ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΕΛΕΓΧΟΥ ΕΝΟΙΚΙΑΣΕΩΝ ΛΕΜΕΣΟΥ - ΠΑΦΟΥ
ΤΜΗΜΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ: ΛΕΜΕΣΟΥ
Ενώπιον: Γ. Χρ. Παγιάση, Προέδρου
Αίτηση αρ. K11/2023
ΜΕΤΑΞΥ:
D.C. OFFSET PRINTING LIMITED, από τη Λεμεσό
Αιτητών
και
D. COUVAS & SONS LIMITED (υπό διαχείριση), από τη Λεμεσό, μέσω του Παραλήπτη και Διαχειριστή της, Κωνσταντίνου Ιωάννου
Καθ’ ων η Αίτηση
Αίτηση ημερομηνίας 21/11/2023 για παραμερισμό και/ή ακύρωση των παρεμπιπτόντων διαταγμάτων, ως αυτά κατέστησαν απόλυτα στις 28/07/2023, στην υπό τον πιο πάνω αριθμό και τίτλο Αίτηση.
Ημερομηνία: 17/05/2024
Για τους Αιτητές/Καθ’ ων η Αίτηση στην Κυρίως Αίτηση: κ.κ. Π. Ν. Κούρτελλος και Λ. Μ. Κωστακόπουλος για Π. Ν. Κούρτελλος & Συνεργάτες Δ.Ε.Π.Ε.
Για τους Καθ’ ων η Αίτηση/Αιτητές στην Κυρίως Αίτηση: κ. Α. Κασιανής για Ανδρέας Θ. Μαθηκολώνης και Σία Δ.Ε.Π.Ε.
ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΑΣΗ
I. ΤΟ ΕΠΙΔΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ.
Στις 28/07/2023, οριστικοποιήθηκαν υπέρ των Αιτητών στην Κυρίως, Καθ’ ων στην παρούσα Αίτηση και Υπενοικιαστών (στο εξής: «οι Υπενοικιαστές»), προσωρινά διατάγματα για την υπό όρους αναστολή εκτέλεσης της τελικής απόφασης στην Ε84/2020, του Δ.Ε.Ε. Λεμεσού – Πάφου, Τμήμα Λεμεσού (στο εξής: «η Απόφαση»), μέχρι την έκδοση τελικής απόφασης στην υπό τον πιο πάνω αριθμό και τίτλο Αίτηση Παραμερισμού (στο εξής: «η Αίτηση Παραμερισμού»), τα οποία, αρχικώς είχαν εξασφαλιστεί μονομερώς στις 24/02/2023. Η Απόφαση αφορά την ανάκτηση της κατοχής του επίδικου Υποστατικού, πλέον οφειλόμενα ενοίκια και ενδιάμεσα οφέλη.
Στις 21/11/2023, οι Καθ’ ων η Αίτηση στην Κυρίως, Αιτητές στην παρούσα Αίτηση και Ενοικιαστές (στο εξής: «οι Ενοικιαστές») καταχώρισαν την παρούσα αίτηση «παραμερισμού και/ή ακύρωσης» των προαναφερόμενων διαταγμάτων (στο εξής: «η Αίτηση Ακύρωσης»), κατ’ επίκληση του άρθρου 32(2) του περί Δικαστηρίων Νόμου. Το αιτητικό, της Αίτησης Παραμερισμού, έχει ως εξής:
«
Α. Διάταγμα του Δικαστηρίου δυνάμει του οποίου να διατάττεται ο παραμερισμός και/ή ακύρωση των παρεμπιπτόντων διαταγμάτων, ως τούτα κατέστησαν απόλυτα στις 28/07/2023, εναντίον της Καθ’ ης η Αίτηση στο πλαίσιο της υπό τον ως άνω αριθμόν και τίτλο Αίτησης, επί τω ότι:
i. Λόγω μεταβολής των πραγματικών και/ή νομικών περιστατικών κατά τον χρόνο καταχώρησης της Αίτησης με τον πιο πάνω αριθμό και τίτλο, ώστε τα παρεμπίπτοντα διατάγματα ουδέποτε έπρεπε να εκδοθούν και/ή να καταστούν απόλυτα και/ή έχουν καταστεί αχρείαστα και/ή απρόσφορα και/ή δεν εξυπηρετούν τον δεδηλωμένο σκοπό έκδοσής των.
ii. Προέκυψαν και/ή έγιναν γνωστά, στοιχεία και/ή γεγονότα τα οποία επηρεάσουν ουσιωδώς τη διατήρηση της ισχύος των διαταγμάτων, και τα οποία δεν ήταν σε γνώση του Δικαστηρίου και του επηρεαζόμενου διαδίκου, ήτοι της D. Couvas & Sons Ltd (υπό διαχείριση), κατά τον χρόνο έκδοσης των ενδιάμεσων διαταγμάτων, και κατά τον χρόνο που τα ενδιάμεσα διατάγματα εκδικάστηκαν και κατέστησαν απόλυτα.
iii. Η παραμονή των παρεμπιπτόντων διαταγμάτων σε ισχύ παραβιάζει και/ή περιορίζει κατά τρόπο δυσανάλογο τα δικαιώματα των Αιτητών στην παρούσα, ήτοι της D. Couvas & Sons Ltd (υπό διαχείριση).
iv. Η εξακολούθηση των παρεμπιπτόντων διαταγμάτων σε ισχύ αποτελεί κατάχρηση της διαδικασίας του Δικαστηρίου και/ή αντιφάσκει της συμπεριφοράς των Αιτητών στην υπό τον ως άνω τίτλο και αριθμό αίτησης, ήτοι της D.C. Offset Printing Ltd.
v. Λόγω παραβίασης του καθήκοντος πλήρους και ειλικρινής αποκάλυψης των γεγονότων και/ή του εξ’ επιείκειας συνεχούς καθήκοντος για πλήρη αποκάλυψη γεγονότων σε πάντα τον ουσιώδη χρόνο υπό των Αιτητών – Καθ’ ων η Αίτηση.
Β. Διαζευκτικά και/ή επικουρικά του Διατάγματος το οποίο ζητείται υπό τις παραγράφους «Α» ανωτέρω, Διάταγμα του Δικαστηρίου δυνάμει του οποίου να διατάττεται ο παραμερισμός και/ή ακύρωση των παρεμπιπτόντων διαταγμάτων που αφορούν στην αναστολή εκτέλεσης του διατάγματος ανάκτησης κατοχής το οποίο εκδόθηκε στα πλαίσια της υπόθεσης Ε84/2020 του παρόντος Δικαστηρίου, ήτοι των διαταγμάτων υπό τις παραγράφους 1, 2 και 3 του παρεμπίπτοντος διατάγματος ημερομηνίας 24/02/2023, το οποίο κατέστη απόλυτο στις 28/07/2023.
Γ. Οιοδήποτε άλλο Διάταγμα και/ή Οδηγίες ήθελε το Σεβαστό Δικαστήριο κρίνει δίκαιο και/ή εύλογο υπό τας περιστάσεις.
Δ. Νόμιμους Τόκους πλέον Έξοδα πλέον Φ.Π.Α.
»
Υποστηρίζουν, μεταξύ άλλων, ότι υφίστανται γεγονότα που αποκαλύπτουν εύλογη αιτία για αυτή την εξέλιξη. Συγκεκριμένα, παραπέμποντας σε έγγραφα και μαρτυρία που εξασφάλισαν, ισχυρίζονται ότι εδώ και καιρό οι Υπενοικιαστές έχουν προχωρήσει σε παύση των εργασιών τους, τερματίζοντας τις υπηρεσίες των περισσότερων υπαλλήλων τους, για λόγους πλεονασμού. Διατείνονται, συναφώς, ότι το διάταγμα αναστολής εκδόθηκε συνεπεία παραπλάνησης του Δικαστηρίου. Οι ακόλουθες αναφορές, στην παράγραφο 7(ii) και (iii) της ένορκης δήλωσης του κ. Ιωάννου που συνοδεύει την Αίτηση Ακύρωσης, είναι ενδεικτικές:
«
ii. ήγαγαν σε πλάνη μετά προθέσεως το Δικαστήριο προκειμένου να δημιουργήσουν τεχνηέντως περιστάσεις που να δικαιολογούν ή έλκουν δικαστική παρέμβαση προς εξασφάλιση προσωρινής προστασίας σε μονομερή βάση.
ii. Κατά πάντα τον ουσιώδη χρόνο για την διαδικασία καίτοι εγνώριζαν την αλήθεια των γεγονότων τόσο οι Αιτητές, ο κ. Κουβάς αλλά κι οι δικηγόροι των επέμειναν να προωθούν την αυτή εκδοχή κατά τρόπο όλως καταχρηστικό.
»
Προς θεμελίωση των προαναφερόμενων ισχυρισμών, ενδεικτικό είναι το ακόλουθο απόσπασμα από την ένορκη δήλωσή του:
«
Οι πραγματικές περιστάσεις
52. Ήταν σε πλήρη γνώση της D.C. Offset, του ομνύοντα Κουβά και των Δικηγόρων τους ότι κατά τον χρόνο που απευθύνθηκαν στο Δικαστήριο για την έκδοση του 3ου μονομερούς διατάγματος αλλά και κατά τον χρόνο που λάμβανε χώρα η ακρόαση του 3ου μονομερούς διατάγματος:
(α) Η D.C. Offset δεν διατηρούσε καμία επιχείρηση και καμία επιχειρηματική δραστηριότητα. Είχε αναστείλει τις εργασίες της και είχε ενημερώσει περί τούτου τους μέχρι τότε υπαλλήλους.
(β) Κατά τον χρόνο καταχώρησης της μονομερούς αίτησης, ήτοι κατά τις 24/02/2023, είχε ήδη ενημερώσει τους μέχρι τότε υπαλλήλους της ότι η εταιρεία αναστέλλει τις εργασίες της, εξου τερμάτισε την εργοδότηση τους για λόγους πλεονασμού.
(γ) Η εταιρεία δεν εργοδοτούσε τα πρόσωπα που ισχυρίζεται με το Τεκμήριο 65 της Ε.Δ. Κουβά, διατηρώντας ως μόνους εργοδοτούμενους τον διευθυντή αυτής και ακόμα 2 πρόσωπα (3 μόνο πρόσωπα).
(δ) Δεν λειτουργούσε το εργοστάσιο το οποίο παραμένει κλειστό από τον Φεβρουάριο του έτους 2023 και έπειτα μέχρι και στον χρόνο της παρούσας Ε.Δ..
53. Τα πιο πάνω στοιχεία ήρθαν σε γνώση μου πρόσφατα, ήτοι τον Σεπτέμβριο του έτους 2023, ώστε έδωσα οδηγίες για περαιτέρω διερεύνηση, συλλογή πληροφοριών και στοιχείων που να τεκμηριώνουν τις περιστάσεις.
54. Ειδικότερα, ήρθε στην κατοχή ημών αντίγραφο επιστολής που παρέδωσε η D.C. Offset στους εργοδοτούμενους της για τερματισμό της απασχόλησης τους για λόγους πλεονασμού. Η επιστολή φέρει ημερομηνία 06/02/2023, δηλαδή 18 ημέρες πριν η D.C. Offset αποταθεί στο Δικαστήριο για την εξασφάλιση μονομερούς διατάγματος επί τη βάσει των στοιχείων και της μαρτυρίας που καταγράφω ανωτέρω. Επισυνάπτω αντίγραφο της επιστολής ως ΤΕΚΜΗΡΙΟ «5» στην παρούσα.
55. Αφότου έλαβα γνώση για την ύπαρξη και το περιεχόμενο της επιστολής, έδωσα οδηγίες όπως διαπιστωθεί κατά πόσον υφίσταται μερική ή ολοκληρωτική αναστολή των εργασιών της επιχείρησης της D.C. Offset. Για τον σκοπό αυτό έλαβαν χώρα επισκέψεις στον εξωτερικό χώρο του εργοστασίου και διαπιστώθηκε σε διάφορες ημερομηνίες ότι δεν εκτελούνταν οποιεσδήποτε εργασίες στο χώρο. Επισυνάπτω σχετικό φωτογραφικό υλικό ως εξής:
(α) Ως ΤΕΚΜΗΡΙΟ «6» επισυνάπτονται φωτογραφίες οι οποίες λήφθηκαν στις 28/09/2023.
(β) Ως ΤΕΚΜΗΡΙΟ «7» επισυνάπτονται φωτογραφίες οι οποίες λήφθηκαν στις 04/10/2023.
(γ) Ως ΤΕΚΜΗΡΙΟ «8» επισυνάπτονται φωτογραφίες οι οποίες λήφθηκαν στις 19/10/2023.
56. Περαιτέρω, για σκοπούς εξασφάλισης επίσημης πληροφόρησης για τον αριθμό των υπαλλήλων που εργοδοτεί η D.C. Offset, οι Δικηγόροι της D. Couvas απευθύνθηκαν με σχετικό αίτημα προς το Τμήμα Κοινωνικών Ασφαλίσεων. Η επιστολή φέρει ημερομηνία 04/10/2023 και αντίγραφό της επισυνάπτεται σημειωμένο ως ΤΕΚΜΗΡΙΟ «9» στην παρούσα.
57. Το αίτημα προς το Τμήμα Κοινωνικών Ασφαλίσεων αφορούσε αποκλειστικά στον αριθμό εργοδοτουμένων της D.C. Offset. Σχετικό είναι το πιο κάτω απόσπασμα από το σώμα της επιστολής: [ ]
58. Η Υπηρεσία Κοινωνικών Ασφαλίσεων απέστειλε στους Δικηγόρους της D. Couvas απαντητική επιστολή ημερομηνίας 23/10/2023, στην οποία σημειώνονται, μεταξύ άλλων, τα ακόλουθα:
Αναφορικά με την εταιρεία D.C. OFFSET PRINTING LTD σας ενημερώνω τα πιο κάτω:
1) Η εταιρεία είναι εγγεγραμμένη στο μητρώο εργοδοτών των Υπηρεσιών Κοινωνικών Ασφαλίσεων από 1/2/2015, φέρει ΑΜΕ 2175407/5/1721 και οικονομική της δραστηριότητα αφορά την κατασκευή κυματοειδούς χαρτιού, χαρτονιών και εμπορευματοκιβωτίων από χαρτί.
2) Σύμφωνα με το μηχανογραφημένο σύστημα των ΥΚΑ, αλλά και εγγράφων που έχουν στην κατοχή τους, η εταιρεία D.C. OFFSET PRINTING LTD κατά τον μήνα Φεβρουάριο 2023 εργοδοτούσε 33 μισθωτά πρόσωπα στην κατηγορία Μ1 και 7 μισθωτά πρόσωπα στην κατηγορία Μ2.
3) Από τον Μάρτιο 2023 μέχρι και τον Αύγουστο 2023, σύμφωνα πάντα με έγγραφα που έχουν στην κατοχή τους οι ΥΚΑ, η εν λόγω εταιρεία – εργοδότης, εργοδοτεί 2 μισθωτά πρόσωπα στην κατηγορία Μ1 και 1 μισθωτό πρόσωπο στην κατηγορία Μ2.
Εξηγώ ότι Μισθωτό πρόσωπο κατηγορία Μ1 είναι το μισθωτό πρόσωπο που έχει υποχρέωση πληρωμής εισφορών στο Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων με βάση τις ακαθάριστες απολαβές του.
Μισθωτό πρόσωπο κατηγορία Μ2 είναι το μισθωτό πρόσωπο που δεν έχει υποχρέωση πληρωμής εισφορών στο Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων αφού έχει συμπληρώσει το 65ο έτος της ηλικίας του.
59. Αντίγραφο της επιστολής της Υπηρεσίας Κοινωνικών Ασφαλίσεων μετά του ηλεκτρονικού μηνύματος στο οποίο επισυνάφθηκε, σημειώνεται ως ΤΕΚΜΗΡΙΟ «10» στην παρούσα.
60. Συμπληρωματικά των πιο πάνω ενεργειών, πρόσωπα που ενεργούν για λογαριασμό μου υπό την ιδιότητα μου ως Παραλήπτης/Διαχειριστής της D. Couvas, μαζί με ένα εκ των Δικηγόρων της D. Couvas, προέβησαν σε επιτόπια επίσκεψη στο επίδικο ακίνητο και στα υποστατικά του εργοστασίου.
61. Ειδικότερα, ο Κυριάκος Κυριάκου μετά του Ορθόδοξου Ορθοδόξου, πρόσωπα που ενεργούν εκ μέρους και για λογαριασμό εμού, και του δικηγόρου Λούκα – Μάριου Κωστακόπουλου, εκ των δικηγόρων της D. Couvas, επισκέφτηκαν το επίδικο ακίνητο στις 31/10/2023. Με οδηγίες του Μάκη Κουβά, στον χώρο του επίδικου ακινήτου προσήλθαν δύο πρόσωπα εκ μέρους του κ. Κουβά και της εταιρείας D.C. Offset, ήτοι ο κ. Φώτης (Εγκωμίτης στο επίθετο εξ όσων γνωρίζω), και ακόμα ένα συγγενικό πρόσωπο του κ. Μάκη Κουβά, ο οποίος όπως μας πληροφόρησαν είναι ο γαμπρός του.
62. Συνοδεία των πιο πάνω αναφερόμενων προσώπων, έλαβε χώρα περιήγηση στους χώρους του εργοστασίου οι οποίοι ήταν εγκαταλελειμμένοι, άλλοι κλειστοί και κλειδωμένοι. Αναμφίβολα, δεν εκτελείτο καμία εργασία και δεν λάμβανε χώρα καμία δραστηριότητα της επιχείρησης της D.C. Offset.
63. Κατά τη διάρκεια της περιήγησης στο χώρο του εργοστασίου, κατόπιν ερώτησης του κ. Κωστακόπουλου για την λειτουργία της επιχείρησης, υπήρξε ενημέρωση από τον κ. Φώτη (Εγκωμίτη) ότι το εργοστάσιο έχει αναστείλει τη λειτουργία του από τον Φεβρουάριο του έτους 2023.
64. Με την πληροφόρηση αυτή επιβεβαιώθηκαν ξανά τα όσα είχαν περιέλθει σε γνώση μου αναφορικά με την αναστολή λειτουργίας της επιχείρησης της D.C. Offset και τον τερματισμό απασχόλησης των υπαλλήλων της. Προς επίρρωση των πιο πάνω επισυνάπτω δέσμη φωτογραφιών οι οποίες λήφθηκαν κατά την επιτόπια επίσκεψη στο χώρο του εργοστασίου στις 31/10/2023, ως ΤΕΚΜΗΡΙΟ «11».
65. Συμπληρωματικά των ανωτέρω, υπήρξε επίσης συζήτηση μεταξύ των δικηγόρων της D. Couvas και προσώπων τα οποία δραστηριοποιούνται στην εταιρεία Remedica, η οποία κατ’ ισχυρισμό της D.C. Offset αποτελεί ένα εκ των μεγαλύτερων πελατών – συνεργατών της. Η πληροφόρηση που έλαβαν οι δικηγόροι της D. Couvas από τα πρόσωπα που δραστηριοποιούνται στην εταιρεία Remedica ήταν ότι η εταιρεία δεν λαμβάνει πλέον υπηρεσίες και έπαψε να έχει συνεργασία με την εταιρεία D.C. Offset, λόγω αναστολής λειτουργίας της τελευταίας.
66. Τα πιο πάνω στοιχεία αποδεικνύουν περίτρανα την έκταση της παραπλάνησης της οποίας έχει τύχει τόσο το Δικαστήριο αλλά και η διάδικος εταιρεία D. Couvas, από την D.C. Offset, τον διευθυντή της εταιρείας, ήτοι από τον ομνύοντα Κουβά, αλλά και από τους δικηγόρους τους.
67. Κατ’ αρχάς όπως αποδεικνύεται από την επιστολή του τμήματος Κοινωνικών Ασφαλίσεων, ουδέποτε κατά τον επίδικο χρόνο, η εταιρεία D.C. Offset εργοδοτούσε 60 πρόσωπα.
68. Κατά δεύτερο, στον χρόνο που απευθύνθηκε η D.C. Offset στο Δικαστήριο για εξασφάλιση προσωρινού διατάγματος, ήτοι στις 22/02/2023, η εταιρεία είχε ήδη αποστείλει επιστολές τερματισμού στους υπαλλήλους της για λόγους πλεονασμού και ανέστειλε πλήρως τις εργασίες της επιχείρησης που διατηρούσε στα υπενοικιαζόμενα υποστατικά.
69. Κατά τρίτο, από τον Μάρτιο 2023 δεν εργοδοτεί πέραν των 3 προσώπων, ένας εκ των οποίων είναι στην κατηγορία Μ2, δηλαδή των προσώπων άνω των 65 ετών, ο οποίος είναι πιθανότατα ο Μάκης Κουβάς, μέτοχος και αξιωματούχος της εταιρείας.
70. Κατά τον χρόνο που λάμβανε χώρα η ακροαματική διαδικασία της 3ης μονομερούς αίτησης, δηλαδή στις 26/05/2023 και 20/06/2023, η D.C. Offset είχε αναστείλει πλήρως τις εργασίες της προ μηνών, και δεν εργοδοτούσε υπαλλήλους. Τα όποια επιχειρήματα για κατ’ ισχυρισμό δυσμενή επηρεασμό, ολοκληρωτική καταστροφή της επιχείρησης και απώλεια εργασίας των 60 υπαλλήλων της εταιρείας ήτο ασύστολα ψεύδη.
71. Παρόλα τα πιο πάνω, η πλευρά της D.C. Offset και οι δικηγόροι που την εκπροσωπούν, ουδόλως έλαβαν υπόψη ότι προωθούσαν στο Δικαστήριο μια επίπλαστη εκδοχή γεγονότων τα οποία δεν ανταποκρίνονταν στην πραγματικότητα και αναμφίβολα παραπλανούσαν τόσο το Δικαστήριο όσο και τον άλλο διάδικο, ήτοι την πλευρά της D. Couvas.
72. Το καθήκον αποκάλυψης, διαρκές αντιλαμβάνομαι, πλήρως παραβιάστηκε προκειμένου οι Αιτητές να εκμαιεύσουν δικαστική προστασία. Πρόκειται για χειραγώγηση, με συμβουλεύουν οι δικηγόροι της D. Couvas, της άσκησης της διακριτικής εξουσίας του Δικαστηρίου με τρόπο που σημαίνει κατάχρηση της διαδικασίας και δικαιοδοτικής εξουσίας του.
»
Οι Αιτητές στην Κυρίως/Καθ’ ων στην παρούσα και Υπενοικιαστές, ενίστανται στην ακύρωση του προσωρινού διατάγματος μέσω των ακόλουθων 35 λόγων:
«
1. Με τα αιτούμενα διατάγματα και/ή θεραπείες της υπό κρίση Αίτησης, οι Αιτητές ουσιαστικά αξιώνουν και/ή απαιτούν από το Δικαστήριο όπως ελέγξει την ορθότητα της δικής του απόφασης και/ή αξιώνουν από το Δικαστήριο όπως ενεργήσει ως Εφετείο και/ή Δευτεροβάθμιο Δικαστήριο του εαυτού του, και/ή
2. Το Δικαστήριο στερείται δικαιοδοσίας να εκδικάσει την υπό κρίση Αίτηση και/ή το Δικαστήριο στερείται δικαιοδοσίας και/ή εξουσίας να εκδώσει τα αιτούμενα διατάγματα και/ή θεραπείες της υπό κρίση Αίτηση και/ή δεν υπάρχει οποιαδήποτε νομοθετική και/ή άλλως πως πρόνοια που να δίδει στο Δικαστήριο την εξουσία και/ή δικαιοδοσία να εκδώσει τα αιτούμενα διατάγματα και/ή θεραπείες της υπό κρίση Αίτηση, και/ή
3. Οι Αιτητές είναι ένοχοι υπέρμετρης και αδικαιολόγητης καθυστέρησης και/ή καθυστέρησαν αδικαιολόγητα να λάβουν οποιαδήποτε μέτρα και/ή διαβήματα προς προστασία των εννόμων συμφερόντων τους και λόγω αυτής της καθυστέρησης οι Αιτητές κωλύονται να αξιώνουν και/ή δεν δικαιούνται τις αξιούμενες θεραπείες και/ή διατάγματα με βάση την υπό κρίση Αίτηση, και/ή
4. Οι Αιτητές είναι ένοχοι καταχρηστικής συμπεριφοράς και/ή με τις συνεχείς και/ή επαναλαμβανόμενες διαδικασίες που έχουν καταχωρήσει και/ή προωθούν καταχρώνται την δικαστική διαδικασία ενώ παράλληλα με εύρημα του Δικαστηρίου στην Αίτηση Εκκαθάρισης αρ. 320/2020 ΕΔ Λεμεσού έχει κριθεί ότι συμπεριφορά του κ. Κωνσταντίνου Ιωάννου συνιστά κατάχρηση της διαδικασίας, και/ή
ΑΝΕΥ ΒΛΑΒΗΣ ΤΩΝ ΛΟΓΩΝ ΕΝΣΤΑΣΗΣ 1 ΚΑΙ/Η 2 ΚΑΙ/Η 3 ΚΑΙ/Η 4 ΑΝΩΤΈΡΩ:
5. Η υπό κρίση Αίτηση είναι νομικά και ουσιαστικά αβάσιμη και/ή ανυπόστατη, και/ή
6. Η υπό κρίση Αίτηση είναι καταχρηστική και/ή κακόπιστη, και/ή
7. Η υπό κρίση Αίτηση είναι παράτυπη και/ή αντικανονική και/ή ανυπόστατη, και/ή
8. Η υπό κρίση Αίτηση είναι γενική και/ή αόριστη και/ή ασαφής και/ή αστήρικτη, και/ή
9. Η υπό κρίση Αίτηση είναι αδικαιολόγητη και υποβάλλεται με υπέρμετρη και αδικαιολόγητη καθυστέρηση και κακή πίστη, και/ή
10. Οι Αιτητές δεν νομιμοποιούνται στις αιτούμενες θεραπείες, και/ή
11. Η υπό κρίση Αίτηση και η Ένορκη Δήλωση που την υποστηρίζει είναι ανεπαρκείς, γενικές και αόριστες, καταχωρήθηκαν και/ή προωθούνται κατά παράβαση των προνοιών του Περί Ενοικιοστασίου Νόμου και/ή της Διαταγής 48 των περί Πολιτικής Δικονομίας Διαδικαστικών Κανονισμών και/ή του άρθρου 32 του Περί Δικαστηρίων Νόμου 14/60 και/ή του άρθρου 9 του Περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμου – Κεφ. 6, και ουδόλως παρουσιάζουν οιονδήποτε λόγο για τον οποίο θα πρέπει να εκδοθούν τα αιτούμενα με την υπό κρίση Αίτηση διατάγματα για παραμερισμό και/ή ακύρωση των παρεμπιπτόντων Διαταγμάτων ως αυτά κατέστησαν απόλυτα στις 28/07/2023, και/ή
12. Η νομική βάση της υπό κρίση Αίτηση είναι ελλιπής και/ή εσφαλμένη και/ή παράτυπη και/ή δεν δικαιολογεί την έκδοση των αιτούμενων διαταγμάτων και/ή θεραπειών, και/ή
13. Δεν πληρούνται και/ή δεν ικανοποιούνται οι προϋποθέσεις για έγκριση της υπό κρίση Αίτησης και/ή δεν έχει τεθεί από τους Αιτητές και τον κ. Κωνσταντίνο Ιωάννου, η Ένορκη Δήλωση του οποίου συνοδεύει την υπό κρίση Αίτηση, το αναγκαίο και/ή απαραίτητο νομικό και/ή πραγματικό υπόβαθρο για την επιτυχία της υπό κρίση Αίτησης, και/ή
14. Ουδεμία μαρτυρία και/ή επαρκή μαρτυρία και/ή λόγος δίδεται που να δικαιολογεί την έκδοση των αιτούμενων διαταγμάτων και/ή θεραπειών της υπό κρίση Αίτησης και/ή δεν δικαιολογείται η έκδοση των αιτούμενων διαταγμάτων και/ή θεραπειών της υπό κρίση Αίτησης ούτε και εξυπηρετείται οποιοσδήποτε σκοπός από την έκδοση των αιτούμενων διαταγμάτων και/ή θεραπειών της υπό κρίση Αίτησης.
15. Η μαρτυρία που έχουν παρουσιάσει οι Αιτητές μέσω της Ένορκης Δήλωσης ημερομηνίας 25/04/2023 για Ένσταση στην οριστικοποίηση των Προσωρινών Διαταγμάτων ημερομηνίας 24/02/2023 σε σχέση με την Ένορκη Δήλωση ημερομηνίας 21/11/2023 που υποστηρίζει την υπό κρίση Αίτηση είναι αντιφατική και/ή εν πάση περιπτώσει ανεπαρκής και δεν μπορεί να ικανοποιήσει τις προϋποθέσεις έκδοσης των αιτούμενων διαταγμάτων και/ή θεραπειών της υπό κρίση Αίτησης, και/ή
16. Αντιθέτως, η υπό κρίση Αίτηση είναι καταδικασμένη σε αποτυχία και δεν μπορεί να επιτύχει καθότι δεν ικανοποιούνται οι προϋποθέσεις που θέτει ο Νόμος και η Νομολογία για έκδοση των αιτούμενων διαταγμάτων και/ή θεραπειών για ακύρωση και/ή παραμερισμό των επίδικων παρεμπιπτόντων Διαταγμάτων τα οποία κατέστησαν απόλυτα στις 28/07/2023, και/ή
17. Η έκδοση διατάγματος παραμερισμού και/ή ακύρωσης Διατάγματος αποτελεί δραστικότατο μέτρο για το οποίο η διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου δύναται να ασκηθεί μόνον σε εξαιρετικές περιπτώσεις. Οι Αιτητές δεν παρουσιάζουν στην υπό κρίση Αίτηση και στην Ένορκη Δήλωση του κ. Κωνσταντίνου Ιωάννου τέτοιες εξαιρετικές περιστάσεις για τις οποίες θα ήταν δυνατή η άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου υπέρ της υπό κρίση Αίτησης.
18. Τα έγγραφα και/ή πληροφορίες που συνοδεύουν την Αίτηση και/ή την Ένορκη Δήλωση του Κωνσταντίνου Ιωάννου δεν αποκαλύπτουν όλες τις διαθέσιμες πληροφορίες που οι Αιτητές ή φερόμενος Παραλήπτης/Διαχειριστής έχουν στην κατοχή τους ή που όφειλαν να έχουν και να παρουσιάσουν προς το Δικαστήριο και οι οποίες είναι ουσιαστικές στην άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου και/ή
19. Η υπό κρίση Αίτηση θα πρέπει να απορριφθεί λόγω κακοπιστίας και/ή ανεπιεικούς συμπεριφοράς των Αιτητών τόσο στο πλαίσιο της παρούσας διαδικασίας όσο και σε άλλες διαδικασίες για τις οποίες εκδόθηκαν αποφάσεις και με ευρήματα Δικαστηρίων έχει διαπιστωθεί η κακή πίστη και η κατάχρηση αλλά και η επαμφοτερίζουσα στάση των Αιτητών και δη ειδικότερα του Κωνσταντίνου Ιωάννου ως Παραλήπτη/Διαχειριστή της D. COUVAS, και/ή
20. Τόσο η Αίτηση αρ. Ε84/2020 όσο και η υπό κρίση Αίτηση καταχωρήθηκαν κακόπιστα και/ή για να εξυπηρετήσουν αλλότριους σκοπούς και/ή καταχρηστικά και ενώ αποτελούν μια συνεχή και επαναλαμβανόμενη κακόπιστη και/ή καταχρηστική συμπεριφορά του Κωνσταντίνου Ιωάννου ο οποίος από το έτος 2017 προώθησε μεταξύ άλλων:
20.1 Την Αγωγή αρ. 3035/2017 ΕΔ Λεμεσού και σχετική Μονομερή Αίτηση ημερομηνίας 27/10/2017 με αίτημα την παράδοση κατοχής του επίδικου υποστατικού ανεπιτυχώς, και
20.2 Τις Γενικές Αιτήσεις αρ. 637/2017 και 636/2017 ΕΔ Λεμεσού με αίτημα μεταξύ άλλων την παράδοση κατοχής του επίδικου υποστατικού ανεπιτυχώς, και
20.3 Την Αγωγή 1097/2019 ΕΔ Λεμεσού και Μονομερή Αίτηση ημερομηνίας 30/05/2019 με αίτημα την παράδοση κατοχής ανεπιτυχώς, και
20.4 Τις Γενικές Αιτήσεις αρ. 301/2020 και 302/2020 του ΕΔ Λεμεσού, με αίτημα μεταξύ άλλων την παράδοση κατοχής του επίδικου υποστατικού ανεπιτυχώς, και
20.5 Την Αίτηση αρ. 320/2020 ΕΔ Λεμεσού για Εκκαθάριση των Καθ’ ων η Αίτηση, ανεπιτυχώς, και
20.6 Πολιτική Αίτηση αρ. 55/2022 για ακύρωση των προσωρινών διαταγμάτων αναστολής εκτέλεσης του διατάγματος ανάκτησης κατοχής τα οποία εκδόθηκαν και κατέστησαν απόλυτα στην Αίτηση Κ*19/2021, και
20.7 Πολιτική Αίτηση αρ. 102/2023 για ακύρωση των προσωρινών διαταγμάτων αναστολής εκτέλεσης του διατάγματος ανάκτησης κατοχής τα οποία εκδόθηκαν και κατέστησαν απόλυτα στις 28/07/2023, ECLI:CY:AD:2023:D269 στην υπό τον ως άνω αριθμό και τίτλο Αίτηση Κ11/2023.
21. Η υπό κρίση Αίτηση και η Ένορκη Δήλωση που την συνοδεύει και/ή η μαρτυρία προς υποστήριξη της στηρίζεται σε ανακρίβειες και/ή αστήριχτα και/ή υποθετικά δεδομένα και/ή σε συνειρμούς χωρίς να αποκαλύπτονται όλες οι πληροφορίες και γεγονότα τα οποία έχουν στην κατοχή τους Αιτητές και/ή που όφειλαν να έχουν για να προβούν σε ένα τέτοιο δραστικότατο διάβημα, και/ή
22. Με την καταχώρηση και/ή προώθηση της υπό κρίση Αίτησης οι Αιτητές και δη ειδικότερα ο Κωνσταντίνος Ιωάννου καταχρώνται κατάφωρα την δικαστική διαδικασία καθότι πέραν από την παρούσα υπό κρίση Αίτηση, οι Αιτητές και ειδικότερα ο Κωνσταντίνος Ιωάννου είχαν καταχωρήσει και προωθήσει ανεπιτυχώς σωρεία άλλων παράλληλων δικαστικών διαδικασιών εναντίον της Καθ’ ης η Αίτηση με τις οποίες ουσιαστικά μέσω αυτών, ενεργούν αντίθετα και/ή ασυμβίβαστα και/ή έρχονται σε πλήρη σύγκρουση και/ή αντίφαση και/ή αναιρούν και/ή καταργούν και/ή ανατρέπουν την δικαιοδοσία του Δικαστηρίου Ελέγχου Ενοικιάσεων. Περαιτέρω, οι Αιτητές έχουν καταχωρήσει και/ή προωθήσει ανεπιτυχώς σωρεία άλλων παράλληλων διαδικασιών εναντίον των Καθ’ ων η Αίτηση αναιρώντας τους ισχυρισμούς τους ενώπιον του Δικαστηρίου Ελέγχου Ενοικιάσεων. Επίσης οι Αιτητές και ειδικότερα ο Κωνσταντίνος Ιωάννου είναι ένοχοι καταχρηστικής συμπεριφοράς και/ή με τις συνεχείς και/ή επαναλαμβανόμενες δικαστικές διαδικασίες που έχουν καταχωρήσει και/ή προωθούν επικαλούμενοι σε ορισμένες ανεπιτυχώς τον δόλο και την εξ’ υπαρχής ακυρότητα της επίδικης Συμφωνίας Ενοικίασης ενώ σε άλλες επικαλούνται την ισχύ και νομιμότητα της ανάλογα με την δικαιοδοσία του Δικαστηρίου προς εξυπηρέτηση του ίδιου σκοπού κατά τρόπο που καταχρώνται την δικαστική διαδικασία, και/ή
23. Δεν υπάρχει απόκρυψη ουσιωδών γεγονότων και/ή ηθελημένη απόκρυψη ουσιωδών γεγονότων και/ή παραπλάνηση του Δικαστηρίου και/ή οποιαδήποτε απόκρυψη γεγονότων δεν ενείχε πρόθεση παραπλάνησης και/ή επηρεασμού της κρίσης του Δικαστηρίου για έκδοση των παρεμπιπτόντων διαταγμάτων τα οποία κατέστησαν απόλυτα στις 28/07/2023, και/ή
24. Οποιαδήποτε απόκρυψη γεγονότων δεν είναι τέτοιας φύσεως υπό τις συνθήκες για να ασκηθεί η διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου υπέρ της επιτυχίας της υπό κρίση Αίτηση, και/ή
25. Οι Αιτητές δεν απέδειξαν ότι θα υποστούν οποιαδήποτε ανεπανόρθωτη ζημιά από την απόρριψη της υπό κρίση Αίτηση και την διατήρηση των παρεμπιπτόντων διαταγμάτων τα οποία κατέστησαν απόλυτα στις 28/07/2023 σε αντίθεση με τους Καθ’ ων η Αίτηση και του αυταπόδεικτου γεγονότος ότι θα εκλείψει το αντικείμενο της υπό τον ως άνω αριθμό και τίτλο Αίτηση, και/ή
26. Η υπό κρίση Αίτηση και η ενδεχόμενη επιτυχία της πλήττει τα δικαιώματα των Καθ’ ων η Αίτηση σε ανεπανόρθωτο και δυσμενές βαθμό καθιστώντας την υπό τον ως άνω αριθμό και τίτλο Αίτηση άνευ αντικειμένου ενώ υφίστανται πολύ καλές πιθανότητες επιτυχίας της, και/ή
27. Οι Αιτητές κωλύονται λόγω δεδικασμένου, και/ή
28. Οι Αιτητές κωλύονται ζητούν τις θεραπείες και/ή τα διατάγματα με την υπό κρίση Αίτηση, και/ή
29. Ουδεμία ανεπανόρθωτη ζημιά δεν πρόκειται να υποστούν οι Αιτητές καθότι οι Καθ’ ων η Αίτηση συμμορφώνονται με τους όρους των επίδικων διαταγμάτων και εντός του Δικαστηρίου έχουν πληρωθεί και υφίστανται χρήματα ύψους πέραν των €400.000,00.- περίπου, και/ή
30. Η ένορκη δήλωση του Κωνσταντίνου Ιωάννου που υποστηρίζει την Αίτηση δεν αποδεικνύει τις απαραίτητες προϋποθέσεις για την επιτυχία της Αίτησης, και/ή
31. Ο ενόρκως δηλών, Κωνσταντίνος Ιωάννου, του οποίου η Ένορκη Δήλωση υποστηρίζει την υπό κρίση Αίτηση δεν γνωρίζει τα γεγονότα για τα οποία αναφέρεται στην Ένορκη Δήλωση του και τα όσα αναφέρει είναι από πληροφορίες που έλαβε από τρίτα πρόσωπα που σε κάποιες των περιπτώσεων δεν κατονομάζει, και/ή
32. Η Ένορκη Δήλωση είναι αντικανονική κατά παράβαση της νομολογίας και της Διαταγής 39 των Περί Πολιτικής Δικονομίας Διαδικαστικών Κανονισμών, και/ή
33. Δεν έχουν μεταβληθεί οι πραγματικές και νομικές περιστάσεις για την διατήρηση των παρεμπιπτόντων Διαταγμάτων που κατέστησαν απόλυτα στις 28/07/2023 και/ή τα επίδικα διατάγματα είναι αναγκαία και πρόσφορα να συνεχίσουν να ισχύουν μέχρι εκδίκασης της υπό τον ως άνω αριθμό και τίτλο Αίτησης, και/ή
34. Η παραμονή των παρεμπιπτόντων διαταγμάτων σε ισχύ δεν παραβιάζει και/ή περιορίζει κατά τρόπο δυσανάλογο τα δικαιώματα των Αιτητών, και/ή
35. Η εξακολούθηση των παρεμπιπτόντων διαταγμάτων σε ισχύ δεν αποτελεί κατάχρηση της διαδικασίας του Δικαστηρίου και/ή ούτε αντιφάσκει και/ή είναι αντιφατική της συμπεριφοράς των Καθ’ ων η Αίτηση στην υπό τον ως άνω αριθμό και τίτλο Αίτηση.
»
Ως προς τα ουσιαστικά γεγονότα, πιο σχετικές είναι οι παράγραφοι 54 έως και 63 της ένορκης δήλωσης του κ. Κουβά ημερομηνίας 20/02/2024, που υποστηρίζει την ένστασή τους. Ο ενόρκως δηλών, αφού προηγουμένως αναφέρεται στο ιστορικό της υπόθεσης και στο γεγονός ότι κατά τον ουσιώδη χρόνο εκκρεμούσε διαδικασία εκτέλεσης εντάλματος ανάκτησης κατοχής του επίδικου υποστατικού, συμπληρώνει τα εξής:
«
54. Υπό αυτές τις συνθήκες του πανικού που με διακατείχε εκείνες τις ημέρες δηλαδή από τις 01/02/2023, ειδοποίησα τους εργαζομένους των Καθ’ ων η Αίτηση καθώς και τους μεγάλους πελάτες μας ότι δεν θα μπορούσαμε να ανταποκριθούμε στις παραγγελίες αλλά και επίσης προς τους εργαζομένους ότι θα τους έβγαζα πλεονάζων προσωπικό ούτως ώστε να διασφαλιστούν σε κάποιο βαθμό τα νόμιμα δικαιώματα τους.
55. Το πιο πάνω γεγονός ουδέποτε το αποκάλυψα προς τους δικηγόρους μου, κ.κ. Ανδρέας Θ. Μαθηκολώνης & Σία Δ.Ε.Π.Ε. και προς τον κ. Ανδρέα Μαθηκολώνη. Ο κ. Μαθηκολώνης δρούσε υπό τις οδηγίες μου και ειδικότερα ότι να καταχωρήσει Μονομερή Αίτηση για Προσωρινά Διατάγματα για να ανασταλεί η εκτέλεση του εντάλματος ανάκτησης κατοχής και της απόφασης ημερομηνίας 01/07/2021 του ΔΕΕ στην Αίτηση Ε84/2020.
56. Πράγματι, εν αγνοία του δικηγόρου μας, κ. Μαθηκολώνη για το ότι εγώ ειδοποίησα τους μεγάλους πελάτες μας αλλά και τους εργαζομένους μας ότι θα τους έβγαζα πλεονάζων προσωπικό ούτως ώστε να τους καταβληθούν αποζημιώσεις και να μην απωλέσουν σε κάποιο βαθμό τα δικαιώματα τους, ο κ. Μαθηκολώνης προχώρησε στην ετοιμασία της Ένορκης Δήλωσης ημερομηνίας 22/02/2023 και με κάλεσε στο Δικαστήριο να την υπογράψω, όπως και έπραξα.
57. Σίγουρα, δεν πρόσεξα ότι αναφέρονταν 60 υπάλληλοι στην Ένορκη Δήλωση μου ημερομηνίας 22/02/2022 αλλά ότι στην πραγματικότητα ήταν 40 υπάλληλοι που εργοδοτούνταν. Ούτε επίσης ήταν η πρόθεση μου να τερματίσω και να αναστείλω για πάντα τις εργασίες των Καθ’ ων η Αίτηση. Πράγματι κατά τον χρόνο που ορκίστηκα την Ένορκη Δήλωση μου ημερομηνίας 22/02/2023 όλα όσα ανέφερα ήταν αληθινά και ορθά, πλην του αριθμού των εργοδοτουμένων των Καθ’ ων η Αίτηση, που αντί 60 ήταν στην πραγματικότητα 40 που ένεκα αβλεψίας και του όγκου των εγγράφων και του πολυσέλιδου της Ένορκης Δήλωσης ημερομηνίας 22/02/2023 δεν το πρόσεξα.
58. Είναι επίσης πασιφανές από τα γεγονότα ότι ο κίνδυνος για την καταστροφή και εξόντωση των Καθ’ ων η Αίτηση ήταν ορατός, άμεσος και υπαρκτός, γεγονός που με ανάγκασε να λάβω μέτρα για προστασία των πελατών των Καθ’ ων η Αίτηση καθώς και έναντι των εργοδοτουμένων μας.
59. Δυστυχώς, παρόλο που εξασφαλίστηκαν τα επίδικα διατάγματα στις 24/02/2023, η ζημιά είχε γίνει με αποτέλεσμα οι Καθ’ ων η Αίτηση στην παρούσα, να μην είναι σε θέση να συνεχίσουν τις εργασίες τους τουλάχιστον για κάποιο προσωρινό διάστημα. Προς τούτο, στις 28/02/2023 απέστειλα προς τους εργοδοτουμένους μας, μία 2η Επιστολή προς τους εργοδοτούμενους μας πέραν της Επιστολής ημερομηνίας 06/02/2023 που απέστειλα και την οποία παρουσιάζει ο κ. Κωνσταντίνος Ιωάννου ως Τεκμήριο, δια της οποίας τους ανέφερα ότι «εν τέλει λόγω των οικονομικών προβλημάτων που αντιμετωπίσει η Εταιρεία, της συνεχιζόμενης αδυναμίας χρηματοδοτήσεως από τις τράπεζες ώστε να μπορεί η επιχείρηση να αγοράσει πρώτες ύλες ιδίως χαρτί, η Εταιρεία έχει αποφασίσει να αναστείλει τις δραστηριότητες της μέχρι νεοτέρα.» Επισυνάπτω ως ΤΕΚΜΗΡΙΟ 42 στην παρούσα, σχετική Επιστολή ημερομηνίας 28/02/2023.
60. Όλα τα πιο πάνω, τόσο οι Επιστολές ημερομηνίας 06/02/2023, το γεγονός ότι αναστάληκαν προσωρινά οι εργασίες της Καθ’ ης η Αίτηση Εταιρείας αλλά και ότι η εργοδότηση των εργοδοτούμενων μας τερματίστηκε λόγω πλεονασμού ούτως ώστε να διασφαλιστούν τα δικαιώματα τους, ήσαν και είναι γεγονότα τα οποία ουδέποτε αποκάλυψα προς τον δικηγόρο μας, κ. Μαθηκολώνη, ο οποίος και το δικηγορικό γραφείο του κ.κ. Ανδρέας Θ. Μαθηκολώνης & Σία Δ.Ε.Π.Ε. δρούσαν με την εντύπωση ότι οι Καθ’ ων η Αίτηση στην παρούσα, συνέχιζαν τις εργασίες τους και απασχολούσαν δεκάδες εργοδοτουμένους. Τα ως άνω γεγονότα τα αποκάλυψα για πρώτη φορά στον κ. Μαθηκολώνη μετά που με ειδοποίησε για την υπό κρίση Αίτηση και του παρέδωσα και την πιο πάνω Επιστολή ημερομηνίας 28/02/2023 όταν μου ζήτησε στοιχεία για μελέτη της υπό κρίση Αίτησης.
61. Σε κάθε περίπτωση, επαναλαμβάνω και αναφέρω ότι, όφειλα να προστατεύσω τους υπαλλήλους μας, και πολύ δε περισσότερο, πίστευα ότι θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε τις πλήρεις δραστηριότητες των Καθ’ ων η Αίτηση στην παρούσα, μετά και το γεγονός της έκδοσης των Προσωρινών Διαταγμάτων στις 24/02/2023. Από τις 28/02/2023, οι Καθ’ ων η Αίτηση τερμάτισαν την απασχόληση των εργοδοτουμένων τους για λόγους πλεονασμού ενώ ανέστειλαν τις εργασίες τους προσωρινά ούτως ώστε να μπορέσουμε να ξαναβρούμε τα πόδια μας. Το κόστος να διατηρούνται τα διατάγματα σε ισχύ που ανέρχεται στο ποσό σήμερα των €400.000.00.- περίπου ίσως και περισσότερο, ήταν και είναι δυσβάστακτο παράλληλα με όλο το άγχος και το στρες αλλά και την ευθύνη που είχα έναντι των εργοδοτουμένων μας αλλά και των πελατών μας.
62. Η αναστολή των εργασιών των Καθ’ ων η Αίτηση στις 28/02/2023 έγινε σε προσωρινή βάση και πρόθεση αλλά και προσπάθεια των Καθ’ ων η Αίτηση και εμού προσωπικά είναι όλη αυτήν την περίοδο να προσπαθήσω να επαναλειτουργήσω την επιχείρηση των Καθ’ ων η Αίτηση καθώς και να επαναπροσλάβω τους υπάλληλους μας. Ήδη εδώ και 2 μήνες είμαστε σε συζητήσεις με κάποιο επενδυτή ο οποίος προτίθεται να βοηθήσει για να επαναδραστηριοποίηση των Καθ’ ων η Αίτηση καθώς και της πρόσληψης των υπαλλήλων μας.
63. Ως εκ των ανωτέρω, καθίσταται σαφές ότι για τους λόγους που αναφέρονται ανωτέρω στην παρούσα, είναι αναγκαίο και πρόσφορο όπως διατηρηθούν σε ισχύ τα Προσωρινά Διατάγματα που κατέστησαν απόλυτα στις 28/07/2023 καθότι αφενός μεν η Κυρίως Αίτηση θα καταστεί άνευ αντικειμένου και αφετέρου θα καταστεί άνευ αντικειμένου και μάταιη η προσπάθεια και προοπτική για επαναδραστηριοποίηση των εργασιών των Καθ’ ων η Αίτηση και επαναπρόσληψη των εργοδοτουμένων των Καθ’ ων η Αίτηση.
»
(β) Η ακροαματική διαδικασία της παρούσας αίτησης.
Αν και ζητήθηκε η αντεξέταση του ενόρκως δηλούντα για τους Ενοικιαστές, το αίτημα, δυνάμει ενδιάμεσης απόφασης του Δικαστηρίου ημερομηνίας 19/03/2024, απορρίφθηκε.
Στις 24/04/2024, οι συνήγοροι των διαδίκων, στη βάση των πιο πάνω θέσεών τους, παρουσίασαν έγγραφες επιχειρηματολογίες, το περιεχόμενο των οποίων υιοθέτησαν. Ο συνήγορος των Υπενοικιαστών, τοποθετήθηκε επιπροσθέτως και προφορικώς. Ακολούθως, η απόφαση του Δικαστηρίου επιφυλάχθηκε.
Εξέτασα[1] με προσοχή ό,τι τέθηκε προς το Δικαστήριο. Δεν πρόκειται όμως να γίνει ειδική αναφορά στο επιμέρους περιεχόμενο των αντικρουόμενων θέσεων, εκτός εάν τούτο κριθεί σκόπιμο.
IΙ. ΤΟ ΝΟΜΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ.
Η νομιμοποιητική βάση της Αίτησης Ακύρωσης απορρέει από τo δεύτερο εδάφιο του άρθρου 32 του Περί Δικαστηρίων Νόμου (Ν. 14/1960), το οποίο έχει ως εξής:
«
Άρθρο 32: (Απαγορευτικά διατάγματα και παραλήπται)
(1) Τηρουμένου οιουδήποτε διαδικαστικού κανονισμού έκαστον δικαστήριον, εν τη ασκήσει της πολιτικής αυτού δικαιοδοσίας, δύναται να εκδίδη απαγορευτικόν διάταγμα (παρεμπίπτον, διηνεκές, ή προστακτικόν) ή να διορίζη παραλήπτην εις πάσας τας περιπτώσεις εις ας το δικαστήριον κρίνει τούτο δίκαιον ή πρόσφορον, καίτοι δεν αξιούνται ή χορηγούνται ομού μετ’ αυτού αποζημιώσεις ή άλλη θεραπεία.
Νοείται ότι παρεμπίπτον απαγορευτικόν διάταγμα δεν θα εκδίδεται εκτός εάν το δικαστήριον ικανοποιηθή ότι υπάρχει σοβαρόν ζήτημα προς εκδίκασιν κατά την επ’ ακροατηρίου διαδικασίαν, ότι υπάρχει πιθανότης ότι ο αιτών διάδικος δικαιούται θεραπείαν, και ότι εκτός εάν εκδοθή παρεμπίπτον απαγορευτικόν διάταγμα, θα είναι δίσκολον ή αδύνατον να απονεμηθή πλήρης δικαιοσύνη εις μεταγενέστερον στάδιον.
(2) Οιονδήποτε παρεμπίπτον διάταγμα, εκδοθέν συμφώνως τω εδαφίω (1),δύναται να εκδοθή υπό τοιούτους όρους και προϋποθέσεις ως το δικαστήριον θεωρεί δίκαιον, και το δικαστήριον δύναται καθ’ οιονδήποτε χρόνον, επί αποδείξει ευλόγου αιτίας, να ακυρώση ή τροποποιήση οιονδήποτε τοιούτον διάταγμα.
(3) Εάν ήθελε φανή εις το δικαστήριον ότι οιονδήποτε εκδοθέν απαγορευτικόν διάταγμα δυνάμει του εδαφίου (1) εβασίσθη επί ανεπαρκών λόγων, ή εάν η απαίτηση του αιτητή με αίτηση του οποίου εκδόθηκε το διάταγμα αποτύχει ή έχει εκδοθεί απόφαση εναντίον του συνεπεία παραλείψεως ή άλλως και φανεί στο δικαστήριο ότι δεν υπήρχε πιθανή βάση για την έγερση της απαίτησής του, το δικαστήριο δύναται, εάν νομίζει τούτο πρέπον, με αίτηση του διαδίκου εναντίον του οποίου εκδόθηκε το διάταγμα να διατάξει την καταβολή σ’ αυτόν εύλογης αποζημίωσης για τις δαπάνες και την βλάβην ήτις προσεγένετο εις αυτόν διά της εκτελέσεως του διατάγματος.
Πληρωμή αποζημιώσεως δυνάμει του εδαφίου τούτου θα είναι κώλυμα δι’ οιανδήποτε αγωγήν δι’ αποζημιώσεις εν σχέσει προς οτιδήποτε εγένετο συνεπεία του διατάγματος, και εάν τοιαύτη αγωγή έχει ήδη εγερθεί το δικαστήριον δύναται να διακόψη αυτήν κατά τοιούτον τρόπον και επί τοιούτοις όροις ως ήθελε θεωρήσει τούτο πρέπον.
»
Οι συνηθέστερες περιπτώσεις αιτήσεων αυτού του είδους, σχετίζονται με αιτήματα για τροποποίηση όρων διαταγμάτων παγιοποίησης περιουσιακών στοιχείων (mareva), με σκοπό την αποτροπή της αδικαιολόγητης καταπίεσης του επηρεαζόμενου.[2] Εντούτοις, η ίδια η διατύπωση του άρθρου 32(2) και ιδιαιτέρως η αναφορά ότι το Δικαστήριο «δύναται καθ’ οιονδήποτε χρόνον» να ακυρώσει ή να τροποποιήσει οποιονδήποτε τέτοιο διάταγμα «επί αποδείξει ευλόγου αιτίας», καταδεικνύει ότι η εξουσία του Δικαστηρίου, ούσα μη χρονικά εξαρτώμενη, είναι ευρύτερη και αφορά διατάγματα πάσης φύσεως. Αποσκοπεί δε στο να εξοπλίσει το Δικαστήριο με τα απαραίτητα εφόδια, αφενός, προς αποκατάσταση του δικαίου και, αφετέρου, προς αναχαίτηση οποιουδήποτε είδους κατάχρησης[3] των δικαστικών διαδικασιών. Πρόκειται για δυνατότητα η οποία μπορεί να ασκηθεί και αυτεπαγγέλτως[4] από το Δικαστήριο, δίχως δηλαδή να χρειάζεται η καταχώριση σχετικής αίτησης, στη βάση της σύμφυτης του εξουσίας, προς περιφρούρηση[5] της ενώπιόν του διαδικασίας και αποτροπή της αδικίας.
Στεγανά ως προς το τι ακριβώς συνιστά «εύλογη αιτία», εκ των πραγμάτων, είναι αδύνατο να τεθούν, εξ ου ο Νομοθέτης εναπόθεσε αποκλειστικά το καθήκον αυτό στο ίδιο το Δικαστήριο για να το κρίνει, αναλόγως των ιδιαίτερων περιστάσεων έκαστης περίπτωσης. Δίχως όμως αυτό να σημαίνει ότι η εν λόγω εξουσία είναι απροσδιόριστη. Το άρθρο 32 του περί Δικαστηρίων Νόμου αντιστοιχεί,[6] στη γενική του εικόνα, προς το άρθρο 45 του αντίστοιχου Αγγλικού Supreme Court of Judicature (Consolidation) Act, 1925. Αν και στο αγγλικό κείμενο[7] δεν εντοπίζεται αντίστοιχη προς το άρθρο 32(2) πρόβλεψη, στην Αγγλία, η δικονομική νομιμοποίηση για τη διαφοροποίηση ή ακύρωση διατάγματος απορρέει από τη CRP 3.1 (7).[8] Αντίστοιχη πρόβλεψη έχει εισαχθεί και στους δικούς μας νέους Θεσμούς Πολιτικής Δικονομίας του 2023 στο Μέρος 3.1(8).[9] Προχωρώντας στο προκείμενο, για την επιτυχή επίκληση της δυνατότητας για ακύρωση ή τροποποίηση διατάγματος δυνάμει του άρθρου 32(2), με βάση τόσο την ίδια τη διατύπωση του εν λόγω άρθρου, όσο και τη σχετική νομολογία[10] και βιβλιογραφία,[11] πρέπει, κατ’ αρχάς, να στοιχειοθετηθεί τουλάχιστον μια, από τις ακόλουθες τρεις περιπτώσεις:
(α) η περίπτωση που μετά την έκδοση του προσωρινού διατάγματος, επήλθε ουσιαστική[12] διαφοροποίηση των κρίσιμων περιστάσεων επί των οποίων βασίστηκε η έκδοσή του, ή
(β) όταν διαφανεί ότι τα δεδομένα επί των οποίων βασίστηκε η έκδοση του προσωρινού διατάγματος, δεν είχαν παρουσιασθεί ορθώς προς το Δικαστήριο,[13] ή
(γ) όταν διαπιστωθεί λάθος επί του διατάγματος, προερχόμενο από τη δικαστική διεργασία που έγινε στο πλαίσιο της διαμόρφωσης του υπό αναθεώρηση/ακύρωση διατάγματος.[14]
Νοείται, βεβαίως, ότι η υπό εξέταση δυνατότητα ακύρωσης ή αναθεώρησης, δεν μπορεί να αποτελέσει το εφαλτήριο σε διάδικο για να επιχειρηματολογήσει εκ νέου για ζητήματα τα οποία είτε απασχόλησαν το Δικαστήριο κατά το στάδιο της έκδοσης του προσωρινού διατάγματος, είτε εύλογα θα μπορούσαν, με τη δέουσα επιμέλεια, να είχαν τεθεί τότε ενώπιον του Δικαστηρίου, αφού τέτοιες διεργασίες, ανεπίτρεπτα, θα καθιστούσαν το δικαστήριο ως εφετείο[15] του εαυτού του. Σχετικά, στην Chanel Ltd v F W Woolworth & Co Ltd [1981] 1 All ER 745, σημειώθηκαν τα εξής:
«
Even in interlocutory matters a party cannot fight over again a battle which has already been fought unless there has been some significant change of circumstances, or the party has become aware of facts which he could not reasonably have known, or found out, in time for the first encounter.
»
Επιπρόσθετα, η αίτηση για ακύρωση ή διαφοροποίηση του διατάγματος, θα πρέπει να υποβάλλεται έγκαιρα. Για παράδειγμα, στην Gerardo Moreno De La Hija v Christopher Frank Caradini Lee [2017] EWHC 634 (Ch) σχετικό αίτημα απορρίφθηκε λόγω του ότι υπήρξε καθυστέρηση, δύο και πλέον ετών για την καταχώρισή της.
ΙΙΙ. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ.
Πριν οτιδήποτε άλλο, σημειώνω πως οτιδήποτε ακολουθεί αφορά τον περιορισμένο σκοπό της παρούσας ενδιάμεσης αίτησης, δίχως να προκαταβάλλεται το παραμικρό σε σχέση με την ουσία της Κυρίως Αίτησης Παραμερισμού και τα άρθρα 6 και 15 του περί Ενοικιοστασίου Νόμου επί των οποίων βασίζεται. Εντούτοις, αναπόδραστα, στη συνέχεια θα προκύψουν κάποια συμπεράσματα, προς αιτιολόγηση της κρίσης του Δικαστηρίου.
(α) Τα πραγματικά γεγονότα.
Ξεκινώντας από τα σχετικά ουσιαστικά πραγματικά γεγονότα της επίδικης αίτησης, πρέπει να υπομνησθεί ότι δεν ανακύπτουν ουσιαστικά αμφισβητούμενα θέματα, ως ευκόλως συνάγεται από τα εκτενή αποσπάσματα των ένορκων δηλώσεων που έχουν παρατεθεί προηγουμένως.
Οι Υπενοικιαστές, εξασφάλισαν προσωρινή θεραπεία μονομερώς από τις 24/02/2023, στη βάση διαταγμάτων που οριστικοποιήθηκαν στο τέλος Ιουλίου του ίδιου έτους. Συνιστά, συναφώς, αδιαμφισβήτητο γεγονός, ότι οι Υπενοικιαστές, τουλάχιστον από τον Μάρτιο του 2023, ανέστειλαν τις εργασίες τους εντός του επίδικου υποστατικού,[16] έχοντας μάλιστα, από τις αρχές του Φεβρουαρίου του 2023, προειδοποιήσει τους εργοδοτούμενους τους, για τον επικείμενο τερματισμό της απασχόλησής τους, για λόγους πλεονασμού.[17] Δεν αμφισβητείται ούτε ότι τα γεγονότα αυτά περιήλθαν εις την αντίληψη των Ενοικιαστών μόλις τον Σεπτέμβριο του 2023, ήτοι μεταγενέστερα της οριστικοποίησης των υπό εξέταση διαταγμάτων. Οι Ενοικιαστές, καταχώρησαν στις 21/11/2023, την παρούσα Αίτηση Ακύρωσης, αφού προηγουμένως επιβεβαίωσαν τις πληροφορίες τους και μέσω της αρμόδιας κρατικής υπηρεσίας Κοινωνικών Ασφαλίσεων, δια της οποίας, στις 23/10/2023, ενημερώθηκαν[18] ότι τον Φεβρουάριο του 2023 οι Υπενοικιαστές εργοδοτούσαν συνολικά 40 υπαλλήλους και από τον επόμενο μήνα, μόλις 3 πρόσωπα.
Συνεπακόλουθα, τα πιο πάνω γεγονότα, καθίστανται αντίστοιχα δικαστικά ευρήματα, για τον περιορισμένο σκοπό της παρούσας διαδικασίας.
(β) Η απόφαση του Δικαστηρίου ημερομηνίας 28/07/2023.
Τώρα είναι ο κατάλληλος χώρος για να παρατεθεί το σχετικό σκεπτικό του Δικαστηρίου επί του οποίου βασίστηκε η απόφαση για οριστικοποίηση των υπό συζήτηση προσωρινών διαταγμάτων, σε σχέση με την 3η προϋπόθεση του άρθρου 32 του περί Δικαστηρίων Νόμου, επί του οποίου οι Ενοικιαστές σήμερα βασίζουν το δίκαιο του αιτήματός τους. Το σχετικό απόσπασμα από την απόφαση του Δικαστηρίου ημερομηνίας 28/07/2023, έχει ως εξής:
«
(3) Κατά πόσο πληρούται η 3η προϋπόθεση για προσωρινό διάταγμα.
Ως προς τούτη την προϋπόθεση, ο ενόρκως δηλών για τους Υπενοικιαστές αναφέρεται σε ανεπανόρθωτη ζημία και σε ολοκληρωτική καταστροφή της εταιρείας, ως επίσης, σε επηρεασμό των υπαλλήλων της. Ο αντίλογος εκ μέρους των Ενοικιαστών συνοψίζεται στο οι Υπενοικιαστές δεν έχουν στοιχειοθετήσει ότι θα είναι αδύνατο να απονεμηθεί δικαιοσύνη σε μεταγενέστερο στάδιο, υποβάλλοντας ταυτόχρονα ότι η ζημία που θα προκληθεί στους Υπενοικιαστές αποτιμάται σε χρήμα.
Η κρίση του Δικαστηρίου συγκλίνει με τις θέσεις των Υπενοικιαστών.
Στη δική μου κρίση δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα για τους Υπενοικιαστές, ως προσπαθούν να τα παρουσιάσουν οι αντίδικοί τους, ήτοι ότι απλώς θα μαζέψουν τα μηχανήματα και το προσωπικό τους και θα μεταφερθούν σε άλλο ακίνητο. Εάν ήταν τόσο εύκολο για αυτούς, για ποιο λόγο τότε να δεχθούν να καταθέσουν και να δεσμεύσουν εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ ως πληρωμή προς το Δικαστήριο, για να εξασφαλίσουν την έκδοση του επίδικου προσωρινού διατάγματος και επιπλέον να καταβάλλουν €5.000,00 μηνιαίως για να διατηρείται εν ισχύ;
Επί της ουσίας, και όπως επεξηγείται στη σχετική νομολογία, η έννοια του δύσκολου ή αδύνατου της πλήρους απονομής της δικαιοσύνης σε μεταγενέστερο στάδιο μπορεί να περιλαμβάνει και άλλα, μεταβλητά κριτήρια,[19] εκτός από την ανεπανόρθωτη ζημιά και ότι ο χρηματικός παράγοντας της αποζημίωσης δεν είναι ο μόνος που λαμβάνεται υπόψη. Η έννοια της δικαιοσύνης δεν συναρτάται με την αυστηρή έννοια της υλικής ζημιάς. Στη Highgate Primary School Ltd κ.ά. v. Στέλιου Φυλακτίδη κ.ά. (2009) 1(Α) Α.Α.Δ. 317, λέχθηκαν τα εξής:
«
η έννοια της απονομής πλήρους δικαιοσύνης δεν είναι ταυτόσημη με την αποκατάσταση μόνο της υλικής ζημιάς, αλλά είναι ευρύτερη και σ' αυτήν περιλαμβάνεται και η προστασία των δικαιωμάτων των Αιτητών. Το γεγονός δηλαδή ότι οι Εφεσείοντες μπορεί να είναι σε οικονομική κατάσταση που τους επιτρέπει να αποζημιώσουν τους Εφεσίβλητους σε περίπτωση επιτυχίας των Εφεσιβλήτων στην αγωγή, δεν εξυπακούει αυτόματα ότι δεν θα προκληθεί οποιαδήποτε αδικία στους Εφεσίβλητους-Ενάγοντες, υπό την ευρύτερη έννοια.
»
Η διακοπή των εργασιών επιχείρησης, θεωρείται ως περίπτωση όπου η θεραπεία των αποζημιώσεων κρίνεται ως μη επαρκής, καθότι, η ζημιά θεωρείται ως ανεπανόρθωτη.[20] Πέραν των Υπενοικιαστών, το όλο ζήτημα αφορά τις εξήντα οικογένειες των εργοδοτουμένων των Υπενοικιαστών, ο βιοπορισμός των οποίων, κινδυνεύει. Ούτε η όποια οικονομική δυνατότητα των Ενοικιαστών να αποζημιώσουν τους Υπενοικιαστές σε μεταγενέστερο στάδιο, διαφοροποιεί την κρίση μου. Διότι, η εκτέλεση του εντάλματος και η ανάκτηση της κατοχής του επίδικου Υποστατικού θα δημιουργήσει μια μη αναστρέψιμη κατάσταση για τους Υπενοικιαστές, οι οποίοι ακόμη και να πετύχουν τον παραμερισμό της προσβαλλόμενης απόφασης, δεν θα μπορέσουν να ανακτήσουν την κατοχή καθότι, τέτοια δυνατότητα δεν προβλέπεται στο άρθρο 6 του Νόμου. Το σχετικό απόσπασμα από τη Μιχαηλίδου v. Μακρίδη (1995) 1 Α.Α.Δ. 679 έχει αυτόδηλο περιεχόμενο, δίχως να χρειάζεται να ειπωθεί οτιδήποτε περισσότερο:
«
Η απόφαση αυτή που ακύρωσε το Διάταγμα ανάκτησης κατοχής, είναι το αντικείμενο της παρούσας έφεσης.
Το άρθρο 6(β) του Ν. 23/83, πάνω στο οποίο βασίστηκε η αίτηση του εφεσίβλητου για ακύρωση του Διατάγματος ανάκτησης κατοχής, αναφέρει τα ακόλουθα: […..]
Το άρθρο αυτό καλύπτει την περίπτωση που επιζητείται αναθεώρηση ή τροποποίηση ή ακύρωση του διατάγματος ανάκτησης κατοχής ενώ ακόμα ο ενοικιαστής κατέχει το μίσθιο, οπότε ακυρωνόμενο το διάταγμα δεν υπάρχει πρόνοια για πληρωμή αποζημιώσεων, γιατί ο ενοικιαστής βρίσκεται ακόμα στο μίσθιο. Όταν όμως υλοποιηθεί η έξωση και επιδιώκεται αποζημίωση για ζημιά που υπέστη ο ενοικιαστής λόγω της έξωσης, τότε πρέπει να γίνει επίκληση του άρθρου 15,
»
Ως εκ των ανωτέρω, καταλήγω ότι παρουσιάζεται δύσκολο να απονεμηθεί πλήρης δικαιοσύνη σε μεταγενέστερο στάδιο και η 3η προϋπόθεση του άρθρου 32 ικανοποιείται.
»
(γ) Υπαγωγή των γεγονότων στο σχετικό νομικό πλαίσιο.
Με βάση λοιπόν τα πιο πάνω δεδομένα, πρέπει να αποφασισθεί εάν έχει αποδειχθεί η ύπαρξη εύλογης αιτίας για την ακύρωση ή τροποποίηση των επίδικων διαταγμάτων.
Αρχίζοντας από τα δικονομικά, η Αίτηση Ακύρωσης, δεν αντιμετωπίζει οποιοδήποτε πρόβλημα. Ούτε υπολείπεται οτιδήποτε, ως προς την επάρκεια των γεγονότων που εκτίθενται σε αυτήν. Αντιθέτως, πρόκειται για δικόγραφο που έχει συνταχθεί με λεπτομέρεια και επιμέλεια. Επίσης, έχει καταχωρηθεί εντός εύλογου χρόνου, δίχως να βασίζεται σε δεδομένα που είτε αποτέλεσαν αντικείμενο της υπό ακύρωση διαδικασίας, είτε θα μπορούσαν να είχαν εντοπισθεί και να είχαν εξετασθεί από τότε.
Απομένει να διαπιστωθεί το κατά πόσον ικανοποιείται κάποια βασική προϋπόθεση του άρθρου 32(2) του περί Δικαστηρίων Νόμου, που εν προκειμένω, μπορεί να είναι, είτε η ύπαρξη ουσιαστικής διαφοροποίησης των κρίσιμων περιστάσεων επί των οποίων βασίστηκε η έκδοση των υπό κρίση παρεμπιπτόντων διαταγμάτων, είτε εάν τα υπό εξέταση διατάγματα, εκδόθηκαν στη βάση μη ορθώς παρουσιασθέντων προς το Δικαστήριο γεγονότων.
Η θέση του Δικαστηρίου συγκλίνει, δίχως δισταγμό, με τις θέσεις των Ενοικιαστών. Επεξηγώ.
Ως σαφώς προκύπτει από το προπαρατεθέν απόσπασμα από την απόφαση ημερομηνίας 28/07/2023, το Δικαστήριο βάσισε την κρίση του, ως προς την ικανοποίηση της 3ης προϋπόθεσης του άρθρου 32, στο δεδομένο ότι υφίστατο μια δρώσα επιχείρηση, εξ ου και η αναφορά ότι «η διακοπή των εργασιών επιχείρησης, θεωρείται ως περίπτωση όπου η θεραπεία των αποζημιώσεων κρίνεται ως μη επαρκής, καθότι, η ζημιά θεωρείται ως ανεπανόρθωτη». Τονίστηκε μάλιστα, ότι το όλο ζήτημα δεν αφορά μόνο τους ίδιους τους Υπενοικιαστές, αλλά «τις εξήντα οικογένειες των εργοδοτουμένων των Υπενοικιαστών, ο βιοπορισμός των οποίων, κινδυνεύει». Αυτά ήταν τα δύο καθοριστικά στοιχεία που οδήγησαν το Δικαστήριο στην κατάληξη ότι ικανοποιείται η 3η προϋπόθεση του άρθρου 32. Επρόκειτο για δεδομένα καίριας σπουδαιότητας, τα οποία επίδρασαν καταλυτικά στη διαμόρφωση της οριστικής κρίσης του Δικαστηρίου, τόσο σε σχέση με την ικανοποίηση της 3ης προϋπόθεσης, όσο και σε σχέση με το ζήτημα της στάθμισης του ισοζυγίου της ευχέρειας. Δεδομένα όμως τα οποία, από τον Μάρτιο του 2023 ήταν και εξακολουθούν να είναι ανύπαρκτα, αφού αποτελεί κοινό τόπο ότι από τότε έχει επέλθει παύση εργασιών στο επίδικο υποστατικό. Αλλά, οι Υπενοικιαστές, δεν ενδιαφέρθηκαν να πληροφορήσουν το Δικαστήριο για αυτά τα κρίσιμα διαφοροποιητικά στοιχεία, παρά το γεγονός ότι, από τον Μάρτιο του 2023, έως και την καταχώριση της Αίτησης Ακύρωσης, εμφανίστηκαν ενώπιον του Δικαστηρίου, σε εννέα (9) διαφορετικές περιπτώσεις,[21] οι επτά (7) μάλιστα εκ των οποίων, ήταν με φυσική παρουσία. Τήρησαν σιγή ιχθύος, λένε οι αντίδικοί τους. Οι Υπενοικιαστές όμως υποβάλλουν ότι δεν είχαν πρόθεση να παραπλανήσουν. Δεν θα απασχολήσουν το Δικαστήριο οι προθέσεις των Υπενοικιαστών. Τούτο διότι, ο σκοπός αυτής της διαδικασίας είναι συγκεκριμένος και ουδεμία σημασία έχει εάν η σιωπή των Υπενοικιαστών ήταν σκόπιμη ή αθώα, ή εάν η παραπλάνηση προέκυψε στην πορεία του χρόνου υπό τον μανδύα της παρασιώπησης, είτε άλλως πως. Συναφώς, στη Lloyds Investment (Scandinavia) Ltd v Ager-Hanssen (ανωτέρω), η οποία, ειρήσθω εν παρόδω, αφορούσε αίτηση αναθεώρησης διατάγματος και δεν έγινε αποδεκτή η επίκληση της ασυνεννοησίας μεταξύ αιτητών και των δικηγόρων τους, για τη δικαιολόγηση της μη αποκάλυψης ουσιαστικών γεγονότων, σημειώθηκαν τα εξής:
«
[…] it seems to me that, for the High Court to revisit one of its earlier orders, the applicant must either show some material change of circumstances or that the judge who made the earlier order was misled in some way, whether innocently or otherwise, as to the correct factual position before him. The latter type of case would include, for example, a case of material non-disclosure on an application for an injunction.
»
Ομοίως, στη Tibbles (ανωτέρω) επιβεβαιώθηκε ότι η παραπλάνηση, ως λόγος για ακύρωση διατάγματος, μπορεί να απορρέει από:
«
misstatement might include omission as well as positive misstatement, or concern argument as distinct from facts.
»
Τώρα, το μοναδικό που έχει σημασία, είναι εάν διαπιστώνεται παραπλάνηση του Δικαστηρίου, ως γεγονός. Επί τούτου, η απάντηση, είναι αναμφίβολα καταφατική. Η εν λόγω συμπεριφορά δεν δικαιολογείται, από όπου και εάν απορρέει.
Οποιοσδήποτε εξασφαλίζει προσωρινή θεραπεία μονομερώς, δηλαδή κατ’ απόκλιση από την πιο θεμελιώδη αρχή δικαίου, ήτοι την αρχή της φυσικής δικαιοσύνης, οφείλει, απαρεγκλίτως, να αποκαλύπτει όλα τα ουσιαστικά[22] γεγονότα. Παράλληλα, φέρει την υποχρέωση, να τηρεί ενήμερο το Δικαστήριο για οποιεσδήποτε μεταγενέστερες ουσιώδεις διαφοροποιήσεις («subsequent material changes in the situation») των γεγονότων επί των οποίων εξασφάλισε τη βοήθεια του Δικαστηρίου. Η δε ενημέρωση του Δικαστηρίου, πρέπει να γίνεται το γρηγορότερο δυνατό, δίχως ο διάδικος που εξασφάλισε την προσωρινή προστασία να αναλαμβάνει ο ίδιος ρόλο δικαστή, επιλέγοντας το είδος και την έκταση των πληροφοριών που θα δώσει στο Δικαστήριο.[23] Το καθήκον αποκάλυψης, συνιστά συνεχή[24] υποχρέωση («continuing duty/ongoing obligation») προς το Δικαστήριο.[25] Για αυτό και το πρόσωπο που εξασφάλισε την προσωρινή θεραπεία, οφείλει, με την επέλευση μιας τέτοιας καίριας διαφοροποίησης, είτε να ζητήσει αυτόβουλα την ακύρωση των εξασφαλισθέντων παρεμπιπτόντων διαταγμάτων, είτε να επιχειρηματολογήσει για τους λόγους για τους οποίους, θα πρέπει να συνεχίσουν να ισχύουν, παρά την πιο πάνω εξέλιξη των γεγονότων.[26] Εν πάση περιπτώσει, η σιωπή δεν αποτελεί επιλογή.
Ούτε ασφαλώς αξίζει ιδιαίτερου σχολιασμού ο εκ των υστέρων ισχυρισμός των Υπενοικιαστών, ότι η αναστολή των εργασιών τους έχει μόνο προσωρινό χαρακτήρα αφού, η αδυναμία τους να προσδιορίσουν συγκεκριμένο χρονικό σημείο επανέναρξης των εργασιών τους, καταδεικνύει το έωλο του επιχειρήματός τους.
Κατά συνέπεια, εν τη απουσία ενός βασικού θεμελίου επί του οποίου στηρίχθηκε η προσωρινή προστασία που εξασφάλισαν οι Υπενοικιαστές, ήτοι η 3η προϋπόθεση του άρθρου 32, η ακύρωση των επίδικων παρεμπιπτόντων διαταγμάτων, καθίσταται επιβεβλημένη.
Ο συνήγορος των Υπενοικιαστών, υπέβαλε περαιτέρω ότι ακόμη και εάν το Δικαστήριο αποφασίσει μια τέτοια εξέλιξη, πρέπει, παράλληλα, να εκδώσει νέο διάταγμα αναστολής της διαδικασίας προς όφελός τους, λόγω της καλής επί της ουσίας υπόθεσης που διατείνεται ότι έχουν οι πελάτες του.
Χρειάζεται, ομολογουμένως, περίσσιο θάρρος για την υποβολή μιας τέτοιας θέσης. Κατ’ αρχάς, η εισήγηση είναι νομικά αβάσιμη.[27] Κατά δεύτερον, επί των γεγονότων, είναι αδικαιολόγητη. Υπενθυμίζεται συναφώς, ότι οι Υπενοικιαστές απέλυσαν τους υπαλλήλους τους, τον Φεβρουάριο του 2023. Έκτοτε, εμφανίστηκαν, κατ’ επανάληψη, ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου και επικαλούμενοι ενόρκως τα συμφέροντα των ανθρώπων που οι ίδιοι απέλυσαν (ή έστω τελούσαν υπό απόλυση), εξασφάλισαν προσωρινή θεραπεία μονομερώς και μήνες αργότερα, συνέχιζαν να επιχειρηματολογούν σχετικά, εξασφαλίζοντας την οριστικοποίηση της αναστολής εκτέλεσης της Απόφασης. Τυχόν επιβράβευση τούτης της στάσης, με την έκδοση νέου, υπέρ τους διατάγματος, όχι μόνο θα συνιστούσε έκδηλη αδικία και καταπίεση για τους αντιδίκους τους και κατ’ επέκταση κατάχρηση της δικαστικής διαδικασίας, αλλά, κυρίως, θα οδηγούσε σε ανυποληψία των δικαστικών διαδικασιών.
Όσα προαναφέρονται, απαντούν επαρκώς σε όλους τους 35 λόγους ένστασης,[28] για τους οποίους παρέλκει περαιτέρω σχολιασμός. Αρκεί μόνο ένα σύντομο σχόλιο, σε σχέση με τον 1ο λόγο ένστασης, ότι δηλαδή το Δικαστήριο, δια της ακύρωσης, ενεργεί ως εφετείο του εαυτού του. Η απάντηση είναι ότι αυτή τη στιγμή δεν ασκείται αναθεωρητικός[29] έλεγχος. Επαναφέρεται η δικαϊκή τάξη, από «δικαστήριο της δικαιοσύνης» (court of law).[30] Τίποτα περισσότερο.
Η Αίτηση θα πετύχει.
ΙV. ΚΑΤΑΛΗΞΗ
Ως εκ των ανωτέρω, η Αίτηση επιτυγχάνει.
Εκδίδεται διάταγμα, ως το «Α» της Αίτησης Ακύρωσης, ήτοι με το οποίο, τα παρεμπίπτοντα διατάγματα που είχαν εξασφαλιστεί μονομερώς στις 24/02/2023 και κατέστησαν απόλυτα στις 28/07/2023, ακυρώνονται.
Τα έξοδα, τόσο της παρούσας Αίτησης, καθώς και όλα τα έξοδα που αφορούν τη διαδικασία εξασφάλισης των ακυρωθέντων παρεμπιπτόντων διαταγμάτων, με βάση τις σχετικές επί του θέματος αρχές,[31] επιδικάζονται υπέρ των Ενοικιαστών και εναντίον των Υπενοικιαστών, όπως αυτά θα υπολογιστούν από τη Γραμματέα του Δικαστηρίου και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο, πληρωτέα στο τέλος της διαδικασίας της Κυρίως Αίτησης.
(Υπ.)………………………………………….
Γ. Χρ. Παγιάσης
Πρόεδρος
Πιστό Αντίγραφο
Γραμματέας
[1] Σημειώνεται ότι, επειδή η υπό εξέταση αίτηση αφορά αμιγώς νομικό ζήτημα που δεν άπτεται της ουσίας της υπόθεσης, κατ’ εφαρμογή των διαλαμβανομένων στον περί Ενοικιοστασίου Νόμο και τους σχετικούς περί Ενοικιοστασίου Διαδικαστικούς Κανονισμούς, αποφάσισα ότι η παρουσία Παρέδρων δεν είναι αναγκαία και το Δικαστήριο συνεδρίασε με μονομελή σύνθεση.
[2] Δείτε: ΒΡ HOLDINGS LTD κ.α. ν. Α. Κιταλίδη κ.α. (Αρ. 2) (1994) 1 Α.Α.Δ 694 κ.α.
[3] Τι συνιστά κατάχρηση δικαστικών διαδικασιών, είναι καλά γνωστό. Στην υπόθεση Διευθυντής των Φυλακών ν. Τζεννάρο Περρέλλα (1995) 1 Α.Α.Δ. 217, λέχθηκε «… η δικαιοδοσία για τη χρήση πρόσφορων μέσων για την παρεμπόδιση κατάχρησης των δικαιοδοσιών είναι σύμφυτη, ενυπάρχει σε κάθε Δικαστήριο, απόρροια της κυριαρχίας των Δικαστηρίων στους μηχανισμούς για την απονομή της δικαιοσύνης». Επίσης, δείτε: Beogradska D.D. (1996) 1 Α.Α.Δ. 911, Κονναρής ν. Λουκαΐδου Θεοφάνους, Πολιτική Εφέση αρ. 35/2014 κ.α., ημερομηνίας 27/01/2022 κ.α.
[4] Δείτε: Απόφαση Ολομέλειας, στη Δημοκρατία ν. Πουλλή (2001) 3 ΑΑΔ 1060.
[5] Δείτε, μεταξύ άλλων: Μαρία Ξενοφώντος ν. Taker Sayed Rajab Πολιτική Έφεση αρ. 169/2010 ημερομηνίας 26/11/2014, Χαραλαμπίδης v. Κωμοδρόμου (2002) 2 Α.Α.Δ. 522, Hunter v. Chief Constable of West Midlands and another [1981] 3 All ER 727, 729, National Bank of Greece v Constantinos Dimitriou & Another [1987] Lexis Citation 538 κ.α.
[6] Δείτε: ΒΡ HOLDINGS LTD κ.α. ν. Α. Κιταλίδη κ.α. (Αρ. 2) (ανωτέρω).
[7] Δείτε: Halsbury’s Statutes of England, 2η Έκδοση, Τόμος 18, σελ. 482.
[8] Συγκεκριμένα αναφέρεται: «a power of the court under these Rules to make an order includes a power to vary or revoke the order».
[9] Όπου αναφέρεται ότι: « Η εξουσία του δικαστηρίου, δυνάμει των παρόντων κανονισμών προς έκδοση διατάγματος περιλαμβάνει και εξουσία διαφοροποίησης, παραμερισμού ή ακύρωσης του διατάγματος.»
[10] Δείτε: Η Tibbles v SIG Plc [2012] 4 All ER 259 θεωρείται η αγγλική απόφαση επί του θέματος οδηγός. Όσον αφορά τη διαφοροποίηση προσωρινού διατάγματος που εκδόθηκε εκ συμφώνου, δείτε την απόφαση Αναφορικά με την Αίτηση του Ζήνωνα Ηλιάδη (2011) 1Β Α.Α.Δ 1185 καθώς και τη Chanel Ltd v. Woolworth & Co Ltd [1981] W.L.R. 485.
[11] : Δείτε: Σύγγραμμα των Γ. Ερωτοκρίτου & Π. Αρτέμη, «Διατάγματα», Εκδ. 2016, Κεφ. 6, σελ. 175 κ.ε., σύγγραμμα Commercial Injuctions, 6η Έκδοση, Κεφ. 24, σελ. 841 κ.ε.
[12] Δείτε: Royal Bank of Scotland PLC v Highland Financial Partners LP [2013] All ER (D) 65 (Apr) και Thevarajah v. Riordan and others [2017] 1 All ER 329.
[13] Δείτε:Lloyds Investment (Scandinavia) Ltd v Ager-Hanssen [2003] All ER (D) 258 (Jul).
[14] Δείτε: Edwards v. Golding [2007] EwcA civ 416.
[15] Δείτε: Collier v Williams [2007] 1 All ER 991.
[16] Δείτε: Επιστολή ημερομηνίας 28/02/2023, ΤΕΚΜΗΡΙΟ 42 στην Ένσταση, όπου αναφέρεται ότι «η Εταιρεία έχει αποφασίσει να αναστείλει τις δραστηριότητές της μέχρι νεοτέρα[ς]», τερματίζοντας, άμεσα την απασχόληση των υπαλλήλων της, για λόγους πλεονασμού.
[17] Με βάση το περιεχόμενο του ΤΕΚΜΗΡΙΟΥ 5 στην Αίτηση Ακύρωσης, ήτοι της επιστολής τερματισμού απασχόλησης ημερομηνίας 06/02/2023, οι Υπενοικιαστές ενημέρωναν εργοδοτούμενους τους, δηλαδή 18 μέρες πριν να καταχωρηθεί καν η αίτηση για προσωρινό διάταγμα, για τον επικείμενο τερματισμό της απασχόλησής τους, για λόγους πλεονασμού συνεπεία μείωσης κύκλου εργασιών «πέραν του 38%» που θα φτάσει στο 70%, κατ’ επίκληση συνεχιζόμενης αδυναμίας χρηματοδοτήσεως και αλλαγή πλεύσης της δραστηριοποίησης της εταιρείας, με στόχο «να εξυπηρετεί πλέον ελάχιστους πελάτες».
[18] Δείτε: ΤΕΚΜΗΡΙΟ 10, στην Αίτηση.
[19] Δείτε: Κυρίσαββα (ανωτέρω).
[20] Δείτε: Σύγγραμμα των Γ. Ερωτοκρίτου & Π. Αρτέμη, «Διατάγματα», Εκδ. 2016, Κεφ. 6, σελ. 137.
[21] Συγκεκριμένα, στις 08/03/23, στις 05/04/23, στις 11/05/23, στις 23/05/23, στις 26/05/23, στις 20/06/23, στις 28/07/23, στις 21/09/23 και στις 28/11/23. Ως συναφώς βεβαιώνεται από τα πρακτικά της διαδικασίας, ουδεμία νύξη έγινε προς το Δικαστήριο από τους Υπενοικιαστές, ως προς το ζήτημα της παύσης των εργασιών της επιχείρησής τους.
[22] Τι είναι «ουσιαστικό» υποδεικνύεται μεταξύ άλλων στη Resola (Cyprus) Ltd v. Χρήστου (1998) 1(Α) Α.Α.Δ. 598 και Rybolovlev v. Rybolovleva κ.α. (2010) 1 Α.Α.Δ. 82.»).
[23] Δείτε: O’ Reagan v. Iambic Productions [1989] 139 N.L.J. 1378. Ως εξηγείται και στις Demstar Limited v. Zim Israel Navigation Co Limited κ.ά. (1996) 1(A) A.A.Δ. 597 και DB Technologies B.V. v. Loizos Iordanou Constructions Ltd, Πολιτική Έφεση αρ. Ε166/2019, ημερομηνίας 15/10/2020), το κριτήριο του τι είναι «ουσιαστική απόκρυψη» είναι αντικειμενικό.
[24] Δείτε: Commercial Bank of the Near Est Plc v. A, B, C, and D [1989] 2 Lloyd’ s Rep. 319.
[25] Δείτε και κατ’ αναλογία και τα λεχθένα στη Marcegaglia κ.λ.π., Αγωγή Ναυτοδικείου 31/2013 απόφαση ημερομηνίας 31/05/2016.
[26] Δείτε: Σύγγραμμα Commercial Injuctions, 6η Έκδοση, σελ. 288 κ.ε. κεφ. «(5) Effect of new Developments after ex parte application, including fresh evidence» και «(6) Duty to return to Court if the basis on which relief was granted no longer exist».
[27]Πρόκειται για εξουσία που ασκείται με φειδώ και κάτω από συγκεκριμένες περιστάσεις, που δεν ικανοποιούνται εν προκειμένω. Δείτε: Recnex Trading Ltd κ.ά. ν. Τράπεζα Πειραιώς Κύπρου Λτδ. (2014) 1 A.A.Δ. 866.
[28] Οι οποίοι εξάλλου, ως επί το πλείστον, είναι άσχετοι με το επίδικο ζήτημα.
[29] Όπως σημειώθηκε στην Avila Management Services Ltd κ.ά. v. Stepanek κ.ά. (2012) 1 ΑΑΔ 1403:«Κατ’ αρχάς η ενδιάμεση θεραπεία παραμένει ενδιάμεση, αναθεωρήσιμη ανά πάσα στιγμή θεωρηθεί ότι οι περιστάσεις έχουν διαφοροποιηθεί προς τροποποίηση ή ακόμη και ακύρωση του εκδοθέντος διατάγματος».
[30] Όπως, κατ’ ανάλογο τρόπο λέχθηκε στην υπόθεση Αναφορικά με την Αίτηση του Ζακχαίου, Πολιτική Αίτηση αρ. 173/2022, ημερομηνίας 14/07/2023, ECLI:CY:AD:2023:D314: «Διευκρινίζεται δε ότι όταν διαπιστώνεται θεμελιακή ακυρότητα της δίκης, το δικαστήριο δεν λειτουργεί προς αναθεώρηση προηγούμενης απόφασης του. Ενεργεί ως «δικαστήριο της δικαιοσύνης» (court of law) ασκώντας τις εξαιρετικές συμφυείς του εξουσίες με μόνο σκοπό την επαναφορά της δικαϊκής τάξης (Cyprus Popular Bank Public Co Ltd ν. Πιτσιλλίδη, Πολ. Έφ. Αρ. 245/18, ημερ. 17.7.2020). Θα μπορούσε έτσι να λεχθεί πως ο παραμερισμός του διατάγματος ημερ. 20.10.2021 θα ήταν δυνατός από το ίδιο το δικαστήριο που το εξέδωσε, ακόμα και χωρίς προδιαγεγραμμένο τύπο αίτησης, ακόμα και αυτεπάγγελτα (Cyprus Popular Bank Public Co Ltd ν. Πιτσιλλίδη, ανωτέρω).»
[31] Με βάση τον κανονισμό 13(β) του Περί Ενοικιοστασίου Διαδικαστικό Κανονισμού του 1983, αλλά και τη νομολογία (πχ: Katsiantonis ν. Fragkeskou (1981) 1 CLR 566) το Δικαστήριο Ελέγχου Ενοικιάσεων έχει ευρύτατη διακριτική εξουσία ως προς την επιδίκαση εξόδων, νοουμένου βεβαίως ότι αυτή η εξουσία ασκείται δικαστικά. Με βάση τη Χάσικος ν. Χαραλαμπίδη (1990) 1 Α.Α.Δ, 389, «η δικαίωση διάδικου δεν συνεπάγεται δαπάνη» και ως αναφέρεται στη Θρασυβούλου v. Arto estate Ltd (1983) 1 Α.Α.Δ 12, «θεωρείται ασύννομο ο διάδικος να επωμίζεται τα έξοδα της υπεράσπισης των δικαιωμάτων του».