έλαβε απάντηση ότι το όχημα με αρ. εγγραφής [ ] ήταν εγγεγραμμένο στο όνομα της εταιρείας της από τις 30.08.13 μέχρι 16.12.13 ημερομηνία που μεταβιβάστηκε στην εταιρεία Herodotos G. Herodotou Construction Ltd.

Επίσης ότι το όχημα με αρ. εγγραφής KQN726 ήταν εγγεγραμμένο στο όνομα της εταιρείας της από τις 21.07.11 μέχρι 31.12.15 ημερομηνία που μεταβιβάστηκε στον Ηρόδοτο Ηλία. Στην συνέχεια το όχημα αυτό μεταβιβάστηκε στις 15.03.2016 στην εταιρεία Θέμης Ηλία & Υιοί Λτδ που πρόκειται για νέα εταιρεία που ίδρυσε ο κατηγορούμενος. Τέλος τα οχήματα με αρ. εγγραφής [ ] και [ ] ήταν εγγεγραμμένα στο όνομα της εταιρείας της από τις 16.04.07 μέχρι την 30.12.15 ημερομηνία που μεταβιβάστηκαν στον Ηρόδοτο Ηλία ενώ στην συνέχεια τα οχήματα αυτά την 15.03.16 μεταβιβάστηκαν στην εταιρεία Θέμης Ηλία & Υιοί Λτδ. Η ίδια κανένα ποσό δεν έλαβε για τα οχήματα αυτά ως την αναλογία της ως μετόχου του 50% της εταιρείας TH. & E. ELIA LIMITED και πιστεύει ότι ο κατηγορούμενος κατάφερε με δόλιο τρόπο να την κλέψει.

Με την συμπληρωματική της κατάθεση ημερ. 22.11.2016 ανέφερε την αξία των οχημάτων ως αυτή παρουσιάζεται στο περιεχόμενο του Τεκμηρίου 6 και έχει ως ακολούθως: Το όχημα με αρ. εγγραφής [ ] είναι αξίας 18500 ευρώ, το όχημα με αρ. εγγραφής [ ] είναι αξίας 32000 ευρώ, το όχημα με αρ. εγγραφής [ ] είναι αξίας 21633 ευρώ και το όχημα με αρ. εγγραφής [ ] αξίας 12800. Επίσης σε σχέση με το όχημα με αρ. εγγραφής [ ] για το οποίο έγινε έρευνα από την Αστυνομία διαπιστώθηκε ότι και αυτό έχει μεταβιβασθεί στην νέα εταιρεία του κατηγορούμενου με την αξία του να ανέρχεται στο ποσό των 54675 ευρώ. Σύμφωνα με την μάρτυρα η συνολική αξία τους ανέρχεται στο ποσό των 139608 ευρώ από το οποίο της αναλογεί το 50% δηλαδή 69804 ευρώ.       

Σημείωσε περαιτέρω δια ζώσης ότι μετά από έρευνα στην οποία προέβηκε διαπίστωσε ότι η εταιρεία G. Herodotou Construction Ltd την οποία αναφέρει στην κατάθεση της δεν ήταν τελικά του αδελφού του κατηγορούμενου ως αρχικά νόμιζε αλλά κάποιου θείου του ο οποίος είχε αποβιώσει. Σε σχέση μάλιστα με το μηχάνημα [ ] διαπίστωσε ότι είχε μεταβιβαστεί πάνω στον αδελφότεκνο του Κατηγορούμενου με την ονομασία Μάριος Παναγιώτου και στην συνέχεια μεταβιβάστηκε πάνω στην νέα εταιρεία του Κατηγορούμενου. Σε σχέση με την αξία των οχημάτων παρέπεμψε στο περιεχόμενο του Τεκμηρίου 6 και συγκεκριμένα επί της πρώτης στήλης που αναγράφεται ‘’υπόλοιπο 01.01.2014’’ και αναφέρθηκε στην αξία ενός έκαστου των 5 οχημάτων που αποτελούν αντικείμενο της ποινικής υπόθεσης ενώ για τα υπόλοιπα οχήματα τα οποία ισχυρίστηκε ότι ο κατηγορούμενος επίσης μεταβίβασε παρέπεμψε στην ποινική υπόθεση που καταχωρήθηκε εναντίον του το 2019.

Προχώρησε σε αναγνώριση του ιδρυτικού και καταστατικού της εταιρείας (Τεκμήριο 4), των πιστοποιητικών του Εφόρου Εταιρειών (Τεκμήριο 13) καθώς και του Τεκμηρίου 7 ήτοι την επιστολή που έλαβε ο δικηγόρος της από το Τμήμα Οδικών Μεταφορών με την οποία ενημερώνονταν για την μεταβίβαση των οχημάτων. Σε σχέση με το όχημα [ ] ανέφερε ότι εντοπίστηκε η μεταβίβαση του προς τον Μάριο Παναγιώτου δηλαδή τον αδελφότεκνο του κατηγορούμενου μέσω του συστήματος της αστυνομίας. Αναγνώρισε επίσης μέσω των φωτογραφιών που αποτελούν μέρος του Τεκμηρίου 2 τα 5 οχήματα στα οποία και έκαμε αναφορά ενώ για το Τεκμήριο 17 ανέφερε πώς πρόκειται για έγγραφο που ετοιμάστηκε από τον Δικηγόρο Νίκο Παπαθεοχάρους και το οποίο τόσο η ίδια όσο και ο κατηγορούμενος υπέγραψαν.

Καταληκτικά ανέφερε πως η ίδια ουδέποτε ερωτήθηκε ή γνώριζε για την μεταβίβαση των οχημάτων και με παραπομπή επί του περιεχομένου του Τεκμηρίου 15 ήτοι της κατάστασης λογαριασμού της Τράπεζας Κύπρου στην οποία διατηρούσε λογαριασμό η TH & E. ELIA LIMITED τόνισε πώς κανένα ποσό δεν κατατέθηκε στον λογαριασμό της εταιρείας που να αφορά την μεταβίβαση των οχημάτων. Εξου και ως επέμενε οι ενέργειες του κατηγορούμενου για την μεταβίβαση των μηχανημάτων αρχικά σε συγγενείς του και στην συνέχεια σε εταιρεία την οποία σύστησε που είναι και αποκλειστικός μέτοχος έγινε δόλια.

H αντεξέταση της μάρτυρος από τους ευπαίδευτους συνηγόρους του κατηγορούμενου ήταν εκτενής και κινήθηκε σε συγκεκριμένες θεματολογίες που είχαν να κάνουν (α) με τους σκοπούς ίδρυσης της εταιρείας TH & E. ELIA LIMITED και της μεταξύ των εμπλεκομένων συμφωνία για την λειτουργία της (β) το πώς αποκτήθηκαν τα περιουσιακά στοιχεία της εταιρείας και συγκεκριμένα τα μηχανήματα / οχήματα που αυτή χρησιμοποιούσε (γ) την οικονομική συνεισφορά και εμπλοκή τόσο του κατηγορούμενου όσο και της παραπονούμενης στην ίδρυση και λειτουργία της εταιρείας (δ) τις αξίες των πέντε οχημάτων που αποτελούν αντικείμενο της υπόθεσης και τις διαφορές μεταξύ της λογιστικής και καθαρής αξίας αυτών (ε) το περιεχόμενο της συμφωνίας ημερομηνίας 04.09.2015 που υπογράφτηκε μεταξύ των μερών (στ) τις δύο εκκρεμούσες αγωγές που αφορούν παραπονούμενη και κατηγορούμενο (ζ) το πότε διατίθενται και κατανέμονται μερίσματα και (η) τους λόγους για τους οποίους ο κατηγορούμενος προέβηκε στην μεταβίβαση των οχημάτων.

To σύνολο της αντεξέτασης της μάρτυρος έχει αποτυπωθεί στα τηρηθέντα πρακτικά και δεν πρόκειται να γίνει επανάληψη των όσων έχουν λεχθεί παρά μόνο συνοπτική αναφορά για σκοπούς της παρούσας απόφασης. Νοείται βεβαίως πώς το σύνολο αυτής έχει μελετηθεί από πλευράς Δικαστηρίου.  

H μάρτυρας συμφώνησε στην θέση πως ο κατηγορούμενος πριν το έτος 2005 και την ίδρυση της TH & E. ELIA LIMITED διεξήγαγε εργασίες μέσω άλλης εταιρείας. Αρνήθηκε όμως ότι αυτή του είχε δηλώσει ότι ήθελε να ιδρύσει εταιρεία που θα ασχολείτο με την πώληση ρούχων. Παρά το ότι στην συνέχεια παραδέχθηκε ότι ασχολείτο σε μικρή έκταση με την πώληση ρούχων παρά το ότι το βασικό της επάγγελμα είναι αυτό της αισθητικού επέμενε πώς ούτε για την εργασία της ως αισθητικός προχώρησε στην εγγραφή εταιρείας αλλά ούτε και για τις πωλήσεις ρούχων που ήταν περιορισμένες και στρέφονταν προς τις πελάτιδες του ινστιτούτου αισθητικής και τίποτα παραπάνω. Παρά τις υποβολές και την υπόδειξη σε αυτήν του Τεκμηρίου 24 ότι ήτο εισήγηση του τότε λογιστή τους να ιδρύσουν εταιρεία που να καλύπτει τόσο τις χωματουργικές εργασίες όσο και την πώληση ρούχων η μάρτυρας επέμενε στην θέση ότι καμία σύνδεση δεν υπήρχε μεταξύ της πώλησης ρούχων και των χωματουργικών εργασιών αφού πρόκειτο για διαφορετικά πράγματα όπως τόνισε. Αρνήθηκε επίσης την θέση της υπεράσπισης ότι ένεκα της συμφωνίας σύστασης της συγκεκριμένης εταιρείας με σκοπούς τόσο την εκτέλεση χωματουργικών εργασιών όσο και την πώληση ρούχων ο κατηγορούμενος προέβηκε σε μεταφορά στην νεασυσταθύσα εταιρεία των εξαρτημάτων και μηχανημάτων που αυτός είχε στην προηγούμενη του εταιρεία. Παρά το γεγονός ότι στην συνέχεια συμφώνησε ότι έγινε μεταφορά εξαρτημάτων, μηχανημάτων και γενικά περιουσιακών στοιχείων αλλά και υφιστάμενου πελατολογίου από την παλιά εταιρεία του κατηγορούμενου στην καινούργια αυτό σύμφωνα με την μάρτυρα έγινε γιατί και η ίδια συνέφερε λεφτά έτσι ώστε να αποδεχθεί ο κατηγορούμενος να την βάλει μέτοχο στην νέα εταιρεία είτε αυτά αφορούσαν τα λεφτά από τον γάμο τους και χρήματα από την εργασία της αφού ο κατηγορούμενος σύμφωνα πάντα με την ΜΚ2 χρωστούσε σε όλες τις τράπεζες. Αρνήθηκε επίσης την θέση ότι ήταν ο κατηγορούμενος που έβαλε το αρχικό κεφάλαιο της εταιρείας TH & E ELIA LIMITED και ότι η ίδια δεν είχε την οποιαδήποτε συνεισφορά σε αυτό επιμένοντας ότι όχι μόνο έβαλε αλλά και πλήρωνε όπως για παράδειγμα τα χρήματα του γάμου τους περί τις Λ.Κ. 27.000, περί τις Λ.Κ. 18.000 που έβαλε για την αγορά μηχανημάτων για την εκτέλεση εργασιών αποχετευτικού, 5 με 6 χιλιάδες για άλλα πράγματα καθώς και 4000 ευρώ για κάλυψη εξόδων κοινωνικών ασφαλίσεων που έδινε στον Κατηγορούμενο στο χέρι αλλά και έξοδα για πληρωμή των μηχανικών για επιδιόρθωση των μηχανημάτων που της ζητούσε ο κατηγορούμενος. Η ίδια ανέφερε πώς προέβαινε σε σταδιακές πληρωμές και δεν καθόταν να τα γράψει κάτω για να μπορεί να πει σήμερα ποιο είναι το συνολικό ποσό.

Η ίδια παραδέχθηκε πώς την εταιρεία TH & E ELIA LIMTED έτρεχε προσωπικά ο κατηγορούμενος αφού ήταν ο άντρας και δούλευε τα μηχανήματα και τα εργοτάξια και παρά το γεγονός ότι στην γραπτή της κατάθεση ημερ. 21.11.2016 αναφέρθηκε ότι η ίδια δεν ασχολείτο με την εταιρεία TH & E ELIA LIMITED διευκρίνισε ότι η αναφορά της αυτή αφορούσε την ενασχόληση της με τον χειρισμό των μηχανημάτων και την εκτέλεση των χωματουργικών εργασιών, η ίδια όπως ανέφερε είχε προσωπική ανάμιξη με την είσπραξη οφειλομένων από πελάτες ποσών, την παροχή βοήθειας προς τον Κατηγορούμενο για την ετοιμασία και έκδοση προσφορών καθώς και την μεταφορά του Κατηγορούμενου στους χώρους εργασίας της εταιρείας. Μάλιστα ως σημείωσε στην αρχή ο κατηγορούμενος της έβαζε και κοινωνικές ασφαλίσεις αλλά στην συνέχεια αυτός σταμάτησε αφού η ίδια απασχολείτο και ως αυτοεργοδοτούμενη αισθητικός.  Σε υποβολή ότι ο κόσμος στο παζάρι και στις οικοδομές γνώριζε μόνο τον κατηγορούμενο και μόνο με αυτόν συναναστρεφόταν απάντησε πώς όταν αποφάσισαν να ιδρύσουν την εταιρεία ο κατηγορούμενος γνώριζε πώς τόσο η ίδια όσο και αυτός θα λάμβαναν από 1000 μετοχές και ότι οι πελάτες του θα πήγαιναν στην νέα εταιρεία. Επιπρόσθετα τόνισε πώς όταν προχώρησε ο Κατηγορούμενος την νέα του εταιρεία Θέμης Ηλία & Υιοί Λτδ έπιασε όλους τους υφιστάμενους πελάτες και τους πήρε στην νέα του εταιρεία.

Συμφώνησε επίσης πώς ο κατηγορούμενος είχε την έγκριση της να προέβαινε σε οποιεσδήποτε ενέργειες αφορούσαν την εταιρεία αφού ήταν ο μοναδικός διευθυντής αυτής αλλά τόνισε πως τέτοιες ενέργειες θα έπρεπε να γίνονταν προς όφελος της εταιρείας και όχι να ξεγυμνώσει αυτήν πιάνοντας τα μηχανήματα τα οποία επωφελήθηκε για δικό του όφελος.

Αρνήθηκε ότι μέχρι το 2010 λάμβανε οποιοδήποτε μισθό από την εταιρεία ενώ δεν εργαζόταν σε αυτή και επιπρόσθετα αρνήθηκε και την υποβολή ότι μέχρι και το έτος 2015 λάμβανε μερίσματα. Σε υποβολή ότι από την στιγμή που η ίδια δεν υλοποίησε την συμφωνία να δραστηριοποιηθεί μέσω της TH & E ELIA LIMITED με την πώληση ρούχων υποσχέθηκε στον κατηγορούμενο να του μεταβίβαση το 50% των μετοχών του και να ακυρώσει το δικαίωμα υπογραφής της με το οποίο δέσμευε την εταιρεία προς την τράπεζα η μάρτυρας το αρνήθηκε κατηγορηματικά. Αρνήθηκε επίσης τις θέσεις ότι το σύνολο των μηχανημάτων της κοινής τους εταιρείας είτε μεταφέρθηκαν από την προηγούμενη εταιρεία του κατηγορούμενου είτε αυτά αγοράστηκαν από τις εργασίες του κατηγορούμενου στην TH & E ELIA LIMITED επαναλαμβάνοντας την θέση πώς και η ίδια έβαλε χρήματα στην εταιρεία τα οποία έδινε στον Κατηγορούμενου, τα μηχανήματα είχαν αγοραστεί από χρήματα των εργασιών της εταιρείας. Η ίδια επανέλαβε την θέση πως ο κατηγορούμενος έκλεψε τα μηχανήματα της εταιρείας τα οποία ως μέτοχος 1000 μετοχών της ανήκουν εξ ημισίας και τα οποία τα έβαλε αρχικά πάνω σε συγγενείς του πρώτου βαθμού και στην συνέχεια στην νέα του εταιρεία με σκοπό να την κλέψει.

Mεγάλο μέρος της αντεξέτασης αναλώθηκε στην αξία των πέντε επίδικων οχημάτων και οι ερωτήσεις αφορούσαν τόσο το περιεχόμενο του Τεκμηρίου 14 όσο και του πίνακα (Τεκμήριο 6). Η πλευρά της υπεράσπισης ουσιαστικά μέσω της αντεξέτασης αμφισβήτησε την ισχυριζόμενη από πλευράς της ΜΚ2 αξία των οχημάτων δηλαδή ότι είναι αυτή που παρουσιάζεται επί του Τεκμηρίου 6 κάτω από την στήλη ‘’Υπόλοιπο 01/01/2014’’ θέτοντας στην μάρτυρα την θέση πως η αξία αυτών είναι αυτή που τυγχάνει αναγραφής ως καθαρή αξία κατά την 31/12/2014. Επί των ερωτήσεων αυτών η μάρτυρας ήταν κατηγορηματική ότι η αξία των οχημάτων ως ενημερώθηκε από τον τότε λογιστή της εταιρείας που της παρέδωσε τα σχετικά έγγραφα αλλά και από άλλο λογιστή είναι αυτή που η ίδια υποστηρίζει δηλαδή το υπόλοιπο κατά την 01/01/2014 που αφορά το αρχικό κόστος αγοράς τονίζοντας μάλιστα ότι τα μηχανήματα αυτά αφού ρώτησε και ανθρώπους που ασχολούνται με την πώληση τους έχουν μεγαλύτερη αξία σήμερα. Διερωτήθηκε μάλιστα πως είναι δυνατό η αξία των οχημάτων να είναι αυτή που αναγράφεται ως καθαρή αξία κατά την 31/12/2014 που παρουσιάζει χαμηλά ποσά αξίας συνολικής αξίας 26.101. Όταν η ίδια μετέβηκε στην Αστυνομία έδωσε τα συγκεκριμένα έγγραφα σε σχέση με την αξία των οχημάτων και αρνήθηκε την θέση της υπεράσπισης ότι η πραγματική οικονομική αξία είναι αυτή που φαίνεται κάτω από τον τίτλο καθαρή αξία (επί του Τεκμηρίου 6) λαμβάνοντας υπόψη και την υποτίμηση αφού πρόκειται για οχήματα εργασίας η συνολική αξία των οποίων ήταν μόλις 11.100.

Σε σχέση με την ύπαρξη των μεταξύ τους αγωγών τους 2016 και του 2018 αναφέρθηκε η μάρτυρας πώς αφορούν τόσο τα μηχανήματα όσο και χρέη που ο κατηγορούμενος της άφησε και πλήρωσε το ποσό των 72.000. Συμφώνησε πως η αγωγή του 2016 αφορά τα ίδια γεγονότα με την υπό εξέταση υπόθεση διευκρίνισε όμως πως εκεί ζητά τα χρήματα της ενώ στην Αστυνομία ανέτρεξε γιατί ο κατηγορούμενος έκλεψε τα μηχανήματα της εταιρείας τους και τα έβαλε σε νέα εταιρεία επιμένοντας πώς άλλο πράγμα η αγωγή και άλλο πράγμα η ποινική υπόθεση. Επιπρόσθετα αρνήθηκε την θέση πως ο λόγος που πήγε στην Αστυνομία είναι για άσκηση πίεσης προς τον Κατηγορούμενο αναφορικά με την αγωγή για την λήψη των χρημάτων και απόρριψε επίσης την υποβολή περί ύπαρξης εκ μέρους της αλλότριων κινήτρων που αφορούν τα ισχυριζόμενα από πλευράς υπεράσπισης ψεύδη της για επενδύσεις χρημάτων στην ΤΗ & Ε ELIA LIMITED.    

H μάρτυρας συνέχισε να επιμένει ότι δεν έλαβε οποιοδήποτε μισθό η μερίσματα από την εταιρεία συνολικού ποσού 66.127 όπως της υποβλήθηκε αναγνώρισε όμως την επιταγή με εκδότη την TH & E ELIA LIMITED, Τεκμήριο 18 που της υποδείχθηκε και την οποία εξαργύρωσε προσωπικά στις 29.12.2015 αφού ως υποστήριξε πρόκειτο για δανεικά χρήματα που είχε δώσει στον Κατηγορούμενου κατά τον Σεπτέμβριο του 2015 όπου και είχαν χωρίσει και τα οποία δεν της επέστρεψε παρά τις υποσχέσεις του με αποτέλεσμα να αναγκαστεί να προχωρήσει στην εξαργύρωση της επιταγής την οποία προηγουμένως η ίδια συμπλήρωσε επιμένοντας ότι έγινε με την εντολή και συγκατάθεση του κατηγορούμενου ο οποίος της είχε αναφέρει για την ύπαρξη χρημάτων στον λογαριασμό της εταιρείας και αρνήθηκε ότι δημιούργησε με αυτή της την ενέργεια οποιοδήποτε πρόβλημα ρευστότητας της εταιρείας επαναλαμβάνοντας ότι αυτό που δικάζετε εδώ είναι η δόλια απόσπαση των μηχανημάτων από μέρος του κατηγορούμενου.

Αρνήθηκε επίσης υποβολές ότι η ίδια είχε πρόθεση να πωλήσει τα μηχανήματα εξου και ρωτούσε διάφορους για τις αξίες του επισημαίνοντας ότι αν έπραττε κάτι τέτοιο τότε η ίδια θα κατηγορείτο για κλοπή διασαφηνίζοντας ότι η έρευνα στην οποία προέβαινε για τις αξίες των οχημάτων ήταν για να διαπιστώσει πόσα ήταν το δικό της αναλογούν μερίδιο. Η ίδια ουδέποτε ως υποστήριξε υποσχέθηκε στον κατηγορούμενο ότι θα του μεταβίβαζε τις δικές της μετοχές ούτε και πώς στις 29.12.2015 σε οικογενειακό τραπέζι είχε κάνει πρόταση σε συνεργάτη του κατηγορούμενου να του πουλούσε τα μηχανήματα της εταιρείας. Σε υποβολή μάλιστα ότι ο κατηγορούμενος προέβηκε στην μεταβίβαση των οχημάτων στις 30 και 31.12.2015 με σκοπό να τα διαφυλάξει από την ίδια η μάρτυρας διερωτήθηκε αν η κλοπή των μηχανημάτων έγινε για το καλό της εταιρείας ως οι δικηγόροι του κατηγορούμενου ισχυρίζονται.

Σε σχέση με το όχημα KUK420 και ότι αυτό μεταβιβάστηκε άμεσα αμέσως μετά την αγορά του το 2013 στην εταιρεία ERODOTOS G ERODOTOU καθότι απαιτείτο άδεια τύπου Α από τον ιδιοκτήτη του αλλά χρησιμοποιείτο εξ αρχής προς εξυπηρέτηση της TH & E ELIA LIMITED η μάρτυρας ανέφερε πώς δεν ενημερώθηκε ποτέ για αυτή την ενέργεια και μόνο όταν το έψαξε διαπίστωσε ότι στις 16.12.2013 είχε γίνει μεταβίβαση.

Αναφορικά με την ύπαρξη της συμφωνίας ημερομηνίας 04.09.2015 (Τεκμήριο 17) η πλευρά της υπεράσπισης έθεσε στη μάρτυρα σειρά ερωτήσεων που είχαν να κάνουν με την αμφισβήτηση της εγκυρότητας και δεσμευτικότητας αυτής αναφορικά με το πρόσωπο του κατηγορούμενου καθώς και την αμφισβήτηση που τυγχάνει μέσω ανταπαιτήσεων που καταχωρήθηκαν στις πολιτικές αγωγές που βρίσκονται μεταξύ τους σε εξέλιξη. Η μάρτυρας ανέφερε πώς το συγκεκριμένο έγγραφο ετοιμάστηκε, αναγνώστηκε και επεξηγήθηκε σε αμφότερους από τον δικηγόρο Νίκο Παπαθεοχάρους και έτυχε υπογραφής. Μάλιστα υποστήριξε την θέση ότι αυτό δεν διέπει τα θέματα της εταιρείας και των μετοχών τους και αρνήθηκε τις υποβολές ότι ο κατηγορούμενος έτυχε οποιουδήποτε ξεγελάσματος.

Τέλος η μάρτυρας αρνήθηκε υποβολές που της τέθηκαν μεταξύ άλλων ότι η αποξένωση των οχημάτων έγινε από τον κατηγορούμενο με σκοπό να προστατέψει αυτά και την επιχείρηση του από την μάρτυρα η οποία είχε πρόθεση να τα πωλήσει, γιατί ο κατηγορούμενος θεωρούσε ότι μπορούσε να λάβει με τον τρόπο αυτό το αντίτιμο των χρημάτων που ο ίδιος έβαλε στην εταιρεία, γιατί ο κατηγορούμενος πίστευε δεδομένων των παραστάσεων που η μάρτυρας του είχε κάνει για υπογραφή του Τεκμηρίου 17 ότι θα του μεταβίβαζε τις μετοχές της και είχε την συγκατάθεση της για την μεταβίβαση των μετοχών συνεπώς νομιμοποιείτο να μεταβιβάσει και περιουσιακά στοιχεία της εταιρείας και δεδομένου ότι ο κατηγορούμενος δεν γνώριζε ότι η μάρτυρας δεν μπορούσε να προχωρήσει σε μεταβιβάσεις των οχημάτων.

Τρίτος Μάρτυρας Κατηγορίας (ΜΚ3) παρουσιάστηκε ο Χ. Διογένους Ανώτερος Τεχνικός, Προϊστάμενος του Τμήματος Οδικών Μεταφορών της Επαρχίας Πάφου ο οποίος κατέθεσε στην διαδικασία ως Τεκμήριο 19 (Α,Β,Γ,Δ, και Ε) το ιστορικό μεταβιβάσεων των οχημάτων [ ], [ ], [ ], [ ] και [ ] ο οποίος και δεν αντεξετάστηκε. Ανέφερε πώς σε όλες τις περιπτώσεις των εγγράφων όπου σε αυτά γίνεται αναφορά σε εταιρεία ο διευθυντής έκαστης εταιρείας υπογράφει τα έντυπα αυτά.

Σε σχέση με το όχημα [ ] ανέφερε ότι αυτό μεταβιβάστηκε στις 30.08.2013 από την Χ’ ΠΑΥΛΗΣ & ΚΑΓΙΑΣ ΕΞΟΡΥΞΕΙΣ & ΦΟΡΤΩΣΕΙΣ ΛΤΔ προς την εταιρεία ΤΗ & E. ELIA LTD ενώ στις 16.12.2013 αυτό μεταβιβάστηκε από την TH & E. ELIA LTD προς την HERODOTOS G HERODOTOU CONSTRUCTION LTD (Τεκμήριο 19Α).

Σε σχέση με το όχημα [ ] ανέφερε ότι αυτό μεταβιβάστηκε στις 21.07.2011 από τον Ιάκωβο Δημητρίου προς την TH & E. ELIA LTD. Στις 31.12.2015 η TH & E. ELIA LTD προχώρησε στην μεταβίβαση αυτού στον Ηρόδοτο Ηλία ενώ ο Ηρόδοτος Ηλίας στις 15.03.2016 μεταβίβασε αυτό στην ΘΕΜΗΣ ΗΛΙΑ & ΥΙΟΙ ΛΙΜΙΤΕΔ. (Τεκμήριο 19Β).

Σε σχέση με το όχημα [ ] ανέφερε ότι αυτό μεταβιβάστηκε στις 30.12.2015 από την TH & E. ELIA LTD στον Ηρόδοτο Ηλία και στις 15.03.2016 αυτό μεταβιβάστηκε από τον Ηρόδοτο Ηλία στην ΘΕΜΗΣ ΗΛΙΑ & ΥΙΟΙ ΛΙΜΙΤΕΔ (Τεκμήριο 19Γ).

Σε σχέση με το όχημα [ ] ανέφερε ότι αυτό μεταβιβάστηκε στις 30.12.2015 από την TH & E. ELIA LTD στον Ηρόδοτο Ηλία και στις 15.03.2016 αυτό μεταβιβάστηκε από τον Ηρόδοτο Ηλία στην ΘΕΜΗΣ ΗΛΙΑ & ΥΙΟΙ ΛΙΜΙΤΕΔ (Τεκμήριο 19Δ).

Σε σχέση με το όχημα [ ] ανέφερε ότι αυτό μεταβιβάστηκε στις 30.12.2015 από την TH & E. ELIA LTD στο Μάριο Παναγιώτου και στις 15.03.2016 αυτό μεταβιβάστηκε από τον Μάριο Παναγιώτου στην ΘΕΜΗΣ ΗΛΙΑ & ΥΙΟΙ ΛΙΜΙΤΕΔ (Τεκμήριο 19Ε). 

Ο Κατηγορούμενος ως μέρος της κυρίως εξέτασης του υιοθέτησε το περιεχόμενο γραπτής δήλωσης (Τεκμήριο 20) στην οποία αναφέρει ότι εργάζεται στον τομέα των χωματουργικών εργασιών από την ηλικία των 17 ετών με την ίδρυση το 1998 δικής του επιχείρησης με την επωνυμία Θεμιστοκλής Ηλία. Περί το έτος 2005 η πρώην σύζυγος του Έλενα Αντωνιάδου του είχε αναφέρει ότι ήθελε να ιδρύσει εταιρεία η οποία να ασχολείται με την πώληση ρούχων έτσι συναντήθηκαν με τον τότε λογιστή τους ο οποίος τους εισηγήθηκε την σύσταση μιας εταιρείας γενικών επιχειρήσεων η οποία θα συμπεριλάμβανε τόσο τις χωματουργικές εργασίες όσο και την πώληση των ρούχων έτσι ώστε να πληρώνονται φόροι και έξοδα για μία εταιρεία αντί για δύο. Έτσι προχώρησαν στην δημιουργία της εταιρείας TH. & E. ELIA LIMITED και έκαστος έλαβε από μισές μετοχές. Μάλιστα ο κατηγορούμενος ως αναφέρει μετέφερε τόσο το πελατολόγιο και τον κύκλο εργασιών του όσο και όλα του τα εξαρτήματα, μηχανήματα και γενικά όλα τα περιουσιακά στοιχεία της επιχείρησης του στην νέα εταιρεία. Με τον καιρό διαπίστωσε πως η Ε. Αντωνιάδου δεν δούλευε την εταιρεία με το κομμάτι των ρούχων ενώ ήταν ο μόνος που έβαλε κεφάλαια, επενδύσεις, εργαζόταν και συνείσφερε οικονομικά στην εταιρεία συμπεριλαμβανομένης της κάλυψης των εξόδων για την σύσταση της εταιρείας, με την μόνη εμπλοκή της Ε. Αντωνιάδου σε κάποιες περιπτώσεις σε οικογενειακό κλίμα να καθαρογράφει κάποιες προσφορές όπως έπραττε και ο μεγάλος τους ο γιός. Ήταν επίσης κατηγορηματικός ότι ουδέποτε η Ε. Αντωνιάδου είχε πληρώσει οποιαδήποτε χρέη της προηγούμενης επιχείρησης που διατηρούσε.

Παρά την παραβίαση της συμφωνίας από μέρους της ο Κατηγορούμενος της έδινε χαριστικά μερίσματα μέχρι και το έτος 2016 και μισθό μέχρι το έτος 2010 καθαρά και μόνο επειδή ήταν σύζυγος και μητέρα των παιδιών του και όχι γιατί προσέφερε στην εταιρεία. Περί τα έτη 2009 – 2010 μετά από αρκετές συζητήσεις που είχαν αναφορικά με την μη δραστηριοποίηση της με την πώληση ρούχων μέσω της εταιρείας του ανακοίνωσε ότι θα ίδρυε την δική της εταιρεία για το ινστιτούτο αισθητικής πράγμα το οποίο έπραξε σύμφωνα με τον Κατηγορούμενο παρουσιάζοντας το Τεκμήριο 21 που αφορά την εταιρεία Ε.Α. ΕLENBEAUTY SALOON TRAINING LTD. Δεδομένου του γεγονότος αυτού και το ότι η TH. & E. ELIA LIMITED δραστηριοποιείτο μόνο με τις χωματουργικές εργασίες της ζήτησε να του επιστρέψει το 50% των μετοχών της εταιρείας καθώς και να παραιτηθεί από το δικαίωμα υπογραφής που είχε με το οποίο δέσμευε την εταιρεία στην Τράπεζα και αυτή υποσχέθηκε να το πράξει. Μάλιστα σε αρκετές συζητήσεις τους αναγνώρισε ακόμα και μπροστά στον λογιστή τους Κυριάκο Δρουσιώτη το ζήτημα αυτό και ο μοναδικός λόγος που δεν της ασκείτο πίεση ήταν διότι ήταν σύζυγος και μητέρα των παιδιών του.

Το έτος 2015 μετά από προβλήματα στην σχέση τους αποφάσισαν να χωρίσουν με την Ε. Αντωνιάδου να του ζητά όπως της μεταβιβάσει την κυριότητα ενός αυτοκινήτου και την αποχώρηση του από ένα γραμμάτιο που της άνηκε με τον Κατηγορούμενο να συμφωνεί με την προϋπόθεση ότι θα του μεταβίβαζε το 50% των μετοχών της εταιρείας με την Ε. Αντωνιάδου να το αποδέχεται. Τον Σεπτέμβριο του 2015 τον πήρε τηλέφωνο όπως μεταβεί στον δικηγόρο της κ. Παπαθεοχάρους για να υπογράψει συμφωνία που σύνταξε σύμφωνα και με την πιο πάνω συμφωνία. Αφού μετέβηκε στο γραφείο του δικηγόρου και η Ε. Αντωνιάδου τον ενημέρωσε πως η συμφωνία που ετοιμάστηκε περιλάμβανε τα όσα συμφώνησαν και ότι σε αυτή περιλαμβανόταν και όρος ότι θα του επέστρεφε τις μετοχές αυτός υπέγραψε χωρίς να διαβάσει το έγγραφο. Mάλιστα κατά την δια ζώσης μαρτυρία του με αναφορές σε συγκεκριμένους όρους του Τεκμηρίου 17 ανέφερε πως ουδέποτε θα το είχε υπογράψει αν το είχε προηγουμένως διαβάσει παραπέμποντας και στην συμφωνία δανείου (Τεκμήριο 22) η οποία παρουσιάζει και τους δύο ως πρωτοφειλέτες και αφορούσε δανειοδότηση της ανέγερσης της κατοικίας όπου διέμεναν όταν ήταν μαζί και διαμένει σήμερα η Ε. Αντωνιάδου. 

Στις 29.12.2015 ενημερώθηκε από λειτουργό της Τράπεζας Κύπρου ότι η Ε. Αντωνιάδου τράβηξε από τον λογαριασμό της εταιρείας με κατάθεση επιταγής την οποία υπέγραψε η ίδια (σχετικό το Τεκμήριο 18 όπου και αναγνώρισε) σχεδόν όλο το διαθέσιμο υπόλοιπο που υπήρχε ενώ οι αναφορές της στο Δικαστήριο κατά την μαρτυρία της ότι της χρωστούσε χρήματα όταν είχαν χωρίσει και ότι της είχε πει να πάει να τραβήξει τα χρήματα υποστήριξε ο Κατηγορούμενος πως πρόκειται για ψέματα. Μάλιστα την επόμενη ημέρα ήτοι στις 30.12.2015 ενημερώθηκε από πρόσωπο που ασχολείται με τις χωματουργικές εργασίες το οποίο βρέθηκε το προηγούμενο βράδι σε τραπέζι με την Ε. Αντωνιάδου ότι του είχε προτείνει την πώληση των μηχανημάτων της εταιρείας. Φοβούμενος την ζημιά που θα έκανε στην επιχείρηση τυχόν πώληση των μηχανημάτων από την Ε. Αντωνιάδου και με δεδομένο ότι αυτή υπέγραφε και δέσμευε την εταιρεία αφού πίστευε ότι είχε την δυνατότητα να πουλήσει τα μηχανήματα και σε συνέχεια της ενέργειας της για ανάληψη του διαθέσιμου υπολοίπου της εταιρείας ενώ αυτή υπόσχετο ότι θα προχωρούσε στην μεταβίβαση των μετοχών και θα παραιτείτο από το δικαίωμα δέσμευσης της εταιρείας αλλά και την υπογραφή τον Σεπτέμβριο ότι θα του μεταβίβαζε τις μετοχές κατάλαβε ότι προσπαθούσε να τον καταστρέψει για αυτό και έτρεξε την ίδια ημέρα να μεταβιβάσει τα μηχανήματα από την εταιρεία για να μην μπορεί να τα πουλήσει θεωρώντας ότι δεν κάνει κάτι παράνομο απεναντίας θεωρούσε ότι θα έσωζε την επιχείρηση του.

Σε σχέση με το όχημα [ ] ανάφερε πως αυτό μεταβιβάστηκε μετά την αγορά του το 2013 στην εταιρεία HERODOTOS G. HERODOTOU CONSTRUCION LTD επειδή χρειαζόταν σύμφωνα με το νόμο να έχει άδεια ο ιδιοκτήτης τύπου Α, δηλαδή για δημόσια χρήση ενώ το συγκεκριμένο όχημα χρησιμοποιείτο εξ αρχής αποκλειστικά προς εξυπηρέτηση της TH & E ELIA LIMITED. Στην συνέχεια αποφάσισε την ίδρυση καινούργιας εταιρείας στην οποία δεν θα είχε ‘’χερι’’ η Ε. Αντωνιάδου πράγμα και το οποίο έπραξε με τα οχήματα να μεταβιβάζονται από τον αδελφό και τον ανιψιό του όπου και είχαν μεταβιβαστεί σε αυτήν συνεχίζοντας τις εργασίες του με την νέα εταιρεία. Προχώρησε όπως περαιτέρω υποστήριξε και στην πληρωμή πολλών οφειλών της TH. & E. ELIA LIMITED ανερχόμενες σε πολλές δεκάδες χιλιάδες ευρώ μεταξύ άλλων και τις οφειλές της προς την τράπεζα ενώ τόνισε πως όλα τα περιουσιακά στοιχεία της εταιρείας είτε είχαν μεταβιβαστεί από την προηγούμενη της εταιρείας δραστηριοποίηση του είτε αποκτήθηκαν από χρήματα προερχόμενα από την δραστηριοποίηση της εταιρείας από τις εργασίες του Κατηγορούμενου.  

Αναφέρθηκε επίσης στην καταχώρηση από μέρους της Ε. Αντωνιάδου δύο αγωγών την έκθεση απαίτησης της μίας εξ αυτών να καταθέτει ως Τεκμήριο 23 χωρίς όμως να θυμάται τι αφορούσε η δεύτερη προχωρώντας σε απόρριψη δικογραφημένων ισχυρισμών που περιλήφθηκαν από την Ε. Αντωνιάδου στην έκθεση απαίτησης της Αγωγής Ε.Δ. Πάφου 1371/16.

Αντεξεταζόμενος υποστήριξε την θέση πως πριν την σύσταση της εταιρείας TH. & E. ELIA LIMITED ο ίδιος παρά το ότι δεν κατάφερε να λάβει απολυτήριο λυκείου αφού δεν ήταν καλός μαθητής δραστηριοποιείτο από την ηλικία των 18 ετών με τις χωματουργικές εργασίες ως πρόσωπο με την επιχείρηση του να είναι γνωστή με την ονομασία Θεμιστοκλής Ηλία. Όταν αποφασίστηκε η σύσταση της εταιρείας με εξ ημισίας μετόχους τον ίδιο και την σύζυγο του αυτό έγινε γιατί η τελευταία επιθυμούσε να δραστηριοποιηθεί μέσω αυτής με την πώληση ρούχων πράγμα το οποίο ήδη έπραττε διατηρώντας μαγαζί κάτω από το σπίτι που έμενε εξου και ο ίδιος μετέφερε στην νέα εταιρεία όλα τα μηχανήματα και πελατολόγιο που είχε συνεχίζοντας τις χωματουργικές εργασίες μέσω της νέας εταιρείας στην οποία θα συμμετείχε και η σύζυγος του με την πώληση ρούχων πράγμα το οποίο ως υποστήριξε αυτή έπραξε για πολύ μικρό χρονικό διάστημα παραπέμποντας μάλιστα και στο Τεκμήριο 26 ήτοι τα τιμολόγια αγοράς ρούχων και μετά επιθυμούσε να ανοίξει δική της εταιρεία που θα δραστηριοποιείτο και με την αισθητική όπου είναι και το επάγγελμα της.

Σε σχέση με τα πέντε οχήματα της εταιρείας αυτός αρνήθηκε υποβολές ότι ως διευθυντής της εταιρείας έκλεψε αυτά υποστηρίζοντας την θέση πως τα μηχανήματα ήταν δικά του δίδοντας εξηγήσεις σε σχέση με το ιστορικό απόκτησης τους όπως και η εταιρεία και οι πελάτες της. Προέβαλε την θέση πως απεναντίας ήταν η Ε. Αντωνιάδου που πήγε στην τράπεζα και προχώρησε σε ανάληψη χρημάτων από τον τραπεζικό λογαριασμό της εταιρείας χωρίς ο ίδιος να το γνωρίζει και αφήνοντας εκτεθειμένη την εταιρεία ενώ έλεγε και ότι θα πουλούσε τα αυτοκίνητα της εταιρείας με αποτέλεσμα ο ίδιος να αναγκαστεί για να τα προστατεύσει να τα μεταβιβάσει αρχικά σε συγγενικά του πρόσωπα και στην συνέχεια στην νέα του εταιρεία. Σε σχέση μάλιστα με το όχημα ΚUK420 αυτό δεν μπορούσε ποτέ να εγγραφεί στην εταιρεία τους εξου και εξ αρχής όταν αγοράστηκε το 2013 αυτό εγγράφηκε σε άλλη εταιρεία η οποία κατείχε και συγκεκριμένη άδεια που ήταν προαπαιτούμενη για την χρήση του και το οποίο φορτηγό χρησιμοποιείτο όμως αποκλειστικά για τις επαγγελματικές εργασίες της TH. & E. ELIA LIMITED. Αρνήθηκε επίσης υποβολές που αφορούσαν την ισχυριζόμενη πολύ κακή οικονομική του κατάσταση και τις θέσεις ότι λάμβανε οικονομική βοήθεια και ενίσχυση από την σύζυγο του διερωτώμενος πόσα χρήματα τελικά κέρδιζε η σύζυγος του από την δική της εργασία που ήταν σε θέση να τον ενισχύει οικονομικά όπως ισχυρίζεται. 

Σε ερωτήσεις που του τέθηκαν αναφορικά με την συμφωνία ήτοι το Τεκμήριο 17 αυτός επέμενε πως το υπέγραψε χωρίς αν το διαβάσει αφού η Αντωνιάδου τον είχε διαβεβαιώσει γιατί τον είχε διαβεβαιώσει ότι αφορούσε μεταξύ άλλων και την επιστροφή από την Αντωνιάδου των μετοχών της εταιρείας πράγμα το οποίο όμως δεν έγινε παρά τις υποσχέσεις της και πως δεν υπέγραψε το έγγραφο με τέτοιο περιεχόμενο ποτέ αν το είχε προηγουμένως διαβάσει. Ο ίδιος συνέχισε να επιμένει ότι η Αντωνιάδου κανένα ποσό δεν εισέφερε στην εταιρεία ούτε και έδωσε σε αυτόν οποιοδήποτε ποσό χρημάτων για την οικονομική του ενίσχυση ενώ αρνήθηκε πως τον δάνεισε και χρήματα όταν αυτός θα έφευγε από το σπίτι τους τα οποία ουδέποτε επέστρεψε στην Αντωνιάδου. Μάλιστα διερωτήθηκε από που εύρισκε τόσα χρήματα η Αντωνιάδου αφού όπως η ίδια υποστήριζε εργαζόταν μόνο ερασιτεχνικά. Επανέλαβε την θέση ότι προχώρησε στην μεταβίβαση των οχημάτων ένεκα του φόβου ότι η Αντωνιάδου θα του τα πωλούσε και έπρεπε να προστατεύσει τόσο την εταιρεία του όσο και την δουλειά του αφού μόνος του ουσιαστικά δούλευε την εταιρεία και αγόραζε τα μηχανήματα και πλήρωνε τα χρέη της.

Τέλος αρνήθηκε αριθμό υποβολών που αφορούσαν την κατ ισχυρισμό κλοπή από μέρους του των επίδικων οχημάτων και πως η TH. & E. ELIA LIMITED ιδρύθηκε με σκοπό την από μέρους της Ε. Αντωνιάδου επένδυση στην ανάπτυξη της εταιρείας.

Mάρτυρας Υπεράσπισης 1 (ΜΥ1) κλήθηκε και παρουσιάστηκε ο κ. Πολύδωρος (Δώρος) Κασινόπουλος εγκεκριμένος λογιστής – ελεγκτής στο επάγγελμα το οποίο ασκεί από το 1991. Γνωρίζει τον κατηγορούμενο ως ανέφερε αφού αυτός ήταν πελάτης του ως αυτοτελώς εργαζόμενος και ακολούθως όταν έγινε η σύσταση της εταιρείας TH. & E. ELIA LIMITED συνέχισε να παραμένει πελάτης του για περίοδο 1 με 2 έτη και στην συνέχεια πήγε σε άλλο λογιστή. Όταν του υποδείχθηκε το Τεκμήριο 24 ανέφερε πώς πρόκειται για αίτηση που υποβάλλεται στην υπηρεσία ΦΠΑ με σκοπό να εγγραφεί στο μητρώο του, αίτηση την οποία συμπλήρωσε ο ίδιος υπογράφηκε από τον Κατηγορούμενο και αφορά την εταιρεία TH. & E. ELIA LIMITED. Σύμφωνα με τον μάρτυρα παρά το γεγονός ότι ο κατηγορούμενος δραστηριοποιείτο στις χωματουργικές εργασίες η συγκεκριμένη εταιρεία συστάθηκε μετά από συμβουλή που έδωσε ο ίδιος όταν επιθυμούσε να προστεθεί και η επιχειρηματική δραστηριότητα πώλησης ρούχων και από την στιγμή που ήταν ζευγάρι μεταξύ τους έφτασε το συμπέρασμα να τους συστήσει να ιδρύσουν την συγκεκριμένη εταιρεία όπως και έγινε μέσω του Τεκμηρίου 4 το οποίο προσυπογράφει και ο ίδιος ως μάρτυρας των υπογραφών και με μετόχους εξ ημισίας την κα. Αντωνιάδη και τον Κατηγορούμενο. Δεν ήταν σε θέση να πει κατά πόσον πράγματι ο κατηγορούμενος μεταβίβασε περιουσιακά του στοιχεία στην νέα εταιρεία αλλά ανέφερε πώς με βάση τη δήλωση που έγινε στο ΦΠΑ όφειλε να προχωρήσει στην μεταβίβαση των δραστηριοτήτων του αλλά και οτιδήποτε πάγιο.

Ερωτούμενος κατά πόσον γνωρίζει αν η κα Αντωνιάδη έβαλε οποιαδήποτε χρήματα κατά την σύσταση της εταιρείας ανέφερε πώς κατά το χρόνο δημιουργίας της δεν απαιτούντο οποιαδήποτε χρήματα χωρίς όμως να είναι σε θέση να πει αν αυτή έβαλε στην συνέχεια. Σημείωσε όμως πως από τα λογιστικά βιβλία που διατηρούσε στο γραφείο δεν πρόσεξε να υπάρχει σε αυτά οποιαδήποτε επένδυση στην εταιρεία από την κα Αντωνιάδη. Τέλος σε σχέση με το περιεχόμενο του Τεκμηρίου 26 ανέφερε πως πρόκειται για εγγραφές στα λογιστικά βιβλία της εταιρείας που διενήργησε το γραφείο του και που αφορούν συγκεκριμένα τιμολόγια αγοράς ρουχισμού χωρίς όμως να έχει εντοπίσει οποιεσδήποτε εισπράξεις στα λογιστικά βιβλία της εταιρείας που διατηρούσε από την πώληση ρούχων.

Αντεξεταζόμενος απόρριψε τις θέσεις της Κατηγορούσας Αρχής ότι δεν ήρθε στο Δικαστήριο να πει την αλήθεια αλλά για να βοηθήσει τον Κατηγορούμενο. Επιβεβαίωσε πώς το συγκεκριμένο πρόσωπο ήταν πελάτης του από το 2001 την περίοδο που αυτός ήταν αυτοτελώς εργαζόμενος αλλά και στην συνέχεια όταν ιδρύθηκε η επίδικη εταιρεία χωρίς όμως να έχει οποιεσδήποτε φιλικές σχέσεις με αυτόν εκτός από την επαγγελματική και τον οποίο μάλιστα δεν ξαναείδε από τον καιρό που έφυγε από το γραφείο του και τον ανέλαβε άλλος λογιστής. Μάλιστα στο Δικαστήριο παρουσιάστηκε όταν οι δικηγόροι του επικοινώνησαν μαζί του και του ζήτησαν να έρθει στο Δικαστήριο να δώσει μαρτυρία για να πει αυτά τα οποία ήξερε χωρίς να έχει κάποιο πρόβλημα.

Ένεκα της παρέλευσης παρά πολλών ετών δεν ήταν σε θέση να πει πόσες φόρες είχε δει την κα Αντωνιάδη από το 2001 αφού στο γραφείο του ερχόταν συνήθως ο Κατηγορούμενος και δεν είχε λόγο να έρθει η παραπονούμενη, όμως όπως ανάφερε από την στιγμή που ο ίδιος υπογράφει ως μάρτυρας των υπογραφών στο Καταστατικό της εταιρείας αυτό έγινε τόσο στην παρουσία του Κατηγορούμενου όσο και της Παραπονούμενης που το υπέγραψαν ως μέτοχοι. Το καταστατικό της συγκεκριμένης εταιρείας έχει περιλάβει 39 πιθανές δραστηριότητες στις οποίες θα μπορούσε να δραστηριοποιηθεί αλλά μέσω της αίτηση για εγγραφή στο ΦΠΑ δηλώθηκε ότι αυτή θα δραστηριοποιείτο σε δύο συγκεκριμένες δραστηριότητες ήτοι τις χωματουργικές εργασίες και την πώληση ρούχων.

Σε σχέση με το περιεχόμενο του Τεκμηρίου 24 της αίτησης εγγραφής στο ΦΠΑ επιβεβαίωσε πως αυτή συμπληρώθηκε από τον ίδιο και δεν υπογράφετε από την παραπονούμενη αλλά από τον Κατηγορούμενο, σημείωσε όμως πως η συγκεκριμένη αίτηση συνοδεύεται από δύο άλλα έγγραφα τα οποία δεν αποτελούν μέρος του Τεκμηρίου 24 αλλά το ΦΠΑ θα πρέπει να τα έχει και τα οποία υποβάλλονται μαζί της στο ΦΠΑ και αφορούν την μεταβίβαση των επιχειρήσεων που διατηρούσε από την μία ο Κατηγορούμενος και από την άλλη η Παραπονούμενη οι οποίοι έκαστος εξ αυτών ως αναγράφεται και στην αίτηση (2^η σελίδα για τον Κατηγορούμενο και 3^η σελίδα για την Παραπονούμενη του Τεκμηρίου 24) είχαν πριν την εγγραφή της εταιρείας ξεχωριστές εγγραφές στο ΦΠΑ για τις επιχειρήσεις που ο καθένας προσωπικά διατηρούσε με αποτέλεσμα να είναι αναγκαίο ο καθένας να πρέπει να υπογράψει ξεχωριστά  για την δική του επιχείρηση έτσι ώστε αυτή να ενσωματωθεί και να γίνει ένα στη νεοσυσταθείσα εταιρεία για την οποία υποβλήθηκε η αίτηση για εγγραφή της στο ΦΠΑ.

Σε ερώτηση μάλιστα της κας Μανώλη κατά πόσον γνώριζε αν πράγματι η Παραπονούμενη διατηρούσε κατάστημα πώλησης ρούχων ο μάρτυρας ανέφερε πώς αυτό δεν ήταν αναγκαίο αφού θα μπορούσε να πουλάει ρούχα από οπουδήποτε είτε από το σπίτι της είτε μέσω διαδικτύου ή ακόμα και στο δρόμο. Ενώ υποστήριξε επίσης την θέση πως δεν θα μπορούσε η Παραπονούμενη να μην είχε ιδέα για την αίτηση εγγραφής στο ΦΠΑ αφού είχε δική της εγγραφή στο ΦΠΑ και στο ΦΠΑ δεν γράφεσαι ως χαρακτηριστικά ανέφερε απλά για το χόμπι σου αφού γίνονται έλεγχοι και ζητούν μάλιστα και το πρώτο τιμολόγιο που εκδίδεις.

Σε σχέση με το περιεχόμενο του Τεκμηρίου 26 επιβεβαίωσε επίσης πως ο ίδιος δεν είχε κάποια προσωπική εμπλοκή με την παραλαβή των τιμολογίων που περιγράφονται σε αυτό καθώς συνήθως αυτά παραλαμβάνονταν από τους υπαλλήλους του και όχι από τον ίδιο, το μόνο σίγουρο όμως ήταν ότι αυτά έφτασαν στο γραφείο του και περάστηκαν μέσα στα λογιστικά βιβλία της εταιρείας. Δεν ήταν επίσης σε θέση να γνωρίζεται τις συνθήκες έκδοσης των τιμολογίων.

Ο μάρτυρας σημείωσε πως δεν ήταν σε θέση να γνωρίζει τι έχει συμφωνηθεί μεταξύ του Κατηγορούμενου και της Παραπονούμενης αλλά αυτό που είναι προφανές από τα έγγραφα είναι ότι και οι δύο υπέγραψαν να γίνουν εξ ημισίας μέτοχοι της συγκεκριμένης εταιρείας και πως και οι δύο υπέγραψαν τα σχετικά έγγραφα της αίτησης του ΦΠΑ έτσι ώστε η επιχείρηση ενός έκαστου εξ αυτών να γίνει μία και να περιληφθεί στην συγκεκριμένη εταιρεία. Αυτό θα έγινε μετά από συμβουλή του ιδίου για μείωση των εξόδων αφού δύο ξεχωριστές επιχειρήσεις θα γίνονταν μία. Δεν μπορεί ούτε βεβαίως να γνωρίζει αν η Παραπονούμενη έδωσε οποιαδήποτε χρήματα στον Κατηγορούμενο γιατί αυτός αντιμετώπιζε οικονομικές δυσκολίες ή αν αυτή επένδυσε ποσά στην εταιρεία αφού τέτοια ενημέρωση ο ίδιος δεν είχε ούτε και από έλεγχο των λογιστικών βιβλίων της εταιρείας φαίνεται να παρουσιάζεται τέτοια επένδυση ή συνεισφορά ή κάλυψη εξόδων που αν γινόταν και το ελεγκτικό του γραφείο ενημερωνόταν θα το κατάγραφε στους λογαριασμούς ή θα το έψαχνε δίδοντας για παράδειγμα πως αν ένα αυτοκίνητο της εταιρείας που αγοράστηκε με τραπεζική χρηματοδότηση (finance) εξοφλείτο ή αν ένα δάνειο πληρωνόταν τότε θα ρωτούσαν την προέλευση αυτών των χρημάτων για να καταγραφεί στους λογαριασμούς της εταιρείας και να πιστωθεί και το πρόσωπο που έδωσε τα χρήματα αυτά.     

Τέλος ανέφερε πως δεν γνωρίζει το οτιδήποτε σε σχέση με την αποξένωση οχημάτων που ανήκαν στην εταιρεία με ενέργειες του Κατηγορούμενου ενώ σε υποβολή της κας Μανώλη ότι δεν ήρθε στο Δικαστήριο για να πει την αλήθεια αλλά για να βοηθήσει τον Κατηγορούμενο ανέφερε πώς διερωτάται γιατί να προσέλθει να τον βοηθήσει ένα πελάτη που έφυγε από το γραφείο του πριν από 20 χρόνια και θα πρέπει να εκπλήττεται και ο ίδιος ο κατηγορούμενος που ήρθε στο Δικαστήριο να δώσει μαρτυρία γιατί άλλος στην θέση του δεν θα ερχόταν καν.

Μάρτυρας Υπεράσπισης 2 (ΜΥ2) παρουσιάστηκε ο Κυριάκος Δρουσιώτης εγκεκριμένος λογιστής / ελεγκτής μέλος του Συνδέσμου Ελεγκτών Κύπρου εργαζόμενος για χρόνια σε πολυεθνικές εταιρείες στην Κύπρο και στο εξωτερικό ενώ από το 1987 λειτουργεί το δικό του λογιστικό / ελεγκτικό οίκο στην Πάφο. Πρόκειται για πρόσωπο το οποίο κατέθεσε στην διαδικασία τα Τεκμήρια 28 έως και 36 ενώ σε σχέση με την εταιρεία TH & E ELIA LΤD ανέλαβε ως λογιστής / ελεγκτής της από το 2008 μέχρι και τον Μάιο του 2016 όπου και τηρούσε τα λογιστικά της βιβλία και ετοίμαζε τους ελεγμένους λογαριασμούς οι οποίοι υποβάλλονταν στον Έφορο Φορολογίας. Σημείωσε πως για τα έτη 2006 και 2007 τα βιβλία της είχαν προσκομιστεί από τον προηγούμενο λογιστή της εταιρείας δεν είχαν όμως ελεχθεί ενώ το γραφείο του προχώρησε στην ετοιμασία ελεγμένων λογαριασμών τόσο για τα έτη 2006 και 2007 στη βάση των πληροφοριών που έλαβαν από τον προηγούμενο λογιστή όσο και για τα έτη από το 2008 μέχρι και τον Μάιο του 2016.

Στην συνέχεια ως υποστήριξε τον Μάιο του 2016 αποφασίστηκε η λειτουργία μιας άλλης εταιρείας ήτοι της Θέμης Ηλία & Υιοί Λτδ το ενεργητικό και παθητικό της οποίας θα λάμβανε από την TH & E ELIA LΤD με αποτέλεσμα αυτά να μεταβιβαστούν σαν δρώσα οικονομική μονάδα σημειώνοντας όμως πως ο ίδιος δεν είναι ελεγκτής της νέας εταιρείας.

Γνωρίζει τόσο τον Κατηγορούμενο όσο και την σύζυγο του Έλενα Αντωνιάδου οι οποίοι τον επισκέπτονταν στο γραφείο του.   Κατά το έτος 2019 και συγκεκριμένα στις 14 Ιανουαρίου 2019 ετοίμασε έκθεση την οποία κατέθεσε ως Τεκμήριο 28 στο περιεχόμενο της οποίας γίνεται αναφορά στο ιστορικό της εταιρείας TH & E ELIA LTD και την από μέρους του παραχώρηση υπηρεσιών λογιστή/ ελεγκτή, στην ετοιμασία των ελεγμένων λογαριασμών, την εμπλοκή ξεχωριστά τόσο του Θέμη Ηλία όσο και της Έλενας Αντωνιάδου στην εταιρεία αυτή όσο και στις εταιρείες Θέμης Ηλία & Υιοί Λτδ και Ε.Α. ΕLENBEAUTY SALOON TRAINING LTD με την τελευταία εταιρεία να έχει συσταθεί από το γραφείο του μάρτυρα αναγνωρίζοντας ως σχετικό το Τεκμήριο 21 καθώς και στην κατάληξη του επί της έκθεσης και των σχετικών παραρτημάτων ότι η κα. Αντωνιάδου παρά το γεγονός ότι παρουσιαζόταν ως μέτοχος του 50% του μετοχικού κεφαλαίου της TH & E ELIA LΤD αυτή δεν προχώρησε σε καμιά εισφορά / συνεισφορά προς την εταιρεία καθότι τέτοιο αποδεικτικό εισφοράς δεν παρουσιάστηκε ούτε την περίοδο που ο κ. Κασινόπουλος διατηρούσε τα βιβλία της εταιρείας για τα έτη 2006 και 2007 ούτε και στην συνέχεια όταν το γραφείο του μάρτυρα ανέλαβε την τήρηση των βιβλίων της εταιρείας με αποτέλεσμα στα ελεγμένα πλέον λογιστικά βιβλία να μην γίνεται καμιά αναφορά περί ύπαρξης οποιασδήποτε εισφοράς από την κα. Αντωνιάδου προς την εταιρεία στην οποία ήταν μέτοχος. Παρά το γεγονός αυτό αυτή λάμβανε ως ανέφερε μέχρι και το έτος 2010 τόσο μισθοδοσία όσο και μερίσματα αλλά και πληρωμή εξόδων της από την εταιρεία ως διαφαίνονται επί του Παραρτήματος 1 του Τεκμηρίου 28 και επεξηγούνται αναλυτικότερα επί των Τεκμηρίων 31 μέχρι και 35 στα οποία έκανε σχετική αναφορά. Μάλιστα σημείωσε πως τα ποσά που λάμβανε η κα Αντωνιάδου επιβεβαιώνονται από τους προσωπικούς της λογαριασμούς καθώς επίσης και τις φορολογικές δηλώσεις τόσο της εταιρείας της TH & E ELIA LΤD όσο και των προσωπικών της φορολογικών δηλώσεων δηλώσεις οι οποίες έχουν υποβληθεί στον Έφορο Φορολογίας έχουν ελεχθεί και πληρωθεί σχετική φορολογία και δεν μπορούν να τύχουν οποιασδήποτε αμφισβήτησης.

Μάλιστα ο μάρτυρας ως σημειώνει και στην έκθεση του επειδή η κα. Αντωνιάδου δεν συμμετείχε τελικά στις επιχειρηματικές δραστηριότητες της TH & E ELIA LΤD η οποία είχε συσταθεί ως του ανέφεραν για να συμπεριλάβει και την επιχείρηση της που διατηρούσε για πώληση ρούχων και καλλυντικών απόφαση η οποία επιβεβαιώνεται και από την αίτηση εγγραφής της εταιρεία στο ΦΠΑ αναγνωρίζοντας ως σχετικό επί τούτου το Τεκμήριο 24 αποφάσισε το Απρίλιο του 2009 να ιδρύσει την δική της εταιρεία που θα ήταν 100% μέτοχος όπως και έπραξε με την εγγραφή της E.A. Elenbeauty Saloon Training Ltd η οποία θα ασχολείτο αποκλειστικά με τις δικές της επιχειρήσεις με αποτέλεσμα να υποσχεθεί στις συναντήσεις που είχαν ότι θα ακύρωνε το δικαίωμα υπογραφής της που διατηρούσε προς την τράπεζα σε σχέση με την εταιρεία TH & E ELIA LΤD και θα επέστρεφε το 50% των μετοχών της εταιρείας χωρίς όμως ποτέ αυτή να το πράξει. Μάλιστα ως ο μάρτυρας σημείωσε κατά τις συναντήσεις που είχαν με τους μετόχους της εταιρείας TH & E ELIA LΤD δηλαδή τόσο τον Θέμη Ηλία όσο και την Έλενα Αντωνιάδου για την επεξήγηση των ελεγμένων λογαριασμών τηρούνταν πρακτικά όπως μεταξύ άλλων αυτό που παρουσίασε ημερομηνίας 01.03.2012 (Τεκμήριο 30) το οποίο υπογράφεται από τον ίδιο και στο οποίο γίνεται αναφορά μεταξύ άλλων για το ότι θα έπρεπε η κα. Αντωνιάδου να μεταβιβάσει στον Θέμη Ηλία τις μετοχές που αυτή κατείχε αφού αυτή ξεκίνησε να εργάζεται μόνη της με δική της δραστηριότητα.  

Αντεξεταζόμενος επιβεβαίωσε πως την έκθεση του Τεκμήριο 28 την ετοίμασε μετά που του το είχε ζητήσει η πλευρά του Κατηγορούμενου και ενώ τόσο ο τελευταίος όσο και η παραπονούμενη έπαψαν να είναι πελάτες του λογιστικού / ελεγκτικού του γραφείου από το έτος 2016 όπου ο ίδιος τους είχε ζητήσει να αποχωρήσουν και να βρουν άλλο λογιστή επισημαίνοντας πως η έκθεση ετοιμάστηκε από τον ίδιο στη βάση του συνόλου των στοιχείων και εγγράφων που είχε στην διάθεση του από την πρώτη ημέρα που τους είχε αναλάβει και είχε προσωπική επαφή και συναντήσεις μαζί τους αλλά και από όλα τα στοιχεία που του είχε κοινοποιήσει ο προηγούμενος τους λογιστής για τα έτη 2006 και 2007 με σκοπό να ετοιμαστούν από το δικό του γραφείο οι ελεγμένοι λογαριασμοί.

Ο ίδιος επέμενε πως σύμφωνα με την δική του προσωπική επαφή με τους πελάτες οι οποίοι ήταν ανδρόγυνο και τα όσα του είχε αναφέρει και ο Κασινόπουλος καθώς και τα διαθέσιμα έγγραφα γνώριζε αλλά και προέκυπτε πως η εταιρεία TH & E ELIA LTD είχε συσταθεί από τον Θέμη Ηλία και την Αντωνιάδου στη βάση κοινής τους προφορικής συμφωνίας ότι αμφότεροι θα δραστηριοποιούνταν μέσω της νέας εταιρείας της οποίας ιδιοκτησία κατείχαν από 50% με την ενσωμάτωση σε αυτήν των εργασιών που έκαστος διατηρούσε προηγουμένως δηλαδή ο Ηλία στα χωματουργικά και η Αντωνιάδου στην πώληση ρούχων και αυτό προκύπτει και από την βεβαίωση εγγραφής του ΦΠΑ.

Ο ίδιος επέμενε στην θέση πως από τις κατά καιρούς συναντήσεις που είχε με την Αντωνιάδου γνώριζε για την κοινή εγγραφή στο ΦΠΑ της εταιρείας και την λειτουργία της και διερωτήθηκε για ποια επένδυση αναφέρεται η κα. Μανώλη από μέρους της Αντωνιάδου από την στιγμή που τέτοια εισφορά δεν παρουσιάζεται στους εγκεκριμένους ελεγμένους λογαριασμούς. Γνώριζε πως η Αντωνιάδου ήταν αισθητικός και μάλιστα είχε επισκεφθεί και το υποστατικό της στο οποίο διατηρούσε πολύ λίγα ρούχα επιβεβαιώνοντας πως δεν είχε χωριστό κατάστημα για την πώληση ρούχων ενώ ερωτούμενος γιατί προχώρησε τότε στην εγγραφή της εταιρείας Ε.Α. ELENBEAUTY SALOON TRAINING LTD ανέφερε πως αυτό έγινε από το δικό του γραφείο με σκοπό η Αντωνιάδου να ασχοληθεί ξεχωριστά με τις δικές της δραστηριότητες.

Ο Μάρτυρας ανέφερε πως μετά το έτος 2009 που είχαν έρθει στο γραφείο του και οι δύο εμπλεκόμενοι γίνονταν αρκετές συναντήσεις με την Αντωνιάδου να εκφράζει την πρόθεση της να κάνει δική της εταιρεία όπως και έγινε τον Απρίλιο του 2009 με την ίδια να δεσμεύεται στις συναντήσεις αυτές ότι θα απέσυρε το δικαίωμα υπογραφής της που είχε στην τράπεζα και θα επέστρεφε το 50% των μετοχών που κρατούσε στον Ηλία. Ο ίδιος μάλιστα είχε ετοιμάσει και σχετικό πρακτικό ημερομηνίας 01 Μαρτίου 2012 (Τεκμήριο 30) και αναφέρθηκε σε ξεκάθαρη εικόνα που υπήρχε τον συγκεκριμένο χρόνο ότι από την στιγμή που έκαστος μέτοχος κρατούσε το 50% της TH & E ELIA LTD με την συμφωνία να εντάξει τις δραστηριότητες του σε αυτή ενώ η Αντωνιάδου αποφάσισε στην συνέχεια να έχει ξεχωριστεί εργασία και προχώρησε στην σύσταση δικής της εταιρείας είχαν ξεκαθαρίσει πως στη βάση των εξελίξεων αυτών θα επέστρεφε η Αντωνιάδου το 50% των μετοχών που κρατούσε πράγμα το οποίο όμως η ίδια δεν τήρησε και ενώ είχε δεσμευθεί ότι θα αποχωρήσει από την εταιρεία συνέχισε να λαμβάνει μισθούς και μερίσματα χωρίς να προσφέρει με τις δικές της εργασίες στην εταιρεία.

Επιβεβαίωσε επίσης πως ήταν το γραφείο του το 2016 που προχώρησε στην σύσταση της νέας εταιρείας του Θέμη Ηλία στην οποία μεταβιβάστηκαν όχι μόνο τα οχήματα αλλά και οι υποχρεώσεις της εταιρείας TH & E ELIA LTD αφού η μεταφορά από την μια εταιρεία στην άλλη έγινε ως δρώσα οικονομική εταιρεία δηλαδή στη βάση του ισολογισμού της τόσο με τα χρέη όσο και με τα περιουσιακά της στοιχεία τα οποία έτυχαν μεταφοράς. Γνώριζε αφού ο Κατηγορούμενος τον είχε ενημερώσει ότι ο λόγος εγγραφής της νέας του εταιρείας ήταν για να εργάζεται μόνος του από τον Γενάρη του 2016.

Επέμενε πως αν η Αντωνιάδου είχε εισφέρει ποσά στην εταιρεία αυτό θα φαινόταν στους ελεγμένους λογαριασμούς οι οποίοι μάλιστα έχουν τύχει έγκρισης και από τον Έφορο Φορολογίας και τον ίδιο και το γραφείο του να αντιλαμβάνεται ότι στην λειτουργία της εταιρείας δεν είχε η ίδια οποιαδήποτε ανάμιξη αλλά ο Κατηγορούμενος και αυτό προέκυπτε από τις καταχωρήσεις στα βιβλία της εταιρείας που γίνονταν κάθε τρίμηνο, τις πληροφορίες που ζητούσε το γραφείο και τις απαντήσεις που λάμβανε από τον Κατηγορούμενο ο οποίος αγόραζε μηχανήματα με δανεισμό και τα εξοφλούσε από τα έσοδα των εργασιών της εταιρείας.

Αναφορά έγινε επίσης από τον μάρτυρα στον τρόπο καταλογισμού και διανομή μερισμάτων όπως φαίνεται στις οικονομικές καταστάσεις (Τεκμήρια 29 μέχρι και 36) καθώς και στα έντυπα του Φόρου στα οποία φαίνεται μάλιστα η πληρωμή του φόρου καθώς της Άμυνας και του Γεσύ ενώ επέμενε πως η κ. Αντωνιάδου εισέπραξε τα ποσά των επιταγών είτε ως μισθοί είτε ως μερίσματα ή πληρωμές που έγιναν για λογαριασμό της Αντωνιάδου και ανάλογα χρεωνόταν στον δικό της προσωπικό λογαριασμό που διατηρούσε η εταιρεία.  

Τέλος αρνήθηκε τις υποβολές ότι ο ίδιος προσήλθε στο Δικαστήριο για να βοηθήσει τον Κατηγορούμενο υποστηρίζοντας πως ούτε ο Κατηγορούμενος ούτε η Αντωνιάδου είναι πελάτες του και ο ίδιος προσήλθε ως λογιστής / ελεγκτής να παρουσιάσει τα στοιχεία που διατηρούσε το γραφείο του και τα οποία είναι αυτά που αποτελούν μέρος των ελεγμένων λογαριασμών που έχουν ήδη κατατεθεί στον Έφορο Φορολογίας και έχουν εγκριθεί.

Μάρτυρας Υπεράσπισης 3 (ΜΥ3) παρουσιάστηκε η Γιάννα Ιωάννου Λειτουργός στο Τμήμα Εφόρου Εταιρειών και Διανοητικής Ιδιοκτησίας. Είχε στην κατοχή της τον φάκελο που αφορούσε την εταιρεία Ε.Α. ELENBEAUTY SALOON TRAINING LTD (HE248073) για την οποία κατέθεσε το ιδρυτικό και καταστατικό της έγγραφο (Τεκμήριο 38) παραπέμποντας στο ιδρυτικό για τον εντοπισμό των σκοπών της εταιρείας. Σύμφωνα με την μάρτυρα αυτή και τα σχετικά πιστοποιητικά που παρουσίασε (Τεκμήριο 39) η συγκεκριμένη εταιρεία εγγράφηκε στις 08.04.2009 με μοναδικό διευθυντή και γραμματέα την Έλενα Αντωνιάδου και εξ ημισίας μέτοχος αυτής τον Χριστοφή Χριστοφή και την Έλενα Αντωνιάδου προσθέτοντας πως η συγκεκριμένη εταιρεία στις 24.09.2021 έχει διαγραφεί. Επιβεβαίωσε επίσης πως η σχετική έρευνα που αποτελεί το Τεκμήριο 21 του Δικαστηρίου συνάδει στις πληροφορίες της με το περιεχόμενο των εγγράφων που παρουσίασε η ίδια στο Δικαστήριο. Αντεξεταζόμενη ανέφερε πως η ίδια δεν γνωρίζει οτιδήποτε άλλο που δεν περιλαμβάνεται στον φάκελο που τηρεί ο Έφορος Εταιρειών που σχετίζεται με την συγκεκριμένη εταιρεία και δεν γνωρίζει οποιοδήποτε από τους διαδίκους.

Μάρτυρας Υπεράσπισης 4 (ΜΥ4) παρουσιάστηκε η Αντιγόνη Γεωργίου Τραπεζικός Υπάλληλος της Τράπεζας Κύπρου τοποθετημένη στο Τμήμα Δικαστικών Υποθέσεων. Σε υπόδειξη του Τεκμηρίου 25 ανέφερε πως πρόκειται για μεταφορά από τον τρεχούμενο λογαριασμό που άνηκε στην Θέμης Ηλία & Υιοί Λτδ για το ποσό των €17.217,28 προς την εταιρεία TH & E ELIA LTD για εξόφληση του τρεχουμένου [ ]. Γνωρίζει ότι ο συγκεκριμένος λογαριασμός έχει κλείσει και παρουσίασε προς τούτο κατάσταση λογαριασμού που είχε μαζί της και την οποία έλαβε από το ηλεκτρονικό αρχείο της Τράπεζας Κύπρου (Τεκμήριο 40) επεξηγώντας πως στην 2^η σελίδα του τεκμηρίου αυτού φαίνεται να γίνονται 3 καταθέσεις και στην συνέχεια να προκύπτει μηδενικό υπόλοιπο. Σε σχέση με τις καταθέσεις αυτές παρουσίασε τα Τεκμήρια 41, 42 και 43 επεξηγώντας πως σε σχέση με το τεκμήριο 41 φαίνεται να γίνεται μεταφορά από προσωπικό αποταμιευτικό λογαριασμό του Θεμιστοκλή Ηλία το ποσό των €5.899,44 προς επίδικο λογαριασμό. Στο Τεκμήριο 42 φαίνεται να γίνεται μεταφορά από τον λογαριασμό εγγύησης της TH & E ELIA LTD προς τον τρεχούμενο της εταιρείας για το ποσό των €8.528,86 ενώ τέλος στο Τεκμήριο 43 φαίνεται να γίνεται μεταφορά από τον τρεχούμενο της Θέμης Ηλία & Υιοί Λτδ μεταφορά του ποσού των €17.217,28 προς πλήρη εξόφληση του τρεχουμένου της TH & E ELIA LTD. Mάλιστα επιβεβαίωσε πως η 2^η σελίδα του Τεκμηρίου 43 είναι η ίδια με το Τεκμήριο 25. Σε υπόδειξη του Τεκμηρίου 15 το αναγνώρισε πως πρόκειται για κατάσταση λογαριασμού του τρεχούμενου της εταιρείας ο οποίος επανέλαβε πως έχει κλείσει ενώ για το ποιοι δικαιούνταν να υπογράφουν για την εταιρεία και να εκδίδουν επιταγές παρουσίασε το Τεκμήριο 44 σύμφωνα με το οποίο υπήρχε απεριόριστο δικαίωμα υπογραφής τόσο από την Αντωνιάδου Ηλία Ελένη όσο και από τον Ηλία Θεμιστοκλή για τους οποίους η Τράπεζα διατηρούσε και δείγματα των υπογραφών τους.

Στην συνέχεια η μάρτυρας παρουσίασε αντίγραφα επιταγών με εκδότη την εταιρεία TH & E ELIA LTD (Τεκμήρια 44 έως 49) που προέρχονταν από τον Λογαριασμό της Εταιρείας στην Τράπεζα Κύπρου με αρ. [ ] οι οποίες παρουσίαζαν ως δικαιούχο την Έλενα Αντωνιάδου για διάφορα ποσά και ημερομηνίες πληρωμής επιταγές οι οποίες περιλαμβάνονται και εις το Τεκμήριο 35 επεξηγώντας αφού παρουσίασε και την πίσω όψη από την κάθε επιταγή για τον τρόπο που αυτή εξαργυρώθηκε είτε δια της κατάθεσης σε Τραπεζικό Λογαριασμό της Συνεργατικής Κεντρικής Τράπεζας (Τεκμήρια 45 & 49) είτε δια της οπισθογράφησης της επιταγής από την δικαιούχο (φέρει υπογραφή, αριθμό ταυτότητας και αριθμό τηλεφώνου) και την λήψη του ποσού της επιταγής σε μετρητά από την Τράπεζα Κύπρου (Τεκμήρια 46,47 και 48) επιβεβαιώνοντας μάλιστα πως ο αριθμός ταυτότητας [ ] που αναγράφεται χειρόγραφα στο πίσω μέρος των επιταγών αυτών μετά από έλεγχο που έχει διενεργήσει είναι ο αριθμός ταυτότητας της Έλενας Αντωνιάδου

Αντεξεταζόμενη σε υπόδειξη των Τεκμηρίων 45 μέχρι και 49 δηλαδή τις επιταγές που η ίδια κατέθεσε στην διαδικασία ανέφερε πως δεν γνωρίζει από ποιον έχουν συμπληρωθεί και υπογραφεί ούτε και τον λόγο για τον οποίο εκδόθηκε έκαστη εξ αυτών. Διευκρίνισε πως δεν ήταν σε θέση να γνωρίζει κατά πόσον τα χρήματα των επιταγών ήταν δανεικά ποσά τα οποία ο Κατηγορούμενος επέστρεφε στην παραπονούμενη το μόνο που γνώριζε ήταν πως εξουσιοδοτημένη να υπογράφουν επιταγές ήταν αμφότεροι ο Κατηγορούμενος και η Παραπονούμενη ενώ σύμφωνα με την πολιτική που εφαρμόζει η τράπεζα στο ταμείο κατά την παρουσίαση μιας επιταγής αυτή εξαργυρώνεται νοουμένου ότι επιβεβαιωθεί η ταυτότητα η υπογραφή και το τηλέφωνο του δικαιούχου αυτής. Σε σχέση με το τεκμήριο 25 ανέφερε πως το ποσό που αναγράφεται εκεί δεν είναι το υπόλοιπο του λογαριασμού αλλά οι πιστώσεις που είχαν γίνει για να μηδενιστεί το υπόλοιπο και το υπόλοιπο μπορεί να το εντοπίσει κάποιος στο current balance και στο available balance. Σε σχέση με το ποσό που αναγράφεται στην 1^η σελίδα του τεκμηρίου ήτοι 17.217,28 ανέφερε πως πρόκειται για ποσό που είχε μεταφερθεί από τον τρεχούμενο της Θέμης Ηλία & Υιοί Λτδ προς τον τρεχούμενο της TH
& E ELIA LTD χωρίς όμως αυτή να γνωρίζει αν η μεταφορά είχε γίνει από τον Κατηγορούμενο ούτε και για τον λόγο που έγινε η μεταφορά και εξοφλήθηκε ο λογαριασμός της TH & E ELIA LTD όταν της είχε αναφερθεί ότι αυτό έγινε με σκοπό να εξοφληθεί υποθήκη που βάραινε το οικόπεδο του Κατηγορούμενου. Ερωτούμενη σε σχέση με το Τεκμήριο 42 ανέφερε πως πρόκειται για εγγυητικό λογαριασμό της εταιρείας TH & E ELIA LTD και στον οποίο το διαθέσιμο υπόλοιπο έχει μεταφερθεί σε άλλο λογαριασμό με τον εγγυητικό λογαριασμό να κλίνει χωρίς όμως η ίδια να είναι σε θέση να γνωρίζει ποιος προέβηκε στην μεταφορά των χρημάτων. Ούτε ήταν σε θέση να γνωρίζει από που προήλθε και το ποσό των 8.516,84 που φαίνεται στο τεκμήριο 42

Τέλος ερωτούμενη αν γνώριζε ότι η κα Αντωνιάδου ήταν μέτοχος στην TH & E ELIA LTD ανέφερε πως δεν γνωρίζει για αυτή της την ιδιότητα παρά μόνο ότι αυτή είχε δικαίωμα υπογραφής για λογαριασμό της εταιρείας. Δεν γνώριζε για την προέλευση των χρημάτων για τα οποία γίνεται αναφορά στα τεκμήρια 41 και 42 και κατά πόσον ήταν εγγύηση τρεχουμένου της εταιρείας και δόθηκαν για εξόφληση του οικοπέδου του κατηγορούμενου.     

Μάρτυρας Υπεράσπισης 5 (ΜΥ5) παρουσιάστηκε ο Κρίτωνας Τσαγγαρίδης υπεύθυνος του γραφείου ΦΠΑ στην Πάφο. Αναγνώρισε το Τεκμήριο 24 που του υποδείχθηκε ως την αίτηση εγγραφής στο μητρώο ΦΠΑ που αφορά την εταιρεία TH & E ELIA LIMITED η οποία υπογράφεται από τον Θεμιστοκλή Ηλία και στην οποία εκτός από την αναφορά στην κύρια δραστηριότητα της εταιρείας που αφορά στην πώληση ρούχων και χωματουργικές εργασίες βλέπει ότι γίνεται και μεταβίβαση επιχείρησης προς την εταιρεία TH & E ELIA LIMITED τόσο από τον Ηλία Θεμιστοκλή όσο και από την Αντωνιάδη Έλενα οι οποίοι ήταν εγγεγραμμένοι ξεχωριστά ο καθένας στο ΦΠΑ. Σημείωσε ως η πρωτότυπη αίτηση την οποία είχε στην κατοχή του συνοδευόταν από τα έντυπα ΦΠΑ 103 που αφορά την μεταβίβαση δρώσας οικονομικής μονάδας και αφορούν τόσο την Έλενα Αντωνιάδου (Τεκμήριο 50) όσο και τον Θεμιστοκλή Ηλία (Τεκμήριο 51) έντυπα τα οποία φαίνεται να υπογράφονται από κάθε ένα από τα πιο πάνω πρόσωπα και συνόδευαν το Τεκμήριο 24 που υποβλήθηκε στο γραφείο τους από τον Λογιστή κ. Κασινόπουλο.

Ως επεξήγησε μέσω των συγκεκριμένων εντύπων ο καθένας από αυτούς μεταβίβαζαν τα φορολογικά δικαιώματα και υποχρεώσεις τους προς την εταιρεία TH & E ELIA LIMITED και προς το σκοπό εξέτασης της αίτησης εγγραφής Τεκμήριο 24 είχε ετοιμαστεί από λειτουργό του ΦΠΑ σχετική έκθεση Τεκμήριο 52 η οποία έτυχε και έγκρισης του τότε προϊστάμενου του Τμήματος. Μάλιστα στην διαδικασία κατάθεσε και αντίγραφο της αίτησης εγγραφής της Έλενας Αντωνιάδου (Τεκμήριο 53)  στο ΦΠΑ με αναφερόμενη δραστηριότητα πώλησης γυναικείων ειδών ένδυσης αίτηση η οποία υπογράφεται από την ίδια. Σύμφωνα με την έκθεση της λειτουργού Τεκμήριο 52 η κα Αντωνιάδου θα μεταβίβαζε στην TH & E ELIA LTD την δραστηριότητα της επιχείρησης λιανικής πώλησης  γυναικείων ενδυμάτων.

Αντεξεταζόμενος ανέφερε πως ο φάκελος που έχει στην κατοχή του έχει συμπληρωθεί από τους εμπλεκόμενους λειτουργούς του ΦΠΑ από το 2005 και ότι ο ίδιος δεν έχει ιδίαν γνώση αλλά από τα στοιχεία του φακέλου κρίνει ότι τα εμπλεκόμενα πρόσωπα έχουν συμπληρώσει και υπογράψει όλες τις αιτήσεις. Επιβεβαίωσε πως στα γραφεία του ΦΠΑ το Τεκμήριο 24 παραδόθηκε από το Λογιστικό Γραφείο του κ. Κασινόπουλου και ερωτούμενος αν γνωρίζει κατά πόσον η κα. Αντωνιάδου Έλενα είχε γνώση αυτών των γραφομένων στο τεκμήριο 24 ανέφερε πως για να υπογραφεί από την κα. Αντωνιάδου το έγγραφο μεταβίβασης δρώσας οικονομικής μονάδας (Τεκμήριο 50) είχε γνώση ότι μεταβίβαζε τα φορολογικά δικαιώματα και υποχρεώσεις της προς την εταιρεία TH & E ELIA LTD. Η υπηρεσία ΦΠΑ ως σημείωσε δεν προέβηκε σε επιτόπιο έλεγχο για να διαπιστώσει αν η κα. Αντωνιάδου λειτουργούσε κατάστημα πώλησης ρούχων όμως από την έκθεση της λειτουργού (Τεκμήριο 52) φαίνεται πως υπήρχε πιστωτικό υπόλοιπο και αυτό δεν μπορεί να σημαίνει οτιδήποτε άλλο από το γεγονός ότι αυτή ασκούσε επιχειρηματική δραστηριότητα και παρουσίαζε το συγκεκριμένο υπόλοιπο στη βάση και των φορολογικών δηλώσεων που υποβάλλονταν και φαίνονταν στο ηλεκτρονικό σύστημα του Τμήματος ΦΠΑ χωρίς όμως να ήταν σε θέση να γνωρίζει αν οι δηλώσεις αυτές υποβάλλονταν από την κα Αντωνιάδου ή τον Λογιστή κ. Κασινόπουλο. Σημείωσε επίσης πως η εγγραφή της κας Αντωνιάδου στο ΦΠΑ προϋπήρχε της εγγραφής της εταιρείας TH & E ELIA LTD στο ΦΠΑ αφού έγινε από τις 13.12.2004. Επανέλαβε πως ο ίδιος δεν ήταν παρόν όταν υπογράφηκαν και συμπληρώθηκαν τα Τεκμήρια 24, 50 και 51 το μόνο που γνωρίζει πως είχαν υποβληθεί από τον Λογιστή Κασινόπουλο.

Τέλος ανέφερε πως για την υπόθεση του Δικαστηρίου ο ίδιος δεν γνωρίζει οτιδήποτε αφού κλητεύθηκε από τους δικηγόρους του Κατηγορούμενου για συγκεκριμένο σκοπό.

Μάρτυρας Υπεράσπισης Έξι (ΜΥ6) παρουσιάστηκε η δικηγόρος κα. Στεφανία Φλωράκη. Γνωρίζει τον Κατηγορούμενο αφού αυτός τον Νοέμβριο του 2023 την επισκέφθηκε στο γραφείο της προσκομίζοντας το Έντυπο Α του Τύπου Ι – Επιστολή Απαίτησης (Τεκμήριο 54) η οποία είχε αποσταλεί στον ίδιο από το δικηγορικό γραφείο Λ.ΛΟΥΚΑΙΔΟΥ ΘΕΟΦΑΝΟΥΣ ΔΕΠΕ και αφορούσε νέα απαίτηση της Έλενας Αντωνιάδου για ποσό που ισχυρίστηκε ότι κατέβαλε για δάνειο στον Οργανισμό Χρηματοδοτήσεως Στέγης και το οποίο θα αξίωνε από τον Κατηγορούμενο. Η ίδια επικοινώνησε με το δικηγορικό γραφείο του Ηλία Στεφάνου αφού ενημερώθηκε ότι ήδη χειρίζονταν την αγωγή Ε.Δ. Πάφου 180/2018 και έλαβε αντίγραφο των δικογράφων. Στη βάση αυτών και μελετώντας τα έγγραφα που είχε στην κατοχή της και τα όσα ο Κατηγορούμενος αλλά και οι συναδέλφοι της από το γραφείο Στεφάνου της είχαν αναφέρει προχώρησε και απέστειλε για λογαριασμό του Κατηγορούμενου το Έντυπο Β του Τύπου Ι ημερ. 01.12.2023 (Τεκμήριο 55) με το οποίο υποστήριζε μεταξύ άλλων ότι η συγκεκριμένη νέα απαίτηση της κας Αντωνιάδου συμπεριλαμβάνεται και καλύπτεται ήδη από την Αγωγή 180/2018 και οποιαδήποτε προώθηση νέας αγωγής ενδεχόμενα να συνιστά κατάχρηση της διαδικασίας.  

Στη σύντομη αντεξέταση της ανέφερε πως η δική της εμπλοκή αφορά μόνο τα Τεκμήρια 54 και 55 ενώ ανέφερε πως για την υπό εξέταση ποινική υπόθεση η ίδια δεν έχει καμία γνώση ούτε και γνωρίζει για το έγινε για τις ισχυριζόμενες μεταβιβάσεις των οχημάτων από τον Κατηγορούμενο την περίοδο μεταξύ 16.12.2023 με 15.03.2016.

Aξιολόγηση Μαρτυρίας:

Είχα την ευκαιρία μέσα από την ζωντανή ατμόσφαιρα της δίκης να παρακολουθήσω με ιδιαίτερη προσοχή τους μάρτυρες που κατέθεσαν ενώπιον μου και είμαι σε θέση να αξιολογήσω τα λεγόμενά τους και την εν γένει συμπεριφορά τους στο εδώλιο του μάρτυρα. Προβαίνω σε αυτή την αξιολόγηση με γνώμονα, μεταξύ άλλων, την ύπαρξη προσωπικού συμφέροντος καθενός στην υπόθεση, τις ευκαιρίες που είχαν να γνωρίζουν ή να παρακολουθήσουν τα διαδραματισθέντα, τη γενική συμπεριφορά τους στο εδώλιο του μάρτυρα, τη μνήμη και τους λόγους που είχαν να θυμούνται ή να πιστεύουν αυτά για τα οποία κατέθεταν και την αμεσότητα των απαντήσεων τους (βλ. Ζερβού v. Χαραλάμπους, (1996) 1 Α.Α.Δ. 447, Καρεκλά v. Κλεάνθους, (1997) 1 Α.Α.Δ. σελ. 1119 και Αθανασίου και άλλος v. Κουνούνη (1997) 1 Α.Α.Δ. σελ. 614).

Αντιπαρέβαλα επίσης τις θέσεις κάθε μάρτυρα με τη λοιπή μαρτυρία που κατατέθηκε στην υπόθεση, γραπτή και προφορική και τη συνοχή και συνέπεια της εκδοχής καθενός, με το σύνολο και τη λογική της υπάρχουσας μαρτυρίας. Στην υπόθεση Ομήρου v. Δημοκρατίας (2001) 2 Α.Α.Δ. σελ. 506, υποδεικνύεται ότι η αξιολόγηση της μαρτυρίας κάθε μάρτυρα, δεν πρέπει να περιορίζεται μόνο στην ατομική κρίση της αξιοπιστίας του ξεχωριστά, αλλά πρέπει να γίνεται με βάση το περιεχόμενο της, την ποιότητα και πειστικότητα της και τη σύγκριση της με την υπόλοιπη μαρτυρία. Είναι επιθυμητό η μαρτυρία να συσχετίζεται, να αντιπαραβάλλεται και να διερευνάται με την αντικειμενική υπόσταση των εκατέρωθεν θέσεων, προσέγγιση η οποία επαυξάνει το κύρος των ευρημάτων του Δικαστηρίου και ενισχύει την πίστη του κοινού στη δικαστική αποστολή (βλ. Στυλιανίδης v. Χ¨Πιέρα (1992) 1 Α.Α.Δ. 1056 και Mustafa v. Κακουρή κ.ά. (2002) 1(Α) Α.Α.Δ. σελ. 162).

Μικρές αντιφάσεις σε ασήμαντες λεπτομέρειες ή μικροανακρίβειες σε επουσιώδη θέματα δεν καταστρέφουν την αξιοπιστία των μαρτύρων αλλά αντίθετα ενδυναμώνουν την ειλικρίνειά τους και δείχνουν ότι δεν προσχεδίασαν την εκδοχή που μετέφεραν στο Δικαστήριο (Κουδουνάρης ν. Αστυνομίας (1991) 2 Α.Α.Δ. 320).

Κατά την αξιολόγηση των μαρτύρων στην παρούσα ποινική υπόθεση είχα υπόψη μου και το εξής σαφές και περιεκτικό απόσπασμα από την απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου στη Monteanu v. Δημοκρατίας (2013) 2 ΑΑΔ 459:

«Το έργο του Δικαστηρίου στην αναζήτηση της αλήθειας στο μέτρο βεβαίως του ανθρωπίνως δυνατού, είναι έργο περίπλοκο, περίτεχνο και ιδιαίτερα λεπτό. Η ανθρώπινη εμπειρία, την αντικειμενική συνισταμένη της οποίας εκφράζει το κάθε Δικαστήριο, διδάσκει ότι είναι απροσδιόριστα απεριόριστη η περιπτωσιολογία της ανθρώπινης έκφρασης μ' όλες τις εκφάνσεις της. Είναι γι' αυτό που ένα Δικαστήριο, ιδιαιτέρως ποινικής δικαιοδοσίας, οφείλει να διυλίζει, να διηθίζει και να φιλτράρει την όλη μαρτυρία με περισσή επιμέλεια και τέτοια προσοχή έτσι ώστε αν καταλήξει σε ενοχή, αυτή να είναι συμβατή με το διαχρονικό αξίωμα και θεμέλιο στην ποινική δίκη, ότι ουδείς καταδικάζεται εκτός εάν κριθεί ένοχος πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας.»

Επίσης υπενθυμίζεται πως ένας μάρτυρας μπορεί να γίνει πιστευτός είτε εξ' ολοκλήρου, είτε μερικώς και η επιλεκτική αποδοχή μέρους της μαρτυρίας ενός μάρτυρα δεν είναι επιλήψιμη (Βλ. Αγαπίου ν. Παναγιώτου (1988) 1 ΑΑΔ 263, Γενικός Εισαγγελέας ν. Μανώλη (1995) 2 ΑΑΔ 207 και Χάρης Χρίστου ν. Ευγενία Khoreva (2002) 1 ΑΑΔ 454).

Επομένως το Δικαστήριο έχει διακριτική ευχέρεια να αποδεχτεί την μαρτυρία ενός μάρτυρα είτε στην ολότητα της είτε μέρος της, η οποία ασκείται στη βάση των αρχών που το Εφετείο επισήμανε στην υπόθεση Κωνσταντίνου v. Αστυνομίας, Ποινική Έφεση Αρ. 219/2012, ημερ. 29.11.13. Η προσέγγιση που το Δικαστήριο υιοθετεί στο θέμα αποδοχής ή όχι μιας μαρτυρίας υπόκειται στον περιορισμό της αιτιολόγησης (Λαζάρου v. Δημοκρατίας, (2010) 2 Α.Α.Δ. 633). Το ακόλουθο απόσπασμα από την Shahin Haisan Fawzy Mohamed v. Δημοκρατίας (2010) 2 Α.Α.Δ. 266 εξηγεί με σαφήνεια τα πιο πάνω:

"... ένας μάρτυρας μπορεί να γίνει πιστευτός ή μη πιστευτός, εν όλω ή εν μέρει, σύμφωνα με την άποψη την οποία έχει σχηματίσει το Δικαστήριο ως προς την αξιοπιστία του. Αυτή όμως η δυνατότητα επιλογής μερών μαρτυρίας προσφέρεται μόνο στις περιπτώσεις μαρτύρων οι οποίοι κρίνονται ως αξιόπιστοι μάρτυρες. Σε μια τέτοια περίπτωση, το Δικαστήριο μπορεί να επιλέξει το μέρος της μαρτυρίας του μάρτυρα το οποίο, κατά την άποψη του Δικαστηρίου, εκφράζει την πραγματικότητα, ενώ ταυτόχρονα μπορεί να απορρίψει άλλο μέρος της μαρτυρίας του το οποίο θεωρείται λανθασμένο, είτε λόγω ανεπίγνωστα ανεπαρκούς παρατήρησης, είτε λόγω αδυναμίας μνήμης. (Γεωργιάδης v. Αστυνομίας (1985) 1 Α.Α.Δ. 56). Στις περιπτώσεις όμως όπου ένας μάρτυρας κρίνεται αναξιόπιστος για καλό λόγο, σίγουρα δεν υπάρχει διαθέσιμη μια τέτοια επιλογή μερών μαρτυρίας (Μιχαήλ v. Αστυνομίας (1991) 2 Α.Α.Δ. 168). "

Στην υπό εξέταση υπόθεση υπενθυμίζεται πως παρουσιάστηκαν τρείς μάρτυρες για λογαριασμό της Κατηγορούσας Αρχής ενώ για την υπεράσπιση μαρτυρία παρουσιάστηκε εκτός από τον Κατηγορούμενο από έξι συνολικά μάρτυρες υπεράσπισης.

Να σημειωθεί ότι η μαρτυρία κάποιων εξ αυτών ήταν κυρίως τυπικής φύσεως είτε για να παρουσιάσουν έγγραφα που αφορούσαν την υπό εξέταση υπόθεση ή ακόμα και που αυτά συνδέονταν και με τις αστικές διαφορές των διαδίκων οι οποίες βρίσκονται σε εξέλιξη στο Ε.Δ. Πάφου χωρίς όμως η μαρτυρία τους αυτή να τυγχάνει αμφισβήτησης υπό την έννοια ότι τα πρόσωπα αυτά θα πρέπει να κριθούν ως μη αξιόπιστα.

Συνεπώς στρεφόμενος πρώτα προς τα πρόσωπα αυτά σημειώνω τα εξής: 

Ο ΜΚ1 ήταν ο εξεταστής της υπόθεσης Αστυφύλακας 3894 Α. Γερμανός ο οποίος αναφέρθηκε στην εμπλοκή του στα της διερεύνησης της υπόθεσης και γενικότερα στις ενέργειες στις οποίες προέβηκε και τα έγγραφα που αυτός συνέλεξε και τα οποία παρουσίασε στο Δικαστήριο. Δεν έχω λόγο να μην αποδεχθώ την μαρτυρία του αφού έδωσε πολύ καλή εντύπωση κατά την δια ζώσης μαρτυρία του.

Ο ΜΚ3 ήταν αντιπρόσωπος του Τμήματος Οδικών Μεταφορών ο οποίος παρουσίασε τα έγγραφα και το ιστορικό που αφορούν την απόκτηση και μεταβίβαση των πέντε επίδικων οχημάτων η μαρτυρία του οποίου ουσιαστικά ήταν καθαρά ενημερωτικής φύσεως χωρίς αυτή να έχει αμφισβητηθεί συνεπώς αποδέχομαι το σύνολο της μαρτυρίας του.

Η ΜΥ3 κα. Γ. Ιωάννου Λειτουργός του Τμήματος Εφόρου Εταιρειών παρουσίασε μαρτυρία που αφορούσε τον φάκελο της εταιρείας Ε.Α. ELENBEAUTY SALOON TRAINING LTD η μαρτυρία της οποίας ήταν καθαρά τυπική, δεν έχει αμφισβητηθεί και την αποδέχομαι στο σύνολο της.

Η ΜΥ4 κα. Α. Γεωργίου, ήταν η Τραπεζικός Υπάλληλος της Τράπεζας Κύπρου η οποία προχώρησε σε παρουσίαση εγγράφων και επεξήγηση αυτών και που αφορούσαν μεταφορές χρημάτων από και προς τον επίδικο λογαριασμό της TH. & E. ELIA LIMITED, την εξόφληση και κλείσιμο λογαριασμών καθώς και την παρουσίαση ή αναγνώριση επιταγών που είχαν εκδοθεί κατά καιρούς από την συγκεκριμένη εταιρεία με δικαίωμα υπογραφής τόσο από τον Κατηγορούμενο όσο και από την Αντωνιάδου. Η ίδια ως επανέλαβε αρκετές φορές δεν γνωρίζει τις διαφορές των διαδίκων ούτε και για το πως χρησιμοποιήθηκαν τα χρήματα για τα οποία εκδόθηκαν οι επιταγές ούτε και αν υπήρχαν οποιεσδήποτε συμφωνίες μεταξύ των εμπλεκομένων. Δεν έχω κανένα λόγο να μην αποδεχθώ την μαρτυρία της αφού ήταν ανεξάρτητη και δεν διέκρινα οποιαδήποτε πρόθεση υποστήριξης της μίας η της άλλης πλευράς. Συνεπώς αποδέχομαι την μαρτυρία της που ούτως η άλλως στηριζόταν στο σχετικό αρχείο που διατηρούσε η συγκεκριμένη Τράπεζα σε σχέση με τον λογαριασμό της TH. & E. ELIA LIMITED, τις χρεώσεις και πιστώσεις που γίνονταν καθώς και τις επιταγές που κατά καιρούς εκδίδονταν.

Ο ΜΥ5 κ. Κ. Τσαγγαρίδης ήταν ο Υπεύθυνος του Γραφείου ΦΠΑ στην Πάφο η μαρτυρία του οποίου τόσο δια ζώσης όσο και έγγραφη αφορούσε το ιστορικό των εγγραφών στην υπηρεσία του ΦΠΑ τόσο σε σχέση με τον Κατηγορούμενο και την Ε. Αντωνιάδου ως αυτοεργοδοτούμενοι όσο στην συνέχεια και για την εταιρεία TH. & E. ELIA LIMITED η οποία εγγράφηκε στην υπηρεσία του μετά την σύσταση της με συγχώνευση μάλιστα της εγγραφής αυτής των προσωπικών εγγραφών του Κατηγορούμενου και της Ε. Αντωνιάδου. Η μαρτυρία του δεν έχει αμφισβητηθεί ούτως η άλλως επιβεβαιώνεται από επίσημα έγγραφα που είχε η υπηρεσία του και τα οποία ο ίδιος παρουσίασε στο Δικαστήριο συνεπώς δεν έχω λόγο να μην αποδεχθώ την μαρτυρία του.

Η ΜΥ6 Δικηγόρος κα. Σ. Φλωράκη ουσιαστικά αναφέρθηκε στην πρόσφατη εμπλοκή της σε θέματα που αφορούν τον Κατηγορούμενο και την πρώην σύζυγο του Ε. Αντωνιάδου και που σχετίζονται κυρίως με αστικής φύσεως διαφορές. Για την υπό εξέταση υπόθεση και τα όσα καταλογίζονται στον Κατηγορούμενο ως η ίδια ανέφερε αντεξεταζόμενη δεν γνώριζε οτιδήποτε συνεπώς η μαρτυρία της δεν είναι βοηθητική ή σχετική με τα όσα το Δικαστήριο καλείται σήμερα να εξετάσει.

Στρεφόμενος προς την μαρτυρίων των Λογιστών – Ελεγκτών ΜΥ1 κ. Δ. Κασινόπουλο και ΜΥ2 κ. Κ. Δρουσιώτη σημειώνω τα ακόλουθα:

Πρόκειται για τους κατά περιόδους λογιστές / ελεγκτές που ενεπλάκησαν στην τήρηση των λογιστικών βιβλίων και ετοιμασία οικονομικών καταστάσεων της εταιρείας TH. & E. ELIA LIMITED και είχαν επαφή τόσο με τον Κατηγορούμενο όσο και με την Παραπονούμενη.

Ποιο συγκεκριμένα υπενθυμίζεται ότι ο ΜΥ1 ήταν αυτός που προχώρησε στην διαδικασία εγγραφής της εταιρείας TH. & E. ELIA LIMITED τον Φεβρουάριο του 2005 ενώ στην συνέχεια τηρούσε τα λογιστικά της βιβλία για τα έτη 2006 και 2007 χωρίς όμως να προχωρήσει στην ετοιμασία των οικονομικών της καταστάσεων για αντίστοιχα αυτά έτη. Ως είχε αναφέρει γνώριζε τον Κατηγορούμενο από το 2001 όπου ήταν πελάτης του ως αυτοεργοδοτούμενος δηλαδή πριν την σύσταση της εν λόγω εταιρείας. Επιπρόσθετα ο ίδιος είχε προσωπική εμπλοκή και στην ετοιμασία και υποβολή του Τεκμηρίου 24 ήτοι της αίτησης για εγγραφή στο ΦΠΑ της εταιρείας με την οποία ενσωματώνονταν σε αυτήν πλέον οι εργασίες τόσο του Κατηγορούμενου όσο και της Παραπονούμενης, ενώ στην συνέχεια την τήρηση των λογιστικών / ελεγκτικών βιβλίων της εταιρείας από το 2008 και μετέπειτα ανέλαβε άλλος λογιστής. Ο ίδιος δεν μπορούσε να γνωρίζει αν η Παραπονούμενη βοηθούσε οικονομικά τον Κατηγορούμενο για την λειτουργία της εταιρείας ούτε και γνώριζε οτιδήποτε για την επίδικη αποξένωση των οχημάτων. Στη βάση των βιβλίων που τηρούσε το μόνο που μπορούσε να αναφέρει ήταν ότι στα βιβλία αυτά δεν φαινόταν οποιαδήποτε επένδυση ή οικονομική συνεισφορά ή βοήθεια της Παραπονούμενης χωρίς βεβαίως να μπορεί να αποκλείσει αν κάτι τέτοιο έλαβε χώρα και απλά δεν τον ενημέρωσαν για να περαστεί στα βιβλία της εταιρείας. 

Ο ΜΥ2 ήταν αυτός που αντικατέστησε τον ΜΥ1 από το 2008 μέχρι και τον Μάιο του 2016 και παρείχε προς την TH. & E. ELIA LIMITED και τους μετόχους της (Κατηγορούμενο & Παραπονούμενη) λογιστικές και ελεγκτικές υπηρεσίες δηλαδή τηρούσε τα λογιστικά της βιβλία και ετοίμαζε τις σχετικές οικονομικές της καταστάσεις και τις φορολογικές δηλώσεις που υποβάλλονταν στο Τμήμα Φορολογίας. Ήταν επίσης το δικό του γραφείο που προχώρησε στην εγγραφή για λογαριασμό της παραπονούμενης τον Απρίλιο του 2009 της εταιρείας Ε.Α. ELENBEAUTY SALOON TRAINING LTD ενώ και πάλι αυτός κατά τον Φεβρουάριο του 2016 προχώρησε και στην εγγραφή για λογαριασμό του Κατηγορούμενου της εταιρείας ΘΕΜΗΣ ΗΛΙΑ & ΥΙΟΙ ΛΙΜΙΤΕΔ. Γνώριζε για την μεταβίβαση όχι μόνο των οχημάτων αλλά και των υποχρεώσεων της εταιρείας TH & E ELIA LTD προς την νέα εταιρεία του Κατηγορούμενου ήτοι την ΘΕΜΗΣ ΗΛΙΑ & ΥΙΟΙ ΛΙΜΙΤΕΔ αφού ο κατηγορούμενος τον είχε ενημερώσει ότι ο λόγος εγγραφής της νέας του εταιρείας ήταν για να εργάζεται μόνος του από τον Γενάρη του 2016. Αναφέρθηκε επίσης σε συναντήσεις που γίνονταν στο γραφείο του στην δική του παρουσία και στην παρουσία τόσο του Κατηγορούμενου όσο και της Παραπονούμενης ιδιαίτερα όταν αυτή αποφάσισε να δραστηριοποιηθεί μόνη την πλέον μέσω της δικής της εταιρείας Ε.Α. ELENBEAUTY SALOON TRAINING LTD συναντήσεις στις οποίες η Παραπονούμενη υποσχόταν να αποσύρει το δικαίωμα υπογραφής της από τον λογαριασμό της εταιρείας στην Τράπεζα Κύπρου και να μεταβιβάσει το 50% των μετοχών της στον Κατηγορούμενο χωρίς όμως να υλοποιήσει τις υποσχέσεις της αυτές. Αναφέρθηκε επίσης με παραπομπή στα λογιστικά βιβλία της εταιρείας, τις οικονομικές της καταστάσεις και τις φορολογικές δηλώσεις που παρουσίασε πως η Παραπονούμενη λάμβανε μισθοδοσία, μερίσματα αλλά και γίνονταν πληρωμές εξόδων από την εταιρεία TH & E ELIA LTD για λογαριασμό της χωρίς όμως στα βιβλία αυτά είτε τηρούνταν αρχικά για τα έτη 2006 και 2007 από τον ΜΥ1 είτε στην συνέχεια αυτά που τηρούσε το γραφείο του από το 2008 μέχρι και τον Μάιο του 2016 να φαίνεται οποιαδήποτε επένδυση ή οικονομική βοήθεια της Παραπονούμενης προς την συγκεκριμένη εταιρεία χωρίς βεβαίως και αυτός να μπορεί να αποκλείσει το ενδεχόμενο να έλαβε χώρα μεταξύ Κατηγορούμενου και Παραπονούμενης χωρίς να έχουν προσκομιστεί στο γραφείο του ή να τους ενημερώσουν για μια τέτοια εξέλιξη ή ενέργεια.    

Σημειώνω πως κατά τον χρόνο παράθεσης της μαρτυρίας τόσο του ΜΥ1 όσο και του ΜΥ2 κανείς εξ αυτών δεν συνεργαζόταν επαγγελματικά ή διατηρούσε φιλικές σχέσεις με τις εταιρείες των εμπλεκομένων προσώπων στην υπόθεση ή τους ίδιους προσωπικά. Οι ίδιοι προσήλθαν στο Δικαστήριο όπως επανειλημμένως υποστήριξαν όχι για να υποστηρίξουν οποιαδήποτε από τις δύο μαχόμενες πλευρές αλλά για να παρουσιάσουν τα όσα οι ίδιοι είχαν προσωπική εμπλοκή κατά την άσκηση του επαγγέλματος τους και να παρουσιάσουν τα σχετικά έγγραφα που αφορούσαν τις υπηρεσίες που κατά καιρούς παρείχαν αλλά και τα γεγονότα που οι ίδιοι έζησαν. Πραγματικά δεν έχω κανένα λόγο να μην αποδεχθώ ως αξιόπιστη την μαρτυρία αμφότερων των μαρτύρων αυτών καθότι σε καμία περίπτωση σε κανένα στάδιο της μαρτυρίας τους δεν έχω διακρίνει την οποιαδήποτε προσπάθεια να υποστηρίξουν οποιαδήποτε πλευρά ή να έχουν οποιοδήποτε αλλότριο σκοπό ή κίνητρο.

Ήταν αντιληπτό για το Δικαστήριο ότι αυτοί προσήλθαν για να παρουσιάσουν την εικόνα των όσων οι ίδιοι διαδραμάτισαν στις διάφορες χρονικές περιόδους όπου οι εμπλεκόμενοι πρώην σύζυγοι ήταν πελάτες τους χωρίς βεβαίως να παραγνωρίζω πως μεγάλο μέρος της μαρτυρίας τους ιδίως αυτής που προερχόταν από τον ΜΥ2 αφορούσε κυρίως αυστηρά λογιστικά / ελεγκτικά θέματα και πληροφορίες αναφορικά με την εταιρεία TH & E ELIA LTD που δεν αποτελούν επίδικα θέματα στην υπό εξέταση ποινική υπόθεση ούτε και θα αποτελέσουν βεβαίως μέρος των ευρημάτων του Δικαστηρίου. Συνεπώς αποδέχομαι την μαρτυρία τόσο του ΜΥ1 όσο και του ΜΥ2 για τους λόγους που έχω αναφέρει ανωτέρω διασαφηνίζοντας βεβαίως πως τα όσα παρέθεσαν αφορούν τα όσα οι ίδιοι είχαν γνώση τονίζοντας βεβαίως πως έκαστος εξ αυτών δεν θα μπορούσε να αποκλείσει μεταξύ των εμπλεκομένων συζύγων να έλαβαν χώρα δοσοληψίες για τις οποίες οι ίδιοι να μην ενημερώθηκαν ποτέ.

Σε σχέση με την μαρτυρία της Έλενας Αντωνιάδου (ΜΚ2) και του Κατηγορούμενου σημειώνω τα εξής: Καταρχάς τονίζεται πως αποτελεί κοινό έδαφος της μαρτυρίας τους ότι αμφότεροι ήταν κατά τους επίδικους για την κατηγορία χρόνους εξ ημισίας μέτοχοι της εταιρείας TH & E ELIA LTD με μοναδικό διευθυντή τον Κατηγορούμενο και Γραμματέα την ΜΚ2. Μάλιστα η εταιρεία αυτή μετά την σύσταση της αλλά και κατά την διάρκεια των χρόνων απέκτησε περιουσιακά στοιχεία μεταξύ άλλων κινητή περιουσία που εγγράφηκε στο όνομα της και αφορούσε μεταξύ άλλων τα οχήματα [ ], [ ], [ ], [ ], [ ]. Τα οχήματα αυτά στην συνέχεια με ενέργειες του Κατηγορούμενου ως μοναδικού διευθυντή της εταιρείας μεταβιβάστηκαν σε τρίτους και συγκεκριμένα το όχημα με αριθμούς εγγραφής KUK 420 μεταβιβάστηκε στις 16.12.2013 στο όνομα της εταιρείας HERODOTOS G. HERODOTOU – CONSTRUCTION LTD ενώ τα οχήματα με αριθμούς εγγραφής [ ], [ ], [ ], [ ] μεταβιβάστηκαν στις 15.03.2016 στην εταιρεία ΘΕΜΗΣ ΗΛΙΑ & ΥΙΟΙ ΛΙΜΙΤΕΔ δηλαδή εταιρεία των αποκλειστικών συμφερόντων και ελέγχου του Κατηγορούμενου αφού είχε προηγηθεί η μεταβίβαση αυτών (στις 30 & 31 Δεκεμβρίου 2015) σε συγγενικά του πρόσωπα (αδελφό & αδελφότεκνο).

Η ΜΚ2 ισχυρίστηκε στην μαρτυρία της ότι η μεταβίβαση αυτή των οχημάτων από πλευράς Κατηγορούμενου έγινε δόλια αφού αυτός με τις ενέργειες του έκλεψε ουσιαστικά την εταιρεία στην οποία ιδιοκτησιακό δικαίωμα είχε και η ίδια.  

Από την αντίπερα όχθη ο Κατηγορούμενος παραδέχεται μέσω της δικής του μαρτυρίας ότι πράγματι τα μεταβίβασε σε τρίτους  υποστήριξε όμως ότι σε σχέση με το όχημα [ ] αυτό έγινε εξ αρχής κατά την απόκτηση του το 2013 γιατί δεν υπήρχε η αναγκαία από μέρους του και της εταιρείας TH & E ELIA LTD Άδεια Α που αφορά οχήματα για δημόσια χρήση αυτό όμως συνέχισε να χρησιμοποιείται για λογαριασμό και προς όφελος των εργασιών της TH & E ELIA LTD ενώ σε σχέση με τα οχήματα [ ], [ ], [ ], [ ] αυτά μεταβιβάστηκαν αρχικά στις 30 και 31 Δεκεμβρίου 2015 στον αδελφό και αδελφότεκνο του Κατηγορούμενου ενώ στην συνέχεια όταν σύστησε την δική του ανεξάρτητη εταιρεία μεταβιβάστηκαν αυτά στις 15.03.2016 στην εταιρεία ΘΕΜΗΣ ΗΛΙΑ & ΥΙΟΙ ΛΙΜΙΤΕΔ δίδοντας μάλιστα ως δικαιολογία για την ενέργεια του αυτή ότι έπραξε τα όσα έπραξε για να προστατεύσει τα οχήματα αυτά από την πρόθεση της ΜΚ2 κατά τον Δεκέμβριο του 2015 να τα πωλήσει σε τρίτους ενώ η σύσταση της νέας του εταιρείας στην οποία μεταβιβάστηκαν τα τέσσερα οχήματα έγινε για να μην έχει ‘’χέρι’’ ως χαρακτηριστικά ανέφερε η ΜΚ2 σε αυτήν. Θεώρησε μάλιστα με τα όσα υποστήριξε στο Δικαστήριο ότι είχε κάθε δικαίωμα να το πράξει από την στιγμή που ήταν ο μόνος που εργάστηκε για την απόκτηση των οχημάτων αυτών αφού με δικούς του κόπους και πελατολόγιο δούλευε την TH & E ELIA LTD στην οποία ήταν εγγεγραμμένα τα συγκεκριμένα οχήματα.

Σημειώνω στο στάδιο αυτό πως μεγάλο μέρος της μαρτυρίας αμφότερων των πιο πάνω προέκυψε μέσω της εκτενής τους αντεξέτασης από τους ευπαίδευτους συνηγόρους των δύο πλευρών. Αυτό όμως που διαπιστώνετε είναι ότι τα θέματα που εγέρθηκαν κατά την αντεξέταση ειδικά αυτή της ΜΚ2 αφορούσαν τις οικονομικές κυρίως διαφορές που αυτή έχει με τον πρώην σύζυγο της Κατηγορούμενο, διαφορές οι οποίες αναφύονται τόσο μεταξύ τους σε προσωπικό επίπεδο όσο και μεταξύ της κοινής τους εταιρείας (TH & E ELIA LTD), διαφορές για τις οποίες ήδη αμφότεροι έχουν επιβεβαιώσει ότι εκκρεμούν προς εκδίκαση δικαστικές διαδικασίες αστικής φύσεως.  

Με κάθε σεβασμό προς τους συνηγόρους των δύο πλευρών αλλά τα θέματα που προσπάθησαν να προωθήσουν κατά την αντεξέταση τόσο της ΜΚ2 όσο και του Κατηγορούμενου και κατ επέκταση την μαρτυρία που δόθηκε στα πλαίσια της αντεξέτασης αυτής δεν είναι σχετική με τα όσα καλείται να εξετάσει το παρόν Δικαστήριο το οποίο ασκεί ποινική δικαιοδοσία και καλείται να αποφασίσει αν η κατηγορία που προσάπτεται στον Κατηγορούμενο ήτοι αυτή της κλοπής από διευθυντή εταιρείας έχει στοιχειοθετηθεί η όχι στον απαιτούμενο βαθμό.

Θέματα που άπτονται ζητημάτων για το ποιος επένδυσε και σε τι βαθμό στην συγκεκριμένη εταιρεία, ποιος την δούλευε την εταιρεία, πως πληρώνονταν οι υποχρεώσεις της προς τραπεζικά ιδρύματα, αν έπαιρναν μερίσματα, μισθούς ή καλύπτονταν έξοδα των μετόχων από κεφάλαια της εταιρείας και αν αυτό γινόταν χαριστικά η όχι, ή το αν η ΜΚ2 ενίσχυε οικονομικά τον Κατηγορούμενο και την εταιρεία ή αν ο Κατηγορούμενος δεσμεύετε η όχι από συμφωνία επίλυσης περιουσιακών διαφορών που ισχυρίζεται η ΜΚ2 ότι σύναψε μαζί του και αν έχει η όχι παραβιάσει αυτήν δεν ενδιαφέρουν τους σκοπούς της παρούσας διαδικασίας και ούτε θα αποτελέσουν αντικείμενο εξέτασης τους.

Επίσης το αν η ΜΚ2 υπόσχετο κατά καιρούς να μεταβιβάσει στον Κατηγορούμενο το δικό της 1/2 μερίδιο επί των μετοχών της εταιρείας TH & E ELIA LTD ως ήταν η εκδοχή της μαρτυρίας τόσο του Κατηγορούμενου όσο και κάποιων εκ των μαρτύρων υπεράσπισης (ιδίως του ΜΥ2)  χωρίς όμως μέχρι σήμερα να το πράττει δεν αλλάζει το βασικό δεδομένο που δεν είναι άλλο πως κατά τους ουσιώδη για την κατηγορία χρόνους αυτή ήταν αλλά και παραμένει μέχρι σήμερα η εξ ημισίας μέτοχος της συγκεκριμένης εταιρείας και η οποία ως πρόσωπο τα συμφέροντα της οποίας έχουν επηρεαστεί από τις ενέργειες του κατηγορούμενου προώθησε σχετική καταγγελία στην Αστυνομία με αποτέλεσμα την διερεύνηση της υπόθεσης και την καταχώρηση της στο Δικαστήριο. 

Επαναλαμβάνω το σημαντικό δεδομένο ότι στην υπό εξέταση υπόθεση το Δικαστήριο εξετάζει συγκεκριμένο αδίκημα με συγκεκριμένα συστατικά στοιχεία στη βάση συγκεκριμένων λεπτομερειών κατηγορίας.  

Ούτε βεβαίως μπορεί να γίνει αποδεκτή η θέση που εξέφρασε η ΜΚ2 ότι ουδέποτε η επίδικη εταιρεία έχει συσταθεί με σκοπό να ενσωματώσει και δικές τις εργασίες που αφορούσαν την πώληση ρούχων και αυτό γιατί κάτι τέτοιο προφανώς και δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Η θέση αυτή έχει καταρριφθεί από την μαρτυρία του αρμόδιου λειτουργού του ΦΠΑ (ΜΥ5) και η οποία επιβεβαιώνει και τους δύο κατά καιρούς λογιστές της εταιρείας (ΜΥ1 & ΜΥ2) ότι η ΜΚ2 ήταν εγγεγραμμένη ως αυτοεργοδοτούμενη στο ΦΠΑ και δραστηριοποιείτο με την πώληση ρούχων δραστηριότητα την οποία στην συνέχεια ενσωμάτωσε μέσω των διάφορων αιτήσεων που έχει υπογράψει στις οικονομικές δραστηριότητες της TH & E ELIA LTD. Σε κάθε περίπτωση όμως και το ζήτημα τούτου δεν είναι ουσιώδες για την κατηγορία που εξετάζει το Δικαστήριο αφού στο τέλος της ημέρας σημασία έχει το γεγονός ότι αυτή ήταν σε ποσοστό ½ ιδιοκτήτρια του μετοχικού κεφαλαίου της εταιρείας της οποίας περιουσιακά στοιχεία και συγκεκριμένα κινητή περιουσία έτυχαν μεταβιβάσεων από τον Κατηγορούμενο.

Συνεπώς λαμβάνοντας υπόψη τα όσα η ΜΚ2 και ο Κατηγορούμενος έχουν παραθέσει στο Δικαστήριο με εξαίρεση τα όσα αποτελούν ουσιαστικά κοινό έδαφος μαρτυρίας δεν θα δώσω οποιαδήποτε άλλη βαρύτητα και δεν θα ασχοληθώ με τις υπόλοιπες πτυχές της μαρτυρίας τους αφού αυτή δεν είναι σχετική με τα όσα εξετάζει το παρόν Δικαστήριο. Δεν παραγνωρίζω βεβαίως πως τυχόν ενασχόληση του Δικαστηρίου προς αξιολόγηση τέτοιας μαρτυρίας χωρίς αυτό να απαιτείται για σκοπούς της παρούσας διαδικασίας ενδεχόμενα να επηρεάσει και τις μεταξύ των εμπλεκομένων αστικές διαδικασίες που βρίσκονται ήδη σε εξέλιξη μεταξύ τους στο Επαρχιακό Δικαστήριο Πάφου και φαίνεται να βασίζονται σε μαρτυρία τόσο έγγραφη όσο και δια ζώσης που παρατέθηκε και στην υπό εξέτασης υπόθεση.  

Επιπρόσθετα δεν μου διαφεύγει και το γεγονός ότι ο καθένας προσπάθησε να δώσει την δική του ερμηνεία και να καταθέσει τα όσα βόλευε την δική του εκδοχή που ήθελε να γίνει πιστευτεί γιατί απλά αυτό πίστευε ότι εξυπηρετούσε είτε τα συμφέροντα του σα πλαίσια της υπό εξέταση ποινικής υπόθεσης είτε των αστικών διαφορών που εκκρεμούν μεταξύ τους.

Eυρήματα:

Έχοντας υπόψη μου τα μη αμφισβητούμενα γεγονότα & έγγραφα καθώς και την τεθείσα ενώπιον μου αποδεκτή έγγραφη και δια ζώσης μαρτυρία καταλήγω στα ακόλουθα ευρήματα που αφορούν την υπό εξέταση υπόθεση:

Για περίοδο 19 ετών η Έλενα Αντωνιάδου (ΜΚ2) και ο Ηλίας Θεμιστοκλής (Κατηγορούμενος) διατηρούσαν σχέση και συζούσαν μαζί αποκτώντας παιδιά. Μάλιστα κατά την περίοδο των χρόνων αυτών διετέλεσαν γάμο ενώ σε σύντομο χρόνο μετά έλαβαν διαζύγιο. Ένεκα των συνεχών προβλημάτων που αντιμετώπιζαν στην σχέση τους κατά διαστήματα χώριζαν και αργότερα επανασυμβίωναν με αποκορύφωμα τον οριστικό τους χωρισμό τον Σεπτέμβριο του 2015. 

Ο Ηλίας Θεμιστοκλής απασχολείτο ως αυτοεργοδοτούμενος με την εκτέλεση χωματουργικών εργασιών και πριν τις 14 Φεβρουαρίου του 2005 είχε την δική του επιχείρηση γνωστή με την επωνυμία Θεμιστοκλής Ηλία και ήτο εγγεγραμμένος προς τον σκοπό αυτό στην Υπηρεσία ΦΠΑ με αριθμό εγγραφής [ ].

Η Έλενα Αντωνιάδου ασκούσε το επάγγελμα της αισθητικού ενώ ασχολείτο επίσης με την λιανική πώληση γυναικείων ενδυμάτων. Ήταν και αυτή δηλωμένη ως αυτοεργοδοτούμενη και είχε δική της εγγραφή στην Υπηρεσία ΦΠΑ με αριθμό [ ] εγγραφή η οποία αφορούσε μόνο την επιχείρηση λιανικής πώλησης γυναικείων ενδυμάτων.

Στις 14 Φεβρουαρίου του 2005 ο Έφορος Εταιρειών της Κυπριακής Δημοκρατίας μετά την υποβολή σχετικής αίτησης προχώρησε στην σύσταση της εταιρείας περιορισμένης ευθύνης δια μετοχών με την ονομασία TH. & E. ELIA LIMITED (HE 157507) με μοναδικό διευθυντή τον Κατηγορούμενο και Γραμματέα την ΜΚ2.  Σε σχέση με το ιδιοκτησιακό της καθεστώς το μετοχικό κεφάλαιο αυτής διανεμήθηκε εξ ημισίας στον Κατηγορούμενο και στην ΜΚ2 σε ποσοστό 50% έκαστος αφού ο καθένας από αυτούς έλαβε από 1000 μετοχές.

Στις 24.02.2005 υποβλήθηκε από τον Λογιστή της εταιρείας κ. Κασινόπουλο αίτηση (Έντυπο ΦΠΑ 101) για εγγραφή της εταιρείας TH. & E. ELIA LIMITED στην Υπηρεσία ΦΠΑ στην οποία δηλωνόταν ως κύρια επιχειρηματική δραστηριότητα της εταιρείας η πώληση ρούχων και οι χωματουργικές εργασίες.

Στην αίτηση εγγραφής του ΦΠΑ αναφερόταν ότι θα μεταβιβαζόταν ως δρώσα οικονομική μονάδα αυτή του Ηλία Θεμιστοκλή με αρ. εγγραφής ΦΠΑ [  ] και αυτή της Έλενας Αντωνιάδου με αρ. εγγραφής ΦΠΑ [ ] καθορίζοντας ως ημερομηνία μεταβίβασης των εργασιών αυτών τις 25.02.2005.

Μάλιστα η αίτηση εγγραφής στο ΦΠΑ της TH. & E. ELIA LIMITED συνοδευόταν και με τα έντυπα ΦΠΑ 103 τόσο για τον Ηλία Θεμιστοκλή όσο και την Έλενα Αντωνιάδου ημερ. 24.02.2005 τα οποία και υπέγραφαν έκαστος εξ αυτών και αφορούσαν την Μεταβίβαση Δρώσας Οικονομικής Μονάδας (Αίτηση για μεταβίβαση φορολογικών δικαιωμάτων και υποχρεώσεων) των συγκεκριμένων προσώπων προς την εταιρεία TH. & E. ELIA LIMITED. Η αίτηση εξετάστηκε και εγκρίθηκε περί τα τέλη Μαΐου του 2005 με την μεταβίβαση των εργασιών αμφοτέρων του Ηλία Θεμιστοκλή και της Έλενας Αντωνιάδου ως ίσχυαν μέχρι τότε στο μητρώο του ΦΠΑ να μεταφέρονται πλέον στην εταιρεία TH. & E. ELIA LIMITED.

Mετά την σύσταση της πιο πάνω εταιρείας αυτή απέκτησε περιουσιακά στοιχεία και συγκεκριμένα κινητή περιουσία της οποίας κατέστηκε ιδιοκτήτης ως ακολούθως:

(α) Όχημα με αριθμό εγγραφής [ ] (Leyland – Daf Dorry Tipper) το οποίο μεταβιβάστηκε στις 30.08.2013 από την Χ’ ΠΑΥΛΗΣ & ΚΑΓΙΑΣ ΕΞΟΡΥΞΕΙΣ & ΦΟΡΤΩΣΕΙΣ ΛΤΔ προς την εταιρεία ΤΗ. & E. ELIA LTD.

(β) Όχημα με αριθμό εγγραφής [ ] (New Holland, Digger Loader) το οποίο μεταβιβάστηκε στις 21.07.2011 από τον Ιάκωβο Δημητρίου προς την TH. & E. ELIA LTD.

(γ) Όχημα με αριθμό εγγραφής [ ] (Toyota Hilux Double Cabin Pick Up) το οποίο αποκτήθηκε από την  TH. & E. ELIA LTD στις 16.04.2007.

(δ) Όχημα με αριθμό εγγραφής [ ] (Ford Pick Up, Transit 350) το οποίο αποκτήθηκε από την  TH. & E. ELIA LTD στις 19.06.2008.

(ε) Όχημα με αριθμό εγγραφής [ ] (Caterpillar Excavator) το οποίο αποκτήθηκε από την  TH. & E. ELIA LTD στις 13.02.2007.

Στην συνέχεια με ενέργειες του Κατηγορούμενου ενεργώντας ως Διευθυντής της εταιρείας TH. & E. ELIA LIMITED και υπογράφοντας για λογαριασμό της εταιρείας τα σχετικά έγγραφα μεταβίβασης που υποβλήθηκαν στο Τμήμα Οδικών Μεταφορών του Υπουργείου Συγκοινωνιών και Έργων αυτά μεταβιβάστηκαν ως ακολούθως:

(α) Σε σχέση με το όχημα [ ] αυτό μεταβιβάστηκε στις 16.12.2013 από την TH. & E. ELIA LTD προς την HERODOTOS G HERODOTOU CONSTRUCTION LTD (ιδιοκτησίας θείου του Κατηγορούμενου) στο οποίο παραμένει ιδιοκτησία μέχρι και σήμερα.

(β) Σε σχέση με το όχημα [ ] αυτό μεταβιβάστηκε στις 31.12.2015 από την TH. & E. ELIA LTD στον Ηρόδοτο Ηλία (αδελφό του Κατηγορούμενου) ενώ ο Ηρόδοτος Ηλίας στις 15.03.2016 μεταβίβασε αυτό στην ΘΕΜΗΣ ΗΛΙΑ & ΥΙΟΙ ΛΙΜΙΤΕΔ στο οποίο παραμένει ιδιοκτησία μέχρι και σήμερα.

(γ) Σε σχέση με το όχημα [ ] αυτό μεταβιβάστηκε στις 30.12.2015 από την TH. & E. ELIA LTD στον Ηρόδοτο Ηλία (αδελφό του Κατηγορούμενου) και στις 15.03.2016 αυτό μεταβιβάστηκε από τον Ηρόδοτο Ηλία στην ΘΕΜΗΣ ΗΛΙΑ & ΥΙΟΙ ΛΙΜΙΤΕΔ στο οποίο παραμένει ιδιοκτησία μέχρι και σήμερα.

(δ) Σε σχέση με το όχημα [ ] αυτό μεταβιβάστηκε στις 30.12.2015 από την TH. & E. ELIA LTD στον Ηρόδοτο Ηλία (αδελφό του Κατηγορούμενου) και στις 15.03.2016 αυτό μεταβιβάστηκε από τον Ηρόδοτο Ηλία στην ΘΕΜΗΣ ΗΛΙΑ & ΥΙΟΙ ΛΙΜΙΤΕΔ στο οποίο παραμένει ιδιοκτησία μέχρι και σήμερα. 

(ε) Σε σχέση με το όχημα [ ] αυτό μεταβιβάστηκε στις 30.12.2015 από την TH. & E. ELIA LTD στο Μάριο Παναγιώτου (αδελφότεκνο Κατηγορούμενου) και στις 15.03.2016 αυτό μεταβιβάστηκε από τον Μάριο Παναγιώτου στην ΘΕΜΗΣ ΗΛΙΑ & ΥΙΟΙ ΛΙΜΙΤΕΔ στο οποίο παραμένει ιδιοκτησία μέχρι και σήμερα.  

Ο Κατηγορούμενος στις 17 Φεβρουαρίου 2016 προχώρησε μέσω του Εφόρου Εταιρειών στην σύσταση της εταιρείας περιορισμένης ευθύνης δια μετοχών με την ονομασία ΘΕΜΗΣ ΗΛΙΑ & ΥΙΟΙ ΛΙΜΙΤΕΔ (ΗΕ 352416) στην οποία ήταν ο αποκλειστικός Διευθυντής, Γραμματέας και Μέτοχος και συνέχισε από τότε να διεξάγει χωματουργικές και άλλες συναφή εργασίες μέσω αυτής. Πρόκειται ουσιαστικά για την εταιρεία στην οποία μεταβιβάστηκαν στις 15.03.2016 με ενέργειες του Κατηγορούμενου τα οχήματα με αριθμούς εγγραφής [ ], [ ],  [ ], [ ].

Η μεταβίβαση των τεσσάρων οχημάτων που αναφέρονται ανωτέρω καθώς και του οχήματος [ ] από την TH. & E. ELIA LTD στα φυσικά και νομικά πρόσωπα για τα οποία γίνεται αναφορά ανωτέρω δεν έλαβε χώρα δυνάμει οποιασδήποτε πώλησης ούτε οποιαδήποτε χρήματα δόθηκαν ή πληρώθηκαν ή πιστώθηκαν προς όφελος της εταιρείας TH. & E. ELIA LTD και που να αφορούσαν την διενέργεια των μεταβιβάσεων αυτών.

Η εταιρεία TH. & E. ELIA LTD διατηρούσε μεταξύ άλλων τραπεζικό λογαριασμό στην Τράπεζα Κύπρου με αρ. λογαριασμού [ ] δυνάμει του οποίου εκδόθηκε και σχετικό βιβλιάριο επιταγών. Δικαίωμα υπογραφής στον εν λόγω λογαριασμό συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματος έκδοσης επιταγών για λογαριασμό της εταιρείας είχαν ξεχωριστά τόσο ο Θεμιστοκλής Ηλίας όσο και η Έλενα Αντωνιάδου. 

Στις 29.12.2015 η Έλενα Αντωνιάδου προχώρησε στην συμπλήρωση της επιταγής της TH & E. ELIA LTD με αρ. [ ] για το ποσό των €4.698,00 με δικαιούχο την ίδια προσωπικά την οποία και εξαργύρωσε σε μετρητά.

H Έλενα Αντωνιάδου προχώρησε στις 08.04.2009 στην εγγραφή της εταιρείας E.A. ELENBEAUTY SALOON TRAINING LTD (HE 248073) στην οποία ήταν η μοναδική διευθύντρια και γραμματέας ενώ το εκδομένο μετοχικό της κεφάλαιο κατείχετο 50% από την ίδια και το υπόλοιπο 50% από τον Χριστοφής Χριστοφή η οποία δραστηριοποιείτο μεταξύ άλλων στον τομέα της Υγιεινής και Αισθητικής.    

Μεταξύ της Έλενα Αντωνιάδου και του Θεμιστοκλή Ηλία εκκρεμούν στο Επαρχιακό Δικαστήριο Πάφου αστικές διαφορές η εκδίκαση των οποίων δεν έχει ακόμα ξεκινήσει.

Noμική Πτυχή Κατηγορίας:

Το Ανώτατο Δικαστήριο είχε την ευκαιρία στην ΚΟΥΛΕΡΜΟΥ ν. ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ, Ποινική Έφεση 179/2015, 20/7/2018, ECLI:CY:AD:2018:B372 να πραγματευθεί το αδίκημα του άρθρου 269 του Ποινικού Κώδικα Κεφ. 154 που τιτλοφορείται Κλοπή από διευθυντές ή αξιωματούχους εταιρειών[3] στην οποία σημειώνονται τα ακόλουθα σχετικά:

″Κλοπή από διευθυντή με βάση τις διατάξεις του άρθρου 269, συντελείται όποτε πρόσωπο εκμεταλλευόμενο την ιδιότητα του ως διευθυντής κλέβει περιουσία της εταιρείας που αντιπροσωπεύει.

Τα συστατικά στοιχεία του αδικήματος της κλοπής προδιαγράφονται στο άρθρο 255, του Ποινικού Κώδικα Κεφ. 154.

Κλοπή διευθυντή συντελείται σύμφωνα με το άρθρο 269, όταν περιουσία της εταιρείας έρχεται στην κυριότητα του υπαίτιου για λογαριασμό αυτής της εταιρείας ή οργανισμού και αυτός προβεί σε ιδιοποίηση αυτής της περιουσίας με σκοπό να στερήσει τον ιδιοκτήτη από την περιουσία του.

Το συγκεκριμένο αδίκημα επιφέρει μεγαλύτερη ποινή από την κοινή κλοπή, διότι στην περίπτωση του υπηρέτη υπάρχει το στοιχείο του δόλου και της κατάχρησης της σχέσης εμπιστοσύνης που πρέπει να αποδειχθεί.

Στην Αγγλική υπόθεση R v. Lawrence, καταγράφονται αναλυτικά τα συστατικά στοιχεία της κλοπής. Πρέπει να αποδειχθεί ότι υπήρξε 1) δόλια 2) ιδιοποίηση 3) περιουσίας άλλου προσώπου 4) με σκοπό ο ιδιοκτήτης αυτής της περιουσίας να στερηθεί για πάντα αυτή την περιουσία. Ιδιοποίηση της περιουσίας συντελείται όποτε πρόσωπο αναλάβει την περιουσία ή διαθέτει την περιουσία χωρίς τη συγκατάθεση του ιδιοκτήτη. Επομένως, οι κατηγορούμενοι παρέλαβαν την περιουσία της εταιρείας νόμιμα, αλλά μετά διέθεσαν την περιουσία με τρόπο που δεν είχαν τη συγκατάθεση του ιδιοκτήτη.″

To άρθρο 255 του Ποινικού Κώδικα Κεφ. 154 ορίζει γενικά <<την κλοπή>>.[4]

Το άρθρο αυτό δεν περιλαμβάνεται στην νομική βάση της κατηγορίας ούτε και επιβάλλεται η συμπερίληψη του αφού το αδίκημα με το οποίο βρίσκεται αντιμέτωπος ο Κατηγορούμενος είναι αυτό της κλοπής από διευθυντή που διέπεται ειδικά από το άρθρο 269 του Κεφ. 154. Το αδίκημα αυτό εντάσσεται στην μεγάλη ομάδα της κλοπής αλλά αφορά σε εξειδικευμένη μορφή.

Όπως αναφέρθηκε και ανωτέρω είναι κλοπή που συντελείται από διευθυντή ή αξιωματούχο γενικότερα ενός οργανισμού ή μιας εταιρείας. Εξ' ου υπάρχει ειδικό άρθρο στον Κυπριακό Ποινικό Κώδικα που διέπει το αδίκημα αυτό. Το άρθρο 269 είναι εκείνο που δημιουργεί το αδίκημα της κλοπής από διευθυντή.

Σαφώς το άρθρο αυτό είναι εκείνο που πρέπει να αναφέρεται στη νομική πτυχή της κατηγορίας επειδή είναι στη βάση αυτού που ο κατηγορούμενος κατηγορείται. Ο κατηγορούμενος δεν αντιμετωπίζει απλά κλοπή αλλά κλοπή ως διευθυντής της εταιρείας TH. & E. ELIA LIMITED, αδίκημα που πραγματεύεται το άρθρο 269 του Κεφ.154, το οποίο και καταγράφεται στην έκθεση του αδικήματος της υπό εξέταση κατηγορίας.

Συνεπώς η μη καταγραφή του άρθρου 255 του Κεφ.154 στη νομική βάση της κατηγορίας που είναι το γενικό άρθρο της κλοπής δεν δημιουργεί ελαττωματικότητα του κατηγορητηρίου και σε καμία περίπτωση δικαιολογεί απόρριψη του.

Συστατικό στοιχείο του αδικήματος της κλοπής  είναι  ο δόλος  και η πρόθεση μόνιμης αποστέρησης περιουσίας που ανήκει σε άλλο. Τούτο εξάγεται από το σύνολο της μαρτυρίας, καθώς επίσης και από τη συμπεριφορά ενός κατηγορουμένου στη βάση των γεγονότων της κάθε υπόθεσης, που συνήθως έχουν το χαρακτήρα περιστατικής μαρτυρίας.

Σύμφωνα με τον Blackstone΄s Criminal Practice, 2016, σελ. 404, παρ. Β 4.10:

″Theft consists of five elements: (i) dishonest (ii) appropriation (iii) property (iv) belonging to another (v) with the intention of permanently depriving the other of it.″

Το συστατικό στοιχείο του δόλου έχει αναλυθεί στην υπόθεση Ιωάννης Ανδρονίκου ν. Δημοκρατίας (2008) 2 Α.Α.Δ. 486, στη σελίδα 514, ως ακολούθως:

″Από την ανάλυση προκύπτει ότι η λέξη «fraudulently» δείχνει πράξη σκόπιμη και με πρόθεση. Στην υπόθεση Ζησιμίδης επίσης αναφέρθηκε η προγενέστερη Αγγλική υπόθεση R. v. Feely (1973) 1 All ER 341. Η λέξη «fraudulently» είχε ήδη αντικατασταθεί στο Theft Act της Αγγλίας με τη λέξη «dishonestly» και είχε επεξηγηθεί από τα Αγγλικά Δικαστήρια ότι με τη νέα έννοια εισάγεται πλέον η αναγκαιότητα ύπαρξης και ηθικού στιγματισμού της πράξης ως μέρος της έννοιας της κλοπής. Οποιεσδήποτε αμφιβολίες διατυπώθηκαν στην Κυπριακή Νομολογία σχετικά με την πραγματική έννοια της λέξης «fraudulently», μετά την υπόθεση Feely, επεξηγήθηκαν από τη μεταγενέστερη υπόθεση Αζίνας ν. Δημοκρατίας (1981) 2 C.L.R. 9, όπου, μετά από ολοκληρωμένη ανάλυση της νομολογίας στις σελ. 82-85, το Ανώτατο Δικαστήριο αποφάσισε ότι το «fraudulently» όπως είχε αποφασίσει και η Πλατρίτης, σημαίνει σκόπιμα και εκ προθέσεως. Αυτή η πρόθεση φανερώνεται μέσα από τα περιστατικά και γεγονότα της υπόθεσης που εκδικάζεται. Η θέση αυτή επιβεβαιώθηκε και μεταγενέστερα στην υπόθεση Χαραλάμπους ν. Αστυνομίας (1994) 2 Α.Α.Δ. 14, 26, όπου επίσης διαπιστώθηκε η μη άμεση αντιστοιχία του Κεφ. 154, ως προς το Larceny Act και μετέπειτα το Theft Act.

 Όπως αναφέρεται στον Archbold: Criminal Pleading, Evidence and Practice, 36η έκδ., σελ. 364, παρ. 1010, η πρόθεση στη συνήθη πορεία των πραγμάτων δεν είναι δεκτική άμεσης απόδειξης και κατά κανόνα ανευρίσκεται ως εξυπακουόμενο γεγονός μέσα από τα παρουσιαζόμενα γεγονότα. Άτομο θεωρείται ότι έχει την πρόθεση να επιφέρει τα φυσιολογικά αποτελέσματα των πράξεών του. Στη μεταγενέστερη έκδοση του Archbold του 2007, γίνεται πλήρης ανάλυση στις σελ. 1754-1756, παρ. 17-34 με 17-39.″

Στον Blackstone (πιο πάνω), στη σελίδα 408 αναφέρεται ότι:

"The person to whom the property belongs need not be an individual. Α corporation may own property which can be stolen from it, even by persons who are in total control of it by reason of shareholding and directorships."

Συμπεράσματα Δικαστηρίου:

Στην υπό εξέταση υπόθεση δόθηκε μαρτυρία μεγάλης έκτασης κυρίως από πλευράς υπεράσπισης σε σχέση με διάφορα θέματα που άπτονται κυρίως των αστικών διαφορών των διαδίκων, διαφορές οι οποίες φαίνεται να χρονίζουν και να εκκρεμούν προς εκδίκαση από το Επαρχιακό Δικαστήριο Πάφου. Οι διαφορές αυτές προέκυψαν κατά την διάρκεια του κοινού τους βίου και περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων και ζητήματα κυρίως οικονομικά που σχετίζονται και με την εταιρεία TH & E. ELIA LTD.

Μάλιστα προς το σκοπό προώθησης των θέσεων αυτών πέραν της εκτενής αντεξέτασης της παραπονούμενης παρουσιάστηκε και η μαρτυρία του Κατηγορούμενου αλλά και των έξι μαρτύρων υπεράσπισης ενώ κατατέθηκε και σημαντικός αριθμός τεκμηρίων.  

Πλην όμως αυτό που πρέπει να σημειωθεί και φαίνεται να παραγνωρίζεται από πλευράς της υπεράσπισης είναι ένα σημαντικό γεγονός. Και αυτό δεν είναι άλλο ότι το παρόν Δικαστήριο ασκεί ποινική δικαιοδοσία και εκδικάζει συγκεκριμένη κατηγορία με συγκεκριμένα συστατικά στοιχεία στη βάση συγκεκριμένων λεπτομερειών για να αποφανθεί σε σχέση με την ποινική η μη ευθύνη του Κατηγορούμενου.

To παρόν Δικαστήριο δεν θα ασχοληθεί σε καμιά περίπτωση ούτε και θα προβεί σε ευρήματα για το ποιος συνείσφερε / επένδυσε / δάνεισε χρήματα είτε στην εταιρεία είτε στην αντίπαλη πλευρά, αν έχει να παίρνει τέτοια χρήματα και γενικά ζητήματα που άπτονται της οικονομικής σχέσης των διαδίκων είτε μεταξύ τους είτε σε σχέση με την κοινή τους εταιρεία. Αυτά θα κριθούν στις μεταξύ τους αστικές διαφορές και εκκρεμοδικίες που βρίσκονται ήδη σε εξέλιξη ή ενδεχομένως να τροχοδρομηθούν στο μέλλον οι οποίες όπως έχει αναφερθεί συμπεριλαμβάνουν μεταξύ άλλων και τα περιουσιακά στοιχεία της εταιρείας TH & E. ELIA LTD.

Στρεφόμενος και επικεντρώνοντας την προσοχή μου ως άλλωστε οφείλω στην ποινική πλευρά της υπόθεσης που εξετάζω σημειώνω τα ακόλουθα:

Σε σχέση με τα οχήματα [ ], [ ], [ ], [ ]

Αποτελούν μέρος των ευρημάτων του Δικαστηρίου και δεν έχει ούτως η άλλως αμφισβητηθεί ότι ο Κατηγορούμενος ως ο μοναδικός Διευθυντής της εταιρείας TH & E. ELIA LTD πήρε την απόφαση από μόνος του να προχωρήσει τόσο στις 30.12.2015 όσο και στις 31.12.2015 στην αποξένωση των οχημάτων [ ], [ ],  [ ], [ ] που ήταν ιδιοκτησία της συγκεκριμένης εταιρείας και να μεταβιβάσει αυτά αρχικά σε συγγενικά του πρόσωπα και στην συνέχεια αφού προχώρησε στην σύσταση δικής του εταιρείας και συγκεκριμένα της ΘΕΜΗΣ ΗΛΙΑ & ΥΙΟΙ ΛΙΜΙΤΕΔ στις 15.03.2016 μεταβίβασε αυτά στην νέα του εταιρεία στην οποία παρουσιαζόταν ως ο μοναδικός διευθυντής, γραμματέας και μέτοχος αυτής εταιρεία με την οποία συνέχισε να ασκεί τις εργασίες του με τη χρήση μάλιστα των συγκεκριμένων 4 οχημάτων.

Αποτελεί δε μη αμφισβητούμενο γεγονός ότι κανένα ποσό χρημάτων δεν δόθηκε ή πιστώθηκε στην εταιρεία TH & E. ELIA LTD για την μεταβίβαση των οχημάτων της είτε αρχικά σε τρίτα πρόσωπα συγγενικά του κατηγορούμενου είτε στην συνέχεια όταν αυτά κατέληξαν στην εταιρεία ΘΕΜΗΣ ΗΛΙΑ & ΥΙΟΙ ΛΙΜΙΤΕΔ.  

Επίσης προκύπτει αβίαστα το συμπέρασμα πως κατά τον χρόνο αποξένωσης των τεσσάρων οχημάτων από την TH & E. ELIA LTD ήταν μέτοχος σε ποσοστό 50% και η Έλενα Αντωνιάδου η οποία παρά την προώθηση των θέσεων από πλευράς Υπεράσπισης ότι αυτή συμφώνησε ή υπόσχετο κατά διαστήματα να επιστρέψει αυτές τις μετοχές στον Κατηγορούμενο δεν φαίνεται να το έχει πράξει μέχρι και σήμερα και παραμένει ιδιοκτήτρια αυτών.

Το αν είχε η όχι πράγματι συμφωνήσει να αποχωρήσει από την συγκεκριμένη εταιρεία η Ε. Αντωνιάδου και να παραχωρήσει τις μετοχές της στον Κατηγορούμενο συμφωνία που τελικά δεν υλοποίησε ποτέ της ή υπαναχώρησε από αυτή ή αν η συμφωνία επίλυσης περιουσιακών διαφορών ήταν έγκυρη και δεσμευτική και για το κατά πόσον κάλυπτε η όχι και τα ζητήματα ιδιοκτησίας των μετοχών της θα αποφασιστούν στις αστικές διαδικασίες που εκκρεμούν μεταξύ τους.

Το παρόν Δικαστήριο έχει ένα και μόνο δεδομένο και αυτό δεν είναι άλλο από το γεγονός πως η Ε. Αντωνιάδου κατά τους επίδικους για την κατηγορία χρόνους ήταν η εξ ημισίας μέτοχος της TH & E. ELIA LTD συνεπώς το ιδιοκτησιακό της δικαίωμα επ αυτής καθώς και το συμφέρον της γενικότερα υφίστατο εξ ου και στο τέλος της ημέρας η από μέρους της διερεύνηση για την τύχη των οχημάτων της εταιρείας και στην συνέχεια η υποβολή καταγγελίας στην Αστυνομία για τα όσα καταλογίζονται σήμερα στον Κατηγορούμενο.    

Ούτε και μπορεί στα πλαίσια της παρούσας υπόθεσης να αποτελεί επιχειρηματολογία του Κατηγορούμενου ότι αυτός αποκλειστικά δούλεψε και απέκτησε τα συγκεκριμένα οχήματα και ήταν ο μόνος που έτρεχε τις εργασίες της εταιρείας και συνεπώς με τα όσα κέρδιζε πλήρωνε τις υποχρεώσεις της ενώ χαριστικά κατέβαλε μισθούς και μερίσματα στην Έλενα Αντωνιάδου αφήνοντας να νοηθεί ότι το αποκλειστικό δικαίωμα επί των συγκεκριμένων οχημάτων είχε και έχει μόνο ο Κατηγορούμενος.

Και αυτό γιατί κάτι τέτοιο προφανώς και παραγνωρίζει την νομική αρχή ότι η εταιρεία αποτελεί ανεξάρτητη νομική οντότητα τόσο από τους αξιωματούχους της όσο και από τους μετόχους της. Στην υπό εξέταση υπόθεση υπενθυμίζετε για πολλοστή φορά πως τα οχήματα δεν ήταν ιδιοκτησίας του Κατηγορούμενου αλλά είχαν αποκτηθεί και εγγραφεί επ ονόματι της εταιρείας TH & E. ELIA LTD στην οποία παρά το γεγονός ότι ο Κατηγορούμενος ήταν πράγματι ο μοναδικός διευθυντής και εξ ημισίας μέτοχος δεν σήμαινε ότι αυτά ήταν δικής του ιδιοκτησίας και θα μπορούσε κατά την απόλυτη κρίση του να κάνει ότι θέλει με αυτά. Ούτε και η επιχειρηματολογία ότι ήταν με δικούς του πελάτες και με δικούς του κόπους που αποκτήθηκαν αυτά μπορεί να διαφοροποιήσει το γεγονός πως δεν μπορούσε να διαθέτει αυτά κατά την απόλυτη κρίση του και ιδίως με ενέργειες που δεν ήταν προς το συμφέρον της εταιρείας.  

Tα οχήματα με αριθμούς εγγραφής [ ], [ ], [ ], [ ] ήταν αναμφίβολα ιδιοκτησία της εταιρείας TH & E. ELIA LTD και μπορούν να θεωρηθούν ως περιουσία που μπορεί να κλαπεί ενώ αυτά είχαν και αξία παρά το γεγονός πως οι μαχόμενες πλευρές δεν συμφωνούσαν ποια ήταν η πραγματική τους αμφότεροι αποδέχονται πως πρόκειται για αντικείμενα με κάποια χρηματική αξία. Αυτή η περιουσία όμως δεν άνηκε στον Κατηγορούμενο ο οποίος κατείχε μόνο την ιδιότητα του Διευθυντή της συγκεκριμένης εταιρείας ούτε και το γεγονός ότι αυτός είχε και ο ίδιος περιουσιακό δικαίωμα στο μετοχικό κεφάλαιο της εταιρείας του έδιδε το δικαίωμα να προχωρήσει στην αποξένωση τους. Συνεπώς αυτά τα τέσσερα οχήματα ήταν οχήματα της εταιρείας ή έστω όλων των μετόχων της συγκεκριμένης εταιρείας και ο Κατηγορούμενος δεν είχε δικαίωμα να τα οικειοποιηθεί ή να τα διαθέσει αυθαίρετα ως αυτός ήθελε όπως στο τέλος της ημέρας έχει πράξει.

Μάλιστα η πρόθεση διάθεσης των οχημάτων αυτών ήταν αναμφίβολα δόλια από πλευράς Κατηγορούμενου αφού ο ίδιος τόσο στις 30.12.2015 όσο και στις 31.12.2015 όπως άλλωστε παραδέχθηκε μεταβίβασε αυτά αρχικά σε συγγενικά του πρόσωπα ενώ όταν ολοκληρώθηκε η εγγραφή της νέας του εταιρείας στις 17.02.2016 εγγραφή την οποία επί σκοπού τροχιοδρόμησε στην οποία πλέον θα ήταν αποκλειστικός Διευθυντής, Γραμματέας και Μέτοχος προχώρησε στις 15.03.2016 στην μεταβίβαση με την βοήθεια προφανώς των συγγενών του και των τεσσάρων αυτών οχημάτων στην νέα του εταιρεία αποξενώνοντας οριστικά αυτά από την ιδιοκτήτρια τους εταιρεία στην οποία είχε ιδιοκτησιακό συμφέρον τόσο ο ίδιος αλλά και η Έλενα Αντωνιάδου και χωρίς να πιστώνει οποιοδήποτε ποσό χρημάτων στην εταιρεία TH & E. ELIA LTD για την διάθεση αυτή των οχημάτων της.

Αξιοσημείωτο μάλιστα αυτό που ανέφερε κατά την κυρίως εξέταση του ο Κατηγορούμενος που αναμφίβολα φανερώνει και την δόλια πρόθεση του το ότι είχε αποφασίσει την από μέρους του ίδρυση καινούργιας εταιρείας στην οποία δεν θα είχε ‘’χερι’’ η Ε. Αντωνιάδου πράγμα και το οποίο στο τέλος της ημέρας έχει πράξει με τα οχήματα να μεταβιβάζονται με δικές του ενέργειες αρχικά από την εταιρεία TH & E. ELIA LTD στον αδελφό και ανιψιό του και στην συνέχεια στην νέα του εταιρεία ΘΕΜΗΣ ΗΛΙΑ & ΥΙΟΙ ΛΙΜΙΤΕΔ με την οποία και συνέχισε τις εργασίες του χρησιμοποιώντας τα οχήματα που αποξενώθηκαν χωρίς στην ουσία να έχει πλέον στα πόδια του την Ε. Αντωνιάδου.

Σημειώνω ότι σε καμιά περίπτωση δεν μπορώ να αποδεχθώ τον ισχυρισμό του περί φόβου ότι η Αντωνιάδου θα προχωρούσε στην πώληση των οχημάτων της εταιρείας ως τον λόγο για να προχωρήσει ο ίδιος στις αποξενώσεις αυτές αφού η Αντωνιάδου ως και δύο γνώριζαν δεν ήταν Διευθύντρια της εταιρείας και δεν θα μπορούσε να υπογράψει για την διενέργεια των μεταβιβάσεων των οχημάτων σε τρίτα πρόσωπα ενώ ούτε και την κατοχή ή έλεγχο των οχημάτων είχε η Αντωνιάδου.

Μοναδικός Διευθυντής της εταιρείας ΤΗ & Ε. ELIA LTD ήταν ο Κατηγορούμενος και κανένα άλλο πρόσωπο και ήταν αυτός που είχε στην κατοχή και έλεγχο του καθώς επίσης και χρησιμοποιούσε τα οχήματα για λογαριασμό ή/και εκ μέρους της εταιρείας.

Το μόνο δικαίωμα σε υπογραφή που είχε η Αντωνιάδου ήταν αυτό που αφορούσε τον τραπεζικό λογαριασμό της εταιρείας στην Τράπεζα Κύπρου και μόνο ενώ η ιδιότητα της ως Γραμματέας της Εταιρείας δεν της έδινε δικαίωμα διενέργειας μεταβιβάσεων οχημάτων. Σε κάθε περίπτωση υπενθυμίζεται πως ο Κατηγορούμενος όχι μόνο έχει αποξενώσει τα συγκεκριμένα οχήματα με τον τρόπο που περιγράφεται στα ευρήματα του Δικαστηρίου αλλά συνέχισε ουσιαστικά από το 2016 και μετέπειτα να τα οικειοποιείται ο ίδιος μέσω της νέας του εταιρείας αποκομίζοντας ουσιαστικά κέρδος από την χρήση τους και εις βάρος τον συμφερόντων της εταιρείας TH & E. ELIA LTD στην οποία μέτοχος ήταν τόσο ο ίδιος όσο και η πρώην σύζυγος του με την εταιρεία TH & E. ELIA LTD να τα αποστερείτε πλέον μόνιμα ενώ μια άλλη εταιρεία του ελέγχου και συμφερόντων του Κατηγορούμενου να τα εκμεταλλεύεται.

Ούτε και η θέση της υπεράσπισης με βρίσκει σύμφωνο ότι δηλαδή επειδή το καταστατικό του επέτρεπε να ενεργεί χωρίς οποιαδήποτε άλλη έγκριση σε ενέργειες που αφορούσαν την εταιρεία αυτός είχε το δικαίωμα να πράττει κατά την απόλυτη κρίση του ακόμα και σε ενέργειες που δεν ήταν προς το συμφέρον της εταιρείας αφού το τι ουσιαστικά έπραξε με τις αποφάσεις του στις 30.12.2015 και 31.12.2015 ήταν να οδηγήσει σε ξεγύμνωμα της εταιρείας, αποξένωση και αποστέρηση των περιουσιακών της στοιχείων ενέργειες οι οποίες στο τέλος της ημέρας έγιναν για ιδίων όφελος.

Μάλιστα αυτό τόνισε και η παραπονούμενη κατά την μαρτυρία της που μπορεί να αναγνώρισε ότι ο Κατηγορούμενος είχε και τη δική της σύμφωνη γνώμη να διαχειρίζεται ως ο μοναδικός διευθυντής τα θέματα της εταιρείας όμως η διαχείριση αυτή θα έπρεπε να λάμβανε χώρα μόνο ενεργώντας προς το συμφέρον της και όχι να κλέψει και να ξεγυμνώσει την εταιρεία στην οποία ήταν διευθυντής.

Στη βάση των ανωτέρω καταλήξεων του Δικαστηρίου δεν θα μπορούσα να κάνω αποδεκτή την θέση της υπεράσπισης ότι στην υπό εξέταση υπόθεση η μεταβίβαση των οχημάτων από μέρος του Κατηγορούμενου έγινε στην απουσία δόλου και πως τυγχάνει εφαρμογής η υπεράσπιση της αξίωσης δικαιώματος με καλή πίστη θέματα για τα οποία γίνεται εκτενής αναφορά στην γραπτή αγόρευση των ευπαίδευτων συνηγόρων του Κατηγορούμενου. Απεναντίας τα όσα προσπάθησα να αναδείξω ανωτέρω αποδεικνύουν ακριβώς το αντίθετο τα οποία οδηγούν σε απόδειξη του συνόλου των συστατικών στοιχείων του αδικήματος που αυτός αντιμετωπίζει.

Συνεπώς στην βάση όλων των ανωτέρω κρίνω πως αποδεικνύεται πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας το αδίκημα που αντιμετωπίζει ο Κατηγορούμενος ήτοι αυτό της κλοπής από διευθυντή εταιρείας σε σχέση με τα οχήματα με αριθμούς εγγραφής [ ], [ ], [ ], [ ].

Σε σχέση με το όχημα [ ]

Ο λόγος που διαχωρίζεται το συγκεκριμένο όχημα από τα υπόλοιπα τέσσερα για τα οποία αναφορά γίνεται ανωτέρω είναι γιατί τα γεγονότα που αφορούν την δική του μεταβίβαση φαίνεται να διαφέρουν από τα υπόλοιπα.

Συνεπώς το ερώτημα που καλούμε να απαντήσω σε σχέση με το όχημα [ ] (Leyland – Daf Dorry Tipper) είναι το κατά πόσον η μεταβίβαση αυτού που έγινε στις 16.12.2013 από την TH & E. ELIA LTD που ήταν ιδιοκτησία της προς την εταιρεία HERODOTOS G HERODOTOU CONSTRUCTION LTD (ιδιοκτησίας θείου του Κατηγορούμενου) στο οποίο παραμένει ιδιοκτησία μέχρι και σήμερα στοιχειοθετεί και για αυτό το αδίκημα της κλοπής από διευθυντή εταιρείας εις βάρος του Κατηγορούμενου.

Υπενθυμίζεται πως το όχημα αυτό αγοράστηκε από την TH & E. ELIA LTD στις 30.08.2013 με πωλήτρια την Χ’ ΠΑΥΛΗΣ & ΚΑΓΙΑΣ ΕΞΟΡΥΞΕΙΣ & ΦΟΡΤΩΣΕΙΣ ΛΤΔ. Στην συνέχεια και συγκεκριμένα στις 16.12.2013 αυτό μεταβιβάστηκε από την  TH & E. ELIA LTD προς την εταιρεία HERODOTOS G HERODOTOU CONSTRUCTION LTD (ιδιοκτησίας θείου του Κατηγορούμενου) στο οποίο παραμένει ιδιοκτησία μέχρι και σήμερα.

Από τα πιο πάνω προκύπτει πως η μεταβίβαση του άνω οχήματος δεν έλαβε χώρα στις 30 και 31 Δεκεμβρίου 2015 δηλαδή μαζί με την μεταβίβαση των 4 οχημάτων ([ ], [ ], [ ], [ ]) και κάτω από τις περιστάσεις που αναφέρονται ανωτέρω ενώ μέχρι και σήμερα αυτό δεν έχει μεταβιβαστεί στην εταιρεία που ίδρυσε ο Κατηγορούμενος όπου φαίνεται να έχουν μεταβιβάσει τα υπόλοιπα 4 οχήματα.

Η δε μεταβίβαση που έγινε στις 16.12.2013 δηλαδή 3 ½ μήνες μετά την απόκτηση του είχε να κάνει ως αναφέρθηκε από τον Κατηγορούμενο και το μέρος αυτό της μαρτυρίας του δεν έχω λόγο να το αμφισβητήσω, ούτε και οποιαδήποτε άλλη μαρτυρία περί του αντιθέτου έχει τεθεί ενώπιον μου, στη βάση του γεγονότος ότι απαιτείτο άδεια από τον ιδιοκτήτη τέτοιου οχήματος Τύπου Α δηλαδή για δημόσια χρήση την οποία ο Κατηγορούμενος και η εταιρεία TH & E ELIA LIMITED δεν κατείχε συνεπώς ήταν αναγκαία η μεταβίβαση αυτού σε εταιρεία που είχε τέτοια άδεια πράγμα το οποίο έγινε το 2013 όμως το συγκεκριμένο όχημα χρησιμοποιείτο εξ αρχής αποκλειστικά προς εξυπηρέτηση των εργασιών της εταιρείας TH & E ELIA LIMITED.

Προφανώς όμως από την 01.01.2016 και μετέπειτα όπου ο Κατηγορούμενος φαίνεται να μην δραστηριοποιείται πλέον μέσω της εταιρείας TH & E ELIA LIMITED παραμένει άγνωστο αν το υπό συζήτηση όχημα χρησιμοποιείται για την εκτέλεση των εργασιών είτε του Κατηγορούμενου προσωπικά είτε της νέας του εταιρείας ΘΕΜΗΣ ΗΛΙΑ & ΥΙΟΙ ΛΙΜΙΤΕΔ. Δεν έχει τεθεί οτιδήποτε ενώπιον του Δικαστηρίου που θα μπορούσε να το βοηθήσει στο να καταλήξει για τα ζητήματα αυτά και ενδεχόμενα να ήταν ουσιώδη για το κατά πόσον το αδίκημα της κλοπής από διευθυντή εταιρείας μπορεί να στοιχειοθετηθεί εις βάρος του Κατηγορούμενου και σε σχέση με το όχημα KUK 420 σε αντίθεση βεβαίως με την μαρτυρία που παρουσιάστηκε για τα άλλα τέσσερα οχήματα. Δεν λήφθηκε ούτε οποιαδήποτε κατάθεση από οποιοδήποτε αντιπρόσωπο της συγκεκριμένης εταιρείας στην οποία έχει εγγραφεί το συγκεκριμένο όχημα και παραμένει εγγεγραμμένο σε αυτή μέχρι και σήμερα όσον αφορά τις περιστάσεις μεταβίβασης αυτού αλλά και την χρήση του.

Δεν παραγνωρίζω βεβαίως και το γεγονός πως κατά το έτος 2013 δεν φαίνεται να υπήρχε η σύγκρουση, διαμάχες και ένταση στις σχέσεις (προσωπικές και επαγγελματικές) μεταξύ παραπονούμενης και κατηγορούμενου η οποία φαίνεται να λάμβανε χώρα κατά το έτος 2015 όπου και οδήγησε τόσο στον οριστικό τους χωρισμό όσο και στις ενέργειες του κατηγορούμενου να αποξενώσει τα τέσσερα οχήματα της εταιρείας στις 30 και 31 Δεκεμβρίου 2015.    

Συνεπώς από την στιγμή που στο μυαλό του Δικαστηρίου παραμένουν εύλογες αμφιβολίες όσον αφορά την μεταβίβαση του συγκεκριμένου οχήματος δεν μπορώ να καταλήξω πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας ότι η συγκεκριμένη μεταβίβαση στοιχειοθετεί το σύνολο των συστατικών στοιχείων του αδικήματος της κλοπής από διευθυντή εταιρείας συνεπώς δεν μου μένει άλλη επιλογή από το να αθωώσω και απαλλάξω τον Κατηγορούμενο από την ποινική του ευθύνη για το αδίκημα του άρθρου 269 του Ποινικού Κώδικα Κεφ. 154 σε σχέση μόνο με το όχημα [ ].

Άλλα θέματα που εγέρθηκαν από πλευράς Υπεράσπισης:

Τέλος δεν θα μπορούσα να αφήσω ασχολίαστα κάποια άλλα ζητήματα τα οποία η Υπεράσπιση πραγματεύεται στην αγόρευση της. Αυτά αφορούν τόσο το ζήτημα της ισχυριζόμενης ύπαρξης κατάχρησης της διαδικασίας όσο και στο ότι δεν τέθηκε οποιαδήποτε μαρτυρία ενώπιον του Δικαστηρίου ότι ο ιδιοκτήτης των επίδικων οχημάτων ήτοι η TH & E. ELIA LTD έχει παράπονο για κλοπή των οχημάτων της και ουσιαστικά ότι στην υπό εξέταση υπόθεση δεν υπάρχει παραπονούμενος.

Ξεκινώντας από το τελευταίο ζήτημα, με κάθε σεβασμό προς τους ευπαίδευτους συνηγόρους του Κατηγορούμενου αλλά τέτοια εισήγηση δεν θα μπορούσε να με βρει σύμφωνο. Και αυτό γιατί τελικοί δικαιούχοι της εταιρείας TH & E. ELIA LTD ήταν ουσιαστικά στο τέλος της ημέρας ο Κατηγορούμενος και η ΜΚ2 τα δύο αυτά πρόσωπα τα οποία κατείχαν εξ ημισείας το μετοχικό της κεφάλαιο και επιπρόσθετα ο πρώτος να αναλαμβάνει καθήκοντα Διευθυντή και η τελευταία καθήκοντα Γραμματέα.

Ο Κατηγορούμενος είναι αυτός στον οποίο καταλογίστηκε συγκεκριμένη αξιόποινη συμπεριφορά σε συνέχεια υποβολής παραπόνου / καταγγελίας της ΜΚ2 στην Αστυνομία μετά από ισχυριζόμενες ενέργειες του Κατηγορούμενου οι οποίες στρέφονταν και έπλητταν τα συμφέροντα της εταιρείας TH & E. ELIA LTD και κατ επέκταση και του προσώπου με συμφέρον στην εταιρεία ως μετόχου ήτοι της ΜΚ2. Δεν θα μπορούσε δηλαδή με βάση τα ιδιαίτερα αυτά περιστατικά της υπόθεσης παράπονο να υποβληθεί από οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο εκτός από την ΜΚ2 παράπονο που στο τέλος της ημέρας είχε ως αντικείμενο την ισχυριζόμενη κλοπή από τον Κατηγορούμενο (τον άλλο μέτοχο και Διευθυντή της εταιρείας) κινητής περιουσίας της εταιρείας στην οποία η ΜΚ2 ήταν μέτοχος και με τις ενέργειες του ζήμιωνε άμεσα τόσο την εταιρεία ΤΗ & Ε. ELIA LTD όσο και έμμεσα την ίδια την ΜΚ2 ως μετόχου αυτής.

Είναι αντιληπτό πιστεύω από τα πιο πάνω πως καταγγελία η ίδια η εταιρεία TH & E. ELIA LTD δεν θα μπορούσε να υποβάλει για τα αυτοκίνητα της γιατί ως νομικό πρόσωπο αυτή αντιπροσωπεύεται από συγκεκριμένα πρόσωπα στην περίπτωση μας τα δύο που αναφέρονται ανωτέρω. Η καταγγελία έγινε ουσιαστικά μέσω του παραπόνου που υποβλήθηκε στην Αστυνομία από την ΜΚ2 της μετόχου αυτής για θέματα που ξεκάθαρα αφορούσαν την εταιρεία TH & E. ELIA LTD και ήταν το μόνο πρόσωπο που θα μπορούσε να προβεί στην καταγγελία αυτή τόσο προσωπικά για την ίδια όσο και για λογαριασμό της εταιρείας.  

Στρεφόμενος τέλος προς την εισήγηση των συνηγόρων Υπεράσπισης για την ύπαρξη κατάχρησης την οποία μάλιστα στηρίζουν σε δύο πτυχές τόσο δηλαδή στην ύπαρξη αστικών υποθέσεων που εκκρεμούν προς εκδίκαση στην βάση των ίδιων γεγονότων όσο και στο ότι ο σκοπός της Παραπονούμενη (ΜΚ2) ήταν η είσπραξη από μέρους της των χρηματικών ποσών που αφορούσαν την αναλογία της αξίας των επίδικων οχημάτων σύμφωνα με το μερίδιο που αυτή κατείχε στην εταιρεία ως μέτοχος να αναφέρω και για το ζήτημα αυτό πως δεν θα μπορούσα να κάνω αποδεκτή την θέση αυτή.

Και αυτό γιατί η ύπαρξη επίσης των αστικών διαφορών που βρίσκονται σε εκκρεμότητα μεταξύ της ΜΚ2 και του Κατηγορούμενου (δύο στον αριθμό, η μία καταχωρημένη το έτος 2016 και μία το έτος 2018) στο Ε.Δ.Πάφου δεν θα μπορούσαν να αποτελέσουν βάση για να υποστηριχθεί η εισήγηση ότι με την καταχώρηση και προώθηση της παρούσας ποινικής υπόθεσης δημιουργείται κατάχρηση τέτοια την οποία το Δικαστήριο οφείλει να ανακόψει.

Σημειώνεται πως η έκθεση απαίτησης της Αγωγής Ε.Δ. Πάφου 1371/16 έχει κατατεθεί στην ακροαματική διαδικασία ως Τεκμήριο 23 και από μελέτη αυτής διαπιστώνεται πως οι θεραπείες που προωθούνται από την ΜΚ2 αφορούν ζητήματα μεταξύ άλλων της λειτουργίας της εταιρείας TH & E. ELIA LTD και γενικά οικονομικά θέματα και αποκαλύψεις στοιχείων. Σε σχέση δε με την αγωγή που καταχωρήθηκε το 2018 από πλευράς της ΜΚ2 τα δικόγραφα της οποίας δεν παρουσιάστηκαν στην παρούσα διαδικασία ως οι συνήγοροι υπεράσπισης παραδέχονται στην σελίδα 13 της Αγόρευσης τους αυτή φαίνεται να αφορά την συμφωνία Τεκμήριο 17 για οικονομικές διαφορές τις οποίες η ΜΚ2 προωθεί εναντίον του Κατηγορούμενου με τον τελευταίο μάλιστα να καταχωρεί και προωθεί σχετική ανταπαίτηση αμφισβητώντας την δεσμευτικότητα προς το πρόσωπο του της συγκεκριμένης συμφωνίας.

Είναι προφανές πως πολλά από τα θέματα που θα εγερθούν στις μεταξύ τους αστικές διαφορές είτε αφορούν δια ζώσης μαρτυρία ή έγγραφη είναι κοινά θέματα με τα ζητήματα που ακούστηκαν ή εξετάστηκαν και στην υπό εξέταση υπόθεση. Το Δικαστήριο βεβαίως ως όφειλε προσπάθησε να περιοριστεί μόνο στην εξέταση της παρούσας ποινικής υπόθεσης και στο κατά πόσον τα όσα προσάπτονται στον Κατηγορούμενο μπορούν να στοιχειοθετήσουν τα συστατικά στοιχεία του αδικήματος της κλοπής από διευθυντή εταιρεία χωρίς να εισέλθει σε άλλα μονοπάτια παρά και την προσπάθεια ιδίως της πλευράς της Υπεράσπισης να γίνει αυτό λαμβάνοντας υπόψη την έκταση της μαρτυρίας που η πλευρά του Κατηγορούμενου παρουσίασε αφού προφανώς η πρώτη υπόθεση που τυγχάνει εξέτασης από Δικαστήριο αναφορικά με τις διαφορές των πρώην συζύγων αποτελεί η παρούσα ποινική υπόθεση.

Δεν διαβλέπω να υπάρχει οποιαδήποτε μορφή κατάχρησης στη βάση της συγκεκριμένης επιχειρηματολογίας. Άλλως ο σκοπός της ποινικής διαδικασίας και προφανώς άλλος ο σκοπός των αστικών διαδικασιών.

Όσον αφορά τέλος και το ζήτημα που επίσης εγείρεται περί ισχυριζόμενης κατάχρησης ένεκα του ότι η επιθυμία της ΜΚ2 ήταν η από μέρους της διεκδίκηση της αναλογίας της αξίας των οχημάτων που ο Κατηγορούμενος αποξένωσε ούτε αυτή η θέση με βρίσκει σύμφωνο. Και αυτό το αναφέρω χωρίς να παραγνωρίζω πως κατά τον χρόνο υποβολής του παραπόνου της πράγματι έκανε αναφορά όπως αναφορά έκανε και κατά την δια ζώσης μαρτυρία της στην ισχυριζόμενη από μέρους της αξία ενός έκαστου επίδικου οχήματος αλλά και του συνόλου αυτών και πως η ίδια δικαιούται ως πιστεύει συγκεκριμένο ποσό ως εξ ημισείας μετόχου όμως στο τέλος της ημέρας το ζήτημα που καλείτο να εξετάσει το Δικαστήριο ήταν ξεκάθαρο και δεν ήταν άλλο από το κατά πόσον ο Κατηγορούμενος με τις ενέργειες του να μεταβιβάσει κατά περιόδους τα επίδικα οχήματα από την εταιρεία TH & E. ELIA LTD σε τρίτα πρόσωπα (νομικά & φυσικά) στοιχειοθετούσε το αδίκημα της κλοπής από διευθυντή εταιρείας, αδίκημα το οποίο έτυχε διερεύνησης από την Αστυνομική Διεύθυνση Πάφου σε συνέχεια υποβολής του παραπόνου / καταγγελίας της ΜΚ2.

Εξου και το Δικαστήριο ως όφειλε προχώρησε και στην έκδοση της ενδιάμεσης απόφασης του ημερομηνίας 16.05.2023 για να θέσει τις λεπτομέρειες της κατηγορίας στην ορθή βάση και με βάση την μαρτυρία που είχε η πλευρά της Κατηγορούσας Αρχής παρουσιάσει με το κλείσιμο της υπόθεσης της. Ήταν αντιληπτό από το Δικαστήριο ότι η ΜΚ2 χωρίς οποιεσδήποτε νομικές γνώσεις αντιλαμβανόταν πως ένεκα της αποξένωσης από τον Κατηγορούμενο των συγκεκριμένων οχημάτων ιδιοκτησίας μιας εταιρείας στην οποία και η ίδια είχε ιδιοκτησιακό δικαίωμα είχε δικαίωμα να λάβει συγκεκριμένο ποσό επί της ισχυριζόμενης από μέρους της αξίας αυτών και αυτό ήταν που η ίδια πίστευε. Η πίστη όμως αυτή την οποία εξέφρασε η ΜΚ2 δεν μπορεί να ανάγεται σε αποδεκτό επιχείρημα για προώθηση της ισχυριζόμενης κατάχρησης έτσι ώστε το παρόν Δικαστήριο να προχωρήσει σε απόρριψη της υπό εξέταση υπόθεσης.

Επαναλαμβάνεται για ακόμα μια φορά πως καθήκον του ποινικού Δικαστηρίου είναι να εξετάσει το κατά πόσον στοιχειοθετείται η όχι η προσαπτόμενη κατηγορία με συγκεκριμένα συστατικά στοιχεία και μόνο και όχι να εισέλθει σε άλλα μονοπάτια στα οποία ενδεχόμενα να εμπλέκονται αστικής φύσεως διαφορές.

Κατάληξη:

Για όλους τους λόγους που αναφέρθηκαν πιο πάνω ο Κατηγορούμενος κρίνεται ένοχος στην κατηγορία που αντιμετωπίζει μόνο όμως σε σχέση με τα οχήματα με αριθμούς εγγραφής [ ], [ ], [ ], [ ].

Σε σχέση με το όχημα με αριθμούς εγγραφής [ ] που και αυτό περιλαμβάνεται επίσης στις λεπτομέρειες της κατηγορίας αυτός αθωώνεται λόγω μη στοιχειοθέτησης της κατηγορίας στον βαθμό και την έκταση που αφορά το συγκεκριμένο όχημα. 

    (Υπ.).......................................

      N. Φακοντής, Ε.Δ.

ΠΙΣΤΟΝ ΑΝΤΙΓΡΑΦΟΝ

---

[1]Προς απόδειξη της υπόθεσης της Κατηγορούσας Αρχής μαρτυρία παρουσιάστηκε από τον Aστ. 3894 Α. Γερμανό (ΜΚ1), την κ. Ε. Αντωνιάδου  (ΜΚ2) και τον Χ. Διογένους (ΜΚ3).

[2] Μ.Φ. Χ. v. Μ.Χ., ΕΦΕΣΗ ΑΡ. 22/2018, 28/9/2021

[3] 269. Αν ο υπαίτιος κλοπής είναι διευθυντής ή αξιωματούχος οργανισμού ή εταιρείας, αυτό που κλάπηκε είναι περιουσία του οργανισμού ή της εταιρείας, αυτός υπόκειται σε φυλάκιση δεκατεσσάρων χρόνων.

[4] 255.-(1) Όποιος κλέβει, χωρίς τη συναίνεση του ιδιοκτήτη, που γίνεται με δόλιο τρόπο και χωρίς αξίωση δικαιώματος με καλή πίστη, αποκτά κατοχή και αποκομίζει οτιδήποτε που μπορεί να καταστεί αντικείμενο κλοπής με σκοπό, κατά το χρόνο της απόκτησης, να αποστερήσει τον ιδιοκτήτη μόνιμα από αυτό:

Νοείται ότι πρόσωπο δύναται να είναι ένοχο κλοπής οποιουδήποτε τέτοιου πράγματος, ανεξάρτητα του ότι κατέχει αυτό νόμιμα, αν είναι θεματοφύλακας ή συνιδιοκτήτης του, με δόλιο τρόπο σφετερίζεται αυτό για χρήση από τον ίδιο ή από οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο παρά του ιδιοκτήτη.

(2) (α) Ο όρος “αποκτά κατοχή” περιλαμβάνει και το να αποκτά κατοχή-

(i) με τέχνασμα

(ii) με εκφοβισμό

(iii) με συνέπεια πλάνης του ιδιοκτήτη που είναι σε γνώση του αποκτώντα ότι κατοχή του αποκτώμενου αποκτήθηκε με τέτοιο τρόπο

(iv) με ανεύρεση, εφόσον κατά το χρόνο της ανεύρεσης αυτός που το βρήκε πιστεύει ότι ο ιδιοκτήτης μπορεί να ανακαλυφθεί με εύλογα διαβήματα

(β) ο όρος “αποκομίζει” περιλαμβάνει κάθε μετακίνηση οποιουδήποτε πράγματος από το χώρο τον οποίο αυτό κατέχει, προκειμένου όμως για πράγμα προσαρτημένο, μόνο αν αυτό αποσπάστηκε εντελώς.

(γ) ο όρος “ιδιοκτήτης” περιλαμβάνει και τον ιδιοκτήτη μέρους ή αυτόν που έχει κατοχή ή έλεγχο ή ειδική ιδιοκτησία πράγματος το οποίο δύναται να καταστεί αντικείμενο κλοπής.

(3) Δύναται να είναι αντικείμενο κλοπής κάθε πράγμα που έχει αξία και που ανήκει σε οποιοδήποτε πρόσωπο, προκειμένου όμως για πράγμα προσκολλημένο σε ακίνητο μετά το διαχωρισμό του από τέτοιο ακίνητο.

---

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο