ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΠΑΦΟΥ
ΕΝΩΠΙΟΝ: Ν. Φακοντή, Ε.Δ.
Αρ. Υπόθεσης: 8617/23
Αστυνομικό Διευθυντή Πάφου
v.
Χ. Κ. Χ.
Κατηγορούμενος
Ημερομηνία: 02 Aυγούστου, 2024.
ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ:
Για την Κατηγορούσα Αρχή: Ο κ. Σ. Χρυσοστόμου
Για τον Κατηγορούμενο: Ο κ. A. Παπαχαραλάμπους
Κατηγορούμενος: Παρών
Ο Κατηγορούμενος βρέθηκε ένοχος μετά από δική του παραδοχή στα ακόλουθα αδικήματα:
1η Κατηγορία: Το αδίκημα της διάρρηξης κατοικίας κατά παράβαση των άρθρων 291 και 292(α) του Ποινικού Κώδικα Κεφ. 154. Σύμφωνα με τις λεπτομέρειες κατηγορίας ο κατηγορούμενος μεταξύ των ημερομηνιών 16-20/09/2023 στην Κάτω Πάφο διέρρηξε και εισήλθε στην κατοικία του John Bailey η οποία βρίσκεται στο ξενοδοχείο VENUS δωμάτιο 234 και διέπραξε μέσα σε αυτή κακούργημα δηλαδή την κλοπή που αναφέρεται στην κατηγορία 2.
2η Κατηγορία: Κλοπή από κατοικία κατά παράβαση των άρθρων 255 και 266(α) του Ποινικού Κώδικα Κεφ. 154. Σύμφωνα με τις λεπτομέρειες κατηγορίας ο Κατηγορούμενος κατά τον τόπο και χρόνο που αναφέρεται στην 1η κατηγορία έκλεψε από την κατοικία που αναφέρεται στην 1η κατηγορία το χρηματικό ποσό των €1000= και το χρηματικό ποσό των 230 Αγγλικών Λιρών όλα περιουσία του John Bailey επισκέπτη από την Σκωτία.
3η Κατηγορία: Το αδίκημα της διάρρηξης κατοικίας κατά παράβαση των άρθρων 291 και 292(α) του Ποινικού Κώδικα Κεφ. 154. Σύμφωνα με τις λεπτομέρειες κατηγορίας ο κατηγορούμενος μεταξύ των ημερομηνιών 16-18/09/2023 στην Κάτω Πάφο διέρρηξε και εισήλθε στην κατοικία της Glenice Ann Cobb η οποία βρίσκεται στο ξενοδοχείο VENUS δωμάτιο 538 και διέπραξε μέσα σε αυτή κακούργημα δηλαδή την κλοπή που αναφέρεται στην κατηγορία 4.
4η Κατηγορία: Κλοπή από κατοικία κατά παράβαση των άρθρων 255 και 266(α) του Ποινικού Κώδικα Κεφ. 154. Σύμφωνα με τις λεπτομέρειες κατηγορίας ο Κατηγορούμενος κατά τον τόπο και χρόνο που αναφέρεται στην 3η κατηγορία έκλεψε από την κατοικία που αναφέρεται στην 3η κατηγορία το χρηματικό ποσό των €350= περιουσία της Glenice Ann Cobb επισκέπτριας απο την Αγγλία.
5η Κατηγορία: Το αδίκημα της διάρρηξης κατοικίας κατά παράβαση των άρθρων 291 και 292(α) του Ποινικού Κώδικα Κεφ. 154. Σύμφωνα με τις λεπτομέρειες κατηγορίας ο κατηγορούμενος στις 08 Σεπτεμβρίου του 2023 στην Κάτω Πάφο διέρρηξε και εισήλθε στην κατοικία της Sharon Galit η οποία βρίσκεται στο ξενοδοχείο VENUS δωμάτιο 357 και διέπραξε μέσα σε αυτή κακούργημα δηλαδή την κλοπή που αναφέρεται στην κατηγορία 6.
6η Κατηγορία: Κλοπή από κατοικία κατά παράβαση των άρθρων 255 και 266(α) του Ποινικού Κώδικα Κεφ. 154. Σύμφωνα με τις λεπτομέρειες κατηγορίας ο Κατηγορούμενος κατά τον τόπο και χρόνο που αναφέρεται στην 5η κατηγορία έκλεψε από την κατοικία που αναφέρεται στην 5η κατηγορία το χρηματικό ποσό των €650= περιουσία της Sharon Galit επισκέπτριας απο το Ισραήλ.
Για σκοπούς επιμέτρησης της ποινής στην υπό εξέταση υπόθεση η πλευρά του Κατηγορούμενου με την σύμφωνη γνώμη και της Κατηγορούσας Αρχής ζήτησε όπως ληφθεί υπόψη και η υπόθεση 10396/23 Ε.Δ.Πάφου στην οποία ο Κατηγορούμενος (στην υπόθεση 10396/23 παρουσιάζεται ως ο Κατηγορούμενος 1) αντιμετωπίζει τέσσερις κατηγορίες ως εξής:
1η Κατηγορία: Συνωμοσία προς διάπραξη κακουργήματος κατά παράβαση του άρθρου 371 του Ποινικού Κώδικα Κεφ. 154. Σύμφωνα με τις λεπτομέρειες κατηγορίας οι Κατηγορούμενοι 1 και 2, στις 13 Δεκεμβρίου του 2023 στην Πάφο, συνωμότησαν μεταξύ τους για να διαπράξουν κακούργημα, δηλαδή το αδίκημα που αναφέρεται στην κατηγορία 2.
2η Κατηγορία: Κλοπή κατά παράβαση των άρθρων 20, 21, 255 και 262 του Ποινικού Κώδικα Κεφ. 154. Σύμφωνα με τις λεπτομέρειες κατηγορίας οι κατηγορούμενοι 1 και 2 στις 13 Δεκεμβρίου του 2023 στην Πάφο, έκλεψαν από το κατάστημα με την ονομασία <<SUPER HOME CENTER>> το οποίο βρίσκεται εντός του πολυκαταστήματος ΝΕΟΝ ΜΑLL, ένα σπρέι μηχανής, ένα λάδι μηχανής, ένα καθαριστικό πέκκων μηχανής και ένα σπρέι quick start, όλα συνολικής αξίας €40= περιουσία του πιο πάνω καταστήματος.
3η Κατηγορία: Συνωμοσία προς διάπραξη κακουργήματος κατά παράβαση του άρθρου 371 του Ποινικού Κώδικα Κεφ. 154. Σύμφωνα με τις λεπτομέρειες κατηγορίας οι Κατηγορούμενοι 1 και 2, στις 12 Δεκεμβρίου του 2023 στην Πάφο, συνωμότησαν μεταξύ τους για να διαπράξουν κακούργημα, δηλαδή το αδίκημα που αναφέρεται στην κατηγορία 4.
4η Κατηγορία: Κλοπή κατά παράβαση των άρθρων 20, 21, 255 και 262 του Ποινικού Κώδικα Κεφ. 154. Σύμφωνα με τις λεπτομέρειες κατηγορίας οι κατηγορούμενοι 1 και 2 στις 12 Δεκεμβρίου του 2023 στην Πάφο, έκλεψαν από το κατάστημα με την ονομασία <<SUPER HOME CENTER>> το οποίο βρίσκεται εντός του πολυκαταστήματος ΝΕΟΝ ΜΑLL, ένα ηχείο, ένα πληκτρολόγιο και ένα σετ ακουστικά όλα μάρκας RAZER, όλα συνολικής αξίας €300= περιουσία του πιο πάνω καταστήματος.
Τα γεγονότα που αφορούν την πιο υπόθεση έχουν παρατεθεί γραπτώς στο Δικαστήριο, έχουν συμπεριληφθεί στον φάκελο της ως Παράρτημα 1 και το Δικαστήριο έχει μελετήσει αυτά και λαμβάνονται υπόψη στο σύνολο τους.
Υπενθυμίζεται πως η εξουσία του Δικαστηρίου να λαμβάνει υπόψη του αδικήματα άλλων ποινικών υποθέσεων κατά την επιμέτρηση και επιβολή ποινής σε μια άλλη ποινική υπόθεση πηγάζει μέσα από τις διατάξεις του άρθρου 81 του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου (Κεφ.155) αλλά και από σχετική νομολογία (Ηρακλέους v. Αστυνομίας (2008) 2 Α.Α.Δ. 150). Το σκεπτικό αυτό κατ’ αρχήν εφαρμόζεται σε ιδίας ή παρόμοιας φύσεως αδικήματα. Έχοντας όμως παράλληλα υπόψη την υπόθεση Παραρέ v. Αστυνομίας, Ποινική Έφεση Αρ. 46/2013, ημερ. 20.03.12, η εφαρμογή του πιο πάνω σκεπτικού επεκτείνεται και σε υποθέσεις διαφορετικών αδικημάτων.
Ως έχει λεχθεί στην Ιωάννου v. Γενικού Εισαγγελέα (2005) 2 Α.Α.Δ. 598 όταν το Δικαστήριο λαμβάνει υπόψη και αδικήματα άλλων υποθέσεων μπορεί να επιβάλει μεγαλύτερη ποινή στις κατηγορίες που περιλαμβάνονται στο κατηγορητήριο από εκείνη που θα επέβαλλε αν είχε ενώπιον του μόνο αυτές τις κατηγορίες (βλ. επίσης Γενικός Εισαγγελέας v. Cham & άλλων (1993) 2 Α.Α.Δ. 129, Ιωάννου v. Αστυνομίας (2001) 2 Α.Α.Δ. 382 και Γενικός Εισαγγελέας v. Ανδρέου (1994) 2 Α.Α.Δ. 194)
Τα γεγονότα της υπό εξέταση υπόθεσης (8617/23) έχουν εκτεθεί γραπτώς (σχετικό το Παράρτημα 1) από την Κατηγορούσα Αρχή δεν έτυχαν αμφισβήτησης και διαλαμβάνουν τα ακόλουθα:
Στις 08.09.2023 και ώρα 1720 καταγγέλθηκε στον Αστ. 3385 του ΤΑΕ Πάφου από την Sharon Galit επισκέπτρια από το Ισραήλ ότι την ίδια ημέρα και μεταξύ των ωρών 0900 – 1600 διαρρήχθηκε ο χώρος διαμονής της στο ξενοδοχείο VENUS BEACH HOTEL, δωμάτιο 357 και κλάπηκε από αυτό το χρηματικό ποσό των €650. Από επιτόπιες εξετάσεις δεν διαπιστώθηκε οποιαδήποτε παραβίαση και η είσοδος πιθανόν να επιτεύχθηκε με αντικλείδι ενώ δεν υπήρχε διαθέσιμο κλειστό κύκλωμα παρακολούθησης ή συναγερμός.
Ακολούθως στις 18.09.2023 και ώρα 1330 καταγγέλθηκε στον Αστ. 1672 από την Glenice Ann Cobb ότι μεταξύ των ημερομηνιών 16-18.09.2023 και μεταξύ των ωρών 2200 – 1100 αντίστοιχα διαρρήχθηκε ο χώρος διαμονής της στο ξενοδοχείο VENUS BEACH HOTEL, δωμάτιο 538 και κλάπηκε από αυτό το χρηματικό ποσό των €350. Από επιτόπιες εξετάσεις δεν διαπιστώθηκε οποιαδήποτε παραβίαση και η είσοδος πιθανόν να επιτεύχθηκε με αντικλείδι ενώ δεν υπήρχε διαθέσιμο κλειστό κύκλωμα παρακολούθησης ή συναγερμός.
Επίσης στις 20.09.2023 και ώρα 1630 καταγγέλθηκε στον Αστ. 3819 από τον John Bailey ο οποίος διέμενε στο ξενοδοχείο VENUS BEAACH HOTEL, διαμέρισμα 234 ότι μεταξύ των ημερομηνιών 16-20.09.2023 και μεταξύ των ωρών 0900 – 1330 αντίστοιχα κλάπηκαν από το δωμάτιο του ένας διαφανές πλαστικός φάκελος ο οποίος περιείχε το χρηματικό ποσό των €1000 και 230 Αγγλικών Στερλινών. Από επιτόπιες εξετάσεις δεν διαπιστώθηκε οποιαδήποτε παραβίαση και η είσοδος πιθανόν να επιτεύχθηκε με αντικλείδι ενώ δεν υπήρχε διαθέσιμο κλειστό κύκλωμα παρακολούθησης ή συναγερμός.
Στις 20.09.2023 λήφθηκε γραπτή κατάθεση από τον Διευθυντή του Ξενοδοχείου στην οποία ανέφερε ότι ο Κατηγορούμενος εργάζεται στο συγκεκριμένο ξενοδοχείο ως αχθοφόρος και τα καθήκοντα του δεν του επιτρέπουν να απομακρύνεται από τον χώρο υποδοχής του ξενοδοχείου παρά μόνο για να μεταφέρει ταξιδιωτικές βαλίτσες πελατών αν ζητηθεί ή για διαλλείματα. Κατά την επιθεώρηση του κλειστού κυκλώματος παρακολούθησης του ξενοδοχείου το οποίο βρίσκεται στον χώρο υποδοχής φαίνεται ο κατηγορούμενος την 18.09.2023 και περί ώρα 0915 να προσεγγίζει ένα συρτάρι που βρίσκεται πίσω από τον πάγκο υποδοχής, στο οποίο συρτάρι δεν του επιτρέπεται η πρόσβαση παρά μόνο με οδηγίες να το ανοίγει και να παίρνει από μέσα μια MASTECARD δηλαδή μια κάρτα με την οποία δίδεται η δυνατότητα να ανοίγουν όλα τα δωμάτια του ξενοδοχείου και έχει μοναδικό κωδικό.
Από έλεγχο που έγινε στην κλειδαριά του δωματίου 234 διαπιστώθηκε ότι αυτό ανοίχθηκε με την χρήση του συγκεκριμένου (μοναδικού) κλειδιού σε συγκεκριμένη ημέρα και ώρα ενώ ο κατηγορούμενος παρουσιάζεται στο βίντεο της υποδοχής να επιστρέφει το κλειδί μετά την ώρα ανοίγματος της πόρτας του συγκεκριμένου δωματίου. Αυτό φαίνεται να συνέβηκε και στις άλλες δύο περιπτώσεις που αφορούν τα δωμάτια 357 και 538 με δράστη τον κατηγορούμενο ο οποίος συνελήφθηκε στις 22.09.2023 στην κατοικία του αναφέροντας τα εξής ‘’κύριε εγώ έκλεψα και από τα τρία δωμάτια αλλά τα λεφτά εξόδεψα τα. Έκαμα λάθος απολογούμαι’’ ενώ κατά τον εντοπισμό ενός χαρτονομίσματος αξίας 10 ευρώ ανέφερε πως ‘’τα λεφτά που έκλεψα τα σπατάλησα όλα και το μόνο που έμεινε είναι τούτο’’ ενώ υπέδειξε στην αστυνομία ένα διαφανές σακουλάκι τύπου zip lock για το οποίο ανέφερε πως σε αυτό βρίσκοταν τα χρήματα που είχε κλέψει από το ένα δωμάτιο καθώς και μία φανέλα μάρκας Calvin Klein και αθλητικά παπούτσια Nike τα οποία αγόρασε με τα χρήματα που είχε κλέψει από τα δωμάτια του ξενοδοχείου ως ανέφερε στην Αστυνομία.
Τέλος ο κ. Χρυσοστόμου ανέφερε πως ο Κατηγορούμενος είναι πρόσωπο λευκού ποινικού μητρώου ενώ ζήτησε την μεταχείριση των τεκμηρίων με τον τρόπο που περιλαμβάνεται στο τέλος της παρούσας απόφασης.
Επιπρόσθετα σημείωσε πως δεν έχει ένσταση στην έκδοση διαταγμάτων αποζημίωσης προς όφελος ενός έκαστου παραπονούμενου για συγκεκριμένα ποσά στα οποία έκανε αναφορά και εις βάρος του Κατηγορούμενου σε συνέχεια επιθυμίας του τελευταίου.
Ένεκα της σοβαρότητας των Κατηγοριών που ο Κατηγορούμενος έχει παραδεχθεί ζητήθηκε και ετοιμάστηκε Έκθεση του Γραφείου Ευημερίας που αφορά τις προσωπικές, οικογενειακές και οικονομικές του περιστάσεις ημερ. 10.06.2024.
Σύμφωνα με την έκθεση ο Κατηγορούμενος 20 ετών σήμερα προέρχεται από διαζευγμένη οικογένεια μάλιστα με τους γονείς του να χωρίζουν όταν αυτός ήταν μόλις 3 των και τον ίδιο να συνεχίζει να διαμένει με την μητέρα του αλλά και να διατηρεί ταυτόχρονα και επικοινωνία με τον πατέρα του. Αποφοίτησε από το Λύκειο ενώ υπηρέτησε κανονικά την στρατιωτική του θητεία στην Εθνική Φρουρά και στην συνέχεια εργάστηκε περιστασιακά σε διάφορες εργασίες. Κατά την περίοδο διαμονής του με την μητέρα του αντιμετώπιζαν οικονομικές δυσκολίες και τον τελευταίο χρόνο διαμένει με τον πατέρα του και τον εκ πατρός παππού του. Ένεκα προβλημάτων υγείας που αντιμετωπίζει ο πατέρας του αυτός δεν εργάζεται και λαμβάνει Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα από την Υπηρεσία Διαχείρισης Επιδομάτων Προνοίας.
Για σκοπούς μετριασμού της ποινής ο κ. Παπαχαραλάμπους προχώρησε σε εμπεριστατωμένη και εκτενή προφορική αγόρευση. Αρχικά ανάφερε στο Δικαστήριο ότι επεξήγησε στον πελάτη του την σοβαρότητα των αδικημάτων που αντιμετωπίζει την οποία αντιλήφθηκε πλήρως και εκφράζει την ειλικρινή μεταμέλεια του προς το Δικαστήριο και παρά την σοβαρότητα αυτή θα πρέπει σημείωσε το Δικαστήριο να προχωρήσει σε εξατομίκευση της ποινής.
Σε σχέση με τα γεγονότα και τις συνθήκες διάπραξης και για τις δυο υποθέσεις κατά τον χρόνο διάπραξης των αδικημάτων τόνισε ο συνήγορος πως ο πελάτης του ήταν μόλις 20 ετών προερχόμενος μάλιστα από διαζευγμένη οικογένεια με τους γονείς του να έχουν χωρίσει όταν αυτός ήταν 3 ετών γεγονός που έχει διαταράξει την ψυχολογία του και βρίσκεται αντιμέτωπος με αρκετά ψυχολογικά προβλήματα τα οποία συνέτειναν σε ένα βαθμό στην διάπραξη των αδικημάτων. Κατά τον συνήγορο όμως το κύριο γεγονός που συνέτεινε στην διάπραξη των αδικημάτων απο πλευράς κατηγορούμενου ήταν η δεινή οικονομική κατάσταση στην οποία βρισκόταν τόσο ο ίδιος όσο και ο πατέρας του κατά την επίδικη περίοδο και σε συνδυασμό με το πολύ νεαρό της ηλικίας του, την άσχημη οικονομική κατάσταση και τα ψυχολογικά προβλήματα να τον καταστήσουν ευάλωτο και να τον φέρουν πολλές φορές σε κατάσταση απόγνωσης με αποκορύφωμα την από μέρους του διάπραξη των αδικημάτων τα οποία έχει παραδεχθεί.
Τόνισε ο κ. Παπαχαραλάμπους πως ο πελάτης του ενήργησε πραγματικά απερίσκεπτα, επιπόλαια και παρασυρόμενος από το νεαρό της ηλικίας του με την συμπεριφορά του να είναι καταδικαστέα. Έχει όμως αντιληφθεί τα σφάλματα του και έχει μεταμελήσει. Αναφέρθηκε πως δεν υπήρχε το στοιχείο του εγκληματικού σχεδιασμού, ενώ το Δικαστήριο έχει ενώπιον του ένα 20 χρόνο νέο ο οποίος επιπόλαια και απερίσκεπτα έδρασε και διέπραξε τα συγκεκριμένα αδικήματα.
Υπενθύμισε το Δικαστήριο πως ο Κατηγορούμενος παραδέχθηκε άμεσα την διάπραξη των αδικημάτων στην αστυνομία , συνεργάστηκε πλήρως με τις Αρχές, απολογήθηκε στην Αστυνομία για τα αδικήματα, συνελήφθηκε και έμεινε υπο κράτηση για 3 ημέρες, ενώ στην συνέχεια καταχωρηθήκαν οι υποθέσεις εναντίον του τις οποίες άμεσα παραδέχθηκε ενώπιον Δικαστηρίου, παραδοχή η οποία θα πρέπει να ανταμειφθεί με σχετική έκπτωση στην ποινή. Αποδέχεται μάλιστα την έκδοση διαταγμάτων αποζημίωσης για μία έκαστη περίπτωση κλοπής από τα δωμάτια του ξενοδοχείου στοιχείο το οποίο θα πρέπει επίσης να ληφθεί υπόψη και αποτελεί σοβαρό μετριαστικό παράγοντα αφού δεικνύει και επιβεβαιώνει την μεταμέλεια του πελάτη του.
Αναφορά έγινε και στον προηγούμενο έντιμο βίο αυτού καθώς επίσης και το λευκό του ποινικό μητρώο και την απουσία χρήσης ουσιών ενώ από την ημερομηνία διάπραξης των αδικημάτων μέχρι και σήμερα αυτός κατάφερε να βρει σταθερή εργασία σε ιδιωτική εταιρεία και στηρίζει οικονομικά τόσο τον πατέρα του όσο και τον παππού του με τους οποίους διαμένει μαζί.
Ο κ. Παπαχαραλάμπους έκαμε εκτενή αναφορά και στον δυσμενή επηρεασμό του πατέρα του κατηγορούμενου σε περίπτωση φυλάκισης του τελευταίου αφού πρόκειται για πρόσωπο που αντιμετωπίζει σοβαρής μορφής επιληψία (σχετικά πιστοποιητικά παραδόθηκαν στο Δικαστήριο) με τον κατηγορούμενο να παρέχει φροντίδα και στήριξη στον πατέρα του ο οποίος δεν εργάζεται, λαμβάνει πολύ χαμηλό ποσό Ελάχιστου Εγγυημένου Εισοδήματος και αντιμετωπίζει συχνά κρίσεις επιληψίας που θέτουν σε κίνδυνο ακόμα και την ζωή του. Ο παππούς μαλιστα που διαμένει μαζί τους είναι σήμερα ηλικίας 80 ετών και δεν έχει τις δυνάμεις ή την δυνατότητα να προσφέρει οποιαδήποτε βοήθεια στον γιό του και πατέρα του κατηγορούμενου με αποτέλεσμα ο τελευταίος να καθίσταται κάτω από τις συνθήκες αυτές ως προστάτης της οικογένειας κάτι το οποίο το Δικαστήριο θα πρέπει να συνυπολογίσει κατά την επιβολή της ποινής αλλά και στην απόφαση του κατά πόσον θα αναστείλει ή όχι τυχόν ποινή στερητικής της ελευθερίας.
Τέλος ο ευπαίδευτος συνήγορος εισηγήθηκε ότι μπορεί να ανασταλεί ποινή στερητικής της ελευθερίας αφού αν επιβληθεί άμεση φυλάκιση αυτό θα έχει δυσμενείς επιπτώσεις τόσο στον κατηγορούμενο αφού θα φυλακιστεί σε μια τόσο νεαρή ηλικία και κατ επέκταση αυτός θα στιγματιστεί, θα απωλέσει την εργασία του και κατ επέκταση την οικονομική στήριξη στον πατέρα του αλλά και θα έχει αρνητικές συνέπειες και για τον ίδιο τον πατέρα του που τον έχει ανάγκη να βρίσκεται δίπλα του. Ο κατηγορούμενος κατά τον συνήγορο του νοιώθει κοινωνικά εξευτελισμένος για όλη αυτή την διαδικασία που έχει περάσει και ζητά μια δεύτερη ευκαιρία να αποδείξει στο Δικαστήριο ότι ήταν μεμονωμένο περιστατικά.
Έχει νομολογηθεί ότι η σοβαρότητα που προσδίδεται στο αδίκημα από τον Νομοθέτη, όπως προσδιορίζεται από το ανώτατο όριο ποινής, συνιστά ένα από τους παράγοντες που συνθέτουν την σοβαρότητα του αδικήματος. Το στοιχείο αυτό λαμβάνεται υπόψη στην επιμέτρηση της ποινής και συνεκτιμάται με τα γεγονότα της υπόθεσης τόσο για την επιλογή του τύπου της ποινής όσο και για τον καθορισμό της έκτασής της (Βλ. Δημοκρατία ν. Κυριάκου (1990) 2 ΑΑΔ 264).
Όπως τέθηκε στην υπόθεση Λεβέντης ν. Αστυνομίας (1999) 2 ΑΑΔ 632:
«το μέγιστο ύψος της ποινής που προβλέπεται από τον Νόμο είναι η βάση από την οποία ξεκινά το Δικαστήριο για να επιμετρήσει την ποινή»
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα αδικήματα που αντιμετωπίζει ο Κατηγορούμενος είναι σοβαρά.
Ποιο συγκεκριμένα τα αδικήματα που ο Κατηγορούμενος έχει παραδεχθεί νομοθετικά διαλαμβάνουν τις ακόλουθες μέγιστες ποινές:
1η, 3η , 5η Κατηγορία: Το αδίκημα της διάρρηξης κατοικίας κατά παράβαση του άρθρου 292(α) του Ποινικού Κώδικα Κεφ. 154. Το άρθρο 292 προβλέπει ποινή φυλάκισης μέχρι και επτά χρόνια σε περίπτωση καταδίκης και κατηγοριοποιεί το αδίκημα ως κακούργημα. Μάλιστα αν το αδίκημα διαπράττεται την νύκτα η ποινή φυλάκισης αυξάνεται στα 10 χρόνια.
2η , 4η , 6η Κατηγορία: Κλοπή κατά παράβαση των άρθρων 255 και 266(β) του Ποινικού Κώδικα Κεφ. 154. Το άρθρο 266(β) προβλέπει ποινή φυλάκισης μέχρι και πέντε χρόνια σε περίπτωση καταδίκης.
Συνεπώς το Δικαστήριο καλείται στην υπό εξέταση υπόθεση να αποφασίσει ποια είναι η κατάλληλη (είδος και ύψος) υπό τις περιστάσεις ποινή για τον κατηγορούμενο σε σχέση με τα αδικήματα τα οποία έχει παραδεχθεί και έχοντας κατά νου ότι η υπόθεση τυγχάνει συνοπτικής εκδίκασης στη βάση γραπτής συγκατάθεσης που δόθηκε από τον Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας αλλά και του σημαντικού στοιχείου ότι στα πλαίσια της υπό εξέτασης υπόθεσης λαμβάνεται υπόψη και μία άλλη υπόθεση που εκκρεμεί στο Ε.Δ.Πάφου εναντίον του Κατηγορούμενου.
Η σοβαρότητα των κατηγοριών που αφορούν τα αδικήματα διαρρήξεων και κλοπών υπογραμμίζεται μέσα από την Νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου αλλά και του Εφετείου Κύπρου[1]. Στην υπόθεση Γεωργίου άλλως Καμμούγιαρος ν. Αστυνομίας (2003) 2 ΑΑΔ 565 το Ανώτατο Δικαστήριο με παραπομπή σε παλαιότερη Νομολογία σημειώνει ότι τα αδικήματα των κλοπών και των διαρρήξεων είναι σε έξαρση γι’ αυτό και επιβάλλεται η ανακοπή αυτού του είδους της εγκληματικότητας η οποία έχει κλονίσει σοβαρά την εμπιστοσύνη του κοινού στους θεσμούς της δημόσιας ασφάλειας. Η αυστηρότητα των ποινών είναι κατά την πιο πάνω απόφαση ένας τρόπος πάταξης του φαινόμενου. Σχετική είναι, επίσης, η υπόθεση Παναγή ν. Δημοκρατίας (1993) 2 ΑΑΔ 47 όπου υπογραμμίσθηκε ότι η διάπραξη διαρρήξεων έχει εξελιχθεί σε κοινωνική μάστιγα, γι’ αυτό και πρέπει να επιβάλλονται αποτρεπτικές ποινές.
Στην υπόθεση David Piliev v. Αστυνομίας (2005) 2 ΑΑΔ 587 λέχθηκαν τα εξής:
«Τα αδικήματα των διαρρήξεων και κλοπών είναι αδικήματα τα οποία απασχολούν τα δικαστήρια σχεδόν καθημερινά. Αυτό επιβάλλει αντιμετώπιση των παραβατών κατά τρόπο που να συμβάλλει στην αποτροπή διάπραξης τέτοιων αδικημάτων. Η ανάγκη αυτή τονίστηκε κατ’ επανάληψη».
Στην υπόθεση Παναγιώτου (Αντάρτης) ν. Δημοκρατίας (1997) 2 ΑΑΔ 138 το θέμα της ποινής σε αδικήματα διαρρήξεων και κλοπών προσεγγίσθηκε ως εξής:
«Η ανάγκη για την αυστηρή αντιμετώπιση των πιο πάνω αδικημάτων λόγω κυρίως της συχνότητας τους έχει τονιστεί επανειλημμένα από το Ανώτατο Δικαστήριο (Βλ. Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας ν. Ανδρέου (1994) 2 ΑΑΔ 194, Dirazo v. Δημοκρατίας (1992) 2 ΑΑΔ 197, Φιλίππου ν. Αστυνομίας (1994) 2 ΑΑΔ 113, Al-Awar κ.α. ν. Δημοκρατίας (1992) 2 ΑΑΔ 160). Μάλιστα πολύ πρόσφατα (βλ. Παναγίδης ν. Δημοκρατίας Ποινική Έφεση 6239/18.4.97), η απόφαση του Εφετείου αρχίζει με τη θλιβερή διαπίστωση πως τα τελευταία χρόνια το έγκλημα στην Κύπρο παρουσιάζει αυξητική τάση. Καταλήγει δε με τη διακήρυξη της υποστήριξης του Εφετείου σε αυστηρές ποινές για τέτοιου είδους συμπεριφορά. Στην ίδια απόφαση επισημαίνονται τα πιο κάτω: «οι κλοπές, οι διαρρήξεις και άλλα ομοειδή αδικήματα είναι στην πρώτη γραμμή της εγκληματικότητας χωρίς να δείχνουν σημεία κάμψης. Σημειώνεται αντίθετα έξαρση. Τα δικαστήρια αντιμετώπισαν τέτοια εγκλήματα με αυστηρότητα γιατί προκαλούν ρήγματα στην έννομη τάξη και διαβίωση και διαβρώνουν συνάμα το αίσθημα ασφάλειας του πολίτη».
Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια η εγκληματικότητα στην Κύπρο όχι μόνο δεν έχει υποχωρήσει αλλά αντίθετα παρουσιάζει αυξητική στάση (Παναγίδης v. Δημοκρατίας (1997) 2 Α.Α.Δ. 104). Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να πληγεί το αίσθημα ασφάλειας του πολίτη και συνάμα να δημιουργηθεί ρήγμα στην πίστη που αυτός εναποθέτει στις αρμόδιες αρχές και εξουσίες της πολιτείας που είναι υπεύθυνες για την προστασία του ιδίου αλλά και της περιουσίας του.
Τα Δικαστήρια, μέσα από επισημάνσεις και υποδείξεις της νομολογίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου, αντιμετωπίζουν τέτοιας φύσης αδικήματα με αυστηρότητα μέσω της επιβολής αποτρεπτικών ποινών σε μια προσπάθεια αναχαίτισης τους και προστασίας της κοινωνίας (Παναγιώτου (Αντάρτης) v. Δημοκρατίας (1997) 2 Α.Α.Δ. 138, Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας ν. Ανδρέου (1994) 2 Α.Α.Δ. 194, Dirazo ν. Δημοκρατίας (1992) 2 Α.Α.Δ. 197, Φιλίππου ν. Αστυνομίας (1994) 2 Α.Α.Δ. 113, AI - Awar κ.α. ν. Δημοκρατίας (1992) 2 Α.Α.Δ. 160 και Lungu κ.α. v. Αστυνομίας (2003) 2 Α.Α.Δ. 545). Όπως έχει τονιστεί στην υπόθεση Φραντζίδης v. Αστυνομίας (2002) 2 Α.Α.Δ. 77 είναι επιτακτική ανάγκη αυτού του είδους η εγκληματικότητα να ανακοπεί γιατί έχει κλονίσει σοβαρά την εμπιστοσύνη του κοινού στους θεσμούς της δημόσιας ασφάλειας.
Θεώρηση της νομολογίας επισημαίνει ότι για τα αδικήματα της διάρρηξης και της κλοπής η συνήθης ποινή που επιβάλλεται είναι αυτή της ποινής φυλάκισης. Η επιβολή αποτρεπτικών ποινών και συνήθως στερητικής της ελευθερίας στα αδικήματα διάρρηξης, κλοπής και κλεπταποδοχής είναι ένας τρόπος πάταξης του φαινομένου (Γενικός Εισαγγελέας ν. Χριστάκη Αναστασίου (2005) 2 Α.Α.Δ. 125, Francis Kenneth Smith and another v. The Police (1969) 2 C.L.R. 189, Yiannakou v. The Police (1982) 2 C.L.R. 37, Nicolaou and another v. The Republic (1982) 2 C.L.R. 156. Charitou v. The Republic (1987) 2 C.L.R. 170, Γρηγορίου ν. Δημοκρατίας (1993) 2 C.L.R. 158 και Nabokov v. Αστυνομίας (2003) 2 Α.Α.Δ. 381).
Στην υπόθεση Τσιλικίδης v. Αστυνομίας, Ποινική Έφεση Αρ. 7/2013 ημερ. 26.03.13, ποινή φυλάκισης 3 ετών που επιβλήθηκε στον εφεσείοντα ηλικίας 23 ετών που διέπραξε 3 διαρρήξεις κατοικίας και 3 κλοπές από κατοικία σε διάστημα περίπου 6 μηνών μέσα από την οποία εγκληματική συμπεριφορά ερασιτέχνη αποκόμισε περιουσία σε τιμαλφή και μετρητά αξίας περίπου €64.000 χωρίς οποιοδήποτε περιουσιακό στοιχείο να επιστραφεί στους δικαιούχους, κατόπιν παραδοχής, απολογίας και συνεργασίας του με τις αστυνομικές αρχές και που στο μεταξύ δημιούργησε δεσμό και απέκτησε παιδί ηλικίας 2 ετών κατά την επιβολή της ποινής, επικυρώθηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο.
Στην υπόθεση Nteni Bezanidis ν. Αστυνομίας, Ποινικές Εφέσεις 57 και 58/2013 ημερ. 5/12/2013 επικυρώθηκαν ποινές φυλάκισης 3 ½ ετών σε υποθέσεις διαρρήξεων και μετά από παραδοχή και την ύπαρξη λευκού ποινικού μητρώου για αντικείμενα που αφορούσαν €45.134,17 εκ των οποίων ανακτήθηκε το μεγαλύτερο μέρος αυτών.
Περαιτέρω στην υπόθεση Ilie κ.α. v. Αστυνομίας, Ποινικές Εφέσεις Αρ. 180-182/2011 ημερ. 16.05.12, συντρέχουσες ποινές φυλάκισης 2 ετών και 18 μηνών που επιβλήθηκαν σε 3 εφεσείοντες ηλικίας 54 ετών, πατέρα 2 παιδιών εκ των οποίων το ένα ανήλικο και με τη σύζυγο του να αντιμετωπίζει προβλήματα υγείας, 21 ετών, πατέρα δύο ανήλικων παιδιών και με τη σύντροφο του να εγκυμονεί και 33 ετών που εκ γενετής αντιμετωπίζει πρόβλημα με το δεξί του αυτί και πατέρα 3 ανηλίκων παιδιών, που διέπραξαν τα αδικήματα της παράνομης κατοχής περιουσίας, διάρρηξης κατοικίας και κλοπής από αυτής το χρηματικό ποσό των €680 καθώς ρολόγια και χρυσαφικά αξίας περίπου €220, στην κατοχή των οποίων εντοπίστηκαν μερικά από τα κλοπιμαία αντικείμενα, κατόπιν παραδοχής, δεν κρίθηκαν υπερβολικές από το Ανώτατο Δικαστήριο.
Επίσης στην υπόθεση Piliev v. Αστυνομίας (2005) 2 Α.Α.Δ. 587 ποινή φυλάκισης 2 ετών που επιβλήθηκε στον εφεσείοντα ηλικίας 32 ετών που διέπραξε 2 διαρρήξεις κατοικιών και κλοπές από αυτές όταν οι ιδιοκτήτες τους απουσίαζαν προσωπικών αντικειμένων και χρημάτων με μικρό μέρος των κλαπέντων αντικειμένων να ανευρίσκεται, λευκού ποινικού μητρώου, κατόπιν παραδοχής, μεταμέλειας, συνεργασία με τις ανακριτικές αρχές, με χαμηλό μορφωτικό επίπεδο, άθλια οικονομική κατάσταση, χρήστη σκληρών ναρκωτικών που διέπραξε τα αδικήματα για να εξασφαλίσει χρήματα για τη δόση του ενεργώντας κάτω από τη φόρτιση συναισθημάτων, επικυρώθηκε από το Εφετείο.
Επιπλέον στην υπόθεση Xiaojin και άλλος v. Δημοκρατίας (2006) 2 Α.Α.Δ. 104 ποινές φυλάκισης 2 ετών και 2,5 ετών αντίστοιχα που επιβλήθηκαν στους εφεσείοντες ηλικίας 18 ετών και 38 ετών που μαζί με άλλους ομοεθνείς τους διέρρηξαν κατοικία εν καιρώ νυκτός από την οποία έκλεψαν Λ.Κ.£2.070 (όπως ήταν τότε το νόμισμα της Κύπρου), $6.700 δολάρια Η.Π.Α. και άλλα χρηματικά ποσά σε νόμισμα Κίνας, Ινδονησίας και Βιετνάμ, από τα οποία κλαπέντα ποσά ανευρέθηκε μόνο το ποσό των Λ.Κ.£2.070, με λευκό ποινικό μητρώο, κατόπιν παραδοχής και χωρίς να είχε διωχθεί ο εγκέφαλος της διάπραξης των αδικημάτων, επικυρώθηκαν από το Ανώτατο Δικαστήριο.
Στην υπόθεση Hussein v Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 252/2018, 31/05/2019, το Ανώτατο Δικαστήριο, επικύρωσε την ποινή φυλάκισης που το Δικαστήριο επέβαλε στον κατηγορούμενο (μετά από παραδοχή του), -ηλικίας τότε 47 ετών και πατέρα πέντε ανήλικων παιδιών, λευκού ποινικού μητρώου-, των τεσσάρων χρόνων (σε κάθε μία από τις δέκα κατηγορίες που αντιμετώπισε, οι οποίες διατάχθηκε να ήταν συντρέχουσες), για δεκαέξι συνολικά διαρρήξεις που έλαβαν χώρα σε διάστημα τριών χρόνων περίπου, από τις οποίες ο κατηγορούμενος αποκόμισε όφελος €30.000, χωρίς αποζημίωση των θυμάτων της παράνομης δράσης του, εφόσον τα κλαπέντα δεν ανευρέθηκαν.
Στη δε υπόθεση Σωτήρη Ζαχαρία Γεωργίου, Άλλως Καμμούγιαρος. v. Αστυνομίας (2003) 2 Α.Α.Δ. 565 το Ανώτατο Δικαστήριο, επικύρωσε συντρέχουσες ποινές φυλάκισης 2,5 ετών σε πρόσωπο 22 ετών, νυμφευμένο με παιδί ηλικίας 19 μηνών, που έπασχε από βαριά διαταραχή προσωπικότητας, με δυο προηγούμενες καταδίκες και αφού λήφθηκαν υπόψη 6 υποθέσεις για διάπραξη παρόμοιων αδικημάτων, με μέρος των κλαπέντων να έχει ανευρεθεί και με παραδοχή στις κατηγορίες της διάρρηξης καταστήματος και κλοπής και διάρρηξη εκκλησίας και κλοπής. Ο εφεσείων παραδέχθηκε ενοχή σε 8 κατηγορίες για τη διάπραξη των αδικημάτων της διάρρηξης καταστήματος και κλοπής (οι κατηγορίες 1 και 2) και διάρρηξης εκκλησίας και κλοπής (οι κατηγορίες 3-8). Καταδικάσθηκε σε φυλάκιση 2½ ετών στην κάθε μια από τις κατηγορίες. Οι ποινές να συντρέχουν. Στην επιμέτρηση της ποινής λήφθηκαν υπόψη ακόμη 6 υποθέσεις για τη διάπραξη παρόμοιας φύσεως αδικημάτων. Η εγκληματική δράση του εφεσείοντος στην κυρίως υπόθεση και στις υποθέσεις που λήφθηκαν υπόψη συνοψίζεται σε 6 διαρρήξεις επαγγελματικών υποστατικών, 33 διαρρήξεις εκκλησιών, 3 κλοπές από κλειδωμένα κιβώτια εισφορών εκκλησιών και 8 κοινές κλοπές - 5 από οχήματα και 3 από κουτιά εισφορών. Η συνολική περιουσία που κλάπηκε έχει ως εξής: Μετρητά που δεν βρέθηκαν £860.50 πλέον $35 Αυστραλίας, μετρητά που βρέθηκαν £41.45, περιουσία που δεν ανευρέθηκε αξίας £1.011,65 και περιουσία που ανευρέθηκε £960.
Το Ανώτατο Δικαστήριο στην υπόθεση ( HUSEYIN VEDAT v. ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ Π.Ε. 142/2012 ημερ. 22.11.12 2ΑΑΔ 787) επικύρωσε την επιβολή ποινής φυλάκισης ύψους 18 μηνών που είχε επιβληθεί πρωτόδικα στον Εφεσείοντα για το αδίκημα της κλοπής χρηματικού ποσού ύψους €370 ευρώ. Η προβλεπόμενη από το νόμο ποινή ήταν αυτή των 3 ετών. Στην απόφαση του, το Ανώτατο Δικαστήριο, αναφέρθηκε στην προηγούμενη διαγωγή του Εφεσείοντα και ότι αυτός ουσιαστικά δεν είχε ανταποκριθεί στην επιείκια που του είχε δοθεί αφού βαρύνετο με τρείς προηγούμενες καταδίκες για παρόμοιας φύσης αδικήματα εκ των οποίων στη μία του είχε επιβληθεί ποινή φυλάκισης ύψους 12 μηνών για το αδίκημα της απόπειρας διάρρηξης καταστήματος. Το Ανώτατο Δικαστήριο τόνισε επίσης στην απόφαση του, ότι οι προσωπικές περιστάσεις του Εφεσείοντα ο οποίος είχε οικογενειακές υποχρεώσεις αφού είχε αποκτήσει 5 παιδιά δεν μπορούσαν από μόνες να καθορίσουν υπερβολικότητα στην ποινή. Όσον αφορά το γεγονός ότι τα κλαπέντα είχαν επιστραφεί, αυτό σύμφωνα με το Εφετείο δεν αποκτούσε ιδιαίτερη σημασία με αναφορά στις συνθήκες διάπραξης των αδικημάτων αφού στη μία περίπτωση ο Εφεσείων είχε συλληφθεί από την αστυνομία επ’ αυτοφώρο.
Στις υποθέσεις Ψύλλας v. Αστυνομίας (1991) 2 Α.Α.Δ. 430, επικυρώθηκαν συντρέχουσες ποινές φυλάκισης 6 μηνών για κλοπή ποσών Λ.Κ. 350 και Λ.Κ. 20 όπου ο εφεσείων είχε προηγούμενες καταδίκες για παρόμοια εγκλήματα και ο εφεσείων επρόβαλε ψυχολογικά προβλήματα για μετριασμό της ποινής του.
Τα πιο πάνω σκιαγραφούν τη σοβαρότητα των αδικημάτων και την αυστηρή αντιμετώπιση που τέτοιας φύσης αδικήματα θα πρέπει να τυγχάνουν, όμως δεν παραγνωρίζω πως το Δικαστήριο πρέπει να έχει πάντοτε υπόψη του, τη βασική αρχή της εξατομίκευσης της ποινής, όπως αυτή έχει αποκρυσταλλωθεί με τη νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου και ενδεικτικά αναφέρω την Σακαρίδης Κυριάκος και Άλλος ν. Αστυνομίας, (2011) 2 Α.Α.Δ, 272. Η εξατομίκευση της ποινής όμως, σίγουρα δεν απαλείφει τη σοβαρότητα του αδικήματος και δεν οδηγεί σε εξουδετέρωση της αποτελεσματικότητας του νόμου. (Antoniades v. Police (1986) 2 CLR 21 και Κάττου και Άλλον ν. Αστυνομίας (1991) 2 Α.Α.Δ 498)
Στρεφόμενος στην παρούσα υπόθεση παρατηρώ ότι τα γεγονότα που την περιβάλλουν καθώς και οι συνθήκες κάτω από τις οποίες διαπράχτηκαν τα αδικήματα την καθιστούν όντως σοβαρή.
Η συνολική εικόνα της αξιόποινης συμπεριφοράς του κατηγορούμενου διαμορφώνεται με την προσθήκη και άλλων περιστατικών που διαδραματίστηκαν μέσω της υπόθεσης που λαμβάνεται υπόψη στην επιμέτρηση της ποινής στα αδικήματα της κύριας υπόθεσης και μάλιστα σε διαφορετικούς χρόνους.
Σε όλες τις περιπτώσεις λαμβάνεται υπόψη η ταλαιπωρία και ανησυχία που προκλήθηκε στους παραπονούμενους ως αποτέλεσμα της δράσης του κατηγορούμενου. Ακόμη σε όλες τις περιπτώσεις λαμβάνεται υπόψη η ζημιά που όλοι οι παραπονούμενοι επωμίστηκαν από την στέρηση της κατοχής και χρήσης της περιουσίας που κλάπηκε συνεπεία της αξιόποινης συμπεριφοράς του κατηγορούμενου.
Περαιτέρω ο κατηγορούμενος καταπάτησε κατάφωρα το συνταγματικό δικαίωμα της κατοχής και απόλαυσης περιουσίας των ιδιοκτητών των υποστατικών που διέρρηξε και της περιουσίας που έκλεψε επιδεικνύοντας ασέβεια και θράσος. Τέτοια συμπεριφορά μόνο καταδικαστέα μπορεί να είναι.
Λαμβάνοντας υπόψη τα ανωτέρω θα προχωρήσω με τη διεργασία της επιμέτρησης της ποινής.
Προς όφελος του Κατηγορούμενου, λαμβάνω υπόψη μου τους ακόλουθους μετριαστικούς παράγοντες:
(1) την άμεση παραδοχή του στην υπό εξέταση υπόθεση
(2) την παραδοχή του επίσης σε ακόμα μία υπόθεση που λαμβάνεται υπόψη για σκοπούς επιβολής ποινής εξοικονομώντας με αυτό τον τρόπο και στις δύο περιπτώσεις πολύτιμο δικαστικό χρόνο
(3) το λευκό του ποινικό μητρώο
(4) το πολύ νεαρό της ηλικίας του αφού τα αδικήματα διαπράχθηκαν όταν ο Κατηγορούμενος ήταν ηλικίας μόλις 20 ετών
(5) την άμεση συνεργασία του με τις Αστυνομικές Αρχές αφού αυτός αμέσως μετά την σύλληψη του παραδέχθηκε τις κλοπές και απολογήθηκε.
(6) τις προσωπικές, οικογενειακές και οικονομικές του συνθήκες όπως αυτές περιλήφθηκαν στην Έκθεση του Γραφείου Ευημερίας αλλά και όπως αυτές επεξηγήθηκαν από τον συνήγορο του. Ιδιαίτερη βαρύτητα δίνω στην οικονομική στήριξη και αναγκαία φροντίδα προς τον πατέρα του την οποία παρέχει ο Κατηγορούμενος συνέπεια των σοβαρών προβλημάτων υγείας που αυτός αντιμετωπίζει.
(7) τις συνθήκες διάπραξης των αδικημάτων που αφορούν κυρίως τον ερασιτεχνικό τρόπο δράσης αλλά και το ότι η διάπραξη αυτών ήταν απόρροια της κακής οικονομικής του κατάστασης, των ψυχολογικών προβλημάτων που φαίνεται να αντιμετωπίζει από παιδί ένεκα του χωρισμού των γονέων του και της νεανικής επιπολαιότητας.
Έχω υπόψη μου, το καθήκον του Δικαστηρίου να προβαίνει στην αποτίμηση των μετριαστικών παραγόντων και να τους αποδίδει τη δέουσα βαρύτητα. Όπως επίσης έχω υπόψη μου, ότι το ίδιο πρέπει να γίνεται και με κάθε άλλο σχετικό παράγοντα ή στοιχείο, συμπεριλαμβανομένης και της αποτίμησης της σοβαρότητας του αδικήματος πάντοτε με αναφορά στην προβλεπόμενη από το νόμο ποινή, στις συνθήκες διάπραξης του αδικήματος και στα ελαφρυντικά στοιχεία που μπορεί να υπάρχουν. Για τη συμπλήρωση της διεργασίας απαιτείται στάθμιση όλων των πιο πάνω παραγόντων προκειμένου να καθοριστεί το είδος και το ύψος της ποινής η οποία αρμόζει να επιβληθεί στο δράστη του συγκεκριμένου αδικήματος. (Ιωάννου Σταύρος ν. Αστυνομίας. (2011) 2 Α.Α.Δ. 513).
Συνεκτιμώντας όλους τους πιο πάνω ελαφρυντικούς παράγοντες του κατηγορουμένου, κρίνω ότι αυτοί δεν είναι ικανοί έτσι ώστε να διαφοροποιήσουν το είδος της ποινής που θα επιβληθεί, το οποίο δεν μπορεί να είναι άλλο από την ποινή φυλάκισης ιδίως λαμβάνοντας υπόψη την φύση των αδικημάτων που αυτός έχει διαπράξει.
Επαναλαμβάνω πως τα αδικήματα και οι περιστάσεις διάπραξης τους είναι ιδιαίτερα σοβαρά. Σε τέτοιες περιπτώσεις σοβαρών αδικημάτων όπου επιβάλλεται η επιβολή αυστηρών και αποτρεπτικών ποινών, οι προσωπικές συνθήκες του κατηγορουμένου είναι ήσσονος σημασίας (βλ. Μάριος Παναγιώτου v. Aστυνομίας (2001) 2 Α.Α.Δ. 540).
Συνυπολογίζοντας όλα τα πιο πάνω και ασκώντας τη μέγιστη δυνατή επιείκεια προς το πρόσωπο του κατηγορουμένου, επιβάλλονται σε αυτόν οι ακόλουθες ποινές:
Σε κάθε μία από την 1η , 3η και 5η Κατηγορία που αφορούν τα αδικήματα διάρρηξης κατοικίας επιβάλλεται ποινή φυλάκισης 30 μηνών.
Σε κάθε μία από την 2η, 4η και 6η Κατηγορία που αφορούν τα αδικήματα κλοπής από κατοικία επιβάλλεται ποινή φυλάκισης 18 μηνών.
Οι ποινές φυλάκισης να συντρέχουν.
Ενόψει της πιο πάνω κατάληξης μου θα εξετάσω τώρα εάν οι ποινές που επιβλήθηκαν στον κατηγορούμενο στην παρούσα υπόθεση θα πρέπει να οδηγήσουν στην άμεση φυλάκιση του ή δύναται να ανασταλούν δυνάμει των διατάξεων του Περί της Υφ’ Όρον Αναστολής της Εκτελέσεως Ποινής Φυλακίσεως εις Ωρισμένας Περιπτώσεις Νόμου του 1972, Ν.95/72.
Με το Νόμο 186(Ι)/2003, ο οποίος τροποποίησε την πιο πάνω νομοθεσία, η διακριτική ευχέρεια αναστολής μιας ποινής φυλάκισης έχει πλέον διευρυνθεί, καθώς όπως προνοείται μέσα από το άρθρο 3(2) το Δικαστήριο διατάσσει την αναστολή εκτέλεσης της ποινής φυλάκισης αν αυτό δικαιολογείται από το σύνολο των περιστάσεων της υπόθεσης και τα προσωπικά περιστατικά του κατηγορουμένου (βλέπε επίσης Στεφάνου v. Αστυνομίας (2009) Ποινική Έφεση 231/2008, ημερομηνίας 23.03.09).
Στην υπόθεση Γενικός Εισαγγελέας v. Τζιαουχάρη (2005) 2 Α.Α.Δ. 161 τέθηκαν τα κριτήρια για την άσκηση της διακριτικής αυτής ευχέρειας του Δικαστηρίου. Το ακόλουθο απόσπασμα από την απόφαση στην υπόθεση αυτή είναι χαρακτηριστικό και ομιλεί από μόνο του:
“Με βάση τα κριτήρια που ίσχυαν πριν τον περιορισμό της εξουσίας του δικαστηρίου όπως είχε επιβληθεί με το Ν.41(Ι)/97 (που τώρα έχει καταργηθεί), τα κριτήρια που μπορούσε να λάβει υπόψη το δικαστήριο κατά την άσκηση της διακριτικής του ευχέρειας να εκδώσει ή όχι τέτοιο διάταγμα ήσαν τα ακόλουθα: (α) η σοβαρότητα του αδικήματος και τα κίνητρα διάπραξης του (β) το ποινικό μητρώο του κατηγορουμένου δηλαδή αν είναι τέτοιο που υπάρχει η ανάγκη αποτροπής και (γ) η διαγωγή του κατηγορουμένου μετά τη διάπραξη του αδικήματος συμπεριλαμβανομένης και της μεταμέλειας. Ένας κατηγορούμενος με λευκό ποινικό μητρώο έχει καλύτερη απαίτηση για αναστολή (βλ. Sentencing in Cyprus του κ. Γ. Μ. Πική, σελ. 11-13, Γενικός Εισαγγελέας ν. Σατανά κ.α. (1996) 2 Α.Α.Δ. 257 και Γενικός Εισαγγελέας ν. Λ. Φανιέρου (1996) 2 Α.Α.Δ. 303).”
Θα πρέπει επίσης να αναφερθεί ότι στο στάδιο αυτό, σύμφωνα με τη νομολογία, οι περιστάσεις διάπραξης του αδικήματος και όλα τα ελαφρυντικά του κατηγορουμένου, επανεξετάζονται. Παραπέμπω στο κάτωθι απόσπασμα από την Δάφνη Αριστοδήμου v. Δημοκρατία, Ποιν. Έφεση Αρ. 121/2017, Ημερ. 21/09/2017, ECLI:CY:AD:2017:D311:
«Ειδικά σε σχέση με τον έλεγχο του τρόπου άσκησης της εξουσίας του πρωτόδικου Δικαστηρίου αναφορικά με την αναστολή ποινής φυλάκισης, σε συνάρτηση με την κείμενη νομοθεσία, εναπόκειται στο Δικαστήριο που έχει την ευθύνη επιβολής της ποινής να λάβει υπόψη στην κάθε περίπτωση τις περιστάσεις της υπόθεσης και του δράστη με σκοπό να αποφασίσει κατά πόσο ενδείκνυται η αναστολή της εκτέλεσης της ποινής. Όπως αναφέρθηκε στην Ιωσήφ v. Δημοκρατίας (2012) 2 Α.Α.Δ. 930, αυτό συνεπάγεται την εκ νέου θεώρηση του αδικήματος και των προσωπικών περιστάσεων του κατηγορουμένου και την απόδοση «διπλής βαρύτητας» σ' όλους τους σχετικούς με το αδίκημα και τον αδικοπραγούντα παράγοντες - είτε επιβαρυντικούς είτε μετριαστικούς - οι οποίοι μπορούν να επηρεάσουν την απόφαση του δικαστηρίου για την αναστολή ή όχι της ποινής. Θεωρώ ότι κατά την εξέταση του ζητήματος, σημαντικό ερώτημα είναι κατά πόσο η ανασταλείσα ποινή θα αντικατοπτρίζει την αντικειμενική σοβαρότητα του αδικήματος και θα εξυπηρετήσει τους πολλαπλούς σκοπούς της τιμωρίας.»
Το ότι ο κατηγορούμενος αντιμετωπίζει σοβαρά αδικήματα κατά της περιουσίας αποτελεί αδιαμφισβήτητο γεγονός. Το Δικαστήριο όμως καλείται να αποφασίσει κατά πόσον συντρέχουν ειδικοί λόγοι οι οποίοι θα οδηγούσαν στην άσκηση της διακριτικής του ευχέρειας προς όφελος του Κατηγορούμενου ώστε να διατάξει την αναστολή των ποινών φυλάκισης που επιβλήθηκαν σε αυτόν δίνοντας του έτσι με αυτό τον τρόπο μια δεύτερη ευκαιρία.
Έχω ιδιαίτερα προβληματιστεί για το κατά πόσον η περίπτωση του Κατηγορούμενου είναι τέτοια κατάλληλη περίπτωση έχοντας ιδιαίτερα κατά νου ότι σε περίπτωση που επιβάλλεται ποινή φυλάκισης μακράς σχετικώς διάρκειας για την οποία δεν θα διαταχθεί η αναστολή της ιδιαίτερα σε πολύ νεαρούς παραβάτες όπως και ο Κατηγορούμενος ενδεχομένως να έχει μικρότερο όφελος από την προσδοκία που θα προέρχετο από την καλή χρήση του μέτρου της αναστολής, ότι όντως θα υπάρξει αναμόρφωση και θα αποφευχθεί μια χειροτέρευση της θέσης του Κατηγορούμενου αν αυτός περνούσε στη φυλακή το μεγάλο αυτό σχετικά χρονικό διάστημα.
Στην υπό εξέταση υπόθεση πιστεύω έχω ενώπιον μου συνδυασμό εξαιρετικών δεδομένων τα οποία σε καμιά περίπτωση δεν μπορώ να παραγνωρίσω. Αυτά δεν είναι άλλα από το πολύ νεαρό της ηλικίας του σε συνδυασμό με το λευκό του ποινικό μητρώο, τον ερασιτεχνικό τρόπο δράσης του, και το ότι τα αδικήματα που διέπραξε διέπονται από μια μεγάλη επιπολαιότητα ενώ ο ίδιος μεταμελημένος αποδέχεται να αποζημιώσει τα θύματα των κλοπών για το σύνολο της οικονομικής ζημιάς την οποία τους έχει προκαλέσει.
Επίσης λαμβάνω υπόψη μου και το γεγονός ότι αυτός εξ αρχής παραδέχθηκε την διάπραξη των αδικημάτων στην Αστυνομία και απολογήθηκε , παραδοχή και απολογία την οποία εξέφρασε από την πρώτη στιγμή και ενώπιον του Δικαστηρίου ενώ έχω και κατά νου και τις αρνητικές και δυσμενείς επιπτώσεις που θα επέλθουν στον πατέρα του Κατηγορούμενου σε περίπτωση άμεσης φυλάκισης του τελευταίου.
Συνεπώς χωρίς σε καμιά περίπτωση να παραγνωρίζεται η σοβαρότητα των κατηγοριών θεωρώ πως το σύνολο των πιο πάνω είναι ικανό να επιτρέψει στο Δικαστήριο να ασκήσει την διακριτική του ευχέρεια προς όφελος του Κατηγορούμενου και να αναστείλει τις ποινές φυλάκισης που έχουν επιβληθεί σε αυτόν.
Υπενθυμίζεται πως η αναστολή επενεργεί ως <<δαμόκλειος σπάθη>> και ο Κατηγορούμενος θα πρέπει να γνωρίζει πως αν παρανομήσει ξανά στο μέλλον η φυλάκιση ενδέχεται να ενεργοποιηθεί συνεπώς θα πρέπει να είναι διπλά προσεκτικός.
Συνεπώς διατάσσω την αναστολή των ποινών που επέβαλα σήμερα στον Κατηγορούμενο για περίοδο 3 ετών από σήμερα.[2]
Στα πλαίσια επιβολής ποινής στην παρούσα υπόθεση λήφθηκε υπόψη και η υπόθεση Ε.Δ.Πάφου 10396/23.
Διατάγματα Αποζημίωσης
Εναντίον του Κατηγορούμενου και μετά από δική του επιθυμία και την σύμφωνη γνώμη της Κατηγορούσας Αρχής εκδίδω τα ακόλουθα διατάγματα αποζημίωσης:
Α. Διάταγμα αποζημίωσης προς όφελος του ΜΚ1 (JOHN BAILEY) για το ποσό των €1000 ευρώ καθώς και για το ποσό των 230 Αγγλικών στερλινών ή το αντίστοιχο αυτού ποσού σε ευρώ.
Β. Διάταγμα αποζημίωσης για τον ΜΚ6 (GLENICE ANN COBB) για το ποσό των €350.
Γ. Διάταγμα αποζημίωσης για τον ΜΚ8 (SHAARON GALIT) για το ποσό των €650.
Για την πληρωμή του συνόλου των πιο πάνω ποσών δίδω αναστολή στον Κατηγορούμενο για περίοδο 6 μηνών από σήμερα.
Τα Τεκμήρια των υποθέσεων θα τύχουν της πιο κάτω διαχείρισης από την Αστυνομία:
8617/23: Σε σχέση με τα ακόλουθα τεκμήρια: (α) ένα χαρτονόμισμα αξίας 10 ευρώ, (β) ένα νάιλον πλαστικό διαφανές φάκελο τύπου zip lock, (γ) μία κάρτα η οποία είναι Master key και (δ) ένα Usb το οποίο εμπεριέχει βιντεο κλειστού κυκλώματος παρακολούθησης όλα να επιστραφούν στον νόμιμο δικαιούχο τους με οδηγίες όπως πριν το usb παραδοθεί σε αυτόν να διαγραφεί το βίντεο που αυτό εμπεριέχει.
Σε σχέση με (α) την φανέλα Calvin Klein και (β) παπούτσια μάρκας NIKE αυτά να κατασχεθούν από την Αστυνομία και να παραμείνουν στην κατοχή της καθότι αποτελούν αντικείμενα τα οποία ο Κατηγορούμενος αγόρασε με τα κλοπιμαία χρήματα.
10396/23: Αναφέρθηκε πως δεν υπάρχουν τεκμήρια για να τύχουν διαχείρισης.
(Υπ) ..............................
Ν. Φακοντής, Ε.Δ.
Πιστόν Αντίγραφο
Πρωτοκολλητής
[1] ΙΩΑΝΝΗΣ ΦΙΛΙΠΠΙΔΗΣ v. ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ, Ποινική Έφεση Αρ.: 227/23, 20/3/2024 και ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ ΞΕΝΟΦΩΝΤΟΣ v ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ, Ποινική Έφεση Αρ.: 9/24, 19/07/2024
[2] Επεξηγούνται οι συνέπειες της αναστολής