ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΠΑΦΟΥ

ΕΝΩΠΙΟΝ: Xρ. M. Παπαλλά, Ε.Δ.

Υπόθεση υπ' αρ.: 2438/24

ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΠΑΦΟΥ

Κατηγορούσα Αρχή

-εναντίον-

1. Χ. Π.
2. Α. Α.
3. Μ. Θ.

Κατηγορούμενοι

----------

Απευθείας παραπομπή Κατηγορουμένου σε δίκη από το Κακουργιοδικείο που συνεδριάζει στην Πάφο.

- Άρθρο 92 του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 155

Το Ζήτημα της Απόλυσης ή Κράτησης του Κατηγορούμενου 1.

----------

Ημερομηνία: 06 Ιουνίου 2024

Εμφανίσεις:

Για την Κατηγορούσα Αρχή: κος Ν. Νεοκλέους

Για τον Κατηγορούμενο 1: κος Λ. Νεοφύτου

Κατηγορούμενος 1: Παρών.

Α Π Ο Φ Α Σ Η

Μετά από σχετική διαδικασία οι  κατηγορούμενοι παραπέμφθηκαν σε απευθείας δίκη ενώπιον του Κακουργιοδικείου Πάφου το οποίο θα συνεδριάσει  στις 25/06/2024. Για σκοπούς εξασφάλισης της παρουσίας των κατηγορουμένων 2 και 3 τέθηκαν συγκεκριμένοι όροι και η Κατηγορούσα Αρχή δεν ζήτησε την κράτηση τους. Σε σχέση όμως με τον Κατηγορούμενο 1, η κατηγορούσα αρχή αιτήθηκε την κράτηση του μέχρι την έναρξη της δίκης του στο Κακουργιοδικείο και επικαλέστηκε τον κίνδυνο της μη προσέλευσης του, ενώ επιπλέον, επικαλέστηκε και τον κίνδυνο διάπραξης άλλων αδικημάτων εκ μέρους του. Το αίτημα της Κατηγορούσας Αρχής προσέκρουσε στην ένσταση του Κατηγορουμένου 1.

Σύμφωνα με το κατηγορητήριο, ο Κατηγορούμενος 1, αντιμετωπίζει τις πιο κάτω κατηγορίες (κάποιες εξ αυτών από κοινού με τους κατηγορούμενους 2 και 3):

- Συνομωσίας προς διάπραξη κακουργήματος ( 5 κατηγορίες)

- Διάρρηξη κτηρίου (1 κατηγορία)

- Κλοπής (1 κατηγορία)

- Κλοπής από κατοικία (24 κατηγορίες)

- Κάλυψη προσώπου με προσωπίδα με σκοπό τη διάπραξη κακουργήματος (29 κατηγορίες)

- Κατοχή διαρρηκτικών οργάνων κατά τη διάρκεια της νύχτας ( 10 κατηγορίες)

- Διάρρηξη κατοικίας κατά διάρκεια της νύχτας (20 κατηγορίες)

- Νομιμοποίηση εσόδων από παράνομες δραστηριότητες (24 κατηγορίες)

- Παράνομη κατοχή περιουσίας ( 2 κατηγορίες)

- Άρνηση λήψης φωτογραφιών, δακτυλικών αποτυπωμάτων, και σάλιου από πρόσωπο που τελεί υπό νόμιμη κράτηση (1 κατηγορία)

- Διάρρηξη κατοικίας ( 6 κατηγορίες)

- Κατοχή διαρρηκτικών οργάνων κατά τη διάρκεια της ημέρας (5 κατηγορίες)

- Απόπειρα διάρρηξης κατοικίας (2 κατηγορίες)

- Κακόβουλη βλάβη (3 κατηγορίες)

- Αξιόποινος παράνομη είσοδος ( 2 κατηγορίες)

Προς υποστήριξη του πρώτου λόγου, ήτοι του κινδύνου φυγοδικίας, τέθηκαν ενώπιον του Δικαστηρίου φάκελοι με μαρτυρικό υλικό που διαθέτει η Κατηγορούσα Αρχή (Τεκμήριο Α και Β). Παραπέμποντας σε συγκεκριμένα μέρη του μαρτυρικού υλικού, ο εκπρόσωπος της Κατηγορούσας Αρχής υποστήριξε ουσιαστικά ότι ο κατηγορούμενος αντιμετωπίζει σοβαρές κατηγορίες για τις οποίες προνοούνται πολύχρονες ποινές φυλάκισης και για τις οποίες από το σύνολο του μαρτυρικού υλικού υπάρχει ορατή πιθανότητα καταδίκης.

Σε ότι αφορά τον λόγο που στηρίζεται στην πιθανότητα διάπραξης άλλων αδικημάτων, ο εκπρόσωπος της Κατηγορούσας Αρχής, κατέθεσε το Τεκμήριο Γ, στο οποίο φαίνεται ότι εναντίον του Κατηγορούμενου 1 υπάρχει μια εκκρεμούσα υπόθεση , ήτοι η Ποινική υπόθεση 4577/21 του Ε.Δ Πάφου, στην οποία ο κατηγορούμενος 1 αντιμετωπίζει την κατηγορία της πρόκλησης βαριάς σωματικής βλάβης, κατά παράβαση του άρθρου 231 του Κεφ. 154. Επιπλέον επικαλέστηκε τις κατηγορίες οι οποίες περιλαμβάνονται στο ίδιο το κατηγορητήριο το οποίο αντιμετωπίζει σήμερα ο Κατηγορούμενος, το οποίο περιλαμβάνει μεγάλο αριθμό αδικημάτων που αναφέρονται σε μια μακρά χρονική περίοδο μέχρι σήμερα και προς τούτο παρέπεμψε ειδικότερα στην απόφαση, Σκούρου v. Αστυνομίας του 2011, 2 Α.Α.Δ., 140.

Από την αντίπερα όχθη, ο ευπαίδευτος συνήγορος του Κατηγορουμένου 1 εξέφρασε τη θέση ότι από το μαρτυρικό υλικό στην όψη του και μόνο δεν στοιχειοθετείται η διάπραξη των αδικημάτων που αποδίδονται στον πελάτη του. Επικαλούμενος μέρος του υπάρχοντος μαρτυρικού υλικού, αναφέρθηκε σε αδυναμίες, που κατά τον ίδιο, αυτό παρουσιάζει, αντιφάσεις και ουσιώδεις ελλείψεις οι οποίες ουσιαστικά δεν δημιουργούν ορατή πιθανότητα καταδίκης του πελάτη του. Αναφέρθηκε ειδικότερα στη μαρτυρία αναγνώρισης του Κατηγορούμενου 1 , η οποία σύμφωνα με τον μάρτυρα δεν είναι ικανή να οδηγήσει σε καταδίκη του πελάτη του, σε ελλείψεις, αδυναμίες και αντιφάσεις που υπάρχουν στο σύνολο της μαρτυρίας, όπως επίσης και στο ότι έχουν παραβιαστεί σωρεία δικαιωμάτων του πελάτη του, μεταξύ των οποίων και το ότι δεν του δόθηκε το σύνολο του μαρτυρικού υλικού, όπως και το ότι λήφθηκε μαρτυρία η οποία αντιβαίνει τον νόμο.

Αναφερόμενος στις προσωπικές συνθήκες του Κατηγορούμενου 1, ανέφερε ότι πρόκειται για Κύπριο πολίτη, ο οποίο έχει μεγαλώσει στην Παιδική Στέγη. Είναι δεμένος με τη σύζυγο του, το ανήλικο παιδί τους και με τους γονείς της. Τα τελευταία χρόνια έχει γνωρίσει τον πατέρα του με τον οποίο όμως δεν διατηρεί σχέση. Επίσης δεν έχει καμία σχέση με την μητέρα του, την οποία δεν γνώρισε ποτέ. Υποστήριξε επιπλέον πως οι δεσμοί του με τη Δημοκρατία είναι τεράστιοι ενώ ένεκα του ότι μεγάλωσε χωρίς την πατρική φιγούρα, έχει ιδιαίτερη σχέση με το ανήλικο παιδί του.

Επίσης από το γεγονός ότι του έχει κατασχεθεί περιουσία μεγάλης αξίας, και την οποία όπως χαρακτηριστικά επισήμανε, δεν προτίθεται να χαρίσει και την οποία επιμένει ότι απέκτησε νόμιμα, μπορεί κατά την θέση του να ληφθεί αυτό υπόψη στο ότι δεν πρόκειται να φυγοδικήσει.  Επιπλέον υποστήριξε ότι οι γονείς της συζύγου του, έχουν εταιρεία η οποία εδρεύει στην Κύπρο και η οποία διαθέτει ακίνητα, όπου τα ενοίκια αυτών, τα παρέχουν στον Κατηγορούμενο και στη σύζυγο του. Προς υποστήριξη του ισχυρισμού του κατέθεσε ως Τεκμήριο Ε κάποιες αποδείξεις πληρωμής με αναφορές σε ενοίκιο διαμερίσματος από το 09/22 μέχρι 03/24 για ένα συνολικό ποσό περί τις €16000=  τα οποία εισπράχθηκαν από κάποιο πρόσωπο το οποίο δεν διακρίνεται επί των αποδείξεων. Εν πάση περιπτώσει ως η θέση της υπεράσπισης οι γονείς της Κατηγορούμενης 3 επιτρέπουν, αυτά τα ποσά  να τα λαμβάνει η σύζυγος του Κατηγορούμενου 1 , ήτοι η κατηγορούμενη 3, μαζί με τον Κατηγορούμενο 1.

Παραπέμποντας γενικά στη νομολογία για υποστήριξη των θέσεων του, υπέδειξε ότι η παρουσία του Κατηγορούμενου στη δίκη του εξασφαλίζεται με την επιβολή συγκεκριμένων περιοριστικών όρων που εισηγήθηκε στο Δικαστήριο. Αυτοί οι όροι είναι καταγραμμένοι στο πρακτικό του Δικαστηρίου και δεν χρειάζεται να επαναδιατυπωθούν.

Σε σχέση με τον δεύτερο λόγο που ζητείται η κράτηση του Κατηγορουμένου, ο συνήγορος υπεράσπισης τόνισε ότι είναι η θέση του ότι δεν τίθεται οποιοσδήποτε κίνδυνος διάπραξης άλλων αδικημάτων εάν ο Κατηγορούμενος αφεθεί ελεύθερος. Παρέπεμψε στη νομολογία αναφέροντας ότι από τις εκκρεμούσες υποθέσεις δεν μπορεί να συναχθεί τέτοια πιθανότητα, ενώ υποστήριξε ότι οι εκκρεμούσες υποθέσεις θα πρέπει να είναι της ίδιας φύσης και να δημιουργείται ισχυρή εντύπωση προς κάτι τέτοιο.

Έχω θέσει ενώπιον μου τα όσα ανέφεραν οι ευπαίδευτοι συνήγοροι με τις αγορεύσεις τους και τη νομολογία στην οποία με παρέπεμψαν. Έχω ακόμη μελετήσει για σκοπούς του παρόντος αιτήματος το μαρτυρικό υλικό σε σχέση με την υποστήριξη του κινδύνου φυγοδικίας αλλά και τα όσα τέθηκαν ως προς την πιθανότητα διάπραξης άλλων αδικημάτων από τον κατηγορούμενο 1 και όλα όσα κατατέθηκαν και αναφέρθηκαν ενώπιον του Δικαστηρίου.  

Ως γνωστό,  το ενδεχόμενο κράτησης συναρτάται με οποιονδήποτε από τους τρεις πιο κάτω παράγοντες:

(α)       την πιθανότητα μη προσέλευσης ενός κατηγορούμενου στη δίκη

(β)       την πιθανότητα διάπραξης του ίδιου ή άλλου αδικήματος

(γ)        τη δυνατότητα επηρεασμού μαρτύρων.

Καθένας από τους πιο πάνω παράγοντες εξετάζεται χωριστά και η ύπαρξη οποιουδήποτε από αυτούς δύναται να δικαιολογήσει την έκδοση διατάγματος κράτησης (Βασιλείου ν. Δημοκρατίας (1997) 2 Α.Α.Δ. 7). Όπως λέχθηκε στη Σιακαλλή v. Δημοκρατίας (1997) 2 Α.Α.Δ. 130 σελίδες 133, 134:

«Η πιθανότητα μη προσέλευσης των κατηγορουμένων στη δίκη είναι ο βασικός παράγοντας που εξετάζεται από το Δικαστήριο κατά την εξέταση του ενδεχόμενου κράτησης τους.  Κατά τη στάθμιση του παράγοντα αυτού λαμβάνονται υπόψη η σοβαρότητα του αδικήματος, η πιθανότητα καταδίκης του στο βαθμό που μπορεί να προβλεφθεί από τις καταθέσεις των μαρτύρων και το ύψος της ποινής που προβλέπεται.  Όμως ο κίνδυνος μη προσέλευσης δεν αποτελεί και το μοναδικό παράγοντα που λαμβάνεται υπόψη.  Άλλοι παράγοντες είναι η πιθανότητα διάπραξης του ίδιου ή άλλου αδικήματος, καθώς και η δυνατότητα επηρεασμού μαρτύρων. Δεν είναι απαραίτητο να συνυπάρχουν όλοι οι παράγοντες, αλλά ένας ή περισσότεροι από αυτούς μπορεί να αποτελέσουν τον αποφασιστικό παράγοντα για την απόφαση του Δικαστηρίου (Lefkios Rodosthenous and Another v. The Police (1961) CLR 50, Michael Apostolou Tsouka v. The Police (1962) CLR 261).  Κάθε παράγοντας θα πρέπει να εξετάζεται χωριστά και η ύπαρξη οποιουδήποτε από αυτούς δικαιολογεί την έκδοση διατάγματος κράτησης. Ακριβώς στην υπόθεση Κλεάνθης Γεωργίου Βασιλείου v. Δημοκρατίας, Ποιν. Έφεση 6248, ημερ. 10.1.1997 τονίστηκε ότι η άποψη ότι πρέπει σε κάθε περίπτωση να υπάρχει συρροή όλων των παραγόντων που καθιέρωσε η νομολογία, περιλαμβανομένης και της πιθανότητας επανάληψης των αδικημάτων για τα οποία κάποιος κατηγορείται, δεν βρίσκει έρεισμα ούτε στη λογική ούτε στη νομολογία.»

Το Δικαστήριο, όταν εξετάζει ένα αίτημα όπως αυτό της Κατηγορούσας Αρχής, είναι σημαντικό να καθοδηγείται από την αρχή ότι κάθε κατηγορούμενος τεκμαίρεται ότι είναι αθώος εκτός εάν καταδικαστεί από αρμόδιο Δικαστήριο. Στη Γενικός Εισαγγελέας v. Κυριάκου (2001) 2 Α.Α.Δ. 373, αναφέρεται ότι ο κανόνας ότι οι υπόδικοι αφήνονται ελεύθεροι κάμπτεται μόνο εφόσον συντρέχουν συγκεκριμένοι κίνδυνοι, προσέγγιση που είναι ευθυγραμμισμένη με τη νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Η αρχή αυτή κατοχυρώνεται και συνταγματικά εφ' όσον αποτελεί απόρροια του τεκμηρίου της αθωότητας ενός προσώπου. Ένας υπόδικος δικαιούται να παραμείνει ελεύθερος με εγγύηση στις περιπτώσεις όπου υπάρχει προσδοκία ότι θα προσέλθει στο Δικαστήριο για να δικαστεί. Ανάγκη περιορισμού του πολίτη πρέπει να διαπιστώνεται δικαστικά σε κάθε στάδιο της διαδικασίας και να επιβάλλεται από τα γεγονότα της κάθε συγκεκριμένης υπόθεσης (Ανδρέας Καραγιώργης κ.ά. v. Δημοκρατίας (1989) 2 Α.Α.Δ. 92).

Η σοβαρότητα του αδικήματος σε συνάρτηση με την πιθανότητα καταδίκης και επιβολής αυστηρής ποινής, αποτελούν βασικούς δείκτες που λαμβάνονται σοβαρά υπόψη στην πρόγνωση για το ενδεχόμενο μη προσέλευσης και υπαγωγής του κατηγορουμένου στη δικαιοσύνη (Χριστοδούλου κ.α. v. Αστυνομίας (2004) 2 Α.Α.Δ. 538, Γιωργαλλίδης v. Αστυνομίας (2005) 2 Α.Α.Δ. 526). Στη Θεοδωρίδης v. Αστυνομίας (2001) 2 Α.Α.Δ. 139 τονίστηκε ότι όσο σοβαρότερη είναι η κατηγορία ανάλογα μεγαλύτερο είναι και το κίνητρο του κατηγορουμένου να αποφύγει τη δίκη.  Το ίδιο και στην Κρασοπούλης κ.ά. ν. Δημοκρατίας, (2012) 2 A.A.Δ. 450, όπου λέχθηκε ότι: «Είναι αυτονόητο ότι εκεί όπου η προβλεπόμενη ποινή είναι η ποινή της ισόβιας κάθειρξης το ενδεχόμενο διαφυγής είναι ακόμη μεγαλύτερο εφόσον η σκέψη για διαφυγή μπορεί να επενεργήσει ως δέλεαρ αποφυγής της ισόβιας φυλάκισης.» Ομοίως στην υπόθεση Ιωάννου v. Δημοκρατίας (2006) 2 Α.Α.Δ. 149 όπου το Εφετείο επισήμανε ότι όσο πιο μεγάλη είναι η σοβαρότητα του αδικήματος και όσο πιο αυστηρή μπορεί να είναι η ποινή τόσο αυξάνεται και ο κίνδυνος μη προσέλευσης ενός κατηγορουμένου στη δίκη.

Ωστόσο έχει πλειστάκις τονιστεί από τη νομολογία ότι ο παράγων αυτός δεν είναι πάντοτε και σε κάθε περίπτωση αρκετός ώστε να επενεργήσει από μόνος του και αυτομάτως στην κρίση του Δικαστηρίου για την κράτηση του κατηγορουμένου. Παράλληλα με την εξέταση της πιθανότητας - κινδύνου μη προσέλευσης του κατηγορουμένου στο δικαστήριο, λαμβάνονται υπ' όψη παράγοντες, στοιχεία και δεδομένα που συνδέονται με το χαρακτήρα του κατηγορουμένου, την κατοικία του, το επάγγελμα του, τα οικονομικά του, τους οικογενειακούς δεσμούς και όλων των ειδών τους δεσμούς με την Κυπριακή Δημοκρατία καθώς και γενικότερα θέματα υγείας ((βλ. Neumeister v. Austria A8 p.39 (1968), Χατζηδημητρίου v. Δημοκρατίας (1997) 2 Α.Α.Δ 45, Ψύλλας v. Αστυνομίας (2007) 2 Α.Α.Δ 444). Στην υπόθεση Θεοχάρους κ.ά. v. Δημοκρατίας (2002) 2 Α.Α.Δ. 48, υποδεικνύεται ότι «… σε καμιά περίπτωση δεν εκτιμάται η πιθανότητα μη προσέλευσης με κατά απομόνωση αναφορά στη σοβαρότητα του αδικήματος, την πιθανότητα καταδίκης και την επιβληθησομένη ποινή, αυτόματα δηλαδή, χωρίς συνυπολογισμό άλλων σχετικών δεδομένων.»

Στην απόφαση Γενικός Εισαγγελέας ν Λουκάς Σιδερένος κ.α., (2008) 2 Α.Α.Δ. 319 λέχθηκε ότι οι προσωπικές συνθήκες εξετάζονται με αναφορά στο σχετικό κριτήριο, κατά πόσο δηλαδή οι συνθήκες αυτές ανατρέπουν τη σκέψη στον κατηγορούμενο να μην εμφανιστεί στο Δικαστήριο για να αντιμετωπίσει τις κατηγορίες που του προσάπτονται. Δεν εξετάζονται οι προσωπικές συνθήκες με σκοπό να επιδειχθεί επιείκεια στον κατηγορούμενο, απαλλάσσοντάς τον από την ταλαιπωρία της προφυλάκισης. Εκείνο που εξετάζεται είναι η πιθανότητα να διαφύγει ο συγκεκριμένος κατηγορούμενος.

Ταυτόχρονα σταθμίζεται και το δημόσιο συμφέρον που επιτάσσει την παρουσία του κατηγορουμένου στο Δικαστήριο. Η κράτηση υποδίκου καθίσταται αποδεχτή εφόσον το επιβάλλει η διασφάλιση των σκοπών της απονομής της δικαιοσύνης. Οι προσωπικές συνθήκες και οι δεσμοί του παραβάτη με την Κύπρο δεν επενεργούν ως ασπίδα ώστε να υπερφαλαγγιστεί η σοβαρότητα των αδικημάτων και κατ' επέκταση να εξαλείψουν τον κίνδυνο φυγοδικίας (Σάββα v. Αστυνομίας Ποινική Έφεση Αρ. 176/2017 ημερ. 20.09.17, ECLI:CY:AD:2017:D308, Μαρκίδη και άλλος v. Δημοκρατίας Ποινική Έφεση Αρ. 50/2017 ημερ. 22.03.17, ECLI:CY:AD:2017:B96, Φλεριανού v. Δημοκρατίας Ποινική Έφεση 13/16 ημερ. 03.03.16 και Πολυδώρου v. Δημοκρατίας Ποινική Έφεση 114/16 ημερ. 07.07.16). Όπως ακόμη τονίστηκε στη Βασιλείου ν. Δημοκρατίας (1997) 2 Α.Α.Δ. 7 οι επιπτώσεις κράτησης στην προσωπική, οικογενειακή ή επαγγελματική ζωή ενός υποδίκου έστω και αν είναι δυσμενείς δεν υπερφαλαγγίζουν το γενικό δημόσιο συμφέρον για την απονομή της δικαιοσύνης. 

Παράλληλα λαμβάνεται υπ' όψη και ο χρόνος κράτησης υποδίκου, ο οποίος θα πρέπει να αντιμετωπίζεται στο σύνολο του και ανάλογα να σταθμίζεται ως παράγοντας που θα δικαιολογούσε τυχόν διαφορετική προσέγγιση ως προς περαιτέρω κράτηση του, συνυπολογιζόμενος έτσι μαζί με όλες τις υπόλοιπες σχετικές παραμέτρους (xxx Shoaib v. Δημοκρατίας Ποινική Έφεση 35/2020 ημερ. 14.04.20), ECLI:CY:AD:2020:B142.

Στρεφόμενος στην παρούσα υπόθεση δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι οι κατηγορίες που αντιμετωπίζει ο Κατηγορούμενος 1 είναι πολύ σοβαρές. Η σοβαρότητα μιας υπόθεσης χαρακτηρίζεται από το ίδιο το κατηγορητήριο της το οποίο αντικρίζεται στην ολότητα του και όχι αποσπασματικά. Το κατηγορητήριο εκθέτει τις κατηγορίες ξεχωριστά και περιγράφει τις λεπτομέρειες κάθε μιας από αυτές. Η προκειμένη περίπτωση αποτελεί μια πολύ σοβαρή υπόθεση. Τα αδικήματα αυτά θεωρούνται αρκετά σοβαρά για τον επιπρόσθετο λόγο ότι η συνδυασμένη διάπραξη τους παρουσιάζει σήμερα ιδιαίτερα ανησυχητική έξαρση στο νησί, πράγμα για το οποίο λαμβάνω δικαστική γνώση από τις πολλές υποθέσεις οι οποίες συχνά καταχωρούνται ενώπιον του Δικαστηρίου. Πρόκειται για αδικήματα που φανερώνουν ασέβεια και καταπατούν κατάφωρα τα συνταγματικά δικαιώματα της κατοχής και απόλαυσης περιουσίας. Επίσης, είναι αδικήματα που η διάπραξη τους προκαλεί αισθήματα φόβου και ανασφάλειας στους πολίτες για επικράτηση της παρανομίας.

Είναι γεγονός ότι τέτοιου είδους αδικήματα προκαλούν ρήγματα στην έννομη τάξη και διαβίωση και διαβρώνουν συνάμα το αίσθημα ασφάλειας του πολίτη (Παναγίδης v. Δημοκρατίας (1997) 2 Α.Α.Δ. 104).

Το ακόλουθο απόσπασμα από την απόφαση του Εφετείου Παναγίδη v. Δημοκρατίας (1997) 2 Α.Α.Δ. 104 συνοψίζει την κρατούσα κατάσταση, όπως και το καθήκον της Δικαιοσύνης προς διαφύλαξη της έννομης τάξης (σελ. 105-106):

Η θλιβερή διαπίστωση είναι πως τα τελευταία χρόνια το έγκλημα στην Κύπρο παρουσιάζει αυξητική τάση. Οι κλοπές, οι διαρρήξεις και άλλα ομοειδή αδικήματα είναι στην πρώτη γραμμή της εγκληματικότητας χωρίς να δείχνουν σημεία κάμψης. Σημειώνεται, αντίθετα, έξαρση. Τα δικαστήρια αντιμετώπισαν τέτοια εγκλήματα με αυστηρότητα γιατί προκαλούν ρήγματα στην έννομη τάξη και διαβίωση και διαβρώνουν συνάμα το αίσθημα ασφαλείας του πολίτη.”

Τα προαναφερόμενα χαρακτηριστικά που διέπουν τα αδικήματα για τα οποία κατηγορείται ο κατηγορούμενος 1 ότι διέπραξε και  σε περίπτωση που αυτός κριθεί ένοχος , οι ποινές που θα του επιβληθούν θα είναι αυστηρές και αποτρεπτικής φύσεως υπό την έννοια ότι κατά κανόνα, επιβάλλονται πολυετείς φυλακίσεις για τέτοιου είδους αδικήματα.   Είναι γι’ αυτό που τα Δικαστήρια, μέσα από επισημάνσεις και υποδείξεις της νομολογίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου, αντιμετωπίζουν τέτοιας φύσης αδικήματα με αυστηρότητα μέσω της επιβολής  αποτρεπτικών ποινών σε μια προσπάθεια αναχαίτισης τους και προστασίας της κοινωνίας (Παναγιώτου (Αντάρτης) v. Δημοκρατίας (1997) 2 Α.Α.Δ. 138, Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας ν. Ανδρέου (1994) 2 Α.Α.Δ. 194, Dirazo ν. Δημοκρατίας (1992) 2 Α.Α.Δ. 197, Φιλίππου ν. Αστυνομίας (1994) 2 Α.Α.Δ. 113, AI - Awar κ.α. ν. Δημοκρατίας (1992) 2 Α.Α.Δ. 160 και Lungu κ.α. v. Αστυνομίας (2003) 2 Α.Α.Δ. 545). Όπως έχει τονιστεί στην υπόθεση Φραντζίδης v. Αστυνομίας (2002) 2 Α.Α.Δ. 77  είναι επιτακτική ανάγκη αυτού του είδους η εγκληματικότητα να ανακοπεί γιατί έχει κλονίσει σοβαρά την εμπιστοσύνη του κοινού στους θεσμούς της δημόσιας ασφάλειας.

Θεώρηση της νομολογίας επισημαίνει ότι για τα αδικήματα της διάρρηξης και κλοπής η συνήθης ποινή που επιβάλλεται είναι αυτή της ποινής φυλάκισης. Η επιβολή αποτρεπτικών ποινών και συνήθως στερητική της ελευθερίας στα αδικήματα διάρρηξης και κλοπής είναι ένας τρόπος πάταξης του φαινομένου (Γενικός Εισαγγελέας ν. Χριστάκη Αναστασίου (2005) 2 Α.Α.Δ. 125, Francis Kenneth Smith and another v. The Police (1969) 2 C.L.R. 189, Yiannakou v. The Police (1982) 2 C.L.R. 37, Nicolaou and another v. The Republic (1982) 2 C.L.R. 156. Charitou v. The Republic (1987) 2 C.L.R. 170, Γρηγορίου ν. Δημοκρατίας (1993) 2 C.L.R. 158 και Nabokov v. Αστυνομίας (2003) 2 Α.Α.Δ. 381).

Το αδίκημα της νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες εμπίπτει στην κατηγορία του οικονομικού εγκλήματος, το οποίο δυστυχώς ανθεί στην Κύπρο. Η φύση και ο χαρακτήρας του αδικήματος αυτού εξηγούνται στην υπόθεση Λεμονάρη v. Δημοκρατίας Ποινική Έφεση Αρ. 212/2017 ημερ. 17.04.2019. Συγκεκριμένα λέχθηκαν, μεταξύ άλλων, τα εξής:

«Όπως επισημάνθηκε στην Μαληκκίδη ν. Δημοκρατίας, ECLI:CY:AD:2016:B534, Ποιν. Εφ. 40/2015 ημερ. 25.11.2016 με αναφορά στη Θεοχάρους ν. Δημοκρατίας (2008) 2 Α.Α.Δ. 22, το αδίκημα της νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες διακρίνεται νομοθετικώς από τη διάπραξη του γενεσιουργού αδικήματος. Τούτο γιατί ο σκοπός του Νόμου είναι η πάταξη της κατοχής, χρήσης και διαχείρισης των εσόδων της παρανομίας αφού η κατοχή και διαχείριση των εσόδων επεκτείνεται σε εύρος χρόνου πέραν του χρόνου διάπραξης του γενεσιουργού αδικήματος. Πρόκειται επομένως για αυτοτελές αδίκημα, το οποίο στοιχειοθετείται όταν αποδεικνύεται μια από τις πέντε ενέργειες του άρθρου 4 του Νόμου, υπό την προϋπόθεση βεβαίως ότι ο δράστης γνώριζε ή όφειλε να γνωρίζει ότι «οποιασδήποτε μορφής περιουσία αποτελεί έσοδο από τη διάπραξη γενεσιουργού αδικήματος δεν υπάρχει προκαθορισμένο πλαίσιο και ακριβής προσδιορισμός της επιβαλλόμενης ποινής αναλόγως των προηγούμενων αποφάσεων. Η κάθε υπόθεση εξετάζεται στα πλαίσια των ιδιαιτεροτήτων που υπάρχουν και η κρίση της ορθότητας μιας ποινής εάν δηλαδή είναι έκδηλα υπερβολική ή όχι συναρτάται με τα περιστατικά της υπόθεσης, την προβλεπόμενη από το Νόμο ποινή και τις προσωπικές συνθήκες έκαστου εφεσείοντα, όπου είναι δυνατόν.»

Επίσης σε σχέση δε με το αδίκημα της νομιμοποίησης εσόδων από παράνομη δραστηριότητα, στην υπόθεση Θεοφάνους ν. Δημοκρατίας, Ποιν. Έφ. 298/2018, ημερ. 27.6.2019, επισημάνθηκε ότι το συγκεκριμένο αδίκημα: «, όπως το ίδιο αυτοπροσδιορίζεται, συνίσταται στη χρήση/απόλαυση από τον αδικοπραγούντα των καρπών της παρανομίας του.  Ό,τι έχει σημασία, για σκοπούς επιμέτρησης της ποινής, είναι το είδος και το ύψος των καρπών της παρανομίας που απόλαυσε ο αδικοπραγήσας ως αποτέλεσμα της παράνομης δραστηριότητας του.  Είναι αυτή την απόλαυση που έχει στο επίκεντρο του το υπό αναφορά αυτοτελές αδίκημα [.], και αυτό για πρόληψη ή πάταξη της παρανομίας με την πρόβλεψη αυστηρών ποινών αναφορικά με την απόλαυση των καρπών της».

Σε ότι αφορά τη συνομωσία προς διάπραξη κακουργήματος είναι ένα αδίκημα που έχει τη δική του σημασία και γι' αυτό δεν πρέπει να υποτιμάται. Ενέχει στοιχεία σχεδιασμού, οργάνωσης, προετοιμασίας και προπαρασκευαστικών ενεργειών. Θέτει τις βάσεις για τη διάπραξη του ουσιαστικού αδικήματος μέσα από κοινές αποφάσεις και κοινές επιδιώξεις δύο ή περισσοτέρων ατόμων που μοιράζονται τον ίδιο παράνομο στόχο.

Σημειώνω επίσης και προς υποστήριξη και των όσων αναφέρονται ανωτέρω, ότι σχεδόν όλες οι κατηγορίες που αντιμετωπίζει ο κατηγορούμενος 1 είναι πολύ σοβαρές ενόψει και των ποινών που προβλέπονται από τις σχετικές νομοθεσίες. Ειδικότερα για τις κατηγορίες των διαρρήξεων κατά την διάρκεια της νύχτας, κατά παράβαση των άρθρων 291 και 292(α) του Κεφ. 154, ο υπαίτιος υπόκειται σε φυλάκιση δέκα χρόνων, ενώ για τις κατηγορίες της διάρρηξης οι οποίες δεν έγιναν κατά την διάρκεια της νύχτας ο υπαίτιος υπόκειται σε φυλάκιση επτά χρόνων. Για τις κατηγορίες της κλοπής από κατοικία κατά παράβαση των άρθρων 255 και 266(β) ο υπαίτιος υπόκειται σε φυλάκιση πέντε χρόνων. Για την κατηγορία της κάλυψης προσώπου με προσωπίδα με σκοπό την διάπραξη κακουργήματος κατά παράβαση του άρθρου 296(ε) του Κεφ. 154 ο υπαίτιος υπόκειται σε φυλάκιση πέντε χρόνων. Σε σχέση με τα αδικήματα νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες κατά παράβαση του Περί της Παρεμπόδισης και Καταπολέμησης της Νομιμοποίησης Εσόδων από παράνομες δραστηριότητες Νόμος 188(1)/2007, ο υπαίτιος υπόκειται  σε φυλάκιση δεκατεσσάρων ετών (14) ή με χρηματική ποινή μέχρι πεντακόσιες χιλιάδες ευρώ (€500.000) ή και με τις δύο αυτές ποινές. Όσον αφορά τα αδικήματα της κατοχής διαρρηκτικών οργάνων κατά τη διάρκεια της νύκτας χωρίς νόμιμη δικαιολογία κατά παράβαση του άρθρου 296(γ) του Κεφ. 154, ο υπαίτιος υπόκειται σε ποινή φυλάκισης, πέντε χρόνων ενώ για την κατοχή διαρρηκτικών οργάνων κατά τη διάρκεια της ημέρας κατά παράβαση του άρθρου 296 (δ) του Κεφ. 154, υπόκειται ο υπαίτιος σε ποινή φυλάκισης 3 ετών. Τέλος όσον αφορά το αδίκημα της συνομωσίας προς διάπραξη κακουργήματος προβλέπεται ποινή φυλάκισης επτά (7) ετών.

Για τη διαπίστωση ύπαρξης πιθανότητας καταδίκης εξετάζεται το υπάρχον μαρτυρικό υλικό στην όψη του και μόνο, χωρίς το Δικαστήριο να προβαίνει σε αξιολόγησή του ή σε οποιαδήποτε ευρήματα επί της ουσίας της υπόθεσης, εφόσον δεν αποφασίζεται στα πλαίσια της παρούσας διαδικασίας η ενοχή ή μη του κατηγορουμένου. Το εγχείρημα αυτό περιορίζεται σε αντικειμενική πιθανολόγηση και τίποτε περισσότερο. Στο στάδιο αυτό δεν τίθεται ζήτημα ανάλυσης μαρτυρίας, σχολιασμού βαρύτητας της , αξιολόγησης της,  τελικής διαπίστωσης γεγονότων ή εξαγωγής συμπερασμάτων ή  οριστικές απαντήσεις στα ερωτήματα (M. Ashkar Ali κ.α. v. Δημοκρατίας Ποινικές Εφέσεις Αρ. 237-241/2019 και 28 & 29/2020 ημερ. 24.03.20 και Τσεκκούρα ν. Δημοκρατίας (2010) 2 Α.Α.Δ. 32). Περί πιθανολόγησης και μόνο ο λόγος (βλ. Νικήτα κ.ά. ν. Δημοκρατίας (2011) 2 Α.Α.Δ. 54, Ευριπίδου κ.ά. v. Αστυνομίας (2007) 2 Α.Α.Δ. 337 και Κουννάς κ.ά. v. Δημοκρατίας (2007) 2 Α.Α.Δ. 790).   Στη Στέλιος Καλλή ν. Δημοκρατίας Ποινική έφεση 114/15, απόφαση ημερομηνίας 19.6.2015, λέχθηκε για άλλη μια φορά ότι «Το κριτήριο όμως αναφορικά με την κράτηση δεν είναι η απόδειξη «εκ πρώτης όψεως» υπόθεσης αλλά η «πιθανολόγηση» της διάπραξης των αδικημάτων.  Δηλαδή κατά πόσο υπάρχει πιθανότητα καταδίκης.  Και με βάση τα προαναφερόμενα στοιχεία της μαρτυρίας θεωρούμε ότι το Κακουργιοδικείο κατέληξε ορθά, ότι υπάρχει τέτοια πιθανότητα.»

Έχω μελετήσει πολύ προσεκτικά το σύνολο του μαρτυρικού υλικού που τέθηκε ενώπιον μου μόνο για σκοπούς του παρόντος αιτήματος. Θα αναφερθώ σε γενικές γραμμές στο εν λόγω μαρτυρικό υλικό.

Όπως προκύπτει αρχικά από το περιεχόμενο του Τεκμηρίου Α, φαίνεται ότι στην Επαρχία Πάφου, έχουν διαπραχθεί, μεταξύ άλλων, αριθμός διαρρήξεων και κλοπών (ως φαίνονται και στο κατηγορητήριο) και για τις οποίες   περιγράφονται, μεταξύ άλλων τόσο οι χώροι που έλαβαν χώρα τα εν λόγω αδικήματα, ο τρόπος που  εξασφαλίστηκε η πρόσβαση στις κατοικίες και υποστατικά, ο τρόπος με τον οποίο ο δράστης ή οι δράστες έδρασαν και τα χαρακτηριστικά αυτών καθώς και την περιουσία που κλάπηκε ως αυτή καταγγέλθηκε από τους ιδιοκτήτες της. Στις πλείστες περιπτώσεις φαίνεται από τη διερεύνηση που έλαβε χώρα (σύμφωνα και με το Ε111Β) να έχουν εξασφαλιστεί κλειστά κυκλώματα παρακολούθησης τα οποία επιθεωρήθηκαν από τον Λοχ. Σιμιλλίδη – Ε111Β και παρουσιάζουν τον δράστη να εξασφαλίζει πρόσβαση στα υποστατικά και να φέρει φούτερ με ενσωματωμένη κουκούλα χρώματος μαύρου στο κεφάλι με φερμουάρ και να έχει τοποθετημένη στον ώμο του χιαστή μια τσάντα. Επίσης από τις καταγραφές όλων των κυκλωμάτων παρακολούθησης που επιθεωρήθηκαν όπως προαναφέρεται από τον Λοχ. Σιμιλλίδη – Ε111Β, ο ίδιος έχει διαπιστώσει ότι σε όλες τις περιπτώσεις, ο δράστης είναι το ίδιο πρόσωπο, είναι του ίδιου γυμνασμένου σωματότυπου, ίδιου αναστήματος και έχει ίδιο τρόπο βαδίσματος. Σε σχέση δε με το κοσμηματοπωλείο (κατηγορία 2) φαίνεται ότι η πρόσβαση των  δραστών έλαβε χώρα με την χρήση του κλειδιού του καταστήματος το οποίο εξασφαλίστηκε αφού προηγουμένως διαρρήχθηκε η κατοικία του ιδιοκτήτη του η οποία βρίσκεται στη Γεροσκήπου (κατηγορία 7) από δύο δράστες και από την οποία κλάπηκε μεταξύ άλλων και το κλειδί του κοσμηματοπωλείου.

Σε σχέση με τη διάρρηξη της κατοικίας στο Μέσα Χωριό (Βαγγέλη Εγγλεζάκη - κατηγορία 48), ο κουκουλοφόρος ο οποίος φέρει επίσης φούτερ με ενσωματωμένη κουκούλα χρώματος μαύρου στο κεφάλι με φερμουάρ, όταν πηδάει από το μπαλκόνι της οικίας και φεύγει, την ώρα που προσγειώνεται στο έδαφος λυγίζει τα γόνατα του με αποτέλεσμα να σηκωθεί το πίσω μέρος του φούτερ που φορεί και να φανεί στο κάτω μέρος της πλάτης του μέρος από τατουάζ που φαίνεται να συνεχίζει στην πλάτη του (Ε111Β και Ε53). Στο εν λόγω σημείο του σώματος που φαίνεται το τατουάζ όταν προσγειώνεται στο έδαφος, είναι το ίδιο που φέρει στην πλάτη ο Κατηγορούμενος 1, από το βίντεο που παραδόθηκε στην Αστυνομία από πληροφοριοδότη και το οποίο φαίνεται ο κατηγορούμενος να συμμετέχει σε αγώνες τατουάζ. Το εν λόγω βίντεο βρισκόταν αναρτημένο στην σελίδα FACEBOOK και στο οποίο απεικονίζεται ο Κατηγορούμενος 1 με την Κατηγορούμενη 3 όπου ο Κατηγορούμενος 1 φαίνεται γυμνός από τη μέση και πάνω, και διακρίνεται στη ράχη του ένα μεγάλο τατουάζ το οποίο καταλαμβάνει όλη τη ράχη του. Σημειώνεται ότι όπως προκύπτει από το μαρτυρικό υλικό, φαίνεται ότι όσον αφορά τις διαρρήξεις που αναφέρονται στις κατηγορίες 46 – Δαίδαλου Πολυκάρπου, 48 – Βαγγέλη Εγγλεζάκη, και 51 – Σπυριδάκη Χρυσοστόμου, αυτές έλαβαν χώρα την ίδια ημέρα στο Μέσα Χωριό της Επαρχία Πάφου. (Σχετικές καταθέσεις τα Ε8, Ε9, Ε10 και Ε53). Στο σημείο αυτό αξίζει να σημειωθεί ότι σύμφωνα με το Ε54, ήτοι την κατάθεση της μητέρα του παραπονούμενου Σπυριδάκη Χρυσοστόμου – κατηγορία 51, αυτή αναγνώρισε μέρος της περιουσίας η οποία κλάπηκε από το σπίτι του γιού της ως περιγράφεται στην κατάθεση της και την οποία του είχε δωρίσει. Η εν λόγω περιουσία, βρέθηκε σε θυρίδα την οποία διατηρούσε σε Τράπεζα ο Κατηγορούμενος 1 με την Κατηγορούμενη 3.

Σημειώνεται επί του σημείου αυτού ότι, σύμφωνα και με την κατάθεση (Ε-96), στον κατηγορούμενο 1, έγινε από συγκεκριμένο πρόσωπο το 2017, ένα συγκεκριμένο τατουάζ που καλύπτει όλη την πλάτη του. Το συγκεκριμένο τατουάζ σύμφωνα με τον μάρτυρα είναι μοναδικό και δεν το έχει κάνει ποτέ του σε κανένα άλλο πρόσωπο για τον λόγο ότι είναι τατουάζ το οποίο το δημιούργησε από δυο ξεχωριστές εικόνες.

Σημειώνεται επίσης ότι σύμφωνα με τη μαρτυρία, σε σχέση με τις διαρρήξεις που αφορούν τις κατηγορίες 60, 63 και την απόπειρα διάρρηξης ήτοι την κατηγορία 68, αυτές έγιναν την ίδια ημέρα στην Χλώρακα. (Ε12, Ε13 και Ε14)

Την 09/05/2024, σε έρευνα στην κατοικία του Κατηγορούμενου 1 και της κατηγορούμενης 3, και συγκεκριμένα σε δωμάτιο που βρίσκεται στο ισόγειο της κατοικίας και χρησιμοποιείται ως ινστιτούτο αισθητικής από την Κατηγορούμενη 3, εντοπίστηκαν από τον Αστ. 739 (Ε39Ζ), μέσα στο πρώτο ερμάρι του εν λόγω δωματίου ένα φούτερ με ενσωματωμένη κουκούλα χρώματος μαύρου μάρκας ULTRAS SIZE XL και ένα ζευγάρι γάντια χρώματος μαύρου μάρκας ELTECH SIZE L. Στη συνέχεια της έρευνας στο δεύτερο ερμάρι του ίδιου δωματίου εντοπίστηκε μια καινούργια τσάντα  φορητού Η.Υ μάρκας RIVA CASE χρώματος γκρίζου με ένα ποντίκι (mouse) και στο ίδιο σημείο εντοπίστηκε και μια τσάντα φορητού υπολογιστή ΗΡ χρώματος γκρίζου με ιμάντα ώμου της οποία τα χερούλια χρώματος μαύρου στο πάνω μέρος ήταν κομμένα. Επίσης στο ίδιο σημείο εντοπίστηκε μια πλαστική εργαλειοθήκη εντός της οποίας υπήρχαν διαρρηκτικά εργαλεία μεταξύ των οποίων και ένα σιδερένιο λιβέρι χρώματος μαύρου τα οποία όπως αναφέρθηκε ανήκουν στον Κατηγορούμενο 1. (Ε111Β)

Επιπλέον, σύμφωνα με τη μαρτυρία (Ε111Β – σελ.9), το πιο πάνω φούτερ με ενσωματωμένη κουκούλα χρώματος μαύρου στο κεφάλι με φερμουάρ μάρκας ULTRA SIZE XL, είναι το ίδιο φούτερ που φορούσε ο δράστης κατά τη διάπραξη όλων των αναφερόμενων αδικημάτων. Επίσης σημειώνεται, με βάση και πάλι την μαρτυρία από το Ε111Β, η τσάντα την οποία ο κουκουλοφόρος έφερε πάντα χιαστί στο σώμα του στην δεξιά πλευρά του σώματος του είναι του ίδιου τύπου σε όλες τις υποθέσεις.

Ειδικότερα και επιπρόσθετα, σύμφωνα με το Ε111Β, σε σχέση με την 75^η κατηγορία, αυτή της διάρρηξης (κατοικία Ιλία Τζιμουχάτζε) όπου υπήρχε κλειστό κύκλωμα παρακολούθησης (Ε75), ο δράστης κουκουλοφόρος, έφερε φούτερ με ενσωματωμένη κουκούλα χρώματος μαύρου στο κεφάλι με φερμουάρ, είχε χιαστί στο σώμα του στην δεξιά του πλευρά την ίδια τσάντα φορητού Η.Υ μάρκας ΗΡ χρώματος γκρίζου με ιμάντα ώμου της οποίας τα χερούλια χρώματος μαύρου στο πάνω μέρος ήταν κομμένα.

Επιπλέον, σημειώνεται ότι επίσης σύμφωνα με το Ε111Β και Ε32, σε σχέση με την κατηγορία 60 (Wang Guantao), από τα κλειστά κυκλώματα παρακολούθησης , ο δράστης κουκουλοφόρος είναι του ίδιου γυμνασμένου σωματότυπου, ιδίου αναστήματος και έχει ίδιο τρόπο βαδίσματος με τον Κατηγορούμενο 1 και φέρει φούτερ με ενσωματωμένη κουκούλα χρώματος μαύρου με φερμουάρ καθώς επίσης φέρει χιαστί τσάντα δεξιά στο σώμα του ίδιου τύπου τσάντα όπως όλες τις προαναφερόμενες περιπτώσεις. Επίσης στο αριστερό του χέρι κράτα λιβέρι όμοιο με αυτό που ανευρέθηκε στην κατοικία του καθώς επίσης φορεί και γάντια χρώματος μαύρου στα χέρια του τα οποία ομοιάζουν με αυτά που ανευρέθηκαν στην οικία του. Να σημειωθεί ότι το φούτερ που φέρει είναι το ίδιο που βρέθηκε στην κατοικία του Κατηγορούμενου 1 καθώς επίσης η τσάντα που έφερε χιαστί είναι του ίδιου τύπου με αυτή που βρέθηκε στην κατοικία του.

Επιπλέον διαπιστώνεται ότι από τη μαρτυρία που προκύπτει από το Ε111Β, ήτοι τη μαρτυρία του Λοχία 3144 Π. Σιμιλλίδη, αυτός αναφέρει ότι αμέσως μετά τη σύλληψη του Κατηγορούμενου 1, ο ίδιος διαπίστωσε ότι στη ράχη του υπήρχε το ίδιο τατουάζ που φαίνεται να έχει καταγραφεί από το κλειστό κύκλωμα σε σχέση με τη διάρρηξη που αναφέρεται στην κατηγορία 48 (Βαγγέλη Εγγλεζάκη) στο Μέσα Χωριό της Επαρχίας Πάφου. Επίσης ο ίδιος μάρτυρας αναφέρει ότι την 13/05/2024 προσερχόμενος στα γραφεία του ΤΑΕ Πάφου για μεταφορά του Κατηγορούμενου 1, ενώ ο Κατηγορούμενος 1 περπατούσε μέσα στο διάδρομο των κρατητηρίων ερχόμενος προς το μέρος του, διαπίστωσε ότι ο κατηγορούμενος είχε τον ίδιο τρόπο βαδίσματος με τον κουκουλοφόρο που αναφέρει ότι διέπραξε τις πιο πάνω διαρρήξεις και αφού τον πληροφόρησε για το πιο πάνω γεγονός δεν έδωσε οποιαδήποτε απάντηση. Επίσης διαπίστωσε (Ε111Β) ότι ο κατηγορούμενος 1, είχε ίδιο γυμνασμένο σωματότυπο και ήταν ίδιου αναστήματος όπως τον κουκουλοφόρο σε όλες τις πιο πάνω διαρρήξεις που αναφέρει στο Ε111Β.

Επίσης σύμφωνα με τη μαρτυρία, από έλεγχο που έγινε στο Κεντρικό Μητρώο Τραπεζικών Λογαριασμών που τηρεί η Κεντρική Τράπεζα, διαπιστώθηκε ότι η 3^η κατηγορούμενη είναι ιδιοκτήτρια τραπεζικής θυρίδας στην Τράπεζα Κύπρου στην Πάφο με συγκεκριμένο αριθμό με συνδεόμενο πρόσωπο τον 1^ο Κατηγορούμενο. Λεπτομέρειες όσο αφορά την κατοχή της εν λόγω θυρίδας προκύπτουν ειδικότερα και από την κατάθεση (Ε-82), όσο και για τις επισκέψεις που έγιναν σε αυτή τόσο από τον κατηγορούμενο 1 όσο και από την κατηγορούμενη 3.

Περαιτέρω σύμφωνα με την κατάθεση του Αστ.739 (Ε-39Ζ), σε έρευνα που έγινε στην τραπεζική θυρίδα η οποία αναφέρεται ανωτέρω στην παρουσία των κατηγορούμενων 1 και 3 που διατηρούν, εντοπίστηκαν τα ακόλουθα:

1. ZIP LOCK με 8 χρυσά κυκλικά νομίσματα
2. ZIP LOCK με 6 χρυσά κυκλικά νομίσματα
3. ZIP LOCK με 1 χρυσό κυκλικό νόμισμα
4. ZIP LOCK με 1 χρυσό κυκλικό νόμισμα
5. 66 χρυσά κυκλικά νομίσματα
6. ΖΙP LOCK με 4 χρυσά ορθογώνια νομίσματα και 1 χρυσό κυκλικό νόμισμα
7. Ένα πιστοποιητικό γνησιότητας χρυσού δακτυλιδιού 18 καρατίων
8. ZIP LOCK με 13 διαμάντια ασημένιου χρώματος διαφόρων μεγεθών
9. ZIP LOCK με 10 διαμάντια ασημένιου χρώματος διαφόρων μεγεθών, 12 διαμάντια χρυσού χρώματος διαφόρων μεγεθών και 1 δακτυλίδι ασημένιου χρώματος με διαμάντι.
10.  Ένα δακτυλίδι χρώματος ασημένιου επενδυμένο με μικρά διαμαντάκια και ένα διαμάντι στο κέντρο.

Σε σχέση με τα πιο πάνω ανευρεθέντα τα οποία εντοπίστηκαν στην εν λόγω θυρίδα, επαναλαμβάνω ότι στις 11/05/2024 προσήλθε στα γραφεία του ΤΑΕ η Ευαγγελία Χρυσοστόμου, μητέρα του παραπονούμενου Σπυριδάκη Χρυσοστόμου, ο οποίος κατήγγειλε τη διάρρηξη της κατοικίας του στο Μέσα Χωριό και κλοπή περιουσίας από αυτό. (Κατηγορίες 51 – 52). Η Χρυσοστόμου,  επιθεώρησε τα ανευρεθέντα τεκμήρια και από την τραπεζική θυρίδα όπου και αναγνώρισε 56 χρυσές λίρες και νομίσματα ως περιουσία δική της την οποία αγόρασε η ίδια και την δώρισε στα παιδιά της και κλάπηκε από το σπίτι κατά την διάρρηξη. (Ε39Ζ και Ε54)

Επιπρόσθετα την 12/05/2024 και ώρα 1320 τα ανευρεθέντα στην εν λόγω θυρίδα επιθεωρήθηκαν και από παραπονούμενο σε υπόθεση διάρρηξης στην Λεμεσό, ο οποίος αναγνώρισε τρεις χρυσές ορθογώνιες πλάκες των 10 γραμμαρίων, όπου απεικονίζεται στη μια πλευρά ένα τριαντάφυλλο και στην άλλη πλευρά το όνομα Swise ως μέρος περιουσίας που κλάπηκε από την οικία του. (Κατηγορία 89) (Ε39Ζ). Σχετικό επίσης είναι και το κυανού 24, ήτοι η κατάθεση του Κώστα Αττικουρή η οποία βρίσκεται επί του Τεκμηρίου Β, και το κυανού 25 (ΤΑΕ ΛΕΜΕΣΟΥ Σ/376/2024) , το οποίο αφορά διάρρηξη που έγινε στην Επαρχία Λεμεσού.

Επιπλέον σημειώνεται ότι μεταξύ των ημερομηνιών 15/05/24 – 16/05/24 στην Λεμεσό , αντικείμενα που εντοπίστηκαν την 09/05/2024 εντός της τραπεζικής θυρίδας του 1^ου κατηγορούμενου και της 3^ης κατηγορούμενης , επιθεωρήθηκαν από ειδικό γεμολόγο και εντοπίστηκαν με την χρήση εξειδικευμένου εξοπλισμού, σε τέσσερα διαμάντια χαρακτηριστικοί αριθμοί αναγνώρισης του κατασκευαστή τους . (Ε39Ζ και Ε94) Να σημειωθεί ότι ένα (1) από τα αναφερόμενα διαμάντια που επιθεωρήθηκαν από ειδικό γεμολόγο και το οποίο φέρει συγκεκριμένο αριθμό αναγνώρισης κατασκευαστή, διαπιστώθηκε ότι πρόκειται για μέρος κλοπιμαίας περιουσίας που κλάπηκε από διάρρηξη οικίας στην Λεμεσό. Σύμφωνα με την ειδικό γεμολόγο (Ε94) ένα εκ των διαμαντιών φέρει συγκεκριμένο αριθμό (1208296). Το συγκεκριμένο περιουσιακό στοιχείο φαίνεται να κλάπηκε από τη διάρρηξη κατοικίας που έγινε στην Λεμεσό (κατηγορία 84), σύμφωνα και με τα όσα αναφέρονται στην κατάθεση της παραπονούμενης (Κ39) του φακέλου Σ.149/2022 που βρίσκεται επί του τεκμηρίου Β . Σημειώνεται επίσης ότι σύμφωνα με το Κ.33 της εν λόγω υπόθεσης επί του Τεκμηρίου Β, φαίνεται ότι από το κλειστό κύκλωμα παρακολούθησης, ο δράστης φορούσε φούτερ με κουκούλα και κρατούσε χιαστή τσάντα ώμου. Επίσης σύμφωνα με τα όσα περιέχονται στο Ε-94, αυτό αξίζει περί τις €15000. Σχετικά πιστοποιητικά προσκομίστηκαν και στον Λοχ. 556 Α. Αποστόλου σύμφωνα με την κατάθεση του η οποία αποτελεί μέρος του τεκμηρίου Β. Επιπλέον όπως προκύπτει και από τα όσα αναφέρει ο Λοχ. 556 Α. Αποστόλου, ο τρόπος δράσης του δράστη των διαρρήξεων που έγιναν στην Πάφο ήταν ο ίδιος με τον τρόπο δράσης του δράστη των διαρρήξεων στην Λεμεσό.

Τώρα και σε συνέχεια των ανωτέρω, σημειώνεται ότι από την έρευνα που έγινε στην κατοικία των κατηγορουμένων 1 και 3, όπως και  στην θυρίδα εντοπίστηκαν τα όσα αναφέρονται περιληπτικά στην κατάθεση του Αστ. 739 (Ε39Ζ). Συνοπτικά φαίνεται να εντοπίστηκαν στην κατοικία τους μεταξύ άλλων, ρολόγια, κοσμήματα, τσάντες, χρήματα, κ.α τα οποία επίσης εκτιμήθηκαν σύμφωνα με το Ε97 περί τις €276000=.   Επιπλέον σημειώνεται ότι σε έρευνα στους εσωτερικούς χώρους της κατοικίας των κατηγορούμενων 1 και 3 εντοπίστηκαν και παραλήφθηκαν διάφορα αντικείμενα, ενώ στο κυρίως υπνοδωμάτιο πάνω από χρηματοκιβώτιο εντοπίστηκε κοσμηματοθήκη με γυαλί η οποία περιείχε βραχιόλια , σκουλαρίκια, δακτυλίδια και μανικετόκουμπα, ρολόγια και περιδέραιο τα οποία οι κατηγορούμενοι ανέφεραν ότι είναι δικά τους.

Περαιτέρω από το χρηματοκιβώτιο στο ντουλάπι, εντοπίστηκαν μεταξύ άλλων ένα ρολόι ROLEX το οποίο ο κατηγορούμενος 1 ανέφερε ότι αγόρασε για €14000, ένα ρολόι Breitling, το οποίο ανέφερε ότι αγόρασε €5000, ένα κουτί ρολογιού LONGINES , μια καδένα λαιμού μάρκας DAMIANI και διάφορα άλλα αντικείμενα ως περιγράφονται στην κατάθεση Ε39-Ζ.  Όσον αφορά το ρολόι ROLEX , η αγορά του φαίνεται να επιβεβαιώνεται από την κατάθεση Ε-85 το οποίο αγοράστηκε με 4 δόσεις σε μετρητά πλέον η προκαταβολή.

Από εξετάσεις που έγιναν από το ηλεκτρονικό σύστημα της Αστυνομίας διαπιστώθηκε ότι ο 2^ος Κατηγορούμενος είναι εγγεγραμμένος ιδιοκτήτης 12 οχημάτων ([ ], [ ], [ ], [ ], [ ], [ ], [ ], [ ], [ ], [ ], [ ] και [ ]).

Επιπλέον το αυτοκίνητο με αρ. εγγραφής [ ] (το οποίο φαίνεται ότι είναι εγγεγραμμένο στον όνομα του κατηγορούμενου 2) κατέχεται και οδηγείται τόσο από τον 1^ο Κατηγορούμενο όσο και από τη σύζυγο του 3^η Κατηγορούμενη. Τα αυτοκίνητα με αρ. εγγραφής [ ], [ ] κατέχονται και οδηγούνται από τον 1^ο Κατηγορούμενο, τα οποία επίσης φαίνεται με βάση τα ανωτέρω να είναι εγγεγραμμένα στο όνομα του κατηγορούμενου 2. (E111B)

Σε σχέση με την αγορά του αυτοκίνητου με αριθμούς εγγραφής [ ], φαίνεται σύμφωνα με την κατάθεση (Ε90 – υπεύθυνος πωλήσεων αντιπροσωπίας αυτοκινήτων) που βρίσκεται επί του Τεκμηρίου Α, αυτό να παραγγέλθηκε από τον κατηγορούμενο 1 και πληρώθηκε εξολοκλήρου από αυτόν για το ποσό των €83000=. Το εν λόγω αυτοκίνητο εξοφλήθηκε και παραδόθηκε στον 1^ο κατηγορούμενο στις 07/10/2021, και στις 11/02/22, το εν λόγω αυτοκίνητο εγγράφηκε στο όνομα του Κατηγορούμενου 2, ο οποίος δεν ήρθε από το κατάστημα, αλλά την ταυτότητα του την προσκόμισε ο κατηγορούμενος 1 έτσι ώστε να εγγραφεί στο όνομα του. Το εν λόγω αυτοκίνητο σύμφωνα τα όσα προκύπτουν από την κατάθεση (Ε90Α) πληρώθηκε από τον κατηγορούμενος 1 εξ ολοκλήρου σε μετρητά σε δώδεκα δόσεις. Επίσης στο δελτίο παραγγελίας του αυτοκινήτου όσο και στις αποδείξεις πληρωμής, αναγράφεται το όνομα του κατηγορούμενου 2, αφού έτσι ζήτησε ο ίδιος ο κατηγορούμενος 1.

Επίσης ο 1^ος κατηγορούμενος, είναι ο εγγεγραμμένος ιδιοκτήτης του οχήματος [ ] μάρκας BMW μοντέλο M5, γκρίζου χρώματος, του οχήματος με αρ. εγγραφής [ ] Nissan Pulsar αργυρού χρώματος και μιας μοτοσυκλέτας με αρ. εγγραφής [ ] μοντέλο GSXR 740 μπλε χρώματος. Σημειώνεται εδώ ότι το όχημα με αριθμούς έγγραφής [ ] – ΒΜW M5, σύμφωνα με το Ε-106, είναι αξίας €90000=.

Κατόπιν σχετικής παρακολούθησης, σε τακτά χρονικά διαστήματα διαπιστώθηκε ότι τα αυτοκίνητα με αρ. εγγραφής KNC539, PNH707, PEB001 (ιδιοκτησίας του 2^ου κατηγορούμενου) και ΝΤΑ100 κατέχονται και οδηγούνται από τον 1^ο Κατηγορούμενο και την 3^η Κατηγορούμενη ενώ ο 2^ος Κατηγορούμενος θεάθηκε σε δύο περιπτώσεις να είναι συνοδηγός στο όχημα με αρ. εγγραφής NTA100 με οδηγό τον 1^ο Κατηγορούμενο.

Επίσης από έλεγχο του μηχανογραφημένου συστήματος της Αστυνομίας διαπιστώθηκε ότι το αυτοκίνητο με αρ. εγγραφής [ ] μάρκας Toyota Vits είναι εγγεγραμμένο στον 2^ο Κατηγορούμενο. Από τις 19.05.2006 μέχρι τις 09.04.2017 ήταν εγγεγραμμένο σε άλλο πρόσωπο, από τις 10.04.2017 μέχρι τις 02.06.2022 ήταν γραμμένο σε δεύτερο πρόσωπο, στις 03.06.2022 το εν λόγω όχημα εγγράφηκε στο όνομα της 3^ης Κατηγορούμενης μέχρι τις 06.04.2023 και στις 07.04.2023 εγγράφηκε στο όνομα του 2^ου Κατηγορούμενου. Το αυτοκίνητο με αρ. εγγραφής [ ] μάρκας BMW είναι εγγεγραμμένος ιδιοκτήτης ο 1^ος Κατηγορούμενος ενώ στις 20.02.2020 το εν λόγω αυτοκίνητο εγγράφηκε στο όνομα της 3^ης Κατηγορούμενης μέχρι τις 27.07.2021. Από τις 28.07.2021 μέχρι τις 10.08.2021 το όχημα ήταν εγγεγραμμένο σε άλλο πρόσωπο και στις 11.08.2021 μεταβιβάστηκε στο όνομα του 2^ου Κατηγορούμενου μέχρι τις 24.08.2021 όπου στις 25.08.2021 εγγράφηκε στο όνομα του 1^ου Κατηγορούμενου. Τέλος σε σχέση με τα αυτοκίνητα με αρ. εγγραφής [ ] μάρκας ΒΜW την 11.02.2022 εγγράφηκε στον 2^ο Κατηγορούμενο αλλά το χρησιμοποιεί η 3^η Κατηγορούμενη και το αυτοκίνητο με αρ. εγγραφής [ ] μάρκας Land Cruiser Prado εγγεγραμμένος ιδιοκτήτης είναι επίσης ο 2^ος Κατηγορούμενος αλλά το χρησιμοποιεί ο 1^ος Κατηγορούμενος.

Επίσης με βάση τη μαρτυρία που προκύπτει από το Ε-105, φαίνεται ότι ο Κατηγορούμενος 1 έχει επίσης προς όφελος του το ½ μερίδιο από πωλητήρια έγγραφα σε σχέση με δυο διαμερίσματα στο χωριό Αναβαργός.

Περαιτέρω σημειώνεται ότι από κατάθεση που λήφθηκε από λειτουργό του Γραφείου Κοινωνικών Ασφαλίσεων (Ε-92) αναφέρεται ότι ο Κατηγορούμενος 1 εγγράφηκε στις κοινωνικές ασφαλίσεις την 01/07/06 ενώ ο τελευταίος εργοδότης του από το έτος 2021 μέχρι και σήμερα είναι συγκεκριμένη εταιρεία με μέσο όρο μισθού 1000 ευρώ μηνιαίως.

Επίσης σημειώνω ότι ο Κατηγορούμενος 1, με βάση το Ε-117, δεν είναι καν εγγεγραμμένος στο Τμήμα Εσωτερικών Προσόδων.

Επίσης, σύμφωνα με την γραπτή κατάθεση που λήφθηκε και από τον σπιτονοικοκύρη των Κατηγορουμένων 1 και 3 (Ε-93) αναφέρεται ότι το ενοίκιο πληρώνεται πάντα σε μετρητά και τώρα ανέρχεται σε 1200 κάθε δυο μήνες. Επίσης ο κατηγορούμενος 1 του ανέφερε σε διάφορες ημερομηνίες, να αγοράσει την οικία, αναφέροντας του «πες μου πόσα θέλεις να σου τα δώσω τώρα cash».

Επίσης σε έρευνα στο όχημα ΝΤΑ100 του 1^ου κατηγορούμενου εντοπίστηκε ένα πιστοποιητικό του χρυσοχοείου Chrysopyritis για λευκόχρυσο δακτυλίδι με πολύτιμους λίθους (διαμάντια - ζαφείρι). Σε περαιτέρω έρευνα στο όχημα [ ] εντοπίστηκαν στο ντουλαπάκι του συνοδηγού του αυτοκινήτου ένα μικρό πλαστικό πράσινο δοχείο που περιείχε εννέα δέσμες κλειδιών και πέντε μονά κλειδιά ενώ εντοπίστηκε και απόκομμα επιταγής της Τράπεζας Κύπρου με εκδότη την 3^η κατηγορούμενη για το ποσό των €80.000 με δικαιούχο τον Κωστάκη Αργυρού ενώ εντοπίστηκε και τιμολόγιο αγοράς ημερ. 07.10.2021 της εταιρείας Pilakouta για το ποσό των €83.000 που αφορά το αυτοκίνητο [ ] καθώς και έγγραφα που αφορούσαν και το όχημα [ ] (Ε-39Ζ), αυτοκίνητα τα οποία υπενθυμίζω είναι εγγεγραμμένα στο όνομα του κατηγορούμενου 2 σύμφωνα με τα όσα αναφέρονται στην κατάθεση (Ε111-Β). Σε σχέση με την προαναφερόμενη επιταγή των €80.000= με εκδότη την 3^η κατηγορούμενη , ο κατηγορούμενος 1 ανέφερε ότι «αγόρασα διαμέρισμα». Για το εν λόγω θέμα λήφθηκε κατάθεση από τον δικαιούχο αυτής (Ε-100), ο οποίος ουσιαστικά επιβεβαιώνει την πώληση του εν λόγω διαμερίσματος και το χρηματικό ποσό που πληρώθηκε για αυτό.

Σημειώνεται επίσης ότι από την κατάθεση Ε46Α, και την επιθεώρηση βίντεο από κινητό τηλέφωνο, (τεκμήριο 67) το οποίο εντοπίστηκε σε συρτάρι της κουζίνας  της κατοικίας των κατηγορουμένων 1 και 3 σύμφωνα με τα όσα αναφέρονται στο Ε-39Ζ), εντοπίστηκαν σε αυτό μεταξύ άλλων βίντεο στα οποία φαίνονται:

- Μια μηχανή που λιώνει χρυσό και ακούγεται γυναικεία ομιλία

- Βίντεο στο οποίο φαίνονται γυναικεία χέρια να προσπαθούν με πένσα να καταστρέψουν ένα ρολόι

- Βίντεο με μηχανή που λιώνει χρυσό καθώς και μια μόλα για πλάκα χρυσού.

- Βίντεο στο οποίο φαίνεται γυναικείο χέρι να κρατά δέσμη με αρκετά χαρτονομίσματα των 100 ευρώ καθώς και ακόμα μια δέσμη με χαρτονομίσματα των 100 ευρώ.

- Βίντεο στο οποίο φαίνεται μια μηχανή που λιώνει χρυσό

- Βίντεο στο οποίο φαίνεται ανδρικό χέρι να κρατά ένα ρολόι το οποίο γυρίζει και μετατρέπεται από μπλε σε άσπρο. Τα χέρια του προσώπου σύμφωνα το Λοχ.2482 ομοιάζουν με τα χέρια του Κατηγορούμενου 1.

- Βίντεο στο οποίο φαίνεται ανδρικό χέρι να κατά ένα ρολόι ROLEX και να επεξεργάζεται τον μηχανισμό του. Τα χέρια του προσώπου αυτού ομοιάζουν με τα χέρια του κατηγορούμενου 1 σύμφωνα το Λοχ.2482.

- Βίντεο στο οποίο φαίνεται ένα πιστόλι χρώματος πράσινο με μαύρο και σφαίρες.

- Βίντεο στο οποίο φαίνεται το τραπέζι της κουζίνας του κατηγορούμενου 1 και της κατηγορούμενης 2 να υπάρχει μεγάλος αριθμός χρυσαφικών/ασημικών, δυο φανάρια, ένα μεταλλικό λιβέρι και ένα σμιλάρι, όμοια με αυτά που βρέθηκαν στην οικία τους. Στο βίντεο φαίνονται  πόδια και χέρια τα οποία ομοιάζουν με του κατηγορούμενου 1.

- Βίντεο στο οποίο φαίνεται τραπέζι με μεγάλη ποσότητα χρυσαφικών και πολύτιμων λίθων τα οποία ζυγίζει σε ζυγαριά ακριβείας. Τα χέρια του προσώπου αυτού ομοιάζουν με αυτά του κατηγορούμενου.

- Βίντεο στο οποίο φαίνεται γυναικείο χέρι να κρατά δέσμη με χαρτονομίσματα των 100 ευρώ και ακόμα μια δέσμη με χαρτονομίσματα των 100 ευρώ.

- Βίντεο που φαίνεται μεγάλος αριθμός από χαρτονομίσματα των 100 ευρώ και των 50 ευρώ.

- Βίντεο στο οποίο φαίνεται αριθμός από χαρτονομίσματα των 100 ευρώ και των 50 ευρώ σε δέσμες να τα κρατάει ένα χέρι που φορεί γάντια χρώματος μαύρου και μαύρο ρούχο καθώς επίσης φαίνονται και άλλα χαρτονομίσματα των 50 ευρώ και των 100 ευρώ.

- Βίντεο όπου φαίνεται ένα πρόσωπο μετράει μεγάλο αριθμό από χαρτονομίσματα των 500 ευρώ σε ειδική μηχανή, τα χέρια του οποίου σύμφωνα με τον Λοχ.2482 ομοιάζουν με αυτά του Κατηγορούμενου 1.

Υπό το φως των πιο πάνω, διαπιστώνεται ότι μέσα  από το μαρτυρικό υλικό προκύπτει ορατή πιθανότητα καταδίκης του Κατηγορούμενου 1 καθότι η διαθέσιμη μαρτυρία που υπάρχει ενώπιον του Δικαστηρίου καταδεικνύει και τη σύνδεση του με τα αδικήματα αυτά, χωρίς βεβαίως η διαθέσιμη μαρτυρία να αποκλείει και κάθε λογική προσδοκία για αθώωση. 

Βρίσκω ότι το Δικαστήριο έχει ενώπιον του μια πολύ σοβαρή ποινική υπόθεση και από το περιεχόμενο του μαρτυρικού υλικού που τέθηκε ενώπιον μου, προκύπτει ανάμιξη και εμπλοκή του Κατηγορούμενου 1 στις Κατηγορίες που αντιμετωπίζει.

Κατόπιν εξέτασης των θέσεων του ευπαίδευτου συνηγόρου υπεράσπισης του Κατηγορούμενου 1, καταλήγω ότι το μαρτυρικό υλικό που έχουν στα χέρια του οι Αστυνομικές Αρχές και τέθηκε υπόψη του Δικαστηρίου, εξεταζόμενο στην όψη του, είναι αρκετό προς ενίσχυση της πιθανολόγησης για καταδίκη του Κατηγορούμενου 1 στις σοβαρές κατηγορίες που αντιμετωπίζει.

Μεταξύ άλλων σημειώνω τον εντοπισμό στην κατοχή του Κατηγορούμενου 1, κλοπιμαίων αντικειμένων, μεγάλης αξίας εντός της τραπεζικής του θυρίδας που σχετίζονται με περιπτώσεις διαρρήξεων και κλοπών σε Πάφο και Λεμεσό όπως πιο πάνω αναφέρεται και τα οποία αναγνωρίστηκαν. (βλ. χχχ SULEYMAN v. Αστυνομίας, Ποινική Έφεση αρ.122/20, ημερομηνίας 11/08/2020 και, XXX YORDANOVA ν. Αστυνομίας, Ποινική Έφεση Αρ.: 22/24 ημερομηνίας, 19 Φεβρουαρίου 2024, όπου λέχθηκε ότι δεν πρέπει να παραγνωρίζεται ότι το «δόγμα της κατοχής προσφάτως κλαπείσας περιουσίας» (doctrine of recent possession) είναι δυνατόν να χρησιμοποιηθεί όχι μόνον σε υποθέσεις κλεπταποδοχής αλλά και για την ίδια την κλοπή (βλ. Blackstone's Criminal Practice 2023, §F3.63, σ. 2953 – βλ. περίπτωση κατηγορίας 51 που του αποδίδεται ότι έγινε την 12/01/24 και κατηγορία 89 που του αποδίδεται ότι έγινε 18/11/2023). Επίσης στις περιπτώσεις που αφορούν τις διαρρήξεις της Πάφου, με βάση τα κλειστά κυκλώματα παρακολούθησης, διαπιστώθηκε από τον Λοχ.3144 (Ε111Β), ότι ο δράστης είναι το ίδιο πρόσωπο, του ίδιου γυμνασμένου σωματότυπου, ίδιου αναστήματος, έχει ίδιο τρόπο βαδίσματος και φέρει φούτερ με ενσωματωμένη κουκούλα χρώματος μαύρου στο κεφάλι με φερμουάρ και χιαστί στο σώμα του ίδιου τύπου τσάντα, σε συνάρτηση με τα όσα αναφέρθηκαν για το τατουάζ που διαπιστώνεται σε ένα βίντεο να διαθέτει ο δράστης το οποίο είναι ίδιο με αυτό του κατηγορουμένου 1, όπως και ότι ο κατηγορούμενος έχει τον ίδιο τρόπο βαδίσματος, τον ίδιο γυμνασμένο σωματότυπο και το ίδιο ανάστημα με τον κουκουλοφόρο που φαίνεται στα βίντεο, αλλά και με το γεγονός ότι εντοπίστηκαν στην κατοικία του Κατηγορούμενου 1, σύμφωνα και με το Ε111Β και Ε39Ζ συγκεκριμένο φούτερ με ενσωματωμένη κουκούλα χρώματος μαύρου στο κεφάλι με φερμουάρ, όπως και τσάντα που χρησιμοποιούσε ο δράστης χιαστί σε όλες τις περιπτώσεις, οδηγούν προς την πιο πάνω κατεύθυνση. Επίσης ο εντοπισμός  αντικειμένων μεγάλης αξίας στην κατοχή του Κατηγορούμενου 1 στην οικία του, στη θυρίδα αλλά και οι αγορές διαμερισμάτων και αυτοκινήτων ως πιο πάνω περιγράφονται ενώ αυτός φαίνεται να λαμβάνει μηνιαίο μισθό €1000, χωρίς να έχει εγγραφεί ποτέ στο Τμήμα Φορολογίας, είναι δεδομένα που επίσης οδηγούν προς την πιο πάνω κατεύθυνση. Τα όσα λέχθηκαν στην πρόσφατη ποινική έφεση Νικόλας Στυλιανού ν. Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση 78/24, ημερομηνίας 08/04/24, κρίνω ότι μπορούν αναλογικά να ισχύσουν και για την παρούσα περίπτωση, τόσο ένεκα της ποσότητας των αντικειμένων και του είδους που εντοπίστηκαν στην κατοχή του, όπως για παράδειγμα τα χρυσαφικά και ρολόγια που εντοπίστηκαν στην οικία του μεταξύ άλλων, τα όσα εντοπίστηκαν εντός της θυρίδας του,  οι αγορές και η κατοχή αυτοκινήτων μεγάλης αξίας και δη το αυτοκίνητο αξίας €83000, που αγοράστηκε από τον κατηγορούμενο 1 και εγγράφηκε στο όνομα του κατηγορούμενου 2, όπως και οι διάφορες μεταβιβάσεις οχημάτων μεταξύ των κατηγορούμενων, με δεδομένο μάλιστα ότι ο κατηγορούμενος 1 λαμβάνει μισθό €1000= και δεν είναι εγγεγραμμένος στον φόρο. Όπως λέχθηκε στην πιο πάνω απόφαση, «Το δε σημαντικό χρηματικό ποσό το οποίο ανευρέθηκε σε κάλαθο σκουπιδιών στην κοινή αυλή της κατοικίας του Εφεσείοντος με την εφαπτόμενη κατοικία της γιαγιάς του, η οποία δήλωσε άγνοια, είναι στοιχείο εκ του οποίου δύναται να πιθανολογήσει καταδίκη για νομιμοποίηση εσόδων από παράνομες δραστηριότητες»

Το ότι αναμένεται πρόσθετο μαρτυρικό υλικό, ήτοι τα βίντεο από τα κλειστά κυκλώματα παρακολούθησης και το οποίο δεν δόθηκε ακόμα στην υπεράσπιση του Κατηγορούμενου 1, και συνεπώς δεν του δόθηκε η δυνατότητα να εξετάσουν ουσιαστικά τις αναφορές του Λοχ. Σιμιλλίδη, κρίνω ότι αυτό δεν εμποδίζει την υποβολή αιτήματος κράτησης του Κατηγορουμένου 1. Σχετικά με το ζήτημα αυτό, παραπέμπω και στην Ποινική Έφεση Αρ.: 252/23, 253/23 και 254/23 ΜΕΝΕΛΑΟΣ ΤΖΙΟΒΑΝΝΗ κ.α ν. Αστυνομίας, ημερομηνίας 18 Ιανουαρίου 2024, όπου λέχθηκαν τα εξής : « Υπήρξε σφοδρή ένσταση κυρίως από πλευράς Κατηγορουμένου 2, περί του ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο δεν είχε ενώπιον του αυτούσιο το υλικό από τα κκπ οπότε δεν μπορούσε να δίδει βάση σε αυτά που άλλοι και δη αστυφύλακες περιέγραφαν έχοντας δει τα σχετικά πλάνα. Δεν συμφωνούμε με την εισήγηση αλλά δεν θα εμπλακούμε σε εκτενή συζήτηση του θέματος. Παραπέμπουμε μόνο εν σχέσει με τη δυνατότητα αυτή στην υπόθεση Taylor v. Chief Constable of Cheshire (1986) 1All E.R. 225 και στα όσα σχετικά αναλύονται στο σύγγραμμα Blackstone's Criminal Practice 2023, σελ. 3063, § F8. 62.»

Επίσης το ότι μέρος της μαρτυρίας πάνω στην οποία στηρίζεται το αίτημα της Αστυνομίας, βασίζεται σε μαρτυρία αναγνώρισης, σημειώνω ότι η βάδιση, η κίνηση, ο σωματότυπος, το τατουάζ δύναται κατά την κρίση μου να αποτελέσουν στοιχεία καταδίκης. Στην υπόθεση ΧΑΜΝΤ ν. Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση 165/2021, ECLI:CY:AD:2021:B485, ημερομηνίας 27/10/2021, όπου το αίτημα για κράτηση του Κατηγορουμένου βασιζόταν στον κίνδυνο φυγοδικίας, το Δικαστήριο κατέληξε στην πιθανότητα καταδίκης του Κατηγορούμενου, βασιζόμενο μεταξύ άλλων σε μαρτυρία ότι ο σωματότυπος του μοτοσικλετιστή ομοίαζε με τον σωματότυπο του Εφεσείοντα τον οποίο ο μάρτυρας της αστυνομίας είδε στις 21/04/21 να οδηγεί μοτοσυκλέτα συγκεκριμένης μάρκας , χρώματος πράσινου, όμοια με τη μοτοσυκλέτα που ενεπλάκη στο περιστατικό. Στην οικία δε του Εφεσείοντα εντοπίστηκε κράνος το οποίο ομοίαζε με το κράνος που φορούσε ο μοτοσικλετιστής. Σύμφωνα δε με τη δακτυλοσκοπική έκθεση της αστυνομίας , σε δυο σημεία άσπρης χάρτινης σακούλας που είχε ανευρεθεί εντός του οχήματος εντοπίστηκαν τα δακτυλικά αποτυπώματα του Εφεσείοντα.

Εφόσον το αίτημα εδράζεται στον κίνδυνο φυγοδικίας αυτό εξετάζεται στη βάση του υπάρχοντος μαρτυρικού υλικού που έχει δοθεί στην υπεράσπιση και έχει τεθεί ενώπιον του Δικαστηρίου στην όψη του και αντικειμενικά ιδώμενο σε συνάρτηση με τους υπόλοιπους παράγοντες που έχουν διαμορφωθεί μέσα από τη νομολογία.

Σε σχέση τώρα με τα όσα τέθηκαν επίσης σε σχέση με το περιεχόμενο του Ε84Α και τα όσα τέθηκαν ουσιαστικά από την υπεράσπιση για παραβίαση ουσιαστικά της ιδιωτικής επικοινωνίας, επαναλαμβάνω ότι το μαρτυρικό υλικό στο στάδιο τούτο εκτιμάται στην όψη του και μόνο χωρίς συμπεράσματα και οριστικές απαντήσεις σε ερωτήματα, με σκοπό να διαπιστωθεί από το Δικαστήριο κατά πόσο πιθανολογείται καταδίκη, χωρίς να υπεισέρχεται σε θέματα αποδεκτότητας της μαρτυρίας ή αξιοπιστίας μαρτύρων. Αποφασίζεται μόνο αν η υπόθεση της Κατηγορούσας Αρχής έχει τόση δύναμη ώστε να πιθανολογείται καταδίκη (Μαλά v. Αστυνομίας (2008) 2 Α.Α.Δ. 135, Ευριπίδου κ.ά. v. Αστυνομίας (2007) 2 Α.Α.Δ. 337 και Μαρκίδη κ.ά. v. Δημοκρατίας, Ποινικές Εφέσεις Αρ. 50/2017 και 51/2017, ημερ. 22/3/2017).

Δεν παραγνωρίζω την εμπεριστατωμένη νομική ανάλυση και σχολιασμό του μαρτυρικού υλικού του συνηγόρου του κατηγορουμένου 1, με τις οποίες, κατά τη γνώμη του, υποδεικνύεται προοπτική επιτυχίας των θέσεων του κατηγορουμένου 1. Ωστόσο πρόκειται για ζητήματα που άπτονται της αξιολόγησης μαρτυρικού υλικού και βαρύτητας που θα του αποδοθεί, τα οποία θα απασχολήσουν το Δικαστήριο κατά την εκδίκαση της ουσίας της υπόθεσης και όχι στο στάδιο αυτό. Δεν μου διαφεύγουν επίσης οι τοποθετήσεις του συνηγόρου υπεράσπισης με τις οποίες υπέδειξε κατά την γνώμη του κενά και αδυναμίες στη μαρτυρία της Κατηγορούσας Αρχής αλλά και προβληματισμούς τους οποίους έθεσε, πλην όμως άπτονται της αξιολόγησης του μαρτυρικού υλικού, η οποία επαναλαμβάνω διεξάγεται κατά την εκδίκαση της ουσίας της υπόθεσης και όχι στο στάδιο αυτό. Ως εκ τούτου, δίχως να αγνοώ τις απόψεις της υπεράσπισης (Ευαγγέλου κ.α. ν. Δημοκρατίας, Ποινικές Εφέσεις 108/19 και 109/19, απόφαση ημερομηνίας 02.10.19), βρίσκω ότι υπάρχει ορατή πιθανότητα καταδίκης του κατηγορουμένου 1 στις κατηγορίες του κατηγορητηρίου, χωρίς βεβαίως να αποκλείεται κάθε λογική προσδοκία για αθώωση του.

Επαναλαμβάνω, από τα πιο πάνω θεωρώ ότι η πιθανότητα καταδίκης του κατηγορουμένου είναι υπαρκτή. Και το λέω αυτό υπογραμμίζοντας ιδιαίτερα ότι αυτή η διαπίστωση γίνεται χωρίς οποιαδήποτε αξιολόγηση της ενώπιον μου μαρτυρίας και σίγουρα σε καμιά περίπτωση την εξαγωγή οποιωνδήποτε ευρημάτων σε σχέση με τις επίδικες κατηγορίες, έργο το οποίο επιτελείται στο στάδιο εκδίκασης της υπόθεσης. Τονίζω, με άλλα λόγια, ότι το μαρτυρικό υλικό που τέθηκε ενώπιον μου έχει εκτιμηθεί μόνο στην όψη του και χωρίς οποιοδήποτε συμπέρασμα οριστικό, με ένα μοναδικό σκοπό, να διαπιστώσω κατά πόσο πιθανολογείται στη βάση αυτών των μαρτυριών καταδίκη και χωρίς βεβαίως να υπεισέρχομαι σε θέματα αποδεκτότητας της μαρτυρίας, αξιοπιστίας της μαρτυρίας, αντιφάσεων κτλ, ζητήματα τα οποία θα εξεταστούν και ανάγονται στο πεδίο εξέτασης από το Δικαστήριο στο στάδιο της εκδίκασης της υπόθεσης.

Εξετάζοντας τις προσωπικές και οικογενειακές περιστάσεις του Κατηγορουμένου 1 και γενικότερα τους δεσμούς τους με την Κυπριακή Δημοκρατία, παρατηρώ με βάση τα όσα τέθηκαν ενώπιον του Δικαστηρίου ότι:

Α) Είναι Κύπριος πολίτης ο οποίο κατά την παιδική του ηλικία μεγάλωσε στην Παιδική Στέγη. Τα τελευταία χρόνια γνώρισε τον πατέρα του με τον οποίο δεν διατηρεί σχέση ενώ δεν διατηρεί καμία σχέση με την μητέρα του.

Β) Η οικογένεια του σήμερα είναι η σύζυγος του, το ανήλικο παιδί τους και οι γονείς της συζύγου του και είναι σύμφωνα με το συνήγορο του ότι έχει σε αυτό το κόσμο.

Γ) Έχει ιδιαίτερη σχέση με το ανήλικο τέκνο του.

Δ) Του έχει κατασχεθεί μεγάλη περιουσία μεγάλης αξίας την οποία προτίθεται να διεκδικήσει αφού όπως υποστηρίζει δεν είναι κλοπιμαία.

Ε) Λαμβάνει ενοίκια μαζί με τη σύζυγο του από εταιρεία που διατηρούν οι γονείς της συζύγου του και προς τούτο κατέθεσε το Τεκμήριο Ε.

Ζ) Φαίνεται να είναι δηλωμένος στις Κοινωνικές Ασφαλίσεις και να εργάζεται με μηνιαίο μισθό περί τα €1000=.

Τα πιο πάνω στοιχεία καταδεικνύουν ότι ο κατηγορούμενος, ως Κύπριος υπήκοος που είναι με εργασία και οικογένεια, διαθέτει δεσμούς με την Κύπρο. Παρόλα αυτά δεν βρίσκω ότι αυτά τα δεδομένα και γενικότερα οι δυσμενείς συνέπειες που ενδεχομένως θα έχει η κράτηση του κατηγορουμένου 1 στην προσωπική, οικογενειακή ή επαγγελματική ζωή του μέχρι την ημερομηνία της δίκης του, είναι τόσο εξαιρετικά ώστε να υπερφαλαγγίζουν το γενικό δημόσιο συμφέρον (Νικολάου ν. Αστυνομίας (2008) 2 Α.Α.Δ. 790). Χρήσιμο για το θέμα αυτό είναι και το ακόλουθο απόσπασμα από την πρόσφατη απόφαση Memic κ.α. ν. Δημοκρατίας Ποινικές Εφέσεις 81/19  - 83/19 ημερομηνίας 16.07.19 όπου λέχθηκε ότι «Με μόνη την προσθήκη ότι οι προσωπικές συνθήκες ενός κατηγορουμένου και οι δεσμοί που αυτός έχει με την Κύπρο, καθώς επίσης και η οικονομική του δυνατότητα για παροχή εγγυήσεων, δεν μπορούν να επενεργούν ως ασπίδα για υπερφαλάγγιση της σοβαρότητας των αδικημάτων και κατ’ επέκταση να θεωρούνται ότι εξαλείφουν τον κίνδυνο φυγοδικίας.  Παραπέμπουμε επί του προκειμένου στις επισημάνσεις που έγιναν στις Φλεριανού ν. Δημοκρατίας, Ποιν. Εφ. 13/2016 ημερ. 3.3.2016 και Πολυδώρου ν. Δημοκρατίας, Ποιν. Εφ. 14/2016 ημερ. 7.7.2016.»

Όπως αναφέρθηκε στην υπόθεση Γενικός Εισαγγελέας ν. Σιδερένιου κ.α. (2008) 2 Α.Α.Δ. 319, οι προσωπικές συνθήκες ενός Κατηγορούμενου εξετάζονται με αναφορά στο μοναδικό κριτήριο, κατά πόσο δηλαδή οι συνθήκες αυτές ανατρέπουν την σκέψη στον Κατηγορούμενο να μην εμφανιστεί στο Δικαστήριο για να αντιμετωπίσει τις κατηγορίες που του προσάπτονται. Δεν εξετάζονται οι προσωπικές συνθήκες με σκοπό να επιδειχθεί επιείκεια στον Κατηγορούμενο, απαλλάσσοντας τον από την ταλαιπωρία της προφυλάκισης.

Επαναλαμβάνω ότι όπως λέχθηκε στην υπόθεση Κρασοπούλης κ.α ν. Δημοκρατίας (2012) 2ΑΑΔ 450, όσο πιο σοβαρή είναι η ποινή που ενδεχομένως να επιβληθεί σε περίπτωση καταδίκης σε ένα κατηγορούμενο, τόσο πιο δυνητικά πραγματοποιήσιμος είναι ο κίνδυνος διαφυγής του.

Στην Ανδρέας Κωνσταντίνου v. Αστυνομίας (Ποινική Έφεση Αρ.: 1/24), το Εφετείο επανέλαβε την αρχή ότι όσο πιο σοβαρή είναι η τυχόν επιβληθησομένη ποινή, τόσο πιο δυνητικά πραγματοποιήσιμος είναι ο κίνδυνος διαφυγής, για να καταδείξει ότι ήταν και πάλι εντός αυτού του πλαισίου που είχε συνυπολογίσει όλα όσα είχαν τεθεί ενώπιόν του πρωτόδικου Δικαστηρίου σε σχέση με τις προσωπικές συνθήκες του Εφεσείοντος (Κρασοπούλης κ.α. v. Δημοκρατίας (2012) 2 Α.Α.Δ. 450). Δεν διαπιστώθηκε όπως αναφέρθηκε, οποιοδήποτε σφάλμα στον χειρισμό στον οποίο προέβη ο πρωτόδικος Δικαστής.

Στην υπόθεση ΧΧΧ Ύψου v. Δημοκρατίας Ποιν. Έφεση 101/22 ημερ. 31/05/22 η Έντιμη Δικαστής του Ανωτάτου Δικαστηρίου κα. Λ. Δημητριάδου υπέδειξε ότι ορθά το Κακουργιοδικείο είχε στρέψει την προσοχή του στους υποκειμενικούς παράγοντες του Εφεσείοντα και στο κατά πόσο οι προσωπικές του περιστάσεις και οι δεσμοί του με την Κύπρο συνηγορούσαν να αφεθεί ελεύθερος υπό όρους, και συνεπώς ορθά αποφάσισε ότι δεδομένης της σοβαρότητας των κατηγοριών που αντιμετώπιζε, της πιθανότητας καταδίκης και των αυστηρότατων ποινών που ενδέχεται να υποστεί αν καταδικαστεί, αυτός είναι ευλόγως πιθανό να θελήσει να φυγοδικήσει.

Με γνώμονα πάντοτε τη θεμελιακή αρχή ότι ο κατηγορούμενος δικαιούται να είναι ελεύθερος εκτός εάν καταδειχθεί η ανάγκη κράτησής του, θεωρώ ότι, παρά τους δεσμούς με την Κύπρο, τα δεδομένα της παρούσας υπόθεσης υπό το φως της σοβαρότητας που τη χαρακτηρίζει, την υπαρκτή πιθανότητα καταδίκης και το ορατό ενδεχόμενο να του επιβληθούν πολύχρονες ποινές φυλάκισης, όπως αυτά έχουν σημειωθεί πιο πάνω, επενεργούν θετικά στη σκέψη του κατηγορουμένου να μην εμφανιστεί στη δίκη του και κατ' επέκταση εύλογα αυξάνουν το κίνητρο του για φυγοδικία από μέρους του αντίς να εξαλείφουν τον κίνδυνο αυτό. Έχω παράλληλα εξετάσει με πολλή προσοχή το ενδεχόμενο ο κατηγορούμενος να αφεθεί ελεύθερος με τους περιοριστικούς όρους που έχει εισηγηθεί ο ευπαίδευτος συνήγορος υπεράσπισης του, πλην όμως κρίνω ότι δεν διασφαλίζουν την παρουσία του πελάτη του στη δίκη της υπόθεσης του (Δημητρίου v. Αστυνομίας (2011) 2 Α.Α.Δ. 130).

Σε ότι δε αφορά τη θέση του συνηγόρου του 1^ου Κατηγορούμενου ότι δεν υπάρχει κίνδυνος φυγοδικίας από μέρους του πελάτη του καθότι ο ίδιος μόλις ενημερώθηκε ότι η Αστυνομία βρίσκεται στο σπίτι του για την εκτέλεση εντάλματος σύλληψης τόσο του ίδιου όσο και της συζύγου του, αυτός μετέβη αμέσως στο σπίτι, οφείλω καταρχήν να υποδείξω ότι η παρούσα περίπτωση διαφοροποιείται παντελώς από τα γεγονότα  στην υπόθεση Παρασκευά v. Aστυνομίας (2008) 2 ΑΑΔ 607 . Και αυτό διότι σε εκείνη την υπόθεση η παράδοση του Κατηγορούμενου στην αστυνομία έγινε υπό εντελώς διαφορετικές συνθήκες από την παρούσα, ενόψει του ότι ο Κατηγορούμενος ενώ βρισκόταν στο εξωτερικό και είχε πληροφορηθεί ότι διερευνάτο εναντίον του υπόθεση ναρκωτικών,  επέστρεψε οικειοθελώς και έθεσε τον εαυτό του στην διάθεση της αστυνομίας. Στην προκειμένη περίπτωση τα γεγονότα κάτω από τα οποία ο 1^ος Κατηγορούμενος μετέβηκε στην οικία του όταν πληροφορήθηκε ότι εκεί βρισκόταν η Αστυνομία  είναι εντελώς διαφορετικά, αφού ο Κατηγορούμενος δεν μπορούσε ακόμα να γνωρίζει προφανώς τον λόγο για τον οποίο η Αστυνομία είχε στην κατοχή της ένταλμα σύλληψης εναντίον του, ούτε προφανώς ακόμα για ποια αδικήματα γινόταν διερεύνηση, ούτε ακόμα και για ποια τελικώς αδικήματα θα του καταχωρείτο η παρούσα υπόθεση.   Όπως λέχθηκε και στην υπόθεση Χριστόδουλος Νικήτα v. Δημοκρατίας κ.α. v. Δημοκρατίας  Ποιν. Εφ. 195/2010 στην οποία τέθηκε παρόμοιο ζήτημα με την παρούσα, μετά από την παράδοση ενός εκ των Κατηγορουμένων ο οποίος και καταζητείτο αφού εκκρεμούσε εναντίον του δικαστικό ένταλμα σύλληψης, το Ανώτατο Δικαστήριο ανέφερε ότι η υπόθεση αυτή διέφερε ουσιωδώς από την υπόθεση Παρασκευά (βλ. ανωτέρω) ενόψει της αναγνώρισης του Κατηγορούμενου από αστυνομικό στην σκηνή και έτσι οι δυνατότητες διαφυγής του ήταν περιορισμένες. Παραπέμπω επίσης και στην Χ. Σ. ν. ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, Ποινική Έφεση Αρ. 236/2022, ημερομηνίας 7 Νοεμβρίου, 2022 όπου, το γεγονός ότι προηγουμένως ο κατηγορούμενος στην εκεί υπόθεση είχε συμμορφωθεί με τους όρους που είχαν αρχικά τεθεί από το παραπέμπον Δικαστήριο και ενώ στη συνέχεια γνώριζε ότι θα τεθεί θέμα κράτησης του ενόψει του μαρτυρικού υλικού που προέκυψε και ενώ παρέμεινε στο χώρο του Δικαστηρίου για 45 λεπτά και ενώ ήταν ελεύθερος υπό όρους, τα πιο πάνω δεδομένα , κρίθηκε ότι δεν μπορεί να έχουν τη δυναμική που είχε εισηγηθεί ο συνήγορος του και ότι τούτο καταδεικνύει χωρίς άλλο ένδειξη της πρόθεσης του να μην φυγοδικήσει. Κατ’ αναλογία και στην παρούσα περίπτωση, κρίνω ότι το γεγονός ότι μετέβη στην κατοικία του όταν ενημερώθηκε από τη σύζυγο του για την παρουσία της Αστυνομίας με ένταλμα σύλληψης, χωρίς να αναφερθεί ότι γνώριζε επακριβώς τι αφορούσε, αυτό δεν έχει κατά την κρίση μου, την δυναμική που εισηγείται η υπεράσπιση.

Το χρονικό διάστημα που μεσολαβεί μέχρι τη δίκη του κατηγορούμενου έχει συνυπολογιστεί με όλους τους πιο πάνω παράγοντες και δεν έχω διαπιστώσει ότι αυτός είναι υπέρμετρος (Νικήτα κ.ά. ν. Δημοκρατίας (πιο πάνω)). Το χρονικό διάστημα μέχρι την επόμενη δικάσιμο της είναι είκοσι (20) ημέρες  περίπου (Ηussein ν. Αστυνομίας (2009) 2 Α.Α.Δ. 34, Γενικός Εισαγγελέας ν. Μανουσαρίδη κ.ά. (2001) 2 Α.Α.Δ. 639,  Καλλή ν. Δημοκρατίας (πιο πάνω), Ανδρέας Σταυρινού ν. Δημοκρατίας Ποινική Έφεση 255/2017, απόφαση ημερομηνίας 13.12.17), ECLI:CY:AD:2017:B458. Συνεπώς εδώ κρίνω ότι το χρονικό διάστημα που θα παρέλθει μέχρι τις 25.06.24 που η παρούσα υπόθεση ορίστηκε ως επόμενη δικάσιμος δεν είναι υπερβολικό.

Από τα πιο πάνω καταλήγω ότι θεμελιώνεται εγγενής και αντικειμενικός κίνδυνος φυγοδικίας από μέρους του κατηγορουμένου 1. Επομένως βρίσκω ότι η ατομική ελευθερία του εν λόγω κατηγορουμένου θα πρέπει να υποχωρήσει έναντι του δημόσιου συμφέροντος.

Τέλος δεν θα μπορούσα να αφήσω άνευ σχολιασμού την επιχειρηματολογία που τέθηκε ενώπιον μου και αφορούσε την ισχυριζόμενη άνιση μεταχείριση των κατηγορουμένων στη βάση του ότι για τους Κατηγορούμενους 2 και 3 από πλευράς Κατηγορούσας Αρχής ζητήθηκε η επιβολή όρων προς εξασφάλιση της παρουσίας τους, ενώ για τον κατηγορούμενο 1, ζητείται η κράτηση. Στο εισαγωγικό μέρος της παρούσας απόφασης καταγράφονται κατά τρόπο συνοπτικό οι κατηγορίες που ο Κατηγορούμενος 1 αντιμετωπίζει με το υπό εξέταση κατηγορητήριο, ενώ φαίνεται ότι οι Κατηγορούμενοι 2 και 3, αντιμετωπίζουν κατά πολύ λιγότερες κατηγορίες. Ο κατηγορούμενος 1 αντιμετωπίζει κατηγορίες που  καλύπτουν το μεγαλύτερο μέρος του κατηγορητηρίου και ιδιαίτερα σοβαρής φύσεως, σε διαφορετικές χρονικές περιόδους.

Στην Ονουφρίου Ανδρέας ν. Δημοκρατίας (2010) 2 ΑΑΔ 503 ημερ. 21.10.2010 είχε προωθηθεί από τον εφεσείοντα ως λόγος έφεσης για ακύρωση της απόφασης του Κακουργιοδικείου για την κράτηση του μέχρι την εκδίκαση της υπόθεσης που αυτός αντιμετώπιζε ότι έγινε παραβίαση της αρχής της ίσης μεταχείρισης των παραβατών από την στιγμή που για αυτόν διατάχθηκε η κράτηση του ενώ άλλο πρόσωπο για το οποίο διώκετο ποινικά μαζί του η υπόθεση του είχε παραπεμφθεί από το Γενικό Εισαγγελέα προς εκδίκαση ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου και αυτός απολύθηκε υπό όρους.

Ο Δικαστής Πασχαλίδης δίδοντας την απόφαση του Εφετείου και απορρίπτοντας τον συγκεκριμένο λόγο έφεσης ανάφερε και τα εξής σχετικά:

''Ανεξάρτητα όμως με τα πιο πάνω, παρατηρούμε και τα εξής. Το θέμα κράτησης ή απόλυσης κατηγορουμένου εκκρεμούσης της δίκης του, συνιστά θέμα που ανάγεται στη διακριτική εξουσία του Δικαστηρίου, εξουσία η οποία ασκείται δικαστικά στη βάση συγκεκριμένων παραγόντων που η νομολογία μας έχει καθιερώσει, κάθε φορά που το θέμα τίθεται ενώπιον του. Έχει νομολογηθεί ότι η αρχή της ισότητας εφαρμόζεται μόνο στους υπό τας αυτάς συνθήκας τελούντας (Republic v. Arakian ;(1972) 3 ;C.L.R. 294). Στην υπό κρίση περίπτωση, το Κακουργιοδικείο άσκησε τη διακριτική του ευχέρεια στη βάση του συνόλου των ενώπιον του στοιχείων που αφορούσαν τον ενώπιον του συγκεκριμένο κατηγορούμενο. Επομένως δεν τίθεται θέμα άνισης μεταχείρισης.''

Στην υπο εξέταση υπόθεση και με βάση τις πιο πάνω νομολογιακές αρχές κρίνω πως δεν τίθεται θέμα άνισης μεταχείρισης των Κατηγορουμένων. Είναι ξεκάθαρο πως ο κατηγορούμενος 1 αντιμετωπίζει σωρεία σοβαρών κατηγοριών σε σύγκριση με όσες αντιμετωπίζουν οι Κατηγορούμενοι 2 και 3. Συνεπώς από τα πιο πάνω δεν προκύπτει να τελούν οι Κατηγορούμενοι 2 και 3 υπό τις ίδιες συνθήκες με τον Κατηγορούμενο 1 και κατ’ επέκταση να παραβιάζεται η αρχή της ισότητας.

Κίνδυνος διάπραξης άλλων αδικημάτων

Ανεξάρτητα της κατάληξης του ζητήματος κινδύνου φυγοδικίας, στρέφω ευθύς την προσοχή μου στην εξέταση του δεύτερου και συνάμα ανεξάρτητου λόγου, επί του οποίου ζητείται η κράτηση του Κατηγορουμένου 1, ο οποίος είναι η πιθανότητα διάπραξης άλλων αδικημάτων. Για την επιτυχή επίκληση του κριτηρίου αυτού δεν απαιτείται απόδειξη του κριτηρίου με την αυστηρή έννοια του όρου. Ούτε απαιτείται ακριβής μαρτυρία για την ύπαρξη πιθανότητας διάπραξης άλλου αδικήματος. Εκείνο που μετρά είναι αν με βάση όλα τα ενώπιον του Δικαστηρίου στοιχεία δημιουργείται η ισχυρή εντύπωση ότι υπάρχει τέτοια πιθανότητα.

Στην Άθου Χαραλάμπους ν. Δημοκρατίας Ποινική Έφεση 113/15 (Σχ. με 115/15), απόφαση ημερομηνίας 02.06.2015, λέχθηκαν τα ακόλουθα:

«Το πρωτόδικο Δικαστήριο καθοδηγήθηκε από σχετικές αποφάσεις του  Ανωτάτου Δικαστηρίου, όπως την Σπανού κ.ά. v Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση 26 και 28/2013, ημερομηνίας 29/3/2013 και την Νικολάου v Αστυνομίας (2012) 2 Α.Α.Δ. 840.  Σύμφωνα με την προαναφερόμενη Νομολογία, κράτηση κατηγορούμενου μπορεί να διαταχθεί ακόμα και στη βάση, μόνο, κινδύνου διάπραξης άλλων αδικημάτων.  Στην προκείμενη περίπτωση, το πρωτόδικο Δικαστήριο  παρατήρησε ότι, για να καταλήξει (ένα Δικαστήριο) σε συμπέρασμα για ύπαρξη πιθανότητας διάπραξης άλλου αδικήματος, δεν απαιτείται ακριβής μαρτυρία.  Αρκεί, αν, με βάση όλα τα ενώπιον του στοιχεία, δημιουργείται ισχυρή εντύπωση ότι υπάρχει τέτοια πιθανότητα.  Λαμβάνοντας υπόψη, ότι ο Κατηγορούμενος 2 - Εφεσείοντας, βαρύνεται με προηγούμενη καταδίκη για ομοειδές αδίκημα κατοχής ναρκωτικών με σκοπό την προμήθεια και ότι δέκα περίπου μήνες μετά την αναστολή σημαντικού μέρους της ποινής του βρέθηκε, κάτω από ύποπτες συνθήκες, στη σκηνή διάπραξης των προαναφερόμενων τριών αδικημάτων, θεώρησε ότι ο κίνδυνος εμπλοκής του σε νέα αδικήματα στο μέλλον δεν ήταν μόνο μια απλή πιθανότητα, αλλά περισσότερο από ορατός.  Επομένως, ο ορατός κίνδυνος διάπραξης άλλων αδικημάτων εκ μέρους του Κατηγορούμενου 2 - Εφεσείοντα δικαιολογούσε, υπό τις περιστάσεις, τη διαφορετική μεταχείρισή του και την έκδοση  διατάγματος κράτησης του. 

Συμφωνούμε με το πρωτόδικο Δικαστήριο και με αυτά τα δεδομένα, θεωρούμε και τους δύο (εναπομείναντες) λόγους έφεσης ως αβάσιμους.  Η πιθανότητα διάπραξης άλλων αδικημάτων ήταν, υπό τις περιστάσεις, «ευλογοφανής», όπως έκρινε το πρωτόδικο Δικαστήριο, και η διαφορετική μεταχείριση μεταξύ πρώτου και δεύτερου Κατηγορούμενου δικαιολογείτο, υπό τις περιστάσεις, εφόσον για τον δεύτερο Κατηγορούμενο ικανοποιείτο το στοιχείο του κινδύνου διάπραξης άλλων αδικημάτων.»

Στην προαναφερόμενη υπόθεση Σιακαλλή τονίστηκε ότι η πιθανότητα αυτή δεν περιορίζεται κατ’ ανάγκη σε παρόμοιο με το υπό εκδίκαση αδίκημα. Άμεσα δε συνδεδεμένη με την εξέταση πιθανολόγησης διάπραξης νέου αδικήματος είναι και η επιθυμία προστασίας του κοινωνικού συνόλου. Στην ίδια υπόθεση λέχθηκε ότι η εκκρεμότητα άλλων ποινικών υποθέσεων ενισχύει την πιθανολόγηση διάπραξης άλλου νέου αδικήματος. Όπως λέχθηκε στην υπόθεση Νικολάου v. Δημοκρατίας (2013) 2 Α.Α.Δ., στην οποίαν μνημονεύεται η υπόθεση Νικολάου v. Αστυνομίας (2012) 2 Α.Α.Δ. 840, η ύπαρξη πιθανότητας διάπραξης άλλων αδικημάτων στον ενδιάμεσο χρόνο μέχρι τη δίκη από τον κατηγορούμενο, μπορεί να στοιχειοθετηθεί είτε από στοιχεία που αφορούν σε προηγούμενη καταδίκη ή προηγούμενες καταδίκες, είτε ακόμα και από το γεγονός ότι εναντίον του κατηγορουμένου εκκρεμούν προς εκδίκαση ή προς καταχώρηση, άλλες υποθέσεις σε σχέση με τη διάπραξη παρόμοιων αδικημάτων. Το γεγονός της εκκρεμότητας άλλων υποθέσεων δύναται, υπό τις κατάλληλες περιστάσεις, να θεωρηθεί ότι αναδεικνύει μία συμπεριφορά και τάση του κατηγορουμένου, η οποία κλίνει προς την πιθανότητα διάπραξης νέων αδικημάτων αν αυτός αφεθεί ελεύθερος. Χαρακτηριστικό είναι το ακόλουθο απόσπασμα από την πιο πάνω υπόθεση:

«Αυτό ήταν ένα σοβαρό στοιχείο το οποίο μπορούσε και έπρεπε να συνσταθμιστεί από το πρωτόδικο και μπορούσε να κλίνει την πλάστιγγα υπέρ της κράτησης του εφεσείοντα, δεδομένου ότι στοιχειοθετούσε την ύπαρξη πιθανότητας διάπραξης αδικημάτων στο μεσοδιάστημα, παρά την ύπαρξη λευκού ποινικού μητρώου του εφεσείοντα, στοιχείο το οποίο επίσης λήφθηκε υπόψη.»

Στην Αριστοδήμου ν. Δημοκρατίας (2009) 2 Α.Α.Δ. 567 λέχθηκαν τα ακόλουθα σε σχέση με τον κίνδυνο διάπραξης άλλων αδικημάτων. 

«Εξετάσαμε τα δεδομένα της παρούσας υπόθεσης και δεν έχουμε ικανοποιηθεί ότι συντρέχει λόγος για την παρέμβαση μας. Το πρωτόδικο δικαστήριο ορθώς καθοδηγήθηκε από την υπάρχουσα νομολογία, επισημαίνοντας ότι δεν ήταν απαραίτητη η ύπαρξη προηγουμένων καταδικών, αρκούσε, υπό τις περιστάσεις, η ύπαρξη των δυο άλλων ποινικών υποθέσεων που επίσης εκκρεμούν εναντίον του εφεσείοντα για να οδηγηθεί στην κατάληξη ότι υπάρχει πιθανότητα επανάληψης της ιδίας εγκληματικής συμπεριφοράς από τον εφεσείοντα. (βλ. Σιακαλλή ν. Δημοκρατίας (1997) 2 Α.Α.Δ. 130 και Μιχαήλ ν. Δημοκρατίας (2008) 2 A.A.Δ. 597).

Η χρονική αλληλουχία των γεγονότων που οδήγησαν στην καταχώρηση των τριών υποθέσεων, όπως τις αναλύσαμε πιο πάνω, καθιστά έκδηλο και προφανές ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο οδηγήθηκε στο συμπέρασμα πιθανότητας επανάληψης αφού τα εξεταζόμενα αδικήματα της παρούσας υπόθεσης, κατ' ισχυρισμόν, διαπράχθηκαν ενώ υπήρχε προγραμματισμένη για ακρόαση άλλη υπόθεση ενώπιον του κακουργιοδικείου Πάφου. Ταυτοχρόνως η άλλη υπόθεση που εκκρεμεί στο Επαρχιακό Δικαστήριο Πάφου, αφορά προγενέστερη περίοδο της διάπραξης των αδικημάτων της υπό κρίση υπόθεσης.

Αυτό, κατά τη γνώμη μας, δικαιολογούσε πλήρως την κατάληξη του κακουργιοδικείου.»

Στη Θεοφάνους ν. Αστυνομίας (2012) 2 Α.Α.Δ. 327, το Εφετείο απορρίπτοντας την έφεση του κατηγορούμενου ανέφερε τα ακόλουθα:

«Στη συνέχεια το Κακουργιοδικείο εξέτασε το ζήτημα της πιθανότητας διάπραξης άλλων αδικημάτων, από τον εφεσείοντα μέχρι τη δίκη του. Αυτό το ζήτημα είχε τεθεί από την Κατηγορούσα Αρχή η οποία έθεσε ευθέως και σαφώς ενώπιον του Κακουργιοδικείου την θέληση και την επιθυμία του εφεσείοντα να βοηθήσει με οποιοδήποτε τρόπο, έστω και παράνομο, τον αδελφό του, συγκατηγορούμενο του στην παρούσα υπόθεση και κατηγορούμενο στην Υπόθεση Αρ. 38/12, να αθωωθεί από τις εναντίον του κατηγορίες. Συγκεκριμένα η Κατηγορούσα Αρχή έθεσε υπόψη του Κακουργιοδικείου την Ποινική Υπόθεση Αρ. 6574/12 ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου, στην οποία κατηγορούμενος είναι ο παρών εφεσείων και στην οποίαν κατηγορείται, μεταξύ άλλων, ότι μεταξύ των ημερομηνιών Δεκεμβρίου του 2011 και Απριλίου του 2012, παρείχε τη δυνατότητα διαφυγής στον αδελφό του Θεόδωρο Θεοφάνους, εν γνώσει του, ότι αυτός ενεχόταν σε έγκλημα διπλού φόνου εκ προμελέτης. Επίσης στην υπόθεση εκείνη κατηγορείται ότι κατέστρεψε και αποδεικτικά στοιχεία, εσκεμμένα, για να βοηθήσει τον αδελφό του να διαφύγει την καταδίκη. Επομένως κατά την κρίση μας ορθά το πρωτόδικο δικαστήριο εξετάζοντας την πιθανότητα διάπραξης άλλων αδικημάτων, αναφέρθηκε στην Υπόθεση Αρ. 6574/12, Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου, και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι είχε καταδειχθεί η πιθανότητα εκδήλωσης εκ νέου διάθεσης παροχής βοήθειας του εφεσείοντα προς τον αδελφό του, με οποιοδήποτε τρόπο, ώστε να αποφύγει την καταδίκη για υπόθεση διπλού φόνου, την οποίαν αντιμετωπίζει. Ακόμα το Κακουργιοδικείο έκρινε ότι υπήρχε και κίνδυνος εναντίον της ζωής του Οδυσσέα Ποζίδη, συζύγου του ενός από τα δύο θύματα στην Υπόθεση Αρ. 38/12, και πάλι με απώτερο σκοπό την υποβοήθηση της υπεράσπισης του αδελφού του εφεσείοντος Θεόδωρου Θεοφάνους. Με αυτά τα δεδομένα ορθά, κατά την κρίση μας, το Κακουργιοδικείο κατέληξε στο συμπέρασμα πως η πιθανότητα διάπραξης άλλων αδικημάτων εκ μέρους του εφεσείοντα, της μορφής που εξήγησε, δηλαδή με σκοπό την υποβοήθηση του αδελφού του κατηγορούμενου στην Υπόθεση Αρ. 38/12, καθιστούσε την κράτηση του εφεσείοντα μέχρι τη δίκη του επιτακτική.»

Στην Πατατάρης ν. Αστυνομίας (2012) 2 Α.Α.Δ. 46, αναφέρθηκαν τα ακόλουθα στη σελίδα 52:

«Η πιθανολόγηση διάπραξης νέου αδικήματος αναφέρεται σε τάση για συγκεκριμένη συμπεριφορά του αδικοπραγούντα στο μέλλον, συμπεριφορά για την οποία το Δικαστήριο μπορεί να καταλήξει σε κάποια συμπεράσματα, με βάση το σύνολο του υλικού που βρίσκεται ενώπιον του.» 

Στη Φενερίδης (1998) 1(Δ) Α.Α.Δ. 2101 η οποία αφορούσε σε αίτηση έκδοσης εντάλματος Habeas Corpus, λέχθηκαν τα ακόλουθα:

«Όμως ο κίνδυνος μη προσέλευσης δεν αποτελεί και τον μοναδικό ουσιώδη παράγοντα. Άλλοι παράγοντες είναι η πιθανότητα διάπραξης του ίδιου ή άλλου αδικήματος καθώς και ο επηρεασμός της πορείας της δικαιοσύνης. Δεν είναι απαραίτητο όλοι οι παράγοντες να συνυπάρχουν, ένας ή περισσότεροι απ' αυτούς μπορεί να αποτελέσουν τον αποφασιστικό παράγοντα (Rodosthenous and Another v. The Police 1961 C.L.R. 50 και Μichael Apostolou Tsouka v. The Police 1962 C.L.R. 261.  Βλέπε επίσης Χατζηδημητρίου ν. Δημοκρατίας (1997) 2 A.A.Δ. 45 και Κωνσταντινίδης ν. Δημοκρατίας (1997) 2 A.A.Δ. 109.)

H πρόβλεψη αναφορικά με την ύπαρξη ή αποτίμηση των διάφορων κινδύνων που σταθμίζουν τελικά την εξέταση του ενδεχόμενου κράτησης, όπως είναι η πιθανότητα διάπραξης άλλων αδικημάτων, δεν μπορεί παρά να στηρίζεται είτε σε στοιχεία που προέρχονται από το ιστορικό του υπόδικου ή της υπόθεσης είτε σε εγγενείς ενδείξεις που χαρακτηρίζουν την ιδιαίτερη υφή της (Φώτος Χατζηδημητρίου ν. Δημοκρατίας, ανωτέρω).

Όσον αφορά δε την πιθανότητα διάπραξης άλλου αδικήματος δεν απαιτείται ακριβής μαρτυρία, αρκεί να δημιουργείται ισχυρή εντύπωση ότι υπάρχει μια τέτοια πιθανότητα (Σιακαλλή ν. Δημοκρατίας, ανωτέρω).»

Στην Πιριπίτσης ν. Δημοκρατίας (2010) 2 Α.Α.Δ. 9 το Εφετείο σε συμφωνία με το πρωτόδικο Δικαστήριο βρήκε πως η μαρτυρία που είχε τεθεί ενώπιον του Δικαστηρίου σαφώς δημιουργούσε εύλογη υποψία ότι ο εφεσείων ενεχόταν στη διάπραξη αδικημάτων παρόμοιας φύσης με εκείνα για τα οποία επρόκειτο να δικαστεί.

Τέλος στην Χρυσόστομος Σκούρος v. Αστυνομίας 2011 2ΑΑΔ 140 διατάχθηκε η κράτηση του Εφεσείοντα για τον κίνδυνο διάπραξης άλλων  αδικημάτων στην βάση μόνο του ίδιου κατηγορητηρίου που αντιμετώπιζε. Αναφέρθηκε από το Εφετείο ότι το γεγονός διάπραξης μεγάλου αριθμού αδικημάτων εντός ελάχιστου χρόνου δεικνύει την ύπαρξη ροπής και δυνατότητας διάπραξης νέων αδικημάτων.

Προς υποστήριξη του αιτήματος της Κατηγορούσας Αρχής σε σχέση με την πιθανότητα διάπραξης άλλων αδικημάτων σε σχέση με τον Κατηγορούμενο 1, τέθηκαν ενώπιον του Δικαστηρίου μια εκκρεμούσα υπόθεση, την οποία αυτός αντιμετωπίζει ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου ενώ δεν αναφέρθηκαν προηγούμενες καταδίκες του Κατηγορούμενου. Σύμφωνα με το Τεκμήριο Γ, φαίνεται να αποδίδεται στον Κατηγορούμενο 1, μια κατηγορία πρόκλησης βαριάς σωματικής βλάβης, κατά παράβαση του άρθρου 231 του Κεφ. 154, η οποία αποδίδεται στον Κατηγορούμενο 1 ότι έγινε, την 19/03/2019.

Περαιτέρω σημειώθηκε από τον εκπρόσωπο της κατηγορούσας Αρχής, ότι το ίδιο το κατηγορητήριο της υπό τον ως άνω αριθμό και τίτλο ποινικής υπόθεσης αποτελείται από (33) διαφορετικούς φακέλους, πλέον η μια (1) εκκρεμούσα ποινική υπόθεση που αναφέρθηκε ανωτέρω. Πρόκειται όπως υποστήριξε για αδικήματα τα οποία αφορούν διαφορετικές υποθέσεις, διαφορετικούς παραπονούμενους, και τα οποία έγιναν σε διαφορετικούς χρόνους. 

Σημειώνεται εδώ ότι σε σχέση με το κατηγορητήριο της παρούσας υπόθεσης, φαίνεται ότι πράγματι ο κατηγορούμενος 1, αντιμετωπίζει σωρεία κατηγοριών είτε ίδιας μορφής ή και διαφορετικής, τα οποία αποδίδονται σε αυτόν ότι έγιναν εντός μεγάλου χρονικού διαστήματος ως φαίνονται στις λεπτομέρειες των κατηγοριών.

Διαπιστώνω λοιπόν ότι η υπό εξέταση υπόθεση με αριθμό 2438/24, όσον αφορά τουλάχιστον τον Κατηγορούμενο 1, ότι περιλαμβάνονται 33 ποινικοί φάκελοι εναντίον του και του αποδίδονται σωρεία κατηγοριών (135) οι οποίες αναφέρονται αναλυτικά ανωτέρω και οι οποίες περιλαμβάνουν κατηγορίες που στρέφονται μεταξύ άλλων κατά της περιουσίας και που σύμφωνα με τις λεπτομέρειες του κατηγορητηρίου έγιναν σε διάφορες ημερομηνίες μέχρι το 2024. Όπως προκύπτει και από την Χρυσόστομος Σκούρος v. Αστυνομίας 2011 2ΑΑΔ 140 (ανωτέρω) διατάχθηκε η κράτηση του Εφεσείοντα για τον κίνδυνο διάπραξης άλλων  αδικημάτων στην βάση μόνο του ίδιου κατηγορητηρίου που αντιμετώπιζε. Τα εν λόγω αδικήματα και περιπτώσεις σημειώνω ότι θα μπορούσαν ταυτόχρονα να καταχωρηθούν και σε ξεχωριστά κατηγορητήρια και να θεωρούνταν ξεχωριστές εκκρεμούσες υποθέσεις. (βλ. ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ν. ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ, Ποινική Έφεση Αρ.: 271/2023, ημερομηνίας 24/01/24.

Τα ισχυριζόμενα αδικήματα των υποθέσεων αυτών στην πλειονότητα τους, κρίνω ότι δεν μπορούν να χαρακτηριστούν ως ήσσονος σημασίας.  Το γεγονός ότι περιλαμβάνονται και άλλου είδους αδικήματα, αυτό δεν μπορεί να επηρεάσει την κρίση του Δικαστηρίου  , αφού σύμφωνα και με τη νομολογία μας  η πιθανότητα διάπραξης άλλου αδικήματος δεν περιορίζεται κατ’ ανάγκη σε παρόμοιο με το υπό εκδίκαση αδίκημα. 

Η έννοια της εξέτασης της πιθανολόγησης διάπραξης νέου αδικήματος δεν συνδέεται μόνο με το υπό εξέταση αδίκημα, αλλά και με την επιθυμία προστασίας του κοινωνικού συνόλου. Ακόμα μπορεί να λεχθεί ότι εξυπηρετούνται και τα συμφέροντα του Κατηγορούμενου ο οποίος λόγω του περιορισμού του αποτρέπεται από τη διάπραξη νέων αδικημάτων που επιφέρουν τιμωρία.

Χωρίς σε καμιά περίπτωση να παραγνωρίζεται το τεκμήριο της αθωότητας του Κατηγορούμενου 1, το σύνολο των υποθέσεων του παρόντος κατηγορητηρίου σε συνδυασμό και με την μια εκκρεμούσα υπόθεση την οποία αντιμετωπίζει στο Ε.Δ Πάφου,  κρίνω ότι είναι αρκετά για να δημιουργείται η ισχυρή εντύπωση ότι σε περίπτωση που αυτός αφεθεί ελεύθερος υπάρχει ο κίνδυνος διάπραξης από μέρους του άλλων αδικημάτων.

Ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει ότι παρέχεται εικόνα παρατεταμένης και συνάμα επαναλαμβανόμενης εμπλοκής του Κατηγορούμενου 1 σε σοβαρής φύσεως αδικήματα στην διάρκεια του χρόνου. Στον Κατηγορούμενο 1 αποδίδεται μια σειρά εγκληματικών δραστηριοτήτων σε τακτά χρονικά διαστήματα.

Ο αριθμός των υποθέσεων στις οποίες το όνομα του Κατηγορουμένου 1 εμπλέκεται σε συνδυασμό με το συνολικό χρονικό διάστημα που καλύπτει αλλά και γενικότερα σε συνάρτηση με τη σοβαρότητα του μεγαλύτερου μέρους των κατηγοριών αυτών,  είναι δεδομένα που ενισχύουν την πιθανολόγηση   διάπραξης νέων αδικημάτων από μέρους του Κατηγορούμενο 1, χωρίς σε καμιά περίπτωση επαναλαμβάνω να επηρεάζεται καθ’ οιονδήποτε τρόπο το τεκμήριο της αθωότητας σε σχέση με τις υποθέσεις αυτές.

Η ανάγκη προστασίας του κοινωνικού συνόλου από πιθανές παράνομες πράξεις του Κατηγορουμένου θεωρώ ότι στην παρούσα υπόθεση και στη βάση των δεδομένων που μου έχουν δοθεί είναι τέτοια που ικανοποιούν αυτό τον παράγοντα.

Λαμβάνοντας λοιπόν σχετική καθοδήγηση από τη Νομολογία την οποία έχω παραθέσει ανωτέρω και στη βάση των όσων έχουν τεθεί ενώπιον μου προς υποστήριξη του αιτήματος της κράτησης κρίνω ότι υπάρχει στην παρούσα περίπτωση πιθανότητα διάπραξης ιδίων ή άλλων αδικημάτων αν ο Κατηγορούμενος 1 αφεθεί ελεύθερος και συνεπώς  και ο δεύτερος λόγος πάνω στον οποίο εδράζεται το αίτημα της κατηγορούσας Αρχής επιτυγχάνει.

Κατά συνέπεια ασκώντας τη διακριτική μου ευχέρεια εκδίδω διάταγμα για την κράτηση του Κατηγορουμένου 1 μέχρι την 25/06/2024, ημερομηνία που έχει οριστεί η παρούσα υπόθεση ενώπιον του Κακουργιοδικείου Πάφου.

(Υπ.) ..................................

                                                                         Χρ. Μ. Παπαλλάς, Ε.Δ

Πιστό Αντίγραφο

Πρωτοκολλητής

---

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο