ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΠΑΦΟΥ
Ενώπιον: Μ. Μυτίδη, Ε.Δ.
Αρ. Υπόθεσης: 1963/2020
ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΑΛΙΕΙΑΣ ΚΑΙ ΘΑΛΑΣΣΙΩΝ ΕΡΕΥΝΩΝ, μέσω Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας
Κατηγορούσα Αρχή
εναντίον
ΑΡΓΥΡΗ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ ΠΑΦΙΤΗ (Α.Δ.Τ [ ])
Κατηγορούμενου
Ημερομηνία: 28 Ιουνίου 2024
Εμφανίσεις:
Για την Κατηγορούσα Αρχή: κος Μενελάου Χ.
Για τον Κατηγορούμενο: κα Παπαδημήτρη Μ.
Κατηγορούμενος παρών
ΑΠΟΦΑΣΗ
Στην υπό κρίση υπόθεση ο κατηγορούμενος, με ενδιάμεση απόφαση του Δικαστηρίου ημερ. 16.04.24 κλήθηκε σε απολογία στις δυο από τις τέσσερις κατηγορίες που αντιμετώπιζε αρχικά σύμφωνα με το κατηγορητήριο ως τροποποιήθηκε την 09.01.24 και συγκεκριμένα:
1η κατηγορία: Άσκηση ερασιτεχνικής αλιείας χωρίς την προηγούμενη εξασφάλιση άδειας κατά παράβαση του άρθρου 2 και 3Β του περί Αλιείας Νόμου Κεφ.135 και του Κανονισμού 12 και 17(β) των περί Αλιείας Κανονισμών του 1990 ως έχουν τροποποιηθεί
4η κατηγορία: Παράλειψη παρουσίασης χωρίς εύλογη αιτία για εξέταση και κατάθεση στο Τμήμα Αλιείας και Θαλασσίων ερευνών κατά παράβαση του άρθρου 5(1) και 5(4) του Περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου ΚΕΦ. 155, ως έχει τροποποιηθεί μέχρι σήμερα.
Για σκοπούς απόδειξης των κατηγοριών η κατηγορούσα αρχή προσκόμισε ένα και μοναδικό μάρτυρα ήτοι τον Αργύρη Παναγόπουλο επιθεωρητή αλιείας (ΜΚ.1). Παραθέτω συνοπτικά τη μαρτυρία του
ΜΚ.1
Ο ΜΚ.1 αναφέρθηκε στα καθήκοντα του στο Τμήμα Αλιείας και Θαλασσίων Ερευνών (εφεξής Τ.Α.Θ.Ε) και στη συνέχεια αναγνώρισε τον κατηγορούμενο στο εδώλιο. Αναγνώρισε γραπτή κατάθεση που έδωσε στα πλαίσια διερεύνησης της παρούσας υπόθεσης το περιεχόμενο της οποίας και υιοθέτησε και στη συνέχεια κατέθεσε ως Τεκμήριο 1. Σε αυτή γίνεται αναφορά στα γεγονότα που περιβάλλουν την όλη υπόθεση και τις ενέργειες στις οποίες προέβηκε ο ίδιος και άλλοι συνάδελφοι του κατά το χρόνο που έλαβαν χώρα τα όσα εξιστορεί. Συγκεκριμένα είχε μεταβεί με τον συνάδελφο του Λ. Χριστοδούλου στην περιοχή των Τζιονιών του Ακάμα για προγραμματισμένη περιπολία. Εκεί βρίσκονταν ακόμα δυο συνάδελφοι τους με τους οποίους είχαν συνεννοηθεί να συναντηθούν επιτόπου. Σε κάποια στιγμή και ενώ βρίσκονταν με τον Χριστοδούλου σε υπηρεσιακό όχημα είδαν να έρχεται από την αντίθετη κατεύθυνση ένα άλλο όχημα το οποίο αποφάσισαν να ανακόψουν για έλεγχο. Έτσι του απέκοψαν μερικώς το δρόμο και όταν το όχημα αυτό τους πλησίασε, έκαναν νόημα στον οδηγό με τα φανάρια τους να σταματήσει με τον τελευταίο να συμμορφώνεται. Τότε τον πλησίασαν πεζοί, και έχοντας ανά χείρας τις υπηρεσιακές ταυτότητες τους, ενημέρωσαν τον οδηγό ότι ήταν επιθεωρητές του τμήματος αλιείας και πως προτίθοντο να διενεργήσουν έλεγχο στο όχημα του. Διαπίστωσαν ότι υπήρχε ακόμα ένα πρόσωπο ως συνοδηγός. Μετά τα πιο πάνω ο οδηγός του άλλου οχήματος άρχισε να φωνάζει και βγήκε έξω μαζί με το συνοδηγό. Στο διάστημα αυτό ο μάρτυρας πρόσεξε ότι στο πίσω μέρος του οχήματος υπήρχαν αλιευτικά εργαλεία και σύνεργα ψαρέματος όπως ψαροντούφεκο, πέδιλα και μάσκα θαλάσσης, και όταν ρώτησε σχετικά τον κατηγορούμενο ανέφερε ότι ήταν δικά του. Κατόπιν ο μάρτυρας τον πληροφόρησε ότι είχε εύλογη υποψία ότι αλίευε με ψαροντούφεκο και τη χρήση προβολέα και πως θα έπρεπε να διενεργήσει έλεγχο. Ο κατηγορούμενος συνέχισε να είναι αντιδραστικός και φωνάζοντας ανέφερε ότι δεν μπορούν να τον ελέγξουν και πως δεν ψάρευε τη νύχτα αλλά τη μέρα. Επίσης τους ανέφερε επί λέξη «Κάμετε τη δουλειά σας, γράψετε με και εννά δείτε». Αργότερα κατέφθασαν στο μέρος και οι άλλοι δυο συνάδελφοι του μάρτυρα οπόταν και ο κατηγορούμενος συμμορφώθηκε και επέτρεψε τον έλεγχο του οχήματος του.
Κατά τη διενέργεια του ελέγχου εντοπίστηκαν και παραλήφθηκαν ένα ψαροντούφεκο, ένα φανάρι, ένα ζευγάρι πέδιλα, μια μάσκα θαλάσσης, ένας αναπνευστήρας μάσκας και λίγα ψάρια. Τότε ο ΜΚ.1 του επέστησε την προσοχή του στο νόμο και τον πληροφόρησε ότι θα καταγγελόταν για το αδίκημα της αλιείας με τη χρήση ψαροντούφεκου ως και για κατοχή και μεταφορά ψαροντούφεκου μετά τη δύση του ηλίου. Τον ενημέρωσε επίσης ότι για το αδίκημα αυτό θα έπρεπε να πληρώσει πρόστιμο €500.
Στη συνέχεια του έλαβε τα στοιχεία ταυτότητας και της διεύθυνσης διαμονής του. Ο κατηγορούμενος του ανέφερε ότι το άλλο πρόσωπο ήταν ο γιος του και ότι αυτός δεν ψάρευε. Στη συνέχεια του παρέδωσε το έντυπο ενημέρωσης αδικήματος με αρ. 4802 και με το οποίο τον καλούσε στα γραφεία του τμήματος αλιείας για να κατηγορηθεί. Μέχρι και σήμερα δεν το έχει πράξει ο κατηγορούμενος και ούτε πλήρωσε το πρόστιμο.
Κατά το υπόλοιπο μέρος της κυρίως εξέτασης του ο μάρτυρας κατέθεσε ως Τεκμήριο 2 το έντυπο ενημέρωσης αδικήματος για το οποίο κάνει αναφορά στη γραπτή του κατάθεση. Εξήγησε ότι αυτό εκδίδεται όταν υπάρχει εύλογη υποψία για παράνομη αλιευτική δραστηριότητα και δίδεται στον ψαρά που διέπραξε την παρανομία. Σε αυτό ορίζεται ημερομηνία κατά την οποία το πρόσωπο στο οποίο εγχειρείται πρέπει να προσέλθει στα γραφεία του τμήματος αλιείας και θαλασσίων ερευνών (Τ.Α.Θ.Ε) και να δώσει κατάθεση για τα όσα του προσάπτονται. Αναλόγως των όσων λεχθούν από μέρους του προχωρά και τυχόν παραπέρα διαδικασία. Το εν λόγω έντυπο υπογράφεται από τον ίδιο και τον κατηγορούμενο. Ο τελευταίος δεν προσήλθε για κατάθεση κατά την ημέρα που αναγράφεται στο τεκμήριο 2. Στην συνέχεια κατέθεσε ως Τεκμήριο 3 το έντυπο με τίτλο «Κατάθεση του Τ.Α.Θ.Ε» το οποίο ως ανέφερε περιλαμβάνει τις κατηγορίες και κενό χώρο στον οποίο θα καταγραφούν τα όσα τυχόν αναφέρει το πρόσωπο που καλείται για κατάθεση. Τα αλιευτικά εργαλεία βρίσκονται στην αποθήκη του γραφείου στην Πάφο, ενώ τα ψάρια δεν κρίθηκε αναγκαίο να κατασχεθούν
Λόγω του ότι ο κατηγορούμενος δεν προσήλθε για κατάθεση ετοίμασε άλλο έντυπο ήτοι την επιστολή επιβολής ποινής όπου καθορίζεται το χρηματικό πρόστιμο και το οποίο προσπάθησε να του παραδώσει δια χειρός στην περιοχή της Πόλεος Χρυσοχούς. Όταν μετέβηκε εκεί του εξήγησε προφορικά την κατάσταση και του είπε ότι ήταν επιβαρυντικό για τον ίδιο ότι δεν προσήλθε για κατάθεση και πως θα μπορούσε να το πράξει στα γραφεία της Πόλης Χρυσοχούς αλλά και πάλι αρνήθηκε. Όταν του έδωσε το έντυπο αυτός άρχισε να φωνάζει, το τσαλάκωσε και το πέταξε. Στο μάρτυρα δεν επετράπηκε να καταθέσει το εν λόγω έντυπο με το Δικαστήριο να κάνει αποδεκτή την ένσταση της συνηγόρου υπεράσπισης επί τω ότι ήταν αντίγραφο και με τις περαιτέρω εξηγήσεις που δόθηκαν από το μάρτυρα διαφάνηκε ότι το πρωτότυπο ήταν διαθέσιμο στη Λευκωσία απ’ όπου μπορούσε να προσκομιστεί. Συνεχίζοντας ανέφερε ότι αρχικώς στον κατηγορούμενο είχε επιβληθεί πρόστιμο €500 και μετά τροποποιήθηκε σε €650. Τούτο καθότι διαπιστώθηκε στο μεσοδιάστημα ότι δεν ήταν κάτοχος άδειας αλιείας με ψαροντούφεκο για το έτος 2017.
Αντεξεταζόμενος ανέφερε ότι η περιοχή του Ακάμα θεωρείται τόσο από το τμήμα του όσο και από το τμήμα Θήρας ως «ζώνη υψηλού κινδύνου» για παράνομη αλιεία και λαθροθηρία. Όταν εντοπίζεται κάποιο όχημα εκεί τη νύχτα, τότε θεωρείται ότι αυτό είναι κυβερνητικό και σε αντίθετη περίπτωση τότε είναι δυνατό να ενέχεται σε παράνομη δραστηριότητα. Οπότε και πρέπει να ελεγχθεί. Ήταν η θέση του ότι μπορούσε να το ανακόψει και να το ελέγξει με δεδομένο ότι ήταν νύχτα και περί ώρα 10:00 το βράδυ. Τα φώτα του τα διέκρινε από απόσταση ενός χιλιομέτρου περίπου εφόσον ως ανέφερε ήταν σκοτάδι και ακόμα και ένα φανάρι είναι ορατό από απόσταση 10 χιλιομέτρων. Διευκρίνισε ότι δεν θεώρησε ότι ήταν ύποπτος ο οδηγός με το που είδε τα φώτα του αυτοκινήτου του. Δέχθηκε ότι δεν είδε τον κατηγορούμενου ούτε να ψαρεύει, ούτε να εξέρχεται από τη θάλασσα ούτε να βρίσκεται στην παραλία. Το όχημα του οδηγείτο σε χωμάτινο δρόμο και σε ένα χιλιόμετρο περίπου απόσταση από τη θάλασσα. Όταν εντόπισε τον αλιευτικό εξοπλισμό τότε είχε «απτά στοιχεία» ότι διέπραξε παρανομία αφού ακόμα και η μεταφορά και κατοχή ψαροντούφεκου απαγορεύεται. Διερωτήθηκε τι γύρευε στις 10 η ώρα το βράδυ στον Ακάμα με τέτοιο εξοπλισμό.
Δεν ζήτησε τα στοιχεία του γιου του ούτε και έκρινε σκόπιμο να του πάρει κατάθεση αποδεχόμενος της θέση του κατηγορούμενου ότι είχε έρθει μαζί του για παρέα. Επιπλέον και για το λόγο ότι ο ίδιος ήταν πεπεισμένος ότι ψάρευε νύχτα και δεν θεωρούσε ότι ο γιος του κατηγορούμενου θα του έλεγε κάτι διαφορετικό. Επέμενε ότι ο κατηγορούμενος του ανέφερε ότι είχε πάει ψάρεμα τη μέρα και όχι τη νύχτα. Ουδέποτε του ανέφερε ότι ήταν κτυπημένος με σπασμένο ζυγωματικό, και ως εκ τούτου δεν μπορούσε να ψαρέψει, ή ότι είχε νοσηλευτεί σε νοσοκομείο ή ότι προσφέρθηκε να του δώσει ιατρικά πιστοποιητικά. Ήταν επίσης η θέση του ότι ο κατηγορούμενος του ανέφερε ότι το ψαροντούφεκο ήταν δικό του. Δεν έλεγξε αν ήταν σε λειτουργία όμως υπήρχαν δεξιά και αριστερά στην κάσια του αυτοκινήτου ψάρια χτυπημένα από ψαροντούφεκο, τα οποία ως ανέφερε δεν γνώριζε ποιος τα χτύπησε. Αυτά ήταν περίπου 3 ή 4 και δεν ήταν μέσα σε κουβά αλλά εντός της κάσιας δίπλα από τα αλιευτικά του εργαλεία. Δεν παρέλαβε τα ψάρια και τα άφησε του κατηγορούμενου να τα καταναλώσει. Ως ανέφερε σε άλλο σημείο της αντεξέτασης του είναι κάτι που γίνεται συχνά. Για τον ίδιο δεν θεωρήθηκε απαραίτητο να παραλάβει τα ψάρια. Αρνήθηκε κατ’ επανάληψη υποβολές ότι δεν υπήρχαν ψάρια αναφέροντας ότι δεν είχε οποιοδήποτε λόγο να πει ψευδώς ότι υπήρχαν.
Το ύψος του προστίμου δεν το αποφάσισε εκείνη τη στιγμή, εφόσον θα πρέπει πρώτα να ολοκληρωθεί η διαδικασία της κατάθεσης για να αποκρυσταλλωθούν και οι καταγγελίες. Μετά από δυο μέρες που έγινε σχετικός έλεγχος διαπιστώθηκε ότι δεν ήταν κάτοχος άδειας ο κατηγορούμενος και έτσι το πρόστιμο ανήλθε στα €650. Εξήγησε ότι το ποσό των €500 που του ανέφερε αρχικά αφορούσε μόνο το αδίκημα της αλιείας με ψαροντούφεκο κατά τη διάρκεια της νύχτας. Το έντυπο ενημέρωσης αδικήματος του το έδωσε το ίδιο βράδυ που τον ανέκοψαν και το είχε συμπληρώσει ο ίδιος επιτόπου. Επέμενε ότι εκείνη την ώρα δεν επέβαλε κάποιο πρόστιμο στον κατηγορούμενο. Όταν καταβληθεί το πρόστιμο τότε εκδίδεται το έντυπο F18, ενώ η επιβολή του προστίμου γίνεται με επιστολή.
Το εξώδικο εκδόθηκε στις 10:35. Στο κενό χώρο που υπάρχει στο τεκμήριο 3 καταγράφεται οτιδήποτε λεχθεί από τον κατηγορούμενο. Μετά τη γραπτή κατάθεση αποφασίζεται κατά πόσο υφίσταται παρανομία και αναλόγως επιβάλλεται πρόστιμο. Το ύψος αυτού κάποιες φορές αποφασίζεται από τη Διευθύντρια του Τ.Α.Θ.Ε. Η θέση του ήταν ότι η ημερομηνία πάνω δεξιά που φέρει το τεκμήριο 2 είναι 23.06.17 και όχι 25.06. Αρνήθηκε ότι τράβηξε από τη φανέλα τον κατηγορούμενο καθώς και ότι ο γιος του του φώναξε να προσέχει γιατί ήταν κτυπημένος.
Αυτή ήταν η υπόθεση για την κατηγορούσα αρχή.
Το Δικαστήριο στη βάση της πιο πάνω μαρτυρίας κάλεσε, όπως έχει λεχθεί, τον κατηγορούμενο σε απολογία μόνο στην 1η και την 4η κατηγορία ενώ τον απάλλαξε και αθώωσε από τις κατηγορίες της αλιείας με χρήση ψαροντούφεκου κατά τη διάρκεια της νύχτας (2η κατηγορία) και της αλιείας με χρήση φωτεινών πηγών (3η κατηγορία).
Μετά την εξέλιξη αυτή ο κατηγορούμενος επέλεξε να καταθέσει ενόρκως και παραθέτω συνοπτικά τη μαρτυρία του.
Μαρτυρία Κατηγορούμενου
Κατά την κυρίως εξέταση του αναγνώρισε και υιοθέτησε το περιεχόμενο γραπτής δήλωσης που ετοίμασε και η οποία κατατέθηκε ως Τεκμήριο 4. Σύμφωνα με τα όσα περιλαμβάνονται σε αυτή, ο ίδιος στις 23.06.2017 είχε μεταβεί με το γιο του στη θαλάσσια περιοχή του. Αμφότεροι έχουν ως χόμπι το ψάρεμα, όμως τη συγκεκριμένη μέρα ο ίδιος δεν ψάρεψε αλλά είχε πάει ως συντροφιά του γιού του. Ήταν αδύνατον να βουτήξει στη θάλασσα και να ψαρέψει με ψαροντούφεκο λόγω σοβαρού τραυματισμού που είχε λίγο καιρό προηγουμένως και από τον οποίο δεν είχε ακόμα αναρρώσει ώστε να μπορεί να μπει κάτω από το νερό. Οι τραυματισμοί του προήλθαν από περιστατικό ξυλοδαρμού που υπέστηκε την 01.04.2017 και τον ταλαιπωρούσαν μέχρι το καλοκαίρι του 2018. Μετά που προβαίνει σε επιγραμματική αναφορά τους, αναφέρει ότι είχε διαμετακομιστεί αρχικά στο ΓΝ. Πάφου, και μετά στο Γ.Ν Λεμεσού και Λευκωσίας, Μεταξύ άλλων είχε υποστεί κάταγμα στο πρόσωπο και συνεπώς ήταν αδύνατο να αντέξει την πίεση του νερού. Μετά που τέλειωσε το ψάρεμα ο γιος του, έκατσαν για λίγο στη θάλασσα να ξεκουραστεί, έφαγαν κάτι και όταν νύχτωσε ξεκίνησαν για την επιστροφή.
Κατά την επιστροφή ανακόπηκαν από λειτουργούς του Τ.Α.Θ.Ε και ο ΜΚ.1 του συμπεριφερόταν πολύ άσχημα και τον έσπρωχνε. Επίσης τον τράβηξε από τη φανέλα. Ο ίδιος δεν είχε αντιδράσει στον έλεγχο αλλά η συμπεριφορά του ήταν άσχημη. Τότε παρενέβηκε ο γιος του, ο οποίος και είπε στον ΜΚ.1 να μην τον σπρώχνει γιατί ήταν τραυματισμένος. Εντούτοις ο τελευταίος δεν το καταλάβαινε. Στην κάσια του αυτοκινήτου του δεν υπήρχαν ψάρια. Μετά από 2 με 3 μέρες ο ΜΚ.1 τον επισκέφθηκε στο Λατσί όπου του ζήτησε να υπογράψει κάποιο έντυπο και ότι έπρεπε να πληρώσει κάποιο πρόστιμο. Το υπέγραψε και του ανέφερε ξανά ότι δεν ψάρευε ο ίδιος λόγω του προβλήματος υγείας που είχε. Θεώρησε το θέμα λήξαν και δεν του εξηγήθηκε ότι έπρεπε να πάει στο γραφείο του Τ.Α.Θ.Ε για κατάθεση. Το έντυπο δεν το κράτησε εφόσον ήταν με την εντύπωση ότι το θέμα είχε λήξει. Μετά από τρία χρόνια έλαβε το κατηγορητήριο για την υπόθεση.
Στο υπόλοιπο μέρος της κυρίως εξέτασης του ανέφερε ότι η νοσηλεία του ήταν συνολικά για οχτώ μέρες. Από τους τραυματισμούς του ταλαιπωρήθηκε πολύ και μέχρι τώρα έχει προβλήματα με την όραση και τα αφτιά του, ενώ έχει και σπασμένο διάφραγμα. Για να μπορεί να σηκώνεται από το κρεββάτι κάποιος έπρεπε να τον βοηθά. Ο γιος του είχε αναφέρει στον ΜΚ.1 ότι ήταν αυτός που είχε βουτήξει στη θάλασσα. Ήταν ακόμα η θέση του ότι ο ΜΚ.1 τον πήγε πίσω από το αυτοκίνητο και του είπε εμπιστευτικά ότι έπρεπε να ήταν έντονος μαζί του γιατί ήταν παρόντες οι «μαστόροι» του και έπρεπε να δείξει πρόσωπο. Στη συνέχεια ο ΜΚ.1 του είπε ότι πρέπει να έρθει στο Τ.Α.Θ.Ε στο Λατσί για να δώσει κατάθεση αν και ο ίδιος του έλεγε ότι δεν είχε μπει καθόλου στη θάλασσα. Μετά από δυο με τρεις μέρες, ο ΜΚ.1 μαζί με κάποιο κο Κόκκινο μετέβηκε στο Λατσί και τον βρήκε έχοντας άσχημες διαθέσεις και του φώναζε να πληρώσει τα €750 πρόστιμο. Τον πίεσε και υπόγραψε κάποιο χαρτί που έγραφε ότι τον βρήκε στον Ακάμα. Στην κάσια του διπλοκάμπινου είχε το ψαροντούφεκο του γιού του, μάσκα, πέδιλα, και ένα υποβρύχιο φαναράκι τα οποία και κατασχέθηκαν. Η αξία του εξοπλισμού ανέρχεται σε €500, αφού όπως του ανέφερε ο γιος του ήταν καινούρια.
Στη συνέχεια ο μάρτυρας και με άδεια του Δικαστηρίου κατέθεσε σετ αντίγραφα ιατρικών πιστοποιητικών αναφορικά με τους τραυματισμούς που υπέστηκε ως τεκμήριο 5 και ένα πρωτότυπο ως τεκμήριο 6.
Κατά την αντεξέταση του υποστήριξε ότι από το 2017 λόγω της συμπεριφοράς του ΜΚ.1 δεν ξαναπήγε θάλασσα. Του άρεσε να ψαρεύει με ψαροντούφεκο και καλάμι. Ερωτώμενος αν είχε εκδώσει ποτέ του ερασιτεχνική άδεια αλιείας απάντησε καταφατικά και μετά που έλεγξε το κινητό του τηλέφωνο είπε ότι είχε την 25.01.2021. Κατά το 2017, εξ’ όσων θυμόταν δεν ήταν κάτοχος τέτοιας άδειας. Είχε όμως τότε ψαροντούφεκο το οποίο έκανε δώρο στα παιδιά του. Αυτό που κατασχέθηκε από τους λειτουργούς του Τ.Α.Θ.Ε δεν ήταν δικό του. Αρνήθηκε ότι δήλωσε στον ΜΚ.1 ότι ήταν ο ίδιος που ψάρευε και όχι ο γιος του και αν έτσι είχαν τα πράγματα θα αναλάμβανε τις ευθύνες του και δεν πηγαινοερχόταν στα Δικαστήρια. Ήταν η ίδια η θέση του και όταν του επισημάνθηκε ότι τα τραύματα που υπέστηκε ήταν πριν από περίπου δυο μήνες από το συμβάν. Οι τραυματισμοί του ήταν τόσο σοβαροί που ο γιατρός που τον εξέτασε στις Πρώτες Βοήθειες ανέφερε ότι ήταν από θαύμα που ζούσε. Στον Ακάμα έμειναν με το γιο του για τέσσερις περίπου ώρες. Δεν είχε πρόθεση να πάει αλλά το έπραξε για το χατίρι του γιού του που ήρθε να τον δει.
Κατά τον έλεγχο από τον ΜΚ.1 του ανέφερε ότι δεν είχε βουτήξει στη θάλασσα και πως τα ρούχα του ήταν στεγνά. Πρόσθεσε πως ο ένας εκ των συναδέλφων του είπε στον ΜΚ.1 να τον αφήσει για είναι αθώος, όμως συνέχισε να τον τραβά από τη φανέλα και τον κατέβασε από το αυτοκίνητο. Στην υπόδειξη του τεκμηρίου 2 ανέφερε ότι ήταν το έντυπο που του έφερε ο κος Παναγόπουλος στο Λατσί μετά από 2 με 3 μέρες από το συμβάν και τον έβαλε να το υπογράψει. Επ’ αυτού αναγνώρισε την υπογραφή του. Δεν ήταν σε θέση να γνωρίζει αν με αυτό το χαρτί τον καλούσε να δώσει κατάθεση, κάτι για το οποίο πληροφορήθηκε προφορικά το επίμαχο βράδυ. Όταν ο ΜΚ.1 του παρέδωσε το σχετικό έντυπο του πρότεινε να πληρώσει τα μισά λεφτά «για να τη βγάλει καθαρός». Δεν πήγε να δώσει κατάθεση γιατί μετά που υπόγραψε το τεκμήριο 2 θεώρησε ότι το θέμα έληξε. Όταν έλαβε το έντυπο το έβαλε στην πόρτα του αυτοκινήτου του και δεν θυμάται τι απέγινε. Από το τμήμα Αλιείας δεν θυμόταν να είχε παραλάβει άλλη επιστολή.
Αυτή ήταν και η υπόθεση για την Υπεράσπιση
Αγορεύσεις
Αγορεύοντας η κα Παπαδημήτρη υποστήριξε ότι ο μάρτυρας για την κατηγορούσα αρχή ήταν εχθρικός, εκδικητικός και εμπαθής προς τον κατηγορούμενο και ήταν έκδηλη η προσπάθεια του να πετύχει καταδίκη. Σχολίασε ιδιαίτερα το γεγονός ότι ενώ αμφισβητήθηκε ότι υπήρχαν ψάρια στο όχημα του κατηγορούμενου εντούτοις δεν προσκομίστηκε τέτοια μαρτυρία, είτε τα ίδια τα ψάρια είτε φωτογραφία τους, ούτε και προσήλθε οποιοσδήποτε άλλος μάρτυρας για να επιβεβαιώσει τα λεγόμενα του ΜΚ.1. Αποτέλεσε θέση της ότι ο έλεγχος που διενεργήθηκε από τον ΜΚ.1 ήταν παράνομος εφόσον δεν υπήρχε εύλογη υποψία ότι είχε διαπράξει κάποιο αδίκημα. Υποστήριξε επίσης ότι ο ΜΚ.1 ήταν προαποφασισμένος για τέτοια υποψία ως εκ της παρουσίας του οχήματος στην περιοχή του Ακάμα και μόνο. Όπως ο ίδιος παραδέχθηκε δεν είδε τον κατηγορούμενο να ψαρεύει ούτε να είναι κοντά στη θάλασσα.
Σε σχέση με την 4η κατηγορία αποτέλεσε εισήγηση της ότι ναι μεν δεν προσήλθε στο Τ.Α.Θ.Ε για να δώσει κατάθεση ο κατηγορούμενος, όμως αφ’ ης στιγμής ο ΜΚ.1 τον αναζήτησε και του αναφέρθηκε από τον κατηγορούμενο ποιες ήταν οι θέσεις του τότε εξέλιπε η αναγκαιότητα για φυσική παρουσία του στα γραφεία του τμήματος.
Από την άλλη ο κος Μενελάου ανέφερε ότι ενώπιον του Δικαστηρίου υπάρχει ικανοποιητική περιστατική μαρτυρία για καταδίκη του κατηγορούμενου στο αδίκημα της πρώτης κατηγορίας ενώ για την 4η κατηγορία τα πράγματα είναι εντελώς ξεκάθαρα. Κάλεσε το Δικαστήριο να αποδεχθεί τη μαρτυρία του ΜΚ.1 και να απορρίψει αυτή του κατηγορούμενου.
Είναι υπόψη του Δικαστηρίου όλα όσα αναφέρθηκαν στις προφορικές αγορεύσεις των συνηγόρων και δεν χρειάζεται να τα επαναλάβω αυτολεξεί. Ιδιαίτερη αναφορά θα γίνει όπου αυτό κριθεί απαραίτητο κατωτέρω.
Μη αμφισβητούμενα ή κοινώς αποδεκτά γεγονότα
Όπως διαφάνηκε από την εκδίκαση της παρούσας υπόθεσης, υπήρξαν αρκετοί ισχυρισμοί που δεν έτυχαν αμφισβήτησης και αποτέλεσαν ουσιαστικά κοινό έδαφος. Είναι καλά νομολογημένο ότι το Δικαστήριο μπορεί να καταλήξει σε ευρήματα επί γεγονότων που εμφανίζονται μη αμφισβητούμενα δια των χειρισμών των διαδίκων κατά την ακρόαση[1]. Η ανάγκη αξιολόγησης μαρτυρίας υφίσταται μόνο επί των επίδικων γεγονότων όπου παρουσιάζονται διιστάμενες εκδοχές και το Δικαστήριο προβαίνει σε αξιολόγηση τους ώστε να καταλήξει σε ευρήματα[2]. Τα κύρια γεγονότα που αποτελούν κοινό έδαφος έχουν ως ακολούθως:
α) Η ιδιότητα του ΜΚ.1 ως επιθεωρητής αλιείας στην επαρχία Πάφου,
β) Στις 23.06.2017 περί ώρα 22:00 ο ΜΚ.1 βρισκόταν με κάποιο συνάδελφο του σε περιπολία στην περιοχή Ακάμα. Στη διάρκεια αυτής εντόπισαν ένα όχημα του οποίου οδηγός ήταν ο κατηγορούμενος και συνοδηγός ο υιός του.
β) Στο όχημα αυτό διενεργήθηκε έλεγχος και εντοπίστηκαν ένα ζευγάρι πέδιλα, μία μάσκα θαλάσσης, ένα ψαροντούφεκο και ένα φανάρι τα οποία κατασχέθηκαν μετά το πέρας της έρευνας.
γ) Ο MK.1 συνάντησε τον κατηγορούμενο στο Λατσί της επαρχίας Πάφου μετά από 2 με 3 μέρες και του παρέδωσε κάποιο έντυπο.
δ) Ο κατηγορούμενος δεν προσήλθε στα γραφεία του Τ.Α.Θ.Ε για να δώσει κατάθεση
ε) Ο κατηγορούμενος 2,5 μήνες περίπου πριν το συμβάν έπεσε θύμα ξυλοδαρμού και υπέστη τραυματισμούς για τους οποίους χρειάστηκε να νοσηλευτεί.
ζ) Το τεκμήριο 2 φέρει την υπογραφή του κατηγορούμενου ως παραλήπτη και του ΜΚ.1 ως παραδίδων.
η) Δεν παρουσιάστηκε οποιαδήποτε άδεια ερασιτεχνικής αλιείας για το έτος 2017
Για όλα τα πιο πάνω προβαίνω σε ανάλογα ευρήματα
Αξιολόγηση μαρτυρίας
Παρακολούθησα με μεγάλη προσοχή τους μάρτυρες ενόσω έδιναν μαρτυρία ενώπιον μου και είχα την ευκαιρία να παρατηρήσω τόσο τον τρόπο με τον οποίο αυτοί απαντούσαν στις διάφορες ερωτήσεις που τους τέθηκαν όσο και την εν γένει συμπεριφορά τους στο εδώλιο του μάρτυρα.
Περαιτέρω, λαμβάνω υπόψη μου το περιεχόμενο τόσο της προφορικής τους μαρτυρίας όσο και της έγγραφης μαρτυρίας που κατατέθηκε στο Δικαστήριο και έχω υπόψη μου και τις αρχές της νομολογίας αναφορικά με την κρίση της αξιοπιστίας ενός μάρτυρα[3]. Διατηρώ επίσης υπόψιν μου και την αρχή ότι ένας μάρτυρας μπορεί να γίνει πιστευτός είτε εξ’ ολοκλήρου είτε μερικώς[4], και ότι η επιλεκτική αποδοχή μέρους της μαρτυρίας ενός μάρτυρα δεν είναι επιλήψιμη[5], αρκεί αυτό να δικαιολογείται και να επεξηγείται, διαφορετικά μπορεί να οδηγήσει σε επιτυχία τυχόν έφεσης λόγω εσφαλμένης καθοδήγησης[6]. Έχω επίσης κατά νου, πως δεν είναι σπάνιο κάποιοι μάρτυρες να έχουν ιδιαίτερη ικανότητα στο να προβάλλουν μια τελείως διαφορετική εικόνα από εκείνη που πραγματικά τους χαρακτηρίζει (βλ. κατ' αναλογία, Χριστοφή ν. Ζαχαριάδη (2002) 1(Α) Α.Α.Δ. 401, 406), αλλά και διότι κάποιες συμπεριφορές στο εδώλιο του μάρτυρα μπορεί να ορμώνται από πλειάδα αιτιών, χωρίς αναγκαστικώς αυτές να εκπορεύονται από διάθεση ψεύδους ή παραπλάνησης. Πολύ σημαντική παράμετρος που χρήζει αναφοράς είναι ότι η αξιολόγηση της μαρτυρίας δεν περιορίζεται αποκλειστικώς στην ατομική κρίση της αξιοπιστίας κάθε μάρτυρα ξεχωριστά, αλλά συνεκτιμάται, διερευνάται και αντιπαραβάλλεται με το σύνολο της προσαχθείσας μαρτυρίας[7].
Αξιολόγηση ΜΚ.1
Ο λειτουργός του κατήγορου μου άφησε πολύ θετική εντύπωση. Οι θέσεις του ανταποκρίνονται και επιβεβαιώνονται μέσα από τη γραπτή του κατάθεση καθώς και σε κάποιο βαθμό από τα λεγόμενα του κατηγορούμενου. Δεν διαπίστωσα οποιοδήποτε προσπάθεια να παραποιήσει τα γεγονότα ώστε να βοηθήσει την υπόθεση της κατηγορούσας αρχής μα ούτε και προέκυψε μέσα από την μακρά αντεξέταση του να είχε οποιοδήποτε λόγο ή κίνητρο να πράξει κάτι τέτοιο. Η μαρτυρία του χαρακτηρίζεται από σαφήνεια, θετικότητα και ειλικρίνεια. Απαντούσε με ευθύτητα και χωρίς περιστροφές στα ερωτήματα που του θέτονταν και δεν υπέπεσε σε αντιφάσεις ικανές να κλονίσουν την αξιοπιστία του. Θεωρώ ότι περιέγραψε με ενάργεια στο Δικαστήριο τι είδε και έπραξε κατά την 23.06.2017, αλλά και στις ενέργειες που προέβηκε σε σχέση με την διερεύνηση της υπόθεσης. Από την όλη στάση και συμπεριφορά του στο εδώλιο έδωσε την εικόνα ενός αμερόληπτου λειτουργού που επιτέλεσε με ακριβοδίκαιο τρόπο τα καθήκοντα του.
Δεν συμμερίζομαι τη θέση της κας Παπαδημήτρη για εμπάθεια ή προκατάληψη προς το πρόσωπο του κατηγορούμενου. Είναι πράγματι γεγονός ότι αναφέρθηκε σε πιθανή καταγγελία του υιού του κατηγορούμενου σε απάντηση στην υποβολή της συνηγόρου του κατηγορούμενου ότι ήταν αυτός που ψάρευε την επίμαχη ημερομηνία. Τούτη όμως η αναφορά του, αν και ατυχής δεν θεωρώ ότι αλλοιώνει την κατά τ’ άλλα πολύ θετική εικόνα που άφησε στο Δικαστήριο.
Αβάσιμη θεωρώ και την εισήγηση πως ο έλεγχος που διενεργήθηκε στο όχημα που οδηγούσε ο κατηγορούμενος ήταν παράνομος. Το άρθρο 7 του Κεφ. 135, ως ίσχυε κατά τον ουσιώδη χρόνο, δίδει εξουσία, μεταξύ άλλων, σε λειτουργό του Τ.Α.Θ.Ε όπως (έμφαση δική μου):
7(α) να εισέρχεται εντός οποιασδήποτε ιδιοκτησίας, εκτός από κατοικία, κατά τη διάρκεια της ημέρας ή να ανακόπτει οποιοδήποτε όχημα ή να επιβιβάζεται σε οποιοδήποτε πλοίο και να ερευνά την ιδιοκτησία, το όχημα ή το πλοίο και να εξετάζει οποιοδήποτε αλίευμα, εξοπλισμό, εργαλείο, ή άλλη συσκευή ή υλικό το οποίο δύναται να χρησιμοποιηθεί για την αλιεία ιχθύων και να μετρά οποιοδήποτε αλιευτικό δίκτυ που βρίσκεται εντός της ιδιοκτησίας του οχήματος ή του πλοίου αυτού.
(β) Να κατάσχει και κατακρατεί, ενώ εκκρεμεί απόφαση για αυτό, οποιοδήποτε σκάφος, αλίευμα, εξοπλισμό, εργαλείο ή άλλη συσκευή ή υλικό ή οποιοδήποτε άλλο αντικείμενο, το οποίο χρησιμοποιείται ή το οποίο δύναται να χρησιμοποιηθεί κατά παράβαση του Νόμου αυτού ή οποιωνδήποτε Κανονισμών που γίνονται δυνάμει αυτού:
Νoείται ότι τo αλίευμα δύvαται vα πωληθεί και τo πρoϊόv αυτoύ vα κατακρατηθεί εvώ εκκρεμεί η απόφαση
Ως ανέφερε ο μάρτυρας, ο κατηγορούμενος συμμορφώθηκε σε σχετική ένδειξη και σταμάτησε το όχημα του και, εν τέλει, ως και ο ίδιος ο κατηγορούμενος δέχθηκε, συγκατατέθηκε στο να διενεργηθεί έλεγχος. Εφόσον συνεπώς υπήρξε συγκατάθεση στον έλεγχο δεν μπορώ να αποδεχθώ τη θέση περί παράνομου ελέγχου. Ακόμα όμως και να μην υπήρχε τέτοια συγκατάθεση, όπως προκύπτει από τις πρόνοιες του πιο πάνω άρθρου, ο ΜΚ.1 είχε κάθε δικαίωμα να ανακόψει το υπό αναφορά όχημα το οποίο εντόπισε σε περιοχή υψηλού κινδύνου για διάπραξη παρανομιών ως η υπό κρίση περίπτωση. Όπως πειστικά εξήγησε ο ΜΚ.1 μέχρι της στιγμής εκείνης δεν μπορούσαν να γνωρίζουν αν είχαν διαπραχθεί οποιαδήποτε αδικήματα, όμως λόγω του ότι η περιοχή χρησιμοποιείται συχνά για λαθροθηρία και παράνομη αλιεία, και ένεκα του προχωρημένου της ώρας (22:00 περίπου), εύλογα πίστευε ότι πιθανόν να είχαν διαπραχθεί τέτοια αδικήματα.
Στο σημείο αυτό να αναφέρω ότι παρόλο που ο μάρτυρας δεν παρουσίασε στο Δικαστήριο τα ψάρια που ανέφερε ότι εντόπισε στο όχημα του κατηγορούμενου, εντούτοις δεν έχω πειστεί ότι αποτελεί εκ των υστέρων σκέψη ή εφεύρημα του, προκειμένου να καταστήσει βέβαιη την καταδίκη του κατηγορούμενου. Τέτοια αναφορά άλλωστε περιλαμβάνεται και στη γραπτή κατάθεση του, ενώ ως εξήγησε και κατά την αντεξέταση του αυτά είχαν διαμπερές τραύμα στοιχείο που καταδεικνύει ότι χτυπήθηκαν από ψαροντούφεκο. Λογική και πειστική κρίνεται και η θέση του ότι τα ψάρια δεν μπορούν να εκπέσουν της κάσιας του οχήματος, στην οποία τα εντόπισε, λόγω των ανώμαλων χωματόδρομων που υφίστανται στην περιοχή του Ακάμα. Άλλωστε τέτοια θέση δεν υποστηρίχθηκε ενόρκως από τον κατηγορούμενο.
Επίσης, ένεκα και της άριστης εντύπωσης που άφησε, αποδέχομαι τη θέση του ότι του ανέφερε ο κατηγορούμενος πως είχε ψαρέψει τον ουσιώδη χρόνο κατά τη διάρκεια της μέρας, με το γιο του να βρίσκεται μαζί του μόνο για παρέα. Τούτο κυρίως για το λόγο πως αν όντως είχε ψαρέψει ο γιος του κατηγορούμενου και το έλεγε τότε στον ΜΚ.1 δεν βλέπω το λόγο να προέβαινε σε καταγγελία του πατέρα αντί του υιού.
Πειστική ήταν και η αναφορά του ότι εκείνο το βράδυ του παρέδωσε το έντυπο ενημέρωσης αδικήματος με το οποίο τον καλούσε να προσέλθει στο Τ.Α.Θ.Ε Πάφου για να δώσει κατάθεση και πως δεν αποτελούσε εκείνη την ώρα επιβολή προστίμου. Τούτο καθότι δεν είχε ακόμη αποφασιστεί κατά πόσο θα εκδιδόταν εις βάρος του εξώδικο πρόστιμο, προκειμένου να δοθεί μια ευκαιρία στον κατηγορούμενο να προβάλει λόγους που πιθανόν να δικαιολογούσαν τη μη έκδοση. Δέχομαι επίσης ότι το ποσό του εξώδικου προστίμου αποκρυσταλλώθηκε μετά που διαπιστώθηκε ότι ο κατηγορούμενος αλίευε χωρίς άδεια και πως η αναφορά του για ποσό €500 αφορούσε το σύνηθες ποσό που επιβαλλόταν για αλιεία με ψαροντούφεκο το βράδι. Από το περιεχόμενο του τεκμηρίου αρ.2 φαίνεται πράγματι ότι αυτό εκδόθηκε στις 23.06.17 και όχι 25.06 ως η σχετική υποβολή της συνηγόρου του κατηγορούμενου. Αυτό το οποίο δέχθηκε και ο κατηγορούμενος ότι έλαβε ήταν προφανώς η επιβολή του προστίμου για το ποσό των €650 (και όχι €750 ως ανέφερε) για τα αδικήματα στα οποία καταγγέλθηκε.
Εν κατακλείδι κρίνεται ως μάρτυρας της αλήθειας και το Δικαστήριο μπορεί να στηριχτεί στη μαρτυρία του για να εξάγει συμπεράσματα. Δεν αποδέχομαι μόνο την αναφορά του ότι ο κατηγορούμενος αλίευσε νύχτα, εφόσον η σχετική κατηγορία απορρίφθηκε από το εκ πρώτης όψεως ως γενική και αόριστη.
Αξιολόγηση Κατηγορούμενου
Ο Κατηγορούμενος άφησε αρνητική εντύπωση στο Δικαστήριο και δεν με έπεισε για τη γνησιότητα των όσων ανέφερε. Παρακολουθώντας τον να καταθέτει από το εδώλιο του μάρτυρα και παρατηρώντας τη γενικότερη στάση και συμπεριφορά του, τον τρόπο και το ύφος που μαρτύρησε, σχημάτισα την εντύπωση ότι δεν προσήλθε στο Δικαστήριο για να πει όσα πραγματικά έλαβαν χώρα. Ήταν έκδηλη η εμπάθεια του προς το πρόσωπο του ΜΚ.1 τον οποίο με κάθε ευκαιρία παρουσίαζε ως επιθετικό και προκλητικό χωρίς όμως να αναφέρει οποιουσδήποτε λόγους που να δικαιολογούσαν τέτοια στάση απέναντι του. Δεν περιορίστηκε βέβαια μόνο σε αυτό αλλά του απέδωσε επιπρόσθετα ότι εκστόμιζε εναντίον του απειλές για οικονομική του καταστροφή. Το Δικαστήριο δεν έχει πειστεί από τα λεγόμενα του για το ζήτημα αυτό και θεωρώ ότι κανένα απολύτως λόγο δεν θα είχε ο κατηγορούμενος να έχει τέτοια επιθετική στάση απέναντι του εφόσον όχι μόνο δεν αναφέρθηκαν οποιεσδήποτε προσωπικές διαφορές μα ούτε καν τον γνώριζε ο ΜΚ.1. Αν υπήρχε ίχνος αλήθειας στις θέσεις του το ελάχιστο που θα ανέμενα ήταν να καταγγείλει το μάρτυρα στην αστυνομία, πράγμα που φυσικά δεν έπραξε. Εν προκειμένω δεν είναι πειστικό το επιχείρημα της συνηγόρου ότι ο κατηγορούμενος δεν ήθελε να «μπλέξει» καθότι μια τέτοια προσέγγιση θα οδηγούσε στο συμπέρασμα ότι οποιοδήποτε πρόσωπο μπορεί να ισχυρίζεται επιθετικότητα εκ μέρους άλλου χωρίς να ανησυχεί για τυχόν εξηγήσεις ως προς τη μη καταγγελία του στις αρμόδιες αρχές. Δεν διατηρώ συνεπώς οποιαδήποτε αμφιβολία ότι οι πιο πάνω θέσεις του προβλήθηκαν σε μια προσπάθεια του να απεκδυθεί των οποιωνδήποτε ευθυνών του. Προέβαλε επίσης και άλλες θέσεις που δεν είχαν υποβληθεί στον ΜΚ.1 προκειμένου να του δοθεί η ευκαιρία να τοποθετηθεί ενώ συν τοις άλλοις υπέπεσε σε αντιφάσεις και ήταν υπερβολικός στις τοποθετήσεις του. Είναι καλά γνωστή αρχή ότι κατά την αντεξέταση πρέπει να τίθεται στους μάρτυρες οι θέσεις που θα προβληθούν από τον αντίδικο και ότι παράλειψη τέτοιων υποβολών δημιουργεί ρήγμα στην αξιοπιστία της πλευράς που παραλείπει να το πράξει. Επιπλέον υποβολές που δεν συνάδουν με τις θέσεις που εν τέλει προωθούνται ενόρκως πλήττουν ουσιωδώς την αξιοπιστία της όλης εκδοχής ενός μάρτυρα (βλ. Πολυκάρπου v. Αστυνομίας, Ποιν. Έφ. 149/15, ημερ. 25.4.17, ECLI:CY:AD:2017:D145). Σταχυολογώ κάποιες περιπτώσεις που με οδήγησαν στη διαμόρφωση της πιο πάνω άποψης μου για τον κατηγορούμενο
α) Ενώ ανέφερε αρχικά ότι σταμάτησε να πηγαίνει θάλασσα εξαιτίας της συμπεριφοράς του ΜΚ.1, που ως ανέφερε του άρεσε πολύ καθώς και να ψαρεύει, και πως δεν εξέδωσε έκτοτε άδεια ψαρέματος παραδέχθηκε αμέσως μετά ότι εξέδωσε τέτοια άδεια για το έτος 2021, προβάλλοντας ως δικαιολογία την δήθεν φοβία του από τις απειλές του ΜΚ.1.
β) Ενώ αρχικά ισχυρίστηκε ότι υπόγραψε το έντυπο που του προσκόμισε ο ΜΚ.1 λίγες μέρες μετά το περιστατικό, το οποίο όμως δεν κράτησε, κατά τη διάρκεια της αντεξέτασης του ανέφερε ότι το έβαλε στο όχημα του αυτοκινήτου του
γ) Για πρώτη φορά προέβαλε ενόρκως κατά την κυρίως εξέταση του ότι ο αλιευτικός εξοπλισμός που ανευρέθηκε και κατασχέθηκε ήταν καινούριος και αξίας €500 και τον είχε δωρίσει στα παιδιά του[8], ενώ ήταν η θέση του ΜΚ.1 ότι του ανέφερε πως ήταν δικός του. Σε άλλο δε σημείο της αντεξέτασης του απορρίπτοντας τη σχετική υποβολή από τον κο Μενελάου ανέφερε ότι τέτοιος εξοπλισμός μπορεί να αποκτηθεί από όλα τα περίπτερα που βρίσκονται στην Πόλη Χρυσοχούς.
δ) Για πρώτη φορά στην αντεξέταση του ισχυρίστηκε πως κατά την ημέρα που ανακόπηκε για έλεγχο, ο ΜΚ.1, τον οποίο αμέσως προηγουμένως είχε παρουσιάσει ως επιθετικό και προκλητικό απέναντι του, τον μετέφερε σε κάποια απόσταση πίσω από το όχημα του και του είπε εμπιστευτικά ότι αναγκάζεται να του μιλήσει έτσι λόγω της παρουσίας των συναδέλφων του[9]. Επίσης για πρώτη φορά στην αντεξέταση του ισχυρίστηκε ότι του είχε προτείνει όταν τον επισκέφθηκε στο Λατσί να πληρώσει το μισό ποσό από το πρόστιμο για να μην μπλέξει[10]. Δεν έχω οποιαδήποτε αμφιβολία ότι και οι εν λόγω αναφορές του έγιναν με προφανή σκοπό τη δημιουργία εντυπώσεων.
Όσον δε αφορά τον ισχυρισμό του για την κατάσταση της υγείας του κατά τον ουσιώδη χρόνο, η οποία, ως ισχυρίστηκε με σθένος, δεν του επέτρεπε να πηγαίνει για ψάρεμα ή κολύμπι επίσης δεν μπορώ να τον αποδεχθώ για τους λόγους που θα εξηγήσω στη συνέχεια.
Κατ’ αρχήν θα πρέπει να λεχθεί ότι τα ιατρικά πιστοποιητικά που προσκόμισε αποτελούν αναμφίβολα εξ’ ακοής μαρτυρία. Είναι καλά νομολογημένο ότι μαρτυρία που εισάγεται ως εξ’ ακοής δεν οδηγεί εκ του λόγου αυτού και μόνο στην παραγνώριση της από το Δικαστήριο (βλ. Λευκόνικο Χρηματιστηριακή Λτδ. ν. Χριστοδούλου (2016) 1 ΑΑΔ 1779, Νικηφόρου ν. Αστυνομίας Ποιν. Εφ. 19/2022, ημερ. 06.03.2023, ECLI:CY:AD:2023:B79 ECLI:CY:AD:2023:B79 και την εκεί αναφερθείσα νομολογία). Για τον τρόπο αξιολόγησης τέτοιας μαρτυρίας το Δικαστήριο θα πρέπει να λαμβάνει υπόψιν του όλα τα περιστατικά της υπόθεσης και ιδιαίτερα το κατά πόσο ήταν εφικτό να κλητευθεί το πρόσωπο που έκανε την αρχική δήλωση, το διαρρεύσαν χρονικό διάστημα, το βαθμό της εξ’ ακοής μαρτυρίας, το αν οποιοδήποτε εμπλεκόμενο πρόσωπο είχε κίνητρο να αποκρύψει ή να παραποιήσει γεγονότα, το αν η αρχική δήλωση μεταφέρθηκε επακριβώς ή όχι, το πλαίσιο μέσα στο οποίο έγινε η δήλωση κ.α[11]. Οι παράγοντες αυτοί προνοούνται στο Άρθρο 27(2) του Κεφ.9, όμως δεν είναι εξαντλητικοί[12]. Η διεργασία αξιολόγησης της βαρύτητας της εξ ακοής μαρτυρίας γίνεται με προσοχή και επεξηγείται από το Δικαστήριο, είτε όταν η μαρτυρία απορρέει από προφορική είτε από γραπτή μαρτυρία[13].
Στην υπό κρίση περίπτωση, δεν δόθηκε οποιαδήποτε δικαιολογία για το λόγο που δεν κλήθηκαν οι ιατροί / συντάκτες των ιατρικών πιστοποιητικών, να καταθέσουν. Είναι βέβαια μη αμφισβητούμενο γεγονός ότι ο κατηγορούμενος είχε υποστεί τραυματισμούς κατά την 02.04.2017, εξ’ ου και δεν κλητεύθηκαν οι γιατροί να αντεξεταστούν από την κατηγορούσα αρχή. Από τη στιγμή όμως που ο κατηγορούμενος ισχυρίστηκε ότι είχαν τέτοιες συνέπειες που δεν του επέτρεπαν να ψαρεύει αυτός έφερε και το σχετικό βάρος να αποδείξει τη θέση του αυτή.
Στο σημείο αυτό να αναφέρω ότι σύμφωνα με το ιατρικό πιστοποιητικό ημερ. 30.05.2017 αναφέρεται μεταξύ άλλων περιοφθαλμικό οίδημα και αιμάτωμα στο δεξιό οφθαλμό. Επίσης αναφέρεται υπόσφαγμα (δηλ. αιμορραγία) με ορατά όρια. Λόγος για κάταγμα στο δεξιό ιγμόρειο άντρο, δεξιό κροταφικό οστό και δεξιό οφθαλμικού κόγχου γίνεται στο ιατρικό πιστοποιητικό του Δρ. Α. Χριστοδούλου ημερομηνίας 09.09.2018. Στο δε ιατρικό πιστοποιητικό του Δρ. Γ. Παντέλα, ημερ. 06.11.18 (τεκμήριο 6) αναφέρεται ότι διαπιστώθηκε περικογχικό οίδημα δεξιά και ότι από αξονική τομογραφία διαπιστώθηκε κάταγμα εδάφους οφθαλμικού κόγχου. Τα πιο πάνω φαίνεται να υποστηρίζονται και από τις γνωματεύσεις ακτινολόγων. Όμως το Δικαστήριο δεν μπορεί να εξάγει οποιαδήποτε συμπεράσματα από τις συνέπειες των τραυματισμών που έχει υποστεί ο κατηγορούμενος ώστε να αξιολογήσει τον ισχυρισμό του κατηγορούμενου για την ανικανότητα του να τοποθετήσει μάσκα στο πρόσωπο του είτε να ψαρέψει και μάλιστα 2,5 περίπου μήνες μεταγενέστερα. Κάτι τέτοιο θεωρώ ότι θα συνιστούσε μετατροπή του Δικαστηρίου σε εμπειρογνώμονα πράγμα ασφαλώς ανεπίτρεπτο. Ούτε και μπορεί να εξαχθεί τέτοιο συμπέρασμα στη βάση της κοινής λογικής ως εισηγήθηκε η κα Παπαδημήτρη, καθότι πρόκειται για εξειδικευμένο θέμα και για το οποίο καμία αναφορά δεν γίνεται στα προσκομισθέντα ιατρικά πιστοποιητικά. Το καθήκον της κατηγορούσας αρχής για ακριβοδίκαιη παρουσίαση της υπόθεσης, άσχετα αν αποτελεί ιδιωτική ποινική, είναι βέβαια δεδομένο, όμως δεν εξικνείται στο σημείο ώστε να βοηθά την υπόθεση της υπεράσπισης. Ενόψει της μη παρουσίασης ιατρικής μαρτυρίας από πλευράς κατηγορούμενου αναφορικά με τις συνέπειες των τραυματισμών του κατά τον επίδικο χρόνο, και με δεδομένη την αρνητική εντύπωση που άφησε, δεν μπορώ να αποδεχθώ τη θέση του περί ανικανότητας για ψάρεμα.
Έπειτα, όπως σωστά εισηγήθηκε ο κος Μενελάου, αν η κατάσταση της υγείας του ήταν τόσο σοβαρή δεν θα επέλεγε, ούτε για χατίρι του γιού ως ανέφερε, να μεταβεί στην περιοχή του Ακάμα η οποία ως και ο ίδιος συμφώνησε είναι δύσβατη με χωματόδρομους και μάλιστα να περάσει τέσσερις ολόκληρες ώρες εκεί.
Εν κατακλείδι η μαρτυρία του απορρίπτεται ως αναξιόπιστη.
Ευρήματα
Στη βάση των μη αμφισβητούμενων γεγονότων και της αποδεκτής μαρτυρίας καταλήγω στα ακόλουθα ευρήματα:
Στις 23.06.2017 και περί ώρα 22:00 ο ΜΚ.1, μαζί με το συνάδελφο του Λ. Χριστοδούλου είχε μεταβεί με τον συνάδελφο του Λ. Χριστοδούλου, λειτουργοί του Τ.Α.Θ.Ε, με τη χρήση του υπηρεσιακού οχήματος KXU 025 στην περιοχή των Τζιονιών του Ακάμα για προγραμματισμένη περιπολία. Εκεί βρίσκονταν ακόμα δυο συνάδελφοι τους με τους οποίους είχαν συνεννοηθεί να συναντηθούν επιτόπου. Σε κάποια στιγμή και ενώ βρίσκονταν με τον Χριστοδούλου στο υπό αναφορά όχημα είδαν να έρχεται από την αντίθετη κατεύθυνση ένα άλλο όχημα το οποίο αποφάσισαν να ανακόψουν για έλεγχο. Έτσι του απέκοψαν μερικώς το δρόμο και όταν το όχημα αυτό τους πλησίασε, έκαναν νόημα στον οδηγό με τα φανάρια τους να σταματήσει με τον τελευταίο να συμμορφώνεται. Τότε τον πλησίασαν πεζοί, και έχοντας ανά χείρας τις υπηρεσιακές ταυτότητες τους, ενημέρωσαν τον οδηγό ότι ήταν επιθεωρητές του τμήματος αλιείας και πως προτίθοντο να διενεργήσουν έλεγχο στο όχημα του. Διαπίστωσαν ότι υπήρχε ακόμα ένα πρόσωπο ως συνοδηγός. Μετά τα πιο πάνω ο οδηγός του άλλου οχήματος άρχισε να φωνάζει και βγήκε έξω μαζί με το συνοδηγό. Στο διάστημα αυτό ο μάρτυρας πρόσεξε ότι στο πίσω μέρος του οχήματος υπήρχαν αλιευτικά εργαλεία και σύνεργα ψαρέματος όπως ψαροντούφεκο, πέδιλα και μάσκα θαλάσσης, και όταν ρώτησε σχετικά τον κατηγορούμενο ανέφερε ότι ήταν δικά του. Κατόπιν ο μάρτυρας τον πληροφόρησε ότι είχε εύλογη υποψία ότι αλίευε με ψαροντούφεκο και τη χρήση προβολέα και πως θα έπρεπε να διενεργήσει έλεγχο. Ο κατηγορούμενος συνέχισε να είναι αντιδραστικός και φωνάζοντας ανέφερε ότι δεν μπορούν να τον ελέγξουν και πως δεν ψάρευε τη νύχτα αλλά τη μέρα. Αργότερα κατέφθασαν στο μέρος και οι άλλοι δυο συνάδελφοι του μάρτυρα οπόταν και ο κατηγορούμενος συμμορφώθηκε και επέτρεψε τον έλεγχο του οχήματος του. Ο διενεργηθείς έλεγχος ενέπτιπε εντός των εξουσιών που είχαν οι λειτουργοί του Τ.Α.Θ.Ε
Κατά τη διενέργεια του ελέγχου εντοπίστηκαν και παραλήφθηκαν ένα ψαροντούφεκο, ένα φανάρι, ένα ζευγάρι πέδιλα, μια μάσκα θαλάσσης, ένας αναπνευστήρας μάσκας. Εντοπίστηκαν επίσης και λίγα ψάρια διασκορπισμένα στην κάσια του οχήματος, τα οποία είχαν διαμπερές τραύμα. Τότε ο ΜΚ.1 του επέστησε την προσοχή του κατηγορούμενου στο νόμο και τον πληροφόρησε ότι θα καταγγελλόταν για το αδίκημα της αλιείας με τη χρήση ψαροντούφεκου ως και για κατοχή και μεταφορά ψαροντούφεκου μετά τη δύση του ηλίου. Τον ενημέρωσε επίσης ότι για το αδίκημα αυτό θα έπρεπε να πληρώσει πρόστιμο €500.
Στη συνέχεια του έλαβε τα στοιχεία ταυτότητας και της διεύθυνσης διαμονής του. Ο κατηγορούμενος του ανέφερε ότι το άλλο πρόσωπο ήταν ο γιος του και ότι αυτός δεν ψάρευε. Στη συνέχεια του παρέδωσε το έντυπο ενημέρωσης αδικήματος με αρ. 4802, το οποίο συμπλήρωσε επί τόπου, και με το οποίο τον καλούσε στα γραφεία του τμήματος αλιείας για να κατηγορηθεί. Το εν λόγω έντυπο δεν αποτελούσε επιβολή εξώδικου προστίμου και υπογράφηκε τόσο από τον ΜΚ.1 όσο και από τον κατηγορούμενο.
Από έλεγχο που διενεργήθηκε ο ΜΚ.1 διαπίστωσε ότι ο κατηγορούμενος δεν ήταν κάτοχος ερασιτεχνικής άδειας αλιείας.
Ένεκα του ότι ο κατηγορούμενος παρέλειψε να εμφανιστεί για να κατηγορηθεί και να δώσει κατάθεση αν το επιθυμούσε, αποφασίστηκε όπως εκδοθεί και εκδόθηκε επιστολή επιβολής ποινής (εξώδικο πρόστιμο), η οποία και καθορίστηκε στα €650. Ο ΜΚ.1 μετέβηκε στο Λατσί της επαρχίας Πάφου όπου και συνάντησε τον κατηγορούμενο και του παρέδωσε την υπό αναφορά επιστολή την οποία όμως ο κατηγορούμενος τσαλάκωσε και πέταξε.
Το πρόστιμο παραμένει μέχρι σήμερα ανεξόφλητο.
Νομική Πτυχή
Σύμφωνα με το άρθρο 3Β(1) του περί Αλιείας Νόμου (Κεφ. 135):
Αρ. 3Β. (1) Ουδείς ασκεί ερασιτεχνική αλιεία, είτε ατομικά είτε συλλογικά, στη θάλασσα, λίμνες, ποταμούς ή υδατοφράκτες, χωρίς την προηγούμενη εξασφάλιση της άδειας ερασιτεχνικής αλιείας, που απαιτείται σύμφωνα με τους Κανονισμούς που εκδίδονται δυνάμει του παρόντος Νόμου.
Περαιτέρω σύμφωνα με τον Κανονισμούς 17(1) και 17(2)(α) και (γ) των Περί Αλιείας Κανονισμών του 1990 ως αυτοί τροποποιήθηκαν την 29/7/05 με την Κ.Δ.Π. 354/2005 και που εκδίδονται δυνάμει του άρθρου 6 του Κεφ.135 (εφεξής «Κανονισμοί):
17.1: Επιτρέπεται η χρήση ψαροντούφεκου χωρίς βοηθήματα (ελεύθερη κατάδυση) μόνο σε πρόσωπα ηλικίας μεγαλύτερης των δεκαεπτά (17) ετών.
17.2 Ανεξάρτητα από τις διατάξεις της παραγράφου (1), απαγορεύεται η χρήση ψαροντούφεκου
(α) Από τη δύση μέχρι την ανατολή του ηλίου
………….
(γ) σε συνδυασμό με φωτεινές πηγές
…………
Σύμφωνα δε με τον Κανονισμό 12 των πιο πάνω Κανονισμών «Απαγορεύεται η καταδίωξη, σύλληψη, θανάτωση, κατοχή ή πώληση με οποιοδήποτε τρόπο οποιουδήποτε είδους ψαριών των εσωτερικών υδάτων, εκτός αν για το σκοπό αυτό δοθεί άδεια ερασιτεχνικής αλιείας από το Διευθυντή»
Σχετικό επίσης είναι και το Άρθρο 8(4) του Ευρωπαϊκού Κανονισμού 1967/2006[14] το οποίο προνοεί πως:
Τα ψαροντούφεκα απαγορεύονται εάν χρησιμοποιούνται σε συνδυασμό με υποβρύχια αναπνευστική συσκευή (μπουκάλα οξυγόνου) ή κατά τη διάρκεια της νύχτας από τη δύση μέχρι την ανατολή του ηλίου.
Σύμφωνα επίσης με το Άρθρο 11 του Ν.134(Ι)/2006[15] προνοείται ποινή φυλάκισης μέχρι και ένα έτος ή και χρηματική ποινή ύψους ΛΚ.5.000 (το ισόποσο €8.543) σε πρόσωπο που καταδικάζεται για χρήση αλιευτικής μεθόδου η οποία απαγορεύεται από Κοινοτική Απόφαση ή και Κανονισμό χρησιμοποιεί αλιευτικές μεθόδους που απαγορεύονται από Κοινοτική Απόφαση ή/και Κοινοτικό Κανονισμό.
Όπως συνάγεται από τις πιο πάνω διατάξεις η αλιεία με ψαροντούφεκο επιτρέπεται μόνο σε κατόχους σχετικής άδειας από τον/την Διευθυντή/ντρια του Τ.Α.Θ.Ε ενώ το ψάρεμα με ψαροντούφεκο κατά τη διάρκεια της νύχτας, ή όπως προσδιορίζεται από τη σχετική νομοθεσία «από τη δύση μέχρι την ανατολή του ηλίου», απαγορεύεται ούτως ή άλλως και επομένως δεν τίθεται θέμα εξασφάλισης άδειας. Επιπρόσθετα απαγορεύεται τέτοια αλιεία με τη χρήση φωτεινών πηγών δηλαδή φαναριών, ενώ για την άσκηση ερασιτεχνικής αλιείας χρειάζεται η κατοχή άδειας.
Στην υπό κρίση περίπτωση, ως έχει επισημανθεί, ο κατηγορούμενος έχει απαλλαχθεί από το εκ πρώτης όψεως για τις κατηγορίες αρ.2 και αρ.3 που αφορούσαν τα αδικήματα της αλιείας με τη χρήσης ψαροντούφεκου κατά τη διάρκεια της νύχτας και του αδικήματος της χρήσης φωτεινών πηγών.
Τέλος σύμφωνα με το άρθρο 5 εδάφια 1 και 4 του Κεφ. 155 προνοούνται τα ακόλουθα:
5.-(1) Κάθε ανακριτής δύναται να απαιτήσει από οποιοδήποτε πρόσωπο, το οποίο αυτός έχει λόγο να θεωρεί ενήμερο των γεγονότων ή περιστατικών του ποινικού αδικήματος για το οποίο διεξάγει ανακρίσεις, να παραστεί σε τέτοιο τόπο και χρόνο ως ο ανακριτής ήθελε εύλογα ορίσει για το σκοπό εξέτασης και λήψης κατάθεσης από αυτό σε σχέση με το ποινικό αδίκημα.
(4) Όποιος, χωρίς εύλογη αιτία, αρνείται να παραστεί σε τέτοιο τόπο και χρόνο ως ήθελεν ορίσει ο ανακριτής, είναι ένοχος ποινικού αδικήματος και υπόκειται σε φυλάκιση που δεν υπερβαίνει το ένα έτος ή σε χρηματική ποινή που δεν υπερβαίνει τις χίλιες λίρες ή και στις δύο αυτές ποινές.
Βάρος Απόδειξης
Όπως σε όλες τις ποινικές υποθέσεις, έτσι και στην παρούσα, το βάρος απόδειξης όλων των συστατικών στοιχείων του αδικήματος των κατηγοριών που προσάπτονται εναντίον του κατηγορούμενου βρίσκεται επί των ώμων της κατηγορούσας αρχής, η οποία πρέπει να αποδείξει σωρευτικά την στοιχειοθέτησή τους με αποδεκτή μαρτυρία, πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας. Υποθέσεις ως προς την ύπαρξη γεγονότων, όσο εύλογες και εάν είναι, δεν επιτρέπονται[16]. Εναπόκειται, επίσης, στην κατηγορούσα αρχή να παρουσιάσει μαρτυρία που να είναι και αξιόπιστη και σαφής[17]. Αν στο τέλος της υπόθεσης παραμείνει στο μυαλό του Δικαστηρίου έστω και η παραμικρή αμφιβολία για την ενοχή του κατηγορούμενου, τότε αυτός θα πρέπει να απαλλαχθεί από τις κατηγορίες που αντιμετωπίζει[18].
Διατηρώ υπόψιν μου, ότι το γεγονός αποδοχής μαρτυρίας μιας πλευράς ως αξιόπιστης δεν ισοδυναμεί με την απόσειση του βάρους απόδειξης που αυτή φέρει.
Συμπεράσματα / Υπαγωγή ευρημάτων στη νομική πτυχή
Σε σχέση με το κατά πόσο έχει αποδειχθεί η κατηγορίας της αλίευσης χωρίς ερασιτεχνική άδεια, η μαρτυρία επί της οποίας καλείται το Δικαστήριο να αποφανθεί περί της ενοχής ή μη του κατηγορούμενου ήταν αναμφίβολα περιστατική. Είναι βέβαια κοινά αποδεκτό γεγονός ότι ο κατηγορούμενος δεν ήταν κάτοχος άδειας κατά το έτος 2017 και αυτό που απομένει ουσιαστικά να κριθεί είναι αν αλίευε κατά την 23.06.2017.
Σημαντική επί του ζητήματος αυτού είναι η απόφαση Παφίτης κ.α. ν. Δημοκρατίας (1990) 2 ΑΑΔ 102, 119-120 στην οποία τίθενται οι αρχές, ως επαναλήφθηκαν και σε μεταγενέστερες αποφάσεις (βλ. Πατσαλίδης ν. Δημοκρατίας Ποιν. Έφεση 76/22 ημερ.19/1/2023, ECLI:CY:AD:2023:B13, ECLI:CY:AD:2023:B13, Dejan v. Δημοκρατίας Ποιν. Έφεση 205/17 ημερ. 11/5/2022) που διέπουν την αξιολόγηση και την ισχύ της περιστατικής μαρτυρίας και στην οποία λέχθηκαν τα ακόλουθα (υπογραμμίσεις και έμφαση δική μου):
«Όπως έχει επανειλημμένα διακηρυχθεί η περιστατική μαρτυρία δεν αποτελεί υποδεέστερη μορφή ή κατηγορία μαρτυρίας της άμεσης μαρτυρίας, δηλαδή μαρτυρίας η οποία αφεαυτής τείνει να αποδείξει το έγκλημα (όπως μαρτυρία αυτόπτων μαρτύρων). Όχι μόνον δεν υπάρχει προκατάληψη, και αυτό είναι η δεύτερη διαπίστωση που θέλουμε να κάμουμε, εναντίον της περιστατικής μαρτυρίας αλλά τουναντίον όταν είναι συμπερασματική τείνει να αφανίσει την πιθανότητα του ανθρώπινου λάθους. Όμως η περιστατική μαρτυρία δεν πρέπει να συγχύζεται με τις περιστάσεις της υπόθεσης γενικά. Τα γεγονότα τα οποία την συνιστούν πρέπει να αποδεικνύονται όπως και κάθε άλλο πρωτογενές γεγονός. Η ενοχή του κατηγορουμένου πρέπει να προκύπτει από την σύνθεση της περιστατικής μαρτυρίας πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας. Το σωρευτικό αποτέλεσμα της περιστατικής μαρτυρίας πρέπει για να δικαιολογεί την καταδίκη του κατηγορουμένου να συνάδει συμπερασματικά με την ενοχή του κατηγορουμένου. Η αιτιώδης σχέση μεταξύ της περιστατικής μαρτυρίας και της ενοχής του κατηγορουμένου πρέπει να είναι άμεση αφενός και να μην μπορεί να συμβιβαστεί αφετέρου με άλλη λογική ερμηνεία της περιστατικής μαρτυρίας. (Βλ. μεταξύ άλλων Fournides v. Republic (1986) 2 C.L.R., 73 p. 79 και Μιχαηλίδης ν. Δημοκρατίας (1989) 2 Α.Α.Δ. 172).
Η περιστατική μαρτυρία μπορεί να αποτελέσει βάση για την καταδίκη του κατηγορουμένου μόνον όταν τεκμηριώνει ως θέμα λογικής συνέπειας μέσα στα πλαίσια της ανθρώπινης εμπειρίας την ενοχή του.»
Στην υπό κρίση υπόθεση δεν υπάρχει οποιαδήποτε άμεση μαρτυρία ότι ο κατηγορούμενος είτε ψάρευε είτε βρισκόταν εντός της θάλασσας. Ο ίδιος ο ΜΚ.1 παραδέχθηκε απερίφραστα ότι δεν είδε τον κατηγορούμενο να βγαίνει από τη θάλασσα με στολή ή με ψαροντούφεκο ή με μάσκα.
Από τα όσα όμως προκύπτουν μέσα από τη συνολική θεώρηση της μαρτυρίας και των ευρημάτων που έχω καταλήξει, το μόνο λογικό συμπέρασμα που μπορεί να εξαχθεί είναι ότι ο κατηγορούμενος κατά το χρόνο και τόπο που αναφέρεται στην 1η κατηγορία αλίευε. Στο συμπέρασμα μου αυτό κατέληξα αφού έλαβα υπόψη μου την ακόλουθη αποδεκτή μαρτυρία:
(α) Ο κατηγορούμενος μαζί με το γιο του βρίσκονταν, όπως και ο ίδιος παραδέχθηκε, για τέσσερις συνεχείς ώρες στην περιοχή του Ακάμα από τις 17:30 περίπου μέχρι τις 22:00 που ανακόπηκαν κατά την αναχώρηση τους.
(β) Εντός της κάσιας του διπλοκάμπινο οχήματος του εντοπίστηκε αλιευτικός εξοπλισμός ήτοι ένα ψαροντούφεκο, ένα φανάρι, ένα ζευγάρι πέδιλα, μια μάσκα θαλάσσης, ένας αναπνευστήρας μάσκας και λίγα ψάρια.
(γ) Τα ψάρια είχαν διαμπερές τραύμα στοιχεί που καταδεικνύει ότι είχαν χτυπηθεί από ψαροντούφεκο.
(δ) Ο ίδιος ο κατηγορούμενος παραδέχθηκε στον ΜΚ.1 ότι ψάρευε κατά τη διάρκεια της μέρας και πως ο γιος του ήταν μαζί του απλώς για συντροφιά. Επίσης παραδέχθηκε ότι ο αλιευτικός εξοπλισμός που ανευρέθηκε ήταν δικός του
(ε) Αρχικά ο κατηγορούμενος ήταν αντιδραστικός στο να του διενεργηθεί οποιοσδήποτε έλεγχος.
(ζ) Δεν έχει διαφανεί ότι η κατάσταση της υγείας του κατηγορούμενου ήταν τέτοια που να τον εμπόδιζε από του να ψαρέψει.
Όλα τα πιο πάνω δεδομένα, συνολικά ιδωμένα, συνθέτουν όντως τους αδιάσπαστους κρίκους της περιστατικής μαρτυρίας, εξαλείφουν την πιθανότητα ανθρώπινου λάθους και οδηγούν στην ενοχή του κατηγορούμενου πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας. Η περί του αντιθέτου μαρτυρία του κατηγορούμενου ότι ήταν ο γιος του που προσπάθησε να ψαρέψει, χωρίς να πιάσει ψάρια, όπως και το ότι ήταν ο γιος του που προσπάθησε, ανεπιτυχώς, να ψαρέψει, έχει απορριφθεί για τους λόγους που εξηγήθηκαν κατά την αξιολόγηση του. Την ίδια ώρα το Δικαστήριο δεν έχει πειστεί ότι η σοβαρότητα της κατάστασης της υγείας του, λόγω των τραυμάτων που είχε υποστεί, εξακολουθούσε να ήταν τέτοια ώστε να μην μπορεί είτε να ψαρέψει είτε να μπει στη θάλασσα. Αν όντως έτσι είχαν τα πράγματα τότε δεν θα επέλεγε να μετάβαινε και στην δύσβατη περιοχή του Ακάμα και να παραμείνει τέσσερις ώρες. Σημειώνω εδώ ότι το καθεστώς ιδιοκτησίας του ψαροντούφεκου, δεν ενέχει οποιαδήποτε σημασία εφόσον εκείνο που πρέπει να καταδειχθεί είναι η χρήση αλιευτικού εργαλείου (εδώ του ψαροντούφεκου), για σκοπούς αλιείας. Οποιοδήποτε άλλο συμπέρασμα θεωρώ πως θα αντιστρατευόταν την κοινή λογική ενώ την ίδια ώρα θα καθιστούσε εφικτή την καταδίκη κάποιου προσώπου για τα επίδικα αδικήματα μόνο με την προσκόμιση άμεσης μαρτυρίας.
Σε σχέση τώρα με το αδίκημα της 4ης κατηγορίας θεωρώ ότι πράγματα είναι ξεκάθαρα. Έχω ήδη κάνει αποδεκτή τη θέση του ΜΚ.1 για παράδοση του τεκμηρίου 2 στον κατηγορούμενο κατά το επίμαχο βράδυ και ότι αυτό φέρει όντως ημερομηνία 23.06.24. Αποτελεί δε κοινό τόπο ότι ο κατηγορούμενος δεν έχει παρουσιαστεί στο Τ.Α.Θ.Ε για να κατηγορηθεί, αλλά και να δώσει κατάθεση αν βέβαια το επιθυμούσε. Το περιεχόμενο του εν λόγω τεκμηρίου μιλά από μόνο του. Στη βάση των προνοιών του άρθρου 5(1) κλήθηκε ο κατηγορούμενος να παρουσιαστεί το Τ.Α.Θ.Ε στην Πάφο την 26.06.2017 για να εξεταστεί και να δώσει κατάθεση σχετικά με συγκεκριμένα αδικήματα που καταγράφονται. Αν και δεν περιλαμβάνεται συγκεκριμένη ώρα εντούτοις ενόψει του ότι ο κατηγορούμενος αγνόησε παντελώς τη σχετική ειδοποίηση δεν θεωρώ ότι η παράλειψη αυτή διαδραμάτισε οποιοδήποτε ρόλο.
Με βάση τα πιο πάνω και έχοντας κατά νου τις πρόνοιες του άρθρου 5(1) του Κεφ. 155 θεωρώ ότι και σε αυτή την περίπτωση η κατηγορούσα αρχή έχει αποδείξει πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας την κατηγορία.
Η εισήγηση της κας Παπαδημήτρη ότι ο κατηγορούμενος εξέλαβε ότι το θέμα είχε κλείσει αφ’ ης στιγμής ο ίδιος ο ΜΚ.1 έχει μεταβεί στο Λατσί για να εντοπίσει τον κατηγορούμενο δεν με βρίσκει σύμφωνο. Το τεκμήριο 2 είχε δοθεί, όπως έχω κάνει αποδεκτό, στον κατηγορούμενο την 23.06.2017, με το οποίο και κλήθηκε να παρουσιαστεί στις 26.06.2017. Όπως ανέφερε ο ΜΚ.1 κατά την κυρίως εξέταση του η προσπάθεια να του δώσει την ειδοποίηση επιβολής ποινής έγινε μετά την παρέλευση της πιο πάνω ημερομηνίας. Επομένως ο κατηγορούμενος μη έχοντας παρουσιαστεί κατά την 26.06.17 ήδη είχε διαπράξει το αδίκημα. Περαιτέρω ο ΜΚ.1 ουδέποτε ανέφερε, ούτε και του υποβλήθηκε σχετική θέση, ότι πήγε στο Λατσί για να πάρει κατάθεση από τον κατηγορούμενο. Αυτό που ανέφερε ήταν ότι πήγε για να του παραδώσει την ειδοποίηση επιβολής ποινής την οποία και ο κατηγορούμενος πέταξε. Συνεπώς είναι αβάσιμη η θέση ότι θεώρησε πως «το ζήτημα έληξε» εκείνη την ώρα.
Κατάληξη
Για τους λόγους που προσπάθησα να εξηγήσω η κατηγορούσα αρχή πέτυχε να αποδείξει πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας τις κατηγορίες αρ.1 και αρ.4 που αντιμετωπίζει ο κατηγορούμενος.
Συνακόλουθα ο κατηγορούμενος κρίνεται ένοχος σε αυτές.
(Υπ.)……………………………..
Μ. Μυτίδης, Ε.Δ
Πιστό αντίγραφο
Πρωτοκολλητής
[1] Βλ. Κυριακίδης ν. Τράπεζα Πειραιώς (Κύπρου) Λτδ, ECLI:CY:AD:2018:A179, Π.Ε 185/2012, ημερ. 19.4.2018, ECLI:CY:AD:2018:A179
[2] Βλ. Ιωάννου κ.α ν. Αληφαντή κ.α Ποιν. Εφ. 163, 164 και 165/2017 ημερ. 07.10.2019
[3] Βλ. Χρίστου v. Ηροδότου κ.α. (2008) 1 Α.Α.Δ. 676, Σάντης v. Χατζηβασιλείου κ.α (2009) 1 Α.Α.Δ. 288
[4] Βλ. Αγαπίου ν. Παναγιώτου (1998) 1 ΑΑΔ 263, και Γενικός Εισαγγελεας ν. Μανώλη (1995) 2 ΑΑΔ 207
[5] Βλ. Χάρης Χρίστου ν. Ευγενία Khoreva (2002) 1 ΑΑΔ 454
[6] Βλ. Χαράλαμπος Τσιντίδης Λτδ (Charalampos Tsintidis Ltd) ν. Χαριδήμου (2012) 1(Γ) Α.Α.Δ. 2290, και Μελεκίδης ν. Παπαγεωργίου κ.α. (2013) 1(Α) Α.Α.Δ. 832
[8] Βλ. σελ. 4 πρακτικών ημερ. 04.06.24
[9] Βλ. σελ. 3 πρακτικών ημερ. 04.06.24
[10] Βλ. σελ. 20 πρακτικών ημερ. 04.06.24
[11] Βλ. σχετικά Λευκόνικο Χρηματιστηριακή Λτδ ν. Χριστοδούλου, Πολ. Έφεση Αρ. 6/2011, ημερ. 15.7.16,
[12] Βλ. Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας ν. Γεωργίου (2006) 2 ΑΑΔ 217
[14] Κανονισμός (ΕΚ) 1967/2006 της 21ης Δεκεμβρίου 2006 σχετικά με μέτρα διαχείρισης για τη βιώσιμη εκμετάλλευση των αλιευτικών πόρων στη Μεσόγειο Θάλασσα, την τροποποίηση του κανονισμού (ΕΟΚ) αριθ. 2847/93 και την κατάργηση του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1626/94
[15] Ο περί της Εφαρμογής Κοινοτικών Αποφάσεων και Κοινοτικών Κανονισμών που αφορούν θέματα Αλιείας Νόμος του 2006
[16] Ενδεικτικά Αστυνομία ν. Βρυώνης, Ποιν. Έφεση 97/2017, ημ. 19/7/2019 και Γενικός Εισαγγελέας ν. Σπύρος Σπύρου (2002) 2 Α.Α.Δ. 71
[17] Βλ. Φλουρής ν. Αστυνομίας (1989) 2 Α.Α.Δ. 401
[18] Βλ. Ιωάννου Σάββας Πλαστήρα κ.α. ν. Δημοκρατίας (2001) 2 Α.Α.Δ. 195