ECLI:CY:DEELEM:2023:50
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΕΛΕΓΧΟΥ ΕΝΟΙΚΙΑΣΕΩΝ ΛΕΜΕΣΟΥ – ΠΑΦΟΥ
ΤΜΗΜΑ ΠΑΦΟΥ
Ενώπιον: Χρ. Ραγουζαίου, Προέδρου και
Δ. Κεμιτζή, Κ. Θεοδώρου, Μελών
Αίτηση αρ.: Ε9/2020
Μεταξύ:
TECHSCO TRADING LTD
Αιτητών
και
DIGIPRO COMPUTER CONSULTANTS LTS εμπορευόμενοι και ως DIGIPRO EDUCATION LTD
Καθ’ ων η Αίτηση
07/07/2023
Για Αιτητές: Π. Ευθυμίου για κκ. Παύλος Γ. Ευθυμίου Δ.Ε.Π.Ε.
Για τους Καθ’ ων η αίτηση: Σ. Βελισσαρίου για κκ. Αχιλλεύς & Αιμίλιος, Κωνσταντίνος Αιμιλιανίδης Δ.Ε.Π.Ε.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Η επίδικη ενοικίαση χρονολογείται στο έτος 1996. Η τελευταία γραπτή σύμβαση συνάφθηκε στις 08/04/2005, μεταξύ της τότε ιδιοκτήτριας Ανδρούλας Στρίγγερ (στο εξής αναφερόμενη ως η “Α. Σ.” ή “η πρώην ιδιοκτήτρια”) και των Καθ’ ων η αίτηση και αφορούσε τα 3 επίδικά καταστήματα (με αριθμούς 2, 3 και 4 στην οδό Νεοφύτου Νικολαΐδη 65, 8011 Πάφος, (που στο εξής θα αναφέρονται ως το "μίσθιο" ή τα "καταστήματα").
Στο μίσθιο διατηρούν οι Καθ’ ων η αίτηση επιχείρηση ιδιωτικού εκπαιδευτηρίου. Στην πορεία της ενοικίασης, οι ενοικιαστές εκδήλωσαν το ενδιαφέρον αγοράς του μίσθιου και διαπραγματεύτηκαν για αυτό το σκοπό με την Α.Σ., η οποία όμως προσέφερε παράλληλα το μίσθιο προς πώληση και σε άλλα, τρίτα πρόσωπα.
Έτσι, αυτό τελικά πωλήθηκε, στους Αιτητές. Η μεταβίβαση του ακινήτου στο όνομα των Αιτητών έγινε στις 27.02.2020. Πριν την ημερομηνία της μεταβίβασης, οι Αιτητές κάλεσαν με επιστολή (ημερ. 29.08.2019) τους Καθ’ ων η αίτηση, όπως από εκείνη την ημερομηνία και ακολούθα, καταβάλλουν το μηνιαίο ενοίκιο του μίσθιου σε αυτούς. Επιστολή με ίδιο περιεχόμενο απέστειλε στους ενοικιαστές και η Α.Σ.
Οι Καθ’ ων η αίτηση αναγνωρίζουν τους Αιτητές ως ιδιοκτήτες από την 27.02.2020 (ημερομηνία της μεταβίβασης) και όχι από την ημερομηνία της εν λόγω επιστολής. Συνακόλουθα, δεν συμμορφώθηκαν με το περιεχόμενο της επιστολής και ούτε απάντησαν σε αυτή.
Στάληκε και άλλη επιστολή στους Καθ’ ων η αίτηση (στις 12.09.2019)[1], με την οποία οι Αιτητές ζητούσαν την σύναψη νέας συμφωνίας ενοικίασης και τον καθορισμό του ενοικίου, ως εξής:
“[…] σας καλούμε όπως έρθετε σε συνεννόηση μαζί μας για ετοιμασία και υπογραφή συμφωνίας ενοικίασης στην βάση της οποίας θα συμφωνηθεί και το τρέχων ενοίκιο σύμφωνα με τις τρέχουσες ενοικιαστικές αξίες της περιοχής.”
Παραδεκτά οφειλόμενα ενοίκια κατά την καταχώρηση της Αίτησης
Οι Καθ’ ων η αίτηση, μέσω της Μ.Κ. παραδέχονται ότι κανένα ποσό κατέβαλαν στους Αιτητές μέχρι και τον Φεβρουάριο του 2020. Ακολούθως, μετά την καταχώρηση της Αίτησης, προβήκαν σε πληρωμή στο Δικαστήριο για τα ενοίκια των μηνών Φεβρουαρίου (μέρος μόνο) και Μαρτίου 2020.
Για τους επομένους μήνες, δεν υπήρχε συνεργασία από μέρους των Αιτητών, οι οποίοι αρνούνταν να παραλάβουν τα ποσά των ενοικίων, καθότι διαφωνούσαν με το ύψος του μηνιαίου ενοικίου.
Στις 28.11.2022 (μεσούσης της ακροαματικής διαδικασίας), οι διάδικοι δήλωσαν ως παραδεκτό γεγονός την έκδοση στις 27.10.2022 από τους Καθ’ ων η αίτηση, τραπεζικής επιταγής για ποσό €27.985,28 [ως τα μέχρι τότε οφειλόμενα ενοίκια], την οποία προσπάθησαν να παραδώσουν στους Αιτητές, χωρίς όμως αποτέλεσμα, [αφού η διαφωνία ως προς το ύψος του μηνιαίου ενοικίου εξακολουθούσε να υπάρχει].
Τα περισσότερα γεγονότα είναι παραδεκτά μεταξύ των διαδίκων.
Aμφισβητoύνται τα εξής:
1. Από πότε οι Αιτητές έχουν καταστεί ιδιοκτήτες (και επομένως δικαιούχοι των ενοικίων των καταστημάτων).
2. Ποιο είναι το ύψος το τελευταίου ενοικίου των καταστημάτων.
3. Η εγκυρότητα της ειδοποίησης που οι Αιτητές απέστειλαν στις 13.11.2019.
Δικόγραφα
Το δικόγραφο των Αιτητών είναι αρκετά λακωνικό. Καταγράφεται σ’ αυτό ο ισχυρισμός περί της ανάληψης, από τους ιδίους, της κατοχής των καταστημάτων στις 29/8/2019 και της ακόλουθης μεταβίβασης της ιδιοκτησίας τους, στις 27/02/2020, στο όνομα των Αιτητών. Υποστηρίζουν ότι κατά τον χρόνο αποστολής της ειδοποίησης ημερομηνίας 13.11.2019, οι Καθ’ ων η αίτηση όφειλαν ενοίκια ύψους €7.695,66 (για την χρονική περίοδο από τον Σεπτέμβριο 2019 μέχρι και τον Νοέμβριο 2019), ενώ η συνολική οφειλή ενοίκων κατά την καταχώρηση της Αίτησης ανερχόταν σε €17.965,54 (για την χρονική περίοδο από τον Σεπτέμβριο 2019 μέχρι και τον Μάρτιο του 2020).
Η Απάντηση των Καθ’ ων η αίτηση είναι εξίσου λακωνική. Παραδέχονται μεν την ιδιοκτησία των καταστημάτων και την ύπαρξη της θέσμιας ενοικίασης, ισχυρίζονται δε ότι οι Αιτητές είναι οι ιδιοκτήτες των καταστημάτων από τις 27.02.2020 και όχι νωρίτερα. Αρνούνται τους υπόλοιπους ισχυρισμούς των Αιτητών και υποστηρίζουν ότι το μηνιαίο ενοίκιο των καταστημάτων ανέρχεται σε €950.
Ακροαματική διαδικασία:
Παρουσιάστηκαν δύο μόνο μάρτυρες (ένας για κάθε πλευρά) και κατατέθηκε αριθμός τεκμηρίων.
Νομική Πτυχή:
Σύμφωνα με τον περί Ενοικιοστασίου Νόμο Ν.23/83 όπως έχει μέχρι σήμερα τροποποιηθεί (και που στο εξής θα αναφέρεται ως ο “Νόμος 23/1983”), το Δικαστήριο κατά κανόνα, δεν εκδίδει απόφαση ή διάταγμα για ανάκτηση κατοχής ακινήτου που καλύπτεται από το Νόμο ή για την έξωση θέσμιου ενοικιαστή, εκτός από τις περιπτώσεις που ο ίδιος ο Νόμος προνοεί ειδικά και παραθέτει αναλυτικά στο Μέρος ΙV, άρθρο 11.
Η παρούσα περίπτωση καλύπτεται από το άρθρο 11(1)(α) του Νόμου, το οποίο προνοεί τα εξής:
“11(1) Ουδεμία απόφασις και ουδέν διάταγμα εκδίδεται διά την ανάκτησιν της κατοχής οιασδήποτε κατοικίας ή καταστήματος, διά το οποίον ισχύει ο παρών Νόμος, ή διά την εκ τούτου έξωσιν θεσμίου ενοικιαστού, πλην των ακολούθων περιπτώσεων:.
(α) Εις περίπτωσιν καθ’ ην οιονδήποτε νομίμως οφειλόμενον ενοίκιον καθυστερείται επί είκοσι μίαν ή περισσοτέρας ημέρας μετά την επίδοσιν εγγράφου ειδοποιήσεως απαιτήσεως εις τον ενοικιαστήν και δεν υπάρξει οιαδήποτε προσφορά τούτου προ της καταχωρίσεως αιτήσεως δι’ ανάκτησιν κατοχής:
Νοείται ότι ενοίκιον θα θεωρήται προσφερθέν δυνάμει της παραγράφου αυτής, εάν τούτο εστάλη διά συστημένης επιστολής εις το πρόσωπον το δικαιούμενον να εισπράξη τούτο:
Νοείται περαιτέρω ότι το Δικαστήριο δεν διατάζει την ανάκτηση από τον ιδιοκτήτη της κατοχής, όταν ο ενοικιαστής πληρώσει μέσα σε περίοδο δεκατεσσάρων ημερών από την επίδοση σ’ αυτόν της αίτησης παν ποσό το οποίο οφείλεται ή δυνατό να καταστεί οφειλόμενο από αυτόν εκτός αν ο ενοικιαστής διαρκούσης της μισθώσεως δεν καταβάλλει συστηματικά το νομίμως οφειλόμενον.”
Οι προϋποθέσεις, σύμφωνα πάντα με το άρθρο 11(1)(α) του Νόμου, για να πετύχουν οι Αιτητές την έκδοση διατάγματος έξωσης εναντίον του Καθ’ ου η αίτηση, είναι οι εξής:
1.1. Η ιδιοκτησία των καταστημάτων πριν την 27.2.2020
Αμφισβητούν οι Καθ’ ων η αίτηση το αγώγιμο δικαίωμα των Αιτητών, στην βάση του ότι αυτοί δεν ήταν οι δικαιούχοι των ενοικίων πριν την ημερομηνία αυτή (και επομένως η βάση του αιτήματος για έξωση, πάσχει). Αμφισβητούν επίσης της απόκτηση της ιδιότητας του κατόχου (από τους Αιτητές).
Αποτελεί δεδομένο ότι σύμφωνα με τον Νόμο 23/1983, στην περίπτωση εξώσεων, αυτό που το Δικαστήριο διατάζει είναι την ανάκτηση της κατοχής του μίσθιου από τον ιδιοκτήτη του[2].
Ο ορισμός της έννοιας “ιδιοκτήτης” παρέχεται στο ερμηνευτικό άρθρο (άρθρο 2) του ιδίου Νόμου, το οποίο αναφέρει:
“ “ιδιοκτήτης” περιλαμβάνει εν σχέσει προς οιονδήποτε ακίνητον παν φυσικόν ή νομικόν πρόσωπον, πλην του ενοικιαστού, το οποίον δικαιούται ή θα εδικαιούτο, άνευ των διατάξεων του παρόντος Νόμου, εις κατοχήν ακινήτου, και εν περιπτώσει υπενοικιάσεως, ενοικιαστήν όστις υπενοικιάζει το ακίνητον ή οιονδήποτε μέρος τούτου.”
Προκύπτει από την πιο πάνω αναφορά, ότι βασικό κριτήριο για τον καθορισμό του ιδιοκτήτη, αποτελεί η κατοχή. Η έννοια του κατόχου συναντάται στον περί Αστικών Αδικημάτων Νόμο Κεφ.148:
"κάτoχoς" σημαίvει πρόσωπo τo oπoίo δικαιoύται έvαvτι τoυ κυρίoυ ακίvητης ιδιoκτησίας vα κατέχει ή χρησιμoπoιεί αυτή, και ελλείψει τέτoιoυ πρoσώπoυ τov κύριo της ιδιoκτησίας αυτής.
Η δε έννοια του “κυρίου”, καθορίζεται στον περί Ακίνητης Ιδιοκτησίας (Διακατοχή, Εγγραφή και Εκτίμηση) Νόμο (ΚΕΦ.224)
"κύριος" σημαίνει το πρόσωπο που δικαιούται να εγγραφεί ως ο κύριος οποιασδήποτε ακίνητης ιδιοκτησίας είτε αυτό είναι εγγεγραμμένο με τον τρόπο αυτό ή όχι·
Επομένως, ο νόμιμος κάτοχος ακίνητης ιδιοκτησίας είναι καταρχήν ο «εγγεγραμμένος κύριος» ή ο «δικαιούμενος να εγγραφεί ως κύριος» ή πρόσωπο το οποίο αντλεί από τον «κύριο» το δικαίωμα της κατοχής ή χρήσης της.
Στην παρούσα περίπτωση δεν έχει παρουσιαστεί μαρτυρία αναφορικά με την ύπαρξη προσώπου, άλλου από τους ενοικιαστές – Καθ’ ων η αίτηση, το οποίο να αντλεί από τον κύριο (δηλαδή από τους Αιτητές) δικαίωμα κατοχής ή χρήσης του μίσθιου.
Το δε δικαίωμα της εταιρείας να κατέχει ακίνητη περιουσία προκύπτει από τον Περί Εταιρειών Νόμο Κεφ.113 (άρθρο 16):
“16.-(1) Εταιρεία που συστάθηκε σύμφωνα με το Νόμο αυτό έχει εξουσία να κατέχει χωρίς άδεια ακίνητη περιουσία σε οποιοδήποτε μέρος της Δημοκρατίας […]”
Στην βάση των πιο πάνω, συνάγεται ότι από την 27.02.2020 (ημερομηνία της μεταβίβασης του μίσθιου στους Αιτητές), δικαιούμενοι σε κατοχή του μίσθιου, είναι οι ιδιοκτήτες του μίσθιου, δηλαδή το νομικό πρόσωπο των Αιτητών.
Για την αμφισβητούμενη περίοδο, πριν την 27.02.2020 (από την 29.08.2019 μέχρι την 27.02.2020), αναμενόταν (με βάση την πιο πάνω νομοθεσία), η από μέρους των Αιτητών προσκόμιση μαρτυρίας προς απόδειξη του ισχυρισμού ότι αυτοί ήταν οι δικαιούμενοι να εγγραφούν ως ιδιοκτήτες του μίσθιου, από την 29.08.2019.
Ο μάρτυρας των Αιτητών κατέθεσε, ότι δυνάμει σύμβασης οι Αιτητές αγόρασαν το μίσθιο από την ιδιοκτήτρια του, στις 20.6.2008. Δεν υπήρχαν τότε χωριστοί τίτλοι και λόγω ύπαρξης και άλλων προβλημάτων, η υπόθεση κατέληξε στο Δικαστήριο, με τελικό αποτέλεσμα την έκδοση εκ συμφώνου απόφασης στις 29.08.2019 για το (υπό προϋποθέσεις) δικαίωμα μεταβίβασης του μίσθιου σε αυτούς. Ενημερώθηκαν σχετικά οι Καθ’ ων η αίτηση στις 29.8.2019, με επιστολές που στάλθηκαν τόσο από την Α. Σ. όσο και από τους Αιτητές.
Αναφορικά με την πιο πάνω μαρτυρία, παρατηρώ τα εξής:
Η μαρτυρία του Μ.Α. ως προς την ιδιοκτησία του μίσθιου πριν την 27.02.2020, δεν γίνεται αποδεκτή. Τα έγγραφα που ο Μ.Α. παρουσίασε δεν υποστηρίζουν την εκδοχή των Αιτητών, η οποία (όσον αφορά την αμφισβητούμενη χρονική περίοδο) παρέμεινε χωρίς βάση. Ο κανόνας Δικαστηρίου παρουσιάστηκε ως “απόφαση δικαστηρίου”, χωρίς όμως τέτοια τεκμηρίωση, αφού ως γνωστό, η συμφωνία των διαδίκων που καταγράφεται σε δικαστική απόφαση (ως κανόνας δικαστηρίου), έχει την νομική ισχύ μιας ιδιωτικής συμφωνίας[4].
Για όλους τους πιο πάνω λόγους, δεν αποδέχομαι την μαρτυρία του Μ.Α., ως προς το ζήτημα τούτο (την απόκτηση της ιδιότητας του ιδιοκτήτη, από τους Αιτητές πριν την 27.02.2020).
Στην απουσία άλλης μαρτυρίας, το μόνο ασφαλές συμπέρασμα, στο οποίο καταλήγω, ως προς την ιδιοκτησία, είναι ότι οι Αιτητές έχουν καταστεί ιδιοκτήτες του μίσθιου στις 27.02.2020 (ημερομηνία μεταβίβασης αυτού στο δικό τους όνομα) και εξακολουθούν να κατέχουν αυτήν την ιδιότητα.
2. Ενοικιοστασιακό ακίνητο:
Είναι κοινά αποδεκτό ότι το μίσθιο έχει συμπληρωθεί πριν το έτος 1999 (αφού ενοικιάστηκε στους Καθ’ ων η αίτηση, για πρώτη φορά, στο έτος 1996) και βρίσκεται εντός ελεγχόμενης περιοχής σύμφωνα με την Κ.Δ.Π. 519/07 (Δήμο Πάφου).
Εμπίπτει επομένως, το μίσθιο στην δικαιοδοσία του παρόντος Δικαστηρίου.
3. Θέσμιος Ενοικιαστής:
Παρά την παραδοχή των Καθ’ ων η αίτηση ότι έχουν την ιδιότητα των θέσμιων ενοικιαστών, το Δικαστήριο οφείλει να εξετάσει τα στοιχεία που συνθέτουν την δικαιοδοσία του. (Βλ. Tουμάζου Tουμάζος ν. SPS Restaurants Ltd (2011) 1 ΑΑΔ 700)
Η ερμηνεία της έννοιας “θέσμιος ενοικιαστής” απαντάται στη νομοθεσία, στο άρθρο 2 του Νόμου, όπου αναφέρονται τα εξής:
«‘θέσμιος ενοικιαστής’ σημαίνει ενοικιαστήν ακινήτου ο οποίος κατά την λήξιν ή τον τερματισμόν της πρώτης ενοικιάσεως, εξακολουθεί να κατέχη το ακίνητον και περιλαμβάνει πάντα θέσμιον ενοικιαστήν προ της ημερομηνίας ενάρξεως της ισχύος του παρόντος Νόμου».
Η συμφωνία ενοικίασης δεν είχε καθορισμένη διάρκεια. Είχε ως έναρξη της ισχύος της, την 01.01.2005 και προνοούσε ότι «θα βρισκόταν σε ισχύ μέχρι ο ενοικιαστής να ειδοποιήσει τον ιδιοκτήτη ότι επιθυμεί τον τερματισμό της συμφωνίας (με ειδοποίηση δύο μηνών), ή μέχρι ο ιδιοκτήτης να επιδώσει ειδοποίηση τερματισμού στον ενοικιαστή ή μέχρι την σύναψη νέας συμφωνίας ή μέχρι αυτή να τερματιστεί εκ συμφώνου ή δυνάμει δικαστικού διατάγματος.»[5]
Δεν ειδοποίησε, σχετικά, ο ενοικιαστής τον ιδιοκτήτη, ούτε το αντίθετο συνέβηκε. Αντ’ αυτού, οι Αιτητές επέδωσαν στους Καθ’ ων η αίτηση, στις 14.11.2019, την ειδοποίηση ημερομηνίας 13.11.2019, με την οποία τερμάτισαν την ενοικίαση και κάλεσαν τους Καθ’ ων η αίτηση να καταβάλουν εντός 21 ημερών τα “καθυστερημένα ενοίκια για τους μήνες Σεπτέμβριο, Οκτώβριο και Νοέμβριο 2019 για το συνολικό ποσό των €7.695,66”.
Έχοντας αποδεχθεί ότι η ιδιότητα των Αιτητών ως ιδιοκτητών του μίσθιου ξεκίνησε την 27.02.2020, συμπεραίνω ότι αυτή η ειδοποίηση τερματισμού πάσχει, διότι οι Αιτητές, κατά τον χρόνο αποστολής της, δεν φαίνεται να είχαν κάποια νομική σχέση με το μίσθιο. Είναι άκυρη η εν λόγω ειδοποίηση τερματισμού και ως τέτοια, κανένα έννομο αποτέλεσμα, επέφερε.
Συνεπώς, η συμβατική ενοικίαση ουδέποτε τερματίστηκε και οι Καθ’ ων η αίτηση δεν έχουν καταστεί θέσμιοι ενοικιαστές.
Σημειώνω, ωστόσο, ότι εάν οι Αιτητές είχαν, κατά τον χρόνο αποστολής της ειδοποίησης ημερ. 13.11.2019, αποκτήσει την ιδιότητα των ιδιοκτητών του μίσθιου αυτή η ειδοποίηση θα λειτουργούσε ως νόμιμος τερματισμός της ενοικίασης (αφού αυτό προνοεί η ίδια η σύμβαση) και οι Καθ’ ων η αίτηση θα είχαν από τότε καταστεί θέσμιοι ενοικιαστές, εφόσον συνέχισαν να διατηρούν την κατοχή του μίσθιου.
Συνεχίζω με την εξέταση του ζητήματος της παράλειψης καταβολής νομίμως οφειλόμενου ενοικίου, για σκοπούς πληρότητας της απόφασης.
4. Καθυστέρηση νομίμως οφειλόμενου ενοικίου:
Προκειμένου να διαγνωστεί κατά πόσο υπάρχουν οφειλόμενα ενοίκια, θα πρέπει καταρχήν να εξεταστεί η μαρτυρία αναφορικά με το ύψος του ενοικίου του μίσθιου, κατά τον ουσιώδη χρόνο της αλλαγής της ιδιοκτησίας του.
Η μαρτυρία του Μ.Α., στο σημείο αυτό, υπήρξε καταπέλτης για την υπόθεση των Αιτητών. Ενώ στην γραπτή του δήλωση υποστήριξε ότι του είχε αναφερθεί από την πρώην ιδιοκτήτρια, ότι το καταβλητέο ενοίκιο ανερχόταν σε €2.565,22 μηνιαίως, κατά την αντεξέταση του με ειλικρίνεια παραδέχθηκε ότι ουδέποτε έλαβε θετική πληροφόρηση για το ενοίκιο του μίσθιου.
Περαιτέρω ανέφερε ότι είχε στην κατοχή του το συμβόλαιο ενοικίασης και εφόσον γνώριζε ότι στο έτος 2008 το μηνιαίο ενοίκιο ήταν €1.170, προέβηκε σε μαθηματικούς υπολογισμούς (βασιζόμενος στην πρόνοια για αύξηση προς 14% ανά διετία) με τελικό συμπέρασμα ότι το ενοίκιο κατά την 01.09.2019 ανερχόταν σε €2.565,22 μηνιαίως.
Ακολούθως, λαμβάνοντας ως δεδομένο το ποσό του ενοικίου, συμπέρανε και πάλι ότι το ποσό των €950.- που οι Καθ’ ων η αίτηση κατέβαλλαν ως ενοίκια κάθε μήνα, αποτελούσε μέρος μόνο του μηνιαίου ενοικίου.
Με μια σειρά από άλλους υπολογισμούς, ο Μ.Α. κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι Καθ’ ων η αίτηση όφειλαν στους Αιτητές το ποσό των €7.695,66, στις 13.11.2019. Απέστειλαν έτσι την επιστολή ημερ.13.11.2019 και ανέμεναν απάντηση, την οποία ουδέποτε έλαβαν.
Δεν αποδέχομαι την μαρτυρία του Μ.Α., ως προς το οφειλόμενο ενοίκιο. Η αρχική αναφορά του σε πληροφόρηση από την ιδιοκτήτρια ήταν (κατά παραδοχή) αναληθής, ενώ το συμπέρασμα του για το ύψος του ενοικίου αποτελεί ένα υποθετικό σενάριο, το οποίο οι Αιτητές προώθησαν μόνο όταν το αίτημα τους για σύναψη νέας συμφωνίας με αυξημένο ενοίκιο, δεν ικανοποιήθηκε.
Αποδέχομαι ανεπιφύλακτα πως οι Αιτητές επιδίωκαν την σύναψη νέας συμβατικής σχέσης με τους Καθ’ ων η αίτηση, με ψηλότερο ενοίκιο. Στην αδιαφορία των τελευταίων αντέδρασαν με την ειδοποίηση ημερ. 13.11.2019.
Το ενοίκιο κατά τον χρόνο αποστολής της ειδοποίησης ημερ. 13.11.2019, δεν ήταν €2.565,22. Αυτό προκύπτει και από την εικόνα που συνθέτουν τα έγγραφα που ο ίδιος ο μάρτυρας κατέθεσε (π.χ. η αλληλογραφία που κατατέθηκε). Εάν υπήρχαν οφειλές γιατί να μην αναφερθεί αυτό στην επιστολή της Α.Σ. η οποία ήταν η δικαιούχος και εισέπραττε το ποσό των €950 για τόσο χρόνια;
Η μαρτυρία της Μ.Κ., στο σημείο αυτό υπήρξε αξιόπιστη και επιβεβαίωσε τα όσα υποβλήθηκαν στην αντεξέταση του Μ.Α. Το μηνιαίο ενοίκιο ήταν €950 και προέκυψε μετά από συμφωνία με την πρώην ιδιοκτήτρια (για τους λόγους που η μάρτυρας εξήγησε). Οι εξηγήσεις της Μ.Κ. αναφορικά με το ενοίκιο των €950, ήταν πειστικές και βρίσκονταν σε αρμονία με την υπόλοιπη μαρτυρία της. Αποδέχομαι ότι αυτό ήταν ανέκαθεν το ποσό του ενοικίου και αυτό κατέβαλλαν οι Καθ’ ων η αίτηση στην Α.Σ., η οποία το λάμβανε αδιαμαρτύρητα. Αποδέχομαι επίσης ότι η παράλειψη απάντησης στην επιστολή των Αιτητών ημερ. 13.11.2019, ήταν αποτέλεσμα νομικής συμβουλής (των πρώην συνηγόρων των Καθ’ ων η αίτηση).
Σημειώνω δε ότι στην απουσία παρουσίασης μαρτυρίας από την Α.Σ., την οποία παρελειψαν να κλητεύσουν οι Αιτητές, η μόνη πρωτογενής μαρτυρία αναφορικά με το ύψος του τελευταίου μηνιαίου ενοικίου είναι αυτή της Μ.Κ. Κρίνω ως αξιόπιστη την μάρτυρα αυτή, αφού σε καμία αντίφαση υπέπεσε η Μ.Κ., ενώ σημειώνω ότι είχε ίδια γνώση των γεγονότων και απαντούσε άμεσα και χωρίς περιστροφές.
Οι πιο πάνω διαπιστώσεις μου αναφορικά με το καταβλητέο ενοίκιο, αποβαίνει επίσης μοιραία για την υπόθεση των Αιτητών. Στην απουσία θετικής μαρτυρίας από μέρους των Αιτητών αναφορικά με το ύψος του ενοικίου, η εξέταση των λοιπών προϋποθέσεων[6] καθίσταται ακαδημαϊκό ζήτημα.
ΚΑΤΑΛΗΞΗ
Το Δικαστήριο τούτο στερείται καθ’ ύλην αρμοδιότητας αφού η ειδοποίηση ημερ. 13.11.2019 δεν επέφερε τον νόμιμο τερματισμό της συμβατικής ενοικίασης και οι Καθ’ ων η αίτηση δεν είχαν καταστεί θέσμιοι ενοικιαστές πριν την καταχώρηση της Αίτησης.
Επομένως, τυγχάνει εφαρμογής η πρόνοια του άρθρου 64Α(2) του Ν.14/1960 και δυνάμει αυτού, η παρούσα Αίτηση, με τη σύμφωνη γνώμη των Παρέδρων, διακόπτεται και παραπέμπεται στο αρμόδιο προς εκδίκαση Δικαστήριο, που είναι το Επαρχιακό Δικαστήριο Πάφου.
Ως προς τα έξοδα, με δεδομένο ότι αυτά προκλήθηκαν από την καταχώρηση της Αίτησης σε αναρμόδιο Δικαστήριο, βρίσκω ορθό όπως ακολουθήσουν το αποτέλεσμα της διαδικασίας στο Επαρχιακό Δικαστήριο, αλλά σε καμία περίπτωση θα βαραίνουν τους Καθ’ ων η αίτηση.
(Υπ.) ….………….…………………………….
Χρ. Ραγουζαίου, Π.
Πιστό Αντίγραφο
Γραμματέας
[1] Τεκμήριο αρ. 5.
[2] Βλ. Άρθρο 11(1)(α) του περί Ενοικιοστασίου Ν. 23/1983, πιο πάνω.
[3] Ελεύθερη μετάφραση της φράσης “shops numbers 2, 3 and 4 which were erected on part of the property with registration numbers 20273 & 20274, sheet/ 51/110201 at Ayios Theodoros Paphos”
[5] Ελεύθερη μετάφραση της φράσης “the contract will continue […] unless or until the Lease Holder gives notice that he wishes to end the Agreement […] or the Owner serves on the Lease Holder a notice, or a new Agreement is entered into, or this Agreement is ended by consent or a court order.”
[6] Η επίδοση έγγραφης ειδοποίησης, η καθυστέρηση εξόφλησης των οφειλόμενων για τουλάχιστον 21 μέρες από την επίδοση της ειδοποίησης (τα οποία εξακολουθούν να οφείλονται κατά την καταχώρηση της Αίτησης) και η πάροδος 14 ημερών από την επίδοση της Αίτησης χωρίς να έχουν προσφερθεί τα οφειλόμενα ενοίκια.