ECLI:CY:DEELEF:2021:39
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΕΛΕΓΧΟΥ ΕΝΟΙΚΙΑΣΕΩΝ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ/ΛΑΡΝΑΚΑΣ/ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΥ
Ενώπιον: Λ.Σ. Καμμίτση, Προέδρου και
Σπ. Σπυριδάκι και Κ. Φραγκούδη, Παρέδρων
Αρ. Αιτ. Κ49/2015
Μεταξύ:
Γλυκερίας Δημητρίου, από την Αγλαντζιά
Αιτήτριας
και
1. Ψαραγορά Γεώργιος Χρ. Γιάλλουρος Λτδ, από τη Λεμεσό
2. Γεωργίου Κ. Χριστοδούλου, από την Αγλαντζιά
3. Ανδρέα Λουρά, από τη Λευκωσία
Καθ’ ων η αίτηση
----------------------------------------------------------------
Για την Αιτήτρια: κα. Α. Ιακώβου για κ.κ. Μ. Ιακώβου & Συνεργάτες
Για τους Καθ’ ων η Αίτηση 1 και 2: κα. Τζ. Θεοφάνους για κ.κ. Αρτεμίου, Πιερή & Συνεργάτες Δ.Ε.Π.Ε.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Η υπό τον ως άνω αριθμό και τίτλο Αίτηση καταχωρήθηκε την 9.11.2015 και μ’ αυτήν η Αιτήτρια εξαιτείται ως ακολούθως:
«α) Απόφαση εναντίον των καθ' ων η αίτηση, δια το ποσόν των €800,00, ως καθυστερημένο ενοίκιο για το μήνα Μάιο 2015.
(β) Απόφαση εναντίον των καθ' ων η αίτηση, δια το ποσό των €800,00, ως αποζημίωση για απώλεια χρήσης του υποστατικού κατά την περίοδο 13/7/2015 μέχρι και 13ην/8/2015, περίοδο κατά την οποία το υποστατικό βρισκόταν υπό επιδιόρθωση για την επαναφορά του στην προτέρα κατάσταση.
γ) Απόφαση εναντίον των καθ' ων η αίτηση, δια το ποσό των €4.800, αντιπροσωπεύον την αξία των εργασιών και υλικών δια την επαναφορά του υποστατικού στην προτέρα κατάσταση και/ή αποζημίωση για παράβαση από μέρους των καθ' ων η αίτηση του όρου της μίσθωσης που επέβαλλε σε αυτούς την υποχρέωση να παραδώσουν το υποστατικό στην αιτήτρια, στην ίδια καλή κατάσταση που το παρέλαβαν κατά την έναρξη της ενοικίασης.»
Η Αιτήτρια ισχυρίζεται ότι είναι ιδιοκτήτρια ενός υποστατικού επί της Λεωφόρου Αγλαντζιάς 50, Αγλαντζιά, Λευκωσία (εν τοις εφεξής «το επίδικο υποστατικό»). Οι Καθ' ων η Αίτηση ήταν θέσμιοι ενοικιαστές του επίδικου υποστατικού, μέχρι και την 31.5.2015, ισχυρισμός που είναι παραδεκτός. Η πρώτη ενοικίαση στους Καθ' ων η Αίτηση έλαβεν χώραν την 1.3.2007 και ήταν διάρκειας ενός έτους και οι Καθ’ ων η Αίτηση κατέστησαν θέσμιοι ενοικιαστές τη 2.3.2008, ισχυρισμοί που επίσης είναι παραδεκτοί. Η πρώτη ενοικίαση έγινε με την προσωπική εγγύηση των Καθ' ων Αίτηση 2 και 3, για την πιστή τήρηση του ενοικιαστηρίου εγγράφου από μέρους των Καθ' ων η Αίτηση κατά τη διάρκεια της ισχύος του, αλλά και μέχρι την επιστροφή του επίδικου υποστατικού στον ιδιοκτήτη, την εξόφληση παντός οφειλόμενου ενοικίου και κάθε ζημίας.
Από της ενοικιάσεως, το επίδικο χρησιμοποιείτο από τους Καθ' ων η Αίτηση ως ψαραγορά, ισχυρισμός που είναι παραδεκτός. Το καταβαλλόμενο μηνιαίο ενοίκιο ανερχόταν, κατά την παράδοση της κατοχής του υποστατικού, στο ποσό των €800.- μηνιαίως, ισχυρισμός επίσης παραδεκτός. Οι Καθ' ων η Αίτηση παρέδωσαν ελευθέρα και κενή την κατοχή του επίδικου την 31.5.2015, χωρίς να καταβάλουν το οφειλόμενο ενοίκιο για το μήνα Μάιο και χωρίς να έχουν επαναφέρει το υποστατικό στην πρότερα καλή κατάσταση, στην οποία το παρέλαβαν. Ειδικότερα:
(i) Είχαν τοποθετήσει κεραμικά πλακάκια επί των τοίχων του υποστατικού για τους σκοπούς της επιχείρησης τους, τα οποία παρέλειψαν να αφαιρέσουν, ισχυρισμός που είναι παραδεκτός.
(ii) Είχαν τοποθετήσει ψευδοτάβανο, το οποίο παρέλειψαν να αφαιρέσουν, ισχυρισμός που είναι παραδεκτός.
(iii) Η ηλεκτρική εγκατάσταση του υποστατικού είχε καταστραφεί και παρέλειψαν να την επισκευάσουν.
(iv) Είχαν αφαιρέσει τις τσεκολλαδούρες από το ισόγειο τμήμα του επίδικου και παρέλειψαν να τις επανατοποθετήσουν.
(v) Είχαν αφαιρέσει έναν νεροχύτη και προκάλεσαν βλάβες στην υδραυλική εγκατάσταση.
(vi) Το γυαλί στη βιτρίνα ήταν σπασμένο.
(vii) Οι εσωτερικοί τοίχοι ήταν βαμμένοι με χρώμα μπλε, ενώ κατά την έναρξη της ενοικίασης ήταν βαμμένοι με χρώμα άσπρο, ισχυρισμός που είναι παραδεκτός.
Η Αιτήτρια, με επιστολή των δικηγόρων της ημερομηνίας 3.7.2015, προειδοποίησε τους Καθ’ ων η Αίτηση ότι προτίθετο να προβεί σε όλες τις απαραίτητες ενέργειες προς επαναφορά του επίδικου στην πρότερα κατάσταση. Οι Καθ’ ων η Αίτηση δεν ανταποκρίθηκαν και η Αιτήτρια προέβη σε έξοδα για την επαναφορά του επίδικου, συνολικού ύψους €4.800. Για τη διεκπεραίωση των εργασιών, η Αιτήτρια απώλεσε τη χρήση και εκμετάλλευση του επίδικου υποστατικού για περίοδο ενός μηνός, ήτοι απώλεσε το ποσό των €800.-, το οποίο διεκδικεί.
Απάντηση και Ανταπαίτηση:
Το δικόγραφο των Καθ’ ων η Αίτηση 1 και 2 καταχωρήθηκε την 30.12.2015 και μ’ αυτό εγείρουν προδικαστική ένσταση και ισχυρίζονται ότι η κυρίως Αίτηση είναι δικονομικά παράτυπη και νομικά άκυρη, αφού σ’ αυτήν δεν αναφέρεται ποια είναι η νομική της βάση και η Αιτήτρια δεν έχει αγώγιμο δικαίωμα εναντίον των Καθ’ ων η Αίτηση 1 και 2, αλλά μόνο εναντίον του αντισυμβαλλόμενου της στο ενοικιαστήριο συμβόλαιο.
Οι Καθ’ ων η Αίτηση 1 και 2 αγνοούν την ιδιότητα της Αιτήτριας και αρνούνται τις αιτούμενες θεραπείες. Ισχυρίζονται ότι ο Καθ' ου η Αίτηση 2 είναι διευθυντής της Καθ’ ης η Αίτηση 1. Προβαίνουν σε ορισμένες παραδοχές τις οποίες σημειώνουμε πιο πάνω. Ισχυρίζονται ότι, πριν την παράδοση του υποστατικού στις 31.5.2015, έδωσαν δίμηνη προειδοποίηση στην Αιτήτρια ότι θα τερμάτιζαν το ενοικιαστήριο συμβόλαιο και θα παρέδιδαν την κατοχή του επίδικου. Ο Καθ’ ου η Αίτηση 2 ισχυρίζεται ότι δεν υπέγραψε οποιαδήποτε συμφωνία εγγύησης ή εγγυητήριο έγγραφο ή δεν εγγυήθηκε με οποιοδήποτε τρόπο την εκτέλεση της σύμβασης ενοικίασης. Σε περίπτωση που αποδειχθεί ότι ο Καθ' ου η Αίτηση 2 εγγυήθηκε προσωπικά τη σύμβαση ενοικίασης δυνάμει συμφωνίας εγγύησης, τέτοια συμφωνία δεν τον δεσμεύει πλέον, εφόσον δεν μπορεί να επεκταθεί και στη θέσμια ενοικίαση.
Οι Καθ’ ων η Αίτηση 1 και 2 παραδέχονται ότι παρέδωσαν ελευθέρα και κενή την κατοχή του επίδικου υποστατικού κατά ή περί την 31.5.2015. Ισχυρίζονται ότι κατά την παράδοση της κατοχής στην Αιτήτρια, είχαν καταβάλει όλα τα οφειλόμενα ενοίκια, συμπεριλαμβανομένου του οφειλόμενου ενοικίου για το μήνα Μάιο 2015. Η καταβολή του ενοικίου έγινε με επιταγή, η οποία εκδόθηκε από την Καθ’ ης η Αίτηση 1 προς όφελος της Αιτήτριας. Οι Καθ’ ων η Αίτηση 1 και 2 ζήτησαν από την Αιτήτρια απόδειξη πληρωμής του ενοικίου, αλλά η Αιτήτρια αρνήθηκε ή/και αμέλησε ή/και παρέλειψε να εκδώσει. Περαιτέρω, οι Καθ’ ων η Αίτηση 1 και 2 ισχυρίζονται ότι ζήτησαν επανειλημμένα από την Αιτήτρια αποδείξεις πληρωμής των ενοικίων, πράγμα το οποίο αρνείτο ή/και αμελούσε ή/και παρέλειπε να πράξει. Διαθέτουν Κατάσταση Λογαριασμού που αφορά όλες τις πληρωμές των ενοικίων που κατέβαλαν προς όφελος της Αιτήτριας.
Οι Καθ’ ων η Αίτηση 1 και 2 ισχυρίζονται ότι η ηλεκτρική εγκατάσταση του επίδικου υποστατικού δεν είχε καταστραφεί, αλλά ήταν σε πολύ καλή κατάσταση κατά την παράδοση. Κατά την παραλαβή του επίδικου από την Αιτήτρια, οι Καθ’ ων η Αίτηση 1 και 2 τοποθέτησαν οι ίδιοι τις τσεκολλαδούρες στο ισόγειο τμήμα του υποστατικού και γι’ αυτό προχώρησαν στην αφαίρεση τους κατά την παράδοση. Επίσης, κατά την παραλαβή του επίδικου, είχαν εγκαταστήσει τον νεροχύτη και γι’ αυτό προχώρησαν στην αφαίρεση του κατά την παράδοση, ενώ δεν υπήρχαν οποιεσδήποτε βλάβες στην υδραυλική εγκατάσταση. Το γυαλί στη βιτρίνα ήταν ραγισμένο στην κάτω μεριά και όχι σπασμένο. Είναι ο ισχυρισμός των Καθ’ ων η Αίτηση ότι η ρωγμή στο γυαλί είναι φυσική φθορά, η οποία οφείλεται στην καθίζηση του κτιρίου ή/και στη στατική κατάσταση του, για την οποία σε καμία περίπτωση δυνατόν να θεωρηθούν υπεύθυνοι.
Κατά τη διάρκεια της ενοικίασης του επίδικου και με τη σύμφωνη γνώμη της Αιτήτριας, οι Καθ’ ων η Αίτηση 1 και 2 προέβησαν σε διορθωτικές επεμβάσεις, για τις οποίες κατέβαλαν σημαντικό κόστος. Συγκεκριμένα, τοποθέτησαν καινούργιο δάπεδο στο εσωτερικό και στο εξωτερικό του υποστατικού και αντικατέστησαν την παλιά σκάλα στο εσωτερικό του υποστατικού. Πριν την παράδοση της κατοχής, πρότειναν στην Αιτήτρια ή/και στο σύζυγο της, εάν επιθυμούσαν, να επαναφέρουν αυτές τις αλλαγές στην πρότερα κατάσταση, όμως αυτοί αρνήθηκαν. Ως εκ τούτου, η Αιτήτρια επωφελήθηκε απ’ αυτές τις αλλαγές στο επίδικο υποστατικό, χωρίς να καταβάλει μέχρι σήμερα οποιοδήποτε ποσό στους Καθ’ ων η Αίτηση 1 και 2.
Οι Καθ’ ων η Αίτηση 1 και 2 ουδέποτε έλαβαν την επιστολή ημερομηνίας 3.7.2015. Πριν την παράδοση του υποστατικού στην Αιτήτρια, οι ίδιοι είχαν ξεκινήσει εργασίες για την επαναφορά του στην κατάσταση στην οποία αυτό βρισκόταν κατά την παραλαβή του. Είχαν ενημερώσει την Αιτήτρια και υπέδειξαν συγκεκριμένη ημέρα κατά την οποία θα πήγαινε συνεργείο για να ξεκινήσει εργασίες επιδιόρθωσης του επίδικου υποστατικού. Μία ημέρα πριν, η Αιτήτρια ξεκίνησε την επιδιόρθωση με δικό της συνεργείο, χωρίς να ενημερώσει τους Καθ’ ων η Αίτηση. Η Αιτήτρια δόλια ή/και σκόπιμα προχώρησε η ίδια σε επιδιόρθωση, προκειμένου να αποκομίσει επιπρόσθετο κέρδος από τους Καθ’ ων η Αίτηση. Οι Καθ’ ων η Αίτηση 1 και 2 ισχυρίζονται ότι εάν επιδιόρθωναν μόνοι τους τις ζημιές, κατά το χρόνο που υπέδειξαν στην Αιτήτρια, το κόστος επιδιόρθωσης του επίδικου θα ήταν πολύ χαμηλότερο, οι εργασίες θα ολοκληρώνονταν κατά τη παραλαβή του υποστατικού και η Αιτήτρια δεν θα νομιμοποιείτο να ζητήσει αποζημιώσεις για απώλεια χρήσης και εκμετάλλευσης. Οι Καθ’ ων η Αίτηση ανταπαιτούν ως ακολούθως:
«Α. Τοποθέτηση νέου δαπέδου στο εσωτερικό €2.000.
Β. Τοποθέτηση νέου δαπέδου στο εξωτερικό €1.400.
Γ. Αλλαγή και αντικατάσταση της εσωτερικής σκάλας €700.
Δ. Οποιαδήποτε περαιτέρω ή άλλη θεραπεία την οποία το Δικαστήριο ήθελε κρίνει ορθή και δίκαιη υπό τις περιστάσεις.
Ε. Νόμιμο τόκο.
ΣΤ. Έξοδα, πλέον ΦΠΑ.»
Ανταπάντηση στην Απάντηση και Απάντηση στην Ανταπαίτηση:
Το δικόγραφο της Αιτήτριας καταχωρήθηκε την 26.2.2016 και μ’ αυτό απορρίπτει όλους τους ισχυρισμούς των Καθ’ ων η Αίτηση 1 και 2 που περιέχονται στην Απάντηση και Ανταπαίτηση, κατά το μέρος εκείνο που είναι αντίθετοι με το περιεχόμενο της Αίτησης της και επαναλαμβάνει τους ισχυρισμούς αυτής. Η Αιτήτρια απορρίπτει τις προδικαστικές ενστάσεις των Καθ’ ων η Αίτηση 1 και 2, ως νομικά και πραγματικά αβάσιμες. Παραδέχεται την ιδιότητα του Καθ’ ου η Αίτηση 2 και σημειώνει ότι αυτός ενάγεται υπό την προσωπική του ιδιότητα, καθότι εγγυήθηκε προσωπικά την τήρηση και εκπλήρωση της επίδικης συμφωνίας από μέρους της Καθ’ ης η Αίτηση 1. Η εγγύηση που έδωσαν οι Καθ’ ων η Αίτηση 2 και 3, τους δεσμεύει και όσον αφορά τις υποχρεώσεις της Καθ’ ης η Αίτηση 1 που προέκυψαν από τη θέσμια ενοικίαση.
Η Αιτήτρια ισχυρίζεται ότι, και αν ακόμα η τοποθέτηση των τσεκολλαδούρων έγινε από τους Καθ’ ων η Αίτηση, αυτές κατέστησαν μέρος του υποστατικού και κατ’ επέκτασην, ιδιοκτησία της και οι Καθ’ ων η Αίτηση δεν θα είχαν δικαίωμα να τις αφαιρέσουν. Οι Καθ’ ων η Αίτηση προέβησαν σε μετατροπές στο επίδικο υποστατικό, χωρίς να λάβουν προηγουμένως την άδεια και/ή συναίνεση της Αιτήτριας και κατ’ επέκτασην, είχαν εκ του Νόμου, αλλά και εκ των όρων της συμφωνίας που διέπει τη θέσμια ενοικίαση, να επαναφέρουν το υποστατικό στην πρότερα κατάσταση πριν το παραδώσουν στην Αιτήτρια. Αφ’ ης στιγμής οι Καθ’ ων η Αίτηση δεν τήρησαν την υποχρέωση τους αυτή, η Αιτήτρια είχε κάθε δικαίωμα, αφού έλαβε την κατοχή του επίδικου υποστατικού, να προβεί η ίδια στις δέουσες ενέργειες προς το σκοπό επαναφοράς του και οι Καθ’ ων η Αίτηση έχουν υποχρέωση να την αποζημιώσουν για έξοδα και ζημίες που υπέστην, προκειμένου να το επαναφέρει στην πρότερα κατάσταση. Η Αιτήτρια απορρίπτει τις αξιώσεις στην Ανταπαίτηση.
Ιστορικό:
Στην παρούσα υπόθεση, καταχωρήθηκε Κλήση για Οδηγίες, σύμφωνα με τη Διαταγή 30 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, στην οποία καταχώρησαν Παραρτήματα και οι δύο πλευρές. Το Δικαστήριο εξέδωσε Διατάγματα αποκάλυψης εγγράφων, με τα οποία συμμορφώθηκαν και οι δύο πλευρές. Τα μέρη καταχώρησαν επίσης Καταλόγους Μαρτύρων και Συνόψεις Μαρτυρίας.
Μαρτυρία και αξιολόγηση:
Αιτήτριας:
Μοναδικός μάρτυρας για την πλευρά της Αιτήτριας, κατέθεσε ο κ. Τάκης Γιαννακού. Ο κ. Γιαννακού κατέθεσε Γραπτή Δήλωση, το Τεκμήριο Α, ως μέρος της κυρίως εξέταση του, σύμφωνα με τον περί Αποδείξεως Νόμο, Κεφ. 9, ως αυτός τροποποιήθηκε από τον Ν. 32(Ι)/04. Ο κ. Γιαννακού είναι ο σύζυγος της Αιτήτριας και δήλωσε ότι γνωρίζει πλήρως τα θέματα που αφορούν στην υπόθεση. Είχε εμπλακεί άμεσα και προσωπικά, τόσο στα θέματα που αφορούσαν τη σύναψη της ενοικίασης, όσο και σ’ αυτά που σχετίζονται με την παράδοση του επίδικου υποστατικού. Η Αιτήτρια δεν εδύνατο να παρουσιαστεί στο Δικαστήριο, λόγω ατυχήματος και σοβαρού τραυματισμού της.
Ο Μ.Α.1 κατέθεσε ότι οι Καθ’ ων η Αίτηση κατέστησαν θέσμιοι ενοικιαστές, μετά τη λήξη της περιόδου ενοικίασης που είχε συμφωνηθεί με βάση το ενοικιαστήριο έγγραφο. Οι Καθ’ ων η Αίτηση 1 χρησιμοποιούσαν το επίδικο ως ψαραγορά καθ’ όλη τη διάρκεια της ενοικίασης. Όταν ενοικιάστηκε το επίδικο, η κατάσταση του ήταν άριστη. Κατά την παράδοση του στις 31.5.2015, ήταν άθλια και δεν επρόκειτο για φυσικές φθορές. Οι Καθ’ ων η Αίτηση προέβησαν σε κατασκευές χωρίς την έγκριση της Αιτήτριας, τις οποίες ο μάρτυρας απαρίθμησε. Κατέθεσε ότι κάλεσαν τους Καθ’ ων η Αίτηση, με επιστολή των δικηγόρων τους ημερομηνίας 3.7.2015, να επαναφέρουν το επίδικο στην κατάσταση που το παρέλαβαν. Οι Καθ’ ων η Αίτηση δεν ανταποκρίθηκαν και η Αιτήτρια υποχρεώθηκε να προβεί στις αναγκαίες επιδιορθώσεις για να επαναφέρει το επίδικο στην πρότερα καλή κατάσταση. Ο κ. Γιαννακού κατέθεσε ότι οι εργασίες έγιναν με την προσωπική του ανάμειξη και πληρώθηκαν τα ακόλουθα ποσά στα ακόλουθα πρόσωπα, σύνολο €4.938,25:
(α) Στο Ζαχαρία Ζάκο για αφαίρεση ψευδοτάβανου, τσεκολλαδούρας και άλλες οικοδομικές εργασίες, €1.600.-
(β) Στον Νίκο Αποστόλου για τοποθέτηση νιαγάρα και υδραυλικά, €180.-
(γ) Στους Τσιούττας SKIP LTD για ένα εξάρτημα €68,25.
(δ) Στους Κούλλη Ιωνά & Υιοί, για έλεγχο και διορθώσεις ηλεκτρικής εγκατάστασης, €500.-
(ε) Στον Κυριάκο Καρμένο για αλλαγή βιτρίνας, €840.-
(στ) Στο Χρίστο Τσιαπανή για βαψίματα, €1.750.-
Η εκτίμηση που είχαν ήταν για €4.800 και εν τέλει, οι εργασίες στοίχησαν κατάτι περισσότερο. Για τη διενέργεια των επιδιορθώσεων, χρειάστηκε ένας μήνας, γεγονός που επιτρέπει τη διεκδίκηση του ανάλογου εύλογου ενοικίου εκ €800.- Περαιτέρω, οι Καθ’ ων η Αίτηση παρέλειψαν να καταβάλουν το ενοίκιο Μαΐου 2015.
Κατά την αντεξέταση του, ο μάρτυρας κατέθεσε ότι είναι πωλητής αυτοκινήτων και έχει επίσης οικοδομική εταιρεία. Ο κ. Ζαχαρίας Ζάκου ήταν συνεργάτης του, ως και ο κ. Ιωνάς και το τεχνικό γραφείο του κ. Κολιού. Τους κ.κ. Τσιούτα, Καρμένο και Τσιαπανή, τους βρήκε τυχαία. Ο Μ.Α.1 δεν δέχθηκε ότι η πλευρά της Αιτήτριας αρνήθηκε την αφαίρεση του ψευδοτάβανου. Το ψευδοτάβανο αφαιρέθηκε τέλος Μαΐου. Οι εργασίες άρχισαν 20, 25 μέρες μετά που έφυγαν οι Καθ’ ων η Αίτηση και διήρκησαν ένα μήνα.
Αναφορικά με την ηλεκτρική εγκατάσταση, ο κ. Γιαννακού κατέθεσε ότι τα σύρματα κρέμονταν, εκεί που οι Καθ’ ων η Αίτηση είχαν ξηλώσει τα πράγματα τους, στο ταβάνι είχε φλωρέντζες που τις αφαίρεσαν, κουτιά της ηλεκτρικής ήταν σπασμένα, δηλαδή πρίζες, όπως εξήγησε στη συνέχεια. Ήταν επικίνδυνα και χρειαζόταν ηλεκτρολόγος. Ο Μ.Α.1 αρνήθηκε ότι η ηλεκτρική εγκατάσταση περνάει από το ψευδοτάβανο και κατέθεσε ότι περνάει από τους τοίχους. Όταν οι Καθ’ ων η Αίτηση έβαλαν φλωρέντζες και εγκατέστησαν ψευδοτάβανο, πέρασαν σύρματα οι ίδιοι. Κατά την παράδοση της κατοχής, το κατάστημα ήταν ως να είχε πέσει βόμβα, όπως είπε.
Όταν οι Καθ’ ων η Αίτηση μπήκαν στο επίδικο, υπήρχαν τσεκολλαδούρες και υπήρχε και γούρνα, την οποία είχε εφαρμόσει ο ίδιος και ήταν βιδωμένη στον τοίχο. Οι τοίχοι έπαθαν ζημιές, δεν υπήρχε πλέον νεροχύτης και εγκατέστησε άλλο ο Νίκος Αποστόλου. Όταν υπεβλήθη στο μάρτυρα ότι δεν αναφέρεται στο τιμολόγιο (Τεκμήριο 5), ο νεροχύτης και ότι ουδέποτε έβαλαν νεροχύτη, ο κ. Γιαννακού απάντησε ότι δεν υπάρχει χρέωση για τέτοιο πράγμα και ότι η ζημιά από τον νεροχύτη είναι στον τοίχο, ο οποίος χρειαζόταν βάψιμο. Το κατάστημα βάφτηκε ολόκληρο. Το εξωτερικό βάψιμο αφορούσε τρύπες που είχαν βγάλει οι Καθ’ ων η Αίτηση για να εγκαταστήσουν συσκευές κλιματισμού και ταμπέλες.
Κατέθεσε ότι δεν γνωρίζει πότε έσπασε το γυαλί της βιτρίνας. Όταν οι Καθ’ ων η Αίτηση παρέλαβαν το επίδικο, το γυαλί δεν είχε ζημιά. Ο κ. Καρμένος του είπε ότι το γυαλί έσπασε επειδή κτυπήθηκε. Αρνήθηκε ότι ο Καθ’ ου η Αίτηση 2 τον είχε ειδοποιήσει πως το γυαλί έσπασε λόγω των φορτηγών που είχαν μεταβεί στο χώρο, για σκοπούς της αποχετευτικής εγκατάστασης.
Ο Μ.Α.1 κατέθεσε ότι πήγε να πάρει τα κλειδιά του επίδικου από τους Καθ’ ων η Αίτηση, οι οποίοι είχαν μετακομίσει απέναντι και πως το επίδικο κατάστημα ήταν ανοικτό, εάν εκείνοι ήθελαν να κάμουν εργασίες. Εάν δε του ζητούσαν τα κλειδιά για το σκοπό αυτό, δεν είχε λόγο να μην τα δώσει. Είχε αφήσει ανοικτό το επίδικο για να μπουν οι μάστορες να το δουν. Για 15, 20 μέρες ζητούσε από τους Καθ’ ων η Αίτηση να κάμουν τις εργασίες επαναφοράς, ενώ κανονικά, όταν το παρέδιδαν θα έπρεπε να ήταν έτοιμο. Πρώτος μπήκε στο επίδικο για να κάμει εργασίες, ο Ζαχαρίας Ζάκος. Το τιμολόγιο του έχει ημερομηνία 29 Ιουνίου, που πρέπει να είναι η μέρα που πληρώθηκε. Έτσι, θα είχε μπει στο επίδικο για να δουλέψει, από προηγούμενα. Η επιστολή 3.7.2015 εστάλη για να πληρώσουν οι Καθ’ ων η Αίτηση, αφού ο κ. Γιαννακού τους έλεγε από πολύ προηγούμενα να κάμουν τις εργασίες.
Κατά την αντεξέταση του μάρτυρα, ήταν παρών στο Δικαστήριο ένα άλλο άτομο, ο οποίος μιλούσε ψιθυριστά, έκανε μορφασμούς και αντάλλαζε ματιές με τον κ. Γιαννακού. Το Δικαστήριο ασφαλώς λαμβάνει υπόψην ότι παρατηρεί κατά την κατάθεση ενός μάρτυρα. Αυτή η παρατήρηση, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι στη μαρτυρία του κ. Γιαννακού, αφενός μεν παρουσιάζονται ανασκευές και ορισμένα σημεία δεν αντέχουν στη βάσανο της λογικής, έτσι ο ίδιος αξιολογείται ως ένα βαθμό, αρνητικά, ενώ αφετέρου δεν υποστηρίχθηκε από οποιοδήποτε άλλο μάρτυρα, ούτε από τους συντάκτες των τιμολογίων και αποδείξεων που παρουσίασε, οδηγούν στην κατάληξη ότι η μαρτυρία του Μ.Α.1 ήταν τρωτή.
Καθ’ ων η Αίτηση 1 και 2:
Πρώτος μάρτυρας για την πλευρά των Καθ’ ων η Αίτηση κατέθεσε ο κ. Κυριάκος Χριστοδούλου. Ο κ. Χριστοδούλου κατέθεσε Γραπτή Δήλωση, το Τεκμήριο Β, ως μέρος της κυρίως εξέτασης του. Είναι Διευθυντής της Καθ’ ης η Αίτηση 1. Χρησιμοποιούσαν το επίδικο υποστατικό ως ψαραγορά, μέχρι την 31.5.2015. Όταν το ενοικίασαν, ήταν σε άσχημη κατάσταση. Επιδιόρθωσαν με δικά τους έξοδα την ηλεκτρική εγκατάσταση και τοποθέτησαν πλακάκια στον τοίχο πάνω από τον νεροχύτη, στο ύψος του μισού τοίχου. Ο Μ.Α.1, κατά την κατάθεση του, επέμεινε ότι τα πλακάκια έφταναν μέχρι το ταβάνι.
Ο Μ.Κ.1 κατέθεσε ότι καθάρισαν και τοποθέτησαν μάρμαρα εξωτερικού χώρου, τα οποία είναι ακόμα στο επίδικο, αντικατέστησαν την παλαιά γυριστή σκάλα με νέα σκάλα από αλουμίνιο και ο Μ.Α.1 ήταν ενήμερος για όλες τις μετατροπές. Αγόρασαν τον νεροχύτη από τον προηγούμενο ιδιοκτήτη και ήταν απλά βιδωμένος στον τοίχο. Τοποθέτησαν ψευδοτάβανο, το οποίο οι Αιτητές αρνήθηκαν να τους αφήσουν να το αφαιρέσουν. Περαιτέρω, ούτε για τις υπόλοιπες επιδιορθώσεις τους έδωσαν περιθώριο, εφόσον ο κ. Γιαννακού πήρε τα κλειδιά του επίδικου.
Αυτή η θέση ήταν το κεντρικό σημείο της υπεράσπισης των Καθ’ ων η Αίτηση 1 και 2. Ο κ. Χριστοδούλου ανέφερε ότι είχαν πει στο σύζυγο της Αιτήτριας, με τον οποία μιλούσαν για τα θέματα του επίδικου υποστατικού, ότι ήταν έτοιμοι να επαναφέρουν το επίδικο στην πρότερα κατάσταση, αλλά αυτό δεν κατέστη δυνατόν λόγω της συμπεριφοράς του κ. Γιαννακού, ο οποίος πήρε τα κλειδιά του επίδικου από το μάρτυρα, δήθεν να βάλει ταμπέλα ότι ενοικιάζεται, χωρίς ποτέ να τα επιστρέψει, ώστε να μπορέσουν να προβούν στις επιδιορθώσεις.
Τα ποσά που ζητεί ο κ. Γιαννακού και οι εργασίες που ισχυρίζεται ότι έγιναν, δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Η ηλεκτρική εγκατάσταση ήταν σε πολύ καλή κατάσταση όταν οι Καθ’ ων η Αίτηση παρέδωσαν το επίδικο και δεν χρειαζόταν επιδιόρθωση. Το μοναδικό ποσό που αποδέχονται οι Καθ’ ων η Αίτηση ότι ίσως δαπανήθηκε, ήταν το ποσό των €100.- για έλεγχο της εγκατάστασης, αφού οι Καθ’ ων η Αίτηση εργάζονταν κανονικά μέχρι και την τελευταία ημέρα πριν την παράδοση του επίδικου υποστατικού, κάτι που είχε αναφέρει και ο Μ.Α.1.
Ήταν η θέση του κ. Χριστοδούλου ότι το ποσό €840.- το οποίο δήθεν δαπανήθηκε για το τζάμι, είναι εξωπραγματικό, ως και όλα τα ποσά που αναφέρονται στα Τεκμήρια 4-10. Ο ίδιος αποδέχεται ότι οι εργασίες που θα έπρεπε να γίνουν από τους Καθ’ ων η Αίτηση για επαναφορά του επίδικου στην πρότερα κατάσταση, είναι αυτές που αναφέρονται στην προσφορά που έλαβε από την εταιρεία M. ARGY CONSTRUCTIONS LTD, η οποία ομιλεί αφ’ εαυτής. Εάν ο κ. Γιαννακού δεν τους έπαιρνε εσκεμμένα τα κλειδιά, για να ισχυριστεί ότι δαπάνησε τα κατ’ ισχυρισμόν ποσά, αφού όλοι όσοι υποτίθεται ότι προέβησαν σε επιδιορθώσεις, είναι συνεργάτες του, τα ποσά που θα πλήρωναν οι Καθ’ ων η Αίτηση, είναι τα ποσά που αναφέρονται στην εν λόγω προσφορά. Ο κ. Γιαννακού διατηρούσε στο παρελθόν εργοληπτική εταιρεία.
Ο κ. Χριστοδούλου κατέθεσε ότι, στην προσφορά περιλαμβάνεται και η αποκατάσταση της βιτρίνας, παρόλο που δεν ήταν υποχρέωση των Καθ’ ων η Αίτηση. Η βιτρίνα είχε ραγίσει όταν ο κ. Γιαννακού διενεργούσε εργασίες σε σχέση με το αποχετευτικό και λόγω των φορτηγών που πηγαινοέρχονταν. Για το ζήτημα αυτό, είχε επικοινωνήσει ο μάρτυρας με τον κ. Γιαννακού και του το ανέφερε από την ίδια στιγμή.
Ο μάρτυρας εξήγησε την προσφορά που είχε λάβει, δηλαδή το Τεκμήριο 11. Επειδή τα πλακάκια ήταν στο μισό τοίχο, ένα μεροκάματο θα ήταν αρκετό για να αφαιρεθούν, γι’ αυτό η προσφορά αναφέρει €50.- γι’ αυτή την εργασία. Στη συνέχεια, θα γινόταν σπατουλάρισμα, με κόστος €75.- Οι ιδιοκτήτες ήθελαν να αφαιρεθεί το ψευδοτάβανο το οποίο ήταν στο μισό κατάστημα και αυτό το θεωρεί λογικό, με κόστος €50.- Η προσφορά περιλαμβάνει «διόρθωση ηλεκτρικής εγκατάστασης», η οποία αφορά στον έλεγχο της, δηλαδή να πάει ηλεκτρολόγος για μία ημέρα, με κόστος €100.- Για την τοποθέτηση τσεκολλαδούρας, η αναφορά στην προσφορά είναι για το υπόγειο, ενώ ο μάρτυρας εξήγησε ότι αφορά στο ισόγειο, δεν υπάρχει υπόγειο, σε ένα σημείο του μαγαζιού, από το οποίο την αφαίρεσαν οι Καθ’ ων η Αίτηση, με κόστος €50.-. Θα τοποθετούσαν ένα μικρό νεροχύτη με τα υδραυλικά του, με κόστος €75.- ενώ δεν υπήρχε νεροχύτης προηγουμένως στο επίδικο υποστατικό.
Για την αντικατάσταση βιτρίνας, είχαν πάρει προσφορά για €125.- που περιλαμβάνεται στο Τεκμήριο 11. Τέλος, υπάρχει και το βάψιμο, με κόστος €350.- Ο μάρτυρας είχε μιλήσει με τον κ. Γιαννακού δύο μήνες προηγουμένως. Του το ανέφερε ξανά, άρχισε τις εργασίες στο κατάστημα απέναντι από το επίδικο και δήλωσε στον κ. Γιαννακού ότι θα μεταφερθούν στο τέλος του μήνα. Ο κ. Χριστοδούλου ζήτησε 1, 2 εβδομάδες για να μεταφερθεί, συζήτησαν για τη σκάλα και ο κ. Γιαννακού του είπε να αφήσει την καινούργια στο επίδικο. Ξεκίνησαν δουλειά στο κατάστημα απέναντι από το επίδικο και κάλεσε το Μάριο, όπως είπε, να δει το επίδικο υποστατικό. Ο κ. Γιαννακού του ζήτησε τα κλειδιά για να βάλει ταμπέλα και δεν τα πήρε πίσω. Εξήγησε στη συνέχεια, ότι ο Μάριος ήταν ο ιδιοκτήτης της εταιρείας που έκαμε την προσφορά και ότι τον είχε βρει τότε και του ζήτησε προσφορά για τις εργασίες.
Κατά την αντεξέταση του, ο Μ.Κ.1 κατέθεσε για το γυαλί της βιτρίνας, ότι ο κ. Γιαννακού μπορεί να ήθελε να πάρει πιο καινούργιο ή πιο ωραίο γυαλί. Το αποχετευτικό είναι δίπλα από το επίδικο και ένα πρωί είδε ο ίδιος ότι το γυαλί ήταν λίγο ραγισμένο κάτω. Οι εργάτες εκεί του είπαν ότι ίσως είναι απ’ αυτό και θα ενημέρωναν τον κ. Τάκη. Τον ενημέρωσε και ο ίδιος. Αυτή τη συζήτηση την είχαν με τον κ. Τάκη από το 2014. Είπαν ότι μπορεί να ήταν οι άνθρωποι με τις σωλήνες, ο πατέρας του μάρτυρα έλεγε ότι μπορεί η αιτία να ήταν καθίζηση και ο κ. Τάκης είπε «αφήστε το να δούμε».
Ο Μ.Κ.1 επανέλαβε ότι χρειάζονταν να γίνουν κάποιες επιδιορθώσεις στο επίδικο. Είχε ζητήσει από τον κ. Τάκη να τις κάμει και να του δώσει χρόνο για το σκοπό αυτό. Ο κ. Τάκης του έδωσε δύο μέρες, πήγε και πήρε τα κλειδιά για να τοποθετήσει ταμπέλα, την πρώτη ημέρα του Ιουνίου και λίγες μέρες μετά, άρχισε τις εργασίες.
Η σκάλα στο επίδικο ήταν σιδερένια, την οποία δεν αποδεχόταν το Υγειονομείο, γι’ αυτό την αντικατέστησαν με καλύτερη σκάλα και το γνώριζε ο κ. Τάκης. Την άφησαν μέσα και δεν τη διεκδικούν, όπως είπε. Είχαν συμφωνήσει με τον κ. Τάκη να αλλάξουν το δάπεδο. Όταν πήραν την κατοχή του επίδικου, δεν είχε ψευδοτάβανο, το τοποθέτησαν οι Καθ’ ων η Αίτηση. Μπορεί ο επόμενος ενοικιαστής να ήθελε να το χρησιμοποιήσει. Εάν ο κ. Γιαννακού του έδινε χρόνο, θα είχε κάμει τις εργασίες και μάλιστα πιο σύντομα. Ο τελευταίος χρησιμοποίησε συνεργάτες του και τα ποσά είναι παραφουσκωμένα.
Ο Μ.Κ.1 έκανε γενικά καλή εντύπωση ως μάρτυρας. Ήταν συγκροτημένος και σταθερός στις απαντήσεις του, δεν ανασκεύασε, δέχθηκε από την αρχή την αναγκαιότητα διεξαγωγής κάποιων εργασιών, εξήγησε τη θέση της Καθ’ ης η Αίτηση 1 και δεν ξέφυγε ούτε ένα γιώτα από τις αρχικές θέσεις του. Κρίνεται ως μάρτυρας της αλήθειας και η μαρτυρία του γίνεται αποδεκτή.
Δεύτερος μάρτυρας για τους Καθ’ ων η Αίτηση 1 και 2, κατέθεσε ο κ. Μάριος Αργυρού. Ο κ. Αργυρού είναι εργολάβος οικοδομών και ετοίμασε την προσφορά, Τεκμήριο 11. Κλήθηκε να πάει στο έργο, είδε τα σημεία που του υποδείχθηκαν και ετοίμασε την προσφορά. Αυτά που του υπέδειξαν, είναι τα σημεία που όντως χρειάζονταν επιδιόρθωση. Εάν ο ίδιος έκανε τις εργασίες, θα χρέωνε τις τιμές που ανέφερε στην προσφορά, οι οποίες είναι τιμές του 2015. Σχετικά με την βιτρίνα, ο μάρτυρας κατέθεσε ότι του την υπέδειξαν, ρώτησε κάποιον που αλλάζει βιτρίνες και του έδωσε τιμή.
Κατά την αντεξέταση του, ο Μ.Κ.2 κατέθεσε ότι είχε πάει στο επίδικο πριν το παραδώσουν οι ενοικιαστές. Οι εργασίες που θα γίνονταν δεν ήταν ούτε μίας εβδομάδας δουλειά. Την επόμενη ή μεθεπόμενη μέρα μετά την επίσκεψη του, παρέδωσε την προσφορά. Στη συνέχεια, κατέθεσε ότι του ζήτησαν και έστειλε η κοπέλα την προσφορά από το γραφείο του, με άλλη ημερομηνία, γι’ αυτό αναγράφεται ημερομηνία 3 Ιουλίου. Ο μάρτυρας απόρησε για το ποσό που αναφέρεται στο Τεκμήριο 9. Το 2020, όχι το 2015, χρεώνουν €4, €5/τ.μ. για βάψιμο. Αν διαιρεθεί το ποσό που χρεώθηκε, δεν βγαίνει το εμβαδόν του καταστήματος. Τα ποσά που ζητεί ο ιδιοκτήτης είναι υπερβολικά. Το κατάστημα είχε πολλές βιτρίνες. Ένα σπίτι για να το βάψεις δεν θέλεις τόσα χρήματα.
Αναφορικά με τα κεραμικά, ο κ. Αργυρού κατέθεσε ότι για ένα τοίχο 32 τ.μ., η αφαίρεση κεραμικών χρειάζεται 1, 1 ½ ώρα. Δεν θυμάται το χρώμα στους τοίχους, ίσως ήταν γαλάζιο επειδή επρόκειτο για ψαραγορά. Αντί να γίνονταν 2 χέρια βάψιμο, θα γίνονταν 3, 4, δηλαδή αντί ένα βαρέλι μπογιά για €35.-, δύο βαρέλια. Αυτά που αναφέρονται στα έγγραφα του ιδιοκτήτη, δεν συνάδουν ούτε με 2 χέρια μπογιάτισμα, ούτε με 3 χέρια. Ο ίδιος είναι εργολάβος από το 1996. Έχει ανθρώπους με τους οποίους συνεργάζεται και όταν δίνουν προσφορά για μικρές δουλειές, δεν στέλνουν κάτι γραπτώς. Για τη βιτρίνα, πήρε τιμή και θα του έπαιρναν το γυαλί να το τοποθετήσει.
Ο Μ.Κ.2 έκανε πολύ καλή εντύπωση στο Δικαστήριο κατά την κατάθεση του. Ήρεμη παρουσία και ώριμος τρόπος, άμεσες απαντήσεις, λογικές, έδωσε την εντύπωση ανθρώπου που γνώριζε τι έλεγε. Αξιολογείται θετικά και η μαρτυρία του γίνεται αποδεκτή.
Πραγματικά γεγονότα και ευρήματα:
Από την ενώπιον μας αποδεκτή μαρτυρία, κρίνουμε ότι τα πραγματικά γεγονότα έχουν ως ακολούθως:
Η Αιτήτρια είναι ιδιοκτήτρια ενός ισογείου καταστήματος μεσοπάτωμα, επί της Λεωφόρου Αγλαντζιάς 50, Αγλαντζιά, Λευκωσία, με αρ. εγγραφής Β-5722, Φ/Σχ. 21.55Ε2, Τμήμα Β, Τεμάχιο ΕΠΙ 4571 (Τεκμήριο 1), δηλαδή εντός ελεγχόμενης περιοχής εν τη εννοία του άρθρου 2 του περί Ενοικιοστασίου Νόμου και υπό το φως της Κ.Δ.Π. 519/2007. Τεκμαίρεται ότι το επίδικο κατάστημα συμπληρώθηκε πριν την 31.12.1999, εφόσον το Πιστοποιητικό Εγγραφής Ακινήτου Ιδιοκτησίας αναφέρει ότι ενεγράφη επ’ ονόματι της Αιτήτριας την 20.12.1995. Ο σύζυγος της Αιτήτριας, διατηρούσε και/ή διατηρεί, εργοληπτική εταιρεία.
Το επίδικο κατάστημα ενοικιάστηκε σε μία εταιρεία με την επωνυμία Γεώργιος Χρ. Γιάλλουρος Λτδ, δυνάμει ενοικιαστηρίου εγγράφου ημερομηνίας 1.3.2007 (Τεκμήριο 2). Στη δεύτερη σελίδα του εγγράφου, κάτω από τις λέξεις: «Ο ΕΝΟΙΚΙΑΣΤΗΣ», τοποθετήθηκε εταιρική σφραγίδα, με την επωνυμία: «ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΧΡ. ΓΙΑΛΛΟΥΡΟΣ ΛΤΔ ΨΑΡΑΓΟΡΑ ΛΑΤΣΙ». Αποτέλεσε κοινό έδαφος ότι η Καθ’ ης η Αίτηση 1 εταιρεία ενοικίασε το επίδικο κατάστημα και το ζήτημα της εταιρικής επωνυμίας δεν ηγέρθη από ουδένα των μερών.
Δυνάμει του ενοικιαστηρίου εγγράφου, το επίδικο ενοικιάστηκε για ένα χρόνο, από 1.3.2007 έως 1.3.2008. Αποτέλεσε επίσης κοινό έδαφος ότι με τη λήξη της συμβατικής ενοικίασης, ανεξαρτήτου της ρήτρας 12 του εγγράφου, η οποία φαίνεται ότι δεν ενεργοποιήθηκε εφόσον το πληρωτέο ενοίκιο δεν αυξήθηκε, η Καθ’ ης η Αίτηση 1 εταιρεία κατέστη θέσμια ενοικιάστρια του επίδικου καταστήματος.
Η Καθ’ ης η Αίτηση 1 έλαβε κατοχήν του επίδικου δυνάμει του ενοικιαστηρίου εγγράφου και τη διατήρησε έως την 31.5.2015. Οι όροι του τελευταίου ενοικιαστηρίου εγγράφου εφαρμόζονται στη θέσμια ενοικίαση. Σχετικό είναι το άρθρο 27(1) [1] του περί Ενοικιοστασίου Νόμου, Ν.23/83, όπως αυτός έχει τροποποιηθεί μέχρι σήμερα.
Η ρήτρα 2 του εγγράφου περιλάμβανε δήλωση του ενοικιαστή ότι εξέτασε το επίδικο και το βρήκε της τελείας αρεσκείας του και συμφωνία ότι υποχρεούται όπως, κατά τη λήξη ή τον τερματισμό της ενοικίασης, να το παραδώσει σε τέτοια καλή κατάσταση ως το παρέλαβε, εξαιρουμένης της φυσικής φθοράς.
Το ενοίκιο συμφωνήθηκε σε Λ.Κ.500.- μηνιαίως, ήτοι €854,30 και ήταν προπληρωτέο την πρώτη ημέρα εκάστου ημερολογιακού μηνός. Αποτέλεσε κοινό έδαφος ότι το πληρωτέο ενοίκιο κατά πάντα ουσιώδη προς την παρούσα Αίτηση χρόνο, ήταν €800.- Το επίδικο ενοικιάστηκε για να χρησιμοποιηθεί ως ψαραγορά και ούτως χρησιμοποιήθηκε από την Καθ’ ης η Αίτηση 1, έως την παράδοση της κατοχής αυτού στην Αιτήτρια.
Η ρήτρα 7 του ενοικιαστηρίου εγγράφου προνοούσε ως εξής:
«Ο ΕΝΟΙΚΙΑΣΤΗΣ δεν δικαιούται χωρίς την γραπτή συγκατάθεση του ΙΔΙΟΚΤΗΤΗ να προβεί σ’ οποιαδήποτε μετατροπή ή προσθήκη στα ειρημένα υποστατικά. Σε περίπτωση κατά την οποίαν ήθελε δοθεί τέτοια συγκατάθεση ο ΙΔΙΟΚΤΗΤΗΣ δικαιούται στην λήξη ή τον τερματισμό της παρούσης ενοικίασης να απαιτήσει από τον ΕΝΟΙΚΙΑΣΤΗ την επαναφορά των υποστατικών στην κατάσταση που αυτά βρίσκονται σήμερα ή να απαιτήσει όπως τα υποστατικά παραδωθούν σ’ αυτόν με τις τροποποιήσεις ή προσθήκες που έγιναν χωρίς οποιαδήποτε πληρωμή από μέρους του.»
Το ενοικιαστήριο έγγραφο υπέγραψαν ως εγγυητές οι Καθ’ ων η Αίτηση 2 και 3. Ο Καθ' ου η Αίτηση 2 και ο Μ.Κ.1 είναι διευθυντές της Καθ’ ης η Αίτηση 1 εταιρείας. Η υπόθεση δεν προωθήθηκε εναντίον του Καθ’ ου η Αίτηση 3, παρόλο που από το φάκελο του Δικαστηρίου, φαίνεται ότι η κυρίως Αίτηση επιδόθηκε σ’ αυτόν την 12.11.2015 και, κατά συνέπειαν, απορρίπτεται λόγω μη προώθησης.
Οι ενοικιαστές είχαν προβεί σε ορισμένες μετατροπές και/ή προσθήκες και/ή επιδιορθώσεις στο επίδικο. Είχαν τοποθετήσει πλακάκια στον τοίχο πάνω από τον νεροχύτη, τα οποία δεν αφαίρεσαν πριν την παράδοση της κατοχής, είχαν τοποθετήσει ψευδοτάβανο, το οποίο δεν αφαίρεσαν, έβαψαν τους τοίχους με μπλε χρώμα, ενώ ήταν βαμμένοι αρχικά με άσπρο χρώμα και δεν τους επανάφεραν. Σημειώνεται ότι τόσο το Τεκμήριο 10, όσο και το Τεκμήριο 11, αναφέρονται σε αφαίρεση κεραμικών από τοίχους 32 τ.μ.
Περαιτέρω, αποτέλεσε κοινό έδαφος ότι η Καθ’ ης η Αίτηση 1 λειτουργούσε στο επίδικο μέχρι την 31.5.2015, οπότε παρέδωσε την κατοχή στην Αιτήτρια και/ή στο σύζυγο της και συνεπώς, τεκμαίρεται ότι η ηλεκτρική εγκατάσταση ήταν σε λειτουργήσιμη κατάσταση, ως ο ισχυρισμός του Μ.Κ.1. Ο κ. Χριστοδούλου αποδέχθηκε ότι η ηλεκτρική εγκατάσταση χρειαζόταν έλεγχο. Αποδέχθηκε επίσης ότι οι προαναφερθείσες μετατροπές ή προσθήκες, έπρεπε να επαναφερθούν και ότι το γυαλί της βιτρίνας του επίδικου ήταν ραγισμένο.
Ο Μ.Κ.1 κατέθεσε και δεν αμφισβητήθηκε, ότι κατά τη διάρκεια της ενοικίασης, η Καθ’ ης η Αίτηση 1 τοποθέτησε καινούργιο δάπεδο στο εσωτερικό και στο εξωτερικό του επίδικου υποστατικού και αντικατέστησε τη σκάλα στο εσωτερικό του υποστατικού. Οι Καθ’ ων η Αίτηση ανταπαιτούν ποσά για ως αποζημιώσεις για τις τροποποιήσεις αυτές, όμως με βάση τη ρήτρα 7 του εγγράφου (βλέπετε πιο πάνω), δεν έχουν δικαίωμα διεκδίκησης των ποσών αυτών.
Τόσο ο Μ.Α.1 όσο και ο Μ.Κ.1, κατέθεσαν ότι η Καθ’ ης η Αίτηση 1 εργαζόταν στο επίδικο μέχρι την 31.5.2015, ότι την ημέρα εκείνη παρέδωσε την κατοχή του επίδικου, ότι μεταφέρθηκε σε κατάστημα απέναντι από το επίδικο και ότι τα κλειδιά του επίδικου τα πήρε ο Μ.Α.1 από τον Μ.Κ.1 λίγες μέρες αργότερα, ώστε να αναρτήσει ταμπέλα «ΕΝΟΙΚΙΑΖΕΤΑΙ» στο επίδικο κατάστημα και δεν τα επέστρεψε, ώστε η Καθ’ ης η Αίτηση 1 να έχει νόμιμη πρόσβαση στο επίδικο για σκοπούς διεξαγωγής εργασιών επαναφοράς αυτού. Η Καθ’ ης η Αίτηση 1 δεν διεξήγαγε εργασίες επαναφοράς του επίδικου στην πρότερα κατάσταση, όμως έλαβε προσφορά για το σκοπό αυτό, περιλαμβάνουσα εργασίες τις οποίες αποδέχεται ότι έπρεπε να είχε διεξαγάγει, καθώς και την αντικατάσταση του γυαλιού της βιτρίνας για το οποίο θεωρεί ότι δεν ευθύνεται. Η προσφορά αυτή είναι το Τεκμήριο 11 και υποστηρίχθηκε επαρκώς από τον συντάκτη, δηλαδή τον Μ.Κ.2, ο οποίος πρόσφερε και μία εξήγηση σχετικά με την ημερομηνία σύνταξης της.
Εφόσον η Καθ’ ης η Αίτηση 1 αναλαμβάνει ευθύνη για τις συγκεκριμένες εργασίες, για το συγκεκριμένο ποσό, υπάρχει η δυνατότητα έκδοσης απόφασης υπέρ της Αιτήτριας για το ποσό του Τεκμηρίου 11. Περαιτέρω, σύμφωνα με τη μαρτυρία του Μ.Κ.2, η οποία δεν αντικρούστηκε, οι εργασίες δυνατόν να διεκπεραιώνονταν εντός μίας εβδομάδας και όχι εντός ενός μηνός, ως ο ισχυρισμός της πλευράς της Αιτήτριας. Δεν υπάρχει ικανοποιητική, αποδεκτή μαρτυρία ενώπιον του Δικαστηρίου, ότι οι εργασίες που έγιναν στο επίδικο για λογαριασμό της Αιτήτριας, διήρκησαν και ήταν απαραίτητο να διαρκέσουν, πέραν της μίας εβδομάδας, ώστε να προσδοθεί βάση στην απαίτηση της Αιτήτριας για ενοίκιο ενός μηνός για την εν λόγω περίοδο.
Όσον αφορά την απαίτηση της Αιτήτριας για το ενοίκιο του μηνός Μαΐου 2015, η μαρτυρία του Μ.Α.1 αντικρούστηκε επαρκώς από τον Μ.Κ.1 και ουδεμία άλλη μαρτυρία προσκομίστηκε. Η συγκεκριμένη απαίτηση απορρίπτεται.
Το Τεκμήριο 10 αποτελεί Βεβαίωση από Τεχνικό Γραφείο αναφορικά με τις ζημιές στο επίδικο οι οποίες έχριζαν επιδιόρθωση. Αναφέρεται στα ίδια ακριβώς ζητήματα ως και το Τεκμήριο 11. Ο συντάκτης το Τεκμηρίου 10, ο οποίος ήταν ή είναι συνεργάτης του συζύγου της Αιτήτριας και Μ.Α.1, δεν κατέθεσε ενώπιον του Δικαστηρίου, ώστε να υποστεί τη βάσανο της αντεξέτασης, σε αντίθεση με το συντάκτη του Τεκμηρίου 11, ο οποίος υποστήριξε και επεξήγησε την προσφορά του, με αποτέλεσμα η αποδεικτική αξία του πρώτου εγγράφου να έχει αποδυναμωθεί.
Το ίδιο ισχύει και για τα Τεκμήρια 4 – 9. Ουδείς εκ των συντακτών αυτών κατέθεσε ενώπιον μας, ώστε να αντεξεταστεί. Επιπλέον, το Τεκμήριο 4, το οποίο εκδόθηκε από συνεργάτη του συζύγου της Αιτήτριας, περιλαμβάνει χρέωση για αφαίρεση κεραμικών από κολώνες και σοβάτισμα, ενώ δεν γίνεται αναφορά σε κεραμικά σε κολώνες, ούτε στο Τεκμήριο 10, ούτε στο Τεκμήριο 11, ούτε στην ενώπιον του Δικαστηρίου δια ζώσης μαρτυρία. Το Τεκμήριο 7, εκδοθέν και πάλι από συνεργάτη του συζύγου της Αιτήτριας, φέρει ημερομηνία 12.7.2015, ενώ τόσο ο Μ.Α.1 όσο και ο Μ.Κ.1, κατέθεσαν ότι οι εργασίες στο επίδικο για λογαριασμό της Αιτήτριας, είχαν γίνει τον Ιούνιο 2015, ενώ δεν συνοδεύεται από τιμολόγιο στο οποίο να απαριθμούνται οι εργασίες που έγιναν. Τα ίδια σχόλια ισχύουν και για τα Τεκμήρια 5 και 9. Το Τεκμήριο 8, αναφέρεται σε αλλαγή βιτρίνας η οποία είχε κτυπηθεί και ράγισε, ως η μαρτυρία του Μ.Κ.1, ο οποίος είχε καταθέσει ότι το γυαλί ήταν ραγισμένο και όχι σπασμένο. Το Τεκμήριο 5 δεν αναφέρεται σε αγορά και εφαρμογή νεροχύτη, ως κατέθεσε ο Μ.Α.1 και ως αναφέρεται στα Τεκμήρια 10 και 11, αλλά σε νιαγάρα αποχωρητηρίου.
Το γεγονός ότι τα ποσά στα Τεκμήρια 4 – 9 συνάδουν σχεδόν απόλυτα με τα ποσά στο Τεκμήριο 10, σε συσχετισμό με το γεγονός ότι δεν είχαμε την ευκαιρία να ακούσουμε προφορική μαρτυρία από τους συντάκτες των εγγράφων και υπό το φως της αμφισβήτησης αυτών από τους Μ.Κ.1 και Μ.Κ.2, αποδυναμώνει ιδιαίτερα την αποδεικτική τους αξία.
Ο Μ.Α.1 είχε καταθέσει ότι οι εργασίες έλαβαν χώραν τον Ιούνιο 2015, μαρτυρία με την οποία είχε συμφωνήσει και ο Μ.Κ.1, ο οποίος κατέθεσε ότι ο Μ.Α.1 πήρε τα κλειδιά του επίδικου στις αρχές Ιουνίου, δεν τα επέστρεψε ώστε να γίνουν εργασίες από την Καθ’ ης η Αίτηση 1 και προέβη σε εργασίες ο ίδιος. Δεν αμφισβητείται ότι έγιναν εργασίες στο επίδικο. Δεν αμφισβητείται ότι έπρεπε να γίνουν εργασίες στο επίδικο. Αμφισβητείται το ποσό το οποίο δαπανήθηκε ή έπρεπε να δαπανηθεί και τα ποσά που αναφέρονται στα Τεκμήρια 4 – 10. Όπως έχουμε σημειώσει και πιο πάνω, αποδεχόμαστε το ποσό στο Τεκμήριο 11, για τους λόγους που εξηγούνται. Η Καθ’ ης η Αίτηση 1 αποδέχθηκε ευθύνη για το ποσό αυτό.
Παρά το ότι, η ενώπιον μας μαρτυρία είναι ότι οι εργασίες έγιναν τον Ιούνιο 2015 και παρά το ότι τα Τεκμήρια 5, 7, 8 και 9, φέρουν ημερομηνίες κοντά στα μέσα Ιουλίου 2015, ενώ το Τεκμήριο 6, φέρει ημερομηνία 4.9.2015, η Αιτήτρια απέστειλε επιστολή μέσω των δικηγόρων της, στους Καθ’ ων η Αίτηση 1, 2 και 3, ημερομηνίας 3.7.2015 (Τεκμήριο 3), ώστε αυτοί να πληρώσουν, όπως κατέθεσε ο Μ.Α.1. Η επιστολή όμως αναφέρεται σε ποσό που θα απαιτηθεί για αποκατάσταση του επίδικου καταστήματος. Είναι η κρίση μας ότι αυτό αποτελεί ακόμα ένα δείγμα του αποσυντονισμού της μαρτυρίας που παρουσιάστηκε ενώπιον μας από πλευράς της Αιτήτριας.
Νομική πτυχή:
Εγγύηση:
Ενοικιαστήριο έγγραφο:
Μεταξύ της Αιτήτριας και της Καθ’ ης η Αίτηση 1, συνομολογήθηκε ενοικιαστήριο έγγραφο την 1.3.2007 (Τεκμήριο 2), για την ενοικίαση του επίδικου καταστήματος. Η περίοδος ενοικίασης ήταν για ένα χρόνο, από 1.3.2007 έως 1.3.2008. Το επίδικο είναι ενοικιοστασιακό υποστατικό και η ενοικιάστρια, Καθ’ ης η Αίτηση 1, κατέστη θέσμια το Μάρτιο 2008. Η Καθ’ ης η Αίτηση 1 διατήρησε την κατοχή του επίδικου υποστατικού μέχρι το Μάιο 2015. Καταγράφονται ανωτέρω ουσιώδεις ρήτρες του ενοικιαστηρίου εγγράφου (βλέπετε πιο πάνω). Ο Καθ’ ου η Αίτηση 2 είναι διευθυντής της Καθ’ ης η Αίτηση 1.
Λεκτικό:
Η εγγύηση των Καθ’ ων η Αίτηση 2 και 3 στο Τεκμήριο 2, έχει το εξής λεκτικό:
«Ο υποφαινόμενος Γεώργιος Κ. Χριστοδούλου και Ανδρέας Λουράς εγγυώμαι την εκ μέρους του ενοικιαστού πιστήν τήρηση του παρόντος εγγράφου ως συνόλου ή και την τήρηση όλων και ενός εκάστου των του παρόντος εγγράφου όρων ουχί μόνον κατά την διάρκεια του παρόντος αλλά μέχρι της επιστροφής του υποστατικού προς τον ΙΔΙΟΚΤΗΤΗ, την εξόφληση παντός οφειλομένου ενοικίου και πάσης ζημίας.»
Ισχύς εγγύησης στη θέσμια ενοικίαση:
Σχετικές είναι οι αυθεντίες Metochis v. Schiza (1952) 1 C.L.R. 149, Michael v. Nishanian (1966) 1 C.L.R. 150, Kyriakidou v. Mangaldjian (1969) 1 C.L.R. 1, Αργύρη v. Χρυσοστόμου (2006) 1(Β) Α.Α.Δ. 1362 και Μάντζαλος v. Μιχαηλίδη κ.ά., Πολιτική Έφεση Αρ. 74/2013, απόφαση ημερομηνίας 14.2.2019. Κατά το χρόνο έκδοσης της απόφασης στην πρώτη αυθεντία, η σχετική νομοθεσία στην Κύπρο ήταν το Κεφ. 108, Rent Restriction Law. Ο έντιμος Δικαστής Hallinan, αποφάσισε ότι (σελίδα 150):
“It is quite clear that such guarantee would not apply to a statutory tenancy under the Increase of Rent and Mortgage Interest (Restrictions) Act, 1920. In the commentary on section 15 of that Act contained in Megarry Rent Acts (6th Edition, page 165) the learned author states:-
‘Again the statutory tenancy is a different tenancy from the contractual tenancy whence it sprang, so that a guarantor of the rent under the contractual term is not liable for rent accruing during the statutory tenancy.’
…..
“It is clear from the wording of section 8(3) of our law that the legislative authority merely intended to confer a right of occupation on the tenant who becomes statutory tenant and he is, as in England, obliged to observe the conditions and is entitled to the rights under the original contract of tenancy in so far as they may be applicable; subject to the provisions of this law, as in England, the statutory tenancy is a different tenancy from the contractual tenancy.”
Στην αυθεντία Michael v. Nishanian (πιο πάνω), αποφασίστηκε ουσιαστικά, ότι όπου το ενοικιαστήριο έγγραφο προβλέπει περίοδο ανανέωσης, τότε η εγγύηση θεωρείται ότι ισχύει και για την περίοδο ανανέωσης [2]. Στην παρούσα περίπτωση, στο ενοικιαστήριο έγγραφο υπήρχε πρόνοια αναφορικά με τη δυνατότητα ανανέωσης της συμβατικής ενοικίασης (ρήτρα 12), με τους ίδιους όρους, δηλαδή, είναι η κρίση μας, για ένα έτος, εφόσον η αρχική διάρκεια της συμβατικής ενοικίασης ήταν το ένας έτος. Κρίνουμε επίσης ότι η πρόνοια αυτή δεν εφαρμόστηκε και δεν επήλθε ανανέωση της συμβατικής ενοικίασης (βλέπετε σχετικά πιο πάνω), ως άλλωστε ήταν και η κοινή θέση των μερών.
Με την απόφαση στην υπόθεση Kyriakidou v. Mangaldjian (πιο πάνω), και ενώ η νομοθεσία σε ισχύ τότε ήταν το Κεφ. 86, Rent (Control) Law, κατέστη σαφές ότι η εγγύηση σε ενοικιαστήριο έγγραφο δεν ισχύει στη θέσμια ενοικίαση, δηλαδή μετά που το εν λόγω έγγραφο έληξε ή τερματίστηκε νόμιμα, και μόνον, εάν χρησιμοποιείται πολύ σαφές λεκτικό, δυνατόν να θεωρηθεί ότι ισχύει [3].
Στην αυθεντία Μάντζαλος v. Μιχαηλίδη κ.ά. (πιο πάνω), στη δεύτερη σελίδα της απόφασης του Ανωτάτου Δικαστηρίου, ο έντιμος Δικαστής κ. Α. Λιάτσος, είπε τα εξής:
«Υπενθυμίζουμε ότι σύμβαση εγγύησης είναι, ουσιαστικά, η συμφωνία προς εκπλήρωση υποχρέωσης τρίτου προσώπου, σε περίπτωση που το πρόσωπο αυτό αρνείται και/ή παραλείπει να την εκπληρώσει. Παραμένει βασική αρχή του δικαίου των συμβάσεων ότι κάθε μεταβολή των όρων συμφωνίας εγγύησης, η οποία επέρχεται χωρίς την συναίνεση του εγγυητή, έχει ως αποτέλεσμα την απαλλαγή του εν λόγω εγγυητή από κάθε ευθύνη από μεταγενέστερες συναλλαγές.
Όπως σημειώθηκε στην απόφαση Λαϊκή Τράπεζα Λτδ v. T.G. & Sons Importing Ltd. κ.ά. (2004) 1 ΑΑΔ 180 και υιοθετήθηκε στην Γεωργίου v. Τράπεζας Κύπρου (2009) 1 ΑΑΔ 862, το κατά πόσο σε μια συγκεκριμένη υπόθεση μια εγγύηση είναι συνεχής ή όχι, είναι ζήτημα που σχετίζεται με την πρόθεση των μερών, όπως αυτή εκφράζεται μέσα από το λεκτικό που χρησιμοποίησαν και όπως αυτό γίνεται δίκαια αντιληπτό με την έννοια που είχε χρησιμοποιηθεί. Η πρόθεση των μερών διακριβώνεται με τον καλύτερο τόπο αφού εξετασθεί η σχετική κατάσταση των μερών κατά τον χρόνο συγγραφής του εγγράφου. Συνιστά περαιτέρω προσέγγιση της νομολογίας ότι το όλο θέμα δεν μπορεί να αποφασισθεί με βάση και μόνο την απλή ερμηνεία του εγγράφου χωρίς να εξετασθούν οι συνθήκες που το περιβάλλουν για να ανευρεθεί ποιο ήταν το αντικείμενο το οποίο τα μέρη είχαν κατά νουν όταν δόθηκε η εγγύηση (Heffield v. Meadows (1869) L.R. 4 C.P. 595, 599). Στην απόφαση Αργύρη v. Χρυσοστόμου (2006) 1 ΑΑΔ 1362, επαναλήφθηκε η θεμελιωμένη νομολογιακή προσέγγιση ότι το Δικαστήριο έχει καθήκον, ερμηνεύοντας μια συμφωνία, να εντοπίσει την πρόθεση των συμβληθέντων και να ερμηνεύσει τα αναγραφόμενα στη συμφωνία κατά τρόπο που να συνάδει, να εφαρμόζει και να υλοποιεί την πρόθεση των μερών.»
Στην παρούσα περίπτωση, εκ του λεκτικού της φαίνεται ότι η εγγύηση δόθηκε για τον ενοικιαστή που κατονομάζεται στο ενοικιαστήριο έγγραφο, δηλαδή την Καθ’ ης η Αίτηση 1. Η κατοχή του επίδικου υποστατικού λήφθηκε από την Καθ’ ης η Αίτηση 1. Αυτή ήταν η σχετική κατάσταση των μερών κατά το χρόνο υπογραφής του εγγράφου και αυτές ήταν οι περιβάλλουσες συνθήκες, πλέον οι πρόνοιες του εγγράφου αυτού καθαυτού, τις οποίες λαμβάνουμε υπόψην (βλέπετε πιο πάνω). Στη σελίδα 3 της ίδιας αυθεντίας αναφέρονται τα ακόλουθα:
«Προκύπτει αβίαστα ότι η θέσμια ενοικίαση είναι διαφορετική μορφή ενοικίασης από τη συμβατική. Με αυτό ως δεδομένο, η εγγύηση καταβολής ενοικίου σε σχέση με συμβατική ενοικίαση δεν καλύπτει μετέπειτα θέσμια ενοικίαση, εκτός εάν με ξεκάθαρο τρόπο προκύπτει τέτοια υποχρέωση από το λεκτικό της συμφωνίας εγγύησης. Τότε και μόνο το Δικαστήριο θα μπορεί να οδηγηθεί σε συμπέρασμα ότι η σύμβαση εγγύησης εφαρμόζεται και σε σχέση με την πληρωμή ενοικίου θέσμιας ενοικίασης. Ας μη διαφεύγει ότι η θέσμια ενοικίαση είναι απροσδιορίστου χρονικής διάρκειας, στοιχείο ιδιαίτερα σημαντικό και το οποίο συνιστά επιπρόσθετο βάρος στους ώμους του όποιου εγγυητή καταβολής ενοικίου. Το ζήτημα διαφοροποιείται βεβαίως στις περιπτώσεις όπου στο ίδιο το ενοικιαστήριο έγγραφο προβλέπεται περίοδος ανανέωσης ή όπου η συμφωνία ενοικίασης είχε δυνητικά καταληκτικό χρόνο τη λήξη της περιόδου ανανέωσης. Σε τέτοια περίπτωση και με δεδομένο ότι ο εγγυητής γνώριζε για το δικαίωμα μονομερούς ανανέωσης και ότι η ανανέωση επήλθε, η εγγύηση θεωρείται ότι ισχύει και για την περίοδο ανανέωσης (Michael v. Nishanian (1966) 1 C.L.R. 150, Αργύρη (ανωτέρω)).»
Λαμβάνω υπόψην τα πιο πάνω, αλλά και τα λεχθέντα υπό του έντιμου Δικαστή κ. Χατζηαναστασίου, στη σελίδα 16 της αυθεντίας Kyriakidou v. Mangaldjian (πιο πάνω), όπου ξεκαθάρισε επίσης πως, ενόψει ρητρών στο ενοικιαστήριο έγγραφο για την υποχρέωση του ενοικιαστή να παραδώσει το μίσθιο στο τέλος της περιόδου ενοικιάσεως και για το δικαίωμα του ιδιοκτήτη να καταγγείλει τη σύμβαση σε περίπτωση παραβιάσεως όρου αυτής από τον ενοικιαστή, δηλαδή δύο ρητρών που προνοούν το τέλος της σχέσης, δεν υπάρχει συνεχής εγγύηση (continuing guarantee) εφόσον δεν υπάρχει συνεχής σχέση (continuing relationship).
Είναι η κρίση μου ότι στην προκείμενη περίπτωση, το λεκτικό της εγγύησης δεν είναι ξεκάθαρο στον απαιτούμενο βαθμό, ώστε να δεσμεύει τους Καθ’ ων η Αίτηση 2 και 3 για την τήρηση των υποχρεώσεων της Καθ’ ης η Αίτηση 1 κατά τη θέσμια ενοικίαση.
Προδικαστικές ενστάσεις:
Με το δικόγραφο τους, οι Καθ’ ων η Αίτηση 1 και 2 εγείρουν προδικαστική ένσταση ότι η κυρίως Αίτηση είναι δικονομικά παράτυπη και νομικά άκυρη, αφού σ’ αυτήν δεν αναφέρεται ποια είναι η νομική της βάση. Είναι η κρίση μου ότι η προδικαστική ένσταση στερείται νομικού υποβάθρου και ότι αυτή δεν βρίσκει έρεισμα στον Νόμο, τους Κανονισμούς ή την νομολογία. Η κυρίως Αίτηση ακολουθεί τον Τύπο 1 των περί Ενοικιοστασίου Διαδικαστικών Κανονισμών 1983, όπως αυτοί έχουν τροποποιηθεί μέχρι σήμερα, ο οποίος δεν περιλαμβάνει νομική βάση.
Οι Καθ’ ων η Αίτηση 1 και 2 ισχυρίζονται ακόμα ότι η Αιτήτρια δεν έχει αγώγιμο δικαίωμα εναντίον τους, αλλά μόνο εναντίον του αντισυμβαλλόμενου της στο ενοικιαστήριο συμβόλαιο. Είναι η κρίση μου ότι, ούτε αυτή η προδικαστική ένσταση έχει σοβαρή νομική βάση. Η Αιτήτρια έχει αγώγιμο δικαίωμα εναντίον της θέσμιας ενοικιάστριας και εναντίον των εγγυητών αυτής. Κατά πόσον η απαίτηση της επιτυγχάνει ή όχι, είναι ζήτημα ανεξάρτητο από την ύπαρξη αυτού τούτου του αγωγίμου δικαιώματος.
Οι προδικαστικές ενστάσεις απορρίπτονται.
Απόφαση:
Ως εκ των ανωτέρω και με τη σύμφωνο γνώμη των Παρέδρων, η Αίτηση εναντίον του Καθ’ ου η Αίτηση 3, απορρίπτεται λόγω μη προώθησης, χωρίς διαταγή για έξοδα.
Η Αίτηση εναντίον του Καθ’ ου η Αίτηση 2, αποτυγχάνει και απορρίπτεται. Η Ανταπαίτηση των Καθ’ ων η Αίτηση 1 και 2, αποτυγχάνει και απορρίπτεται.
Αναφορικά με την απαίτηση, εκδίδεται απόφαση υπέρ της Αιτήτριας και εναντίον της Καθ’ ης η Αίτηση 1 εταιρείας, για το ποσό που η τελευταία αποδέχθηκε, ήτοι €1.041,25, πλέον νόμιμο τόκο, ως αντιπροσωπεύον την αξία των εργασιών και των υλικών για την επαναφορά του επίδικου υποστατικού στην πρότερα, της ενοικιάσεως υπό της Καθ’ ης η Αίτηση 1, κατάσταση. Οι λοιπές θεραπείες στην απαίτηση, αποτυγχάνουν και απορρίπτονται.
Υπό τις περιστάσεις και ενόψει των ευρημάτων και της κατάληξης του Δικαστηρίου, κρίνουμε ότι είναι ορθό και δίκαιο όπως η κάθε πλευρά καταβάλει τα δικά της έξοδα, τόσο για την απαίτηση όσο και για την Ανταπαίτηση και αυτή είναι η απόφαση μας.
Η απόφαση να συνταχθεί αφού χαρτοσημανθεί το ενοικιαστήριο έγγραφο, Τεκμήριο 2.
(Υπ.)
Λ.Σ. Καμμίτση
Πρόεδρος
Πιστόν Αντίγραφον
Γραμματέας
ΛΣΚ/ΕΠ
[1] «27(1) Ενοικιαστής όστις, δυνάμει των διατάξεων του παρόντος Νόμου, διατηρεί κατοχήν οποιασδήποτε κατοικίας ή καταστήματος, εν όσω διατηρεί την τοιαύτην κατοχή, τηρεί πάντας τους όρους και προϋποθέσεις του τελευταίου ενοικιαστηρίου συμβολαίου, έστω και αν έχει λήξει η ισχύς του και δικαιούται εις τα εξ αυτών απορρέοντα οφέλη, εφ’ όσον τούτοι είναι σύμφωνοι προς τας διατάξεις του παρόντος Νόμου, δικαιούται να παραιτηθή της κατοχής της κατοικίας ή του καταστήματος μόνον κατόπιν επιδόσεως τοιαύτης ειδοποιήσεως οία θα απητείτο δυνάμει του ενοικιαστηρίου συμβολαίου και σε περίπτωση που δεν απαιτείται τέτοια ειδοποίηση, μόνο κατόπιν γραπτής προειδοποίησης, έναν τουλάχιστο μήνα προηγουμένως.
Νοείται ότι εις περίπτωσιν καθ’ ην υπενοικιαστής καθίσταται ενοικιαστής ο τοιούτος θέσμιος ενοικιαστής κατέχει την κατοικίαν ή το κατάστημα τηρουμένων επιπροσθέτως οιωνδήποτε υφισταμένων περιοριστικών συμφωνιών περιεχομένων εις τους μεταξύ του ιδιοκτήτου και του ενοικιαστού όρους και προϋποθέσεις ενοικιάσεως.»
[δική μου υπογράμμιση]
[2] “ Another relevant important clause in this contract is the guarantee clause. This clause is so worded in our view, as to render the guarantor’s liability co-extensive with that of the principal. It provides expressly that the guarantor undertakes the exact performance of all the terms included in the contract of lease. The right to renew the lease for another year being embodied in the terms of the contract, the liabilities following the exercise of such right are covered by the guarantee clause.
We have carefully studied the contents of the contract of lease in question in the light of the submission of the learned counsel for the appellant and we have come to the conclusion that the guarantee signed by the appellant (guarantor) covered the liability of the principal (tenant) to pay rents and damages until the latter delivered vacant possession of the premises leased by the landlord, the respondent. The appeal is, therefore, dismissed with costs.” (σελίδα 152)
[3] “… I have reached the conclusion that the guarantee would not apply to a statutory tenancy under the provisions of the Increase of Rent and Mortgage Interest (Restrictions) Act, 1920, in England; and certainly would not apply to section 23 of our Rent (Control) Law Cap. 86. In my view, the statutory tenancy is a different tenancy from the contractual tenancy whence it sprang so that the guarantor of the rent under the contractual terms is not liable for rent accruing during the statutory tenancy. It is clear from the wording of our law that the legislating authority merely intended to confirm a right of occupation on the tenant who becomes statutory tenant and he is, as in England obliged to observe the conditions and is entitled to the rights under the original contract of tenancy in so far as they may be applicable.
….
Since there is nothing in the Rent (Control) Law that interferes with the contractual rights of outside parties in respect of matters like guarantees, I would be prepared to express the view, that it is conceivable in a case where strong and clear language has been used in a guarantee, that the Court would be ready to reach a conclusion that the guarantee would also apply to the payment of rent in a statutory tenancy. However, in view of the different character of the statutory tenancy, - as distinct from the contractual tenancy – particularly its indefinite duration, I am of the opinion, that the language in this contract of guarantee is not so clearly worded at to warrant a finding that the parties intended it to extend to the statutory tenancy and that the guarantor undertook to bind himself until the delivery of the premises in question including the period the tenant was so holding over as a statutory tenant.”
(σελίδες 14 και 15) – δική μου υπογράμμιση