ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΠΑΦΟΥ
ΕΝΩΠΙΟΝ: Ν. Φακοντή, Ε.Δ.
Αρ. Υπόθεσης: 2157/24
Αστυνομικό Διευθυντή Πάφου
v.
M. M. I. Q.
Κατηγορούμενος
Ημερομηνία: 22 Ιουλίου, 2024
ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ:
Για την Κατηγορούσα Αρχή: Ο κ. Σ. Χρυσοστόμου
Για τον Κατηγορούμενο: Η κα Ε. Μαλά
Κατηγορούμενος: Παρών
Εισαγωγή – Ιστορικό Υπόθεσης:
Το υπό εξέταση κατηγορητήριο καταχωρήθηκε στις 30.04.2024 στο Επαρχιακό Δικαστήριο Πάφου περιλαμβάνει συνολικά 12 κατηγορίες και το σύνολο αυτών έχουν ως μοναδικό παραπονούμενο την πρώην σύζυγο του Κατηγορούμενου.
Προτεραιότητα στην εκδίκαση της υπόθεσης δόθηκε ένεκα του γεγονότος ότι ο Κατηγορούμενος κατέστηκε υπόδικος στα πλαίσια της διαδικασίας.
Τα αδικήματα που καταλογίζονται στον Κατηγορούμενο διέπονται είτε από πρόνοιες του Ποινικού Κώδικα Κεφ. 154, τις πρόνοιες του Περί της Πρόληψης και της Καταπολέμησης της Βίας κατά των Γυναικών και της Ενδοοικογενειακής Βίας και περί Συναφών Θεμάτων Νόμος Ν. 115(Ι)/2021, τις πρόνοιες του Περί Βίας στην Οικογένεια και την προστασία των Θυμάτων Νόμο Ν. 119(Ι)/2000, τις πρόνοιες του Περί της Προστασίας από Παρενόχληση και Παρενοχλητική Παρακολούθηση Νόμο Ν. 114(Ι)/2021 και τις πρόνοιες του Περί Δικαστηρίων Νόμου Ν. 14/60.
Ουσιαστικά οι λεπτομέρειες που πλαισιώνουν τις κατηγορίες αφορούν ισχυριζόμενο περιστατικό που έλαβε χώρα στις 29 Απριλίου του 2024 (κατηγορίες 1 έως 6 και 12) καθώς και περιστατικού που έλαβε χώρα σε άγνωστη ημερομηνία επίσης του μηνός Απριλίου του 2024 (κατηγορίες 7 έως 11 και 12).
Σύμφωνα με την εκδοχή των γεγονότων της Κατηγορούσας Αρχής αυτό ουσιαστικά που καταλογίζεται στον Κατηγορούμενο σε σχέση με τις κατηγορίες 1 έως 6 και 12 είναι πως στις 29 Απριλίου του 2024 αυτός χρησιμοποιώντας το τηλέφωνο με αρ. κλήσης [ ] τηλεφώνησε στην πρώην σύζυγο του στο τηλέφωνο της με αριθμό κλήσης [ ] και την απείλησε με τις φράσεις <<ένα παρακαλάς πολλά τον Θεό για το κακό που ενά σου κάμω>> και της έκλεισε το τηλέφωνο. Ισχυρίζεται η παραπονούμενη πως κατάλαβε από την φωνή του ατόμου που μιλούσε στο τηλέφωνο ότι επρόκειτο για τον πρώην σύζυγο της αφού ήταν μαζί του για 10 έτη και γνωρίζει πολύ καλά την φωνή του.
Σε σχέση με τις κατηγορίες 7 έως 11 και 12 αποτελεί την εκδοχή των γεγονότων της Κατηγορούσας Αρχής πως σε άγνωστη ημερομηνία εντός Απριλίου 2024 και ενώ η παραπονούμενη βρισκόταν στην οικία της μητέρας της και η πόρτα ήταν ανοικτή είδε τον Κατηγορούμενο να περνάει έξω από το σπίτι με το αυτοκίνητο του το οποίο σταμάτησε για λίγα δευτερόλεπτα και κοίταζε προς το μέρος της και στην συνέχεια αναχώρησε χωρίς να της πει κάτι ή να προβεί σε οποιαδήποτε χειρονομία.
Η 12η κατηγορία που αφορά το αδίκημα της παρενόχλησης συμπεριλαμβάνει στις λεπτομέρειες κατηγορίας την ισχυριζόμενη ενόχληση που προκλήθηκε στην παραπονούμενη τόσο σε σχέση με το περιστατικό ημερομηνίας 29.04.2024 όσο και το περιστατικό που κατ ισχυρισμό έλαβε χώρα σε άγνωστη ημερομηνία του μηνός Απριλίου του 2024.
Αποτελεί παραδεκτό γεγονός πως εναντίον του Κατηγορούμενου στα πλαίσια της ποινικής υπόθεσης 1831/2023 Ε.Δ.Πάφου εκδόθηκε στις 07.03.2023 διάταγμα στην δική του παρουσία αλλά και της δικηγόρου του σύμφωνα με το οποίο απαγορευόταν σε αυτόν να ενοχλεί, παρενοχλεί και πλησιάζει την παραπονούμενη πρώην σύζυγο του καθώς και τα παιδιά της μέχρι την εκδίκαση της υπόθεσης (σχετικό το Τεκμήριο 5). Μάλιστα δηλώθηκε και ως παραδεκτό γεγονός επιπρόσθετα πως οι πρόνοιες του εν λόγω διατάγματος ήταν σε ισχύ κατά τους επίδικους για την παρούσα υπόθεση χρόνους.
Αυτός είναι προφανώς και ο λόγος που στο υπό εξέταση κατηγορητήριο περιλαμβάνονται και κατηγορίες που αφορούν ισχυριζόμενη ανυπακοή σε νόμιμες διαταγές και καταφρόνησης του Δικαστηρίου εκτός από τις κατηγορίες παρενόχλησης, άσκησης ψυχολογικής βίας και πρόκλησης ψυχικής βλάβης.
Προς απόδειξη της υπόθεσης της Κατηγορούσας Αρχής μαρτυρία παρουσιάστηκε από τον Αστ. 4207 Μ. Θεοχάρους Αστ. 4207 (ΜΚ1) την Α. Χ. (ΜΚ2) και τον Λοχία 3142 Πανίκο Ζωττή (ΜΚ3).
Στις 07.06.2024 το Δικαστήριο με ενδιάμεση απόφαση του (εκ πρώτης όψεως) κάλεσε τον Κατηγορούμενο σε απολογία στο σύνολο των κατηγοριών που αντιμετώπιζε με τον τελευταίο να ασκεί το δικαίωμα της σιωπής και δεν κάλεσε μάρτυρες προς υπεράσπιση του.
Οι Αγορεύσεις:
Οι ευπαίδευτοι συνήγοροι των διαδίκων με τις προφορικές τους εισηγήσεις υποστήριξαν ο καθένας τις θέσεις του διαδίκου έκαστος εξ αυτών εκπροσωπεί. Να υπενθυμιστεί στο στάδιο αυτό ότι το Δικαστήριο δεν έχει υποχρέωση σχολιασμού κάθε απόφασης που παρουσιάζεται από διάδικο εκτός και αν αυτή είναι καθοριστική για τα επίδικα ζητήματα. Ακόμη, δεν έχει υποχρέωση να απαντά σε κάθε επιχείρημα που προβάλλεται, το οποίο κρίνεται ότι δεν είναι ουσιώδες ή νομικά αποδεκτό (Βλ. Ανδρονίκου κ.α. ν. Δημοκρατίας (2008) 2 Α.Α.Δ. 486.)[1]
Η Μαρτυρία:
Πρώτος Μάρτυρας Κατηγορίας (ΜΚ1) κλήθηκε και παρουσιάστηκε ο Αστ. 4207 Μ. Θεοφάνους ο οποίος υπηρετεί στο Κλιμάκιο Βίας στην Οικογένεια του ΤΑΕ Πάφου ο οποίος υιοθέτησε ως μέρος της κυρίως εξέτασης του το περιεχόμενο της κατάθεσης του Τεκμήριο 1. Πρόκειται για τον Αστυφύλακα που έλαβε γραπτή κατάθεση από την παραπονούμενη την οποία παρουσίασε στο Δικαστήριο (Τεκμήριο 2) καθώς και το έντυπο που αποτελεί το Τεκμήριο 3 το οποίο φέρει τόσο την υπογραφή του ιδίου όσο και της παραπονούμενης.
Η αντεξέταση του ήταν σύντομη. Για την υπόθεση ανέφερε πως οδηγίες λάμβανε από τον Λοχία 3142 Πανίκο Ζωττή υπεύθυνο του κλιμακίου Βίας της Οικογένειας όμως δεν μπορούσε να θυμηθεί αν έλαβε συγκεκριμένες οδηγίες για την υπόθεση αυτή. Ως σημείωσε όλες οι ενέργειες που ο ίδιος έκανε είναι αυτές που περιγράφονται στην κατάθεση του ενώ δεν θυμόταν αν η παραπονούμενη του είχε υποδείξει οποιεσδήποτε κλήσεις του κινητού της.
Δεύτερη Μάρτυρας Κατηγορίας (ΜΚ2) παρουσιάστηκε η παραπονούμενη πρώην σύζυγος του Κατηγορούμενου η οποία στις 29.04.2024 έδωσε κατάθεση στην Αστυνομία (Τεκμήριο 2) υποβάλλοντας ουσιαστικά παράπονο για ισχυριζόμενη ενδοοικογενειακή βία. Σε αυτήν αναφέρει ότι μαζί με τον κατηγορούμενο σύναψε το 2011 γάμο με τον οποίο απέκτησαν 2 παιδιά ενώ η ίδια έχει αποκτήσει άλλα τρία παιδιά από τον πρώτο της γάμο. Λόγω του ότι ο κατηγορούμενος ήταν επιθετικός χώρισαν τον Μάρτιο του 2021 και εκδόθηκε διαζύγιο τον Οκτώβριο του ίδιου έτους και έκτοτε διαμένουν σε ξεχωριστές κατοικίες οι οποίες όμως βρίσκονται δίπλα δίπλα στην οδό [ ] στην [ ] της Επαρχίας Πάφου. Αναφέρει επίσης ότι στο παρελθόν είχε καταγγείλει ξανά τον κατηγορούμενο για ενδοοικογενειακή βία και έχει διωχθεί στο Δικαστήριο ενώ εξασφαλίστηκαν από την Αστυνομία και περιοριστικά μέτρα να μην την ενοχλεί, παρενοχλεί ή πλησιάζει τόσο την ίδια όσο και τα παιδιά τους για τα οποία με απόφαση του Οικογενειακού Δικαστηρίου έχει την πλήρη κηδεμονία τους και μένουν αποκλειστικά μαζί της (σχετικό το Τεκμήριο 8).
Ως η ίδια αναφέρει στις 29.04.2023 και περί ώρα 0930 ενώ βρισκόταν στην οικία της δέχθηκε κλήση από το τηλέφωνο με αριθμό κλήσης [ ] στο κινητό της τηλέφωνο με αριθμό κλήσης [ ] και επειδή δεν γνώριζε ποιος είναι το απάντησε. Απαντώντας αυτή είπε <<παρακαλώ>> και το άτομο στην άλλη γραμμή της είπε στα ελληνικά <<ενά παρακαλάς πολλά τον Θεό για το κακό που ένα σου κάμω>> και της έκλεισε το τηλέφωνο. Η ίδια από την φωνή του ατόμου στην άλλη γραμμή αναγνώρισε ότι πρόκειται για τον πρώην άνδρα της τον Κατηγορούμενο αφού για δέκα χρόνια ήταν μαζί και ξέρει πολύ καλά την φωνή του. Μάλιστα εκφράζει την πίστη ότι ο λόγος που την απείλησε ήταν γιατί έχει αρκετά απλήρωτα εντάλματα διατροφής ενώ η ίδια από τον Μάρτιο του 2024 ζήτησε από το Δικαστήριο όπως διευθετηθεί το θέμα. Επίσης ανάφερε πως πριν από μία εβδομάδα περίπου και ενώ βρισκόταν στην οικία της μητέρας της η πόρτα της οποίας ήταν ανοιχτή ο Κατηγορούμενος ενώ περνούσε με το όχημα του [ ] μάρκας Mazda τύπου σαλούν χρώματος γκρίζο έξω από το σπίτι σταμάτησε για λίγα δευτερόλεπτα και κοίταζε προς το μέρος της και μετά χωρίς να της πει κάτι έφυγε. Η ίδια επιβεβαίωσε πως ο Κατηγορούμενος δεν την απείλησε ποτέ άμεσα ή έμμεσα με την χρήση όπλου ενώ σημειώνει πως από την όλη συμπεριφορά του έχει υποστεί αναστάτωση, αγωνία, τρόμο, ανησυχία και άγχος και επιθυμεί την ποινική του δίωξη.
Στις 30.04.2024 η ΜΚ2 μετέβηκε εκ νέου στον Αστυνομικό Σταθμό Πάφου όπου έδωσε συμπληρωματική κατάθεση στον Λοχία 3142 (Τεκμήριο 7) με την οποία παρέδωσε αντίγραφο του screenshot (Τεκμήριο 9) από το κινητό της τηλέφωνο στο οποίο παρουσιάζεται η κλήση που δέχθηκε στις 29.04.2024 και ώρα 09:29 στο κινητό της τηλέφωνο από τον αριθμό κλήσης [ ] όπου την απείλησε ο πρώην σύζυγος της φραστικά και τον οποίο αναγνώρισε.
Μάλιστα ανέφερε πως αμέσως μετά την κλήση που δέχθηκε επειδή αυτή φοβήθηκε, αναστατώθηκε και αγχώθηκε ότι αυτός θα πραγματοποιήσει τις απειλές του προχώρησε και κάλεσε την Αστυνομία κλήση η οποία επίσης φαίνεται στο τεκμήριο 9 ενώ επέμενε πως αναγνώρισε την φωνή του αφού με τον πρώην σύζυγο της έμεναν μαζί για 10 ολόκληρα χρόνια όπου και μιλούσαν και γνωρίζει την φωνή του αφού είναι και χαρακτηριστική και την αναγνώρισε. Τέλος σημείωσε πως τον πρώην σύζυγο της τον θεωρεί επικίνδυνο αφού είχε απειλήσει τόσο την ίδια όσο και τα παιδιά της με ποιο σοβαρές απειλές και όταν έμεναν μαζί υπήρχε τόσο λεκτική όσο και σωματική βία αφού υπήρχε φορά που κτύπησε τόσο την ίδια όσο και την 11χρονη κόρη της.
Αντεξεταζόμενη ανέφερε πως στις 29.04.2024 δεν εργαζόταν και βρισκόταν στο σπίτι της όταν δέχθηκε το τηλεφώνημα. Ανέφερε πως εργάζεται μόνο κατά περιόδους σε αντικαταστάσεις που καλείται ενώ αυτή έχει συνολικά 5 παιδιά, 3 από τον προηγούμενο της γάμο τα οποία είναι ενήλικα και δύο ανήλικα τέκνα τα οποία απέκτησε με τον κατηγορούμενο. Ερωτούμενη αν συντηρείτε από τις διατροφές που λαμβάνει από τον Κατηγορούμενο ανέφερε πως αυτός έχει εδώ και 5 μήνες να καταβάλει διατροφή αφού μόλις πρόσφατα η ίδια παρέλαβε ένα ποσό διατροφής για τον Γενάρη του 2024. Αυτός ως η ΜΚ2 ανέφερε θα έπρεπε να καταβάλει €500 μηνιαίως για διατροφές πράγματα το οποίο όμως δεν πράττει. Η ίδια γνώριζε πως και τον Μάρτιο 2024 ο Κατηγορούμενος είχε συλληφθεί για καταγγελία στην οποία προέβηκε η ίδια, διώχθηκε στο Δικαστήριο υπόθεση την οποία τελικά παραδέχθηκε και του επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης 3 μηνών με αναστολή. Η ίδια υποστήριξε πως με τις καταγγελίες που υποβάλλει στην Αστυνομία επιθυμεί να προστατέψει τόσο την ίδια όσο και τα παιδιά της από τις απειλές του κατηγορούμενου έτσι ώστε να προλάβει καταστάσεις και να προστατέψει την ζωή τους και απόρριψε τις θέσεις που της υποβλήθηκαν ότι προβαίνει σε ψευδείς καταγγελίες με σκοπό να τον φοβίσει για τις διατροφές. Μάλιστα εξέφρασε την θέση πως θα προτιμούσε να μην της πληρώνει καθόλου διατροφές αλλά να μην ενοχλεί τόσο την ίδια όσο και τα παιδιά της.
Ερωτούμενη πόσες φορές την είχε ο Κατηγορούμενος φοβερίσει ανάφερε πως αυτό έγινε αρκετές φορές και ήδη υπάρχει υπόθεση στο Δικαστήριο και για ποιο σοβαρές απειλές που τους είχε απειλήσει πως θα τις σφάξει και θα τις κάψει ζωντανές μέσα στο σπίτι δηλώνοντας μάλιστα πως αυτό θα το κάνει από αγάπη στα μωρά του. Παραδέχθηκε όμως πως την πρώτη φορά που τον κατάγγειλε στην Αστυνομία δεν επιθυμούσε η υπόθεση να προχωρήσει στο Δικαστήριο θέλοντας να του δώσει μια δεύτερη ευκαιρία δίδοντας έτσι χρόνο μήπως καταλαγιάσουν τα πράγματα μήπως και ηρεμήσει ενώ και κατά την διάρκεια του γάμου τους υπήρχαν σοβαρά προβλήματα απειλών και βίας με την ίδια να τον συγχωράει και να τον δέχεται πίσω πιστεύοντας ότι θα τα ξανά έβρισκαν έτσι ώστε να μην διαλυθεί η οικογένεια τους και για χάριν των παιδιών τους αλλά στο τέλος τα πράγματα γίνονταν χειρότερα. Αναφορά έκανε και στην εμπλοκή τόσο Λειτουργών του Γραφείου Ευημερίας Πάφου όσο και ψυχολόγου που παρείχε βοήθεια στα παιδιά της ενώ σημείωσε πως η Αστυνομία την είχε ενημερώσει πως αν το επιθυμούσε μπορούσε να πάει με τα παιδιά της και σε καταφύγιο με την ίδια όμως να μην μεταβαίνει αφού όπως εξήγησε δεν μπορούσε να μείνει εκεί για πάντα και πως πάλι θα επέστρεφε στο σπίτι της . Ο Κατηγορούμενος αντί να κρατά μια καλή σχέση μαζί της για χάρη των παιδιών τους αυτός επιλέγει να τους φοβερίζει και να τους απειλεί φέρνοντας έτσι αντίθετα αποτελέσματα με την ίδια να απορρίπτει τις θέσεις της υπεράσπισης ότι τον είχε παραπλανήσει για να εξασφαλίσει την αποκλειστική γονική μέριμνα των παιδιών.
Σε ερωτήσεις αναφορικά με την επίδικη κλήση ανέφερε πως η ίδια βρισκόταν στο σπίτι της και την απάντησε λέγοντας ‘’παρακαλώ’’ ενώ στην συνέχεια της αναφέρθηκε η συγκεκριμένη πρόταση και της έκλεισε το τηλέφωνο το οποίο είχε διάρκεια μερικά δευτερόλεπτα. Η ίδια είναι απόλυτα σίγουρη πως το πρόσωπο πίσω από το τηλεφώνημα ήταν ο πρώην σύζυγο της αφού διαθέτει χαρακτηριστική φωνή την οποία γνωρίζει από τα 10 χρόνια που ήταν μαζί ενώ το να καλεί αυτός από άλλα τηλέφωνα ήταν κάτι που συνήθιζε να κάνει με την ίδια να επαναλαμβάνει πως φοβήθηκε και αναστατώθηκε από το τηλεφώνημα. Μάλιστα η ίδια ανέσυρε το κινητό της τηλέφωνο και υπέδειξε τόσο στους δικηγόρους των δύο πλευρών όσο και στο Δικαστήριο ότι η κλήση αυτή παρά το ότι δεν φαίνεται η ημερομηνία επί του Τεκμηρίου 9 έγινε στις 29 Απριλίου 2024 με την ίδια να επιβεβαιώνει πως την κλήση αυτή την έδειξε όταν πήγε να δώσει κατάθεση όμως της ζητήθηκε να προσέλθει εκ νέου στο σταθμό για να παρουσιάσει και το σχετικό αρχείο όπως και έπραξε στις 30 Απριλίου 2024 κατά την συνάντηση που είχε με τον κ. Ζωττή. Ερωτούμενη για την 2η κλήση που υπάρχει από τον συγκεκριμένο αριθμό στο κινητό της τηλέφωνο την ύπαρξη του οποίου η ίδια ανέφερε με κλήση να γίνεται στο κινητό της 3 ημέρες προηγουμένως ανέφερε πως δεν θυμόταν την συγκεκριμένη κλήση αφού πολλές φορές δέχεται κλήσεις από άγνωστους αριθμούς. Επιπρόσθετα δεν απέκλεισε και το ενδεχόμενο κάποιο από τα παιδιά της να ήταν άρρωστα στο σπίτι και να μην πήγαν σχολείο την συγκεκριμένη ημέρα και να κρατούσαν το κινητό της και να απάντησαν την κλήση. Απέρριψε για ακόμα μια φορά τις θέσεις πως έχει εμμονές με τον κατηγορούμενο και πως ουδέποτε αυτός την απείλησε επαναλαμβάνοντας πως είναι απόλυτα σίγουρη πως αυτός ήταν πίσω από το συγκεκριμένο τηλεφώνημα και πως οι καταγγελίες της γίνονται με σκοπό να προλάβει καταστάσεις και να προστατέψει την ζωή της ίδιας και των παιδιών της.
Τέλος ερωτούμενη σε σχέση με το περιστατικό που ισχυρίζεται ότι έγινε στην κατοικία της μητέρα της σημείωσε πως ο κατηγορούμενος συνήθιζε όπως περνούσε να κατεβαίνει και να μπαίνει στο σπίτι της μητέρας της όμως για την συγκεκριμένη περίπτωση ανέφερε πως αυτός δεν κατέβηκε από το αυτοκίνητο απλώς σταμάτησε για λίγο χωρίς να της πει κάτι ή να της κάνει οποιαδήποτε χειρονομία απλά την κοίταξε και συνέχισε και έφυγε.
Τρίτος Μάρτυρας Κατηγορίας (ΜΚ3) κλήθηκε και παρουσιάστηκε ο υπεύθυνος του Κλιμακίου Βίας της Οικογένειας του ΤΑΕ Πάφου Λοχίας 3142 Π. Ζωττής ο οποίος παρουσίασε και υιοθέτησε την κατάθεση του Τεκμήριο 10. Ουσιαστικά αυτός προχώρησε και εκτέλεσε στις 29.04.2024 το ένταλμα σύλληψης που εκκρεμούσε εναντίον του Κατηγορούμενου (Τεκμήριο 11), του έλαβε ανακριτική κατάθεση ενώ ήταν αυτός που έλαβε και την συμπληρωματική κατάθεση από την παραπονούμενη στις 30.04.2024 όπου και του απέστειλε στο Viber το σχετικό screen shot από το τηλέφωνο της το οποίο ο ΜΚ3 εκτύπωσε από τον υπηρεσιακό του υπολογιστή.
Αντεξεταζόμενος αρνήθηκε τις θέσεις ότι η υπόθεση δεν έτυχε επαρκούς ή και καθόλου διερεύνησης και τόνισε πως από την στιγμή που είχαν τα παράπονα της παραπονούμενης, το screen shot από το τηλέφωνο της που παρουσιάζεται η επίδικη κλήση και με τον Κατηγορούμενο να μην αναφέρει οτιδήποτε προς διερεύνηση που να αφορά την δική του εκδοχή προχώρησαν σε καταχώρηση της υπόθεσης.
Ο ίδιος δεν θυμόταν να τον είχε ενημερώσει η παραπονούμενη ότι τρείς ημέρες προηγουμένως την είχε πάρει τηλέφωνο ο ίδιος αριθμός τηλεφώνου και σημείωσε πως αν του το είχε αναφέρει θα το κατέγραφε στην κατάθεση του. Αποδέχθηκε μάλιστα πως στο τεκμήριο 9 ήτοι το συγκεκριμένο screenshot δεν παρουσιάζεται η ημερομηνία της κλήσης και πως αν πατούσαν πάνω στον αριθμό τηλεφώνου πράγμα όμως που δεν το έπραξαν θα φαινόταν ότι είχε γίνει και κλήση προηγουμένως στο συγκεκριμένο τηλέφωνο.
Ανέφερε επίσης πως κλήση στον συγκεκριμένο αριθμό τηλεφώνου δεν έπιασαν από την Αστυνομία ούτε και έκαναν έρευνα στην cyta ή σε άλλη υπηρεσία που να αφορά το συγκεκριμένο αριθμό τηλεφώνου από την στιγμή που η ίδια η παραπονούμενη στην κατάθεση της είχε αναφέρει ότι αναγνώρισε από την φωνή ότι επρόκειτο για τον κατηγορούμενο πρώην σύζυγο της. Διάταγμα για άρση μάλιστα τηλεπικοινωνιακών δεδομένων δεν μπορεί να εξασφαλιστεί ως ο ΜΚ3 ανέφερε καθότι η περίπτωση δεν καλύπτεται από τις πρόνοιες της σχετικής νομοθεσίας. Κατά τον μάρτυρα ο Κατηγορούμενος προσήλθε στον σταθμό μετά από τηλεφωνική επικοινωνία που είχε μαζί του και ήταν συνεργάσιμος.
Ερωτούμενος για ποιο λόγο η παραπονούμενη δεν φιλοξενήθηκε σε καταφύγιο θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας ο μάρτυρας απάντησε πως αυτό της προτάθηκε όπως προτείνετε και σε όλα τα θύματα βίας όμως η ίδια δεν επιθυμούσε να μεταβεί καθότι ως ο μάρτυρας ανέφερε ένοιωθε ασφαλές στο σπίτι της. Μάλιστα αυτός ερωτούμενος αν διαπίστωσε η ΜΚ2 να ήταν τρομοκρατημένη ή φοβισμένη ανέφερε πως απλά ήταν ανήσυχη και όχι φοβισμένη.
Aξιολόγηση Μαρτυρίας:
Είχα την ευκαιρία μέσα από την ζωντανή ατμόσφαιρα της δίκης να παρακολουθήσω με ιδιαίτερη προσοχή τους μάρτυρες που κατέθεσαν ενώπιον μου και είμαι σε θέση να αξιολογήσω τα λεγόμενά τους και την εν γένει συμπεριφορά τους στο εδώλιο του μάρτυρα. Προβαίνω σε αυτή την αξιολόγηση με γνώμονα, μεταξύ άλλων, την ύπαρξη προσωπικού συμφέροντος καθενός στην υπόθεση, τις ευκαιρίες που είχαν να γνωρίζουν ή να παρακολουθήσουν τα διαδραματισθέντα, τη γενική συμπεριφορά τους στο εδώλιο του μάρτυρα, τη μνήμη και τους λόγους που είχαν να θυμούνται ή να πιστεύουν αυτά για τα οποία κατέθεταν και την αμεσότητα των απαντήσεων τους (βλ. Ζερβού v. Χαραλάμπους, (1996) 1 Α.Α.Δ. 447, Καρεκλά v. Κλεάνθους, (1997) 1 Α.Α.Δ. σελ. 1119 και Αθανασίου και άλλος v. Κουνούνη (1997) 1 Α.Α.Δ. σελ. 614).
Αντιπαρέβαλα επίσης τις θέσεις κάθε μάρτυρα με τη λοιπή μαρτυρία που κατατέθηκε στην υπόθεση, γραπτή και προφορική και τη συνοχή και συνέπεια της εκδοχής καθενός, με το σύνολο και τη λογική της υπάρχουσας μαρτυρίας. Στην υπόθεση Ομήρου v. Δημοκρατίας (2001) 2 Α.Α.Δ. σελ. 506, υποδεικνύεται ότι η αξιολόγηση της μαρτυρίας κάθε μάρτυρα, δεν πρέπει να περιορίζεται μόνο στην ατομική κρίση της αξιοπιστίας του ξεχωριστά, αλλά πρέπει να γίνεται με βάση το περιεχόμενο της, την ποιότητα και πειστικότητα της και τη σύγκριση της με την υπόλοιπη μαρτυρία. Είναι επιθυμητό η μαρτυρία να συσχετίζεται, να αντιπαραβάλλεται και να διερευνάται με την αντικειμενική υπόσταση των εκατέρωθεν θέσεων, προσέγγιση η οποία επαυξάνει το κύρος των ευρημάτων του Δικαστηρίου και ενισχύει την πίστη του κοινού στη δικαστική αποστολή (βλ. Στυλιανίδης v. Χ¨Πιέρα (1992) 1 Α.Α.Δ. 1056 και Mustafa v. Κακουρή κ.ά. (2002) 1(Α) Α.Α.Δ. σελ. 162).
Μικρές αντιφάσεις σε ασήμαντες λεπτομέρειες ή μικροανακρίβειες σε επουσιώδη θέματα δεν καταστρέφουν την αξιοπιστία των μαρτύρων αλλά αντίθετα ενδυναμώνουν την ειλικρίνειά τους και δείχνουν ότι δεν προσχεδίασαν την εκδοχή που μετέφεραν στο Δικαστήριο (Κουδουνάρης ν. Αστυνομίας (1991) 2 Α.Α.Δ. 320).
Κατά την αξιολόγηση των μαρτύρων στην παρούσα ποινική υπόθεση είχα υπόψη μου και το εξής σαφές και περιεκτικό απόσπασμα από την απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου στη Monteanu v. Δημοκρατίας (2013) 2 ΑΑΔ 459:
«Το έργο του Δικαστηρίου στην αναζήτηση της αλήθειας στο μέτρο βεβαίως του ανθρωπίνως δυνατού, είναι έργο περίπλοκο, περίτεχνο και ιδιαίτερα λεπτό. Η ανθρώπινη εμπειρία, την αντικειμενική συνισταμένη της οποίας εκφράζει το κάθε Δικαστήριο, διδάσκει ότι είναι απροσδιόριστα απεριόριστη η περιπτωσιολογία της ανθρώπινης έκφρασης μ' όλες τις εκφάνσεις της. Είναι γι' αυτό που ένα Δικαστήριο, ιδιαιτέρως ποινικής δικαιοδοσίας, οφείλει να διυλίζει, να διηθίζει και να φιλτράρει την όλη μαρτυρία με περισσή επιμέλεια και τέτοια προσοχή έτσι ώστε αν καταλήξει σε ενοχή, αυτή να είναι συμβατή με το διαχρονικό αξίωμα και θεμέλιο στην ποινική δίκη, ότι ουδείς καταδικάζεται εκτός εάν κριθεί ένοχος πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας.»
Επίσης υπενθυμίζεται πως ένας μάρτυρας μπορεί να γίνει πιστευτός είτε εξ' ολοκλήρου, είτε μερικώς και η επιλεκτική αποδοχή μέρους της μαρτυρίας ενός μάρτυρα δεν είναι επιλήψιμη (Βλ. Αγαπίου ν. Παναγιώτου (1988) 1 ΑΑΔ 263, Γενικός Εισαγγελέας ν. Μανώλη (1995) 2 ΑΑΔ 207 και Χάρης Χρίστου ν. Ευγενία Khoreva (2002) 1 ΑΑΔ 454).
Επομένως το Δικαστήριο έχει διακριτική ευχέρεια να αποδεχτεί την μαρτυρία ενός μάρτυρα είτε στην ολότητα της είτε μέρος της, η οποία ασκείται στη βάση των αρχών που το Εφετείο επισήμανε στην υπόθεση Κωνσταντίνου v. Αστυνομίας, Ποινική Έφεση Αρ. 219/2012, ημερ. 29.11.13. Η προσέγγιση που το Δικαστήριο υιοθετεί στο θέμα αποδοχής ή όχι μιας μαρτυρίας υπόκειται στον περιορισμό της αιτιολόγησης (Λαζάρου v. Δημοκρατίας, (2010) 2 Α.Α.Δ. 633). Το ακόλουθο απόσπασμα από την Shahin Haisan Fawzy Mohamed v. Δημοκρατίας (2010) 2 Α.Α.Δ. 266 εξηγεί με σαφήνεια τα πιο πάνω:
"... ένας μάρτυρας μπορεί να γίνει πιστευτός ή μη πιστευτός, εν όλω ή εν μέρει, σύμφωνα με την άποψη την οποία έχει σχηματίσει το Δικαστήριο ως προς την αξιοπιστία του. Αυτή όμως η δυνατότητα επιλογής μερών μαρτυρίας προσφέρεται μόνο στις περιπτώσεις μαρτύρων οι οποίοι κρίνονται ως αξιόπιστοι μάρτυρες. Σε μια τέτοια περίπτωση, το Δικαστήριο μπορεί να επιλέξει το μέρος της μαρτυρίας του μάρτυρα το οποίο, κατά την άποψη του Δικαστηρίου, εκφράζει την πραγματικότητα, ενώ ταυτόχρονα μπορεί να απορρίψει άλλο μέρος της μαρτυρίας του το οποίο θεωρείται λανθασμένο, είτε λόγω ανεπίγνωστα ανεπαρκούς παρατήρησης, είτε λόγω αδυναμίας μνήμης. (Γεωργιάδης v. Αστυνομίας (1985) 1 Α.Α.Δ. 56). Στις περιπτώσεις όμως όπου ένας μάρτυρας κρίνεται αναξιόπιστος για καλό λόγο, σίγουρα δεν υπάρχει διαθέσιμη μια τέτοια επιλογή μερών μαρτυρίας (Μιχαήλ v. Αστυνομίας (1991) 2 Α.Α.Δ. 168). "
Υπενθυμίζεται πως η Κατηγορούσα Αρχή προς απόδειξη των κατηγοριών που οδηγήθηκαν σε ακρόαση παρουσίασε μαρτυρία τριών προσώπων και συγκεκριμένα από τον Αστ. 4207 Μ. Θεοχάρους (ΜΚ1) την Α. Χ. (ΜΚ2) και τον Λοχία 3142 Πανίκο Ζωττή (ΜΚ3). Ο Κατηγορούμενος δεν έδωσε μαρτυρία ούτε και κάλεσε μάρτυρες προς υπεράσπιση του.
Στρεφόμενος προς του μάρτυρες κατηγορίας 1 και 3 (ΜΚ1 & ΜΚ3) σημειώνεται πως πρόκειται για μέλη του Κλιμακίου Βίας στην Οικογένεια τα οποία είχαν εμπλοκή στην διερεύνηση της παρούσας υπόθεσης. Αυτοί αναφέρθηκαν έκαστος εξ αυτών στον βαθμό της εμπλοκής τους και στις ενέργειες τις οποίες προέβηκαν και δεν έχω κανένα λόγο να μην αποδεχθώ την μαρτυρία τους ως αληθή αφού μου άφησαν πολύ καλή εικόνα από το ειδώλιο του μάρτυρα.
Η παραπονούμενη (ΜΚ2) μου άφησε επίσης πολύ καλή εντύπωση και δεν έχω λόγο να μην αποδεχθώ την μαρτυρία της. Ήταν σταθερή καθ όλη την διάρκεια της μαρτυρίας της και δεν υπέπεσε σε αντιφάσεις τέτοιες οι οποίες θα μπορούσαν να με οδηγήσουν σε κατάληξη να μην αποδεχθώ τα όσα ανέφερε στο Δικαστήριο ως αληθή. Επί των επίδικων ζητημάτων και των όσων ανέφερε στην κατάθεση της ημερ. 29.04.2024 (Τεκμήριο 2) σε σχέση με την κλήση που έλαβε στις 29.04.2024 από τον αριθμό τηλεφώνου [ ] αυτό φαίνεται να επιβεβαιώνεται από την συμπληρωματική της κατάθεση ημερ. 30.04.2024 και ιδιαίτερα από το περιεχόμενο του Τεκμηρίου 9 που παρέδωσε στην Αστυνομία αλλά και παρουσίασε στο Δικαστήριο. Μάλιστα κατά την διάρκεια της δια ζώσης μαρτυρία της είχε στην κατοχή της και το κινητό της τηλέφωνο στο οποίο προέβηκε σε έρευνα και παρουσίασε στην συγκεκριμένη κλήση η οποία παρουσιάζεται από το σχετικό αρχείο του κινητού να έγινε στις 29.04.2024. Δεν έχω διαπιστώσει την ύπαρξη οποιουδήποτε αλλότριου κινήτρου, σκοπού ή προθέσεων στην υποβολή και προώθηση από μέρους της των παραπόνων και αποδέχομαι ότι τα συναισθήματα που εξέφρασε ότι ένοιωσε στις 29.04.2024 ήταν γνήσια.
Δεν μου διαφεύγει της προσοχής βεβαίως πως μεταξύ της ίδιας και του κατηγορούμενου εκκρεμούν διαφορές κυρίως σε σχέση με την πληρωμή καθυστερημένων διατροφών που αφορούν τα ανήλικα τέκνα τους για τις οποίες η παραπονούμενη ενεργοποιεί κατά περιόδους διαδικασίες για την είσπραξη τους όμως επαναλαμβάνω πως δεν έχω διαπιστώσει ότι τα παράπονα που υποβλήθηκαν και εκδικάζονται στα πλαίσια της παρούσας υπόθεσης ότι έχουν οποιοδήποτε εκδικητικό σκοπό.
Συνεπώς λαμβάνοντας υπόψη όλα τα ανωτέρω αποδέχομαι την μαρτυρία της παραπονούμενης.
Νομική Πτυχή & Ευρήματα & Συμπεράσματα:
Την νομική πτυχή που διέπει το σύνολο των Κατηγοριών που έχουν περιληφθεί στο υπο εξέταση κατηγορητήριο την έχω μελετήσει και έχω στα υπόψη μου κατά το στάδιο συγγραφής της παρούσας απόφασης. Εκεί και όπου απαιτείται την παραθέτω υπο μορφή υποσημείωσης στην παρούσα απόφαση.
Αποτελεί εύρημα του Δικαστηρίου ότι ο Κατηγορούμενος το έτος 2011 σύναψε γάμο με την παραπονούμενη και μαζί απέκτησαν δύο παιδιά. Ένεκα προβλημάτων που αντιμετώπιζαν στον γάμο τους τον Οκτώβριο του 2021 έλαβαν διαζύγιο και έκτοτε διαμένουν σε ξεχωριστές κατοικίες οι οποίες όμως βρίσκονται δίπλα δίπλα σε συγκεκριμένη διεύθυνση σε χωριό της Επαρχίας Πάφου. Εναντίον του Κατηγορούμενου στα πλαίσια της ποινικής υπόθεσης 1831/2023 Ε.Δ.Πάφου που παρουσιάζει ως παραπονούμενη και πάλι την πρώην σύζυγο του και στην οποία του καταλογίζονται αδικήματα ενδοοικογενιακής βίας, εκδόθηκε στις 07.03.2023 διάταγμα στην παρουσία του Κατηγορούμενου καθώς και της δικηγόρου του σύμφωνα με το οποίο απαγορευόταν σε αυτόν να ενοχλεί, παρενοχλεί και πλησιάζει την παραπονούμενη πρώην σύζυγο του καθώς και τα παιδιά της μέχρι την εκδίκαση της υπόθεσης (σχετικό το Τεκμήριο 5). Οι πρόνοιες του συγκεκριμένου διατάγματος ήταν σε ισχύ κατά τους επίδικους για την παρούσα υπόθεση χρόνους.
Στις 29.04.2024 ο Κατηγορούμενος χρησιμοποιώντας το τηλέφωνο με αρ. κλήσης [ ] τηλεφώνησε στην πρώην σύζυγο του στο τηλέφωνο της με αριθμό κλήσης [ ] και την απείλησε με τις φράσεις <<ένα παρακαλάς πολλά τον Θεό για το κακό που ενά σου κάμω>> και της έκλεισε το τηλέφωνο. Η παραπονούμενη αναγνώρισε τον Κατηγορούμενο πρώην σύζυγο της ως το πρόσωπο που της μιλούσε κατά την διάρκεια της συγκεκριμένης κλήσης από την φωνή του την οποία γνωρίζει πολύ καλά αφού έμεναν μαζί για 10 ολόκληρα χρόνια, φωνή η οποία είναι χαρακτηριστική και αναγνωρίσιμη. Συνέπεια του τηλεφωνήματος προκλήθηκε στην παραπονούμενη ανησυχία, αναστάτωση, αγωνία, άγχος και φόβος και προχώρησε και κάλεσε την Αστυνομία και συγκεκριμένα το κλιμάκιο Βίας στην Οικογένεια λίγα λεπτά μετά ενώ την ίδια ημέρα μετέβηκε και υπέβαλε γραπτή καταγγελία.
Επιπρόσθετα σε άγνωστη ημερομηνία εντός του μηνός Απριλίου 2024 και ενώ η παραπονούμενη βρισκόταν στην οικία της μητέρας της και η πόρτα ήταν ανοικτή είδε τον Κατηγορούμενο να περνάει έξω από το σπίτι με το αυτοκίνητο του το οποίο σταμάτησε για λίγα δευτερόλεπτα χωρίς να κατεβεί από αυτό και κοίταζε προς το μέρος της και στην συνέχεια αναχώρησε χωρίς να της πει οτιδήποτε η να προχωρήσει σε οποιαδήποτε χειρονομία.
Με όλο τον προσήκοντα σεβασμό προς την ευπαίδευτη συνήγορο του Κατηγορούμενου αλλά δεν μπορώ να συμφωνήσω με την θέση που έχει προβληθεί ότι στην υπό εξέταση υπόθεση έγινε πλημμελή διερεύνηση από πλευράς Αστυνομίας στη βάση της επιχειρηματολογίας ότι δεν έγινε έρευνα σε εταιρείες κινητής τηλεφωνίας για το ποιος ήταν ο κάτοχος του συγκεκριμένου αριθμού κινητής τηλεφωνίας. Και αυτό γιατί η μαρτυρία της Παραπονούμενης (ΜΚ2) η οποία υπενθυμίζεται ότι κρίθηκε αξιόπιστη ήταν σαφής και ξεκάθαρη ότι η φωνή του προσώπου που διενήργησε την κλήση και της εκστόμισε την συγκεκριμένη φράση από το τηλέφωνο ήταν ως αυτή τον αναγνώρισε από την φωνή ο πρώην σύζυγος της κάτι για το οποίο δήλωσε απόλυτα σίγουρη για τους λόγους που εξήγησε.
Η Αστυνομία έπραξε αυτό που όφειλε να πράξει στα πλαίσια διερεύνησης της υπόθεσης που δεν ήταν άλλο από το να λάβει το παράπονο από την ΜΚ2 το οποίο έγινε χωρίς καμία καθυστέρηση και μάλιστα εντός της ίδιας ημέρας με την επίδικη κλήση ενώ καλέστηκε η ΜΚ2 να παρουσιάσει ενισχυτικά και το περιεχόμενο του κινητού της τηλεφώνου όπως και έπραξε στο οποίο παρουσιαζόταν ως εισερχόμενη η συγκεκριμένη κλήση και η διάρκεια αυτής.
Συνεπώς η προώθηση της υπόθεσης ήταν ξεκάθαρο ότι θα βασιζόταν πλέον στην αξιοπιστία η μη της παραπονούμενης αν πίσω από το τηλεφώνημα και την φράση που εκστομίστηκε ήταν η όχι ο πρώην σύζυγος της όπως παραπονέθηκε στην Αστυνομία με την μαρτυρία της να κρίνεται αξιόπιστη από το Δικαστήριο μεταξύ άλλων και για το ζήτημα αυτό που αφορούσε την αναγνώριση.
Οι κατηγορίες 1 έως 6 και 12:
Η 1η Κατηγορία αφορά ουσιαστικά το αδίκημα της απειλής το οποίο ενάγεται σε αδίκημα βίας κατά των γυναικών. Μέσα από τα ευρήματα του Δικαστηρίου έχω ικανοποιηθεί ότι ο Κατηγορούμενος στις 29.04.2024 τηλεφώνησε στην πρώην σύζυγο του και της εκστόμισε την φράση ‘’ένα παρακαλάς πολλά τον Θεό για το κακό που ενά σου κάμω’’. Από το τηλεφώνημα αυτό προκλήθηκε στην παραπονούμενη αναστάτωση, αγωνία, τρόμο, ανησυχία και άγχος συνεπώς λαμβάνοντας υπόψη τα συστατικά στοιχεία του αδικήματος της απειλής[2] το αδίκημα της 1ης Κατηγορίας στοιχειοθετείται.
Αναμφίβολα στοιχειοθετούνται εναντίον του κατηγορούμενου και τα αδικήματα της 2ης, 3ης και 4ης κατηγορίας. Σε σχέση με την 2η[3] και 3η κατηγορία απλά υπενθυμίζεται πως κατά τους επίδικους για τις κατηγορίες αυτές χρόνους υπήρχε σε ισχύ διάταγμα ημερομηνίας 07.03.2023 που είχε εκδοθεί στα πλαίσια της υπόθεσης 1831/23 Ε.Δ.Πάφου με το οποίο απαγορευόταν στον κατηγορούμενο από του να ενοχλεί, παρενοχλεί και πλησιάζει την παραπονούμενη με το συγκεκριμένο διάταγμα να εκδίδεται στην παρουσία του. Αποτελεί εύρημα του Δικαστηρίου ότι ο Κατηγορούμενος στις 29.04.2024 χρησιμοποιώντας συγκεκριμένο αριθμό τηλεφώνου κάλεσε την παραπονούμενη στο κινητό της τηλέφωνο και της εκστόμισε συγκεκριμένη φράση. Η ενέργεια του αυτή παραβιάζει τις πρόνοιες του συγκεκριμένου απαγορευτικού διατάγματος αφού ξεκάθαρα αποτελεί τόσο ενόχληση όσο και παρενόχληση για την παραπονούμενη.
Σε σχέση με την 3η Κατηγορία δεν παραγνωρίζω το γεγονός ότι στην νομική βάση της Κατηγορίας καταγράφεται το άρθρο 44(1)(ια) και όχι το άρθρο 44(1)(ιβ) που θα έπρεπε ορθά να περιλαμβάνετε και αφορά / διέπει τις λεπτομέρειες κατηγορίας. Η αναγραφή της υπο παραγράφου (ια)[4] προφανώς και είναι λανθασμένη και δεν αφορά την υπο εξέταση περίπτωση αφού η ορθή νομική βάση θα έπρεπε να ήταν η υποπαράγραφος (ιβ) του άρθρου 44 του Ν. 14/60.[5] Συνεπώς ασκώντας τις εξουσίες που έχω για τροποποίηση του Κατηγορητηρίου[6] και την ενώπιον μου μαρτυρία ότι το αδίκημα διαπράχθηκε στη βάση του άρθρου 44(1)(ιβ) του Ν. 14/60 τροποποιώ την νομική βάση της 3ης Κατηγορίας έτσι ώστε αυτή να περιλαμβάνει το άρθρο 44(1)(ιβ) του Ν. 14/60. Η πιο πάνω τροποποίηση δεν προκαλεί οποιαδήποτε δυσμένεια στην υπεράσπιση ούτε και διαφοροποιεί το είδος της ποινής σε περίπτωση καταδίκης.
Σε σχέση με την 4η κατηγορία είναι και πάλι σαφές ότι η ενέργεια του τηλεφωνήματος και της εκστόμισης της συγκεκριμένης φράσης από τον Κατηγορούμενο προς την πρώην σύζυγο του η οποία ήτο και μάρτυρας στην υπόθεση βίας με αριθμό 1831/2022 Ε.Δ.Πάφου συνιστά παραβίαση των διατάξεων του άρθρου 32 του Ν. 119(Ι)/2000.[7]
Σε σχέση με την 5η κατηγορία αυτή της άσκησης ψυχολογικής βίας[8] το ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί είναι το κατά πόσον ο Κατηγορούμενος με την συμπεριφορά του έπληξε την ψυχολογική ακεραιότητα της παραπονούμενης ή της προκάλεσε πραγματικό φόβο. Ο κατηγορούμενος με την απειλή ουσιαστικά που εκστόμισε στην πρώην σύζυγο του στις 29.04.2024 προκάλεσε σε αυτήν φόβο ως η έννοια του πραγματικού φόβου ως το άρθρο 6 του Ν. 115(Ι)/2021 ορίζει καταλήγοντας έτσι ότι ο Κατηγορούμενος με την συμπεριφορά του προκάλεσε στην παραπονούμενη φόβο ο οποίος ήταν πραγματικός. Υπό το φως των πιο πάνω κρίνω ότι ο Κατηγορούμενος διέπραξε το αδίκημα της ψυχολογικής βίας αφού της προκάλεσε πραγματικό φόβο και ως εκ τούτου η 5η κατηγορία στοιχειοθετείται.
Όσον αφορά την 6η κατηγορία αυτή δηλαδή της πρόκλησης ψυχικής βλάβης κατά παράβαση των άρθρων 2 και 3(1)(4) του Ν. 119(Ι)/2000 αυτή δεν μπορεί να στοιχειοθετηθεί καθότι δεν έχει παρουσιαστεί καμία μαρτυρία ιατρού, ψυχολόγου, ψυχίατρου ή άλλου ειδικού η οποία να αποδείξει πως συνέπεια των πράξεων του κατηγορούμενου ως αυτές έλαβαν χώρα στις 29.04.2024 προκλήθηκε στην παραπονούμενη ψυχική βλάβη ως εκ τούτου η 6η κατηγορία απορρίπτεται.
Σε σχέση τώρα με την 12η κατηγορία καταρχάς υπενθυμίζεται πως στις λεπτομέρειες κατηγορίας περιλαμβάνονται δύο διαφορετικά περιστατικά το ένα ημερομηνίας 29.04.2024 και το άλλο σε άγνωστη ημερομηνία του μηνός Απριλίου 2024. Στο παρόν στάδιο θα με απασχολήσει το καταλογιζόμενο περιστατικό ημερ. 29.04.2024 αφού το άλλο το πραγματεύομαι κατωτέρω που εξετάζω τις κατηγορίες 7 έως 12.
Το αδίκημα της 12ης κατηγορίας ρυθμίζεται από τα άρθρα 2 και 3 του Περί της Προστασίας από Παρενόχληση και Παρενοχλητική παρακολούθηση Νόμος 114(Ι)/2021.
Το δε άρθρο 3 του πιο πάνω Νόμου ορίζει τα εξής :
«Πρόσωπο, το οποίο προβαίνει σε συμπεριφορά η οποία προκαλεί παρενόχληση, ενώ γνωρίζει ή όφειλε να γνωρίζει ότι η εν λόγω συμπεριφορά προκαλεί παρενόχληση, είναι ένοχο ποινικού αδικήματος και, σε περίπτωση καταδίκης του, υπόκειται σε ποινή φυλάκισης που δεν υπερβαίνει τα δύο (2) έτη ή σε χρηματική ποινή που δεν υπερβαίνει τις πέντε χιλιάδες ευρώ (€5.000) ή σε αμφότερες τις ποινές, νοουμένου ότι η πράξη δεν τιμωρείται αυστηρότερα από τις διατάξεις οποιουδήποτε άλλου εν ισχύι Νόμου.
(2) Σε περίπτωση κατά την οποία η προβλεπόμενη στο εδάφιο (1) προκληθείσα παρενόχληση, συνίσταται στην πρόκληση φόβου στο θύμα ότι θα ασκηθεί βία εναντίον του ή/και εναντίον μέλους της οικογένειάς του ή/και εναντίον της περιουσίας του, το πρόσωπο το οποίο προβαίνει στην τοιαύτη συμπεριφορά υπόκειται, σε περίπτωση καταδίκης του, σε ποινή φυλάκισης που δεν υπερβαίνει τα πέντε (5) έτη ή σε χρηματική ποινή που δεν υπερβαίνει τις δέκα χιλιάδες ευρώ (€10.000) ή σε αμφότερες τις ποινές, νοουμένου ότι η πράξη δεν τιμωρείται αυστηρότερα από τις διατάξεις οποιουδήποτε άλλου εν ισχύι Νόμου.
(3) Για τους σκοπούς του εδαφίου (1), πρόσωπο θεωρείται ότι όφειλε να γνωρίζει ότι η συμπεριφορά στην οποία προβαίνει προκαλεί παρενόχληση, εφόσον ένα λογικό πρόσωπο υπό τις ίδιες περιστάσεις, θα θεωρούσε ότι η συμπεριφορά αυτή προκαλεί παρενόχληση».
Από το πιο πάνω λεκτικό του άρθρου προκύπτει ότι τα συστατικά στοιχεία του αδικήματος της παρενόχλησης είναι τα εξής :
1. Πρόσωπο να προβαίνει σε συμπεριφορά η οποία προκαλεί παρενόχληση
2. Ενώ γνώριζε ή όφειλε να γνωρίζει ότι η εν λόγω συμπεριφορά προκαλεί παρενόχληση.
Σύμφωνα δε με το άρθρο 2 του σχετικού νόμου :
«παρενόχληση» σημαίνει την πρόκληση ανησυχίας ή αγωνίας σε άλλο πρόσωπο∙
«συμπεριφορά» σε σχέση με την παρενόχληση προσώπου, σημαίνει την επίδειξη τουλάχιστον δύο (2) φορές συμπεριφοράς που συνιστά παρενόχληση, και στην περίπτωση που αυτή αφορά στην παρενόχληση δύο (2) ή περισσότερων προσώπων, στην επίδειξη τοιαύτης συμπεριφοράς, τουλάχιστον μία (1) φορά για κάθε πρόσωπο. (ο τονισμός είναι του Δικαστηρίου)
Έχοντας λοιπόν υπόψη μου τα ευρήματα της υπόθεσης, η 12η κατηγορία, συνίσταται σε ένα μόνο περιστατικό. Ως εξηγείται ανωτέρω η έννοια της λέξης συμπεριφορά σε σχέση με παρενόχληση προσώπου αυτή θα πρέπει να επιδεικνύεται τουλάχιστον δυο φορές. Σε σχέση με το καταλογιζόμενο δεύτερο περιστατικό που περιλαμβάνεται επίσης στις λεπτομέρειες κατηγορίας αυτό για τους λόγους που εξηγώ κατωτέρω δεν μπορεί να αναχθεί σε περιστατικό παρενόχλησης εν την έννοια του νόμου και συνεπώς έχει απορριφθεί ως τέτοιο. Καταλήγω λοιπών πως δεν μπορεί να στοιχειοθετηθεί η 12η κατηγορία αφού δεν έχει αποδειχθεί παρενόχληση τουλάχιστον σε δύο διαφορετικές περιπτώσεις.
Οι κατηγορίες 7 έως 11 και 12:
Οι κατηγορίες 7 έως 11 και 12 αφορούν το ισχυριζόμενο περιστατικό που έλαβε χώρα σε άγνωστη ημερομηνία εντός του μηνός Απριλίου 2024. Yπενθυμίζεται πως σύμφωνα με τα ευρήματα του Δικαστηρίου ενώ η παραπονούμενη βρισκόταν στην οικία της μητέρας της και η πόρτα αυτής ήταν ανοικτή είδε τον Κατηγορούμενο να περνάει έξω από το σπίτι με το αυτοκίνητο του το οποίο σταμάτησε για λίγα δευτερόλεπτα και κοίταζε προς το μέρος της και στην συνέχεια αναχώρησε χωρίς να της πει οτιδήποτε ή να προχωρήσει σε οποιαδήποτε χειρονομία.
Το διάταγμα του Δικαστηρίου ημερ. 07.03.2023 που εκδόθηκε στα πλαίσια της υπόθεσης 1831/23 Ε.Δ.Πάφου (Τεκμήριο 5) δημιουργεί απαγόρευση στον Κατηγορούμενο από του να ενοχλεί, παρενοχλεί και πλησιάζει την παραπονούμενη καθώς και τα παιδιά της.
Όπως προκύπτει από τα ευρήματα του Δικαστηρίου ο Κατηγορούμενος βρισκόταν εντός του οχήματος του, χωρίς να κατεβεί από αυτό, χωρίς να πει οτιδήποτε στην παραπονούμενη και χωρίς να προβεί σε οποιαδήποτε χειρονομία απλά σταμάτησε για λίγα δευτερόλεπτα έξω στον δημόσιο δρόμο και κοίταζε προς το μέρος της κατοικίας η πόρτα της οποίας ήταν ανοικτή και στην συνέχεια αναχώρησε. H παραπονούμενη κατά την μαρτυρία της σε καμία αναφορά δεν προέβηκε ότι από τα πιο πάνω της δημιουργήθηκε οποιοδήποτε συναίσθημα ή παρενόχληση.
Ούτε βεβαίως η γενική αναφορά στο διάταγμα ημερ. 07.03.2023 στην λέξη ‘’πλησιάζει’’ μπορεί να ερμηνευτεί ότι καλύπτει και την περίπτωση των γεγονότων που αναφέρονται ανωτέρω καθότι κάτι τέτοιο θα οδηγούσε σε παράλογα και αυθαίρετα συμπεράσματα και καταλήξεις.
Επαναλαμβάνεται πως ο Κατηγορούμενος βρισκόταν εντός του οχήματος του στον δημόσιο δρόμο το οποίο σταμάτησε χωρίς να κατεβεί από αυτό για λίγα μόνο δευτερόλεπτα και κοίταζε προς την κατοικία η πόρτα της οποίας ήταν ανοικτή και συμπωματικά μέσα σε αυτήν βρισκόταν η παραπονούμενη η οποία τον είχε δει και τα γεγονότα αυτά δεν μπορούν να οδηγήσουν σε συμπέρασμα ότι ο Κατηγορούμενος πλησίασε την παραπονούμενη με την έννοια της απαγόρευσης που περιλήφθηκε στο διάταγμα ημερ. 07.03.2023.
Τα πιο πάνω με κάθε σεβασμό στην Κατηγορούσα Αρχή αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να στοιχειοθετήσουν τα προσαπτόμενα στις κατηγορίας 7 έως 11 και 12 αδικήματα δηλαδή ότι τα όσα έπραξε ο Κατηγορούμενος και περιγράφονται ανωτέρω συνιστούν: ανυπακοή σε νόμιμες διαταγές (7η κατηγορία), καταφρόνηση δικαστηρίου (8η κατηγορία), παρενόχληση θύματος με τέτοια συμπεριφορά που μπορεί να επηρεάσει την εκδίκαση της υπόθεσης (9η κατηγορία), άσκηση ψυχολογικής βίας (10η κατηγορία), πρόκληση ψυχικής βλάβης (11 κατηγορία) και παρενόχληση (12η κατηγορία).
Συνεπώς οι κατηγορίες 7 έως 11 απορρίπτονται και ο Κατηγορούμενος αθωώνεται και απαλλάσσεται από αυτές.
Επίσης απορρίπτεται και η 12η Κατηγορία και ο Κατηγορούμενος αθωώνεται και απαλλάσσεται από αυτήν αφού δεν έχουν αποδειχθεί δύο διαφορετικά περιστατικά παρενόχλησης ως επιτάσσει η σχετική νομοθεσία.
Κατάληξη:
Για όλους τους λόγους που αναφέρθηκαν πιο πάνω ο Κατηγορούμενος:
(α) Κρίνεται ένοχος στην 1η, 2η, 3η, 4η και 5η κατηγορία ενώ αυτός αθωώνεται και απαλλάσσεται της 6ης κατηγορίας καθώς και της 12ης κατηγορίας και
(β) Αθωώνεται και απαλλάσσεται της 7ης, 8ης, 9ης, 10ης, 11ης και 12ης κατηγορίας.
(Υπ.) .......................................
N. Φακοντής, Ε.Δ.
ΠΙΣΤΟΝ ΑΝΤΙΓΡΑΦΟΝ
ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΗΤΗΣ
[2] Το άρθρο 91Α του Ποινικού Κώδικα, Κεφ. 154 προνοεί τα ακόλουθα:
«91Α. Πρόσωπο το οποίο προκαλεί σε άλλον τρόμο ή ανησυχία απειλώντας τον µε βία ή άλλη παράνομη πράξη ή παράλειψη, διαπράττει αδίκημα και, σε περίπτωση καταδίκης, υπόκειται σε ποινή φυλάκισης που δεν υπερβαίνει τα τρία (3) έτη».
Τα συστατικά στοιχεία, επομένως, του αδικήματος είναι:
1. Ο κατηγορούμενος να απειλήσει άλλον µε βία ή άλλη παράνομη πράξη ή παράλειψη, και
2. Η εν λόγω απειλή να προκαλέσει σε άλλο πρόσωπο τρόμο ή ανησυχία.
Πρέπει, λοιπόν, για να αποδειχθεί το αδίκημα, να αποδειχθεί όχι μόνο η απειλή με βία ή άλλη παράνομη πράξη ή παράλειψη, αλλά και ότι η απειλή είχε ως αποτέλεσμα την πρόκληση τρόμου ή ανησυχίας σε άλλο πρόσωπο.
[3] Ανυπακοή σε νόμιμες διαταγές
137. Όποιος ανυπακούει σε διάταγμα, ένταλμα, ή διαταγή που εκδόθηκε από Δικαστήριο, λειτουργό ή πρόσωπο που ενεργεί με οποιαδήποτε επίσημη ιδιότητα και κανονικά εξουσιοδοτημένο για αυτό, είναι ένοχος πλημμελήματος και υπόκειται σε φυλάκιση δύο χρόνων, εκτός όταν καθορίζεται ρητά κάποια άλλη ποινή ή διαδικασία σε συνάφεια με τέτοια ανυπακοή.
[4] (ια) προβαίνει ή προκαλεί την πραγματοποίηση ψευδούς δήλωσης σε έγγραφο το οποίο επιβεβαιώνεται από δήλωση αλήθειας, χωρίς να πιστεύει ειλικρινά στο αληθές του περιεχομένου της, ή
[5] Το άρθρο 44(1)(ιβ) του Περί Δικαστηρίων Νόμου 14/60 προνοεί ότι:
«oιovδήπoτε πρόσωπov τo oπoίov -
………………………….
(ιβ) διαπράττει oιαvδήπoτε άλληv πράξιv σκoπίμoυ ασέβειας εις oιαvδήπoτε δικαστικήv διαδικασίαv, ή πρoς oιovδήπoτε πρόσωπov εvώπιov τoυ oπoίoυ τoιαύτη διαδικασία διεξάγεται, είvαι έvoχov πλημμελήματoς, και υπόκειται εις φυλάκισιv διά περίoδov έξι μηvώv ή εις πρόστιμov μη υπερβαίvov τας £450 ή εις αμφoτέρας τα πoιvάς ταύτας.
[6] Σχετικές οι πρόνοιες του άρθρου 85 το Περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου Κεφ. 155
[7] Παρενόχληση θύματος και άλλου προσώπου
32. Κατηγορούμενος ή οποιοδήποτε πρόσωπο εκ μέρους του ή και από μόνο του ενοχλεί ή εκφοβίζει θύμα βίας ή μάρτυρα σε υπόθεση βίας ή συγγενικό τους πρόσωπο σε οποιοδήποτε χώρο, κατά τρόπο που επηρεάζει ή μπορεί να επηρεάσει τη διερεύνηση ή εκδίκαση υπόθεσης βίας ή που προκαλεί ψυχική αναστάτωση σε θύμα βίας ή μάρτυρα σε υπόθεση βίας εν γνώσει του ότι πρόκειται για θύμα βίας ή μάρτυρα σε υπόθεση βίας, διαπράττει αδίκημα τιμωρούμενο με φυλάκιση μέχρι τρία έτη ή με χρηματική ποινή μέχρι χίλιες πεντακόσιες λίρες ή και με τις δύο αυτές ποινές και σε περίπτωση που η ενόχληση ή ο εκφοβισμός γίνεται σε βάρος θύματος που διαμένει σε στέγη το αδίκημα τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι πέντε χρόνια ή με χρηματική ποινή μέχρι τρεις χιλιάδες λίρες ή και με τις δύο αυτές ποινές.
[8] Το αδίκημα της άσκησης ψυχολογικής βίας της 5ης κατηγορίας, αυτό στηρίζεται στα άρθρα 2, 5(ζ) και 6 του Περί της Πρόληψης και της Καταπολέμησης της Βίας κατά των Γυναικών και της Ενδοοικογενειακής Βίας και περί Συναφών Θεμάτων Νόμος 115(Ι)/2021.
Το άρθρο 6 του πιο πάνω νόμου προνοεί τα εξής:
«Πρόσωπο, το οποίο με τη συμπεριφορά του η οποία εκφράζεται με εξαναγκασμό, πίεση, υποτιμητικά σχόλια, εξύβριση ή απειλές πλήττει σοβαρά την ψυχολογική ακεραιότητα γυναίκας ή της προκαλεί πραγματικό φόβο, είναι ένοχο αδικήματος και, σε περίπτωση καταδίκης του, υπόκειται σε ποινή φυλάκισης που δεν υπερβαίνει τα πέντε (5) έτη ή σε χρηματική ποινή που δεν υπερβαίνει τις δέκα χιλιάδες ευρώ (€10.000) ή και στις δύο αυτές ποινές.
Τα συστατικά στοιχεία λοιπόν του εν λόγω αδικήματος είναι τα εξής :
1. Οποιαδήποτε συμπεριφορά προσώπου εναντίον γυναίκας
2. Η οποία να εκφράζεται με εξαναγκασμό, πίεση, υποτιμητικά σχόλια, εξύβριση ή απειλές
3. Η οποία πλήττει σοβαρά την ψυχολογική της ακεραιότητα ή της προκαλεί πραγματικό φόβο.
Σύμφωνα με το άρθρο 2 του Νόμου, «γυναίκα» σημαίνει πρόσωπο θηλυκού βιολογικού φύλου ή θηλυκής ταυτότητας φύλου και περιλαμβάνει τέτοιο πρόσωπο που δεν έχει συμπληρώσει το δέκατο όγδοο (18ο) έτος της ηλικίας του. Εν προκειμένω δεν υπάρχει οποιαδήποτε αμφιβολία ότι η παραπονούμενη εντάσσεται εντός της πιο πάνω έννοιας του νόμου και ότι είναι γυναίκα.
Περαιτέρω σύμφωνα με το άρθρο 2 του Νόμου, «εξαναγκασμός» σημαίνει (α) την κάμψη της ελεύθερης βούλησης προσώπου με τη χρήση βίας ή απειλών ή κατά κατάχρηση ή εκμετάλλευση σχέσης εμπιστοσύνης ή εξουσίας ή επιρροής ή/και ευάλωτης θέσης ή με τη χρήση άλλων μέσων απαγορευμένων διά Νόμου, με σκοπό την πρόκληση σωματικής, σεξουαλικής, ψυχολογικής ή οικονομικής βλάβης ή πόνου ή της αυθαίρετης στέρησης της ελευθερίας του στον δημόσιο ή ιδιωτικό βίο ή τη σύναψη αναγκαστικού γάμου»,