ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΠΑΦΟΥ
ΕΝΩΠΙΟΝ: Μ. Μυτίδης, Ε.Δ.
Αρ. Υπόθεσης: 2501/2020
ΔΗΜΟΣ ΠΑΦΟΥ
εναντίον
ΠΕΤΡΟΣ ΘΕΟΔΩΣΙΟΥ (ΠΕΡΙΠΗΤΣΗΣ)
Κατηγορούμενου
Ημερομηνία: 22 Απριλίου 2024
Εμφανίσεις:
Για Παραπονούμενους: κα Κωνσταντίνου Χ.
Για τον κατηγορούμενο: κος Νικήτα Ν.
Κατηγορούμενος παρών
ΑΠΟΦΑΣΗ
Ο κατηγορούμενος αντιμετωπίζει την κατηγορία της τοποθέτησης αντικειμένων περιλαμβανομένης διαφημιστικής πινακίδας κατά μήκος οδού κατά παράβαση των άρθρων 2, 83, 84(ζ)(η), 87(γ), 88, 124(1)(στ)(ii), 126 και 129 του περί Δήμων Νόμου (Ν.111/85) και των άρθρων του 1 – 4, 5(2)(α), 6 – 9, 12, 13 του περί εξωδίκου ρυθμίσεως Αδικημάτων Νόμου (Ν.47(ι)/1997) και τους σχετικούς πίνακες που περιέχονται σε αυτόν ως έχουν τροποποιηθεί.
Σύμφωνα με τις λεπτομέρειες της κατηγορίας, ο κατηγορούμενος κατά ή περί την 24.08.2019 και περί ώρα 12:35 στη λεωφόρο Αποστόλου Παύλου εντός των δημοτικών ορίων του Δήμου Πάφου, τοποθέτησε αντικείμενα κατά μήκος της πιο πα΄νω οδού και σε δημόσιο χώρο και παρέλειψε να πληρώσει το εξώδικο πρόστιμο των €85 που του εκδόθηκε καθώς και τη γενική προσεπιβάρυνση σε αυτό ύψους €42,50σ (Σύνολο €127,50).
Για να αποδείξει την υπόθεση της η κατηγορούσα αρχή προσκόμισε τρεις μάρτυρες. Μετά την ολοκλήρωση της μαρτυρίας του το Δικαστήριο με ενδιάμεση απόφαση του έκρινε πως αποκαλύφθηκε εκ πρώτης όψεως μαρτυρία εναντίον του και κάλεσε τον κατηγορούμενο σε απολογία. Αυτός προέβηκε σε ανώμοτι δήλωση και δεν κάλεσε οποιουσδήποτε μάρτυρες.
Προχωρώ στη συνέχεια να παραθέσω συνοπτικά την μαρτυρία της κατηγορούσας αρχής
ΜΚ.1
Ως πρώτος μάρτυρας κατηγορίας κατέθεσε ο κος Π. Κουάλης ο οποίος εργάζεται στο Δήμο Πάφου ως τροχονόμος. Κατέθεσε ως μέρος της κυρίως εξέτασης του γραπτή δήλωση η οποία σημειώθηκε ως Τεκμήριο Α. Σε αυτή αναφέρει ότι στα καθήκοντα του περιλαμβάνεται ο έλεγχος για την τήρηση και εφαρμογή της νομοθεσίας εντός των ορίων του εν λόγω δήμου. Κατά τον ουσιώδη χρόνο ήταν σε περιπολία στη λεωφόρο Αποστόλου Παύλου και διαπίστωσε ότι σε κάποιο σημείο της που ήταν πεζοδρόμιο, βρίσκονταν τοποθετημένες διαφημιστικές πινακίδες, ιδιοκτησίας του κατηγορούμενου. Ως του ανέφερε, τις τοποθέτησε ο ίδιος και αφού περίμενε λίγη ώρα να τις μετακινήσει και δεν το έπραξε εξέδωσε εξώδικο πρόστιμο το οποίο του παρέδωσε. Ταυτόχρονα του είπε ότι οι πινακίδες πρέπει να μετακινηθούν. Το εξώδικο, που ήταν για το ποσό των €85 παρέμεινε απλήρωτο για πέραν των 15 ημερών οπόταν και σ’ αυτό προστέθηκε προσεπιβάρυνση ύψους €42,50σ. Λόγω μη εξόφλησης του μετά πάροδο 30 ημερών ασκήθηκε ποινική δίωξη εναντίον του κατηγορούμενου. Στον κατηγορούμενο δεν είχε δοθεί οποιαδήποτε άδεια για την τοποθέτηση των υπό αναφορά πινακίδων. Για την έκδοση του εξώδικου δεν υποβλήθηκε οποιαδήποτε ένσταση ή παράπονο και παραμένει απλήρωτο μέχρι σήμερα. Ζητά την καταδίκη του κατηγορούμενου τόσο για το αδίκημα που κατηγορείται όσο και στην πληρωμή των εξόδων.
Στο σημείο αυτό αναφέρω ότι η αξίωση του μάρτυρα για έκδοση διατάγματος είσπραξης του οφειλόμενου ποσού διαγράφηκε μετά από σχετική ένσταση του συνηγόρου υπεράσπισης, με την οποία συμφώνησε η κα Κωνσταντίνου
Κατά το υπόλοιπο μέρος της κυρίως εξέτασης του κατέθεσε το εξώδικο με αριθμό 4790 που εξέδωσε για τον κατηγορούμενο ως Τεκμήριο 1. Το όνομα του κατηγορούμενου είναι Πέτρος Θεοδωσίου και το Περιπήτσης είναι το ψευδώνυμο του. Οι πινακίδες που είχαν τοποθετηθεί διαφήμιζαν θαλάσσια σπορ.
Αντεξεταζόμενος ανέφερε ότι το πρόβλημα με την τοποθέτηση των πινακίδων για τον κατηγορούμενο είναι χρονίζον και του είχε κάνει κατά καιρούς υποδείξεις να μην τοποθετεί πινακίδες, εκτός και αν εξασφαλίσει άδεια, με τον κατηγορούμενο να παραπονείται ότι ο Δήμος δεν του δίνει άδεια. Πρόσθεσε ότι στην επίδικη περίπτωση του επέδειξε επιείκεια καθότι τον είχε προειδοποιήσει δυο φορές από τις 09:30 με 10:00 περίπου το πρωί και εν τέλει αφού συνέχισε να τον αγνοεί τον κατάγγειλε στις 12:35 το μεσημέρι ως αναφέρει και στην γραπτή του δήλωση. Η αντίδραση του κατηγορούμενου την πρώτη φορά ήταν να γελάσει και τη δεύτερη του είχε πει ότι θα έφευγε σε λίγο, πράγμα που δεν έπραξε. Ισχυρίστηκε ότι είδε αρκετές φορές τον κατηγορούμενο να φορτώνει τις ίδιες πινακίδες για τις οποίες καταγγέλθηκε σε αυτοκίνητο μάρκας Pajero και να φεύγει, ενώ την επίδικη ημερομηνία τον είδε με τα μάτια του να τις τοποθετεί ο ίδιος. Πρόσθεσε ότι πολλές φορές παρόλο που τον έβλεπε όσο και άλλοι συνάδελφοι του να βάζει τις υπό αναφορά πινακίδες τον λυπούνταν και δεν τον κατάγγειλαν λόγω του ύψους του προστίμου που ήταν €85. Ήταν η θέση του ότι η καταγγελία έγινε σε χώρο που βρίσκεται εντός των ορίων του Δήμου Πάφου. Ερωτηθείς γιατί χρειάστηκε να περιμένει 10 λεπτά μετά που του έκαμε τη δεύτερη προειδοποίηση ανέφερε ότι ανέμενε μήπως και συμμορφωθεί. Βρισκόταν σε απόσταση 50 μέτρων και όταν παρήλθε ο χρόνος αυτός τον πλησίασε και του εξέδωσε το πρόστιμο. Εκείνη τη στιγμή ο κατηγορούμενος του είπε «εν να πιάσω τα πράγματα μου και θα φύω», όμως ο μάρτυρας δεν του απάντησε κάτι και απλά του έδωσε το πρόστιμο, εφόσον ήδη τον είχε προειδοποιήσει δυο φορές. Για το ότι δεν είχε άδεια είχε ενημερωθεί από το λοχία της υπηρεσίας του, και ο κατηγορούμενος γνώριζε ότι δεν είχε άδεια. Όσα πρόσωπα έχουν άδεια είναι καταγεγραμμένα σε σχετικό κατάλογο τον οποίο είχε ελέγξει. Ως προς το ότι δεν υπέβαλε οποιαδήποτε ένσταση το γνωρίζει γιατί είχε τηλεφωνήσει στον κατηγορούμενο ο λοχίας του, πριν να παρέλθουν οι 15 μέρες, για να τον προειδοποιήσει ότι θα έμπαινε προσεπιβάρυνση αν δεν το εξοφλούσε.
Στην ερώτηση αν οι πινακίδες προκαλούσαν ακαλαισθησία ή μόλυναν το περιβάλλον απάντησε πως δεν έδιναν κακή εικόνα και ήταν περιποιημένες. Πρόσθεσε ότι δεν επηρέαζαν την τροχαία κίνηση όμως επηρέαζαν τη διέλευση των πεζών διότι ήταν πάνω σε πεζοδρόμιο.
ΜΚ.2
Επόμενος μάρτυρας ήταν ο κος Θεοδόσης Γεωργούδης. Κατατέθηκε και από μέρους του εν λόγω μάρτυρα γραπτή δήλωση ως μέρος της κυρίως εξέτασης του την οποία και υιοθέτησε (Τεκμήριο Β). Σε αυτή αναφέρει ότι κατέχει τη θέση του κλητήρα στην υπηρεσία του Κατήγορου. Είναι υπεύθυνος για την τήρηση και εφαρμογή της νομοθεσίας και των κανονισμών για τη χρήση δημόσιου χώρου από αδειούχα πρόσωπα εντός των ορίων του Δήμου Πάφου. Οποιοδήποτε πρόσωπο επιθυμεί να εξασφαλίσει τέτοια άδεια πρέπει να αποταθεί με σχετική αίτηση η οποία εγκρίνεται ή απορρίπτεται από το Δημοτικό Συμβούλιο. Στην περίπτωση του κατηγορούμενου αυτός κατά την 24.08.2019 δεν κατείχε οποιαδήποτε άδεια για να τοποθετεί αντικείμενα σε δημόσιο χώρο εντός των ορίων του Δήμου Πάφου και ως ο ίδιος γνωρίζει ουδέποτε του δόθηκε τέτοια άδεια. Είναι ενήμερος για την καταγγελία του κατηγορούμενου από τον ΜΚ.1. Ερωτώμενος για το όνομα του κατηγορούμενου ανέφερε πως ονομάζεται Πέτρος Θεοδοσίου.
Στην αντεξέταση του ανέφερε πως δεν τον γνωρίζει προσωπικά καθότι ουδέποτε ήλθε κοντά του για να υποβάλει αίτηση να εκδώσει άδεια, ούτε και τον είδε εκτός εργασίας. Το όνομα του το πληροφορήθηκε από τον ΜΚ.1 ο οποίος τον ενημέρωσε ότι τον κατήγγειλε. Ο ίδιος ενημερώνεται για τις καταγγελίες που γίνονται στο λιμανάκι και γενικά για την περιοχή του Δήμου Πάφου. Ο έλεγχος για το κατά πόσο ένα πρόσωπο κατέχει ή όχι άδεια να τοποθετεί αντικείμενα μπορεί να γίνει και χωρίς τον αριθμό ταυτότητας του εφόσον αναγράφεται στην αίτηση. Πρόσθεσε ότι δεν υποβλήθηκε από κανένα πρόσωπο αίτηση για άδεια για τοποθέτηση διαφημιστικών πινακίδων. Τέτοιες αιτήσεις εγκρίνονται από την διαχειριστική επιτροπή του Δήμου Πάφου. Το εξώδικο που εκδόθηκε δεν το είχε δει εφόσον δεν χρειαζόταν. Αναφέρθηκε σε λίστα ονομάτων αιτητών που έχει στο γραφείο του που αφορούν επιτηδεύματα όπως μπλέξιμο κόμης, ζωγραφική, καρικατούρες κλπ. Στη λίστα αυτή περιλαμβάνονται 7 ή 8 ονόματα και κανένα όνομα για τοποθέτηση αντικειμένων. Δεν είχε παραλάβει τέτοια αίτηση ποτέ του και σε διευκρινιστική ερώτηση του Δικαστηρίου απάντησε ότι δεν υπάρχει καμία εκκρεμούσα αίτηση για άδεια τοποθέτησης αντικειμένων.
Γνωρίζει ότι στο σημείο που καταγγέλθηκε ο κατηγορούμενος είναι εντός των δημοτικών ορίων του Δήμου Πάφου, αφού για εκείνο το χώρο εξέδωσε άδειες για τα επιτηδεύματα. Δεν ήταν σε γνώση του αν ο κατηγορούμενος καταγγέλθηκε ξανά στο παρελθόν ή αν του εκδόθηκε άλλο εξώδικο προηγουμένως. Ούτε και ο ίδιος θυμόταν αν κατάθεσε ξανά σε υπόθεση εναντίον του κατηγορούμενου, ή είδε επιτόπου τις επίδικες διαφημιστικές πινακίδες.
Στη συνέχεια ανέφερε ότι όταν εκδίδεται ένα εξώδικο κάποιες φορές ειδοποιούνται οι παραβάτες ότι δεν έχει εξοφληθεί και ότι ως συνέπεια θα προστεθεί επιβάρυνση. Όταν δεν ανταποκριθούν τότε η υπόθεση οδηγείται στο Δικαστήριο. Διαφώνησε ότι ο κατηγορούμενος δεν έχει καταγγελθεί.
ΜΚ.3
Τελευταίος μάρτυρας ήταν ο κος Σωτήρης Σκάρος. Κατέθεσε και αυτός γραπτή δήλωση ως Τεκμήριο Γ το περιεχόμενο της οποίας υιοθέτησε. Σε αυτή αναφέρει ότι βρίσκεται στην υπηρεσία του Δήμου Πάφου στο τμήμα πολεοδομικού ελέγχου. Στα καθήκοντα του περιλαμβάνονται εξετάσεις παραπόνων δημοτών για παράνομες οικοδομές εντός των ορίων του Δήμου Πάφου και συμβουλεύεται σχετικό χάρτη τον οποίο είχε στην κατοχή του. Σε αυτόν χρωματίζει με κίτρινο χρώμα τα δημοτικό όρια του Δήμου Πάφου. Η λεωφόρος Αποστόλου Παύλου εμπίπτει στα όρια του εν λόγω Δήμου, και υποδεικνύεται επί του χάρτη με πράσινο βέλος το ακριβές μέρος διάπραξης του αδικήματος σύμφωνα με την κατηγορία που ο κατηγορούμενος αντιμετωπίζει. Το σημείο εκείνο του υποδείχθηκε από τον ΜΚ.1. Στα πλαίσια των καθηκόντων του έχει πρόσβαση στη διαδικτυακή πύλη του Κτηματολογίου απ’ όπου και συλλέγει στοιχεία αναφορικά με τα τεμάχια που εμπίπτουν εντός των δημοτικών ορίων του κατήγορου. Μέρος της λεωφόρου Απ. Παύλου, το οποίο περιλαμβάνει και το σημείο διάπραξης του αδικήματος, βρίσκεται εντός του τεμαχίου 616, με αρ. εγγραφής 0/46036 στην ενορία Κάτω Πάφου. Τέλος αναφέρει ότι έχει στην κατοχή του αεροφωτογραφία του τμήματος κτηματολογίου και χωρομετρίας, επί της οποίας φαίνεται το αναφερόμενο τεμάχιο και με πράσινο βέλος ο τόπος διάπραξης του αδικήματος.
Στο υπόλοιπο μέρος της κυρίως εξέτασης του κατέθεσε ως τεκμήριο 2 το χάρτη που αποτυπώνει τα δημοτικά όρια του κατήγορου, ως τεκμήριο 3 έντυπο πληροφοριών αναφορικά με τα στοιχεία του τεμαχίου αρ. 616 και ως τεκμήριο 4 την έγχρωμη αεροφωτογραφία που έλαβε από τη διαδικτυακή πύλη του κτηματολογίου
Κατά την αντεξέταση του ανέφερε ότι το σημείο που διαπράχθηκε το φερόμενο αδίκημα του υποδείχθηκε επί του χάρτη (τεκμήριο 2) από τον ΜΚ.1. Ο ίδιος δεν πήγε επιτόπου ούτε ήταν παρών όταν διαπράχθηκε το κατ’ ισχυρισμό αδίκημα. Το όνομα του κατηγορούμενου το πληροφορήθηκε από τον ΜΚ.1 και δεν είδε το εξώδικο. Ως εξήγησε η μαρτυρία του αποσκοπούσε στο να καταδείξει ότι το σημείο που καταγγέλθηκε ο κατηγορούμενος ήταν εντός των ορίων του Δήμου Πάφου. Δεν είχε λόγο να αμφισβητήσει το κο Κουάλη. Δεν γνωρίζει τη διεύθυνση διαμονής ή ταυτότητα ή άλλα στοιχεία του κατηγορούμενου.
Αυτή ήταν η υπόθεση για την κατηγορούσα αρχή.
Το Δικαστήριο για τους λόγους που εξήγησε στην ενδιάμεση απόφαση του η οποία δόθηκε από έδρας έκρινε ότι υπήρχε εκ πρώτης όψεως υπόθεσης που δικαιολογούσε την κλήση του κατηγορούμενου σε απολογία. Ως λέχθηκε αυτός προέβηκε σε ανώμοτι δήλωση και δεν κάλεσε μάρτυρες προς υπεράσπιση του. Η δήλωση του παρατίθεται αυτούσια πιο κάτω:
Είμαι ο Πέτρος Θεοδοσίου, με αριθμό ταυτότητας 758196. Δεν είμαι ο Πέτρος Περηπήτσης ούτε Πέτρος Θεοδοσίου (Περηπήτσης). Δεν διέπραξα το αδίκημα που κατηγορούμαι. Δεν έχω καμία σχέση με τον Πέτρο Περιπήτση εναντίον του οποίου εκδόθηκε εξώδικο πρόστιμο (εξ όσων με ενημέρωσε ο δικηγόρος μου).
Αγορεύσεις
Μετά την ολοκλήρωση της διαδικασίας, η συνήγορος της Κατηγορούσας Αρχής ανέπτυξε τις θέσεις της μέσα από τη γραπτή της αγόρευση, υποστηρίζοντας ότι με βάση την μαρτυρία που τέθηκε ενώπιον του Δικαστηρίου από την Κατηγορούσα Αρχή, έχει αποδειχθεί πέραν πάσης αμφιβολίας η ενοχή του κατηγορούμενου στην κατηγορία που αντιμετωπίζει. Σε σχέση με το ότι ο κατηγορούμενος δεν είναι το ίδιο πρόσωπο με αυτό στο οποίο εκδόθηκε και παραδόθηκε το εξώδικο πρόστιμο εισηγείται ότι αυτό αποτέλεσε μια προσπάθεια του αποσύνδεσης από τη διάπραξη του αδικήματος και σε κάθε περίπτωση δεν κατέθεσε ενόρκως για να υποστηρίξει τέτοια θέση.
Ο κος Νικήτα εξέφρασε διαφορετική άποψη και εισηγήθηκε ότι δεν έχει διασυνδεθεί ότι το πρόσωπο στο οποίο εκδόθηκε το εξώδικο πρόστιμο είναι το ίδιο με αυτό του κατηγορούμενου. Επικαλείται ως επιχείρημα την έκθεση του γραφείου ευημερίας η οποία ετοιμάστηκε για σκοπούς παροχής δωρεάν νομικής αρωγής και στην οποία πουθενά δεν αναγράφεται το επίθετο «Περιπήτσης». Ήταν υποχρέωση, ως εισηγείται, της κατηγορούσας αρχής να προσκομίσει μαρτυρία για το εν λόγω ζήτημα.
Είναι υπόψιν του Δικαστηρίου ό,τι καταγράφεται στις γραπτές αγορεύσεις των συνηγόρων και τα οποία έχουν μελετηθεί με τη δέουσα προσοχή. Επιμέρους αναφορές θα γίνουν πιο κάτω όπου τούτο κριθεί αναγκαίο.
Αξιολόγηση μαρτυρίας
Παρακολούθησα με μεγάλη προσοχή και τους τρεις μάρτυρες ενόσω έδιναν μαρτυρία ενώπιον μου και είχα την ευκαιρία να παρατηρήσω τόσο τον τρόπο με τον οποίο αυτοί απάντησαν στις διάφορες ερωτήσεις που τους τέθηκαν όσο και την εν γένει συμπεριφορά τους στο εδώλιο του μάρτυρα.
Κατά την αξιολόγηση της μαρτυρίας τους λαμβάνω υπόψη μου τον τρόπο που οι εν λόγω μάρτυρες απαντούσαν τις ερωτήσεις που τους υποβάλλονταν, τις αντιδράσεις τους και γενικά την όλη συμπεριφορά τους από το εδώλιο του μάρτυρα. Περαιτέρω, λαμβάνω υπόψη μου το περιεχόμενο τόσο της προφορικής τους μαρτυρίας όσο και της έγγραφης μαρτυρίας που κατατέθηκε στο Δικαστήριο και έχω υπόψη μου και τις αρχές της νομολογίας αναφορικά με την κρίση της αξιοπιστίας ενός μάρτυρα[1]. Διατηρώ επίσης υπόψιν μου και την αρχή ότι ένας μάρτυρας μπορεί να γίνει πιστευτός είτε εξ’ ολοκλήρου είτε μερικώς[2], και ότι η επιλεκτική αποδοχή μέρους της μαρτυρίας ενός μάρτυρα δεν είναι επιλήψιμη[3], αρκεί αυτό να δικαιολογείται και να επεξηγείται, διαφορετικά μπορεί να οδηγήσει σε επιτυχία τυχόν έφεσης λόγω εσφαλμένης καθοδήγησης[4]. Έχω επίσης κατά νου, πως δεν είναι σπάνιο κάποιοι μάρτυρες να έχουν ιδιαίτερη ικανότητα στο να προβάλλουν μια τελείως διαφορετική εικόνα από εκείνη που πραγματικά τους χαρακτηρίζει (βλ. κατ' αναλογία, Χριστοφή ν. Ζαχαριάδη (2002) 1(Α) Α.Α.Δ. 401, 406), αλλά και διότι κάποιες συμπεριφορές στο εδώλιο του μάρτυρα μπορεί να ορμώνται από πλειάδα αιτιών, χωρίς αναγκαστικώς αυτές να εκπορεύονται από διάθεση ψεύδους ή παραπλάνησης. Πολύ σημαντική παράμετρος που χρήζει αναφοράς είναι ότι η αξιολόγηση της μαρτυρίας δεν περιορίζεται αποκλειστικώς στην ατομική κρίση της αξιοπιστίας κάθε μάρτυρα ξεχωριστά, αλλά συνεκτιμάται, διερευνάται και αντιπαραβάλλεται με το σύνολο της προσαχθείσας μαρτυρίας[5]. Αντιφάσεις που αφορούν μικρολεπτομέρειες δεν καταρρίπτουν αλλά αντίθετα ενδυναμώνουν την αξιοπιστία ενός μάρτυρα[6].
Ο ΜΚ.1 μου άφησε πολύ θετική εντύπωση. Περιέγραψε με λεπτομέρειες τα όσα υπέπεσαν στην αντίληψη του και εξιστόρησε όλα όσα έλαβαν χώρα κατά τον επίδικο χρόνο και τόπο με καθαρότητα λόγου, ειλικρίνεια και χωρίς υπεκφυγές. Το γεγονός ότι κάποιες εκ των λεπτομερειών που ανέφερε δια ζώσης δεν περιλήφθηκαν στην γραπτή του δήλωση, όπως για παράδειγμα ότι τον είδε να κατεβάζει τις επίδικες διαφημιστικές πινακίδες ή ότι τον προειδοποίησε δυο φορές να τις μετακινήσει, καθόλου δεν με οδηγεί στο συμπέρασμα ότι αποτελούσαν εκ των υστέρων σκέψεις του. Δεν υπήρξε απόκλιση στα γραφόμενα του μάρτυρα από την ουσία των όσων εξιστόρησε και που αφορούσαν το χρόνο της καταγγελίας του για την τοποθέτηση των πινακίδων από τον κατηγορούμενο χωρίς αυτός να κατέχει κάποια άδεια. Ούτε και ανέμενα από το μάρτυρα να αναφέρει με ακρίβεια τις ώρες που του έκανε παρατήρηση προτού αποφασίσει να του εκδώσει εξώδικο. Ασήμαντη κρίνεται και η αντίφαση του ΜΚ.1 ως προς το ότι ο κατηγορούμενος καταγγέλθηκε και από άλλους συναδέλφους του ενώ σε σχετική υποβολή ανέφερε ότι δεν γνώριζε. Ήταν σίγουρος για το πρόσωπο του κατηγορούμενο τον οποίο και είδε πολλές φορές στο παρελθόν που φόρτωνε τις επίδικες πινακίδες στο όχημα του και άλλοτε που τις κατέβαζε. Τον είχε μάλιστα προειδοποιήσει δυο φορές να μετακινήσει τις πινακίδες του χωρίς όμως να εισακουστεί. Η θέση του ότι γνώριζε ότι δεν κατείχε άδεια ο κατηγορούμενος επιβεβαιώθηκε και από τον ΜΚ.2, ο οποίος ήταν ο υπεύθυνος για το ζήτημα αυτό. Η αληθοφάνεια και ειλικρίνεια των όσων ανέφερε προκύπτει και από το ότι δέχθηκε πως οι επίδικες διαφημιστικές πινακίδες δεν δημιουργούσαν ακαλαισθησία ή μόλυναν το περιβάλλον, αλλά αντίθετα ήταν περιποιημένες. Αποδέχομαι τη θέση του ότι εκ του σημείου που τοποθετήθηκαν, δηλ, σε δημόσιο πεζοδρόμιο εμπόδιζαν τη διέλευση των πεζών. Σημειώνω εδώ ότι ουδέποτε υποβλήθηκε στο μάρτυρα, ότι το όνομα του προσώπου που αναγράφηκε στο εξώδικο δεν είχε καμία σχέση με τον κατηγορούμενο προκειμένου να τοποθετηθεί.
Συνακόλουθα το Δικαστήριο κρίνει ως ειλικρινή και αξιόπιστο τον ΜΚ.1 την μαρτυρία του οποίου και αποδέχεται πλήρως.
Πολύ καλή εντύπωση άφησε και ο ΜΚ.2 της κατηγορούσας αρχής. Η μαρτυρία του είχε πολύ συγκεκριμένο περιεχόμενο και αφορούσε το κατά πόσο το όνομα του κατηγορούμενου περιλαμβανόταν στα άτομα που κατείχαν άδεια για τοποθέτηση αντικειμένων. Ως διαφάνηκε από τη μαρτυρία του άδεια για τοποθέτηση διαφημιστικών πινακίδων δεν δόθηκε σε κανένα πρόσωπο για το παραλιακό μέτωπο. Η μόνη λίστα αιτούντων που εκκρεμεί στον κατήγορο είναι για επιτηδεύματα ως τα εξήγησε και καμία για τοποθέτηση αντικειμένων. Ήταν σαφής και σταθερός στη θέση του ότι ο κατηγορούμενος ουδέποτε έκανε οποιαδήποτε αίτηση κοντά του και ότι ενημερώθηκε πως καταγγέλθηκε από τον ΜΚ.1. Δεν έχω οποιοδήποτε λόγο να μην κάνω αποδεκτή τη μαρτυρία του και έχω πεπειστεί ότι ανέφερε την αλήθεια στο Δικαστήριο. Η αξιοπιστία του δεν κλονίστηκε σε κανένα σημείο κατά την αντεξέταση του. Το δε γεγονός ότι δεν γνώριζε προσωπικά τον κατηγορούμενο δεν έχει οποιαδήποτε σημασία. Άλλωστε ως εξήγησε ουδέποτε αποτάθηκε στον ίδιο για να εκδώσει οποιαδήποτε άδεια. Η όλη του μαρτυρία κινήθηκε εντός του πεδίου γνώσεων του και δεν έχω αντιληφθεί οποιαδήποτε προσπάθεια αλλοίωσης των γεγονότων ή παραπλάνησης του Δικαστηρίου. Η μαρτυρία του γίνεται αποδεκτή στην ολότητα της.
Πλήρως αξιόπιστος κρίνεται τέλος και ο ΜΚ.3. Ο σκοπός της μαρτυρίας του δεν ήταν άλλος παρά να διαφωτίσει το Δικαστήριο, κάτι το οποίο έπραξε δεόντως, ως προς το κατά πόσο το σημείο που καταγγέλθηκε ο κατηγορούμενος βρισκόταν εντός των δημοτικών ορίων του κατήγορου. Τα τεκμήρια 2, 3 και 4 που κατέθεσε μιλούν αφ’ εαυτών. Πρόκειται για το χάρτη που περιλαμβάνει τα όρια του Δήμου Πάφου, τα κτηματολογικά στοιχεία του τεμαχίου εντός του οποίου καταγγέλθηκε ο κατηγορούμενος όπως αναφέρθηκε στο μάρτυρα από τον ΜΚ.1, και αεροφωτογραφία της περιοχής. Οι απαντήσεις του ήταν άμεσες, αυθόρμητες και σαφείς. Χωρίς δισταγμό δέχθηκε ότι ούτε τον κατηγορούμενο γνώριζε ούτε και είχε προσωπική γνώση για τα όσα καταγγέλθηκε. Η μαρτυρία του παρέμεινε ουσιαστικά αναντίλεκτη και την αποδέχομαι στην ολότητα της.
Ανώμοτη Δήλωση
H επιλογή ενός Κατηγορούμενου να προβεί σε ανώμοτη δήλωση ή να παραμείνει σιωπηλός δεν δύναται να εκληφθεί ως επιβαρυντικό στοιχείο εναντίον του[7] και δεν υπόκειται σε αξιολόγηση. Η ανώμοτη δήλωση έχει κάποια αξία η οποία θα πρέπει να εξετάζεται μέσα στο σύνολο της μαρτυρίας αλλά όχι τέτοια που να ισοδυναμεί με μαρτυρία[8]. Δεν προσφέρεται για την απόδειξη ή την κατάρριψη γεγονότων, ούτε μπορεί να συμπληρώσει τυχόν κενά στην υπόθεση της Κατηγορούσας Αρχής, η οποία έχει το βάρος απόδειξης της υπόθεσής της[9]. Μπορεί, όμως, σε περιπτώσεις όπου τα γεγονότα που απέδειξε η Κατηγορούσα Αρχή είναι τέτοια που χρειάζεται να δοθεί κάποια εξήγηση από τον κατηγορούμενο, ιδιαίτερα σε περιπτώσεις όπου τέτοια εξήγηση βρίσκεται στη δική του αποκλειστική γνώση, η ανώμοτη δήλωση να αποκτά διαφορετική σημασία[10]. Έχει περισσότερο πειστική παρά αποδεικτική αξία.
Στην προκειμένη περίπτωση και για τους λόγους που εξηγώ στη συνέχεια δεν μπορώ να αποδώσω οποιαδήποτε βαρύτητα στη ανώμοτη δήλωση του κατηγορούμενου, πέραν του ότι ονομάζεται Πέτρος Θεοδοσίου.
Κατ’ αρχήν ο κατηγορούμενος αρνείται οποιαδήποτε ενοχή στην κατηγορία. Είναι καλά γνωστό ότι στις ποινικές υποθέσεις το βάρος απόδειξης της ενοχής του κατηγορούμενου το φέρει αποκλειστικά η κατηγορούσα αρχή. Ο κατηγορούμενος δεν έχει υποχρέωση να αποδείξει οτιδήποτε και συνεπώς είναι άνευ σημασίας το συγκεκριμένο μέρος της δήλωσης του. Σε ό,τι αφορά τον ισχυρισμό του ότι δεν είναι αυτός το κατηγορούμενο πρόσωπο θα πρέπει να αναφέρω ότι τέτοιο ζήτημα ουδέποτε υποβλήθηκε στον ΜΚ.1 για να τοποθετηθεί. Ο εν λόγω μάρτυρας ανάφερε ότι το κανονικό του όνομα είναι Πέτρος Θεοδοσίου ως άλλωστε αναγράφεται και στον τίτλο του κατηγορητηρίου και έχει το ψευδώνυμο, και όχι επίθετο, «Περιπήτσης» που επίσης περιλαμβάνεται στον τίτλο. Το γεγονός ότι στο εξώδικο πρόστιμο που του εκδόθηκε αναγράφηκε Πέτρος Περιπήτσης δεν καταδεικνύει ότι καταγγέλθηκε άλλο πρόσωπο από τον κατηγορούμενο. Ο ΜΚ.1 ήταν άλλωστε σίγουρος για το ποιο ήταν το πρόσωπο που κατήγγειλε τον οποίο ως ανέφερε γνώριζε και από παλιά. Συνακόλουθα καμία βαρύτητα δεν μπορεί να δοθεί και σε αυτό το σκέλος της ανώμοτης του δήλωσης.
Ευρήματα
Έχοντας μελετήσει και αξιολογήσει την μαρτυρία που τέθηκε ενώπιον μου καθώς και τα τεκμήρια που κατατέθηκαν καταλήγω στα πιο κάτω ευρήματα:
Στις 24.08.2019, στη λεωφόρο Αποστόλου Παύλου, ήτοι στο παραλιακό μέτωπο της ενορίας Κάτω Πάφου, ο τροχονόμος Πέτρος Κουάλης (Μ.Κ.1), διαπίστωσε ότι σε δημόσιο πεζοδρόμιο στην αριστερή πλευρά της εν λόγω οδού, βρίσκονταν τοποθετημένες διαφημιστικές πινακίδες. Αυτές τις είχε αντιληφθεί περίπου από η ώρα 10:00 της ίδιας μέρας, και παρά το ότι προειδοποίησε δυο φορές τον κατηγορούμενο να τις μετακινήσει ο τελευταίος δεν συμμορφώθηκε. Τις επίδικες πινακίδες κατά τον ουσιώδη χρόνο τις τοποθέτησε ο ίδιος ο κατηγορούμενος και με αυτές διαφήμιζε θαλάσσια σπορ. Επ’ αυτές αναγράφετο «Marine Park Boat». Ο ΜΚ.1 ενόψει της μη συμμόρφωσης του κατηγορούμενου με τις προειδοποιήσεις του, περί ώρα 12:35 εξέδωσε και παρέδωσε την ειδοποίηση επιβολής εξωδίκου, τεκμήριο 1. Ως όνομα καταγγελλόμενου αναγράφεται «Πέτρος Περιπήτσης». Σύμφωνα με το χάρτη των δημοτικών ορίων του Δήμου Πάφου, όπως είναι κατατεθειμένος στο Κτηματολογικό γραφείο Πάφου η Λεωφόρος Αποστόλου Παύλου βρίσκεται εντός των δημοτικών ορίων του Δήμου Πάφου. Μέρος της λεωφόρου Αποστόλου Παύλου το οποίο περιλαμβάνει και το τόπο διάπραξης του αδικήματος, εμπίπτει εντός του ακινήτου με αριθμό εγγραφής 0/46036 και αριθμό τεμαχίου 616 στην ενορία Κάτω Πάφου.
Οι πινακίδες δεν προκαλούσαν οποιαδήποτε ακαλαισθησία ούτε και αποτελούσαν μόλυνση για το περιβάλλον.
Κατά τον ουσιώδη χρόνο ο κατηγορούμενος δεν είχε άδεια τοποθέτησης αντικειμένων, ούτε και εκκρεμούσε οποιαδήποτε αίτηση για εξασφάλιση τέτοιας άδειας.
Νομική πτυχή
Τα αδικήματα που αντιμετωπίζει ο κατηγορούμενος αφορούν την τοποθέτηση επίπλων σε δημόσιο χώρο κατά παράβαση του άρθρου 124(1)(στ)(ii) του Περί Δήμων Νόμου, Ν.111/1985 το οποίο προβλέπει τα εξής (έμφαση δική μου):
«124. ‒(1)Πάς όστις επι οιασδήποτε οδού εντός οιωνδήποτε δημοτικών ορίων‒
(α).............................................................................................
(στ)(i).........................................................................................
(ii) τοποθετεί η αφήνει, ουχί αναγκαίως οιαδήποτε έπιπλα, αγαθά, εμπορεύματα η εμπόρευμα, η οιονδήποτε βαρέλιον, σκάφην, κάλαθον η κάδον, η τοποθετεί η χρησιμοποιεί οιονδήποτε βάθρον, κάθισμα, έδραν, στασίδιον, διαφημιστικήν πινακίδα η άλλο πράγμα, η τοποθετεί οιονδήποτε πτυσσόμενον παραθυρόφυλλον η σκίαστρον, κάλυμμα η άλλην προεξοχήν άνωθεν η κατά μήκος οιασδήποτε τοιαύτης οδού, εκτός εάν εκάστη πλευρά αυτού έχει ύψος τουλάχιστον δέκα ποδών εκ του εδάφους˙ η
(η).............................................................................................είναι ένοχο αδικήματος……..»
Στο δε ερμηνευτικό άρθρο 2 του Περί Δήμων Νόμου, Ν.111/1985 η «οδός» περιλαμβάνει «oιαvδήπoτε πλατείαv, οδόν, ατραπόv διελεύσεως ζώων, ατραπόv, αδιέξoδov δρόμov, δίoδov, πεζόδρoμov, πεζoδρόμιov ή δημόσιov χώρov».
Ως προκύπτει από τα πιο πάνω άρθρα τα συστατικά στοιχεία του αδικήματος είναι α) η τοποθέτηση πράγματος β) σε οδό γ) που βρίσκεται εντός των δημοτικών ορίων.
Τα εδάφια (ζ) και (η) του άρθρου 84 του Ν.111/85 προνοούν τα ακόλουθα:
84. Τηρoυμέvωv των διατάξεων του παρόντος Νόμου και oιoυδήπoτε ετέρου εκάστοτε εν ισχύι νόμου, το συμβούλιον θα εκτελή, εν τω μέτρω των οικονομικών δυνατοτήτων του δήμου, εντός των δημοτικών ορίων πάντα ή οιαδήποτε των ακόλουθων καθηκόντων ήτοι-
(α)………..
(ζ) θα πρovoή διά τηv καθαριότητα και υγιειvήv κατάστασιv τoυ δήμoυ. διά τηv συλλoγήv, απoκoμιδήv, διάθεσιv, διαχείριση και επεξεργασίαv τωv σκυβάλωv, για τις οποίες επιβάλλει στον ιδιοκτήτη ή κάτοχο της ακίνητης ιδιοκτησίας ή του υποστατικού τέλη σκυβάλων, τα οποία δεν υπερβαίνουν τα ποσά που προβλέπονται στον Έκτο Πίνακα, θα ελέγχη και παρεμπoδίζη τηv συσσώρευσιv σκυβάλωv, εις oιovδήπoτε δημόσιov ή ιδιωτικόv υπoστατικόv ή χώρov, θα πρoμηθεύη και διατηρή εις υγιειvήv κατάστασιv δημόσια σκυβαλoδoχεία ή άλλα δoχεία ή χώρoυς διά πρoσωριvήv εvαπόθεσιv και απoκoμιδήv σκυβάλωv, και θα πρovoή διά τηv λήψιv παvτός μέτρoυ αvαγκαίoυ διά τηv εξάλειψιv και μετακίvησιv oιασδήπoτε ακαθαρσίας ή απoρριμάτωv και διά τηv περιστoλήv oιασδήπoτε oχληρίας:
Νοείται ότι, η ετήσια αύξηση που επιβάλλεται στα τέλη σκυβάλων είναι μέχρι του ποσοστού δεκατέσσερα τοις εκατό (14%) των τελών του προηγούμενου χρόνου, αρχίζοντας με βάση τα τέλη που καταβάλλονται αμέσως πριν από την έναρξη της ισχύος του περί Δήμων (Τροποποιητικού) (Αρ. 2) Νόμου του 2018.
(η) θα μεριμvά διά, και ελέγχη, τηv διατήρησιv και πρoστασίαv της καλής εμφαvίσεως τoυ δήμoυ και τηv πρoστασίαv τoυ φυσικoύ αυτoύ περιβάλλovτoς, και θα πρovoή διά τηv λήψιv παvτός μέτρoυ ή τηv κατασκευήv παvτός αvαγκαίoυ ή χρησίμoυ έργoυ διά τηv εκπλήρωσιv τωv σκoπώv τoύτωv.
Σύμφωνα με το άρθρο 4(1) του περί Εξωδίκου Ρύθμισης Αδικημάτων Νόμος του 1997, (Ν.47(Ι)/97) ως ίσχυε κατά τον ουσιώδη χρόνο, η εν λόγω νομοθεσία τυγχάνει εδώ εφαρμογής αφού το αδίκημα της τοποθέτησης αντικειμένων για το οποίο κατηγορείται ο Κατηγορούμενος εμπίπτει εντός του Τέταρτου Πίνακα (Πίνακας IV) του πιο πάνω νόμου (αύξων αριθμός 54) και είναι από αυτά που επιδέχονται εξώδικη ρύθμιση. Δυνάμει των άρθρων 5(1) και 6(1) του Ν.47(Ι)/97 ασκείται ποινική δίωξη εναντίον του παραβάτη στην περίπτωση που παρέλθουν 30 ημέρες από την ημερομηνία έκδοσης της ειδοποίησης. Είναι δε κοινά αποδεκτό πως δεν έχει πληρωθεί το πρόστιμο που αναφέρεται μέσα από την εν λόγω ειδοποίηση.
Συμπεράσματα / Εκτίμηση Δικαστηρίου
Στη βάση των πιο πάνω ευρημάτων μου, εκείνο το οποίο ουσιαστικά μένει να αποφασιστεί, είναι κατά πόσο ο Κατηγορούμενος είναι ο Πέτρος Θεοδοσίου γνωστός με το ψευδώνυμο «Περιπήτσης», ο οποίος και καταγγέλθηκε κατά τον ουσιώδη χρόνο.
Η απάντηση στο πιο πάνω ερώτημα δεν μπορεί να είναι παρά θετική. Ως αναφέρθηκε ο ΜΚ.1 ήταν σίγουρος για το πρόσωπο αυτό, εφόσον τον γνώριζε και από παλιά, κάτι το οποίο δεν αμφισβητήθηκε. Το Δικαστήριο έκρινε ότι η διαδικασία ως εκ τη φύσεως της κατηγορίας μπορούσε να διεξαχθεί χωρίς την παρουσία του κατηγορούμενου, και ο ίδιος ο κατηγορούμενος επέλεξε να απουσιάζει. Κατ’ αυτόν το τρόπο όμως η κατηγορούσα αρχή αποστερήθηκε της δυνατότητας από του να παρουσιάσει μαρτυρία αναγνώρισης του. Πέραν τούτου επέλεξε να μην καταθέσει ενόρκως για να υποστηρίξει τη θέση του αυτή, ώστε να μπορεί να γίνεται λόγος για καταγγελία άλλου προσώπου από τον ίδιο. Η ανώμοτη του δήλωση, στην οποία βέβαια είχε κάθε δικαίωμα να προβεί, δεν μπορεί να ανατρέψει τη θετική και σαφή ένορκη μαρτυρία του ΜΚ.1 ότι επρόκειτο για τον Πέτρο Θεοδοσίου ο οποίος είναι γνωστός με το ψευδώνυμο «Περιπήτσης». Το γεγονός ότι στην έκθεση του γραφείου ευημερίας δεν αναγράφηκε το ψευδώνυμο του δεν αναιρεί τα πιο πάνω. Προφανώς δεν ήταν γνωστό αυτό στη λειτουργό που ετοίμασε την έκθεση. Αποτελεί κοινή λογική και εμπειρία, ότι ορισμένοι άνθρωποι είναι γνωστοί από μερίδα του πληθυσμού, με ψευδώνυμα προκείμενου να γίνεται ευκολότερα αντιληπτό το πρόσωπο για το οποίο γίνεται λόγος. Ιδιαίτερα, αλλά όχι μόνο, όταν έχουν κοινότυπα ονοματεπώνυμα ως ο κατηγορούμενος. Σε αυτό θεωρώ ότι αποσκοπούσε και η αναγραφή του ψευδώνυμου αντί του κανονικού επιθέτου του κατηγορούμενου. Πρόκειται συνεπώς για το ίδιο και αυτό πρόσωπο που αναγράφηκε επί του εξώδικου προστίμου.
Παρενθετικά να αναφέρω ότι σε καμιά περίπτωση δεν προκαλεί σύγχυση οι αναγραφές επί του εξωδίκου των φράσεων «Marine Park Boat Trip» και «David Pocoulaou Skas», αν και αχρείαστες. Για τις αναγραφές αυτές δόθηκαν εξηγήσεις από τον ΜΚ.1 ο οποίος συγκεκριμένα ανέφερε ότι η πρώτη αφορά το περιεχόμενο της διαφημιστικής πινακίδας για την οποία καταγγέλθηκε ο κατηγορούμενος, ενώ η δεύτερη είναι το όνομα κάποιου παιδιού που ήταν παρών στο μέρος που έγινε η καταγγελία. Επομένως δεν μπορεί να γίνεται λόγος ότι προκαλείται ασάφεια ως προς το ποιος καταγγέλθηκε από τον ΜΚ.1, ως αναφέρει στην αγόρευση του ο κος Νικήτα, ο οποίος επαναλαμβάνω ήταν σαφής και ξεκάθαρος.
Πέραν των πιο πάνω, καταλήγω ότι ο κατηγορούμενος παρέλαβε την ειδοποίηση επιβολής προστίμου την ημέρα διάπραξης του αδικήματος (24.08.2019) το οποίο και δεν πληρώθηκε εντός 45 ημερών από της έκδοσης της. Σε αυτή δε επιβλήθηκε προσεπιβάρυνση €42,50σ που αντιστοιχεί στο ½ του ποσού του εξώδικου προστίμου (€85). Συνεπώς, η προϋπόθεση αυτή πληρείται και ορθώς διώχθηκε ποινικά ο κατηγορούμενος.
Από τα όσα έχουν τεθεί ενώπιον μου προκύπτει ότι έχει αποδειχθεί πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας ότι ο κατηγορούμενος, χωρίς να είναι κάτοχος οποιασδήποτε άδειας, κατά την 24.08.2019 τοποθέτησε διαφημιστικές πινακίδες σε οδό, και συγκεκριμένα σε πεζοδρόμιο της λεωφόρου Αποστόλου Παύλου η οποία βρίσκεται εντός των Δημοτικών ορίων της Κατηγορούσας Αρχής.
Δεν έχει προκύψει ότι οι πινακίδες προκαλούσαν οποιαδήποτε ακαλαισθησία ή ότι μόλυναν το περιβάλλον. Συνεπώς και τα εδάφια (ζ) και (η) του άρθρου 84 του Ν.111/85 δεν τυγχάνουν εφαρμογής, και εν πάση περιπτώσει ουδέν σχετικό αναφέρεται στις λεπτομέρειες αδικήματος
Ενόψει όλων των ανωτέρω, υπαγάγοντας τα ευρήματα μου στην νομική πτυχή της υπόθεσης και έχοντας υπόψη μου ότι η απόδειξη της κατηγορίας και κάθε στοιχείου που τη συνιστά βαρύνει εξ' ολοκλήρου την Κατηγορούσα Αρχή κρίνω ότι η Κατηγορούσα Αρχή έχει αποδείξει την υπόθεση της πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας. Ο Κατηγορούμενος κρίνεται ένοχος στην κατηγορία που αντιμετωπίζει.
(Υπ.) ......................................
Μ. Μυτίδης, Ε.Δ.
Πιστόν Αντίγραφον
Πρωτοκολλητής
[1] Βλ. Χρίστου v. Ηροδότου κ.α. (2008) 1 Α.Α.Δ. 676, Σάντης v. Χατζηβασιλείου κ.α (2009) 1 Α.Α.Δ. 288
[2] Βλ. Αγαπίου ν. Παναγιώτου (1998) 1 ΑΑΔ 263, και Γενικός Εισαγγελεας ν. Μανώλη (1995) 2 ΑΑΔ 207
[3] Βλ. Χάρης Χρίστου ν. Ευγενία Khoreva (2002) 1 ΑΑΔ 454
[4] Βλ. Χαράλαμπος Τσιντίδης Λτδ (Charalampos Tsintidis Ltd) ν. Χαριδήμου (2012) 1(Γ) Α.Α.Δ. 2290, και Μελεκίδης ν. Παπαγεωργίου κ.α. (2013) 1(Α) Α.Α.Δ. 832
[5] Βλ. Στυλιανίδης ν. Χατζηπιέρα (1992) 1 AAΔ 1056
[6] Βλ. Μohammed Jaber Akil v. Αστυνομίας, Ποινική Έφεση αρ. 60/06, ημερομηνίας 27.2.2009
[7] Βλ. Δημοσθένους κ.α. v. Αστυνομίας (1998) 2 Α.Α.Δ 129
[8] Βλ. Ονησιφόρου ν. The Police (1987) 2 CLR 261 και Ιωάννου & Συμιανός ν. Δημοκρατίας (2001) 2 ΑΑΔ 195
[9] Χαραλάμπους κ.α ν. Δημοκρατίας Ποιν. Εφ. 96, 100 και 101/2016 ECLI:CY:AD:2017:B430, ημερ. 28.11.2017
[10] ibid