ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΠΑΦΟΥ
ΕΝΩΠΙΟΝ: Ν. Φακοντή, Ε.Δ.
Αρ. Υπόθεσης: 2147/24
Αστυνομικό Διευθυντή Πάφου
v.
KOSTA VESELINOV DONCHEV
Κατηγορούμενος
Ημερομηνία: 01 Aυγούστου, 2024.
ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ:
Για την Κατηγορούσα Αρχή: Η κα. Ε. Μανώλη
Για τον Κατηγορούμενο: Ο κ. Κ. Σιαηλής
Κατηγορούμενος: Παρών
Ο Κατηγορούμενος βρέθηκε ένοχος μετά από δική του παραδοχή στα ακόλουθα αδικήματα:
1η Κατηγορία: Το αδίκημα της διάρρηξης αποθήκης κατά παράβαση των άρθρων 291 και 294(α) του Ποινικού Κώδικα Κεφ. 154. Σύμφωνα με τις λεπτομέρειες κατηγορίας ο Κατηγορούμενος μεταξύ των ημερομηνιών 18-19/042024 στην Τάλα της Επαρχίας Πάφου, διέρρηξε και εισήλθε σε αποθήκη, ιδιοκτησίας του Mustafa Abed Aal Houssein, η οποία βρίσκεται στην Λεωφόρο Αγίου Νεοφύτου και διέπραξε μέσα σε αυτή κακούργημα, δηλαδή την κλοπή που αναφέρεται στην 2η Κατηγορία.
2η Κατηγορία: Κλοπή κατά παράβαση των άρθρων 255 και 262 του Ποινικού Κώδικα Κεφ. 154. Σύμφωνα με τις λεπτομέρειες κατηγορίας ο Κατηγορούμενος κατά τον τόπο και χρόνο που αναφέρεται στην 1η κατηγορία έκλεψε από αποθήκη η οποία βρίσκεται στην Λεωφόρο Αγίου Νεοφύτου στην Τάλα, ένα κάγκο μάρκας DEWALT χρώματος κίτρινο με μαύρο μοντέλο KDT6822 LIVERI SDS-MAX PLATI αξίας €300=, ένα κάγκο μάρκας DEWALT χρώματος κίτρινο με μαύρο μοντέλο D25899K PISTOLETO SDS/MAX 1500 watt αξίας €300= και ένα κάγκο μάρκας DEWALT χρώματος κίτρινο με μαύρο μοντέλο D25960K PISTOLETO KATEDAFISIS ΗΕΧ28ΜΜ 1600 WATT αξίας €1000= όλα περιουσία του Mustafa Abed Aal Houssein από την Συρία και τώρα στην Πάφο.
Για σκοπούς επιμέτρησης της ποινής στην υπό εξέταση υπόθεση η πλευρά του Κατηγορούμενου με την σύμφωνη γνώμη και της Κατηγορούσας Αρχής ζήτησε όπως ληφθεί υπόψη και η υπόθεση 5067/22 Ε.Δ.Πάφου στην οποία ο Κατηγορούμενος αντιμετωπίζει τρείς κατηγορίες ήτοι την κατοχή διαρρηκτικών εργαλείων κατά την διάρκεια της ημέρας, την απαγόρευση μεταφοράς μαχαιριών εκτός κατοικίας και της παράνομης κατοχής περιουσίας αδικήματα που έλαβαν χώρα στις 05 Αυγούστου του 2022.
Τα γεγονότα που αφορούν την πιο υπόθεση έχουν παρατεθεί γραπτώς στο Δικαστήριο, έχουν συμπεριληφθεί στον φάκελο της ως Παράρτημα 1 και το Δικαστήριο έχει μελετήσει αυτά και λαμβάνονται υπόψη στο σύνολο τους.
Υπενθυμίζεται πως η εξουσία του Δικαστηρίου να λαμβάνει υπόψη του αδικήματα άλλων ποινικών υποθέσεων κατά την επιμέτρηση και επιβολή ποινής σε μια άλλη ποινική υπόθεση πηγάζει μέσα από τις διατάξεις του άρθρου 81 του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου (Κεφ.155) αλλά και από σχετική νομολογία (Ηρακλέους v. Αστυνομίας (2008) 2 Α.Α.Δ. 150). Το σκεπτικό αυτό κατ’ αρχήν εφαρμόζεται σε ιδίας ή παρόμοιας φύσεως αδικήματα. Έχοντας όμως παράλληλα υπόψη την υπόθεση Παραρέ v. Αστυνομίας, Ποινική Έφεση Αρ. 46/2013, ημερ. 20.03.12, η εφαρμογή του πιο πάνω σκεπτικού επεκτείνεται και σε υποθέσεις διαφορετικών αδικημάτων.
Ως έχει λεχθεί στην Ιωάννου v. Γενικού Εισαγγελέα (2005) 2 Α.Α.Δ. 598 όταν το Δικαστήριο λαμβάνει υπόψη και αδικήματα άλλων υποθέσεων μπορεί να επιβάλει μεγαλύτερη ποινή στις κατηγορίες που περιλαμβάνονται στο κατηγορητήριο από εκείνη που θα επέβαλλε αν είχε ενώπιον του μόνο αυτές τις κατηγορίες (βλ. επίσης Γενικός Εισαγγελέας v. Cham & άλλων (1993) 2 Α.Α.Δ. 129, Ιωάννου v. Αστυνομίας (2001) 2 Α.Α.Δ. 382 και Γενικός Εισαγγελέας v. Ανδρέου (1994) 2 Α.Α.Δ. 194)
Σημειώνεται επίσης πως σε σχέση με την υπόθεση 2147/24 Ε.Δ.Πάφου ο Κατηγορούμενος κρατείται υπόδικος στα πλαίσια αυτής από τις 26.04.2024.
Τα γεγονότα της υπό εξέταση υπόθεσης (2147/24) έχουν εκτεθεί γραπτώς (σχετικό το Παράρτημα 1) από την Κατηγορούσα Αρχή δεν έτυχαν αμφισβήτησης και διαλαμβάνουν τα ακόλουθα:
Στις 22.04.2024 και ώρα 1200 καταγγέλθηκε στο ΤΑΕ Πάφου από τον Mustafaa Abed Al Houssein (M1) ότι μεταξύ των ωρών 1600 – 0700 μεταξύ των ημερομηνιών 18-19/04/2024 διαρρήχθηκε αποθήκη που διατηρούσε σε υπό ανακαίνιση οικία η οποία βρίσκεται στην Λεωφόρο Αγίου Νεοφύτου στην Τάλα και κλάπηκαν από αυτήν τα όσα περιγράφονται στην 2η κατηγορία συνολικής αξίας €1600. Μετά την καταγγελία το μέρος επισκέφτηκε ο Α/Αστ. 4415 Β. Βασιλείου του ΤΑΕ Πάφου όπου και προέβηκε σε επιτόπιες εξετάσεις. Διαπιστώθηκε ότι η είσοδος στην αποθήκη επιτεύχθηκε από την αλουμινένια πόρτα την οποία παραβίασαν με την χρήση αιχμηρού αντικειμένου ενώ δεν υπήρχε κλειστό κύκλωμα παρακολούθησης ή σύστημα συναγερμού ούτε ασφάλεια έναντι κλοπής. Την 21.04.2024 ο Ali Al Ibrahim (Μ2) ο οποίος είναι υπάλληλος του Μ1 του απέστειλε στην εφαρμογή messenger μήνυμα στο οποίο απεικονίζονταν 3 φωτογραφίες με ένα κάγκο μάρκας DEWALT το οποίο ο Μ1 αναγνώρισε ως δικό του κάγκο αξίας 1000 ευρώ καθότι πάνω στην μπρίζα είχε κίτρινο σπρέι και πάνω στο χερούλι πράγμα το οποίο είχε κάνει ο παραπονούμενος σε όλα του τα εργαλεία ούτως ώστε να τα αναγνωρίζει. Επίσης το συγκεκριμένο κάγκο είχε σπάσει η μία βίδα πριν από λίγο καιρό και την είχε αλλάξει και τοποθετήσει άλλο χρώμα βίδας δηλαδή ασημένιο και όχι μαύρο όπως ήταν όλες οι υπόλοιπες.
Σε κατάθεση που λήφθηκε από τον Μ2 αυτός ανέφερε ότι την 21.04.2024 μετέβηκε στο παζαράκι στην Λέμπα και εκεί ρώτησε αν κάποιος έχει να πουλήσει κάγκο, του έδωσαν το τηλέφωνο [ ] το οποίο ανήκει σε μια κοπέλα από την Βουλγαρία και τον ενημέρωσαν ότι αυτή έχει κάγκο για να του πωλήσει. Ο Μ2 επικοινώνησε μαζί της μέσω της εφαρμογής Whats Up και αφού του απέστειλε φωτογραφίες του είπε ότι θέλει 500 ευρώ για να του το πωλήσει. Σε συνέχεια του πιο πάνω γεγονός ο Μ2 ενημέρωσε σχετικά τον Μ1 ενώ ο Αστ. 3894 Α. Γερμανός έλαβε αριθμό φωτογραφιών από το κινητό τηλέφωνο του Μ2.
Από εξετάσεις που διενεργήθηκαν από μέλη του ΤΑΕ Πάφου στο μηχανογραφημένο σύστημα της Αστυνομίας διαπιστώθηκε ότι ο πιο πάνω αριθμός κλήσης ανήκει στην Yordanka Geoorgieva Zaharieva (M3) και εναντίον της εκδόθηκε δικαστικό ένταλμα σύλληψης ως επίσης και ένταλμα έρευνας της οικίας.
Την 22.04.2024 και ώρα 2200 η Μ3 συνελήφθηκε στα γραφεία του ΤΑΕ Πάφου από τον Αστ. 739 Θ. Κωνσταντινίδη με την ίδια να απαντά πως δεν ξέρει τίποτε, δεν έχει ιδέα ενώ σε έρευνα στην κατοικία της δεν εντοπίστηκε οτιδήποτε. Στις 23.04.2024 ανακρινόμενη ανέφερε μεταξύ άλλων ότι το περασμένο Σάββατο την βρήκε ο Κώστας από την Βουλγαρία, 40 ετών περίπου που εργάζεται σε συγκεκριμένο καφενείο και είχε στην κατοχή του ένα κάγκο και της ζήτησε αν μπορεί να τον βοηθήσει να το πουλήσει χωρίς να της πει ότι ήταν κλοπιμαίο και της είπε ότι ήταν δικό του. Η Μ3 το έβγαλε φωτογραφίες και τις έστειλε στον Μ2 και τον ρώτησε αν ενδιαφέρεται να το αγοράσει για 500 ευρώ αρχικά και στην συνέχεια 450 αλλά επειδή αυτός δεν απάντησε ο Κώστας έπιασε το κάγκο και έφυγε. Από εξετάσεις διαπιστώθηκε ότι το άτομο που περιέγραψε η Μ3 είναι ο κατηγορούμενος εναντίον του οποίου εκδόθηκε ένταλμα σύλληψης.
Στις 23.04.2024 και ώρα 1330 στον Αστυνομικό Σταθμό Πόλης Χρυσοχούς ο Αστ. 1987 Π. Παναγιώτου συνέλαβε τον κατηγορούμενο με τον τελευταίο να απαντά πως δεν ήξερε τίποτε. Σε έρευνα που ακολούθησε στην οικία του κατηγορούμενου στον Μούτταλο δεν εντοπίστηκε οτιδήποτε το παράνομο ενώ ο Κατηγορούμενος όταν ενημερώθηκε για την υπόθεση που διερευνάτε εναντίον του και εξέφρασε την επιθυμία να συνεργαστεί με την Αστυνομία και να υποδείξει σκηνές. Στις 1530 της ίδιας ημέρας ο Κατηγορούμενος μετέβηκε με τον Αστυφύλακα 3385 στην οδό Αγίου Νεοφύτου στην Τάλα όπου υπέδειξε μια υπό ανακαίνιση κατοικία καθώς και την αποθήκη από την οποία ανέφερε ότι έπιασε τρία κάγκο, δύο κίτρινα και ένα μαύρο καθώς και ένα μαύρο παγούρι με πετρέλαιο. Στην συνέχεια αφού πήγαν προς την έξοδο της οικοδομής ο Κατηγορούμενος τους υπέδειξε την ξύλινη πόρτα της περίφραξης της οικίας και ανέφερε πως εκεί άφησε το ταγκούι με το πετρέλαιο και το μαύρο κάγκο ενώ τα άλλα τα κίτρινα τα πήρε μαζί του.
Στην συνέχεια και περί ώρα 1620 αφού πήγαν σε αδιέξοδο στην περιοχή Σκαλί στην UNIVERSAL στην Πάφο παρά την Εκκλησία του Αγίου Γεωργίου ο Κατηγορούμενος υπέδειξε μέσα σε χόρτα δύο κάγκο χρώματος κίτρινου και ένα λιβέρι και ανέφερε πως ήταν αυτά που έκλεψε από την Τάλα και τα έκρυψε εκεί με τα αντικείμενα να αναγνωρίζονται ως αυτά που κλάπηκαν από τον Μ1. Σε θεληματική κατάθεση που ο Κατηγορούμενος έδωσε στις 23.04.2024 ανέφερε πως την διάρρηξη της αποθήκης την διέπραξε ο ίδιος στις 19.04.2024 ενώ παραδέχθηκε επίσης πως ζήτησε την βοήθεια της Μ3 για να πωλήσει τον ένα κάγκο χωρίς όμως να της αναφέρει ότι τον είχε κλέψει.
Τέλος η κα. Μανώλη ανέφερε πως ο Κατηγορούμενος είναι λευκού ποινικού μητρώου ενώ ζήτησε την μεταχείριση των τεκμηρίων με τον τρόπο που περιλαμβάνεται στο τέλος της παρούσας απόφασης.
Ένεκα της σοβαρότητας των Κατηγοριών που ο Κατηγορούμενος έχει παραδεχθεί ζητήθηκε και ετοιμάστηκε Έκθεση του Γραφείου Ευημερίας που αφορά τις προσωπικές, οικογενειακές και οικονομικές του περιστάσεις ημερ. 15.07.2024.
Σύμφωνα με την έκθεση ο Κατηγορούμενος 39 ετών σήμερα κατάγεται από την Βουλγαρία προερχόμενος από 6μελή οικογένεια με όλα τα αδέλφια του να βρίσκονται στην Κύπρο, τον πατέρα του να έχει αποβιώσει ενώ η μητέρα του διαμένει και εργάζεται στην χώρα καταγωγής του. Ο Κατηγορούμενος αμέσως μετά την αποφοίτηση του από το Λύκειο φοίτησε σε Θεολογική σχολή καθότι επιθυμούσε να γίνει ιερέας. Στην συνέχεια ήρθε στην Κύπρο το 2008 όπου εργάστηκε για 4 χρόνι ως γκαρσόνι σε ξενοδοχεία στην Πάφο μαζί με την αδελφή του ενώ για κάποιο διάστημα εργάστηκε και στις οικοδομές ενώ πριν από την σύλληψη του εργαζόταν σε ιδιωτικό κατάστημα και υποστηρίζει πως πάντοτε ήταν ενεργός στην αγορά εργασίας. Τέλος αναφορά γίνεται στην έκθεση για την σύναψη σχέσης τα τελευταία 13 χρόνια του κατηγορούμενου με άλλο πρόσωπο με την οποία διαμένει.
Για σκοπούς μετριασμού της ποινής ο κ. Σιαηλής προχώρησε σε εμπεριστατωμένη προφορική αγόρευση. Μέσω αυτής εξέφρασε την παραδοχή, απολογία και μεταμέλεια του πελάτη του για τις κατηγορίες που αντιμετωπίζει τονίζοντας πως του έχει επεξηγηθεί η σοβαρότητα αυτών και την οποία έχει αντιληφθεί.
Μάλιστα ο κ. Σιαηλής αναγνώρισε πως πρόκειται για αδικήματα κατά της περιουσίας τα οποία όχι μόνο είναι σοβαρά αλλά βρίσκονται σήμερα σε έξαρση και χωρίς να αμφισβητεί τα γεγονότα που πλαισιώνουν τις κατηγορίες στις οποίες το Δικαστήριο καλείται να επιβάλει ποινή τόνισε πως θα πρέπει να ληφθεί πολύ σοβαρά υπόψη το γεγονός πως ο Κατηγορούμενος εξ αρχής παραδέχθηκε ενώπιον της Αστυνομίας, προχώρησε σε επεξήγηση της δράσης του, υπέδειξε σκηνές ενώ με την δική του συνεργασία και υπόδειξη ανευρέθηκαν όλα τα κλοπιμέα αντικείμενα χωρίς να υποστεί μόνιμη ζημιά ο παραπονούμενος παρά μόνο την προσωρινή απώλεια της περιουσίας του. Μάλιστα κατά τον συνήγορο χωρίς την συνεργασία αυτή του Κατηγορούμενου θα ήταν δύσκολο να αποδειχθούν οι κατηγορίες που του καταλογίζονται.
Ο πελάτης του παραδέχθηκε άμεσα ενώπιον του Δικαστηρίου ενώπιον του οποίου βρίσκεται πλέον μεταμελημένος, μεταμέλεια η οποία εκφράστηκε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο ήτοι την υπόδειξη του τόπου που βρισκόταν η κλοπιμέα περιουσία η οποία επιστράφηκε. Υιοθέτηση έγινε από τον ευπαίδευτο συνήγορο και στο περιεχόμενο της έκθεσης του Γραφείου Ευημερίας τονίζοντας τα δύσκολα παιδικά χρόνια του Κατηγορούμενου, την ύπαρξη λευκού ποινικού μητρώου και το γεγονός πως επρόκειτο για ένα μεμονωμένο περιστατικό.
Καταληκτικά επίκληση έγινε και στο γεγονός ότι ο πελάτης του κρατείται ως υπόδικος στα πλαίσια της υπόθεσης από τις 26.04.2024 γεγονός το οποίο τον έχει βοηθήσει να καταλάβει ότι τέτοιες συμπεριφορές δεν είναι ανεκτές ενώ ζήτησε την μέγιστη δυνατή επιείκια από το Δικαστήριο με σκοπό να επιστρέψει το συντομότερο δυνατό στο σπίτι του και δίπλα από την συμβία του που τον έχει ανάγκη λόγο πρόσφατου τραυματισμού της.
Έχει νομολογηθεί ότι η σοβαρότητα που προσδίδεται στο αδίκημα από τον Νομοθέτη, όπως προσδιορίζεται από το ανώτατο όριο ποινής, συνιστά ένα από τους παράγοντες που συνθέτουν την σοβαρότητα του αδικήματος. Το στοιχείο αυτό λαμβάνεται υπόψη στην επιμέτρηση της ποινής και συνεκτιμάται με τα γεγονότα της υπόθεσης τόσο για την επιλογή του τύπου της ποινής όσο και για τον καθορισμό της έκτασής της (Βλ. Δημοκρατία ν. Κυριάκου (1990) 2 ΑΑΔ 264).
Όπως τέθηκε στην υπόθεση Λεβέντης ν. Αστυνομίας (1999) 2 ΑΑΔ 632:
«το μέγιστο ύψος της ποινής που προβλέπεται από τον Νόμο είναι η βάση από την οποία ξεκινά το Δικαστήριο για να επιμετρήσει την ποινή»
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα αδικήματα που αντιμετωπίζει ο Κατηγορούμενος είναι σοβαρά.
Ποιο συγκεκριμένα τα αδικήματα που ο Κατηγορούμενος έχει παραδεχθεί νομοθετικά διαλαμβάνουν τις ακόλουθες μέγιστες ποινές:
1η Κατηγορία: Το αδίκημα της διάρρηξης αποθήκης κατά παράβαση του άρθρου 294(α) του Ποινικού Κώδικα Κεφ. 154. Το άρθρο 294 προβλέπει ποινή φυλάκισης μέχρι και επτά χρόνια σε περίπτωση καταδίκης και κατηγοριοποιεί το αδίκημα ως κακούργημα.
2η Κατηγορία: Κλοπή κατά παράβαση των άρθρων 255 και 262 του Ποινικού Κώδικα Κεφ. 154. Το άρθρο 262 προβλέπει ποινή φυλάκισης μέχρι και τρία χρόνια σε περίπτωση καταδίκης.
Συνεπώς το Δικαστήριο καλείται στην υπό εξέταση υπόθεση να αποφασίσει ποια είναι η κατάλληλη (είδος και ύψος) υπό τις περιστάσεις ποινή για τον κατηγορούμενο σε σχέση με τα αδικήματα τα οποία έχει παραδεχθεί και έχοντας κατά νου ότι η υπόθεση τυγχάνει συνοπτικής εκδίκασης στη βάση γραπτής συγκατάθεσης που δόθηκε από τον Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας αλλά και του σημαντικού στοιχείου ότι στα πλαίσια της υπό εξέτασης υπόθεσης λαμβάνεται υπόψη και μία άλλη υπόθεση που εκκρεμεί στο Ε.Δ.Πάφου εναντίον του Κατηγορούμενου.
Η σοβαρότητα των κατηγοριών που αφορούν τα αδικήματα διαρρήξεων και κλοπών υπογραμμίζεται μέσα από την Νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Στην υπόθεση Γεωργίου άλλως Καμμούγιαρος ν. Αστυνομίας (2003) 2 ΑΑΔ 565 το Εφετείο με παραπομπή σε παλαιότερη Νομολογία σημειώνει ότι τα αδικήματα των κλοπών και των διαρρήξεων είναι σε έξαρση γι’ αυτό και επιβάλλεται η ανακοπή αυτού του είδους της εγκληματικότητας η οποία έχει κλονίσει σοβαρά την εμπιστοσύνη του κοινού στους θεσμούς της δημόσιας ασφάλειας. Η αυστηρότητα των ποινών είναι κατά την πιο πάνω απόφαση ένας τρόπος πάταξης του φαινόμενου. Σχετική είναι, επίσης, η υπόθεση Παναγή ν. Δημοκρατίας (1993) 2 ΑΑΔ 47 όπου υπογραμμίσθηκε ότι η διάπραξη διαρρήξεων έχει εξελιχθεί σε κοινωνική μάστιγα, γι’ αυτό και πρέπει να επιβάλλονται αποτρεπτικές ποινές.
Στην υπόθεση David Piliev v. Αστυνομίας (2005) 2 ΑΑΔ 587 λέχθηκαν τα εξής:
«Τα αδικήματα των διαρρήξεων και κλοπών είναι αδικήματα τα οποία απασχολούν τα δικαστήρια σχεδόν καθημερινά. Αυτό επιβάλλει αντιμετώπιση των παραβατών κατά τρόπο που να συμβάλλει στην αποτροπή διάπραξης τέτοιων αδικημάτων. Η ανάγκη αυτή τονίστηκε κατ’ επανάληψη».
Στην υπόθεση Παναγιώτου (Αντάρτης) ν. Δημοκρατίας (1997) 2 ΑΑΔ 138 το θέμα της ποινής σε αδικήματα διαρρήξεων και κλοπών προσεγγίσθηκε ως εξής:
«Η ανάγκη για την αυστηρή αντιμετώπιση των πιο πάνω αδικημάτων λόγω κυρίως της συχνότητας τους έχει τονιστεί επανειλημμένα από το Ανώτατο Δικαστήριο (Βλ. Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας ν. Ανδρέου (1994) 2 ΑΑΔ 194, Dirazo v. Δημοκρατίας (1992) 2 ΑΑΔ 197, Φιλίππου ν. Αστυνομίας (1994) 2 ΑΑΔ 113, Al-Awar κ.α. ν. Δημοκρατίας (1992) 2 ΑΑΔ 160). Μάλιστα πολύ πρόσφατα (βλ. Παναγίδης ν. Δημοκρατίας Ποινική Έφεση 6239/18.4.97), η απόφαση του Εφετείου αρχίζει με τη θλιβερή διαπίστωση πως τα τελευταία χρόνια το έγκλημα στην Κύπρο παρουσιάζει αυξητική τάση. Καταλήγει δε με τη διακήρυξη της υποστήριξης του Εφετείου σε αυστηρές ποινές για τέτοιου είδους συμπεριφορά. Στην ίδια απόφαση επισημαίνονται τα πιο κάτω: «οι κλοπές, οι διαρρήξεις και άλλα ομοειδή αδικήματα είναι στην πρώτη γραμμή της εγκληματικότητας χωρίς να δείχνουν σημεία κάμψης. Σημειώνεται αντίθετα έξαρση. Τα δικαστήρια αντιμετώπισαν τέτοια εγκλήματα με αυστηρότητα γιατί προκαλούν ρήγματα στην έννομη τάξη και διαβίωση και διαβρώνουν συνάμα το αίσθημα ασφάλειας του πολίτη».
Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια η εγκληματικότητα στην Κύπρο όχι μόνο δεν έχει υποχωρήσει αλλά αντίθετα παρουσιάζει αυξητική στάση (Παναγίδης v. Δημοκρατίας (1997) 2 Α.Α.Δ. 104). Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να πληγεί το αίσθημα ασφάλειας του πολίτη και συνάμα να δημιουργηθεί ρήγμα στην πίστη που αυτός εναποθέτει στις αρμόδιες αρχές και εξουσίες της πολιτείας που είναι υπεύθυνες για την προστασία του ιδίου αλλά και της περιουσίας του.
Τα Δικαστήρια, μέσα από επισημάνσεις και υποδείξεις της νομολογίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου, αντιμετωπίζουν τέτοιας φύσης αδικήματα με αυστηρότητα μέσω της επιβολής αποτρεπτικών ποινών σε μια προσπάθεια αναχαίτισης τους και προστασίας της κοινωνίας (Παναγιώτου (Αντάρτης) v. Δημοκρατίας (1997) 2 Α.Α.Δ. 138, Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας ν. Ανδρέου (1994) 2 Α.Α.Δ. 194, Dirazo ν. Δημοκρατίας (1992) 2 Α.Α.Δ. 197, Φιλίππου ν. Αστυνομίας (1994) 2 Α.Α.Δ. 113, AI - Awar κ.α. ν. Δημοκρατίας (1992) 2 Α.Α.Δ. 160 και Lungu κ.α. v. Αστυνομίας (2003) 2 Α.Α.Δ. 545). Όπως έχει τονιστεί στην υπόθεση Φραντζίδης v. Αστυνομίας (2002) 2 Α.Α.Δ. 77 είναι επιτακτική ανάγκη αυτού του είδους η εγκληματικότητα να ανακοπεί γιατί έχει κλονίσει σοβαρά την εμπιστοσύνη του κοινού στους θεσμούς της δημόσιας ασφάλειας.
Θεώρηση της νομολογίας επισημαίνει ότι για τα αδικήματα της διάρρηξης και της κλοπής η συνήθης ποινή που επιβάλλεται είναι αυτή της ποινής φυλάκισης. Η επιβολή αποτρεπτικών ποινών και συνήθως στερητικής της ελευθερίας στα αδικήματα διάρρηξης, κλοπής και κλεπταποδοχής είναι ένας τρόπος πάταξης του φαινομένου (Γενικός Εισαγγελέας ν. Χριστάκη Αναστασίου (2005) 2 Α.Α.Δ. 125, Francis Kenneth Smith and another v. The Police (1969) 2 C.L.R. 189, Yiannakou v. The Police (1982) 2 C.L.R. 37, Nicolaou and another v. The Republic (1982) 2 C.L.R. 156. Charitou v. The Republic (1987) 2 C.L.R. 170, Γρηγορίου ν. Δημοκρατίας (1993) 2 C.L.R. 158 και Nabokov v. Αστυνομίας (2003) 2 Α.Α.Δ. 381).
Στην υπόθεση Τσιλικίδης v. Αστυνομίας, Ποινική Έφεση Αρ. 7/2013 ημερ. 26.03.13, ποινή φυλάκισης 3 ετών που επιβλήθηκε στον εφεσείοντα ηλικίας 23 ετών που διέπραξε 3 διαρρήξεις κατοικίας και 3 κλοπές από κατοικία σε διάστημα περίπου 6 μηνών μέσα από την οποία εγκληματική συμπεριφορά ερασιτέχνη αποκόμισε περιουσία σε τιμαλφή και μετρητά αξίας περίπου €64.000 χωρίς οποιοδήποτε περιουσιακό στοιχείο να επιστραφεί στους δικαιούχους, κατόπιν παραδοχής, απολογίας και συνεργασίας του με τις αστυνομικές αρχές και που στο μεταξύ δημιούργησε δεσμό και απέκτησε παιδί ηλικίας 2 ετών κατά την επιβολή της ποινής, επικυρώθηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο.
Στην υπόθεση Nteni Bezanidis ν. Αστυνομίας, Ποινικές Εφέσεις 57 και 58/2013 ημερ. 5/12/2013 επικυρώθηκαν ποινές φυλάκισης 3 ½ ετών σε υποθέσεις διαρρήξεων και μετά από παραδοχή και την ύπαρξη λευκού ποινικού μητρώου για αντικείμενα που αφορούσαν €45.134,17 εκ των οποίων ανακτήθηκε το μεγαλύτερο μέρος αυτών.
Περαιτέρω στην υπόθεση Ilie κ.α. v. Αστυνομίας, Ποινικές Εφέσεις Αρ. 180-182/2011 ημερ. 16.05.12, συντρέχουσες ποινές φυλάκισης 2 ετών και 18 μηνών που επιβλήθηκαν σε 3 εφεσείοντες ηλικίας 54 ετών, πατέρα 2 παιδιών εκ των οποίων το ένα ανήλικο και με τη σύζυγο του να αντιμετωπίζει προβλήματα υγείας, 21 ετών, πατέρα δύο ανήλικων παιδιών και με τη σύντροφο του να εγκυμονεί και 33 ετών που εκ γενετής αντιμετωπίζει πρόβλημα με το δεξί του αυτί και πατέρα 3 ανηλίκων παιδιών, που διέπραξαν τα αδικήματα της παράνομης κατοχής περιουσίας, διάρρηξης κατοικίας και κλοπής από αυτής το χρηματικό ποσό των €680 καθώς ρολόγια και χρυσαφικά αξίας περίπου €220, στην κατοχή των οποίων εντοπίστηκαν μερικά από τα κλοπιμαία αντικείμενα, κατόπιν παραδοχής, δεν κρίθηκαν υπερβολικές από το Ανώτατο Δικαστήριο.
Επίσης στην υπόθεση Piliev v. Αστυνομίας (2005) 2 Α.Α.Δ. 587 ποινή φυλάκισης 2 ετών που επιβλήθηκε στον εφεσείοντα ηλικίας 32 ετών που διέπραξε 2 διαρρήξεις κατοικιών και κλοπές από αυτές όταν οι ιδιοκτήτες τους απουσίαζαν προσωπικών αντικειμένων και χρημάτων με μικρό μέρος των κλαπέντων αντικειμένων να ανευρίσκεται, λευκού ποινικού μητρώου, κατόπιν παραδοχής, μεταμέλειας, συνεργασία με τις ανακριτικές αρχές, με χαμηλό μορφωτικό επίπεδο, άθλια οικονομική κατάσταση, χρήστη σκληρών ναρκωτικών που διέπραξε τα αδικήματα για να εξασφαλίσει χρήματα για τη δόση του ενεργώντας κάτω από τη φόρτιση συναισθημάτων, επικυρώθηκε από το Εφετείο.
Επιπλέον στην υπόθεση Xiaojin και άλλος v. Δημοκρατίας (2006) 2 Α.Α.Δ. 104 ποινές φυλάκισης 2 ετών και 2,5 ετών αντίστοιχα που επιβλήθηκαν στους εφεσείοντες ηλικίας 18 ετών και 38 ετών που μαζί με άλλους ομοεθνείς τους διέρρηξαν κατοικία εν καιρώ νυκτός από την οποία έκλεψαν Λ.Κ.£2.070 (όπως ήταν τότε το νόμισμα της Κύπρου), $6.700 δολάρια Η.Π.Α. και άλλα χρηματικά ποσά σε νόμισμα Κίνας, Ινδονησίας και Βιετνάμ, από τα οποία κλαπέντα ποσά ανευρέθηκε μόνο το ποσό των Λ.Κ.£2.070, με λευκό ποινικό μητρώο, κατόπιν παραδοχής και χωρίς να είχε διωχθεί ο εγκέφαλος της διάπραξης των αδικημάτων, επικυρώθηκαν από το Ανώτατο Δικαστήριο.
Στην υπόθεση Hussein v Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση Αρ. 252/2018, 31/05/2019, το Ανώτατο Δικαστήριο, επικύρωσε την ποινή φυλάκισης που το Δικαστήριο επέβαλε στον κατηγορούμενο (μετά από παραδοχή του), -ηλικίας τότε 47 ετών και πατέρα πέντε ανήλικων παιδιών, λευκού ποινικού μητρώου-, των τεσσάρων χρόνων (σε κάθε μία από τις δέκα κατηγορίες που αντιμετώπισε, οι οποίες διατάχθηκε να ήταν συντρέχουσες), για δεκαέξι συνολικά διαρρήξεις που έλαβαν χώρα σε διάστημα τριών χρόνων περίπου, από τις οποίες ο κατηγορούμενος αποκόμισε όφελος €30.000, χωρίς αποζημίωση των θυμάτων της παράνομης δράσης του, εφόσον τα κλαπέντα δεν ανευρέθηκαν.
Στη δε υπόθεση Σωτήρη Ζαχαρία Γεωργίου, Άλλως Καμμούγιαρος. v. Αστυνομίας (2003) 2 Α.Α.Δ. 565 το Ανώτατο Δικαστήριο, επικύρωσε συντρέχουσες ποινές φυλάκισης 2,5 ετών σε πρόσωπο 22 ετών, νυμφευμένο με παιδί ηλικίας 19 μηνών, που έπασχε από βαριά διαταραχή προσωπικότητας, με δυο προηγούμενες καταδίκες και αφού λήφθηκαν υπόψη 6 υποθέσεις για διάπραξη παρόμοιων αδικημάτων, με μέρος των κλαπέντων να έχει ανευρεθεί και με παραδοχή στις κατηγορίες της διάρρηξης καταστήματος και κλοπής και διάρρηξη εκκλησίας και κλοπής. Ο εφεσείων παραδέχθηκε ενοχή σε 8 κατηγορίες για τη διάπραξη των αδικημάτων της διάρρηξης καταστήματος και κλοπής (οι κατηγορίες 1 και 2) και διάρρηξης εκκλησίας και κλοπής (οι κατηγορίες 3-8). Καταδικάσθηκε σε φυλάκιση 2½ ετών στην κάθε μια από τις κατηγορίες. Οι ποινές να συντρέχουν. Στην επιμέτρηση της ποινής λήφθηκαν υπόψη ακόμη 6 υποθέσεις για τη διάπραξη παρόμοιας φύσεως αδικημάτων. Η εγκληματική δράση του εφεσείοντος στην κυρίως υπόθεση και στις υποθέσεις που λήφθηκαν υπόψη συνοψίζεται σε 6 διαρρήξεις επαγγελματικών υποστατικών, 33 διαρρήξεις εκκλησιών, 3 κλοπές από κλειδωμένα κιβώτια εισφορών εκκλησιών και 8 κοινές κλοπές - 5 από οχήματα και 3 από κουτιά εισφορών. Η συνολική περιουσία που κλάπηκε έχει ως εξής: Μετρητά που δεν βρέθηκαν £860.50 πλέον $35 Αυστραλίας, μετρητά που βρέθηκαν £41.45, περιουσία που δεν ανευρέθηκε αξίας £1.011,65 και περιουσία που ανευρέθηκε £960.
Το Ανώτατο Δικαστήριο στην υπόθεση ( HUSEYIN VEDAT v. ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ Π.Ε. 142/2012 ημερ. 22.11.12 2ΑΑΔ 787) επικύρωσε την επιβολή ποινής φυλάκισης ύψους 18 μηνών που είχε επιβληθεί πρωτόδικα στον Εφεσείοντα για το αδίκημα της κλοπής χρηματικού ποσού ύψους €370 ευρώ. Η προβλεπόμενη από το νόμο ποινή ήταν αυτή των 3 ετών. Στην απόφαση του, το Ανώτατο Δικαστήριο, αναφέρθηκε στην προηγούμενη διαγωγή του Εφεσείοντα και ότι αυτός ουσιαστικά δεν είχε ανταποκριθεί στην επιείκια που του είχε δοθεί αφού βαρύνετο με τρείς προηγούμενες καταδίκες για παρόμοιας φύσης αδικήματα εκ των οποίων στη μία του είχε επιβληθεί ποινή φυλάκισης ύψους 12 μηνών για το αδίκημα της απόπειρας διάρρηξης καταστήματος. Το Ανώτατο Δικαστήριο τόνισε επίσης στην απόφαση του, ότι οι προσωπικές περιστάσεις του Εφεσείοντα ο οποίος είχε οικογενειακές υποχρεώσεις αφού είχε αποκτήσει 5 παιδιά δεν μπορούσαν από μόνες να καθορίσουν υπερβολικότητα στην ποινή. Όσον αφορά το γεγονός ότι τα κλαπέντα είχαν επιστραφεί, αυτό σύμφωνα με το Εφετείο δεν αποκτούσε ιδιαίτερη σημασία με αναφορά στις συνθήκες διάπραξης των αδικημάτων αφού στη μία περίπτωση ο Εφεσείων είχε συλληφθεί από την αστυνομία επ’ αυτοφώρο.
Στις υποθέσεις Ψύλλας v. Αστυνομίας (1991) 2 Α.Α.Δ. 430, επικυρώθηκαν συντρέχουσες ποινές φυλάκισης 6 μηνών για κλοπή ποσών Λ.Κ. 350 και Λ.Κ. 20 όπου ο εφεσείων είχε προηγούμενες καταδίκες για παρόμοια εγκλήματα και ο εφεσείων επρόβαλε ψυχολογικά προβλήματα για μετριασμό της ποινής του.
Τα πιο πάνω σκιαγραφούν τη σοβαρότητα των αδικημάτων και την αυστηρή αντιμετώπιση που τέτοιας φύσης αδικήματα θα πρέπει να τυγχάνουν, όμως δεν παραγνωρίζω πως το Δικαστήριο πρέπει να έχει πάντοτε υπόψη του, τη βασική αρχή της εξατομίκευσης της ποινής, όπως αυτή έχει αποκρυσταλλωθεί με τη νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου και ενδεικτικά αναφέρω την Σακαρίδης Κυριάκος και Άλλος ν. Αστυνομίας, (2011) 2 Α.Α.Δ, 272. Η εξατομίκευση της ποινής όμως, σίγουρα δεν απαλείφει τη σοβαρότητα του αδικήματος και δεν οδηγεί σε εξουδετέρωση της αποτελεσματικότητας του νόμου. (Antoniades v. Police (1986) 2 CLR 21 και Κάττου και Άλλον ν. Αστυνομίας (1991) 2 Α.Α.Δ 498)
Στρεφόμενος στην παρούσα υπόθεση παρατηρώ ότι τα γεγονότα που την περιβάλλουν καθώς και οι συνθήκες κάτω από τις οποίες διαπράχτηκαν τα αδικήματα την καθιστούν όντως σοβαρή.
Η συνολική εικόνα της αξιόποινης συμπεριφοράς του κατηγορούμενου διαμορφώνεται με την προσθήκη και άλλων περιστατικών που διαδραματίστηκαν μέσω της άλλης υπόθεσης που λαμβάνεται υπόψη στην επιμέτρηση της ποινής στα αδικήματα της κύριας υπόθεσης και μάλιστα σε διαφορετικό χρόνο.
Επιπρόσθετα λαμβάνεται υπόψη η ταλαιπωρία και ανησυχία που προκλήθηκε στον παραπονούμενο ιδιοκτήτη της αποθήκης και του περιεχομένου της ως αποτέλεσμα της παράνομης δράσης του κατηγορούμενου.
Περαιτέρω ο κατηγορούμενος καταπάτησε κατάφωρα το συνταγματικό δικαίωμα της κατοχής και απόλαυσης περιουσίας του ιδιοκτήτη του υποστατικού που διέρρηξε και της περιουσίας που έκλεψε επιδεικνύοντας ασέβεια και θράσος. Τέτοια συμπεριφορά μόνο καταδικαστέα μπορεί να είναι.
Προς όφελος του Κατηγορούμενου, λαμβάνω υπόψη μου τους ακόλουθους μετριαστικούς παράγοντες:
(1) την άμεση παραδοχή του στην υπό εξέταση υπόθεση
(2) την παραδοχή του επίσης σε ακόμα μία υπόθεση που λαμβάνεται υπόψη για σκοπούς επιβολής ποινής εξοικονομώντας με αυτό τον τρόπο και στις δύο περιπτώσεις πολύτιμο δικαστικό χρόνο από το Δικαστήριο
(3) το λευκό του ποινικό μητρώο σε συνδυασμό με την ηλικία του
(4) την άμεση συνεργασία του με τις Αστυνομικές Αρχές αφού αυτός μετά την σύλληψη του εξέφρασε την επιθυμία να παραδεχθεί τα όσα του καταλογίζονταν, προχώρησε σε υπόδειξη σκηνών αλλά και τον χώρο όπου φύλαξε την κλοπιμαία περιουσία δίδοντας μάλιστα ιδιαίτερη βαρύτητα στην συνεργασία αυτή αφού ενδεχόμενα υπο άλλες περιστάσεις να ήταν δύσκολη η εξιχνίαση της υπόθεσης
(5) τις προσωπικές, οικογενειακές και οικονομικές του συνθήκες όπως αυτές περιλήφθηκαν στην Έκθεση του Γραφείου Ευημερίας αλλά και όπως αυτές επεξηγήθηκαν από τον συνήγορο του.
(6) τις συνθήκες διάπραξης των αδικημάτων που αφορούν κυρίως τον ερασιτεχνικό τρόπο δράσης
(7) το γεγονός ότι όλη η κλαπείσα περιουσία έχει επιστραφεί στον ιδιοκτήτη της μετά από σχετική υπόδειξη για το που αυτή βρισκόταν από πλευράς Κατηγορούμενου με αποτέλεσμα να μην υποστεί μόνιμη ζημιά ο ιδιοκτήτης της.
Έχω υπόψη μου, το καθήκον του Δικαστηρίου να προβαίνει στην αποτίμηση των μετριαστικών παραγόντων και να τους αποδίδει τη δέουσα βαρύτητα. Όπως επίσης έχω υπόψη μου, ότι το ίδιο πρέπει να γίνεται και με κάθε άλλο σχετικό παράγοντα ή στοιχείο, συμπεριλαμβανομένης και της αποτίμησης της σοβαρότητας του αδικήματος πάντοτε με αναφορά στην προβλεπόμενη από το νόμο ποινή, στις συνθήκες διάπραξης του αδικήματος και στα ελαφρυντικά στοιχεία που μπορεί να υπάρχουν. Για τη συμπλήρωση της διεργασίας απαιτείται στάθμιση όλων των πιο πάνω παραγόντων προκειμένου να καθοριστεί το είδος και το ύψος της ποινής η οποία αρμόζει να επιβληθεί στο δράστη του συγκεκριμένου αδικήματος. (Ιωάννου Σταύρος ν. Αστυνομίας. (2011) 2 Α.Α.Δ. 513).
Συνεκτιμώντας όλους τους πιο πάνω ελαφρυντικούς παράγοντες του κατηγορουμένου, κρίνω ότι αυτοί δεν είναι ικανοί έτσι ώστε να διαφοροποιήσουν το είδος της ποινής που θα επιβληθεί, το οποίο δεν μπορεί να είναι άλλο από ποινή στερητικής της ελευθερίας ιδίως λαμβάνοντας υπόψη την φύση των αδικημάτων που αυτός έχει διαπράξει.
Επαναλαμβάνω πως τα αδικήματα και οι περιστάσεις διάπραξης τους είναι ιδιαίτερα σοβαρά. Σε τέτοιες περιπτώσεις σοβαρών αδικημάτων όπου επιβάλλεται η επιβολή αυστηρών και αποτρεπτικών ποινών, οι προσωπικές συνθήκες του κατηγορουμένου είναι ήσσονος σημασίας (βλ. Μάριος Παναγιώτου v. Aστυνομίας (2001) 2 Α.Α.Δ. 540).
Συνυπολογίζοντας όλα τα πιο πάνω και ασκώντας τη μέγιστη δυνατή επιείκεια προς το πρόσωπο του κατηγορουμένου, επιβάλλονται σε αυτόν οι ακόλουθες ποινές:
1η Κατηγορία: Σε σχέση με το αδίκημα διάρρηξης αποθήκης ποινή φυλάκισης 10 μηνών.
2η Κατηγορία: Σε σχέση με το αδίκημα της κλοπής ποινή φυλάκισης 8 μηνών.
Οι ποινές φυλάκισης να συντρέχουν.
Έχοντας υπόψη μου τις πρόνοιες του άρθρου 3(2) του Νόμου 95/72 όπως τροποποιήθηκε από το Νόμο 186(1)/2003 και τις αρχές που έχει καθιερώσει η νομολογία για την αναστολή ποινών φυλάκισης (βλ. Γενικός Εισαγγελέας ν. Λουκάς Φανιέρος (1996) 2 Α.Α.Δ. 303 και Γενικός Εισαγγελέας ν. Ρομίνας Τζιαουχάρη (2005) 2 Α.Α.Δ. 161) θα προχωρήσω να εξετάσω κατά πόσο δικαιολογείται η αναστολή των ποινών φυλάκισης που επιβλήθηκαν στον κατηγορούμενο.
Θα πρέπει επίσης να αναφερθεί ότι στο στάδιο αυτό, σύμφωνα με τη νομολογία, οι περιστάσεις διάπραξης του αδικήματος και όλα τα ελαφρυντικά του κατηγορουμένου, επανεξετάζονται. Παραπέμπω στο κάτωθι απόσπασμα από την Δάφνη Αριστοδήμου v. Δημοκρατία, Ποιν. Έφεση Αρ. 121/2017, Ημερ. 21/09/2017, ECLI:CY:AD:2017:D311, ECLI:CY:AD:2017:D311:
«Ειδικά σε σχέση με τον έλεγχο του τρόπου άσκησης της εξουσίας του πρωτόδικου Δικαστηρίου αναφορικά με την αναστολή ποινής φυλάκισης, σε συνάρτηση με την κείμενη νομοθεσία, εναπόκειται στο Δικαστήριο που έχει την ευθύνη επιβολής της ποινής να λάβει υπόψη στην κάθε περίπτωση τις περιστάσεις της υπόθεσης και του δράστη με σκοπό να αποφασίσει κατά πόσο ενδείκνυται η αναστολή της εκτέλεσης της ποινής. Όπως αναφέρθηκε στην Ιωσήφ v. Δημοκρατίας (2012) 2 Α.Α.Δ. 930, αυτό συνεπάγεται την εκ νέου θεώρηση του αδικήματος και των προσωπικών περιστάσεων του κατηγορουμένου και την απόδοση «διπλής βαρύτητας» σ' όλους τους σχετικούς με το αδίκημα και τον αδικοπραγούντα παράγοντες - είτε επιβαρυντικούς είτε μετριαστικούς - οι οποίοι μπορούν να επηρεάσουν την απόφαση του δικαστηρίου για την αναστολή ή όχι της ποινής. Θεωρώ ότι κατά την εξέταση του ζητήματος, σημαντικό ερώτημα είναι κατά πόσο η ανασταλείσα ποινή θα αντικατοπτρίζει την αντικειμενική σοβαρότητα του αδικήματος και θα εξυπηρετήσει τους πολλαπλούς σκοπούς της τιμωρίας.»
Παρά το ότι υπάρχει λευκό ποινικό μητρώο, επισημαίνω ότι αδικήματα αυτής της φύσης πέρα του ότι είναι ιδιαίτερα σοβαρά, ευρίσκονται σε έξαρση, κάτι το οποίο επιτάσσει την αυστηρή αντιμετώπιση. Είμαι σε θέση να έχω δικαστική γνώση για τις εκρηκτικές διαστάσεις που έχουν λάβει αυτά τα αδικήματα ιδίως εντός της Επαρχίας Πάφου, από τον όγκο και την καθημερινή, θα έλεγα, συχνότητα διεκπεραίωσης τέτοιων υποθέσεων είτε μετά από παραδοχές είτε μετά από ακροαματική διαδικασία.
Δεν διαβλέπω κάποιο λόγο για τον οποίο θα πρέπει να ανασταλούν οι ποινές φυλάκισης που έχουν επιβληθεί στον Κατηγορούμενο αφού τέτοια απόφαση απεναντίας θα έστελνε λανθασμένα μηνύματα στην κοινωνία αλλά και στους επίδοξους παραβάτες.
Υπενθυμίζεται επίσης πως σε περιπτώσεις σοβαρών αδικημάτων οι προσωπικές περιστάσεις ενός Κατηγορούμενου είναι ήσσονος σημασίας που στην συγκεκριμένη περίπτωση σημειώνεται αλλά και τονίζεται πως το σύνολο των μετριαστικών του περιστάσεων έχουν ήδη ληφθεί σοβαρά υπόψη στον καθορισμό του τελικού ύψους της ποινής που του έχει επιβληθεί.
Σε σχέση με αιτήματα αναστολών ποινών φυλάκισης τα οποία είχαν τεθεί ενώπιον Πρωτόδικων Δικαστηρίων και απορρίφθηκαν σε περιπτώσεις διαρρήξεων και κλοπών αυτά έχουν πρόσφατα απασχολήσει το Εφετείο Κύπρου στις ποινικές Εφέσεις
ΙΩΑΝΝΗΣ ΦΙΛΙΠΠΙΔΗΣ v. ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ, Ποινική Έφεση Αρ.: 227/23, 20/3/2024 και ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ ΞΕΝΟΦΩΝΤΟΣ v ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ, Ποινική Έφεση Αρ.: 9/24, 19/07/2024 με το Εφετείο να επικυρώνει τις Πρωτόδικες Αποφάσεις και να τονίζει για ακόμα μια φορά την σοβαρότητα των συγκεκριμένων αδικημάτων και την ανάγκη επιβολής αποτρεπτικών ποινών για την αναχαίτιση τους.
Συνεπώς οι ποινές φυλάκισης που έχουν επιβληθεί στον Κατηγορούμενο θα έχουν άμεση ισχύ.
Η περίοδος έκτισης όμως μειώνεται κατά το χρονικό διάστημα κατά το οποίο ο Κατηγορούμενος τελεί σε προφυλάκιση στα πλαίσια της παρούσας υπόθεσης (βλ. Άρθρο 117 Ποινικής Δικονομίας Νόμου Κεφ. 155) ήτοι από τις 26.04.2024.
Στα πλαίσια επιβολής ποινής στην παρούσα υπόθεση λήφθηκε υπόψη και η υπόθεση Ε.Δ.Πάφου 5067/22.
Τα Τεκμήρια των υποθέσεων θα τύχουν της πιο κάτω διαχείρισης από την Αστυνομία:
2147/24: Aναφέρθηκε πως δεν υπάρχουν τεκμήρια για να τύχουν διαχείρισης.
5067/22: Τα τεκμήρια που αφορούν την 1η & 2η Κατηγορία να κατασχεθούν και καταστραφούν ενώ τα τεκμήρια που αφορούν την 3η Κατηγορία να επιστραφούν στους νόμιμους ιδιοκτήτες τους νοουμένου ότι προηγουμένως αυτά αναγνωριστούν. Eπίσης στον νόμιμο δικαιούχο του αφού προηγουμένως και αυτό αναγνωριστεί να επιστραφεί και ένα κινητό τηλέφωνο χρώματος μαύρου μάρκας LG το οποίο επίσης κρατείται στα πλαίσια της υπόθεσης.
(Υπ) ..............................
Ν. Φακοντής, Ε.Δ.
Πιστόν Αντίγραφο
Πρωτοκολλητής